WosWijs, nummer 2, 2007

WosWijs, nummer 2, 2007 WosWijs verschijnt 4 keer per jaar Oplage: 2.400

Erevoorzitter: Marius den Dulk Website: WWW.WINGSOFSUPPORT.ORG

Druk: Sodexo Altys Document Center i.o.v. SPL/LE Lay-out: Herma Flipsen Foto voorkant: Marleen Hartkamp

E-mail: [email protected]

Redactie: Menno de Kuyer, hoofdredacteur Danette Toet, coredacteur Marleen Hartkamp, coredacteur

Postadres: WoS SPL/NK Postbus 7700 1117 ZL Schiphol

Medewerkers: Caroline Alders, Paula van de Beek, Maartje Blijleven, Anneloes Broekhoven, Inske den Dulk, Joost den Dulk, Dennis van Es, Carmen Frederiks, Marjan Goedhart, Pauline Gombault, Jan Willen Goudriaan, Yvonne de Graaf, Mark van der Grijp, Marleen Hartkamp, Aria den Hartog, Mylène van Heuven, Frank Hop, Wessel Jannenga, Suzanne Jansen, Dimitri Joannides, Erik Julian Labrana, Stef van de Kemp, Jeroen van Kempen, José Keunen, Sonja Kleefstra, Menno Kroon, Carmen Kruithof, Anita Kuiper, Hubert Maynard, Mireille Meyers, Joost Meurs, Marije Mol, Jo Nieuwenhuizen, Nathali Pas, René van der Ploeg, Ernst Rensink, Joop Puts, Paul Santman, Mirjam Slierendrecht, Petra Snel, Marianne Snelleman, Maaike Steijger, Karen Stuurman, Esther van Sunten, Elisabeth Tiesinga, Anouk Vlamings, Bart van de Ven, Cindy Vet, Astrid Vink, Henk Vugteveen, Ron van Wagtendonk, Marianne Warmoltz, Yvonne Weltzen, Eunice Zandvliet.

Rekeningnummmer: 8127072 te Leiden KvK Gooi- en Eemland: 32071562 Commissie van Aanbeveling: Mr. C. van Woudenberg Prof. dr. B. Smalhout Floortje Dessing Ambassadeur: Michiel Borstlap Partner: ICCO (www.icco.nl)

Bestuur: Aart Dil - voorzitter Romee Rutgers van der Loeff - secretaris Annet Landweer - plv. secretaris Eugène van Halder - penningmeester Patrick van Oudgaarden - plv. penningmeester Robin Ruijter - BL projecten Paul Rommerts - BL projecten Nathalie Dekkers - BL communicatie Danette Toet - plv. BL communicatie

Wings of Support dankt de volgende sponsors: Vlieg Hypotheken KLM Vliegdienst KLM Inflight services KLM Architecture & Information Services KLM Nairobi Alfa Registeraccountants Renaissance internet technologies Capelle Makelaars Dorint Sofitel Amsterdam Airport Berkelstede notarissen Friedberg Oudendijk Advocaten

2 woswijs nr. 2 2007

De Golfmannen.nl Docspro B.V. Sodexho food & management services Fortis Cityzapper Comport B.V. Rotary Aalsmeer, Mijdrecht en Uithoorn Synstar Volantes ZonMw Zwemvereniging Alphense Watervrienden

www.wingsofsupport.org

Voorwoord Wings of Support is benaderd door Irene Kruizinga, die studeert aan de Hogeschool Toeristisch Management Amsterdam, of zij haar afstudeerscriptie over onze stichting zou mogen schrijven. Het bestuur heeft gelijk volmondig ja gezegd, omdat het ook wel benieuwd is of Wings of Support nog voldoet aan de wensen door de ogen van de donateurs. Het onderzoek gaat zich dan ook richten op de tevredenheid van de donateurs. Toen de stichting bijna negen jaar geleden begon – met enkele medewerkers en een honderdtal leden – was het contact natuurlijk veel directer dan nu, met zestig medewerkers en ruim 2.500 donateurs en vele sponsors. Ook wordt gekeken hoe de stichting communiceert naar haar achterban. De WosWijs is hierbij natuurlijk een belangrijk medium. Nu wordt het blad altijd nog zwart-wit afgedrukt, om de kosten voor onze sponsors zo laag mogelijk te houden. Voordat de uitslag van het onderzoek bekend is, zijn wij als redactie al gaan informeren of het mogelijk is om de WosWijs in het vervolg in kleur te laten uitkomen. Foto’s kunnen wij nu vaak niet gebruiken, omdat het afbeeldingen zijn van donkere kindjes in schaars verlichte klaslokalen. Met kleurenfoto’s geeft dit veel minder problemen en het ziet er levendiger uit. Als onze sponsoren akkoord gaan, dan misschien de volgende keer de WosWijs in kleur. Menno de Kuyer

