6. Prettige feestdagen. In dit nummer: 27 e jaargang december 2014

WVK-nieuws 5/6 27e jaargang december 2014

Prettige feestdagen In dit nummer: 2 4 6 8 10 12

Kempenplus succesvol Detachering Susanne Larmit Ilona de Voogd, dartspecialist Personeelsfeest WVK-Themadag Eindejaarspuzzel

14 16 19 20

Opening Lascentrum Personeel In ’t kort Door de scan: Peter Jansen

kempenplus ‘Een dynamische club die vooroploopt in de ontwikkelingen’

Kempenplus kan zeker drie jaar doorgaan Kempenplus kan zijn activiteiten zeker tot en met 2017 voortzetten. Het bestuur van ISD de Kempen (zijnde de wethouders sociale zaken), de directie van het UWV en het bestuur van WVKgroep hebben hiertoe besloten. Met hun besluit bevestigen de drie samenwerkingspartners dat Kempenplus de onderkant van de arbeidsmarkt uitstekend bedient. In een jaar tijd vonden 207 ‘sociale instromers’ een werkplek bij een bedrijf. ISD de Kempen, UWV en WVK-groep willen het project dan ook continueren. Dit wordt betaald uit reserves van WVK-groep. Enthousiast haalt François Baudoin, projectmanager van Kempenplus, de evaluatie van 52 weken Kempenplus tevoorschijn, een map waarin hij een hoop cijfertjes maar ook een heleboel persoonlijke ervaringen heeft samengebracht. Gegevens die hij eerder in de vorm van een Powerpoint-presentatie gebruikte om Kempische beleidsmakers te overtuigen van het nut van Kempenplus. De map opent met het introduceren van het team van acht medewerkers die (in een bezetting van vijf fte’s) dagelijks bezig zijn voor Kempenplus, dat gehuisvest is op het Werkplein in het gemeentehuis aan de Markt te Bladel. Senior accountmanager Jeroen Wissink was als eerste actief voor Kempenplus. Verder telt het servicepunt zes accountmanagers/ adviseurs (Maud de Gouw, Hanne Verberne, Evelijne van den Langenberg, Judith Sluys, Joyce van der Aa en Ton Foto Jean Pierre Reijnen Bazelmans) en een Manager François Baudoin: ‘Heel wat Kempebedrijfsadviseur: naren danken hun baan aan Kempenplus.’ Toon van Schaik. Dit Kempenplusteam heeft het voorbije jaar interessante resultaten weten te behalen, zo laten de cijfers zien. Voor 207 inwoners van de Kempen die vanuit een (sociale) instroom op zoek waren naar werk, is een uitplaatsing gerealiseerd. In 80 gevallen (39 procent) betrof dat WWB’ers (bijstandsgerechtigden) vanuit ISD de Kempen, 117 keer (56 procent) ging het om WW’ers vanuit het UWV en 10

2

Werkgevers in de Kempen doeltreffend in contact brengen met kandidaat-werknemers. Dat is de formule van Kempenplus. Het servicepunt voor de regionale arbeidsmarkt zet zich vooral in voor mensen die moeilijk op eigen kracht werk vinden. Dat lukt uitstekend: in één jaar vonden ruim tweehonderd kandidaten een werkplek. Reden om het project te verlengen. personen (5 procent) waren WVK’ers met een arbeidsbeperking. Afgezet tegen de 231 vacatures die zich aandienden, heeft Kempenplus een vervullingsgraad van 89 procent behaald. ‘Een bijzondere prestatie’, aldus François Baudoin. Hét centrale servicepunt Volgens de projectmanager hebben diverse oorzaken aan dit succes bijgedragen. De belangrijkste is wellicht dat Kempische ondernemers erg positief gereageerd hebben op de aanpak van de Kempenplusmedewerkers. Die zijn erin geslaagd hun organisatie neer te zetten als hét centrale servicepunt in de regio waar werkgevers op een toegankelijke en praktijkgerichte manier terecht kunnen voor werving van nieuw personeel, begeleiding van medewerkers en adviezen over subsidies, social return en arbeidsvoorwaarden. Bovendien zijn de lijnen erg kort met de ISD- en UWV-medewerkers op het Werkplein, die goed zicht hebben op de mogelijkheden van de uitkeringsgerechtigden die zich daar aandienen. De resultaten zijn Kempenplus overigens niet komen aanwaaien.

Er is hard aan getrokken door het team. Zo werden het afgelopen jaar zo’n 480 bedrijfsbezoeken afgelegd, waren er diverse banenmarkten en informatiebijeenkomsten en werd de samenwerking met onderwijsorganisaties en ondernemersverenigingen vorm gegeven. Ook op het gebied van PR heeft Kempenplus stevig aan de weg getimmerd. Er kwam een website die steeds meer bezoekers trok, er verschenen diverse artikelen in de regionale pers en ook de social media werden ingezet.

Mark Hendrikx: ‘Thuiszitten is leuk, hooguit 5 weken.’

Arjen Romviel: ‘Baan is een geschenk uit de hemel.’

Na zijn LTS kwam Mark Hendrikx in de Wajong, vanwege zijn beperkingen. Vanuit die positie vond hij een prettige werkplek op een timmerwerkplaats. Hij werkte er vijftien jaar. Medio 2013 ging het bedrijf over de kop. Mark stond op straat. Gelukkig vond hij dankzij Kempenplus vrij snel werk bij Metaalindustrie Vermeulen.

Door een auto-ongeluk kwam Arjen Romviel bij WVK-groep terecht, waar hij een paar keer mocht invallen als chauffeur. Hét moment waarop hij zich realiseerde waar zijn hart lag: in het vervoer. Hij liet dat ook weten. Toen Kempenplus op zoek was naar een chauffeur voor het Luyksgestelse koeriersbedrijf Jofra, was de deal gauw gemaakt. Arjen is er nu drie dagen per week vaste chauffeur.

Mark Hendrikx: ‘Na dat faillissement zat ik ineens thuis. Nou, ik kan je vertellen: dat is leuk voor hooguit vijf Foto Jean Pierre Reijnen weken. Daarna wordt het vreselijk saai. Ik mag niet eens klagen, want ik heb maar acht maanden thuis gezeten. Dat heb ik te danken aan Kempenplus. Die hebben zich erg voor mij ingezet. Met een mooi resultaat: een fijne baan bij Vermeulen, tussen prettige collega’s.’

Werkzoekende is de winnaar Ook buiten de Kempen heeft de Kempenplus-aanpak indruk gemaakt, aldus François Baudoin. ‘In de regio Eindhoven wordt momenteel het Regionale Werkbedrijf Zuidoost-Brabant opgezet, een overlegvorm waar gemeenten, ondernemers, vakbonden en uitvoeringsorganisaties elkaar treffen om zo veel mogelijk mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan werk te helpen. Daar is met bewondering vastgesteld dat Kempenplus twee jaar vooruitloopt op de ontwikkelingen. Die mooie positie hebben we te danken aan de korte overleglijnen die in de Kempen mogelijk zijn, maar ook aan het feit dat het Kempenplusteam zo’n dynamische club is.’ Baudoin is er trots op. Vanwege de kracht van ‘zijn’ organisatie, maar meer nog vanwege de betekenis die dit succes heeft voor het persoonlijke leven van honderden inwoners van de Kempen. Baudoin: ‘Zij hebben er een fijne baan aan te danken, en daarmee perspectief voor de toekomst. Zo is de werkzoekende de uiteindelijke winnaar. Daar gaat het om.’ Om in beeld te brengen wat het hebben van een baan voor mensen persoonlijk kan betekenen, maakte WVK-Nieuws in de voorbije maanden een rondgang langs enkele Kempische bedrijven waar ‘mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt’ een werkplek vonden dankzij Kempenplus. In de afzonderlijke kaderstukjes bij dit artikel zijn hun ervaringen opgetekend. Meer nog dan alle genoemde succescijfertjes maken zij duidelijk dat de inzet van Kempenplus van grote waarde is.

