Algemeen Nijmeegs Studentenblad, januari Nieuwe tijden

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, januari 2007

A N

S

Nieuwe tijden

Commentaar N

ieuwe tijden. Het zou zo uit Wim Sonnenvelds Het Dorp kunnen zijn gelicht. ‘De nieuwe tijd, net wat u zegt. Maar het maakt me wat melancholiek’, zit in Wims magnum opus; ergens voor het laatste refrein, tussen de bijeenklittende jeugd met minirok en Beatle-haar en de vaders en moeders die zoethout kochten voor een cent en touwtjespringden. Zulke melancholiek laten we even voor wat het is: op de tv is er al genoeg gezeik over 2006. Dat onze jongens in Afghanistan NOS’ Nieuwsman van het jaar, is natuurlijk hartstikke leuk, maar onze blik is gericht op de toekomst. Nieuwe tijden heeft namelijk een tweede bijklank. Het zal u vast wel te binnen zijn geschoten toen u de voorpagina aantrof in de bakken, de Albert Heijn of uw stamkroeg: de titel is doordrenkt met Goede Tijden, Slechte Tijden-associatie. Het soapgehalte van het credo van januari is daardoor behoorlijk hoog geworden, misschien wel té hoog voor een studentenblad. Is het ware leven gedegradeerd tot een niveau dat slechts vermaak biedt aan boenende huisvrouwen? De Faculteit der Letteren vertoont in elk geval een heus Glazen Huis-gehalte: interne machtsconflicten, het resultaat van budgetproblemen, hebben geleid tot de teloorgang van Arabisch. De arabisten moeten, voorzien van een sting – de vakterm voor een kort muzieksegment om de nadruk te leggen op een scène – en op de robijn van hun ring bijtend, toezien hoe wel geld wordt vrijgemaakt voor het andere risicogeval Duits en vooral voor het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis. Op macroniveau zijn we steeds verder Onderweg Naar Morgen. Moeder Natuur ligt in het ziekenhuis, maar doktor Wetenschap staat voor een raadsel wat de oorzaak is van haar bedlegerigheid. Is kleinkind Mensheid haar met vervuiling om zeep aan het helpen of is ze zwaar in de overgang? Mankeert haar überhaupt wel iets? Vader Tijd scandeert in elk geval hardvochtig dat uitsluitsel niet vroeg genoeg kan komen. Buiten onze onderwerpen van deze maand om wordt er ook op los ge-GTST’t. Thom de Graaf is opgestaan om de teugels van vaderliefs Nijmeegse imperium in handen te nemen. De littekens van het Gekozen Burgemeester-debacle staan nog op Thoms gezicht gegriefd, en het betrekken van zijn post is meer dan gelegenheid om zijn punt duidelijk te maken. U leest het: roerige tijden staan voor de deur!

De hoofdredactie

Colofon

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, eenentwintigste jaargang, januarinummer. Oplage: 10.000 stuks Hoofdredactie Roel Neijts en Ruud Vos Redactie Maartje Bakker, Maurice van Mill, Pepijn Reeser en Annemiek de Vries Webredacteur Teun Verberne Vaste medewerkers Annelies Beltman, Koos ten Bras, Anouk Broersma, Erik Denessen, Zef Faassen, Benjamin van Gaalen, Christien Havranek, Imke Kerkhof, Maartje Mulders, Sjors Overman, Martine Peters van Ton en Janneke Wijkmans Eindredactie Mathieu Janssen, Tim Lamers, Mies Mikx, Sjors Overman, Tom Raeven, Annemieke van Ramshorst, Iris Ruijs en Lennert Savenije Lay-out Roel Neijts en Ruud Vos Illustraties Dirk Bertens, Marjolein de Reus en Ruud Vos Foto’s www.fp-fotografie.nl, Lisa Jacobs, Jos Janssen, Willie Kerkhof, Igo Nijenhuis en Sjors Overman Foto voorpagina Ruud Vos Foto's middenpagina: Willie Kerkhof, Igo Nijenhuis en Sjors Overman Crypto Maarten Besjes en David Grim Columnisten Mies Mikx en Tom Raeven Strip Joost Lieuwma Advertentie-acquisitie, Administratie en abonnementen (15 euro per jaar) Harry Gorter, Tel: 024-3615653 (alleen aanwezig op dinsdag, woensdag en donderdag). Uitgave Stichting MultiMedia. Dagelijks bestuur Tim Clappers, Karly van Gorp en Tim Lamers. Druk: Drukkerij Offset Service, te Valkenswaard. ISSN 1872-1958 Redactie-adres: Heyendaalseweg 141, 6525 AJ Nijmegen, 024-3612176. E-mail: [email protected] Website: www.ans-online.nl

2

ANS januari 2007

Deze Maand

4

4 Letteren weggecijferd - Arabisch de deur uit 5 M# - column 6 Snackbartest - wie heeft de lekkerste friet van Nijmegen?

8

8 Het Issue - weer in de war 10 iPod - rare Franse rapmuziek 10 Bar-o-meter - linkse soep in De Klinker

13

11 Sjaak - column 13 De onomwonden waarheid - ANS praat met Ans Markus 16 Een gelukkig 2007 - studentikoze nieuwjaarswensen 19 Het Laatste Oordeel - flink graven in de archeologie

24

20 De Wijkagent - het Waterkwartier, zolang het nog kan 24 In de ban van de ring - de wereld van de vechtsport 28 De beste wensen van een cynicus - Van Rossem voorspelt 30 Deze Maand Niet + Joost Lieuwma en Lieve ANS

28

31 Crypto - voor een sneeuwige dag 32 Stof tot Stof - de admiraalspet van Joost

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de universiteit van Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt tien keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

www.ans-online.nl

3

Letteren weggecijferd Chaos en rumoer binnen Letteren: de faculteit gaat de komende jaren op de schop. De mix van ambitie en financiële malaise dwingt het faculteitsbestuur tot pijnlijke keuzes. Het eerste slachtoffer is al gevallen: de studie Arabisch wordt wegbezuinigd. Per 1 september 2007 mogen geen nieuwe studenten meer tot de opleiding worden toegelaten. Maar ook andere kleine alfa-opleidingen worden de komende jaren hard aangepakt. TEKST: Roel Neijts en Martine Peters van Ton ILLUSTRATIE: Dirk Betens

‘H

et gaat goed met Letteren’, beweert Paul Sars, decaan van de faculteit. ‘De opleidingen zijn van hoge kwaliteit, we hebben studies met een aanzienlijke instroom en onderzoek van topniveau.’ Tegelijkertijd gaat de faculteit gebukt onder een groot financieel probleem: sinds enkele jaren is er een structureel tekort van ongeveer vier ton per jaar. Tot de oorzaken behoren verhoogde huurtarieven en de kosten die het minorstelsel met zich meebrengt. In het recent verschenen Meerjarenperspectief presenteert het faculteitsbestuur haar voornemens aan het College van Bestuur (CvB) om het probleem aan te pakken. ‘Voor één jaar is het tekort nog wel op te vangen, maar we vinden het belangrijker extra middelen vrij te maken voor verbeteringen en vernieuwingen. Dát is de ambitie van het Meerjarenperspectief’, legt de decaan uit. Meest opvallend is dat het faculteitsbestuur kiest voor het benadrukken van – in hun ogen – huidige successen. Wat studenten trekt telt, waardoor het brede studieaanbod het onderspit moet delven. De studie Arabisch, Nieuwperzische en Turkse Talen en Culturen, zoals de opleiding officieel heet, verdwijnt in zijn geheel. Ook afstudeerrichtingen bij onder andere Geschiedenis en Griekse en Latijnse Taal en Cultuur worden ingeperkt. Daarnaast moeten sommige opleidingen in de toekomst cursussen delen. Kortom, een perspectief met veel verliezers en slechts een enkele winnaar. Droevige zaak Met name kleine opleidingen, die gebukt gaan onder te lage studentenaantallen, krijgen de rekening gepresenteerd. Het CvB stelt in zijn Strategisch Plan dat een opleiding jaarlijks een instroom moet hebben van minimaal twintig studenten. Dat is voor sommige studies onhaalbaar, waardoor de faculteit veel geld bij moet leggen. Sars noemt een 4

voorbeeld: ‘Arabisch levert een tekort op van vijf ton per jaar. Ik kan niet langer verantwoorden dat ik andere studies geld ontneem om deze studie te financieren.’ De studie Arabisch legt het daarom af in het nieuwe perspectief. ‘Fluctuerende studentenaantallen, zoals bij Duits, geven houvast: na een dal komt een piek. Als we die bij Arabisch nog zouden zien, was de huidige maatregel nooit genomen.’ Bovendien is de opleiding inhoudelijk te specifiek om voordeel te kunnen halen uit een samenwerking met andere disciplines. ‘Bij Grieks en Latijn, een studie die ook structureel minder studenten aantrekt, bestaat deze mogelijkheid tot samenwerking wel, met bijvoorbeeld het Honours Programma’, vergelijkt Sars. Studenten Grieks en Latijn hoeven daarom niet voor de opheffing van hun studie te vrezen. Aan herstructurering ontkomen ze echter niet: aan het aantal varianten binnen de master wordt gemorreld. Hoogleraar Kees Versteegh, voorzitter van de afdeling Arabisch en Islam, is volgens Paul Sars geregeld geïnformeerd over de besluitvorming. Het nieuws van de sluiting kwam voor de arabist echter onverwacht. ‘Het is droevig dat onze opleiding van hoge kwaliteit plotseling wordt beoordeeld op basis van het getalscriterium, terwijl de studenteninstroom de laatste jaren toch is gestegen. Bovendien sprak CvB-voorzitter De Wijkerslooth vorig jaar nog vol lof over ons. De afdeling ontwikkelt grootschalige projecten en geniet internationale faam.’ De Arabische taal kan in de toekomst alleen nog in beperkte cursussen op het Universitair Taal- en Communicatiecentrum Nijmegen worden geleerd. De Faculteit der Religiewetenschappen neemt de culturele aspecten van Arabisch over, zij het slechts gedeeltelijk. Versteegh ziet de toekomst daarom somber in: ‘Doordat slechts een ANS januari 2007

klein deel wordt aangeboden, en niet eens in het Arabisch, krijgen studenten Religiewetenschappen een beperkt beeld van de islam. Dat is een slechte zaak in deze tijden.’ Succesverhalen? Het faculteitsbestuur wil meer nadruk leggen op de huidige kwaliteiten van Letteren. Bij Geschiedenis uit zich dit in de herstructurering van de huidige zeven afstudeerrichtingen. Er zal een aantal nieuwe mastervarianten worden gevormd. Hoeveel varianten dat gaan worden, is momenteel onduidelijk en afhankelijk van de beschikbare financiële middelen. De faculteit wil met de nieuwe profielen landelijk een duidelijker beeld creëren van de expertises van Nijmegen. Een van deze profileringen zal zich naar alle waarschijnlijkheid richten op ‘politiek en parlement’, vanwege het succes van het inmiddels landelijk bekende Centrum voor Parlementaire Geschiedenis (CPG). Directeur Carla van Baalen reageert bescheiden. ‘Ik wil niet zeggen dat ik als winnaar uit de bus kom, maar dankzij de huidige politieke situatie gaat het inderdaad goed met het CPG. Het faculteitsbestuur heeft dit succes blijkbaar opgemerkt en besloten daarvan gebruik te maken.’ Ook Taalwetenschap heeft onderzoek met nationale bekendheid. De master die hieraan is verbonden, Taal- en Spraaktechnologie (TST), zal echter in samenwerking met andere faculteiten worden geherpositioneerd. Paul Sars wil meer aandacht voor de Taal- en Spraakpathologie (TSP) binnen de studie om Logopediestudenten van het hbo aan te trekken. De TSP-vakken worden daarom versterkt, en de TST-vakken in de bachelor beperkt. Helmer Strik, opleidingscoördinator van Taalwetenschap vreest echter niet voor het voortbestaan van TST. ‘De technische benadering van Taalwetenschap in Nijmegen is uniek in Nederland. Bovendien zitten er nu al weinig TST-vakken in de bachelor. Waarover ik me wel zorgen maak is hoe die samenwerking met andere faculteiten in de praktijk zal uitpakken.’ Vervlakking Het Meerjarenperspectief heeft onontkoombare consequenties voor de student. Een kritiek punt vormen de samenwerkingscursussen tussen verschillende Letterenopleidingen, die zijn bedoeld om de efficiëntie te vergroten. Vervlakking van het onderwijs ligt echter op de loer: wetenschappelijke diepgang is moeilijker te realiseren. Sars houdt daarmee rekening: ‘Die samenwerkingscursussen zijn inderdaad risicovol. We moeten alert zijn op hoe ver we kunnen gaan. Anderzijds willen studenten zelf ook verbreding: een kijkje over de grenzen van hun eigen studie.’ Belangrijker is de ingeperkte studie- en masterkeuze aan de Radboud Universiteit. De kritiek van Versteegh, onlangs gepubliceerd in De Gelderlander, sluit hierop aan: ‘In het verleden zijn ondermeer Portugees, Russisch, Perzisch, Turks en Hebreeuws uit Nijmegen verdwenen. In feite was de afdeling Arabisch nog de enige afdeling binnen de faculteit die buiten de grenzen van Europa keek.’ Bij een beperkt aanbod aan masters zullen veel studenten na hun bachelorfase wegtrekken uit Nijmegen. Sars zegt juist trots te zijn op het – volgens hem – grote keuzeaanbod: ‘We hebben een brede en diverse faculteit en dat moet zo blijven.’ Behalve de door Versteegh genoemde opleidingen is in 1988 ook Italiaans verdwenen. Samen met Arabisch staat de teller nu dus op zeven opgeheven studies. ‘Het gaat goed met Letteren’, zegt Paul Sars. De faculteit pronkt inderdaad maar wat graag haar successen als het CPG. Met gevestigde successen alleen trek je echter niet genoeg studenten, een breed keuzeaanbod moet worden gehandhaafd. Na al een zevental wegbezuinigde studies en aan de vooravond van radicale herstructureringen rijst de vraag hoe ver de faculteit nog kan worden uitgekleed. ANS www.ans-online.nl