Van de voorzitter Voor u ligt de WosWijs van juli. Deze is gratis gedrukt en verstuurd op kosten van KLM Flight Operations. Dit vind ik belangrijk te vermelden, want bij Wings of Support willen we dat zoveel mogelijk van het geschonken geld naar de kinderen gaat. Ik ben bijzonder tevreden dat we zulke uitstekende partners hebben. Naast de sponsors die de kinderen steunen met donaties zijn er velen die ons hun diensten aanbieden. Te noemen zijn onder andere onze notarissen van Berkelstede, die kosteloos de aktes leveren van donateurs, de leverancier van het CRM-systeem Salesforce, ook helemaal gratis. Océ, die onze nieuwe folders heeft geleverd. Renaissance, die ons een onbeperkte internet hosting-mogelijkheid biedt, Dorint Sofitel Schiphol, waar we bijna elke maand weer vergaderen en natuurlijk Alpha registeraccountants, die ons al jaren kosteloos helpt met de jaarrekening. En dan kan ik melden dat we waarschijnlijk een partner hebben gevonden die Wings of Support gaat helpen aan een online boekhoudsysteem! Houdt u de website de komende maanden in de gaten. Een van de sponsors wil ik in deze WosWijs graag onder uw aandacht brengen, dat zijn de Golfmannen. Verderop in het blad leest u wat zij dit jaar weer bereikt hebben. Wij waarderen het zeer dat ook onze partners zich zo inzetten voor de kinderen die Wings of Support ondersteunt. Ieder op zijn eigen manier en vanuit zijn eigen kracht en expertise. Onder andere dankzij de goede samenwerking met deze partners is Wings of Support vandaag wat zij is! Geniet van deze WosWijs, Aart Dil

Wij zijn altijd op zoek naar mooie foto’s van kinderen voor bijvoorbeeld de voorkant van de WosWijs maar ook voor ander drukwerk. Heb jij leuke foto’s gemaakt van Wings of Support-projecten? Stuur ze dan o.v.v. jouw naam, projectnaam en datum naar [email protected]. Foto’s dienen minimaal 1 MB te zijn.



24 uurs stop Nairobi Op 1 mei had ik een NBO in mijn rooster staan en van mijn moeder kreeg ik een tas met kinderkleding en -schoenen mee om aan een weeshuis te geven. Mijn collega bleek ook plannen gemaakt te hebben om spullen te brengen. Zij had van tevoren via e-mail contact gehad met Maureen van Macheo’s Childrens Home. Samen met nog twee andere stewardessen zijn we daar naartoe gegaan. ’s Ochtends om 9 uur werden we opgehaald en heeft Maureen ons tijdens de autoreis het een en ander verteld over Macheo. Twee jaar geleden zijn Maureen en Marnix naar Thika gegaan om daar Macheo op te zetten. Momenteel wonen er 27 kinderen. Doel is om uiteindelijk 60 weeskinderen te huisvesten. Veel van de kinderen die er wonen hebben nog wel familie, maar geen ouders. De familie is echter niet in staat voor hen te zorgen. Op weg naar Macheo stopten we bij het Children Rescue Centre om daar een fotoboek van Bushcamp te overhandigen. Bij het bezoek aan Macheo viel het mij op hoe professioneel het geheel is opgezet. Over alles is nagedacht. Het is de bedoeling dat het huis zoveel mogelijk in eigen behoeften gaat voorzien. Zo worden er honden gefokt voor de verkoop, konijnen voor het vlees, en lopen er geiten rond voor de melk. Er is een enorme moestuin naast het gebouwencomplex. Vrijwilligers die interesse hebben om in Macheo te werken worden goed voorgelicht, ook over de minder leuke kanten van het leven in Afrika. Maureen heeft ons ook meegenomen naar een sloppenwijk waar mede door WoS een school is opgeknapt en gebouwd. Kinderen die naar school gaan krijgen daar een maaltijd en dat is een motivatie om te gaan. Momenteel verzorgen zij 120 maaltijden per dag. Doel is het project van hun voorgangers voort te zetten die 600 maaltijden verzorgden. Wat mij naast de vreselijke armoede erg geraakt heeft is dat hulp niet zinloos is. Al lijkt het soms een druppel op een gloeiende plaat, het maakt toch verschil. Herbert van der Vlugt

Nogmaals Nairobi Ook ik zat op deze vlucht naar Nairobi. Helemaal uitgelaten dat ik mijn adoptiezoon Hesbon weer zou zien, en zijn ‘moeder’ Becky. Al acht jaar ben ik betrokken bij Seeds in His Garden. Het was augustus 1999 toen ik Becky, haar hoofd helemaal in verband, ontmoette op een vlucht naar San Francisco. Zij moest terug voor ‘surgery’, na een ongeluk tijdens een safari met haar adoptiekinderen. Net een jaar daarvoor had zij haar luxe leven opgegeven voor een nieuwe start: moeder van ongeveer 25 weeskinderen in Nairobi. Meteen heb ik de daad bij het woord gevoegd en ben ik vrijwilligerswerk gaan doen in Seeds in His Garden. Ik werd al snel ‘verliefd’ op de toen 8-jarige Hesbon en besloot zijn full sponsor te worden. Meteen heb ik ook contact gelegd met WoS. Al snel kwam toenmalig voorzitter Alex Hoedemaker



kijken en een donatie van 10.000 gulden was een feit, voor schoolbanken en stoelen. Ik was erg trots dat ik dit voor elkaar had in zo’n korte tijd. Daarna zijn de Bushcamps begonnen en hebben vele kinderen mogen genieten van een paar dagen vakantie in de natuur. Collega Jo Nieuwenhuizen had deze reis fotoboeken bij zich van het afgelopen Bushcamp om cadeau te geven aan alle tehuizen. Een superherinnering en de kids vonden het geweldig om zichzelf overal op de foto’s te zien. Met mijn adoptiezoon Hesbon gaat het zeer goed. Hij is bijna klaar met zijn highschool, dat hij via een Amerikaans homescholing program volgt. Dan wil hij graag gaan studeren voor piloot. Nu nog een sponsor vinden die dat kan vergoeden... KLM misschien? Die hebben toch een tekort aan piloten de komende negen jaren? Ik vind het fantastisch dat we met zijn allen al zo lang contact hebben met SIHG! Yvette van de IJssel

