WosWijs, nummer 4, 2003

WosWijs, nummer 4, 2003

Website: WWW.WINGSOFSUPPORT.ORG

WosWijs verschijnt 4 keer per jaar Oplage: 1.600 E-mail: [email protected]

Druk: KLM Repro i.o.v. SPL/LE Lay-out: Herma Flipsen Foto voorkant: Tim ten Velde

Redactie: Menno de Kuyer - hoofdredacteur Marieke Heestermans - co-redacteur Edwin van Rij Tim ten Velde

Medewerkers: Carla Broere, Eugène van Halder, Erik Julian Labrana, Anneloes Broekhoven, Carmen Frederiks, Paul Santman, Ron van Wagtendonk, Denise Stassart, Nathalie Dekkers, Carmen Kruithof, René van der Ploeg, Romee Rutgers van der Loef, Joop Puts, Jan Willem Goudriaan, Aryaan Bovenberg, Robin Ruijter.

Secretariaat: WoS p/a Velthuijsenlaan 13 1251 KK Laren

Redactie: Wings of Support p/a Looiersgracht 65 1016 WC Amsterdam

Postadres: WoS SPL/NK Postbus 7700 1117 ZL Schiphol

Rekeningnummmer: 8127072 te Alphen aan de Rijn

Bestuur: Marius den Dulk - voorzitter Cees van Gelderen - secretaris Maarten Coster - penningmeester Alex Hoedemaker - BL projecten Tim ten Velde - BL communicatie

KvK Gooi- en Eemland: 32071562

Wings of Support dankt de volgende sponsors:

HLB Schippers Vlieg Hypotheken KLM Vliegdienst KLM Dienst Cabinepersoneel KLM Architecture & Information Services KLM Nairobi

2 woswijs nr. 4 2003

Cable & Wireless / WideXS Alfa Registeraccountants Renaissance internet technologies Jambo Safariclub Capelle Makelaars

www.wingsofsupport.org

Voorwoord Na vijf jaar een min of meer vast bestuur te hebben gehad, komen er dit jaar een aantal veranderingen. Onze voorzitter, Marius den Dulk, heeft aangegeven in de loop van het jaar 2004 zijn hamer over te dragen aan Alex Hoedemaker. Marius blijft wel werkzaam voor Wings of Support, maar gaat zich bezighouden met de sponsorcommissie en wordt onze woordvoerder. Maarten Coster, een van de medeoprichters van Wings of Support en al die tijd penningmeester, heeft zijn taken overgedragen aan Eugène van Halder. Wij hebben altijd met veel plezier met Maarten samengewerkt en konden zijn kritische kijk op een hoop aspecten altijd waarderen. Meer dan eens heeft hij ons behoed voor al te enthousiaste uitgaven. Ook heeft hij het huishoudelijk reglement geschreven, een basis waarop de stichting de komende jaren kan gaan groeien. Maarten bedankt! Menno de Kuijer