E

M#

en aansteller is het. En ik houd niet van aanstellers. Zeuren is alleen leuk als je het zelf doet. Soms moet het gewoon eventjes. De wereld is namelijk verrot en het leven is niet gemakkelijk, vooral als iedereen en alles tegen je is. Die dagen zijn er. En dan moet er gezeurd worden. Dat lucht op. Maar als iemand tegen je zeurt, heb je er al gauw genoeg van. Er zijn namelijk altijd ergere dingen op de wereld dan waar diegene over zeurt. Maar dat is precies het verkeerde om tegen een zeurpiet te zeggen. ‘Er zijn ergere dingen.’ Daar gaat het niet van over, het gedrein houdt dan niet op. Want de aansteller vindt dat je ongelijk hebt. Het enige dat helpt, is meezeuren. ‘Goh ja, echt heel vervelend voor je, dat je dat nou allemaal echt helemaal in je eentje moet opknappen.’ De zeurpiet hoort jouw gezanik dan zo aan en zal misnoegd haar mond houden. Maar er is een aansteller bij wie dat niet werkt. Die aansteller is mijn telefoon. Mijn Nokia is een onverbeterlijke zeurkous. Ze kan zich niet normaal uitdrukken, ze moet altijd zeuren. Zit je nietsvermoedend naast haar – ze ligt vredig en comfortabel op tafel – licht plots het schermpje op. Tingeling! Sms. Maar Nokia laat me niet zomaar bij mijn (mijn!) bericht komen. Eerst een mededeling over zichzelf. Altijd over zichzelf. Typisch zeurpietengedrag. ‘Berichtgeheugen bijna vol’, staat verongelijkt in het schermpje. Bíjna ja. Wat heb ik daarmee te maken? Ze kan er 150 onthouden, die ene kan er blijkbaar nog bij, ik zie geen probleem. Maar Nokia wil het toch even laten weten, door me in de weg te zitten met een mededeling. Nukkig ding. Nog zo’n situatie. Nokia wil ook wel eens oplichten, grote ogen en een pruillip opzetten en ‘bloep’ zeggen. Bloep betekent volgens de mededeling in het scherm: ‘Batterij bijna leeg’. Bíjna ja! En als je al je lampjes gaat laten branden en bloep gaat zeggen, gaat die batterij alleen maar sneller leeg, of niet dan? Aansteller. Nokia is een pruilend meisje. Zoals daar te veel van zijn. Die ontevreden tutjes doen alles voor een beetje aandacht, het kan hen niet kinderachtig genoeg. Ze pruilen het liefst tegen hun o zo onattente en onrechtvaardige vriendjes. Gelukkig val ik op mannen, en hoef ik dus nooit een pruilend vriendinnetje te hebben. Ik houd wel van mannelijke autoriteit, zoals mijn Siemens die bijvoorbeeld had. Liefkozend noemde ik hem Siem, mijn eerste telefoon, donkerblauw was ‘ie, met zilveren knopjes. Maar Siem was een beetje vergeetachtig, hij kon maar vijftien berichtjes onthouden en zijn accu ging steeds sneller leeg. En hij had geen kek kleurenschermpje. Ik heb hem afgedankt, gedumpt. Voor Nokia. En nu heb ik spijt als haren op mijn hoofd, vooral als Nokia weer begint te dreinen. Siem zei me gewoon waar het op stond. Als zijn accu bijna leeg was, zei hij ‘opladen a.u.b.!’ Streng doch rechtvaardig, met uitroepteken en al. Een duidelijke opdracht, zonder pruillip of onnodige energieverspilling. Gecommandeerd worden kan best fijn zijn.

5

Snackbartest De geur van een ouderwets goed patatje is er een uit duizenden. Tussen dönerpaleizen, loempiacampers en gebakkramen floreren snackbars nog steeds in groten getale. Wat levert een rondgang langs Nijmeegse cafeteria’s op? TEKST: Erik Denessen FOTO: Willie Kerkhof

6

Automatiek Van Wee,

hoek Hout-

straat/Plein 1944

Snackbar Groenen, Molenstraat 152 Prijs friet met 1,50/kroket 1,20/frikandel 1,20 euro Bijzonderheden: het uitblijven van gedwongen sluiting Oordeel: misselijkmakend Cijfer:

3

Snackbar Groenen heeft het meestal niet druk, behalve in de late uurtjes. Wanneer de kroegen van de Molenstraat leegstromen, begeeft het beschonken volk zich immers en masse op strooptocht naar voedsel. Dat Groenen daarbij niet wordt gemeden, mag een klein wonder heten; het is er ranzigheid troef. Al bij de vreetmuur gaat het mis: de helft van de installatie lijkt te zijn uitgevallen en het geheel is verre van schoon. Een blik op de donkere producten maakt de keuze er niet gemakkelijker op. De kaassoufflé, door het kastje veel te warm gehouden, is gedegradeerd tot een broze vetcroissant met daarin een harde kaasstaaf. Toedeledokie, dat eet niemand. Een camera is op de kassa gericht. Het onderstreept waarschijnlijk het vertrouwen dat de eigenaar heeft in zijn personeel. Naast het frituur staat een bakje vol met zwartgebakken frietjes. Is dit wellicht een poging tot selectie? De smaak van de geserveerde friet komt het niet ten goede. Aan deze gruizige patat valt geen eer te behalen; de laffe fritessaus maakt het hooguit eenvoudiger te kauwen. Nieuwe teleurstellingen dienen zich aan wanneer de hamburger ten tonele verschijnt. Weliswaar van de bakplaat, maar helaas bereid met een klodder boter waarmee een half brood kan worden besmeerd. Het vlees, niet veel dikker dan dit blad, trekt de aandacht van de rondzoemende vliegen. Na te hebben kennisgemaakt met het foam-achtige broodje waarop de burger wordt gepresenteerd, zit er niets anders op. Weg hier en nooit meer terugkomen. Wie in deze buurt een patatje belieft, kan maar beter doorlopen naar het Keizer Karelplein.

Prijs friet met 1,60/kroket 1,20/frikandel 1,10 euro Bijzonderheden: ‘Halal Control-certificaat’ Oordeel: het voordeel van de twijfel Cijfer:

6-

Van Wee bestaat al jaren, maar geniet nauwelijks bekendheid onder studenten. Gezien het enorme assortiment dat de uitbaters, een oosterse familie, voeren, had dat anders kunnen zijn. Bijna al het denkbare dat op of naast een patatje kan, is hier verkrijgbaar: van stoofvlees, babi pangang, shoarma en döner tot allerhande ijsjes en maar liefst zestien smaken milkshake. Dat lijkt een uitnodiging om uitgebreid te bunkeren. De zaak leent zich vanwege de ruimte zelfs rond etenstijd goed voor een lange zit. Sfeervolle tl-verlichting, de grote automatiek en hygiënisch witte tegeltjes verscholen achter promotieposters voor snacks van het type dat spoedig weer in de vergetelheid raakt; kortom, de inrichting is des snackbars. De bestelde friet met, een Raspatat – gefrituurde aardappelpuree in dunne sliertvorm – en een kersenmilkshake staan al vlug op de nepmarmeren tafel. De patat is niet onaardig, maar de smaak van een vleugje frituurvet blijft hangen. Daarbij is de ietwat donkere Raspatat nogal smakeloos, en ook de fritessaus is net té standaard. De hoop is nu gevestigd op de shake. Daarop is gelukkig niet veel aan te merken, tenzij van de zestien smaken wordt verwacht dat ze met vers fruit worden bereid. Al met al geen vervelende ervaring, en vanwege de gigantische menukaart is Van Wee nipt een vermelding waard.

ANS januari 2007

Vuurens, In de Betouwstraat 16a Snackbar Corry, Daalseweg 1 Snackbar Keizer Karelplein,

Keizer Karelplein 34 Prijs friet met �1,60/kroket 1,25/frikandel 1,10 euro Bijzonderheden: munttelefoon, Photoplay en oude leesmap Oordeel: wannabe-frietkot zonder Belgen Cijfer:

6,5

Het kan verkeren: waar de ANS-friettest van 1999 de toenmalige Ugala Cafetaria nog als slechtste snackbar van Nijmegen betitelde, heeft ze, met de toekenning van de zogenaamde Best Midnight Snack Award bij de Student Awards 2006, mogelijk een stap voorwaarts genomen. Waar ’s zomers vanaf het terras naar de bloemetjes en de fontein gekeken kan worden, is de klant nu veroordeeld tot binnenzitten. Aangestaard door voorbijtrekkende automobilisten in de avondspits, mag de smulrol figureren bij de friet. Het voedselassortiment is aardig in omvang en ziet er hygiënisch uit. Daarnaast is er verse koffie, warme Chocomel, een arsenaal aan koude dranken en een onovertroffen aantal van 21 smaken milkshake verkrijgbaar. Na vriendelijk te zijn geholpen kan aan een van de twee tafeltjes de leesmap ter hande worden genomen. De krappe friettent laat zelfs ruimte over voor een spelletje Photoplay. Het eten wordt in no time over de toonbank aangereikt. De milkshake is beter dan die bij Van Wee. Met een beetje chilisaus kan de smulrol worden getipt als de underdog van 2007: misschien een relatief onbekende snack, maar voor de afwisseling zeker een aanrader. Een culinaire klap op de vuurpijl blijft uit: sommige van de patatjes zijn duidelijk herfrituurd, andere zijn weer ongezouten en daardoor bijna smakeloos. De cafetaria heeft zich sinds de vorige test ontwikkeld tot een verantwoorde gelegenheid. De matige friet is geen echte deceptie, maar ook geen reden om een award uit te reiken.

www.ans-online.nl

Prijs friet met 1,45/kroket 1,10/frikandel 1,10 euro Bijzonderheden: bezorgservice en doordeweeks tot laat open Oordeel: degelijke snackschuur met couleur locale Cijfer:

7,5

Op een steenworp van het centrum zit Nijmeegs enige snackbar met een rode loper. Hoewel de naam anders doet vermoeden, is Corry geen dikke Hollandse frietvrouw. Dat het bij Corry evenwel gezellig is, zit hem in de kleine dingen. De markante eigenaar, Evi, staat vaak zelf achter de toonder en wat direct opvalt, is dat hij nogal graag praat, of liever: hij praat aan een stuk door. Het is druk en er wordt hard gewerkt aan de bestellingen. De meeste zijn om af te halen, zo nu en dan rent de bezorger binnen om een grote doos van de balie te grissen en in de auto te springen. Evi is in zijn element achter de balie. De kleine man ruilt, even aan de telefoon, snel zijn gebruikelijke zachte g in voor een Turkse tongval met Nijmeegs accent. ‘Dat was mijn schoonfamilie’, grapt hij terwijl hij een nieuwe bestelling noteert. Iedereen in de wachtrij wordt persoonlijk behandeld, soms op het vrijpostige af: ‘Zou je dat nu wel doen?’, klinkt het bij de bestelling van slechts een kleine friet zonder, ‘Meenemen of inpakken?’ bij de ander. Tussen de in mayonaise-emmers gepotte planten is het hoogst vermakelijk deze routinegesprekken te beluisteren. Het eten arriveert. De friet stoofvlees is in smaak en omvang formidabel. Corry hanteert een ongeëvenaarde prijs-kwantiteitverhouding: de friet, döner en salade komen in drie grote bergen nog net ordelijk op een bord, met zoveel saus als gewenst. Buikjes kunnen hier rond worden gegeten, en voor de persoonlijke touch van de eigenaar komen klanten graag nog eens terug.

