Briefcontact Jaargang 63 Nummer 2, maart 2014

Briefcontact Jaargang 63 Nummer 2, maart 2014 Inhoud: bladzijde: De opstanding........................................3 House of Switzerland............ ................7 Terre des hommes................................ 10 Over vergeelde brieven.........................13 Gemeenteweekend................................18 Agenda..................................................21

Jong geleerd. Oud gedaan.

Mededelingen van de redactie: Het volgende nummer verschijnt omstreeks 15 mei 2014 Bijdragen per E-mail: [email protected] Bijdragen per brief toesturen voor: 20 april 2014 Briefcontact verschijnt 6 keer per jaar en is het orgaan van de Nederlandse Evangelische Vereniging in Zwitserland

L`apparition du Christ à la Madeleine Eustache Le Sueur

De opstanding Naar het evangelie van Matteüs 28:1 Toen nu de Sabbat om was en de eerste dag der week aanbrak, kwam Maria Magdalena en de andere Maria om het graf te bezien. En zie, er geschiedde ene grote aardbeving; want een Engel des Heren kwam van den hemel af, trad toe, wentelde den steen van den ingang af en zette zich daarop. Maar de Engel antwoordde en zeide tot de vrouwen:Vreest gijlieden niet! Ik weet, dat gij Jezus, den gekruisigde, zoekt. Hij is niet hier; hij is opgestaan, gelijk hij gezegd heeft. Komt herwaarts en ziet de plaats, waar de Heer gelegen heeft. En gaat schielijk heen en zegt het zijnen jongeren, dat hij opgestaan is van de doden. En ziet, hij zal voor u heen gaan naar Galiléa; daar zult gij hem zien. Ziet, ik heb het u gezegd.

Franse tekst Après le sabbat, dimanche au lever du jour, Marie de Magdala et l`autre Marie vinrent voir le tombeau. Soudain, il y eut un fort tremblement de terre; en ange du Seigneur descendit du ciel, vint rouler la grosse pierre et s`assit dessus. L`ange prit la parole et dit aux femmes: “N`ayez pas peur. Je sais que vous cherchez Jésus, celui qu òn a cloué sur la croix, il n`est pas ici, il est revenu de la mort à la vie comme il l`avait dit. Venez, voyez l`endroit où il était couché. Allez vite dire à ses disciples:”Il est revenu d`entre les morts et il va maintenant vous attendre en Gallilée; c`est là gue vous le verrez.Voilà ce que j`avais à vous dire”.

Duitse tekst Nach dem Sabbat aber, beim Anbruch des ersten Wochentages, kamen Maria aus Magdala und die andere Maria, um nach dem Grab zu sehen. Und siehe da: Es gab ein starkes Erbeben, denn ein Engel des Herrn stieg vom Himmel herab, kam und wälzte den Stein weg und setzte sich darauf. Seine Erscheinung war wie ein Blitz und sein Gewand weiss wie Schnee. Die Wächter zitterten vor Angst und erstarrten.Der Engel sagte zu den Frauen: Fürchtet euch nicht! Denn ich weiss, ihr sucht Jesus, den Gekreuzigten. Er ist nicht hier, denn er ist auferweckt worden, wie er gesagt hat. Kommt, seht die Stelle, wo er gelegen hat. Macht euch eilends auf den Weg und sagt seinen Jüngern, dass er von den Toten auferweckt worden ist; und jetzt geht er euch voraus nach Galiläa, dort werdet ihr ihn sehen. Ich habe es euch gesagt. Und sie gingen eilends weg vom Grab voller Furcht und mit grosser Freude und liefen, um es seinen Jüngern zu berichten. Siehe da: Jesus kam ihnen entgegen und sprach: Seid gegrüsst! Sie gingen auf ihn zu, umfassten seine Füsse und warfen sich vor ihm nieder. Da sagt Jesus zu ihnen: Fürchtet euch nicht! Geht und sagt meinen Brüdern, dass sie nach Galiläa gehen sollen, dort werden sie mich sehen. Engelse tekst After the Sabbath, at dawn on the first day of the week, Mary Magdalene and the other Mary went to look at the tomb. There was a violent earthquake, for an angel of the Lord came down from heaven and, going to the tomb, rolled back the stone and sat on it. The angel said to the women, „ Do not be afraid, for I know that you are looking for Jesus, who was crucified. He is not here; he has risen , just as he said. Come and see the place where he lay. Then go quickly and tell his disciples: „He has risen from the dead and is going ahead of you into Galilee. There you will see him. Now I have told you.“