Van de voorzitter Met het getij verzet men de bakens Als ex-stuurman bij de koopvaardij heeft de uitdrukking ‘Met het getij verzet men de bakens’ altijd veel betekenis voor mij gehad. Onze stichting moet ook flexibel zijn en op veranderende situaties inspelen. Toen wij onze stichting vijf jaar geleden oprichtten, hebben we als beleid gekozen dat slechts ‘kleinschalige’ projecten voor ons in aanmerking komen. Dit is een goede keuze geweest en ook in de toekomst zullen wij ons in hoofdzaak richten op kleinschalige projecten, die worden aangedragen door onze eigen donateurs. Echter… gezien onze financiële groei en het feit dat we door andere grote stichtingen als ‘speler in het veld’ geaccepteerd zijn, komen we ook in contact met grotere projecten. Vorig jaar hebben we als beleid opgenomen dat we dergelijke grotere projecten niet meer helemaal uit de weg hoeven te gaan. Als voorwaarde is wel gesteld dat wij in zo’n geval als cosponsor van een andere stichting optreden. We delen dan de kosten met een andere stichting en houden zelf alle controle in handen. Dit heeft voor het eerst geresulteerd in een samenwerking met ICCO, de interkerkelijke ontwikkelingshulporganisatie. Met hen zetten wij een groot ‘Jeugdontwikkelingsproject’ in Kaapstad op. Een andere grote organisatie ‘Stop Aids Now’ heeft zich op haar beurt weer bereid verklaard voor óns als cosponsor op te treden voor het jaarlijkse Bushcamp in Kenia. Zij steunden Bushcamp met maar liefst 5.000 euro! De toekomst van de KLM, haar personeel en dus ook van onze stichting kan de komende periode aan verandering onderhevig zijn. Ook hierop zullen wij in moeten spelen. Ik denk dat de komende vijf jaren voor onze stichting heel interessant zullen zijn. Wij krijgen een nieuwe partner en ook zij zullen horen van ‘Wings of Support’. Wellicht willen zij het omdopen in ‘Les Ailes Aidantes’, maar daar voel ik niet zo veel voor! Marius den Dulk



Guatemala Op 28 september 2003 is het zover. Na een vermoeiende busrit zijn we terug in Xela, de tweede stad van Guatemala. Uitgerust met een backpack vol spullen en een bankpas met een donatie van Wings of Support staan we hier met een aanzienlijk betere basis dan twee jaar geleden. Het land is in beweging, er zijn binnenkort presidentsverkiezingen waaraan de oud-dictator mag deelnemen (na de nodige omkopingen). De dreiging en angst voor hem en de toekomst zijn duidelijk voelbaar bij de bevolking. De burgeroorlog en de massaslachtingen hebben grote wonden achter gelaten en staan nu weer voor de deur. Maandagochtend lopen we via het oude zandweggetje naar de school van de straat (Escuela de la Calle); de eerste kinderen zijn al te zien, want het is pauze. In de verte hoor ik: “Saskia!” roepen. Geweldig, twee jaar nadat ze hier heeft lesgegeven kennen ze ons nog steeds. Het gebouw is nog niet veranderd, veel oude spullen, gebrek aan schoon water en onderwijsmaterialen die bijna uit elkaar vallen. Toch bemerk je hier altijd de vrolijke en positieve sfeer, van de kinderen, de leraren en de vrijwilligers die hier aan de slag zijn. De school in Las Rosas biedt voor meer dan 100 kinderen een kans op een toekomst in een land waar zonder geld onderwijs niet bereikbaar is. De initiële scepsis van de Guatemalteekse leraren over wederom een goed bedoeld initiatief slaat direct om in hoop als ze ons zien, het is dan eindelijk zover. Er zijn veel mensen die zeggen te willen helpen maar voordat het zover komt duurt het altijd zeer lang. In dit geval zat er echter maar zo weinig tijd tussen dat de verbazing groot is. Het te besteden bedrag van Wings of Support plus een deel dat nog apart is ingezameld door een aantal KLM collega’s is voor lokale begrippen enorm. De leraren beleggen een vergadering waarin de oorspronkelijke wensen nog eens worden besproken. Iedere leraar en iedere vrijwilliger mag nogmaals aangeven wat hij of zij denkt nodig te hebben om het werk beter uit te kunnen voeren. Uiteindelijk hebben we in drie weken veel kunnen doen. Alle spullen, van nieuwe waterdispensers tot vele schoolboeken, schriften, lesinstructies voor de leraren, kasten om de spullen in op te bergen, muziekinstrumenten voor muzieklessen en bureaus, komen dag na dag binnen. Soms voelen we ons hier net twee weldoeners uit Nederland en krijgen we de neiging een Sinterklaaskostuum aan te trekken… Op de laatste dag van ons bezoek worden we om 11 uur op school verwacht. In onwetendheid over de reden voor dit bezoek lopen we nietsvermoedend weer via het zandweggetje naar de school. In de verte zien we de eerste versieringen hangen en horen we muziek… Vele kinderen, ouders en leraren staan te wachten op het plein. Voor de verandering zijn alle kinderen schoon gewassen, de meesten zelfs in klederdracht. Er zijn ook enkele moeders meegekomen. Wat daarna volgt is ontroerend. Vele dankwoorden (via de aangeschafte radio met microfoon) van de leraren, de kinderen en de ouders volgen elkaar op. Ik voel me ongemakkelijk bij zoveel eer voor iets dat met vele anderen is opgezet. We worden door alle klassen apart bedankt met bloemen, fruit en lokale dansen. Op de borden staat ‘Gracias EDELAC Holanda, Gracias KLM’. Zelden heb ik zoveel dankbaarheid gezien van zoveel mensen…. Dank aan Wings of Support en alle donateurs voor jullie bijdrage in deze onvergetelijke ervaring voor ons en deze impuls voor honderden kinderen en gezinnen in Guatemala... Namens stichting EDELAC Nederland en namens mijn overige KLM collega’s, Cyriel Kronenburg (KLM, SPL/OQ)



