Fietsen van Bath naar Alkmaar door Truus en Yvonne (cursief) Eindelijk was het dan zover. Twee jaar geleden, toen we terug kwamen uit Darmstad, werd er gesproken om over twee jaar naar de zusterstad Bath te gaan. Karel wilde dat wel organiseren. Met medewerking van Rob, Menno en Robert is hij aan de gang gegaan. De hele fietsroute hebben de mannen gefietst van Bath naar Alkmaar. Daar zijn ze verschillende keren voor op pad geweest. Eerst de drie dagen in Engeland en een week later de tocht vanuit Gravelines (Frankrijk) naar Den Haag. Uiteindelijk nog een laatste keer van Den Haag naar Alkmaar. Robert had ondertussen alle hotels en jeugdherbergen besproken wat ook nog een heel karwei was. Maar er moesten ook nog sponsors gezocht worden want dit zou een vrij dure fietsweek gaan worden. De bus die mee moest, de overtocht met de boot en de hotels op de plaatsen waar geen jeugdherberg was. Ook werd er een sponsor gevonden: o.a. Deloitte die ons allemaal van een mooi jack voorzag. Anton kreeg het nog voor elkaar om voor ons ieder een mooi oranje rugzakje te krijgen van de Rabobank. Met al deze voorbereidingen moest het natuurlijk wel een hele goede fietsweek gaan worden.
Zaterdag 21 juni. Al vroeg in de morgen half vijf moesten we ons melden in de kantine waar buiten de bus gereed stond om onze fietsen in de bus te laden. Verschillende mannen werden weggebracht door hun vrouwen, wat natuurlijk erg leuk was, want zo werden we ook nog uitgezwaaid. Na een kopje koffie gedronken te hebben in de kantine werden we nog even toegesproken door Karel. Adriënne (de kantinedame) was bereid om zo vroeg haar bed uit te komen en de kantine voor ons te openen, dit werd dan ook erg gewaardeerd door de deelnemers. Ronald Mallant en Annelies (en hun fietsen) gingen ook mee met de bus voor een bezoek aan Bath, maar zouden niet mee terug fietsen. Zij bleven in Engeland voor een fietsvakantie van enkele weken en zouden op eigen gelegenheid terug naar Nederland komen. Menno had een busje (bezemwagen) kunnen regelen via zijn werkgever: Scheepswerf Visser BV, hij zou Sam gezelschap houden op de heenreis, zodat ik met de anderen in de touringcar mee kon rijden.
Op weg naar Bath! Het was rustig op de weg en spoedig waren wij in Breda. Hier werd van chauffeur gewisseld, i.v.m. de rijtijdenwet, anders zou de rit te lang zijn voor één chauffeur. Kees Houter, die al eerder mee was naar de andere zustersteden, loste hier zijn collega af en was dus ook nu weer van de partij. Eenmaal op de boot voer die al vrij snel weg. Een overtocht van ongeveer een uur. Prachtige veerboot, we hebben lekker op het buitendek kunnen zitten in onze nieuwe blauwe jasjes van Deloitte, genietend van de zon en de zee en een geweldig uitzicht tegemoetkomende Ferry’s en later de krijtrotsen van Dover. Eenmaal aan wal moest de bus links rijden, een beetje vreemd in het begin maar het wende al gauw en voor chauffeur Kees geen enkel probleem!