Pasen 2013 De stille zaterdag tussen Goede Vrijdag en Pasen heeft me nog nooit zo diep geraakt toen ik vorig jaar deelnam aan een paasnachtdienst in de kerk in Gümligen waar we wonen. Het was een liturgische dienst. Een paasvuur buiten voor de ingang. In de kerk was het donker. Teksten werden gelezen bij het licht van een zaklantaarn. Acht personen lazen het evangelie van Mattheus voor in hun moedertaal. De Nederlandse tekst mocht ik voorlezen. Deze tekst is heel oud Nederlands. En als je goed leest was het niet moeilijk uit te vinden dat deze tekst erg op het Duits lijkt. Juist om die reden waren de luisterende kerkgangers blij verrast dat ze de Nederlandse tekst bijna helemaal konden volgen. Iets wat behalve bij het Frans, omdat veel Duitszwitsers ook Frans spreken, bij de andere talen niet het geval was. Zo mooi als ik het kon lezen en overbrengen, zo moeilijk vond ik het dat te doen. Maar zoals Jezus de dood heeft overwonnen heb ik mijzelf kunnen overtreffen. Als ik zelf een tekst had kunnen bedenken en uitspreken was dat het volgende geworden: Jezus is gekruisigd gestorven en begraven nedergedaald in het dodenrijk. Maar ik zeg u: Jezus leeft en wij met hem. In die zin werden het voor mij heel bezinnelijke dagen waarbij ik het gevoel kreeg begrepen te hebben wat Pasen ons wil zeggen.

Lida Versteeg

House of Switzerland Open house! In Holland staat een huis! Een klokhuis. En eigenlijk is een kerk ook een huis. Weliswaar zijn kerken niet altijd een „open house“ omdat het interieur zo mooi ingericht is dat de deur af en toe op slot is omdat de schatbewaarder zijn plicht heeft gedaan en naar huis wil. Ik ga naar huis denk ik zonder er bij na te denken of dat de plek is waar ik me echt thuis voel. Dat thuis zijn hoeft ook helemaal niet echt mooi en overdadig versierd te zijn. Thuis zijn is niet afhankelijk van aardse goederen en in de kerk van mooie beelden van de maagd Maria met het Jezuskindje. Italië is voor mij een echt gastvrijland. Iedereen mag een kerk binnenstappen en kan dan de prachtige fresko`s bewonderen die heel lang geleden op muren werden geschilderd. Zelfs een mis die wordt opgedragen weerhouden je er niet van een moment de priester niet jouw algehele interesse te wijden. Heel anders in Nederland. De kerkdeuren zijn op slot. Soms mag je wel even neuzen in het voorportaal en als je wilt een kaarsje aansteken en voor dat kaarsje natuurlijk een muntje laten vallen in een busje. Een kerk in Nederland is dus geen „open house!“ Huis! Thuis zijn! Mijn ouderlijk huis bestaat nog steeds. Het zou toch kunnen zijn dat er veel dankbare herinneringen aan verbonden zijn. Tot voor kort woonde mijn moeder nog daar. Het huis waar ik geboren ben. Ach, ik doe het maar met een mooie foto van mijn moeder die op een mooi verborgen plekje in ons huis staat in een zilverkleurig lijstje en vanwaar ze me allervriendelijkst toelacht. Twee maanden voor haar dood was het me gegeven haar nog een keer te kunnen fotograferen. Daarna zou ik haar niet meer levend terug zien. Lief kijkt ze me aan. Ze leefde al niet meer in het heden. Haar denkwereld was het verleden. Af en toe geef ik haar een kusje. En praat met haar. De sporadische telefoonkontakten verliepen in de laatste twee jaren van haar leven zeer harmonisch. Lida, jij bent het?Wat was ik blij dat ze me nog herkende. En toen was het in ene