Arjen Romviel: ‘Deze baan was voor mij een geschenk uit de hemel. Wat een vrijheid! Mensen vragen wel Foto Jean Pierre Reijnen eens: elke dag dezelfde route, is dat niet saai? Nee juist niet, want geen dag is hetzelfde. Altijd nieuwe uitdagingen, altijd nieuwe problemen om op te lossen. Vrij en zelfstandig, wat wil je nog meer?’

Bombay: ‘Hier heb ik mijn draai gevonden.’ Bombay kwam als achtjarige vanuit Thailand in de Kempen wonen. Niet de makkelijkste start. Hij had veel onrust in z’n lijf. Dat bleek toen hij na de LTS op zoek ging naar werk. Het ene baantje na het andere strandde: stratenmaker, bomensnoeier, montagemedewerker, trekkerchauffeur. En toen was er ook nog de economische crisis. Gevolg: Bombay kwam in de WW. Juist toen het uitzichtloos begon te worden, vond hij via Kempenplus een baan bij Spuiterij Janssen in Hapert. Bombay: ‘Mijn uitkering zou stoppen, dus ik zat met de handen in het haar. Toen ineens kwam Foto Jean Pierre Reijnen Kempenplus aanzetten met deze baan. Grandioos. Binnen een week kon ik aan de slag en in no time had ik mijn draai helemaal gevonden. Verantwoordelijk werk, fijne collega’s en een baas die vertrouwen in je stelt. Ik hoop dat ik me in dit bedrijf verder kan ontwikkelen.’

3

detachering Susanne Larmit kan eindelijk zichzelf zijn

‘Werken bij WVK-groep? Dat had ik veel eerder moeten doen’ Een verkeersongeval kan het leven van de slachtoffers volledig op zijn kop zetten. Susanne Larmit kan daarover meepraten. 14 augustus 1977 is de datum die Susanne nooit meer zal vergeten. Het was twee dagen voor haar zestiende verjaardag en ze zat achterop de brommer bij een vriend, toen het tweetal in Hooge Mierde door een auto werd aangereden. De vriend kwam er zonder kleerscheuren vanaf, maar Susannes been raakte beklemd tussen de brommer en de auto. Gevolg: een open bovenbeenbreuk, een verbrijzeld onderbeen, een gebroken enkel en van de kruisbanden was weinig meer over. Susanne lag lang op de intensive care, er was zelfs even sprake van dat haar been moest worden geamputeerd. Na een maandenlang verblijf in het ziekenhuis en daarna dagelijks met de taxi op en neer naar Eindhoven voor de revalidatie moest ze

Susanne Larmit: ‘Dankzij WVK heb ik mijn klachten beter geaccepteerd’

met andere ogen naar de toekomst kijken. Susanne had na de lhno in Reusel naar de inas (vooropleiding verpleging) willen gaan, maar na het ongeval was dat geen optie

4

Sinds juni is Susanne Larmit-Vosters (53) uit Reusel gedetacheerd bij Metlas in Hapert. Ze werkt ook nog anderhalve dag in de week op de receptie en in de kantine van WVKgroep. Met veel plezier. ‘Ik had hier veel eerder naar toe moeten gaan’, zegt ze dan ook. meer. ‘Het werd me afgeraden’, blikt Susanne terug op die moeilijke periode. ‘Omdat ik niet lang meer kon staan en ook lopen slecht ging.’ Het ongeval heeft haar hele verdere leven bepaald. Ze is daarna nog verschillende keren geopereerd, had last van littekenweefsel dat moest worden verwijderd en onderging de nodige huidtransplantaties. In 2009 heeft ze een nieuwe knie gekregen, omdat ze zonder ondersteuning (‘in Foto Jean Pierre Reijnen de supermarkt zocht ik altijd meteen een karretje op’) nauwelijks meer kon lopen. Maar ook met dat nieuwe gewricht blijft haar been een beletsel om alles te kunnen doen.

Bedenkingen Susanne ging na het ongeval nog even naar de mavo en kreeg daarna een jaarcontract als administratief medewerkster bij de Rijkspolitie in Eersel. En daarna…. ‘kwam ik eigenlijk niet meer aan de bak’ vertelt ze. De Reuselse trouwde, kreeg twee kinderen – intussen 27 en 25 – en besloot halverwege de jaren negentig om de draad toch weer op te pakken. Ze werkte bij diverse bedrijven, maakte ook verscheidene faillissementen mee en kwam uiteindelijk bij WVK-groep terecht. Ze is eerlijk: dat was iets waar ze zich lang tegen heeft verzet. ‘Want dan denk je toch meteen aan arbeidsgehandicapten….’ Hoewel Susanne dat wel is, wil ze zo liever niet worden bestempeld. Toen ze vier jaar geleden, na weer een faillissement, op straat kwam te staan, wees iemand haar op een informatie-ochtend bij WVK-groep. En hoewel ze bedenkingen bleef houden, werd op die ochtend de kiem gelegd voor een intussen hechte band. Achteraf zegt ze ook: ‘Dat had ik veel eerder moeten doen.’ ‘Ik heb het al die jaren vervelend gevonden als mensen commentaar hadden op mijn manier van lopen. ‘Jullie hebben geen idee hoe erg mijn been verminkt is’ dacht ik dan. ‘Sinds ik bij WVK-groep werk, kan ik meer mezelf zijn en heb ik mijn klachten beter geaccepteerd.’

Foto Jean Pierre Reijnen

Metlas-directeur Ron Wouters: ‘Geen dure advertenties zetten als je bij WVK geschikte mensen kunt vinden’


Samen met Ron Wouters neemt Susanne haar werkzaamheden door

Metlas Anderhalve dag in de week is Susanne nu op de receptie of in de kantine te vinden. Sinds juni doet ze dat in combinatie met een baan van twintig uur bij Metlas in Hapert, waar Ron Wouters uit Hoogeloon de scepter zwaait. Officieel heet hij directeur, maar Ron voelt zich totaal niet de meerdere van de 25 ‘man’ personeel die hij onder zich heeft. ‘Iedereen is hier even belangrijk’, vindt hij. Wouters’ vader was – bijna 25 jaar geleden - de grondlegger van het bedrijf. Na een onverwacht ontslag begon hij thuis in de garage met lasactiviteiten. Intussen staat er een mooi pand aan de Energieweg in Hapert en verricht het bedrijf werkzaamheden voor tal van firma’s uit de Kempen, waaronder VDL en Agio. Er zit nog steeds laswerk bij, maar ook complete machinebouw. Wouters heeft zelf contact gezocht met WVK-groep toen hij nieuwe werknemers nodig had. ‘Waarom zou je dure advertenties zetten, als je deze mensen ook kunt inschakelen?’ De ervaringen met WVK’ers zijn wisselend, bekent hij, maar over zijn nieuwe aanwinst op de receptie/administratie is hij dik tevreden – ‘anders had ik het je al lang verteld’, zegt hij, met een knipoog richting Susanne. De Reuselse zelf vindt haar werk leuk. ‘Er zit toch net iets meer uitdaging in dan bij WVK-groep’, zegt ze. ‘En het fijne is dat je hier gewoon wordt gezien als werknemer, niet als WVK’er. Dat heb ik bij de bedrijven, waar ik eerder heb gewerkt, weleens anders gezien.’ Ron Wouters schudt zijn hoofd. ‘Daar ben je toch niets minder om? Voor mij is iedereen gelijk, als je je werk maar goed doet.’ En dat doet Susanne.

