Woord van de directeur

LeO

Juni, 2015 Jaargang 4, 2

Sint-Dimpnacollege Geel

Woord van de directeur

Redactioneel Als ik u vraag om een beknopt overzicht van de actualiteit van januari tot nu te geven, kan u dan veel gebeurtenissen weergeven? Niet simpel, he, daarom is het belangrijk om af en toe terug te blikken en leuke activiteiten nog eens op te rakelen. Veel plezier met deze LeO.

Korte inhoud Woord van de directeur

1

Tai chi zou wel eens nuttig kunnen zijn

3

Solidair SDC

5

Gedichtendag

7

Grens-verleggend

8

Bobbejaanland

14

Dagboek van een leerlingenrader Het leven zoals het is… SDC Zeker checken, de shit van de eeuw

17 19 26

Solidair SDC feat. DZV

30

Woordspelingschallenge

34

Komische noot, romantiek en drama

35

Sporty SDC

39

SDC scoort in wedstrijden

42

Examenbloopers

44

1

Nieuwsbrief voor Leerlingen en Ouders

Gheelamania III en het SDC, meer dan een spektakel Om de vijf jaar wordt Geel in de maand mei ‘Dimpnagek’. Tijdens de Dimpnadagen worden dan tal van manifestaties op touw gezet: tentoonstellingen, een ommegang, een massaspektakel, enz. Dat alles vergt een voorbereiding van ongeveer twee jaar. Als SintDimpnacollege deden we uiteraard onze duit in het zakje. Een heleboel leerlingen en oud-leerlingen namen deel aan de SintDimpnaommegang en gaven het beste van zichzelf in het massaspektakel Gheelamania III. Ook personeelsleden lieten zich daarbij niet onbetuigd. Een spektakel zoals Gheelamania sluit naadloos aan bij onze visie waar we als school voor staan: jongeren een veelzijdige vorming bieden en hun de kans geven al hun talenten te ontplooien. We laten hen op het Sint-Dimpnacollege kennis maken met de diverse facetten van de cultuur en stimuleren hen om er aan te participeren. Zoals voor alle activiteiten die buiten het normale schoolgebeuren vallen (uitwisselingen, sportactiviteiten, optredens …) verwachten we echter ook dat onze leerlingen het ‘gewone schoolgebeuren’ niet uit het oog verliezen. De overgrote meerderheid, om het begrip ‘iedereen’ niet te gebruiken, slaagt daar zeer goed in. Daar nemen we graag onze hoed voor af. Respect! De vijfhonderd deelnemers aan Gheelamania zijn, op enkele uitzonderingen na, amateurs in de theaterwereld. Toch zijn ze er twintig keer in geslaagd om het publiek ‘omver te spelen’.

Nieuwsbrief voor leerlingen en ouders juni 2015

‘Professionals’ en buitenstaanders staken achteraf hun bewondering niet onder stoelen of banken. Dat geldt zeker voor degene die dachten dat ze het zoveelste ‘gala’ van één of andere plaatselijke vereniging bezochten. Wat is het geheim van dat succes? Een kleine analyse maakt veel duidelijk: alle deelnemers zijn eerst en vooral bereid om hun vrije tijd voor lange tijd op te offeren aan het voorbereiden, het vergaderen en/of het repeteren. Zij engageren zich voor een eindproduct. Omdat iedereen hetzelfde doel dient, aanvaarden zij de leiding van de stuurgroep en de ‘creatives’ (regisseur, choreografen, auteurs, zangcoach en componist). Die leidinggevende groepen staan er borg voor dat het eindproduct ‘goed’ zal zijn. Ze zijn overigens gespeend van organisatorisch en creatief talent . Elke individuele deelnemer wordt ook zoveel mogelijk ingezet op basis van zijn eigen talent. Enkele voorbeelden: de decorploeg bestaat uit vaklui, waaronder ingenieurs, die weten hoe je met diverse materialen kunt omgaan. Ervaren auteurs vormen de schrijfgroep die samen met de andere ‘creatives’ het script schrijven. De kostuumploeg telt bekwame naaisters en ontwerpers. De attributenploeg voelt zich thuis op veilingen, op rommelmarkten, op websites en in kringwinkels. En zo kan ik wel een tijdje verder gaan. Eigenlijk zijn al die ‘amateurs’ zeer bekwaam in hun vakgebied en passen zij dat talent eventjes toe op de theaterwereld. Verder worden er ook duidelijke afspraken gemaakt en geen valse verwachtingen gecreëerd. Af en toe zijn er immers mensen die hun talenten wat overschatten of te ambitieus zijn. Wie bijvoorbeeld niet kan zingen, moet niet verwachten dat hij een solo krijgt. De zingende en acterende rollen worden overigens pas toegewezen na vrij strenge audities. Van de deelnemers wordt ook een zekere discipline verwacht. Anders krijg je geen vierhonderd mensen op een podium geregisseerd. Heb ik hierboven de succesformule van Gheelamania bloot gelegd? Is dit de blauwdruk voor gelijkaardige initiatieven? Niet helemaal. Naast het engagement, de talenten en de organisatie heb je enthousiasme nodig. Bovendien leeft er ook in de Gheelamaniagroep een geest van samenhorigheid en tolerantie. Dat gevoel en dat enthousiasme is in Geel groter dan in andere gemeenten met gelijkaardige projecten. Misschien speelt hier het effect van de eeuwenlange gezinsverpleging en van onze patroonheilige, Dimpna? We hebben bovendien in onze regio geluk dat het bulkt van de talenten. Een deel van die talenten loopt bovendien rond op ons eigen Sint-Dimpnacollege. Denk even mee na. Wat proberen we eigenlijk met onze school te bereiken? Dat elke leerling zijn talent ontdekt en ontwikkelt. Dat hij of zij dat in de juiste richting doet en geen valse verwachtingen koestert. Dat de leerkrachten enthousiasme kunnen opwekken voor hun vak en hun wetenschap. Dat er regels gehanteerd worden om het schoolleven voor alles en iedereen optimaal te laten verlopen. Dat iedereen elkaar respecteert in een sfeer van samenhorigheid. Elke school, en zeker het SintDimpnacollege, is een samenhorigheidsproject te vergelijken met Gheelamania. Dit nummer van de LEO getuigt daarvan. Lees en geniet van het talentrijke leven op SDC. Gorik Goris, directeur

2


Gepensioneerden en hun nalatenschap Ook dit schooljaar verlieten weer enkele collega’s onze school om te gaan genieten van een welverdiende rust. We houden eraan hen te vernoemen en te danken voor hun jarenlange inzet voor onze school. We zouden u een overzicht kunnen aanbieden van de voornaamste realisaties van Ria Verboven, Jef Mertens en Jan Verlinden, respectievelijk leerkracht muzikale opvoeding, lichamelijke opvoeding en fysica, maar omdat de toekomst aan de jeugd is, willen we voor elk van deze vakgebieden het woord geven aan één of meerdere leerlingen die er een aparte band mee hebben.

Tai chi zou wel eens nuttig kunnen zijn Als eerste in de reeks interviews naar aanleiding van onze versgepensioneerden is LO, het vakgebied van Jef Mertens, aan de beurt. Hij heeft in het laatste deel van zijn carrière een voorkeur ontwikkeld voor enkele minder voor de hand liggende bewegingsbezigheden. Als de meesten zich nog wel iets kunnen voorstellen bij hockey, dan is dat al veel minder het geval bij curling en tai chi. En al even ver van ons bed: boogschieten, de sport die Jana Moeskops (5HUWA) beoefent. Het enige wat ons voor de geest komt bij de gedachte aan deze sport zijn de beelden van de Olympische Spelen in Atlanta (1996), waar onze landgenoot Paul Vermeiren net naast een medaille greep en ontroostbaar was (deze ontroerende beelden zijn nog steeds terug te vinden op Youtube). Toen wij van deze opmerkelijke hobby hoorden was onze nieuwsgierigheid meteen gewekt, en nu hopelijk de uwe ook. Want hoe komt iemand er in godsnaam toe om deze sport te gaan beoefenen? Gokje: van thuis meegekregen? Jana: Nee, toch niet. Ik ben een jaar geleden beginnen boogschieten via een vriendin. Ze had dat gezien in films zoals ‘The Hunger Games’ en dat sprak haar wel aan. Ik ben eens mee gaan proberen en dat viel heel goed mee. Spijtig genoeg ben ik de afgelopen maanden niet zo vaak kunnen gaan omdat het intensief is om te combineren met school. We trainen twee uren per week en daar moet je nog eens een uur bijtellen dat je onderweg bent naar de club en terug. Op de club hebben ze gevraagd of ik wedstrijden wil gaan meedoen, maar dan zou ik meer dan één keer per week moeten gaan trainen, liefst drie keer. Het zou handig zijn als ik thuis gemakkelijker kon oefenen, maar ik schiet op 25 meter dus dat gaat enkel bij goed weer als ik buiten kan. Op de club, in Laakdal, kunnen we wel binnen oefenen omdat we in een voetbalkantine terecht kunnen. Leo: Bestaat er in jouw club dan ook iets als een jeugdopleiding? Jana: De trainingen zijn met de groep in z’n geheel, maar de wedstrijden zijn wel opgesplitst in leeftijdscategorieën en soms ook in een mannen- en een vrouwenreeks. En er zijn twee soorten bogen dus daar heb je dan ook weer aparte categorieën voor. Op de trainingen oefenen we op ons eigen niveau. Bij beginnelingen is dat vooral gericht op de houding, de

3


boog aanspannen en goed leren mikken. Nu beginnen ze bij mij ook details bij te sturen dus ik merk wel dat ik verbeterd ben. Wat ik heel goed vind is dat er ook mindervaliden bij ons boogschieten, zelfs mensen die blind zijn. Die hebben natuurlijk wel een helpende persoon en een constructie die ervoor zorgt dat hun pijl de juiste richting uitgaat. We hebben in de club zelfs een half verlamde persoon, die zijn boog aanspant met zijn mond. Deze mensen kunnen ook deelnemen aan de wedstrijden, in een aparte categorie weliswaar. Leo: Zijn er dan ook regelmatig wedstrijden? Jana: Er zijn regelmatig gewone wedstrijden, tussen clubs, maar soms zijn er ook grotere wedstrijden waar mensen uit het buitenland aan deelnemen. Die komen dan met de caravan om een weekend op de wedstrijd te blijven. Bij de wedstrijden waar ik aan deelneem staan we met zes deelnemers naast elkaar. Dan heb je twee of drie minuten de tijd om drie pijlen te schieten. Die tijd is ruim voldoende. Bij de echt grote wedstrijden voor volwassenen heb je meer tijd, maar dan gaat het ook om afstanden tot 90 meter. Dan heb je, nadat je je pijl geschoten hebt, nog de tijd om je verrekijker te nemen en dan zie je je pijl nog landen. Er zijn twee soorten bogen: de curve en de compound. Ik speel met de curve want daarmee leer je het best boogschieten. En per boog heb je dan ook nog eens wedstrijden voor verschillende afstanden. Je begint op zes meter, dan ga je naar twaalf, achttien, vijfentwintig, wat ik nu nog doe, dertig, waar ik binnenkort mee ga beginnen, vijftig, zeventig en negentig. Zeventig is het maximum voor de dames, terwijl de heren tot negentig gaan. Dat verschil heeft te maken met de kracht die je nodig hebt om je boog op te spannen om de afstand te kunnen overbruggen. De doelen worden trouwens ook groter naarmate de afstanden groter worden. Soms is er één doel, soms heb je er drie onder elkaar waar je dan in elk een pijl moet krijgen. Leo: Welke eigenschapen moet een goede boogschutter volgens jou hebben? Jana: Conditie hoort daar zeker bij, ook al lijkt het op het eerste zicht geen inspannende sport. We gaan best joggen en krijgen oefeningen mee naar huis. Maar je moet ook kracht krijgen in je armen. Dat voel je na twee uur training wel: dan ben je soms uitgeput. Stabiliteit is ook belangrijk en dat moet je oefenen. Je moet niet alleen je armen kunnen stilhouden maar ook de rest van je lichaam. Je moet bij het schieten aan veel zaken tegelijk denken dus je moet veel dingen onder controle kunnen houden. Op wedstrijden moet je ook kalm kunnen blijven als je een mindere pijl hebt geschoten, zeker als je ziet hoe het bij iedereen lukt en bij jezelf niet. Leo: Meneer Mertens, wiens pensioen de aanleiding vormt voor dit interview, doet aan tai chi. Zou dat dan ook geen goede training zijn voor een boogschutter? Jana: Zoals ik al zei moeten wij trainen op evenwicht en controle. Dat sluit wel aan bij tai chi dus het zou wel eens nuttig kunnen zijn.