Maak van vrijdag de 13de februari je geluksdag! Eind 2002 ontstond bij zangeres Astrid Kies en Marcelle Idema het idee hun muziek- en organisatietalenten te benutten ten behoeve van een goed doel. Het idee was simpel, maar o zo doeltreffend: een mooi feest geven met een hoop muziek en bekende acts, een hoop lol en zoveel mogelijk geld werven ten behoeve van een goed doel. Welk doel? Dat werd dus onze stichting Wings of Support. En zo is Swings of Support geboren! Op donderdag 10 februari 2003 zag het eerste Swings of Support dan ook het (avond)licht! Een keur aan bekende artiesten werkte geheel belangeloos mee aan een avond die zijn weerga niet kende. Na ontvangst met champagne zorgden Patty Brard, dj Marysol en Marcello, dj Adreas, Juan Wells en natuurlijk de enige echte Swings of Support band, bestaande uit een keur van muzikanten uit Nederlands beste coverbands, voor een avond om nooit te vergeten. En dan nu het vervolg, Swings of Support Party 2004! Het zal allemaal nog groter en spectaculairder worden, zeker als jullie ook in groten getale komen opdagen. De locatie is wederom Bob’s Saloon in Uitgeest. Dj Albert, bekend uit de ‘IT’, René van Kooten (Aïda, Hamelen) en natuurlijk de geweldige Swings of Support band, die weer een knalavond gaan verzorgen. De organisatie is nog bezig een aantal artiesten te porren voor deze avond. Daarnaast zijn er via de loterij een aantal mooie prijzen te winnen: een geheel verzorgde reis naar Bonaire en een weekend naar Lissabon. Dit alles inclusief de vluchten. Dus: maak van vrijdag de 13de februari je geluksdag. Voor meer info alsmede het bestellen van je kaartje kun je kijken op de website www.swings.tk. Voor reeds bestaande donateurs van Wings of Support bedraagt de toegangsprijs 5 euro. Voor verdere inlichtingen kun je contact opnemen met Carla Broere of Jan Willem Goudriaan, via de website van Wings of Support.