Fotoboeken Bushcamp Na vorig jaar oktober voor het eerst mee op Bushcamp te zijn geweest, wilde ik de kinderen een blijvende herinnering aan deze geweldige vakantie geven. Tijdens het gezichtschilderen op het kamp werd ik met m’n neus op de feiten gedrukt dat vele kinderen zichzelf zelden in de spiegel zien, laat staan foto’s van zichzelf hebben. Met verzamelde foto’s van de vrijwilligers heb ik van alle vier de kampen een mooi fotoboek gemaakt zodat de kinderen nu iedere dag kunnen nagenieten. Ik was blij verrast toen ik erachter kwam dat ik samen met projectcoördinator Yvonne de Graaf naar Kenia af zou reizen. Toevallig moest Yvonne ook bij ’t community centre CWWC langs om nog een aantal dingen met het tehuis te bespreken. Na een geweldig onthaal bij de poort door de kinderen, liet de leiding ons zien hoe ver ze, met de door WoS aangeleverde tweedehands naaimachines, waren met het maken van de vijfhonderd uniformpjes. Door dit project zullen vele kinderen uit de buurt de kans hebben om naar school te gaan; in Kenia is scholing gratis maar zonder uniform kom je er niet in! Na de zakelijke bespreking, dansen met de kinderen en het afgeven van het fotoboek zijn we afgereisd naar het tehuis Spirit of Faith. Geweldig om vele kinderen die ik tijdens Bushcamp had leren kennen weer te zien. Als bijen op honing doken de kinderen op de fotoboeken en werd er veel gewezen en gelachen om de foto’s. Veel te snel moesten we de kinderen weer verlaten. Ik hoop veel van deze lieve kinderen weer op het volgende Bushcamp in mijn armen te mogen sluiten. Jo Nieuwenhuizen – Sponsor Commissie



Nganga, sprookjes bestaan nog Dit keer geen verhaal over een project, maar over een autistische jongen in Kenia. In 2001 organiseerde Wings of Support het eerste Bushcamp, een kamp van vier dagen met twintig weeskinderen van het weeshuis Seeds in His Garden uit Nairobi. Een van de kinderen was Nganga, een 13-jarige autistische jongen die opging in zijn eigen wereldje en zich alle dagen vermaakte met een verrekijker van Marius. De andere kinderen gingen heel goed met hem om en Becky, de moeder van het weeshuis, vertelde dat hij door de politie was gevonden op straat toen hij een jaar of tien was. Het enige dat ze uit hem konden krijgen was dat hij Nganga heette. Bij Becky vond hij een liefdevolle opvang. In de volgende jaren ging het steeds beter met hem en ieder jaar op Bushcamp was Nganga er weer bij. Bij alle vrijwilligers nam hij een bijzonder plekje in hun hart in, omdat hij zo speciaal was. Becky heeft nog een stukje land iets buiten Nairobi en daar lopen geiten op. Nganga bleek een geweldige geitenhoeder, en deed dit met totale overgave. Vorig jaar zag een jongen Nganga de geiten hoeden en meende hem te herkennen als zijn neef, die tien jaar geleden ineens was verdwenen. Deze jongen nam contact op met Becky en vertelde dat zijn oom zijn zoon Nganga was kwijtgeraakt en overal had gezocht, maar hem nooit had gevonden. Becky kon dit verhaal haast niet geloven, maar vroeg de vader bij haar te komen en Nganga te ontmoeten. De vader kwam met foto’s van de kleine Nganga en Becky herkende op een van de foto’s de kleertjes waarmee Nganga bij haar was gekomen en zag meteen dat vader en zoon sprekend op elkaar lijken. Het moment van ontmoeten was heel ontroerend. De vader sloot huilend zijn verloren gewaande zoon in de armen en Nganga liet het maar over zich heen komen, hoewel hij goed voelde dat deze persoon heel bijzonder voor hem moest zijn. Tien jaar lang had de man naar zijn zoon Nganga gezocht. Alle politieposten was hij langs geweest, niemand wist waar het jochie was. Helaas is zijn moeder twee jaar geleden overleden. Tien jaar geleden had zij Nganga meegenomen naar een kerkdienst. Na de dienst was zij hem kwijtgeraakt in het gedrang bij de uitgang. Nganga moet toen in paniek zijn geraakt en is uiteindelijk dagen later en dertig kilometer van de kerk door mensen opgevangen en afgeleverd bij het weeshuis. Nu woont Nganga weer bij zijn vader in zijn dorpje en volgens de mensen die wij spraken is hij erg gelukkig. Marius en Inske den Dulk

Ook donateur worden? In het KLM-bemanningencentrum of in het Martinair-gebouw liggen folders met daarin een inschrijfformulier. Vul het in en deponeer het in de daarvoor bestemde bakken. Je kunt je ook opgeven via de website, wel moet je dan het formulier printen, opsturen of weer in de bakken deponeren. Namens de kinderen, bedankt!