4


Leo: Slotvraagje. Boogschieten tijdens de les LO op school, is dat een goed idee volgens jou? Jana: Een tijd geleden zijn enkele groepen met hun school naar de club gekomen en daarvan zijn er achteraf enkelen nog eens teruggekomen. Er zouden meer jonge leden mogen komen. Maar de afstand van onze school tot het clublokaal is nogal groot en ik betwijfel of er op onze school een geschikte en veilige plaats is om te boogschieten dus spijtig genoeg zit dat er niet in. Voor meer informatie over de boogschietclub van Jana kan je terecht op www.nooitvolleerd.be/nvl/ (JK)

Solidair SDC Al sinds 2007 engageren een aantal leerkrachten en leerlingen van het Sint-Dimpnacollege zich voor Imani Belgium. Wat we zoal doen gedurende het schooljaar? Tappen in het jeugdhuis, de fantastische Make Some Noise-fuif organiseren, leuke vergaderingen houden, zingen op oudjaar en driekoningen, den Harrie ambeteren en op het einde van het jaar samen van een barbecue genieten. Leerkrachten en leerlingen die zich samen amuseren door zich in te zetten voor een bijzonder goed doel, dat is de kern van Imani Geel.

De zesdejaars die we dit jaar uitzwaaien op één foto: Jef (6WW6B), Nikki (6HUW), Kato (6HUW), Christie (6WW6A), Yinnis (6WW6A), Gitte (6MWEA), Nel (6LMT) en Robbe (6MWEA). Brent (6LMT) staat niet op de foto.

Dat we ons amuseren staat dus vast, dat we weer een heel goed jaar achter de rug hebben, ook. We hebben dankzij de verschillende acties de mooie ronde som van 10.000 euro kunnen doorstorten aan Imani Belgium. Daarbovenop komt het sponsorgeld van de leerlingen, goed voor een 700 euro. Je kan je voorstellen dat met dit geld heel wat kan gedaan worden. Maar wat doet Imani Belgium nu concreet met dat geld? Laten we beginnen met een concreet voorbeeld uit het recente verleden (bouwjaar 2010), de zogenaamde Assisi kliniek (officieel het Sint-Franciscus van Assisi dispensarium). Mensen uit de wijde omgeving kunnen hier terecht voor eerste hulp, voorlichting, aids-tests, zwangerschapsbegeleiding en kinderzorg. Er is ook een kraam-afdeling. Het fungeert bovendien als een opleidingscentrum voor gezondheids-werkers en als trainingscentrum voor kandidaat-verple(e)g(st)ers om hen vertrouwd te maken met rurale gezondheidszorg.

5


Dankzij de financiële steun van onder andere onze leerlingen en leerkrachten kan Imani Belgium deze projecten opmerkelijk verbeteren. Het volstaat een foto van de Assisi-kliniek, zoals die eruit zag in 2009, en een foto van het huidige hospitaal te vergelijken.

2009

2015 Maar er zijn ook heel wat andere realisaties. Zo is er de financiële studie-ondersteuning: jaarlijks betaalt Imani het studiegeld van een 30-tal leerlingen of studenten, die anders, om financiële redenen, hun studies niet zouden kunnen verderzetten. Gemiddeld bouwen ze ook een 5-tal lemen huizen per jaar voor de armsten en de meest behoeftigen. Ook hebben ze tientallen ouderen geholpen met voedselhulp en andere materiële hulp. Ook de actie ‘Keep a girl in school’ loopt al een aantal jaren en zorgt ervoor dat meisjes hygiënische verbanden krijgen, zodat ze gewoon naar school kunnen gaan op het moment dat ze hun maandstonden hebben. Vroeger moesten ze zich dikwijls behelpen met kranten of matrassenvulling… Ook zijn er de grote investeringen in infrastructuur: we noemden reeds de Assisi-kliniek. Verder werden reeds heel wat kleuterscholen gebouwd: * in Mang’ang’a (2010): 106 kinderen kunnen hier terecht * in Nyandiwa (2012): 105 kinderen kunnen hier terecht * in Konyuka (2012): 93 kinderen kunnen hier terecht

6


Momenteel is men ook bezig met de bouw van een opleidings- en ontmoetingscentrum in Oyugis, het IMBEKE development centre, waar diverse opleidingen en trainingen zullen worden verzorgd, en de zelfredzaamheid van de mensen zal worden verbeterd. Imbeke staat overigens voor Imani Belgium – Kenia. Omdat we dit jaar zo’n mooi bedrag bij elkaar gesprokkeld hebben, gaan we een zeer concreet project uit de grond stampen. Bij de eerder genoemde kliniek worden immers ook veel lessen gegeven, is er een jeugdwerking, enz. Al die activiteiten gebeuren nu echter nog onder een plastic zeil. Met de mooie som die wij dit jaar bij elkaar fuifden - en hiervoor willen we alle aanwezigen en vrijwilligers nogmaals hartelijk danken -, zou Imani Belgium nu graag een open klaslokaal in beton zetten. Zo kunnen alle activiteiten die nu onder de gammele tent plaats vinden, een degelijk onderkomen vinden. We vinden het als Imani Geel enorm fijn dat we een zeer concreet project kunnen steunen, waar de plaatselijke bevolking erg nood aan heeft, en dat dus veel zal gebruikt worden, eenmaal gerealiseerd. En dat enkel en alleen met de middelen die de leerlingen en leerkrachten van het Sint-Dimpnacollege bij elkaar verzameld hebben. Dat kan wel tellen, niet? Wendy Thys en Johan Cornière Wil je meer te weten komen over Imani Belgium? Bezoek hun website op www.imanibelgium.org. Wil je meer te weten komen over Imani Geel? Spreek gewoon één van de betrokken leerlingen of leerkrachten aan. Iedereen is sowieso welkom op de startvergadering in september 2015!

Gedichtendag 2015

Naar jaarlijkse gewoonte zet onze school de gedichtendag op verschillende leuke manieren mee ‘in the picture’. Een van de activiteiten is een gedichtenwedstrijd. Alle leerlingen van alle jaren zijn vrij om gedichten te schrijven en in te dienen. De leerkrachten Nederlands fungeren als jury en verkiezen per jaar ‘het mooiste gedicht’. In deze LeO staan de winnende gedichten op verschillende pagina’s verspreid. We starten met het winnende gedicht van de zesdejaars.

Kwart na pijn Veel te laat was het Kwart na pijn op de klok Toen jij die laatste woorden sprak En daarna voorgoed vertrok Veel te leeg was het Enkel een kadertje op de grond Een gebroken herinnering aan ons Met scherven van glas en mijn tranen errond Veel te zwaar was het Dat vrolijke kiekje van een stralende jij Een foto die ik niet verscheuren kon En nu verscheurt dat plaatje mij (Jolien De Groof, 6 LMT, winnares zesdes)

7


Grens-verleggend In onze school krijgen de leerlingen voldoende kansen om met andere culturen in contact te komen. In deze rubriek leest u welke buiten – en binnenlandse excursies dit trimester georganiseerd werden.

Italië - Bari

Na een 4-tal uur reizen kwamen we zaterdag 17 januari aan in het zonnige Bari. We werden hartelijk onthaald door de Italiaanse leerlingen en leerkrachten. Tijdens ons verblijf was er ook een Poolse school op uitwisseling in Bari. De eerste kennismaking voelde een beetje vreemd aan, maar na enige tijd verliep alles vlot. Op school werd onze honger gestild met een lekker buffet van Italiaanse specialiteiten. Na een welkomstwoord van de directrice en rondleiding in de school gingen we naar ons gastgezin waar we de avond doorbrachten. De volgende dag brachten we een bezoek aan Alberobello. Deze kleine stad behoort tot het Unesco werelderfgoed omwille van zijn ongewone huisjes, ‘trulli’, genaamd. Dit

8


zijn witte huisjes met een speciale dakconstructie die typisch is voor deze regio. In de namiddag brachten we een bezoek aan Martina Franca, een mooie stad in de regio waar we een bezoek brachten aan het stadhuis. Die dag hebben we ook geleerd dat Italianen niet van regen houden. Maandag deden we samen met de Italiaanse studenten projectwerk. Enkele leerlingen van de Italiaanse school hebben tijdens hun lessen een biologische bier gebrouwen dat verkocht wordt in de winkels. In groepjes moesten we een filmpje maken om dit bier te promoten. ’s Avonds hebben we een bezoek gebracht aan het stadscentrum. Dinsdagvoormiddag kookten we met z’n allen. Wij zorgden voor het voorgerecht, nl. uiensoep en witloofsoep. Als hoofgerecht aten we ‘Riso con cozze e patate’ (rijst met mosselen en aardappelen) gemaakt door de Italianen. De Poolse leerlingen zorgden voor een dessert (Pierogi). Daarna werden we rondgeleid in het centrum van Bari, waar we o.a. een kerk bezochten waar de beenderen van Sinterklaas zich bevinden. ’s Avonds aten we met z’n allen pizza om de verjaardag van mr. Kempen te vieren. Woensdag trokken we onze sportkledij aan om te voetballen en volleyballen samen met de Polen en Italianen. In de namiddag brachten we een bezoek aan Polignano. Deze mooie stad is gelegen aan de zee en werd door iedereen als zeer mooi bevonden. Nadien bezochten we een museum met moderne kunst. Donderdag werkten we op school aan opdrachten voor het “Together in Expo 2015”-project.

Onze laatste dag in Bari was zeer zonnig. In de voormiddag bezochten we een kasteel (Castello Svevo) in Bari, waar archeologische ontdekkingen werden tentoongesteld. In de namiddag mochten we gaan winkelen in het centrum van Bari. ’s Avonds aten we voor de laatste keer samen met ons gastgezin en pakten we onze bagage in.

