WosWijs, nummer 4, 2006

WosWijs, nummer 4, 2006 WosWijs verschijnt 4 keer per jaar Oplage: 2.400 Druk: KLM Document Center i.o.v. SPL/LE Lay-out: Herma Flipsen Foto voorkant: Paul Rommerts Redactie: Menno de Kuyer - hoofdredacteur Danette Toet - coredacteur Medewerkers: Caroline Alders, Maartje Blijleven, Aryaan Bovenberg, Anneloes Broekhoven, Carla Broere, Karin Cornelissen, Inske den Dulk, Joost den Dulk, Kathelijne Eldik-Kasperts, Tom van Elst, Carmen Frederiks, Marjan Goedhart, Pauline Gombault, Jan Willen Goudriaan, Yvonne de Graaf, Mark van der Grijp, Aria den Hartog, Eric Heesemans, Marieke Heestermans, Mylène van Heuven, Frank Hop, Wessel Jannenga, Suzanne Jansen, Dimitri Joannides, Erik Julian Labrana, Stef van de Kemp, Jeroen van Kempen, Sonja Kleefstra, Menno Kroon, Carmen Kruithof, Anita Kuiper, Hubert Maynard, Joost Meurs, Nathali Pas, René van der Ploeg, Joop Puts, Ernst Rensink, Lucia van Rooijen, Paul Santman, Petra Snel, Marianne Snelleman, Maaike Steijger-Albricht, Karen Stuurman, Sebastiaan Terpstra, Anouk Vlamings, Tim ten Velde, Bart van de Ven, Astrid Vink, Eunice Zandvliet.

Erevoorzitter: Marius den Dulk Website: WWW.WINGSOFSUPPORT.ORG E-mail: [email protected] Postadres: WoS SPL/NK Postbus 7700 1117 ZL Schiphol Rekeningnummmer: 8127072 te Leiden KvK Gooi- en Eemland: 32071562 Commissie van Aanbeveling: Mr. C. van Woudenberg Prof. dr. B. Smalhout Floortje Dessing Ambassadeur: Michiel Borstlap Partner: ICCO (www.icco.nl)

Bestuur: Aart Dil - voorzitter Romee Rutgers van der Loeff - secretaris Annet Landweer - plv. secretaris Eugène van Halder - penningmeester Patrick van Oudgaarden - plv. penningmeester Robin Ruijter - BL projecten Paul Rommerts - plv. BL projecten Nathalie Dekkers - BL communicatie Danette Toet - plv. BL communicatie

Wings of Support dankt de volgende sponsors: Vlieg Hypotheken KLM Vliegdienst KLM Inflight services KLM Architecture & Information Services KLM Nairobi Cable & Wireless / WideXS Alfa Registeraccountants Renaissance internet technologies

2 woswijs nr. 4 2006

Capelle Makelaars Dorint Sofitel Amsterdam Airport Notariskantoor Geurts & Partners Friedberg Oudendijk Advocaten De Golfmannen Docspro B.V. Sodexho

www.wingsofsupport.org

Voorwoord In de afgelopen maanden zijn wij als stichting tweemaal op tv geweest. Allemaal dankzij enthousiaste donateurs en vrijwilligers die hun kansen gegrepen hebben bij mensen die zij ontmoetten. Deze betrokkenheid is een mooie vorm van steun en eentje waar wij als stichting zoveel aan hebben. Laatst werd mij ook een verhaal verteld door iemand die een project gesponsord had bij een andere stichting en hoopte dat zij binnen drie jaar dit project eens kon bezoeken om te zien wat er met haar geld gedaan is. Wij hebben een stichting waarbij al onze donateurs zo vaak zij maar willen onze projecten kunnen bezoeken. Deze bezoeken worden aan ons teruggekoppeld door middel van enthousiaste verhalen maar ook met tips en ideeën. Dit houdt ons als stichting scherp en uniek en geeft ons een gevoel dat wij dit met zijn allen doen! Danette Toet

Van de voorzitter Geachte donateurs, medewerkers, sponsors en andere lezers, Het bestuur heeft mij benoemd tot voorzitter van de stichting voor de komende drie jaar. Ik vind dat een hele eer en heb veel zin om mij de komende jaren voor Wings of Support in te zetten! Even een korte introductie. Ik werk sinds 1991 voor Martinair en ben gezagvoerder op de Boeing 767. Sinds januari 2005 ben ik medewerker van Wings of Support. Eerst als projectcoördinator en sinds maart dit jaar ben ik bestuurslid. Voor WoS staat het komende jaar veel positiefs te gebeuren. Zo gaan we voor juli 2007 het CBFkeurmerk aanvragen. Mijn voorganger Ron van Wagtendonk heeft hier al het nodige over geschreven. Voorts gaan we het CRM-systeem Salesforce in gebruik nemen om zowel de interne als de externe communicatie meer vorm te geven. Verder willen we de website aantrekkelijker maken, voor bezoekers en voor sponsors en willen we het koppelen van projecten aan onze sponsors nog meer vormgeven. We hebben een unieke stichting. De sfeer is geweldig, daar heeft Ron van Wagtendonk zijn steen aan bijgedragen, en dat zal ik pogen voort te zetten. Graag wil ik benadrukken dat iedereen mij kan bereiken voor vragen en opmerkingen betreffende de stichting. Aart Dil