Verder op weg naar Bath ging het regenen. Maar niet getreurd, wij zaten droog. Bij de jeugdherberg aangekomen was de regen ondertussen gestopt. Vanuit het centrum was het al een behoorlijke klim, maar ook vanaf de weg naar de jeugdherberg zelf, (de bus bleef onder aan de klim van de jeugdherberg staan) was het nog klimmen geblazen. En dat allemaal met onze bagage en de fiets. Om zeven uur stond het eten klaar, waarna wij gauw naar de lounge gingen om TV te kijken, omdat Nederland hun EK wedstrijd speelde tegen Rusland. Tijdens de voetbalpauze zijn we met zijn allen naar het huis van Alan Grainger gewandeld, alwaar we waren uitgenodigd voor een gezellige avond. We werden voorzien van een heerlijk glaasje wijn of bier. Onze gastvrouw had allerlei lekkere hapjes voor ons klaar gezet en ze draaide een gezellig muziekje. Er waren daar ook nog enkele andere leden van hun fietsclub. Al met al een hele gezellige avond. Maar zo rond een uur of tien wilden er toch wel mensen naar hun slaapplek. Aangezien wij al om half vier in de morgen waren opgestaan en de klok een uur achteruit was gegaan, was het een hele lange dag. Er waren enkele die een lift kregen maar de rest moest lopend naar de jeugdherberg. Dat was toch wel 20 minuten omhoog lopen. En de pech was dat het heel, héél erg hard ging regenen. Die pech hadden wij dus! Anton en ik kwamen als sponsen boven aan. Gelukkig hadden we nog onze nieuwe Blue nylon Jackets aan gehad. (not waterproof!) Wij liepen te soppen in onze schoenen, alles was doorweekt, zelfs mijn mobiele telefoon. Maar niet getreurd, want naderhand was dat ook de enige regen van de hele komende week. Yvonne en Anton waren zo nat geworden dat Anton de volgende morgen alle natte kleding is gaan verzamelen en die in de droogtrommel heeft gedaan. Prachtig, die Romeinse baden, het lijkt op een soort tempel, je waant je in een andere tijd. En dan vanuit het openluchtbad weer een prachtig uitzicht op de mooie Abbey (kathedraal)l. Je komt hier heerlijk tot rust en je zou wel willen pootje baaien in het warme groene water, maar dat mag niet! Mooie beelden en pilaren zijn er bewaard gebleven, erg indrukwekkend.
Alan Grainger
Zondag 22-juni- door Lida.Krom De tweede dag in Bath, s, morgens om 7.30 uur ontbijt daarna om 9.Uur met z'n allen lopend bergafwaarts naar het centrum van Bath waar in een tuin midden in het centrum de tweeling naald van Alkmaar staat. Toch wel bijzonder als je daar op een bordje de naam Alkmaar ziet staan. Op naar het museum waar wij werden ontvangen door de burgemeester van Bath, we kregen koffie aangeboden in een prachtige zaal. Hierna een rondgang door het museum langs de Romeinse baden waar een ieder door middel van een soort telefoon in je eigen taal uitleg kreeg, heel interessant om dit allemaal te zien. Eenmaal weer buiten werden we verrast met een optreden van de chippendaels. Inmiddels werd het tijd voor de lunch waar de tafel al voor ons klaar stond, en dan mag je iets bestellen maar die Engelse taal dat is nou niet de sterkste kant van mij. Eerst al de koffie, welke moet je nu nemen? Op advies van Richard koffie lattë, dit was toch niet helemaal onze smaak, meer melk dan koffie, maar de lunch was heerlijk. Terug naar ons verblijf want om 14.00 uur gaan wij met een aantal leden vanuit Bath een 40 mijl fietsen, dit is onze eerste kennismaking met het heuvelachtige en af en toe slechte wegdek van Engeland, maar het ging ons allemaal goed af, ook het laatste stuk naar de Jeugdherberg, want dit was een aardige klim. Snel douchen en wat heerlijk er wordt voor ons gekookt deze dagen. Het was een geweldige dag.
Na zo ongeveer 40 km. zijn we ergens wat gaan drinken bij een groot meer. Een fantastisch uitzicht hadden we daar. Het links fietsen viel erg mee. Dit was gelijk een goede proef voor morgen zodat we dan niet onvoorbereid op de fiets hoefde te stappen. De omgeving van Bath was erg mooi. Wel veel smalle wegen en af en toe een slecht wegdek. Maar alle lof voor de Engelsen, want ze hadden ons een prachtige middag fietsen bezorgd. We fietsten vandaag 68 kilometers Ook Sam en ik zijn meegegaan met onze bus met het tochtje van Alan. Ook wij wilden iets van de omgeving zien. De routebeschrijving die Alan mij had gegeven was voor mij niet goed te volgen, maar dankzij het navigatiesysteem van Sam verdwaalden wij niet en konden wij de groep af en toe voorbij zien komen.
