zomer 2014 Sprankje hoop voor kinderen in Rio Klusreis Kaapstad

zomer 2014

Sprankje hoop voor kinderen in Rio Klusreis Kaapstad

Voorwoord Als je aan een willekeurige schooldirecteur van een Nederlandse school zou vragen om een wensenlijst te maken van wat hij graag nog zou willen hebben voor zijn eigen school, zal die er heel anders uitzien dan die van een schooldirecteur uit bijvoorbeeld Johannesburg. In Nederland zou hij misschien vragen om een digitaal lesbord, iedere leerling een iPad of een bijdrage in de kosten voor de schoolreis naar Rome. Marieke Heestermans legde samen met Sandra Rozenbroek contact met de Botshabelo school in Johannesburg. Dit project Menno de Kuyer wordt al gesteund door Wings of Support maar kan nog wel wat extra hulp gebruiken. De verlanglijst van deze school bestond uit 20 zakken maïsmeel, 50 kilo suiker, olie en 800 schriften. Waarom juist voedsel zo belangrijk is, en niet alleen lesmateriaal of nieuwe sanitaire voorzieningen, is dat dit vaak de enige kans is voor de kinderen op een goede voedselrijke maaltijd. Dit is voor de leerlingen ook een enorme motivatie, naast dat ze misschien wel heel leergierig zijn, om iedere dag naar school te gaan. Marieke en Sandra hadden hier ongeveer € 750 voor nodig en bedachten een plan om dit geld op te halen. Hun kinderen zitten in dezelfde klas van de Geert Grote school in Amsterdam en ze lieten de kinderen zelfgemaakte ansichtkaarten verkopen aan opa’s, oma’s, vrienden en buren. Ook lieten ze de klas tassen maken die ze mochten vullen met speelgoed en eigen dingen die ze te veel hadden of konden missen. Deze tassen werden uitgedeeld aan de kinderen van de Botshabelo school. De leerlingen van de Botshabelo school hadden nu niet alleen voorlopig volop te eten, maar ook hun eigen speelgoed. Als dank maakten ze voor alle kinderen van de school in Amsterdam die een tas hadden gemaakt, een persoonlijke tekening. Dat is nog eens mooie ruilhandel. Een uitgebreid verslag kan je lezen in deze Woswijs. Menno de Kuyer Hoofdredacteur

WosWijs, nummer 2, juni 2014

Woswijs is een uitgave van de Stichting

Wings of Support en verschijnt vier keer per jaar Volgend nummer: september 2014 Inzenden kopij vóór 1 augustus Oplage: 3.000

Druk: Sodexo Altys Document Center i.o.v. SPL/LE Website:

www.wingsofsupport.org

Wings of Support op Facebook:

www.facebook.com/wingsofsupport Redactie:

WoS SPL/NK, Postbus 7700, 1117 ZL Schiphol

[email protected] www.wingsofsupport.org

Menno de Kuyer, hoofdredacteur Anne Olimulder, coredacteur Vormgeving: Hella Matroos

Foto voorpagina: Robin de Geus Bestuur:

Eugène van Halder - voorzitter Karin van Krimpen - secretaris

Sharon Kustarjo/ Manon Smits (plv) - penningmeester

Angela van der Burgt/ Robin Ruijter (plv) - BL Projecten Fondsenwerving

Marius den Dulk - erevoorzitter Rekeningnummer:

8127072 te Hoofddorp

IBAN: NL86INGB0008127072 en BIC: INGBNL2A

Van de voorzitter

Eugène van Halder, voorzitter 2 woswijs nr 2 2014

& kansen

Emilie van der Ven, coredacteur

Caroline Liem/ Danette Toet (plv) - BL Communicatie en

Vanochtend ontving ik een schrijven van het Centraal Bureau Fondsenwerving. Wings of Support draagt het Keurmerk van het CBF sinds 1 april 2009. Om de drie jaar vindt een herkeuring plaats; de volgende is op 1 april 2015. Soms is er een tussentijdse controle. Dat gebeurt achter de schermen, en je krijgt als organisatie vervolgens de uitslag van het onderzoek. De uitslag is verdeeld in Afwijkingen A (betreft zaken die onEugène van Halder middellijk verholpen moeten worden), Afwijking B (betreft zaken die binnen drie maanden verholpen moeten worden), Afwijking C (betreft zaken die binnen een jaar verholpen moeten worden), Opmerking O (betreft zaken die bij de eerstvolgende controle verholpen moeten zijn) en OK (betekent: voldoet aan gestelde eis). Begrijpt u het nog? Wings of Support had over 2012 geen Afwijkingen, twee Opmerkingen O en twee vragen. Het verzoek was om op korte termijn te reageren “zodat het resultaat van de controle aan de Commissie Keurmerk tijdens de eerstvolgende vergadering kan worden gerapporteerd”. Vanzelfsprekend heeft het bestuur op korte termijn gereageerd en vervolgens ontvingen wij de brief van het CBF vanochtend: “De Commissie Keurmerk heeft met tevredenheid geconstateerd ….”. En dan is dit een van de zaken waar je je als bestuur mee bezig houdt. Wat te denken van Meerjarenbeleidsplannen, Operationele Jaarplannen, KPI’s, inventarisatie risico’s, Jaarrekening, Jaarverslag, Kamer van Koophandel, bankeisen, Verklaring Omtrent het Gedrag, enzovoort. Gelukkig beseffen de kinderen, die wij op zovele plaatsen langs de route helpen, dat niet. Zij zijn blij met hun nieuwe klaslokalen, hun nieuwe speeltuin, hun moestuin, hun nieuwe bedjes en schoolmeubilair en hun nieuwe bus. Verzorgd door medewerkers en bestuur van Wings of Support en mogelijk gemaakt door u, onze donateurs en sponsors. Want dat helpen doen we gelukkig het meeste en het liefste van alles.