klap voorbij. Ze stierf. En vanaf dat moment sloeg de vlam in de pan bij mijn broers en zus. Gelukkig woonde ik in een „open house of Switzerland“ en niet in een klokhuis. Daar wonen zaadjes in kleine kamertjes en moeten erin blijven totdat de deurtjes open gedaan worden doordat ik de appel schil en de schillen en het klokhuis op de rand van het balkon van ons huisje in Grindelwald leg en daar door Alpendolen met veel geruzie om het grootste stukje, weggesleept worden. Mijn ouderlijk huis is er nog! Mijn zus woont er nog. Maar kloppen op de deur of ik mag binnenkomen is er niet meer bij. Persona non grata. Waarom weet ik niet! Op het moment moet ik noodgedwongen zeggen: Vergeet het waar je gewoond hebt. Waar je opgegroeid bent. Ik ben er niet welkom. En juist dat is iets wat je dan toch niet kunt. Al meer dan vijftig jaar is het al niet meer je ouderlijk huis, omdat je eigen wegen ging. Je thuis is in Zwitserland. In Holland staat nog een huis. Een huis waar je geboren bent. Je ouders zijn gestorven. Als we in Nederland zijn, bezoeken we de plaats waar mijn ouders begraven zijn. „Heiderust“ klinkt heel rustgevend. (Gemeente Rheden-de Steeg langs de Veluwezoom). Dick en ik kunnen dat samen gelukkig ook nog doen. We eten ons meegenomen twaalfuurtje op een bankje boven op de heuvel dichtbij het graf. Om ons heen niets anders te horen dan de wind die af en toe door de bomen zucht en als hij de grond bereikt misschien wat mooi geel zand in een andere richting waait waar het zelf had heen gewild. Het huis waar mijn ouders woonden is er nog wel. Het wordt bewoond door mijn zus. Een feit dat wel heel bijzonder is, omdat dat niet zo vaak zal voorkomen, vooral mijn moeder die vanaf de dag dat ze trouwde met mijn vader steeds op het zelfde adres heeft gewoond. Mijn broers en zus hebben een vernietigende slag geslagen en van een prettige relatie die tenminste had kunnen bestaan uit het elkaar accepteren is niets meer over. Waarbij ik moet zeggen dat als ik heel eerlijk ben dat ik dat al had kunnen vermoeden. Het huis is er en toch niet meer. Ik kan er alleen maar, als ik dat al zou willen er even heen

gaan en aan de knop van de deur een bosje tulpen hangen ten teken dat we nog niet gestorven zijn. Wij wonen in een „house of Switzerland“. Al meer dan vijftig jaar. Onze kinderen zijn al lang uitgevlogen. Kleinkinderen zijn volwassen geworden. Het Nederlands is niet op de achtergrond geraakt. Integendeel het is juist heel present. Zelfs de kleinkinderen praten in onze moedertaal alsof we in Nederland zouden wonen. Briefcontact, het blad dat eigenlijk helemaal vol geschreven moet worden in het Nederlands had voor mij een prettige bijkomstigheid wat de taal betreft, namelijk dat ik probeer mijn taal van germanismen te zuiveren. Zeker geen gemakkelijke opgave, als je al heel lang in een „house of Switzerland" woont. Daar voel je je één met land, volk en taal. Dat is je thuis! Lida Versteeg 16 februari 2014

Gras in de lentewind Schenk mij de warmte van uw zon de lach van lichte levensvreugd en laat mij drinken uit uw bron van water dat het hart verheugt. Heer, leer mij spelen als een kind in wuivend gras en lentewind. Schenk mij adem van uw kracht, om elke dag een lied te zijn, een psalmgezang, zelfs als de nacht de klank kent van verborgen pijn. Heer, laat mij leven als uw kind, als wuivend gras in lentewind. Alfred C. Bronswijk, uit Rakelings nabij, Narratio, ISBN 905263 2618