5

na vijven Ilona de Voogd: ‘Een avond darten is een avondje uit’

Aan het bord is het knallen Ilona’s liefde voor darten ontstond bij toeval. ‘Samen met wat vrienden bezocht ik een café. Toen we een dartbord zagen, besloten we voor de flauwekul een potje te darten. Eigenlijk gooide ik meteen al best goede pijltjes. Dat viel de rest van de groep ook op. Doordat het zo lekker ging, raakte ik enthousiast over de dartsport.’ Van het een kwam het ander, een paar jaar verder kun je Ilona een fanatiek darter noemen. ‘Een keer per week, op vrijdagavond, speel ik met mijn vaste team in de competitie van de vierde divisie. Iedereen heeft een eigen thuisbasis, de mijne is café De Brouwer in Stiphout. De uitwedstrijden die we spelen zijn in de regio Eindhoven tot aan de grens met Limburg.’

De rubriek Na Vijven laat collega’s zien die in hun vrije tijd interessante dingen doen. Darten is de grote hobby van de 25-jarige Ilona de Voogd uit Reusel. Voor vijven werkt Ilona als WVK-gedetacheerde bij Jumbo Van De Huijgevoort in Luyksgestel.

‘Darten is een spannende sport’

Selectie Bij de wekelijkse competitiewedstrijden houdt het darten niet op voor Ilona. ‘Behalve de competitie gooi ik ook twee keer per maand in een selectieteam uit Beek en Donk. We zijn twee niveaus verwijderd van de landelijke competitie en spelen wedstrijden in heel Brabant.’ Voor aanmelding bij de selectie trok Ilona zelf de stoute schoenen aan: ‘Ik wist dat ze in de selectie altijd op zoek zijn naar dames. Tijdens een toernooi adviseerde

6

een mede-darter me eens te informeren. Dat deed ik en sinds september ben ik onderdeel van dit team. Vorig jaar werd mijn team nog kampioen. Als nieuweling wil ik me graag bewijzen, daar krijg ik sowieso drie jaar de tijd voor. Ons team steunt elkaar tijdens de wedstrijd en we wisselen onderling adviezen uit. Als het lukt, wil ik in de toekomst graag op landelijk niveau spelen.’ Spelen in de comFoto Jean Pierre Reijnen petitie vindt Ilona vooral gezellig. ‘Na het darten drinken we samen met de andere teams nog een drankje. En na elke wedstrijd volgt een bierronde; de verliezer trakteert de winnaar op een rondje. Bij het darten in de selectie is het allemaal wat serieuzer, al doen we daar ook een bierronde. In de selectie speel ik alleen tegen dames, terwijl de competitie

‘Ik wil me graag bewijzen binnen mijn team’

gemengd is. Daar ben ik als vrouwelijke speler redelijk zeldzaam. Mannen denken weleens eenvoudig van mij te kunnen winnen; voor mij alleen maar een extra motivatie om hen van het bord te gooien.’ Spanning ‘Wat mij zo trekt in het darten? Dat is vooral de sfeer. Als je aan het bord

staat, is het knallen. Tussen en na de partijen is de sfeer tussen de teams onderling erg goed. Darten is een spannende sport. Als je op 170 punten uitkomt, kun je uitgooien. Als mijn tegenstander of ik op dat punt zijn, komen de zenuwen. Een dartwedstrijd kan altijd omdraaien. Degene die als eerste uitgooit wint de leg. Het gaat om de ‘best of five’. Als je Foto Jean Pierre Reijnen de vierde leg weet te pakken, win je negen van de tien keer de wedstrijd. Ondanks de spanning tijdens de wedstrijd, vind ik darten een ontspannende bezigheid. Een avond darten is voor mij altijd een avondje uit.’ Naast plezier in darten, heeft Ilona ook plezier in haar werk bij Jumbo in Luyksgestel. ‘Ik werk alweer bijna vijf jaar in deze winkel. Eerst als caissière, inmiddels in de slagerij. Door de afwisseling in mijn takenpakket vliegen de dagen voorbij. Mijn detachering hier is gelijk ook mijn eerste baan via WVK-groep. Vanwege mijn autisme kreeg ik steeds geen vast contact bij vorige werkgevers. Hier krijg ik de structuur die ik nodig heb. Ze houden rekening met me, maar behandelen me niet anders.’


Mannen denken weleens eenvoudig van mij te kunnen winnen’

Dartvirus Als ze er de tijd voor heeft, volgt Ilona ook het darten op tv. ‘Michael van Gerwen vind ik de topper. Bij de dames volg ik Anneke Kuijten, wel jammer dat er zo weinig damesdarten op tv komt.’ Ilona is niet de enige in de familie die is besmet met het dartvirus. Tijdens het interview voor WVKNieuws kijken haar ouders en haar broer naar een dartwedstrijd op tv. Voor het spelen van al die dartwedstrijden moet ook getraind worden. Ilona: ‘Trainen doe ik vooral thuis, op mijn kamer. Ik dart zoveel mogelijk, maar niet dagelijks. Een dagje zonder darts is namelijk ook weleens fijn. Al neem ik altijd mijn pijlen mee als ik de deur uitga. Als ik ergens een dartbord zie hangen, kan ik het niet nalaten wat pijltjes te gooien.’

7

personeelsfeest Groenhal boordevol vrolijk vertier

Snollebollekes zet feestzaal in vuur en vlam Als een volleerd muzikant zette Heino van der Zanden de trompet aan zijn lippen. Met de muzikale klanken wilde het misschien nog niet helemaal lukken, maar met zijn bijdrage aan de feeststemming des te beter. Van een zaal vol enthousiaste feestgangers kreeg Heino aanmoedigingen. De WVK-medewerker van de afdeling Montage was op het podium gevraagd door Snollebollekes, een Brabantse muzikant die weet hoe je het publiek in een vrolijke stemming kunt brengen. De Nederlandstalige teksten tjokvol dubbele kwinkslagen gecombineerd met een opzwepende beat maakten dat de handjes haast als vanzelf de lucht in gingen – en de beentjes de vloer op. Met zijn onbekommerde feestmuziek vol humor en onzin leverde Snollebollekes op vrijdag 7 november een wezenlijke bijdrage aan het succes van het WVK-personeelsfeest. Zo’n zeshonderd bezoekers – WVK-medewerkers met partners – genoten van een avond vol vrolijk vermaak. Dankzij het al genoemde optreden van Snollebollekes, maar ook dankzij dj Franklin Caris die met aansprekende muziek de hoofdact omlijstte. En verder waren er natuurlijk de bekende ingrediënten: een heerlijk buffet, lekkere drankjes en volop gelegenheid om gezellig ‘bij te buurten’. Daarbij werd opnieuw bevestigd wat vorig jaar ook al was vastgesteld: de groenhal van de WVK-vestiging Raambrug is uitermate geschikt voor een groots opgezet personeelsfeest. Met doordachte aanpassingen had de ruimte het aanzien gekregen van een professionele horecaruimte, die perfect paste bij de grootte van het gezelschap. Zo werd het een gezellige ontmoeting zonder dat er lege plekken ontstonden. Het duurde dan ook tot in de kleine uurtjes voor de laatste feestganger huiswaarts keerde.

