ZWAItTKOl» DR.OOGSNAMPOON. NDEUWE HAVBANK Postgiro No SCHIEDAM

'

Q. J. QRAAUW, Boekh. Keizersgr. 168, Amsterdam C, Telef. 44606, Postrek. 48605, Gemeente Giro G 2021

KOOPT VOOR U ZELF EN VOOR UW VRIENDEN EEN GOED BOEK!!!! Tot de beste en meest gezochte lectuur behooren in de eerste plaats de schitterende romans van de veel gelezen romanschrijfster

G. VAN NES-UILKENS Wij hebben het genoegen hierbij U een keur van 6 boeken uit haar werken aan te bieden en wel:

i. Duikelaartie lm**mmm*M

0e

Dochtervan

2. in9" Ivl Duikelaartje

m

I JU:

3. Lichte Vensters 4. Het Verlaten Eibersnest

s. De Jonge Jaren van de Bergmannetjes VAN DEZE 6 OORSPRONKELIJKE ROMANS 18 DE PRIJS ff. 19.50 Betaalbaar in maandelijksche termijnen van f. 1.50 of meer naar verkiezing. DUIKELAARTJE. Een mooi boek, waarvan men gaat houden, terwy'l men het leest. Rottcrd. Nieuwsblad. Een' mooie, goed geschreven, ernstige roman.

K

Het Vaderland. De taal van het boek is boeiend van het begin tot eind. Dordrechtsche Crt. INGRID, de Dochter van Duikelaartje. Een fün en sterk boek, vol ernst en humor ook, dat ons wellicht niet altüd teekent menschen zooals zö zgn, maar wel looals zü worden moeten en zooals wö zelf zouden willen zün. TONY DE BIDDER in „De Stroom". Dit verhaal is op het precies-juiste peil gehouden: niet te zwaar en niet te oppervlakkig. Een boeiend en bijzonder boek! JEANNE KLOOS—REYNEKE v. STUWE In „De Nwe Gids". LICHTE VENSTERS. Lichte vensters — waarmee de schrijfster de verlichte vensters der Olmenhoeve bedoelt — toont ons het leven van Ingrid als practisch werkende vrouw. Dacht men wellicht na lezing van Ingrid, dat haar ambities den socialen kant op zouden gaan, hierin wordt ons beschreven, dat deze plaats niet die is voor ten vrouw zooals zvf, met een ruim, teeder voelend hart en zü,

hoewel na langen strijd, besluit den man harer keuze te volgen. HET VERLATEN EIBERSNEST. Alles te zamen is het een frisch en eenvoudig boek, dat onopjesmukt en fleurig van een echt Hollandsch gezin vertelt en voor vele jonge meisjes en vrouwen een heel wat aanbevelenswaardiger lectuur zal zijn dan veel vertaalde ongezondigheid. MARIE SCHMITZ in de N. R. Ct. Een familieroman, zooals men niet vaak in handen krügt, vlot geschreven, vol gezonden humor, een stukje werkelijkheid. De Blijde Wereld.

DE JONGE JAREN VAN DE BERGMANNETJES. Epn boek van edele harmonie en groote eenheid. Van dit boek moet per se een goede invloed uitgaan. Prov. Geld. en Nijm. Crt. Een prettig boek, een eenvoudig verhaal van het wel en wee van een domineesgezin, onderhoudend geschreven, met prachtig doorgevoerde karakterteekening en met pareltjes van den kostelüksten humor. Twentseh Dagblad „Tubantia". Een prettig en krachtig gezond boek.

DEGEHEELE

Deli Courant-

SERIE

5 deelen, gebonden in linnen banden, wordt geleverd voorden prijs van

I 19»30

OM EEN IEDER IN DE GELEGENHEID TE STELLEN ZICH DEZE SERIE PRACHTROMANS AAN TE SCHAFFEN, BIEDEN WIJ DEZE SERIE AAN TEGEN MAANDELIJKSCHE TERMIJNEN VAN F 1.50 OF MEER NAAR VERKIEZING, DE GEHEELE SERIE VAN 5 DEELEN WORDT ONMIDDELLIJK NA ONTVANGST VAN ONDERSTAAND BESTELBILJET FRANCO TOEGEZONDEN. ALLE BOEKEN ZIJN OOK AFZONDERLIJK VERKRIJGBAAR. BESTELBILJET

Ondergeteekende wenscht franco te ontvangen van G. J. GRAAUW, Boekhandelaar, Keizersgracht 168, Amsterdam (C), Telefoon 44505, Postgirorekening 48605, Gern. Giro G 2021, 5 DEELEN „VAN NES-UILKENS" AANBIEDING, gebonden in linnen banden voor den prijs van ƒ 19.50, betaalbaar in maandelijksche termijnen van ƒ 1.50 of meer naar verkiezing. Naam: Beroep: .Woonplaats:

Red. en Adm. Oalgewater 22 Leiden. Tel. 700 Postrekening 41880

Verschijnt wekelijks — PrQs per kwartaal f. 1.05.

-

/..v

EEN UURTJE MET LIANE HÄID Vrijkaarten voor den schouwburg en na afloop gaan dansen. - Wat doe ik met mijn haar, dat weer vet is en in het geheel niet goed zit? Wasschen is uitgesloten! Hoera! Met DROOGSHAMPOON bepoederen en goed uitborstelen. - In drie minuten is het haar ontvet en glanst. En wasschen komt toch eerst Vrijdag aan de beurt - met Zwartkop Shampoon natuurlijk. En tusschentijds

ZWAItTKOl» DR.OOGSNAMPOON slechts bepoederen en borstelen. - Gereed voor het gebruik in de bekende achthoekige doos! VOOR NEDERLAND EN K O L O N I È N: C. F. VAN D IJ L & Z O O N , D O R D R E C H T

l@IL©ilDaim@iDi

BLEËKZUCHT en alle daaruit voortvloeiend^ ZWAKTETOESTAN DEN

Dr. H. Nanning's HAEMOFERRIN (Staalhaematogeen). Uitstekend bloedvormend versterkinirsmiddel. f2.60 -per /, fl. Aangrenaam van smaak, fl.60 per '/2 fl. Dr. H. NANNINQs Pharm. Chem. Fabriek, Den Haas'

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

PJMN©;Kä"-äIB?II_

ELE

' HET MELKDIÈET VOOR DE HUID s Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig- bemerken.

dat Uw teint gezond. Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaan* doeningen verdwijnen

Wat doet men als journalist, als een piccolo van „Hotel de l'Europe" te Amsterdam opbelt en vraagt: „Mijnheer, kunt u me ook den waren naam van de filmster Liane Haid zeggen?" Men neemt natuurlijk den eersten den besten trein naar Amsterdam, gaat naar „Hotel de l'Europe", geeft zijn kaartje af en vraagt hoe laat het mevrouw Liane Haid gelegen komt, den verslaggever van „Het Weekblad Gnema en Theater" te ontvangen. En in dit geval had ondergeteekende succes: „Om drie uur zal mevrouw u gaarne ontvangen". Het eerste wat ik constateerde was, dat Liane „pünktlich" is. De derde klokslag van den Munttoren galmde nog na in de stille hall van het hotel, toen het slanke figuurtje van deze sterre uit de lift stapte en mij begroette met de vriendelijke woorden: „Ik ben blij, dat u gekomen bent. Ik had u reeds lang eens willen schrijven hoe enthousiast ik over de keurige verzorging van „Het Weekblad Cinema en Theater" ben. Ik lees het in Berlijn geregeld. Ik had u werkelijk willen schrijven, maar u begrijpt, men heeft zoo razend veel te doen." Ik begreep en waardeerde ten volle het goede voornemen. Het tweede dat ik constateerde was: Eindelijk eens een filmster, die in het werkelijke leven nog knapper is dan op het witte doek. Een zeldzaam voorkomend verschijnsel. Wij babbelen. Eerst natuurlijk over Amsterdam. Mevrouw is voor den eersten keer in ons land, vindt alles „entzückend-sauber" en vooral „ruhig". Koestert natuurlijk het plan, even het Rijksmuseum als wel Marken met een bezoek te vereeren. Daarna, als het kan, n«g een paar dagen naar Noordwijk. „Want ik ben hier maar op de doorreis en zou dolgraag een paar dagen rust nemen. Ik ben een beetje overwerkt!" Terwijl ze op haar kopje koffie wijst: „Dit is eigenlijk vergif voor mij. Mijn „Herzchen" is een beetje aangedaan, maar je kan een Wienerin toch niet verbieden koffie te drinken. En uw Hollandsche koffie herinnert mij aan mijn Heimat. In Duitschland drink ik nooit koffie". Hebt u wel eens koffie bij onze Oostelijke buren gedronken? Zoo ja, dan zult u Liane's voorkeur voor onze koffie begrijpen. Ons gesprek kwam nu op de film. „Dit voorjaar speelde ik één keer tooneel en wel het stuk „Meine Schwester und ich". Het was de eerste en tot nu toe ook de laatste maal. Ik had de gebruikelijke plankenkoorts, maar bracht het er goed af. Mijn eerste groote filmsucces was in de Richard Oswald-film „Lady Hamilton" met Conrad Veidt in de mannelijke hoofdrol. Ik vestigde hierdoor de aandacht van den Duitschen filmmagnaat Paul Davidson op mij en hij engageerde mij voor de rolprent „Schlagendes Wetter" (in ons land opgevoerd onder den titel „Bange Nachten''). Ik speelde onder regie van den eminenten regisseur Karl Grune; mijn partner was Eugen Klopfer. In begin 1923 kreeg ik een aanbieding naar Amerika, maar daar had ik geen idee in, want ik was verliefd en gaf de voorkeur aan een huwelijk met Baron Haymerle. En ik heb er heusch geen spijt van gehad, want ik ben nóg razend gelukkig!" Voor een filmster haast ongeloofelijk, maar wie Liane ziet móet het wel gelooven. „Na mijn huwelijk trok ik me geheel van de film terug, doch in 1924 werd het mij weer te machtig en nam ik opnieuw een engagement aan. Ik speelde toen eerst in de Ufa-film „Ich liebe Dich", onder regie van Paul Ludwig Stein: mijn partners waren Alfons Fryland, Anny Ondra, ' Harry Hardt en Fritz Alberti. Een jaar later filmde ik onder regie van denzelfden regisseur in „Liebesfeuer" (in Nederland vertoond onder den titel „Doodendans"), hierin speelde Walter Rilla mede. In 1925 oogstte ik weer groot succes en wel in „Die Brüder Schellenberg", een film, die vervaardigd was onder regie van Karl Grune, met Lil Dagover en Conrad Veidt. In deze rolprent maakte ik ook met uw landgenoot Henrie de Vries kennis." Inderdaad, mevrouw Haymerle schijnt over een zeer goed herinneringsvermogen te beschikken. „In 1926 volgde een rolprent onder regie van Hanns Schwarz, en wel „Die Csardasfürstin"' naar de bekende operette van Emmerich Kalman. Mijn partner was Oskar Marion. Voor de Defu, een maatschappij, die thans reeds ter ziele is, speelde ik in „Zwei rote Rosen", onder regie van Robert Land. Daarna volgde mijn laatste stomme film, EEN AARDIGE JEUGDFOTO n.1. de millioenen-film der Emelka

„ Marquis Dion". Is deze mooie rolprent, waarin ik een mannerol vervul, ook hier gespeeld?" Deze vraag moest ik ontkennend beantwoorden; helaas, want deze film ster lijkt mij voor een travesti-rol buitengewoon geschikt. „Toen kwam mijn eerste toonfilm. Joe May engageerde mij voor de Ufatoon-film „Der Unsterbliche Lump". Ik werkte naast Gustav Fröhlich en Adalbert von Schlettow onder regie van Gustav Ucicky; deze kunstfilm was voor mij een openbaring". Ik waag de vraag, of zij deze film uit cinematographisch oogpunt eigenlijk niet mooier vond dan haar latere succeswerk „Das Lied ist aus", een film, die in ons land een weergaloos succes behaalde. ,Ja en neen," is Liane's diplomatiek antwoord. „In dezen slechten tijd is het toch al veel tfTaard, als men het publiek in den bioscoop een tijd lang zijn zorgen kan doen vergeten, en dat heb ik met mijn creatie in „Das Lied ist aus" toch bereikt. En dat is voor mij een groote voldoening". Ik laat in het midden of dit het doel van de film is, maar men kan toch een charmant persoontje als dit baronesje niet tegenspreken en vraag daarom maar naar haar toekomstplannen. „Na „Opernredoute" en „Die Cousine aus Warschau" maakte ik nog „Männer um Lucie" en „Schatten der Manege". Aan mijn film met Crock wil ik liever niet terugdenken. Wat ik zal gaan doen weet ik nog niet. Amerika lokt me niet, ik heb het in Duitschland veel te goed. En als ik denk, wat er van de Duitschc filmsterren in Hollywood terecht is gekomen, neen, dank u wel. Dan maar zonder dollars! Onlangs zag ik in Londen nog een nieuwe Lubitschfilm, gemaakt naar de bekende operette „Walsdroom". Maurice Chevalier speelde de mannelijke hoofdrol; hij was charmant, maar de goede Ernst Lubitsch is als regisseur geheel veramerikaanscht. Hij laat b.v. de prinses vechten met Franzi. Weet u, dat het eenmaal Lubitsch zijn ideaal was, mij Franzi in „Walsdroom" te laten spelen? Mijn costuums liggen nog kant en klaar in Berlijn. Ze zullen er wel blijven liggen tot de motten ze hebben opgegeten!" Een blik op de klok toont me, dat ik al veel tijd van deze werkzame barones in beslag heb genomen en met een bescheiden „Frag' nicht warum ich gehe" neem ik afscheid van een der charmantste filmsterren van dezen tijd. ERIC WINTER.

REIST NOOIT PER TREIN. TRAM. AUTOBUS. ENZ. zonder onze populaire A.O.-POLIS

— 2 —

Per f 5000.— bij overlijden / „ f 10000.— bij invaliditeit „ f 3000.— bij ged. invaliditeit ) RISICO OAAT DIRECT IN

Jaarpremie slechts f 2.50 Zegelkosten /"O.SO DOE HET NUI - 3 -

F*SS?r'^'r;'i

^l■'

:■

ar-iTrm

""'

NDEUWE HAVBANK Postgiro No. 10154

SCHIEDAM

■

■'

.■-

:■

■■'.::■■

A

DE ROLLEN OMGEKEERD „Josél Ik woid zoo raar/ De kamer is ..." — Er klonk een doffe slag en toen, plotseling, begon Ortiz schor te lachen. ET volgde het geluid van een stoel, die achteruit geschoven werd en op hetzelfde oogenblik duwde Miguel het gordUn weg en trok zUn revolver. „Handen op. Ortiz I" riep hij.

M

et een verveelden blik keek Miguel Loros door. de ramen van het Hotel del Mundo naar den schitterend-blauwen oceaan. Het was hem duidelijk aan te zien, dat hij niet voor zijn plezier in het kleine kustplaatsje Deseado vertoefde. Miguel hield van Argentinië, waar hij was geboren en waar hij belangrijke bezittingen had. Als een verandering na zijn langjarig verblijf in Europa was de zeereis van Liverpool naar Buenos Aires werkelijk aangenaam geweest en van zijn verblijf in de Argentijnsche hoofdstad had hij volop genoten, maar Deseado was anders. Deseado was heet, dor en onbehaaglijk, en zijn houten huizen met de getraliede vensters leken wel kleine gevangenissen. Het plaatsje lag als het ware op den rand der beschaving; aan den eenen kant strekte zich de oceaan uit, aan den anderen kant de woestijn, de campo, waar op een vierkanten kilometer één schaap nauwelijks voldoende voedsel vond, en waar men twintig kilometer en meer kon afleggen zonder een boom of een struik te vinden. Miguel geeuwde en keek gedachteloos naar een muskiet, die tegen het raam kroop. Nog een week diende hij in Deseado te blijven; nèg een week met een afgespeelde, valsche hotelpiano als de beste verstrooiing, die te bekennen was ên met als eenig alternatief de estancieros, met hun eeuwig gepraat over vee, schapenwol, den nieuwen spoorweg en de wisselkoersen. Met een gewild resoluut gebaar draaide Miguel zich om teneinde weer naar de piano te gaan, welke men als een blijk van groote hoffelijkheid uit de eetzaal van het hotel naar zijn kamer had getransporteerd, toen er getikt werd. Een bediende van het hotel trad binnen. „Wil de senor een bezoeker ontvangen ?" vroeg de man. Miguel wuifde zich met een zakdoek wat koelte toe. „Ik wil iedereen ontvangen, amigo. Wie is het ?" De bediende zette een ernstig gezicht en antwoordde bijna fluisterend: „De Senor Commandante Pietro Tarde." „Prachtig 1 Als-ie me komt arresteeren, is het tenminste wat anders 1 Laat hem naar boven komen!" De bediende keek verbaasd. Zóó had hij nog nooit over het hoofd der politie van Deseado hooren spreken. „Muy buen, senor," antwoordde hij toen, maakte een buiging en verdween. „En," riep Miguel hem na, „laat wat koels boven brengen om te drinken I En heel veel ijs, denker aan!" .

».::.i.Hai..M»< i,ligii«(lW.i.
ini.irUB'Miltithiiii.ii-l

'■

•J,"';'

•"I"^1

'...—'.'-uinj!'^ 'n

'..I. I., ..,*..».

EEN SPANNEND VERHAAL, BOEIEND VAN BEGIN TOT EIND DOOR

D'ALVAREZ

Eenige oogenblikken later kwam een zware man, met breede vierkante schouders en gitzwarte, glinsterende oogen de kamer binnen. „De commandante?" vroeg Miguel. „Neemt u plaats als u wilt. Mijn kamer is tot uw dispositie, cahallero! Kan ik u dienen met een glas limonade met ijs ? Men moet hier wel van alles doen om koel te blijven!" „Met zeer ved. genoegen, cahallero."

