Jaargang 4 • nummer 7 • februari 2015
C 0 0 M 100 Y 0 K 0
NAAM
PAY OFF
C 50 M 0 Y 100 K 0
C 100 M 0 Y 75 K 0
C 50 M 100 Y 0 K 0
C 75 M 100 Y 0 K 0
Naar het Glazen Huis
C 75 M 75 Y 0 K 0
C 100 M 60 Y 0 K 0
Klimmen op het balkon
Leren met zin!
C 100 M 25 Y 0 K 0
Coach in hart en nieren
C 100 M0 Y 75 K 0
C 5 M0 Y 1 K 0
Leerlingen Twitteren De leerlingen van Waterland docent Stefan van der Pol hebben een intensief Twitter contact met hun leraar. Ze delen van alles, bijvoorbeeld of ze wel of geen zin hebben in een dagje school. Maar er worden ook nieuwjaarswensen gedeeld of men wenst elkaar succes en veel plezier bij excursies. Een aantal voorbeelden op rij.
Het Talent
Springen, klimmen, zwaaien en hangen Er zijn veel mogelijkheden om je van A naar B te verplaatsen. Bryan van der Weiden doet het soms op een wel heel bijzondere manier. De 15-jarige leerling van Het Waterland doet aan freerunning, een eigentijdse manier van rennen waarbij springen, klimmen, balanceren, zwaaien, hangen en uiteenlopende tricks centraal staan. Een keer in de week gaat Bryan naar de Free Run Club aan het Diamantplein in Leiden. “Voor deze tak van sport is een goede conditie noodzakelijk”, vertelt het talent van het Waterland. “Je moet overal overheen springen en klauteren. Dat kan binnen en buiten zijn. Vroeger vond ik het al leuk om in bomen te klimmen. Deze sport past dus echt bij mij. Ik kan ook salto’s maken. Een vriend van mij die hier op school zit deed aan freerunning. Ik ben een keer met hem meegegaan. Ik vond het meteen geweldig. Je doet het met groepjes kinderen
van verschillende leeftijden. Het is heel gemengd. Dat maakt het best bijzonder.” Bryan is dus een lenige jongen, een eigenschap die hem maar ook anderen soms goed van pas komt. Zoals toen een vrouw haar huissleutel was vergeten. “Ze zag mij, terwijl ik op een pleintje wat heen en weer aan het springen was. Ze vroeg vervolgens of ik op haar balkon kon klimmen om van binnenuit de voordeur open te maken. Ze woonde er echt, dus dat heb ik natuurlijk voor haar gedaan.”
VERS
op Het Waterland De overstap van de basisschool naar een school voor voortgezet onderwijs is groot. Zo ben je in groep 8 nog de grote jongen of het grote meisje en zo sta je op Het Waterland op de trap naast een medeleerling die wel vier koppen groter is. En niet meer elke dag dezelfde leerkracht voor de klas, maar een aantal verschillende leraren. In deze rubriek komen drie brugklasleerlingen aan het woord over hun eerste maanden op Het Waterland.
Jeannot Dutterlo (12). “Het leuke van deze school is dat ik bij veel vakken lekker met mijn handen kan werken. Dat ligt mij het best. In groep 8 kon ik kiezen tussen een school in Katwijk en Het Waterland. Het Waterland is lekker dichtbij voor mij, de keus was dus snel gemaakt. Koken en techniek vind ik de leukste vakken, Nederlands is wat lastiger. Ik woon pas vijf jaar in Nederland. Ik ben geboren in Haïti en pas op latere leeftijd geadopteerd door mijn Nederlandse ouders. Ik denk dat ik in de derde klas de richting techniek kies. Een hobby van mij is legotechniek. Dat past daar goed bij. Ik zit in een leuke klas en ik heb al een paar nieuwe vrienden gemaakt. De pauzes zijn altijd reuze gezellig. Dan gaan we met een stel jongens tafelvoetballen.” Mariem Zibouih (14). “Ik kom elke dag met de bus uit Leidschendam. Toen ik in groep 8 zat, heb ik de Open Dag van Het Waterland bezocht. Ik wist meteen dat dit mijn school ging worden. Het is natuurlijk heel anders dan op een basisschool. Veel kinderen zijn ouder en volwassener en we hebben verschillende
docenten. Ik vind koken echt een leuk vak. We hebben het vorige uur hutspot gemaakt met een lekker worstje erbij. Ik wil kok worden en in een restaurant werken. Daarom ga ik voor Zorg & Welzijn kiezen. Ik heb het reuze naar mijn zin op Het Waterland. Ik heb veel nieuwe vrienden gemaakt. Daar spreek ik ook mee af. Ik heb daar nu meer tijd voor. Vroeger zwom ik veel. Ik heb wel twaalf diploma’s. Ik ga echt met plezier naar school.” Diede van den Bergh (13). “Het Waterland is een leuke school met leuke docenten. Ik ben blij dat ik hier zit. Groen, textiel, beeldende vorming, techniek en soms spelling zijn mijn favoriete vakken. De dagen zijn heel afwisselend. Ik denk dat ik in klas drie voor Groen kies. Ik ben iemand die graag buiten is. Zeilen en duiken zijn mijn hobby’s. Dan ben je ook lekker buiten. Ik was hier snel gewend. In mijn klas zitten maar vier jongens, dat is wel een beetje weinig. We kunnen het goed met elkaar vinden. En als er iets is, helpt onze coach goed. Zij staat altijd voor ons klaar.”