Kinderatelier: dromen, talenten

Sponsors Wings of Support:

Alfa Register Accountants, Change in the Air, Corps Adspiranten Verkeersvlieger, Cvision BV, Den Dulk

& Partners BV, Exact online BV, Friedberg & Partners Advocaten, Golfmannen, Keesing Technologies, KLM NV, Martinair Holland NV, MRC-Holland Foundation, Renaissance internet, Salesforce.com, Schleifenbauer

Products BV, Sodexo Food and Management Services, Steigenberger Hotel Amsterdam

Afmelden Woswijs, Woswijs digitaal ontvangen of gegevens wijzigen? Mail naar ‘[email protected]’

De Nederlandse Julie Meijers woont met haar gezin in Fortaleza, Brazilië. Ze heeft verschillende projecten gedaan in de favelas van Fortaleza, o.a. voor Cordaid. Nu heeft Julie haar eigen stichting waarmee ze haar kennis inzet voor kinderen en vrouwen uit de achterstandswijken van Fortaleza. Zij schreef voor de Woswijs haar eigen verhaal: Brazilië. Een land van vurige passie, tropische stranden en sambavoetbal dat bezoekers hun hart doet verliezen. Iedereen wordt er met open armen ontvangen, iedereen is welkom. Een land van chaos. Nooit heeft zij een oorlog gekend, maar dagelijks zie je het land lijden. Een oneindig leed veroorzaakt door sociale ongelijkheid, onrechtvaardigheid, en het aanhoudende intimiderende geweld. Angst en woede is te lezen in een groot deel van de blikken van het volk, want: “wat brengt de dag van morgen?” Op de dinsdagen is er het Kinderatelier voor kinderen tussen de 7 en 12 jaar. In een simpel buurthuis in de achterstandswijk Alvorada (Dagenraad) in Fortaleza, komen kinderen op die dag samen om zichzelf tenminste één keer per week vrij te uiten. Kunst als uiting van het leven. Een moment om écht even kind te zijn. Even niet stil te hoeven staan bij de gevaren op straat en de conflicten binnenshuis. Even te mogen dromen en je eigen wereld creëren door bijvoorbeeld je eigen droomhuis van klei te maken of kleur te geven aan de vaak sombere (innerlijke en uiterlijke) wereld waarin de kinderen leven, door maskers te maken voor Carnaval en deze vervolgens in een optocht door de wijk te showen, begeleid door harde percussiemuziek. Zodoende leren de kinderen hun eigen talenten en krachten kennen en deze verder te ontwikkelen. Mooi of lelijk bestaat niet, enkel vanuit het oogpunt van het individu. Iedereen gebruikt wat hij wil gebruiken, niets hoeft, alles mag. Als er maar respect is voor elkaar en het materiaal. Tijdens de gezamenlijke activiteiten inspireren de kinderen elkaar en vullen elkaar aan. Het samenwerken gaat nog niet altijd van harte, maar dit zijn momenten waarop wordt geleerd respect te hebben voor elkaar, elkaars kunstwerken en elkaars krachten en zwakheden. 3 woswijs nr 2 2014

Dankzij Wings of Support hebben de kinderen uit de wijk Alvorada sinds september 2013 de kans om op dinsdag aan het Kinderatelier deel te nemen. In totaal nemen er ongeveer 40 kinderen deel, waarvan er gemiddeld ongeveer de helft op dinsdag verschijnt. Bendeoorlogen, op broertje of zusje passen, tropische regenbuien, of vergeten dat het dinsdag is, zijn de oorzaak van het niet op komen dagen. Maar degenen die aanwezig zijn, doen altijd met plezier en overgave mee. Het is altijd een gezellige dag. Naast het Kinderatelier op dinsdag komt er op woensdag een groep jonge vrouwen samen in het vrouwenatelier. De afgelopen weken werd door hen hard gewerkt aan het WK-project voor de stichting Veraluz. Gezellig samen lintjes inpakken en Oranje geluksbandjes maken en ook nog een centje bijverdienen. Ze hebben hard gewerkt en willen graag meer, meer en nog eens meer. Ze vragen regelmatig: “wanneer mogen we weer aan de slag?”. Fabiola (18), zwanger van een tweeling, zegt dat het goed is voor haar hoofd, dan heeft ze wat afleiding. Claudiane (17), moeder van een zoon en zwanger van een tweede, vindt het heerlijk om even niet thuis te zijn. Elisabeth (18) vind het fijn om met vriendinnen onder elkaar te zijn. Allen hopen ze dat er vervolg wordt gegeven aan het project. Maar wat dan als Nederland kampioen wordt met al het gewens voor Oranje? “Ach, dat vinden we niet zo erg, dat gunnen we Nederland wel.” De geluksbandjes die de vrouwen maken worden via de stichting Veraluz verkocht. Kijk op www.doeeenwensvoororanje.nl Julie Meijers


