WMGLEY DE ONZICHTBARE JÄGER

■

lwW»RP

VerschUnt wekeiyks - PrU» per kwartaal f. 1.B5. Red. en Adm. Oalflewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekenlnn 41880

mmmm^mmB^^msmmi

Wy AeMen t/

om gezond en opgewekt te zijn een zorgvuldige verpleging noodig. Mammie straalt altijd van vreugde wanneer men zegt: ,,Wat ziet Uw baby er gezond en verzorgd uit. Daarom gebruikt zij steeds :

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTROLUSE komt niet terug. Eenlg efdoend «yiteeen. Advlteer uw ertt. Behandeling «btoluut pijnlooi. Laat geen lidteekens na. Gratis advle*. Instlt. v. electr. ontharing E. Nooteboom. Goudiche Slng«! 83« Rotterdem

Een vriendelijke oude heer, die een kleinen jongen zag sjouwen met een reusachtig pak kranten, zei medelijdend: „Word je niet moe van al die kranten, ventje?" „O neen, ik lees ze niet allemaal," antwoordde het jochie.

Verkleurde Unden Jijn een waarschuwlng der natuur. Het is Filmt U kunt deie met Uw tong voelen : een kleverig laagje, dat zich voortdurend vormt, voedseldeel* tjes opneemt en zich later in tandsteen omzet. Film huisvest bacteriën, die bederf veroorzaken.

dat speciaal voor dit doel vervaardigd is- Het beval een reinigend en polijstend nwleriaal dat tweemaal zoo zacht is als dat wat men gewoonlijk voor tandpasta'sgcbruikt.Ieder spoortje van Film wordt verwijderd, tonder dat het glazuur beschadigd wordt.

Om landen wit te maken moet de Film verwijderd worden. Gewoon borstelen helpt niet. Daarom bevelen landartsen Pepsodenlaan,

Doof deze wetenschappelijke reinigingsnethode krijgen Uw tanden hun natuurlijke glans terugKoopt beden een tube!

TRUOE MARLEN, bekend uit de film „Er was eens een Prins", vervult de vrouwelijke hoofdrol in de Ufa-toonfilm „Spiel mit dem Feuer".

DE ONZICHTBARE JÄGER ESN COMPLEET VERHAAL UALVAREZ

DANSSCHOOL DE HEER EN MEVROUW BRONMEIJER

J. A.

DOOR

LANGE POTEN 27 • DEN HAAG - TEL.115550

MEMBERS OF THE IMPERIAL SOCIETY OF TEACHERS OF DANCING AmaUur .n Prof«sslooal l.ss.n dag.lljks. - Spr»kur.n 2-6 .n 8-10. Zoo Juist v.rseh.n.n ons bo.kw.rk .MODERNE DANSEN". PRIJS f5.20 pw post to«g«xor»d«n.

De natuurlijke bestemming van het gebit ^is „kauwen".

Verlaat U uitsluitend op

ODO-RO-NO

Bi] onvoldoende of slecht kauwen raakt het gebit spoedig In verval. Vandaar dat tandartsen het gebruik van Wrigley's zoo sterk aanbevelen. Ook doktoren vinden het een prachtmiddel om de eetlust op te wekken en de spijsvertering te bevorderen.

Vermijdt tot iederen prijs de lucht veroorzaakt door de vochtafscheiding in de oksels. Deze is bijzonder onaangenaam voor Uw omgeving I Alleen Odorono biedt U een doeltreffende bescherming. Odorono waarborgt Uw charme en behoedt Uw japon voor de vernielende transpiratievlekken. Odorono is bereid volgens medisch voorschrift. Kiest " Instant" Odorono voor een snel gebruik, of de gewone Odorono(robijnkleurig)vooreen langduriger bescherming. Beide vloeistoffen zijn voorzien van de zoo praktische spons-aan-steel.

Gefabriceerd uil de fijnste grondstoffen K het wereldmerkl ■ Pakje ä vier «tuks «# cent

WMGLEY ■■

- .J.

Verkrijgbaar bij alle firma's in toiletartikelen : é F. 1. - en 1.80.

—

2

—

OVERTOUIG HAAR De nieuwe OntharingsCreme Odorono 1$ een volmaakt product, prettig en gemakkelijk in het gebruik, verhardt noch in de tube, noch op de huid, voltooit Uw toilet onder de armen.

0'

^m deze geschiedenis te kunnen volgen, moet men eerst Dr. Wiltshire en zijn dochter leeren kennen. De dokter had zich, na een eervolle loopbaan, op het kleine buitengoed, dat sinds jaren aan zijn familie toebehoorde, teruggetrokken, om een geleerd medisch boek te schrijven. Na den dood van zijn vrouw had zijn dochter de leiding van de huishouding op zich genomen; er bestond een hechte band van kameraadschap tusschen hen beiden. Maar we zullen het thans niet hebben over de wetenschappelijke pennevruchten van den dokter of over Helens huishoudelijke talenten, evenmin over de kameraadschap tusschen vader en dochter, hoewel zonder deze, dit verhaal heel anders geëindigd zou zijn. Een deel der historie speelt zich af in de vrije natuur, waarvan ze beiden groote liefhebbers waren; en 't is hoofdzakelijk gewijd aan een complot, waarin een jachthond een verrassende rol vervult. Het is niet zoo vreemd, dat een jonge setter grooten invloed uitoefent op de ontknooping, want de dokter en Helen waren allebei liefhebbers van honden en beiden begrepen de dieren zoogoed, omdat ze veel van hen hielden.

'

!

In dezen herfsttijd, nu het gebladerte prijkte in een weelde van rood en geel, ging de dokter, een rijzig man, met een sterk gezicht en grijs haar, er met het jongemeisje, blond en knap en sportief in haar jachtcostuum, haast iederen middag op uit, met twee blaffende honden als voorhoede. En als de vallei in het Westen met den vlammenden gloed van de ondergaande zon overgoten werd, keerden de dokter en Helen naar het oude huis op den heuvel terug, dicht naast elkaar en in opgewekt gesprek, zooals men van zulke dikke vrienden als vader en dochter waren, verwachten mocht. 's Morgens werkte de dokter ongestoord in de bibliotheek, terwijl Kelen in het groote huis bezig was, en den dienstboden, die haar op de handen droegen, 'instructies gaf, of ze reed in den two-seater naar het dorp, waar de dokter en zijn dochter zeer gezien waren, om de post te halen en boodschappen te doen. 's Avonds zaten ze voor het vuur te lezen, of speelden een spelletje kaart. En zoo zou hun leven vredig voortgekabbeld zijn, tot het omvangrijke werk voltooid was — waarna ze zouden gaan reizen — ware het niet, dat Helen

3 -

verliefd was geworden en dat de dokter niet op een rommelige binnenplaats een vreesachtigen hond had aangetroffen. II. Het heeft geen zin te vragen, waarom Helen haar hart verloren had aan Victor Clark. Het gebeurde en daarmee uit! Spijtig schreef de dokter, wien Helens gevoelens niet ontgingen, deze toe aan haar schaarschen omgang met jongelui. Ze had Clark ontmoet in het dorpshotel, een mijl van de vallei, op een weldadigheidsfeestje ten bate van de arme dorpskinderen, waartoe zijzelf het initiatief genomen had. Victor vertoefde tijdelijk in de streek, waar hij uitgestrekte landerijen gekocht had. Vóór zijn haast sensationeele opkomst . in zaken, was hij bedrijfsleider op een groote modelboerderij geweest. Zijn heele persoon en de manier waarop hij het tot zijn huidige positie gebracht had, was buitengewoon genoeg om tot de verbeelding van een temperamentvol jong meisje te spreken. Bezoeken op de villa van den dokter volgden en ritten langs de land- en boschwegen, die vol herfstkleuren waren. En toen vertelde Helen het op een van hun rustige avonden in de

. ^ •.

■

groote huiskamer aan haar vader. Ze ging met Clark trouwen. Het overrompelde, den dokter, dat de zaak' in dit vergevorderd stadium gekomen was, maar meer nog vervulde het hem met beklemmende voorgevoelens. In het .korte oogenblik van stilte, dat op haa'r mededeeling volgde, flitste hem het beeld van een hond, op de slordige binnenplaats van het dorpshotel, door den geest. Clark had den dokter uilgenoodigd den hond te komen zien. Helen was er niet bij geweest. Het was op Clarks scherp bevel, dal de hond uit zijn hok was gekropen. Er is geen hond, die zoo aan zijn meester hangt, als de setter; eeuwenlang zijn ze haast eikaars gelijken geweest op het jachtterrein. Toch bleef deze setter voor zijn hok staan met hangenden staart en ooien en keek naar alles, behalve naar de gezichten der mannen. Maar Clark scheen zich van niets bewust te zijn. ,,Hij is nog maar twee jaar, dokter," zei hij. „Heb hem als puppy gekregen en zelf gedresseerd. In het begin een koppig monster, maar ik heb hem getemd, däär kunt u op aan! Niemand heeft zich ooit met hem bemoeid, niemand heeft ooit een geweer boven hem afgeschoten behalve ik." Toen had Clark opgewekt gelachen en zich afgewend. En de zware ketting schuurde tegen den grond, toen de hond weer in het donkere hok verdween. Dit was het beeld, dat voor het geestesoog van den dokter verrees. Een vraag van Helen leidde hem af. ,,Trekt u het zich erg aan. vaderlief?" klonk het, en eer hij kon ant woorden vervolgde ze: „U mag hem wel lijden, nietwaar ?" De dokier keek haar een beetje hulpeloos aan. Ze zat op een laag stoeltje bij den schoorsteen, de vingers om de knieën gestrengeld, een liefelijk beeld in het schijnsel van het haardvuur. Aan haar voeten lagen Ben en Jack, de Engelsche setters, loom in de vlammen starend en onbewust van het menschelijke drama, dat zich boven hun verstandige koppen afspeelde. Helens frissche schoonheid trof den doktei vanavond opnieuw, als een open baring ,,U mag hem — nietwaar?' herhaalde ze in spanning. ,,]k weet niet, kindlief," kon hij eindelijk uitbrengen. „Ik weel niet of ik hem wel of niet mag lijden." „O," kwam het hijgend; „dat beteekent dus, dal u hem niet maglijdenl Dat spijt mij, vader, heel erg," voegde zij er met vriendelijke beslistheid aan toe. „Want ik ga toch met hem trouwen."