Prijs friet met 1,70/kroket 1,80/frikandel 1,80 euro Bijzonderheden: zure bommen en biefstukken Oordeel: nostalgische kwaliteitssnackbar Cijfer:

8,5

Vuurens is een authentiek snackwalhalla, getuige de kitsch-oubollige inrichting. Aan de muur pronkt, behalve enkele Van Goghreplica’s, een aantal zeer lovende recensies van enkele jaren terug. Geniet de zaak nog steeds een reputatie om trots op te zijn? De producten zijn behoorlijk aan de prijs en de openingstijden niet echt aangepast aan de 24-uurs economie. Echte snackgastronomen zullen daar maling aan hebben, voor studenten zal het, ook gezien de niet al te royale portionering reden zijn even verder te kijken. Helaas is het fameuze stoofvlees net uitverkocht en ontbreken viandel en mexicano permanent op de kaart. Jammer, maar snel vergeten bij het zien van de kleine maar kwalitatief hoogwaardige kaart. Deze biedt bijvoorbeeld de keus een heus biefstukje te eten. De meeste klanten zijn bekenden van de dames achter de vetpannen. De afhalers onder de klandizie krijgen de patat ouderwets in kranten verpakt mee. Zij die de tijd nemen om plaats te nemen, krijgen hun consumpties geserveerd zoals bij moeder thuis: degelijk servies, potjes mosterd, bakjes appelmoes en glazen met rietjes. Dit soort snuisterijen zijn niet gewoon; het geeft de gelegenheid extra cachet. De ‘eigengemaakte friet’, zoals op de gevelstaat vermeld, smaakt uitstekend. Echte goudgebakken rakkers met, als enige in deze test, appetijtelijke mayonaise. De zachtsmeuige bal gehakt blijkt een uitermate geschikt bijgerecht. De grote glazen pot op de toonbank is te verleidelijk om te weerstaan: een hap van een van de sappige zure bommen is van toegevoegde waarde voor de liefhebber. Volgende keer stoofvlees en biefstuk graag. ANS

7

Het Issue

Het weer in de war

TEKST: Maartje Bakker en Koos ten Bras ILLUSTRATIE: Marjolein de Reus

In deze rubriek staat iedere maand een ander Issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: verhitte discussie over klimaatverandering. Erwin Kroll Weerman bij het NOS-journaal ‘Nederland staat over vijftig jaar heus niet voor de helft onder water. Wij kunnen dat water wel aan. We zijn de laatste dertig jaar een beetje vergeten dat al eeuwen leven met fluctuerende waterniveaus. ‘Het klimaat verandert. De laatste vijftig jaar zijn deze veranderingen sneller gegaan dan ooit. Met alle kennis die de wetenschap op dit moment van het klimaat heeft, blijkt dat de invloed van de mens, door de uitstoot van broeikasgassen, erg groot is geweest. In Nederland is een trend te ontwaren van droge zomers, natte winters en een stijgende zeespiegel. Deze trend past in het plaatje van die klimaatverandering. ‘Voor Nederland is de grootste consequentie van een stijgende zeespiegel de druk van het zeewater op de kust. Hierdoor verzilt het grondwater. In het Westland veroorzaakt dit problemen voor de drinkwatervoorziening en de landbouw. Een ander knelpunt is dat rivieren in de winter meer water aanvoeren vanuit het achterland, waar gletsjers smelten en meer neerslag valt. In de zomer stroomt er juist minder water door de rivieren. Zeewater kan zo de riviermondingen instromen, zodat ook daar verzilting zal optreden. We zullen iets moeten doen met dat tekort en teveel aan water. ‘Afspraken over klimaat komen altijd te laat. Het Kyoto-protocol is een stap in de goede 8

I

nfernoachtige rookwolken, in zee donderende ijsschotsen, oerbossen vervangen door wouden van wolkenkrabbers: Al Gore gebruikt vooral beelden om zijn publiek ervan te overtuigen dat onze planeet afsterft. Hij schetst de onheilstijding in zijn boek An Inconvenient Truth en de gelijknamige film. Niet zonder succes: zijn boodschap over klimaatverandering slaat aan. Borrelgesprekken gaan over de winter die zijn intrede maar niet doet en er worden grootscheepse klimaatconferenties georganiseerd. Er is ook een ander geluid te horen. Prof. dr. Salomon Kroonenberg, geotechnoloog aan de Technische Universiteit Delft, beweert dat de warme en natte extremen van het afgelopen jaar niet meer zijn dan het resultaat van natuurlijke klimaatschommelingen. Maar er is meer dan de discussie over de cijfers. Aan klimaatverandering worden belangrijke ecologische gevolgen en een scala aan rampen voor de mensheid toegeschreven. Moeten westerse landen in actie komen om klimaatverandering een halt toe te roepen?

richting. Als symbool heeft het grote waarde. Mensen worden zich bewust van hun energiegebruik. Door zichzelf een beperking op te leggen, worden mensen gedwongen op zoek te gaan naar innovatieve alternatieven.’

Theo Richel Woordvoerder Groene Rekenkamer ‘Wetenschappers zijn vaak bevooroordeeld. Ze hebben een sterke politieke en maatschappelijke agenda. Daardoor zijn de conclusies die zij trekken over klimaatverandering niet zuiver. Het is de vraag of de huidige opwarmingstrend doorzet. Enkele Russische onderzoekers zeggen dat deze opwarming sterk verband houdt met de activiteit van de zon. Die Russen stellen dat de zonneactiviteit in de komende vijf tot tien jaar zal afnemen, met een periode van relatieve koelte als gevolg. ‘Stel dat de opwarming wél doorzet, dan is dat helemaal niet zo erg. Een warmer klimaat gaat samen met ontwikkeling. De grote culturen, zoals de Griekse en Egyptische, zijn niet in Groenland ontstaan, maar daar waar het relatief warm was. De middeleeuwse warme periode valt samen met de bouw van kathedralen en met grote bloei. ‘Ik vind het Kyoto-protocol om twee redenen onzinnig. Ten eerste zijn we lang niet zeker van het verband tussen CO2 en temperatuur. Het klopt dat het massaal verbranden van fossiele brandstoffen meer CO2 in de lucht brengt. De

vraag is of die stijging een groot gevolg zou moeten hebben voor de temperatuur. Het kan ook dat het verband precies omgekeerd is: dat temperatuurstijging een hogere concentratie CO2 als gevolg heeft. Daarnaast bewerkstelligen de afgesproken maatregelen tot 2050 slechts een temperatuursdaling van 0,07 graden Celcius en kosten miljarden. Ze zullen ons enorm verarmen. ‘Onder de leiding van de Deense onderzoeker Björn Lomborg is door wetenschappers een lijst opgesteld van de grootste wereldproblemen. Klimaatverandering staat daarin pas op de 27ste plaats, ver na ziekten als malaria en hiv en het tekort aan schoon drinkwater. Deze ranglijst, de Copenhagen Consensus, geeft aan dat we onze aandacht niet op het klimaat moeten richten. De Groene Rekenkamer onderschrijft dit volkomen.’

Marianne Thieme Fractievoorzitter Partij Dieren

voor

de

‘Ik denk dat de Groene Rekenkamer ten onrechte beweert dat andere problemen urgenter zijn. Bovendien: als je altijd naar andere problemen wijst die eerst moeten worden aangepakt, zullen er nooit problemen worden opgelost. ‘De regering heeft de afgelopen jaren de verkeerde prioriteiten gesteld. De gevestigde partijen houden zich vooral bezig met menselijke kortetermijnbelangen. De Partij voor de Dieren ANS januari 2007

wil zich richten op wat er echt toe doet. Niemand heeft iets aan hypotheekrenteaftrek als zijn huis onder water staat. Het beleid is eenzijdig gericht geweest op economische groei. Investeren in het milieu wordt altijd achtergesteld op meer geld verdienen. Maar wat heb je aan geld als de poolkap smelt? ‘Natuurlijk is klimaatverandering een internationaal probleem. Wij dienen als overconsumerende, westerse samenleving een voortrekkersrol te vervullen. We moeten het goede voorbeeld geven en in ons eigen land een omslag veroorzaken. Een betere wereld begint nog steeds bij jezelf. ‘De natuur is nog nooit zo snel achteruitgegaan als nu. Jaarlijks sterven tientallen diersoorten uit. Dat gaat steeds sneller. Technologische ontwikkeling heeft een enorme impact op plant en dier. Menselijk ingrijpen is noodzakelijk om in het milieu te redden wat er te redden valt. ‘We hebben de morele plicht om actie te ondernemen, om de menselijke invloed op wereldwijde ecosystemen te beperken. Vanuit mededogen en verantwoordelijkheidsgevoel moeten we ervoor zorgen dat de aarde niet volkomen wordt vernietigd. Het is egocentrisch om niet verder te kijken dan het menselijk oogpunt. Wij hebben niet het alleenrecht op deze aarde. Planten en dieren verdienen ook een plaats. ‘Men ziet niet dat we op een Titanic zitten. De Partij voor de Dieren wil investeren in groene energiebronnen, in plaats van teruggrijpen www.ans-online.nl

op kernenergie of palmboomplantages voor olieproductie. Dat zijn geen milieuvriendelijke oplossingen. Ook zou het goed zijn als de mens minder vlees at. Door een fiscale vrijstellingsregeling moeten producenten en consumenten worden gestimuleerd te kiezen voor plantaardige voeding.’

Donald Pols Campagneleider Klimaat en Energie, Milieudefensie ‘De discussie of de mens invloed op het klimaat heeft, is voorbij. In Nederland gaan we niet veel van klimaatverandering merken. Alleen in extreem onwaarschijnlijke scenario’s zou er sprake kunnen zijn van een nieuwe ijstijd, doordat de golfstromen van richting veranderen. Of van een gigantische zeespiegelstijging als zoetwatermeren op Antarctica in zee stromen doordat het ijs eromheen smelt. ‘Inwoners van Afrika en Azië dragen het minst bij aan de klimaatverandering, maar de gevolgen treffen hen het hardst. Neem Bangladesh: aan zee, vlak boven de zeespiegel. Daar is geen geld om stevige dijken te bouwen. In de armste landen gaan de klappen vallen. Niets nieuws onder de zon: het mondiale verdelingsvraagstuk steekt ook hier de kop op. We moeten in actie komen, uit solidariteit met de Derde Wereld. ‘Milieudefensie probeert verschillende groepen mensen aan te sporen. Burgers moeten aller-

eerst hun eigen gedrag veranderen. Ze moeten bewust omgaan met energie. Kies je groene of vieze stroom, zet je elektrische apparaten aan of uit als je ze niet gebruikt? ‘Elektriciteitscentrales en zelfs autofabrikanten erkennen hun verantwoordelijkheid voor klimaatverandering. Het is opmerkelijk dat het bankwezen ontkent er ook maar iets mee te maken te hebben. Toch heeft een extern onderzoeksbureau ontdekt dat de Nederlandse banken door middel van hun investeringen indirect een bijdrage leveren aan een enorme CO2-uitstoot. Daar probeert Milieudefensie iets aan te doen, vooral door te lobbyen. ‘Ook de politiek zou actie moeten ondernemen. Het kabinet hoort een klimaatwet op te stellen, waarin het zichzelf verplicht ieder jaar de CO2-uitstoot met 2,5 procent te verminderen. Zo kunnen politieke partijen – de echt rechtse partijen zoals de VVD, SGP en de Partij voor de Vrijheid uitgezonderd – de doelstelling halen die ze zichzelf hebben gesteld: 30 procent minder CO2-uitstoot in 2020. ‘Het grootste probleem is dat Nederlandse politici niet uitmunten in daadkracht en visie. Er is een cultuuromslag nodig in de politiek, zodat er meer wordt gelet op de lange termijn. Burgers zouden deze ontwikkeling in gang kunnen zetten. Of er zou een Pim Fortuijn voor het milieu moeten opstaan: iemand die de mening van burgers op een aansprekende manier kan verwoorden.’ ANS 9

4 of 9

Saïan Super Crew La preuve par trois K.L.R.

Romy Ravor (21), vierdejaars Engels en Spaans, Erasmus-studente uit Parijs Locatie: fitnesszaal Gymnasion

Saïan Supa Crew? ‘Het is een Franse band, zal ik even de naam voor je opschrijven?’ Wat is het voor soort muziek? ‘Volgens mij is het rap, of misschien hiphop. Het is dynamische muziek die me motiveert, net als de rest van de nummers in mijn playlist. Omdat ik niet van de muziek in de fitnesszaal houd, heb ik altijd mijn eigen mp3-speler bij me.’ Presteer je daardoor beter? ‘Ik denk het wel. Dankzij de opzwepende nummers kan ik het uiterste uit mezelf halen. Ze versterken mijn actieve stemming, waardoor ik helemaal ben uitgeput als ik heb gesport.’ Ga je wel eens naar een optreden van deze rappers? ‘Nee. Het lijkt me best leuk, maar ik ga bijna nooit naar concerten. Ik heb meestal geen tijd en ik vind optredens te duur.’

Was de kroeg van afgelopen avond de kater niet waard? Om vergissingen te voorkomen zoekt ANS het Nijmeegse nachtleven tot op de bodem uit. Laat je adviseren door de Bar-o-meter. Deze maand:

Politiek Kafé De Klinker TEKST: Maurice van Mill ILLUSTRATIE: Ruud Vos

H

et statige pand aan de Van Broeckhuysenstraat ziet er op het eerste oog niet uit als een café. De ruiten van het voormalige kantoor van De Gelderlander zijn behangen met posters van concerten en bijeenkomsten van linkse actiegroepen, waardoor het lastig naar binnen gluren is. Eenmaal binnengetreden in het linkse bolwerk wordt direct duidelijk dat het hier inderdaad geen gewoon café betreft. Een tapkraan ontbreekt en de aankleding is op zijn best als karig te omschrijven. Enkele grote tafels verschaffen de gasten een plek om te zitten, en op een verhoging aan de linkerkant staat een eenvoudige bank. Het pleisterwerk bladdert van het plafond en een likje verf zou de muren zeker geen kwaad doen: je zou het sfeervol kunnen noemen. De alternatief uitziende gasten lijkt het in ieder geval niet te deren; zij drinken in alle rust hun kruidenthee of perensapje.