Bushcamp 2003 Het was weer zover. De 3e keer Bushcamp; Bushcamp 2003! Wederom vertrokken wij in groten getale! naar Kenia om te gaan kamperen in ‘Lake Nakuru National Park’ met weeskinderen van drie verschillende weeshuizen uit Nairobi. Weeshuizen die wij als Wings of Support kennen van verschillende projecten. Dit jaar dus maar liefst drie groepen van 25 kinderen, dus reken maar uit! De eerste groep kinderen was afkomstig van het weeshuis Nuymbani onder leiding van een allerliefste non, die zich tot onze verbazing ontpopte tot de non op de erwt. Zij bediende zich van zes matrasjes voor zij lekker lag! De kindjes hadden er beduidend minder. Dit mocht de pret echter niet drukken en lang waren de nachten toch niet, daar een dag op Bushcamp al om 6 uur in de ochtend begint. Mocht je plannen hebben om volgend jaar (weer) van de partij te zijn: ‘bezint eer gij begint’. Het was iets met de ochtendstond heeft goud in de mond… Het was een dolle boel. Behalve door de non op de erwt werd ons kamp ook bemand door meerdere koninginnetjes, prinsesjes en prinsjes; het leek het ‘Land van Ooit’ wel, waar - zoals u wellicht weet - de kinderen de baas zijn. Of zoals enige medewerkers terecht opmerkten: “Alles voor de kinderen” en “it’s all about sharing!” De tweede groep was van het weeshuis ‘Spirit of Faith’. Een erg arm weeshuis met superlieve en gehoorzame kinderen. Van dit weeshuis hebben we vorig jaar ook een groep kinderen mee gehad en daar hadden we dezelfde ervaring mee. Deze keer werd de groep begeleid door Jan Visser, een oudcollega van ons en directeur van de stichting ‘Weeskinderen Kenia’. De derde groep bestond uit de, voor velen van ons welbekende, groep kinderen van het weeshuis ‘Seeds in His Garden’. Dit was een heel leuk weerzien met veel zang en dans en wij werden uitgebreid getrakteerd op dansshows door de kinderen. De dagen bestonden uit een ochtend gamedrive, gevolgd door een ontbijt dat intussen klaargemaakt werd door de ‘uitslapers’ (lees om 7 uur reveille) die ook nog als taak hadden de apen uit de keuken te schieten; dit klinkt wellicht zielig, maar je had erbij moeten zijn! En natuurlijk een middag gamedrive rond 16 uur gevolgd door borreltijd (boven de 18 jr.) en de voorbereidingen van het avondeten die best omvangrijk waren voor 50 mensen. Hulde aan het kookteam! Ook stonden er andere activiteiten op het programma, zoals een middag met meerdere Oudhollandse spelletjes zoals ‘zak lopen’, ‘de-lepel-en-de-aardappel’ etc. Het zo gevreesde ‘klompenspel’ is dit jaar helaas komen te vervallen. Ook hadden we een wilde middag bij de Kenian Wildlife Services met Oudkeniaanse spelletjes zoals ‘raad het dier’ en het welbekende ‘kies-je-favoriete-dier-en-doe-het-na’, waar sommigen van de leiding héél goed in waren, maar daar praten we verder niet meer over. Tevens is er een middag gezwommen op uitnodiging van de ‘Lake Nakuru Lodge’, een chique lodge met een prachtig zwembad (en douches) waar beide dankbaar gebruik van is gemaakt.



Verder is er lekker geverfd, getekend, gespeeld, geknuffeld, en vooral veel gelachen, gelachen en nog eens gelachen! En bij het afscheid is er natuurlijk hier en daar het onvermijdelijke traantje weggepinkt. Vier dagen met zo’n groep kinderen is namelijk toch vrij intensief en indrukwekkend maar zeker de moeite waard. Hulde aan de gehele medewerkergroep. Al met al kunnen we weer terugkijken op een zeer succesvol Bushcamp met een waanzinnige groep mensen die zich volledig hebben ingezet en geweldig hebben samengewerkt tijdens deze bijzondere ervaring met heel lieve kinderen waar we het tenslotte allemaal voor doen, en natuurlijk niet te vergeten een hoop wilde beesten… Soms héél dichtbij, maar ook daar praten we niet meer over. Want zoals een wijze ziel al eens zei: “Op het punt waar we de meeste angst voelen ligt waarschijnlijk onze grootste schat begraven.” Dus sluiten wij af met ons motto: ‘keep on digging’. Graag willen wij alle collega’s bedanken die ons naar en van Nairobi hebben vervoerd en geweldig hebben verwend en vertroeteld. Wij hebben dit erg op prijs gesteld, zeker daar sommigen van ons de dag voor vertrek naar Nairobi net van een andere vlucht terugkwamen en op de terugweg natuurlijk behoorlijk vermoeid waren. Dus aan allen die ons vervoerd hebben: heel erg bedankt! Namens de leiding van het derde kamp, wees gegroet (om nog even op onze non terug te komen), ontzettende Kwaheri, Carla Broere & Carmen Kruithof



