Cambium Nieuws. Pagina 5 - Een interview met Dennis Jolink. Van HARK naar HERDER! - Niet loslaten! Wel anders vasthouden!

Cambium Nieuws jaargang 7 | nummer 3 | maart 2013

Pagina 2 - Educatieve partners... en een boerenkoolfeestje...

Pagina 4 - Kinderzwerfboek

Van HARK naar HERDER!

www.stichtingcambium.nl

Identiteit en I

educatief partnerschap Elke editie van Cambium Nieuws is gekoppeld aan een beleidsthema. Dit thema is gebaseerd op de 5 pijlers die gedurende het schooljaar aan bod komen: 1: Organisatie en Beheer 2: Identiteit en Educatief Partnerschap 3: Onderwijs 4: Personeel 5: Kwaliteit en Onderwijs Het thema van deze editie is Identiteit en Educatief Partnerschap.

Jubilea - Alice Vos – De Jong, leerkracht Emmaschool, 25 jaar werkzaam in het onderwijs - Adri Dijkstra – Berghorst, leerkracht De Rank, 25 jaar werkzaam in het onderwijs

Pagina 5 - Een interview met Dennis Jolink

n de afgelopen periode heb ik als bestuurder van Stichting Cambium mij mogen begeven in de ‘hogere kringen van het onderwijs’. Zo ben ik actief betrokken geweest bij de nationale onderwijsdag georganiseerd door Arie Slob van de CU. In het najaar ben ik ook op uitnodiging van het ministerie van OCW in Den Haag geweest om te presenteren hoe wij als Cambium aan het werk zijn. En onlangs mocht ik me begeven tussen mijn collega-bestuurders tijdens een masterclass van de PO-raad over bestuurlijk leiderschap. In deze masterclass was ik ‘lijdend voorwerp’. Met andere woorden het functioneren van Cambium en mij werd kritisch tegen het licht gehouden. Door deze bijeenkomsten heen heb ik mogen vaststellen dat we als Cambium goed werk leveren en dat we dat op een bijzondere manier doen! Van vele mensen kreeg ik terug dat mijn bestuurlijke leiderschapsstijl niet alledaags is. Letterlijk kreeg ik een aantal keren terug: “Durk, zo’n bestuurder als jou heb ik nog nooit ontmoet!” Wat maakt dat ik dit nu deel met u, met jou als lezer? In de eerste plaats wil ik hiermee aan jullie (kinderen/ ouders/collega’s en educatieve partners) laten weten dat we op koers liggen, dat we in de afgelopen jaren gegroeid zijn in het aanbieden van hoogwaardig onderwijs met smaak.

Pagina 6 - Cambium schoolconcerten

Pagina 6 - Een onvergetelijke reis met een blijvend resultaat!

- Niet loslaten! Wel anders vasthouden!

En ten tweede dat we dat op een vrij unieke manier aan het doen zijn… Vooral dat laatste heeft mij wel aan het denken gezet. Wat maakt dat buitenstaanders/mensen uit de politiek/collega-bestuurders vinden dat we dat op een unieke manier doen? Op welke manier doen we het eigenlijk? Na de nodige gesprekken met collega’s als ook met derden ben ik tot de conclusie gekomen dat het ligt aan onze/mijn besturingsfilosofie. Als bestuurder kan ik sturen als HARK. Met deze manier van sturen verandert er niets duurzaam, want het gaat in ons werk altijd om mensen! Ik stuur als HERDER.

HARK Een hark stuurt op afstand, op controle, op protocollen vanuit het kantoor, zittend achter de computer, kijkend naar cijfers op zijn zogenaamde dashboard. Dit is een manier van aansturing waar ik niet in geloof.

HERDER De herder is betrokken, vanuit de praktijk en hij stuurt op passie, potentie en professionaliteit door feedback te geven op wat hij ziet, hoort en voelt en door vooral veel vragen te stellen en op deze manier mensen eigenaar te maken van hun eigen werk!

“Het moet iets Wonderlijks zijn”!

Natuurlijk realiseer ik me goed dat in beide manier van sturen zinvolle elementen, als ook valkuilen zitten. De Hark kan heel hard en zakelijk zijn en daartegenover staat dat de zachte kant van de herderlijke aanpak te soft kan zijn. Toch kies ik heel bewust voor de aanpak van de herder. De Herder heeft ten diepste al zijn schapen op het oog. Hij kent ze allemaal bij naam en hij houdt van ze. De herder loopt middenin de kudde, kijkt naar de omstandigheden in de natuur, kijkt naar de kudde en bepaalt vervolgens de route van de dag. Wordt het bos, de groene weiden of de waterkant? Om de schapen te kunnen leiden en beschermen heeft hij een stok en een staf bij zich. Met de staf coacht hij de schapen die zich goed kunnen redden. Met de kortere stok stuurt en straft hij schapen die dreigen af te dwalen. Het opvallende is dat de stok korter is, dit houdt wat mij betreft in dat de herder dichtbij het schaap staat wat afdwaalt en dus een relatie met het dier heeft.

De Goede Herder Terwijl ik dit opschrijf, denk ik ineens aan het thema van dit nummer van Cambium Nieuws! In dit nummer gaat het over onze identiteit en de relatie met onze educatieve partners. Waarom geloof ik in het principe van de herder? Omdat ik geloof in God en in zijn zoon Jezus Christus! In het Oude Testament wordt God bezongen als de Herder (psalm 23) en in Johannes 10 vergelijkt Jezus zich met een herder en noemt hij zichzelf de GOEDE herder. We leven rondom de tijd van Goede Vrijdag en Pasen! In deze gebeurtenissen laten God en Jezus zien wie ze werkelijk zijn en wat ze drijft: hun liefde voor ons mensen met alle onze kwalen en streken! Ja, op die manier wil ik ook leiding­ geven aan Cambium, aan kinderen en personeelsleden. Ik wil ze zien door de ogen van God en Jezus.. als Herder! Durk de Boer Bestuurder Stichting Cambium

Advies onderwijsraad: scholen met minder dan 100 leerlingen sluiten!

Op woensdag 19 december vierde de Jan Jaspersschool het Kerstfeest in de kerk “de Open Poort” samen met ouders en belangstellenden. Iedereen kon genieten van liedjes, zang van het koortje, het toneelspel van ouders met leerkrachten, vertelling,

muziek gespeeld door kinderen en een combo van ouders. Het was een mooi feest, waar we met zijn allen positief op terug kunnen kijken. Het team van de Jan Jaspersschool

I

n de afgelopen periode is er in de media veel aandacht geweest rondom het advies van de onderwijsraad om scholen die minder dan 100 leerlingen hebben te sluiten. Als Cambium hebben wij kennisgenomen van dit advies. Het is goed om te weten dat wij als Cambium in

de persoon van de bestuurder zowel op landelijk niveau als ook op regionaal en plaatselijk niveau gesprekspartner zijn en actief meedenken in hoe we dit advies moeten lezen, wat we ervan vinden en hoe we met het advies actief aan de slag gaan. We zullen middels Cambium Nieuws blijvend informeren.