8

Het WVK-personeelsfeest was wederom geslaagd. Vrolijke muziek, heerlijk eten, een lekker drankje – wat wil je nog meer? Ook de stemmige feestlocatie in de ‘eigen’ groenhal droeg er zeker aan bij.

9

themadag wvk-groep Overheid moet ondernemers geen regeltjes en risico’s opleggen

‘Gebruik kracht van WVK voor nieuw matchpointcentrum’ Met meer dan honderd kwamen ze bijeen op donderdag 6 november, de vertegenwoordigers van de drie O’s in de Kempen - overheid, ondernemingen en onderwijs. In de Groenhal van WVK-Hallenstraat troffen ze elkaar op uitnodiging van bestuur en directie van WVK-groep. Die hielden voor de derde keer hun WVK-Themadag, een tweejaarlijkse bijeenkomst waarin iedereen wordt bijgepraat over de onderkant van de arbeidsmarkt. Sprekers waren Anja Thijs, Ray Geerling, Hans Bullens, Gerlas van den Hoven en Ben van Gool. Anja Thijs, WVK-voorzitter WVK-voorzitter Anja Thijs deed de aftrap van de Themadag. Zij vertelde dat er al interessante resultaten bereikt zijn als het gaat om het inzetten van mensen met een beperking in het reguliere arbeidsproces. Ruim 200 WVK’ers hebben als gedetacheerde een

Een ontmoeting van ondernemers, overheidsvertegenwoordigers en onderwijsmensen rond de vraag wat zij kunnen betekenen voor mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Dat is wat de tweejaarlijkse WVK-Themadag wil zijn. Op 6 november 2014 werd hij voor de derde keer gehouden. Een verslag.


Ben van Gool Ondernemers willen graag meegaan in die zoektocht, wist daarop Ben van Gool te melden, de voorzitter van het Kempisch Ondernemersplatform (KOP). Want ze kennen allemaal mensen met een beperking en weten van binnenuit hoe belangrijk het is dat deze ‘vortgeholpen’ worden. Maar dat lukt volgens Van Gool alleen als de ondernemers kunnen beschikken over deskundige begeleiding van WVK-groep. ‘Help ons bij het omgaan met deze mensen. Wat wordt van collega’s verwacht? Hoe vangen we ze op?’ Zulke begeleiding kan bedrijven net het zetje geven dat ze nodig hebben om maatschappelijk te ondernemen.

werkplek gevonden bij zo’n 150 bedrijven. Ook onderwijsinstellingen en Kempengemeenten zetten hun beste beentje voor door – in schoonmaak, catering en groenvoorziening – WVK-medewerkers in te schakelen. Maar er moet nog meer gebeuren, aldus de voorzitter. Bedrijven zullen een nog grotere bereidheid moeten tonen om mensen met een beperking binnen te halen. Doen ze dat niet, dan dreigt het gevaar van een door de rijksoverheid opgelegd quotum. ‘Laten we daarom vooral zelf op zoek gaan naar passende oplossingen.’

Hans Bullens en Gerlas van den Hoven En zelfs dan is het niet makkelijk, zo luidde het verhaal van Hans Bullens en Gerlas van den Hoven, twee ondernemers uit de regio. Want dat maatschappelijke aspect is altijd ingekaderd in de harde economie – een bedrijf moet zwarte cijfers draaien. Toch doen beiden hun best. Bij Maas Reusel, waar natuursteen wordt bewerkt, doet Bullens er alles aan

Anja Thijs, voorzitter WVK-groep

10

hebben, en met een AOW waar in vergelijking met vijftig jaar geleden gemiddeld dertien jaar langer gebruik van gemaakt wordt, is die noodzaak volgens Geerling onbetwist. Mensen moeten langer doorwerken met minder sociale ondersteuning. Maar: daar mogen mensen met een beperking niet het slachtoffer van worden. Evenmin mag de ondernemer ervoor boeten. Dus moet


Ben van Gool

een werkplek beschikbaar te houden voor een jongen met autisme. ‘Maar dan moet de overheid ophouden alle risico’s bij de werkgever neer te leggen.’ Van den Hoven gaat met zijn inzet nog een stap verder. Hij heeft zijn bedrijf Genexis (dat modems maakt voor glasvezelnetwerken) voorzien van een flexibele schil door – in de WVKvestiging Raambrug – voor een veertigtal WVK’ers een detacheringsplek te creëren. Voor een dergelijke keuze – het werk en dus ook de euro’s in Nederland houden – zou van de kant van de overheid wel wat meer waardering mogen zijn, vindt Van den Hoven. ‘Want ook de overheid heeft er profijt van’. Ray Geerling Het hoofdonderwerp van de WVK-Themadag werd verwoord door Ray Geerling, vele jaren hoofd van de sociale dienst Amsterdam en vandaag de dag adviseur sociale regelgeving voor onder meer het ministerie van Sociale Zaken en Werkge-


Ray Geerling

legenheid. Geerling ging allereerst in op de noodzaak het huidige sociale stelsel te herzien. Met een grote groep Wajong’ers van wie er maar bedroevend weinig werk


Gerlas van den Hoven (l) en Hans Bullens

de overheid het voor ondernemers aantrekkelijk maken (‘hen verleiden’) om mensen met een beperking in dienst te nemen – en hen dus vooral niet moet opzadelen met allerlei frustrerende regeltjes. Geerling gelooft er niet in dat de private sector plek kan bieden aan de hele doelgroep. Er zullen altijd arbeidsgehandicapten blijven die het zonder overheidssteun niet redden, de Wajong heeft dat laten zien. De overheid moet zich daar van bewust zijn en dus zuinig zijn op de sociale werkplaats. Want daar is volgens Geerling in de voorbije decennia veel kennis en een sterke infrastructuur opgebouwd. De adviseur sociale regelgeving ziet voor de toekomst dan ook een grote rol weggelegd voor WVK-groep. Hoe? ‘Maak er een matchpointbedrijf van voor uitkeringsgerechtigden, een kenniscentrum voor de regionale arbeidsmarkt. Het is het enige bedrijf dat verbindingen legt met het bedrijfsleven, dat er ook is voor het bedrijfsleven. Zorg dat die kennis en de ervaring behouden blijven. Zorg dat gemeenten nog meer opdrachtgevers worden, dat het een bedrijf wordt voor mensen met loondispensatie. Een werkleerbedrijf voor re-integratie, waar mensen met een ernstige beperking beschut kunnen blijven werken.’ Wat de Kempen betreft: ‘Geef Kempenplus meer structuur. Ik zou WVK-groep Kempenplus gaan noemen en van daaruit een matchpoint maken.’ Geerling richtte zich tot slot rechtstreeks naar de aanwezige bestuurders en ondernemers. ‘Van de kennis, de ervaring en de historie van WVK-groep zullen jullie veel plezier gaan hebben. Ik wens jullie veel succes.’