Het Sure Prospects Institute in Uganda Het Sure Prospects Institute in Uganda is een school voor invalide en valide kinderen in de leeftijd van 3 tot 30 jaar. Het ligt in de wijk Kajjansi, op zo’n 45 minuten rijden van ons KLM-crewhotel in Kampala. Schoolhoofd is de enthousiaste en goedlachse Francis Kamuhanda. Zelf is hij ook licht gehandicapt en van mening dat je invalide kinderen niet mag ‘wegstoppen’, maar ze juist een opleiding moet geven en daarmee uitzicht op een betere toekomst. Francis vertelde dat het zeer positief is dat invalide en valide kinderen bij elkaar in de klas zitten. Zo kunnen ze van elkaar leren en worden de invalide kinderen niet raar aangekeken. In Uganda worden invalide kinderen vaak thuisgehouden en zelfs de ouders zelf zijn vaak van mening dat hun kinderen toch niets kunnen leren. Tijdens mijn eerste bezoek, op een vrije zaterdag, waren er toch een paar kinderen naar school gekomen. Zo was er Margaret, ongeveer 8 jaar oud. Zij kon een tijdje geleden niet praten, maar sprak nu – weliswaar langzaam – hele volzinnen. En Matara Bernard, die met behulp van loopbeugels nu zoveel beter kan lopen. Charles, een blinde jongen, mocht de nieuwe stoel tonen die ze van de fabrikant op proef hadden. Hij was vooral blij dat er een tafeltje aan vastzat waar zijn braillemachine precies op paste. Wings of Support gaat honderd van deze nieuwe stoelen financieren. De school is opgericht in 2003 en in 2005 studeerden de eerste leerlingen af. De jonge kinderen krijgen gewoon les en de ouderen krijgen een vakopleiding in bijvoorbeeld kleding maken of koken. Francis vertelde het verhaal van Ndada. Zij is een van de afgestudeerde leerlingen, en heeft nu een eigen ‘pastryshop’ en zelfs drie mensen in dienst. Dit project is aangedragen door Wilma den Breejen-Buhrs, oud-KLM-cabinecollega. Zij is voorzitter van de organisatie HUG, Help Uganda. HUG heeft geholpen met de financiering van het verven van de klaslokalen en helpt op dit moment met de bouw van een nieuw toiletgebouwtje. Wings of Support gaat, naast het financieren van de stoelen, ook helpen met de aanschaf van speeltoestellen voor op het speelveldje: fietsjes, parasols en speciaal speelgoed voor invalide kinderen. Francis wil in de toekomst graag een gebouw erbij, om slaapruimte te creëren voor de kinderen die ver weg wonen. Voor de ouders is het bijna onmogelijk om hun kinderen elke dag naar de school te brengen. Grootse plannen dus, en wie weet kan Wings of Support in de toekomst nog een keer helpen. Anita Kuiper – projectcoördinator



Opnames bij MAX & Catherine Dubai, een vluchtje waarvan je denkt: lekker, doen we even, een kleine zes uurtjes vliegen. Boeing 777, dus een druk op de knop na de start et voila, de passagiers hebben het meteen nog drukker dan wij met al die films en spelletjes. We hadden op deze vlucht ook Catherine Keijl aan boord en ik had haar bij het instappen al gevraagd of ik tijdens de vlucht even een praatje mocht komen maken, waar ze heel spontaan en positief op reageerde. Ik sprak haar pas kort voor de landing en vroeg haar of ze altijd genoeg onderwerpen voor haar talkshow had. Nou, reageerde ze, eigenlijk wel maar kom maar op, wat heb je voor me? Ik heb haar verteld over Wings of Support, wat we allemaal doen, waarom we zo uniek zijn en hoe leuk het toch zou zijn als wij eventueel in haar programma daar iets over mochten vertellen. Ze toonde zich zeer verrast dat onze stichting bestond en had er nog nooit van gehoord. Ze wilde er beslist meer van weten dus ik heb haar mijn WoS-kaartje gegeven met het webadres en zij beloofde me, om samen met haar productieteam naar de site te gaan en te overleggen of het geschikt zou zijn voor haar talkshow. Bij het uitstappen dankte ze ons voor de fijne vlucht en riep nog over haar schouder: “Je hoort van me hoor!” Wat denk je… vijf dagen later hangt omroep MAX al aan de lijn! Of ik de volgende dag wilde komen voor de opnames! Catherine zelf had al bepaald dat ik zelf moest komen. Gosh, ze had er geen gras over laten groeien! Na overleg met Nathalie Dekkers van Communicatie en nog meer contact met de redactie van MAX ging ik er de volgende dag heen. Spannend hoor, opeens begrijp je niet hoe er toch elke dag weer zoveel mensen ontspannen op tv verschijnen. Ik werd meteen meegenomen naar de make-up, zat naast... handje: “Hallo, ik ben Mark Rutte!” en al keuvelend over het een en ander werden we door de dames van een flinke laag make-up voorzien. Catherine kwam ook nog even langs: “Hallo Lucia, niet gedacht hè, zo kort na onze vlucht!” Ik was de eerste gast, ook dát nog, en werd meegenomen naar de studio waar het publiek al zat. Er stonden vijf van die megagrote camera’s, mensen van de redactie liepen druk heen en weer, en er werd bij mij een microfoontje geplaatst met zo’n kastje op mijn rug. Ondertussen werd ik steeds nerveuzer… dát zijn weer van die momenten dat je denkt: duuhhhh, waarom dóe ik dit, waarom doe ik mezelf dit aan! Ok, we doen alles voor Wings of Support nietwaar, maar het voelde echt aan als het uur U: ik wilde het zó graag goed doen! Alle WoS’ers gaan straks kijken, help! Het begin: het deuntje van het programma galmde door de studio, Catherine deed de inleiding en liep op mij af. Daar sta je dan, alsof je voor het allereerst omroept aan boord, met het hart in je keel. Gelukkig heb ik ondanks mijn nervositeit wel veel kunnen vertellen, heb ik me niet uit het veld laten slaan, moest op een gegeven moment zelfs lachen dat zíj steeds mijn zinnen afmaakte, en toen ze wilde afsluiten was ik plots al m’n nervositeit kwijt en dacht: ja hallo, ík ben nog niet klaar, dus ik heb snel nog wat toegevoegd én kon mooi met het opnoemen van de website afsluiten. Ook het WoS-logo is continu in beeld geweest op de achtergrond. De aflevering werd op 9 november uitgezonden en op bijgevoegde statistiek is duidelijk de piek te zien van hits op onze site na de uitzending. Het is een toename van 30% en allemaal van mensen die onze site nog nooit eerder bezocht hadden. Sinds mei van dit jaar ben ik bij Wings of Support betrokken, en vind het geweldig dat ik Wings of Support voor de eerste keer op tv heb mogen brengen. Zo zie je maar: als er een kans voorbij komt, pak ’m dan! Lucia van Rooijen