Cambium Nieuws maart 2013

1

Identiteit en educatief partnerschap

Educatieve partners… en een boerenkoolfeestje…

I

n een vorige uitgave van Cambium Nieuws vertelde ik over het schooltuinproject van de Willem Alexanderschool. Hoe, in samenwerking met mensen van de volkstuinvereniging, 23 leerlingen een seizoen lang met veel plezier werkten in eigen bloementuintjes en in gezamenlijke groentebedden vol uien, wortels, aardappels en andere gewassen. In dit verhaal zal ik uitleggen hoe de samenwerking met andere mensen, andere educatieve partners, ons onderwijs veel meer inhoud en kleur kan geven, met het boerenkoolfeest in december als voorbeeld. Die bovengenoemde samenwerking was zo bijzonder, omdat er in eerste instantie nogal wat scepsis was over de houding en het doorzettingsver-

mogen van kinderen op een tuin. Door het enthousiasme en het vertrouwen van enkele bestuursleden van de volkstuinvereniging kwam het helemaal goed. Iedere week was er, tijdens het schooltuinuurtje, een bestuurslid aanwezig die de kinderen met raad en daad bijstond; die het werkoverleg en de uitleg mede vormgaf en die, naarmate het seizoen vorderde, veel aanzien verwierf door zijn kennis. Ook andere tuinders zagen met plezier hoe de schooltuinkinderen vrolijk aan kwamen fietsen, zich uit de naad werkten en met bloemen en groenten weer vertrokken. De volkstuinvereniging was educatieve partner vanaf het allereerste begin, tot aan het eind de enorme boerenkooloogst kon worden binnengehaald. Daarnaast waren er de ouders! Eerst vele handen die het verwaarloosde stuk grond hielpen omspitten, stronken verwijderden en meehielpen de tuin “klaar” te maken. Wekelijks fietsten er een moeder, een oma en een opa mee als begeleiders, die ook konden wieden en schoffelen. Ouders die met tuin ideeën kwamen

en ouders die als verrassing een 23-persoons bank in elkaar timmerden. Met deze onmisbare positieve ouders als educatieve partners kon het werk iedere week doorgaan! Toen het landje bijna leeg was, hebben we als laatste op 10 december alle boerenkool geoogst. Vooraf hadden we ons al afgevraagd, hoe we die drie vuilniszakken vol boerenkoolbladeren konden verwerken in een heerlijke stamppot… Met een stel mesjes alles fijnsnijden??? Onbegonnen werk. Op het elektrische warmhoudplaatje op school drie grote pannen boerenkoolstamppot koken??

O

foto’s: Alida Bosma

2

Cambium Nieuws maart 2013

Al met al een feestelijke afsluiting. Zonder hulp van de ouders, het dorpshuis, de groenteman, de vrijwilligers en de volkstuinvereniging was dit allemaal niet zo gelopen. Kortom: door de samenwerking met andere educatieve partners kunnen we ons onderwijs leerzamer, leuker en lekkerder maken! Jitske Verhaagen

Identiteit & educatief partnerschap is merkbaar, niet meetbaar

S

op te noemen! Er waren kerststukjes te koop, kersthangers voor in de boom of om voor het raam te hangen, mooie grote kerstballen, diverse lichtjes en ga zo maar door….. De opbrengst was bestemd voor het nieuwe klim-en klautertoestel op het grote plein! De opbrengst was ruim €3100,-. De volgende dag (donderdag 20 december) was er ’s ochtends in elke groep de kerstviering met liedjes, het verhaal uit de Bijbel en wat lekkers. De kinderen kregen traditiegetrouw een mooi boek om thuis te lezen.

elkaar gemixt werd er zeer smakelijk gegeten van de heerlijke stamppot. Als gasten waren het bestuurslid en de opa-begeleider aanwezig die het zich ook lieten smaken.

Gelukkig kwam er hulp uit onverwachte hoek. Henk, de beheerder van het dorpshuis, was direct enthousiast om de 23 kinderen in de dorpshuiskeuken aan de slag te laten gaan. “Straks in de nieuwe school kunnen we ook veel meer samenwerken in de mooie nieuwe keuken van de MFA, dus: leuk! Wanneer komen jullie?”, was zijn reactie. Hij stelde keuken, pannen en het fornuis beschikbaar.

Kerst op CBS De Bron

p woensdag 19 december is er op basisschool de Bron een gezellige kerstmarkt gehouden. Het team organiseerde dit samen met de OuderWerkGroep. Op het hele plein waren gezellige kraampjes. In elke groep was druk gewerkt om leuke kerstartikelen te maken. Bij elke kraan was ook een spel te spelen. De OWG had een grote kraam waar allerlei lekkere dingen te koop waren, zoals oliebollen, broodje hamburger, kipnuggets, koffie en thee, limonade voor de kinderen, erwtensoep en nog veel meer. Wat was er te koop? Bijna te veel om

Groenteman van de Belt was bereid om de (losgeritste) boerenkoolbladeren in de grote machine te snijden en te wassen. Dat bleek nog een hele klus met als resultaat 20 kilo boerenkool in kleine en grote zakken. In het dorpshuis werden de aardappels geschild, de boerenkool afgewogen en onder leiding van Peter, die toen nog als vrijwilliger van Stichting Plu op onze school conciërge was, werden drie grote pannen boerenkool met worst gekookt. Ook hier waren enkele ouders bij om te helpen. Op school waren de tafels al gedekt in de lange gangen, en met alle groepen door

inds het bestuur van Cambium een Raad van Toezicht is, zijn we op zoek. Op zoek naar de juiste manier om dit ‘bestuur op afstand’ vorm te geven. Bestuurlijk gezien op afstand staan, betekent verantwoordelijkheden laten waar ze horen, je niet bemoeien met de uitvoering, maar goede vragen te stellen. Vragen waardoor helder wordt of Cambium de goede dingen doet én ze ook goed gedaan worden. Met het strategisch beleidsplan als basis zijn er veel dingen in cijfertjes uit te drukken. Handig als ‘thermometer’ voor het reilen en zeilen binnen de organisatie. Maar sommige dingen kun je niet meten...die kun je alleen merken. Hoe krijg je daar dan een beeld van? Met deze vraag in het achterhoofd, en de behoefte om bestuurlijke afstand niet synoniem te laten zijn aan afstandelijkheid, is het focus­ gesprek bedacht. Als proef is een eerste focusgesprek op 9 januari gehouden over de onderwerpen ‘christelijke identiteit’ en ‘educatief partnerschap’. Deze twee niet meetbare, maar merkbare onderwerpen, zijn besproken op de Van Heemstraschool. Daarbij aanwezig de directeur, Rina Kloezen, portefeuillehouder ‘christelijke identiteit’, enkele leerkrachten, ouders en twee RvT-leden. Cambium gaat voor “herkenbare, veelkleurige en eigentijdse christelijke scholen, waarin ruimte is voor diversiteit.” Het gaat om ‘herkenbaarheid

en duidelijkheid en dialoog. Tijdens het focusgesprek delen we dit beeld. Ouders vinden het plezierig wanneer er duidelijkheid is. Het is belangrijk om in de kennismaking met de ouders te benoemen waar de school, op christelijke basis, voor

verwachten. “Geen melding over je kind tussen de kapstokken met andere ouders om je heen”. Omgekeerd is duidelijk dat leerkrachten een respectvolle houding van ouders mogen verwachten. Open communiceren en elkaar feedback geven, dat

‘...sommige dingen kun je niet meten... die kun je alleen merken. ’ staat. Beleving van de christelijke identiteit is een belangrijk kader voor wat de school van ouders verwacht en wat er van leerkrachten verwacht wordt. En ‘heb het er over!’ In de omgang met elkaar wordt de identiteit duidelijk. Op de Van Heemstraschool krijgt de christelijke identiteit op vele manieren gestalte en de inspiratie is merkbaar. Over educatief partnerschap zijn we het aan tafel snel met elkaar eens. ‘Het gaat om het kind, de ontwikkeling van het kind staat centraal!’. Directeur en leerkrachten geven aan dat het team actief op zoek is naar het verbeteren van de communicatie met ouders én kinderen. Het team laat hiermee een open en lerende houding zien. Het blijft niet bij praten, er worden ook nieuwe dingen geprobeerd. ‘Na school als kind even alleen theedrinken bij de juf, of juf komt bij een gezin lunchen tussen de middag.’ Ouders geven aan in de gesprekken met leerkrachten een professionele houding te

is soms best lastig, maar daar leren we van. Het team is actief op zoek naar het verbeteren van de communicatie met ouders. Het focusgesprek is als zinvol ervaren, niet alleen door de leden van de RvT, maar ook door de overige deelnemers. Het is goed om in gesprek met elkaar te zijn over deze onderwerpen, bovendien levert het ook concrete tips op. Over de zichtbaarheid van sommige werkgroepen bijvoorbeeld. Enkele weken later blijkt dat ook direct actie is ondernomen. De ouders van de gebedsgroep geven uitleg in het “Van Heemstranieuws” over de werkzaamheden van de groep. We zijn als RvT-leden benieuwd hoe de andere Cambiumscholen, op vast heel verschillende manieren, gestalte geven aan de christelijke identiteit en educatief partnerschap. Emmy Sluijs-van Werven, Francis Leusink- van Milgen

