INTERIEUR page 168
AARDSE OASE
Twee architecten én de dochter des huizes vertaalden de wensen van een smaakvol Frans stel in deze Afrikaanse oase. Fotografie Kasia Gatkowska Tekst Karl Bijsterveld
RESIDENCE | APR 2016
103
INTERIEUR
MODERNE NOMADEN De Franse restaurateurs Pierre Pirajean en Héléna Paraboschi zijn moderne nomaden. Ze runden het succesvolle restaurant La Cantine du Faubourg in Parijs, waarvan ze onlangs een nieuwe versie openden in Dubai. Binnenkort hebben ze ook een zaak op Ibiza. In Marrakech zijn ze eigenaar van Le Grand Café de la Poste en Bô Zin, terwijl hun dochter, de in Londen gevestigde interior designer Clemence Pirajean, de inrichting van boutique hotel Bab in Marrakech voor haar rekening nam.
De sobere, maar imposante entreehal. De lampen komen van de interieurgalerie Mustapha Blaoui, een soort schatkamer van Alladin in Marrakech. De deuren in Dogonstijl zijn gemaakt door een timmerman uit het nabijgelegen Quarzazate. Het bronzen beeld ‘Boxing Girl’ is een creatie van de bewoner, Pierre Pirajean. Linkerpagina: De keuken met een eettafel en bankjes van stroken teakhout. De hanglamp met de grote kap is van het Spaanse merk Concha Bay.
RESIDENCE | APR 2016
105
INTERIEUR
‘De symbolische motieven in aardekleuren beschermen tegen kwade geesten’
De eethoek op de overdekte patio. Architect Christophe Siméon liet de Dar Ziad even buiten Marrakech door lokale ambachtslieden met traditionele leembouwtechnieken opbouwen. De schouw is gemaakt van eucalyptushout. Rechterpagina: De rotanbank is gemaakt in de buurt van Essaouira. De matrasdekens hebben een ingetogen Berber-stijl. De kussens zijn bekleed met ‘bogolan’, met modder beschilderd doek. De lamp komt uit de interieurwinkel van Mustapha Blaoui in Marrakech.
RESIDENCE | APR 2016
107
INTERIEUR De badkamer oogt minimalistisch modern, maar is ook geïnspireerd op de typische woningen van de Dogon in Mali. De dochter van de bewoners, interior designer Clemence Pirajean van het Londense Studio Hopscotch, tekende voor de aankleding hiervan. Linkerpagina: In de slaapkamer ligt een typisch Beni Ouarain berberkleed, van wol met geometrische motieven. De Egyptische kamelenzadelkruk aan het voeteneind is gevonden bij Mustapha Blaoui in Marrakech. De bronzen beelden ‘Dancers’ zijn gemaakt door Pierre Pirajean.
e in Frankrijk wonende Pierre Pirajean en Héléna Paraboschi zijn elke maand minstens een week in Marokko te vinden. Het echtpaar is eigenaar van Le Grand Café de la Poste en restaurant Bô Zin in Marrakech. Om aan de hectiek van de stad te ontsnappen, lieten ze op zo’n dertig minuten rijden ten zuidoosten van Marrakech een huis bouwen. Op het rustige platteland, op een plek waar slechts enkele palm- en olijfbomen stonden. ‘De weldadige rust van deze locatie wilden we doortrekken naar zowel het interieur van het huis als naar de tuin’, vertelt Paraboschi. ‘We zijn graag buiten en wilden ook in de winter in de buitenlucht kunnen lunchen, wat hier dankzij het milde klimaat ook gewoon mogelijk is.’ De Belgische architect Christophe Siméon tekende samen met de Marokkaanse architect Hakim Benjelloun voor de ruimtelijke indeling van huis en tuin. Siméon woont al vijftien jaar in Marokko en is gespecialiseerd in de renovatie van oude riads en dars, waarvan vele ook te huur zijn. Daarbij laat hij zich inspireren door de lokale Afrikaanse culturen, zoals de Berbers in de bergen en de Dogon die tussen de rotsen in Mali wonen. Zij gebruiken natuurlijke materialen als leem en hout. Paraboschi: ‘Hun soms uitbundige kleuren verving hij consequent door ingetogen tinten als bruin en beige.’ In de ‘dar’, het huis dat geen verdiepingen telt, maar te exotisch en monumentaal is om een ‘bungalow’ te kunnen noemen, zien we Siméons visie al meteen terug in de grote, maar redelijk eenvoudige entree, met een deur van tamarindehout in Dogon-stijl. In de slaapkamer zien we een bedovertrek in tribal print, een klassiek handgeweven berberkleed en een Egyptische kamelenzadelkruk. Verwijzingen naar de Dogon-cultuur vinden we in de serene badkamer. Paraboschi verklaart: ‘Strakke lijnen en smalle nissen zie je ook in
de lemen huizen waarin de Dogon wonen.’ Ook de houten keukendeur refereert aan deze cultuur. De ronde uitstulpingen verwijzen naar vrouwelijke borsten, het symbool van vruchtbaarheid.