Stichting AMAR Sprankje hoop voor straatkinderen in Rio

R

io, stad van mooie stranden, adembenemende uitzichten, samba, carnaval en… voetbal! In de aanloop naar het WK is de overheid druk in de weer de donkere kant van de stad weg te poetsen, maar armoede en misstanden zijn er nog steeds aan de orde van de dag. Organisatie AMAR zet zich in voor straatkinderen en jeugddelinquenten in Rio. AMAR gaat wekelijks naar de gevangenis om een activiteit te doen met de jongeren. Om niet in conflict te komen met de directie en bewakers van de gevangenis, doen de medewerkers dat onder het mom van ćatechese´. In werkelijkheid komen tijdens deze momenten verhalen boven van hoe het eraan toe gaat in de gevangenis. Er is sprake van folterpraktijken in verschillende van dit soort gevangenissen, soms met de dood als gevolg. Onlangs gingen we er heen en was het een speciale dag. Iedere laatste dinsdag van de maand wordt door AMAR de verjaardagen van de jongeren gevierd. Nu waren de bewakers in staking en mochten we eerst niet naar binnen, maar we konden de directie toch overtuigen ons binnen te laten. Terwijl de bewakers rondliepen met ík staakóp hun buik, werd er met de jongens gebabbeld, gezongen, gegeten en gevierd. AMAR werkt op verschillende vlakken. Allereerst doen ze aan preventie door via een opvanghuis vlakbij de ingang van een favela bijles te geven aan de kinderen uit die wijk. De kinderen krijgen niet alleen bijles maar leren ook hun sociale vaardigheden te ontwikkelen. Ze krijgen bijvoorbeeld sport- en theaterlessen. Een tweede pijler van AMAR is de straathoekwerking. Iedere ochtend gaan de opvoeders van AMAR de straat op en gaan ze op zoek naar straatkinderen. Meestal gebeurt dit met het busje maar de laatste tijd komen veel kinderen op hun eentje. Ze nemen dan een bus of wandelen kilometers ver naar het centrum van AMAR. Toen we meegingen met het busje vonden we in eerste instantie geen kinderen. Door de oppakpraktijken en de enorme jacht van de lokale overheid op straatkinderen zijn deze voortdurend op de vlucht. Toen we het busje 4 woswijs nr 2 2014

5 woswijs nr 2 2014

bij de haven hadden geparkeerd en we op zoek gingen naar kinderen, bleken er bij terugkomst vier kinderen op ons te wachten. Ze weten AMAR te vinden. Bij AMAR hebben de jongeren de vrijheid om te kiezen of ze op straat willen blijven of op het project willen wonen. Dat zorgt soms voor pijnlijke situaties. Zoals die van twee jongens die op weg waren om gereÏntegreerd te worden in de samenleving. Beide jongens woonden in een huis van AMAR, waar ex-straatkinderen worden opgevangen en permanent wonen, wachtend op een eventuele reÏntegratie in hun familie. Helaas is de lok van de straat nog zo groot dat ze liever op straat blijven en ze op een dag zijn weggelopen uit het huis. Maar velen weten een weg terug te vinden naar AMAR, en dat is veelbetekenend en geeft hoop.

De tekst is geschreven door Annelies Maertens en Jan Daniels, twee medewerkers van de stichting KIYO (www.kiyo-ngo.be) die nauw betrokken is bijhet werk van AMAR, een Braziliaanse organisatie waar Wings of Support weldra mee hoopt samen te werken.


Midgetgolf met kinderen van Boso Kosecha

M

arius en ik waren op Curaçao toen Mirjam en Erwin van de Stichting Boso Kosecha met de kinderen gingen midgetgolfen bij landhuis Mei Mei. Dit uitje was gesponsord door Wings of Support en het was geweldig om te zien hoe de kinderen genoten. Eerst een ‘frietje met’ bij het Friethuis en dat ging er met smaak in. Het personeel van de friettent werd na afloop getrakteerd op mooi gezang, bijzonder om te zien hoe het personeel onder de indruk was van deze kinderen. Kinderen die thuis geen aandacht krijgen en aan hun lot worden overgelaten worden liefdevol opgevangen door Mirjam en Erwin. Medewerkers van Wings of Support nemen regelmatig koffers met kleren, schoenen en speelgoed voor deze kinderen mee en dat is te zien! Helaas doet de douane in Curaçao nu moeilijk over de spullen die worden meegebracht in de WoS-koffers, dus voorlopig wordt er niets meegebracht. We hopen dat daar gauw verandering in komt. Maar daar gaat het hier nu niet over, de kinderen stapten in de bus en we gingen naar Landhuis Mei Mei, waar ze hartelijk welkom werden geheten door twee dames. Eerst mocht er nog uitgebreid gespeeld worden in de grote speeltuin van het landhuis en de kinderen leefden zich daar helemaal uit. Er werd een grote container limonade gebracht en Erwin en Mirjam hadden ook nog een appel voor ieder kind bij zich. Alles ging schoon op!

