10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina A
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina B
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina C
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina D
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 1
Verliefd op je leraar
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 2
Lees ook van Caja Cazemier: Verliefd zijn is een ramp! Heb jij het al gedaan? Vamp (Prijs van de Jonge Jury ) Lotte en Karima Te snel Cool Offline Echt Emma Vliegende start Kussen en krullen Geen bericht, goed bericht Wie durft?! Kies voor mij! Bye bye brugklas Survivalgids voor pubers Survivalgids voor brugklassers Op jezelf Naar de brugklas In de brugklas De brugklas door Brugklassers!
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 3
VERLIEFD OP JE LERAAR
Uitgeverij Ploegsma Amsterdam
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 4
Kijk ook op: www.ploegsma.nl www.cajacazemier.nl
/ / © Tekst: Caja Cazemier , Omslagontwerp: Annemieke Groenhuijzen Omslagbeeld: Getty Images Foto auteur: Bertus Molenbuur Het gedicht Zie je ik hou van je is geschreven door Herman Gorter (oorspronkelijk verschenen in Verzen, ) en is geciteerd uit G. Komrij, De Nederlandse Poëzie van de de en ste eeuw in en enige gedichten, Bert Bakker, Amsterdam, © Deze uitgave: Uitgeverij Ploegsma bv, Amsterdam Dit boek verscheen eerder bij Uitgeverij Van Holkema & Warendorf onder de titel Weerlicht Alle rechten voorbehouden.
Uitgeverij Ploegsma drukt haar boeken op papier met het FSC-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 5
1
Eindelijk bereikt Floor de straat waar Wouter woont. Als ze de hoek omslaat, botst ze tegen een muur van zonlicht. Het is belachelijk mooi weer vandaag. Ze hijgt, de hele weg van het station naar hier heeft ze zowat gerend. Wout, alsjeblieft, je moet thuis zijn. Je moet, je moet, je moet! Langzaam loopt ze verder, haar hart bonkt bang. Broers moeten er zijn als je ze nodig hebt. Op de stoep voor de smalle groene deur blijft ze staan. Zes verschillende naambordjes staren haar aan. Dan herkent ze dat van hem: ‘ x bellen’. Ze beklimt het trapje van drie treden en drukt op de bel. Wout, doe open! Het liefst had ze het door de straat gegild. Met een klik springt het slot open. Floor kijkt ongelovig naar de kier tussen de deur en haar hand die op de deurbel was blijven liggen. Hij is er! Dan duwt ze de deur snel verder open. In het schemerdonker boven aan de trap ziet ze iemand staan. ‘Wout?’ ‘Hallo, wie is daar?’ vraagt een onbekende stem. Ze schraapt haar keel. ‘Is... is Wout thuis?’ ‘Dan moet je drie keer bellen! Kom maar boven.’ Heeft ze dat niet gedaan? Ze doet de deur achter zich dicht. ‘Ik geloof wel dat hij er is,’ zegt de jongen als ze bijna boven is. ‘Weet je waar je moet zijn?’
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 6
‘Ja.’ Ze loopt de tweede trap op en klopt op Wouts deur. Een ogenblik later verschijnt zijn verbaasde gezicht. ‘Floor! Wat doe jij hier?’ Ze kijkt naar hem op, ze wil iets zeggen, maar er komt geen geluid. De woorden, die de hele tijd in haar hoofd tolden, zijn ineens verdwenen. ‘Wat is er met jou? Kom binnen!’ Zijn armen sluiten onmiddellijk om haar heen en dat maakt de tranen los die ze in de trein op weg hiernaartoe nog had kunnen bedwingen. ‘Zusje, zusje, wat is dit?’ Hij duwt haar in een stoel en geeft een zakdoekje. ‘Eerst maar thee?’ stelt hij voor. Floor knikt. Ze kan nog steeds niks zeggen. In het keukentje naast zijn kamer hoort ze hem bezig en die geluiden vermengen zich met de herinneringen aan de afgelopen dagen. Het wil maar niet stoppen, alles wat er gebeurd is, herhaalt zich in haar hoofd. Ze ziet het water voor zich; het water, de boot en de zwarte onweerswolken die langs de horizon werden geduwd door een plotseling aanwakkerende wind. Steeds weer datzelfde beeld. Michiel en zij, hun schoenen nat van het water dat over de bodem van de roeiboot klotste. De grapjes die hij daarover maakte. Zijn lachende ogen die haar niet loslieten. En Laurien, die later zei... dat... ‘Nog altijd twee suiker in je thee, Floor?’ Alles wat belangrijk voor me is, is weg. Ik ben alleen. Maar Wout... Misschien Wout... ‘Floortje? Suiker?’ Ze schrikt op. ‘Ja. Nee. Eentje maar.’ Er zijn meer beelden. Veel meer. Maar vooral dat ene