‘Heerlijke geuren’
Stagiair bij Parfumerie Douglas Savani van der Veen (16) trok begin dit schooljaar de stoute schoenen aan. Ze stapte bij twee zaken, een parfumerie en een schoenenwinkel, naar binnen met het verzoek om er stage te lopen. Beide zaken zeiden ja en dus moest Savani kiezen. Het werd Parfumerie Douglas. “Maar de schoenenwinkel was ook heel leuk. Ik heb er serieus over nagedacht”, zegt ze.
Het gaat goed met Savani op school. Ze volgt een versneld traject. Daarom kreeg ze toestemming al in de derde klas stage te lopen bij een bedrijf. Parfumerie Douglas past goed bij haar carrièreplanning. Ze wil namelijk later styliste worden. “Ik heb op school geleerd wat een stageplek inhoudt, wat er van je wordt verwacht. Dat je op tijd komt bijvoorbeeld, dat je je weet aan te passen en goed luistert. Maar ook dat je altijd vriendelijk moet blijven
ten opzichte van klanten, dat je gastvrij moet zijn. Dat komt me nu goed van pas.”
Druk Savani begon bij Parfumerie Douglas met het opruimen van de artikelen als er een nieuwe zending parfums arriveerde. Inmiddels staat ze achter de kassa. Met haar eigen nette kleren aan en een shawl van Douglas om haar hals. “Ik loop twee volle dagen in de week stage. Verder
werk ik nog vijftien uur in de week bij McDonalds. Bovendien doe ik aan fitness. Ik heb het dus best druk. Mevrouw Schreurs, mijn stagebegeleider van Het Waterland, komt af en toe persoonlijk langs. Dan praat ze met de filiaalmanager om te vragen hoe het gaat. Soms belt ze op. Ik weet dat ik altijd bij haar terecht kan als er iets is. Gelukkig is er nog nooit iets negatiefs gebeurd. Dat kan ook bijna niet, want er heerst in de winkel een hele gezellige sfeer.”
‘Even een straatje leggen buiten’
De dag van... Pascal (16) en Samuel (16) gingen dit jaar voor de richting Groen. Of ze later ook werkelijk groene vingers zullen krijgen is nog maar de vraag. De twee leerlingen uit klas 4 hebben heel andere interesses. Ze zijn gek van muziek, maken hun eigen tracks. DJ worden net als Armin van Buuren en op Ibiza voor 60.000 mensen muziek draaien, dat is hun grote droom. Pascal en Samuel lopen twee dagen in de week stage, Samuel bij een hoveniersbedrijf, Pascal bij speelstad de Bubbeljungle in Leiderdorp. Dat doen ze met veel plezier. Pascal loopt er niet alleen stage, hij werkt er ook. En soms draait hij er muziek tijdens bedrijfsfeesten. Naast de twee dagen stage, hebben ze ook nog een dag in de week les op het Wellantcollege. Vandaag is het woensdag en volgen we deze twee leerlingen, die zeggen het zeer naar hun zin te hebben op school. 8.30 uur: Dit is ons coach-uur. Dan praten we over hoe het gaat op school, hoe het weekeinde was, en hoe we ons voorbereiden op de toetsen. Je maakt een planning voor de rest van de week. Het is belangrijk dat je weet wat je te wachten staat. Dat geeft rust. 9.15 uur: Spelling. Dat is best een belangrijk vak natuurlijk. Ik ( Pascal) ben er vrij goed in. Laatst had ik als enige in de klas nul fouten bij een toets. Samuel is weer beter in rekenen. 10.00 uur: Dan hebben we CUMA, dat betekent cultuur en maatschappij. Het gaat over