Allemaal valsspelen

Toen was het tijd voor het midgetgolfen. Het duurde even voordat vijftien kinderen club, bal en scorekaartje hadden en toen moesten ze nog in groepjes ingedeeld worden. Vervolgens kwam het moeilijkste: ze uitleggen hoe het spelletje werd gespeeld! In hun enthousiasme sloegen ze hun tweede slag al als het balletje nog niet stil lag en vooral bij het putje werd er lekker aangerommeld. Na soms meer dan zeven slagen riep er dan eentje spontaan: ‘Tante, ik heb drie!’ Het was een gezellig rommeltje en de kinderen bleven vol overgave met het spelletje bezig. We hebben maar geen totaalscore genoteerd en geen prijzen uitgedeeld, ze speelden allemaal even vals, heerlijk! De prijs was de geweldige medewerking van het personeel van Mei Mei, die voor de kinderen van Boso Kosecha de helft entree rekenden, waardoor ze in de toekomst nog een keertje mogen komen. Het was geweldig dit uitje mee te maken, Boso Kosecha is het meer dan waard om gesteund te worden door Wings of Support! Inske den Dulk

6 woswijs nr 2 2014

7 woswijs nr 2 2014


d a t

s p a

a K s 4 i e 01 r s 2 u l K

Dag 3 Immanuel’s Haven, Gordon’s Bay Door Koranda van der Meer Op een prachtige dag gingen we naar Immanuel’s Haven. Het thuis waar George en Bubbles Strangman sinds 2006 warmte en hoop bieden aan een groep kansloze kinderen. Met pikhouwelen moesten er geulen worden geslagen in de droge, harde grond, die vol met keien bleek te liggen. Dit zodat, als we de moestuin hadden aangelegd, deze niet weer werd weggespoeld door de eerste de beste regenbui. De grond werd door ons omgespit en de stekelige plantenresten werden verwijderd. Verder moesten er vele kruiwagens vol met zand worden gehaald en verdeeld worden op de plaats waar de moestuin moest komen. Tussendoor konden we even rusten en lunchen. Na het middaguur kwamen de kinderen terug van hun uitje en wilden ze allemaal helpen. De school werd van binnen in de vrolijke kleur geel geschilderd, mét een prachtige muurschildering. En buiten werden de muren ook weer wat opgefrist. Na het klussen werden we verwend met een barbecue. Het was een mooie, warme dag met mooie, warme mensen.

Drie verschillende bemanningen, inclusief ipb-ers en Sodexo-collega’s trokken dit jaar weer hun kluspak aan een schuurden, verfden, zaagden, timmerden en groeven alsof hun leven ervan af hing. Dag 1 Sibongile, Khayelitsha Door Marit IJtsma Na een kennismaking met zang, werden we naar de twee huizen gereden waar kinderen met hersenverlamming wonen en waar het nodige te doen was. In huis 1 werd een stootrand op de muren aangebracht, dit omdat de muren steeds beschadigden van de rolstoelen, hier kwamen de jongens van Sodexo goed van pas! In de slaapkamer van de meisjes werd onder leiding van Eveline, onze copiloot, vakkundig de muren voorzien van kleurrijke beschilderingen. Een paar creatieve CA’s kleurden het geheel in, het werd een sprookjeskamer. Ook de huiskamer werd opgeknapt, gaten gevuld en fris geschilderd, dat knapte heel mooi op. In huis 2 werd het andere team aan het werk gezet. De buitenkant van het huis moest opnieuw geverfd worden en werden een aantal ramen nagekeken, die gingen niet meer open of dicht. Zelfs de buitenmuur kreeg een lik verf en het huisje was weer zonnig geel! Aan het einde van de dag kwamen de mannen nog ‘even’ een buitendeur plaatsen. Daar bleek nog flink aan gezaagd en geschaafd te moeten worden. Binnen in het huis werd gezongen, met een Afrikaanse trommel als begeleiding, dat was weer een feest om mee te maken. De leidsters waren zo lief voor de kinderen, heel bijzonder om te zien dat ze veel lol maakten met de kinderen. De oude buitendeur werd door een leidster op het hoofd mee naar huis genomen, die kon zij nog wel gebruiken!

Dag 4 The Homestead, Khayelitsha Door Dennis Pot Vandaag gaan we de ‘jungle gym’ uitbreiding bouwen in The Homestead, zodat de jongens lekker kunnen zitten als ze naar voetbalwedstrijden willen kijken op het terrein naast het project en niet meer op het dak hoeven te klimmen. Aangekomen op The Homestead krijg ik te horen dat het hout niet geleverd is en dat we dus niet aan de uitbreiding kunnen beginnen. Ik sluit me aan bij de rest van de klusgroep. Er moet een moestuin worden aangelegd en ongeveer 100 meter schutting geschilderd worden. Al snel sta ik de droge dorre grond af te scheppen. Het hout is er een paar uur later nog steeds niet en als het zou komen zou de klus waarvoor ik hier ben niet af kunnen krijgen, omdat het al zo laat is. Ik verzamel mijn laatste beetje enthousiasme en moed en repareer met Sodexo-collega Michael wat regenpijpen. Hierna zoeken we een kwast en helpen met het schilder werk waar ondertussen iedereen mee bezig is. De verfklus is geklaard, het was al met al een mooie zonnige dag en er is toch nog een hoop gedaan. Wie weet gaat het volgend jaar soepeler en mag ik weer mee zodat ik de uitbreiding van de ‘jungle gym’ misschien wél kan maken…