Identiteit en educatief partnerschap

“Samen groeien in actief partnerschap” -

D

e Emma- en Willem Alexanderschool hielden eind september hun jaarlijkse ouderavond. Een avond vol ontmoeting en contact met als thema: ’Een goede ouder is een betrokken ouder…!? Een goede school is een betrokken school…!?’ Meerschools directeur Ilse van Hal gaf tijdens haar inleiding aan, pedagogisch partnerschap enorm belangrijk te vinden en dat zij daar als school de ouders bij nodig heeft. Samen optrekken als partners voor het gemeenschappelijk belang, namelijk Het Kind. Uit diverse onderzoeken blijkt dat dit de kans op betere onderwijs­ resultaten en een goed sociaal functioneren van jongeren vergroot en de kans op voortijdig schooluitval verkleint. Samen kunnen we meer dan ieder voor zich! Het is dan ook belangrijk met elkaar in gesprek te gaan en ons daarbij af te vragen wat de idealen zijn. Wat willen we als ouders en school met onze kinderen bereiken? Ouder- en schoolbetrokkenheid spelen daarin een grote rol. Ilse wil de komende twee jaar hier op in zetten middels het plan van aanpak OOS1. Aan de hand van stellingen en bijpassende You Tube filmpjes ‘Ouders en school samen’ en ‘Ouders en school hebben elkaar nodig bij de opvoeding’ gingen de aanwezige ouders, leerkrachten, Rieky Seine van Centrum Jeugd en

Gezin en Cees de Wit, adviseur van het onderwijsadviescentrum KPC Groep, met elkaar in discussie. Enkele stellingen die de revue passeerden: • Opvoeden gebeurt thuis, school moet zich bezighouden met goed lesgeven. • Een goede ouder is een betrokken ouder! Een goede school is een betrokken school…!? • Opvoeding en begeleiding van kinderen in deze huidige tijd is een zaak/taak van/voor ons allemaal. • Ik ken de verwachtingen van de school op het gebied van opgroeien & opvoeden. • Voor een kind maakt het niet veel uit of ouders en school contact met elkaar hebben of elkaar regelmatig ontmoeten. Onderstaande uitkomsten kwamen daarbij naar voren: ˘ in deze tijd moet je kinderen samen opvoeden of begeleiden. ’It takes a village to raise a child’, ook al hebben school en ouders hun eigen verantwoordelijkheid, school en ouders moeten zich bewust zijn van hun rol en positie; ˘ daarbij werd opgemerkt dat dit eenvoudig gezegd is, maar ‘Durven we in te grijpen… als een kind schopt op het plein, bijvoorbeeld?’; ˘ bovendien kwam naar voren dat

opvoeden in deze tijd een uitdaging vormt, voor alle betrokkenen, en dat je daarom veel kunt hebben aan een gesprek daarover, ook tussen ouders onderling. Ouders ontmoeten ouders en ontdekken de verschillende opvoedingsstijlen: autoritair (wij volwassenen weten wat goed voor je is), laissezfaire (doe je ding, je krijgt van ons alle kans, past bij het emancipatiestreven), tegenbeweging autoritatief (steunen en stimuleren/ uitdagen én grenzen stellen) – nadruk op participatie;

Ontmoeten - Kennen - Doen trouwen in elkaar en je gaat eerder met elkaar in gesprek, en als eens iets ongelukkig geformuleerd wordt, dan kun je ook vergevingsgezind zijn; ˘ als de relatie even niet lekker loopt, dan is het handig samen te kijken naar hoe het op te lossen. Terugbrengen naar het kind – bij verschillen van inzichten > ga de dialoog aan en let op de manier waarop je feedback geeft (ouders met elkaar in thuissituaties – Niet ‘je bent niet aardig’ maar ‘je doet niet aardig’.)

‘ouders en school hebben elkaar nodig als gelijkwaardige partners’ ˘ iedereen

heeft ervaren dat het zinvol is om met elkaar de dialoog aan te gaan. Als je niet weet hoe de ander over jou denkt, wordt samenwerken lastig. Praten met elkaar, niet over elkaar. Praten met school, niet over school; ˘ het is van belang ook vooral het gesprek over de ontwikkeling te voeren in de zogeheten pedagogische driehoek: school – leerling / kind – ouders. ˘ een goede relatie tussen school en ouders is essentieel. Investeer daarin. Een goede relatie kan ook wat ‘lijden’: je weet dat de intentie van de ander goed is, je hebt ver-

Cees de Wit was deze OOS-avond aanwezig in het kader van de praktijkbeschrijving OOS, die is bedoeld om andere scholen te inspireren. Hij kon tevens met zijn expertise het nodige bijdragen aan de levendige discussie. Hij heeft diverse publicaties over partnerschap tussen ouders en school op zijn naam staan. Kortom, een waardevolle avond met mooie input van ouders, school en Centrum Jeugd en Gezin. Deze kennis en inzichten zullen de komende tijd worden verwerkt als maatwerk in het pedagogisch beleid dat door alle betrokken partners breed gedragen wordt. Als ouders en school geven wij aan bovenstaande uitkomsten de komende tijd een praktisch vervolg.

Wat neem je mee van vanavond: ˘ als duidelijke conclusie: ouders en school hebben elkaar nodig als gelijkwaardige partners; ˘ samenwerken kan op tal van manieren, bijvoorbeeld gezamenlijk iets organiseren (denk aan het kleuterfeest). ˘ investeer in het verduidelijken van de onderlinge verwachtingen. ˘ zorg voor een jaarplanning van activiteiten waarbij ouder(hulp) nodig kan zijn, dan is het in te plannen door ouders met een drukke agenda (kan niet altijd, zeker niet bij spontaan opkomende activiteiten).

Ineke Driessen, Master of Education, projectleider Opgroeien, Opvoeden, Samenwerken (OOS)

missie, visie, aannamebeleid, leerprestaties, financieel beleid, personeelsbeleid, enz.) naar de overheid en de andere belanghebbenden. Men spreekt hier van een verticale verantwoording naar de overheden en een horizontale verantwoording naar andere belanghebbenden, dus ook u als ouders. De verantwoording naar de overheden is van oudsher geregeld en vastgelegd. In de verantwoording naar andere belanghebbenden zijn scholen nogal tekortgeschoten. Natuurlijk houdt de school, als het goed is, u op de hoogte van de leervorderingen van uw kind. Maar wat hebt u te zeggen over de school van uw kind, of misschien wel over scholen in het algemeen. Ook wie geen kinderen heeft, betaalt wel voor de scholen. Hoe goed doet de school haar best om verantwoording af te leggen naar de samenleving?

ouder (deskundige van uw kind) hoort klaarblijkelijk bij de belangrijkste educatieve partners van de school. Betekent dat, dat de school aan alle wensen van elke willekeurige ouder gehoor moet geven? Dat is onmogelijk. Wel moet de school zich inspannen om de wensen van de ouders, de belanghebbenden, goed in beeld te krijgen. De schoolt bepaalt vervolgens hoe ze de wensen om gaat zetten in beleid. Daarvoor moet de school verantwoording afleggen aan alle betrokkenen, zowel verticaal als horizontaal. Partner zijn houdt mijns inziens ook in dat de liefde niet van één kant moet komen. De school doet haar best, maar ook van de ouder mag wat verwacht worden. De school is er niet voor één bepaald kind maar voor een grote groep kinderen. Ouders zullen moeten inzien dat het schoolbelang groter is dan alleen het belang van hun kind. Alleen wanneer ouders, als educatief partner en de school in de rol van professioneel onderwijsgevende en opvoeder goed met elkaar communiceren en samenwerken, kan aan de belangrijke opdracht van de school worden voldaan.