9


Spanje – Pamplona

Vooraleer we naar Pamplona vertrokken, hebben we de stad Bilbao eerst nog bezocht. We maakten een wandeling rond het Guggenheimmuseum en gingen een kijkje nemen aan ‘the flower dog’: een reusachtige kunstwerk van Jef Koons, helemaal gemaakt uit bloemen. Nadien wandelden we een stuk langs de rivier en kregen we 2 uur vrije tijd in het stadscentrum. Toen we op de school in Pamplona aankwamen, maakten we kennis met onze gastfamilies die onze bagages kwamen oppikken. Veel tijd was er niet om er echt mee te praten. Zelf gingen we naar typische Baskische dansen zien die door (opvallend) veel mensen worden gedanst in het midden van een groot plein. De volgende ochtend werden we om 20 over 8 op de Spaanse school verwacht. Hier kregen we een presentatie te zien over hun school en kwamen we te weten wat er voor de rest van de week op het programma stond. Na deze nuttige informatie kregen we een lekker ontbijt voorgeschoteld met allerlei zoetigheden en drankjes. Na dit overheerlijk eten en drinken kregen we een rondleiding van een aantal Spaanse studenten doorheen Pamplona. We deden een stukje van de weg die men doet tijdens de stierenlopen, we bezochten het stadhuis, een klok die aftelt tot het feest San Fermin en nog zo veel meer Dinsdag begonnen we aan onze derde dag in Spanje. Ondertussen hadden we Pamplona al wat verkend. Nu was het tijd om erop uit te trekken. Vandaag stond Gernika op het programma. Onze groep splitste op in 2 groepen. De ene bezocht eerst het ‘museum of Peace’, de anderen gingen een kijkje nemen in het Assembly House en de boom van Gernika. In het museum of Peace werden we begeleid door een gids. We leerden over het bombardement in 1937, waardoor bijna heel de stad verwoest werd, en de gevolgen hiervan. Ook de Gernika van Pablo Picasso (een kopie weliswaar, want het origineel hangt in Madrid) konden we bekijken. Iets na de middag na onze ‘snack’,

10


wisselden we. In het Assembly House vertelde een gids ons hoe en wanneer het parlement er vroeger zetelde. Ook leerden we hoe belangrijk die boom voor Gernika was. De boom is als het ware een symbool, niet alleen voor vrede, maar ook voor de hele stad omdat hier veel verdragen gesloten werden. Vervolgens trokken we verder met de bus naar Gaztelugatxe, een schiereiland van Spanje. Voordat we dit eiland konden bereiken, moesten we eerst 241 trappen opgaan. Wanneer we boven aankwamen, konden we driemaal de klokken van de kerk luiden en mochten we een wens doen. Nog even genieten van het prachtig uitzicht en dan het was weer tijd om huiswaarts te keren. De school begon om 8u15, we namen plaats in een lokaal en de leerkracht Engels genaamd Marta ging ons wat meer informatie geven over de verwoesting van Gernika. Ze vertelde ons waarom Franco dit deed en het was een lange maar interessante uitleg. Daarna kregen we een aantal typische Baskische sporten voorgeschoteld. Na het middag maal begaven we ons naar het centrum om een city game te doen.

Donderdag gingen we naar San Sebastian ( of Donostia in het Baskisch). We bezochten eerst het San Telmo museum, waar er een tentoonstelling was over evacuatieroutes van het Frans-Belgisch verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de interessante tentoonstelling kregen wij tijd om het Baskische stadje te verkennen. Na onze vrije tijd verzamelden wij weer om een wandeling te maken langs het strand van Donostia. We gingen naar de Comb of the Winds en daar konden we een paar leuke foto’s nemen. Rond 17.30 waren we terug in Pamplona, maar onze dag was nog niet gedaan. In de avond gingen wij naar het centrum van Pamplona om pintxos ( tapas met typische Baskische gerechten) te eten en blijkbaar waar wij niet de enigen, want een groot aantal mensen waren ook aan het smullen in het centrum van Pamplona. Op vrijdag maakten we posters in verband met vrede, afgewisseld met kanoën op een plaatselijke rivier. ‘s Avonds stond er nog een ontmoetingsavond met de Spaanse ouders op het programma. Hier ontmoetten we vele nieuwe gezichten, waardoor er een

11


aangename sfeer ontstond. Er werden ons plaatselijke specialiteiten aangeboden, waar we natuurlijk geen nee tegen konden zeggen! Zaterdag Om half tien vertrok onze bus. Het afscheid was voor sommigen toch wel zwaar. Er werden veel traantjes gelaten en veel knuffels gegeven. Ook zeiden we dat we gingen terugkomen en dat willen onze uitwisselingsstudenten heel graag! Ze zouden het heel fijn vinden om ons terug te zien tijdens San Fermin, dat zullen we proberen als dit mogelijk is.

Taaluitwisseling 2e graad in Chênée Enkele reacties die de leerlingen noteerden op de terugreis: ☺ De sfeer zat super goed! ☺ We hebben de stad Luik leren kennen. Vanop de heuvels rond Luik hadden we een heel mooi (en warm!) uitzicht. ☺ De tentoonstelling “J’avais 20 ans en ‘14” was zeer leerrijk. Het leven van de mensen werd zeer realistisch afgebeeld. ☺ In het Fort van Chaudfontaine deden we een avonturennamiddag. De afwisseling tussen hoogteparcours, speleoboxen en andere opdrachten maakte het een leuke ervaring. ☺ Ik ben nu erg moe, maar het was de moeite waard. Het was een super ervaring, ik raad dit iedereen aan.

12


Paasreizen Voor een uitgebreid verslag van de paasreizen, verwijst de redactie u graag verder naar de weekkalenders. Deze twee prachtige groepsfoto’s van de Italië – en Turkijereis willen we u echter niet onthouden.

Italië 2015

Turkije 2015

13


Gepensioneerden en hun nalatenschap Het leukste experiment? Bobbejaanland! Het volgende vakgebied dat aan bod komt in de reeks interviews naar aanleiding van onze versgepensioneerden is de wondere wereld van de natuurkunde en haar wetmatigheden. Voor Jan Verlinden heeft deze discipline zowat al haar geheimen prijsgegeven, maar voor fysicaleken zoals ondergetekende is zelfs de zwaartekracht nog steeds een onverklaarbaar –en dus hoogst wonderbaarlijk- fenomeen. Toen wij in onze les wezen op deze prachtige creatie van de Schepper, werden wij prompt terechtgewezen, o.a. door Simon Smeets, Siebe Orolé en Shadi Mourad (allen 6WW8). De wetenschappen verklaren tegenwoordig alles en wij volgen (desnoods blindelings). Maar tegelijkertijd lezen en horen we dat er bij de Vlaamse jeugd weinig interesse is voor techniek en wetenschappen. Heren, weten jullie nog waarom jullie destijds wél voor de richting wetenschappen kozen?

Shadi: Ik ben in het eerste jaar begonnen met Latijn maar ik ben naar de wetenschappen overgeschakeld omdat dat meer mogelijkheden zou bieden die bij mij passen. Ik wist al snel dat ik iets met wetenschappen zou gaan doen. Nu weet ik dat ik voor de opleiding burgerlijk ingenieur o.a. fysica zal nodig hebben. De basis hebben we intussen gekregen, meer dan de basis zelfs. Siebe: In de eerste graad hadden we het vak wetenschappelijk werk en dat was echt iets voor mij. En dat is nog altijd zo. Op die manier was mijn keuze toen snel gemaakt. Simon: Ik ben ook begonnen in de Latijnse en ik wist al op voorhand dat ik in het derde jaar zou overschakelen naar de wetenschappen. Dat was vanaf het begin het doel. Leo: Shadi zei net dat hij na de zomervakantie voor een wetenschappelijke opleiding gaat: burgerlijk ingenieur. Wat wordt het voor jullie, Siebe en Simon? Siebe: Ik ga voor bio-ingenieur of geneeskunde.

14


Simon: Ik ga, net als Shadi, voor burgerlijk ingenieur. In die opleiding zit best wel wat fysica en wiskunde, en ook een beetje chemie. Shadi: Veel van onze klasgenoten gaan voor een ingenieursopleiding. Geneeskunde, biomedische wetenschappen en chemie zitten er ook nog tussen. Leo: Misschien fronsen heel wat leerlingen hun wenkbrauwen als jullie zouden beweren dat fysica boeiend kan zijn. Als jullie terugkijken op jullie vier jaren op onze school, welke zijn dan jullie favoriete fysica-onderwerpen? Simon: Optica lukte me helemaal niet, dus dat al zeker niet. Vooral elektriciteit vond ik interessant. Niet simpel, maar wel interessant. Al is de leerstof op zich vrij droog. Siebe: Maar de practica maakten dat wel leuk. Als je de oefeningen en de theorie kan uitvoeren dan is dat echt wel interessant. Simon: Dit jaar zijn er heel wat proeven gedaan door de leerkracht en moesten wij meer toekijken. Dat je zo’n apparaat bij de leerstof over golven niet voor iedereen kan kopen is logisch. Ik vond kernenergie ook wel tof. Het was maar een kleine inleiding, maar het is iets apart. En actueel. We zijn toen ook in Mol gaan kijken naar een afvalopslagplaats. Leo: Kunnen jullie soms nog verbaasd zijn om de dingen waar je achter komt of om de wetmatigheden die er bestaan in de fysica? Simon: Niet zozeer in de lessen, maar wel als je op het internet gaat zoeken naar bepaalde dingen. Als er een nieuwe materie wordt ontdekt dan sta je toch te kijken. Ik bedoel: nú nog! Er is al zo veel onderzoek gedaan en dan vinden ze nog iets. Shadi: Het Dopplereffect vond ik ook wel interessant om te weten. Een geluid dat nadert krijgt een hogere frequentie, en omgekeerd. En voor licht is dat ook zo. En lage tonen gaan ook minder ver. Daarom zetten ze op een festival extra boxen op een bepaalde afstand van het podium om vooral die lage tonen nog eens uit te zenden. Leo: Hebben jullie ook iets als een favoriet experiment? Shadi: Bobbejaanland! Siebe: We hebben metingen gedaan op attracties in verband met hoogte, snelheid en krachten die op je inwerken. Bij de Sledgehammer moesten we de tijd meten van de slingerbeweging en de hoogte van de hamer. En dan moest de G-kracht berekend worden. En de Speedy Bob heeft een wagentje dat een scherpe bocht neemt. De kracht die op je inwerkt in die bocht kan ook berekend worden. Leuke experimenten! Leo: Jullie hebben tijdens het voorbije schooljaar deelgenomen aan de fysicaolympiade. Wat mogen we ons daarbij voorstellen? Shadi: De eerste ronde was aan de computer. We kregen dertig vragen met multiple choice antwoordmogelijkheden. Dat ging over de leerstof van het 3de tot het 6de jaar. Ik geloof dat maar tien procent van de deelnemers geslaagd was na die eerste ronde. Wij mochten met z’n drieën door.