Karibu sana, ofwel hartelijk welkom in het Swahili In weeshuis Spirit of Faith in Ruiru, ongeveer drie kwartier rijden vanuit Nairobi, wonen op dit moment 86 kinderen in de leeftijd van twee tot zestien jaar. De eerste contacten met dit huis dateren al van vlak na de oprichting van Wings of Support. Inmiddels zijn voor dit weeshuis vele projecten voltooid en heeft een aantal collega’s er een eigen sponsorkindje. Ook dit jaar gingen weer 25 kinderen uit Spirit of Faith mee op bushcamp. Begin oktober ging ik zelf tijdens de stop in Nairobi kijken in Ruiru. Ik sprak daar met Anne Kiriago, sociaal werkster en directrice van het weeshuis. Ik vroeg haar wat haar motiveert en waar zij zich mee bezig houdt. Anne werkt in S.O.F. omdat zij voor kinderen iets goeds wil doen. Anne wil kinderen weer een doel in hun leven geven. Voor hen het verschil maken tussen een leven vol wanhoop en een goede toekomst. Om dat te bereiken is het heel belangrijk dat de kinderen goed onderwijs krijgen. Het organiseren van scholing voor kinderen uit verschillende leeftijdsgroepen vormt daarom een groot deel van haar werk. Verder is Anne vooral druk met het zoeken naar sponsors en bedrijven binnen Kenia. Een groeiend aantal kinderen heeft inmiddels hun college (middelbare school) afgerond. Voor deze kinderen moet een vervolgopleiding of een stageplaats gezocht worden. Een hele klus in een land waar de economie nou niet bepaald wil meewerken. Aan Spirit of Faith is ook een lagere school verbonden. Daar werken twaalf onderwijzers. Schoolhoofd James Nganga vertelde met trots dat zeventien kinderen van Spirit of Faith dit jaar het toelatingsexamen voor de middelbare school hebben gehaald. De school heeft inmiddels een goede naam en dat trekt ook leerlingen van buiten het weeshuis aan. Op dit moment gaan er zo’n tweehonderd kinderen naar school in Ruiru. Dat is goed nieuws, want daardoor verdient het tehuis ook zelf wat geld. Het zou allemaal nog mooier zijn als er een schoolbus zou komen om kinderen van buiten op te kunnen halen. Dat is een van de uitdagingen voor de toekomst. Meester James Nganga komt zelf ook uit een achterstandsgezin. Nu hij een goede opleiding heeft, wil hij iets terugdoen en anderen op weg helpen. Hij heeft er dan ook voor 100% voor gekozen om in dit weeshuis te werken. Het is mooi om te zien dat er mensen zijn die zich met hart en ziel voor deze kinderen inzetten, ondanks het feit dat zij zelf maar heel weinig verdienen. Spirit of Faith is nog op zoek naar sponsorouders voor zes kinderen die de middelbare school hebben afgemaakt en nu op de wachtlijst staan voor vervolgonderwijs. Als je een van deze leerlingen wilt ondersteunen of je wilt meer informatie over het sponsorprogramma in het algemeen, neem dan contact op met Yvonne Vlugt van de Stichting Weeskinderen Kenia. Haar e-mailadres is: [email protected]. Dit is onafhankelijk van Wings of Support.