Maandag 23 juni. Vanaf half 8 konden we ontbijten. Sam had de bus naar boven gereden zodat we niet met onze bagage naar beneden hoefde te lopen. Gelukkig paste alle bagage in het busje. Van de plaatselijke fietsgroep was er één fietser Colin genaamd, naar ons gekomen om een gedeelte met ons mee te fietsen richting zijn woonplaats. Na de groepsfoto voor het Hotel, hebben we afscheid genomen van Ronald en Annelies en hen een prettige vakantie gewenst. Beneden onder aan de helling stonden zij nog een keer naar ons te zwaaien. Sam reed netjes aan de linker kant of hij nooit anders gedaan had. Rob wees de achterrijders er nog even op dat ze moesten aangeven, na oversteekplaatsen en bochten, met één hand in de lucht dat ze er weer bij waren, zodat hij dat goed kon zien. Na een paar kilometers te hebben gefietst, net even buiten de stad, stond Alan Grainger langs de kant van de weg om ons uit te zwaaien. Hij vond het te vermoeiend om eerst weer helemaal de heuvel op te fietsen. Hij is niet een van de jongste meer en had de vorige dag al heel erg zijn best voor ons gedaan. Karel, Rob en Menno hebben hier afscheid van hem genomen. De route van vandaag liep langs allemaal smalle sluisjes. Smalle kanalen waar smalle boten door heen konden die dan zelf de sluisjes moesten bedienen. Heel apart! We zijn daar gestopt om foto’s te maken. Dank zij het mooie droge weer, het was een smal pad, was dat goed fietsen.De zon was ondertussen gaan schijnen en het windje hadden we in de rug. De lunch was in Pewsey. Restaurant The Royal Oak. En die lunch bestond uit heerlijke sandwiches. De eigenaresse was zo enthousiast over onze fietsgroep, dat we groepsfoto’s gingen maken met haar en met haar Restaurant op de achtergrond, voor haar website.
Vlak voordat we in Basingstoke waren kreeg Lida een lekke band. Nico had de band al bijna gemaakt voordat hij lek was. Daarna waren we al snel op de plaats van bestemming. Daar troffen we Yvonne en Sam op het terras aan voorzien van wijntje en een heerlijk biertje. Onze hotelkamers waren voortreffelijk. Allemaal een eigen bad en wc. Niet douchen op de gang of wachten totdat het toilet weer vrij was. We hebben daar heerlijk op het terras zitten borrelen tot het diner opgediend werd in het restaurant en dat diner was fantastisch. Het was vandaag een korte route en niet zo zwaar. 110 km. Morgen wacht ons de langste en zwaarste dag in Engeland.
Dinsdag 24 juni. Met het buiten zetten van de fietsen kwamen de mannen tot de conclusie dat Lida’s band weer leeg stond. Hup snel een andere band erin. Maar wat had Lida nu gedaan, zij had keurig haar eerste lekke band opgevouwen, een elastiekje er om en weer in haar tasje gedaan. Jullie snappen het al, het lekke bandje werd weer in de buitenband gestopt. Na ruim een kilometer fietsen dacht Lida, wat klimt het toch zwaar. Onze trouwe Nico weer snel in touw en in een poep en een zucht zat er nu een goede binnenband in en hup, op weg naar Cranleigh voor de koffie en tevens lunchpauze. Om 9.00 zijn Sam en ik gestart voor de 2e Etappe op weg naar Tonbridge. Ook Sam verbaasde zich over de lekke band van Lida, maar al gauw snapte hij wat er aan de hand was. Het was weer een prachtige route naar de lunchstop. We hebben veel mooie pubs gezien met prachtige uithangborden en mooie huizen met fleurige “Hanging Baskets” en het zonnetje scheen weer volop. Jack was eerder nog door een gat in de weg gefietst en had gelijk een kapotte velg. Wiel werd verwisseld tijdens de lunch. Richard had ook nog een stootlek. De wegen waren veelal met hoge heggen en erg smal. Deze dag hadden we pittig wat heuveltjes maar gelukkig niet zo stijl. Wij hadden veel getraind in Limburg en België en ontdekte dat we maar twee á drie heuvels hadden in Engeland die we daar mee konden vergelijken. Onderweg hebben we nog bij een kasteel en een oud kerkje gekeken. Het laatste stuk van deze route ging door Tonbridge waar het erg druk was. Die dag hadden we 132 km. gefietst.