Interessante websites: http://www.youtube.com/ watch?v=mMm1RIXimYU http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/ouders-en-school-samen www.leraar24.nl www.hetkind.org www.ouders-school.nl www.oudersalspartners.nl Dit plan is te lezen op de schoolwebsite onder Schooljournaal-MFA-Opgroeien, Opvoeden, Samenwerken. 1

Van wie is die school? Partners - Op de laatst gehouden directie 2-daagse van Cambium is de vraag verkend: ‘Van wie is nu eigenlijk de school?’ Wie heeft het nu eigenlijk voor het zeggen op school? Wie bepaalt de koers, het beleid op school? Vanuit dit gegeven kunnen we vervolgens verkennen wie de partners van de school zijn of zouden kunnen zijn. De school is er voor de kinderen. De medewerkers van de school krijgen de opdracht mee: ‘Bereid dit kind zo goed mogelijk voor op zijn of haar toekomst’. Van wie krijgen ze die opdracht? Dit nummer van Cambium Nieuws gaat over ‘Educatief partnerschap’ en ‘Identiteit’. Op dat partnerschap wil ik in dit artikel wat verder ingaan. De grondwet - In de (grond)wet staat hier het één en ander over geschreven. Bijvoorbeeld over het aantal uren dat jaarlijks les gegeven moet worden, over wie er bevoegd is om les te geven, over de bekostiging, over rechtsposities van de medewerkers en over kerndoelen die behaald moeten worden. Maar wie bepaalt er hoe het onderwijs op school er uit moet zien? Moet dat in vaste jaargroepen (1 t/m 8)? Welke vakken moeten er gegeven worden in welke groepen? Welke methoden gebruiken we? Wat mogen/moeten we nog meer aanbieden aan de kinderen? Moet de school zich ook bezighouden met opvoedkundige zaken? Wat mag de school eisen van ouders? Wie heeft

dat nu eigenlijk voor het zeggen? Misschien denkt u, wat een onzin­ vragen. Het gaat zoals het gaat, zo is het altijd gegaan sinds er scholen zijn. ‘Ze!’ hebben er voor geleerd, ze! zullen er wel verstand van hebben! Juridisch - In de media zien we dat het lang niet altijd goed gaat op de scholen. Op sommige scholen zijn zelfs ernstige misstanden. Op die scholen werk(t)en ook mensen die er wel verstand van zouden hebben. Scholen worden betaald (in stand gehouden) met belastinggeld. U betaalt daar als ouder (burger) flink aan mee. We praten wel over zo’n kleine 34 miljard (begroting) in 2012. Van wie zijn die scholen waar we allemaal samen zoveel in investeren? Formeel gezien ‘is’ de school van de rechtspersoon die de school namens de overheid in stand houdt. Dit is meestal een vereniging of stichting (in ons geval Stichting Cambium). Daarmee is deze rechtspersoon ‘eigenaar’ van de school. In de Wet op het primair onderwijs zijn hiervoor de (bekostigings)voorwaarden opgenomen. Juridisch gezien is de school dus van de rechtspersoon en niet van de ouders. Andere belanghebbenden - Wat is uw rol, uw belang als ouder in de school van uw kind(eren)? Misschien zegt u, daarvoor ga ik af en toe stemmen en de volksvertegenwoordigers (Tweede Kamer, gemeenteraad, provincie) regelen en bewaken dat wel. Het bestuur

van de school en de Raad van Toezicht zouden kunnen zeggen ‘de school is van ons, wij bepalen wat er gebeurt’. Nu is het met de school net een beetje als met een eigen huis. Het feit dat het huis je eigendom is wil nog niet zeggen dat je er alles mee mag doen. Een bestuur houdt de school trouwens ook niet in stand alleen maar voor z’n eigen lol. Er zal de wens zijn om de zeggenschap met andere belanghebbenden te delen. De overheid vindt trouwens ook dat er een duidelijke rol moet zijn weggelegd voor de ouders in de school. Dat is bijvoorbeeld geregeld in de Wet medezeggenschap onderwijs (WMO). Morele eigenaars - Naast de juridisch eigenaar zijn er dus ook andere ‘eigenaren’ van de school. We zouden ze de morele eigenaren kunnen noemen. Dit zijn bijvoorbeeld de kinderen/ ouders, de leerkrachten, de kerk, de buurt, de opleidingsscholen, de samenleving. Het is voor de school van belang om je periodiek af te vragen wie de belanghebbenden zijn. Alle ouders van ingeschreven leerlingen zijn, voor de duidelijkheid, dus altijd belanghebbenden. Toezicht - De laatste ontwikkelingen zijn dat er beter toezicht moet zijn op scholen. Hiervoor is het inmiddels op vrijwel alle scholen (ook bij Cambium) zo geregeld dat er naast een bestuur ook een Raad van Toezicht is. De school moet zich verantwoorden (over

Educatieve partners – Alle partijen waar de school mee samenwerkt zouden zich in zekere zin de educatieve partners van de school kunnen noemen. Immers zij allen dragen er in meer of mindere mate aan bij dat aan de opdracht: ‘bereid het kind zo goed mogelijk voor op zijn of haar toekomst’, invulling wordt gegeven. U als

Ben Kanis, directeur De Bron en De Rank, Wezep

Cambium Nieuws maart 2013

3

Identiteit en educatief partnerschap Het komt aan op het ER-ZIJN zowel voor het onderwijs als ook voor onze partners

I

n de maanden november en december stonden onze identiteit en onze relatie met onze educatieve partners centraal in onze kwaliteitscyclus. In het kader van deze thema’s ben ik samen met Rina Kloezen, portefeuillehouder van deze twee beleidsthema’s, in gesprek gegaan met alle scholen tijdens het locatiebezoek. Bij deze gesprekken waren naast de directeur van de school bij de meeste gesprekken ook ouders van de partij. Het zijn mooie verbindende ontmoetingen geweest. De lijnen die vanuit deze gesprekken zichtbaar zijn geworden, wil ik graag met u delen.

Veelkleurig Christelijk is de identiteit van Cambium What makes you different makes you beautiful Er valt eigenlijk geen eenduidige identiteit meer te omschrijven voor onze Cambiumscholen daarvoor zijn er te veel ouders en personeelsleden van de verschillende kerkelijke gemeenschappen bij onze scholen betrokken. Waar voor de ene persoon de dagelijkse bijbellezing van groot belang is, hecht de ander veel waarde aan de christelijke vieringen en weer een ander aan de wijze waarop leerkrachten betrokken zijn op de kinderen. Samenvattend zouden we kunnen zeggen dat waar

de een meer waarde hecht aan het woord, vindt de ander de menselijke daden belangrijker. Beiden zijn waardevol en kunnen niet zonder elkaar!