Ingezonden door mevr. Dicky Vischer

Terre des Hommes Terre des Hommes is een internationale caritatieve instelling die zich richt op de rechten van het kind. De instelling bestrijdt ondervoeding, kinderarbeid, kinderhandel, kinderprostitutie, kindermisbruik als kindsoldaten, en zet zich in voor kinderrechten; ook verstrekt ze noodhulp bij crisissituaties en rampen. De organisatie is door Edmond Kaiser in 1960 opgericht in Lausanne en bestaat uit verschillende nationale organisaties die naast elkaar bestaan. Deze verschillende nationale organisaties zijn in 1966 samengekomen om de Internationale Federatie van Terre des Hommes (IFTDH) te vormen. Er zijn in totaal 11 leden in deze organisatie afkomstig uit Canada, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland, Spanje en Zwitserland. Terre des Hommes heeft het CBF-Keur, een keurmerk van het Centraal Bureau Fondsenwerving. Ook is Terre des Hommes één van de Medefinancieringsorganisaties. In november 2013 had Terre des Hommes een grote doorbraak in de strijd tegen online kinderprostitutie. Door het creëren van een virtueel lokaas, het Filipijnse meisje Sweetie, kon Terre des Hommes de gegevens van 1000 pedoseksuelen verzamelen. Dit alles zonder computers van de daders te hacken maar via sociale netwerken als Facebook. Sweetie lanceerde een wereldwijde campagne met als doel de kinderprostitutie voorgoed uit te roeien.

Syrië, omdat de politieke onderhandelingen over het gebruik van chemische wapens in het centrum staan van de media, zijn de uitzichten voor de Syrische bevolking en miljoenen vluchtelingen steeds minder rooskleurig. Vooral de buurlanden zien zich opgescheept met vluchtelingen op grote schaal. Libanon kan eigenlijk geen vluchtelingen meer opnemen waardoor er gebrek is op allerlei niveaus: er is niet voldoende medische verzorging, kinderen kunnen niet naar school, volwassenen hebben geen werk. Ook bestaat er grote rivaliteit tussen de aldaar levende bevolking en de vluchtelingen vooral wat het werken betreft. Ook kinderen moeten al vroeg meehelpen en aanpakken om de eigen familie een bestaansmogelijkheid te garanderen. De internationale gemeenschap zou nog veel meer kunnen doen door meer vluchtelingen contingenten toe te staan en het bereid stellen van direkte financiële hulp. Er komt geen einde aan de oorlogshandelingen in Syrië. De bewoners die nog in Syrië leven dreigen door gebrek aan voedsel en medische verzorging te verhongeren als er niet mogelijkheden geschapen worden dat ze het land kunnen verlaten. Ondertussen werd het toegestaan mensen te evacueren vooral vrouwen en kinderen en oude mensen. Maar als er een wapenstilstand wordt overeengekomen dan wordt die overeenkomst weer verbroken en moet evacuatie weer uitgesteld worden. Zelfs de vredesconferentie in Montreux waar allebei de partijen die in Syrië tegen elkaar vechten wel allemaal zijn komen opdagen heeft geen positief resultaat opgeleverd. Soms is het niet duidelijk wie tegen wie vecht.

Volgens UNHCR moeten de aan Syrië grenzende landen ook ondersteund worden. Zij zijn aangewezen op financiële direkte hulp. Er moet op lange termijn in die landen ook geïnvesteerd worden. Het is niet alleen voldoende humanitaire hulp te verlenen. De Internationale Terres des hommes die ook hoort bij de stichting heeft op 8 september 2013 een oproep gestart aan de Europese gemeenschap om humanitaire hulp te verhogen en te kijken of het mogelijk is vluchtelingen op te nemen in de statengemeenschap. Zwitserland heeft zich ook bereid verklaard een kontingent Syrische vluchtelingen op te nemen. En er wordt een integratieprogramma opgebouwd wat 12 miljoen Franken kost. In ieder geval zorgt Terre des hommes elk jaar weer voor positieve veranderingen in het leven van meer dan twee miljoen kinderen en hun familieleden Omdat ik mij goed kan voorstellen wat het voor kinderen in Syrië betekent om daar te leven heb ik Syrië als project genomen omdat dat op het moment voor mij op de eerste plaats staat. Maar er is nog meer te doen! Een paar andere projecten: Kinderbescherming Terre des hommes zet zich in voor kinderen die uitgebuit worden, sexueel misbruikt worden, voor kinderen die slachtoffer worden van geweld. Kinderen die noodgedwongen uit huis moeten om ergens te werken om de familie te kunnen onderhouden. Veel kinderen werken in goudmijnen, fabrieken en steengroeven en worden minimaal betaald. Kinderen die in huishoudens werken en ook slecht betaald zijn en bijna als slaven behandeld worden. Kinderen die moeten bedelen en hun kostje op straat moeten zien bij elkaar te schrapen en geen vast verblijf hebben. Jongeren die uit de gevangenis komen moeten weer geïntegreerd worden in de samenleving. Te veel om op te noemen! Als het u ook zo gaat als mij kunt u online op nummer: ccp 10-11504-8 iets overmaken. Het is zeker een goed doel! Lida V.

