ZANDLOPER. NMK Survival Veenhuizen DAKAR 2011 (Argentinië en Chili) Nieuwe discipline op de kaart gezet

ZANDLOPER

INFORMATIEBULLETIN VAN, VOOR EN DOOR VRIENDEN DIENSTVAK LO/SPORT — OKTOBER 2013

NMK Survival Veenhuizen 2013 DAKAR 2011 (Argentinië en Chili) Nieuwe discipline op de kaart gezet

Pagina 2

Zandloper

Inhoudsopgave

Van uw Commandant

03

Door kol Henk Stuut

Stipnotering

05

Traditie

Personeelsaangelegenheden

06

Bevordering, dienstverlating, ambtsjubilea, etc.

In Memoriam

10

Oud-collega Albert Rietman overleden

Open Regional Military Lifesaving Championship

11

Nieuwe discipline op de kaart gezet

DAKAR 2011 (Argentinië en Chili)

13

“Piet kan jij goed graven?”

NMK Survival Veenhuizen

18

“De allerlaatste keer in Veenhuizen”

Fisherman’s Friend Strongmanrun

21

Het zwaarste hardloopevenement van Nederland

CISM World Military Cycling Championship

23

LO/Sportorganisatie was hofleverancier

Vijfkampers in Oostenrijk

25

Ondanks recordwarmte goede prestaties

Vrede van Utrecht

26

“Madurodam hindernisbaan”

De Medezeggenschapscommissie Definitieve Reorganisatieplan goedgekeurd

www.fitforaction.nl

WWW.FITFORACTION.NL

27

Pagina 3

Zandloper

Van uw Commandant

vend document dat constant aangepast en ontwikkelt dient te worden.

Sturing en besturing De LO/Sportorganisatie heeft gekozen voor een bestaande besturingsmethodiek, de A3- methodiek. Ik heb vorig jaar in de Zandloper hier al iets over gemeld. De A3- methodiek is gebaseerd op het INKmanagementmodel. In beginsel niets meer of minder dan een gezamenlijke werkwijze om te komen tot een doordacht en overzichtelijk jaarplan. Dit jaarplan vormt de basis voor sturing en verantwoording op alle niveaus binnen de LO/Sportorganisatie. Leidend hierbij zijn de missie en visie van de LO/ Sportorganisatie en het benoemen van de factoren die het succes van je organisatie bepalen. Inmiddels is het jaarplan op het niveau van C-LO/ Sportorganisatie gereed. Het jaarplan is door gezamenlijke inspanning van stafmedewerkers en Cn-LO/ Sportregio tot stand gebracht. De doorvertaling naar het onderliggende niveau (stafbureaus en LO/Sportgroepen) dient nog verder vorm te krijgen. Cruciaal daarbij is het voeren van het A3-managementgesprek tussen bijvoorbeeld de C-LO/Sportregio en de C-LO/Sportgroep. In zo’n gesprek worden de resultaten en voortgang besproken en wordt er gestuurd op gedrag van medewerkers. Het jaarplan is geen bevrediging van het in stand houden van een papierwinkel maar een le-

Je zou het managementgesprek kunnen zien als een functioneringsgesprek van de organisatie. Het is duidelijk dat over vorm en inhoud van dergelijke gesprekken afspraken moeten worden gemaakt. Tijdens het komende Periodiek Beraad zal een deskundige ingehuurd worden (de ontwerper van de A3methodiek) om ons in het bijzonder te begeleiden bij het houden van deze gesprekken. Naast inhoud en organisatie van het gesprek is ook de gespreksstijl van groot belang. Vaardigheden die een bijdrage leveren aan de kwaliteit van het gesprek komen daarbij aan de orde. Dienstvakdag LO/Sport De viering van de negende jaardag van ons Dienstvak op 12 september jl. was een groot succes. In een speciale editie zal hier uitvoerig aandacht aan worden besteed. De Dienstvakdag staat ieder jaar in het teken van saamhorigheid. Deze keer was de opzet gewijzigd. Tevens als warming-up bedoeld voor het wat grootser neerzetten van het geheel volgend jaar in september, wanneer het tien jarig jubileum wordt gevierd. Voor het eerst werd de reguliere sportdag omgezet in een dag met workshops. De gezamenlijke afsluiting werd verzorgd door Alex Spanhak. Hij is voormalig kapitein bij de infanterie en in 2009 onderscheiden met het Bronzen Kruis. Tijdens zijn presen-

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 4

Zandloper

tatie vertelde hij over zijn ervaringen in Uruzgan. Daarbij werd een link gelegd naar de rol die de LO/Sport heeft gehad of zou kunnen hebben in het voortraject (opwerken naar inzet), tijdens de uitzending en in de recuperatieperiode. Het was een indrukwekkende lezing, leerzaam voor iedereen. Dat wij überhaupt zo’n jaardag hebben is natuurlijk geweldig. De installatie van ons Dienstvak is een hoogtepunt in het bestaan van de LO/Sportorganisatie en een afspiegeling van de waardering binnen de KL. Waardering voor ons vakmanschap. We mogen dan ook best trots zijn op het feit dat we een eigen dienstvak hebben. We zijn een uniek dienstvak. Geen andere krijgsmacht ter wereld heeft een eigen Dienstvak LO/Sport. Het uniek zijn brengt overigens wel de verplichting met zich mee dat we altijd onze meerwaarde moeten blijven aantonen. Ook in deze tijd is dat hard nodig. Onze inzet en vakmanschap geeft steeds weer blijk van deze meerwaarde, ook bij tegenslagen zoals de huidige reductie en daarmee gepaard gaande reorganisatie. Wij tonen daarmee onze veerkracht. Reorganisatie Op 13 juni jl. hebben de Bonden, onder voorwaarden van evaluatie Defensie Conditieproef (DCP), ingestemd met het Voorlopig Reorganisatie Plan van de LO/Sportorganisatie. Dit betekent dat er een Definitief Reorganisatie Plan (DRP) vastgesteld is door C-LAS en dat het traject van reorganiseren weer een vervolg heeft gekregen. Inmiddels hebben de Bonden ook ingestemd met ons Personeel Vullings Plan (PVP). Inmiddels heeft iedereen een brief op het huisadres gekregen met daarin ieders persoonlijke situatie vermeld. Een zogenaamd ‘voornemen tot plaatsing’ of een ‘voornemen tot niet plaatsing’. Men kan zijn/haar bezwaar tegen dit ‘voornemen’ kenbaar maken. In het volgende formele overleg met de Bonden zullen de ingediende bezwaren worden besproken. Op moment van dit schrijven is de datum van het overleg nog niet bekend. De reorganisatie zal voornamelijk ingrijpende gevolgen hebben voor de groep sergeanten. Er zijn nog twintig sergeanten zoekende naar een baan binnen of buiten Defensie. Ik vind het van groot belang dat er zorg wordt besteed aan onze collegae die dat onheil treft. Inmiddels is er een bijeenkomst geweest voor die groep sergeanten die mogelijk geen functie binnen de LO/Sportorganisatie kan krijgen. Voor hen is er nu meer duidelijkheid en kan ieder zijn of haar toekomstplan gaan maken. Binnenkort wordt een tweede bijeenkomst voor sergeanten georganiseerd. Daarnaast is er nóg een schrijven op ieders deurmat gevallen. Een persoonlijke brief van C-OTCo, brigadegeneraal Van Wiggen. Een hart onder de riem waarin hij meldt dat de nieuw aangekondigde bezuiniging geen gevolgen heeft voor het OTCo-ressort. Hij doelt daarbij op het per 1 januari 2014 stopzetten en vervolgens opheffen van het 45 Painbat te Ermelo en het op termijn sluiten en afstoten van de JWF-kazerne te Assen. Dit laatste zal op zijn vroegst eind 2016, begin 2017 plaatsvinden. Wij zullen nader bezien hoe we de instructiecapaciteit in 2014 gaan herverdelen. Van reductie op die capaciteit is geen sprake, immers wij zijn al sterker gereduceerd dan de totale militaire KL populatie (vanwege de Defensiebrede opgelegde LO/Sportreductie). Bij het op termijn verplaatsen van eenheden van Assen naar Havelte en Schaarsbergen, zal LO/Sportinstructiecapaciteit gewoon meeverhuizen. Voor management – en ondersteunende capaciteit van de LO/Sportgroep JWF zal te zijner tijd een oplossing gevonden worden. De formele evaluatie van het huidige reorganisatieplan (evaluatie afgerond eind 2014/begin 2015) kan daarbij een rol spelen.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 5

Zandloper

Traditie S T I P N O T E R I N G

Om een column, in ons mooie blad de Zandloper, te schrijven maak ik elke keer afwegingen over het onderwerp. Afwegingen over de onderwerpen zijn uiteenlopend van aard. Natuurlijk wil je een onderwerp aansnijden waar over nagedacht wordt, discussie oplevert, up to date is en wat niet in herhalingen valt. Deze keer staat het woord Traditie centraal

Stafadjudant Jan Joosen

De Dienstvakdag LO/Sportorganisatie is ook dit jaar weer een succes geweest. Naast een hoog reünie gehalte was er ook tijd voor verdieping, verbreding en bezinning. Dit jaar is er gekozen om in workshops te werken. Vele uiteenlopende onderwerpen hebben bijgedragen aan een succesvolle dag.