Ingeborg van Basten Batenburg


Ook is het mogelijk om Spirit of Faith te bezoeken. Het is wel prettig om van tevoren te laten weten dat je komt. Je kunt mailen naar: Anne Kiriago: [email protected] Telefoon: 00-254-0722-964449 of 0722964449 vanuit Nairobi. Vervoer kan geregeld worden. Soms vraagt S.O.F. hiervoor een kleine bijdrage. Als je iets mee wilt nemen: verzorgingsproducten, handdoeken, dekens, lakens en kinderkleding (vooral voor wat grotere kinderen) en schoeisel zijn meer dan welkom. De kinderen vinden het altijd geweldig als er WoS’ers langskomen!


Een verhaal van een donateur Ik kan het me nog herinneren, Marius den Dulk stond daar met een soort centenbakkie op een stok. Het was op een golftoernooi, pilots only, en een zodanig begeesterd spreker als hij kon ons makkelijk overhalen om zijn idee te steunen. Wings of Support was geboren en wij waren donateurs. Dit is alweer wat jaartjes geleden. Ik heb dus al heel wat WoS-krantjes voorbij zien komen. Van de zomer, ergens boven al dat water op weg naar donker Suriname, deed Wings of Support van zich spreken. Twee dames, Danette Toet en Karen Stuurman, uit galley 8/9 ontvouwden hun plannen. Gedurende deze stop zou het meisjesinternaat in Paramaribo de door Wings of Support gefinancierde renovatie feestelijk afronden. Wij, de crew, waren natuurlijk uitgenodigd. Voor mij een kans om Wings of Support na zoveel jaren weer eens live in actie te zien. Het valt me overigens wel op dat de laatste tijd het vaandel vooral door cabinemensen gedragen wordt. De foto’s van de staat waarin het internaat verkeerde voor de renovatie lieten weinig discussie over of het nodig was. Het pand waarin het internaat is gehuisvest, springt er nu uit als je aan komt lopen. Dat de gammele buurhuizen daaraan meewerken, doet niets af aan de frisheid van het gebouw. Tijdens de feestelijke opening werden we verrast op heerlijke hapjes en veel uitbundig gezongen liederen inclusief een moderne rap waarin de here Jezus wel een duidelijke plaats had. Want de meer dan vijftig meisjes van vijf tot vijftien jaar worden geleid door een non met een ogenschijnlijke leeftijd van alle kinderen bij elkaar. Maar wat een mens, wat een persoonlijkheid en wat een zorg die ze geeft aan deze soms behoeftige meiden. Fantastisch. En als we dan even later weer op de straat staan denk ik, money well paid. Dank je Danette en Karen dat ik hiervan getuige mocht zijn. Gerard Smeets – captain 747 en donateur

Wij zijn altijd op zoek naar mooie foto’s gemaakt van onze projecten. Vooral foto’s van kinderen die wij voor verschillend drukwerk kunnen gebruiken. Heb je zo’n foto van ongeveer 1MB? Mail deze dan naar [email protected] o.v.v. jouw naam en het project.



HSM Steel Structures B.V. sponsort Wings of Support Vanaf de zeventiger jaren bouwt HSM grote zware staalconstructies, zoals delen voor booreilanden, voor zowel de olie- als de gasindustrie. Het werken aan deze staalbouwprojecten is niet zonder gevaar. De juiste kleding, schoenen en helmen zijn een absolute must om het risico op een ongeval zo klein mogelijk te maken. HSM doet de laatste jaren veel aan het veiligheidsbewust maken van haar personeel. Onderdeel van deze actie is de ‘goede doelen spaarpot’. Elke veilige dag levert geld op terwijl elk ongeval tijdens het werk het bedrag vermindert. Uiteindelijk zat er € 16.280,- in de pot, waarvoor dit jaar vijf goede doelen werden uitgekozen die door de medewerkers werden aanbevolen: Starchildren Dagcentrum Symfonie Stichting Pension Maaszicht Wings of Support Stichting Hulp en Nazorg Kinderen slachtoffer kernramp Tsjernobyl Onlangs was de afronding van de ‘WaGE compression and treatment module’, een enorm stalen bouwwerk, dat geproduceerd werd voor Talisman Expro Ltd., en dus tijd voor het uitgeven van de cheques. Elk van de vijf vertegenwoordigers werd gevraagd iets over zijn/haar project te vertellen. In het bijzijn van managers van zowel Talisman/Petrofac als HSM werden de cheques overhandigd.

Wings of Support ontving een cheque van € 3.250,-! HSM en haar medewerkers bedankt en wij wensen jullie een veilig 2007!