15


Siebe: We kregen een beperkt formularium en een rekenmachine. Meer informatie was er niet bij. Welke formule je waar moest gebruiken moest je zelf weten. De tweede ronde was in Hasselt. Daar kreeg je een bundel met dertig vragen die je binnen de drie uur moest oplossen. Dat was te weinig tijd om alles op te kunnen lossen. En moeilijk ook. Het was meer dan gewoon formules gebruiken, er waren veel inzichtvragen bij. Simon: We waren wel geslaagd met onze punten, maar ze lagen niet hoog genoeg om door te mogen gaan. Shadi: Voor de eerste ronde hadden we ons niet voorbereid. Vanaf de tweede ronde begint het pas. Ik heb me met Siebe voorbereid: via Skype hebben we oefeningen gemaakt. Leo: Waarom zouden volgens jullie enkele zesdejaars volgend schooljaar weer moeten meedoen aan die wedstrijd? Shadi: Het is iets voor de strever in de mens. Ik wist dat ik goed was in fysica en dat ik wel ergens kon geraken. Dat is ook gebeurd. En je verliest er niets mee. Siebe: Je kunt jezelf eens testen. En je wil het goed doen. Simon: En je kan zien hoe ver je staat ten opzichte van anderen dan degenen die in je eigen klas zitten. Leo: Om af te ronden iets anders: wat hebben jullie onthouden uit de lessen van meneer Verlinden? Simon: Hmmmm, wat hebben we onthouden? Siebe: Hij volgde zijn cursus op intuïtie. Simon: Of hij volgde die niet. Het ging soms ook al eens over andere zaken. Over een zekeringkast, bijvoorbeeld. Als je begreep waar het over ging, dan was het heel interessant bij hem. Siebe: Ik vond dat hij wel leuke testen had. Uitdagend. Simon: Een klasgenoot heeft hem ooit eens geholpen om een oefening uit te leggen waar hij zelf mee vastzat. Raar. Leo: Hoegenaamd niet, beste jeugd! Want zo moet het zijn: dat de leerkrachten ook dingen leren van hun leerlingen. (JK)

16


Dagboek van een leerlingenrader

Liefste dagboek

2011-2012

Vandaag zijn we met alle derdejaars welkom geheten op de grote school, het SDC. De leerlingenraad ontving ons heel goed en zorgde ervoor dat we meteen wisten waar we moesten zijn en in welke klas we zaten. In juni waren we nog de grootsten van het SAG en nu, amper 3 maanden later, zijn we de ukjes van de school. Het is wel spannend: door de gangen dwalen, nieuwe leerkrachten krijgen, niet meer altijd in hetzelfde klaslokaal zitten… Kortom, alles was nieuw… Nu ik de leerlingenraad zo eens bezig gezien heb, denk ik eraan om er ook bij te gaan, samen met mijn vriendinnen. Samen met je vrienden iets doen voor de school, dat moet toch een beetje voldoening geven? Ik ben tijdens de eerste vergadering eens een kijkje gaan nemen en ik heb zo alle activiteiten leren kennen. De leerlingenraad doet heel veel voor school, ondanks dat de leerlingen dat niet altijd opmerken.

Liefste dagboek

2012-2013

Nu we in het vierde jaar zitten, zijn we niet meer de ukjes van de school of van de leerlingenraad. In het begin van het jaar zorgden we ervoor dat de nieuwe derdes de leerlingenraad leren kennen als de fijne groep die we vorig jaar waren. We mochten dan ook een hele bende nieuwe leden verwelkomen. Nu we zelf niet meer de jongsten zijn, krijgen we stilaan meer verantwoordelijkheid. Sommigen werden “gepromoveerd” tot koe van de leerlingenraad, wat betekent dat men moet rondlopen in een koe-pak als we reclame gaan maken op het SAG. Stiekem was dit heel erg leuk, niemand herkent je en je kan dansen hoe gek je maar wil. De SAG’ers vonden het nog leuk ook, zo’n koe die de dagelijkse sleur een beetje kwam doorbreken. Anderen deden het wat rustiger aan en zorgden bijvoorbeeld voor dat er elke vrijdagmiddag leuke muziek te horen was in de agora. Liefste dagboek

2013-2014

We zijn nu de oudsten van de leerlingenraad, omdat er één jaar niemand besloot om bij de leerlingenraad aan te sluiten. Spijtig, maar toch ook wel leuk dat we dit jaar dus het leerlingenraadweekendje mogen organiseren! In dat weekend spelen we kennismakingsspelletjes, doen we een cantus en we voorzien zelf eten! Zo leren we elkaar in slechts één weekend heel wat beter kennen!

17


Omdat we nu de oudsten zijn, kregen we nog meer verantwoordelijkheid. We werden namelijk voorzitter en ondervoorzitter. Liefste dagboek

2014-2015

Dit jaar is voorbij gevlogen! Altijd heb je uitgekeken naar de grootste te zijn van de school en als je het dan eindelijk bent, vliegt het voorbij. In plaats van dat ik dit jaar onder leiding van Josy de zesdejaars op de proclamatie bedien, zal ik dit jaar zelf bediend worden door mijn vrienden en vriendinnen van de leerlingenraad. Ook mag ik eindelijk mijn naam op de beroemde “deur” schrijven. Dat is een deur waar alle namen van de afgestudeerde leerlingenraders, beter bekend als de anciens, opstaan. Het is een eer om je eigen naam erop te mogen plaatsen.

In elke editie van de ‘LeO’ brengen we via een lijnentekening hulde aan een opvallende gebeurtenis van het semester. Een prachtig initiatief van de leerlingenraad krijgt deze keer de eer om op deze manier nog eens herinnerd te worden. Iedereen gaat zo zeker nog eens terugdenken aan die prachtige 14e februari 2015… Toen werden er immers massaal veel van verkocht. Alle leerlingen en leerkrachten werden veelvuldig in de bloemetjes gezet. Bedankt leerlingenraad, voor deze kleurrijke actie!

18


Het leven zoals het is… SDC De tijd staat niet stil in het SDC. Alle activiteiten en nieuwsfeiten van het tweede semester opsommen, zou onbegonnen werk zijn. Toch doen we in deze rubriek een verdienstelijke poging. Als u het bruisende leven op onze school nog meer wilt ervaren, raden we u zeker een bezoek aan onze facebookpagina aan.

6WW in Bobbejaanland

Op woensdag 13 mei mochten de leerlingen van 6WW in en rond bepaalde attracties van Bobbejaanland metingen uitvoeren. Het waren vooral versnellingsmetingen die tijdens de lessen fysica behandeld werden, maar die in de school moeilijk kunnen gerealiseerd worden. Dit ‘practicum’ fysica is zonder twijfel het leukste labo van het jaar! (zie ook interview p. 14)

Nieuwe graadcoördinator De heer Luc Vandecruys heeft beslist om het de komende schooljaren wat rustiger aan te doen. Hij stelde daarom zijn mandaat als graadcoördinator ter beschikking. De directie drukt haar waardering uit voor zijn tomeloze inzet de afgelopen decennia. Na rijp beraad wordt mevrouw Tina Bens aangesteld tot nieuwe graadcoördinator met een mandaat van vier jaar. ____________________________________________________________ Liefde Klamme handen Denkend aan haar Vlinders in mijn buik Verlegen Michiel Matteus, 3 LAT 5B, winnaar gedichtenwedstrijd

19


Etentje verdienstelijk leerlingen 2015 Liefst 85 leerlingen kregen woensdag een topmaaltijd aangeboden op het SJG. Wat je moet doen om er volgend jaar bij te zijn? Haal een tweede ronde van een olympiade, blink uit in scholensport, ‘join’ the leerlingenraad of het zesdejaarscomité…. Kortom, maak je extra verdienstelijk voor het SDC en je bent er bij.

Milieuprojectdag: bedrijfsbezoek Umicore Op 6 mei 2015 fietsten we met de 3 wetenschapsklassen uit het 4de jaar richting Olen en brachten we een bezoek aan het bedrijf Umicore. Gewapend met veiligheidsjas en – bril kregen we vele onderdelen van het bedrijf te zien. Umicore besteedt veel aandacht aan de ontwikkeling van milieuvriendelijke en duurzame technologieën zoals o.a. de recyclage van gebruikte batterijen.

20


Griekse dag Wat krijg je als je een zeventigtal nieuwsgierige eerstejaars mengt met een vijftigtal leerlingen met Griekse ervaring? Voeg nog een snuif enthousiaste leerkrachten toe en je krijgt een geslaagde Griekse dag! Zoals altijd waren de weergoden ons gunstig gezind. Iedereen heeft volop gedanst, gespeeld, geworsteld en modern Grieks gesproken of genoten van een mythologisch toneelstuk. Met een afsluitende Griekse receptie kon de dag niet meer stuk!

Excursie vierdes Antwerpen De NMBS leverde 24 maart een uitstekende service: al onze vierdejaars werden -bijnaop tijd afgezet in Antwerpen-Centraal. Vandaaruit ging het langs historische monumenten van groot en klein formaat. Onze 16de eeuwse GPS-jes (lees: brein en natte vinger in de lucht) brachten ons telkens bij het juiste nummertje op kaart. We passeerden de woning van Pieter Paul Rubens en Plantijn Moretus. We zochten uit waaraan de Boerentoren haar naam dankt. We bezochten de kathedraal en leerden dat Hendrik Conscience ons heeft leren lezen (‘Oh, is dat zo?’). Op de markt zwaaiden we naar Brabo en naar Bart op ’t schoon verdiep. Aan de Schelde voelden we dat het toch nog wat fris was. Naast de stadswandeling bekeken we de kunstcollectie van Nicolaas Rockox (burgemeester) of ontdekten we hoe Plantijn Moretus zijn eerste boeken drukte. De Antwerpse zon glimlachte bij het passeren van al dat geïnteresseerd jongvolk. De OLV-toren stond erbij, en keek ernaar.

21


Taalquiz derde graad Maandag 26 januari streden een 25-tal ploegen om de felbegeerde eer van ‘Talenknobbel van het SDC’. In vier rondes kwamen allerlei taalkundige raadsels aan het bod: droedels, cryptische omschrijvingen, anagrammen … Anaïs Vanheuckelom (5 WW 6A) en Miriel Vandeperre (5 LW6) wonnen met 22/32! Ze kregen twee filmtickets cadeau! Bij de leerkrachten bleek OKRA (Marc Verwerft en Luc Vandecruys) het sterkste team! Bedankt om er een fijne quiz van te maken!

Grootouders in de klas De leerlingen van 5HUWA nodigden in het kader van de lessen cultuurwetenschappen enkele grootouders uit voor een gesprek. In groepjes stelden ze vragen aan de grootouders en spraken met hen over vroeger. Het was aangenaam te zien hoe de humane leerlingen begeesterd konden worden door de grootouders. Uiterste inspanningen werden geleverd om interessante vragen te stellen. Wat was het hartverwarmend te merken dat iedereen stilletjes van dit samenzijn genoot!

Filmdag zesdejaars: Image van Adil El Arbi en Billal Fallah Op woensdag 14 januari was het filmdag voor de zesdejaars. De leerlingen kregen in Studio Geel de film ‘Image’ aangeboden. De stilte in de zaal tijdens de film was het beste bewijs dat Adil El Arbi en Billal Fallah een ijzersterke eerste langspeelfilm hebben gemaakt. Top of the bill was natuurlijk de nabespreking van “De slimste mens ter wereld” himself. Onze redactie wist Adil trouwens voor een interview te strikken (p. 27) ‘Vet, die shizzle!’