allerlei zaken waar we later mee te maken krijgen. Hoe vraag je een huurwoning aan, wat zijn Wajonguitkeringen, noem maar op. Een ander onderdeel is nieuwsrekenen. Dan krijg je rekenopgaven die met het nieuws te maken hebben. 10.45 uur: De kleine pauze. Meestal zitten we met een stel vrienden bij elkaar. Of we spelen spelletjes op onze telefoon. De pauze is altijd gezellig. 11.00 uur: Engels. Dat is mijn (Samuel) beste vak. Komt omdat ik tot mijn negende in Engeland heb gewoond. Mijn ouders komen beiden uit Engeland. Zij hadden hier gewerkt en waren verliefd op Nederland geworden. Daarom zijn we geëmigreerd. Mijn vader is chemicus. Soms moet ik zelfs onze docente Engels, mevrouw Beijer, verbeteren.” 11.45 uur: De lessen techniek zijn altijd leuk. We zijn nu bezig met het repareren van een fiets. Die jongen die erop zat heeft een enorme duikeling gemaakt. Het frame staat krom. Dat gaan we repareren. De praktijklessen zijn vaak leuker dan de theorielessen. We werken nu eenmaal het liefst met onze handen. 12.30 uur: In de grote pauze gaan we wel eens naar buiten als het goed weer is. Of
we kopen een broodje in de kantine. We zorgen altijd wel dat we daarvoor een paar euro op zak hebben. Je kunt in de kantine best lekkere dingen kopen. De meeste producten worden door leerlingen gemaakt. 13.00 uur: Nu een lesje zelfwerkzaamheid. We mogen zelfstandig met de computer werken. Je kunt dan huiswerk maken, verdergaan met je powerpointpresentatie. Maar je mag ook buiten een straatje leggen. Dat hebben we vandaag gedaan. Zit je tenminste niet de hele dag binnen. 13.45 uur: Informatica is het laatste uur van de dag. Dan leer je wat je met computers kunt doen. Ook altijd een uur waarin je lekker bezig bent. 14.30 uur: Naar huis. Soms gaan we alleen naar huis, soms gaan er vrienden mee. We hebben een goede band met een paar andere jongens uit onze klas, vooral de jongens die ook een dag in de week op het Wellantcollege zitten. Een dag op school gaat meestal snel voorbij.
‘Ik ben heel verweven met de school’
Van voor naar naast de klas Natasha Slegtenhorst solliciteerde vorig jaar bij de Ambulante Educatieve Dienst (AED) in Leiden. Bijna tegelijkertijd diende het Waterland bij de AED het verzoek in voor een begeleider passend onderwijs. De sollicitatie van Natasha en de vraag van Het Waterland sloten naadloos op elkaar aan. Vier dagen in de week een begeleider passend onderwijs op school, een herkenbaar gezicht voor docenten en leerlingen, iemand die deel uit maakt van het team, weet wat er speelt. Natasha Slegtenhorst voert haar taken met veel enthousiasme uit. Ze zit op haar plek laat ze tijdens het gesprek een paar keer weten. Na haar studie aan de Pabo volgde ze de specialisatie voor zeer moeilijk lerende kinderen (ZMLK). Ze werkte 15 jaar in het speciaal onderwijs, Cluster 3 en 4, tot ze besloot haar ervaring op een andere manier in te zetten en haar expertise te delen. Vandaar haar sollicitatie bij de AED.
Mevrouw Dobbelsteen Van voor de klas naar naast de klas dus. En dat bevalt uitstekend zegt ze. “Mijn werk op het Waterland sluit perfect aan op mijn ervaring en expertise die ik in het speciaal onderwijs heb opgedaan. Ik help bijvoorbeeld
leerlingen die extra sociaal emotionele ondersteuning nodig hebben. Ik verzorg in kleine groepjes trainingen op het gebied van sociale vaardigheden. Ik ben niet iemand van de boekjes maar meer van de spelvormen, zoals het Babbelspel met allerlei opdrachten en rollenspelen. Mijn collega’s hebben mij al de bijnaam ‘mevrouw Dobbelsteen’ gegeven. Spelend leren dus. En als een leerling de training goed heeft afgerond, krijgt het van mij een certificaat. Dat vinden ze super leuk.”