BEZOEKT HET

TE ROTTERDAM

0f '

t/>

D

"<> d£-

*£.

-.

■«

LU

< v:

Q Z < _i I

o z UJ

Q

me'

"»i..

i .,^> .

..^

fm

& «Een aanrdllsi bruDcOJo. Jean Parker, het jeugdige Metro-Goldwyn-Mayer-sterretje, zooals wij haar het komende seizoen in een nieuwe film zullen kunnen bewonderen. Dr. Wiltshire sliep dien nacht weipigHelen moest haar eigen leven maken, zooals ieder menschenkind, haar eigen keus volgen, trachtte hij zichzelf voor te houden. Maar meer dan eens verliet Vraag tweehonderd acht en tachtig hij het bed, rookte een paar sigaren voor het venster en zag den nieuwen Wat is een numismaticus en wat een dag door de boomen lichten. Tegen zonsopgang stond hij op en philatelist? Wij stellen een hoofdprijs van f 2.so en trok zijn lachtcostuum aan. Als hij vijf troostprijzen beschikbaar, om te verdeemoeilijkhedfcr had, zocht hij altijd rust len onder degenen, die vóór 25 Augustus en troost irr de velden en de bosschen. Hij hoopte, dat Helen met hem mee goede antwoorden op deze vraag zenden zou gaan. Met een paar diplomatieke aan ons adres; Redactie „Het Weekblad", woorden zou hij haar vragen, of het Galgewater 22, Leiden. Onze abonné's uit wel raadzaam was een overijlde beslisde overzeesche gewesten hebben tot 25 Ocsing te nemen; misschien konden ze er tober gelegenheid hun oplossingen in te nog eens in alle kalmte over praten, zenden. Op briefkaart of envelop gelieve builen, in de vrije natuur ... men duidelijk te vermelden: Vraag 288. Maar onmiddellijk na het ontbijt kwam Clark haar halen. Ze gingen rijden, had ze aan tafel aangekondigd, zonder haar vader aan te zien. Haar terughouding kwetste hem, niet om Vraag tweehonderd vier en tachtig hemzelf, maar om harentwil. Waarschijnlijk deed het haar ook pijn. De bard van de Avon is de Engelsche dichter Shakespeare, die in het plaatsje Stratford geboren is, dat aan de Avon is gelegen, een zijrivier van de Severn. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer W. P. J. Ente te Haarlem den hoofdprijs. De troostprijzen werden AMSTERDAM toegekend aan den heer P. van Veen te Rotterdam, den heer C. W. Tober te 's-GraBRENGT venhagc, den heer A. Prins te Schiedam, mevrouw C. W. Putters-van den Berg te STEEDS Rotterdam, den heer J. M. Emmen te DE BESTE PROGRAMMA'S 's-Gravenhage.

Onze ..(T^cwe*

DeO^^.

REMBRANDT TH EATER

_ 4

■

m

^mm

«.i^VP^PWU^P

UJDERS AAN MAAGPIJN maagkramp, zuur, hartwater en »lachte «pijsvertering zullen baat vindan bij het gebruik van het raad« maar dan 40 jaren in dan handel zijnde

OïStë^

Alleen echt mat den naam BOOM. Verkrijgbaar in Apotheken en Drogistwinkels i /1.25 per doos.

BOö*

Haar gezicht had dien morgen een gedecideerde uitdrukking. Tot dan toe was ze meer meisje geweest dan vrouw, thans was ze meer vrouw dan meisje. De dokter ontmoette Clark in de hal. Clark was een groote, krachtige jongeman, zelfbewust en knap in zijn onberispelijk zittend rijcostuum. De dokter begroette hem amicaal genoeg. Er was nooit gebrek aan gastvrijheid in het huis op den heuvel geweest. Indien hij hem al scherp en critisch onderzoekend aankeek, dan was dat ongetwijfeld het recht van een vader in een positie als de zijne. Misschien vergiste hij zich ten slotte, misschien moet men het karakter van een man niet naar het gedrag van zijn hond beoordeelen, zooals hij gedaan had; misschien was de hond van nature een lafaard en een kruiper. Maar Dr. Wiltshire was bang, dat hij in de oogen, in de trekken om den mond de reden zag voor het angstige doen van dien hond — iets ruws, wreeds, zelfzuchtigs — een harde, onnatuurlijke jongensachtigheid, die overwonnen had moeten zijn, een onnatuurlijke onrijpheid van ziel. Clark merkte niets van dit onderzoek, zooals hij niets bijzonders gemerkt had aan het kruipen van zijn hond op de rommelige binnenplaats. „Gaat u jagen vandaag, dokter?" vroeg "hij. „Ja ? Waarom neemt u mijn hond, Duke, niet eens mee ? Zegt u maar aan den hotelhouder, dat ik goedvind dat hij met u meegaat. Dan zult u eens met een eerste-klas hond jagen." Een moment weifelde de oudere man; den ander steeds nog in de oogen kijkend. Toen nam hij het aanbod aan. Het was zijn schuld niet als Clark de bedekte waarschuwing in zijn toon en woorden niet snapte. „Ik houd je aan je woord, Clark." Én zoo zou een hond zijn rol spelen in de levens van een meisje, een jongeman en een vader. III. De rest van dien dag jaagde Dr. Wiltshire alleen met een andersmans hond in de schilderachtige vallei, die echode van het afwisselende geluid van fluiten en geweerschoten. Het was schemerig toen de hond, hem op de hielen volgend, terugkwam op de binnenplaats van het hotel en de dokter hem in zijn hok vastlegde. „Arme jongen," bromde hij onderwijl vol medelijden. Het diner was klaar toen hij thuis kwam en Helen stond hem op te wachten. „Nu, u hebt niet veel vogels meegebracht I" merkte ze op, zijn jas aanpakkend. „Ik heb niet op vogels gejaagd,

meisje," antwoordde hij raadselachtig. „Niet op vogels ? Op wat dan ?" „Op de waarheid," verklaarde hij effen. Ze keek hem een oogenblik met bezorgde, niet-begrijpende oogen aan. Toen haastte ze zich naar de keuken om de vogels aan de keukenmeid te geven en langzaam liep de dokter de trap op naar zijn kamer. De slag viel na het eten. Gezeten op haar lagen stoel naast den schoorsteen, kondigde Helen aan met den trots van een vrouw, die alles van het doen en laten van een man afweet, dat Clark den volgenden dag voor zaken weg zou zijn, dat hij 's avonds met den trein van half twaalf zou moeten vertrekken. Toen vervolgde ze, opdat haar vader hem op zijn best zou zien en een kijk zou krijgen op wat haar zijn ware wezen toescheen: „Vaderlief, hij zegt dat u Duke morgen weer mag meenemen. U weet dat hij hem getraind heeft van dat hij nog heel klein was af en dat u de eenige bent die, behalve hijzelf, met hem heeft gejaagd. Een compliment, vaderl" De rest werd gesproken op den toon van zekerheid, die de jeugd eigen is. „Over een paar dagen gaat hij voor goed weg. Zijn zaken zijn hier vrijwel afgedaan. Hij wil voor dien tijd met mij trouwen, zoodat ik met hgm mee kan." „Maar dat gaat niet, kindje I" barstte het protest uit.

„Vader — ik wil het. Ziet u — ^k houd van hem." Dr. Wiltshire stond op en tastte, op den schoorsteenmantel naar zijn sigaren. De kamer met zijn oude meubelen, de duizend-en-één bekende dingen scheen om hem rond te draaien. Den geheelen dag door was één gedachte hem tot troost geweest: er zou tijd zijn, ze zou den man gaan zien zooals hij hem zag. Nu was deze sterke hoop stukgeslagen en van uit haar onafwendbare toekomst keken Helens oogen — zoo openhartig, zoo vol vertrouwen vanavond — hem smeekend aan. Hij zonk in zijn stoel en met handen, die trilden, stak hij de sigaar aan. „Helen," — begon hij met een rustige stem, Waarin diepe teederheid doorklonk — hijzelf vond die stem vréémd klinken, „heeft Mr. Clark je wel ©ens meegenomen om zijn hond te zien, kindje ?" „Neen, vader, we zijn toevallig nooit in de buurt van het hotel gekomen, toen Duke er was. Hij heeft me natuurlijk wel van hem verteld. Een van zijn ooren heeft de kleur van mijn haar nietwaar ?" Een haast onbedwingbare woede kropte in de keel van den dokter. „Ja — en zijn oogen hebben de kleur van jouw oogen en eens keken zij naar een man. Helen, zooals jouw oogen nu naar mij kijkenI" „Wat bedoelt u?" vroeg ze onthutst. Hij gaf geen antwoord. Het plan stond plotseling vast. Wat hij gezien

Do NttcOttrBsindlsclhio adkrlc« Syb VeHkmatn, die het vorige tooneelseizoen in „Petrus" op den voorgrond trad, is wederom bij het Centraal-Tooneel geëngageerd. (Foto Godfried dt Groot)

N,V.