Traditiegetrouw wordt er stilgestaan bij het overlijden van onze collega Arno Budel, die tijdens zijn werkzaamheden een noodlottig ongeval heeft gehad. Oud-collegae maken er een traditie van samen te komen en verhalen van vroeger en nu te bespreken. Dit alles in een ongedwongen sfeer. Als afsluiting werd er natuurlijk gezamenlijk genoten van een hapje en een drankje bij de kabouterhut.

Het woord traditie komt een aantal keren terug in het bovenstaande. Vaak kom je in aanraking met tradities zonder dat te beseffen of dat het als algemeen wordt aangenomen. Zo ben je deel van en maak je zelf tradities. Vaak komen tradities voort uit gewoonten die al jarenlang bestaan. Hoe langer de traditie gehouden wordt, hoe verder je terug moet in de geschiedenis. Tradities zoals sgt1 testen, het te laat komen gebak of elk ander soort ongeschreven regel kunnen ook als een traditionele gebeurtenis aangemerkt worden.

Mogelijk levert de volgende gebeurtenis ook weer nieuwe tradities op. Al onze actief dienende militairen van de LO/Sportorganisatie, die ooit uitgezonden zijn geweest, krijgen de veteranenstatus. Het uitreiken van de veteranenspeld en de bijbehorende pas vindt plaats door C-LO/Sportorganisatie. Dit gebeurt tijdens een speciale bijeenkomst. Deze bijeenkomst waar iedereen verwacht wordt aanwezig te zijn gaat plaatsvinden in Maart 2014. Door de status van veteraan, zijn er mogelijk weer nieuwe tradities waar we ons bij aansluiten of die we gaan oppakken. Het oprichten van een veteranenvereniging kan daar al een mogelijk gevolg van zijn.

Tradities kunnen worden voortgezet, afgeschaft maar kunnen ook zomaar ontstaan. Het is aan ons om daar invulling aan te geven.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 6

Zandloper

Personeelsaangelegenheden Bevorderingen Elnt R. Burgers tot kapitein Aooi J. Ooms tot eerste luitenant Sgt C. Remmen tot Sergeant der eerste klasse Sgt R. Stolle tot Sergeant der eerste klasse Sgt R. Everduim tot Sergeant der eerste klasse Sgt L. van Lamsweerde tot sergeant der eerste klasse

Ambtsjubileum Smi J. Ensing de Zilveren medaille Smi W. Alards de Zilveren medaille Smi O. Prins de Zilveren medaille Smi R. Meijer de Zilveren medaille Smi Oscar Prins

Functioneel Leeftijdontslag Aooi G. Pasman Smi B.J. Holwarda

Uitzending Sgt1 J. van den Top naar Curaçao Smi Robert Meijer

Sgt1 G. Bregman naar Kabul Sgt Van Boxtel naar Adana

Terug van uitzending Sgt1 M.J.P. Althuizen uit Kabul Sgt1 P. Antonissen uit Curaçao Sgt1 P.B.T. Van As uit Adana

Kap Rob Burgers

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 7

Zandloper

Personeelsaangelegenheden

Sgt1 Ronny Stolle

Smi Wil Alards

Sgt1 Leonie van Lamsweerde

Smi Jacob Ensing Sgt1 Patrick Antonissen

Sgt1 Caroline Remmen

Elnt Jacques Ooms

Aooi Ruud Lenferink

Smi Peter van As

Sgt1 Ramon Everduin

WWW.FITFORACTION.NL

Aooi Gerrit Pasman

Pagina 8

Zandloper

Personeelsaangelegenheden

VTO-2 nieuwe stijl succesvol afgesloten Op vrijdagochtend 27 september werd de VTO-2 opleiding in Amersfoort succesvol afgesloten: zes LO/Sportinstructeurs van de acht gestarte cursisten slaagden (de sgt’n1 Pim Hulshof, Freek Wolters, Dennis Roeloffzen, Leonie van Lamsweerde, Albert Odijk en Casper van Vreenegoor).

De VTO-2 opleiding startte op 26 augustus als een paarse opleiding, maar gaandeweg besloten de twee KLu-instructeurs om uiteenlopende redenen de cursus voortijdig te beëindigen. Dat was wel enigszins begrijpelijk bezien vanuit het licht dat een groot deel van de relatief nieuwe opleiding de behandeling van het FMOTP (Fysieke en Mentale Opleidings- en Trainings Plan) besloeg, de opvolger van het bij de KL-sporgroepen gangbare LOFT-document. Dat het FMOTP ook nog niet sterk bekend is bij de aanwezige Cdtn LO/Sportgroep of de door hen afgevaardigde HI's, bleek tijdens het hoogtepunt van de diploma-uitreiking. Er werd een door spelleider sgt1 Casper van Vreenegoor geleide variant op de sportquiz Petje op, Petje af van het vroegere Holland Sport gespeeld , en al na de tweede vraag (een stelling die onderdeel uitmaakte van de opleiding) was de gehele zaal uitgeschakeld. Tijdens de afsluitende receptie kwam wel naar voren dat het gros van de instructeurs deze nieuwe VTO-2 erg pittig vond, maar ook erg leerzaam en het FMOTP zeer de moeite waard vonden om te gaan toepassen in de dagelijkse werkzaamheden. Cursusleider aoo Jeroen Kuiper en zijn collega's aoo Meine de Boer, sm Johan Veenstra en sm Arno Heg kunnen tevreden zijn met deze aanwinsten binnen de sgt1-categorie.

Maj Pieter van der Peet verlaat (tijdelijk) LO/Sportorganisatie Maj Pieter van der Peet heeft zijn laatste BOTO-vergadering voorgezeten

In bijzijn van zijn adjudant Jan Welling en kapitein William Frieling droeg hij de lopende zaken over aan zijn opvolger maj John Verstegen, de voormalige C-LO/Sportgroep KMA (de functie die Pieter ook vervulde voordat hij Hfd Kenniscentrum werd), bij toeval net als Pieter ook afkomstig van het krijgsmachtdeel CLSK. Pieter gaat bij het Land War Centre in Amersfoort, in geb Y, ook binnen de sectie OTK een functie draaien bij buro Plannen en zal daar een aantal uitdagende projecten gaan draaien. Over plannen gesproken, na dit toertje buiten de deur ligt het in de planning dat Pieter weer terug komt bij de LO/Sportorganisatie. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 9

Zandloper

Personeelsaangelegenheden Erekoord uitgereikt aan sgt1 Marcel Panhuis In Roosendaal is, nadat eerder deze eer smi Gerard Machielse ten deel viel, het erekoord uitgereikt aan sgt1 Marcel Panhuis. Onder toeziend oog van leden van het Korps Commandotroepen te Roosendaal heeft lkol Hans van der Kaaden het rode erekoord uitgereikt aan deze groene baret, die alweer vertrekt naar Frans Guyana voor een jungletraining. Tijdens zijn speech werden de onderstaande woorden tot Marcel en de toehoorders gericht. Lkol Van der Kaaden: "Ik heb vandaag het ‘Erekoord’ aan de Sgt1 Marcel van Panhuis uitgereikt omdat zijn jarenlang uitstekend functioneren hier aanleiding toe geeft.” Typerend voor het functioneren van de Sgt1 Marcel van Panhuis zijn: Vakmanschap: Hij is een vakman ‘Puur Sang’, die beschikt over veel specialisaties. Hij is een visionair die altijd opzoek is naar kansen en hij onderneemt daarbij actie ter verbetering van de resultaten van het O&T proces van alle onderdelen van het Korps Commando Troepen. Veelzijdigheid: Hij heeft als sgt1 leiding gegeven aan opleidingen en trainingen zoals jungle optreden, contra terreur optreden, het optreden in bergachtig terrein en trainingen van parate commando troepen compagnieën. Persoonlijkheid: Zijn sociale communicatieve vaardigheden zijn goed ontwikkeld en liggen op een hoog niveau. Zijn collegae hebben begrip en waardering voor zijn kenmerkende wijze van werken: ‘hard op de zaak maar zacht op de persoon’. Hij hanteert een aansprekende timing, stijl en argumentatie om collegae te winnen voor de zaak en hiermee inspireert hij collega’s en weet commitment te bereiken. Marcel, namens C-LO/Sportorganisatie nogmaals van harte proficiat met deze individuele waardering! Over het Erekoord: Het waarderingssysteem heeft tot doel de innerlijke bereidheid te waarderen. Het biedt de C de mogelijkheid om bijzondere gedragingen en verrichtingen, van onder zijn bevelen dienende militairen, te waarderen en hen aan te sporen tot getrouwe plichtsvervulling. Het waarderingssysteem maakt onderscheid in groeps– en individuele waardering. Binnen het individuele waarderingssysteem is het ‘Erekoord’ de hoogste individuele waardering, welke een C aan de onder zijn bevel staande militairen kan toekennen. Het ‘Erekoord’ kan in beginsel uitsluitend worden toegekend aan een individuele militair die zich, naar het oordeel van de bevoegde commandant, gedurende geruime tijd in gedrag en plichtsbetrachting heeft onderscheiden van zijn ranggenoten. Niet geheel terecht wordt het toekennen van het ‘Erekoord’ vaak alleen in verband gebracht met verrichtingen in of buiten de dienst, waarbij typerende militaire gedragingen als: MOED – BESLUITVAARDIGHEID – INITIATIEF – HULPVAARDIGHEID et cetera op de voorgrond treden. De waardering van deze vorm van zogenaamde ‘Bereidheidgedragingen’ kan ook met het ‘Erekoord’ gewaardeerd worden. Echter in eerste aanleg staat het toekennen van het ‘Erekoord’ voor het waarderen van langdurig –en structureel goed en voorbeeldig gedrag.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 10