11

eindejaarspuzzel 2014 21 Kempendorpen, 21 kansen op een snelle hap

Waar o waar? Friet. Het lijkt bijna een eerste levensbehoefte. Nog meer dan geld uit de muur, een pot pindakaas of een onsje rosbief. Want een bank en een buurtsuper, die vind je tegenwoordig niet meer in elk dorp. Maar wat elk dorp wél heeft: een frietkot, een friettent, een cafetaria of hoe je het ook wilt noemen. Nou ja, op één dorp in de Kempen na dan. Daar vonden we nog wel een bord met een pijl in de richting van een snackbar, maar die pijl wees naar een braakliggend terrein, waar waarschijnlijk ooit ‘patatjes oorlog’ en ‘hamburgers van de plaat’ konden worden besteld. Maar óók in dat dorp is friet te koop. In een mobiele friettent – in elk geval op vrijdag te vinden in het centrum. Wij legden 21 friettenten vast op de gevoelige plaat. Aan jullie de eer om ze aan het goede kerkdorp te koppelen. Wat moet je doen? Schrijf op een briefje het nummer van de afgebeelde foto met daarachter de naam van het Kempendorp dat daar volgens jou bij hoort. Dat kan zijn: Bergeijk ’t Hof, Bergeijk ’t Loo, Weebosch, Luyksgestel, Riethoven, Westerhoven, Eersel, Steensel, Duizel, Vessem, Knegsel, Wintelre, Bladel, Hapert, Hoogeloon, Casteren, Netersel, Reusel, Hooge Mierde, Lage Mierde en Hulsel.

12

Overal in de Kempen zijn ze te vinden, de friettenten. Maar waar staat welke? Een mooie uitdaging voor onder de kerstboom, met weer aantrekkelijke prijzen.

Lever je briefje uiterlijk 15 januari 2015 in bij je werkleider. Die zorgt ervoor dat het bij de redactie van WVK-Nieuws terecht komt. Onder de juiste inzendingen worden drie cadeaubonnen van vijftig euro verloot. Succes met je speurwerk.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

13

WVK en onderwijs Lascentrum Summa College in WVK-gebouw geopend

‘Start van duurzame samenwerking’ Het was geen eenvoudige operatie geweest, moest Mourits Bartholomeus, manager Hallenstraat van WVK-groep, in zijn toespraak bekennen. Weliswaar zaten alle betrokken partijen snel op één lijn, maar toen moest er nog wel een ruimte worden gevonden. ‘En die was er niet. Mogelijk wel op termijn, maar nu niet. Diverse scenario’s van ruimte-indelingen, herhuisvesten en verbouwingen passeerden de revue. Verdiepingsvloeren werden getekend en machines verschoven.’ Uiteindelijk werd er een resultaat bereikt dat Bartholomeus even later vol trots kon laten zien aan de pakweg zeventig genodigden. Een deel van de afdeling Metaalbewerking van WVK-groep aan de Hallenstraat werd omgebouwd tot een ruime instructiehal met achttien lascabines en twee leslokalen op de bovenverdieping. Naast het Summa College gaan ook scholieren van het Praktijkonderwijs van het Pius-X College hiervan gebruik maken.


Jos Hageman, directeur van Summa Techniek, spreekt de genodigden toe tijdens de opening van het Lascentrum op 4 december.

Bartholomeus deelde twee grote pluimen uit aan Jan van der Sanden en Cees Lavrijssen, de leiding van WVK-Metaalbewerking. Zij zagen samenwerking met scholieren en studenten meteen zitten, maar op de vloer was het enthousiasme een stuk minder. ‘Onze werknemers waren bang dat zij eruit moesten voor ‘die gastjes’ van het Pius-X.’ Maar intussen drie maanden verder, lijkt iedereen heel tevreden.

14

Het lascentrum van het Summa College in het WVK-gebouw aan de Hallenstraat draait alweer enkele maanden. Met succes! Op donderdag 4 december vond de officiële opening plaats. Volgens de deelnemers is dit het begin van een duurzame samenwerking. Delen Dat gold zeker voor Jos Hegeman, directeur van Summa Techniek. ‘Er is een toename van het aantal studenten’, constateerde hij. ‘Techniek zit in de lift. Maar we leiden nog lang niet genoeg jongeren op om aan de vraag te kunnen voldoen. De meeste studenten komen niet uit de stad, maar uit de randgemeenten van Eindhoven. Daar waar techniek nog zichtbaar is.’ Reden waarom Summa College graag in de Kempen - met veel metaal- en constructiebedrijven - wilde blijven, toen het op zoek moest naar een nieuw onderkomen. Tot eind vorig schooljaar huurde Summa een pand in Hapert. Toen dat pand werd verkocht moest er een nieuw onderkomen worden gezocht en kwam WVK-groep al snel in beeld. ‘Delen is het nieuwe hebben’, aldus Hageman. ‘De ontwikkelingen gaan snel, de kosten stijgen en dan is samenwerking onontkoombaar. Voor opleidingen zijn met name de gebouwen erg duur. Het pand in Hapert was drie avonden in de week goed gevuld, maar stond vijf dagen leeg. Wie kan zich dat nog veroorloven?’ Bijscholing Leegstand is in Bladel niet aan de orde. Overdag wordt de ruimte van de 850 vierkante meter benut door WVK-groep én

leerlingen van het Pius X-College. Summa biedt drie avonden in de week en op zaterdag lasopleidingen aan. Het wil ook, als daar behoefte aan is, in samenwerking met WVK-groep en ISD De Kempen, vakopleidingen gaan aanbieden aan re-integratie-kandidaten om zo hun positie op de arbeidsmarkt te verbeteren. ‘Er moet meer aandacht komen voor techniek’, stelde Hageman. ‘Het is de kurk van de samenleving. Dáár moeten de centen worden verdiend.’ Hij deed dan ook een oproep op het bedrijfsleven om


Jos Hageman knipt symbolisch een ketting door. Rechts Mourits Bartholomeus en links Jos Bosch.

thuis komen te zitten en daardoor hun gevoel voor eigenwaarde verliezen. Goed en toekomstgericht onderwijs draagt bij aan zelfredzaamheid en daarom is het zo belangrijk dat wij de verbinding aangaan met het bedrijfsleven.’ Hij maakte van de gelegenheid gebruik om op te roepen tot de


Jos Bosch, rector van het Pius-X College, deed een oproep om te komen tot de vorming van een coöperatieve vakopleiding.