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 7
plaatje blijft hinderlijk voor haar ogen zweven. Michiel en zij. Verliefd op je leraar, hoe stom kun je zijn? Een invaller nog wel. Er is nóg een beeld dat maar niet van haar netvlies af wil. Van de klas: hoe ze kéken, lachten... Ze drukt de natte zakdoek tegen haar ogen. Misschien ziet ze Michiel nog één keer. Kan ze hem dan onder ogen komen? Hij had het vast gehoord, daar zou Laurien wel voor zorgen. Nee, ze durft niet meer naar school. Die blikken... Hoe moet ze nou verder? Was ze maar nooit meer bovengekomen, die middag. De woorden schieten door haar hoofd en buitelen geschrokken over elkaar. Ik wilde verdrinken. Ik wilde het echt. Misschien was het water een oplossing geweest. Ze wil ‘Nee...’ roepen, maar er komt alleen een vreemd soort snik uit haar keel. Dan staat Wout voor haar, die een grote mok thee in haar handen duwt. ‘Beginnen bij het begin,’ zegt hij.
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 8
2
Ze zaten voor schooltijd te praten in de hal, met hun ruggen tegen de kluisjes. Floor kreeg een elleboog van Laurien in haar zij. ‘Kijk! Dat is hem.’ Op haar beurt stootte Floor Esmée aan. Alle drie draaiden ze hun hoofd naar links, waar een onbekende jonge vent de hal van de school binnenkwam. Je zou hem gemakkelijk voor iemand uit de zesde houden zoals hij tussen de anderen liep, in een spijkerbroek en een leren jack. ‘Hoe weet je dat?’ vroeg Floor. Laurien haalde haar schouders op. ‘Als je vader leraar is en je hebt ook nog eens twee broers en een zus hier op school, weet je alles!’ antwoordde Esmée in haar plaats. ‘Ik ben benieuwd,’ zei Floor. ‘Welk uur?’ vroeg Laurien. ‘Hèhè,’ zei Esmée, ‘we zitten al honderd jaar in de derde, hoor. Je kent je rooster toch zeker wel?’ In -vwo zaten ze, en natuurlijk kende Laurien het rooster uit haar hoofd, het was tenslotte al mei! Maar ze zuchtte vol dramatiek: ‘Ik moet al zo veel uit mijn kop weten.’ Laurien sprong op, kromde haar rug als een kat en zei: ‘Daarstraks was de dochter van de bakker hier en die keek jou met smeltende ogen aan. En wat deed jij? Je stond d’r
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 9
na te zwammen in het deurgat met een bosje bloemen in je hand. In plaats van te doen wat elk verliefd dier in de natuur zou doen, d’r knuffelen en pakken, ben je als een waanzinnige de blaadjes van een bloem gaan tellen om te zien of ze van je hield.’ Op de meest onverwachte momenten droeg Laurien stukken tekst voor uit haar rol als Wijze Kater. Floor lachte. Laurien was de beste actrice van het schooltoneel. Toen zag Floor de nieuwe leraar uit het kamertje van de conciërge komen en de trap opgaan. ‘Toch jammer dat we nu geen tussenuur meer hebben.’ ‘Alles is beter dan Kloteman!’ zei Esmée. ‘Ik hoop dat hij lang wegblijft.’ ‘Ik ben dol op leuke jonge vervangers.’ Laurien, die weer was gaan zitten, keek in de richting van de trap. ‘Misschien is hij wel heel saai, die nieuwe,’ lachte Esmée. ‘Hij ziet er goed uit,’ zei Laurien. ‘Dat is alvast in zijn voordeel.’ Esmée snoof. ‘Ik zou me niet te veel laten afleiden. Jij moet nog een paar onvoldoendes wegwerken.’ ‘Ja...’ zuchtte Laurien. ‘Nog een paar weken kei- en keihard werken.’ Floor trok haar overeind. Zonder veel haast pakten ze hun tassen en liepen in de richting van het wiskundelokaal. Pas het vijfde uur hadden ze Nederlands. Met een vaag gevoel van spijt omdat er nu geen vrije uurtjes meer waren, zette Floor haar rugzak op de tafel bij het raam. Zij zat vooraan, naast Djura, een stil, onopvallend meisje van wie de ouders uit Bosnië kwamen. De nieuwe was er nog niet en Floor liep naar Laurien