Pietro Tarde zonk in een stoel, terwijl hij een zwaren leeren holster, waarin een revolver zat, een wat gemakkelijker plaatsje op zijn heup gaf. „Dat ik niet reeds gisteren een bezoek aan den zeer geëerden senor Loros heb gebracht," zei hij toen, „komt alleen, doordat zeer belangrijke zaken mij daarin hebben verhinderd. Wij zijn in Deseado zeer trotsch op u, senor, vooral degenen, die verantwoordelijk zijn

oi£ STAR JKmjuair ILES. Regisseur Harry Beaümont repeteert met Joan Crawford een scène van ,,Our Blushing Brides", een M.G.M.-film, waarin zij de hoofdrol vervult.

voor de orde ia het district en de naleving van de wet. Wij hebben veel gelezen in de couranten hier van uw werk in Europa; Argentinië kan er trotsch op zijn, u tot haar zonen te mogen rekenen." Hieronder ziet ge een zoog-enaamd Uneksch kruis afgrebeeld. De vraag- hier- gelieve in dit geval beide oplossingen De commandante streek met zijn bij is: ziet ge kans, deze figuur in vijf op een apart velletje papier te schrijven korte, dikke vingers zijn snorretje op en beide van volledigen naam en adres te stukken te knippen, zóó, dat ge met die voorzien. Zijn donkere oogen schitterden van trots stukken een zuiver vierkant kunt leggen? over zijn speechje. OPLOSSING VAN DE Miguel boog even zijn hoofd, en drukte er toen zijn voldoening over KRUISWOORD-ROZET uit dat Deseado, Buenos Aires, ja De woorden, welke in de kruiswoordzelfs heel Argentinië zoo met hem inrozet (zie opgave in No. 395 van ons genomen was, maar waarschuwde er blad) moeten worden gevormd, zijn: nadrukkelijk voor, de geringe successen, In den cirkel: flesschenspoeler. welke hij in den strijd tegen de misVerticaal: snerkte. daad had mogen boeken, niet te overHorizontaal: flarden. drijven I Naar men beweert, danken we deze puzzle aan de Hindoes, die haar ongeveer duizend Er volgden nu tien minuten, welke jaar vóór onze jaartelling bedachten. Nieuw geheel gewijd waren aan een bijna Oosis ze dus niet, maar interessant zeker! tersche hoffelijkheid, en die volgens Argentijnsche étiquette noodwendig zijn Onder hen, die ons een goede oplossing alvorens men tot een zakelijk onderzenden vóór 15 September, verloten we een houd kan komen. prijs van f. 2.50, benevens drie aardige troostprijzen. De kellner bracht citroen, mineraalwater en ijs en ging toen heen. De comMen gelieve te adresseeren: Redactie mandante sprak nog steeds van Mi„Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden Mejuffrouw A. Koerselman te Deventer guels beroemdheid en de daden, waaren op de envelop of briefkaart duidelijk werd winnares van den hoofdprijs. aan hij deze te danken had. te vermelden: Ons Puzzle-hoekje No. 398. „Het verijdelen van misdaden, dat is De troostprijzen werden toegewezen aan: Men kan het antwoord op deze puzzle mevrouw het toch, waar u zich speciaal op toeDe Tombe te Leiden; den heer desgewenscht tegelijk inzenden met dat legt, is het niet, senorl Zéér, zeer S. Marrink te Groningen en mejuffrouw op onze Wekelijksche Vraag, doch men verstandig, senor\ Wat zou het er treuR. Colin te Leiden. rig uitzifen, indien de wet, en zij, die haar moeten helpen handhaven, alleen maar konden straffen! De beste cri„Graag citroen! 's Morgens raak ik „Ja, senor, niets minder dan een minalisten zijn reeds lang tot de overnooit alcohol aan. Dat zou bij dit moord, daar ben ik heilig van overklimaat erg slecht zijn." tuiging gekomen, dat het verijdelen van een misdaad veel en vèèl beter is dan Pietro Tarde dronk van zijn kwast eu tuigd! En ik vergis me niet licht in een haar te bestraffen I En u hebt gelijk maakte aanstalten om tot het doel van dergelijk geval. Het slachtoffer zal de directeur van de Deseado-Bank zijn — zijn bezoek te komen. volkomen gelijk, dat u zich hierin speMisschien hebt u wel gehoord, dat er cialiseert. Misdaad, senor, is een ge„Het is omdat u zich interesseert voor een paar maanden geleden een nieuwe volg, geen oorzaak, en om een gevolg het venjdekn van misdaden, senor dli e cteur ; uit Barcelona is gekomen?" T te kunnen bestrijden, moet men de Loros, dat ik zoo vrij ben geweest naar Miguel knikte. „Heet hij niet Ortiz, en u toe te komen," zei hij. oorzaak, den oorsprong wegnemen . . ." heeft hij geen roode haren?" Miguel, die bezig was met citroen en Miguel wierp den ander een snellen „Ja, José Ortiz. Een nette, goeie ijs, deed pogingen om een geeuw achblik toe. „Zoo, ' zei hij toen. „Bent u ter zijn vnje hand te verbergen. bang, dat er een misdaad zal gebeuren > kerel, behalve misschien voor zijn ondergeschikten, die hard moeten werken „Ik geloof, dat Balzac reeds heeft Parbleu! Ik dacht dat het daar te heet en met veel bij hem verdienen! Maar voor was hier!" uitgemaakt, dat een misdaad eigenlijk hij werkt zelf ook hard en, senor" een gevolg is van een verkeerde con„Daar is het nóóit te heet voor vervolgde Pietro Tarde bijna fluisteclusie," zei hij toen, min of meer spotsenor," antwoordde Pietro Tarde Hij rend, „wat hier vooral zooveel waard tend „Een vergissing dus, ontstaan, zweeg even, en Miguel keek hem" af- is: hij is niet om te koopenl" doordat degcen, die haar beging, niet wachtend aan. „Ik voor mij," vervolgde Miguel glimlachte. „Dat beteekent in staat was tot zuiver oordeelen. Wilt de commandante toen, „voel er ook veel heel wat in zoo'n heet klimaat," merkte u citroen of prefereert u iets sterkers ?" meer voor, een misdaad te voorkomen hij op. • dan ze te straffen! Wanneer ik daarDe commandante haalde zijn schouom de voorteekenen er van bemerk ders op. „Wat zal ik zeggen, senor" wanneer ik zie, dat het tooneei is opgeantwoordde hij. „De menschen hier zijn slagen, de acteurs klaar zijn, en het met slechter dan waar ook ter wereld, gordijn voor de opvoering van een maar ze houden er eigenaardige begripdrama zal worden opgehaald, dan roep pen van eerlijkheid op na. — Maar om ik „Halt!", senor. Dan sluit ik het op José Ortiz terug te komen. Het is 0£:iV:'fL theater en verbied de voorstelling èèr een betrekkelijk jongeman—nog geen het te laat is." veertig jaar — en hij heeft zich reeds Pietro Tarde schraapte zijn keel en zeer populair hier weten te maken. Hij plukte aan zijn snorretje als iemand, die heeft een paar vereenigingen opgericht iets zeer bijzonders heeft verkondigd onder andere ook een tooneelvereeniMiguel glimlachte. gnig, waar vooral de jongere lui hem „En wat voor een misdaad is men dankbaar voor zijn. Die dragen hem van plan te bedrijven in dit gezegende dan ook om zoo te zeggen, op de hanplaatsje?" vroeg hij. den en dat is nu juist de oorzaak van De commandante fronste zijn vooralle narigheid." hoofd. Zijn heele manier van doen werd Hij zweeg nadenkend en stak een viever, minder vormelijk, en Miguel sigaret op uit Miguels koker. meende onder zijn Zuidelijke indolentie „En hoe kan de populariteit van ontoch iets van den waren politieman te zen onomkoopbaren Ortiz bij de jeugd ontdekken. van Deseado, tot zijn vermoording lei„Een moord, senor," antwoordde de den?" vroeg de laatste toen. ander toen ernstig. „Er is een jongeman, met wien de Miguel keek verrast op. bankdirecteur erg bevriend is, en het

©NS PUZlLË-IMIOiBOi

WAT BU ELKANDER HOORT

— 6 -

"■ --"»-

-■

."■

' '

' ■■J-v^-ft';.■.-'■■"■-

—

y

zou juist veel beter voor hem zijn, als hij niets met hem te maken wilde hébben I" antwoordde de commandante. Hij ^ing wat gemakkelijker zitten. „Luister, senor," vervolgde hij toen vertrouwelijk en met fluisterende stem, „een paar weken geleden zijn de sleutels van de kleine brandkast, welke in het privékantoor van Ortiz op de Deseado-Bank staat, op geheimzinnige wijze verdwenen. In deze brandkast worden het geld en de effecten van de bank bewaard. Hoe 'de sleutels zijn verdwenen, is eeu raadsel en niemand heeft het tot nu toe kunnen oplossen. José Ortiz is zeer onder den indruk van den diefstal, welke om zoo te zeggen voor zijn oogen moet zijn bedreven. Hij heeft mijn hulp ingeroepen en ik laat nu. lederen nacht twee vigilantes voor de bank de wacht houden. Deze bewaking zal blijven tot er in de plaats van de kleine brandkast een andere uit Buenos Aires is gekomen." „Dus u denkt, dat er een poging zal worden gedaan om de bank te bestelen en dat Ortiz daarbij zijn hachje zal inschieten ? Maar dan zouden ze het overdag moeten probeeren, want des avonds is Ortiz toch niet..." „Luister, senor" viel de commandante den ander in de rede. „De bank zal niet overvallen worden; die bewaking des nachts is dan ook maar voor den schijn, want Ortiz neemt het geld en de effecten des avond altijd mee naar huis. Dat weten echter al zijn vrienden en daar hoort ook de jongeman toe, dien ik zooeven bedoelde. En nu zegt Ortiz wel, als ik hem er op wijs, dat het gevaarlijk is om zoo'n groote som gelds in zijn huis te hebben, dat hij een uitstekende bergplaats heeft, maar de schurk, die gemeen en handig genoeg is geweest om de sleutels van de brandkast te stelen, is ook handig en gemeen genoeg om die bergplaats te ontdekken! En dän ? U kunt zich voorstellen, wat dan Ortiz' lot zal zijn! U moet niet vergeten, dat hij erg eenzaam en een heel eind buiten de stad woont, en dat hij des avonds en des nachts heelemaal alleen is." „Woont hij dan alleen?" „Ja. Dat wil zeggen, een oude vrouw kookt zijn eten en doet zijn huishouden, maar die gaat om een uur of zeven, als Ortiz thuiskomt, weg." Miguel dacht even na. „Dat ziet er werkelijk ernstig uit," zei hij toen. De commafidante knikte snel, als iemand, die blij is dat zijn meening geaccepteerd werd. „Het is heel ernstig," zei hij. „Wij leven hier op den rand der beschaving, en er zijn er heel wat in Deseado, die zich van de wet niets aantrekken, senor. U weet dat net zoo goed als ik! lederen dag wordt er gestoken en geschoten en als er een week voorbij gaat zonder dat er een moord gebeurt, mag het wel in de courant. Het is heel moeilijk om de wet en de orde in Deseado te handhaven en het is net zoo moeilijk om den dader te pakken te krijgen, als hij eenmaal kans heeft gezien te paard of met een auto de campo te bereiken 1 Nog geen twee maanden geleden kregen we hier bezoek van drie bandieten, die den directeur van het postkantoor neerschoten en er met het geld

vandoor gingen. Ze hadden een auto, die speciaal voo'r de campo was gebouwd. Gelukkig probeerden ze hetzelfde grapje een paar weken later in San Julian, en werden toen door de vigilantes neergeschoten." „Ik zie het al, commandante," zei Miguel glimlachend. „U heeft uw handen vol! — Maar u sprak van de jeugd en van één jongeman in het bijzonder, is het niet ? U verdenkt dus klaarblijkelijk iemand ?" „Ja. Ik verdenk Rafael Sarace. Ik verdenk hem heel ernstig." „Sarace ?" zei Miguel nadenkend. „Eens kijken. . . Een zoon van Ricardo Sarace ? Die is rijk en . . ." „U hebt goed geraden, senor, maar zijn vader heeft hem uit huis gezet en wil niets meer met hem te maken hebben. O, het is een rakker van een jongen, senor! Hij heeft al het geld verspeeld, dat hij bij zijn moeders dood

heeft gekregen en als hij kans ziet van iemand vijftig pesos te leenen, verspeelt hij ze weer! Sinds hij niet meer met Celia Medina gaat, is er geen huis met hem te houden geweest. In Hotel Moderno stak hij den jongen Constanduros met een mes in zijn schouder. Ongelukkig genoeg wil Constanduros niet hebben, dat ïk er werk van maak, zoodat ik Sarace met rust moet laten. Maar het is slechts een kwestie van tijd. Spoedig komt hij toch in mijn handen terecht!" „Gelooft u, dat hij de sleutels heeft gestolen?" De commandante maakte een ongeduldig gebaar,, „Denk eens na, senor," zei hij. „Eenige weken nadat Ortiz vriendschap met Sarace heeft gesloten, waardoor de jongeman een reden had om hem af en toe op de bank te bezoeken, verdwijnen de (Uervolg op pagina 12]

CHIEESTERS MEEFT ^©TTEKOAIMI VEE3ILATEIN1. De gevierde en sympathieke tenor Johan Heesters vertiet 1 September ons land door een verbintenis met den „Scala-Schouwburg" te Antwerpen. Het zal wel de wensch van velen zijner bewonderaars zijn, dat dit afscl>eid tijdelijk moge zijn en Holland het volgende seizoen weer zal mogen genieten van de kunst van dezen beschaafden artist. ('Foto Godfried de Grool)

■■■■■■

■

..

■■

■

■

■

t

DAT, WAT GE WIET ZIMT

& A\-Ï^FZ-r'ftJ

ARN. VAN RAALTE JZN. HET CONCERT'ORGEL DOOR

A Is w;e, zoo rustig in gemakkelijke ^jj fauteuils gezeten, in Bioscoop of -^-JL Concertzaal, de bespeling van het moderne concert-orgel beluisteren en naar mate van onze muzikale competentie meer of minder in extase komen door de gevarieerde toongolvingen, die de knappe organist aan het oogenschijnlijk zoo bescheiden instrument weet te ontlokken, dan gaat als regel onze bewondering in hoofdzaak uit naar den musicus, die ons door zijn begaafdheid zoo buitengewoon kan doen genieten. We zien hem, en hóóren met onverdeelde bewondering de wondere klank-combinaties, die hij door de eenvoudige aanraking van wat orgeltoetsen te voorschijn weet te tooveren! Maar, schenken we ooit wel eens aandacht aan het instrument zelve, dat hij bespeelt? We gelooven niet, dat er veel buitenstaanders gevonden kunnen worden, die ook maar een flauw begrip hebben van het vernuftig geconstrueerde concert-orgel, dat den knappen organist in staat stelt om de muziek in vrijwel onbegrensde mogelijkheden aan zijn instrument te ontlokken. Het kwam ons daarom wèl belangrijk voor, er eens iets van te vertellen. Een woord van dank aan de beeren Standaart, de directeuren der bekende Nederlandsche fabriek van concertorgels te Schiedam, die ons welwillend alle inlichtingen verschaften, moge er aan vooraf gaan. Het concert-orgel bestaat uit twee gedeelten, namelijk: de zichtbare speeltafel en de daarvan verwijderde, „kamers"., die gewoonlijk niet zichtbaar zijn en waarin zich al de geluid-produceerende ,,pijpen" bevinden. De speeltafel is cirkelvormig gebouwd en bevat twee of meer klavieren, pedaal (voetklavier) en alle register-commando's; de halve cirkelvorm bevordert in een zeer kleine ruimte het gemakkelijk bereiken van alle toetsen en registers; bovendien bestaan de registers uit „wippers", die uiterst gemakkelijk door den organist tot functionneeren gebracht kunnen worden, terwijl ten overvloede een vooraf geregeld schakelbord den bespeler in staat stelt geheele groepen registers naar willekeur, door eenvoudigen druk op één knopje, in of uit te schakelen. Om een klein idee te kunnen vormen van de beteekenis der registers, zij vermeld, dat een klein concert-orgel reeds dertig registers heeft, terwijl de grootste, waarvan er een

geplaatst is in het Comodor-theater en e«n in Metropole Victoria, beide te tonelen, niet minder dan 210 registers bevatten. Als men nu weet, dat ieder regiiter eea, toon- of zoo men wil: .instrument-veran
Rotterdam.

i ■

PIERRE PALLA IBnS^lfeeltafel van het orgel in het Kurhaus te Scheveningen.

Welk een wonderbaarlijk vernuft was er toe noodig, om zoo iets geweldigs, op zulk een betrekkelijk eenvoudige wijze op te lossen I De uitvinding van het moderne concertorgel danken wij aan den Engelschman Hope-Jones, die zijn patent in Amerika productief maakte; de eerste concert-orgels waren dan ook van Amerikaansch fabrikaat; doch spoedig — nu ongeveer een tiental jaren geleden — nam de meer dan twee eeuwen bestaande fa. Standaart de fabricage van concert-orgels ter hand en. werd zoodoende de eerste concert-orgelfabriek in Europa, volgens het Standaart-Hunitsystem. En door verschillende eigen octrooien wist de firma Standaart het concert-orgel nog tot grootere volmaking te brengen, waardoor het Standaart-concert-orgel langzamerhand een wereld-vermaardheid verworven heeft. En nóg is het laatste woord in dezen niet gesproken! De heer Standaart deelde ons namelijk mede, dat hij juist dezer dagen een Octrooiaanvraag had ingediend op een belangrijke uitvinding, die wel eens een volkomen omomwenteling op het gebied van orgelbouw zou kunnen teweegbrengen. De heeren S. zijn er namelijk in geslaagd een orgel te construeeren, geheel zónder orgelpijpen! Dit bereikten zij door omzetting van lichttrillingen in geluidstrillingen, langs fotoelectrischen weg. M.a.w. de tonen worden foto-electrisch gefotografeerd en weer in geluidstrillingen, dus toongeving, omgezet. Dit beteekent in de allereerste plaats een volkomen gave reproductie van den gegeven toon, waardoor b.v. de „vox-humana" (de menschelijke stem), die ondanks de reeds behaalde technische volmaking, op een orgel toch nog slechts bij benadering de menschelijke stem kan weergeven, dank zij deze nieuwe uitvinding, inderdaad als „menschelijke stem" zal kunnen klinken! En zoo zal voor ieder ander instrument een volmaakt zuivere weergave te produceeren zijn. Wat dän de concert-orgels te hooren zullen geven, valt slechts te gissen. Wij veronderstellen, dat de gedachten van onze lezers voortaan bij het beluisteren van een concert-orgel, zich niet langer zullen beperken tot waardeering van den bekwamen organist alléén!

8 »IM ll.l>l»

.1

■

ii-niiiiiMiiii.ii miiii« .1.'

;.i

'

iliijd een ylekkelooze japon, iltijd een ongerepte charme.

^ waardoor de jeuk bedaart en de pijn verdvijn Ekzeem en andere huidaandoeningen behooren tot het verleden, zoodra het D.D.D. Geneesmiddel wordt aangewend. D.D.D. tast de ziekte onder de huid aan en doodt de kiemen, die haar voortbrengen. Na een paar aanwendingen zijn reeds de ondragelijke jeuk en de folterende pijn tot bedaren gebracht. Ekzeem, Dauwworm, Open Beenen en Zweren wijken spoedig voor de geneeskrachtige werking van deze vloeistof. In één nacht zijn puistjes en leelijke plekken verdwenen. Bij Zonnebrand en Insectenbeten onmiddellijk verlichting I U kunt D.D.D. kosteloos probeeren. Indien U nog heden schrijft aan de D.D.D. Company, Afd. A - 17, Amsterdam-C, ontvangt U gratis en Tranco een proefflacon. Een briefkaart is voldoende. Q9

9 Le^ e

's Morgens, 's Middags, 's Avonds.

oksels. Bovendien doet de onaangename geur afbreuk aan Uw natuurlijke charme. Voorkomt liever dit gevaar. Past Odorono toe om de oksels altijd droog te houden.

In Parijs werd dezer dagen een heer zwaar beboet, omdat hij zijn vrouw kuste in een taxi. — Het lijkt ons wel wat heel kras om een man te straffen, alleen omdat hij wat verstrooid isl

droogt snel, reageert

OVERTOLLIG HAAR

Moeder: „Heb je in de courant gelezen, Nora, dat een vrouw in Omaha onlangs haar derden man heeft laten cremeeren?" Dochter: „'t Is toch gek ingericht in de wereld I Sommige vrouwen kunnen geen man krijgen en andere weten er geen raad mee en verbranden ze

„Wat heb je daar nu toch voor een gek ding aan?!" „Mijn nieuwe veiligheidscostuum, zoodat ik precies weet, op welke diepte ik ben!" (The Passing Show)

Verkeersagent: „Zag U niet, dat ik mijn hand opstak, mevrouw?" Automobiliste: „Ik heb niets gezien." Agent: „Hoorde U dan niet, dat ik floot?" Automobiliste: „Nee, werkelijk niet." Agent: „Nou, dan kan ik wel naar huis gaan. Waar sta ik hier dan eigenlijk voor?" (Het Weekblad)

maar!"