Goese Golf Het golftoernooi op de Goese Golf op woensdag 24 september was een groot succes. Het was voor mij een bijzondere ervaring om een dergelijk toernooi te organiseren en bovendien hartverwarmend om te merken dat mensen zo graag medewerking willen verlenen aan zo’n goed doel. Dus alles bij elkaar was het voor alle partijen, dus voor de golfers, de deelnemers, de sponsors en natuurlijk voor de kinderen van Wings of Support een succes. Het idee om wat voor Wings of Support te doen, ontstond tijdens een etentje met Cees van Gelderen in Zuid-Afrika. Thuis aangekomen ben ik er serieus mee aan de slag gegaan. Ik heb eerst veel mensen enthousiast gemaakt voor het idee en de eerste sponsors meldden zich toen al. Eerste spontane reactie kwam van de eigenaar van de golfbaan die alle greenfee’s ter beschikking stelde aan het goede doel. En toen ging het rollen. Ik kreeg de prachtigste aanbiedingen van Zeeuwse ondernemers, zoals gratis kreeften voor het diner, oesters, champagne. Wat een luxe, maar zodoende kon ik toekomstige deelnemers wel iets bieden. En die kwamen er dus ook: voor 100 euro deden uiteindelijk 70 deelnemers mee.

Het eerste Wings of Support golftoernooi in Goes was een feit. De dag begon heel rustig beetje bewolkt - met koffie en natuurlijk Zeeuwse bolussen. Toen iedereen gestart was door middel van de shotgun start trok het helemaal open en daar was de zon. De stemming was uitstekend. Dat kwam misschien ook door de haringkar met koren- of witte wijn en bier, waarmee ik over de baan reed om alle spelers van een drankje te voorzien. Om ongeveer 5 uur was iedereen weer binnen en na een borrel op het terras kon eenieder even snel douchen om vervolgens buiten op het terras weer aan de champagne en de oesters te gaan. Om 19 uur begon het diner en natuurlijk de prijsuitreiking. Het diner werd opgeluisterd door een leuke operazanger, Marc Canto; na het diner is er zelfs nog gedanst. Iedereen heeft genoten van de prachtige baan, van het heerlijke diner en de mooie wijnen die we mochten schenken. Bovendien bleek deze dag een prima gelegenheid om mensen (weer) te ontmoeten en met een gelukkig gevoel door de opbrengst van 8.122 euro, sloten we dit geslaagde toernooi af. Corine Klaassen