Over brieven schrijven geproken.......... Achter me in de trein zat een knaap te mopperen:”Het was best gaaf van haar om me dat boek te sturen, maar nu zegt mijn moeder dat ik haar een brief moet schrijven om te bedanken...., een brief, stel je voor, en waar haal ik een envelop en een postzegele vandaan...? Waarom heeft dat mens geen e-mail.....?” Kort daarna las ik in een literatuurboek (nog van het lyceum in 1940) het volgende citaat uit een boek, geschreven in 1860 door H. Conscience: Op eenen helderen oogstdag verliet Trien al huppelend het dorp. In de eene hand hield zij twee groote bladen met schrijfpapier, in de andere eene vermaakte pen en een fleschken inkt met inkt, haar door de koster geschonken. Onderweg ontmoet zij de schoone Kaat van de klompenmaker en er ontspint zich het volgende gesprek. – En wat gaat gij dan met dit papier doen? – Ik ga eens zien of ik geenen brief aaneen kan krijgen. Of het zal gaan weet ik niet. Hebt gij al van uw leven eenen brief geschreven? – Neen, maar ik heb er al heel veel horen lezen. – En hoe is dat, een brief ?Wat staat daar in? Is het, alsof ze iemand zouden aanspreken? – Bijlange niet, Trien! Dat is wat schoon! Altemaal met komplimenten en groote woorden, die ge bijna niet kunt verstaan. Tussen deze twee gesprekken liggen meer dan 150 jaar. Anderhalve eeuw cultuur van brieven schrijven: verjaardagskaarten, condoleance brieven, liefdesbrieven, het “nogmaalsje”. en dan, ook voor ons al bijna niet meer voorstelbaar: de mailbrieven uit Indië, die het contact tussen ouders en kinderen moesten onderhouden; de ouders waren immers voor zes jaar uitgereisd en hadden hun kinderen in Nederland achtergelaten. En die brieven deden er dan zes weken over, totdat een postvliegtuig die tijd tenminste bekortte.

Sommigen van ons zullen in hun begintijd hier in Zwitserland ook wel regelmatig naar hun familie in Nederland geschreven hebben. Wat ben ik dankbaar dat een deel van die brieven bewaard is gebleven en aan mij is teruggegeven. Zodat ik bijv. eens kan terugdenken aan de problemen die ik had met mijn eerste kind, dat in staat was per dag 12 tot 14 luiers vol te plassen. ( Een wasmachine had ik niet, met gewone zeep moest het gebeuren en oh schande als er nog vlekken in zaten als ze aan de lijn hingen!) Ik kijk nu ook anders naar de stapels vergeelde brieven in het familiearchief, veelal gelegenheids-briefjes. Bij voorbeeld: 1899, Grootvader aan kleindochter, 8 jaar oud: Lieve Anna, Uwe aangename brief op Nieuwjaar heeft mij veel genoegen gedaan. Ik zag daaruit dat gij veel vorderingen gemaakt hebt met inkt te schrijven, waarmede gij ook pa en ma en de juffrouwen op School bewijst dat gij een vlijtige leerling zijt. Wat aardig dat gij ook al schaatsen rijden kunt. Dit hoort erbij als men in Friesland woont. Opgevoed wordt er ook per brief. De beide volgende citaten zijn uit brieven van een grootmoeder aan een 11jarige kleindochter. (in1911) De dansles is zeker ook plezierig; hoe deftig laat die meneer je al die buigingen maken; je zult er wel eens stilletjes nu en dan een beetje om lachen, denk ik, maar het is toch goed, vooral als je groot bent. Waarschijnlijk is de volgende brief van later datum: Zijt gij Vrijdag weer naar dansles geweest, en hebt ge nu goed er aan gedacht om niet zoo te lachen als een jongen stout en ongehoorzaam is en dat dan nà te doen, foei wat een schande voor Moeder, maar gij zult er nu wel aan denken voortaan, niet waar lieveling, een meisje dat baldadig is, en slechte manieren heeft, zoals hard lachen, op de grond vallen, met water gooien, hard stampen en nog veel meer, daar houden de grote menschen niet van, dat valt niet in de smaak. Lees dit briefje telkens maar eens over, van Grootma die je lief heeft, haar oudste kleinkind.