Zandloper

In Memoriam

Oud-collega Albert Rietman is op vrijdag 23 augustus 2013 om 16.00 uur, in aanwezigheid van zijn vrouw en volledig berustend in wat onvermijdelijk was, overleden. Albert is ruim 24 jaar werkzaam geweest als LO/Sportinstructeur bij de Koninklijke Landmacht. De laatste jaren was Albert werkzaam als Personal Trainer, had hij een eigen klusbedrijf en heeft hij het boek "Investeer in uw lichaam" geschreven. Wij wensen Pia heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 11

Zandloper

Open Regional Military Lifesaving Nieuwe discipline op de kaart gezet Het Bureau Internationale Militaire Sport heeft op 29 en 30 juni jl. de '1st CISM Open Regional Military Lifesaving Championship' georganiseerd. Bij dit evenement heb ik als speaker steun mogen verlenen. Aangezien dit een nieuwe discipline betrof, moest ik mij terdege voorbereiden, maar ook hier was “internet” een heel dankbare informatiebron. Voordat het verzoek van de BIMS bij monde van maj Groen kwam, had ik nog nooit van Lifesaving gehoord, laat staan dat ik er iets vanaf wist! Drie dagen van tevoren dan maar een middag filmpjes kijken wat alle onderdelen precies inhouden en daar de nodige aantekeningen bij zetten, om zodoende nog wat informatief commentaar te kunnen geven. Het gaat mijns inziens te ver alle onderdelen geheel te beschrijven, dus wil ik u een globaal overzicht geven van de sportieve activiteiten bij dit kampioenschap. Nadat alle ploegen op donderdagavond waren ontvangen, was er vrijdag de 28e juni een trainingsdag. Lifesaving bestaat uit een aantal proeven in het zwembad die op de zaterdag werden gehouden in het Sloterparkbad te Amsterdam, de zondag verschoof de organisatie alles naar Noordwijk, waar de strandproeven werden gehouden. In het zwembad een perfecte samenwerking met leden van de zwemclub ‘de Dolfijn’ met een heuse DJ maakte het tot een zeer sfeervolle happening. Vanuit mijn perspectief als speaker leuk om in het zwembad een stukje regie te hebben bij de proeven, waarbij zowel individuele nummers als ook estafettes werden gehouden. De pop die we bijna allemaal wel kennen van het reddend zwemmen speelt in het zwembad een belangrijke rol en daar schuilt een hele organisatie achter. De poppen moeten ook iedere keer weer op de juiste plek worden gelegd voor de volgende deelnemers en wanneer u foto’s wilt zien, kunt die vinden op de link die onderaan het artikel staan. Op die manier kunt u zich volgens mij een prima beeld vormen van de proeven, daar ga ik geen ellenlang verhaal over schrijven. Persoonlijk vond ik het heel erg leuk om dit alles in het Engels te kunnen doen, wanneer je je eenmaal het specifieke ‘jargon’ van deze sport hebt eigengemaakt is dat ook geen enkel probleem. Er was een strakke organisatie neergezet door mensen die al heel erg lang met deze tak van sport bezig zijn : professionele steun van de Reddingsbrigade Nederland onder leiding van Bob Dekkers (hoofdscheidsrechter) en technisch directeur Nico Laumen. Ook de reddingsbrigade Noordwijk post 3. ondersteunde de organisatie Er waren zeven deelnemende landen: Nederland, België, Duitsland, Koeweit, Zwitserland, Turkije en Canada. Ook namen drie teams van

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 12

Zandloper

de Reddingsbrigade Nederland buiten mededinging deel. De sportieve prestaties werden steeds onderbroken door prijsuitreikingen en ook daarin mag je als speaker daar wat ‘jus’ over heen gooien, een leuke afwisseling voor zowel organisatie als ook deelnemers en publiek. Het Nederlands militair team was zeer succesvol met 4 x goud, 1 x zilver en 7 x brons. Vanaf de site van de BIMS de volgende gegevens, ter verklaring vooraf: ‘manikins’ zijn de poppen en ‘Fins’ zijn de zwemvliezen. Canada won het overall klassement bij de dames en Nederland eindigde op een mooie tweede plaats. Sharon Gelmers van het Nederlands militair damesteam won o.a. goud op Pool-200m obstacle swim, Pool- 50m Manikin Carry Female en op Ocean- 90m Beach sprint Female. Ook behaalde ze zilver op het onderdeel Pool- 100m Manikin Carry Fins Female. José Jansen won goud op het onderdeel OceanBeach Flags Female. Ook won ze zilver Ocean- Run Swim Run Female en zilver op Ocean- Board Race Female. Het Nederlands militair herenteam pakte brons op het onderdeel Ocean-Beach Relay met Robert Bais, Jeroen Muysers, Barry Hazenoot en Thomas Ruig. Hierin kunt u ook lezen dat onze dienstvakcollega Robert Bais deel uit maakte van deze équipe, daar waar de LO/Sportofficieren (majoors) Arnold Hofsté en John Versteegen ook hun steentje in de leiding hebben bijgedragen. Echt vermeldenswaardig in mijn ogen is de aparte sfeer en cultuur van deze sport tijdens het evenement. Geen onvertogen woord richting scheidsrechters / tijdwaarnemers en andere officials. Op het

strand was er zelfs overleg welke onderdelen in welke volgorde gingen plaatsvinden tussen hoofdscheidsrechter Bob Dekkers en de teamcaptains. Nadrukkelijk “overleg”, geen discussies en dat heb ik toch wel als heel bijzonder ervaren, er heerst onderling respect in alle richtingen. Voor sommige sporten zou het een openbaring zijn hier eens bij rond te kijken… Geen taferelen die we bij andere sporten maar al te vaak zien, waar scheidsrechters voor rotte vis worden uitgemaakt of zelfs fysiek worden belaagd, niets van dat al! Echt een heel dikke pluim wat mij betreft voor deze bijzondere tak van sport en de wijze waarop de sport wordt bedreven en geleid. Het was mij een waar genoegen hier een klein steentje aan te mogen bijdragen. Wat mij betreft een discipline die mooi op de kaart gezet is!

WWW.FITFORACTION.NL

Smi André Wijnberger

Pagina 13

Zandloper

DAKAR 2011 (Argentinië en Chili) “Piet kan jij goed graven?” Gezeten aan de Pokertafel op de Golfclub, per slot van rekening moet je toch wat als je met FLO bent, vraagt Peter van der Kolk ( autocoureur, meermalen winnaar van de Legend Cup GT 4), Piet kan jij goed graven, ik antwoord “ jawel, in mijn Commando opleiding heb ik gaten gegraven van 3*3 bij 2 diep” Peter zegt dan gaan wij DAKAR rijden, ik zeg prima dat doen we. Ik dacht dat hij een geintje maakte maar, een week later zei hij dat het serieus was en zo geschiedde.

Peter begonnen met een krantenwijk en het opzetten van marktkraampjes is een selfmade man en heeft door hard werken een bedrijf opgebouwd met Cleanrooms, u moet denken aan ruimtes die ziekenhuizen en chipmakers nodig hebben om stofvrij te werken, na verkoop van dit bedrijf had hij zijn schaapjes op het droge. Hij komt uit Den Haag, zoals ik, heeft aan Judo gedaan zoals ik en heeft zijn

dienstplicht bij de mariniers doorgebracht en ik bij de Commando’s. We blijken een aantal overeenkomsten te hebben, afspraak is afspraak, en niet lullen maar poetsen, maar ook verschillen. Hij houdt van Luxe, dus een Camper mee om te slapen en een kok om voor hem te koken. Ik echter slaap in mijn bivakzak lekker in de natuur, zoals ik dat in mijn actief verblijf bij defensie ontelbare keren had gedaan.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 14