Dag 2 Pniel Primary School, Pniel Door Casper Polman

Dag 5 Yabonga, Wynberg Door Karin Groothuis

Met twee klusbemanningen gaan we vandaag naar de Pniel School, een lagere school vlakbij Stellenbosch. Er ligt een hele waslijst aan klussen voor ons klaar. De grootste klus is het repareren van zo’n 35 fietsen en daarbij de kinderen leren hoe ze zelf banden kunnen plakken. Verder zijn er op de omliggende terreinen enkele klimrekken die een behoorlijke opknapbeurt nodig hebben en is er de wens om een mooie zandbak aan te leggen voor de kleintjes. Als het pauze is worden we binnen een mum van tijd omringd door tientallen kinderen die allemaal graag het klimrek willen schuren. “Ik wil ook poets, ik wil ook poets!”, roepen ze om het hardst. Vele handjes maken licht werk en ze leven zich vol overgave uit op hun klimrek. Als de lessen weer beginnen komen we op stoom en wordt er verder geschuurd, getimmerd, geschilderd en gerepareerd. Enkele dames maken op het binnenplein een prachtige frisse muurschildering en een paar enthousiastelingen doen een poging een zandbak uit te graven. Een pittige opgave aangezien de grond daar vooral bestaat uit grote keien. Met vereende krachten en een pikhouweel klaren we toch ook deze klus! 8 woswijs nr 2 2014

9 woswijs nr 2 2014

Vandaag is Yabonga aan de beurt. Stichting Yabonga heeft in de regio verschillende opvanghuizen voor kinderen die voor korte of langere tijd uit huis zijn geplaatst. Dit is vaak gerelateerd aan hiv en aids. De huidige locatie op Cecil Road is een compleet gerenoveerd pand dat aan de stichting is geschonken. Hier zullen in eerste instantie zes kinderen worden opgevangen. Ons doel vandaag is het aanleggen van de tuin. Er moet een meubel worden gemaakt, klimop worden geplant, bakken gevuld, plantjes gepoot en een deel van de grasmat moet worden vervangen. We worden ’s ochtends ontvangen door de dames die daar nu wonen en straks de kinderen zullen gaan opvangen. Er wordt besproken wat de bedoeling is en we kunnen aan de slag. De jongens van Sodexo (wat een toppers!) gaan direct aan de slag om een tafel met bank te timmeren en de rest gaat met de tuin aan de slag. Met een voldaan gevoel na deze intensieve, drukke, emotionele, warme maar bovenal gezellige week vertrekt vanavond ook de laatste bemanning richting Amsterdam. www.wingsofsupport.org Bye Capetown, baie dankie en tot volgend jaar!

De helpende hand van Che Amigo Zoals beloofd een vervolgartikel over Che Amigo, een stichting die in Argentinië en Bolivia trainingen geeft op het gebied van leiderschap en sociaal projectmanagement. Christien en Jasper van Che Amigo zullen daar in deze editie van Woswijs wat meer over vertellen. Door Lex de Vries Armoedeproblematiek is complex. Het gaat zelden alléén om direct gebrek aan geld en middelen. Materieel gebrek hangt altijd samen met sociale en psychologische problemen als uitzichtloosheid, een gebrek aan zelfvertrouwen, et cetera. Wij geloven dat projecten het meest levensvatbaar zijn als deze voortkomen uit een lokaal initiatief, op het moment dat de tijd daar rijp voor is en als ze voor het overgrote deel gedragen worden door sterk lokaal leiderschap. Che Amigo zet zich in om een voedingsbodem te creëren van waaruit dit leiderschap zich kan ontwikkelen en geeft financiële steun aan projecten die stevig zijn opgezet en waarbij geld op dat moment nog de laatste ontbrekende schakel vormt. Wij hebben een aantal mensen/ projecten gevonden die aan deze criteria voldoen. Sommige van de partners die we ontmoet hebben beschikken al over de ervaring, het netwerk en de capaciteiten om projecten van A tot Z op te zetten in nauwe samenwerking met de lokale bevolking en om een breed draagvlak te creëren. Anderen zijn hier in onze ogen op korte termijn toe in staat, maar zijn in eerste instantie nog gebaat bij wat ondersteuning van ons in de vorm van coaching en netwerkcontacten. Uitgangspunt is dat we werken met projecten die op redelijk korte termijn zelfstandig en betrouwbaar kunnen functioneren, zodat Che

Amigo met een gerust hart donorgeld kan overmaken en verder kan volstaan met e-mailcontact en sporadisch bezoek.

Een eigen moestuin

We werken inmiddels al een tijd samen met El Alfarctio in Salta, La Juanita in Buenos Aires, Vientycinco de mayo in Buenos Aires, Camino Joven in Entre Rios en W.H.Y Bolivia in Bolivia. In iedere gemeenschap hebben wij vijf trainers opgeleid en zij begeleiden zo’n twintig jongeren gedurende een klein jaar met het opzetten van een project. Dit kan zijn het opzetten van een gemeenschappelijke moestuin in een gebied met veel ondervoeding, of het oprichten van een bibliotheek waar ook workshops en naschoolse begeleiding wordt gegeven. We hebben niet gekozen voor het makkelijkste project. Gedurende deze jaren hebben we vaak gedacht: waar zijn we aan begonnen? Maar het is mooi om te zien hoe de trainers zich hebben ontwikkeld en hun eigen organisatie op een hoger niveau hebben gebracht. En al is het voor veel jongeren nieuw en lastig om projecten op te zetten, uiteindelijk zijn de kleine stappen die ze maken van enorm belang voor de rest van hun leven.