22


Enquête sociale netwerksites In het kader van de lessen cultuurwetenschappen leerden de leerlingen van 3HUW hoe een enquête op te stellen, af te nemen en te verwerken. Deze kennis brachten ze in de praktijk met een onderzoek bij onze leerlingen van de 2de graad. 257 leerlingen uit de tweede graad vulden onze enquête over het gebruik van sociale netwerksites in. Lees hieronder de opvallendste resultaten. WIST JE DAT … … meer dan 99% van de leerlingen een profiel op een sociale netwerksite heeft. … 96,5% van de leerlingen lid is van facebook. … er grote verschillen zijn tussen jongens en meisjes wat betreft hun lidmaatschap van verschillende social media. Bij de jongens heeft 73% een profiel op youtube, terwijl dat bij de meisjes slechts 48% is. Bij instagram is het net andersom: 71% van de meisjes heeft een profiel, bij de jongens is dat 47%. … 29% van de meisjes meer dan 3u per dag besteedt aan sociale netwerksites, terwijl dat bij de jongens 12,3% is. … 7% van de leerlingen minder dan een half uur per dag besteedt aan sociale netwerksites. … 60% van de leerlingen chatten aangeeft als meest gebruikte functie op facebook. … ¾ van de leerlingen spelletjes aanduidt als minst gebruikte activiteit op facebook. … 79% van de jongens facebookvrienden heeft die ze nog nooit gezien hebben in het echte leven. Bij de meisjes is dat zelfs 88%. … 10% van de jongens via snapchat al eens naaktfoto’s of foto’s in ondergoed gevraagd heeft aan iemand anders. Bij de meisjes is dit slechts 1,5%. … 6% van de leerlingen al eens een foto van zichzelf in ondergoed heeft verstuurd via snapchat. … 1,6% al eens een naaktfoto van zichzelf heeft verstuurd via snapchat. … 2,7% van de leerlingen ooit al eens slachtoffer geweest is van cyberpesten. … slechts 1 leerling (van de 257) toegeeft dat hij/zij ooit gepest heeft via internet. … 12% van de leerlingen een slachtoffer van cyberpesten kent.

Projectdag wiskunde Weet jij hoeveel maal per dag de uren- en de minutenwijzer van de klok precies in elkaars verlengde staan? Weet jij op welke tijdstippen een klok met verwisselde wijzers ook een écht tijdstip aanwijst? En wijst een klok die je in een spiegel bekijkt ook altijd een écht tijdstip aan? Dat en nog veel meer onderzochten de leerlingen van het 6de jaar met 6en 8 uur wiskunde tijdens hun projectdag wiskunde.

23


Projectdag justitie en gemeente Tijdens de projectdag justitie en gemeente trokken onze leerlingen van 6GRL-6LMT6LWE-6MWE naar onderzoeksrechter Katrijn Helsen en burgemeester Vera Celis! Het werd een boeiende en leerrijke dag! Geen GAS-boetes voor onze voorbeeldige leerlingen!

Verkiezingen op het Sint-Dimpnacollege van Geel: N-VA wint! Op woensdag 6 mei 2015 moesten de zesdejaars van het SintDimpnacollege van Geel hun stemplicht vervullen tijdens hun projectdag op school. De voorbije weken werden ze in de lessen geschiedenis ingewijd in de Belgische politiek en het verloop van verkiezingen. In de loop van de voorbije week ontvingen ze hun officiële stembrief. Op woensdag waren ze verplicht hun stem uit te brengen in de drie kiesbureaus die voor de gelegenheid op school opgesteld stonden. Ze moesten zich met oproepingsbrief en identiteitskaart aanbieden bij de secretaris van het stembureau die de namen

24


controleerde, de voorzitter gaf de stembrieven en een bijzitter stempelde de oproepingsbrief af nadat iedere burger zijn stem had uitgebracht. De uren daarvoor hadden politici van zeven Vlaamse partijen de leerlingen elk een 20-tal minuten uitleg gegeven over de partij die ze vertegenwoordigde en de partijstandpunten. Rond de middag waren de stemmen geteld en werd de uitslag bekendgemaakt. Daarna konden de aanwezige politici nog even hun resultaten becommentariëren. Alle partijen waren het er weer roerend over eens: de kiezer heeft altijd gelijk!! Op de foto herken je tussen de leerlingen Kris van Dijck, Frank Wilrycx , Davy Buntinx, Tim Willekens, Jan Bertels en Wout Schafraet.

Chryshostomos 2015

Onze zesdejaars hebben hun Chrysostomosviering achter de rug. Zo’n 100 dagen scheidden hen toen nog van het afscheid aan de school. Fris en monter stonden zij vrijdagmorgen alle leerlingen op te wachten aan school om hen via een reuzespringkasteel (15 meter!) de school binnen te loodsen. Een ballonnentapijt verwelkomde iedereen die de agora binnentrad. In de voormiddag genoten de vijfdejaars van de (filmpjes)show van de zesdejaars. Na een geslaagde receptie in de kantine van Sint-Dimpna smaakten de frietjes met vlees ‘a volonté’ heerlijk. In de namiddag werd er duchtig gequizd en gezongen tijdens de Aquantus. En voor wie nog niet moe was, volgde ’s avonds nog een Chrysostomosfuif. Proficiat aan de zesdejaars, en vooral het comité dat deze wervelende dag in mekaar bokste. Meer foto’s zijn te bewonderen op S2.

25


Middeleeuwer op school Donderdag 5 februari ontdekten onze derdejaars dat de middeleeuwen helemaal niet zo duister waren, integendeel. Tijdens zijn uiteenzetting voerde Joris de Sutter van vzw De Liebaart ons in gedachten weer naar 1302.

Infoavond studiekeuze zesdejaars Op vrijdag13 maart kwamen een 30-tal oud-leerlingen over hun huidige studierichting uitleg geven aan en op vraag van onze zesdejaars. Onze zesdejaars konden aanschuiven bij “hun” oud-leerling voor veel praktische info. Het bleek voor hen een heel nuttige avond. Voor de oud-leerlingen, die graag en trots uitleg komen geven over hun studierichting, was het een blij weerzien met hun ‘oude’ school.

26


Zeker checken, de shit van de eeuw! Excusez le mot, dierbare lezers, maar de interviewee van dienst is dan ook niet de minste: slimste mens ter wereld, regisseur en allround sympathiekeling Adil El Arbi. De drijfveren en interesses van Adil? Hij doet ze hieronder netjes voor u uit de doeken, in zijn eigen onnavolgbare stijl. Fucked up shit, dat is zeker. El Arbi is een kosmopoliet. Toch in België in ieder geval. Hij groeide op in Antwerpen, liep school in het Sint-Jan Berchmanscollege en spreekt dus vlot Nederlands. Momenteel heeft hij z’n Antwerpse stek geruild voor Brussel, meerbepaald Sint-Joost-ten-Node, niet zo ver van de quartiers, waar z’n eerste langspeelfilm Image (spreek het uit op z’n Frans) zich afspeelt. Samen met z’n partner in crime Billal Fallah schetst hij in die film een beeld van de probleemwijken van Brussel en de invloed van de media hierop. Kers op de taart: de hoofdrol is weggelegd voor Laura Verlinden, oud-leerling van het Sint-Dimpnacollege. Leo: Image is een harde film geworden. Was dat de bedoeling? El Arbi: Zeker en vast. We zijn begonnen met het einde en hebben daarna de rest bedacht. We wilden dat het einde een mokerslag zou zijn: het moest een shockeffect uitlokken. De regisseurs waar wij (Billal en ikzelf) naar opkijken maken ook harde, rauwe films. Denk aan Goodfellas van Martin Scorcese of Platoon van Oliver Stone. Een romantische komedie maken is niet meteen voor morgen. Onze volgende film (Black, een verfilming van het jeugdboek van Dirk Bracke) gaat trouwens ook over jeugdbendes, niet meteen het meest lichtvoetige onderwerp. Leo: Waren dat soort prenten ook je eerste filmervaringen? El Arbi: Ik was als klein kind overdonderd door Jurassic Park en E.T. Het leek toen wel of Spielberg alle films maakte. Ik wou ook verhalen vertellen en vertoefde vaak in een andere wereld. Zo wilde ik bijvoorbeeld astronaut worden nadat ik Apollo 13 had gezien. Leo: En nu inspireer je zelf jongeren met je films: de cirkel is rond. Vanwaar kwam het idee voor Image trouwens? El Arbi: Billal en ik werkten samen aan het programma Arabesque. Het doel was om allochtonen een positief gezicht te geven. We hebben een tijdje het VRT-archief uitgeplozen, maar we hebben geconstateerd dat vreemdelingen vaak op een negatieve manier in het nieuws kwamen. Dat beeld klopt natuurlijk niet met de realiteit en dat was het vertrekpunt voor de film. In Nederland en Frankrijk had je al een tijd allochtonen op belangrijke posten: denk daarbij maar aan de burgemeester van Rotterdam of de Franse minister van Justitie. Als er problemen waren, kwamen zij ook aan het woord als tegengewicht. In België had je zo’n tegengewicht niet. De laatste jaren is dat wel veranderd met bijvoorbeeld Rode Duivel Marouane Fellaini of Ihsane Chouai Lekhli, de presentatrice van De Zevende Dag. Over een nieuwsprogramma gesproken, we hebben de redactie van Terzake (Canvas) een tijdje gevolgd voor de film, en het is ook wel een harde wereld. (nvdr. In Image

27


moet Eva Hendrickx, medewerker van anchorman Herman Verbeeck, een reportage maken over de probleemwijken van Brussel.) Er lopen, net als in de film, ook veel gehaaide mensen rond. Aan allen die journalistiek willen studeren: veel succes en denk nog maar eens na. Leo: We nemen het mee. Was het trouwens moeilijk om Image te maken? Het budget was blijkbaar nogal beperkt. El Arbi: Inderdaad. Billal en ik hadden met onze kortfilm Broeders de wildcard van het Vlaams Audiovisueel Fonds gewonnen, en dat was een prijs van 60.000 euro. In principe genoeg om een nieuwe kortfilm te draaien, maar we waren ambitieuzer en gingen meteen voor de langspeelfilm. Onze leermeester en grote broer Michaël Roskam (bekend van films als Rundskop en The Drop) wilde dat we nog zouden wachten, maar nadat hij de film had gezien, was hij blij dat we toch hadden doorgezet. Onze producenten slaagden erin om die 60.000 euro te verdubbelen, maar 120.000 euro is nog altijd niets in vergelijking met een normale film. Welp bijvoorbeeld (een Vlaamse horrorfilm die gelijktijdig met Image in de zalen liep) had een budget van 2 miljoen. Onze acteurs hebben eigenlijk zo goed als gratis voor ons gewerkt. Leo: De hoofdrol is weggelegd voor Laura Verlinden, een oud-leerling van onze school. Waarom heb je haar gecast voor de rol van Eva Hendrickx? El Arbi: We zochten een mysterieuze actrice voor die rol en Laura is daarvoor perfect. Ze straalt aan de ene kant zachtheid en fragiliteit uit, maar aan de andere kant ook iets psychotisch. Precies wat we zochten. Haar tegenspeler, Lahbib Faraji (voortreffelijk neergezet door de onbekende Nabil Mallat), speelt de ‘tough guy’, een echte agressieve kerel uit de quartiers. In het echte leven is het een heel zachtaardige jongen. Leo: Je hebt zelf ook al geacteerd in Bergica, een komisch sketchprogramma. Is daar ook een toekomst voor jou weggelegd of blijf je regisseren? El Arbi: Ik heb meegespeeld in Bergica uit pure noodzaak. Er was geen budget voor een echte acteur. Nee, om te acteren moet je een beetje crazy zijn. Een andere actrice kussen bijvoorbeeld lijkt voor mij al snel op het bedriegen van je vriendin. Laat mij maar regisseren. Leo: Doet de film het trouwens goed in de zalen? (nvdr. Ons gesprek vond plaats in de tiende week na de première, in januari 2015.) El Arbi: We kunnen zeker niet klagen. We hadden 15.000 bezoekers nodig om uit de kosten te geraken en dat is al gelukt. We hadden berekend om op 45.000 te eindigen, maar ondertussen zitten we al aan 60.000 kijkers. We hopen natuurlijk op een tweede Loft (met meer dan één miljoen bioscoopgangers), maar als we stranden op 75.000 zou dat heel mooi zijn. Leo: In hoeverre zit je deelname aan De slimste mens ter wereld daar voor iets tussen? El Arbi: Het heeft wel een effect gehad. In de finaleweek heeft Image zo bijvoorbeeld een nieuwe boost gekregen en hij loopt nu nog altijd. De bekendheid die De slimste mens heeft opgeleverd is natuurlijk mooie reclame voor de film, maar voor mij persoonlijk hoeft het allemaal niet. Ik zou het liefst over twee maanden terug in de