Zandloper

Er moeten nog wel een aantal zaken worden geregeld, ik ga met hem op Zandvoort een aantal rondjes rijden om te bekijken of ik hier wel tegen bestand ben, dit loopt goed af, een zware keuring in het ziekenhuis, en voor mij deelname aan een strandrace van twee dagen om mijn racelicentie te krijgen, zonder zelf achter het stuur te hebben gezeten word ik en passant Nederlands Kampioen Strandrace in de Promo klasse. Peter koopt een RAV 4 in België die het jaar daarvoor had deelgenomen met als coureur Coen Wouters uit België en we sluiten ons aan bij Dakarteam Van Eikeren, die ons wegwijs gaan maken in dit avontuur. Uiteindelijk wordt het een heel team drie rallywagens die meedoen, één Vau snelle assistentie, één materiaal wagen die van bivak naar bivak rijdt, twee monteurs per auto een kok en een teamleider totaal achttien personen. VOORBEREIDING Om ons voor te bereiden gaan we een week naar Marokko om en het rijden daar te trainen in het terrein, het rijden in zand, het rijden in Fesh Fesh (vergelijkbaar met een zak cement) en het navigeren onder de knie te krijgen. Ik leer de 150 gebruikte tekens uit het hoofd om het roadbook te kunnen lezen, de GPS-rally raid, de sentinel en Iritrack krijg ik pas in Argentinië te zien. Aangekomen op locatie moeten we tanken in een dorpje, 500 liter brandstof vullen met een trechtertje en telkens flessen van vijf liter duurt erg lang. We gaan rijden in de zandduinen en krijgen wat les hoe dat te doen, maar al snel zit Peter tot de assen in het zand, op het circuit moet je gas geven maar in het zand moet je dat juist niet doen want dan graaf je jezelf in. Het voertuig wat ons eruit probeert te trekken komt ook vast te zitten en we zijn een halve dag bezig om alle voertuigen weer naar ons hotel terug te krijgen. In de middag de eerste navigatie tocht op een roadbook van zeven jaar geleden, deze blijkt vaak niet te kloppen zodat we allemaal vaak in de mist rijden, maar de eerste ideeën hoe Dakar gaat verlopen, worden mij duidelijk. DAKAR ARGENTINIE EN CHILI Dakar 2011 is totaal 9618 km lang, 5016 km Special Stage, en de verplaatsingen 4598. Tijdens de verplaatsingen kan je alleen maar tijd verliezen, je rijdt over gebaande wegen, je dient je aan de wegenverkeerswet te houden, je moet tanken en op tijd klaar staan voor de start. Te laat bij de start is evenzoveel straftijd. Elke dag kenmerkt zich door, klaarmaken om op starttijd te vertrekken, verplaatsing naar de start van de special stage, start en rijden Special stage gevolgd door finish, verplaatsen naar verplichte bivak. De afstanden variëren maar de totalen staan

hierboven gemeld. Een bijkomend probleem is dat een hoogte van 5000 meter moet worden overwonnen, het Andes gebergte. Op 1 Januari starten we vanaf het Podium in Buenos Aires, één miljoen mensen staan langs de route en verwelkomen ons allen of dat we zojuist wereldkampioen voetbal zijn geworden, de gehele verplaatsing naar de start van de Special stage staat ook op de snelweg vijf rijen dik langs en op een aantal plaatsen op de snelweg. Het eerste foutje is snel gemaakt, ik zeg tegen Peter over 300 meter rechts de snelweg af, goed te zien door de erehaag van mensen, maar Peter rijdt rechtdoor omdat de Rallyauto voor ons ook rechtdoor reed. Hij herstelt door dwars over te steken (geen vangrail) en we hakketakken hoe we dit gaan vermijden in het vervolg. We komen op tijd bij de start van de Special stage, moeten nu in race tenue, brandwerend ondergoed, race overal helm met neksteun en we starten. Het is droog op de harde zandpaden en rally auto’s laten een grote stofwolk los waardoor je niets meer kan zien. We horen de sentinel piepen ten teken dat iemand ons voorbij wil. Ik maak Peter duidelijk dat we hem erlangs moeten laten, als racer op het circuit heeft hij hier moeite mee maar gaat uiteindelijk akkoord, er komt een Chinese auto voorbij, ik kijk Peter aan wat hij ziet dit als een nederlaag. Vijftien minuten later komen we de chinees weer tegen hij zit opgekruld met zijn bakkie om een boom. Navigatie valt mee want het parcours is goed voor ons te zien. Alleen afslagen en kuilen, bulten en gevaarlijke passages dien ik nog aan te geven en de rest gaat van zelf. De temperatuur in de auto is opgelopen naar 65 graden en het is heet buiten, we drinken uit een koelbox en we hebben eten bij ons maar weinig tijd om het op te eten. Peter rijdt zeer goed zonder te veel risico’s te nemen. Het gaat regenen en de paden worden glad en glibberig. We komen onze andere teammaten tegen, zij liggen ondersteboven met hun auto, ze zwaaien dat we door kunnen rijden en kort daarna krijg ik de schik van mijn leven, rijdend over een smal pad met links en rechts gaten geef ik aan dat we over 100 meter scherp naar recht moeten het padje loopt omhoog en daarna scherp rechts naar beneden, Peter rijd iets te hard en boven aangekomen zien we links beneden drie auto’s op hun kop liggen. De stuurmanskunst van Peter komt bovendrijven hij remt niet, anders hadden we op de andere drie gegleden, maar hij geeft gas en we gaan rakelings langs de rand maar blijven op het pad en kunnen onze weg vervolgen. Ik merk droogjes op dat we inmiddels vijf wagens hebben gepasseerd en dat we als we ons verstand gebruiken goed de eerste dag doorkomen. De ruitenwisser heeft kuren en na twee slagen stopt hij, ik moet met de hand de slagen maken, maar ook navigeren en op de meters kijken. Bij het door-

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 15

Zandloper

waden van een waterhindernis loopt via de onderkant water naar binnen en als we in het stof rijden vult de cabine zich met stof alleen te verwijderen door tijdens het rijden een deur, de mijne dus, open te houden. Het wordt lastig, deur openhouden, meters op tijd op nul zetten, roadbook bestuderen en aanwijzingen geven aan de piloot Tijdens de route moeten we langs 45 Waypoints, deze worden door de GPS gevalideerd indien je binnen 90 meter passeert. De GPS geeft normaal alleen de kompasstand van rijden weer en komt tot leven indien je binnen 200 meter van dit punt bent, hiermee kan je het punt vinden, daarna gaat hij terug tot kompasstand. Het missen van meer dan 4 WP’s per dag geeft exit race. Elk gemist Waypoint levert een tijdstraf op. Dag 2 en 3 geven het zelfde beeld en we handhaven ons in de middenmoot. BEGIN VAN HET EINDE Op dag 4 moeten we voor het eerst door zand en Fesh Fesh, er komt een auto langs gooit een lading stof omhoog , Peter gaat van het gas en we zitten gelijk tot aan de assen op de bodem. Binnen in de auto is net zoveel stof als buiten. We zijn 45 minuten bezig om met takken een aanloop te maken en

eindelijk, drijf nat en onder de fesh fesh verlaten we dit punt, die dag blijkt dat het motorvermogen niet goed functioneert, bij het minste losse zand komen we vast te zitten. Ik schep die dag 14 ton zand van de ene naar de andere plaats maar uiteindelijk lukt het en halen we de eindstreep. We zijn fysiek gesloopt. Tijdens de verplaatsing naar het bivak besluiten we niet te tanken maar dit morgen te doen, dit was een grote fout. De volgende morgen moeten we 200 km verplaatsen naar de start van de Special, na 50 km houdt de auto er mee op, alhoewel de computer aangeeft dat er nog 50 liter in zit is hij in werkelijkheid leeg. We gaan dus niet op tijd komen voor de start. De dichts bijzijnde pomp is 50 km de verkeerde kant op. Ik klamp een militair aan, zeg dat ik oud militair ben en hij brengt me naar de pomp, ik haal zes cans van vijf liter en ga terug over deze drukke en dus niet al te snelle tweebaansweg. Snel vullen en wederom naar de zelfde pomp om 300 liter te tanken. We gaan zo snel mogelijk op weg, negeren alle regels en verboden maar komen ruim te laat bij de start. We krijgen een nieuwe starttijd maar helaas voor ons is dat na de vrachtauto’s die de sporen en zandpaden omploegen zodat wij hier dik last van

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 16

Zandloper

hebben, Ik moet nog wat kubieke meters zand graven, tweemaal een lekke band wisselen maar halen uiteindelijk de finish, wederom redelijk gesloopt. Pech want na de finish is er een tweede Special 100 km verderop, We rijden het rondje van 120 km in het donker over smalle paden met veel waterovergangen, we zien totaal geen andere auto’s maar navigeren gaat goed en we rijden prima over deze verharde paden. Diep in de nacht komen we binnen en zetten de monteurs aan het werk. Peet gaat slapen maar ik moet alle wijzigingen nog in het roadbook van morgen aanbrengen wat me een uur kost ik slaap dus niet. Morgen lange special van meer dan 423 km met als toetje 100 km duinen, als ik er aan denk krijg ik al pijn in mijn rug. Daar we gisteren laat zijn binnengekomen zullen we als een van de laatste starten, het zal een hele truc worden om voor donker door de duinen te komen. OVER HET ANDES GEBERGTE De volgende dag moeten we vroeg uit de veren, alle deelnemers dienen zich te verplaatsen over het Andes gebergte naar Chili waar de volgende etappe zal starten, mijn hoogtemeter geeft aan dat we de grens passeren op bijna 5000 meter hoogte, het is heet en we moeten lang wachten aleer de douane ons groen licht geeft, we gaan iets verderop tanken en naar mijn idee gaat het tankstation heen en weer maar dit blijkt de hoogtewerking te zijn. Ambulances rijden af en aan om deelnemers die onderuitgaan snel naar een zuurstoftent te brengen die lager gelegen is op de Berg. Uiteindelijk komen we aan bij de start maar moeten lang wachten voor we aan de beurt zijn, ook de vrachtauto’s starten tussen de gewone auto’s op verharde wegen geen probleem maar in het zand rijden zij de sporen aan gort dat zal dus wat worden de laatste 100 km in de duinen. We gaan eindelijk van start en de eerste 150 km gaan goed, duidelijke aanwijzingen in het roadbook en zichtbare paden en canyons. Dan gaat er iets fout, ik geef aan dat we voor een bergketen links af moeten, er zijn geen sporen zichtbaar op het harde vlakke en open terrein. We zien opeens een auto van tegenover ons aankomen en Peter duikt erachter aan, ik protesteer maar hij rijdt toch door, het blijkt dat we achter Carlos Sainz rijden de nummer twee in de race. Deze rijdt zo hard dat we hem na 1500 meter niet meer zien. Peter vraagt waar we zijn en ik kan natuurlijk geen antwoord geven met de middelen die mij ter beschikking staan, alleen het roadbook dus. (Naar later bleek hebben we een lus van 85 km gemist en zijn dus totaal ergens anders als dat we zouden moeten zijn, we missen en passent ook drie waypoints). Door de ontstane commotie daalt de temperatuur in de auto tot ver onder nul. We rijden enkele uren van hot naar her achter andere auto’s aan ik heb het idee dat we in rondjes rondrijden. Ik zoek in het ro-