Een tas vol cadeautjes Het was al een tijdje aan het kriebelen om weer een project te doen en wat te betekenen voor de kinderen elders in de wereld. Met Sandra Rozenbroek ontstond het idee om dit met onze kinderen te doen. Beide kinderen zitten in groep 6 van Geert Groote school en samen bedachten we om hun creativiteit en leren delen te gebruiken in een project. Door Marieke Heestermans We kozen voor het Zuid-Afrikaanse weeshuis Bothsabelo, iets buiten Johannesburg. Hier worden 80 wezen opgevangen. Daarnaast komen dagelijks nog 60 kinderen vanuit de omgeving voor school en voedsel. Het weeshuis is bijna volledig afhankelijk van giften. Het schoolproject ging van start met een presentatie over Wings ofSupport door Constance Broertjes. Daarna maakten alle 31 kinderen ieder twee tekeningen die tot ansichtkaarten werden gedrukt en in pakketjes aan vrienden, oma’s, opa’s en buren werden verkocht. De opbrengst was 500 euro! Daarnaast hebben alle kinderen tijdens de handwerkles een katoenen tas beschilderd. Het delen kreeg vorm door de tassen te vullen met eigen speelgoed en dingen die ze te veel hadden, of konden missen en graag weggaven.De inhoud varieerde van potloden en opplaksnorren tot sokken, lego, hagelslag, schriften, zeepjes, waterballonnen en bellenblaas . Ook werden we door een tandarts gesponsord en met 60 tandenborstels en een berg tandpasta. Inmiddels had de Vrije School Utrecht ook 250 euro ingelegd.

Het bezoek

We werden vroeg opgehaald uit het hotel om eerst eens flink inkopen te doen. Dit was weer een ervaring op zich! Van Bothsabelo hadden we een wensenlijst gekregen voor 20 zakken van 25 kilo maïsmeel, 50 kilo suiker, olie, 800 schriften, potloden, krijt, ondergoed en sokken. Daarna gingen we naar het project, waar de kinderen een prachtige tas met eigen spulletjes kregen. Voor elk kind dat een tas had gemaakt kregen we een prachtige tekening mee naar Nederland. Ook werden de kinderen verwend met bellenblaas en waterballonnen. Het was hartverwarmend om te zien hoe de kinderen de hele dag de tas koesterden en genoten van een snor en tweedehands knuffel alsof ze goud in handen hadden. Wij werden verwend met optredens en kregen veel vragen over de kinderen van wie de cadeautjes afkomstig waren. Het schoolgebouw ziet er netjes uit. De slaapzaal en douche ruimte is behoorlijk aan een opknap beurt toe.Er is veel behoefte aan eten, shampoo, zeep, tandenborstels, sokken en ondergoed.Wij hebben genoten van deze ervaring en hopen hier zeker terug te keren!

10 woswijs nr 2 2014

De trainers van Che Amigo



Een eigen bureautje voor ieder kind

Inspectiebezoek in Zuid-Afrika

I

n de wijk Buguruni in Dar es Salaam staat de School for the Deaf, de enige school voor dove en slechthorende kinderen in Tanzania. In Tanzania worden dove kinderen vaak aan hun lot overgelaten en zijn veroordeeld tot een leven op straat, maar door deze school hebben ze weer een toekomst. De overheid betaalt kost en inwoning van leerlingen die ver weg wonen en de salarissen van de leraren, maar verder ontvangt de school geen geld van de regering. De Engelse organisatie Tanzanear, sponsort de school en ook Wings of Support draagt af en toe een steentje bij. WoS heeft er nu voor gezorgd dat alle leerlingen een eigen bureau hebben. Voorheen zaten ze met z’n allen door elkaar, en dat zorgde voor veel onrust in de klas. Ook zijn er twee otoscopen aangeschaft, apparaten waarmee oren kunnen worden onderzocht. Daarnaast ontvangt de school veel spullen van de Goodies van WoS. Elke lading kleding en speelgoed wordt met groot enthousiasme in ontvangst genomen. Directeur Mawe vertelde ontroerd te zijn door zoveel goedheid. Bezoek wordt op prijs gesteld, de kinderen zijn vriendelijk en open. Ze doen graag spelletjes zoals puzzelen, en met de ouderen kun je via briefjes communiceren. Ga er eens naar toe, het is niet zo ver en je hebt een ochtend of middag die je nooit meer vergeet! Yvonne Welzen