28


anonimiteit verdwijnen. Maar als het meer mensen naar onze films lokt, neem ik het er wel bij. De Belgische toppers in onze zalen zijn bijvoorbeeld Marina en Rundskop met ongeveer 500.000 bezoekers. Daar geraken we niet, maar als we vergelijken met andere beginnende regisseurs, doen we het niet slecht. Een goeie vriend van ons had bijvoorbeeld vier jaar lang keihard aan z’n film gewerkt, maar uiteindelijk liep hij anderhalve week in de zalen en haalde hij 2000 kijkers. Dan is film maken hard. Wij zitten gelukkig in de goede middenmoot met ons bezoekersaantal. Leo: Zijn er acteurs waar je van droomt om mee samen te werken? El Arbi: Dat moet zonder twijfel Denzel Washington zijn. Maar ook een film maken met George Clooney en Brad Pitt lijkt me wel wat. Binnen 10 jaar vind je met dus misschien wel in Hollywood terug. Zolang Billal en ik maar ‘vollen bak’ films kunnen blijven maken, zijn we tevreden. Onze volgende (Black) komt in het najaar in de bioscoop. Zeker checken! Leo: Doen we. Veel succes nog en de groeten aan Denzel! Kristof Stymans

Weet je … Weet je waar ik echt van hou? Het gevoel van rust, tevredenheid of blijdschap? Neen, dat is het zeker niet. Weet je waar ik echt van hou? De gedachte over vrijheid, veiligheid of vertrouwen? Wel, ik weet het niet. Weet je waar ik echt van hou? Reizen, van hier tot in Amerika. Of misschien geraak ik toch nooit verder dan Europa. Weet je waar ik echt van hou? Mijn zus, mijn vrienden, mijn familie. Tja, ik schud ook maar iets uit mijn mouw. Weet je waar ik echt van hou? Wel, eigenlijk hou ik gewoon super veel van jou. Stef De Boeck, 4 WET C, winnaar gedichtenwedstrijd

29


Solidair SDC, featuring Dagen Zonder Vlees 9-13 februari 2015 Solidariteit stond deze week centraal op het SDC. Al onze leerlingen konden deelnemen aan een solidaire maaltijd. Op dinsdag werd er broodpudding verkocht, op donderdag wafels en cake. Tijdens een middagpauze was er een sportieve reis rond de wereld. En voor wie dit alles niet genoeg was, deden we dit jaar voor het eerst mee aan de actie Dagen Zonder Vlees. Het resultaat mag er wezen: alles samen werd er iets meer dan 3000 EUR ingezameld. Onze goede doelen zijn er erg blij mee. Bedankt aan jullie allemaal!

Maar liefst 193 leerlingen en leerkrachten van onze school tekenden in op de actie DZV. Misschien eerst een woordje uitleg? Dagen Zonder Vlees wil mensen aansporen gedurende 40 dagen (niet toevallig de vastentijd) minder vlees te eten. Hoofddoel van DVZ is op die manier de ecologische voetafdruk verkleinen. De actie kreeg dit jaar wat meer media-aandacht dankzij een aantal BV’s die ook deelnamen. Kortom, we konden dit initiatief niet zomaar laten voorbij gaan. Onder impuls van drie leerkrachten van onze school schreef onze school in. De eindscore op dag 40 van de actie? Op SDC bespaarden we allemaal samen 29909 m² op onze ecologische voetafdruk, ofwel een kleine 30 000 baden of ruim 40 000 km autorijden. Niet niks dus. Hoog tijd voor een interview met de DZV coaches van SDC: Lies Belmans, Steve Coeimans en Nico Donckers.

Leo: Hoe hebben jullie de actie Dagen Zonder Vlees leren kennen? Lies: Ik het DZV leren kennen via EVA (Ethisch Vegetarisch Initiatief, nvdr). Deze organisatie is nauw verbonden met de actie DZV. Het concept van DZV was nieuw en ik zag meteen een mogelijkheid om deze actie te koppelen aan de vasten. Een dankbare link. Steve: Ik heb DZV leren kennen via onze adjunct-directeur Veerle De Houwer. Als aardrijkskunde leerkracht stuurt ze me regelmatig items of initiatieven door die ik in de les zou kunnen gebruiken. DZV was er daar één van.

30


Nico: Ik ben er eigenlijk wat ingerold, Steve en Lies hadden nog een derde man nodig en voilà, daar was ik. Eigenlijk eet ik ook al sinds januari vegetarisch, deels door het boek van Dorien Knockaert ‘Goed Eten’ dat Lies me bezorgd had. Dat boek is zeker een aanrader. Leo: Wat was jullie motivatie om mee te doen met Dagen Zonder Vlees? Nico: Eigenlijk was ik gewoon nieuwsgierig, ik wou wel graag nieuwe dingen ontdekken. Steve: Ik bekeek het eigenlijk puur didactisch. Ik zag in DZV een mogelijkheid om wat open deuren in te trappen. In de les gaf ik de leerlingen bijvoorbeeld de opdracht stil te staan bij het volgende -weinig ecologische- feestmenu: een kreeftensoepje, daarna een mooie bizonsteak en als dessert een coupe exotisch fruit. Daarna gaf ik hen de opdracht een waardige ecologische variant te bedenken. Lies: Mij sprak vooral het levensbeschouwelijke van DVZ me aan, ik wou graag de blik van de leerlingen verruimen. Zo wou ik graag de ‘gewoonte’ van vlees eten aankaarten. Het is niet zo gek om bijvoorbeeld een keer per week vegetarisch te eten. Je lichaam heeft op zich geen behoefte aan vlees. Vlees eten is bovendien een luxe die wij ons hier in het Westen kunnen permitteren, maar dat geldt zeker niet voor het gros van de wereldbevolking. Leo: Hoe hebben jullie de actie bekend gemaakt bij de leerlingen? We hebben de leerlingen getriggerd via de aankondigingsborden, via Smartschool, via Facebook… Ook in onze lessen hebben we ze aangespoord. Tijdens de 40 dagen hebben we ook een kooksessie gegeven. Een heel fijne ervaring trouwens. Leerlingen kwamen vragen stellen over recepten, nieuwe producten die ze hadden leren kennen… De actie werd echt gedragen door onze leerlingen en onze collega’s. We bereikten zelfs oud-leerlingen en kinderen van collega’s. Tof! Leo: Wat vond je het leukste aan de hele Dagen Zonder Vlees periode? Nico: Ik vond het fijn dat onze leerlingen zo gemotiveerd waren, dankbaar ook. Lies: Het groepsgevoel vond ik top. Steve: Ik ga voor de verwondering bij de leerlingen, zeker tijdens de kooksessies. We hebben ze op een leuke manier iets bij kunnen brengen. Leo: Wat was het moeilijkste in de DZV 40 dagen tijd? Nico: Het was lastig om ook geen vis te eten. 40 dagen is een lange periode. Zeker naar het einde toe werd het moeilijker, dat merkte ik bijvoorbeeld tijdens de Italiëreis. Lies: De koffie laten (coffaholic Lies Belmans at al vegetarisch en dronk bij wijze van persoonlijke uitdaging 40 dagen geen koffie, nvdr). Steve: Geen vlees eten uiteraard, ik werd er bij momenten echt slecht gezind van. Ik vond het moeilijk om creatief te blijven, om niet eentonig te gaan eten. Ik ben nogal een gewoontedier en met dat beest heb ik tijdens DZV nogal wat strijd geleverd. Leo: Heeft DZV voor jullie iets permanent veranderd? Lies: Ik drink nog steeds minder koffie.

31


Steve: Ik koop nog bewuster. Ik denk nog meer ecologisch in de winkel. Voor mij bijvoorbeeld geen ananas. Bij de aankoop probeer ik vooral rekening te houden met de weg die het product afgelegd heeft vooraleer het in de rekken beland is. Ik koop ook minder vlees. Nico: Ik sluit me aan bij Steve, ik koop en eet bewuster. Ik eet wel terug vis, maar ik let op de soort. Zalm of tonijn eet ik nog zelden. Na DZV heb ik nog een keer vlees gegeten, en eerlijk, het smaakte me niet erg. Vlees zit er bij ons zo ‘ingebakken’. Ik heb geleerd dat vlees zeker niet nodig is, er is vaak een lekker alternatief. Steve: Op restaurant denk ik ook meer na vooraleer ik iets bestel. Ik heb zelf ook bijgeleerd uit DZV, het was soms confronterend. Lies: Een persoonlijke winner vond ik het moment dat zelfs Steve het spirituele idee van een vastenperiode begon in te zien. Ik heb ook gemerkt dat DZV leerlingen heeft aangezet tot het nadenken over hun identiteit, over hun toekomst. Dat leeft zeker bij onze leerlingen. Nico: Misschien helpt DZV ook een beetje aan het imago van vegetariërs. Je wordt soms toch nog beschouwd als een ‘lastige klant’. Denk maar aan alle barbecues die binnenkort overal ten lande worden aangestoken, vaak toch nog een evidentie dat je dan in het vlees vliegt. Maar ik ben hoopvol, in mijn familie weet men ondertussen dat ik geen vlees meer eet. Hier en daar verschijnt er al eens een vegetarisch alternatief op tafel. Leo: Doet SDC volgend jaar terug mee aan DZV? Wat ons betreft zeker en vast. We vonden het een fijne samenwerking. We zijn onze leerlingen heel dankbaar, ze toonden veel engagement. En wij, we zijn een trio met drive zeg maar. Het heeft ons veel deugd gedaan. DZV anno 2016 is dus zeker een optie! Steve: Hoewel… nog een keer 40 dagen zonder vlees, ik twijfel toch een beetje… Lies: Steve, je gaat toch niet weer beginnen, geen sprake van. Komaan!

Nico Donckers, Steve Coeimans en Lies Belmans

32


Leo: En wat vonden onze leerlingen van DZV? Waarom heb je meegedaan aan DZV?

Wat vond je het leukste aan DZV?