Ubuntu in Kaapstad Via Wings of Support-collega Elisabeth Tiesinga kwam ik aan het adres van Cobi de Bonte, een Nederlandse vrouw die al haar tijd steekt in het verbeteren van het leven van de mensen in de township Barcelona, vlakbij Kaapstad. In 2006 ben ik bij haar langsgegaan. Door eerdere bezoeken van WoS had ik de townships in Zuid-Afrika al eens gezien. De meeste projecten zijn in het Mandela-huisjesgedeelte van een township, maar nu reden we echt het nog armere en, zo wordt gezegd, het veel gevaarlijkere golfplaten hutjesgedeelte in. Veel blanken durven hier niet te komen, maar Cobi moet wel, zegt zij, want hier is gewoon heel veel hulp nodig. Al vanaf 2003 is Cobi bezig in Zuid-Afrika en vanaf 2006 is zij met haar eigen stichting Ubuntu begonnen. Ubuntu is een kleinschalig opgezette stichting, met als motto ‘empowering families’. Zij proberen gezinnen te helpen met het opvoeden van hun kinderen. Zij gaan op huisbezoek en hebben veel activiteiten voor de kinderen ontplooid. Zo is er een ontbijtclub, voor kinderen die zonder ontbijt naar school moeten, een dramaclub, een gospelkoor, een voetbalclub en een teenagerclub. Naast deze activiteiten zijn er bijeenkomsten met ouders en geïnteresseerden uit de township. Wings of Support besloot na een stemronde het volgende voor Ubuntu te financieren: een sociaal werker voor een dag per week gedurende een half jaar, een container met ingebouwd raam voor meer ruimte, een printer, drie mega alarmklokken met sirene (deze wilden de mensen uit de township zelf graag hebben, zodat iedereen op tijd op zijn werk en school komt). Ook een stellingkast werd aangeschaft en van geld dat eventueel over was konden voetbalschoenen gekocht worden. Omdat het een drukke tijd was voor Cobi, met het draaiende houden van Ubuntu, het aanschaffen van alle spullen en het opzetten van een klein schooltje in Barcelona, duurde het even voordat dit project kon worden afgesloten. Sommige dingen zijn tijdens het aanschaffen veranderd: de sociaal werker beviel uiteindelijk niet goed en Cobi is met hem gestopt, de sirene kon technisch gezien helaas niet aangelegd worden, de container viel iets duurder uit, de stellingkast kreeg Cobi gratis toen ze vertelde waar hij voor was en geld dat over was is naast voetbalschoenen ook aan schoolmateriaal en uniformkosten uitgegeven. Alle wijzigingen zijn in goed overleg gemaakt en bij mijn laatste bezoek aan Barcelona heb ik foto’s gemaakt en alle bonnen meegenomen. Dit project is dus afgesloten, maar we houden contact met Cobi over wat we verder voor Ubuntu kunnen doen! Carmen Frederiks – projectcoördinator



City of Joy, Cancún Mexico Ik speelde al langer met het idee ergens vrijwilligerswerk te gaan doen en mijn vakantie dit jaar leek het uitgelezen moment. Alle Wings of Support-projecten in Mexico heb ik aangeschreven en alleen City of Joy reageerde; deze moest het dus gaan worden. Op 17 april ben ik vertrokken en in totaal was ik een maand ter plaatse. City of Joy is een soort compound net buiten Cancún met een toegangspoort met portier en daarachter vijf goed onderhouden witte gebouwen. Na een rondleiding mocht ik zelf weten waar ik zou gaan helpen. Zo kwam ik ’s morgens terecht in de keuken van een soort bejaardenhuis. Bloedheet met constant drie pannen op het vuur. Veel afgewassen, meegeholpen met de lunch voorbereiden en uitserveren en tussendoor met de oudjes gekletst. Deze klus was niet de leukste maar wel de meest nuttige. Hoe doet de keukendame dat in godsnaam normaal in haar eentje, dertig bewoners, acht nonnen en tien medewerkers, driemaal daags het eten verzorgen en alle bijkomende werkzaamheden. Na de lunch kwam haar twaalfjarige dochter na school helpen, alle dagen behalve woensdag en in het weekend. In het vrouwenhuis zaten op dat moment tien vrouwen en ongeveer tien kinderen. Het verloop hier is groot. Hier verblijven moeders met kinderen na huiselijk geweld, tienermoeders, ongewenst zwangere meiden, probleemjongeren etc. Voor de dames absoluut geen privacy en rust. Volwassenen en kinderen slapen bij elkaar in een grote slaapzaal. We hebben vaak gewoon gezellig gekletst en ik heb nog een aantal keren een Engels lesje op poten gezet. Ik werd elke dag weer hartelijk ontvangen. Op zaterdag werkte ik voor Cobija y pan. Dit is de plaats waar dagelijks allerlei giften binnenkomen, food en non-food. De etenswaren werden eerst over de keukens van de verschillende huizen in City of Joy verdeeld. Daarna volgde de verkoop aan mensen van buiten. Vaak waren het overrijpe producten of producten aan de datum die goedkoper weggingen. Elke zaterdagmorgen was ook de hal met non-food producten open voor het publiek van buiten. Soms werden vooral de kinderen in het buitengebied met speelgoed in het zonnetje gezet, daarna bakten we dan voor iedereen een hamburger en zo was het feest compleet. Voor mij persoonlijk was het de leukste klus om hierbij te helpen. Mijn man is gezellig ook een paar dagen langs geweest en heeft zich vooral ingezet om de non-food afdeling op orde te brengen. Het was niet mogelijk voor mij om in City of Joy te slapen. Met veel moeite heb ik een redelijk betaalbaar kamertje gehuurd in een prima hostel downtown Cancún. Op loopafstand van het busstation, zo’n 45 minuten bussen van City of Joy. Al met al een hele ervaring en met af en toe een ingebouwd dagje strand goed vol te houden. Helma Mol – stewardess KLM