NATIONALE

REVUE

DAT ZOU JE WEL WILLEN Zoo zijn wij weer een revue rijker! Bij de N.V. Nationale Revue gaat te 's-Gravenhage in het Scala Theater het jongste werk van den auteur Jacq. van Tol: „Dat zou je wel willen!" Ook thans heeft de auteur er geen moeite voor gedaan een draad door deze revue te weven; hij heeft zich meer toe gelegd op komische sketches en smaakvolle finales. En hij is daarin wonderwel geslaagd. In den proloog geeft Dr. Faust ons de ingrediënten, die noodig zijn om een revue samen te stellen; terecht zegt hij echter: „Een komiek kan ik LOU Bandy als „Scharesliep" en Johnnie Riscoe als klant. U niet geven^ dien moet men zoeken.' Welnu, bij de Nat. Revue kracht. Hij draagt de geheele revue eri behoeft men niet meer te zoeken, want bewijst hoe goed hij hier op zijn plaats is. men bezit in Lou Bandy een uitstekende Naast hem dienen genoemd te worden _^ Wiesje Bouwmeester, Clairette Hammé en de Zuid-Afrikaansche stepdancer Johnnie Riscoe, die het " verdere komische en Beppie Rameau. Nol Nabarro en Jean du Bela, die het vocale gedeelte verzorgen. Dan zijn er nog Dickson met zijn aardige danseresjes, die ons vooral in het Brandweertafereel eens iets nieuws brengen, Jules Susan, die met stevige hand het orkest leidt en Fr. Bogaerts, de regisseur, die voor het vlotte tempo zorgt. Een revue, De Dickson-girls in het brandweertafereel. die er zijn mag. had zou zij zien — vóór de zon weer onderging. En dan zou ze beslissen. Er was nu geen andere oplossing meer. „Ga je morgen mee jagen. Helen?" Impulsief stond ze op en kwam op de leuning van zijn stoel zitten. „Natuurlijk, vadertje," zei ze troostend. „U had zeker een erg verlaten gevoel vandaag? We hebben uw geweer een paar maal gehoord en het klonk zoo eenzaam. Het zal net als altijd zijn, hè? Morgen bedoel ik. We zullen geen onpleizierige dingen aanroeren, hè vader ?" „Neen, kindje." Spoedig daarna liet ze hem alleen. Hij hoorde haar lichte voetstappen, toen ze de oude, eiken trap opliep. Hij wachtte tot het boven stil was. Toen

SIGAREN 's Morgens, 's Middags, 's Avonds.

keek hij op zijn horloge. Er was nog tijd genoeg. Zonder Billy te wekken, zadelde hij zijn paard en reed, langs de zijde van de villa, tegenovergesteld aan die, waar haar kamer lag, de duisternis in. Een uur later kwam hij terug, bracht het paard naar den stal en ging de nachtstille bibliotheek binnen. Hij was een ordelijk man als het zaken betrof. Hij ging voor de schrijftafel zitten, nam zijn chequeboek uit zijn zak en schreef op een souche een bedrag van drie cijfers. Terwijl hij het deed, glimlachte hij en trok een leelijk gezicht. „Hij heeft me het vel over de ooren gehaald," zei hij bij zichzelf, „maar het is ook wat waard je medemenschen in hun financieele opvattingen te leeren kennen..." Hij stak nog een sigaar op, leunde achterover in zijn stoel en keek met klare oogen naar het schilderij van Helens moeder boven den schoorsteenmantel. IV. Helen had evenveel verstand van setters als haar vader. Ze was zijn eenig kind; ze had hem van jongs af ge-

holpen kleine honden op te voeden, was met hem meegegaan om ze in het veld te trainen; mannen van 't vak respecteerden haar oordeel. Als dat niet het geval was geweest... Direct bij het begin van den dag wankelde Dr. Wiltshires besluit. Dat was, toen hij bij het opstaan Helen in de keuken hoorde. Ze gaf aanwijzingen over hun lunch; de manier waarop zij aan zijn lievelingshapjes dacht, verteederde hem. Ze wilde blijkbaar, dat het een echt ouderwetsche dag werd. Een poosje bleef hij besluiteloos op den rand van zijn bed zitten. Zou het niet beter zijn, ronduit met haar te spreken ? Had dit niet iets van verraad haar mee te lokken onder voorwendsel van een gezellige jachtpartij ? Maar welk verliefd meisje luisterde naar de verstandige woorden van een grijzen vader? Een overtuigender stem dan de zijne zou haar de waarheid openbaren... Met een peinzend, ernstig gezicht trok hij zijn jachtcostuum aan. Ze had het ontbijt klaar en wachtte al toen hij beneden kwam. Ze maakte een (Vervolg op paglna lO] KON SLECHTS LOOPEN MET EEN SL4KKENGANG. 60-JarIge hopeloos door rheumaliek. Nu weer geheel In orde. Hier volgt een hoopvolle boodschap voor alle lijders aan rheumatiek. Kon iemand in een hopeloozer toestand zijn dan deze vrouw was — wie kan blijder zijn dan zij nu is: „Meer dan 18 maanden lang was ik kreupel door rheumatiek in de knieën. Zonder stok kon ik niet loopen, en dan nog maar met een slakkengangetje. Tweemaal per week werd ik met electriciteit behandeld. Maar het hielp allemaal niets, zoodat ik het maar opgaf en dacht, dat mijn geval hopeloos was. Ik was over de 60 en kwam tot de conclusie, dat ik had afgedaan. Knielen kon ik niet en ik moest als het ware mijn beenen in bed tillen, zóó onbruikbaar waren ze. Toen begon ik me af te vragen, waarom zou ik Kruschen Salts niet eens probeeren ? Ik deed het; ik liet alle -andere middelen of behandelingen varen en nam alleen Kruschen Salts in mijn thee. Nu kan ik weer loopen en draven als ieder ander van mijn leeftijd of veel jonger. En wat meer zegt, ik kan weer slapen, wat heel wat voor mij beteekent (na het lijden, dat ik doormaakte). Voor dit alles ben ik slechts Kruschen dankbaarheid verschuldigd." Mevr. P. C. De pijnen en stijfheid van rheumatiek worden veroorzaakt door een overmaat van urinezuur in het lichaam. De zes zouten in Kruschen sporen Uw nieren en andere inwendige organen aan tot gezonde, geregelde werking; ze helpen de organen alle schadelijke afvalstoffen en overtollig urinezuur uit het lichaam te verdrijven, die de oorzaak zijn van Uw pijnen. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten h. f 0.90 en f 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels Mij., Amsterdam voorkomt.

«■«rws*?^^ :

IPipPWWi^

•/--:'/

DAS P y^ ümm f k SLc fm i Wêê Hc^T^^ IFTI 1^1 méf il ^H '

m-OÊÊm .

■^^S^: ^

1'^Ë«''""""----

• ï?

■

jüw^SS?""^

'■■

;

%

v/

5 ^

i.

r^

'5

^^

fc

^

^^>»-

mg- . J^

^

i

\

*• ^P K* ^*-~^

'- 1V

J^R^^iV

._

. 3J

-^^^ —

:

•■ v ' F x

1

\

9

1

Hl

^ SI

^m^mH^g iMHH^H^^^H MMMHMaMHMUMUBMHMH

'€■■■■■■■■

1V

*m De Ufa te Amsterdam z
:ß&k>-

*a lof De wijze waai T hij het lied „Jaj maman, 'raderherz, ich kauf mir die Welt" en gehoore brengt is onovertroffen. Dat is ean operette, neen dat is ware filmkunst, tjisseur Georg Jacoby bewees opnieuw, dat hij een goed e'man is. — Wij komen binnenkort op dit filmwerk terug. ■ Hans Söhnker en Hans Junkermann. 2. Paul Hörbijrer Paul 1 1 » ï K^'»8 M^'V" ePrth ledals ïicfe V " "- 3 Ma "ha Ewerth en ttf?*?-J- y*^" M ESS , 5Xlv« Varescu. 5. Injre List als Se s vo & rßJV^n ^ ï [ ™ Chatitant. 7. De opvoerin« van We CsardasMrsti..- . (In het midden Martha EK(rPrth). « Ha, Söhnker als Edwin

.