meer stageplaatsen te creëren. ‘Investeer in werknemers. Het is de beste investering die je kunt doen.’ Hegeman ziet de samenwerking met WVK-groep en het Pius X-College als blijvend. ‘Dit is geen pilot. Dit is het begin van een duurzame samenwerking, waar alle partijen de voordelen van zullen ondervinden. Met name het bedrijfsleven: meer instroom, verhoging van de kwaliteit en mogelijkheden tot bijscholing.’ Eigenwaarde Rector Jos Bosch van het Pius X-College onderstreepte deze visie. Hij wees op leerlingen met een verstandelijke beperking, door hem overigens liever ‘anders getalenteerden’ genoemd. Leerlingen van de Praktijkschool, voor wie de ontwikkelingen in de maatschappij vaak te snel gaan. Zij zijn aangewezen op eenvoudig werk, dat echter steeds meer wordt uitbesteed. ‘We moeten voorkomen dat deze mensen


Mourits Bartholomeus (links) deelde tijdens zijn toespraak een pluim uit aan de leidinggevenden van WVK-Metaal Jan van der Sanden (rechts) en Cees Lavrijssen die er niet bij kon zijn.

vorming van een coöperatieve vakopleiding. Doel: het onderwijs beter laten aansluiten op het bedrijfsleven. Zowel gemeenten, bedrijfsleven, onderwijs als WVK-groep krijgen daar een rol in. Scholen zorgen voor lesstof en vakbekwame docenten, het bedrijfsleven voor stage- en werkplekken en WVK-groep voor jobcoaching en het faciliteren van gebouwen en machinerie. Met het lascentrum aan de Hallenstraat is het startsein hiervoor in feite al gegeven.

15

personeel 40-jarige dienstjubilea Twee WVK-collega’s vierden onlangs hun 40-jarig dienstjubileum: Dick Vugts en Joke Schellekens-Timmers.

Nieuwe collega’s Trees van Mook-van Eijk Jeroen Antonis Franka Bullens Dylan van Duijn Jet Janssen-Wijnen Sajan Kapoor Marja Pruijmboom Rik Senden Marij Sens Adrie van de Wiel Anke Stokmans Geert van der Heijden Willeke van de WielvanGerwen

31 oktober 2014 28 november 2014 28 november 2014 28 november 2014 28 november 2014 28 november 2014 28 november 2014 28 november 2014 28 november 2014 28 november 2014 5 december 2014 8 december 2014

Kantine Raambrug Detacheringen Detacheringen Montage Montage WerkPortaal Verpakkingen Detacheringen Huishoudelijke dienst Raambrug Groenvoorziening Huishoudelijke dienst Raambrug WerkPortaal

Dick Vugts (64) uit Bergeijk kan terugkijken op een afwisselende loopbaan bij WVK-groep. Hij kwam op 18 november 1974 in dienst bij het Administratief Centrum, de Bergeijkse voorloper van WVK-groep. Hij legde zich in die dagen helemaal toe op het werk in de drukkerij en de administratieve dienstverlening. Toen het Administratief Centrum in 1992 werd 8 december 2014 Begeleidingsafdeling ondergebracht in het nieuwe gebouw van WVK-groep in Bladel, kwam er voor Dick een functie op de nieuwgeMedewerkers uit dienst vormde afdeling Inkoop/Verkoop. Dat werk bleef hij bijna tien jaar doen, tot Theo Versteden 1 november 2014 WAO Patrick Antonius 1 december 2014 WAO hij in augustus 2001 gedetacheerd Piet Jansen 4 december 2014 65 jaar werd bij cultureel centrum De Kattendans in Bergeijk. Hier bleef Dick vijf jaar werken. In 2006 maakte hij zijn laatste carrièreswitch: hij kreeg een administratieve van informatrice; recreanten die een bezoek brachten baan op het gemeentehuis in Bergeijk, een functie die aan de Kempen konden bij haar terecht voor toeristihij nog steeds versche tips. Toen de VVV-functie in 2005 kwam te vervult. Dick heeft de vallen maakte Joke de overstap naar de Bruna-winkel laatste tijd wat proin Bladel, waar ook het postkantoor is ondergebracht. blemen gehad met zijn gezondheid, maar toch zet hij alles op alles om zijn loopbaan een mooie voltooiing te geven, tot hij in april 2015 met pensioen gaat. Daar verheugt hij zich op, want het betekent dat hij meer tijd kan doorDick Vugts (r) tijdens de receptie brengen met zijn vanwege zijn 40-jarig dienstjuLovende woorden van WVK-manager François Baudoin (l) bileum voor jubilaris Joke Schellekens-Timmers (uiterst rechts) kleinkinderen en dat hij wat vaker voor een vakantie naar Oostenrijk kan gaan, waar zijn zoon woont. Daar is ze nog steeds werkzaam en dagelijks zet Joke zich in om de winkelklanten zo goed mogelijk van In de kantine van WVK-Hallenstraat was er op 28 dienst te zijn. Op de receptie waren tal van vrienden oktober een receptie voor Joke Schellekens – Timen familieleden aanwezig, en ook medewerkers van mers (58) uit Bladel vanwege haar 40-jarig dienstverde VVV, Bruna en Albert Heijn. Er waren speeches van band. Meteen toen Joke in 1974 bij WVK-groep kwam François Baudoin (WVK) en Fred van Herk (AH) waarin werken, werd ze gedetacheerd bij het VVV-kantoor Joke veel lof kreeg toegezwaaid voor haar inzet en in Bladel. Daar heeft ze 31 jaar gewerkt in de functie collegialiteit.

16

25-jarige dienstjubilea Acht collega’s konden in de voorbije periode aanspraak maken op de titel ‘zilveren jubilaris’ omdat het 25 jaar bij WVK-groep in dienst zijn. Het gaat om Wies Segers-Verbaandert, Danny Larmit, Toon de Beijer, Cees Lavrijssen, Hendri Snelders, Jolanda van Kimmenade, Marga Gijsbers-van den Broek en Monique de Haas-Daams. Wies Segers-Verbaandert (54) uit Reusel kwam op 1 november 1989 bij WVK-groep werken. De eerste twintig jaar van haar WVK-loopbaan werkte Wies op de afdeling Assemblage. In 2009 maakte ze de overstap naar de Begeleidingsafdeling, waar ze nog steeds werkt onder leiding van werkleider Tiny Meulenbroeks. Op maandag 3 november was er in de kantine van WVK-Raambrug een receptie waar collega’s, familie en vrienden Wies Segers-Verbaandert Wies Segers kwamen feliciteren. Daaraan voorafgaand was er voor de familie van de jubilaris een rondleiding door het gebouw. Danny Larmit (43) uit Lage Mierde ging bij WVK van start op 1 november 1989 op de Las- en Metaalafdeling. Tien jaar later kreeg hij een werkplek op de afdeling Elektromontage. Tussen 2001 en 2004 was Danny gedetacheerd als conciërge op basisschool De Piramide in Bladel. Vervolgens werkte hij weer twee jaar op de afdeling Metaal, waarna hij in 2006 gedetacheerd werd als productiemedewerker bij Moto-Master in Bladel. Na in 2013 nog een tijdje gedetacheerd te zijn geweest bij HZ Solutions in Hilvarenbeek, kreeg Danny eind vorig jaar een werkplek bij de interne detachering van Genexis op de Raambrug. Danny Larmit Daar werkt hij nog steeds. Toon de Beijer (59) uit Bladel kreeg op 13 november in de kantine Hallenstraat een receptie aangeboden omdat hij 25 jaar in dienst was. In een persoonlijke toespraak ging manager Mourits Bartholomeus uitgebreid in op de loopbaan van de van oorsprong uit Reusel afkomstige medewerker Groenvoorziening. Voordat Toon bij WVK-groep kwam had hij al een loopbaan achter de rug van kraanmachinist, chauffeur en handelaar in metalen. Bij WVK begon hij als