Riversand School Johannesburg Yes! Een vijfdaagse Johannesburg aangevraagd en gekregen! Puur en alleen aangevraagd om mee te helpen met een project van Wings of Support. Op 16 april om 08.00 uur werden we opgehaald door de zoon van Milly. Een bijzonder aardige jongeman die ons tijdens de rit richting de Riversand School over de moeilijkheden en problemen van het land vertelde. Niet alleen KLM maar ook een drietal medewerkers van Lufthansa wilden graag die dag als vrijwilliger fungeren om te koken voor 750 schoolkinderen. De kinderen komen uit de omringende townships en krijgen twee tot drie keer per week een groentemaaltijd omdat hun ouders dit zelf niet kunnen betalen. Na een kleine 45 minuten rijden werden we met open armen ontvangen door Milly zelf. En voor we het wisten kregen we een schort met onze naam erop, een haarnetje, plastic handschoenen en ieder een eigen taak. Maar eerst twee keer goed je handen wassen, want hygiëne is het belangrijkste wat er is in de keuken van Milly. Je kon goed merken dat de organisatie op en top was want de taken werden allemaal perfect uitgevoerd. Stress! We hadden nog maar twintig minuten voordat er 750 kinderen pauze hadden en dus tijd hadden om te gaan eten. Mijn taak was om bij de kinderen een vinkje op hun arm te zetten zodat we konden zien dat ze al eten hadden gehad en niet zomaar voor de tweede keer konden komen. Maar o jee, die slinger van 750 kids hield niet op en dan ook nog een oogje houden op de voorkruipers en nog dikke knuffels uitdelen. Maar van al die aandoenlijke koppies wil je er ook echt geen eentje missen. Nadat ze bij mij waren geweest moesten ze een voor een hun handjes wassen in een teil en stond er iemand klaar met een handdoek. Rennend richting de keuken werd een goede maaltijd op hun vrolijk gekleurde bordjes geschept en als afsluiter kregen ze een banaan of een lekker chocolade schuimpje. Het schoolplein was bedolven onder de kinderen die heerlijk aan het eten waren, gekleurde lege bordjes, bananenschillen en vooral veel vrolijkheid. Binnen vijftien minuten was het weer muisstil op het plein, de lessen waren weer begonnen en voor ons was het tijd om de boel op te ruimen en het eten voor de volgende dag voor te bereiden. 750 borden, messen, vorken, lepels en pannen van meters hoog. Alles moest worden schoongemaakt. Ze waren o zo blij met zoveel vrijwilligers want het spreekwoord ‘vele handen maken licht werk’ is hier toch absoluut waar! Het was een fantastische dag die gepaard ging met een voldaan gevoel en reden genoeg om de volgende dag terug te komen om weer onze handen uit de mouwen te steken. Anne-Marijn Bruinsma – stewardess KLM



Dance For All in Kaapstad Dance for All is een stichting die we al langer steunen, ze proberen de kinderen in de townships van Kaapstad te bereiken en te helpen door middel van dans. Dit met veel succes, meerdere leerlingen van DFA hebben nu een baan in de dansindustrie en zo zorgen ze ervoor dat meer dan 500 kinderen een plek hebben om naartoe te gaan na school. Begin dit jaar hebben we besloten Dance for All te helpen met de bouw van twee dansstudio’s. De criminaliteit in Kaapstad neemt de laatste tijd erg toe, waardoor het voor de kinderen op bepaalde plekken niet meer veilig was om les te krijgen. Nu heeft DFA een nieuwe locatie, waar ze hun kantoor hebben en drie nieuwe dansstudio’s. De kinderen hebben nu eindelijk een veilige plek om les te krijgen en een plek waar ze niet afhankelijk zijn van tijden wanneer ze mogen oefenen. 30 mei was de officiële opening. De nieuwe locatie is door Aartsbisschop Tutu geopend. Paul Rommerts – projectcoördinator

Wos-bosdag 2007 Op 2 juni hadden we de jaarlijkse WoS-dag. We komen dan met alle WoS-medewerkers bij elkaar om eens ontspannen te praten over alles wat er speelt bij Wings of Support en elkaar beter te leren kennen, want er zijn altijd nieuwe mensen bij! ‘Iedereen bij elkaar’ is echter nog nooit gelukt, met zoveel vliegende collega’s zitten er toch altijd weer heel wat in de lucht! Zo ook Aart Dil, maar gelukkig was erevoorzitter Marius den Dulk aanwezig om in de geest van Aart zijn welkomstwoord voor te dragen. Dus ook dit jaar was lang niet iedereen van de partij, maar geslaagd was het wel! Dankzij KLM-collega Annette van der Vlugt-Hedeman Joosten kon dit jaar de WoS-dag op een schitterende locatie plaatsvinden. Na een gesprek in Kenia met Yvonne, had Annette namelijk aangeboden te helpen met de organisatie van deze dag. Bovendien mochten we het op haar familielandgoed Tongeren houden. Annette heeft werkelijk alles uit de kast gehaald. Om te beginnen een schitterende ontvangst op het unieke familiehuis ‘de Korenberg’. Daarna gaven boswachters Hans Rous en Ben Drabbe een speurwandeling. In de boerderij ‘Het Betere Boerenbed’ gaf boerin Ina van Egteren een rondleiding, die gevolgd werd door een brainstormsessie onder de professionele begeleiding van Koos Stienstra. Tot slot een enorm gastvrij onthaal in de schitterende tuin van Annette en Thedo voor de borrel en barbecue! Namens alle WoS’ers willen wij iedereen die heeft geholpen, en in het bijzonder Annette, ontzettend bedanken voor al de tijd die jullie besteed hebben aan deze geweldige WoS-dag! De barbecue was ook een mooie gelegenheid om officieel afscheid te nemen van de bestuursleden Eugène van Halder en Tim ten Velde. Heren, beiden nogmaals bedankt voor al jullie WoSwerk. Gelukkig zal Eugène nog bij de stichting blijven als projectcoördinator. Nieuwe gezichten en oude rotten door elkaar, het was heel gezellig. En een ding is weer duidelijk geworden: er is enorm veel enthousiasme aanwezig in Wings of Support, zodat we ons kunnen blijven inzetten voor de hulpbehoevende kinderen op vele Martinair- en KLM-bestemmingen! Yvonne de Graaf en Carmen Frederiks



Iedere WosWijs willen wij graag een vrijwilliger van Wings of Support voorstellen.