Geen coke Luister je ook naar deze muziek als je niet aan het sporten bent? ‘Als ik alleen ben wel, tenminste, als ik niet aan het studeren ben. Ook Janet Jackson en Mary J. Blige staan in mijn playlist, die muziek werkt positief op mijn stemming. Er staan echt geen ballads op. Ik hoef geen kalme en relaxte deuntjes te horen, ik wil juist wakker worden gehouden.’ Rap is dus favoriet. ‘Wat deze artiesten maken, is echt helemaal mijn stijl. Ik denk niet dat mijn smaak nu nog heel veel zal veranderen. Over tien jaar luister ik misschien wel naar nieuwe bands, maar dan zal de Saïan Supa Crew zeker nog in mijn lijstje staan.’

TEKST

10

EN FOTO: Sjors Overman

Politiek Kafé De Klinker is onderdeel van kraakpand De Grote Broek. Behalve De Klinker maken ook Linkse Boekwinkel Assata, Kunstenaarskollektief Extrapool, Café de Onderbroek en zeefdrukwerkplaats Rakelpower deel uit van het zogeheten woonwerkpand. Sinds het gebouw 22 jaar geleden werd gekraakt, is het een broedplaats voor politiek-maatschappelijke kunst, politiek getinte voorlichtingen en andere activiteiten. De vorig jaar vermoorde Louis Sévèke speelde een belangrijke rol in het gevecht om behoud van dit illegale bastion. Samen met de krakers en de gemeente Nijmegen wilde hij van De Grote Broek een legaal centrum voor ‘maatschappelijke en culturele activiteiten’ maken. Ondanks de dood van Sévèke zal dit plan in de toekomst worden gerealiseerd. De Klinker wordt, net als de andere initiatieven, gerund door vrijwilligers. Op een krijtbord staat uitgelegd dat elke toevallige winst als subsidie naar ‘links maatschappijkritische actiegroepen’ gaat. Als gevolg van deze maatschappelijke betrokkenheid wordt er geen cola of andere frisdrank geschonken. ‘In de Onderbroek wordt wel cola verkocht, maar geen Coca-Cola’, geeft het vriendelijke meisje achter de bar toe. ‘Het heeft iets met antikapitalisme te maken; ik ben het er wel mee eens.’ Ook antikapitalistisch zijn de prijzen die worden gehanteerd: koffie en thee kosten vijftig cent, een biologisch appel- of perensapje zevenANS januari 2007

Bar-o-meter

G

tig cent. Ouderwets waar voor je geld dus. Niet gek voor arme studenten.

Soepcafé Iedere woensdagavond verandert De Klinker van Politiek Kafé in Soepcafé. Dit betekent dat er voor een vrijwillige bijdrage naar lieve lust soep mag worden gegeten. ‘Gooi maar een euro ofzo in die ene pot, dan mag je uit die andere pot soep pakken’, legt de goedlachse barman het systeem uit. Die andere pot blijkt een gigantische pan, gevuld met biologische vegetarische knolselderijsoep. Naast de soep ligt brood, een gezond uitziende salade en een veganistisch smeerseltje klaar. Het is druk rond de tafel en de krakers storten zich hongerig op de grote ketel. Er hangt een gezapig sfeertje en de meeste eters lijken vaste gasten te zijn. De muziek staat zacht en iedereen slurpt rustig keuvelend van zijn soep. ‘Hebben jullie wat kleingeld over voor Stichting GAST?’, vraagt plotseling een jongen met lange blonde haren en een collectebus. Ondertussen legt hij een foldertje op tafel. Bij idealisme komt blijkbaar meer kijken dan goedkope soep eten alleen. Er wordt geen mogelijkheid overgeslagen om mensen te bereiken, het hele café ligt namelijk bezaaid met folders en informatieve blaadjes. Van een flyer voor een benefiet voor de indianen in de Mexicaanse provincie Oaxaca tot een magazine van de Anti Fascistische Actie: de politieke boodschap is hier onontkoombaar. Dit komt ook naar voren in Linkse Boekwinkel Assata, die in het café is gelegen. Hier worden politieke en historische boeken verkocht. Uiteraard uit idealistisch oogpunt; winst wordt ook hier niet gemaakt.

Bio-bier Mede vanwege de beperkte openingstijden – het café is voornamelijk overdag geopend – is De Klinker geen doorsnee kroeg; die rol in het krakerscollectief is weggelegd voor de Onderbroek. Het Budels bio-bier nodigt ook niet echt uit om eens flink door te zakken. Voor links maatschappijkritische rakkers en studenten zonder geld kan De Klinker echter een uitkomst zijn. Na het Soepcafé wordt er iedere woensdag een ‘verantwoorde’ film vertoond, en er zijn regelmatig optredens en lezingen. Neem bij het weggaan vooral een gratis Louis Sévèke-poster mee: ‘Wie weet er meer?’ ANS www.ans-online.nl

Sjaak

ouden tijden zijn het tegenwoordig voor enge mannetjes. Liepen jaren geleden meisjes van acht nog met een grote boog om mijn van giftige chakra’s vergeven lijf heen, tegenwoordig roepen ze ‘hallo’ dat het een lieve lust is. Daarnaast zijn ze niet bang om mij de weg te vragen en schelden ze mij incidenteel wel eens uit. Goed: dat laatste, daar had ik wel van terug: laten we het erop houden dat het vocabulaire, de paardenstaarten en de smoelwerken van de meisjes een verandering hebben ondergaan waar Robert ‘lekker veranderen’ Schumacher van zou likkebaarden. Och, zo stelde ik na mijn aframmelpartij: jong of oud, onbeschofteriken vind je genoeg in de Nederlandse samenleving. Vele mensen dringen voor bij bushaltes, weigeren een driekantig staafje op de lopende band in de supermarkt te leggen, meppen er bij het minste of geringste op los of zijn gewoon zo assertief dat je ervan in je broek piest. Met name volwassen idioten willen nog wel eens agressief en assertief te werk gaan. Kan niet anders: het is het gevolg van de in de jaren zeventig ingevoerde mondigheid en het, o gruwel, burgerinitiatief. Wat echter te doen met kleine meisjes wier schattige assertiviteit in naïviteit dreigt om te slaan? Dagelijks breek ik daar mijn hoofd over, en nog kom ik er niet uit. Voordat u schreeuwt dat ik hierbij het zoveelste bewijs lever dat ik het warm water niet heb uitgevonden: de kwestie waar ik ‘s anderendaags mee te maken kreeg, was van een behoorlijke maatschappelijke ingewikkeldheid. Zittend alsook rijdend op een fiets werd ik in een bepaalde stad staande gehouden door een groepje achtjarige meisjes dat mij geen doorgang verleende. Voordat ik mij verbijsterde over het lef van de wichtjes, bekommerde ik mij om hun lot als niet ik, maar heer Dutroux op zijn rijwiel langs was komen peddelen. Oom Marc had ze waarschijnlijk gedrieën op de bagagedrager gezet, ze naar huis gebracht en dingen gedaan met kachelpoken die ik aan de verbeelding van de geperverteerde lezer overlaat. Zelf toonde ik de geheel andere kant van De Mens. Ik maakte een babbeltje met de meiden over Barbies, de Powerpuff Girls, Harmen Siezen en Seabert, ook al ging praten over die goedgeluimde zeehond niet gemakkelijk: ze kenden hem namelijk niet. Voor hetzelfde geld, bedacht ik later, was ik echter te weten gekomen wat de pincode van mama was, waar ze op school zaten en op welke avond zich geen papa, geen mama en geen chipsvretende oppas in huis bevond. Toen ik wilde vragen hoe het stond met de populariteit van flippo’s onder de huidige jeugd, kwam een moeder naar buiten en fietste ik weg, bang om voor pedo aangezien te worden. Want zo is het natuurlijk ook tegenwoordig: je wordt voor het minste of geringste bekeken als engerd, mongool, slapjanus of gefrustreerde idioot. Door vervelende volwassenen tenminste: die hebben aan enge mannetjes een broertje dood. Kinderen die door school, ouders en pestende kinderen assertiever dan ooit zijn, daar zetten enge mannetjes echter maar al te graag een fuik voor op. En dan heb je als ontvoerd kind toch echt niet genoeg aan alle scheldwoorden die je uit tekenfilmpjes hebt overgenomen.

11

12

ANS januari 2007

De onomwonden waarheid Voor het grote publiek is Ans Markus slechts de vrouw in stijlvol zwart die veelvuldig in de bladen verschijnt. Of zij nou danst met sterren of paradeert op de rode loper; de kunstschilder lijkt altijd stevig in haar schoenen te staan. Achter haar zwarte pantser gaan echter vele onzekerheden schuil. In haar schilderijen vertelt ze tussen de windsels door haar verhaal.

‘L

usten jullie een kopje kruidenthee? Ans komt er zo aan, ik zal ondertussen even een video voor jullie opzetten’, zegt Wybe Tuinman, de levenspartner van Ans Markus (59). Uit de luidsprekers klinkt al gauw de dreinerige stem van Ivo Niehe en op het beeldscherm verschijnt Markus, zoals altijd gekleed in elegant zwart en met dieprode lippenstift. Als ze enige tijd later in persoon haar galerie binnenkomt, lijkt ze van het scherm te zijn weggelopen. Haar uiterlijk is haar belangrijkste handelsmerk. ‘Ik hoop niet dat mensen mij alleen kennen als de vrouw die altijd in het zwart loopt.’ Halverwege de jaren tachtig verwierf Markus bekendheid toen haar schilderijen verschenen op de covers van bestsellers van romanschrijf-

www.ans-online.nl

TEKST: Anouk Broersma en Maartje Mulders FOTO’S: Lisa Jacobs ster Marijke Höweler. Vanaf 1995 werd haar reeks sterrenbeelden gebruikt in weekblad Privé. Een terugkerend element in al deze kunstwerken zijn de vrouwen in windsels. Deze themavoering ontstond na een ellendig huwelijk. Op haar twintigste trouwde ze nadat ze ongepland zwanger was geraakt. Ze werd vaak geslagen door haar man en er hing altijd een gespannen sfeer binnen het gezin. Toch duurde het tien jaar voordat ze er definitief genoeg van had. ‘Na mijn huwelijk had ik geen gevoel van eigenwaarde meer. De windsels in mijn werk uit die tijd waren een uiting van mijn onzekerheid. Ze staan voor bescherming, het verbergen en niet meer gekwetst willen worden. Ik noem het ook weleens verbonden vrijheid. Iedereen wil

verbonden zijn met een ander, maar tegelijkertijd ook vrij zijn. De windsels symboliseren mijn eigen wereldje. De vrijheid is daarin misschien beperkt, maar wel veilig.’ Van kat naar koningin Ans Markus bleek al op jonge leeftijd over een creatieve geest te beschikken. ‘Toen ik elf jaar was, deed ik niets anders dan tekenen. Mijn broer, die portretjes maakte, was mijn grote voorbeeld.’ Pas op haar dertigste, na de scheiding, kreeg ze ambities om kunstschilder te worden. ‘Ik moest geld verdienen, maar ik kreeg het Spaans benauwd bij de gedachte van negen tot vijf op kantoor te moeten zitten. Bovendien wilde ik thuis zijn als mijn dochter uit school kwam. Gelukkig

13

voelde ik toen de passie om te tekenen en schilderen.’ Haar carrière begon bescheiden met het maken van portretjes op dorpse braderieën. Kleine opdrachten, zoals een schetsje van de kerk in Udenhout, zorgden voor wat geld, maar het was geen vetpot. ‘Het leven van een kunstenaar is erg onzeker, maar ik vond dat wel spannend. Ik kon met weinig geld rondkomen, doordat ik heel handig was en de kleding voor mij en mijn dochter zelf maakte. Dat doe ik nu nog. Ik koop ook nog steeds graag tweedehands kleding. Heel lang was de algemene opinie: “O bah, dat is vies, dat doe je toch niet”. Nu heet het vintage en is het in.’