Compliment Maar Natasha Slegtenhorst doet nog meer. Samen met twee collega’s verzorgt ze weerbaarheidstrainingen voor leerlingen, ze begeleidt leerlingen individueel en geeft collega’s desgevraagd tips en adviezen. “Ik ben heel verweven met de school. Laatst ben ik door het ondersteunend onderwijs personeel benaderd voor begeleiding en advies. Dat vond ik echt een groot compliment. In mijn werk draait het om vertrouwen. Ik wil een relatie met de leerling opbou-
wen. Kinderen moeten zich vrij en veilig voelen bij mij. Ik oordeel niet, ze besluiten zelf wat ze wel en niet vertellen. Ik werk veel met mindmappen. Kinderen mogen dan opschrijven en tekenen wat ze voelen en ervaren. Het is vaak makkelijker iets wat je moeilijk vindt op te schrijven dan te zeggen. Als ze hun gedachten structureren op papier en ik ze door de juiste vragen te stellen zelf in de richting van een oplossing kan sturen, is dat goed voor de sfeer en het vertrouwen. Wanneer de leerling trots is op zichzelf, ben ik tevreden.”
Vast gezicht Natasha Slegtenhorst heeft AED collega’s die wel op meer dan tien scholen werken. Nieuw is dat Natasha als ambulant begeleider als vast persoon op het Waterland is gestationeerd voor Cluster 3 en 4 leerlingen. Dat bevalt vooralsnog uitstekend. “Omdat ik een vast gezicht op school ben, is de begeleiding laagdrempelig. Ik ben er en mijn deur staat altijd open. Ik ben bovendien in staat leerlingen in meerdere situaties te volgen. En ik maak deel uit van het team, als een leerling begeleiding nodig heeft hoor ik dat direct. Maar ik ben wel in dienst van de AED. Ik heb daar een geweldig klankbord aan en ik blijf op de hoogte van de actuele ontwikkelingen. Ik doe op het Waterland wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. Dat is toch geweldig.”
Kwaliteit voor de klas
‘Ik ben coach in hart en nieren’ Sommige mensen hebben even wat meer tijd nodig voor ze weten wat ze willen. Docent PeterHarm Bos bijvoorbeeld volgde eerst een aantal opleidingen tot hij besefte dat hij een echte onderwijsman was. Hij rondde vervolgens de studie Omgangskunde af, waarna hij bevoegd was om les te geven. “Ik voelde mij de koning te rijk.” Peter-Harm Bos heeft een bijzonder record op zijn naam staan. In 1999 werd hij de eerste mannelijk gediplomeerde doktersassistent van Nederland. Hij wilde Verpleegkunde studeren en uiteindelijk arts te worden. Dat plan liet hij echter varen en ging werken. Hij had zijn eigen trainings- en adviesbureau in de zorg waar hij vooral jongeren begeleidde die buiten de boot dreigden te vallen. Tot in 2003 de financiering veranderde en instellingen zelf verantwoordelijk werden. Die gaven daarop de voorkeur aan hun eigen medewerkers.
Omgangskunde Toch legde Peter-Harm Bos in die fase van zijn werkzame leven de basis voor zijn keus voor het onderwijs. “Ik begeleidde enige tijd jongeren op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Dat vond ik geweldig. Ik schreef vervolgens
een open sollicitatie naar een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen in mijn woonplaats Alphen aan den Rijn. Twee weken later stond ik voor de klas. Ik was natuurlijk nog onbevoegd. Vandaar dat de eis werd gesteld dat ik een opleiding moest afmaken. Ik koos eerst voor de Pabo en later voor biologie. Deze beide opleidingen heb ik niet afgemaakt, omdat ik strenge stage-eisen opgelegd kreeg. Ze vonden terecht, dat ik breed moest worden opgeleid en dus ook op reguliere (basis) scholen moest werken. Dat kon ik niet combineren met mijn werkzaamheden op mijn school in Alphen aan den Rijn. Iedereen was tevreden over mijn werk, maar ik kon zo geen diploma halen. Ik ben vervolgens overgestapt naar de 2e-graads opleiding leraar Omgangskunde, omdat dit perfect aansloot bij mijn werk en er minder stringente stage eisen werden gesteld. De studie beviel mij trouwens uitstekend.”
Pedagoog Na bijna zes jaar in het Cluster 4 onderwijs te hebben gewerkt, met zeer moeilijk opvoedbare kinderen dus, vond Peter-
Harm Bos het tijd voor wat anders. Hij solliciteerde bij het Waterland en werd aangenomen. Dat was ruim vijf jaar geleden. Hij geeft les in de onderbouw en doceert allerlei vakken. Van Nederlands tot Engels, van verzorging tot koken. “Mijn pedagogische kwaliteiten zijn mijn sterke kant. Daarom was de studie Omgangskunde mij op het lijf geschreven. Ik ben een coach in hart en nieren. Een leerling moet zich bij mij veilig voelen, zichzelf kunnen zijn. Dat is mijn doel. Als docent ben je pedagoog en didacticus. Ik voel mij vooral pedagoog. Ik vind het belangrijk dat mijn leerlingen succes ervaringen opdoen, dat in mijn klas een bepaalde groepsdynamiek heerst, dat ze voor elkaar opkomen, dat er sociale interactie is. Daar richt ik mij vooral het eerste halve jaar op. Het is belangrijk dat de intrinsieke motivatie bij de leerlingen terugkeert. Daarom nodig ik in de tweede helft van het jaar leerlingen uit hogere klassen uit om het nut van een goed portfolio uit te leggen. Ik ben niet zo van het moeten, maar veel meer van het kunnen. Alle leerlingen willen leren, maar veel leerlingen die hier in de eerste klas binnen komen hebben het wel een beetje gehad. Die zijn op de basisschool te vaak geconfronteerd met wat ze niet kunnen. Ze moeten leren weer leuk vinden. Dat is de uitdaging.”