Dit keer is het Marleen Hartkamp. Wat doe je bij Martinair en sinds wanneer? Ik werk negen jaar bij Martinair Passage en sinds kort ben ik Supervisor van de afdeling. Deze WosWijs werk ik voor het eerst mee als coredacteur. Hoe ben je bekend geraakt met Wings of Support? Ik had de naam wel eens gehoord, maar er was niet zoveel over bekend bij Martinair, met name bij het grondpersoneel. Toen ik vorig jaar terugkwam van een jaar reizen, was ik tot het besef gekomen dat ik ‘iets nuttigs’ wilde doen. Ik las over Wings of Support, haar werkwijze en de doelgerichtheid sprak me erg aan. Ik informeerde bij Aart Dil en hij bracht me in contact met Danette Toet. Door deze mensen en het lezen over de projecten, raakte ik enthousiast. Aangezien ik niet vlieg en dus meer thuis ben, lijkt deze functie iets voor mij. Bovendien vind ik het leuk om te redigeren en te schrijven. Wat vind je van de functie coredacteur? Ik ben natuurlijk nog maar net begonnen, maar ik leer van Menno en Danette hoe het in elkaar zetten van de WosWijs in zijn werk gaat. En dat vind ik hartstikke leuk. De stukjes ontvangen en de bijbehorende foto’s van hen die een project hebben bezocht en daar dan een interessant en prettig leesbaar blad van maken. Maar soms is het ook wel lastig dat je tegen de deadline aanloopt en nog niet zoveel hebt ontvangen. Dan ben je even bang dat je de nieuwe WosWijs niet vol krijgt, maar uiteindelijk lukt het dan toch weer. Vind je het niet jammer dat je zelf geen projecten kunt doen? Het lijkt me prachtig om als projectcoördinator nuttig werk te verzetten. Het is dankbaar werk


en je ziet met eigen ogen de vorderingen en het resultaat. Maar dit werk is ook belangrijk. De mooie verhalen die we ontvangen in de WosWijs plaatsen, zodat de donateurs, medewerkers en overige lezers kunnen lezen wat er met het geld van Wings of Support wordt gedaan. Daarnaast heb ik zelf laatst een WoS-project bezocht tijdens een kort vakantietripje (zie elders in dit blad) en dat vond ik fantastisch om te zien. Het ligt heel erg aan jezelf hoezeer je betrokken bent. Kun je makkelijk tijd vrijmaken voor je WoSwerkzaamheden? Tot nu toe wel, maar het kan best druk zijn. Zeker zo kort voor het drukken van de nieuwe WosWijs. Voordeel is dat je alles thuis doet, maar je moet wel even de tijd nemen om achter de computer te gaan zitten, zeker omdat alles nog een beetje nieuw voor me is. Maar omdat ik het leuk vind om te doen, ga ik er graag mee aan de slag. Wings of Support beschikt over een bescheiden budget. Stel dat je een paar miljoen mocht uitgeven, waar zou jij je prioriteit leggen? Leren en spelen zijn de belangrijkste bouwstenen van het leven van een opgroeiend kind. Dus ik zou investeren in onderwijs. Het zou mooi zijn wanneer stichtingen zoals Wings of Support uiteindelijk niet meer nodig zijn, omdat mensen zelf hebben geleerd te bouwen en te verbouwen, te investeren en anderen te leren. Daarnaast moet een kind kind kunnen zijn. Met elkaar spelen, sporten, dansen en plezier maken.


Recordopbrengst van De Golfmannen door ‘De Vries Open’

11 mei was het zover, de dag van de ‘De Vries Open’. De inkomsten van dit charity toernooi, voor de tweede keer georganiseerd door de Golfmannen met als hoofdsponsor De Vries en Co., gaan volledig naar de kinderen die Wings of Support helpt. Gesteund door WoS-vrijwilligers Claire, Marlies, Maud en Milou arriveerde ik op deze regenachtige morgen op golfbaan Scherpenbergh, enigszins benieuwd naar het aantal aanmelders die de stormachtige weersomstandigheden gingen trotseren. Mede door de goede sfeer die de Golfmannen weten te scheppen waren er maar twee afmeldingen. Na de briefing van de leiding en een Golf Safety Demonstration door de WoS-assistenten kon het beginnen. Ondanks het slechte weer werd er goed geslagen. Bij de lunch stond het WoS-team klaar om vragen te beantwoorden. Het weer sloeg om en de zon brak door. Voor het hoofdgerecht kreeg ik de kans om alle aanwezigen te vertellen wat er met het geld gedaan is van het vorige toernooi, drie mooie projecten in Oeganda, Thailand en Mexico. De veiling begon na het hoofdgerecht en er werd grif geboden op allerlei mooie spullen, onder andere een vakantie in Kenia aangeboden door onze oprichter Marius den Dulk, maar ook twee kaartjes van een concert van onze ambassadeur, Michiel Borstlap, met Gino Vanelli. De totale opbrengst bleek uiteindelijk een verdubbeling van vorig jaar: € 27.680. Weer een record! Golfmannen, in het bijzonder Marchel en Mike van de toernooiorganisatie, bedankt. Niet alleen voor het steunen van de kinderen, maar ook voor de gezellige dag! Aart Dil – voorzitter Gaat u met pensioen? Gaat u verhuizen? Is uw bankrekening veranderd? Zou u zo vriendelijk willen zijn deze informatie door te geven aan onze donateuradministratie? Hartelijk dank voor uw medewerking! Donateuradministratie: [email protected]