Shelter Ministries - een nieuw project? Samen met Robin Ruijter werd ik opgehaald door Anne-Marie Griffioen van stichting Shelter Ministries, een door de familie Griffioen opgerichte stichting. Ik moet zeggen dat negen uur best vroeg is als je de avond ervoor tot sluiting in de hotelbar hebt gezeten. We gingen naar hun woonplaats Kriel, ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Johannesburg. Via een collega was Wings of Support aan hun adres gekomen en we besloten er een kijkje te nemen: wie weet was het iets voor een toekomstig Wos-project! Shelter Ministries biedt hulp in verschillende arme wijken rondom Kriel. Zo bekeken we onder andere een community centrum, voor vrouwen en senioren. In een andere wijk namen we een kijkje bij het jeugdcentrum; zij organiseerden daar van alles voor de jeugd uit de wijken eromheen. Daarna reden we langs een van de townships waar Shelter Ministries een zondagsschooltje heeft. Dat houdt in dat een omaatje elke zondag haar huisje leegruimt, zodat véél kinderen hier bij elkaar komen om onder begeleiding te zingen, te spelen, te luisteren naar verhalen of om knutselwerkjes te maken. Het zondagsschoolwerk is er niet alleen voor het vermaak, maar heeft als doel de kinderen te laten zien dat het leven wel waarde heeft ondanks de moeilijke leefomstandigheden waarin zij zich vaak bevinden. De kinderen leren om op een goede sociale manier met elkaar om te gaan. Na het zondagsschooltje reden we door naar de huizen van Anne-Marie, haar echtgenoot Jan Willem en hun kinderen. Huizen ja, want enkele jaren geleden hebben zij het huis naast hen ook gekocht, zodat dat als opvanghuis kan dienen voor kinderen met problemen thuis of kinderen die gewoonweg geen thuis hebben. Het aantal kinderen in het tehuis varieert zo tussen de 10 en de 20. Bij een kop koffie met een stuk zelfgebakken appeltaart praatten we weer door over Shelter Ministries. Wat een aardige en super enthousiaste mensen! Zij doen echt met een bewonderingwaardige energie allerlei goeds in hun omgeving. De middag was snel voorbij gegaan, want het was alweer tijd om terug te rijden naar het crewhotel om op tijd te zijn voor de calling! En nu? Waar zouden wij jullie kunnen helpen, hadden we gevraagd. Denk er maar over na en mail het ons! En dat mailtje kwam er, met een verzoek aan Wings of Support om iets te financieren waar veel kinderen baat bij zouden hebben. Als het zo simpel kon dan stuurden we het geld het liefst gisteren, maar zo werkt het bij Wings of Support niet. Omdat we zo zeker mogelijk willen zijn dat het om een betrouwbare organisatie gaat die we gaan helpen en dat het een project is ten bate van kinderen die de hulp daadwerkelijk nodig hebben, dient er een uitvoerig projectvoorstel ingediend te worden. Het projectvoorstel (waarin het verzoek van Shelter Ministries) dat Robin en ik indienen bij de overige projectcoördinatoren wordt door hen in een stemronde wel of niet goedgekeurd. Wat het verzoek van Shelter Ministries precies inhoudt én hoe er over gestemd zal worden, lezen jullie een volgende keer in de WosWijs! Carmen Frederiks