adbook naar aanknopingspunten en na enige uren weet ik waar we zijn en pak de draad weer op. We hebben echter veel tijd verloren en gaan de duinen niet halen voor donker. Als we bij de laatste 100 km aankomen, de duinen dus met mul zand en hoge duinen, stoppen we en laten lucht uit de banden lopen om meer draagvlak te creëren, het eerste deel valt nog mee omdat er geen hoogtes zijn waar we overheen moeten. Maar dan gaat het fout, in het donker is het moeilijk inschatten hoe hoog je moet en het zicht voor je uit is ook niet alles. We komen snel vast te zitten en ik ga me weer in het zweet werken. Gelukkig voor ons komt onze eigen Snelle assistentie truck bij ons en hij sleept ons meerdere keren uit het mulle zand. Onze auto blijkt totaal niet opgewassen tegen dit terrein en we besluiten de snelle assistentie door te laten rijden om op tijd binnen te zijn. Wij blijven wachten tot het licht wordt. Om ons heen hebben we veel vrachtauto’s, motoren en race auto’s onderste boven zien liggen. We gaan in de auto zitten wachten tot het licht wordt en om ons heen zien we meer dan 100 lichtjes van evenzoveel gestrande deelnemers. We balen samen omdat we uit de race zijn, als het licht wordt komt er een heli met de wedstrijdleiding die ons verteld dat vanaf waypoint 34 de race is geneutraliseerd. Ze delen ons mede dat we voor 13.00 uur dienen te starten voor de volgende etappe. Later blijkt dat 155 deelnemers in het donker gestrand zijn in deze duinen. Onze auto doet niets meer en we worden door een vrachtauto op sleeptouw genomen, de stof heeft ervoor gezorgd dat het stroom circuit niet meer functioneerde. Na slecht drie km zijn we uit de duinen en maken een spectaculaire afdaling hangende achter een vrachtauto van 3.2 km en een hoek van bijna 40 graden naar het strand van Iquiqui. De monteurs staan al te wachten en werken zich uit de naad om alles weer aan de praat te krijgen. Ik douche even en eet een boterham en maak het roadbook met wijzigingen in orde voor de rit naar de rustdag. Voor de tweede dag dus geen slaap maar ja “oorlog is oorlog” gelukkig heb ik dat in mijn werk meerdere malen meegemaakt. HET EINDE De auto doet het weer, en we gaan met frisse moed weer weg, we tanken en zijn om 12 uur bij de start voor wederom een dag zand rijden . De etappe is 456 km en 200 km daarvan is zand. Het eerste uur gaat alles goed, hardere ondergrond en duidelijke paden, dan volgt 70 km duinen en bij de eerste duin die we omhoog moeten naar het eerste waypoint gaat het weer mis, auto vast tot aan de assen, dus weer graven. We zijn 1,5 uur bezig en als we eindelijk weer los zijn, gaan we bekijken hoe we hier boven moeten komen, alle auto’s gaan gemakkelijk omhoog maar die van ons niet. We zien een buggy

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 17

Zandloper

via de linkerkant, alwaar nog geen uitgereden sporen zijn over de zandrug verdwijnen. We beslissen dat we die route ook nemen om dat de het minst stijl is. We nemen een aanloop en volgen dit spoor. Net voor de rand stuurt Peter drie meter naar links en we schieten over de rand heen. Op het moment dat de neus naar beneden gaat zie ik dat het fout moet gaan. We slaan in op een rots die niet meegeeft onder een hoek van 90 graden. De 2500 kg wegende auto staat gelijk stil. Ik zie sterretjes en denk dat mijn lampje definitief uitgaat. Ik zie de koelbox die tussen ons instaat langskomen en tegen de voorruit te pletter slaan. Mijn tijd zit er dus nog niet op. Ik kijk naast me en Peter hangt in zijn gordels met zijn nek in een rare hoek. Ik schrik me rot en denk dat hij zijn nek heeft gebroken. Hij hangt stil in zijn gordels en reageert nergens op. Ik gooi mijn gordels los en voel aan zijn halsslagader en voel gelukkig het kloppen van zijn hart. Mijn hartslag daalt weer een beetje. Ik probeer contact met hem te krijgen maar dit lukt niet, hij is bewusteloos. Ik durf niet aan zijn hoofd te komen omdat zijn nek in een rare hoek staat. Er rest mij niets anders dan hulp inroepen via de Iritrack (een apparaat dat eenieder bij zich heeft en waar een rode knop op zit voor hulp, de organisatie weet via dit kastje ten alle tijden waar je bent via GPS)

Ik druk op de rode knop en krijg in Parijs een Fransoos aan de lijn en vertel wat er is gebeurd en dat ik snel hulp nodig heb. Al na zeven minuten komt er een helikopter met arts en die land vlak bij. Peter geeft inmiddels tekenen van herstel hij praat verward en weet nog niet wat er is gebeurd. We worden naar het strand teruggevlogen en daar staat een Ziekenauto al te wachten. Hij brengt ons naar een kliniek en Peter ligt te stuiteren met zijn nekbrace om in dit vooroorlogsvoertuig. Ik besluit dat ik niet onderzocht hoef te worden want ik heb alleen een striem op mijn linker sleutelbeen van de veiligheidsriemen. Peter gaat in een röntgenapparaat voor foto,s en ik bel het thuisfront dat ik niets mankeer. Het valt bij Peter mee, hij heeft een hersenschudding en pijn in zijn rug maar mag de kliniek verlaten, onder voorwaarde dat hij 14 dagen niet mag vliegen. De race zit er voor ons op en we gaan uitrusten in een goed hotel in afwachting van de dingen die komen gaan. Een dag later ben ik zo stijf als een plank, alle spieren boven de heup hebben een opdonder gekregen en ik ben niet in staat mijn sokken aan te trekken. Ik lig twee dagen op bed en dan kan ik weer een beetje bewegen. Peter gaat toch vliegen naar Dubai en hoopt de 24-uurs race nog te kunnen deelnemen. Het lichaam werkt niet mee en hij land in Holland. Ik rij mee met de karavaan van bivak naar bivak maar dit is niet zo leuk meer nu we zijn uitgeschakeld Later zal blijken dat ons motorvermogen maximaal 47 procent is geweest, geen wonder dat we niet omhoog kwamen. Kap BD Piet Paul

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 18

Zandloper

NMK Survival Veenhuizen 2013 Aangezien het dit jaar waarschijnlijk de allerlaatste keer is dat het NMK Survivalrun op de bijzondere locatie van de Penentiaire Inrichting Veenhuizen gehouden wordt, word ik door de Sportcommissie verzocht om op woensdag 18 september aanwezig te zijn op de Bankenbosch om verslag te doen voor de Zandloper. Voor mij is het, na deelname met de toenmalige sgt Joop Groen als buddy in 2002 in Eibergen, een weerzien met een sportevenement dat op mij indruk gemaakt heeft. Om 06:51 uur arriveer ik bij sporthal “De Ellert” op de JWF-kazerne. Een peloton soldaten marcheert op dit vroege uur naar de appèlplaats voor de start van een sportles. Ook binnen in de koffiekamer is aan niets te merken dat het The Day After is. Je zou verwachten dat het verdict van Prinsjesdag als een bom is ingeslagen en iedereen bij de pakken neerzit, maar de nuchtere en nijvere Noorderlingen pakken de dagelijkse gang van zaken op alsof er niets aan de hand is. “Bij elke reorganisatie komt sluiting van de JWFkazerne telkens weer bovendrijven, we zijn er dus al een tijdje op bedacht”, klinkt het monter uit de mond van aooi Jan-Piet Bosma. “Het is waarschijnlijk vervelender voor de middenstand van Assen, waarmee ettelijke contracten gesloten zijn. Bij aankomst op de Bankenbosch heerst ook al een