‘Door het schilderen heb ik mezelf bevrijd’ Tegenwoordig kan ze zich een rianter kunstenaarsbestaan veroorloven. Ans Markus heeft haar plek gevonden op het Amsterdamse Prinseneiland, een gewilde plek onder kunstenaars. In dit huizenblok bewoont ze sinds 1995 een gerenoveerd pakhuis. De zolder is haar atelier. Aan de andere kant van de straat, gelegen aan een gracht vol rommelig ogende woonboten, bevindt zich de overvolle galerie van de schilder. ‘Ik wil teveel laten zien. Als het echt te vol wordt moet ik maar wat weghalen.’ De collectie die momenteel de expositieruimte vult, geeft een goede impressie van haar oeuvre. Behalve portretten van koningin Beatrix, prins Claus en Markus’ kat, worden de lijsten voornamelijk gevuld met de beeltenis van haarzelf en haar dochter Sigrid. Markus werkt niet graag met onbekende modellen. ‘Ik kan heel slecht aan anderen uitleggen wat ik wil. Mijn dochter weet precies welke houdingen of blikken ik wil zien. Het is heel makkelijk werken met haar.’ De wereld op een weegschaal In de schilderijen van haarzelf en Sigrid zijn de windsels in de loop van de jaren ver-

14

dwenen. ‘Vroeger ging mijn werk slechts over mijn angsten, frustraties en onzekerheden. Al schilderend heb ik me sterker gemaakt en geleerd negatieve dingen van een positieve kant te benaderen. Dat is pas mogelijk als je een aantal knallen op je hoofd hebt gehad. Daarom ben ik blij die ellendige periode te hebben meegemaakt; het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Ik zal nooit helemaal zeker van mezelf zijn, maar heb me door te schilderen wel steeds meer bevrijd. Daardoor kan ik meer om me heen kijken en leg ik de wereld op een weegschaal. Dat is wat een kunstenaar hoort te doen.’ Hierbij gebruikt Markus niet alleen haar eigen ervaringen, maar zoekt ook naar analogie in de mythologie, zoals de verhalen over Medea en Inana. ‘In feite speelt er tegenwoordig precies hetzelfde als eeuwen geleden: onder de mensen heerst immer onmacht, wraak en jaloezie.’ De verschuiving van haar thema’s van uitsluitend persoonlijke emoties naar wereldproblematiek komt onder andere tot uiting in het vredesschilderij. Deze werd gebruikt in de &-campagne, die integratie en interactie tussen mensen uit verschillende culturen probeert te bevorderen. Op dit schilderij is een meisje te zien met een grote steen in haar handen. ‘Het idee ontstond nadat ik een foto zag van een klein meisje in oorlogsgebied. De steen die zij vasthield, was duidelijk om mee te gooien. Ik wilde dit negatieve beeld ombuigen naar iets positiefs, zoals ik ook met mijn windsels heb gedaan. Ik wil dat mensen die steen zien als een voorwerp om mee te bouwen, in plaats van om mee te gooien.’ Om de boodschap te benadrukken, hebben 21 kinderen van een multiculturele school elk in hun eigen taal het woord ‘vrede’ erbij geschreven. ‘Ik ben nu echt bezig de wereld te verbeteren. Op mijn eigen manier, want in feite kan ik er in mijn eentje natuurlijk geen barst aan doen.’ Behalve door oproep voor wereldvrede op doek vast te leggen werkt ze daarom mee aan goede doelen. Zo doneert ze geregeld werken die worden geveild voor stichtingen als Ronald McDonald, het Liliane Fonds en de Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind. Kunstliefhebbers tellen al snel duizenden euro’s neer voor een schilderij van Markus. ‘Soms is het echt out of proportions. Laatst leverden prints van mijn sterrenbeelden tezamen 70.000 euro op voor het Liliane

ANS januari 2007

Fonds. Absurd dat mensen zoveel betalen, maar het doet me wel goed: het geld komt op een goede plek terecht.’ Als bekend kunstenaar voelt ze inmiddels een verplichting tot maatschappelijke betrokkenheid. ‘Soms loopt het wel de spuigaten uit. In het begin maakte ik origineel werk voor goede doelen, maar al snel was dat niet meer te doen. Nu zijn het vooral replica’s die worden geveild. Daarnaast beperk ik me nu vooral tot stichtingen voor kinderen. Kinderen hebben de toekomst en zijn onschuldig; daar ligt mijn hart. Veel meer dan bij projecten voor volwassenen.’ Eenpittertje Het gesprek wordt onderbroken door Wybe die een grote pot chocolade op tafel neerzet. ‘Ik hoop niet dat ik nu iets heel oneerbiedigs doe’, verontschuldigt hij zich, waarna hij weer verdwijnt. Markus’ partner is meer dan een goede gastheer; hij bracht de schilder niet alleen persoonlijk geluk, maar zorgde ook voor een gunstige wind op zakelijk gebied. Voor Markus was dit een uitkomst, aangezien ze zelf weinig met dit aspect van haar vak opheeft. De workshops die Markus tegenwoordig aan groepen geeft, vallen onder zijn verantwoordelijkheid. ‘Alles daar omheen wordt door Wybe geregeld. Hij maakt de afspraken, zorgt dat er genoeg materiaal is voor de groepen, dat alles achteraf weer wordt opgeruimd. Achter mij staat een heel bedrijf, waar ik weinig mee van doen heb. Ik hoef slechts te komen, de mensen te begeleiden en weer weg te gaan.’

‘Ik ben nu echt bezig de wereld te verbeteren’ Door de uitgebreide marketing wordt Markus vaak als commercieel gezien. Niet alleen is het mogelijk een schilderles van de kunstenaar te krijgen, ook zijn er gesigneerde prints, een boek met een overzicht van haar werk in de afgelopen 25 jaar en briefpapier te koop. Zelf ziet Markus zich nog steeds puur als schilder. ‘Wybes zakelijk enthousiasme zorgt soms

www.ans-online.nl

voor botsingen. Er is bijvoorbeeld een aantal schilderijen die ik absoluut niet wil verkopen, omdat ik daaraan ben gehecht. Volgens Wybe is dat onzin, hij vindt dat ik gewoon weer een nieuwe kan maken.’ Markus’ stijl is zonder twijfel realistisch, al is er de laatste jaren wel wat veranderd. ‘Ik schilder niet meer zo gedetailleerd als ik in mijn eerdere werk deed, het is wat grover geworden. Steeds vaker laat ik het onderste deel van het schilderij vervagen. Ik ben nu van mening dat het erom gaat dat ik de essentie neerzet, die hoeft niet tot op de haar precies te worden uitgewerkt. Ik zou niet compleet abstract willen gaan schilderen, maar ik kan het in werk van anderen wel waarderen. Soms lijkt het heel simpel, alsof een klein kind dat zelfs zou kunnen maken. Maar als je de moeite neemt je te verdiepen in de kunstenaar zie je dat daar een hele wereld achter zit. Dan wordt het interessant om naar zo’n kunstwerk te kijken.’ ‘Ik bezoek geregeld galerieën en openingen. Daardoor heb ik ook wel persoonlijk contact met andere schilders, maar we komen niet bij elkaar over de vloer. Eigenlijk ben ik een eenpittertje. Het is gewoon heerlijk om een eigen wereldje voor mezelf te hebben.’ Die wereld komt ze graag zo nu en dan uit voor een showbizz-feest. ‘Als ik bij een première op de voorste rij mag zitten, voel ik me echt een zondagskind. Het is toch prachtig dat ik zulke mooie dingen mag meemaken? Dancing with the Stars vond ik ook een geweldige ervaring. Ik moest als eerste vertrekken, de jeugd krijgt natuurlijk meer stemmen dan een oude tante. Dat vond ik niet erg; ik was al blij dat ik zoiets kon doen, terwijl ik al bijna 60 ben. Echt helemaal top,’ zegt de kunstschilder vol enthousiasme. Door haar veelvuldige aanwezigheid op de rode loper wordt ze door de pers geregeld omschreven als de society-schilder van Nederland. Voor het publiek is ze in de eerste plaats een bekende Nederlander. Vaak wordt vergeten waaraan ze haar roem oorspronkelijk te danken heeft. ‘Als je veel op de foto wordt gezet, wordt er al snel een verhaal om je heen bedacht dat helemaal niet klopt. Ik besteed 99 procent van mijn tijd aan mijn werk. Alle extra’s die mijn bekendheid met zich meebrengt zie ik als een cadeautje. Schilderen blijft het allerbelangrijkst.’ ANS

15

Asier Balda

Kim de Jong, Jolijn Nieland en Irene van Hooff

Joris Schouten

Marcella Woud

Jolijn Brouwers

‘Pass my subjects to finish my study here.’

‘We wensen alle notariële studenten en het Centrum voor Notarieel Recht een vruchtbaar jaar toe. Tot op de vele borrels!’

‘Minder koffie drinken.’

‘Dat ik spetterende resultaten krijg bij mijn onderzoek.’

‘Stoppen met roken.’

Marije Prins

Marijn Gunnink

Mariska Bulten

Linda de Jonge en Susan Groener

‘Mirjam, je bent onze engel.’

‘Meer vakantie vieren.’

‘Ik zou meer met God bezig willen zijn.’

‘Nog meer van de wereld zien.’

‘We wensen dat iedereen die met zijn thesis bezig is in 2007 is afgestudeerd, net als wij.’

Jaap Willems

Bernard van Gastel

Joep Harts, Joost Stöteler en Nanda Okkinga

Jordy Hendrix

Adriaan Kleinhout

‘Voor iedereen de op één na beste wensen, de beste zijn natuurlijk voor mezelf!’

‘Leef in het heden, niet in het verleden of de toekomst.’

‘Een vruchtbaar en productief 2007, en vrede voor alle lieve mensjes.’

Hanneke Wittgen

Niek Slooter

Nan Eshuis

‘Genieten van mijn laatste jaar als student.’

‘Vijf kilo afvallen.’

Hermien Dung

‘Iedereen gezond en wel, vrede op aarde en dat men het licht in de ogen van een ander moge schenken.’

Alexandra Moonen, Dion Vermariën en Cathy van Stekelenburg

‘Ik ben tevreden met mezelf.’

‘Zoals altijd: nog meer ECTS.’

Sjoerd Reutelingsberger

Wilmar van Beusekom

‘Een keer een wedstrijd winnen met ons ‘voetbal’team Gewonnen Of Verloren Gevochten/Gezopen Zal Er Worden (GOVGZEW).’

'Leren fatsoenlijk gitaar te spelen.'

‘Ik wens dat mensen leren beter naar elkaar te luisteren en daarna verder naar elkaar luisteren.’

Gonca Millet

Marcel Span

Henk-Jan Oosterhuis en Thomas de Bruijn

Ramses Peters

‘Iedereen een gelukkig, gezond en fijn 2007’

‘Mijn P halen, doe ik niet aan goede voornemens.’

‘Studeren?!’

‘Dat iedereen vanuit Gods heilige genade zichzelf moge inzetten voor een betere wereld.’

Lisalotte Thomson

Jasper Sluijs

Jacqueline Baljeu

Judith van den Broek

Marianne van der Laan

‘Mensen zouden toleranter moeten worden ten opzichte van elkaar.’

‘Beter eten in de Refter.’

‘Nog meer van het leven genieten.’

‘Een vriendelijker en socialer jaar dan het afgelopen jaar.’

‘Minder bier drinken.’

Stephan van Peursem

Stijn de Roover

Suzan Geldhoff

Vera Driessen

Joyce Scheeren en Eveline Jordens

‘Minder vertraging met de treinen.’

‘Ik ga meer sporten.’

‘Minder uitstellen.’

‘Dat de huisbaas er niet achterkomt dat we een kat hebben.’

‘We wensen iedereen minder stress toe in het nieuwe jaar!’

Ilse Peeman

Sietse van der Zwart

Bram Harmsen

Ton van der Gem

‘Geen mobiele telefoon hebben, in verband met healthcare.’

‘Minder onafgemaakte visjes bashen.’

‘Volgend jaar met pensioen en hopelijk nog ervan kunnen genieten.’

Matthijs Woudenberg

Tim

Pauline Chew

Floor en Maaike

‘Wij wensen iedereen een psychisch gezond en gelukkig jaar en heel veel succes met het zoeken naar een stage!’

Ferdy Lijftogt

‘Om de plannen en ideeën die ik heb daadwerkelijk door te zetten.’

Steef Verheijen, Steffie Hoeijmakers, Meike Gerritse en Anouk Spanjers

‘Ik wens iedereen een vrolijk nieuwjaar en veel champagne en oliebollen.’

‘We wensen dat we allemaal in één jaar onze propedeuse mogen halen. En we willen volgend jaar wél sneeuw met kerst!’

‘ANS mag (lees: moet) het niveau van berichtgeving omtrent studentenverenigingen drastisch aanpassen. Pluizen!’

‘Martijn en ik gaan volgend jaar naar een hoorcollege.‘

‘Ik wens iedereen een mooi en inspirerend nieuwjaar toe!’

Juul ten Cate

Maarten Kuipers

Zobair Tokhy

Bart en Anke

Hans van de Linden

‘Minder bureaucratie op de universiteit.’

‘Wij wensen iedereen een liefde- en succesvol 2007 en dat Hinke eindelijk eens thuis is met de kerst.’

‘Dat volgend jaar het onderwijs verandert op het gebied van multimedialiteit.’

‘Nóg vaker naar Twee Keer Bellen gaan en de Studentenslag winnen!’

‘In één jaar m’n propedeuse halen.’

Ansjes Ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag Ansjes de 900 euro niet te boven gaan. Uitsluitend mondelinge opgave en contante betaling bij Harry Gorter, tel. 024-3615653 (alleen aanwezig op di/woe/do)

Ansjes

Ansjes

Actief Indonesisch: Ieder jaar twee groepen aan de RU; van januari tot december en van september tot juni. Gegeven ter voorbereiding van stage/leeronderzoek en als doctoraal keuzevak (11 ECTS). Voor informatie, kosten en deelname: drs. Th. Aschurie 024-6961527, zie verder www.socsci.kun.nl/indonesisch.

Ansjes

Ansjes

Ansjes

Voor intensief gebruik is Stichting MultiMedia op zoek naar een robuuste tweedehands mobiele telefoon. Graag simlock-vrij en met lader. Heb je er een in de aanbieding, mail dan naar [email protected].

10 jan.:

Taizé-viering

15 jan.:

nieuwjaarsborrel (16.00 uur)

16 jan.:

start meditatiecursus 5

17 jan.:

start meditatiecursus 6

30 jan.:

Crossroads (Engelstalig)

30 jan.:

Waar doe ik het voor?

www.ru.nl/studentenkerk

Engelstalige master of studieverblijf in het buitenland? Bij het UTN ben je het Engels zo meester! • • • • •

Opfriscursus Engels First Certificate in English Certificate in Advanced English Certificate of Proficiency in English Schrijfvaardigheid Engels voor studenten

Studenten van de RU krijgen een korting van 50-70% op deze taalcursussen! Check de website of loop gewoon eens bij ons binnen!