,..-,,,.;., ..;,,,T,:.,,r,r:..,:,,

WAS BANG HAAR SCHOENEN AAN TE TREKKEN PiJnUJke voelen maakten loepen lol een kwelling. Pijnlijke voeten kunnen iemand enorm veel ellende bezorgen. Voor hen, die houden van sport en dansen, zijn zij' inderdaad ^en marteling. Maar deze dame vond uitkomst. „Ik hield altijd veel van sport en dansen," schreef zij, „maar door mijn voeten moest ik het opgeven. Jarenlang deden zij pijn en waren zwak en gezwollen, ik heb verschillende medicijnen en kuren geprobeerd, ik bezocht ettelijke pedicures, liet mijn voeten masseeren — alles zonder eenig resultaat. Ik werd bang mijn schoenen aan te trekken. Mijn voeten waren zoo pijnlijk, dat ik er werkelijk slapelooze nachten en bedorven dagen door heb gehkd. Drie weken geleden probeerde ik Radox, en om de waarheid te zeggen, had ik niet veel hoop. Maar nu is 't mij dan ook een behoefte, aan een ieder mijn geluk te vertellen. Na het eerste Radox-voetbad voelde ik reeds eenige verlichting. Het was een goed voorteeken, zoodat ik er nog een week mee doorging. En zie, nu ben ik een geheel ander mensch. Ik kan nu reeds loopen en springen als een jong meisje. Drie weken geleden was 't mij een marteling door het huis te loopen. Ik zal nimmer ophouden te vertellen wat Radox voor mij gedaan heeft. Mevr. L. J. B." Wanneer Uw voeten branden of pijn doen, of doorgeloopen zijn door veel loopen of staan, zal een Radox-voetbad de pijn verlichten, en de voeten enorm veel goed doen. Radox maakt in 't water genezende zuurstof vrij, welke door de poriën naar binnen dringt. Het resultaat is merkwaardig versterkend en verfrisschend — de voeten blijven koel en vol veerkracht. Radox weekt de harde eeltplekken en eksteroogen los, en doet deze ten slotte verdwijnen. Radox is verkrijgbaar bij apothekers en drogisten a f 0.75 per pak, omzetbelasting inbegrepen. Importeurs N.V. Rowntree Handels-Maatschappij, Heerengracht 209, Amsterdam. [Vervolè van pag. 7} grapje, omdat hij op een morgen als deze, laat was. Maar niettegenstaande haar opgewektheid, scheen ze toch het gevoel te hebben, dat er iets vreemds in de atmosfeer was. „Vader," vroeg ze plotseling, „Billy vertelt, dat u hem gezegd hebt, Ben en Jack in hun hokken te laten. Nemen wij ze niet mee ?"

Hij trachtte zijn antwoord 200 gewoon mogelijk te doen klinken. „Neen — alleen Duke." Met de ellebogen op tafel, keek ze hem plotseling met haar heldere oogen onderzoekend aan, haar adem een weinig inhoudend. Hij las in haar blik iets van een verwijt, waarvan hij de beteekenis begreep. Hij accepteerde voor de tweede maal het aanbod van een man, dien hij niet lijden mocht.. ^ Tóén veranderde haar houding. Ze had hem vergeven. Over de tafel reikend, legde ze haar hand op de zijne. „We zullen een zaligen dag samen hebben, hè vadertje ?" Daarop holde ze naar boven, om haar geweer te halen en hij kon haar in haar kamer hooren zingen. Met bevende vingers vulde hij in de bibliotheek zijn zijzakken met patronen voor hen beiden en stopte in den wijden binnenzak van zijn verweerd jachthuis de lunch, die Jane, de keukenmeid, hem bracht. Beneden aan de trap riep hij Helen. V. Ze vonden hem aan zijn hok vastgelegd, in een vochtigen hoek bij de vermolmde schutting, achter op de slordige binnenplaats van het dorpshotel. Toen hij hen in 't oog kreeg, kwam hij vlug overeind, rammelend met zijn ketting — een slanke, jonge setter, zijn golvende, zijdeachtige vacht de kleur van oud ivoor, één oor en de halve kop kastanjekleurig. Zijn oogen, glinsterend en intelligent, staarden met plotselinge gretigheid naar de rijzige gestalte van den dokter. Het volgende oogenblik werd de achterdeur van het hotel hard dichtgeslagen. Bij dat geluid draaide de hond zich met een ruk om en begon, den staart tusschen de beenen, in zijn hok terug te kruipen. Het was een kreet van verrassing, meer dan een verklaring, die het meisje ontsnapte. „Neen maar — wat een held!" De dokter kreeg een kleur, alsof hij een goeden vriend hoorde beleedigen. Maar hij zei niets. Het was pas nadat

HENRI DE VRIES, d» balcsnd« acteur dl* - ook in hel buitenland'- zoovele irlomten vierde In „Brand In da Jonge Jan", ward 8 Aüguatut l.l. lavenlig jaar. Binnenkort gaat hij nog aan tournéa ondernamen naar Oostenrijk en Zwilierland. Wij wanschan dezen Jeugdigen grijsaard vaal iucca«.

(Foto W. Coret, 's-Gravenhage)

.CHEVEMNGSCME KRONIEK

dan in de Zon

Scheveningen ligt in het land van licht en zon en van beweging. In ieder geval, zoo behoort het te zijn/ als de weergoden meewerken. Hadden wij in Juli daarover geen klagen, in Augustus toont god Pluvius dat hij ons landje nog steeds op zijn lijstje - voor - onverwachteregenbuien heeft staan. Maar wij mogen nog niet eens hard klagen, als we ons eens andere jaren voor den geest roepen! Het is aldus Scheveningens uitgesproken voorliefde voor licht en bewegelijkheid, die naar mijn meening steeds den grooten toeloop bij een vuurwerk veroorzaakt. Want wat geeft een vuurwerk sterker, dan een impressie van licht en beweeglijkheid? Ge kunt het vuurwerk vrijwel overal gadeslaan in Scheveland. Ideaal is het op het Kurhaus-terras of op het Solarium van Palace. Ook de Pier is een geliefkoosde standplaats op de Donderdagsche vuurwerk-avonden. Maar het volste vindt ^e den Boulevard zelf. Mannetje aan mannetje en vrouwtje naast vrouwtje staan ze daar om te genieten van al die magnesiumzonnen, goudenregen-watervallen, Bengaalsche verlichtingen en wat al niet. Steeds opent het pyrotechnisch wonder met een vuurpijlen-salvo. Meer nog dan op deze eerste pijlen, wachten wij lederen keer weer met een soort heimelijke vreugde op het eerste langgerekte „aaaa" van de menigte. Ge moet eens, als er met veel gesis een magnesium-zon is ontstoken, of als het rossige Bengaalsche vuur brandt, een oogenblik niet naar het vuurwerk zien, maar eens letten op de fantastische belichting van de groote badhotels en van de enorme menschenzee. En kijk ook eens

Je zult het niet willen gelooven, maar toch is het waar, m'n vrouw en ik, anders zulke steevaste Pruttelaars, zijn met ons beiden, zooals 't een liefhebbend echtpaar past, een dagje naar Amsterdam geweest. Een prachtstad. En vriendelijk dat de menschen d'r zijn. Toen we 's morgens uit het station kwamen, stonden d'r zeker wel zes mannen klaar om m'n vrouw bloemen aan te bieden. Ze was d'r gewoon perplex van. Wat geen kleinigheid was. Ik ook, want toen ze twee van die huidebetuigingen had aangenomen, kreeg ik de kosten te betalen. Anders had ik „heibel" gekregen. Wat dit woord in de Amsterdamsche lexicon betcekent, wist ik niet, maar ik heb 't geleerd uit de toelichting, die een van die bloemenaanbieders, in allerminst aanbiddelijke taal, over mij dorst te zeggen. Al steeg m'n appreciatie voor de ontvangst niet, m'n waardeering voor den rijkdom der Nederlandsche taal klom geweldig naar boven. Ik wist niet, dat je zooveel woorden had, om „bedreiging met geweld", te omschrijven. En fin, de bloemen zijn niet duur vandaag en een Pruttelaar pruttelt niet, als t'ie niet wil. En ik wil het ditmaal niet. We hebben de stad op ons gemak bekeken Eén ding heeft een geweldigen indruk op me gemaakt. Dat zijn de verkeersseinen. Ik had het zaakje spoedig door. Groen is veilig; oranje de waarschuwing: wees op je hoede: rood: gevaarlijk. Waarom maken ze zulke apparaatjes niet in het klein voor huiselijk gebruik. Ik zou d'r direct een koopen. Wat 'n gemak als je 's avonds een beetje later thuiskomt' Groen leert je: de vrouw is in bed en slaapt vast; rose: ze is net in slaap gevallen: voorzichtig; rood: houd je mond en laat d'r praten. Ergerlijk hè, dat zoo'n gewone kerel als ik onzen uitvinders en de vaderlandsche industrie nog een raad moet geven, voor iets dat eigenlijk voor de hand ligt! PETRUS PRUTTELAAR

Ceesje Rienks-Speenhoff

naar den vuurtoren, trouwe baken voor alles wat zich op zee bevindt, die rustig om de paar seconden zijn licht blijft uitstralen over al dat licht-gepruts, dat niets is, naast zijn licht. Den eersten Augustus is Louis Davids al weer met een nieuw programma gekomen. Dit is nu al het vierde programma in dit seizoen, dat steeds in denzelfden prima stül bliift. Men moet behalve voor

Ook de Kurzaal had deze week zijn Cabaret-achtig nummer: de Comedian Harmonists. Dit vroolijke stel zangers zijn in onze amusements-inrichtingen nog steeds gaarne „re^rus" en met recht. Ook ditmaal hebben we van hun zang, met hun prima discipline genoten. Scheveningen blijft waarlijk ook op het gebied van moderne amusements-muziek niet achter; The Mills Brothers, Sophie Tucker, Comedian Harmonists in het Kurhaus. De Kentucky Singers in het Kurhaus Cabaret. Meile Weersma eerst en nu Louis Simmonds in het Palais de Danse.... De gelegenheid om in Scheveningen uit te gaan is er allerwege!