(Het Weekblad)

Aan de kust van Kent arresteerde de politie dezer dagen een man, die in het bezit bleek te zijn van verscheidene boren, schroevendraaiers, enzoovoort. — Tot zijn verdediging voerde hij aan, dat hij de Kanaaltunnel wilde gaan graven, maar niemand geloofde hetl

Odorono, een vervolmoakt aangenoom

en

gemokketijk in het gebruik. die noch in de lube, noch op de huid verhardt, completeert de

verzorging

Uwer

oksels.'

„Wanneer men de oogen sluit, wordt het gehoor scherper," verklaart een autoriteit op medisch gebied. — Wij hebben opgemerkt, dat verscheidene personen dit foeije trachten toe te passen bij een niet zeer amusante lezing.

DANSINSTITUUT C. KLINKERT STADHOUDERSKADE 152 - AMSTERDAM TELEFOON 24232

DANSSEIZOEN 1931-1932

>

DE INSCHRIJVING VOOR DE CURSUSSEN IN MODERNEN DANS, RHYTHMISCHEN DANS,, BALLET EN ENGELSCHE GIRL-DANCE IS GEOPEND

Er is dezer dagen een machine uitgevonden, die het menschelijk gezicht in den tijd van tien seconden wascht. — Vooral kleine jongens interesseeren zich zeer voor dit toestel; alleen zijn zij buitengewoon nieuwsgierig of het ook hals en ooren „doet". Een geleerde maakt aan de wereld bekend, dat hij een substantie heeft uitgevonden, die eeuwigdurend in goede conditie blijft. — En nu zal er wel een of andere afschuwelijke man komen, die er standbeelden van gaat maken I

AANVANG DER LESSEN MEDIO OCTOBER.

REMBRAND1 THEATER

OOK AAN ONZE INSTITUTEN TE BUSSUM, HILVERSUM, UTRECHT

„Wij g-ebruiken van den zomer het tennisveld maar niet. Het is de eenige manier om mijn vrouw van den winter een mantel van mollenvel te bezorg-en."

Piloot (een parachutist op een haar na missend): „Goeie hemel! Ik dacht niet, dat ik hier in de hoogte nou ook nog last van voetgangers zou hebben!" (The Passing Show)

De nieuwe ontharingscrème product,

j^jf— «crv — M. 5^

bloemlezing van den geestigsten geïllustreerden humor uit de buitenlandsche tijdschriften.

Een bekend schrijver verklaarde gedurende een interview aan een journalist, dat hij juist een roman had beëindigd, bestaande uit drie deelen en genaamd ,;Vloed". — Een of andere uitgever za| er spoedig doorheen moeten waden.

onmiddellijk.

Deileve ml| monsters Odorono to 4oen toekomen, tegen Inwisseling TU t postsegels van 6 cent, hierbij Ingesloten. Masm Adres

^X

&m

Wij lezen in een artikel, dat vele badgasten in de afgeloopen vacantiemaanden op het strand hebben geslapen. — De anderen moesten zich maar zoo goed mogelijk behelpen met, huurkamer- en pension-bedden F

ODORONO

Bij alle firma's die toiletartikelen verkoopen : f. 1.- — en f. 1,80. Stuurt 6 postzegels van 6 cent, met navolgende coupon, aan de Globe Trading Co., Singel 44, ^sterdam, voor het verkrijgen van monsters.

Een

OrwótuoohL

Maakt gebruik, lederen dag, onverschillig op welk oogenblik, van de nieuwe, zachte Odorono (kleurloos) of — in geval U zich langer wenscht te behoeden — slechts twee Vooral gedurende het warme maal per week van de gewone jaargetijde transpireert men Odorono (robijnkleurig). spoedig bovenmatig. Hierdoor wordt Uw japon gevlekt in de afgesloten ruimte onder de

MJ.MJ.MJm overtrePt

GENEESMIDDEL TEGEN ALLE HUIDAANDOENINGEN

SIGAREN

BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

PROSPECTUS OP AANVRAAG

Patiënt: „Dokter, ik kan geen vier kilometer loopen voor het ontbijt, zooals U mij voorschreef. Ik word heelemaal duizelig en loop als maar in kleine cirkeltjes." Dokter: „Hoe bedoelt U dat?" Patiënt: „Heb ik U dan niet verteld, dat ik vuurtorenwachter ben?" (The Humorist)

- II — 10 ..-I.J.MU.,

.......,.,- ,

-

.; ...-.-UJ!.

■

Vaak gehuwde ßlmactrice (tot dochtertje): „Je kunt toch niet verwachten, dat ik steeds maar weer een nieuwen pappie voor je meebreng om mee te spelen? Je heb er dit jaar al drie gehad I" (The Humorist)

mmß ■

toi ' '

WAïm-

•^

EVEN VOORDAT ZE ER UIT GEGOOID ZULLEN WORDEN... Regisseur Crisp bereidt er een aantal studenten op voor, dat zij, als de camera's goed en wel draaien uit de dancing gegooid zullen worden. Tamelijk zachtzinnig zal dit niet gebeuren, want Douglas Fairbanks Jr krijgt zelfs te hooren, dat hij er rekening mee moet houden, midden op straat terecht te T
(Vervolè van pagina 7) sleutels, zonder dat iemand weet waar ze gebleven zijn. Sarace heeft geen rooien cent meer en zijn vader weigert hem iets te geven. Waarom weet ik niet, maar het zal wel iets schandelijks zijn! Enfin... dat is de situatie: een jongeman met misdadigen aanleg, die al eens iemand heeft gestoken en alleen maar aan zijn straf ontkomt, omdat zijn slachtoffer hem niet vervolgen wil. Die misdadige jongeman is een geruïneerd speler, die alles zal doen om in het bezit van geld te komen. En lederen avond heeft Ortiz, die alleen en eenzaam woont, een enorm bedrag in zijn huis ..." „Weet Sarace dat ?" „Dat zou ik niet kunnen zeggen, maar ik denk het wel. Hij komt bij Ortiz thuis. Ze zijn dikke vrienden, en op een kwaden dag zal Sarace, als hij het nog niet weet, misschien ontdekken, dat de bankdirecteur geld mee naar zijn huis neemt. Misschien vertelt de ander het hem wel, want Ortiz is veel te goedgeloovig wat zijn vrienden betreft. Het is een uitstekend zakenman, maar van zijn vrienden kan hij geen kwaad hooren. Wellicht omdat hij zelf zoo eerlijk is." „H'm. Sarace zal het geld onderweg niet zoo gemakkelijk stelen." „Neen, hij zal het natuurlijk wel doen als hij bij Ortiz op bezoek is. Vergeet niet, dat ze dan vaak met zijn beiden zijn . . ." „U zoudt Ortiz kunnen waarschuwen. Een kleine wenk van uw kant zou misschien een tragedie kunnen voorkomen." De commandante lachte geringschattend. „Ik heb al meer gedaan dan een wenk geven, senor," antwoordde hij. „Maar ik kan Ortiz niet overtuigen. Hij gelooft vast en zeker, dat Sarace een goeie jongen is. Alleen wat driftig, denkt-ie. De kwestie is echter, dat Sarace een goede kracht is voor de tooneelvereeniging, die Ortiz heeft opgericht. Het is een handige duvel, die Sarace. Hij heeft zich de achting en de genegenheid van den bankdirecteur weten te verwerven en deze V2rdedigt hem waar hij maar kan. Ik hoef tegen Ortiz slechts den naam Sarace te

noemen, om hem kwaad te maken. Ik zeg u, dat hij wat Sarace betreft, stekeblind is, al is hij overigens nog zoo knap. Ik vrees voor zijn leven, senor! Werkelijk I Ik ben overtuigd, dat die Sarace hem vandaag of morgen om hals brengt!" Pietro Tarde dronk zijn kwast uit en stond op. „Ik zal niet langer beslag op uw kostbaren tijd liggen, senor," zei hij. „Ik ben blij, dat ik met u over dit geval heb gesproken, want ik zie het ernstig in en voel me verantwoordelijk voor hetgeen er gebeuren zal. U heeft veel ondervinding en als u . .." „Ik zal zien, of ik wat doen kan," antwoordd Miguel. „Ik heb op het oogenblik juist weinig omhanden en ik ben blij, als ik wat afleiding kan vinden." Hij stak zijn hand uit en de commandante drukte ze hartelijk. „Ik zal erg trotsch op uw medewerking zijn, senor," zei hij. „Ik houd de zaak goed in de gaten en zal u direct waarschuwen, als ik iets nieuws ontdek. Hasta luego, senor!" Pietro Tarde vertrok en Miguel begaf zich nadenkend naar de oude piano. Zijn vingers bewogen zich echter mechanisch over de toetsen en zijn gedachten toefden heel ergens anders dan bij de muziek, welke hij speelde .. . Des namiddags vond hij een excuus om een bezoek aan Ortiz op de Deséado-Bank te kunnen brengen. De directeur ontving hem hartelijk en Miguel ontdekte in hem iemand met eenvoudige, spontane manieren. Gedurende eenige minuten spraken zij over het land, dat Miguel tusschen Deseado en San Julian bezat. „U bezoekt ons niet vaak, senor Lorosl" zei Ortiz. „Dat verwondert me echter niet, want Deseado is geen erg prettige plaats." „Ik ben zoo gelukkig een uitstekenden rentmeester te hebben, die mijn eigendommen beheert," antwoordde Miguel. „Het is dus niet noodig, dat ik vaak hier kom. Bovendien is Engeland eigenlijk mijn vaderland, omdat ik er het grootste gedeelte van mijn leven heb doorgebracht." Ortiz lachte, een beetje spijtig. „Ik geef óók de voorkeur aan Europa,"

zei hij. „Maar we kunnen niet allemaal onze eigen heer en meester zijn. Ik geloof, dat uw zaken gewoonlijk ever de Bank van Patagonië loopen, is het niet?" Miguel antwoordde bevestigend en de beide mannen spraken een tijdlang over verschillende zakelijke onderwerpen, zoodat Miguel "zeker een half uur op bezoek was geweest, toen hij afscheid nam. Dien avond, na het diner, wandelde hij naar het Hotel Modemo, waar Rafael Sarace, naar hij had gehoord, steeds zijn avonden doorbracht. Het heele hotel bestond slechts uit een groote zaal, waar een aantal houten tafeltjes stonden, waaraan mannen zaten te dobbelen. De meeste stamgasten waren gauchos en kwamen van de campo naar het Hotel Modemo om wat verstrooiing te zoeken. Het waren ruwe kerels, die maar al te spoedig naar hun mes grepen, dat zij vlak bij de hand in een open leeren scheede aan hun gordel droegen. Miguel bestelde een half fleschjewijn en keek om zich heen. De meeste ONVERWACHT NAM HAAR GEWICHT AF TEGELÖK MET HAAR ISCHIAS-GENEZING In drie maanden 16 pond lichter Wat eon nnnjferiame verrussing voor deze vrouw! Haar grootste kwaal was ischias, en zij nam Kruschen Salts om hiervan te genezen. En .Kruschen heeft haar niet tetVurg-esteld. Integendeel, niet alleen dot zij zich veel en veel beter voelde, zij merkte ook dat ze langzaam maar zeker haar overmatige corpulentie kwijt raakte. Leest e<'ns haar eigen brief, hoe het gebeurde: „Jaren lang Teeci ik hevig aan ischias en nierpijnen. Dit jaar nog heb ik midden in mijn werk op den grond gelegen van de pijn. En als de pijn over was kon ik me pas weer bewegen. Tot ik op een goeden dag Uw advertentie las en besloot Kruschen Salts ie probeeren. Ik gebruikte het ongeveer een maand, toen mijn kennissen me al begonnen te zeggen, dat ik er zoo goed uitzag. Tegelijkertijd verloor ik mijn lastige dikte en nu, nadat ik drie" maanden Kruschen gebruikt heb, weeg ik 150 pond inplaats van 166. Ik ben op een moeilijken leeftijd voor vrouwen, en over het minste ol geringste maakte ik me vroeger kwaad, maar nu is dat allemaal voorbij. Deze week nog maakte mijn man de opmerking, dat mijn humeur tegenwoordig zooveel beter was. Ik zegen den dag, waarop ik met Kruschen begon en zal het altijd blijven gebruiken." Mevr. F. L. Zwaarlijvigheid en ischias gaan vadk samen. Bijna altijd komen zij voort uit een en dezelfde oorzaak: een organisme beladen met opgehoopte afvalstoffen; als een oven, die met asch en roet gestookt moet worden. Als deze afvolstofFen zich kunnen ophoopen, krijgt U last van urinezuur en tegelijkertijd loopt U groote kans ongezond en overdreven dik te worden. De zes zouten in Kruschen Salts helpen Uw inwendige organen eiken dag de bedorven en giftige afvalstoffen uit het lichaam te verwijderen. Dan, langzaam maar zeker, verdwijnt ook die overmatige corpulentie. De pijnen van ischias en nieren houden op. U voelt zich wonderlijk gezond en flink, kortom beter don U zich ooit tevoren gevoeld hebt. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten h f 0.90 en /T.60 per flacon. Hollandache verpakklnn waarborgt echtheid.

^

CREME %

'L voor

huidverfraaiing <:

mannen speelden sieta et media — een spel, dat veel op een-en-twintigen lijkt; anderen speelden poker en weer anderen wierpen met dobbelsteenen om een hoogen inzet. Het was bij de laatsten, dat Sarace, toen hij eenige oogenblikken later binnenkwam, zich aansloot. Miguel herkende hem direct door de beschrijving, die Pietro Tarde hem des ochtends gegeven had; bovendien was Sarace's kleeding anders; ze hield N het midden tusschen die van een gaucho en van een landeigenaar. Hij droeg echter wel evenals de eersten een mes tusschen zijn gordel en zijn donkere oogen verrieden duidelijk, dat hij het ook gebruiken zou, wanneer zijn driften waren opgewekt. „Heeft niemand mijn vriend Constanduros gezien?" vroeg hij spottend. „Neen? Zonderling, dat hij nog niet gekomen is om te kijken hoe ik het maakl" De mannen lachten en Sarace ging zitten. Miguel zag, dat hij een dikke rol dollarbiljetten te voorschijn haalde en voor zich neerlegde. Klaarblijkelijk had hij geld geleend. Later, toen Miguel opstond en het lokaal wilde verlaten, was hij verbaasd, dat Sarace hem tegemoet trad. „Goeden avond, senor," zei hij spottend. „Goeden avond," zei Miguel. „Je bent toch de beroemde politieagent uit Europa, niet ?" vervolgde Sarace in het Engelsch, dat hij behoorlijk, hoewel met een sterk accent, sprak. Er was een verachtelijke Idank in zijn stem en zijn oogen glinsterden onheilspellend. Miguel haalde zijn schouders op. „Dat nu juist niét," zei hij. „Ik probeer alleen af en toe eens een misdaad op te helderen of... te verijdelen," antwoordde hij. „En nou loer je op mij, niet? Jij bent hier gekomen om mijn gangen na te gaan, nietwaar?" Sarace's stem klonk nu dreigend en zijn vingers speelden met het mes in zijn gordel. Miguel keek hem recht in de schitterende oogen. „Waarom zou ik je gangen nagaan, vriend?" Sarace lachte ruw. „Heeft de senor commandante, Pietro Bemoeial je vanmorgen niet een bezoek gebracht en dacht je nou soms, dat ik zoo'n kind was, dat ik niet wist, waarover hij met je gesproken heeft?" „Dat vind ik interessant," zei Miguel glimlachend. „Ik zou wel eens wijlen

MEM5CI-I ERGEP JE MIET

'I

■■»«■!"")

f i,,!

_.iil AWj

■

■

.

■

■

weten, hoe je aan die conclusie bent gekomen," Hij besefte het gevaar, dat hij liep volkomen, maar geen spier op zijn gezicht verried ook maar de minste enlotie. Het was stil geworden in de zaal, de spelers keken verbaasd naar de beide mannen, die hoog opgericht midden in het vertrek stonden en in een vreemde taal met elkaar spraken. „Ik zal je zeggen, hoe ik aan die conclusie ben gekomen," antwoordde Sarace driftig. „Die ouwe gek is je komen vertellen, dat ik van plan ben de Deseado-Bank te bestelen en dat ik de sleutels van de brandkast heb gestolen I Is dat niet zoo?" Miguel trad wat dichter op den ander toe. Zijn oogen stonden streng. „Vertel me eens, Sarace, hoe weet jij, dat die sleutels zijn gestolen?" Rafael Sarace kreeg een kleur en stiet een vloek uit. Toen beheerschte hij zich en zei: „Mijn vriend Ortiz vertelde het mij van die sleutels. Luister eens naar me, amateur politieagent! Ik ben geen dief, begrijp je dat? De commandante is een gek en hij haat me! Je blijft uit mijn weg, of je krijgt wat je verdient. Begrepen ?" Zijn vingers sloten zich om zijn mes en Miguel glimlachte goedig. „Jonge vriend," zei hij, „ik heb jongelui ontmoet, die er kwader uitzagen dan jij en zooals je ziet, ben ik nog in leven. En wat betreft of ik je gangen naga: zoolang- als je je behoorlijk gedraagt, zul je van mij of van den commandante geen last hebben. Goeden avond!" Nog steeds glimlachend keerde hij den jongeman zijn rug toe en verliet langzaam de zaal. Hij was echter verdacht op het minste geringste geluid achter hem en toen hij buiten was, haalde hij diep adem. „Een aardige jongeman," mompelde hij ironisch. „Werkelijk aardig I" Den volgenden dag had hij het druk met zijn eigen zaken. Hij had zijn rentmeester naar het Hotel del Mundo laten komen en besprak met deze den stand van zijn bezittingen. Des avonds maakte hij een wandeling alvorens zich ter ruste te begeven. Deseado was overdag een ware hel; maar als de zon onder was en de wind uit den oceaan kwam, was het er heerlijk koel en zelfs mooi. De leelijke lijnen van de houten huizen waren niet meer te onderkennen en de hemel straalde van duizenden sterren. Miguel Hep een eind langs het strand en liet den frisschen avondwind door zijn haren spelen. Toen, na een uur. ongeveer, keerde hij weer terug naar het stadje. Op een gegeven oogenblik hoorde hij stemmen achter zich. „Goeden avond, Celia, heveling! Tot morgen!" „Goeden avond. Tot morgen!" Twee jongemenschen groetten elkaar in het Spaansch en de eerste spreker was Sarace. Miguel zag iets wits tegen het hek van een tuin en een donkere gestalte, die op een paard voorover leunde. Hij bleef in het donker staan, om zich niet te laten zien. Het meisje lachte gelukkig, toen groette de jongeman andermaal en direct daarop hoorde Miguel hoe hij wegreed, zijn paard tot

- 12 —

1

.