18

ANS januari 2007

Het Laatste Oordeel

College: Practicumwerkgroep ProvinciaalRomeinse Archeologie, donderdag 7 december, 10.45 – 12.30 uur, depot Provinciaal-Romeinse Archeologie Docent: Dr. Rien Polak Uitstraling: Fleecetrui-dragende vraagbaak met baard van vijf dagen Inhoud: Boeiende cursus scherven kijken voor leken Publiek: Kleine verzameling geïnteresseerden uit diverse academische windrichtingen Eindcijfer: 8,5

www.ans-online.nl

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. TEKST: Benjamin van Gaalen FOTO: Igo Nijenhuis

N

abij het welbekende Hoogeveldt ligt tussen de hoge bomen het Albertinumklooster. Aan de achterzijde is in het souterrain een kantoortje verborgen van het depot Provinciaal-Romeinse Archeologie. Hoe dichter bij de aarde, hoe beter, zo moeten de hier werkzame gravers hebben gedacht. In de behaaglijk verwarmde ruimte zit dr. Rien Polak met zijn collega’s rustig een kopje koffie te drinken. Aan de muur hangt een poster met de treffende samenvatting van het leven van archeologische vondsten: ‘weggegooid en teruggevonden, uitgezocht en opgedist’. Polak vertelt dat het practicum hier plaatsvindt omdat het gebruik van oud aardewerk letterlijk veel stof doet opwaaien. Een beetje vuil is niet ongewoon in het depot. Bovendien staat hier een partij bruine dozen vol gesorteerde vondsten, die regelmatig van pas komen als voorbeeldmateriaal. Gestaag druppelen uit de regen ondertussen zeven studenten het kantoor binnen. ‘Voel je niet verloren als je problemen hebt met het identificeren van kruiken, ze hebben al menig archeoloog hoofdpijn bezorgd.’ Met die woorden stelt Polak zijn studenten gerust, om vervolgens te beginnen aan het theoretische deel van zijn werkcollege. Het eerste halfuur oreert hij over de verschillende soorten kruiken en de kenmerken waaraan die kunnen worden gecategoriseerd. Wanneer de meester spreekt, zwijgen de aandachtig luisterende leerlingen. Nauwkeurig noteren ze de verschillende aanwijzingen voor het classificeren op hun stencils. Ook wordt er gebruik gemaakt van handboeken met schematische afbeeldingen van allerhande aardewerken objecten. Een enkele vraag tussendoor wordt direct helder beantwoord, waarbij Polak blijk geeft van veel feitenkennis. ‘Er staat koffie en thee, dames en heren. Bedien jezelf gerust.’ Dit aanbod zou de pauze moeten inluiden, maar aan een onderbreking heeft blijkbaar niemand behoefte. Met een mok in de hand snellen de studenten terug naar de werkplek; het prak-

tische gedeelte is begonnen. Enthousiasme ontbreekt de aanwezigen niet. Gewapend met de vers opgedane kennis zijn de mysterieuze vondsten op tafel opeens een stuk beter te herkennen. Met behulp van grote boeken vol tekeningen van kruiken, deksels, bekers en andere populaire voorwerpen voor archeologen, worden de fragmenten op tafel geïdentificeerd en geordend. Een van de naslagwerken, van de hand van dr. Stuart - schrijver van verschillende publicaties over opgravingen in nabij Nijmegen gelegen Romeinse grafvelden - is de bijbel van deze groep. ‘Met Stuart kan ik de hele wereld aan!’ roept een gedreven schervenkijker. ‘Voor zover die wereld binnen de datering valt’, reageert Polak gevat en met een lach. Het practicum loopt door alle bevlogenheid bijna een kwartier uit, maar het lijkt niemand te deren. De tassen worden ingepakt en de studenten stappen terug de regen in. ‘Tot volgende week, meneer Polak. Ik heb er nu al zin in!’ roept iemand welgemeend. Laatste Oordeel der Studenten Zaken waaraan de enkele afgeleide student denkt, variëren van ‘vervlogen tijden’ tot ‘Gallische ambachtslieden’. Het moge duidelijk zijn, de deelnemers aan dit werkcollege zijn geboeid door archeologie. De mogelijkheid om dit praktijkgerichte vak te volgen, wordt in het bijzonder gewaardeerd door studenten Grieks en Latijn, Geschiedenis en Kunstgeschiedenis, die doorgaans hun handen slechts voor schrijven en bladeren gebruiken. Polak wordt getypeerd als ‘een praktische man’ en ‘een goede graver met veel parate kennis’. De sfeer tijdens het practicum is prima en het handelende gedeelte wordt door de studenten zelfs als gezellig ervaren. Veel verbeterpunten hebben de studenten niet. De ene student zou graag meer scherven gezamenlijk bespreken, de andere student waardeert juist dat hij ‘een beetje zijn eigen gang mag gaan’. Over de koffie zijn ze het echter allemaal eens; die mag blijven. ANS 19

Wijkagent

Elke maand doet de Wijkagent zijn ronde door een ander stadsdeel. Van getto tot villapark speurt hij Nijmegen af, op zoek naar de meest studentikoze wijk. Deze maand: de vergane glorie van het Waterkwartier. TEKST: Annelies Beltman en Annemiek de Vries

FOTO'S: Jos Janssen, Malden

H

et Waterkwartier wordt tegenwoordig gerekend tot de verpauperde wijken van Nijmegen. Aan het einde van de negentiende eeuw gold het echter nog als populair alternatief voor de stinkende en overvolle binnenstad. De bourgeoisie bouwde er destijds deftige herenhuizen en aan de nieuwe haven verrezen moderne fabrieken. Voor het proletariaat, dat door alle rijkdom werd gelokt als vliegen op de stroop, bouwde de gemeente sociale woningen. Nog altijd kijken de deftige herenhuizen aan de randen van de wijk, vergezeld door nieuwbouwflats, minachtend neer op de stilaan vervallende arbeidershuisjes. Troosteloos In donkere winternachten zijn de straten hier verlaten en ogen de lange huizenrijen droefgeestig; houten molentjes en afgebladderde tuinkabouters pogen tevergeefs de betegelde voortuintjes op te fleuren. Van tijd tot tijd wordt de wijk wakker geschud door de harde knal van een lawinepijl, afgestoken door verveelde tieners. Er is ’s winters weinig te doen in de wijk; het voetbalveldje is te drassig om op te spelen en in het buurthuis wordt alleen een wekelijkse bingoavond georganiseerd voor de bewoners van het seniorencomplex. De jongeren houden zich daarom voornamelijk bezig met vandalisme. ‘Geregeld steken ze autobanden lek en worden bakstenen en zelfs fietsen door ruiten gegooid’, vertelt Anton Thiel (26), die onlangs de opleiding

20

Cultureel Maatschappelijke Vorming (CMV) heeft afgerond. Volgens hem lijkt de wijk soms net een oorlogsgebied door de frequente knallen en de criminaliteit. ‘Vorig jaar was het in december erg onrustig en op oudejaarsdag bereikte het geweld een climax. Een vriend uit Duitsland kwam op bezoek. Hij had zijn auto aan de “verkeerde kant” van de wijk geparkeerd, niet in het studentengedeelte maar tussen het plebs.’ Antons huisgenoot Jacob Muller (24), eerstejaars Bedrijfswetenschappen, vult aan: ‘Midden in de nacht hoorden we rumoer. Toen we gingen kijken, zagen we dat de auto in lichterlaaie stond. We hebben nog geprobeerd de boel te blussen, terwijl de hele buurt ons stond uit te lachen. Tegen de tijd dat de politie arriveerde, was de auto al uitgebrand. “Dat kun je verwachten als je in deze buurt een wagen met een Duits nummerbord parkeert”, was het enige commentaar van de agenten.’ Skaten in de achtertuin Er is weinig contact tussen de studenten en de locals. De meeste studenten wonen geconcentreerd in een hofje van 38 antikraakpanden dat binnen een half jaar zal worden gesloopt. Iedereen blijft aan zijn eigen kant van de wijk. De studenten vinden het daar, afgezien van de vrijwel dagelijkse inbraken, reuze gezellig en missen het contact met het gepeupel niet. Daniël Wienke (22), die ook recentelijk CMV heeft afgerond, vertelt: ‘We kunnen hier volledig onze

gang gaan. Een half jaar geleden hadden we een skateramp in onze woonkamer staan en als we erop aan het stunten waren, gaf dat een hoop lawaai. Toch hebben onze buren maar één keer geklaagd wegens nachtelijke geluidsoverlast. En toen we afgelopen voorjaar een ramp in de achtertuin wilden, heeft de halve buurt meegeholpen met graven en beton storten.’ Ook de oude garde heeft onderling goed contact. In buurtwinkel Jan Linders vertelt eigenaar Henny Linders trots dat het stadsdeel een hecht dorp binnen Nijmegen is. ‘Ik ken iedereen die in mijn winkel komt. Veel mensen wonen al hun hele leven in hetzelfde huis, de sociale controle is erg groot.’ Het vandalisme doet Linders af als kwajongensstreken. ‘Het zijn de hormonen, hè.’ In de wijk woont volgens hem de harde kern van NEC. Zijn winkel hangt vol Nijmegenbomberjacks, groenrode voetballen en dito petjes. Achter de toonbank hangt een lijstje met de inhoud en uitleg van een heus anti-Vitessepakket. Het bevat ondermeer de officiële ‘brandt circa 3,5 uur’ Vitessevlag en een geelzwarte shawl: ‘geschikt voor ophanging, kan meerdere malen worden gebruikt’. Enthousiast laat Linders de andere specialiteit van de zaak zien. Uit de kleine vershoek achterin de winkel wordt een rol riefkuukskes tevoorschijn gehaald. Deze aardappelkoekjes zijn de reden waarom vooral veel Duitsers hun weg weten te vinden naar de winkel. Hopelijk komen ze dan wél met de bus.

ANS januari 2007

Daniël Jacob

Anton

Waterkwartier Ligging en bereikbaarheid Daniël: ‘Onze vrienden komen vaak langs om te skaten of rond te hangen. Als je vanaf het station het fietspad langs het Kronenburgerpark volgt, ben je hier zo.’ Jacob: ‘Naar de campus is het wel een behoorlijk eind fietsen, bijna dertig minuten.’ Daniël: ‘Er stoppen hier wel veel bussen, ongeveer zes per uur. Maar we gaan eigenlijk nooit met de bus.’ Bewoners Daniël: ‘Het Waterkwartier is een echte volksbuurt. In de zomer zit de hele wijk op plastic stoeltjes onder een partytent lauw bier te zuipen.’ Jacob: ‘De locals hebben zo hun tradities. Met nieuwjaar gooien ze alle oude koelkasten en fietsen op een grote hoop op straat, gieten er benzine overheen en steken de boel in brand. Het asfalt is daardoor op sommige plekken compleet weggesmolten.’ Anton: ‘Toen we vorig jaar klaagden, noemde de politie de brand een onschuldig vreugdevuur.’ Uiterlijk Jacob: ‘De wijk is oerlelijk!’ Daniël: ‘Het is bijna onleefbaar hier, sommige huizen staan al tien jaar leeg en de meeste storten bijna in. We snappen wel dat de gemeente dit deel gaat platgooien.’ Anton: ‘De mensen zijn erg onverschillig over hun buurt, ze proberen het niet eens netjes te houden. Het afval wordt lang niet overal opgehaald, waardoor de steegjes vol liggen met afval, oude koelkasten en de inhoud van kattenbakken.’

www.ans-online.nl

Groen Jacob (denkt diep na): ‘Er is hier écht geen groen.’ Anton: ‘Er staan bomen langs de weg.’ Daniël: ‘Het enige wat de gemeente doet aan groenverzorging, is het kappen van alle bomen.’ Jacob: ‘Volgens mij is het voetbalveldje het enige groen dat er is.’ Anton: ‘Je moet het Waterkwartier uit, wil je natuur tegenkomen. De Ooipolder is redelijk dichtbij, daar ga ik vaak hardlopen.’ Middenstand Daniël: ‘We hebben de Jan Linders! Als je daar nooit bent geweest, ben je geen echte student.’ Anton: ‘Er zijn weinig winkels; alleen een slager en een groenteboer. Wel zijn er best veel snackbars en pizzeria’s. En de SRVwagen komt langs.’ Jacob: ‘Er zijn ook nog wat dubieuze winkeltjes, zoals het bruincentrum waarvan de lamellen altijd dicht zijn.’ Daniël: ‘De stad is erg dichtbij, dus we doen onze boodschappen meestal in het centrum.’ Cafés Daniël: ‘Wij drinken thuis ons bier, volgens mij doet iedereen dat hier.’ Jacob: ‘Er is maar één café: ’t Waterkwartier. Ik kan me echt niet voorstellen dat studenten daarheen gaan.’ Anton: ‘Door het volk dat er komt durf ik daar niet eens naar binnen.’ ANS De Wijkagent kent toe:

21

Restaurant

Ankara

Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's

Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108

Van Welderenstraat 104 Tel: 024-3226812

“Oud en Nieuw” swingen vanaf 24.00 uur met D.J. Ivo entree gratis

Daalseweg 19 6521.GE.Nijmegen telefoon 024-3230257 www.haantje-nijmegen.nl

22

ANS januari 2007

www.ans-online.nl

23

In de ban van de ring Loop een willekeurige shoarmatent binnen en je ziet ze hangen: posters voor kickboksgala’s, freefightwedstrijden en andere vechtpartijen. Altijd met dezelfde foeilelijke opmaak, altijd met topless brede mannen met de vuisten omhoog en een moordlustige blik. ANS wil bloed zien.