lasser, hij repareerde de betonmixers van Beamix. Toen de Groenvoorziening een chauffeur nodig had, kon Toon de overstap maken naar deze afdeling. Al gauw zou hij daar uitgroeien tot een waar sleutelfiguur. Toon volgde de ene cursus na de andere (28 in 25 jaar tijd) en kon zich daardoor – en door zijn enorme inzet – opwerken in de organisatie. Eerst werd hij de rechterhand van werkleider Sjaak van Aaken toen deze de nieuwe machinale ploeg ging leiden, en daarna klom Toon nog een stapje hoger toen hij de directe Lovende woorden van Mourits Barmedewerker van tholomeus voor Toon de Beijer Hallenstraat-manager Mourits Bartholomeus werd. Bartholomeus: ‘Een zeer plezierige collega met veel kennis en ervaring die op alle functies inzetbaar is en die een groot probleemoplossend vermogen heeft.’ Cees Lavrijssen (58) uit Hapert trad op 11 november 1989 in dienst bij WVK-groep. Op 27 november was er voor hem een jubileumbijeenkomst in de kantine van de vestiging Hallenstraat. Bij die gelegenheid lichtte manager Mourits Bartholomeus de doopceel van Cees. De van oorsprong uit Hoogeloon afkomstige LTS’er werkte vijftien jaar als monteur voor hij, vanwege rugklachten, bij WVK kwam werken. Hij werd er monteur op de onderhoudsafdeling en ook zette hij zich als rattenvanger in voor de gemeentelijke ongediertebestrijding. Even overwoog hij om voor een detachering te kiezen, maar juist op dat moment kwam op de afdeling Metaalbewerking de functie vrij van assistent werkleider, een job die volgens de WVK-bedrijfsleiding prima paste bij de opleiding en werkervaring van Cees Lavrijssen. Want deze Cees Lavrijssen (l) ontvangt had inmiddels diverse de felicitaties van Mourits opleidingen gevolg. Bartholomeus Begin 2005 ging Cees van start als assistentwerkleider op de Metaalafdeling en die functie vervult hij nog steeds. Bartholomeus: ‘Met een enorme inzet voor het werk en een grote betrokkenheid bij de medewerkers’.

17

personeel Hendri Snelders (51) uit Hapert begon zijn loopbaan bij WVK-groep op 1 november 1989 in de industriële dienstverlening. Precies vijf jaar later kreeg hij een baan als magazijnmedewerker bij WVK-Raambrug. Begin 1998 kwam Hendri op z’n eerste detacheringsadres terecht, bij HKT in Eersel. Hij bleef daar niet lang, maar op zijn tweede adres – bij Moeskops Grafische Afwerking in Bladel – zou hij meer dan zestien jaar gedetacheerd blijven. Hendri Snelders, toen hij Afgelopen zomer kwam nog bij Moeskops gedetaer een einde aan deze cheerd was detachering en sindsdien werkt Hendri bij WVKRaambrug op de afdeling Assemblage. Daar werd het jubileum kleinschalig gevierd met directe collega’s en enkele naaste familieleden. Jolanda van Kimmenade (45) uit Eersel begon op 1 november 1989 op de boekbinderij (Grafische Afwerking) voor 32 uur per week. Ze bleef dat werk doen tot het voorjaar van 1998, toen ze gedetacheerd werd als conciërge op basisschool De Regenboor in Bergeijk, een functie die ze zes jaar uitoefende. Vorig jaar kwam Jolanda bij WVK-Facilitair te werken, van waaruit ze een werkplek kreeg in de Jolanda van Kimmenade in schoonmaakploeg op een uitgelaten bui tijdens het gemeentehuis van haar jubileumreceptie Eersel. Op vrijdag 14 november was er voor Jolanda in de kantine van WVK-Raambrug een feestelijke receptie waar behalve familie en vrienden ook collega’s van de gemeente Eersel en oud-collega’s van basisschool De Regenboor aanwezig waren. Marga Gijsbers-van den Broek (51) uit Eersel ging op 15 december 1989 van start op de boekbinderij, die toen nog was ondergebracht in het Administratief Centrum in Bergeijk. Toen het AC onderdeel werd van WVK-Raambrug in Bladel, kreeg Marga een werkplek bij de handmatige Grafische afwerking. Deze plek ruilde ze al vrij snel in voor de functie van kantinemedewerkster, eerst op de Raambrug en later in de vestiging Hallenstraat. In december 1997 kwam er

18

voor Marga een detacheringsplek vrij bij sociaal cultureel centrum De Muzenval in Eersel. Toen deze detachering na ruim tien jaar moest worden beëindigd, werkte Marga ter overbrugging nog een poosje in de groenvoorziening, maar al vrij snel (in juli 2008) keerde ze terug naar de kantine van de Hallenstraat toen daar een plek vrij kwam. Ze werkt er nog steeds met plezier. Monique de Haas-Daams (48) uit Bergeijk kwam op 15 december 1989 bij WVK-groep in dienst en heeft sindsdien altijd op de industriële vestiging Raambrug gewerkt, de eerste twintig jaar op de afdeling Grafische Afwerking machinaal en vanaf april 2009 op de Grafische Afdeling handmatig. Op deze laatste afdeling werkt ze nog steeds.

Marga Gijsbersvan den Broek

Monique de HaasDaams

Overleden In het ziekenhuis in Veldhoven is op 12 november Adrienne Groenen-van Roy uit Bladel overleden. Zij werd 64 jaar en overleed na een langdurige ziekteperiode. Adrienne kwam in augustus 2002 in dienst bij WVK-groep en werkte de eerste tijd op de afdeling Montage. Na ongeveer een jaar maakte ze de overstap naar de Begeleidingsafdeling. Op beide werkplekken hebben collega’s haar leren kennen als een betrokken medewerkster die een grote toewijding aan de dag legde voor haar dagelijkse werkzaamheden. Maar bovenal toonde Adrienne zich als een Adrienne Groenenlieve en hartelijke vrouw die van Roy altijd voor iedereen klaar stond. Een graag geziene collega. Wij wensen haar man Jan , haar kinderen Patricia en Johnny, haar schoonzoon Rob en haar kleinkinderen Kees, Pricilla en Hans veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

in ’t kort Middenkaderbijeenkomst Ruim zeventig leden van het middenkader – vooral werkleiders, assistent-werkleiders en jobcoaches – kwamen op 20 november bijeen in zaal de Gouden Leeuw in Vessem. Tijdens de jaarlijkse Middenkaderbijeenkomst lieten zij zich door het MT informeren over ontwikkelingen in de (Kempische) sociale werkvoorziening. Noud Verhees presenteerde de financiële

Gerard van Beek licht de Participatiewet toe

Certificaat leergang Groei Tien medewerkers van WVK-groep kregen begin oktober het certificaat ‘Groei’ overhandigd. Zij hadden met goed gevolg de Leergang Groei afgesloten, een cursus van twaalf bijeenkomsten rond thema’s die te maken hebben met persoonlijke groei. Dat wil zeggen: met de mogelijkheden voor mensen met een beperking om meer zelfvertrouwen te verwerven en zo sterker te worden in hun functie. De cursus, aangeboden door TNO Management Consultants, werd gegeven door trainer Ton van Son en vond plaats in het opleidingslokaal van WVK-Hallenstraat. Onderwerpen die aan bod kwamen waren onder meer het omgaan met conflicten, het herkennen van stress, het organiseren van werk en de gevolgen van de Participatiewet. Vanwege grote belangstelling kon kort nadien een tweede cursus ‘Groei’ van start gaan, met twaalf deelnemers. Zij kregen op 9 december hun certificaat uitgereikt. Een foto van deze tweede groep verschijnt in de volgende aflevering van WVK-Nieuws.