S TE SCIHIEWEINlOIKKGilNI BlßEN@T 1. De 9ellist Bram Hemerik speelde met hei orkest o. I. v. Nico Gerharz. 2. De pianiste Jeanne Jaspar gaf op een volksconcert haar kunst ten beste. 3. De beroemde helderziende Fred Marion loste ook in Scheveningen vele raadsels op. 4. De violist Jacques Thibaud gaf wederom in het Kurhaus een concert. 5. De elfjarige pianiste Daisy Guth, een won-

hij en Helen, met Duke voor hen uit galoppeerend, een halve mijl geloopen hadden, dat hij de beschuldiging beantwoordde. Zelfs toen deed hij 't nog niet met woorden, hij opende enkel een hek. Dit voerde naar de boerderij van Ben Allen en hoewel deze terzijde van hun gewone route lag, beduidde hij Helen, binnen te gaan. Op zijn schel fluiten kwam de setter terug en sprong door dat deel van het hek, dat -het verst van hem vandaan was. Dr. Wiltshire sloot het hek. Op hetzelfde moment dat hij dit deed, was het drama, waarvan hij gisteren getuige was geweest, opnieuw begonnen — juist zooals hij bedoeld had. Drie groote, kwaadaardige honden renden van Aliens huis naar den indringer, die zich op hun domein waagde. En de jonge setter, die enkele tientallen meters naar voren gekomen was, bleef in het midden van hen staan, in afwachting van den aanval, den kop omhoog, den staart gestrekt als een gepluimde lans. Helen en de dokter moesten een (Vervolg op pagina 21) ___^__

den kunstenaar Davids, bewondering hebben voor den organisator, die het klaar speelt iedere eerste en zestiende der maand het zoo verwende Scheveningsche publiek iets nieuws voor te zetten. Dit maal treden er maar liefst drie ' conferenciers op, onder dewelke een conferencière. Louis Davinds, Horsten en Ceesje Rienks-Speenhoff fungeeren als zoodanig. Ceesje Speenhoff verloochent het bloed harer familie niet, getuige haar conference en haar liedjes — door papa Koos gemaakt! Zij is een kracht, die wij steeds gaarne op de planken ook van het cabaret zullen blijven zien, vooral wanneer zij ons ook mettertijd van de groei en bloei van de baby, die wij het allerbeste toewenschen, op de hoogte blijft houden! Vooral zijn het dit maal de Kentucky Singers, die met hun jazz en rhythme en vooral ook met hun onzin (Rigoletto als jazz gespeeld contra Rigoletto als opera) de zaal steeds bezig houden.

derkind, dat met succes optrad.

■

- 11 —

,'j.v

''?pip

Fl l_M STERREM -ABC 65

HENK1E KLEIN, het jonge, Nedcrlandschc ftlmsterretje, heeft de laatste jaren weinig van zich doen spreken. Na zijn uitstekend gespeelde rol in de Nederlandsche film ..Droomkoninkje" is hij geheel van het tooneel verdwenen, waartoe zeker het feit bijdraagt, dat zijn vader, de regisseur Henk Kleinman. geen film meer te regisseeren krijgt. Thans bezoekt Henlgc te Amsterdam de lagere school. Hij is nu bijna al een Henk geworden.

RUDOLF KLE1N-ROGGE werd den 24sten November te Keulen geboren. Hij bezocht het gymnasium en kreeg dramatische lessen van Hans Siebcrt. Hij bezocht drie jaren de universiteit te Bonn. doch ging toen aan het tooneel. Hij debuteerde te Halberstadt. In 1919 speelde hij een aantal kleine films onder regie van Ziener en Lef f Ier. Bero«md werd bij door zijn films, die hij onder regie van Fritz Lang speelde. Rudolf is driemaal getrouwd geweest; zijn eerste vrouw was Margarete Neïf. de tweede Thca von Harbou. de derde Mary Johnson.

EVELYN KNAPP werd te Hollywood geboren. Haar vader was teekenaar bij de Universal-Film. Evelyn bezocht hem vaak in het atelier, en toen er eens een proefopname van haar gemaakt was, mocht zij In een ige films medespelen. Al Jolson raakte met haar bevriend en bezorgde haar een gunstig contract bij Warner Bros. Evelyn zal het komende seizoen in eenige groote films spelen.

*S^^

SUSI KLEIN. de dochter van den Nederlandschen humorist Albert Klein, hoort thans ook in dit A.B-C. thuis. Zij is eigenlijk voordrachtskunstenares, maar regisseur jaap Speyer gaf haar de gelegenheid de rol van Blonde Greet in ..De lantjcs" te ereiferen. Nadien heeft Susi niet meer g«filmd.

PAUL KLINGER kennen we uit de film ..Bloed en aarde". Paul bezocht de tooneclschool van Reinhardt te Berlijn en nadat hij in een ige Duitsche provinciesteden gespeeld had. werd hij aan het Stadttheater te Hannover verbonden. De regisseur Walter Schneider-Ed enkober. de schrijver van het scenario ..Bloed en aarde", ontdekte hem voor de film en bezorgde hem een contract bij de Ufa. Paul is zeer talentvol, maar toch heeft hij nadien niet meer in een film gespeeld.

„Overdreven veel zeebaden geven een vrouw niet altijd een mooie teint," luidt de waarschuwing van een schoonheidsspecialist. — Er moeten zelfs gevallen zijn, waarin de teint eenvoudig wordt weggespoeld!

ELSE KNOTT werd in een dorpje bij Frankfurt a. M. geboren. Zij bezocht te Frankfurt een tooneelschool en speelde daarna in eenige provinciesteden. Haar eerste groote engagement was in 1932 aan het Stadttheater te Essen. Günther Stapenhorst. de productieleider der Ufa. zag haar spelen en engageerde haar voor de film ..Morgenrood". Zij oogstte veel succes, heeft nadien echter niet meer gefilmd.

„Vlug-I Volg dien wag-en daar!'

Klant: „Die baard van je is niet bepaald een reclame voor je zaak. ' Kapper: „Toch wel, mijnheer. Als de menschen zien, hoe vreeselijk ik er uit zie, laten zij zich onmiddellijk scheren."

„Wat is de oorzaak van een hittegolf?" vraagt ons een abonné. — Waarschijnlijk onze terugkeer van een door regen bedorven vacantie. „Vele menschen worden zeer snel rood aan het strand," zegt een dokter. — Een goede manier om dit te vermijden is zich van te voren te verzekeren, dat men niet het verkeerde badhokje binnengaat. „Het golfveld heeft het humeur menig man bedorven," verklaart schrijver. — Maar het humeur van man heeft ook vaak een golfveld dorven I

RUDOLF KLHIN-LORK. een Duitsch filmsterretje, is te Berlijn geboren als zoon van bekende artisten. Toen hij nog op school ging. ontdekte een regisseur op een schoolfeestje zijn talent en sindsdien heeft hij in vele Berlijn sehe films de rol van een kwajongen uitgebeeld.

EUGEN KLOPFER is den lOen Maart geboren. Hij werd voor den handel opgeleid, maar op 21-jarigen leeftijd liep hij van huis *eg en ging bij een reizend tooneelgcrelschap. Na jaren van ontbering werd hij door Barnowsky te Berlijn geëngageerd. Daarna speelde hij bij Max Reinhard- Dr. Guter heeft hem voor de film ontdek f Zijn bekendste toon films zijn: ..Wilhelm Teil''.' ..Gehetzte Menschen" en ..Vluchtelingen".

MARGOT KOECHLIN werd te Hannover geboren. Zij kreeg zanglessen en debuteerde op zeventienjarigen leeftijd in het theater te Breslau. Na drie jaren was zij reeds zóó populair. dat zij de ster van het Thalla-Thcater te Berlijn was. In vele operettes heeft zij de hoofdrol gecreëerd. Gefilmd heeft zij weinig, haar bekendste toon film is: ..Mein Mädel ist eine Verkäuferin

„He, wat onvoorzirhtijr van je, Arthur. Nu moeten we om den auto telefoneeren f"

„Kom, vooruit Marie — waag- den sprong in het zilte nat!"

van een een be-

Voor het gerecht beklaagde een man zich over het feit, dat zijn vrouw hem een bloempot, stoelen, een bankje en een tafel naar het hoofd had gegooid. — Na dit bombardement haalde hij oogenblikkelijk een paar spijkers en een hamer uit de schuur om het buffet en de piano vast te spijkeren.

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT

Met Wallace Beery. Metro-Goldwyn-Mayerfilm.

HAMMOERAPI - DE BEROEMDSTE KONING VAN DE OUDHEID

Toen Pancho Villa aog een jong-en was, moest hy er getüiffe van zijn, hoe zijn vader doodgeslagenr Werd. Hi| ontstak in woede en doodde n overheidspersoon, dien hij vetantwoordeliik voor de misdaad vond. Hij vluchtte in de heuvels en vormde met andere uitoestöotenen der maatschappij een bende, die moordend, roovend en plunderend door het land trok. «• Op zekeren dag wordt hij naar een hacienda geroepen en ontmoet .daar Francisco Madera, den leider van de revolutionnaire partij in Mexico, die ontevreden is met het huidige tyrannieke bewind en, dit omver wil werpen. Madera stelt Villa voor, zijn rooverbende tot een geregeld leger te organiseeren en de regeerings-