O

m vooraf wat meer zicht op vechtsport te krijgen, kan het best eerst een training worden bijgewoond de uitgelezen mogelijkheid. Senol Tapirdamaz van Vechtsportschool Nijmegen geeft wekelijks lessen in de gymzaal aan de Tapirstraat. Zijn trainingen staan vooral in het teken van wing chun, een Chinese discipline die ruim inzetbaar is en zich vooral richt op het korte-afstandsgevecht. Vanavond staan echter ook wat oefeningen op het programma waarbij freefighten aan de orde komt. De term freefight slaat op interdisciplinaire gevechten: deelnemers die zijn gespecialiseerd in verschillende vechtsporten nemen het tegen elkaar op. Daarbij is het aantal regels beperkter

dan bijvoorbeeld bij kickboksen of jiujitsu. ‘Er zijn twee gedeeltes: het staande gevecht en het grondgevecht’, legt Tapirdamaz uit. ‘Wil een vechter zijn conditie sparen, dan vecht hij staand. Dat is zwaar, maar lang niet zo zwaar als wanneer iemand van tachtig kilo op je ligt. Freefights eindigen negen van de tien keer op de grond. Omdat onze vechtsportschool het staande gevecht beter vindt, ligt hier de nadruk op wing chun, maar je kunt niet ervan uitgaan dat je daarmee altijd wint.’

van de vechtsport: ‘Als je iemand goed hard aan de rechterkant, schuin onder de ribbenkast trapt, gaat hij geheid neer. Daar zit namelijk de lever. Maar vergis je niet: aan de linkerkant doet het even zeer.’ Niet alleen de techniek van elke beweging telt dus, maar ook hoeveel pijn je de ander aandoet. Bij de grondoefeningen komen zodoende technieken aan bod die freefighters gebruiken om andermans arm te breken. Dat ter genoegen van veel toeschouwers bij vechtsportgala’s. ‘Helaas gaat het hen vooral om het bloed’, vertelt Tapirdamaz. ‘Je zult zien dat achterin de ware liefhebbers zitten die voor de vechtsport zelf komen. Voorin zitten de patsers, zij gaan liefst met wat bloedspatten op het overhemd naar huis.’

Oefening baart martiale kunst De training trekt niet alleen de dommekrachten aan die zijn afgebeeld op affiches van grote vechtsportevenementen. Er is ook een handjevol jonge vrouwen aanwezig en de wat schriel ogende student Sjoerd Halskens (20), tweedejaars Biologie. Aan slechts meekijken heeft de instructeur geen boodschap: meteen reikt hij een paar handschoenen en scheenbeschermers aan. Om een goede indruk te krijgen, moet ik met Sjoerd een aantal beginneroefeningen doornemen. Al gauw grijpt de vechtsportleraar in. Ik houd mijn ellebogen namelijk niet genoeg naar binnen, voor het middenrif. ‘Het is zwaarder, maar de klappen komen daardoor harder aan.’ Ter demonstratie stoot hij enkele keren met de blote vuist tegen mijn borstkas, en het verschil is duidelijk. Dat ik dit morgen nog ga voelen trouwens ook. Het gaat er sportief aan toe op de training. Iedereen helpt elkaar een handje en Tapirdamaz geeft commentaar met een figuurlijke knipoog. Wanneer hij zichzelf tot Sjoerds sparringpartner heeft benoemd, geeft hij zijn leerling een flinke trap. Na diens geklaag dat ‘we alleen stoten zouden oefenen’, roept de instructeur tot de groep: ‘Jullie mogen weer trappen!’ Zonder moeite schakelt hij weer over op de bittere ernst

Mama Said Knock You Out Tijd om te kijken hoe het eraantoe gaat op een van de grote vechtsportevenementen. Op het World Full Contact Association-kickboksgala in Sportcentrum de Rusheuvel te Oss wordt snel duidelijk dat Tapirdamaz gelijk heeft. De voorste rijen van het publiek en de vip-tafels zijn vooral bevolkt door opgefokte lui die maar wat graag hun bek opentrekken. Zij hebben minstens 30 euro voor een kaartje moeten neertellen, en minimaal 1000 euro per vip-tafel. Een tweetal jongeren met witte truckerpetjes heeft voor een avondje vechtvermaak een gaatje kunnen vrijhouden in de drukbezette agenda van het hangjeugdbestaan. Zo te zien is ongeveer eenderde van het publiek van buitenlandse afkomst. De meeste aanwezige mannen zijn opgeschoren of in ieder geval gekortwiekt, overwegend breed – gespierd dan wel papperig – en dragen jeans met omgeslagen pijpen en te dure sportschoenen. Hier en daar schittert er forse bling-bling om iemands nek. De vrouwen laten zich het best omschrijven als Anita’s, met hun fiks geblondeerde kapsels en hevig opgemaakte gezichten. Opvallend is het grote aantal kinderen dat hedenavond aanwezig is. Op het programma staan 33 gevechten in verschillende divisies en twee kleine toernooien. In rap

TEKST: Ruud Vos FOTO'S: www.fp-fotografie en Willie Kerkhof

24

ANS januari 2007

tempo worden de eerste gevechten in de C-klasse afgewerkt. Met rondes van hooguit twee minuten wordt het publiek opgewarmd voor het grotere werk. Pas bij de B-gevechten wordt er wat aan de sfeer gedaan: de ceremoniemeester betreedt het podium, de tl-buizen gaan uit en schijnwerpers beginnen wild draaiend de zaal in te schijnen. Uit de luidsprekers dreunt vooral harde hiphop of dancemuziek. LL Cool J’s grote hit Mama Said Knock You Out viel te verwachten, maar blijkbaar heeft een van de vechters, Jordy van de Sluis, de humor om Let’s Twist Again van Chubby Checker als themanummer te kiezen. Bij het horen daarvan zetten twee blonde dellen met vip-plaatsen hun champagne even aan de kant om vrolijk mee te dansen.

Hurricane Kraus vs King James Na een korte herinnering aan de spelregels door de scheidsrechter, kan het matten beginnen. De rake klappen en trappen doen veelvuldig het zweet de zaal in regenen. ‘Nu een hoge trap! Hij bloedt al!’ Onder het gejoel van de coach en de verzorgers probeert elke kickbokser zijn tegenstander de hoek in te drukken om die daar een flinke draai om de oren te geven. Het is niet zeldzaam dat een vechtpartij wordt beslist met een knock-out. Zowel verliezers als winnaars verlaten de ring gehavend en suffig van de rake klappen. Eenmaal wordt een gevecht zelfs afgebroken: het gelaat van de verliezer ligt te veel open om verder te gaan. Met tranen in de ogen en onder sympathiserend applaus druipt hij af, maar niet zonder zijn tegenstander een korte omhelzing met schouderklop te geven en diens achterban te groeten. Deze sportiviteit is een ritueel na elke partij. De laatste wedstrijd voor de pauze is het eerste A-klasse gevecht van de avond en tevens de grote publiekstrekker. De Amerikaan ‘King’ James Martin heeft Ossenaar Albert ‘the Hurricane’ Kraus uitgedaagd voor de International Kick- & Thaiboxing Association-wereldtitel. De gladiatoren betreden onder hun nationale vlaggen het strijdveld. Kraus’

www.ans-online.nl

kampioensriem wordt gedragen door zijn kleine zoontje. Alleen bij dit gevecht wordt Eye of the Tiger gedraaid, kennelijk een speciaal voorrecht voor de wereldtop. Zelfs de volksliederen komen aan bod, het Wilhelmus wordt gezongen in de krakkemikkige stijl van een vadsige volkszanger. King James gaat gepassioneerd het gevecht in. Van alle vechters vanavond doet zijn houding het meest denken aan die van de personages in de Street Fighter-computerspelletjes. Ondanks zijn grote incasseringsvermogen moet hij het al in de tweede ronde afleggen tegen Kraus. De titel is gewaarborgd. Met deze 26ste knock-out, door een trap in het gezicht, heeft de kampioen precies de helft van zijn gevechten op deze wijze beslist. Na zijn dankwoord, met een Mike Tyson-achtig hoge stem, en een korte rendez-vous met de sportpers, verlaat hij de zaal in gezelschap van zijn vrouw en dochtertje. ‘Papa gewonnen, ja!’, klinkt het uit de mond van de kampioen.

Smurfen en een paaldanseres Na de pauze wordt de avond gevuld met de toernooien, waarin de local heroes hun kunsten kunnen vertonen, en de overige gevechten; hoofdzakelijk in de B- en C-klasse. Behalve de partij tussen twee kleine opdonders – gepaard met het geroep: ‘Kom op! Die ander is ook maar een smurf!’ – en de prettige onderbreking van paaldanseres Femke is er steeds minder variatie te ontdekken in het programma. Bovendien: hoe meer matpartijen de revue passeren, hoe duidelijker het wordt dat de aankleding van het vechtersgala vooral in dienst staat van het opzwepen van de toeschouwers. De bas van de muziek bijvoorbeeld is niet oorverdovend, maar resoneert door de hele borstkas; daardoor vallen opgewonden gevoelens bijna niet te onderdrukken. De spotlichten, de ceremoniemeester en de volkszanger, het zijn allemaal goedkope effecten die een oppervlakkige grootsheid aan het publiek moeten overdragen. Minstens even goedkoop als de posters bij de lokale shoarmaboer. ANS

25

26

ANS januari 2007

www.ans-online.nl

27

De beste wensen van een cynicus Wordt 2007 een jubeljaar of wacht ons een inktzwarte toekomst? Historicus Maarten van Rossem kijkt voor een keer niet naar het verleden, maar naar wat komen gaat. ‘Er kunnen de gekste dingen gebeuren.’

TEKST: Pepijn Reeser FOTO: Igo Nijenhuis

H

et jaar van prof. dr. Maarten van Rossem (63), historicus en Amerikadeskundige, wordt het niet. ‘Idols ga ik niet winnen en ik ben te oud om nieuwslezer van de NOS te worden. Ik zou een bejaardenpartij kunnen oprichten, en vervolgens roepen dat het eens afgelopen moet zijn met de invloed van jongeren als Katja Schuurman en haar generatiegenoten. Maar ik heb geen enkele politieke ambitie’, grapt Van Rossem. Zijn eigen toekomst is nog een zwart gat, maar over de toekomst van de wereld heeft de historicus wel duidelijke ideeën. Wat gaat er gebeuren na de jaarwisseling? De in het zwart geklede Amerika-expert kijkt rond in zijn Utrechtse woonkamer, laat zijn blik rusten op een van de aanwezige schilderijen en strijkt door zijn baard. ‘We kunnen best eens rationeel speculeren over wat er in het komend jaar gaat gebeuren.’ 28

ANS januari 2007

Wordt 2007 het jaar van een grote terroristische aanslag? ‘Dat verwacht ik niet. Enkele potentiële Nederlandse terroristen hebben voor de rechter gestaan en als ik ergens niet van onder de indruk was, dan was het wel van hen. Ze leken mij eerder een groepje boze, verwarde adolescenten. Neem nou die Samir A. Hij kocht de verkeerde kunstmest en stuurde een van zijn kornuiten eropuit om te onderzoeken of er in Duitsland wellicht ergens explosieven te koop waren. De Hofstadgroep vond ik getuigen van enorme klunzigheid en de ophef die deze club heeft teweeggebracht, is buiten alle proporties. In de VS verwacht ik ook geen grote aanslag want 11 september 2001 is nauwelijks te overtreffen. Sindsdien zijn er geen aanslagen meer geweest; ik zie niet in waarom er nu wel een ramp zou komen.’

geen zin in ingrijpende vredeshandhavende operaties of vinden de risico’s te groot, waardoor er niets gebeurt.’ Het gaat niet goed met Fidel Castro. Wat staat Cuba in 2007 te wachten? ‘Fidel Castro is het type leider waaraan een min of meer onbeperkte medische zorg wordt besteed, waardoor het nog verdomd lang kan duren voor hij dood is. Denk aan Tito en Franco: doktoren hadden van hen ongeveer alles gedemonteerd wat mogelijk was en ze bleven maar leven. Ik denk dat Fidel het best nog een jaartje kan volhouden. Mocht hij toch sterven, dan wordt zijn broer Raúl de baas en die heeft te kennen gegeven met de Amerikanen te willen praten. Ook dat zal de Amerikaanse regering ongetwijfeld volkomen verkeerd aanpakken, ik heb er geen enkele hoop meer op dat deze regering ooit iets verstandigs zal doen.