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 10
en Esmée. Ton, Lauriens vriendje die natuurlijk naast Laurien zat, haalde speelkaarten tevoorschijn en deelde uit. Laurien pakte haar haarborstel. Gusta en Elisa zaten op hun tafeltje en gaven commentaar op het klaverjassen. Toen de nieuwe leraar binnenkwam, reageerde niemand. Alsof ze het afgesproken hebben, dacht Floor. Ze slenterde naar haar eigen plaats. Djura had haar boeken al op tafel. Floor ging naast haar zitten en keek naar de achterste bank, waar Laurien doorging met borstelen. Esmée zat met een vragende blik in haar donkere ogen naar haar René te seinen, ze was niet zo goed in klaverjassen. Uit de iPod van Rick klonk een strak ritme, en zijn hoofd schudde op en neer. Floor ging weer recht zitten. De vervanger had een groen overhemd aan met een blauw gilet erover en zijn ogen leken net zo groen als dat overhemd. Zijn donkere haar was kortgeknipt. Op zijn voorhoofd viel een krul, alsof de kapper vergeten had die weg te knippen. Hij was lang en hij leek jong, hij leek... Hoe oud zou hij zijn? Vier-, vijfentwintig misschien? Veel ouder kon haast niet. Met zijn handen in de zakken van zijn spijkerbroek keek hij de klas rond. Toen verzamelde Ton zijn kaarten, Elisa en Gusta gingen op hun stoelen zitten, Rick deed zijn iPod uit, Esmée maakte zich los uit de armen van René, nadat ze hem snel in zijn nek had gekust. Alleen Laurien deed nog twee, drie langzame halen door haar lange, blonde haar. De vervanger zweeg nog even, voordat hij een multomap uit zijn koffertje pakte. ‘De volgende keer dat ik hier binnenkom, zit iedereen op zijn plaats en heeft ie
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 11
dereen zijn boeken voor zich,’ – zijn blik gleed even langs de boeken van Djura – ‘zodat we direct kunnen beginnen.’ Iemand lachte. De ogen van de nieuwe flitsten zoekend in het rond en Floor zag dat hij met zijn handpalm langs zijn been streek. Daarna deed hij de map open. ‘Ik heet Michiel de Graaff, met dubbel f. Ik geef jullie tot de zomervakantie Nederlands, omdat meneer Kloosterman ziek is. Ik heb jullie namen hier op de plattegrond. Als iemand verkeerd zit, blijft hij de rest van het schooljaar de verkeerde cijfers incasseren.’ Weer werd er gesmoord gelachen. Ton en Kevin en enkele anderen ruilden van plaats. Nadat hij de namen had opgelezen, zei De Graaff: ‘Doe je boek maar open op bladzijde . We beginnen met hoofdstuk .’ Zijn stem trilde licht. ‘Tekst, bah,’ hoorde Floor Laurien duidelijk zeggen en even was er een hoop lawaai, alsof ze zich al te lang hadden moeten inhouden, maar daarna ging de klas aan het werk. De hele tijd keek Floor op naar de nieuwe, die afwisselend met over elkaar geslagen armen voor de klas stond en tussen de banken rondliep. Hij keek in hun schriften en legde soms iets uit. Ze hoopte dat hij ook bij haar zou blijven staan. Maar nee, hij liep door. Bij de bespreking van de vragen was de klas opvallend rustig. Toen de bel ging, probeerde De Graaff nog huiswerk op te geven, maar zijn stem was niet opgewassen tegen de explosie van lawaai die na ieder uur het klaslokaal vulde. Op de gang wachtten Laurien en Esmée. ‘Nou?’ vroeg Esmée.
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 12
‘Mooie blauwe ogen, hè?’ zei Laurien, terwijl ze naar het trappenhuis liepen. ‘Blauw? Groen zul je bedoelen!’ zei Floor. ‘Groen? Noem je dat groen?’ zei Esmée. ‘Typisch Floor,’ zei Laurien, ‘geen gevoel voor kleur.’ Esmée knikte. ‘Ik kon me niet op de tekst concentreren,’ zei Laurien. Ze draaide met haar ogen en legde haar rechterhand op haar linkerborst. ‘Mijn hart ging twintig keer zo snel. Wat een stuk!’ Esmée knikte alweer. Floor bleef staan. Laurien overdreef weer eens. ‘Ik moet nog even naar de wc, ik zie jullie zo wel,’ zei ze en ze liep terug, de gang weer in. In de deuropening van lokaal stond Michiel de Graaff. Hij keek. Snel liep ze door.