Na het bericht dat deze kleindochter toegelaten is tot het gymnasium schrijft deze grootmoeder, dat ze geweldig trots is op deze toekomstige studente en voegt daar aan toe: Ik kan mij nog niet goed indenken reeds een kleindochter te hebben , die de oude talen gaat bestuderen en hoop zeer dat welke keuze gij verder zult doen, gij naar hoofd, hart en verstand bevrediging zult vinden en mocht gij soms teleurstelling ondervinden die met gelatenheid trachten te dragen. In een gesprek met mijn broer over familie-archieven kwam hij aandragen met een blauw houten kistje. Volgens zijn zeggen had onze moeder daarin de liefdesbrieven bewaart die onze vader in hun korte verlovingstijd had geschreven. Wat of we daarmee moesten doen? Zorgvuldig namen we er een uit en bekeken die; en zeiden eenstemmig nee, nee die lezen we niet. Weggooien?? Nee, nee, wat dan wel? Kistje dicht en netjes terug op de plaats in het familie-archief. Voor onze (achter)kleinkinderen zal het een aandoenlijk tijdsbeeld zijn. En daarmee kwamen we op de vraag: wat zullen onze (achter) kleinkinderen nog te horen en te lezen krijgen als ze willen weten “hoe het vroeger was “. Die vragen stellen zij niet als zij nog thuis zijn; dat komt pas als ze zo oud zijn dat er bijna niemand meer is die dat “vroeger” nog heeft meegemaakt. Of sms-jes en e-mail dan nog voorhanden en oproepbaar zijn?? Een reden te meer om schriftelijke informatie zuinig te bewaren. Ik ga dan ook getroost weer verder met het sorteren van vergeelde brieven, uitnodigingen en zoiets historisch als balboekjes. Arjana Metting van Rijn Erlinsbach, februari 2014

De opstanding

Het pure witte licht Het pure witte licht van Gods aanwezigheid Is als een bliksemschicht, een keerpunt in de tijd. In stilte, ongezien en stralend onverwacht herrijst de Levende uit dood en donkre nacht de kruiden van de dood, zij kunnen weggedaan. De opgestane leeft en spreekt Maria aan. Haar blij getuigenis zet zich onstuitbaar vooort, dit ongelooflijk nieuws wordt tot vandaag verwoord De werklijkheid van God breekt in ons leven in als ruimte, perspectief, geeft alles nieuwe zin. Waar leven triomfeert, het dode overwint, daar bloeit de wereld op en heel de schepping zingt. Waar Pasen wordt gevierd is dood voorbij gegaan, daar wortelt weer de hoop in ‘t menselijk bestaan. Marijke Koijk de Bruijne

In tijd en eeuwigheid “Voor alles wat er gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel“ Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven een tijd om te planten en een tijd om te rooien... Lieve mensen Jullie kennen allemaal deze woorden, het zijn woorden uit het boek Prediker. Het zijn de beginwoorden van een vrij unieke tekst, die reflecteert over de tijd. Dat doen wij ook steeds vaker. In de eerste week van het jaar waren er op de Zwitserse televisie meteen twee uitzendingen over de tijd. De tijd houdt mensen bezig. Wat is tijd eigenlijk en hoe gaan wij er mee om? En waarom hebben we ondanks gigantische tijdsparende technieken, ondanks alle huishoudtoestellen, snelle treinen en ondanks onze I-phone en onze supersnelle internetverbinding, toch steeds minder tijd? Hebben wij nog tijd voor de wezenlijke dingen? Hoe kom je los van het gevoel, voortdurend onder tijdsdruk te staan? Onze tijd, onze tijd van leven was in het vroegere denken en in het geloof, waarin we zijn opgegroeid, altijd verbonden met zijn pendant: de eeuwigheid. In tegenstelling tot de tijd is de eeuwigheid voor velen geen thema meer, vele mensen hebben het gevoel dat het wel goed is als er na dit leven niets meer komt. Het is een thema dat uit de mode is geraakt.