Schooluniformen, schoenen en schrijfgerei voor 125 kinderen; het project Kebele in Addis Ababa In Kebele 10/18, een district van Addis Ababa, wonen veel kinderen die een of beide ouders verloren hebben. Vaak zijn deze aan aids overleden. Ze worden opgevangen door de overgebleven ouder of familie. Geld voor scholing is er vaak niet. Als de kinderen een schooluniform hebben, dan mogen ze wel gratis naar school. Namens Wings of Support hebben Danette Toet en ik een aanvraag ingediend voor deze schooluniformen. Het totale budget voor dit project bedroeg 2.400 euro. Op 23 september was het dan eindelijk zover: na bijna tien maanden kon het Kebele-project worden opgeleverd. Vele faxen en telefoongesprekken vanuit Nederland én drie bezoeken aan het project ter plaatse waren nodig om de 125 kinderen naar school te kunnen laten gaan dankzij hun nieuwe uniformen. Als de poort van de school opengaat, zien we dat het het wachten meer dan waard is geweest. Zo’n vijftig kinderen konden aanwezig zijn bij deze feestelijke gebeurtenis. Dit omdat het nog vakantie was én de kinderen thuis geen telefoon hebben. Samen met hun verzorgers en verzorgsters zijn de kinderen die wel aanwezig zijn erg uitgelaten en ontvangen wij een luid applaus en een luid: ‘Thank you Wings of Support’. We zien direct twee spandoeken hangen die speciaal voor ons zijn gemaakt om de KLM én ‘The Wing of Support’ te bedanken. Het Wings of Supportproject heeft ook de aandacht getrokken van de Nederlandse ambassade in Addis Ababa. Namens het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken is Hans Docter, head of Development Cooperation/Deputy Head of Mission, ook gekomen om te kijken wat we namens Wings of Support hebben gedaan. Na de nodige speeches én veel gezang en gedans van de kinderen, lijkt het of de stoutste dromen van de kinderen waarheid worden: ze kunnen straks naar school in splinternieuwe uniformen. Het uitdelen gaat gepaard met nog meer dansen en liedjes. Alle aanwezige kinderen hebben het gloednieuwe schooluniform met bijpassende schoenen snel aangetrokken. Voor ieder kind is er ook een rugzakje met schrijfgerei; deze hebben we gekregen van Sjef Dirckx, bedrijfsarts van de KLM. En, natuurlijk een extra hoogtepunt voor kinderen, is er snoep en limonade meegenomen uit Nederland. Samen met mijn KLM-collega’s die zijn meegekomen naar de uitreiking delen we de limonade en snoep uit. Nu kunnen deze kinderen volop gaan werken aan hun toekomst. Marjan Goedhart – projectcoördinator



Wingsofsupport.org blijft groeien

December staat laag omdat dit artikel in december gemaakt is

Onze website heeft weer een beste groei doorgemaakt dit jaar. Waren er aan het begin van het jaar gemiddeld 5.000 hits op de site, aan het eind van dit jaar zijn dit er rond de 7.000. Dit komt neer op gemiddeld 150 bezoekers per dag. We hebben dit jaar veel toegevoegd op de site. Zo is er per project een fotogalerij en worden er ‘updates’ geplaatst. Maar vooral de techniek achter de schermen is behoorlijk aangepast. Zo zetten tegenwoordig alle projectcoördinatoren hun informatie zelf op de site. Zodat anderen die daar eerder mee bezig waren meer tijd hebben voor andere dingen. Met dank aan alle projectcoördinatoren, die met geduld hieraan meegewerkt en -gedacht hebben. We zijn bezig met een geheel nieuwe structuur en lay-out van de site, om informatie makkelijker vindbaar te maken en wingsofsupport.org meer te laten leven. Kortom, we zijn er druk mee. Maak van wingsofsupport.org uw startpagina. Meer bezoekers maakt de site interessanter voor sponsors en hier hebben de kinderen weer wat aan. Kom dus snel langs en zegt het voort! Als u ideeën of commentaar heeft over de site, dan hoor ik dat graag. Mail naar [email protected] Jeroen van Kempen – webmaster Wings of Support

Gaat u met pensioen? Gaat u verhuizen of uit dienst? Is uw bankrekening veranderd? Zou u zo vriendelijk willen zijn deze informatie door te geven aan ons Hoofd Donateuradministratie Joop Puts? Hartelijk dank voor uw medewerking! Donateuradministratie: [email protected]