grote bedrijvigheid. Bij de start maak ik even een praatje met vrijwilligster Petra. Zij is werkzaam bij de gemeente Groningen en heeft speciaal voor de survivalrun een dag vrij genomen. “Kan ik mooi keuren wat ons land gaat verdedigen”. Of ze daar vertrouwen in heeft? “Nou, dat is maar zo, zo hoor. Zo rond startnummer 120 mogen er wel een paar kilootjes af en heb het idee dat ze door collega’s opgegeven zijn”? Ze blijkt het gelukkig wel met mij eens dat de eerste honderd er strak bij staan. Haar vriendin doet nog een andere duit in het zakje. Voor haar is het wel een werkdag en ze meldt dat ze slechts bij de start wil ingezet worden… “want dan zijn ze nog lekker schoon”. Ook zij komt speciaal om het mannelijke vlees te keuren en ze wind daar geen doekjes om. De seksuele revolutie anno 2013. Ook bij de start staat speaker smi André Wijnberger. Vanaf het begin is deze voormalige 800 meter zwemmer en vijfkamper er bij. “Altijd een stabiele organisatie, die elk jaar wat kleine aanpassingen doorvoerde, die ook nagenoeg altijd verbeteringen waren. De logische stromingen van deelnemers en publiek zijn bijvoorbeeld veel beter (liepen in het begin nogal eens door elkaar heen). Door de aanwezigheid van co-speaker aooi Bart Haggeman, die als finishspeaker zal fungeren, geeft ‘Dré’ (red: Wijnberger) aan eindelijk vanmiddag eens het parcours te kunnen gaan bekijken. Heeft in de eerste tien edities slechts het binnenterrein gezien en

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 19

Zandloper

lijkt een gevangene van de organisatie te zijn. In de eerste startserie merk ik sgt Martin Berends (PMK) op. Hij doet volgens zeggen voor de fun mee. Specifiek voorbereid? “Nee, dit doe ik op de basisconditie. Binnenkort in Wezep krijgen we een survivalbaantje. Daar ben ik heel wijs mee. Kunnen we nog meer taakspecifiek en met eigen lichaamsgewicht trainen”. Hij straalt er bij als hij dit vertelt.

die het touw niet opkomt en biedt hem letterlijk een steuntje in de rug aan. Ik dwaal met mijn gedachten af naar 2002 en denk aan hoe Joop 64 hindernissen lang mijn steun en toeverlaat was. Ik denk ook terug aan mijn verslaggeving van het NMK Wielrennen, achter op de bank in de auto van de koersdirecteur. Het kan nog mooier: ik zit inmiddels achterop de quad bij LDO smi Pier Niermeyer. Hij neemt mij op de route mee langs de mooiste hindernissen en verhaalt onderwijl van de voorbereidingen, die liefst zeven werkdagen vergen, maar als krenten in de pap gezien worden.

Volgend jaar verwacht ik een nog hogere positie van hem, want voor de fun en dan al een 35e positie halen, dat belooft wat. Ik ga bij mijn eerste keer Veenhuizen wel direct het parcours op. Bij hindernis 46 (slappe catcrawl) kan hij op mijn vraag hoe het gaat toch nog drie woorden uitbrengen. “Zwaar”. “Kramp”. “Koud”. Survival is pittig. Op dezelfde hindernis zet ik sgt1 Heins ook op de foto. Hij kan nog voluit lachen en roept…”dat hij altijd energie krijgt als hij mij ziet”. Van alle deelnemers die ik deze dag zie, vond ik dat Heins de hindernissen het snelst bedwong, dat zijn loopstijl er het best uitzag en dat hij technisch het meest vaardig op mij overkwam. Heins kan niet meer stuk bij mij. Bij hindernis 48 (toezwaainet) een modernisme. Sgt Eric Eilander komt mij tegemoet op een Arctic Cat. Een met four-wheel-drive uitgeruste quad. Eric is omhangen met een portofoon en is staande-bij om op de 50 hindernissen brandjes te blussen en kleine oneffenheden snel te verhelpen en last-minute aanpassingen te verrichten. Niet alleen een stabiele organisatie, ook een professionele. Ik maak een doorsteek naar hindernis 6 (enternet). De koppels zijn al bezig en het wordt mij al snel duidelijk waarom deze militairen niet solo deelnemen. Een paar 18-jarigen wandelen hier al naar de komende hindernis, nemen deze op het gemakje en wandelen rustig door naar het volgende net. Ik kras het woord “Geschikt” door. Hindernis 5. Kruis-apehang. Een mooi voorbeeld van de ware buddy-run. Er wordt gecoacht, gemotiveerd, het hangende touw dat het einde markeert wordt aangereikt (scheelt weer een meter of twee afzien) en de ene buddy die al klaar is rent naar zijn buddy

Hij geniet echt van dit evenement en heeft er mede toe bijgedragen dat dit zo’n sterk staaltje vakmanschap geworden is. Hindernis 25. “Als ik met mijn vrouw een dagje uit ga, gaan we meestal leuke dingen doen!”, roep ik naar sgt1 Martijn Krabshuis. Hij komt aanrennen met zijn vrouw, tegelijkertijd ook zijn buddy. Dat deze wedstrijd ook voor hun een beetje fun is, blijkt wel uit het feit dat hij even de tijd neemt om mij aan haar voor te stellen. Lindeboom? “Oh, aan jou heb ik de Iridium (satelliettelefoon voor Bad Reichenhall) gegeven!” Kleine wereld bij Defensie. Hindernis 29. De sluis. Prachtige constructie om te zien. Heeft met drie instructeurs tezamen twaalf podiumuren gekost om dit meesterwerkje te creëren. Wordt dubbel en dwars terugverdiend, de deelnemers brengen hier een behoorlijk deel van de dag door om te overbruggen. Ook veel publiek langs de kant, het geheel van netten, touwen, boomstammen en sprong in de diepte is een merkbaar spektakelstukje. Hier is ook een deel van de professionaliteit terug te zien in de vorm van EHBO-voorziening. Onderkoeling ligt hier op de loer als je lange tijd in het water doorbrengt, een schafthuisje waarin normaliter stratenmakers hun dikverdiende pauze doorbrengen is nu het honk van een uitgevallen survivalatleet omkleed met folie. De laatste loodjes wegen duidelijk heel zwaar. Verzuurde armen, pijnlijke nek- en schouderspieren, loodzware benen en een gebutst lijf zijn de uitkomsten waarmee een minder getrainde militair vandaag

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 20

Zandloper

geconfronteerd wordt bij hindernis 50. Een aantal die amechtige pogingen onderneemt om toch de finish te halen, vallen als rijpe appelen uit een boom. Gekneusde ribben kunnen toegevoegd worden aan de eerdere opsomming, maar de getroffenen zijn zo kapot dat ze dat niet eens registreren. Voor een aantal lagere startnummers blijkt deze hindernis een kansloze missie en moet het bandje ingeleverd worden met de finish bijna letterlijk binnen handbereik. Sport heeft ook een schaduwzijde…. …maar sgt Lieske Dekkers straalt. En heeft nergens last van, kampioenen voelen geen pijn. Kan zelfs nog harder lachen omdat zij gecontact wordt door een niet nader te noemen LO/Sportinstructeur, die baalt dat zij zelfs drie minuten sneller was dan hij. Wie ook lachen zijn de duo-speakers. Bart en André vermaken zichzelf kostelijk. Ook het publiek vermaken ze, met soms best grappige opmerkingen over “hun IV-manager”. Ik sta nog steeds bij de laatste

hindernis, in gesprek met aooi Peter Janssen en smi Pier Niermeyer en doe of ik de grapjurken niet hoor maar kijk vanuit mijn ooghoeken naar de microfoons met aanhangsel. Ze ogen wat ouder al, en zijn licht kalend. En vanwege hun geratel doen ze mij aan Statler en Waldorf denken. Je weet wel, die twee ouwe mannetjes op het balkon bij de Muppetshow, die mannetjes die overal commentaar op leverden. Maar nee, bij nader inzien lijken ze er toch niet op. Die twee op het balkon waren niet dik. Echt jammer dat Veenhuizen dit jaar voor het laatst was! Door Paul Lindeboom

Naschrift van de redactie. C-LO/Sportorganisatie, kol Henk Stuut heeft na dit evenement gesproken met H-BIMS, PH-BIMS en de manager van complex Veenhuizen. Kol Henk Stuut: “expertise die LO/Sportpersoneel kan opdoen bij dit evenement is van grote waarde. Bepaalde vaardigheden blijven daardoor getraind”.