CEDER- EN TAMARINDEHOUT De besloten patio met open haard bereik je vanuit de slaapkamer via een fraaie boogdeur uit cederhout. Ook hier paste Siméon invloeden uit de Berber-cultuur toe, met een grote bank van rotan en matrasdekens in natuurlijke kleuren. De fraaie kussens zijn typerend voor Mali en Senegal. Paraboschi: ‘De stof is bogolan, een traditioneel met modder beschilderd doek. De symbolische motieven in aardekleuren moeten je beschermen tegen kwade geesten.’ De tuin bestaat uit verschillende ruimten, met een eethoek en een groot terras. De toegang tot de eetruimte is indrukwekkend. Via de gang ga je door forse deuren die net als de keukendeur verwijzen naar de Dogon-cultuur. ‘De deuren zijn handgemaakt door een timmerman uit het nabije Ouarzazate’, weet Paraboschi. ‘Hij logeerde anderhalf jaar bij ons om de deuren te maken, maar ging regelmatig terug naar Ouarzazate om de beste tamarindebomen uit te kiezen.’ De eetruimte met open haard is royaal, maar werd door Siméon sober ingericht in typisch Afrikaanse stijl. ‘We eten hier vaak met familie en vrienden die graag overkomen’, glimlacht
RESIDENCE | APR 2016
109
INTERIEUR
De vijver wordt omzoomd door groen, waaronder bananenbomen. In de schaduw daarvan gedijen de vissen en kikkers. Boven: Het terras met canvas afdak in Berber-stijl. De witte loungeset is ontworpen door Clemence Pirajean en gemaakt door een lokale ambachtsman.
Paraboschi. ‘Zelfs in de winter kun je hier heerlijk buiten lunchen. In andere jaargetijden ontbijten en dineren we er ook.’ Bewoners en gasten hebben vanaf hier uitzicht op de vijver met waterplanten, waar vissen en kikkers het naar hun zin hebben. De beelden in de vijver zijn gemaakt van Indonesisch hout. Paraboschi: ‘Hun dierlijke vormen doen me denken aan antilopen.’ De vijver is omzoomd door weelderig groen, waaronder imposante palmbomen. Op het grote terras treffen we een stalen tuinset met witte kussens en canvas afdak in Berber-stijl. Studio Hopscotch uit Londen, gerund door dochter Clemence Pirajean, ontwierp het meubilair. ‘Het is daarna vervaardigd door een lokale ambachtsman’, vertelt Paraboschi. Volgens haar is het terras de ultieme plek om te relaxen met een drankje. ‘We genieten van het fraaie panorama op het zwembad, de olijfbomen en vooral het Atlasgebergte.’ In het voorjaar en in de zomer vertoeven de bewoners ook graag in de kleurige groentetuin en fruitboomgaard die aan de tuin grenzen. Hier groeien onder meer bananen-, limoen- en vijgenbomen. Vijf tuinmannen zijn dagelijks in de weer om het geheel te onderhouden.
110
APR 2016 | RESIDENCE
TWEEDE THUIS Terugblikkend is het bijna niet voor te stellen dat in deze harmonieuze oase vroeger slechts wat schamele palm- en olijfbomen stonden. Het leven is zowel binnen als buiten even aangenaam. Dikke buitenmuren houden extreme hitte buiten. Is het te koud om buiten te zijn, dan is er de open haard in de woonkamer. ‘We hebben dit paradijsje met hart en ziel uit het niets opgebouwd’, zegt Paraboschi trots. Het is een plek waar het echtpaar dan ook zo veel mogelijk wil verblijven, al ontbreekt het ze vaak aan de tijd daarvoor. Voor hun werk reizen ze de hele wereld over. Zo openden ze onlangs een restaurant in Dubai, gebaseerd op de formule van hun voormalige La Cantine du Faubourg in Parijs. En binnenkort opent het stel een restaurant op Ibiza. Paraboschi: ‘Verder probeert mijn man tijd vrij te maken voor zijn passie, beeldhouwen. Enkele van zijn bronzen beelden zie je terug in ons Marokkaanse huis.’ Paraboschi besluit: ‘Dit huis is echt ons tweede thuis. We zijn een tikkeltje verdrietig als we vertrekken. Maar ook blij, in de wetenschap dat we altijd weer terug kunnen komen.’