Bezinning, verbinding en ontmoeting Met elkaar hebben we ook nagedacht over de meerwaarde van de C. Wat maakt dat mensen in deze tijd nog kiezen voor een christelijke school. Bezinning. In meerdere gesprekken kwam het woord bezinning terug. We leven in een drukke tijd waarin we voortdurend worden geconfronteerd met prikkels van buitenaf, ook onze kinderen. Wat is het dan heerlijk dat er op onze scholen de dag begonnen wordt met een bezinningsmoment, rustmoment. Een moment waarin kinderen elkaar en God mogen ontmoeten door bijbellezen, door kringgesprekken en door het met elkaar zingen! Verbinding. Ouders geven ook terug dat hun kinderen de school als hun tweede thuis ervaren. De manier waarop er door het schoolpersoneel onderwijs of leiding wordt gegeven, sluit aan bij de opvoeding thuis. Dit is natuurlijk voor kinderen heel plezierig en een groot compliment voor de school. Van groot belang voor het behoudt van deze kracht is dan ook dat we als ouders en als personeel met elkaar in gesprek blijven over onze identiteit.

Ontmoeting. Opvallend of juist niet is dit punt! Het meest bepalend voor de identiteit van een christelijke school is het ER-ZIJN als onderwijzend en leidinggevend personeel. Ouders geven aan dat het zichtbaar en merkbaar aanwezig zijn van bijvoorbeeld de leerkracht, de conciërge en de directeur van onschatbare waarde is voor de identiteit van de school. In de gesprekken is ook verder nagedacht hoe we als school het ER-ZIJN ook verder kunnen uitwerken. De school als sociaalcentrum, pedagogisch centrum of wijkcentrum biedt kansen om onze identiteit in de praktijk van de hedendaagse samenleving handen en voeten te geven. Identiteit is geen woord voor op papier, maar een woord wat in daden zichtbaar en merkbaar moet zijn. Ik kan het niet laten door bij dit ERZIJN aan te geven dat dit ook een naam van onze God is namelijk Jahweh … God is de God die er altijd bij is! Mooi dat we dit als scholen als een soort weerspiegeling zichtbaar en merkbaar mogen maken. Zo kunnen we tot een zegen zijn voor ouders en kinderen! Een mooi bruggetje naar educatief partnerschap toe, want kinderen, ouders en externen kunnen ook voor Cambium tot een zegen zijn door ER TE ZIJN! Wij als Cambium zijn er van overtuigd dat wij alleen niet in staat

zijn om hoogwaardig onderwijs met smaak te realiseren daar hebben we onze partners hard bij nodig!

Actieve betrokkenheid van kind, ouder en externe zowel inhoudelijk, praktisch als formeel Hoe kan een kind, een ouder en een externe Cambium helpen bij het rea­ liseren van kwalitatief goed onderwijs? In de eerste plaats is het al winst dat we als onderwijsinstelling vinden dat we hulp nodig hebben. In het verleden waren (en soms nog steeds) we te eigenwijs. Wij wisten wat goed onderwijs was! Wij wisten wat een kind en hoe een kind hoorde te leren op school. Gelukkig zijn we inmiddels wijzer geworden. Willen we kwalitatief goed onderwijs behalen, dan zullen we het kind, onze leerling, in de eerste plaats actief eigen verantwoordelijkheid moeten geven. Hij of zij weet het best wat hij/zij goed kan of moeilijk vindt en wat hem of haar zou kunnen helpen bij het leren. Ditzelfde geldt voor de ouders! Daarom worden er in onze scholen groepsavonden en gespreksavonden georganiseerd en zijn sommige scholen al begonnen met het ontwikkelen van portfoliogesprekken. Dit zijn gesprekken tussen leerkracht, kind en ouder die gaan over de ontwikkeling van het kind! Naast de kennis en de inzet van kind

en ouder hebben we ook de inhoudelijke kennis en vaardigheden nodig van externe experts die ons begeleiden en coachen in onze groei. Verder hebben we ouders nodig in de praktische ondersteuning van allerlei activiteiten rondom en in de school. Hierbij valt te denken aan schoolreisjes en bijvoorbeeld vieringen. Tot slot is de ouder nodig bij de formele ondersteuning. Ouders kunnen binnen Cambium op verschillende terreinen meedoen, – denken en – beslissen. Binnen de scholen hebben we verschillende geledingen waar ouders in betrokken kunnen zijn: Raad van Toezicht (RvT), gemeenschappelijke medezeggenschapsraad (GMR), medezeggenschapsraad (MR), klankbordgroepen, ouderwerkgroepen (OWG), schoolcommissie en voor de leerlingen worden er op sommige scholen leerlingraden ingericht. Kortom als het gaat om onze identiteit en onze relatie met educatieve partners dan is het er voor elkaar zijn de basis. Dit klinkt vanzelfsprekend, de praktijk kan echter nog weerbarstig, zijn daarom is het van groot belang elkaar voortdurend aan te spreken op onze verantwoordelijkheid over en weer! Durk de Boer Bestuurder stichting Cambium

Ander nieuws

Kinderzwerfboek gezinnen waar geen kinderboeken kunnen worden gekocht. Een initiatief van Leo Dijkgraaf is om het voor elk kind mogelijk te maken om te kunnen lezen, een boek te hebben dat even in de kast staat of op het nachtkastje ligt. Kinderen die dus wel boeken hebben en waar ze gewoon in de kast staan kunnen van dit boek, wat ze niet meer lezen, een kinderzwerfboek maken.

O

p 28 januari is bij de Bron in Wezep een nieuw project van start gegaan...het kinderzwerfboek. Het kinderzwerfboek is een idee van Leo Dijkgraaf. Hij gaf het idee cadeau aan Nationaal Fonds Kinderhulp ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van het kinderfonds in 2010. Wat is dat, een kinderzwerfboek? De veronderstelling is dat ieder kind een aantal boeken thuis heeft. Dit is niet in ieder gezin juist, er zijn helaas

4 Cambium Nieuws maart 2013

Hoe werkt het kinderzwerfboek? Je pakt het boek wat je wilt laten zwerven, doet er een sticker op van kinderzwerfboek en gaat naar de site (http://www.kinderzwerfboek.nl). Hier kun je het boek invoeren en voorzien van een code zodat je het boek weer terug kunt vinden als je het hebt laten zwerven. Hoe laat een kind het boek zwerven? Het boek kan meegenomen worden naar de orthodontist waar het wordt achter gelaten in de wachtkamer of bij oma in het verzorgingstehuis of bij een tante in de keuken of in de recreatie zaal van de camping in Spanje of...vul maar in. Overal waar kinderen komen kun je het boek laten zwerven, ook buiten op een

Meester Klaas 25 jaar op ‘de Rank’ en 40 jaar in het onderwijs bankje in het park (als het maar niet regent) of in het ziekenhuis. En dan? Het kind logt in met zijn/haar wachtwoord en kan het boek volgen via de site. De Bron heeft nu een mooie carroussel staan, gesponsord door de Rabobank, waar alle boeken in staan. De kinderen kunnen daar een boek uitzoeken wat reeds voorzien is van een sticker en code. Het is dus een kwestie van lezen en dan zelf laten zwerven. Alle groepen hebben van Hanneke Bloemendaal en Anna Brands, die dit initiatief op school introduceerden, de nodige uitleg gekregen en de kinderen waren erg enthousiast. De kinderen kunnen op school hun uitgelezen boeken van thuis inleveren en enkele leerlingen uit groep 7 en 8 voeren de boeken in en voorzien deze van een code waarna het boek in de carroussel geplaatst kan worden. Anna Brands CBS De Bron

A

fgelopen zomer was meester Klaas van Houten 40 jaar in het onderwijs. Afgelopen november was hij 25 jaar op ‘de Rank’ en dat is voor hem en de kinderen niet ongemerkt voorbij gegaan. Met de hele school werd er feest gevierd. Meester Klaas en zijn vrouw Lia kregen thuis al vroeg een heerlijk ontbijt aangeboden.Vervolgens werd hij door een feestelijke stoet kinderen van groep 8 met veel toeters en bellen per versierde fiets naar

school gebracht. Daar werd hij met applaus opgewacht door de kinderen en ouders van school en in het zonnetje gezet. De kinderen hadden een lied ingestudeerd en zij zongen meester Klaas enthousiast toe op het schoolplein. In school ging daarna de feestvreugde verder. Alle groepen kregen een theatervoorstelling te zien van ‘Benjamins kindershows’ en hebben daar volop van genoten.