Duo-speakers. Bart en André vermaken zichzelf kostelijk

“Voor mij weegt dit op tegen de kosten die deze organisatie met zich meebrengt. H-BIMS heeft daar begrip voor. Met andere woorden er wordt bekeken of de organisatie doorgang kan vinden in Veenhuizen”. “De allerlaatste keer in Veenhuizen” is hopelijk achterhaald en mogelijk dat de survival toch weer in Veenhuizen gaat plaatsvinden. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 21

Zandloper

Fisherman’s Friend Strongmanrun 2013 Op 8 september 2013 was het zo ver: deelname aan de Strongmanrun in Hellendoorn. Een evenement dat door de organisatie gepromoot wordt als het zwaarste

zijn. Sterker nog, mijn vriendenteam zou Fisherman’s Friend vertegenwoordigen tijdens dit evenement. En zo gebeurde het dat we ingeschreven werden om Fisherman’s Friend uit te dragen tijdens dit evenement.

hardloopevenement van Nederland. Dat wilde ik wel eens meemaken. Het idee werd geboren tijdens een vriendentrip in Engeland, een jaar geleden. Een vriendenclub die is ontstaan in mijn studententijd in Tilburg en die jaarlijks een uitje organiseert. Een van de onderdelen is dat we altijd aan een sportief evenement meedoen. A-sportief Nu is het wel zo dat dit deel van mijn vriendenclub eigenlijk a-sportief is en ik dit onderdeel dus meestal in mijn maag gesplitst krijg. Na afloop belooft men dan altijd plechtig om volgend jaar beter voorbereid aan de start te staan. De gevolgen kunt u wel raden. Hoofdsponsor Aangezien een van mijn vrienden hoog in de boom zit bij het bedrijf Fisherman’s Friend en dit bedrijf acteert als hoofdsponsor van de Strongmanrun in Nederland, was de link snel gelegd. Vriendenteam Ergens op niet nader te noemen tijdstip besloten de mannen dat dit voor hen geen enkel probleem zou

Trainingslogboekjes Na snel even stap 1 en 2 uit het zes stappenplan doorgelopen te hebben, kwam ik er al achter dat beginsituatie en doelstelling (18 km hardlopen met vele hindernissen) niet realistisch was, maar de mannen wuifden mijn bezwaar weg en besloten er toch voor te gaan. Vervolgens heb ik ze afgelopen jaar op afstand met trainingslogboekjes ondersteund en er maar het beste van gehoopt. Vertrouwen Op 7 september kwamen we in café Budde in Nijverdal samen voor de pre-party van de Strongmanrun en mijn team presteerde daar als vanouds. We sloten de tent om 02:30 en hadden er collectief alle vertrouwen in dat het ging lukken.

witjes om de neus De volgende dag verzamelden we in de VIP-tent waar alles tot in de puntjes geregeld was door de organisatie. We waren tenslotte het vertegenwoordigende team van de hoofdsponsor. Na een korte parcoursverkenning werd het de mannen wel wat witjes om de neus, wat mij weer veel plezier opleverde.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 22

Zandloper

Don’t cry Allerlei obstakels met veel water en modder lagen op ons te wachten en als je daar volstrekt geen ervaring mee hebt, is dat confronterend. Duikgedrag werd echter niet geaccepteerd, immers het moto van de run is: Don’t cry, RUN! Weggeschoten Om 13:00 was het dan zo ver, met 8000 personen (het was uitverkocht), werden we collectief weggeschoten door Wendy van Dijk en de Race was on. Inhaalrace Helaas voor mij, maar gelukkig voor de rest van mijn team, stonden we zowat op de achterste rij en werd het voor mij één grote inhaalrace. Direct na de start belandde ik in een grote fuik bij de eerste hindernis (zandwallen en sloten) en dat ging zo door tot ongeveer drie kilometer voor het einde. Wereldprestatie Ook de grote waterglijbaan zorgde zeker voor tien minuten wachttijd. Hindernissen waren niet groot genoeg voor de enorme aantallen deelnemers en ook de collectieve start van recreatie- en prestatielopers hielp niet aan een goede doorstroom. Niettemin heb ik me enorm vermaakt op het parcours en de vele hindernissen (een soort van grote hindernisbaan met veel modder, zandheuvels en kruipdraden met stroom draadjes), maar vooral aan de beleving van de deelnemers en publiek (30.000). Zij ervoeren het volbrengen van het evenement als een wereldprestatie en beloonden elkaar met aanmoedigen, ondersteuning, geklap, et cetera.

Wachttijd Voor mij een eye-opener van jewelste. Te meer als je beseft dat de sporters flink moesten betalen om deel te mogen nemen. Uiteindelijk kwam ik na twee uur en tien minuten binnen maar had ik wel het gevoel door de vele wachttijd er lang niet alles uitgehaald te hebben.

En hoe het afliep met mijn team… Allemaal zijn ze gefinisht binnen de maximum tijd met een grote lach op hun gezicht en uiteraard was ik erg trots op ze. Een resultaat dat maar weer eens bewijst dat het menselijke lichaam tot veel aanpassingen in staat is. Met dat “zwaarste hardloopwedstrijd van Nederland” valt het denk ik wel mee, wat ik er wel van meeneem is dat dit soort evenementen kennelijk enorm aan de behoefte van velen voldoet. Inhoud Survivalruns zijn vaak net iets te zwaar, zeker voor vrouwen, maar dit soort activiteiten is voor iedereen goed te doen. Wellicht een mooi idee om inhoud te geven bij onze LO/Sportgroepen, al vind dit volgens mij al plaats in diverse vormen op meerdere locaties. Toppenloop Voor volgend jaar een nieuwe uitdaging in de maak, wordt iets van een drie toppenloop in GrootBrittannië, wellicht dat je dan weer iets van me hoort.

WWW.FITFORACTION.NL

Maj Hein van der Made

Pagina 23

Zandloper

23rd CISM World Military Cycling Championship – Belgium 2013

ners: sgt1 Klaas-Jan Kin (JWF), tlnt Luuk Nissen (DUMO) en sgt1 Erik Verboven (OK). Dat “de mannen van de LO/Sport” veelzijdig ingezet kunnen worden is alom bekend. Het was dan ook niet verwonderlijk dat juist dit drietal op zowel de weg- als mountainbikewedstrijd acte de presence mocht geven Wegwedstrijd voor profs Het deelnemersveld bij de wegwedstrijd in Leopoldsburg bestond uit tien landen. Een aantal landen zoals Duitsland, Frankrijk, Slovenië en Slowakije hadden heuse profs in de gelederen. Tijdens de openingsceremonie waren deze beroepsrenners makkelijk te herkennen aan de nog niet gevormde baretten en de kreuken in hun hagelnieuwe pak. Het niveau van België, USA en Luxemburg is vergelijkbaar met dat van de Nederlandse renners. In tegenstelling tot de hiervoor genoemde landen stellen zij ook gewoon beroepsmilitairen met een “veertigurige werkweek” op. Civiel bezitten deze jongens een elite- of amateurlicentie.

Van 2 tot en met 6 september vond in België het WK wielrennen en mountainbiken voor militairen plaats. De militaire wielerselectie van Nederland was met een achttal renners van alle krijgsmachtdelen vertegenwoordigd op het CISM-kampioenschap. De LO/Sportorganisatie was hofleverancier met drie ren-

De “exoten” van dit jaar waren de Verenigde Arabische Emiraten en Namibië. Geen enkele coureur van deze landen wist de koers uit te rijden. Niet zo verbazingwekkend in dit kampioenschap waarin Kristijan Koren “slechts” het brons pakte. De prof van Cannondale werd dit jaar honderdste in de Tour de France en bevindt zich wekelijks in de sprinttrein van veelvraat Peter Sagan… Al met al hebben de Nederlanders zich in dit geweld kranig geweerd en met hun klasseringen een vijfde plek gepakt in het ploegenklassement. Alleen Corné Verhoeks (CDC) wist voor Nederland de

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 24

Zandloper

Vervolg… 23rd CISM World Military Cycling Championship – Belgium 2013 sprong naar de kopgroep te maken (13e). De LO/ Sport reed top 30: Luuk 22e, Erik 25e (incl.twee lekke banden) en Klaas Jan 27e. ATB-kampioenschap op vuilstort Tijd om te herstellen hadden de benen van onze sportjongens niet. De dag erna stond de loodzware MTB race alweer op het programma! De oude vuilstort te Beringen doet jaarlijks dienst voor diverse wereldbekerwedstrijden en had veel weg van de Zwitserse Alpen. Droog grind, drop-offs, steile beklimmingen en dito afdalingen, rotspartijen, trappen en smalle single -tracks. Kortom: een zeer technische route, alleen geschikt voor de specialisten met ervaring. Door deze uitzonderlijke moeilijkheidsgraad hebben diverse deelnemers zich helaas teruggetrokken van deelname. Reden: te selectief, te gevaarlijk. In het woordenboek van de LO/Sport komt “opgeven voordat we begonnen zijn” natuurlijk niet voor. En dus knalde het LO/Sport trio plus Jos Bogaerts (KLu) in het kader van “ervarend leren” het stoffige parcours op! Erik had een geweldige start en dook met de eersten de steile afdaling met haarspeldbochten in. Ervaren als hij is reed hij gedegen zijn koers uit (13e). Klaas Jan haalde gaandeweg steeds meer renners in en was op een gegeven moment met zijn 9e positie de beste Nederlander in koers. Na een lekke band week hij echter van het parcours af, omdat hij onder het lint doorkroop. Zo stond er plots “abandon” achter zijn naam. Luuk stond doodsangsten uit op de steile stukken van het

parcours en kreeg een klapband na een salto over de boarding. Hij besloot door te rennen naar de materiaalpost met de fiets in de hand. Nederland had geen reservewielen, dus kreeg hij van de Belgische vrienden een nieuw voorwiel gestoken. Deze was echter alleen geschikt voor schijfremmen. “Voorzichtig, want ge kunt nie meer remmen met oew voorrem!”, voegden ze er bemoedigend aan toe. Uiteindelijk ging Jeff Luyten (ook een prof) met de Belgische vlag in de hand over de finish en wist hij zich op zijn thuisparcours te kronen tot wereldkampioen. Jos werd 12e en Luuk wist toch nog beslag te leggen op de 17e plaats. Hierdoor pakte het Nederlandse viertal de 3e plek in het landenklassement! Een mooie opsteker voor de Nederlandse wielerselectie en driemaal een WK medaille voor het dienstvak LO/Sport. Terugblik met goed gevoel België, wielerland bij uitstek, was een perfecte gastheer van dit kampioenschap. Het was een fantastische en succesvolle ervaring waar we als Nederlandse militaire wielerselectie met een goed gevoel op mogen terugkijken. Voor meer info / vragen over de militaire wielerselectie: Kap Eljakim van der Sande (chef d’equipe): [email protected] Aoo Willem van Lieshout (trainer/coach): [email protected] Luuk Nissen