T

ijdens onze stop in Kaapstad vertelde Astrid Vink, toegewijde stewardess in mijn bemanning, over haar afspraak met een Wings of Support-project in Strand, op een uurtje rijden van Kaapstad. Daar ik deze fantastische organisatie een warm hart toedraag (en daarom natuurlijk ook maandelijks financieel bijdraag), stelde ik Astrid voor om met haar mee te rijden, wat zij hartelijk verwelkomde. Met nog een geïnteresseerde collega, Nathalie Janssen, zijn wij vervolgens in haar auto gestapt en naar dit project gereden. Wij werden hartelijk ontvangen door Naomi Ferreira, directrice van de Tereo Mission Skool en de leidster van het geheel dat bestaat uit enkele lokalen waar 74 leerlingen verdeeld over vier klassenin het Zuid-Afrikaans onderwezen worden, een keuken voorzien van een groot 6-pits gasfornuis waarop het middagmaal zojuist bereid werd,een grote, maar eenvoudige ruimte met eettafels en plastic stoelen en enkele kantoortjes. Naast het gebouw staat een schuur, die helaas onlangs opengebroken en leeggeroofd is. Een kleine speelplaats met wat speeltoestellen voor de jongste leerlingen completeert het geheel. Ik ben bij vrijwilligersorganisaties zoals weeshuizen en schooltjes voor kansarme kinderen altijd volbewondering en respect voor de mensen die hieraan verbonden zijn met hun hele ziel. Zij geven de kin-


deren zóveel meer dan les, eten, een warm bedje, een veilige plek; door hun warme persoonlijkheid en zorgzaamheid geven zij elk kind het gevoel ertoe te doen - ook hun hartje wordt verwarmd. Ze krijgen moed voor en zin in hun toekomst! Zij kunnen zo aan de vaak schrijnende plaats van herkomst ontgroeien. Zijlopen (sommigen dagelijks tot wel 6 km heen en terug!) vol overtuiging naar deze meer-dan-alleen-een-school om kennis, discipline, persoonlijke verzorging en persoonlijke aandacht te krijgen. Én, essentieel ook: eten. Er wordt voor iedereen een warm ontbijt van pap en een warme lunch van pasta of rijst gemaakt op hetdoor Wings of Support geschonken fornuis. Prachtig - kinderen die blij zijn naar school te mógen! En lieve, lieve vrouwen die met liefde, toewijding, geduld en mededogen zo goed voor deze kinderen zorgen. Ook buiten schooltijden als dat nodig is. En prachtig: de organisatie Wings of Support met alle mensen die zich belangeloos en met hart en ziel inzetten voor mensen van wie het wiegje op een minder mooie plek stond. Astrid maakt zich sterk voor de continuering van de financiering voor twee van de juffen van de Tereo Mission Skool. Ik hoop van harte dat dit lukt! Caroline van der Valk, senior purser (en fan van WOS)


Hoe is het nu met... de Mercy school in Bangkok?

Een kind vertelt... Door Robin de Geus Eerder in deze editie van de WoSwijs hebben jullie kunnen lezen over de klusreis naar Kaapstad in maart. Eén van de locaties waar we geklust hebben, is bij het project Immanuel’s Haven in Gordon’s Bay. Daar heb ik eerder met andere kinderen gebabbeld, zie daarvoor bijvoorbeeld het stukje over Kynne Theodorou in de vorige WoSwijs (maart 2014). Vanwege de voorbereidingen voor de klusreis was ik weer op bezoek in Gordon’s Bay. En terwijl de puntjes op de i werden gezet met George en Bubbles voor een actieve klusdag, schoof Joshua Kruger aan. Hij is de oudste van alle kinderen die bij Immanuel’s Haven een onderkomen heeft gevonden na huiselijk geweld in de eigen omgeving. Hij loopt er vrij sportief bij dus ik vraag waar hij vandaan komt. “Surfles!” Op de dinsdag en donderdag mag hij naar surfles. Hij is flink aan het trainen, want binnenkort komen er surf finals aan en hij zit in de selectie. Van Bubbles begrijp ik dat hij in eerste instantie niet mee kon doen vanwege hun financiële situatie. Maar godzijdank -haar eigen woorden- bleek er een sponsor te zijn die Joshua’s talent had gezien en deze ook wilde stimuleren. Joshua vindt dat hij daarom extra zijn best moet doen. Joshua is 15 en zit in grade 9. Op school vindt hij voornamelijk vakken met allerlei technische dingen leuk. Maar ook bouwkunde en architectuur vindt hij interessant. Daarom wil hij later engineer worden. Huiswerk vindt hij ook oké, want hij zegt dat motivatie het allerbelangrijkste is. De school is in 30 minuten te bereiken per bus en is open van maandag tot vrijdag. Zijn twee makkers heten Jacco en Ethan. Thuis helpt hij actief mee met schoonmaken en opruimen. De jongens en meisjes hebben daarin beurten en maken dus om de dag en om de beurt het huis schoon. Hij deelt de slaapkamer met vijf andere jongens. Tussendoor luistert hij ook graag naar muziek. Bij voorkeur Electro House en zijn favoriet is een dj uit Europa, Nicky Romero. Sterker nog, volgens mij is het gewoon een Nederlander! 14 woswijs nr 2 2014