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 13
3
Toen ze ’s middags thuiskwam, bleef Floor even in het halletje staan voor ze verder het huis in liep. Over haar schouder gleed het zonlicht door de glas-in-loodruitjes van de voordeur naar binnen en viel op de vloer van het tochtportaal uiteen in een ingewikkeld patroon. Ze keek ernaar. Wat voor dag is het vandaag? Woensdag, dacht ze. Dus geen pianoles en geen dansles. Het was alsof ze zich in dat ene moment moest wapenen tegen de eenzaamheid van het grote, zwijgende huis. Ze wilde niet opzij kijken, maar het gebeurde toch. En vanaf de spiegel keek ze terug. Nu ze contact had, kon ze beter bestuderen wat voor indruk ze vandaag gemaakt moest hebben. Geen beste. Bleke huid, haar haar een beetje vet. Hier staat Floortje Flets, zou Wout plagend zeggen. Ze haalde haar vingers door het lange steile haar. Ze wilde dat ze het vanmorgen had gewassen. Dat ze zo klein was, viel niet op in de spiegel. Floor hing haar jas op en ging voor de grote spiegel staan. Haar spiegelbeeld wipte omhoog op haar tenen en zette een hoed van haar vader op. Hoe kijkt een notaris? Zo? Of zo? Daarna ging ze weer op haar platte voeten staan en vouwde een sjaaltje van haar moeder om haar hals. En zo kijkt een chemicus. Hoe zou een moeder kijken die met een kop thee zit te
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 14
wachten? Zo? Nee, meer zo. Nee, dat lijkt ook niet. Ze zou eens beter op Esmées moeder moeten letten als ze na school met Esmée meeging. Ze deed de tochtdeur open en riep: ‘Dag stilte, ik ben er weer, je mag naar huis!’ In de keuken maakte ze een pak appelsap open en ze nam de koektrommel mee naar de kamer, waar ze de radio aanzette. Maar de stilte liet zich niet zo gemakkelijk verdrijven. Ze miste hem nog elke dag, ook al woonde hij al eeuwen niet meer thuis: grote, lieve Wout tegen wie ze torenhoog opkeek en die altijd voor haar zorgde als ze uit school kwam. ‘Je moet pap en mam niet missen, Floortje,’ had hij ooit een keer gezegd. ‘Vanavond komen ze zich weer met ons bemoeien, nu hebben we het rijk alleen. Geweldig toch?’ Ja, met z’n tweeën was het fijn. Ze nam nog een koekje. Dat bemoeien klopte natuurlijk niet. Ze zag haar ouders voor zich zoals ze ’s avonds in de kamer zaten, áls ze thuis waren tenminste: haar moeder druk met brieven schrijven, haar administratie en haar vrijwilligerswerk voor Amnesty. En haar vader achter de krant. Als die uit was, ging hij ook naar boven, naar zijn werkkamer. Allebei hun eigen wereld, hun eigen bezigheden. Was het ooit anders geweest? Toen de koektrommel leeg was, legde ze haar schoolboeken op tafel. Geen huiswerk voor Nederlands dus, de rest had ze bijna af, dan kon ze vast aan haar proefwerk geschiedenis beginnen. Esmée zei altijd: ‘Makkelijk als je zo goed kunt leren. Dan hoef je niet zo veel tijd aan die
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 15
stomme school te besteden.’ Maar toevallig vond Floor school wel leuk. Alleen vandaag... Ze stond op en liep een rondje om de tafel, streek met haar wijsvinger over de ruggen van de boeken in de boekenkast, speelde een half liedje op de piano, zette de televisie aan en weer uit en bleef ten slotte een poosje voor het raam naar buiten kijken. Saai! Het was allemaal zo saai! Ze draaide zich om en schopte haar schoenen uit. Een raakte een plant, waardoor de pot omviel. De plant ernaast wankelde, maar bleef rechtop staan. Ze stak haar tong uit tegen de omgevallen pot. Onder haar huid kriebelde een onrustig verlangen. Haar ogen gleden door de kamer, langs de vazen, kandelaars, lampen, beeldjes, de