De LO/Sportorganisatie is op zoek naar drie smi NATRES-LO/Sportinstructeurs voor de standplaatsen Havelte, Schaarsbergen en Oirschot. Naar verwachting zullen er de komende periode ook enkele sergeanten-functies vrijkomen. De locatie hiervan is nog niet bekend. Zodra hier zekerheid over is zal dit gepubliceerd worden op www.fitforaction.nl en, indien op tijd, in de Zandloper. Deze functie zal zo spoedig mogelijk ingaan. Het aantal uren dat hierin gaat zitten zal ongeveer tussen de 200-300 per jaar bedragen. Voor meer informatie kunt u terecht bij de Chefstaf LO/Sport, lkol Jan van den Dool, mobiel 06-11086496 (E-mail: [email protected]).

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 25

Zandloper

Vijfkampers in Oostenrijk Van 5 tot en met 10 augustus heeft de Militaire Vijfkampploeg in Wiener Neustadt deelgenomen aan een internationaal toernooi. Het was een groot toernooi met 26 dames- en 90 herenatleten uit 19 verschillende landen. Ondanks de recordwarmte afgelopen week in Oostenrijk zijn er goede prestaties geleverd. Sgt1 Anouska Lievaart (43 Gnk) heeft zelfs een podiumplaats weten te bemachtigen in het grote deelnemersveld. Met een geweldige inhaalrace op de afsluitende cross, heeft zij zich naar een derde plaats gelopen. Op het onderdeel schieten behaalde sgt1 Caroline Remmen (LO/Sportgroep RVS) een gedeelde eerste plaats. Sgt1 Dennis Roeloffzen (LO/Sportgroep LTK) liep met twee minuten en 29 seconden een persoonlijk record op de hindernisbaan. Helaas had sgt Ruben Verkaart (LO/Sportgroep LTK) pech tijdens zijn hindernisbaanrace. Hij schoot ongelukkig van de steps af waardoor hij achter de feiten aanliep. Om toch nog een goede eindtijd neer te zetten nam Ruben teveel risico waardoor hij van de evenwichtsbalk afviel.

In het landenklassement is het damesteam op de vierde en het herenteam op de elfde plaats geëindigd. Helaas hebben nog niet alle atleten zich voor het WK in Brazilië geplaatst. Zij kunnen hopelijk volgende maand hun limiet halen tijdens een toernooi in Italië.

Namens de LO/Sportorganisatie waren maj Henri van der Linde (CdE), elnt Melvin Laport (trainer heren), smi Renate van der Hoek (trainer dames), sgt1 Caroline Remmen (atlete), sgt1 Dennis Roeloffzen (atleet) en sgt Ruben Verkaart (atleet) van de partij. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 26

Zandloper

Vrede van Utrecht LO/Sportgroep DUMO bouwt “madurodam hindernisbaan”. In de weekenden van 14 & 15 en 20 & 21 september heeft de LO/Sportgroep DUMO het Festival de Basis op de voormalige Vliegbasis Soesterberg ondersteund. Smi Joop van de Poll is van begin tot eind projectverantwoordelijke geweest van dit grote evenement. Het Festival was weer een onderdeel van “de Vrede van Utrecht”. Bijna 300 jaar geleden werd het wereldomvattende vredesakkoord Vrede van Utrecht getekend. Voor het eerst werd er in de wereld vrede gesloten aan de onderhandelingstafel en niet op het slagveld. Om dit te vieren vinden er het hele jaar door festiviteiten plaats in de provincie Utrecht. Er lopen diverse culturele programma´s in stad, wijk en regio. Eén van die programma´s heeft dus plaatsgevonden op de Vliegbasis Soesterberg. Kunst en cultuur op erfgoedlocaties, is namelijk een van de doelstellingen van Stichting Vrede van Utrecht. Vliegbasis Soesterberg is een natuur- en recreatiegebied midden op de Utrechtse Heuvelrug. De locatie heeft een rijke historie en de sporen van de Koude Oorlog en de aanwezigheid van Amerikaanse militairen zijn nog goed te zien. De vliegbasis is de oudste van Europa en de op een na oudste ter wereld. Daarnaast zijn er

een hoop zeldzame dier- en plantensoorten in het gebied. In 2014 gaat de vliegbasis definitief open voor het publiek. In de hierboven genoemde weekenden is er van alles te doen geweest op de basis. Theatervoorstellingen, muziekoptredens, fietstochten op de landingsbaan, rondleidingen door boswachters, een demo van 45 Painfbat, teveel om op te noemen. En de LO/Sport had dus ook een onderdeel. In samenwerking met de Genie heeft de LO/Sportgroep DUMO een “madurodam-hindernisbaan” gebouwd, waar kinderen (en volwassenen) zich konden laten gaan. De hindernissen waren afgeleid van de nationale baan zoals die op de Dumoulinkazerne ligt. Smi Joop van de Poll en de sgt-en Sam Cross en Bram van Helmondt hebben hiba-lessen gegeven aan grote groepen kinderen. Minder druk dan op de Landmachtdagen, maar wel een vergelijkbare sfeer. Het weer was geweldig en overal waren spelende en geschminkte kinderen te zien met trotste ouders langs de kant. Er zijn veel foto’s gemaakt van kindjes in een (te groot) overall zwetend op “onze hiba”. We kunnen terugkijken op een leuk onderdeel binnen een groot evenement. De samenwerking met kunstenaars in het voortraject was af en toe “anders”, omdat je met 2 verschillende werelden / culturen te maken hebt. Uiteraard is dit helemaal goed gekomen en mocht het eindresultaat er wezen. De Stichting roemde achteraf onze “can-do-mentaliteit” en was blij met onze inzet. De LO/Sportgroep DUMO kan terugkijken op een geslaagde bijdrage aan de Vrede van Utrecht. Helaas moest de hiba overigens afgebroken worden, omdat het gebied “wordt teruggegeven aan de natuur”…

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 27

Zandloper

Medezeggenschapscommissie LO/Sport Aooi Kees Jaket, Voorzitter MC LO/Sport

Het definitieve Reorganisatieplan is goedgekeurd en kunt U inzien op Intranet op de Bezuinigings– en Medezeggenschapscommissiesite LO/Sport Op vrijdag 6 september heeft C-LO/Sportorganisatie in het kader van de reorganisatie LO/ Sportorganisatie overleg gehad met de bonden over het concept Personeelsvullingsplan (PVP). De bonden hebben ingestemd met het concept PVP. Op dinsdag 10 september heeft al het personeel van de LO/Sportorganisatie op huisadres een brief gekregen met daarin een voornemen tot (niet)plaatsing conform dit concept PVP. (Deze is in te zien en te downloaden via Intranet LO/Sport (Bezuinigingssite)) Voor vragen kunt u terecht bij uw C-LO/Sportgroep, uw C-LO/Sportregio of Chef Staf LO/Sportorganisatie. Het MC geeft het advies om bij vragen over procedures en regelgeving betreffende Definitieve Reorganisatieplan advies in te winnen bij uw Personeelsfunctionaris de heer Kleinveld. Overige informatie kunt u nalezen op de bezuinigingssite.

Colofon

www.fitforaction.nl

De Zandloper is het informatiebulletin van, voor en door Vrienden Dienstvak LO/Sport Jaargang 20 - Nummer 3 - oktober 2013

Redactieraad Zandloper Hoofdredacteur Eindredacteur Redacteur Redacteur Redacteur Redacteur Redacteur Redacteur Correspondent(en)

Kopij-Redactieadres Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport T.a.v. R.E.M. Wichhart Postbus 3003 3800DA Amersfoort Mob: 06-22412928 E-mail internet (werk): [email protected] [email protected] E-mail internet (privé): [email protected] Bestuursleden Stichting Voorzitter Secretaris Penningmeester Lid Lid

Jan van den Dool Richard Wichhart Michel van Dongen Wil Maaswinkel Johan Bouman

Kol Henk Stuut Lkol Jan van den Dool Kol bd Wil Maaswinkel Kap Johan Bouman Aooi Jan Welling Aooi Richard Wichhart Smi André Wijnberger Dhr Paul Lindeboom Vacant

Kopij/brieven voor de volgende uitgave dienen Uiterlijk 15 december 2013 bij het kopijadres binnen te zijn. De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikel blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden. Mits de bron wordt vermeld.

WWW.FITFORACTION.NL