Vanaf 15.00u is ‘The Regular Show’ te zien op het kinderkanaal. Het is een Amerikaanse animatieserie die gaat over een blauwe Vlaamse gaai genaamd Mordecai en zijn beste vriend Rigby, een wasbeer. Tja, zo leer je nog eens wat! Hij vindt het in ieder geval een geinige show en kijkt er graag naar. Om 20.00u moet het licht uit. Eén van zijn vaste taken thuis is het voeden van de kat Garfield, de kippen en vier honden. Ja ja, ik krijg tekst en uitleg. Cindy is de witte hond, Lady een bruine, Blacky uiteraard de zwarte en dan Jacky, een gemixte kleur. Je kan het maar weten als je langs gaat! Eten doet hij zelf ook graag. Wat is je lievelingseten? “Pizza met vlees en héééééél vééééél kaas!” Sport? Erg belangrijk! Wat is je favoriete sport? “Cricket en Rugby”. Bij cricket is Proteas zijn favoriete team. Die komen uit Johannesburg. Met name de speler Hashim Amla is zijn über favoriet! Bij Rugby kiest hij voor de Stormers, een team uit Kaapstad. Joshua vertelt me dat hij eigenlijk ook wel graag naar voetbal kijkt. Vooral als het wedstrijden zijn met Rooney. Hij vindt Rooney een goede speler, maar ook een man die heel open is en zich normaal blijft gedragen in het openbaar, ondanks zijn roem. Ik vind het zelf altijd belangrijk om af te tasten hoe makkelijk kinderen kunnen praten over hun eigen land. Hoe kritisch kunnen ze zijn? En wat is het beeld wat ze zelf hebben, ongeacht hun leeftijd, dus ik waag een poging: “Ik vind Zuid-Afrika een prachtig land, maar de mensen moeten wel beter geschoold worden. Het zijn de contrasten waar ik me zorgen over maak. Een mooi land met een ongeschoolde bevolking is geen succesformule. Zo zijn er aardige mensen, maar ook slechte buurten. Je kan door een bepaalde straat of wijk lopen en je wel veilig voelen, maar ook wel bevooroordeeld zijn door verhalen over gangsters, diefstal, vechtpartijen.” Mijns inziens een wijs antwoord!

Door Lex de Vries Al weer bijna vijf jaar geleden is door collega Dennis van Es heel hard gewerkt aan een projectaanvraag voor het herbouwen en uitbreiden van een peuter- en kleuterschool in Bangkok. Deze Mercy school van de Human Development Foundation was in zeer slechte staat. De constructie was ernstig beschadigd en het houten gebouw was door de termieten aangevreten. Er moest hoognodig wat aan gebeuren, maar dat was eenvoudiger gezegd dan gedaan. Mede door de volhardendheid en grote inzet van Dennis is het project uiteindelijk goedgekeurd en is de school in z’n geheel herbouwd. Onlangs was ik in

Bangkok en het leek mij wel leuk om eens een kijkje te nemen bij de Mercy School. Ik was onder de indruk: er staat een prachtige school van twee verdiepingen waar kinderen uit de sloppenwijk goed onderwijs krijgen. Op de school is plaats voor 120 kinderen. Ik was in vakantietijd op bezoek en ook dan is de school dagelijks open en richt men zich met name op de meer creatieve vakken. De kinderen hadden het zichtbaar naar hun zin. Het was leuk om met eigen ogen te zien wat voor positief effect een bijdrage van WoS kan hebben.

Medewerkers Wings of Support: Caroline Alders, Jeanette Bekkema, Eva Bosnjakovic, Gerry Bouma, Barbara Bregman, Constance Broertjes-Wittebrood, Angela van de Burgt, Maurice Coldewijn, Inske den Dulk, Joost den Dulk, Marius den Dulk, Carmen Frederiks, Robin de Geus, Pauline Gombault-Pareau Dumont, Yvonne de Graaf, Madelon de Haer, Eugene van Halder, Wilbert van Haneghem, Alex Hoedemaker, Frank Hop, Sas Hovinga, Cindy Ibrahim, Marije Jelly, Carien Jipping, Erik Julian Labrana, Jeroen van Kempen, Marthe Klap, Karin van Krimpen, Marianne de Kruif, Carmen Kruithof, Anita Kuiper, Astrid Kuijper, Sharon Kustarjo, Menno de Kuyer, Liesbeth de Leth, Caroline Liem, Petros Linaras, Martin Lont, Gerben Los, Angelo Maassen, Hella Matroos, Hubert Maynard, Kitty Meijburg, Mireille Meijers, Rob Merlchiot, Ramon Nieuwbrug, Linsey Nijdeken, Anne Olimulder, Marjan Otter, Suzanne van den Oudenhoven, Hanna Paul, Astrid Pauwels, Wouter Pleijsier, John Pot, Marina Pot -van Slogteren, Ernst Rensink, Martine Roëll, Paul Rommerts, Robin Ruijter, Jura Sala, Paul Santman, Manon Smits, Bram Snel, Benella Spelde, Maaike Steijger, Elisabeth Tiesinga, Danette Toet, Lucille Traas-van Vianen, Bart van de Ven, Emilie van der Ven, Astrid Vink, David Vinke, Samia Visser, Lex de Vries, Desiree de Vroomen, Ron van Wagtendonk, Richard Waning, Marlies van Waveren, Annemiek van de Weg, Yvonne Welzen, Tessa Wijnand, Wido de Wilde. 15 woswijs nr 2 2014


zomer 2014 Sprankje hoop voor kinderen in Rio Klusreis Kaapstad

Recommend Documents