Kamperen met Imani Kids In alle vroegte van het weekend van 25 augustus 2006 komen twee bussen aan bij het Imani kinderhuis in Kayole, een van de sloppenwijken van Nairobi. De zon schijnt, alle kinderen staan vrolijk, ongeduldig en afwachtend met tassen in een lange rij. Klaar om op kamp te gaan naar Nakuru. Het kinderhuis telt vierhonderd kinderen maar in verband met de logistiek kunnen er maar honderd kinderen mee in de leeftijdscategorieën 3 tot 5 en 6 tot 9 jaar, en de ouderen van 14 tot 18 jaar, om mee te helpen met de kleintjes. Door griep in het huis horen we op de dag van vertrek echter dat er maar tachtig kinderen mee kunnen. Twee aan twee mogen ze de bussen in. Onderweg naar Nakuru, een rit van drie uur, stoppen we bij de Rift Valley. De vallei is heel groot en telt vele zout- en zoetwatermeren. De kinderen hebben wel gehoord van deze beroemde vallei maar de meesten hebben hem nog nooit gezien. Ze zijn diep onder de indruk. Na een verfrissing gaan we verder naar Nakuru waar de lunch klaarstaat. Hierna naar het kamphuis van de Kenya Wildlife Service aan de rand van het park. Een heel mooi kamphuis wat over het meer en de flamingo’s uitkijkt. De bedden worden verdeeld en ineens blijken er meer kinderen in de bus te zitten dan was gedacht. We tellen er namelijk 112. Er zijn stiekem extra kinderen ingestapt. We lachen hier hartelijk om, herorganiseren de boel een beetje en zijn dan toch in staat om alle kinderen van een slaapplaats te voorzien. We bezoeken nog de twee na grootste krater in de wereld in de buurt van Nakuru en na het diner gaan alle kinderen uitgeput naar bed. De volgende dag is het al vroeg dag, want we gaan op gamedrive. Die nacht zijn er zoveel dieren rond het kamphuis geweest dat de kinderen elkaar verhalen vertellen over de geluiden die ze hebben gehoord. Om 7 uur rijden we het park in. Van tevoren hebben we afgesproken dat we de verschillende soorten dieren tellen per bus om te zien wie de meeste ziet. De kinderen zijn fanatiek en hangen genietend voor de ramen. Al deze beesten kennen ze voornamelijk van plaatjes. De kinderen zijn dolenthousiast als ze flamingo’s zien, rennen er achter aan en zijn zelfs in staat om er een te vangen. Ze bekijken het dier van dichtbij en laten hem dan weer gaan. Tot groot vermaak van de kinderen rijden we een stukje rondom het meer en ineens zit een bus vast. Al lachend worden de kinderen overgeladen in de andere bus, die dan een aantal telt van 112, om naar het kamphuis te worden gebracht voor de lunch. ’s Middags terug naar het park. Er worden wat spelletjes gedaan en we bezoeken nog een waterval en dan is de dag alweer voorbij. In beide bussen is er goed geteld want in totaal hebben we die dag 28 verschillende dieren gezien. Zondagochtend organiseren de oudere kinderen een kleine bijeenkomst. Er wordt gezongen en verteld. Daarna is het tijd voor de spelestafette. Al joelend wordt de strijd gestreden en mag het winnende team voor in de bus. Het is een onvergetelijk weekend geworden voor de 112 kinderen van het Rehabilitatiecentrum voor wees- en straatkinderen Imani in Kenia. Als reactie op wat ze het leukste vonden krijgen we verschillende verhalen te horen. Sommigen zeggen de dieren, anderen weer het kamphuis, weer anderen de busreis. Maar over het geheel is het antwoord: “gewoon het hele kamp en het feit dat we met elkaar op vakantie kunnen”. Wings of Support, namens de kinderen van Imani, heel hartelijk dank voor deze geweldige trip! Helene van der Roest & Paul Rommerts



Virlanie learning centres - Manila Virlanie is een grote organisatie in Manila die al meerdere malen door Wings of Support is geholpen. Een van de bezigheden van de organisatie is het opzetten van verscheidene ‘learning centres’. Deze centra zijn in het leven geroepen om de meest hulpbehoevende kinderen in de wijken Tondo, Estero, Magellan en Payatas te helpen met hun schoolprestaties. Kinderen in Manila krijgen maar vier uur school per dag. Voor de rest van de dag, en voor kinderen die school überhaupt niet kunnen betalen, zijn de centra in het leven geroepen. Op deze manier is er opvang en educatie voor de kinderen, terwijl de ouders de hele dag kunnen werken. De vier centra worden gerund door lokale moeders. Het eerste jaar worden de lokale moeders intensief begeleid en opgeleid door medewerkers van Virlanie, daarna worden ze twee jaar frequent gecontroleerd en geobserveerd. Op dit moment werken ze met verouderde boeken en boeken die alleen in het Engels zijn. Wij zullen nieuwe boeken aanschaffen voor de kinderen en een zogenaamde classroomkit, hierin zitten allerlei hulpmiddelen voor de leraren om de lessen beter en leuker te maken. Ook zullen wij medicijnen aanschaffen, zodat er in elk centrum een EHBO-kastje kan worden ingericht. Om dit kastje ook in de toekomst gevuld te houden, zijn wij bezig met het VU Medisch Centrum om deze medicijnen gedoneerd te krijgen. De medicijnen kunnen we dan meenemen tijdens onze dienstreizen. Romee Rutgers van der Loeff & Paul Rommerts – projectcoördinatoren