Ander nieuws

De dagelijkse kleine dingen W

anneer houdt het eindelijk toch eens op? Conciërge zit regelmatig in de teamkamer op school. En dan hoor je nog wel eens wat. Elke week vindt er één of andere hotemetoot wel weer ‘iets’ over het onderwijs. Dan leren de kinderen weer te weinig en kunnen ze geen van allen rekenen als ze van school komen. Dan is het weer helemaal mis met de spelling en weten ze niet wanneer het d, t of dt is. Dan kunnen ze weer nauwelijks lezen of weten ze potdorie helemaal niet waar Appingedam ligt in Nederland. En dat pesten krijgen ze ook maar niet onder de knie. Als je tegenwoordig niet met pesten in aanraking komt (of bent gekomen) hoor je er ook niet meer bij. Die meesters en juffen doen het ook nooit goed. Dat kunnen ze ook niet, want ze zijn helemaal niet goed opgeleid las ik in de krant. Of de meesters en juffen zijn zelf eigenlijk ook veel te dom. En wees nou eerlijk, welke normale gek wil er nou nog leerkracht worden? Je bent onderhand meer bezig met maatschappelijk werk en je bent een halve psycholoog voor een flink deel van de ouders. En ze hebben ook geen hart meer voor de school en de kinderen. Ze doen maar wat, en ze durven de kinderen ook niet meer ‘aan te pakken’. Moet je trouwens

niet wagen ook, de politie staat dezelfde avond nog bij je voor de deur. Nee, het is ronduit droevig gesteld met het onderwijs. Nu heeft conciërge onlangs gehoord dat leerkrachten en ouders tegenwoordig partners zijn. Ouders horen samen met anderen (ik weet even niet zo gauw wie) bij de groep van de educatieve partners. Eerst dacht ik nog even dat het ging over lucratieve partners, daar heb je dan tenminste nog wat aan. Nee, educatieve partners, dat betekent denk ik dat ze wat te zeggen hebben over school en het onderwijs. Daar zijn die leerkrachten dan mooi klaar mee. Of beter gezegd, juist niet! Welke ouder heeft waar wat over te zeggen? O, het feit dat je kind op een school zit maakt dat je partner bent, en dus mee gaat beslissen hoe het moet op school. Zoiets van: ‘Ik ben klant dus ik ben partner dus ik beslis mee’. Conciërge gaat dat de komende week eens proberen bij de slager en de bakker. ‘Zeg slager, die hamlapjes uit de aanbieding, te dun hoor’. ’Bakker, je bakt ze té bruin, die bruine bolletjes’. ‘Ik kom wel even achter kijken en meehelpen met het snijden van de lapjes en ik bepaal wel even mee wat er zoal in het brooddeeg moet’. ‘Ja ziet u, wij zijn

nu partners en dan beslis ik mee’. Het zou me een mooie boel worden. Gelukkig heeft conciërge nog geen partners (op die ene na dan, en dat is al lastig genoeg). Natuurlijk begrijpt conciërge ook wel dat je goed moet kunnen praten met de leerkracht van je kind over je kind en nog liever met je kind. En op school is een MR of een ouderraad of een ouderwerkgroep of een klankbordgroep of een ouderpanel of een bestuur of een raad van toezicht of weet ik veel. Maar maak het niet te gek hè. Volgens conciërge gaat er meer fout omdat ouders zich juist te veel bemoeien met het onderwijs en de school dan te weinig. Maar ja, tegenwoordig moet alles goed geregeld zijn (zoals ik het wil) en we moeten er vooral veel over partneren. Misschien lijken de woorden p.a.r.t.n.e.r en p.r.a.t.e.n te veel op elkaar. Of conciërge is gewoon een beetje dyslectisch.

conciërge

Een externe functie in de schijnwerpers: een interview met Meester Dennis (Dennis Jolink) Combinatiefunctionaris onderwijs en sport is het natuurlijk helemaal ideaal dat ik er als vakleerkracht ben.

Dennis Jolink Wat is je functie en waar voer je deze uit? Ik ben combinatiefunctionaris onderwijs en sport. Op alle 14 scholen in de gemeente Heerde verzorg ik een deel van de gymlessen. De bedoeling van mijn functie is een kwaliteitsimpuls geven aan het bewegingsonderwijs. Ik hobbel van de ene gymzaal/ sporthal naar de andere. Tijdens mijn lessen kom ik met nieuwe ideeën en voorzie ik de leerkrachten van uitdagende activiteiten en help ik ze door middel van tips en trucs om makkelijke en nog leukere lessen te geven. Op enkele scholen zijn leerkrachten niet bevoegd om bewegingsonderwijs te geven. Hier

Welke werkzaamheden doe je zoal? Naast het verzorgen van de lessen bewegingsonderwijs in zowel Wapenveld, Heerde als Veessen stimuleer ik de kinderen naar een sportvereniging te gaan. Ik bied sowieso twee keer in de week een naschoolse activiteit aan die voor iedereen van groep 3 t/m 8 toegankelijk is. Op deze manier wil ik de kinderen kennis laten maken met de verschillende takken van sport en lekker een uurtje actief bezig te zijn. Deze activiteiten zijn momenteel op maandagmiddag in Heerde en op donderdagmiddag na schooltijd in Wapenveld. Ook is er regelmatig op woensdagmiddag en in de vakanties iets te doen zoals een badminton- of tafeltennisclinic of een voetbaltoernooi. Ik merk dat ik veel kinderen motiveer om naar een sportvereniging te gaan en dat ze daadwerkelijk lid worden. In samenwerking met sportverenigingen probeer ik ook clinics (onder en na schooltijd), toernooien en wedstrijden voor de basisschooljeugd te organiseren. Zo heb ik geholpen met promotie maken voor de van Bank tot Bankloop in Heerde en heb ik

onlangs samen met zwemvereniging Octopus in Wapenveld de schoolzwemkampioenschappen tot een succes weten te brengen. Welke taak geeft je veel voldoening en waarom? Zijn er ook minder leuke taken? Het feit dat kinderen je bedanken voor de leuke les, vragen wanneer je weer komt en dat je ze motorisch ziet groeien geeft mij ontzettend veel voldoening. Als ik na een periode van 3 maanden afscheid neem van de klassen en weer naar andere klassen / scholen ga vinden de kinderen dit altijd erg jammer. Wel zie je veel van deze kinderen gelukkig regelmatig terug tijdens de naschoolse activiteiten.Het enige nadeel van mijn functie is dat ik voor heel veel verschillende scholen werk en dat deze scholen door de hele gemeente Heerde verspreid staan. Ik cross de hele week van hot naar her. Hoe ervaar je jouw plaats binnen de scholen? Ik heb goede contacten met de verschillende directeuren van alle scholen. Als ik een leuk idee met bepaalde scholen of klassen heb krijg ik vaak alle ruimte om dit uit te voeren. Met