- 13 -

■

.

een draf aanzettend. Het volgende oogenblik was hij reeds in de duisternis verdwenen. Miguel trad te voorschijn, kuchte luid om de aandacht te trekken en maakte een buiging. „Goeden avond, senorita," zei hij. „Senorita Medina, geloof ik ?" Verrast bleef het meisje staan. „U laat me schrikken, senor!" zei ze. „Neem me niet kwalijk! Ik maakte een wandeling en keer naar mijn hotel terug. U kent mijn naam missenien ?" „Alleen uw naam, senor. Ik wensch u goeden avond!" Ze draaide zich om en wilde weggaan, maar Miguel zei snel: „Heeft u niet een oogenblikje tijd, om mij twee of drie vragen te beantwoorden, senorita? Ze zijn misschien van groot belang voor u! Misschien kunnen ze zelfs wel eenige moeilijkheden uit den weg ruimen!" „Vragen, senor? Ik weet niet... Het is laat en mijn vader is thuis... Hij zal niet weten waar ik vandaan kom." „Het gaat over Rafael Sarace," zei Miguel. „O! Is u een vijand van hem?" In de duisternis kon Miguel vaag het bleeke, ovale gezichtje onderscheiden en hij zag duidelijk angst in de donkere oogen. „U wilt hem toch geen kwaad doen ? Er zijn er zoo veel, die dit willen..." „Ik wil hem juist voor kwaad behoeden, senorita; voor kwaad, dat anderen hem willen doen, of voor kwaad dat hij zichzelf zal willen doen." Het meisje bleef staan, haar hand rustte op het hek. „Goed," zei ze, „ik zal luisteren." Den volgenden middag zat Miguel een brief te schrijven toen hem het bezoek van den commandante werd aangekondigd. Dit keer trad Pietro Tarde snel het vertrek binnen en Het hij alle ceremonieel achterwege. „Ha, senor, ik ben bHj, dat ik u tref! Het gebeurt vanavond! Ik ben (Vervolg op pagina 24) (Foto Godfr. de Groot) DE BEKENDE NEDERLANDSCHE CELLIST CAREL VAN LEEUWEN BOOMKAMP.

fl^K

^

^^^^^^^^B

^*

1

Ï^Ê

^

DE ZOON DER GODEN L. C. B.^FILM - REGIE FRANK LLOYD - NAAR DEN ROMAN VAN REX BEACH

4

«'

ADOLPHE

ROLVERDEELING: Sam Lee . Richard Barthelmess Alanna Constance Bennett Alice Hart Dotothy Matthews Mabel . . . Barbara Leonard Spud . . . . Jimifly Eagle Kicket. . . Frank Albertson Eileen . , Mildred van Dorn Moy . . King Hoo Chang Connie . . Geneva Mitchell Lee Ying . . E. Alyn Warren Café-manager . Ivan Christie Wagnet . . George Irving Bathurst . . . Claude King Boy. . . . Dickie Moore Dugan . . . Roben Homans Lee Ying is de trotsche nakomeling van een oud Chineesch geslacht en als zijn zoon Sam Lee afscheid van hem neemt om naar de universiteit te gaan, zegt zijn vader: „Bedenk, mijn zoon, dat gij een zoon der goden zijt." Zijn rijkdom, buitengewone vaardigheid op sportgebied en hoogstaande levensopvattingen maken Sam Lee tot een der populairste studenten van de Academie — tot men ontdekt, dat hij een Chinees is. Teleurgesteld en diep gekrenkt trekt hij zich terug van de universiteit, om zich naar Europa te begeven, waar hij door te werken zijn brood wil verdienen. Te Londen aangekomen, maakt hij kennis met een schrijver, Mr. Bathurst, die juist bezig is een boek over China te schrijven en nu Sam Lee engageert om hem daarbij behulpzaam te zijn. Langzamerhand ontstaat tusschen beide mannen een oprechte vriendschap. In Nice ontmoeten zij Mr. Wagner, een Amerikaanschen zeepkoning, met zijn dochter. Op het eerste gezicht reeds wordt zij verhefd op Sam en, als een verwend meisje, dat nooit iets geweigerd werd, meent zij, dat Sam onmiddellijk aan haar voeten zal liggen. Sam echter, die uit ondervinding

weet, hoe de Amerikanen over de kleurlingen denken, houdt zich op den achtergrond. Maar haar schoonheid en innemendheid hebben Lee diep getroffen .en. zonder dat hij het haar bekennen wil, krijgt hij haar oprecht en innig lief. Op een avond, als ze elkaar weer ontmoeten, tracht hij met haar over zichzelf te spreken, maar Alanna houdt hem de hand voor den mond en zegt: „Het kan me niet schelen wat je bent, een bedelaar, een moordenaar of een dief. Ik wil niets van je weten. Ik

RICHARD BARTHELMESS

weet alleen, dat ik je méér liefheb dan iets of iemand anders op de wereld." En Sam Lee gaat heen met een hart vol geluk, liefde en hoop. Dien avond zit Sam Lee op het terras van het groote casino te wachten op de komst van Alanna. Deze heeft ondertusschen vernomen, dat Sam Lee een Chinees is. En zij verschijnt in rijcostuum, met de rijzweep in de hand. Haar oogen vlammen als vuur. Rechtstreeks schrijdt ze op Sam Lee toe, slaat hem met de zweep tot bloedens toe in zijn gelaat en scheldt hem uit voor lafaard — leugenaar — gemeene gel5 Chinees! Geheel gebroken, maar met opgericht hoofd, baant hij zich een weg langs de vele tafeltjes en vertrekt. Teruggekeerd bij Mr. Bathurst, vindt hij daar een telegram, meldende, dat zijn vader ernstig ziek is; hij begeeft zich onmiddellijk op reis in de hoop zijn vader nog levend te zien. Intusschen ontdekt Alanna, dat zij het hoogste, wat het leven haar geven kon, verloren heeft. Zij keert terug naar Amerika met het verlangen er Sam Lee te ontmoeten en hem om vergiffenis te smeeken. Eileen Dugan voelt, dat Sam verdriet heeft. Ze laat haar vader overkomen, die het geheimzinnige waas van Sam's geboorte onthult. Hij vertelt dan, dat Sam het aangenomen kind is van Lee Ying en dat zijn beide ouders blanken waren. Lee Ying had steeds gebeden om een zoon en toen zijn vrouw stierf, zonder hem een zoon na te laten, had hij den kleinen blanken jongen aangenomen en bemind als zijn eigen zoon. Na een ernstige ziekte bezoekt Alanna hem en beiden voelen, dat ze niet zonder elkaar kunnen leven. Sam neemt haar in zijn armen en vol geluk onthult hij ook haar het geheim van zijn geboorte.

EMGERS

in de nieuwe Nederlandsdhe film „Terra Nova", een Elec£ra«Film-produc£ie, gereijisseerd door Gerhard Ru££en, productieleider Hans Bieberbach. De camera werd bediend door Andor von Barsy, £erwijl de andere rollen werden vervuld door Pie£ Rienks en Jane Donk. (FOTO ANDOR VON BARSY)

RICHARD BARTHELMESS EN CONSTANCE BENNETT

DE ONTMOETING TE NICE TUSSCHEN SAM LEE EN ALANNA

— 14

- 15 ■

'H'1"

'Li

.fiiiiHiiiliij

■■ ■'■ ■ ■■ ,;■■' "■■■':,■■■

■ , ■■':■■■ / "^v '"■.■

■ ■,■ '■.■■■■

.■.■'■

1

■■■ ■' ' ■'..■■ '■

■

,

,

r

MIJN NEEF JANSSEN kwam een kennis tegen, pakte hem bij zijn jas en zei ademloos: „Leen me even een tientje. Ik ben van huis gegaan en heb mijn portemonnaie in mijn andere pak laten zitten." „Hier heb je een tientje," antwoordde de kennis, die weet wat mijn neef waard is. Schertsend voegde hij er bij : „Maar het is tamelijk onvoorzichtig van je om je beurs in een ander kostuum te laten zitten. Stel je eens voor, dat je vrouw je zakken doorzoekt en haar vindt ?" Mijn neef stopte het geld in zijn zak en zei glimlachend : ,,Dan zal dat haar tegenvallen. Er zit niet meer dan negen en veertig cent in !'' Tienjarige Marietje had vier broertjes en zusjes en omdat zij de oudste was, moest zij nog al eens dikwijls op ze passen. Op een goeden dag stapte Marietje naar haar klasse-onderwijzeres met de verpletterende mededeeling: „Juf, ik trouw nooit." „Waarom niet ?" vroeg de juffrouw lachend. ,,0, ik heb er genoeg van om altijd op kleine kinderen te moeten passen 1" zei Marietje en ze zuchtte blasé. „Drinkt u koffie ?" vroeg de dokter aan een bejaarden patiënt. „Ja," was het antwoord. „Koffie," vervolgde de dokter, „is een langzaam werkend vergif." „Ja, zeer langzaam," stemde de oude man toe. „Ik heb het gedurende bijna zestig jaar dagelijks ingenomen." Waarzegster (plechtig) :. „Laat mij u waarschuwen voor een donkeren man, die uw pad zal kruisen —" Automobiliste: „Zoudt u hèm niet liever waarschuwen ?"

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag honderd zes en dertig. WAT IS OF WAS EEN HENNIN? Antwoorden op bovenstaande vraag gelieve men vóór 23 September (abonné's in overzeesche gewesten vóór 24 October) in te zenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, op een briefkaart, waarop duidelijk staat vermeld : Vraag honderd zes en dertig. Bij een juiste beantwoording heeft men kans een hoofdprijs van / 2.50 of een van de vijf aardige troostprijzen te winnen. Men kan het antwoord op deze vraag desgewenscht ook tegelijk inzenden met dat op ons Puzzle-hoekje, doch wij verzoeken in dit geval beide antwoorden ieder op een afzonderlijk velletje papier te schrijven en beide ook van volledigen naam en adres te voorzien.

Zij : „Je hoort toch maar nooit van vrouwelijke kassiers, die er met het geld van hun superieuren vandoorgaan." Hij: „Niet dikwijls, maar als het gebeurt, nemen zij de superieuren er bij mee !" ~^v6i-iO»^/

Kantonrechter: „U wordt ten laste gelegd, dat u een stoel op het hoofd van dezen man hebt stukgeslagen !" Beklaagde : „Het was niet mijn bedoeling den stoel te breken, Edelachtbare." Vrouw : „Ik vond vandaag in ie zak een brief in vrouwenhandschrift.' Echtgenoot: „Ik begrijp niet, hoe die daar gekomen is !" Vrouw : „Nu, ik dan wel ! Het is de brief, dien ik je had meegegeven om te posten !" Gast: „Kellner, er ligt een vlieg in mijn soep !" Kellner: „Warempel niet, mijnheer. Het zal zoo'n vitamine-beestje zijn, waar je tegenwoordig zooveel van hoort!" Jantje had vol bewondering zitten staren naar den- koorddanser in het circus. Na de voorstelling wilde hij met alle geweld naar den acrobaat toe en werd bij hem toegelaten. „Bent u nooit bang om op dat dunne koord te loopen ?" vroeg Jantje. „Heelemaal niet," zei de koorddanser, „ik maak me alleen erg zenuwachtig, dat ik er èf zal loopen." Vaders Voetstappen. — Mijnheer Smit onderhield zijn zoon. „Mijn jongen," zei hij, „je hebt de onaangename gewoonte aangenomen om te zeggen : „Ik vergat". Welnu, het is heel eenvoudig om het geheugen aan te kweeken en te versterken. Concentreer je geest op iedere handeling, die je volbrengt ; richt je gedachten op elke gebeurtenis van af het oogenblik, dat je 's morgens wakker wordt totdat je gaat slapen. Als ik zeg, dat ik een merkwaardig goed geheugen heb, dan wil ik daarmee alleen zeggen " Hier stak mevrouw Smit haar hoofd om de deur. „Jan, je hebt vergeten de lichten van den auto te laten branden en daar zijn twee politie-agenten om je te spreken."

MENSCHEN

ACHTER.

TRALIES ^^

100% D0IT5GHSPREKEND

_

PEN FELLE AANKLACHT TEGEN UÊT AMEDIKMNSQUE GEVANGENIS WEZEN.

MgraO-QOUaVYNMAYBR - 16

Klerk: „De baas was zeker wel uit zijn humeur, toen je hem vertelde, dat ik de volgende week wegga ?" Kassier: „Ja, hij dacht, dat het deze week was." Een jongeman kocht een auto voor zijn verloofde. Een paar dagen later ontving de automobielenfirma een brief van den man, waarin deze vroeg den wagen te mogen ruilen, „daar mijn meisje niet tegelijkertijd kan sturen en de remmen bereiken." De firma antwoordde : „De wagen is uitstekend. Neemt u s.v.p. een ander meisje." Twee landloopers ontmoetten een stelletje kampeerders, die bezig waren him toilet te maken. Nadat zij het schouwspel een poosje hadden gadegeslagen, stootte de een den ander aan en mompelde : „Toe Nelis, ga mee I Dat benne toch maar amateurs. Kijk nou's naar die lui — die wasschen d'r eigen !"

COWBOY TEGEN WIL EN DANK

i 3t

PERSONEN: Windy WiUiam Haines Molly Leila Hyams Pansy . . .«. . . Polly Moran Trilby Cuff Edwards La Belle Rosa .... Vera Marsh Tijdens de kermis in een klein stadje in het Wilde Westen, werkt Windy, een der leden van een kunstenmakersgezelschap, met een vervalschte 'roulette en wint zoodoende al het geld van de cowboys, die werkzaam zijn op een naburige „ranch". La Belle Rosa, een zijner vrouwelijke collega's, steelt dat geld op haar beurt weer van Windy en verdwijnt er mede. De cowboys keeren terug, ontdekken dat de roulette geprepareerd was en eischen hun geld terug. Waaneer ze dat niet krijgen, makeïi zij aanstalten om Windy te lynchen, besluiten dan echter, dat het voordeeliger is om hem mee te nemen naar de ranch, hem daar aan het werk te zetten en zijn salaris onder elkaar te verdeden en zich op die manier schadeloos te stellen voor hun verlies. Windy wordt dus meegenomen, moet vloeren schrobben, borden wasschen, mest rijden en krijgt langzamerhand eenige cowboy-ervaring. De ranch is het eigendom van Molly,

M. G.M FILM - EEN KOMISCHE WILDWESTFILM IN 8 ACTEN REGIE: FRED NIBLO

een knappe jongedame, en haar broer Buck. Molly is vriendelijk voor Windy, die het hard te verantwoorden heeft bij de ruwe kerels; hij vat liefde voor haar op, tot groote ergernis en jaloezie van den cowboy Steve, die hoop had, Molly voor zich te kunnen winnen. Buck, de broer van Molly, vindt dat Windy de zaak overdrijft en waarschuwt hem uit de buurt van zijn zuster te blijven. Terwijl de cowboys naar een ruiterfeest zijn, wordt Molly door een ratelslang gebeten en brengt Windy haar snel naar een naburig Indiaansch dorp, waar een medicijnman woont, die haar misschien zal kunnen genezen. Wanneer de overige bewoners van de ranch terugkeeren, denken zij, dat Windy Molly geschaakt heeft en onmiddellijk volgen zij de „vluchtelingen". Windy verschanst zich in een Indiaansch dorp en houdt de mannen met zijn revolver van zich af. Buck vindt Molly en verneemt de ware toedracht der zaak. Opnieuw rennen de ipannen Windy achterna, thans echter met de bedoeling, hem te bedanken voor zijn hulpvaardigheid. Windy weet dit echter niet en blijft op hen schieten. Een dolgrappige situatie baant den weg voor de romantiek in deze klucht, waarin alles natuurlijk op z'n pootjes terechtkomt. EEN GRAPPIG INCIDENT

„Dokter, is hét waar, dat wij zonder blindedarm kunnen leven ?" „Ja zeker, de patiënt wel, maar voor ons dokters is de blindedarm onmisbaar." De jonggeborene zag er niet erg voordeelig uit en een der bezoeksters, die blijkbaar niet wist, wat zij moest zeggen, riep uit : „Lieve hemel ! Wat lijkt hij op zijn vader !" ,,0, dat komt alleen door de warmte," antwoordde de moeder, zeer verontwaardigd. „Hij ziet er meestal heel vroolijk uit."

DE OPLOSSING Vraag honderd twee en dertig. Het woord „mausoleum" dankt zijn ontstaan aan het praalgraf, dat voor koning Mausolus (397—313 v. Chr.) van Carië te Halicarnussus werd opgericht door zijn gemalin Artemisia; later werd het de naam voor een praalgraf in het algemeen. Na loting werd de heer H. Oderkerk te Geldrop winnaar van den hoofdprijs. De troostprijzen werden toegekend aan mevr. L. Eckhardt—Groeneweg te Rotterdam ; den heer A. Heeres te Groningen ; mej. Savelkouls te 's-Hertogenbosch ; den heer H. Boonzaier te Den Haag ; den heer F. d'Achard van Enscbut te Rotterdam.

MOLLY (LEILA HYAMS) EN WINDY (WILLIAM HAINES)

— 17 -

Na dolgrappige situaties Is de weg eindelijk gebaand voor de romantiek

,

..,>-,

....