En toch komen we echt niet zo gemakkelijk los van die eeuwigheid. Het is de moeite waard om ook over die eeuwigheid na te denken en te vragen wat die eigenlijk voor ons betekent. Het is een thema dat, lijkt mij, heel veel stof biedt voor gesprekken en daar komen we tenslotte voor naar dit weekend. Vorig jaar waren we voor de eerste keer in de Kartause Ittingen. En dat is de deelnemers toen zo goed bevallen dat we besloten hebben, ook in 2014 daar weer ons weekend te laten doorgaan. De Kartause Ittingen is een middeleeuws, voormalig kartuizerklooster bij de Thur, dat helemaal gerenoveerd werd en nu een prachtig Tagungszentrum (met een goede keuken!) is. In het klooster bevindt zich ook een kloosterwinkel, een brouwerij, een kaasmakerij en een kantonaal kunstmuseum. Het is goed met het openbaar vervoer te bereiken: vanaf Frauenfeld rijd je met een bus naar Warth. De laatste honderd meter moet je lopen. De Kartause is ook nog mooi gelegen tussen de wijngaarden en de bossen op een heuvel boven de Thur. Er is dus ook veel moois te zien, een prachtig stukje natuur waar we in de vrije tijd op dit weekend van kunnen genieten. Het weekend vindt plaats op 17 en 18 mei 2014. Het begint op zaterdagochtend om tien uur. Na het koffiedrinken geef ik een eerste inleiding op het thema met aansluitende discussie. Na de lunch is er een tweede blok van groepsgesprekken. ’s Avonds hebben we na de maaltijd een gezellige avond in de bar.

Op zondagochtend volgt dan het derde blok van gesprekken over ons thema. Na de lunch op zondag besluiten we het weekend met een korte vesperdienst om 14.00 uur, waar natuurlijk alle NEV’ers van harte welkom zijn. Het weekend eindigt na het koffiedrinken om 16.00 uur. De prijs is ongeveer gelijk gebleven. Het hele weekend in een eenpersoonskamer kost Fr. 200,een tweepersoonskamer kost per persoon Fr. 180,-. Alle maaltijden zijn daarin inbegrepen. Daarmee is u meteen duidelijk dat de NEV een deel van de kosten voor zijn rekening neemt, zoals het gebruik van de infrastructuur. Uiteraard mag de prijs geen hindernis zijn om aan het weekend deel te nemen. Wie graag wil deelnemen en niet het hele bedrag kan betalen kan contact opnemen met mij. Zoals altijd ben ik erg dankbaar voor een vroege aanmelding. Want de kamers, die we hebben gereserveerd en niet nodig hebben, moeten we wél betalen als we niet op tijd kunnen afzeggen. Daarom wil ik u vragen zich voor 15 maart bij mij aan te melden. Ik hoop dat weer velen kunnen deelnemen en dat we met elkaar spannende en inspirerende gesprekken hebben. David van Welden

Briefcontact ook online Op onze Website www.nl-kerk.ch vindt u de actueelste informaties over het wel en wee van de NEV: (eventueel veranderde) tijden, adressen (ook van leden) etc. Maar, u kunt bij voorbeeld ook de wat oudere jaarboekjes eens rustig door bladeren, en natuurlijk ook de recente uitgaven van Briefcontact online lezen (waar ook ter wereld). Wanneer u het voldoende vindt, het Briefcontact alleen nog maar online te lezen, dan kunt u het verzenden van Briefcontact ook stop zetten. De Website omvat daarnaast ook informaties over - de verschillende kringen en hun werk - de geschiedenis van de NEV - het bestuur en hun doelen en verslagen - de actuele agenda: wat, waar, wanneer Wilt u zelf een bijdrage leveren voor de website of wilt u een reactie geven, dan kan dat graag via de website maar ook direct aan de webmaster: Jan van den Eijkel E-Mail: [email protected] Tel. 0049-7761-4916

Diensten die in 2014 geleid worden door Ds. David van Welden 23 maart: Zürich

20 april : Paasdienst in Hägendorf 17-18 mei: Gemeenteweekend in Ittingen TG 8 juni: Pinksterdienst in Hägendorf 31 augustus: Waldgottesdienst in Rupperswil 14 september: in Bern 2 november: in Bazel 25 december: Kerstdienst in Hägendorf