Yennagard School in Bangkok Met twee rugzakken vol kwamen we aan op Suvarnabhumi, Bangkok int. airport. Of we gingen backpacken door Thailand? Nee, de rugzakken zaten vol barbies, knuffels en wat speelgoed uit Nederland voor de kindjes van de Yennagard School die we zouden gaan bezoeken. Een project dat wordt ondersteund door Wings of Support. Mijn vriend en ik hadden contact opgenomen met Prawina, een medewerker van het Mercy Centre, het hart van de Human Development Foundation. Prawina was direct enthousiast om ons te begeleiden en te vertellen over het Mercy Centre en de Yennagard School. HDF (opgericht door pater Joe Maier begin jaren ’70) helpt kinderen en gemeenschappen uit de vele sloppenwijken van Bangkok een toekomst op te bouwen. Ze bouwt en bestuurt scholen, verbetert de gezondheid en hygiëne, beschermt de rechten van straatkinderen, bestrijdt aids en biedt onderdak aan weeskinderen en met hiv besmette kinderen en ouders. De Yennagard School is een van de 33 scholen van HDF met totaal rond de vierduizend kinderen. De kindjes betalen 10 bath (€ 0,20) per dag aan de school, maar als de ouders dit niet kunnen betalen, mogen ze (met dank aan sponsoren zoals WoS) toch komen. De sociale werkers van HDF gaan zelfs de straat op, op zoek naar kinderen die ze naar school proberen te krijgen. De taxi zet ons en Prawina af bij een paar sloppenhuizen aan de rand van de snelweg. Het stinkt er naar afval en we lopen door een smal gangetje omgeven door golfplaten en wasgoed. Om de hoek staat een groen houten gebouwtje, de Yennagard School. De omgeving mag weinig aantrekkelijk zijn, de school ziet er schoon en fris uit, een prettige verblijfplaats voor kinderen tussen drie en zes jaar. Er wordt een middagtukje gedaan van 12 tot 14 uur en daarna wordt er weer gewerkt en krijgen de kinderen huiswerk mee. Wij kijken wat rond, begroeten de vier leraressen en gaan tussen de kinderen zitten. Terwijl het zweet van onze gezichten druipt, blijven hun met talkpoeder besmeerde gezichtjes lekker fris. Ze zijn eerst wat verlegen, giechelen wat en een enkeling komt spontaan een omhelzing geven. De barbies en knuffels worden dankbaar in ontvangst genomen. Er wordt spontaan ‘Teletubbie’ geroepen bij ‘Tinkywinky’ en ook ‘Tigger’ is welbekend. Bij het zien van een oud-Hollandse tol deinst een meisje verschrikt terug, maar na een demonstratie is het ding geweldig. Er wordt voor ons gezongen, in het Engels tot tien geteld, en wat meisjes komen hun huiswerk laten zien. De kinderen worden aan het eind van de middag opgehaald door vriendelijk lachende ouders. De kids zwaaien verlegen en wij hebben een dankbaar gevoel. Blij om te weten dat er wordt gewerkt aan de toekomst van deze kinderen. Marleen Hartkamp



Tekeninguitwisseling tussen de Flamingo-school Hoofddorp en Goodhope Nairobi Het is een mooie traditie op de school van mijn jongste dochter dat er elk jaar door leerlingen, leerkrachten en ouders een actie (groot of klein) wordt gevoerd voor een zogenaamd goed doel. De ouderraad heeft hiervoor een speciale commissie die dat organiseert. We vinden het belangrijk dat onze kinderen leren dat goed onderwijs en een prachtig ingerichte school niet overal op de wereld even vanzelfsprekend zijn. En dat ze leren een stukje van die luxe te delen. Niet alleen door het geven van geld, maar ook door het geven van interesse, aandacht en vriendschap. Een criterium bij de keuze voor het doel is dat het contact met de betreffende school of weeshuis voor onze leerlingen tastbaar moet zijn. Daarom ben ik door de ouderraad benaderd met de vraag of ik iets wilde organiseren, aangezien ik als medewerker van Wings of Support zo’n project zelf kan begeleiden. Omdat een reis aanvragen naar Nairobi haalbaar voor mij is en daar vele projecten zijn, heb ik Yvonne de Graaf gevraagd mij te helpen. Yvonne is projectcoördinator van verschillende projecten in NBO en samen bedachten we een tekeninguitwisselingsproject met de kinderen van Goodhope. Mede omdat dit weeshuis goed georganiseerd is door Joyce, de directrice; wel een voorwaarde om zoiets te organiseren. Jo Nieuwenhuizen (sponsorcommissie) en ik hebben samen een speciale basisscholenpresentatie over WoS gemaakt met ook daarin een interactieve vragenlijst over hoe het is om daar kind te zijn met vragen als: wat is nou eigenlijk een weeskind, wat is een straatkind en hoe leef je dan, hoe was je je, hoe slaap je, hoe kom je dan aan eten, kan je wel naar school, waar speel je mee en ook: ben je dan altijd zielig? Hele praktische zaken waarbij ze allemaal zeer betrokken waren. Daarbij liet ik veel eigen foto’s zien, juist ook die waar ik zelf opsta, hoe het was, en hoe alles beter is geworden nadat Wings of Support heeft geholpen. Je krijgt prachtige reacties, ze dachten serieus na over de vragen, kwamen met hele goeie antwoorden, maar soms moest ik ook op m’n lip bijten vooral niet te gaan lachen, zoals: Vraag: Waar maken de kinderen speelgoed van? Antwoord: je neemt gewoon een schaap en scheert ’m af zodat je van de wol haren voor de pop kan maken. Vraag: Zijn ze dan altijd zielig? Antwoord: ja, ze huilen daar altijd, de hele dag en elke dag weer. Vraag: Wat kan jij doen om de kinderen daar te helpen? Antwoord: de Waddenzee redden zodat de zeehondjes weer kunnen zwemmen (die had even niet opgelet!). Vraag: Gaan ze wel eens op vakantie? Antwoord: Ze hebben altijd vakantie omdat ze niet naar school hoeven. Maar zo konden ze zich een beetje realiseren hoe het daar is en dachten ze mee over hoe je kinderen daar kunt helpen. Ik heb aan de kinderen gevraagd of ze zelf een mooie tekening voor de kinderen van Goodhope wilden maken én allemaal iets van tekenspullen wilden schenken aan het weeshuis, want daar hebben ze geen materialen om mee