-

ALS HET LEVEN 'N AVONTUUR WORDT BUFFALO BILL (1846—1917). De held van het Wilde Westen. — De sinistere geschiedenis van een postwagen.

aanzettend, zich in veiligheid te brengen. troepen kwam eigenlijk pas het grootste De kogels floten om hem heen, maar hij gevaar. De vijand zat hem vlak op de sloeg er zich door en kwam, hoewel met hielen en vóór hem lagen de Noordelijken, een gewond paard, op tijd te Grasshopper die, omdat hij in de uniform der Zuide„Buffalo Bill.... heeft die dan inder- Falls om zijn vader te waarschuwen ! lijken was gekleed, natuurlijk op hem daad geleefd ?" Dit is zoo ongeveer de Toen William elf jaar was, overleed zijn zouden schieten. Inderdaad deden ze dit vraag, die ge te hóoren krijgt, als ge over vader — ten gevolge van een messteek, dezen held van het Wilde Westen, die hem door een van zijn buren uit Kansas dan ook, en Cody ha^d het uitsluitend in de fantasie van lederen jongen —en toegebracht — en was de knaap aange- aan zijn goed gesternte te danken, dat hij dit avontuur er levend afbracht. blijkbaar ook in die van de ,,groote men- wezen om voor zijn moeder te zorgen. Hij Het is niet algemeen bekend, dat er schen" — een soort van mythische vond een baantje als leider der karavaoppermensch geworden is, spreekt als nen, die, omdat er nog geen spoorwegen reeds een „Buffalo Bill" bestond, voordat over iemand, die wérkelijk heeft geleefd. waren, het personen- en goederenver.voer Cody dezen bijnaam ontving. Cody had De legende heeft hem zóó in haar ver- tusschen de verschillende plaatsen onder- een contract met de Kansas Pacific Railway om buffels te schieten als prodichtselen ingesponnen, dat zijn ware hielden. Ook in deze functie onderpersoon er geheel onder is verdwenen. scheidde hij zich door zijn buitengewo- viand voor de mannen, die aan de spoorlijn werkten. Er was echter een zekere „Buffalo Bill" te doen herleven in zijn nen moed ; zoo bijvoorbeeld tijdens een William Comstock in dezelfde functie aan ware gedaante, ziedaar het doel, dat bij aanval van .Indianen op zijn karavaan, de maatschappij verbonden, die om zijn het schrijven van de volgende regelen waarbij hij zoo'n onverschrokkenheid en schutterscapaciteiten aanspraak maakte wordt beoogd. tegenwoordigheid van geest aan den dag op den eeretitel „Buffalo Bill". De beide legde, dat het niet overdreven is te zeggen, rivalen besloten daarom een vriendschapBuffalo Bill's werkelijke naam was dat hij daardoor het leven van zijn pelijken kamp in het buffelschieten aan William Cody en reeds voordat hij den metgezellen redde ! te gaan, dien Cody glansrijk won. bijnaam zou verdienen, waaronder hij Op vijftienjarigen leeftijd was hij een De aanleg der spoorwegen, de „civilater uitsluitend bekend zou zijn — in der beste rijders van de wereldberoemde werkelijkheid in zijn prille jeugd ! — Pony-Express. De tocht met wagens van lisatie" van het land en het uitsterven toonde hij al den moed en tegenwoor- St. Joseph (Missouri) naar Sacramento der Indianen, namen mannen als Buffalo Bill het werk uit de handen en Cody verdigheid van geest, die zijn verdere leven (Californië), een afstand van tweeduizend ruilde daarom zijn baantje voor dat van op bijzondere wijze zou kenmerken. mijl, duurde zóó lang, dat de PonyHij werd in 1846 te Iowa geboren, maar Express voor brieven werd opgericht. circus-directeur. Met een „Wild-West"omdat zijn vader bijna onmiddellijk De route werd in afstanden van ongeveer show verscheen hij in de Oude Wereld en daarop naar het Westen verhuisde, werd vijf en veertig mijl verdeeld, die.werden deed daar door zijn voorstellingen van hij grootgebracht in Kansas, dat toen afgelegd door een ruiter, die om de vijf- het leven in Amerika te midden der Indianen de menschen verbaasd staan. op de grens lag van „Wild and Woolly tien mijl van pony verwisselde. De Een „nummer" van Bill's programma West". Cody dankte veel van zijn latere ordonnansen hadden niet alleen de ontbekendheid aan zijn ongeëvenaarde han- zettende vermoeienissen van een razend- was een aanval op een postwagen. Hierdigheid als schutter en nauwelijks acht snellen tocht door weer en wind te door- voor werd geen „tooneel"-koets gebruikt, jaar oud, toonde hij al wat „er in hem staan, maar zij dienden bovendien nog doch een, die bekend was als de Doodenmans-koets. Deze wagen had zijn sinistere zat", door een panter neer te schieten, op hun hoede te zijn voor Indianen en die een van zijn honden aanviel, en twee ' ' struikroovers. Toen Cody dan ook nau- geschiedenis. Hij had namelijk dienst gedaan op een traject, waar herhaaldejaar later gaf hij het bewijs van zijn welijks eenige maanden bij den dienst grooten moed, door onder de gevaarlijkste was, werd hij reeds door een bandiet lijk overvallen plaats vonden. De wagen omstandigheden het leven van zijn vader aangevallen, maar door een handigen was dan ook verscheidene keeren „opgehouden", waarbij de koetsier en de passate redden. Deze had zich, door er openlijk truc reed hij den man bewusteloos. Bill giers steeds het leven hadden gelaten. Bij voor uit te komen, dat hij tegen de slamaakte hem gevangene en bracht hem, vernij was, in de streek waar hij woonde gebonden aaji zijn paard, naar het dichtst- den laatsten overval had men den wagen eenvoudig laten liggen waar hij lag ; zóó gehaat gemaakt, dat hij voor de vei- bijzijnde station der Express. tot een ondernemende Yankee hem kocht ligheid van zichzelf en zijn gezin genoodTijdens den burgeroorlog — waarbij en opnieuw, doch nu op een ander traject, zaakt was te vluchten. Hij vestigde zich handhaving of afschaffing der slavernij in Grasshopper Falls en liet van daar uit de inzet was — nam Cody dienst in het in dienst stelde. Maar ook thans handzijn vrouw en kinderen in het geheim leger der Noordelijken. Het was tijdens haafde de wagen zijn lugubere reputatie, weten, dat hij op een avond zou terug- deze episode in zijn leven, dat hij als zoodat er weldra geen koetsier'meer te vinden was, die er mee wilde rijden. Toen komen om hen nog eens weer te zien. Het spion voor de Noordelijken werkte en het eenmaal zóó ver gekomen was, kocht bericht van zijn komst kwam zijn buren ternauwernood aan den dood ontsnapte. Buffalo Bill den wagen en gebruikte hem echter ter oore en' deze besloten, hem Een der Zuidelijken — Golden heette hij voor zijn voorstellingen. uit een hinderlaag neer te schieten. Zij — was door de mannen van generaal Wanneer de koets tijdens de voorstelgingen zoo prat op hun voornemen, dat Forrest gevangen genomen toen hij Cody's vrouw hoorde van het gevaar, eenige telegrammen overbracht. Na de lingen „ten tooneele" verscheen, zaten dat haar man zou loopen. Haar eerste uniform van den gevangene te hebben er passagiers in, die vanzelfsprekend gedachte was, om hem zélf te gaan waar- aangetrokken, begaf Cody zich mét de acteurs waren, doch op een keer, dat het schuwen, doch William, die toen pas tien telegrammen naar het kamp der Zuide- circus in Engeland was, reed er een gezeljaar oud was, bood zich voor de gevaar- lijken, den generaal vertellend, dat schap in, dat men met alle recht „uitgevolle onderneming aan. Hij sprong op Golden er in was geslaagd hem zijn papie- lezen" kon noemen. Nadat zij Buffalo Bill hadden gevraagd, of zij in den een pony en reed spoorslags naar Grass- ren te overhandigen voordat hij gevanwagen mochten zitten terwijl de aanhopper Falls, doch viel in de hinderlaag, gen was genomen. Men geloofde hem val plaats had, speelden de Prins van die voor zijn vader was gelegd. De bela- en Cody bleef in het kamp, waar hij Wales (de latere Koning Edward VII), gers sprongen uit de struiken te voor- zijn ooren en oogen uitstekend den de koning van Denemarken, de koning^ schijn en brachten onmiddellijk hun kost gaf en menig belangrijk nieuwtje geweren naar den schouder, en de knaap te weten kwam. Men kan zich echter van Saksen en de kroonprins van Oostenzou zeker zijn doodgeschoten, indien hij zijn schrik voorstellen, toen hij op rijk de rol der reizigers, terwijl de postwagen met een ontzettende snelheid niet zijn toevlucht had genomen tot een een gegeven oogenblik Golden zélf in door de arena werd gesleurd, achtervolgd handigheid, die de Indiapen, wanneer zij gesprek met den generaal zag ! De man op het oorlogspad waren, vaak toepasten. was er in geslaagd te ontsnappen en bin- door de gillende en schietende Indianen. Dat Buffalo Bill zijn bijnaam niet Hij wierp zich zijdelings over het zadel, nen weinige oogenblikken zou men weten, zonder reden droeg, wordt bewezen door waardoor hij langs zijn paard, aan de dat Bill een spion was en zou hij zijn leven het feit, dat hij tijdens zijn contracttijd zijde welke van zijn aanvallers was afge- aan de galg moeten eindigen. Hij wist met de Kansas Pacific Railway niet wend, kwam te hangen en slaagde er in, echter nog op het nippertje te ontkomen, minder dan 4280 Amerikaansche bisons het dier tot een uiterste krachtsinspanning maar reeds in het gezicht van zijn eigen doodde! — 18 -

EEN MODERNE VROUW WAARDEERT

I

WRIQLEn Wat verhoogt 't vrouwelijk charme meer dan een irissohe mond met mooie tanden? Vooral nu het rooken door dames meer en meer gewoonte wordt, heelt het pakje Wrigley's Kauwgom in het damestasohje een vaste plaats gekregen.

„Maar breng vooral Boldoot mee".

J

Wrigley's lulvert de adem • houdt de keel Irisch en do tanden schoon en doet elke nasmaak van eten en rooken verdwijnen. En ... Wrigley's brengt de soo begeerde „slanke lijn" niet In gevaar.

Dames, die Boldoot kennen, willen slechts Eau de Cologne op haar toilettafel zien, als deze naam op het etiket staat. En zij grijpen ernaar, telkens als ze zich moe, warm of loom voelen. Om haar verkwikkende, verfrisschende werking werd Eau de Cologne Boldoot beroemd

Twee soorten: P.K. met zuivere pepermuntsmaak en Spearmint met een pittige smaak van versehe kruizemunt. Slechts 5 et, per pakje • tóch het allerfijnst» wat bestaat.

Het is de beste die U nemen kunt. Monopole FUcon Heele KroplUcon . . . . Hilve Kropflacon

'"STM*

i?S ..*.'.'.'• L30

V n, Ie n I. « 85

'

125 0.75

WRIGLEY

Houdt U frisch en opgewekt met

Eau de Cologne

H L-ld

..Dus je man heeft geprobeerd een rijksbetrekking te krijgen ? En wat doet hij nu ?" „Niets, hij heeft de betrekking gekregen." uT^u^r' ik r1 je een boek &even- dat je werkelijk graae wilt hebben. Waar kan ik je nu een pleiziermee doen ?^ g Modern neefje : ,,Met een chequeboek." mm

n. ¥ ©

êIIF

00

y y ia

E

0^

staatlich geprüft, mit 12-jähriger Praxis, vertraut mit allen Maschinen (auch Mechau), sucht per sofort oder später in mittlerem oder grossem Theater, welches Wert auf einwandfreie Vorführung legt, Dauerstelling. Offerten an Postschliessfach Nr. 326, Mainz/Rhein (Deutschland)

Godfried de Groot ^an euyhenstraat 2a Amsterdam Telef,'28474

Voor sportliefhebbers geen beter blad dan

SPOIHT DN BEELD PRIJS PER KWARTAAL F 3.- FRANCO PER POST Administratie: NOORDEINDE No. 10, LEIDEN

Specialiteit in Moderne en artistieke foto's

'

Men tó de vele reproducti« ven ons vvk in „Het Weekbled" Clneme £ <mea,er

- 19 -

-TiTTTniTTriirrr—i-iT

"'"

• - " • ü'

Ttefrem.Modera.to,

UIT DE „WONDERDANCING"

$I I J

BK Z^O IN JE ©©OENI

zag

(A smile of sympathy) WOORDEN VAN ADOLPHE ENGERS MUZIEK VAN MARGIE MORRIS

Sbw.Tox.

is

j

J N

rr r ir^^

X^i thie.

^

oo...aaneen vonk.je VAM^i.-UM.te.He'M beet.Je

FIENTJE DE LA MAR die „Ik zag in je oogen" met. veel succes zingt.

^

1

P

j/'J J J | K

P

£

^

gF^^

^^

Êg

■* TbeM ik je £roet_.te d-eef me de Kracht, óchd,t

X' ad lib.

m

B3v-

IMJOU/W

^

P^

5^

PFPfJj^irld

*

S p D^htikji) voelt iets

^g

-■ö

^

Vöorheteêr3töiit..Mioet...te v^wr itin_ Öhöjeefwi) de macht.5chAt J>At ikjöU/weer gamv ven.^eet

ïte

^^3

3E

g^

^

^:

-■

^

f p 1 ir r r we ten vrd/_gen

^

'g

J

is

a

a

i i pj

^

¥ Eu mijrtdiwmM^ Aue! vo<7r_.bjj_

i PF g

^

^rrr rirr

"7^

)3löts.lin^vöel.de je todnv/dïvoor mj" l
s

^^

^

ï

w

^::

^

^

r.afD ^

MdArdan 2n ook

^F fWTfS g ^^ f I

i

£t

.IiMinje xr

i

g

;

_^^^.^^^^_^_^^^^___^^^^^_^___

_:

meute 2i)hwä^vüormijeeM (adt.rA.djjö.

P

ik en Jjj

Ik 2d,g

^

ling, vent

^

2^

2d-lig

blij

1 i3 JJN rrrir in je oo.„ö|eiieeii VöMk.Je vaM^..laH.te.rie Zoon

TL

m WW ?

m — 21 —

20 —

t:

SÊ

^^

'tWaèeeMsdtitt'ren dat ik zäa'mje oo.cjpnViev Jlijftwjjötied&Mcgdeliet:.iii-iie.rlMgiuiJije liewe ^^

.ne.

jjrrip rJijMi^r

-^

-jrj j|r | r rirDCT

^

O ::z^

^

gji

i

;?

■13-jt £

fe^

i^ ? ir p ^ ^

P-

m^ g g

P

•

Jij wüi^mij Meii.de---te« K AH het niet« RAnhetMiêteen^ wa gen Daarje «iet toe_^rij>t mijrt leed

s^

^^

3É

y

'kzal niets weer

I

■< ,,: ,<^1 T:..

_

..^^^—^—^

, ,,'

.,

=»

MEMS
A dalbert Bulcke, opzichter in de ^jl markthallen, is een echte nurk, -^^-kleingeestig, tyranniek, plechtstatig, verwaand, bekrompen, kortom: een nare kerel, die er steeds in slaagt het humeur van zijn familie en van allen, die met hem te doen hebben, te bederven. Daarbij weet hij heelemaal niet, wat voor 'n naarheid hij is, want hij houdt zichzelf — en zulks niet ten onrechte — voor 'n goedmoedig mensch. In de markthal heerscht een streng régime; Bulcke zorgt er voor, dat er aan de voorschriften stipt de hand wordt gehouden. De marktvrouwen voegen zich kwaadschiks naar den opzichter en winden zich alleen op als het niet anders gaat, als bijvoorbeeld vrouw Kochanke, de vischvrouw, het water, dat uit de gesprongen leiding spuit, niet meer kan houden. Adalbert kettert, Kochanke schreeuwt, de waterstraal bereikt de bekoorlijke Katharina, Bulcke's dochter, die door en door nat wordt. Katharina voelt zich doodongelukkig, maar Quitt, een sportleeraar, die bij haar staat, leent haar zijn trainingspak, waarin zij er volgens hem schattig uitziet! De bewondering voor het meisje doet den energieken Quitt evenwel niet vergeten, dat hij een order heeft uit te voeren. Hij wil weten, wie de eigenaar is van het terrein, waarop de kegelbaan van Bulcke's club staat. Bulcke verpraat

1. Max Adalbert, die de titelrol vervulf In „Mensch, erger je niet". 2. Geestdriftige toeschouwers bij het kegelconcours om het kampioenschap. 3. Kochanke kan het water niet meer houden.

EEh FILM DER

UFA

zich ondanks zijn wantrouwigen aard en noemt den naam van den eigenaar, tot wien Quitt zich onmiddellijk wendt. Men wordt het spoedig eens en Quitt krijgt vergunning op het terrein een stadion te bouwen. Bulcke heeft er geen vermoeden van, wat hem te wachten staat en viert zijn verjaardag thuis, waar hij vrouw en kinderen aan het huilen maakt. Daarna begeeft hij zich, van zijn eigen voortreffelijkheid overtuigd, naar het oord waar hij zijn hoogste triomfen gevierd heeft, naar de kegelbaan. De kegelbroeders ontvangen hem op luidruchtige wijze. Den bal, den voor deze gelegenheid verzilverden bal, heeft hij reeds in de hand, als hij uit het raam kijkt en mannen met meetinstrumenten op het terrein ziet loopen. Quitt is er bij. Woedend staat Bulcke den indringers te woord. Wat ? Een sportterrein met halfnaakte individuen op den heiligen bodem van de kegelclub ? Dat nooit I Het eene woord lokt het andere uitl Beleedigingen over en weer. Bulcke schopt een meetinstrument omver, een agent verschijnt, probeert tusschen beiden te komen. Te vergeefs! Bulcke verzet zich en wordt geverbaliseerd ... Als Bulcke thuis komt, hoort hij, dat Quitt, de gehate Quitt, de leege kamer in zijn woning gehuurd heeft! De reeks onaangenaamheden is daarmede nog- niet ten einde. Hij moet voor de rechtbank komen. Zijn waardigheid begint bedenkelijk te tanen, hij verdedigt zich wanhopig, maar 't helpt niets, hij wordt achter slot en grendel gezet. In de gevangenis komt hij tot inkeer en als zijn kegelvrienden hem tnededeelen, dat hij als lid is geroyeerd, besluit hij na zijn in vrijheidstelling naar de lichtathletiek over te gaan. De hardloopwedstrijd over 8oo meter voor seniores in het nieuwe stadion wordt na harden strijd door Bulcke gewonnen. Grootmoedig stemt de overwinnaar toe in de verloving van zijn dochter Katharina met Quitt en vol trots kijkt hij om zich heen — hij heeft 't klaargespeeld! Zoo'n naarheid 1 denken de kegelvrienden — zoo'n naarheid'

4. De leden der kegelclub als toeschouwers bij de terechtzitting. 5. Max Adalbert (Adalbert Bulcke) en Heinz Wagner (zijn zoon) 6 Max Adalbert in de rechtszaal. 7. Max Adalbert marcheert als „kampioen" aan het hoofd van 3000 athleten het stadion binnen" 8. Evelyn Holt en Heinz Könecke.

■■■■

mm

GRAMOPHOON'NIELWS DOOR

WEERGEVER

\EE.m VIEELZDJOO® ARTOST. Lionel Barrymore, acteur, regisseur en schilder, teekent een Chinees uit, die vereeuwigd moet worden op een medaille, die eveneens door Barrymore ontworpen en gemodeHeerd zal worden.

[Vervolé van pa&na 15) rubberzolen, net als ik? We mogen er zeker van, heel zeker, dat het vannamelijk geen leven maken." avond gebeuren zal." „Ja," zei Miguel. „Ik heb zulke Hij wierp zich in een stoel, terwijl schoenen. Het lijkt me wel een goed plan." Miguel hem verbaasd aankeek. „U bedoelt..." „Het is het eenige, wat we doen „Vanavond wordt Ortiz vermoord I Ik kunnen. Voordat ik zie, dat er werweet het zeker! Weet u, wat ik zoo kelijk een misdaad zal gebeuren, kan juist heb ontdekt? Ortiz heeft Sarace ik niet ingrijpen; maar vanavond zullen geïnviteerd om vanavond bij hem te we onze oogen goed den kost geven! komen dineeren. En ze zullen alleen Ik zal vier vigilantes het huis laten zijn! En Ortiz heeft vanavond juist een bewaken en Sarace zal tot de conclusie heel groot bedrag van de bank mee komen, dat ik overal op voorbereid naar huis te nemen!" was." Miguel floot zachtjes voor zich heen. Hij sprong op. „Ik moet nu gaan. „Dat klinkt gevaarlijk..." Ortiz blijft tot ongeveer acht uur op de bank. Dat komt mooi uit, want dan „Natuurlijk! Ortiz is gek! Sarace zal is het donker als hij naar huis gaat. hem aan de bank komen halen en Aan den achterkant van zijn huis, in Ortiz neemt hem dan in zijn auto'mee zijn tuin, ligt de garage. Ik zal me in naar huis. Wat zal er gebeuren ? Sarace den tuin verdekt opstellen en we moeten zal de portefeuille zien, waarin Ortiz elkaar daar vinden. Natuurlijk dienen het geld meeneemt en hij zal merken we er ieder op eigen gelegenheid heen waar hij het bergt! Ik zeg u, dat Ortiz te gaan..." vanavond er aan gaat! De volgende Hij stak zijn hand uit. „Afgesproken? week is de nieuwe brandkast er en Om acht uur in den tuin! Mijn mandat weet Sarace! Hij zal dus vanavond netjes komen vijf minuten later." zijn slag willen slaan... Of wij moeten het verijdelen!" In het donker begaf Miguel zich op Miguel stond op en begon de kamer weg. Zonder eenige moeite lukte het op en neer te loopenhem ongemerkt den tuin in te sluipen. „Hebt u Ortiz gewaarschuwd ?" vroeg Nauwelijks had hij zich achter een hij. En toen, zonder het antwoord af struik verdekt opgesteld om. zich te te wachten, vervolgde hij: „Wat stelt oriënteeren, toen er een donkere geu voor, commandante?" stalte op hem toetrad. „Ik heb alle maatregelen genomen. „Prachtig," fluisterde de commanLuister." De commandante boog zich dante. „U is schitterend op tijd! Ze voorover en liet zijn stem dalen. „Dat kunnen ieder oogenblik komen. De huisis wat ik voorstel. Vanavond wil ik houdster is weg, maar zij heeft het het huis van Ortiz binnendringen. Samen raam van de keuken opengelaten. met u, als u mee wilt gaan!" Hierheen, senor; als we achter deze Miguel knikte. struiken gaan staan, kunnen we de deur „Bueno! Dan gaan we direct na van de garage zien." Ortiz en Sarace naar binnen. Het zal De beide mannen wachtten roerloos dan donker zijn. Ik heb alles in orde in de duisternis, die bijna ondoordringgemaakt. De oude huishoudster zal een baar was. raam aan den achterkant open laten „Het is hier stil, hè ?" zei de commanstaan. Ortiz heeft haar gezegd, een dante na eenige oogenblikken zachtjes. kouden maaltijd gereed te maken en „Die Ortiz is gek, om zoo eenzaajm klaar te zetten voor ze weggaat. We te gaan wonen." verbergen ons in het huis, vlak bij de „Misschien..." begon Miguel, maar eetkamer, en wachten wat er gebeurt. hij zweeg plotseling toen het geluid U hebt misschien wel schoenen met van een motor zijn oor bereikte.