Compliment Maarten Aarts, een vijftigplusser uit deze regio die al bijna twee jaar werkloos was, vond afgelopen najaar een baan als timmerman. Dankzij Kempenplus. Aarts is er dolgelukkig mee, en liet dit via een mailtje weten. ‘Evelijne van den Langenberg en Jeroen Wissink van Kempenplus hebben het voor elkaar gekregen om een leuke baan voor me te vinden. Nu kan ik weer positief naar de toekomst kijken, zonder terecht te komen in het doemscenario van de bijstand. Dankzij hun inzet heb ik weer een vaste bodem onder mijn voeten en kan ik hopelijk binnenkort afscheid nemen van mijn WW-uitkering. Een enorme opsteker’.

cijfers over 2014. Die lieten zien dat de bedrijfseconomische prestaties van WVK-groep keurig in de pas lopen met de eerder vastgelegde doelstellingen. Gerard van Beek ging in op de politiek-maatschappelijke ontwikkelingen waar WVK-groep na 1 januari 2015 mee te maken krijgt als de Participatiewet van kracht wordt, een onderwerp waar nog veel onzekerheid over is. Het openbaar bestuur in de Kempen (colleges van B en W en gemeenteraden) heeft namelijk nog geen uitsluitsel gegeven over de uitvoeringstaken die bij WVK-groep terecht zullen komen. Tot slot schetste François Baudoin de resultaten van Kempenplus in het voorbije jaar. Elders in deze aflevering van WVKNieuws wordt daar uitgebreid bij stilgestaan.

De geslaagden van groep 1van de cursus Groei samen met hun cursusleider Ton van Son (achterste rij uiterst rechts)

Onderstaand de deelnemers van de eerste groep, die bestond uit J. Bullens, H. Draaier, T. van der Heijden, M. Holness, A. van Kemenade, C. Pols van Herk, N. Segers, M. Pennings, P. Fleerakkers en C. van Esch. De twee laatsten staan niet op de foto.

Maatschappelijk werk Het algemeen maatschappelijk werk heeft een nieuwe contactpersoon: Yvonne Abels-Schirris. Zij is te bereiken onder de telefoonnummers 040-2193612 en 06-27329500. WVK-medewerkers met levensproblemen kunnen een beroep op haar doen. Wie moeilijkheden heeft met zijn werksituatie kan rechtstreeks aankloppen bij de bedrijfsmaatschappelijk werkster van WVK-groep. Dat is Leny Timmermans. Zij houdt om de twee weken op woensdagmorgen spreekuur. Afspraken met Leny kunnen worden vastgelegd via Marjon Dielissen van P&O.

19

door de scan Peter Jansen Waar ben je opgegroeid? Ik ben geboren en getogen in Hapert. Ik kom uit een gezin met drie kinderen. Mijn moeder en zus wonen in Hapert en mijn broer in Sterksel. Mijn vader is overleden. Ik ben getrouwd met Hendrikje en we hebben drie kinderen. Die zijn 6, 10 en 12 jaar. Mijn vrouw heb ik leren kennen bij WVK-groep. Van wie heb je het meeste geleerd? Niet specifiek iemand. Na mijn koksopleiding heb ik een jaar gewerkt als kok. Mijn ogen begonnen toen al slechter te worden, als gevolg van dystrofie. Vaak is het alsof ik door een glas limonade kijk. In Ermelo is een speciale school voor blinden en slechtzienden waar ik toen een opleiding heb gevolgd voor stoffeerder. Met dat vak lukte het uiteindelijk niet. Bij WVK doe ik repeterend werk. Dit lukt heel aardig, voor een stukje op het zicht, voor een stukje op de tast. Ik zit al zo’n tien jaar in de OR waar ik me met plezier inzet voor de achterban. Wat had je vroeger willen worden? Na de koksschool had ik elektricien willen worden maar ik ben toen omgeschoold tot stoffeerder. Verscheidene jaren heb ik voor Berkhof stoelen van bussen gestoffeerd. Toen dit werk verdween ben ik bij WVK-groep gaan werken. Mijn ogen gaan langzaam achteruit. Er zijn steeds weer dingen die ik moet ‘afgeven’. Schrijven en fietsen gaat niet meer, evenals wandelen in het donker. Thuis ben ik veel op mijn vrouw Hendrikje aangewezen, zij brengt ook de kinderen weg. Wat doe je in je vrije tijd? Ik knutsel graag en rij graag met mijn op afstand bestuurbare auto. Klussen in en om huis vind ik ook leuk. Onlangs heb ik een grote tafel gemaakt van oude vlonderplanken. Verder help ik in het huishouden.

Aan de hand van een aantal vragen wordt een WVK-collega ‘door de scan’ gehaald. Dit keer Peter Jansen. Peter werkt op de afdeling Montage van de WVK-vestiging Raambrug. Verder maakt hij deel uit van de ondernemingsraad.

COLOFON

WVK-Nieuws is het personeelsblad van WVK-groep. Het gaat naar alle ruim 800 medewerkers van

Wat is je favoriete vakantiebestemming? Laatste tijd zijn we veel naar Frankrijk geweest. Het liefste wandel ik in de bergen. Thuis wandel ik graag met de hond. Welk tv-programma kijk je graag? Vroeger keek ik graag films. Nu is tv kijken niet meer te doen. Tegenwoordig luister ik vaak naar gesproken boeken. Hoe is het voor jou om voor WVK-groep te werken? Met betere ogen had ik liever in het vrije bedrijf gewerkt, maar dat is haast onmogelijk geworden.

20

WVK-groep en wordt daarnaast ook verspreid onder detacheringsadressen en gemeentelijke contacten. Het blad verschijnt zes keer per jaar. Redactie:

Lambert van Erp (algemeen),

Gerard van Beek (vestiging Raam-

brug)

Flip Grave (vestiging Hallenstraat)

Erian Blom (Detacheringen)

Redactieadres: Raambrug 8, 5531 AG Bladel Tekst:

Tekstadvies en Publiciteit

Wim Lavrijsen, Reusel

Vormgeving:

Virtu, Westerhoven.

Drukwerk:

Drukkerij Vaes, Overpelt (B)

6. Prettige feestdagen. In dit nummer: 27 e jaargang december 2014

Recommend Documents