te tekenen. De kinderen hebben uiteindelijk drie grote koffers vol gloednieuwe tekenspullen gegeven. Tekenblokken, kleurpotloden en ook puntenslijpers, leuke gummetjes, waterverf, penselen. Aan alles werd gedacht, hele pakketten werden samengesteld, zo leuk vonden zij het idee. Ook hun ouders waren enthousiast dat zij nu eens geen geld hoefden te geven maar iets concreets konden doen. Ik was werkelijk overdonderd door het resultaat! Tekenmaterialen in Kenia zijn, als ze al te koop zijn, erg duur. Met hulp van Yvonne en vele WoS-vrijwilligers heeft het weeshuis snel een gedeelte van de spullen gekregen en zijn de kinderen daar gaan tekenen. En maar liefst zes enthousiaste bemanningsleden zijn na een oproep van Yvonne aan de SP en P van een NBO-vlucht naar Goodhope geweest om hen te bezoeken en daar alvast met de kinderen te tekenen; een hartverwarmende actie waarvoor heel veel dank. Een week later ben ik zelf naar Nairobi gevlogen om de rest van de tekenmaterialen te brengen en hen de Flamingo-tekeningen te overhandigen. Ik had een grote stapel kleurige prachtige tekeningen meegekregen, vele met fotootjes van de kinderen zelf. De eerste Engelstalige zinnetjes waren door de kinderen van groep 7 en 8 toegevoegd met kaartjes en klassenfoto’s erbij. Er was ontroerend veel aandacht aan besteed. Op verzoek van Yvonne was er ook nog een oproep gedaan aan de ouders en kinderen om oude zwemkleding mee te geven zodat de kinderen van Goodhope op zwemles konden. Ook daar was massaal gehoor aan gegeven: zakken vol, sommige nog splinternieuw in de verpakking! Op 9 mei was de afspraak met Goodhope. De kinderen kregen speciaal vrij van school, en collega’s Frank van Kraaij, John van Roest, Joan Mulder en Bianca Groeneweg gingen met me mee. We werden enthousiast door de kinderen ontvangen. Ze gaven ons allemaal een handje en daarna stelden ze zich op in een lange rij van twee. De muziek ging aan en de kinderen hebben voor ons gedanst en gezongen. Groot en klein, iedereen deed mee en wij later ook. Ontroerend. Daarna zaten ze allemaal rustig aan tafels met hun tekening, zodat wij ze konden bewonderen. Deze hebben we van hen meegekregen zodat er over en weer mooie tentoonstellingen gemaakt kunnen worden. Voor de meeste kinderen was het de eerste keer in hun leven dat ze tekenden met kleurpotloden op papier, onvoorstelbaar toch? Half juni was de tentoonstelling klaar. We hebben in Nairobi veel gefilmd, zodat we de kinderen op school kunnen laten zien hoe het bezoek was en dat hun ingezamelde tekeningen en tekenspulletjes écht zijn overhandigd. Er is een grote expo-wand gemaakt met de tekeningen uit Nairobi, foto’s van het bezoek en de film wordt continu gedraaid. Een dezer dagen vlieg ik weer naar Nairobi om aan hen ook weer foto’s te laten zien en om hun tentoonstelling te bewonderen. Al met al een hele feestelijke, creatieve uitwisseling waar iedereen veel plezier aan heeft beleefd en… de kinderen van Goodhope kunnen nog máándenlang tekenen! Lucia van Rooijen

Oproep Onze stichting wordt alsmaar groter en er wordt steeds meer werk verzet door onze projectcoördinatoren, medewerkers en bestuur. Wij werken geheel digitaal omdat wij geen kantoor hebben en het zou ons enorm helpen als wij laptops zouden kunnen gebruiken op de route. Als stichting willen wij hier liever geen geld aan uit geven om zo onze kosten nog altijd zo laag mogelijk te houden. Onze vraag is dan ook aan u of u iemand kent in de computer/telefoniebranche die ons wellicht zou kunnen helpen aan goede, vrij recente laptops met software! Bij voorbaat dank!



WosWijs, nummer 2, 2007

Recommend Documents