AGENDA: Kerkdiensten in de Nederlandse taal 20 april: Gemeenschappelijke NEV-Paasdienst, Evangelische Kirche Hägendorf, AG Voorganger: Ds. David van Welden Aansluitend: Alg. Ledenvergadering. Let op: Begin Kerkdienst nieuw om 12.00 uur Kring Bern: 9 maart: Kerkdienst Mauritiuskerk Bern Bethlehem Voorganger: Pastor Peter Spinatsch Aanvang: 17.00 uur Kring Bazel: 2 maart: Kerkdienst Wesleyhaus Voorganger: Drs. René Zoutendijk Begin: 16.00 uur 6 april: Kerkdienst Wesleyhaus Voorganger: Pastor Leen van der Hoofd Begin: 16.00 uur 4 mei: Kerkdienst Wesleyhaus Voorganger: Drs. René Zoutendijk Begin: 16.00 uur Kring Zürich- Aargau 23 maart: Kerkdienst Kleine Kirche Fluntern, Zürich Voorganger: Ds. David van Welden Aanvang: 19.00 uur 8 juni: Kerkdienst Hägendorf Gemeenschappelijke NEV-Pinksterdienst Voorganger: Ds. David van Welden Aanvang: 12.00 uur

Mutaties: Verhuisd: Peter en Miriam Spinatsch-Heurman Nieuw adres: Hintere Engehaldenstrasse 36,3004 Bern Tel: 031 536 76 07; 079 402 39 02 (Peter) Neue E-Mail-adressen: [email protected] [email protected] Kring Basel heeft een nieuw kringhoofd: Jean Jacques de Wijs Waldhofstrasse 6, 4310 Rheinfelden, Tel: 061 831 65 86 E-Mail:[email protected] Plaatsvervanger: Wim Verhoog, Dürlismatten 3, D-79588 Efringen-Kirchen E-Mail: [email protected] Tel:+49 7628 3488 761 Mocht het gebeuren dat de adressen en e-mail-adressen nog niet op de omslag van dit BC verschijnen dan staan ze dus alvast hier. Deze mutaties moet ik altijd apart opgeven aan Mevrouw Meienberg. Hartelijk dank voor het toesturen van de kerkdiensten en een goede start in jullie nieuwe ambt.

Lida Verstaeeg

NEDERLANDSE EVANGELISCHE VERENIGING IN ZWITSERLAND BESTUUR: Functie Adres Tel./ Faxnummer Voorzitter: Prof. Dr. W. F. van Gunsteren

Gubelstrasse 32 8050 Zürich [email protected]

Tel.

044 262 17 47

Penningmeester: De Heer G.J. Heezen

Maiackerstrasse 10 6345 Neuheim ZG [email protected]

Tel. Fax

041 755 24 19 041 755 24 19

Vice-voorzitter: Mevr. Th. Buser - van Stigt

Untere Steingass 3 6235 Winikon thea,[email protected]

Tel. Fax

061 831 68.60 061 831 68.88

Secretaris: Mevr. A. Wiedemann-Ouweneel

Pappelweg 11 4805 Brittnau [email protected] Bruggwiesenstrasse111 8380 Pfäffikon oostinga@gmx,net In der Breiten 2 6244 Nebikon

Tel: +41 627 976104 Natel: +41 797650571

Mevr. A. Oberholzer-Oostinga

Predikant: D.M.J. van Welden

Tel.

044 995 11 54

Tel.

062 756 58 92

[email protected] CONTACTADRESSEN PER REGIO AarauZürich

Mevr. J.R. van Gunsteren-Bolt Gubelstrasse 32, 8050 Zürich Mevr. A. Oberholzer-Oostinga Bruggwiesenstrasse 11, 8380 Pfäffikon

Tel. Tel Tel,

044 262 17 47 079 688 18 30 044 995 11 54

Basel

H. van Riezen Sägestrasse 59, 5600 Lenzburg P. Horn Zunzingerstrasse 7 A, 79379 Müllheim Deutschland Mevr. G. de Graaf Ursprungstrasse 100, 3053 Münchenbuchsee Mevr. L. Dijkstra Rohrstrasse 3, 3507 Biglen. Mevr. W.van Welden - De Jong In der Breiten 2, 6244 Nebikon Mevr. C. Prins-Voogt Früebergstrasse 48, 6340 Baar

Te l.

062 892 47 27

Bern

ZugLuzern

Tel.0049 763 179 81 60 Tel.

031 869 36 91

Tel.

031 701 08 58

Tel.

062 756 57 43

Tel.

041 760 48 1