Misschien om te zorgen dat de Verenigde Staten zich in 2007 militair terugtrekt uit Irak? ‘Als er al sprake zal zijn van terugtrekking, dan gebeurt dat in het jaar daarna, want dat is een verkiezingsjaar. Zijn partijgenoten zullen in 2008 enorme druk uitoefenen op George W. Bush om in godsnaam op te houden met die malle onzin in Irak. Ik acht het echter helemaal niet uitgesloten dat Bush geen enkele soldaat terugtrekt en de zaak doorgeeft aan een Democratische opvolger. Die zal een eind maken aan de Amerikaanse aanwezigheid in Irak, wat met allerlei narigheid gepaard zal gaan. Dan kunnen de Republikeinen zeggen dat zij bijna de overwinning hadden behaald, tot de Democraten de boel kwamen verpesten.’

Een grotere groep klunzen hebben we in decennia niet meegemaakt. Als president Bush iets aanraakt stort het in, loopt het vast, houdt het op met functioneren of zorgt het op een andere manier voor ellende. We moeten hopen dat hij niet onder druk van Cubaanse emigranten in Florida besluit tot een interventie.’

Per 1 januari 2007 heeft de Verenigde Naties een nieuwe secretaris-generaal, de Zuid-Koreaan Ban Ki Moon. Gaat hij conflicten als in Irak en Darfur beslechten? ‘Het laatste dat Ban Ki Moon zich kan veroorloven, is het belangrijkste en tegelijkertijd meest problematische lid van de organisatie voor de kop te stoten. De kans dat Ban Ki Moon in de komende twaalf maanden zal zeggen: “Wat zijn die Amerikanen toch lastposten”, is nul. Ook de kwestie Darfur wordt komend jaar niet op een sympathieke en daadkrachtige manier opgelost, omdat de VN niets anders is dan ruim honderdtachtig soevereine staten die allen handelen uit eigenbelang. De grote landen hebben

Wat verwacht u van een nieuwe Nederlandse regering? ‘Het adagium in de politiek luidt: de kiezer heeft altijd gelijk. Mijn persoonlijke opvatting is overigens dat de meeste kiezers niet goed bij hun hoofd zijn, maar we moeten toch proberen het beste te maken van de verkiezingsuitslag. De kiezers zijn op drift en zoeken extremen aan linkeren rechterzijde. Nederland moet echter vanuit het politieke centrum worden bestuurd, door middel van compromissen, pappen en nathouden. Omdat een duurzame, stabiele coalitie nauwelijks mogelijk is, zijn nieuwe verkiezingen in 2007 zeker niet uitgesloten. Ik denk dat de politieke onrust nog wel een tijdje voortduurt, tot

www.ans-online.nl

‘Mijn persoonlijke opvatting is dat de meeste kiezers niet goed bij hun hoofd zijn’

er weer iets anders in de mode komt.’ Hoe verklaart u deze onrust en welke gevolgen heeft ze? ‘Die onrust is een heel merkwaardig fenomeen; mensen zijn zeer tevreden over hun eigen leven, maar tegelijkertijd enorm ontevreden over de grote boze buitenwereld die ze kennen van de televisie. Er is een soort bangigheid gekomen over de Nederlanders. Ze zijn bang voor amerikanisering, voor de opkomst van de Chinezen, voor de Europese Unie, voor immigranten en voor het verlies van de zogenaamde eigen identiteit. ‘Die angst voor verlies van identiteit verklaart de behoefte aan een historische canon of aan de viering van 2007 als Michiel de Ruyterjaar, wat waarschijnlijk uitmondt in een simplistisch en glorieus beeld van ons verleden. Er komt vast een musical over Michiel de Ruyter, onze nationale zeeheld. Gelukkig hoeven we er niet heen, maar het zou mij niet verbazen als in een volgend jaar ook politieke druk wordt uitgeoefend om burgers te verplichten naar die producties van Joop van de Ende te gaan. Persoonlijk geloof ik helemaal niet dat we één Nederlandse identiteit hebben, dus ben ik ook totaal niet bang voor het verlies ervan.’ Gaat het klimaatprobleem serieus worden aangepakt in 2007? ‘Nee. De bestrijding van de milieuproblematiek loopt vast op nationale belangen. Het is opmerkelijk dat Bill Clinton en Al Gore er nu aandacht voor vragen, want toen ze zelf aan de macht waren, hebben ze niet bepaald geëxcelleerd in wereldomspannende ecologische initiatieven. Dat is iets dat ik met zekerheid kan voorspellen: ook in 2007 gaan ex-politici tonen dat ze, zodra ze geen macht meer hebben, stukken verstandiger worden.’ Hoe luidt u 2007 in? ‘Ik blijf gewoon thuis. Je zult toch met oud en nieuw naar een restaurant moeten, dat lijkt me gruwelijk. We eten hier ’s avonds een stukje paling op toast. Tegen de tijd dat het twaalf uur is, komen alle buurtbewoners even hun huizen uit en feliciteert iedereen elkaar. We kijken nog wat naar het vuurwerk en vervolgens gaan we weer tevreden naar huis. Ik vind de jaarwisseling niet zo bijzonder, de tijdsrekening is per slot van rekening een totaal arbitrair systeem.’ ANS

29

Deze Maand Niet Google ‘kwaliteitsporno’, ‘job cohen dijenkletser’, ‘fruzzeldrek’, ‘pedo-hater jomanda’, ‘nicolette kluijver domme naïeve doos’, ‘Guusje ter Horst is een miep met een leren cowboyhoed’ of ‘jerney kaagman is serieuze wetenschapper’ en onze website, ans-online.nl, komt steevast op nummer één. Een binnenkomend telefoontje leerde ons dat ‘Gregor Frenkel Frank emailadres’ aan dit illustere rijtje kan worden toegevoegd. Om huilbuien te voorkomen: bel ons vooral niet voor het ‘emailadres’ van vox-hoofdredacteur ‘patricia veldhuis’, ‘meneer kaktus’ en ‘mevrouw stemband’ of ‘de broer van’ ‘ferry mingelen’.

December celmaand. Niet alleen de twee kidnappende belhamels van Carolus mochten komen logeren bij oom agent, ook een voormalig USR-lid ging een nachtje op water en brood. De reden: het AKKU-lid had last van wapperende handjes na een afgeschonken avondje gala. De feestmaand is duur, maar er zijn toch andere manieren om geld uit te sparen dan logies op kosten van de staat?

Nerdfest 2006: diep teleurgestelde bèta’s nadat het Cultuur Café eenzijdig de afspraak met Cultureel festival [Enter] besloot op te zeggen. Tron, een filmpje voor computerjugend, werd van het programma geschrapt. ‘Slecht voor de ambiance’, aldus de kerstmutsjes achter de tap. In gewoon Nederlands is dat sfeerverziekend, zou onze bèta’s toch bekend in de oren moeten klinken.

AKKUraatd-legende Daan ‘ik sla graag ambulancepersoneel in elkaar voor een foto’ Speth mag dan maar wat graag met wild zwaaiende armen het ANS-kantoor binnentieren, partijgenote Petra Molenaar kan er ook wat van. Volledig terecht overigens: de huidige USR-leden hebben vrijwel niemand van de lichting van vorig collegejaar, waar Peet deel van uitmaakt, uitgenodigd voor de constitutieborrel. Foei, Crispijn Jansen! Zomaar je voorgangers verloochenen.

Lieve ANS, Ik heb genoten van jullie Vox met inhoud. Knap gemaakt en boeiend om te lezen. Ik ben benieuwd of de Vox met een even creatieve reactie komt. Hartelijke groeten,

Op het moment van schrijven hebben wij hier op het ANS-kantoor nog geen enkele creatieve respons ontvangen uit de richting van het universiteitsblad Vox. In de Vox van 7 december j.l. meenden wij in het voorwoord van Patricia Veldhuis een ondeugende knipoog te ontdekken: ‘Een artikel over getrouwde studenten is altijd nog actueler dan een verhaal over de Radboud Universiteit in oorlogstijd.’ Waarschijnlijk verwijst de hoofdredacteur naar een ander ‘verhaal’ dan het onze. In de Tweede Wereldoorlog bestond de Radboud Universiteit immers nog niet, dus waarom zou ANS daaraan dan een artikel wijden? Overigens is ANS door de hierbovengenoemde hoofdredacteur gebeld, vlak nadat de Vox-ANS over de campus was verspreid. Deze brievenrubriek is een slecht podium om in te gaan op dat gesprek, maar – vooruit, kort door de bocht dan – deze reactie was even creatief als de gemiddelde inhoud van het offiële ‘tweewekelijkse onafhankelijke magazine’ van de RU. Wij zijn dus ook benieuwd. 30

STRIP: Joost Lieuwma

Theo Koster o.p., studentenpastor, via e-mail

ANS januari 2007

Oplossingen ANScrypto december: Horizontaal: 1 boetedoening, 8 redeneren, 9 trouw, 10 legering, 11 help, 12 onvindbaar, 13 inhaalverbod, 15 engels, 16 passeer, 17 zonde, 18 wegkomen Verticaal: 1 borrelnootje, 2 eendagsvliegen, 3 evenaren, 4 onbrandbaar, 5 ict, 6 gehoorprobleem, 7 nieuwszender, 9 teer, 11 hamvraag, 14 holte

Winnaar van de vorige crypto: Robbertjan Huijbregtse. Wil jij ook 15 euro winnen? Stuur dan je oplossing van de ANScrypto voor 23 januari in, onder vermelding van naam, adres en bank/gironummer.

Horizontaal 2. Vliegende snack voor 2 melkmachines (7) 7. Er gaat weinig goed (8) 8. Onmogelijk te retourneren (3) 9. Slee, die eens per jaar vliegt (2) 10. Een bepaling, waarvan je in een deel kunt lachen (10) 12. Dood? Dat ben ik gewend (9) 13. Tafelgast (7) 15. Binnen is de scène van het oriënterend gesprek opgenomen (6) 17. Hij doet het vuurtje oplaaien (9)

Verticaal 1. Steeds vaker krijgen we groot water (4) 2. Ongemeen koel werd die Engelse afgemaakt (3) 3. Gedichten over gedrogeerde herkauwers (7) 4. Lager maar slimmer (10) 5. Ik krijg een beklemmend gevoel bij bijtende voortanden (6) 6. Perfecte inhoudsmaat (9) 7. In afwachting van wat komen gaat, heb ik al geld getrokken (10) 11. Deze perfecte staat is een illusie (6) 13. Ik gebruik omgekeerd (4) 14. Dat smalle vind ik maar wat griezelig (4) 16. Middeleeuwse politiemacht (2)

www.ans-online.nl

urs niet Is je be enoeg? meer g eld voor rg Win hie kroeg! in de

31

Stof tot Stof

Joost Roefs (22), tweedejaars scholier Industrieel Product Ontwerp aan de HAN in Arnhem, lid van roeivereniging Phocas

Vind je deze admiraalspet echt mooi? ‘Nee, hij is spuuglelijk, maar ik zou hem niet meer kwijt willen. Dan zou ik echt gaan huilen. Er mag ook niemand anders met dezelfde pet rondlopen; ik zou in staat zijn diegene daarvan te beroven.’ Waarom is hij zo belangrijk voor je? ‘Het is mijn geluksbrenger, al heb ik hem daar in eerste instantie niet voor gekocht. Ik moest voor "het foute feest" van Phocas een passende outfit hebben. Een afschuwelijk pak had ik al, maar ik wilde meer. Toen ik deze pet zag liggen in een carnavalswinkel, leek hij me zeer toepasselijk. Na het feest heb ik hem bij een van mijn wekelijkse pokeravondjes opgezet. Sindsdien zie ik er dus ook op die avonden afstotelijk uit.’

lijk. Van mijn coach mag ik hem eigenlijk niet meer dragen, omdat niemand me dan serieus neemt. Ik heb zelfs een keer ruzie gemaakt met mijn vriendin: ze wilde de pet weggooien. Als er een keuze moet worden gemaakt tussen mijn schatje en mijn vriendin, gaat de pet voor.’ Onbegrijpelijk. En dan ga je ook nog naar school in Arnhem... ‘Ik heb de pech dat mijn opleiding niet in veel steden wordt aangeboden, dus ik werd gedwongen om naar Arnhem te gaan. Die stad is echt boring, vandaar dat ik meteen in Nijmegen ben gaan wonen aan het begin van mijn studie. Ik woon er nu vier jaar en wil voor geen goud meer weg.’ Word je ondanks het hbo en dat belachelijke

TEKST: Imke Kerkhof FOTO: Sjors Overman hoofddeksel bij Phocas geaccepteerd? ‘Petten en opleidingen zijn bij Phocas geen redenen om mensen weg te pesten. Ik heb bij de roeivereniging veel vrienden gemaakt. Ook heb ik hier mijn huidige vriendinnetje gevonden. Daarnaast is mijn agenda voller geworden: ik roei minstens één keer in de week, en elke woensdag ga ik met mijn ploeggenoten naar het Phocas-café in Villa van Schaeck om menig biertje te nuttigen.’ Truckerpetjes waren twee jaar geleden fashion items. Loop je achter? ‘Nee, ik ben gewoon niet zo modebewust. Ik heb absoluut geen idee wat de laatste trends zijn. Het komt voor mij als een verrassing dat mijn pet in modetermen wordt geassocieerd met een dikke, zwetende vrachtwagenchauffeur.’ ANS

En, heb je meer geluk? ‘Deze pet is mijn klavertjevier. Hij geeft me een geluksgevoel, niet zozeer daadwerkelijk geluk.’ Haal je hem vaker uit de kast? ‘Ik heb mijn pet ook op tijdens het roeien. Mijn mede-Phocanen vinden dat belache-

32

ANS januari 2007