Macheo Children’s Home Macheo betekent in het Kiswahili, zonsopgang of dageraad, wat symbolisch vertaald kan worden als nieuw begin. Dit is precies wat Macheo is voor 56 weeskinderen. Macheo zal het thuis worden van deze kinderen, er zal geprobeerd worden om de kinderen zoveel mogelijk op te voeden in een familiesfeer, ze zullen vanuit hier hun nieuwe leven starten. Macheo wordt gerund door Marnix en Maureen, een jong Nederlands stel, die voor een aantal jaar naar Kenia zijn gegaan om de kinderen daar te helpen aan een betere toekomst. Zij hebben voor Kenia gekozen, omdat het hun erg aanspreekt en omdat er 1,7 miljoen weeskinderen zijn die hulp nodig hebben. Zij zijn begonnen bij Spirit of Faith, na een tijdje merkten ze dat ze hier hun ei niet kwijt konden en kwamen ze tot de conclusie dat het beginnen van een eigen weeshuis voor hen de beste optie was. Na grondig onderzoek zijn ze in Thika terechtgekomen, zo’n anderhalf uur rijden van Nairobi. Dit was voor hen de beste plek om een weeshuis te beginnen. Na het opstellen van de plannen was de volgende stap om geld in te zamelen om hun droom te realiseren. Ze zijn toen teruggegaan naar Nederland om daar overal aan te kloppen, met groot succes. Meerdere organisaties vonden hun ideeën goed en zijn tot sponsoring overgegaan. Zo ook Wings of Support, wij helpen hen met het bouwen van de toiletblokken. Het project is in volle gang, ze zijn druk bezig met de bouw van de slaapzalen, keuken etc. De biogasinstallatie voor de toiletten is gebouwd, nu nog de toiletten zelf. Dit zal zo spoedig mogelijk gebeuren. Het is de bedoeling dat Marnix en Maureen nog een aantal jaren in Kenia blijven. Zodra het weeshuis goed loopt en er geschikte personen zijn die het kunnen overnemen, zullen zij terugkeren naar Nederland. Op het moment werken zij samen met Simon Wachieni, een social worker die het waarschijnlijk na een tijdje kan overnemen. Paul Rommerts – projectcoördinator



Parakrama Boys Home Eind oktober 2006 zal het project Parakrama Boys Home helemaal zijn afgerond. We zijn begonnen met het aanschaffen van een gascooker voor de keuken. Hiermee wordt het koken voor de kinderen een stuk gemakkelijker gemaakt. Het hoofdproject was om het dak helemaal te herstellen. Het was een dak van 51 jaar oud en dit moest hoognodig worden vervangen. Een behoorlijke klus. Dankzij jullie steun kon Wings of Support weer een handje helpen. De lekkages waren dramatisch en we besloten dus om het hele gebouw maar eens goed onder handen te nemen. Alles werd eraf gesloopt. De oude dakpannen die nog in goede staat waren werden weer hergebruikt. Zonde natuurlijk om dat niet te doen. De hele constructie werd professioneel aangepakt. Een lokale aannemer verving alle oude dakgoten, de afwatering liep weer goed. Ze zijn er lang mee bezig geweest omdat de bouw tijdens de regenperiode plaatsvond. Wat hieraan wel goed was, was dat er direct getest kon worden of alles helemaal waterdicht was! Er is nog een klein bedrag over en hiermee zullen ze de boel nog gaan schilderen zodat het tehuis een frisse kleur krijgt. Wij kijken terug op een hele fijne samenwerking met de leiding van het jongenshuis en zien er naar uit in de toekomst meerdere projecten te kunnen gaan realiseren. Nathali Pas – projectcoördinator

Rectificatie Op 12 mei 2006 werden de Golfmannen.nl uitgeroepen tot de eerste supersupporters van Wings of Support. Zij hebben ons toen de (op dat moment) grootste donatie in de Wings of Supportgeschiedenis gedaan, bijna € 14.000,-! In de vorige WosWijs stond ten onrechte dat Jan Meurer de eerste supersupporter zou zijn, hij was dus de tweede! Golfmannen en Jan: superbedankt!



De magie van een kinderlach Afgelopen zomer ben ik afgereisd naar Entebbe. Een relatief nieuwe KLM-bestemming voor ons en een plek waar ik nog nooit eerder was geweest. Als je de naam Uganda hoort denk je vast aan Idi Amin en verder… Geen idee! Meer wist ik namelijk ook niet. Daarom heb ik me door de Wings of Support-collega’s laten informeren en ben ik op bezoek gegaan bij twee projecten. Jospeh Lubega Home Dit is een opvanghuis van de lokale Jospeh Lubega. Het is een tehuis waar Jospeh circa veertig kinderen onder zijn hoede heeft. Het zijn voornamelijk jongens. Het tehuis is zo’n 20 tot 25 minuten rijden vanaf het Sheraton crewhotel in Kampala en, zoals de Wings of Support-website aangeeft, is het geen duidelijk adres. Maar Jospeh is regelmatig in de stad en ik besloot met hem in het hotel af te spreken. Daarna zijn we samen per taxi naar het opvanghuis gegaan. De buitenkant laat een prima onderhouden huis zien, maar zodra je binnenstapt wordt het je duidelijk dat ze daar met het minimale leven. Zo trof je in de slaapkamers niks meer aan dan een paar oude matrassen. Daarom een bewonderenswaardig initiatief van Wings of Support om Joseph te helpen met de aanschaf van bedden, matrassen en dekens. Het kwam ook goed uit dat ik met de leenkoffers van Wings of Support wat gedoneerde spullen zoals spijkerbroeken, kleding, schrijfgerij, bloknoten en snoepgoed kwam brengen. Tijdens mijn bezoek waren er ongeveer vijftien kinderen thuis. Met deze giften hebben we niet alleen Joseph, maar ook de kinderen blij kunnen maken. Ik werd overrompeld met dankbare glimlachen! Er zijn gelukkig ook andere KLM-collega’s die spontaan binnenvallen bij Jospeh. Dit wordt enorm op prijs gesteld. Wat in mijn ogen dit tehuis zo bijzonder maakt, is dat Jospeh de zorg voor al deze kinderen op zich genomen heeft, ondanks zijn bescheiden salaris. Zijn doel is namelijk om de kinderen een toekomst te geven door ze naar school te sturen. Noah’s Ark De tweede locatie die ik bezocht heb is Noah’s Ark. Een collega van KLM Ticket Office was er eerder geweest en wist me warm te maken om er een kijkje te nemen. Hij had op zijn eigen afdeling luiers ingezameld en ik had hem beloofd deze persoonlijk af te geven. Zo gezegd, zo gedaan. Bij Noah’s Ark werd ik ontvangen door Piet en Pita, een Nederlands echtpaar dat al een paar jaar in Uganda woont en inmiddels de zorg voor meer dan vijftig kinderen op zich genomen heeft. Ik heb van Piet een rondleiding gekregen en werd aan meerdere kinderen voorgesteld. Ieder kind heeft een eigen verhaal, helaas zijn dat vaak hartverscheurende feiten. Maar de warmte die ze daar krijgen biedt weer perspectief. Daarom vond ik het zo leuk dat ik ook de kleine Irene heb ontmoet. Kort voor mijn vertrek van Noah’s Ark richting het hotel heb ik van haar een foto genomen. Haar magische kinderlach zette eigenlijk de toon zoals ik dat gevoeld heb. Een lach die zorgeloosheid uitstraalt, een lach die aangeeft hoe ‘thuis’ deze kleine Irene zich voelt, een lach die je bij ieder kind zou moeten zien. En juist daarom moedig ik collega’s nog steeds aan om dergelijke tehuizen te blijven bezoeken en te steunen! Robin de Geus – vrijwilliger