piano; langs de muren waar kleurige schilderijen achter glas elkaar weerspiegelden. Haar ouders hadden veel geld. Zij kreeg ook veel zakgeld. Ze zou massa’s dvd’s of cd’s kunnen kopen. Of kleren. Of wiet. En dat samen met Laurien oproken. Of hele dure makeup en die samen met Esmée op hun gezichten smeren. Ze kon hier iedereen uitnodigen die ze maar wilde en een feestje bouwen; Laurien had het vaak genoeg voorgesteld. Dan was het toch haar eigen schuld dat het leven saai was? Maar die dingen wilde ze allemaal niet! Ze wilde dat het weer was als vroeger, toen Wout nog thuis woonde. Ze liep naar boven. Doelloos liep ze van de ene kamer naar de andere. Dat deed ze vaker als ze zich grijs voelde. Ze snuffelde in de slaapkamer van haar ouders, ging naar Wouts oude kamer, waar nog wat meubels op hem stonden te wachten, en rommelde in het bureau van haar vader. Alles lachte haar uit. Ze ging op haar vaders bu
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 16
reaustoel zitten, nam de telefoon in haar hand en dacht na. Wie kon ze bellen? Laurien was er niet, die had toneel. Elisa? Nee, geen zin. Toen toetste ze Esmées nummer, maar die nam niet op. Sinds die verkering had met René, liet ze haar mobiel wel vaker bellen. Floor bekeek de foto van haar moeder die al zolang ze zich kon herinneren op haar vaders bureau stond. Het was een piepjonge moeder in een joggingpak en gymschoenen, en haar haren waren verwaaid. Ze had vrolijke ogen, vol jeugd en zon. Had haar moeder ook een foto van haar man op haar bureau? Floor liep naar de werkkamer van haar moeder, maar wist het antwoord al. Er stonden wel een paar babyfoto’s van Wout en haar. Waarom had ze nooit de moeite genomen die te vervangen? Floor ging weer naar haar vaders werkkamer, daar voelde ze zich prettiger. Het was een grote zonnige kamer, met oude leren stoelen die lekker roken. De kamer was altijd opgeruimd, net als haar eigen kamer. Beneden, en op haar moeders kamer, was het meestal een bende. Wouts kamer was ook altijd rommelig. Pap, mam, Wout en ik. Ze zette haar vaders computer aan en starte Word op. Wie ben ik? Waarom is het hier zo stil? Ze wiste de regel en typte vervolgens: Het meisje zat alleen in het grote huis. Ze had wel ouders, maar die werkten de hele dag. Ze had een broer, maar die studeerde in Amsterdam. Ze had ook vriendinnen, maar die
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 17
hadden het druk met zichzelf. Ze had een hoop speelgoed, maar daar voelde ze zich te oud voor. Ze verveelde zich. Ze verveelde zich te pletter. Ze zou meer huiswerk willen, maar dan zouden haar vriendinnen naar hun voorhoofd wijzen. Er gebeurde nooit wat! De bel ging. Nee, Floor wilde de tekst niet opslaan. Ze zette de computer uit en ging naar beneden. Door het ruitje in de voordeur zag ze Laurien staan, die ongeduldig nog een keer op de bel drukte. ‘Hèhè,’ zei Laurien, ‘dat duurde lang.’ ‘Ik was net aan een boek begonnen, ik ga een boek schrijven,’ legde Floor uit. Was dat waar? Dan had ze het beter op kunnen slaan. Nee, verder dan wat verhaaltjes kwam ze niet. En zeker niet op haar vaders computer. ‘Maar kom binnen.’ Terwijl Laurien zich in de kamer op de bank liet vallen, begon ze te snotteren. ‘Wat is er?’ vroeg Floor. ‘Heb je een zakdoek voor me?’ Floor pakte de doos met tissues. ‘Ging toneel niet goed?’ ‘Jawel.’ ‘Nou, wat is er dan?’ Laurien frommelde de tissue die ze net had gepakt in elkaar. ‘Je zult het wel raar vinden...’ Floor keek naar Lauriens zenuwachtige vingers. Ze kende Laurien, die maakte altijd overal een drama van. ‘Welnee, zeg het maar.’