Musicale felicitatie

E

en van de mooie aspecten van het vak muziek op school is dat je snel kan aansluiten bij wat op dat moment actueel is en zo de kinderen op een leuke manier goed bij de les kan houden. Kinderen van de WillemAlexanderschool in Heerde leerden in januari bij muziek een verjaardagliedje aan voor koningin Beatrix. Nadat diverse groepen het liedje hadden geleerd, gingen we met een aantal kinderen uit groep 7 en 8 de studio in om het liedje mooi op te nemen. Van de opname hebben we een CD gemaakt die als muzikale felicitatie naar het Koninklijk Huis is gestuurd. Op de verjaardag van Koningin Beatrix kwam het NOSJeugdjournaal naar Heerde om hiervan opnames maken. Omdat in die week ook het aftreden van Beatrix bekend werd gemaakt hebben we, in overleg met het Jeugdjournaal, die dag ook een liedje voor de toekom-

stige koning Willem-Alexander opgenomen, dat ik de dag daarvoor heb geschreven. Fragmenten van beide liedjes, samen met felicitaties van kinderen, zijn diezelfde avond uitgezonden op TV. Milou Popping uit groep 7 heeft het liedje voor WillemAlexander ingezongen. Dagblad De Stentor kwam die dag langs voor een foto en maakte ook twee leuke YouTube-filmpjes van beide liedjes. Hier kunt u de kinderen echt in actie zien! Ook TV Gelderland, Radio Gelderland en Radio 794 hebben in die week aandacht besteed aan de muzikale actie van de Willem-Alexanderschool. Voor de kinderen was 31 januari een hele leuke dag en ze zien natuurlijk uit naar een reactie van het Koninklijk Huis… Muziek: er valt wat te beleven!

de kinderen heb ik een heel goed contact. Overal waar ik kom hoor ik: “HEEY MEESTER DENNIS!” Bijna alle kinderen van de groepen 3 t/m 8 kennen mij nu en de reacties zijn altijd erg leuk. Ik hou er wel van om grapjes te maken en de kinderen soms een beetje voor de gek te houden. Ook van ouders krijg ik vaak lovende reacties. “Oh, is dat nou meester Dennis? Nou meester Dennis ik hoor altijd hele leuke verhalen over je. De kinderen vinden het geweldig dat je er bent.” Er zijn ook ouders die mij helpen met het organiseren van naschoolse activiteiten en clinics i.s.m. de verschillende sportverenigingen.

Wil je wat vertellen over je thuis­ situatie? Al ruim 4 jaar woon ik samen met mijn vriendin Ingrid. We hebben een leuk huisje in Vaassen met een hele grote tuin. Op het moment dat dit nummer verschijnt hebben wij net de sleutel van ons droomhuis uit de jaren 30 in Zutphen gekregen en zitten we vol in de verbouwing. Omdat Ingrid verloskundige is in Zutphen zijn wij genoodzaakt te verhuizen. Zeker geen straf omdat Zutphen prachtig is om te wonen. Helaas is de afstand naar mijn werk voor mij wel wat verder.

Welke veranderingen zijn er geweest in de loop der jaren (als je al wat langer dit werk doet)? Ik ben gestart met zes scholen tijdens de pilot periode. Inmiddels ben ik op alle 14 basisscholen in Heerde actief (of actief geweest). Heb je nog cursussen gevolgd of wil je dat nog gaan doen? Ik zou graag een cursus Freerunning gaan doen om een leuk aanbod voor de kinderen neer te kunnen zetten. Naast mijn jarenlange ervaring als turntrainer en lid/voorzitter van de activiteiten van mijn eigen gymnastiekvereniging heb ik veel cursussen gedaan en de nodige diploma’s gehaald.

Henk van der Maten Vakleerkracht muziek Heerde

Wat zijn je hobby’s? Ben je nog met andere dingen bezig? Twee keer in de week train ik in Vaassen bij ZVV waar ik in heren 2 waterpolo. Daarnaast loop ik een of twee keer in de week hard en doe ik regelmatig mee aan hardloopwedstrijden varierend van 15 tot 21,1 km. Ik heb wel de doelstelling om binnen een jaar een keer een hele marathon te gaan lopen. Af en toe wil ik ook nog wel eens de mountainbike pakken en een rondje door het bos te maken met vrienden. Als voorzitter van de activiteitencommissie bij gymnastiekvereniging Agios in Vaassen zijn we met een leuk stel mensen het hele jaar bezig met het organiseren van leuke activiteiten voor alle doelgroepen variërend van het sinterklaasfeest tot het jeugdkamp.

Cambium Nieuws maart 2013

5

Ander nieuws

Cambium Schoolconcerten

N

I

n de week voor de voorjaarsvakantie werden in Heerde weer de jaarlijkse Cambium Schoolconcerten gehouden. Ook dit jaar hadden zich tientallen enthousiaste kinderen opgegeven die muziekles volgen of musiceren bij een muziekvereniging of kinderkoor. De kinderen traden op voor kinderen en leerkrachten van hun eigen school. In een vertrouwde omgeving deden ze zo spelenderwijs podiumervaring op. Tegelijkertijd maakten de leerlingen die het publiek vormden kennis met een groot aantal muziekinstrumenten, bespeeld door hun eigen klasgenoten. Hoewel er ook gezongen en gedanst werd, lag het accent op het instrumentaal musice-

ren. Zingen komt ook weer aan de beurt: binnenkort starten de audities voor het tiende Cambium Songfestival voor de hoogste groepen van de basisscholen. De Finale daarvan is op vrijdag 28 juni in de Grote Zaal van jeugdcentrum Welgelegen. Henk van der Maten Muziekleerkracht Heerde

Spanning voor de CITO I

n de media werd de spanning rondom de cito-eindtoetsen weer flink benadrukt. Het werd zelfs bijna een crimi, want voor het luttele bedrag van zo’n 400 euro kon je op internet gestolen cito-opgaven kopen. Op de Cambiumscholen gebruiken we de eindtoets eigenlijk meer voor onszelf dan om te bekijken naar welke Voortgezet Onderwijsschool de leerlingen gaan. De groep 8 leerlingen zitten immers al zo lang bij ons op school dat we al lang vóór die eindtoets weten welk vervolgonderwijs passend is. Daar wordt dan ook al voordat de uitslag bekend is met ouders (en leerlingen) over gesproken. Omdat we veel meer informatie willen dan alleen een droog getal van de citotoetsen, zijn we een aantal jaren geleden overgestapt op een andere eindtoets: de SEO. Dit School Eind Onderzoek gebruikt niet alleen cito opgaven, maar kijkt ook naar de capaciteiten van de leerlingen. Hierdoor kunnen we als school nagaan of we eruit halen wat “erin” zit. In een teamvergadering wordt dan door de leerkrachten overlegd hoe we ons onderwijs verder kunnen verbeteren. Naast de SEO wordt ook een persoonlijkheidstest afgenomen. De resultaten daarvan helpen om een inhoudelijk gesprek met de ouders te voeren over de definitieve school-

keuze. B.v. een kind heeft een prachtige eindscore en doet het altijd goed op school, maar heeft daar hard voor moeten werken en gaat heel serieus om met huiswerk. Met de ouders kan dan besproken worden of het voor dit kind juist wel of juist niet verstandig is om hoog aan te houden bij de schoolkeuze. Gelukkig is de uitkomst van de eindtoetsen meestal een bevestiging van wat de leerkrachten in de afgelopen jaren al van het kind gezien hebben en is daar al vaker met ouders over gesproken. Soms is er een verrassing als een kind hoger of lager scoort dan verwacht werd. Vaak is daar wel een reden voor aan te geven: tijdens de toetsafname in februari waart er vaak een griepje rond… Dan blijkt maar weer hoe belangrijk het is dat we als school een totaal beeld van de leerlingen hebben en niet afhankelijk zijn van één moment opname aan het eind van de schoolcarrière. Spanning voor de cito…? Een beetje leuke spanning is prima! Het is natuurlijk wel de eerste stap naar de afsluiting van de basisschoolperiode. Op de scholen van Cambium is een nare spanning niet nodig. Wij kennen onze pappenheimers al lang en de cito eindtoets is voor ons niet alles bepalend, maar een fijn praatplaatje om te gebruiken in het gesprek met de ouders en onze schoolverlaters. Jacquette Meijerink