‘Zalige eierkoeken’
Kijkje in de keuken van bedrijven Leerlingen in de derde klas van Het Waterland gaan regelmatig op excursie. Ze bezoeken bedrijven, krijgen daar een rondleiding en zien hoe het er in de praktijk aan toegaat. Het zijn meestal kleine groepjes leerlingen die met het schoolbusje op excursie gaan. Ze krijgen op die manier meer individuele aandacht. Chaima zit in klas 3B. Ze heeft er inmiddels vier excursies op zitten. Vooral het bedrijfsbezoek aan Bakker Van Maanen staat haar nog helder voor de geest. Al die honderden broden op de lopende band, de geur van het deeg in de bakkerij maar vooral de zalige eierkoeken die de leerlingen na afloop uitgereikt kregen. “We hebben veel verschillende dingen gezien. Bakker Van Maanen was interessant, omdat we daar het hele productieproces zagen. Van een handje meel tot een brood zeg maar.” Naast Bakker van Maanen bezochten de
leerlingen Flora Holland, de bloemenveiling in Rijnsburg, hotel NH Noordwijk Conference Centre Leeuwenhorst en de Infotheek. Chaima: “Het is best afwisselend allemaal. Bij de bloemenveiling hebben we nog meegeholpen en mochten we de bakken met bloemen op karren zetten. Bij de Infotheek worden computers opgeschoond, waarna ze weer verkocht en hergebruikt kunnen worden. Van excursies leer je en je doet ervaring op. En als je met een klein groepje komt, is de kans ook groter dat je wat mag doen.”
Naar het Glazen Huis Van 18 t/m 24 december vorig jaar stond het Glazen Huis van 3FM Serious Request op de Grote Markt in Haarlem. DJ’s Coen, Gerard en Domien zaten zes dagen opgesloten. Zij vroegen aandacht voor meisjes en vrouwen die slachtoffer zijn van seksueel geweld in conflictgebieden. De actie leverde het recordbedrag van € 12.380.438,- op. Daarvan was € 481,- afkomstig van klas 2D van Het Waterland. Het geld werd door de klas en coach Stefan van der Pol persoonlijk afgeleverd in de Chequebox van 3FM Serious Request. Fleur Holverda was een van de leerlingen die met de trein naar Haarlem reisden. “Meneer Van der Pol heeft ons verteld over wat er met meisjes en vrouwen in oorlogsgebieden gebeurt. Dat was best wel heftig. We waren daardoor gemotiveerd zo veel mogelijk geld op te halen. We hebben op allerlei manieren geld ingezameld. Zo hebben we op school gekookt voor onze ouders. Daar moesten ze tien euro voor betalen. Verder
hebben we lege flessen verzameld. Op een vrijdagmorgen zijn we met twee begeleiders met de trein van Leiden naar Haarlem gereisd. Meneer Van der Pol wachtte ons daar op. Hij woont namelijk vlak in de buurt. Vervolgens zijn we naar de Grote Markt gelopen. Het was heel gezellig. Het geld hebben we bij de Chequebox afgegeven. We werden daar ook nog geïnterviewd. Aan het eind van ons bezoek hebben we een hamburger bij McDonalds gegeten. Het was echt leuk om dit mee te maken.”
COLOFON Deze nieuwsbrief is een uitgave van Het Waterland in Leiden Reacties:
[email protected] Redactie: Joke Schreurs, Martine Beijer en Bart Lippens (Het Waterland) en De Coalitie (Haarlem) Fotografie: Michel Labrie en Martine Beijer Het Waterland Boerhaavelaan 345 2334 EM Leiden 071-5163636 www.hetwaterland.nl Deze nieuwsbrief kunt u downloaden via www.hetwaterland.nl/nieuwsbrief Vormgeving en druk: GBU grafisch compleet www.gbu.nl