Kinderleed in de EU Als we denken aan kinderleed, dan gaan onze gedachten vaak uit naar Afrika en Azië of ZuidAmerika. Helaas is er dichter bij huis ook veel ellende. Binnenkort wellicht binnen onze rijke EU, want in Roemenië leven nog vele kinderen onder erbarmelijke omstandigheden. Als KLM’ers komen we natuurlijk regelmatig in Boekarest. We verblijven daar in een fantastisch hotel en je kunt er ’s avonds nog leuk uitgaan ook, eigenlijk niets mis mee. Als je echter wat verder kijkt, dan zie je dat dit ‘rijke’ westerse leventje maar voor een enkeling is weggelegd. Een hele kleine groep heeft het prima voor elkaar, de meerderheid leeft op de armoedegrens. Duizenden kinderen leven in weeshuizen, zogenaamde placement centres. Deze worden door de overheid beheerd en betaald. Slaapzalen met soms wel 20 kinderen zijn geen uitzondering. Het is ongetwijfeld goed bedoeld en de hulpverleners doen ook hun uiterste best, maar de kinderen kunnen hier uiteraard niet die zorg krijgen waar ieder kind recht op heeft. Er zijn echter ook particuliere organisaties, zoals b.v. City of Hope. CoH is van mening dat alle kinderen recht hebben op een gezinssituatie, zodat ze de aandacht en liefde kunnen krijgen die ze verdienen. CoH brengt dan ook kinderen bij gezinnen onder, die dan financieel worden ondersteund. De gezinnen bestaan nooit uit meer dan vijf kinderen, inclusief eventuele biologische kinderen. Er is ook een zogenaamd rescue centre. Hier worden straatkinderen en jonge moeders overdag geholpen met zo af en toe een maaltijd of medische zorg. Tevens probeert men van deze kinderen een file aan te leggen om ze weer een identiteit te geven. Van velen is niet bekend hoe ze heten, hoe oud ze zijn en of eventuele ouders nog in leven zijn. Stad en land wordt dan ook afgereisd om ervoor te zorgen dat deze kinderen weer een identiteit krijgen, want zonder papieren is het moeilijk om ooit een baan te krijgen. Deze jongeren leven dus wel degelijk op straat. Vaak in ondergrondse ruimtes, waar het in de strenge winter nog een beetje warm is doordat Boekarest nog veel stadsverwarming heeft. Veel van deze kinderen snuiven de hele dag lijm, het is een triest gezicht. Je zou ze zo graag willen helpen. Desalniettemin is CoH van mening dat je beter een kleine groep heel goed kunt helpen dan grote groepen onderdak verlenen, zonder de zo nodige aandacht, liefde en onderwijs te kunnen geven. Op die manier zouden velen op latere leeftijd toch weer op straat belanden of in de bedelarij terecht komen. Binnenkort betrekt CoH een nieuw pand in de buurt van het vliegveld, een eindje buiten de stad. Hier verhuist het kantoor naar toe en wordt kleding en speelgoed tijdelijk opgeslagen. Tevens zijn hier voorzieningen getroffen om 8 tot 10 baby’s te kunnen huisvesten. Zelfs een isolatiekamer voor eventuele zieke kinderen is aanwezig. Op deze manier wordt het hopelijk gemakkelijker om gezinnen te vinden die kinderen willen opnemen. Mensen zullen eerder geneigd zijn om een baby vanuit de organisatie op te nemen, dan een straatkind met alle bijkomende problemen. Het geheel ziet er fantastisch uit. Het meubilair en de keukens zijn bekostigd door een groep vrouwen van diplomaten en industriëlen uit Boekarest. Ik hoop dat wij als WoS ons steentje kunnen bijdragen aan de gas- en elektra-aansluitingen. De locatie van deze nieuwe huisvesting is overigens niet zomaar gekozen. Het ligt vlak bij een stuk land, dat CoH in bezit heeft, waar men in de toekomst de zogenaamde Hopplant Farm op wil vestigen, maar daarover wellicht in een volgende Onwijs meer. De voldoening is absoluut het grootst bij de rescue centre. Het is fantastisch om hier eens wat kleding uit te delen of te tafeltennissen met kinderen waar normaal niemand naar om kijkt. Ik hoop dan ook dat wij als WoS hier een grotere bijdrage kunnen gaan leveren. Dat neemt niet weg dat er ongetwijfeld veel meer organisaties in Boekarest werkzaam zijn, die onze steun goed zouden kunnen gebruiken. Dus als mensen andere goede doelen in Boekarest kennen die dringend hulp nodig hebben, dan horen we dat bij WoS uiteraard graag. Menno Kroon



Even… Wist u dat we op 13 februari een Swings of Support feest hebben. Dat we dit jaar 27 projecten hebben aangenomen. Dat wij een totaalbedrag van 180.000 euro hebben uitgegeven aan projecten. Dat wij over 1.500 donateurs beschikken. Dat wij altijd opzoek zijn naar nieuwe projecten op KLM-bestemmingen. Dat er alweer vele nieuwe projecten zijn aangevraagd voor 2004. Dat wij alleen met vrijwilligers werken. Dat wij niet meer dan 4 procent aan kosten maken. Dat wij over een website beschikken met info over onze projecten. Dat over alle projecten wordt gestemd door onze projectcoördinatoren of zij al dan niet in aanmerking komen voor steun. Dat je vanaf 15 euro per maand je donatie kunt aftrekken van de belasting. Dat wij ook een klusteam hebben dat projecten bezoekt om te helpen opknappen.

Getekend door: Marjolein Vink



WosWijs, nummer 4, 2003

Recommend Documents