Hij vaardigde de oudst bekende weiten ait

H

ammocrapi, van wien met eens met zekerheid te zeggen valt, wanneer hij precies leefde — sommigen nemen aan, dat hij in 2123 v, Chr. werd geboren in 2081 overleed, anderen dat hij in 1958 het levenslicht aanschouwde en reeds op 42-jarigen leeftijd stierf — behoort ongetwijfeld tot de grootste en merkwaardigste persoonlijkheden uit de oude Oostersche geschiedenis. Hij had zichzelf in Babel, de ook uit den Bijbel bekende stad, tot koning uitgeroepen over geheel Babylonië, en ofschoon dit land toen een ontzettenden burgeroorlog doormaakte, slaagde hij er in door een wijs beleid het gansche gebied onder zijn macht te brengen en de eenheid te herstellen — een opgave, die groote bezwaren met zich bracht, omdat de bevolking uit vertegenwoordigers van verschillende naties bestond, die ieder hun eigen zeden en hun eigen taal hadden en bovendien zeer afgunstig op elkaar waren, omdat zij beurtelings voor een deel de macht in handen hadden gehad, en steeds naar de hegemonie streefden. Hammoerapi wist zijn ideaal echter te verwezenlijken, o.a. door een compromis tot stand te brengen op het gebied van de haar- en kleederdracht — welke in die dagen een religieuze en politieke beteekenis hadden! — en door een wetboek uit te vaardigen, waarvan de voornaamste strekking was, dat alle onderdanen gelijke rechten hadden. Vooral door de uitvoering van dit wetboek, dat uit ongeveer driehonderd paragrafen bestond, heeft Hammoerapi zich een onvergankelijken roem verworven. De rechtspositie van zijn onderdanen was er beter door beschermd dan in menig beschaafd land van tegenwoordig het geval is! Met zijn wetten, die de oudste ons bekende verzameling op dit gebied is, wilde hij bereiken, dat ,,de sterke den zwakke niet kan benadeelen" en dat ,,de weduwen en weezen veilig zijn". Dit is hem inderdaad gelukt, en men kan de beteekenis van een dergelijk rechtsstelsel slechts begrijpen, indien men nagaat, hoe groot de willekeur was, waarmee in dien tijd de machtigen tegenover de armen optraden! Hun onderlinge verhouding was ongeveer die van eigenaar tot bezit, hetgeen wil zeggen, dat de eersten met de laatsten vrijwel doen konden wat ze wilden, zonder dat iemand er zich tegen durfde verzetten! Aan dezen toestand maakte Hammoerapi met één slag een einde, en hij regelde alle rechtsverhoudingen van het menschelijk leven zóó nauwkeurig en afdoende, dat de door hem in de verschillende districten van het land aangestelde rechters nimmer in twijfel behoefden te verkeeren, wanneer hun een geval werd voorgelegd. De wetten van Hammoerapi hadden alle betrekking op concrete gevallen, zij waren in duidelijke en eenvoudige taal gesteld, zoodat de rechters steeds een besluit konden nemen dat volkomen strookte met de bedoelingen van den koning: het onrecht uit de samenleving te verbannen! Hij trachtte echter niet alleen een begaan onrecht te straffen; waar mogelijk probeerde hij het ook te voorkomen, onder andere door de prijzen vast te stellen van de voornaamste levensmiddelen, opdat de speculanten geen kans kregen hun

„departementen" stonden ministers, die den koning rekenschap verschuldigd waren van al hun daden, en die hij, wanneer zij door een of andere omstandigheid verhinderd waren hun functie uit te oefenen, ook verving. De „directeur van de paleispoort" had het toezicht op de domeinen, terwijl de bevelen en wetten, die werden uitgevaardigd, door „ruiters" naar de verschillende deelen van het rijk werden gebracht om daar afgekondigd te worden. Aan het hoofd der belastingen stond de „belasting-directeur", die zijn „ontvangers" het land rondstuurde, om de belastingen te innen. Het tolgeld werd door de „tollenaars" aan de stadspoort of aan de kade der rivieren ontvangen. De provincies werden bestuurd door stadhouders, die eveneens rekenschap van hun daden aan den koning moesten afleggen. Het leger, dat zich in de moeilijke jaren van het begin van Hammoerapi's regeering, toen de eenheid van het land nog moest worden gevestigd, op zoo voorbeeldige wijze van zijn taak had gekweten, werd in twee afdeelingen gesplitst: een klein staand leger, dat den koning steeds ter beschikking stond, en een dat, bijvoorbeeld bij een vijandelijken overval, onmiddellijk gemobiliseerd kon worden. Wanneer de oude soldaten den dienst moesten verlaten, kregen zij van den koning een stuk grond in erfpacht, dat mèt hun plicht om in het leger te dienen op hun erfgenamen overging. Zoo zorgde Hammoerapi in een tijd, dat er in andere landen nog nauwelijks sprake was van eenige beschaving, voor al zijn onderdanen op voorbeeldige wijze. En dat HET OUDST BEKENDE WETBOEK zijn tallooze verordeningen niet slechts uitDe w»tt«n van Hammoerapi waren op een steen gegragevaardigd werden om het volk zoet te veerd. Bovenaan ziet men Hammoerapi afgebeeld (Ifnks), dl* do wattan ontvangt uit handen van Shamaih, dan zonnegod. houden, maar dat zij integendeel voortkwaslag te slaan vóórdat de wetgevers gelegen- men uit zijn innigen wensch zijn landgenooheid hadden in te grijpen! ten zoo gelukkig mogelijk te maken, kan Ook' de positie der vrouw — die in de blijken uit de omvangrijke correspondentie, Oostersche landen totaal afhankelijk was die hij met zijn hooge ambtenaren voerde van haar man, en eigenlijk geen andere plaats en die voor een belangrijk deel bewaard geinnam dan die van een slavin — was door bleven is. Wij zien daaruit ook, dat niets Hammoerapi in zijn beroemde wettenverzijn scherpen blik ontging, onverschillig of zamcling geregeld. Zij werd door hem op het om zaken betreffende den cultus, de één lijn met den man gesteld en bezat zelfs rechtspraak, om de juiste heffing der beeen eigen rechtspersoonlijkheid. De getrouw- lastingen of om militaire aangelegenheden de vrouw mocht bijvoorbeeld over haar eigen ging. Alles wat het wel en het wee van zijn vermogen beschikken, iets wat thans in ons land raakte, had zijn waakzame belangstelland nog niet eens kan! ling. „Hammoerapi is een heer, die als een Toen de groote koning, die ook buiten vader voor zijn onderdanen is", zoo staat Babylonië, vooral door zijn rechtsregeling, er in den epiloog van zijn wetten te lezen. grooten invloed heeft uitgeoefend, stierf, In deze uitspraak, die geen zelfverheerlijking ging het met den bloei van het land, dat tot bedoeld te zijn, zooals bij vroegere poten- de machtigste staten der aarde behoorde, snel taten maar al te dikwijls het geval was, ligt bergafwaarts. In het Zuiden stond weldra het gansche ideaal van Hammoerapi's streven wederom een nieuwe heerscher op, zoodat opgesloten. Steeds was hij dan ook onver- opnieuw de burgeroorlog ontbrandde, en moeid voor het godsdienstig en maatschap- toen de ineenstorting, die hier het gevolg pelijk belang van zijn volk werkzaam. Hij van moest zijn, eindelijk een voldongen feit zorgde voor de rust en de veiligheid van het was, raakte het land gedurende vijfhonderd land; hij bevorderde den handel met de om- jaar onder vreemde heerschappij. Eerst aan liggende landen waar hij maar kon — o.a. Nabopolassar en zijn bekenden zoon Neboedoor te bepalen, dat buitenlanders dezelfde . kadnezar gelukte het, Babylonië weer onrechten hadden als de Babyloniërs — en hij afhankelijk te maken. De welvaart, die hierliet voor een goede besproeiing van de ak- door ontstond, was echter slechts van korkers en weilanden talrijke kanalen en dijken ten duur, want nauwelijks een kwart eeuw aanleggen en verbeteren. na den dood van laatstgenoemde viel Babel Het bestuur van het land was onder zijn in handen der Perzen (539), waarna het leiding tot in alle onderdeelen nauwkeurig zijn zelfstandig bestaan voorgoed moest geregeld. Aan het hoofd der verschillende prijsgeven.

14 —

.■»■'.M'itt'.

'■v:

• '», troepen te bestrijden. Villa gaat op het voorstel in en treedt met succes tegen zijn tegenstanders op. Madera, een gematigd edel mensch, weet al te groote wreedheden van Villa te voorkomen. Madera en Villa slagen er in de regeering te verjaa-en en een nieuw bewind te vestigen. Madera wordt president van de remibliek. Villa en zijn mannen gaan dan • weer naar hun heuvels terug om er hun oude leven voort te zetten. Op zekeren dag verneemt Villa, dat Madera vermoord is door een zijner vertrouwelingen, die daarna zichzelf tot pre-

-

^

m

1. Wa ace Beery en Joseph Schildkraut. 2. Wallace Beery en Fay Wray. 3. Wallace Beery en Leo Carillo. 4. Wallace Beery, Katharine de Mille en Stuart Erwin.

'M IMIIIIUMI«

Fïa'l& il sident heeft uitgeroepen. Villa verafgoodde Madera en een wilde woede maakt zich van hem meester. Hij trekt weer met zijr mannen door het land, overal dood verderf zaaiend. Hij weet een tweede r« volutie te doen slagen en wordt zelf tot president uitgeroepen. Diplomatieke capaciteiten heeft hij echter niet en spoedig treedt hij af Hij keert naar ztfn ranch terug, terwijl Mexico onder den nieuwen bestuurder tot rust en Woei komt Na eenigen tijd begeeft ViUa zich weer naar de hoofdstad. Maar hier wacht het verraad. Terwijl hQ door de straten wandelt, ziet een van de oude aanhangers van Madera s moordenaars hem. Deze vuurt, en doodelijk getroffen zinkt Pancho Villa meen.

ï% i

15 -

r

; - »->;. -„ J «-»l-...