GEBRUIK STEEDS

IID€ZiyU 24

.ata-

Parlophone brengt weer een aantal platen in de bekende New Rhythm Style Series. Deze opnamen zijn voor de liefhebbers van hyper-moderne muziek om van te watertanden; zijt gij echter geen liefhebber van negerklanken en aanverwante geluiden, laat dan deze ebonieten schijven in den gramophoonwinkel en besmet er Uw huis niet mede. Niet iedereen heeft het geluk om, zooals de schrijver dezer regelen, in een huisje op de hei te wonen, en in de stad heeft men zoo gauw last met zijn buren! Dus lezeressen en lezers, voorzichtig met het aanschaffen van New Rhythm platen (tusschen haakjes: ik ben er een erge liefhebber van!) Op C O 108 is opgenomen „Dear Old Southland" (Layton-Creamer) en ,,Weather Bird" (Oliver), twee trompetsoli door Louis Armstrong geblazen. Op R 942 speelt Louis Armstrong en zijn orkest den fox trot „Tiger Rag" (La Rocca) ; op de keerzijde van deze plaat brengen ,,The Harlem Footwarmers" den fox trot „Old Man Blues" uit de toonfilm ,,Check and Double Check" (Ellington-Mills) ten gehoore. Joe Venuti's Blue Four spelen op R 973 den fox trot „Put and Take" (Venuti); op de keerzijde brengt Louis Armstrong en zijn band den „Dallas Blues", een fox trot van Garret-Ward, ten gehoore. Tot slot van de New Rhythm spelen Luis Russell en zijn orkest op R 963 den fox trot „Panama", op den anderen kant van deze plaat spelen de Chocolate Dandies „Got another sweetie now", een fox trot van Harrison. Een zeer mooie opname is Parlophone B 80738 van het Orchestre Hawaien: Gino Bordin met den zanger Azzali brengen „Cara Piccina" (Gaetano Lama) en „Vieni sul mar" (de Curtis) ten gehoore. Deze twee Napolitaansche volksliedjes doen de nauwe straatjes, bevolkt met macaronien spagheti-etende menschen voor onzen geest opdoemen. Maak U niet ongerust, het slurpen is uit de muziek niet te hooren! Decca brengt eveneens een aantal nieuwe opnamen uit. Ten eerste F 2364. Rudolph Star, die voortreffelijk xylophone en vibraphone speelt, brengt „The wedding of the three blind mice" (Williams-Sievler-Warr) en „Parade of the minutes" (Myers) ten gehoore. Hij wordt op een accordeon begeleid. Op F 2367 speelt het dansorkest The Blue Lyres den fox trot „Moonlight saving time" (Kahal-Richman) en den fox trot „Pardon me. pretty baby" (Rose-Meskill-Klarges). Hetzelfde orkest speelt op F 2368 den fox trot „Ho Hum" (Suesse-Heymann) en den fox trot „Were you sincere?" (Rose-Meskill). Op F 2354 speelt het Hastings Municipal Orchestra onder leiding van Julius Harrison twee deelen uit het Sylvia Ballet van Delibes, n.1. „Les Chasseresses" en „Pizzicato". Een zeer mooie opname is K 582583; Marcel Darrieux, Marcel Moyse en Pierre Pasquier spelen de „Serenade, Op. 25" van Beethoven. Het zijn twee platen, die U zich beslist eens moet laten voorspelen. Een werkelijke aanwinst voor het steeds beter wordende Decca-repcrtoire.

ALS VERSTERICINGSMIDDEL N.V. AMSTERDAMSCHE CHININ E-FABR IEK

MIEUWS UIT DE

STUDIOS

„Daar komen ze," zei de commandante opgewonden. „Mijn mannen zullen zich vlak bij het huis posteeren, zoodra ze binnen zijn." De auto gleed tot vlak voor de garage, Ortiz stapte uit en kreeg zijn sleutels om de deur open. te maken. Sarace had den auto eveneens verlaten en sloeg hem gade. Hun stemmen drongen tot de beide wachtende mannen door. „Je hebt zeker wel trek, Rafael?" vroeg Ortiz toen zij uit de garage kwamen en het huis ingingen Sarace gaf lachend antwoord en sloot de deur achter hen. „Kom," zei de commandante. „Blijf in de schaduw, senorV' Op hun teenen slopen de beide mannen in de richting van het keukenraam. Bij de deur van de garage bleef Miguel aarzelend staan. „Kom, senor," fluisterde de commandante. „Het raam van de keuken is dadr!" „Eén oogenblik," zei Miguel. „De deur van de garage staat op een kier. Ik wilde even om een hoekje kijken." Hij ging naar binnen^ terwijl Pietro Tarde hem ongeduldig volgde. Miguel sloot de deur en haalde een lantaarn uit zijn zak. Een lichtstraal viel op den auto. „H'm," mompelde hij. „De wagen ügt hoog van den grond, hè ?" „Ja," fluisterde de commandante. „Dat is met het oog op de campo. Al de auto's hier zijn zoo hoog gebouwd. Ga nou mee, senor. Ik laat die twee niet graag alleen." „Vóór het diner gebeurt er niets," zei Miguel op rüstigen, zekeren toon. Het licht van zijn lantaarn scheen door de garage. „Wat een bussen benzine/' zei hij toen. „Hé, wat is dat?" Er stond een rieten koffer tegen een der muren van de garage. Miguel ging er heen en maakte ze open. De koffer bevatte allerlei mondvoorraad en twee thermosflesschen. De commandante boog zich over de koffer. „Misschien moet hij naar San Julian," zei hij. „Kom nu mee!" Miguel deed zijn lantaarn uit en

, .

Uw Zenuwen SeV^TiSä

daarbij tevens gesterkt door het gebruik van

Mijnhardt's Zenuwtabletten

Vicky Baum zal het scenario voor de Glazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten eerstkomende Maurice Chevalier-film schrijven. Deze film zal onder regie van Ernst Lubitsch worden opgenomen. opende daarop zachtjes de garagedeur. Onder regie van Franz Seitz wordt te „Ja, ik ga mee," zei hij. München een film, getiteld „De moeder van Zonder gerucht te maken bereikten de Compagnie", gedraaid. Weiss-Ferdl speelt zij het raam van de keuken en toen de hoofdrol. zij er zich door naar binnen werkten, Fritz Grünbaum en Roda-Roda schrijven zag de commandante, die een blik over samen een scenario, dat getiteld zal zijn zijn schouder achter zich wierp, twee „Liefdescommando". vigilantes, die hun post aan den achterDe opnamen voor de Cando-Film ,,De kant van het. huis innamen. groote reis" zijn begonnen. Conrad Veidt Pietro Tarde hield zijn revolver in speelt de mannelijke hoofdrol. de hand en ondanks zijn kolossale geKäthe Haak en haar dochter Hannelore stalte bewoog hij zich zoo geruischloos spelen óók in de Ufatoonfilm „Dan liever als een kat voort. Op hun teenen liepen levertraan" moeder en dochter. Käthe Haak de mannen van de keuken naar de speelt ook in de Ufatoonfilm „Emil en de hall. Terwijl de commandante voorging, detective" mede. slopen zij naar een deur, waarvoor een gordijn hing. Dichterbij gekomen zag Charlotte Susa speelt de hoofdrol in de Miguel door een kier een streep geel Messtro-Orplid-film „Die Pranke", welke licht. Duidelijk drong het geluid van onder regie van Hans Stemhoff is vervaarstemmen uit de kamer tot hen door. digd. Haar partners zijn Hans Rehmann en „Een glaasje vermouth?" vroeg Ortiz. Eugen Klopfer. „Dat verhoogt den eetlust. Kom, val Fred Niblo Jr., zoon van den bekenden aan, mijn jongen! Probeer deze hors regisseur, is door Paramount als scenariod'oeuvre eens!" schrijver in dienst genomen. Niblo begon „Graag, José!" als Journalist aan de New York Telegraph, Men hoorde het geklik van messen doch vertrok al spoedig naar Hollywood, en vorken op porcelein; het klokkend waar hij 'reeds voor verschillende studios gegeluid van wijn, die uit een flesch geschreven heeft. schonken wordt... De eerste Willy Forst-film, die door de „Ik moet eigenlijk dat geld van de Tauberfilm G.in.b.H. zal worden opgenobank wegbergen," zei Ortiz. „Doch ik men, is getiteld „Prins van Arcadien". Rezal het straks wel doen." gie voert Karl Hartl, het scenario schreef . „Ben je niet bang, dat ,ik je zal Walter Reisch. vermoorden en er met het geld vandoor Erika Helmke werd door de Paramount zal gaan, José?" lachte Sarace. „Ik voor de studios te Joinville bij Parijs geheb toch geen erg goeden naam in ëngageerd. de stad!" Het bekende komieken-paar Karl Dane en „Maar ik gelóóf niet, dat je geGeorge K. Arthur, de helden van talrijke hangen zal worden, Rafael!" antfilmkluchten, zijn door Paramount geëngawoordde de bankdirecteur. „Ik weet geerd voor een aantal twee-acters, in de New zeker, dat jij nooit zal hangen! —Kom, Yorksche studios van de maatschappij op te drink op mijn succes, Rafael! Ik heb nemen. Marjorie Beebe, ook een oude beeen kleine speculatie op het oog, die kende uit twee-acters en verschillende komiik spoedig tot een goed einde hoop sche hoofdfilms, zal hun tegenspeelster zijn. te brengen!" Marjorie heeft zich de reputatie verworven, „Graag," antwoordde Sarace. „0;> een der eerste comediennes van de film te den goeden afloop, José!" zijn. Albert Préjean, de bekende hoofdrolverOP EEN RUSTIG PLEKJE tolker uit „Sous les toits de Paris", zal in Madeleine Carroll en Carl Harbord, die de hoofdrollen zullen vertolken in de film de Duitsche versie van de Vandal ö Delac„Fascination', die in de B.I.P.-studios te Elstree zal worden opgenomen Film „Liefdesavontuur" optreden. Regisseur is Wilhelm Thiele. Ralph Erwin schreef de muziek voor deze rolprent. In deze film spelen verder mede: Liane Haid, Hans Brausewetter, Hilde Hildebrandt en Ilse Korseck. Jackie Searl, de jeugdige acteur, die met zooveel succes optrad in Paramounts beide kinderfilms „Skippy" en „Tom Sayer", zal voor den eersten keer een dramatische rol spelen in „Rich man's folly", een nieuwe George Bancroft-film. Oscar Strauss, de componist van „Walzertraum" en talrijke Weensche walsen, die voor Paramount de muziek schreef voor „The smiling Lieutenant", beeft een contract gesloten met dezelfde maatschappij, voor het leveren van de muziek bij nog minstens één film. Strauss werkt momenteel aan de muziek voor een toekomstige Ernst Lubitschfilm, en het is niet onwaarschijnlijk, dat ook hierin Maurice Chevalier weer de hoofdrol zal spelen.

^^^■yr-^'-y-. --''-.:-^;---' ■■':■*■•■?-'. :.-■

Tan daan slag verdwenen Tanden worden weer blinkend wit. Tandaanstag heeft volgens de laatste wetenschappelijke onderzoekingen de eigenschap om de tanden te doen ver-

ze eerst van bacteriën bevrijd te worden. Uw tanden worden bedekt door een kleverigen aanslag. Hierin bevinden zich

kleuren en tandkwalen in de hand te werken, daarom moet het dagelijks Verwijderd worden.

bacteriën, die bederf veroorzaken.

Er worden steeds nieuwe theorleïn verkondigd betreffende de oorzaak van tandbederf. Sommigen zeggen, dat bacteriën de oorzaak zijn. terwijl anderen het aan een verkeerd dieet toeschrijven, terwijl de overigen een combinatie van deze twee voor mogelijk houden. Ein feit staat echter vast: om Uw anden sterk en gezond te houden, dienen

De meest zekere manier om Uw tanden van dezen aans'ag te bevrijden, it het gebruik van ..Pepsodent". ..Pepsodent" bevat geen puimsteen of schurende bestanddeelen Het heeft een uiterst zachte werking, is geheel onschadelijk in het gebruik, toch wordt de aanslag verwijderd waar andere methodes gefaald hebben. Hebt ook blinkende tanden. Neemt den zekersten weg en gebruikt nog heden „Pepsodent"

^P^ mmm—mimmmmmmmm^ HANDELSMERK ■

De Tandpasta c/ie den aanstqy verwijdert. 3137

Door voorzichtig een tipje van het gordijn een eindje weg te schuiven, kon Miguel een blik in de kamer werpen. Hij zag de beide mannen tegenover elkaar aan tafel zitten. Ortiz zat met zijn rug naar een open veranda, die toegang tot den tuin aan den voorkant van het huis gaf. De deuren stonden open; er was een muskieten-net tusschen gespannen, waardoor de koele avondwind vrijelijk naar binnen woei. Op een bureau in den hoek van de kamer lag een bruine leeren tasch met een glinsterend slot. Miguel zag, dat Sarace zooals gewoonlijk een mes in zijn gordel droeg. Bijna een half uur stonden de commandante en Miguel in het donker, luisterend naar ieder woord, dat Ortiz en zijn gast zeiden. Slechts af en toe schoof Miguel met de grootste voorzichtigheid het gordijn een eindje opzij om even

BEZOEKT HEÏ

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM

onopgemerkt naar binnen te gluren. „Kom, drink nog wat, Rafael," zei Ortiz op een gegeven oogenblik. ,,Laat ik je glas nog eens vullen. Is de wijn zoo slecht of wat heb je ?" ,,De wijn is uitstekend, José! — Dank je, dat is genoeg! Ik voel me wat duizelig... Ik weet niet hoe het komt. .. Van de hitte misschien ... Het was zoo ontzettend heet vandaag. Ik heb wat hoofdpijn ..." „Je moet nog een glaasje wijn drinken, mijn jongen! Dit is uitstekende Veuve Cliquot! Daar krijg je geen hoofdpijn van. — Om op dat tooneelstuk terug te komen. We kunnen voor de repetities over de groote zaal van het. Hotel del Mundo beschikken en ..." „José! Ik word zoo raar! De kamer is ..." Er klonk een doffe slag en toen, plotseling, begon Ortiz schor te lachen. Er volgde het geluid van een stoel, die achteruit geschoven werd en op hetzelfde oogenblik schoof Miguel het gordijn weg en trok zijn revolver. „Handen op. Ortiz!" riep hij Ortiz werd spierwit en staarde met groote oogen als een verdwaasde naar Miguel en den commandante, die achter deze stond. „Rafael is ziek geworden," stamelde Drtiz. „Hij kan waarschijnlijk niet tegen wijn. Ik wilde zijn boord losmaken." „Met een mes, hè?" Miguel stapte de kamer binnen, nam — 36 -

het glas waar Sarace uit gedronken had en rook er aan. „Dat dacht ik wel!" zei hij. „De auto, de mondvoorraad en het geld, alles was klaar, Ortiz! De verdenking van den diefstal zou op Sarace vallen, nadat jij hem verdoofd en met zijn eigen mes doodgestoken hadt! Ik begrijp nu, waar je al die benzine voor hadt staan. Je huis zou branden als de hel en bij de verkoolde resten van Sarace zouden zij het lemmet van zijn eigen mes vinden, zoodat iedereen natuurlijk zou denken, dat het jouw asch was en jij door hem was doodgestoken en dat hij het huis in orand had gestoken. — Was dat niet de kleine speculatie, waar je van sprak?" Ortiz sloeg zijn oogen neer en zweeg. De commandante kwam naar voren en greep hem bij den arm. „Ik arresteer je," zei liij. „En ..." Plotseling werd hij door een krachtigen duw achteruit geworpen. Ortiz sprong naar voren, greep de leeren tasch van het bureau, en sprong door het muskietennet. Er klonk een schot, maar de commandante had gemist. „Houd hem!" riep hij. Ortiz sprong van de veranda, en terwijl hij dit deed, klonken er, bijna tegelijkertijd, twee schoten. De commandante snelde naar de veranda, en keek den tuin in. „Hebben jullie hem ?" riep hij. Hij wachtte, keek in de duisternis, waar twee gestalten zich over iets, dat in het gras lag, bogen. Een vigilante kwam naar de veranda en salueerde. „Hij is dood, commandante. Maar het is... senor Ortiz!" „Breng het lijk naar het bureau, Pedro!" Langzaam keerde de commandante naar de eetkamer terug, waar Miguel over den bewusteloozen Sarace stond gebogen. „Allemachtig!" riep Pietro Tarde. „Ik heb de rollen dus verkeerd toegewezen en hield den verkeerde voor den schurk!" Miguel knikte. „U begon met een vooroordeel," zei hij. „Ik kwam te weten, waarom Sarace met zijn vader ruzie had gehad. Het was over zijn meisje, Celia. Zijn vader gaf gisteren echter toe en vindt nu goed, dat hij met haar gaat trouwen. Sarace had dus absoluut geen reden om te stelen, laat staan om een moord te begaan." Met zijn vochtig gemaakten zakdoek bette hij het voorhoofd van den jongeman. Toen legde hij hem op een sofa in den anderen hoek van de kamer. „Hij zal nog wel een paar uur slapen, eer hij wakker wordt," zei hij toen. „Cielo!" riep Pietro Tarde. „Het scheelde maar weinig of hij was voorgoed gaan slapen ..."