Woensdag 25 juni De dag van mijn verjaardag. Toen we de eetzaal binnenkwamen lagen er ballonnen op tafel en mijn stoel was versierd. Op mijn stoel lag een pakje met een mooie ansichtkaart, waarop geschreven stond dat ik die kaart hardop moest voorlezen voor de groep. Een prachtverhaal over mij. Maar nu komt het, wie o wie heeft dit prachtige verhaal geschreven? En natuurlijk hebben ze voor me gezongen: Happy birthday to you, heel toepasselijk in het Engels. Om half negen stapte we op de fiets richting de boot naar Dover. Tot aan de lunch in Smeeth ging het voorspoedig. Zonnige en het windje in de rug. Na de lunch waren er twee lekke banden. Eerst was Anjo aan de beurt en toen we weer op de fiets wilde stappen bleek de band van Karel ook lek te zijn. We fietsten deze dag door zeer smalle weggetjes waardoor Sam verschillende keren achteruit terug moest voor aankomende vrachtauto’s. Maar een ervaren chauffeur als Sam zat daar niet mee. Bij de boot aangekomen moesten we allemaal een pasje halen om op de boot te
komen. Dat was dus even in de rij staan. Toen de boot aan gekomen was hadden we volop zicht wat er allemaal vanaf kwam. Daar sta je versteld van. Zoveel auto’s en vrachtauto’s. Deze ferry was nog mooier dan de ferry van de heenreis, prachtige relaxruimte met grote ramen waar je goed over zee kon uitkijken. De overtocht duurde anderhalf uur en we moesten onze klokjes weer een uur naar voren zetten. Ben je zomaar weer een uur kwijt! Wij zouden meteen doorrijden naar het hotel. Even moesten we weer wennen aan het rechts rijden in Frankrijk. Rond kwart over zeven kwam de boot aan en moesten we nog een half uurtje fietsen naar Gravelines. Er stond een harde zijwind en Anneke heeft mij daar uit de wind gefietst. In Gravelines aangekomen gingen we pas om kwart voor negen aan tafel. Na het eten gingen de meesten meteen naar bed aangezien ons de volgende dag een tocht van 175 km. wachtte. Deze dag waren het 120 kilometers.