Wat vond je het moeilijkste aan DZV? Geen vlees eten.

Doe je volgend jaar terug mee?

Ik heb eigenlijk per ongeluk meegedaan. ’s Middags stond er op de schermen een foto van een ijsbeer dus we gingen een kijkje nemen in de Leonardo.

Iedereen vond het leuk dat je meedeed.

Ik heb meegedaan omdat mijn beste vriendin dit al jaren doet. Het is beter voor het milieu en het was ook fijn om te weten dat ik vlees toch niet zo hard nodig heb.

Het was leuk om enkele vleesvervangers te ontdekken.

Het was moeilijk om elke dag iets vegetarisch te vinden.

Ja. (MC)

Ik heb meegedaan om een beeld te krijgen van de invloed van vlees op onze ecologische voetafdruk.

Op restaurant gaan en een vegetarisch gerecht bestellen. Je leert nieuwe gerechten kennen. Weten dat je een klein verschil maakt.

Mijn ouders werken lange dagen en 6 op7 dus er was niet altijd de tijd om een alternatief te maken. Een stuk vlees is nou eenmaal rapper klaar.

Ja, ik zou niet weten waarom niet. (BS)

Ik lust toch bijna geen vlees en eet het zo goed als nooit.

Niet per sé, het hangt ervan af hoe ik er volgend jaar over denk. (AV)

Ja. (HS)

Zon zee en strand Samen met jou hand in hand Bij jou heb ik mezelf verloren Alles deed ik om jou te bekoren De vakantie was zo snel gedaan Maar daar is onze liefde ontstaan Ver weg leerde ik jou kennen Ik zal er helaas aan moeten wennen Ik zal je missen met heel mijn hart Waarschijnlijk tot er een nieuwe liefde start Joren Mijnendonckx, 5WW8, winnaar gedichtenwedstrijd

33


Al gehoord van de woordspelingschallenge? Sinds januari 2015 bestaat op facebook een pagina, de woordspelingschallenge, opgericht door twee leerlingen van het SDC, met name Wouter Peere (6GRW8) en Bruno Vervoort (6GRL). De leerlingen waren oorspronkelijk met een blog begonnen, maar zagen uiteindelijk meer heil in een facebookpagina. De pagina telt voorlopig 120 likes, een eerder bescheiden aantal dus, maar dat zal na de vermelding in onze Leo snel veranderen. Op de pagina (en de blog voordien) wordt elke dag een nieuwe woordspeling geplaatst. De oorsprong ligt in de lessen Nederlands van het vierde jaar, toen de leerlingen in kwestie kennismaakten met het concept woordspeling. Bij wijze van spel daagden ze vervolgens elkaar uit om de beste woordspeling te maken, een ‘challenge’ dus. Ze kregen met een aantal leerlingen de microbe te pakken, en het uiteindelijke resultaat is de facebookpagina “Woordspelingschallenge”. Elke dag wordt een nieuwe woorspeling geplaatst, ofwel door de oprichters verzonnen ofwel door fans van de pagina. Iedereen is dan ook uitgenodigd te pagina te liken, en eventuele eigen verzinsels te posten. Bij wijze van voorbeeld enkele van de voorbije woordspelingen: Toen ik de prijs van die sla zag, kreeg ik een krop in de keel. (5 mei) Afslanktips: daar ben je vet mee! (2 mei) Met podiumbelichting valt niet te spotten! (19 april) In Venetië was men vroeger enorm welvarend. (10 april) De geamputeerde werd op staande voet ontslagen. (25 maart) De naaicursus was nogal uitgebreid. (19 maart) Toen de Siamese tweeling aan de Paralympics deelnam, wist iedereen op voorhand dat het een nek-aan-nekrace zou worden. (11 maart) Overgewicht bij de Amerikanen is normaal; dat is er ingeburgerd. (3 maart) Een hartstilstand na het zwemmen? Hier klopt iets niet! (10 februari) De dood van de parachutist kwam volledig uit de lucht gevallen. (1 februari) De fruitsapproducent zoekt nog mensen met pit. (12 januari)

34


Gepensioneerden en hun nalatenschap De komische noot, romantiek en dramatiek Het derde en laatste vakgebied dat aan bod moet komen in de reeks naar aanleiding van onze versgepensioneerden is MO, dat jarenlang gegeven werd door Ria Verboven. Iedereen hoort (bijna) dagelijks muziek maar wie luistert er aandachtig naar? En iedereen zingt onder de douche, in de wagen of in de keuken wel eens. Top! Heel wat mensen leiden uit deze vrolijkheid af dat muziek álles betekent voor hen en dat ze daarom moeten deelnemen aan een televisionele talentenwedstrijd. Qua carrièrekansen is dat niet meteen de beste keuze. Er zijn duurzamer trajecten die voor ieders beheersingsniveau wel wat te bieden hebben. Daarom namen vorige maand heel wat leerlingen van onze school deel aan Gheelamania III. Ze deden dat als danser, zanger, acteur of figurant. Er waren ook enkele dragende rollen weggelegd voor leerlingen. Zo meenden wij achter het gelaat van Julien, het personage dat zijn hart verloor aan de ongelukkige Anna, Vincent Van Gorp (6HUW) te herkennen. En dat bleek nog te kloppen ook. Aan de verhalen te horen moet de periode van de voorbereidingen en de voorstellingen een fantastische periode geweest zijn.

Vincent: Jaja, het was heel plezant. De samenhorigheid was en is enorm. Wat je ook vroeg aan de medewerkers, het was nooit te veel. Jong en oud ging met elkaar om. Echt zot. In Geel had je dat veel meer dan in Mol en in Westerlo. In de MuCrePvoorstelling (van 6HUW; nvdr) was de vriendengroep van Gheelamania ook aanwezig, met dank aan meneer Goris die de oproep op Facebook geplaatst had. En komend weekend hebben we met die groep een barbecue bij iemand. Om maar te zeggen dat het heel speciaal was.

35


Leo: Was het voor jou van belang dat je een mooie rol kreeg? Vincent: Ik had er op gehoopt, zeker omdat ik wist dat er een grote rol was voor een jongen van mijn leeftijd. Maar je weet niet hoe je eigen auditie overkomt en wie er nog allemaal komt opdagen en hoe goed die zijn. De beste krijgt de rol, dat vind ik wel het eerlijkst. Ik was dus heel blij toen ik hoorde dat ik de rol van Julien kreeg. Leo: Wat vind je het moeilijkst aan het eigen maken van een nieuwe rol? Vincent: Zeker niet het leren van de tekst want die leer ik al doende. Ik zet die tekst ook naar mijn eigen taal. Luc (Stevens, de regisseur van Gheelamania; nvdr) heeft dat ook het liefst. Dan kan je er als acteur ook meer je eigen ding van maken en dan zit die rol meer in uw lijf. Het zingen zorgt voor meer spanning bij mij. In Gheelamania had ik een duet en na dat lied was ik steeds meer ontspannen. Een valse noot is gauw gezongen. Niet dat ik er niet gerust in was, maar je wil het telkens opnieuw weer goed doen. Leo: Kunnen de zenuwen het jou nog moeilijk maken? Vincent: Enkel bij de première maar daarna niet meer zo. Vóór de eerste voorstelling heb ik wat tijd nodig om vlak voor het begin in mijn rol te komen. Maar daarna is er enkel nog gezonde stress. Je doet vóór zo’n voorstelling wat je moet doen, je stem opwarmen bijvoorbeeld, en voor de rest gaat het er ontspannen aan toe. Leonie (Van Deynze, die in Gheelamania de rol van Vincents tegenspeelster Anna vertolkte; nvdr) en ik waren mekaar soms vlak voor we op moesten nog aan het plagen. Maar eens op het podium was het serieus. De voorstellingen waar je dan nog de meeste zenuwen voor hebt zijn die waarvoor er mensen komen die je kent. Leo: Is een goede band met je tegenspeler belangrijk, of moet je je daar boven kunnen stellen? Vincent: Ik vind dat dat wel belangrijk is. In de voorstelling zaten enkele intense scènes en dan is het van belang dat het goed zit tussen die personen. Je moet elkaar vertrouwen. Dat was zeker het geval. Toen Leonie na de laatste voorstelling vertrok was het alsof ik mijn Anna echt moest laten gaan. Daar voelde ik me niet goed bij. Door zo intensief met elkaar om te gaan bouw je een sterke band op. Leo: Je hebt de voorstelling, inclusief de try outs, meer dan twintig keer gespeeld. Is routine dan een probleem? Vincent: Bij routine moet je misschien inboeten op gebied van beleving, maar het geeft je tegelijk wel de mogelijkheid om bewuster met bepaalde zaken bezig te zijn, om aandacht te schenken aan bepaalde dingen en dat is ook goed. Maar er zijn ook enkele voorstellingen geweest, twee of drie, dat ik vermoeid was en volledig op routine ging. Dan loop je wel weer het risico dat je te weinig geconcentreerd ben. Ik ben toen ook enkele keren van mijn tekst weg geweest maar omdat je weet waar het verhaal naartoe moet kan je alles weer laten uitkomen. Ik heb dan natuurlijk doorgespeeld en blijkbaar was het niemand opgevallen, maar achter de scène was ik toch even de kluts

36


kwijt. Ik was boos op mezelf. En dat maakt dan weer dat ik bij de volgende voorstelling weer alert was. De routine was ook interessant op de dagen dat er twee voorstellingen waren. Je wist bij de namiddagvoorstelling dat je jezelf niet mocht leegspelen. Leo: Wanneer is de interesse in muzikaal theater bij jou begonnen? Vincent: Toen ik in de laatste kleuterklas zat heb ik eens iets moeten spelen op een podium, maar dat moet iedereen wel eens doen. Ik vond dat toen al wel heel leuk. En ik weet dat ik Doornroosje van Studio 100 ook een hele ervaring vond. Daar had ik ook het gevoel bij dat ik zoiets wilde gaan doen. Toen is het dus zo’n beetje begonnen. In 2008 deed ik in Kasterlee mee in ‘Oliver Twist’, mijn eerste musical, ook met Luc Stevens trouwens. Ik speelde toen de rol van Oliver. Vanaf toen ben ik beginnen zeggen dat ik acteur wilde worden. In 2011 hebben we de musical ‘Jacques! Ça va!’ gespeeld in Kasterlee. Ook van Luc Stevens. Daarna zijn nog een paar toneelstukken gevolgd bij i.d. tejater groep in Kasterlee. En dan zijn de massaspektakels begonnen: Mol in Scène (2011), De Merodes (2012), Marie Antoinette (2014) en dan nu Gheelamania. Leo: Was Gheelamania hoogtepunt?

dan

een

voorlopig

Vincent: Julien was waarschijnlijk de meest complete rol die ik al gespeeld heb: ik mocht zorgen voor de komische noot, er zat romantiek in en ook dramatiek. Maar Marie Antoinette was ook heel leuk omdat daar ook een aantal professionals bij waren. Daar heb ik heel veel uit geleerd. Daar heb ik ook enkele mensen van de opleiding in Tilburg leren kennen, wat een rechtstreeks effect heeft gehad voor de keuze van mijn hogere opleiding. Leo: Maar je bent al in opleiding, niet? Vincent: Da’s waar, aan de academie. Ik studeer binnenkort af in optie voordracht. Daar ben ik mee begonnen op aanraden van mijn moeder. Zij vond het belangrijk dat ik mooi kon spreken. Dictie, weet je wel. Mooie klanken vormen en zo. Sinds ik met musical begonnen ben, heb ik ook zang er nog bij genomen. Dat is klassieke zang, dus technisch wel wat anders dan musicalzang, maar het zal zijn nut wel hebben. Ik doe al langer voordracht dus daar voel ik me wel zekerder in. Ik denk dat ik daar ook meer aanleg voor heb dan voor zang. Ik zal voor die zang altijd moeten werken, terwijl iemand als Nore Primus, om maar iemand te noemen, veel meer talent heeft om te zingen. In de musicalopleiding zal ik trouwens ook danslessen krijgen.