BEZOEKT HET

TE DEN HAAG

DE DEKBE MUZE AANBEVOLEN TOONEEESPEtEN EN ÉÉN-ACTERS

,

1

{yervolg van nummer 396). Tooneelspeïen. Sonna. 3 bedrijven, één achtergalerij van kapiteinswoning in Indië. 2 dames, 5 beeren (waarvan 1 jongetje, wiens rol beter door een meisje vervuld kan worden). Het Lied van alle Tijden, 3 bedrijven, costuumstuk, ie bedrijf kleedkamer in schouwburg, 2e zitkamer, 3c vestibule van de conciergerie. 3 dames, 6 beeren. Gekocht en Betaald, 4 bedrijven, eerste 3 bedrijven rijke kamer, 4e eenvoudige kamer. 3 dames, 3 beeren. Het Oost ersehe Gevaar, 3 bedrijven, ie cabinet particulier in luxueus restaurant, 2e zitkamer, 3e hotel-zitkamer. 4 dames, 8 z g beeren. In Uniform, detective-stuk, 3 bedrijven, één kamer. 3 dames, 6 beeren. Verschenen bij C. Morks Czn., Uitgevers, Dordrecht. Voor zooverre geen uitgever genoemd werd, zijn deze stukken verkrijgbaar bij J. Heynis Tsz., Koog-Zaandijk, waar men ze ook ter lezing kan aanvragen. Vanzelfsprekend is deze lijst zeer onvolledig; ik gaf, om maar 'n voorbeeld te noemen, geen der stukken van Heyetmans, Bernard Shaw, Gogol of Pirandello. Eén-Acters. Veel sterker nog dan dit bij de zoogenaamde „groote stukken" het geval is, zijn wij dikwijls op zoek naar goede één-acters en vinden er slechts weinige. Merkwaardig genoeg zijn er inderdaad zeer weinig goede één-acters. En deze zijn juist voor vele vereenigingen zulk dankbaar „studiemateriaal" — ik neem tenminste aan, dat vele vereenigingen hun onderlinge avondjes en bijeenkomsten van leden gebruiken om kleine stukjes op te voeren, vooral met het oog op het kweeken vin nieuwe krachten voor den werkenden kring. 1 Het zijn juist deze minder officieele bijeebkomsten, welke zich hiertoe zoo bij uitstek leenen. Men kan hier eens geheel nieuwe krachten probeeren en een fiasco leidt nog niet tot een debacle. Eén-acters als „In Politiek", „De Aardschok", „Een Pootig Wijfje", „Rosalie" en zelfs „Engelsch zonder Leermeester" (deze zijn alle verkrijgbaar bij Heynis te KoogZaandijk) zijn heden ten dage vrijwel „uitgespeeld" en men verlangt iets moderners. De ondervinding beeft mij geleerd, dat de meeste vereenigingen en amateur-regisseurs onbekend zijn met de uitgaven van De Nieuwe Tooneelbibliotheek onder leiding van Jean Stapelveld, Weteringschans 255, Amsterdam. En vooral in deze bibliotheek zijn verschillende een-acters verschenen, welke het spelen, ook door geroutineerde krachten, meer'dan waard zijn. Bovendien zijn zij zeer goedkoop. De eerste Jaargang bestond uit 17 éénacters, en deze kosten in totaal slechts het luttele bedrag van / 3.60. Ik raad dan ook

elke vereeniging, die met deze uitgaven nog onbekend is, sterk aan, zich deze serie aan te schaffen. U vindt er ongetwijfeld iets goeds en naar uw gading bij. Zéér goed zekfs zijn: „Valse Champétre", 1 dame, 1 heer, boschdécor, van Jan Fabricius. „Pe Sleutel", 1 dame, 1 heer, kamerdécor, van Joh. W. Broedelet. „Haar laatste Rol", één bedrijf in twee gedeelten, 4 dames en 7 beeren door Caroline van Dommelen, rijke logeerkamer van een hotel. Alleen geschikt voor geoefenden werkenden kring. „Baas boven Baas", i dame, 2 beeren, kamerdécor, door A. Defresne. „Schaakmat", 1 dame, 3 beeren, kamerdécor door Jean Stapelveld. „De Wildeman", 2 dames, 2 beeren, kamerdécor door Elise Poons van Biene. „Vader en Zoon", 2 dames, 2 beeren, kamerdécor door Jan C. de Vos Jr. Bijna elk dezer stukjes, met uitzondering misschien van „Haar laatste Rol", kan na ernstige studie door elke gemiddelde vereeniging met succes ten tooneele worden gebracht. Bovendien zijn alle genoemde werkjes door Nederlandsche schrijvers geschre-

VOOR EEN ZUIVERE HUID ZUUR.STOFHOUDEND WATER. Een absoluut zuivere huid, smetteloos en zacht, is alleen een huid, die behoorlijk kan „ademen". De poriën moeten volkomen gereinigd en vrij van onzuiverheden zijn. Zeep en water alleen kunnen weinig doen voor het schoonhouden der poriën. Zuurstof-houdend water kan dat echter wel! E>oet daarom steeds, als U Uw gezicht wascht, een theelepel Radox in het waschwater. Als de werkzame, overal doordringende zuurstof zijn taak beeft gedaan, zult U als resultaat zien, dat alle vetwormpjes en andere huid-onzuiverheden verdwenen zijn en Uw huid zacht en frisch wordt. En Uw spiegel'zal U bewijzen dat een werkelijk mooie, gezonde huid de basis is van een aantrekkelijk voorkomen. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a ƒ 1.25 per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene wieken. Imp.: N.V. Rowntree Handels-Mij., Keizersgracht 124, Amsterdam-C. Voor Indië verkrijgbaar bij de Firma J. v. Gorkom ö Co., Djocja, en hare filialen. — 27-

ven, daar de Nieuwe Tooneelbibliotheek uitsluitend werk van Nederlandsche schrijvers uitgeeft. Ook de Maatschappij voor Goede en Goedkoope Lectuur te Amsterdam heeft verschillende goede tooneelwerken het licht doen zien. Hiervan noem ik o.a.: „Het Schot", 3 dames en 3 hoeren, kamerdécor. „Het Diner' 3 dames en 3 beeren, kamerdécor. Beide laatstgenoemde werkjes zijn eveneens één-acters en bij dilettanten minder bekend. Verdere bijzonderheden kunt u steeds aanvragen bij C. J. Pieters, Scheldestraat 133, Amsterdam Z., onder bijvoeging van een postzegel voor antwoord. U gelieve dan volledig in te lichten over de ter beschikking zijnde krachten en de reeds gespeelde stukken. C. J. PIETERS. NOGMAALS: DE KLEINE ROL

D

Veel is er reeds geschreven over het overlijden van Louis Chrispijn Jr., den talentvollen tooneelspeler, den kenner van ons tooneel, zoowel in practijk als in theorie. Het is dan ook niet de bedoeling hier nog cenige woorden aan toe te voegen, doch wel om een meening van hem aan te halen, daar deze ook zoo bijzonder toepasselijk is op den dilettant-tooneelspeler. In een zijner laatste interviews zegt hij o.a.: „Groote rollen .... 't mocht wat! Je begon met een brief 00 te brengen en twee, misschien drie woorden te zeggen. Dat was voorloopig je heele creatie. En dan werd er terdege op gelet of je het behoorlijk deed. Had je dit en dergelijk werk een tijd lang naar den zin van den regisseur gedaan, dan kreeg je een nieuwe kans op het tweede plan. Dan mocht je een paar woorden méér zeggen en zoo ging je langzamerhand naar boven, de richting uit van de ster. ..." Voila, een man van het vak was aan het woord. Meerdere malen is er reeds over dit onderwerp geschreven, zoowel door ons als door anderen. Doch, juist nu, aan het begin van het nieuwe seizoen, nu menig regisseur weer voor de moeilijke taak. staat, de rollen uit te deelen, wilde ik deze woorden nog eens onder Uw aandacht brengen. Misschien krijgt de regisseur wat minder onaangenaamheden met zijn rolverdeeling, want ik hoor A al weer beweren, dat hem toch de rol van B toekomt en C er niet aan denkt om dat briefje op te brengen: „Laat dat D maar doen!" Nogmaals, dames en beeren dilettanten, niet de grootte der rol, doch de vertolking alléén, daar komt bet op aan! Niemand, die ook maar cenigszins kijk op het tooneel heeft, zal minachtend neerzien op de vertolker (ster) van de kleine rol, wél zal hij er op letten, hoe hij of zij die rol brengt. Wanneer U nu misschien een kleine rol wordt toebedeeld, denk dan nog eens aan de woorden van den, te vroeg van het tooneel weggenomen, knappen tooneelspeler Louis Chrispijn Jr. HENRI A. VAN EIJSDEN Jr.

^

, -

\'' ^ '*

•r

FIIM ENTHOUSIASTEN B. H. £e AMSTERDAM. Anifa Page i» nieé geérouwd. Maurice Chevalier is meé Yvonne Vallée geérouwd. Greta Garbo filmé weer. Marlene Dietrich is een zeer knap actrice.

EEN COMPLEET VEnilAAL MET EEN VERRASSEND 5LOT Bonald zat in de wachtkamer en blies op zijn koude ongehandschoende handen. Hij trilde van kou en honger en hij was doodmoe. Den géheelen dag had hij geloopen, kantoor in en kantoor uit, om een baantje te vinden, om wat te verdienen, doch al zijn moeite en smeeken waren vergeefsch geweest. Nu moest hij terug naar huis, waar zij, zijn kleine, geduldige vrouw, op hem wachtte. En natuurlijk hoopte... Hoe zou ze hem vol verwachting aankijken als hij thuiskwam! Och, dat stille, bleeke gezichtje van haar! Zij zou honger hebben! Hij balde zijn vuisten en dacht bitter, dat een man, die zijn vrouw liet omkomen van honger, een zwakkeling was en een mislukkeling inde maatschappij. Maar wat kon hij doen ? En wat had hij al niet geprobeerd! De wachtkamer was vol haastige, koude menschen, die zich naar huis repten na een langen dag van arbeid en zorgen. Donald zat ineengedoken in zijn hoekje en het scheen hem, dat al die menschen, die ef genoeglijk en welgemoed uitzagen en zich verheugden op een behaaglijk verwarmde kamer en een smakelijken maaltijd, den spot dreven met zijn ellende. Hun welstand scheen hem uit te dagen, om hem te lachen. Geld! Overal in de wereld was het,

om hem en "bij hem; al die menschen in de wachtkamer hadden het en konden het uitgeven. Alleen hij, Donald, had het niet, geen rooien cent. Hij balde zijn vuisten in zijn leege zakken. Zij, zijn vrouw, verhongerde 1 Hij zat daar met gebogen hoofd en keek wezenloos naar de vele voeten, die voorbijdraafden, tot er plotseling één paar voeten vlak voor hem bleef stilstaan. Het waren groote, breede voeten in dure krakende schoenen en smettelooze slobkousen. Donald keek wat hooger. Die voeten droegen een groeten, flinken, weldoorvoeden heer in een dikke overjas met een kostbaren bontkraag. Die heer had het blijkbaar niet koud, want hij bette zijn voorhoofd met een sneeuwwitten, fijnen, linnen zakdoek. Zijn keurig-gehandschoende hand omklemde een koffer van prachtig rundleer, dien hij plotseling met een plof naast Donald op de bank zette, waarna zijn dikke gestalte door de deuren, welke toegang gaven tot het perron, verdween. Het was of er iets knapte in Donalds hersenen. Hij keek haastig om zich heen, haalde diep adem, stond op, greep den koffer en draaide zich om, om weg te loopen. Hij klemde zijn tanden op elkaar en was met een paar groote stappen buiten het station. De koffer was zwaar; maar dat was het niet, dat hem den adem bijna benam. Zijn hart hamerde in zijn- keel, terwijl hij al zijn zintuigen spande op dat ééne wat hij verwachtte: haastige voetstappen echter zich. Nog vijf minuten en hij zou veilig tusschen het drukke verkeer van de city verdwenen zijn. Donald liep zoo hard hij kon, zonder dat het op zou vallen. Op den hoek van een straat stond een politie-agent. Zonder te aarzelen, wendde Donald zijn schreden dien kant uit. Het moest! Nu deze straat in en alles was veilig! — Een licht tikje op zijn schouder... Hij sloot de oogen, als door een slag getroffen en keerde zich om. Een korte, breed geschouderde, nog betrekkelijk jonge man, keek hem aan. „Politie," zei deze zachtjes enkeek veelbeteekenend naar den koffer, dien Donald in zijn bevende handen klemde. „Ik zag het toevallig," zei de jongeman met een zware stem. „Dan is 't ontdekt," antwoordde Donald, tamelijk overbodig, terwijl zijn heele lichaam plotseling levenloos scheen te worden. „En daar staat een agent..." „Heb ik al gezien. Maar je gaat zeker kalm mee ? Loop maar door — juist!" Donald slikte krampachtig. „Mijnheer," stamelde hij, „u zult mij misschien niet gelooven, maar ik zweer u, dat dit de eerste keer is, dat ik —" „O ja, dat kennen we," zuchtte de man, die hem gesnapt had. „Je bent

natuurlijk ziekelijk en hebt geen werk, en wel een vrouw en een heeleboel kinderen, die om brood huilen. Dat weet ik allemaal al. En sta nu asjeblieft niet stil, maar loop door. Anders..." „Gaat u — laat u mij — brengt u mij naar het politie-bureau ?" hijgde Donald. „Ja zeker, maak je maar niet bezorgd, hoor!" antwoordde de ander effen. Hij haakte drie vingers om Donalds sidderenden arm, riep een leegen taxi aan, welke juist voorbij kwam rijden en duwde Donald met den koffer er in. Toen gaf hij den, chauffeur een adres op. Donald kroop in een hoekje van den taxi en sloot zijn oogen. Het bitterste berouw, dat hij ooit gehad had, kwelde hem — niet omdat hij vreesde voor zijn straf — maar om haar, zijn vrouw! Zij zou vergeefs op hem wachten, tot zij de waarheid zou hooren: dat hij een dief was! Hij kreunde hardop en de ander stootte hem aan. „Je wou me dus vertellen, dat dit je eerste diefstal was?" „Ja," antwoordde Donald zwak. „Dat dacht ik al," zei de ander. „En je maakte je meester van eens anders eigendom met een geraffineerdheid, dat ik je eerst voor den „Grijper" hield. Je kent hem natuurlijk ? Misschien hoor je wel tot zijn bende ?"

Vermageren op wetenschappelijken grondslag« Het is een feit, dat overtollige kilo's niet ten goede komen aan de gezondheid, die toch het kostbaarste bezit van den mensch is. Aan den anderen kant is vermageren een moeilijk probleem en vereischt alle voorzichtigheid die men in acht moet nemen waar het om eigen welzijn gaat. Overdreven hongerkuren zijn schadelijk, veel beweging is heel inspannend en voldoet in de meeste gevallen toch niet. Het preparaat F a c i 1, dat door wetenschappelijke menschen vervaardigd wordt en thans wereldbekend is, is het middel dat tot nu toe het probleem „vermageren" op de meest doeltreffende wijze oplost. F a c i 1 maakt slank zonder dieet en kan de gezondheid niet schaden als de gebruiksaanwijzing wordt opgevolgd.

Foto Codfr. de Groot

Indien betere middelen tot onschadelijke vermagcring te kcijgett waren dan de stoffen, die zich in* Fa ei/ bevinden, dan zou hei Centraal'Laboratocium deze natuurlijk reeds lang in gebruik genomen hebben en indien nieuwe en nog doelmatiger stoffen ter vermagering ge von' den worden, zal het Centraal-Laboratorium deze terstond op de markt brengen.

FOTOSTUDIE VAN MIEN VAN KERCKHOVEN-KLING, DIE AAN HET CENTRAAL TOONEEL IS VERBONDEN.

Facil-Pastilles zijn verkrijgbaar in apotheken en drogisterijen voor den prijs van f 3.— per buis van 100 stuks.

- 28 —

>

M. d. W. £e 's-GRAVENHAGE. Hierbij de gevraagde adressen. Mady Christians, Bismarckstrasse 67, Berlijn. Laura la Plante, Universal Studios, Universal-City, Californië. Olga Tschechpwa, Reichstrasse 2, Berlijn. L. B. H. te SCHEVENINGEN. In ons land zijn geen filmscholen gevestigd. Het adres van de Ufa is Kochstrasse 6—8, Berlijn. De kans van slagen is uiterst gering. M. B. te MAASTRICHT. Greta Garbo is weer geheel hersteld en filmt. Haar adres is Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. G. M. v. L. te VOORBURG. Wendt U mei deze vraag tot den heer J. Weening, N.V. Paramountfilms, Keizersgracht 399, Amsterdam. S. K. te UTRECHT. Ramon Novarro is niet verloofd. In de film „Het Congres danst" spelen Lilian Harvey ' en Willy Fritsch weer samen. Ik hoop dat U thans gerustgesteld bent. A. d. R. te ROTTERDAM. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's verkrijgbaar. Lien Deyers woont Kurfürstendamm 103, Berlijn. Truus van Aalten haar adres is Königin Augustastrasse 35, Berlijn. Beide kunt U natuurlijk in het Hollandsch schrijven, vergeet echter niet een antwoordcoupon in te sluiten. T. O. te AMSTERDAM. U meent zeker de film „In Geheimen Dienst". In deze rolprent speelt Willy Fritsch met Brigitte Helm samen. Deze toonfilm zal het komend seizoen in ons land vertoond worden. E. Z. te AMSTERDAM. Zooals U wel gezien zult hebben door de foto, die wij in het vorige nummer plaatsten, is Greta Garbo reeds weer aan het filmen. Ramon Novarro is werkelijk niet verloofd, zelfs niet met Marceline Day. In „Het Congres Danst" treedt Lilian Harvey weer met Willy Fritsch op. G. d. S. te DELFT. Renate Muller i* niet getrouwd. Het adres van Hans Albers is Lennéstrasse 7, Berlijn. Het adres van Dlta Parlo is First National Studios, Burbank, Californië. B. M. te ROTTERDAM. Willy Fritsch moet U in het Duitsch schrijven. Hij beantwoordt zijn brieven zelf. Zijn adres is Kaiserdamm 95, Berlijn. Niet vergeten een antwoordcoupon in te sluiten. B. H. L. te GRONINGEN. Ja, wij kannen best begrijpen dat het erg vervelend is. Lya Mara zal binnenkort in een toonfilm optreden. Haar echtgenoot Friedrich Zelnik voert nog steeds de regie. W. V. te AMSTERDAM. Neen, wij hebben nooit speldjes met Greta's afbeelding verstrekt. Wendt U tot MetroGoldwyn-Mayer, Damrak 49, Amsterdam. F. B. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. Otto Gebühr, Kurfürstenstrasse 118, Berlijn. Heinz Könecke, Grollmannstrasse 31, Berlijn. Willy Forst, Sachsenplatz 8, Berlijn. A. d. K. te ZUTPHEN. Wilt U een» uitvoeriger schrijven, wat U eigenlijk van plan bent? Uw schrijven was niet erg duidelijk. A. d. G. te AMSTERDAM. Hans Albers is getrouwd. Käthe von Nagy was met een regisseur getrouwd; zij is thans gescheiden. Het adres van Valy Arnheim is Trägerstrasse 5, Berlijn.

„IN GEHEIMEN DIENST" Regisseur Gustav Ucicky (zittend, rechts) verklaart Brigitte Helm en Oskar Homolka een scène, die zij hebben te spelen in de Ufa-toonfilm „In Geheimen Dienst".