Iedere WosWijs willen wij graag een vrijwilliger van Wings of Support voorstellen.

Dit keer is het Annet Landweer. Wat doe je bij KLM en sinds wanneer? Sinds 1 februari 2003 ben ik in dienst bij de KLM als eenbander. Het was een spannend begin, een nieuwe baan, nieuwe collega’s en de wereld aan je voeten! Hoe ben je bekend geraakt met Wings of Support? Tijdens mijn eerste jaar bij de KLM kwam ik regelmatig foldertjes en andere berichten tegen van Wings of Support. Toen ik een vast contract kreeg, ben ik direct donateur geworden. Via de informatie op het KLM intranet ‘Cabinet’ ben ik toen spullen gaan meenemen en gaan kijken bij projecten. Ongeveer een jaar geleden vertelde Danette Toet dat ze actief betrokken was bij de stichting en heeft mij er ook enthousiast voor gemaakt. Ik wilde graag meer doen voor Wings of Support en had de behoefte naast het vliegen mijn vrije tijd op een nuttige manier te besteden. Nadat ik een vergadering had bezocht ben ik in een snel tempo betrokken geraakt bij de stichting. Je bent nog niet zo lang bij Wings of Support, en je hebt gekozen voor de functie van plaatsvervangend secretaris. Had je niet liever een project begeleid in bijvoorbeeld Afrika? Toen ik voor het eerst bij een vergadering kwam was dat met het idee om iets op de route te gaan doen. Maar het liep al snel anders. De opleiding tot projectcoördinator zat even vol en er werd aangegeven dat er behoefte was aan mensen die ook andere dingen wilden doen. Toen ben ik assistent van Romee Rutgers van der Loeff geworden en dat is toen overgegaan in plaatsvervangend secretaris. Het leuke van deze functie is dat je beide kanten van de organisatie ziet. Naast meewerken in de organisatie op de ‘grond’ kun je op de route natuurlijk nog steeds projec-


ten bezoeken en gevoel houden met het uiteindelijke doel van onze organisatie. Waarom leek het jou leuk om je bezig te houden met onze CBF-aanvraag? Wat is je achtergrond? Tijdens mijn studie Facilitaire Dienstverlening heb ik mij gedurende stages en een afstudeerproject voornamelijk beziggehouden met kwaliteit van dienstverlening. Certificeren is daar een onderdeel van. CBF staat voor Centraal Bureau Fondsenwerving en zij voeren een keurmerk voor goede doelen. Als je als organisatie daarvoor in aanmerking wilt komen zal je je werkwijzen en processen in kaart moeten brengen. Sinds ik vlieg heb ik niet meer zoveel met mijn studie gedaan. Dat vond ik erg jammer, maar op deze manier kan ik er toch nog gebruik van maken en dat is echt superleuk! Waarom is volgens jou het CBF-keurmerk belangrijk voor Wings of Support? CBF is in Nederland het enige keurmerk voor goede doelen. Voor bijvoorbeeld bedrijven en sponsors de enige manier om ‘snel’ te zien of een organisatie betrouwbaar is. Daarnaast dwingt het Wings of Support om als organisatie te professionaliseren. In de loop der jaren is de stichting flink gegroeid. Het is goed om alle processen te bekijken en door te nemen, zijn we goed bezig of kan het misschien beter? Wings of Support beschikt over een bescheiden budget. Stel dat je een paar miljoen mocht uitgeven, waar zou jij je prioriteit neerleggen? Onderwijs. Kinderen hebben de toekomst! Door ervoor te zorgen dat kinderen onderwijs krijgen hebben ze kans op een goede toekomst.


WosWijs, nummer 4, 2006

Recommend Documents