37


Leo: Zoals je al zei ligt je studiekeuze ook in deze richting, maar dan wel in het Nederlandse Tilburg. Is er in ons land dan geen gepaste opleiding? Vincent: Jawel, aan het conservatorium in Brussel kan je ze ook volgen maar Nederland heeft z’n eigen voordelen. Op het gebied van werkgelegenheid zit je daar met een grotere markt. Je zit ook met een extra pakket Duits en Engels, wat interessanter is voor degenen die een internationale carrière zouden willen uitbouwen. De opleiding in Tilburg is volgens mij completer. Mensen die vandaag in ons land grote rollen spelen zijn vaak ook opgeleid in Tilburg. Dat is toch een goed teken. Leo: Nog een slotvraagje: welke muzieksmaak heeft een musicalacteur? De hele dag luisteren naar de familie Von Trapp? Vincent: Nee nee. En musicals of dansspektakels zoals Grease en Fame zeggen mij al helemaal niks. Als het om voorstellingen bekijken gaat moet ik wel een verhaal hebben. Daarom krijgt muziektheater mijn voorkeur. En om te beluisteren zet ik klassiekers zoals ‘Les Misérables’ wel eens op. En hedendaagse popmuziek ook, natuurlijk. (jk)

S(porty)DC 'De jongeren van tegenwoordig, ze bewegen toch veel te weinig.' Een oneliner die u misschien ook al wel eens in de mond durft te nemen. Deze veralgemening is echter niet van toepassing op onze SDC'ers. Ook tijdens het tweede semester toonden onze leerlingen zich immers van hun meest sportieve kant via interscholencompetities, middagsport, alternatieve lessen L.O. … Een sportief overzicht!

Voetbaltornooi Tijdens het tweede trimester probeerden leerlingenploegen in wedstrijdjes mini-minivoetbal de leerkrachtenploeg tevergeefs te kloppen. We publiceren dan ook met plezier een foto van de enige ploeg die nooit verloor (foto links, uiteraard).

38


VStart Kubbtornooi Onder een stralende zon werd op dinsdag 21 april de eerste worp van het Kubbtornooi gegooid. Een 12-tal ploegen streden om de felbegeerde ‘SDC-CUP’. In de tweede graad wonnen de leerkrachten (alweer ) en in de derde graad ging de cup naar ‘De Helikubbters’.

Survivaltrophy 2015 Woensdag 29 april vertrokken we met 4 volle Kogekabusjes naar het verre Houthalen. Eén leerkrachtenploeg en 7 leerlingenploegen waren klaar voor de 5 zwaarste kilometers uit hun leven. Onze 27 leerlingen namen het in een loodzware Survivaltrophy, met meer dan 25 hindernissen, op tegen meer dan 600 leerlingen van andere Antwerpse en Limburgse scholen.

Vertrekkend uit een opgesloten container moesten ze elkaar gaan helpen in de hel van Limburg. De tocht eindigde in het 20 meter diepe en koude water van het domein Kelchterhoef. Niemand van onze teams, ook niet de dappere leerkrachten, moesten gered worden door de mensen van het leger.

39


De eindrangschikking is momenteel nog niet bekend, maar zeker is dat onze teams het er prachtig van afbrachten. De 5dejaars die meededen, gaan volgend jaar nog eens zeker meedoen en de 6des hebben spijt dat ze niet meer mogen… Proficiat aan al deze dappere helden voor hun inzet en enthousiasme!

Lessen salsa Als opwarmertje voor het galabal, kregen onze zesdejaars de eerste passen en draaitechnieken aangeleerd van de zwoele, Latijns-Amerikaanse dans, SALSA.

Geelse scholenduathlon Terwijl de meeste leerlingen 27 mei achter hun boeken zaten om te studeren, leverden twee leerlingen van onze school een sportieve prestatie. Het zonnetje zorgde voor mooi duathlonweer op de sportvelden van De Leunen. Na twee ronden lopen, enkele kilometers fietsen (met het nodige bochtenwerk) en een laatste eindsprint kwamen Lien en Hanne Sneyers als 2e en 3e over de eindmeet!

40


Gratis boksinitiatie Drie middagen lang konden de leerlingen zich verfijnen in allerlei bokstechnieken, maar vooral zich ongeremd uitleven. De lessen gingen er stomend aan toe en iedereen stond zwaar in het zweet van al die inspanningen. De leerlingen waren enthousiast en wisten dit aanbod enorm te appreciëren. Het is trouwens dankzij de sportieve engagementen van de leerlingen dat we deze sessies gratis konden aanbieden. Het was een beloning van de Stichting Vlaamse Schoolsport, omdat we als school zo veel Sport Na Schoolpassen aan de man/vrouw brachten.

SDC scoort sterk in verschillende wedstrijden In de inleiding spreekt meneer Goris nog over het optimaal ontwikkelen van talenten. Als u na het lezen van deze LeO nog niet overtuigd bent van het talent dat hier op school ontplooit, willen we in deze rubriek toch nog graag een rondje ‘stoefen’ met een aantal intellectuele topprestaties van onze leerlingen.

Vlaamse Fysica Olympiade Op woensdag 11 februari namen maar liefst 5 leerlingen van onze school deel aan de 2de ronde van de Vlaamse Fysica Olympiade in Hasselt. Slechts 14 van de 296 kandidaten behaalden een finaleplaats. Onze jongens zijn daar helaas niet bij, maar hebben het wel heel goed gedaan. De gemiddelde score was 45%. Ben Van Bavel (6WW6B), Simon Smeets (6WW8), Siebe Orolé (6WW8), Shadi Mourad Tawfic (6WW8) en Nicolas Derom (6WW6A) zaten daar alle vijf mooi boven ! Proficiat!

41


Siebe Orolé (6 WW 8) finalist Vlaamse Biologie Olympiade

Met heel veel plezier melden wij dat Siebe Orolé als eerste leerling ooit op het SDC zich plaatste voor de finale van de Vlaamse Biologie Olympiade. Om hem voor te bereiden op deze finale werd hem gratis een vierdaagse stage aangeboden op KULeuven, waar praktijk en nog wat meer theorie aan bod komen. Jammer genoeg kon Siebe niet deelnemen, omdat hij mee was op Turkijereis, maar we zijn ervan overtuigd dat Siebe, bij deelname, de trofee mee naar Geel had genomen.

Mathematische Modelleercompetitie Maastricht Zaterdag 24 januari hebben Wendelin Van Rensbergen, Jonas Verbraecken, Rik Pauwels, Kris Keersmaekers en Siebe Orolé (6WW8) deelgenomen aan de mathematische modelleercompetitie Maastricht. Ze eindigden op de vierde plaats met een score van 43/50 (één punt tekort voor een podiumplaats) In totaal namen 33 scholen deel. Een mooie prestatie. Voor meer informatie zie https://project.dke.maastrichtuniversity.nl/mmm/

De leerlingen van 5EW8-5GRW8-5LW8-5WW8 en van 6GRW8-6LW8-6WW8 namen dit jaar deel aan de Wiskunnend Wiske Wedstrijd georganiseerd door de Vrije Universiteit Brussel. Tussen oktober en februari kregen ze drie opdrachten voorgeschoteld die ze in klasverband moesten oplossen. Dat waren geen klassieke vraagstukken met gegevens en formules, maar uitdagende en zeer verrassende vragen over dooreengeschudde stripverhalen, ongelabelde kabels en gestapelde nougatrepen. Ze deden dat zo goed dat ze geselecteerd werden voor de finale dag aan de VUB op vrijdag 20 maart. En in deze wedstrijdfinale kaapten ze zo maar even de 4de én de 5de plaats weg op 41 deelnemende klassen uit gans Vlaanderen. Een geweldige prestatie! En er is nog meer. Dit jaar vond de wedstrijd voor de 5de maal plaats. Onze school werd in de bloemetjes gezet omdat onze leerlingen elk van die 5 jaar de finale gehaald hebben. Slechts 5 scholen in gans Vlaanderen zijn daar in geslaagd. Een extra proficiat voor de leerlingen van de 8-uurs klassen van de laatste 5 jaar!

42


‘SDC’ers in action!’

Slimste Vlaanderen

school

van

Dikke proficiat aan team St. Dimpnacollege A! Zij hebben zich twee schooljaren na elkaar kunnen selecteren voor de eerste ronde. Nog dikkere proficiat aan team St. Dimpnacollege B! Zij stootten door naar de finale dit schooljaar. Marjolein Goris, Pieter-Jan Boeykens, Lina Geerts en Liesl Van Horebeek vertegenwoordigden onze school en behaalden een knappe 19de plaats.

Laureaat Griekse vertaalwedstrijd 6 GRL-GRW6-8 behaalde in de Sophocleswedstrijd, een klassikale vertaalwedstrijd, een eervolle plaats: één van de drie laureaten in Vlaanderen. Proficiat! Op deze foto zie je hen glunderen met een aantal leuke prijzen.

43


Belgische Informatica-Olympiade Op zaterdag 2 mei vond in hartje Brussel de finale plaats van de Belgische InformaticaOlympiade. 25 finalisten konden in deze wedstrijd hun talenten inzake programmeren, algoritmiek en logica ten toon spreiden. Kris Keersmaekers van 6WW8 behaalde een schitterende 8ste plaats.Proficiat Kris, om de eer van onze school op deze manier te hebben verdedigd. Meer info op http://www.be-oi.be/nl/.

Examenbloopers Het begint een vaste rubriek in onze ‘LeO’ te worden: de examenbloopers. De redactie ontving weer een aantal leuke exemplaren. Mooi om het schooljaar mee af te ronden. Winnaar in de categorie ‘foute vragen’ Een leerling steekt zijn hand op tijdens het proefwerk esthetica met volgende vraag: 'Een vrouwelijke schilder, is dat een schilster?' Genomineerden in de categorie ‘historische blooper’ Geef een gevolg van de Germaanse invallen in ons land. stakingen Hoe heette de bekendste grensovergang in Berlijn? Die Berliner Mauer Hoe werd Berlijn opgedeeld na WOII? Het werd afgebroken door de geallieerden. Genomineerden in de categorie ‘oeps… schrijffoutje’ De vloot van Amerika werd in Pearl Harbor aangevallen door de Jappeners. België gaat mee vechten in Sierië.

Redactieteam: T. Bens, J. Buelens, J. Cornière, K. Stymans, J. Poels, J. Van den Broeck (eindredactie), L. Vandecruys, J. Kempen. Met dank aan alle medewerkers van de verschillende rubrieken, die op een of andere manier hun bijdrage leverden aan deze Leo!

44


Woord van de directeur

Recommend Documents