„Nee," mompelde Donald. „Dan heb je toch zeker wel eens van hem gehoord ?" „Ook niet." „Kom, kom!" schamperde de ander, terwijl hij cynisch lachte. „Nou, om je dan de waarheid te vertellen —welke je waarschijnlijk beter zult weten dan ik — dé Grijper is de handigste en brutaalste bagage-dief waar de politie ooit mee te doen heeft gehad." Donald antwoordde niet. De Grijper interesseerde hem niet. Hij keek naar den koffer tegenover zich op de bank, welke zijn ondergang was geworden. Hij zag weer het bleeke, geduldige gezichtje van zijn vrouw en hij boog zijn hoofd onder den last van zijn schaamte. Hij had gestolen en hij zou zijn straf ondergaan — wel, hij verdiende niet beter. Maar dat zij daarom moest lijden — niet alleen nood en ontbering, maar ook de schande, omdat haar man een dief was! Dät was het ergste, dat zij het te weten zou komen! „En," vervolgde de ander plotseling, „nu heb je zeker de gebruikelijke zieke vrouw, hè ? Ja, de vrouw van federen dief, die op heeterdaad wordt betrapt is ziek en —" »Ja, ja!" riep Donald met gebroken stem uit. „Ik hèb een vrouw. Ze is niet ziek, maar zwak en nog zoo jong — haast niet meer dan een meisje. Zij is niet sterk en moet goede zuivere lucht hebben en versterkend voedsel en ik kan 't haar niet geven! Ik kkn niet, hoe ik ook mijn best heb gedaan. De hemel alleen weet, wat ik allemaal geprobeerd heb. En nu — nu ben ik een dief! Als zij het te weten komt, zal het haar dood zijn! Om haar smeek ik u, heb medelijden met mij, mijnheer. Het kan mij niet schelen voor mijzelf als ik de gevangenis in moet. Ik wil mijn straf graag dragen. Maar als zij weet, dat ik niet eerlijk ben —" De schorre stem zweeg en Donald verborg zijn gelaat in de handen. „Werkelijk!" zei de jongeman. „Je doet het zoo goed, dat het bijna overtuigend klinkt." „Laat mij gaan," fluisterde Donald,

terwijl zijn moede oogen plotseling hoopXol begonnen te schitteren. „Laat mij gaan en ik zweer u —" „Dat je in 't vervolg beter uit je oogen zult kijken zeker? — Ja natuurlijk." Donalds oogen werden weer dof. Hij kromp ineen in zijn hoekje en kreunde. „Wreed, dat is het! Als ik nog maar half zoo sterk was als vroeger, zou ik u een pak ransel geven —" „Dat kan ik mij levendig indenken," knikte de ander. „Maar gelukkig voor mij ben je nu zwak en half uitgehongerd, nietwaar ?" Toen, plotseling, werd Donalds slappe hand gegrepen door een andere, stevige hand en er ritselde iets in. Ongeloovig staarde hij naar het bankbiljet tusschen zijn magere vingers en daarna naar het gelaat van den man naast zich. „Wat — wie bent u ?" bracht hij ademloos uit. „Ik ben ik, Edward Rack, om u te -dienen. En hier —," zei de heer Rack, terwijl hij het portier opende, „kun je uitstappen." Donald stapte uit de taxi, wilde nog iets zeggen, maar moest maken, dat hij uit het gedrang kwam, terwijl verontwaardigde autobestuurders hem toeschreeuwden, niet midden in een verkeersknoop stil te blijven staan. Hij richtte het hoofd op, stak het geld in zijn zak en stapte resoluut naar huis, verlangend naar Maggies gezichtje, dat eindelijk na zooveel dagen van teleurgestelde hoop en verwachting, weer zou opleven in blijdschap om dezen plotselingen meevaller.... Onderwijl zat in de taxi nog een mijnheer Edward Rack, in zekere kringen beter bekend als de „Grijper". Hij glunderde vriendelijk tegen een rundlederen, luxueuzen koffer tegenover hem op de bank. Eindelijk opende hij een mesje, dat ook een kleinen looper bevatte en stak dien in het slot van da koffer. „En laten we nou eens zien," mompelde hij, „wat ik voor moois van dien armen duivel heb gekocht."

— 29 1

,-•-,.,

.„,. -;. ^. .

-p;.^

ÊOE9 zich had genomen, en zich had ingedacht, „En jij denkt, dat visch gewichtiger is Er g-ing- op dat oogenblik juist njet veel dat Sylvia in deze maagdelijke wouden voor de Maatschappij dan de cijfers, die ik op de Victrix-mijn om en deze gedächte naast hem leefde, had hij haar geschreven beheerschte den jongen reus van een man, over een paar uur zal weten?" antwoordde en uiting gegeven aan zijn lang gekoesterhij lachend. die in gepeins verzonken langs een boschden hartewensch. Nu wachtte zij, wachtte pad wandelde, dat regelrecht toeliep op „O ja, veel gewichtiger. En ik begrijp een aantal van groote houtblokken gebouwzij op zijn vraag om naar hem toe te komen, niet, waarom je altijd, altijd maar over die de hutten, die met hun platte daken op een een vraag, die hij vastbesloten was haar te vervelende Maatschappij moet denken." open plek van het bosch zichtbaar waren. stellen voor het jaar veel ouder was. Sylvia „Maar ben ik daar dan niet juist voor Vlak naast hem liep de oever van een spieen de Victrix-mijn — die beheerschten zijn hier? In ieder geval word ik daar voor begelglad meer, waar omheen de donker- gedachten, toen de deur werd geopend en taald," zei hij. „Ik zou veel liever gaan visgroene stammer) van de pijnboomen als een meisje zijn kantoortje binnentrad. schen. En als jij me werkelijk helpen wilt, schildwachten oprezen. De jongeman keek „En," vroeg zij glimlachend, „mag ik ga dan alleen en maak, dat je heel" veel onverschillig naar het kamp en ging een vangt, spaar de Maatschappij een boel geld vanavond nog met je mee visschen?" van de kleinste gebouwen binnen. Hier stak Ze was heel donker, heel sterk en lenig, uit, en zorg, dat ik als beheerder van de hij zijn pijp aan, ging zitten in een zelf gemijn een goed figuur sla." én blakend van gezondheid. Brent, die haar maakten stoel, bestaande uit een ton en een Het meisje draaide zich om en keek hem gliiftlachend aankeek, meende, dat zij een leegen zak, en was weldra in nog dieper geover haar schouder heen aan, echt kind was van de bosschen, waarin zij peins verzonken. „Zonderling," zei ze, „het is heelemaal leefde. Haar gezicht was wèl gevormd, haar Hij was een groote man, met breede, zwaniet aan de visch, dat ik denk." mond, ofschoon iets te groot, vertoonde re schouders, en lange, sterke armen. Zijn een mooie lijn en haar oogen glinsterden. Langzaam ging ze naar den oever, waar haar had den gloed van donker koper, zijn Ze was gekleed met een opzettelijke non- haar kano aan den' kleinen ruwhouten lanoogen waren grijs err vast, zijn kin vierkant chalance, waar een zekere bekoring van dingssteiger lag, en gleed stil naar den anen resoluut en zijn gansche voorkomen deed uitging en die haar op een zigeunermeisje deren kant van het meer. Ze was uitstekend onmiddellijk zien, dat hij het grootste deel deed lijken. Het was zonderling, dacht thuis op het water, maar sinds de komst van zijn leven in de open lucht had doorgeBrent, dat een man als Parfitt, zijn hoofdvan Brent een paar weken tevoren, had zij bracht. opzichter van den molen, zóó'n dochter had deze eenzame vischpartijen hoe langer hoe Hij droeg boord noch das, en het blauwe en hij vroeg zich nieuwsgierig af, wat voor minder aantrekkelijk gevonden. Voor den flanellen hemd, dat aan den hals open een soort vrouw haar moeder geweest zou eersten keer van haar leven was zij in distond, de hooge prospectorslaarzen, die tot zijn. Toen wees hij op een paar gevoelige recte aanraking gekomen met een man, aan de knie waren dichtgeregen, en de leeweegschalen onder een glazen stolp op de die hooger op de maatschappelijke ladder ren broek, verrieden den zoon der wildernis. tafel, en schudde zijn hoofd. stond dan zijzelf en hiervan ging een beLouter toeval had James Brent naar de „Het spijt me heel erg, maar ik kan niet. koring voor haar uit, waarvan de invloed Victrix gevoerd. Hij was bijna de wereld Je weet, hoe de zaken staan in den molen, lederen dag toenam. Als de dochter van rond geweest en stond juist op het punt na een man, wiens horizon begrensd werd en ik moet deze proeven nemen." 'n zesjarigen zwerftocht naar zijn vaderland door mijnen en molens, en die om zoo te Dorothy fronste op een grappige wijze terug te keeren, toen hij in Toronto over de zeggen op de grenzen der beschaving had haar voorhoofd. „Maar de kok heeft wermijn had hooren spreken. De Victrix, zoo geleefd, hongerde zij naar de ondervindinkelijk visch noodig. Hij zei het me. Het is had men hem verteld, moest eigenlijk rendagen, die meer door het lot begunstigde dit keer heusch waar." bel zijn maar ze had door een slecht beheer ernstig geleden. Voor een capabel beheerder was er een goede plaats. Hij solliciteerde er naar en sloot zijn aanbevelingsbrieven uit Zuid-Afrika en Australië in. De zaakwaarnemer van de Maatschappij in Canada, onder den indruk van zijn klaarblijkelijke energie en de schitterende getuigschriften, had direct naar Londen getelegrafeerd en als een gevolg hiervan was Brent aangesteld en was nu heer en meester van de kleine nederzetting en voor wat het heden betreft in ieder geval de dictator van zijn toekomst. Dit was de aanleiding geweest tot den brief, welken hij aan Sylvia had geschreven. In de zeven jaren, die achter heTm lagen, had hij genoeg van de vrouwen gezien om de herinnering, die hij aan het langbeenige meisje had — dat geprobeerd had te glimlachen toen hij de omtrekken van twee ineenloopende harten in een boom kerfde — als een kostbaren schat te bewaren. Nu hij er aan terugdacht, leek het hem alsof hij toen tegelijkertijd haar naam in zijn eigen hart gekerfd had, en steeds, wanneer de toekomst hem het somberst had geschenen, had de gedachte aan haar hem over heel wat gevaren en teleurstellingen heengeholpen en hem tot steeds grooter krachtsinspanning aangezet. Hij zag er niet uit als een man, die aan diepe emoties onderhevig was, maar de herinnering aan Sylvia was desondanks zijn .jtÊÊlm lichtbaken en zijn troost geweest op zijn dolage door het leven. En op denzelfden TIJDENS HET LUNCHUURTJE dag, dat hij het beheer over de Victrix op vinden Marie Dressier en Polly Moran nog geen rust, maar studeeren vlijtig hun rol. — 30 —

—

'■ w*

ïMü.;,«!

"T

meisjes, waarvan zij in boeken had gelezen, opdeden. Ze verachtte de mannen van haar eigen stand bijna, ze vertrouwde hen niet, en ze was vast overtuigd, dat het leven haar naar een andere omgeving zou voeren, waarvan zij de grenzen nu reeds scheen te naderen. De komst van James Brent 'scheen dit mogelijk te maken. Ze was er zich nog niet van bewust, dat zij van hem hield, doch voelde alleen, dat ze graag in zijn nabijheid was en dat hij meer voor haar beleckende dan één andere man ooit had gedaan. En er was iets aan Dorothy Parfitt hetgeen maakte, dat haar gevoelens spoedig door een man beantwoord moesten worden — vooral in de wildernis. Er was iets bereklnds en toch kinderlijk-naïefs in haar heele wezen, dat haar behalve door heur uiterlijk, ook op andere wijze aantrekkelijk deed zijn. En zij wist, dat ze in een omgeving verkeerde, die haar het best bij haar plannen kon helpen, hetgeen een groot voordeel was. Brent sloeg de kano door het raam van zijn kleine kantoortje, dat ook als laboratorium was ingericht, gade, tot ze bijna midden op het meer was. Toen begaf hij zich nadenkend aan zijn werk. Er was heel veel, wat zijn gedachten op dit oogenblik bezighield. Gedurende de eerste weken na zijn aankomst had hij de mijn om zoo te zeggen van alle kanten bekeken en onderzocht, en hij was daarbij tot de conclusie gekomen, dat er, ten eerste, een behoorlijke hoeveelheid veelbelovend erts aanwezig was, en, ten tweede, dat de reden waarom de mijn niet rendeerend was, zoowel aan een menschelijke als technische oorzaak te danken kon zijn. Hij was reeds begonnen bepaalde conclusies te trekken, maar omdat hij betrekkelijk nog slechts een vreemde op de mijn was, was hij zoo verstandig geweest er mef niemand over te spreken. Hij stak zijn kleine proef-oventje aan en was juist begonnen eenige monsters voor een onderzoek gereed te maken, toen een andere bezoeker zijn kantoortje binnentrad. Brent knikte even. „Wel, Murdoch, hoe gaat het?" vroeg hij toen. Bob Murdoch was de ondergrond-voorman van de Victrix, een lange, magere Schot met touwkleurige haren, rustige, blauwe oogen en een bewonderenswaardige kennis van de ingewanden der aarde. Hij was op de mijn geweest sinds de ontdekking van de Victrix, en kende het ondergrondsche werk er van als de palm van zijn eigen hand. Brent en hij hadden veel gemeen. Ze kwamen allebei even openhartig voor hun meening uit, zagen niemand naar de oogen en maten elkander met dezelfde eenvoudigen en juisten maatstaf. Maar den laatsten tijd had Brent gemerkt, dat Mur-

dochs gedrag door redenen, die hij vergeefs had getracht te ontdekken, een kleine maar desniettemin veelbeteekenende verandering had ondergaan. Tevergeefs had hij zijn hersenen gepijnigd om er de reden van te weten te komen. „In de derde horizontale gang is alles in orde, mijnheer," zei Murdoch. „Heb je de dynamiet-patronen laten springen?" „Ja." „En hoe ziet do ader er nu uit?" „Hij ziet er goed uit, ongeveer zes voet vun muur tot muur en allemaal kwarts." Brent bromde tevreden. „Die pomp doet het nu ook goed, sinds we er nieuwe kleppen in hebben gemaakt?" „Ze doet^ het heel wat beter dan gisteren." „Komt er nog water in de schacht?" „Neen; het is zoo wat op dezelfde hoogte gebleven." Murdoch keek naar het proefo vent je. „Ik zou wel eens willen weten, hoe die laatste monsters nu zijn." „Ik ben er nog niet mee klaar, maar er schijnt in ieder geval wat vrij goud in te zitten. Ik zal het je morgen zeggen, of vanavond na het eten, als je zin hebt om dan nog even hier te komen." Murdoch knikte, scheen wat te willen zeggen, maar bedacht' zich. „Nog iets anders?" vroeg Brent, hem nieuwsgierig aankijkend. De ander aarzelde, terwijl zijn anders zoo resoluut gezicht een onzekere uitdrukking aannam. Toen hief hij zijn hoofd op. Zijn blikken, die over het meer hadden gedwaald, hadden zich op de kano gevestigd, die nu vlak bij den tegenoverliggenden' oever was. Hij wist, van wie de kano was en wier arm zoo krachtig de glanzende pagaai voerde. Hij fronste zijn voorhoofd en zijn scherp besneden gezicht werd plotseling heel ernstig. „Er is niets anders op het oogenblik, mijnheer," zei hij kalm en verwijderde zich' in de richting van de hutten der mannen. Bij de hutten gekomen, draaide hij zich om, verliet het kamp en sloeg een weinig betreden pad in, dat zich door het dichtst van het bosch naar den top van een vlakbij gelegen heuvel slingerde. Toen hij boven gekomen was en naar beneden keek, spreidde het meer zich als een spiegel voor hem uit en kon hij duidelijker den anderen oever onderscheiden. De kano dreef nu op den stroom, terwijl het meisje, dat er in zat, slechts af en toe haar pagaai gebruikte. Er kwam een zonderlinge blik in zijn oogen, waarin verlangen en droefheid gemengd schenen. Nog maar eenige weken geleden, zelfs nog pas een veertien dagen geleden, was hij daar zélf nog geweest, en had hij zitten kijken naar het gezichtje, dat hij in het afgeloopen jaar meer dan wat ook had bemind.

moLUk-M Hij was zichzelf er niet van bewust, dat zijn gedachten ten opzichte van Brent ook maar eenigszins waren veranderd, maar hij wist heel goed, dat de verhouding tusschen hem en Dorothy niet meer ,zoo was als eerst. De vriendschap, die hij zoo hoog had gewaardeerd, scheen geëindigd. Hij pijnigde zijn hersens teneinde te weten of hij iets had gedaan waardoor hij dit had verdiend, maar hij kon zich niets te binnen brengen; alleen besefte hij, dat er met de komst van Brent op de mijn heel langzaam, maar heel zeker een verandering was ingetreden. Het deed hem pijn, en omdat hij een zwijgzaam karakter bezat, was de wond heel diep., Het zonderlinge was misschien, dat hij, hoezeer hij er ook onder leed, Brent er geen verwijt van kon maken. De beide mannen leken te veel op elkaar, ze waren te eerlijk, te werkzaam en moedig, dan dat zij elkaar zouden kunnen misverstaan. Maar Murdoch wist, en hij wist het héél zeker, dat als het zóó doorging, Brent eer het veel verder was, den schat zou bezitten, waarnaar hij zelf zoo ontzettend had verlangd. En hoe' duidelijker hem dit werd, hoe heviger zijn verlangen werd. Het leek hem, alsof het eigenlijk vreeselijk onrechtvaardig was. De gedachten van den directeur der Victrix-mijn waren niet bij Dorothy. In stilte verwonderde hij er zich over, wearom er na den eersten brief, waarin Sylvia hem alles had verteld wat hij wenschte te hooren, een stilte van meer dan veertien dagen moest volgen. Hij had den brief gelezen en herlezen, tot hij hem van buiten kende. Hij moest zich eerlijk bekennen, dat het de eenige brief was, dien een meisje, dat in geen zeven jaar den man aan wien ze schreef, had gezien, met mogelijkheid kón schrijven, maar aan den anderen kant voelde hij toch, dat ofschoon hij er alles in las wat hij gaarne wenschte te weten, de brief hem op één belangrijk punt volkomen in het onzekere liet. Sylvia had een betrekking. Ze was er blij om — hij zou er ook blij om zijn — het zou haar in staat stellen hem te helpen — en dat was alles. Geen woord over waar zij was of waar zij heen ging, geen enkele aanduiding betreffende het soort van betrekking, dat zij had aangenomen en de werkzaamheden, die zij verrichten moest. Hn omdat in de wildernis de gedachten spoedig naar kleinigheden uitgaan en er zich aan vasthaken, zoodat men er over gaat piekeren, daarom keerden de gedachten van Brent ook telkens en telkens weer terug naar dit eene punt.

■

■

EEN BOVRIL SANDWICH wordt algemeen gewaardeerd ^

* • A

Een Sandwich met Bovril is vooral in den zomer een delicatesse, welke den honger stilt en tegelijkertijd als lekkernij wordt gewaardeerd. Een Sandwich met Bovril is zoo gemakkelijk te maken. Brood met boter en . . . een dun laagje Bovril. Geen gemakkelijker iets om den voorraad aan te vullen is er denkbaar. Een Sandwich met Bovril is ook goedkoop. Bovril is zoo geconcentreerd, dat uit één potje Bovril gemakkelijk 100 sandwiches zijn te maken. Een lepeltje vol geeft genoeg voor een lunch van twee volwassenen. Ook bij het warmste weer bederft Bovril niet.

BOVRIL VOOR SANDWICHES IN ALLE GOEDE COMESTIBLESWINKELS TE VERKRIJGEN

o. 399

19 September 1931

LILIAN HARVEY In de Ufa-tponfilm „Nooit meer Liefde". .>-■■■..,....•

'

,

■

■

■

:

VerachQnt wekeHjks — Prtfa per kwartaal f. 1.05.

Red. en Adm. Galgewater 22 Lelden. Tel. 700 Postrekenins 41880

r.Vl..

"

\imCs

P

^%^^^VQSSEI\QP^- ^ja

- A^N G.Ï H