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 18
‘Heb je gisteravond Tegenwind gezien, die serie met allemaal kinderen in de hoofdrol?’ ‘Ja, tuurlijk.’ ‘Ja... en... ik...’ Opnieuw tranen. Laurien rukte een stuk of vijf, zes tissues uit de doos. ‘Ik word er soms helemaal gek van!’ bibberde haar stem. ‘Waarom hebben zij wel dat geluk en ik niet? Ik weet zeker dat ik het ook kan! Ik speel net zo goed. Béter zelfs!’ ‘Ja, jij bent ook goed.’ ‘Maar mij vragen ze niet. Ik wéét dat ik het kan! Ik wil niet alleen maar op een schoolpodium staan!’ ‘Nou, als je zo goed bent, word je heus wel beroemd later.’ ‘Ja... dat zegt mijn moeder ook. Maar ik wil het niet later, ik wil het nú!’ Floor lachte om het verongelijkte gezicht van Laurien. ‘Misschien hebben die kinderen vaders of moeders of tantes bij de televisie. Je wordt heus niet zomaar gevraagd voor een tv-serie. Misschien is er wel een speciaal castingbureau voor de tv. Als ik jou was, zou ik eens informeren. En later natuurlijk de toneelschool.’ ‘Later... Dat duurt nog zo lang.’ Later, ja. Later duurt nog lang. Laurien mocht ernaar verlangen, zij ook. Dan ging ze, net als Wout en misschien wel bij Wout, op kamers wonen en studeren. Dan was ze niet meer zo vaak alleen thuis. Floor stond op om cola te halen. In de keuken dacht ze aan de woorden die ze daarstraks had getypt: Wie ben ik? Waarom is het hier zo stil? Ze wilde erover praten dat ze zo onrustig was de laatste
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 19
tijd, maar zou Laurien haar begrijpen? ‘Doe niet zo vaag.’ Zoiets zou ze vast zeggen. Toen het glas cola leeg was, zuchtte Laurien voor de laatste keer en zei: ‘Ik vond hem wel leuk, die nieuwe.’ ‘Mmmm.’ ‘Jij niet dan?’ Laurien keek op. ‘Hij had wel iets.’ ‘Ja.’ ‘Mooie stem.’ ‘Hm-hm.’ ‘Misschien wil hij wel invallen voor Bastiaan, de lakei in ons stuk. Hij heeft zijn enkel verzwikt, de sukkel. Het is niet duidelijk of hij op tijd weer rondhuppelt. Hij valt in elk geval niet op tussen de spelers van het leerlingentoneel, onze Michiel de Graaff.’ ‘Met dubbel f!’ grinnikte Floor. ‘Met dubbel f!’ lachte Laurien. Ze schrok. ‘Al bijna zes uur, ik moet naar huis, we gaan zo eten.’ Even later keek Floor Laurien na die de straat uit fietste. Een vervelend gevoel zeurde in haar maag. In een poging dat te verdrijven, gooide ze de deur met een klap dicht. De lucht die zich verplaatste streek koel langs haar verhitte gezicht. Het glas van de tochtdeur rammelde. Haar maag ook. ‘Ik ga vast koken,’ zei ze tegen haar spiegelbeeld, dat even stom bleef als zijzelf. Toen ging ze naar de keuken en woog rijst af voor drie personen.
10018_Verliefd op leraar
16-03-2010
14:24
Pagina 20
4
‘Wat moet ik nou?’ vraagt Floor met een piepstem aan Wout. Zijn lichtblauwe ogen kijken haar aan. ‘Kom eerst maar eens tot jezelf. Neem een douche, ga lekker zitten lezen, bel pap en mam dat je vannacht hier blijft. We gaan samen ergens wat eten en praten dan verder. Ik heb college, Floortje, ik ben al te laat...’ Hij staat op en stopt een paar boeken in een tas. ‘Vanavond of morgen, als je kalmer bent, zie je alles anders. Ik moet weg. Sorry.’ Wout legt zijn handen op haar schouders en geeft een kus op haar voorhoofd. Floor lacht door haar tranen heen. Liever wil ze zijn armen nog even om zich heen voelen. Alleen blijft ze achter. Ze heeft aan één stuk tegen Wout zitten praten, het hele verhaal heeft ze eruit gegooid. Moe is ze nu, uitgeput bijna. Maar ook een beetje opgelucht. ‘Hij heeft me altijd geholpen, hij zal me nu ook helpen,’ zegt ze hardop. Er komt geen antwoord. De tafel, de studieboeken, de pennen en markers die erop liggen, de vuile koffiekopjes, de stapel computerspellen in de vensterbank, de kranten op de vloer en de stoel waarop hij net zat, alles blijft stil. Tot jezelf komen. Dat is gemakkelijk gezegd. Wie ben ik? En waar ben ik?