Donderdag 26 juni Spakendag - Anjo Douma Nadat we een voorspoedige overtocht vanuit Dover hebben gehad met een dito overnachting in Gravelines in Noord Frankrijk, maakten wij ons op voor de 175 km naar Domburg.Het vertrek was gepland om kwart voor acht en we stonden dan ook klaar voor de start, toen Lida Krom een slag in haar wiel constateerde. Gebroken spaak. Gelukkig had de voorzienigheid hier rekening mee gehouden. Willem plukte uit zijn kist één van de noodspaken. De tweede spaak hield uiteindelijk. Lida had duidelijk moeite met zoveel lelijke mannen om haar heen, wat Anton de opmerking ontlokte dat Lida ook geen volle zalen trok. Kortom we startten met een achterstand van een kwartier op het schema. Nog geen 7 kilometer verder was het opnieuw raak. Nu Anjo Douma met een afgebroken spaaknippel. Omdat het hem samen met Willem al eerder was overkomen, had ook hier Willem rekening mee gehouden. Wiel er uit, pylon er af
en de spaak werd opnieuw bevestigd. Opnieuw een kwartier oponthoud, al met al een half uur achter op het schema. Dat zouden we later weer inhalen want we hadden de wind (windkracht 4 á 5) in de rug, en ook daar hadden we al rekening mee gehouden en op zijn minst gehoopt. Na al het groen in het bosrijke deel van Zuid Engeland, kwamen we nu in open landschap, waarbij we zo’n 15 km parallel aan de kust naar het noorden fietsten. Eindeloze landerijen, vlak land en dat honderden kilometers lang. Het was niet zo moeilijk hier het lied op te roepen van Jacques Brel, waarin hij zijn Marieke bezingt uit zijn vlakke Vlaanderenland. Je zult hier bieten telen of graan moeten maaien. Ik heb in mijn schooltijd een boek moeten lezen van Stijn Streuvels waarin hij schrijft over de talloze landarbeiders die rond 1900 naar Vlaanderen trokken om zich te verhuren voor de oogst. Hij beschrijft de augustushitte tijdens de oogst op de eindeloze landerijen en het lot van de landarbeiders. Niet om vrolijk van te worden, eerder uitzichtloos. En dan wordt je ook nog de weg gewezen naar een museum met de naam “de kakelende kip” Onwillekeurig denk je dan waar zo’n land nu bij hoort, ze spreken er Nederlands, maar niemand wil het hebben. Behalve misschien de Vlamingen zelf die er tevreden wonen. Zij houden van kasseien. Het “stoempen” moet hier uitgevonden zijn. Ik had aan een halve ronde van Vlaanderen en twee gebroken spaken genoeg. Met uitzondering dan van de broodjes tijdens de lunch, voortreffelijk, daar zou je voor terugkomen. De Belgische keuken staat nou eenmaal wijd en zijd goed bekend.
Na Brugge is het nog 15 km. naar de grens. Eindelijk een beetje groener en het werd nog beter in Zeeuws Vlaanderen. Bij het veer Breskens – Vlissingen hadden we ondertussen zoveel profijt van de rugwind gehad, dat we een half uur voor lagen op het schema. De 175 km had, na het klimwerk in Engeland, weinig inspanning gekost. Met een beetje zij- en tegenwind overbrugden we de laatste 25 km naar Domburg, een prachtige jeugdherberg ondergebracht in het kasteel Westerhove. Een lekkere Hollandse pot, ja ook bier, was onze beloning en daarna nog de halve finale Spanje – Rusland. Maar iedereen weet hoe dat is afgelopen. Voor ons was het ook weer een prachtige route langs de Franse en belgische kust.In het plaatsje Lampernisse-Diksmuide in Belgie stond de koffie voor ons klaar met heerlijke vlaai. Hierna zijn wij een andere kant opgegaan omdat wij niet meekonden op het pont Breskens – Vlissingen. Wij moesten een flink eind omrijden richting Terneuzen en dan via de Westerscheldetunnel. Wat een prachtige lange tunnel, de langste autotunnel van Nederland, 6,6 km. We moesten hiervoor ook tol betalen. Daarna ook weer flink gas, om eerder bij de lunchstop aanwezig te kunnen zijn. In Oostkerke, bij Restaurant Veldzicht werden we verwacht en waren de tafeltjes buiten al gedekt voor onze fietsclub. Niet lang daarna arriveerde de groep en konden wij samen genieten van een heerlijk soepje met 2 pistoletjes. We hebben de fietsers weer uitgezwaaid en zijn doorgereden naar het Kasteel in Domburg.