Colofon: Cambium Nieuws is het nieuwsbulletin van Stichting Cambium. Het verschijnt 5 keer per jaar in een oplage van 1500 exemplaren. Verspreiding vindt plaats onder personeelsleden, ouders, geledingen en relaties van de stichting. Contact: [email protected] Redactie: Durk de Boer, Tonny Harmsen, Jitske Verhaagen, Jacquette Meijerink, Esther Hoek, Anna Brands-Heikoop Ontwerp: www.madeliefbrandsma.nl

6

Cambium Nieuws maart 2013

Een onvergetelijke reis met een blijvend resultaat!

www.stichtingcambium.nl

a maanden van voorbereiding ben ik 24 januari dan eindelijk vertrokken voor mijn reis naar Afrika. De conditie was op niveau gebracht door de wekelijkse trainingen in de sportschool en de vele kilometers wandelen in mijn paarse Milka-jas. Dat was natuurlijk ook nodig, want de berg die we zouden gaan beklimmen is de hoogste berg van het Afrikaanse continent: de Kilimanjaro.

immers bedekt met een laag sneeuw en de temperatuur lag voornamelijk onder het vriespunt. In de dagen die volgden, had ik vooral last van de ijle lucht. Het wandeltempo zakte enorm, dat kon ook niet anders, want een echt wandelpad was er eigenlijk niet en elke extra inspanning kostte veel energie. De gidsen zeiden niet voor niets telkens “pole-pole” (rustig-rustig). Tijd om met elkaar te praten was

‘Ik heb met eigen ogen kunnen zien hoe je met dit kleinschalige project, grote blijdschap en dankbaarheid kunt oogsten. ’ Samen met de mannen van Epe Klimt was er inmiddels al een geweldig bedrag ingezameld. Dankzij vele mensen, bedrijven en instellingen die deze uitdaging de moeite waard vonden en ons hebben gesponsord, konden we ruim een week voor ons vertrek uit handen van de wethouder een cheque met het bedrag van ruim 35.000 euro in ontvangst nemen. Wat een enorme stimulans om de top te gaan halen. Toen ik op vrijdag 25 januari de eerste stappen zette op de flanken van de Kilimanjaro, bleek al snel dat al die trainingsuren niet voor niets waren geweest. Vanaf de eerste meters ging “de weg” omhoog. Mijn benen merkten dat ook direct. Bovendien was ik nog niet echt gewend aan de tropische warmte. Nederland was

er alleen tijdens de rustpauzes. Ook het eten en drinken was enkel mogelijk als we niet liepen. Elke dag eindigden we in een nieuw kamp om in onze kleine tentjes te overnachten. Deze werden door onze dragers, samen met de bagage en alle levensmiddelen, vervoerd. Ik heb enorm veel respect gekregen voor deze mensen. De laatste klimdag was de zwaarste. Vanaf 23.00 tot 7.30 uur liepen we in een bijzonder traag tempo de laatste 1300 meter naar de top. Het gebrek aan zuurstof, de kou, het stijgingspercentage en de vermoeidheid hebben ontzettend veel van me gevraagd. Er zijn tijdens die laatste etappe verschillende momenten geweest dat ik aan opgeven heb gedacht. Maar de gedachte aan de top en het goede doel heeft me de energie gegeven om door te gaan. Eenmaal aangekomen op het hoogste puntje van de berg en dus ook van het continent, was er geen plaats voor blijdschap. Het was eerder opluchting. Pas later, toen we weer waren gedaald en hadden gerust van het ruim 14 uur wandelen van die dag, kwam het besef dat we met elkaar toch wel een bijzondere prestatie hadden geleverd.

Na een welverdiende rustdag vlogen we van Tanzania naar Kenia. Op het eind van die dag kwamen we in het Boresha weeshuis en werden we enthousiast ontvangen door de kinderen en hun “papa’s en mama’s”. Voor mij al weer een bijzonder moment, want toen ontmoette ik voor het eerst onze sponsordochter. De dagen hierna hebben we met de kinderen doorgebracht. Ook bezochten we hun school (laten wij maar niet meer mopperen over gebouw, materiaal en kwaliteit!) en hadden we een emotionele ontmoeting in een van de sloppenwijken van Naivasha. Tot slot van onze bijzondere reis hebben we nog kunnen genieten van de prachtige natuur in de Massai Mara en hebben we kennisgemaakt met de cultuur van het volk van de Massai. Langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor de steun en belangstelling. Ik heb met eigen ogen kunnen zien hoe je met dit kleinschalige project, grote blijdschap en dankbaarheid kunt oogsten. Groeien door te delen!!! Bert Harmsen, de Zaaier

Digitale rapporten op De Bron

N

a een aantal jaren vonden we het tijd worden om het rapport in een nieuw jasje te steken. De kinderen op De Bron hebben afgelopen februari voor het eerst het nieuwe rapport meegekregen van hun juf of meester. Op De Bron willen we met dit nieuwe rapport de kinderen en ouders een zo goed mogelijk beeld geven van de ontwikkeling die de kinderen op school doormaken. Uit de laatst gehouden ouderenquête en de panelgesprekken die we op school voeren met ouders, bleek dat hier behoefte aan was. Als team hebben wij begin dit schooljaar uitvoerig gesproken over het rapport. We hebben het gesprek gevoerd over het geven van cijfers of woordbeoordelingen als “goed, voldoende etc.” We hebben ervoor gekozen om voor de vakken een cijfer te geven. Veel ouders gaven aan dat toch wel prettig te vinden. Het cijfer kan soms een nauwkeuriger beeld geven dan een woordbeoordeling. Ook sluit het geven van cijfers beter aan bij het voortgezet onderwijs. Voor de subon-

derdelen geven we wel een woord­ beoordeling, dit doen we d.m.v. de kleuren blauw, groen, oranje en rood. De intern begeleider vertelde op deze vergadering ook hoe de leerkrachten het rapport konden opstellen in ParnasSys. Dit is een digitaal systeem waarin de leerkrachten alle gegevens van de leerlingen kunnen opslaan en bekijken. Alle methode- en Cito-toetsen van de kinderen werden al in ParnasSys ingevoerd. De volgende stap voor ons was de rapporten niet meer met de hand in te vullen, maar dit rechtstreeks uit het systeem te halen. Het nieuwe rapport is dan ook een volledig digitaal rapport. Het systeem rekent alle cijfers uit voor de vakken. De leerkracht beoordeelt zelf subonderdelen als bijv. de inzet van een kind voor een vak, het tempo van het kind bij rekenen e.d. We wilden eerst dit schooljaar gaan proef draaien, maar toen de leerkrachten zagen hoe één en ander werkte, werden ze heel enthousiast om gelijk de stap te

maken naar het nieuwe digitale rapport. De intern begeleider heeft daarna alle rapporten in het systeem ingericht en klaar gezet om te kunnen worden ingevuld door de leerkrachten. Dit rapport is dus volledig digitaal. Wij vinden het passen bij de huidige digitale ontwikkelingen. Ook is het op deze manier praktischer om een rapport samen te stellen en later weer op te roepen. Op termijn zal het waarschijnlijk zo zijn dat ouders de vorderingen van hun kind(-eren) met een specifieke code op elk moment online kunnen inzien. We kunnen nu veel flexibeler werken met de rapporten en aanpassingen doen. We werken namelijk niet meer met voorbedrukte formats. Bent u nieuwsgierig geworden hoe het eruit ziet? Op de website van de school www.bronwezep.nl is het nieuwe rapport te bekijken. Martin Oenema CBS De Bron