Vrijdag 27 juni. Vandaag de afstand Domburg- Den Haag.121 kilometer. Om kwart voor negen op de fiets. Met het verkennen van deze dag hadden de mannen heel veel tegenwind en regen gehad. Waar wij nu bang voor waren, was dat dit nu weer zo zou kunnen zijn. Niets bleek minder waar. We hadden over de dammen wel zijwind maar het viel toch erg mee. Het waren maar korte stukjes en die andere stukken hadden we de wind in onze rug. De zon erbij, wat wilden we nog meer. Één brug weet ik me nog wel te herinneren waar de wind van opzij kwam en dan een smal fietspad. Daar moest je je stuur wel heel goed vast houden. Het was prachtig daar in Zeeland. We fietsten door de duinen en door allerlei kleine dorpjes. In Ouddorp hadden we de lunchstop. Daar kwamen we om half twaalf aan, waar we om 12 uur verwacht werden. Toen iedereen aan de koffie zat, ben ik even naar buiten geglipt en heb daar vers gebakken appeltaart gekocht. Later bij de pont Rozenburg - Maassluis kon ik daar heerlijk trakteren. Sam en Yvonne hadden vandaag een andere route. Die zagen we dus weinig. Wel bij de lunch en de pont.
We hadden de fietsers vandaag inderdaad niet zoveel gezien, maar genoten van de mooie route over de Stormvloedkering, de Brouwersdam en de Haringvlietsluizen. Ook hebben we toeristisch gewandeld in Ouddorp. Daarna troffen we elkaar bij de pont waar Truus haar taart kon aansnijden. De pont was net weg, dus er was tijd genoeg. Volgens mij had Lida erg veel trek! Eenmaal aan de overkant zijn wij weer doorgereden naar Den Haag. De Tom-Tom van Sam bracht ons bij de StayOkay midden in het centrum. Zaterdag 28 juni Den Haag- Alkmaar.90.km. Naar buiten kijkend was het typisch Hollands weer. Donkere luchten en hele harde wind. De temperatuur was gelukkig nog goed. Geen lange broeken of jassen weer. Met alweer de wind in de rug zijn we aan onze laatste etappe begonnen. Tevens de kortste route. Helaas konden Sam en Yvon weer een stuk niet achter ons aan rijden aangezien wij bij Wassenaar de duinen ingingen en pas weer bij Zandvoort eruit kwamen. Maar daar stonden ze ons dan ook op te wachten met voor ons de laatste bananenstop. Na 53 kilometer was onze laatste lunch pauze in Santpoort. Een lekkere kop soep en allemaal twee broodjes, daarmee konden wij het laatste stuk wel thuis komen. Al snel na de stop hadden we natuurlijk de pont bij Velzen. Over de pont de bekende route achter Beverwijk langs door Heemskerk, Castricum, Egmond en zo over de Hoeverweg naar de wielerbaan. Daar zagen we allemaal afhalers staan wat natuurlijk altijd een leuk gezicht is. In de kantine heeft onze voorzitter de mannen van de organisatie bedankt voor de voortreffelijke voorbereidingen en het voorrijden. Ook Sam en Yvonne en de beide fietsenmakers, Nico en Willem heeft hij bedankt. Daar wil ik aan toevoegen ook namens Willem dat wij enorm genoten hebben van deze week Bath-Alkmaar. Ik had machtig veel zin in deze week maar zag erg tegen het links fietsen op, maar dankzij onze voorfietsers leverde dat geen enkel probleem op. De thuisblijvers hebben heel veel gemist, het was een machtige week! Karel, Rob, Menno en Robert en ook Sam en Yvonne BEDANKT Truus Dankzij de goede voorbereidingen van de organisatie en de perfecte hotel- en ferryreserveringen en betalingen heb ik mijn taken uitstekend kunnen doen, geen enkel probleem zijn we tegengekomen onderweg. Daarbij was er een fijne Volkswagenbus ter beschikking gesteld door de fa. Visser en niet te vergeten Sam, een geweldige chauffeur.Ik heb een fantastische week gehad! Jullie zijn een fijne groep fietsers en hebben een grandioze prestatie geleverd, vind ik. Petje af! Karel bedankt dat je Anton en mij hebt overgehaald om mee te gaan naar Bath. Ik had het niet willen missen! Yvonne van Nimwegen