■

Dit bericht brengt Rita Ross, Erics vroegere geliefde, in een blinde woede.... en juist als Ann het tooneel op wil. valt er op onverklaarbare wijze van boveil uit de coulissen een blok, dat haar bijna treft! Ellery, ongerust, laat de politie komen. Eric heeft intusschen een onderhoud met Sadie Evans, een vrouwelijke particuliere detective, aan wie hy opdracht heeft gegeven zekere compromitteerende brieven aan Rita Ross te ontfutselen. Sadie heeft de brieven nu, maar. . . . heeft ze gelezen! En uit die brieven blijkt, dat Mrs. Smith, de costumière en. - • • Erics moeder, in Wcenen gezocht wordt wegens een oude misdaad. De costumière, binnenkomend, verwijt de detective haar nieuwsgierigheid en Rita luistert deze ruzie af. Bij het eind van de tweede scène valt op den schouder van een der figurantjes.... een druppel bloed! Op den snoerenbodem vindt de politie Sadie Evans, doodgestoken met een hoedespeld. ... in haar hand een fleschje vitriool. Een hoedepen wordt bij Rita gevonden, maar deze richt de verdenking op Mrs. Smith, die er net zoo een heeft. Als de politie op Sadie een brief vindt van Eric, wordt ook deze in het onderzoek betrokken, en Ellery heeft de grootste moeite om zijn voorstelling op gang te houden. Gegil uit Rita's kleedkamer schrikt allen op! Rita beweert, dat Mrs. Smith een schaar naar haar heeft gegooid met de bedoeling haar te dooden, en zij belooft de politie

OOPd in de «■

> &.

m

m^k&

*-

1. Earl Carroll stelt zijn Vanities-girls voor. 2. De girls van F:arl Carrolls Vanities. 3. Carl Brisson en Kitty Carlisle. 4. Kitty Carlisle en Carl Brisson. 5. Gail Patrick, Carl Brisson en Jessie Ralph. 6. Jack Oakie en Victor Mc.Laglen.

9 'u.

V

■^/Êj^^it

-* -Rolverdeeling:-

w uk v\

i

Eric Lander Carl Brisson Murdock Victor McLaglen Jack Ellery Jack Oakie Ann Wäre Kitty Carlisle Norma . Dorothy Stickney Rita Ross Gertrude Michael Mrs. Smith . Jessie Ralph Boothby Charles B. Middleton Sadie Evans .;.... Gail Patrick Dr. Saunders Donald Meek Nancy . Toby Wing Paramount-film. Première in de Follies! Directeur Jack Ellery is een zenuwtoeval nabij, als Ann Ware en Eric Lander, de hoofdrolspelers, pas een kwartier voor het begin verschijnen. Ann en Eric zijn in een opgetogen stemming en kondigen aan, dat zij direct na de voorstelling gaan trouwen.

I? f

l

belangrijke inlichtingen, zoodra haar volgende scène op het tooneel zal zijn afgeloopen. Dit nummer nu .wordt besloten met een geestig geënsceneerde slachtpartij van allen, die op het tooneel zijn, door middel van een machinegeweer. Hoewel dit met losse patronen geladen was, blijkt Rita, als het doek gezakt is, door een kogel getroffen en gedpod te zijn! Een nieuw raadsel. . . . De inspecteur snapt Eric, terwijl hij bezig is in Rita's kamer een brief te verbranden. Om haar zoon te redden, geeft Mrs. Smith voor, dat; zij den moord begaan heeft. Maar Ellery laat haat er in loopen door haar de verklaring te ontlokken, dat zij Rita doodgestoken heeft, terwijl deze in werkelijkheid door een revolverschot gevallen is. De revolver wordt op het tooneel gevonden en blijkt op Erics naam ingeschreven te staan. Na afloop der finale arresteert men dan ook Eric. ... als plotseling een bekentenis van geheel onverwachte * zijde een geheel nieuw licht op de zaak werpt. Norma, de kamenier van Rita, vertelt, dat zij den eersten moord heeft zien begaan! Sadie Evans vond Rita Ross op den snoerenbodem, toen deze op het punt stond vitriool te laten vallen op haat rivale Ann Ware en een worsteling was het gevolg. Rita stak daarbij de detective in het hart. ... En nadat de inspecteur groote pressie op haar heeft uitgeoefend, bekent Norma ten slotte ook, dat zij in het geheim allang Eric aanbad, en dat zij om hem te helpen.... Rita neerschoot!

«»wi5?F««fW!

—.mKw

Croeze Bosman Universal-film Regie: Edwin L. Marin Rolverdeeling: Inspecteur Dyke . . Edmund Lowe Beatrice Jones . Shirley Grey John Hawley . . Onslow Stevens Wm. Luke-Patson . Ralph Forbes Xavier ..... .John Davidson Lady Daniels . . . Hedda Hopper Civil Surgeon . . . Tom Moore Martini . . John Wray Pundit Chundra . . Brandon Hurst Capt. Gerald Worthing . Jameson Thomas Sir Anthony Daniels. Ferdinand Gottschalk De Maharadja van Zungore .Walter Armi tage

i

y

BOMBAY'EXPRE»

Een prachtig bruine huid!

^ee/ie zoTTiemeeding wascht ZL miln.

Er is een nieuwe crème in de beroemde serie Velouty de Dixor: Solei! Doré. Wéér een zachte, beschermende poedercrème - thans in een nieuwe, moderne teint - speciaal voor den zomer! „Soleil Doré"... voor een prachtige, zon-gebruinde kleur!

Dyke heeft het heele mysterie nu spoe- • dig ontward. Toen Luke-Patson ontdekte, dat Sir Anthony gemerkt had, dat hij omgekocht werd, en hij daarom ontslag uit zijn betrekking vreesde, doodde hij zijn superieur. ' Eveneens vermoordde hij den Maharadja, wiens stilzwijgen hij slechts kon verkrijgen door diens dood.

\

■:

in

Verkrijgbaar in tuben vanaf 30 et. in alle goede parfumerie- en kapperszaken. Importrice: N.V. van der Laaken's Handelsmaatschappij, Leidschekade 98, A'dam C, Tel. 36372.

1. Hedda Hopper en Ralph L. Forbes. 2. Shirley Grey en Onslow Stevens. 3. De moord is gepleegd. . Shirley Grey en Edmund Lowe.

ALLEEN ECHT IN DE BEKENDE BLAUWE VERPAKKING

.

l?ELOUTy MXOiT

Deze heele geschiedenis speelt zich in den trein af, die van Calcutta naar Bombay rijdt. In een der compartimenten ontdekt men het Ink van Sir Anthony Daniels. Hy is blijkbaar vermoord Inspecteur Dyke verdenkt drie menschen: John Hawley, een Amerikaan, die zes kostbare robijnen in zijn bezit heeft. Pundit Chundra, die door Sir Anthony van een universiteit verwijderd is, en Beatrice Jones, die door den vermoorde aangezegd is het land te verlaten. Geen van drieën heeft echter eenige schuld en na een geheele reeks onderzoekingen komt ook inspecteur Dyke tot deze conclusie. Een der, andere reizigers, de Maharadja van Zungore, laat Dyke merken, dat hij weet, wie de moordenaar is. Voor hy zich echter nader kan verklaren, wordt ook hij vermoord. Inspecteur Dyke tast nu absoluut in 't duister. Er wordt echter eindelijk licht op de zaak geworpen door een brief, dien Dyke per vliegtuig ontvangt Deze brief bevat de snippers van een door LukePatson, den secretaris van den vermoorden Sir Anthony Daniels, verscheurden brief. Dit schrijven behelst een geval van omkooperii. gepleegd door Luke-Patson.

„Soleil Doré" Om een gratis monster te ontvangen, ook van 2 andere kleuren, is het voldoende Uw naam en adres aan ons in te zenden (met 25 ets. aan postzegels voor portokosten.)

GODFRIED DE GROOT ■:

SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S VERWACHT DE CROOTE METROGOLDWYN.MAYIR.FILM

De nieuwjte

ANNY ONDRA-FILMS

y

worden uitgebracht door N.V. FILMA AMSTERDAM De eerste It getiteld

ES Kl RIO Opgenomen onder folding von den regisseur W. S. van Dyke In het

„KLEINE DORA"

Hooge Noorden van Alaska

JAN LUYKENSTRAAT 2A - AMSTERDAM

,

TELEFOON 28474

„En deze mijnheer wil een kamer hebben, die beslist (reen uitzicht op de zee heeft, want hij heeft Juist 't Kanaal over^ezwommen."

— 18 ■

;

i

_1_

-19-

wmmm^mmm.

^üff^^^fppi Nieuw middel tegen ontsierende , 1

'HAARGROEI1

Groote uitvinding^ van een Engelsch geleerde

w&

(

Elke man heeft een afkeer van overtollig haar. Geen dame, die daar la»t van heeft, kan aantrekkelijk rijn. Thans kunt U in 3 minuten voor altijd van den last van overtollig ha^r af zijn en zachte, blanke armen krijgen zonder een spoor van haargroei. Geen pijnlijke electrische naalden meer — ook geen scheermes, waardoor het haar nog dichter gaat groeien. Wenlo-Wit. de wonderbaarlijke nieuwe _ uitvinding van een Engelsch scheikundige, lost de keratine in het haar en de haarwortels op. Het haar valt uit als by tooverslag. Wenlo-Wit ia thans verwerkt in de Nieuwe Witte Vieto — een witte crème, gegarandeerd 100 % zuiver. Even gemakkelijk te gebruiken als gelaatscrime en heerlijk geparfumeerd. Let op de woorden Nieuwe Witte Vieto op het etiket. — In tuben van JO.75 en groote tuben è ƒ 1.25 bij drogisten, kappers en parfumeriezaken.

Dit is de film voor al Uw vacantie-opnamen:

snel - zeker - goed ■ rolfilm alle formaten ■ fllmpack ■ Leica, Contax, Peggy, Minifex, enz. Vraagt gratis Gevaert belichtingstabel bij Uw Leverancier of aan: N.V. Handelsonderneming GEVAERT, 33.35 Bazantraat, DEN HAAG

Wij hebben nog enkele banden. Zij dienen tot het inbinden van 52 nummers van ons blad, dus voor een geheelen jaargang. De prijs van dezen band bedraagt Fl. 1.50 franco per post, BIJ VOORUITBETALING. Het verschuldigde kan voldaan worden door storting op onze postrekening 41880 of door toezending van postwissel.

Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is een prettig bezit, dat u nog vele aangename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en interessante foto's en het lezen der beschrijvingen van films en tooneelstukken roept bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uwe 52 nummers van ons blad. ADMINISTRATIB HET WEEKBLAD CINEMA & THEATER — GALGEWATER 22, LEIDEN

(Uervolé van p&é- lO) omweg maken, om hen te passeeren, zooals hij daar op het pad stond,] bedreigd door grommende vijanden. Zei zagen de krarhtigej trotsche oogen, die lederen tegenstander aankeken, terwijl het drietal daar in een stijfbeenigen parade pas om hem heen marrheerde. Maar geen spoor van een trilling ontdekten ze in die fijngevoelige zenuwen en geen verslapping in die ge .strekte spieren. Pas toen ze op eer biedigen afstand geko men waren, galop peerde de setter, die zijn vijanden geïntimideerd had, hen voor bij. De dokter wierp een zijdelingsrhen blik op het meisje. Ze keek recht voor zich en haar gezicht was bleek. Ze wist, dat Duke geen lafaard was .... In de uitgestrekte velden achter Aliens boerderij, zagen zij iets, dat hen tot spoed aanzette. Met het gewcerj gereed, liepen ze eenl veld in twee ge stalten in 't bruin, de eene lang, sto^r, grijs met een bril op, de andere slank en jon gensachtig. Ver weg in het zonlicht hadden ze den setter zien staan, don kop hoog, den staart gestrekt, onbe weeglijk als een ivoren stnridbeeld. „Vogels!" verkondigde het beeld. Én nu begon de jacht anders te worden, dan wat ze van vroeger kenden. Terwijl ze dichter bij het roerlooze dier kwamen, begonnen zijn spieren, die zoo sterk en gespannen waren geweest in het aangezicht van zijn vijanden, te trillen; zijn hondenlijf zakte hoe langer hoe meer en toen ze vlak bij hem waren, keek hij wild om zich heen, alsof hij een slag verwachtte. Angst, onverklaarbaar .. . „Ben je gereed, Helen ?" De stem van den dokter klonk eenigszins schor. „Klaar, vader." De vogels vlogen warrelend op De

schoten knalden. Twee vielen er neer. „Halen, Dukel" beval de dokter. De setter rende het veld in. Toen hij terugkwam, hield hij een vogel bc hoedzaam in den bek. Zijn ooren lagen achterover, als bij het zwemmen. Zijn bruine oogen gloeiden van jagers vreugde. Maar plotseling, eer hij hen bereikte, bleef hij staan. Voorzichtig legde hij den vogel neer. Hij kroop achteruit, een angstig spiedend oog op den dokter, die in zijn richting liep. Helder en koel klonk de stem van het meisje: „Hij moet den vogel gekneusd hebben, vader, dat hij zoo schichtig doet." Er verscheen een stroeve trek om Dr. Wiltshire^ mond en zonder naar den vogel te kijken, gooide hij hem naar haar toe. Hij meende, dat ze een kleur kreeg, toen ze den vogel onder zocht. De dokter wist wat het resultaat van het onderzoek zou zijn. Hij had er gisteren zelf een half dozijn nauwkeurig nagekeken. Nog geen veertje was ver schoven, behalve door het schot, dat drn vogel naar beneden gebracht had.

Neen, Helens uitlegging van Dukes ge drag was niet de juiste . . . De vogels hadden zich in ^en groep boomen verspreid. Hier miste de dokter met opzet - want hij was een voor treffelijk schutter. En nu gebeurde er weer iets vreemds. Vol spanning had de hond den weg vllegenden vogel staan nakijken. Een moment keek hij verbijsterd om zich heen, toen kroop hij, met den staart tusschen de beenen, naar den dokter toe, en bleef aan diens voeten liggen, alsot hij zich voor die armzalige scherp schutterskunst verantwoordelijk waande alsof hij half verwachtte, dat de haas naai hem zou uitvallen. (VeTvolg 2e kolom, pag 22] BEZOEKT HET

TlHIEi^iriElÊ TE DEN

HAAG

;

Als de zon fel op Uw huid heeft ingebrand, geneest Gij Uw pijnlijke huid bij uitstek met OH Dfll Doos 30, 60, Tube 80 et. I^UtlUL. „Kom Duke," riep hij en stak zijn hand uit. De setter kwam overeind, aarzelde, en liep toen langzaam naar hem toe, den kop omlaag en den staart weer tusschen de beenen. „Kom ouwe jongen," moedigde de dokter glimlachend aan. „Kom nu."

Liane Raid en Paul Hörbiger in „Besuch am Abend". Roszy Cziskos, Oskar Sabo. Hans Junkermann, Hugo Flink, Olga Limburg, Oskar Sima, Arthur Hell en Ekkehardt Arendt speien de hoofdrollen in „Rosen aus dem Süden". John Gilbert zal de hoofdrol spelen in de Columbia-film „Een kapitein haat de zee". Clive Brook zal te Londen de hoofdrol spelen in de Toepliztfilm „De dictator". Inge List speelt een belangrijke rol in de Ufatoonfilm „Turandot". Regie voert Gerhardt Lamprecht. Ramon Novarro speelt de hoofdrol in de CLIVE BROOK Metro-Goldwyn-Mayer-film „Her Excellency's Tobaeco".

n terwijl hij naar den fermen meisjesmond keek, de opgeheven kin, de oogen, die hem en den hond hoe langer hoe meer ontweken, begon zich een moedelooze triestheid in de gedachten van Dr. Wiltshire vast te zetten: dat iets van de hardheid van den afwezigen jager reeds in Helens ziel was gedrongen ... Eenmaal slechts, terwijl zij zich naar een vlucht vogels bewogen had, zag hij in haar gezicht iets vermoeids, iets van ontgoocheling. „Ben je moe. Helen?" vroeg hij met plotselinge hoop. Maar ze keek hem onbevangen in het gezicht. „Neen," antwoordde ze. „Waarom zou ik moe zijn ?" Ze aten hun lunch, die met zooveel yreugde bereid was, op een omgevallen boomstam in een ondiep berkenbosch; een eind verder — hij deed geen poging om nader te komen — zat de hond als een onuitgesproken verwijt. „Waarom roept u hem niet?" vroeg het meisje. Het gezicht van den dokter monterde wat op.

lijkt de acteur Adriaan van lees veel op Louis Borel, ind je niet?" je daarbij, Pietersen?" over de Nederlandsche filmlet Weekblad" stonden een Ldaar vond ik Adriaan spreijken." logelijk! Maar alle gekheid et was Louis! Het was een We hopen, dat Louis Boal te kwalijk neemt. Het roost zijn, dat er wel eens Ier sterren de namen vernten stonden. Hoewel: het vallen"." , dat we een beetje veel s op eens krijgen?" , dat is niet erg. Als ze an hindert het niet of wc iental nationale producten n kunnen aanschouwen, maar tien buitenlandsche oeten de film-fabrikanten |houdcn, dat het niet allellen worden, dat wil zegllen het financieele succes len evenaren. Maar voor heel wat minder geld is er ook nog een goede film te maken." „Is het nieuwe studio van Cinetone al klaar?" „Nog niet. De heer Biedermann, de energieke directeur van Nederlandsch Hol-, lywood, deelde mij mede, dat hij er begin September mee hoopte gereed te komen. Dan zullen Benno met zijn „Op hoop van zegen" en Willy Tuschinski met „Het meisje met de blauwe hoed" er hun intrek in nemen." „Wie is dat eigenlijk?" „Wie?" „Willy Tuschinski. Is dat de bekende bioscoopdirecteur ?'' „Neen. Maar het is zijn zoon." „Was hij wel eens meer productieleider?" „Ook dat niet. Maar eens moet de eerste keer zijn. Wel heeft hij een groot aantal maanden bij Paramount in Hollwood rondgeneusd en mannen als Joseph von Stemberg en Ernst Lubitsch de kunst afgekeken, terwijl zijn vader hem ook wel zal hebben verteld hoc een film wel, en vooral hoe zij niet moet zijn. Enfin, alles bij elkaar, heeft hij genoeg wijze lessen gehad, zoodat het wel in orde zal komen. Ik hoop voor hem, dat zijn film een succes wordt!"

- 22 ^__^_^^^_

JÉL

Het gebeurde in een oogwenk. De hand werd uitgestoken om te liefkoozen, gerust te stellen. De setter sprong achteruit, de ooren in den nek, de oogen flikkerend van schrik. De uitroep, die den dokter ontsnapte, was niet ver van een vloek. Deze vreeselijke aanklacht tegen Dukes meester had geen onderdeel van zijn voornemens gevormd. Maar er was slechts één — wéinig-vleiende — conclusie mogelijk: de hond was met vriendelijke woorden gepaaid en met brutale vuist teruggestooten... Hij staarde naar het meisje, zooals ze daar onbeweeglijk zat, de kin op de hand gesteund, in de verte turend. Zou zij, die dol op honden was en ze "begreep, blijven zwijgen na wat ze nu gezien had ? Toen ze sprak, gaf hij den strijd op. Haar stem klonk vreemd, afgetrokken, vol van gereserveerde waardigheid. „Gaan we nog verder vandaag?" „Neen!" besliste hij bitter en stond op. „We gaan naar huis. Helen." Hij ving een glimp van haar gezicht op, terwijl ze ook opstond. „Geeft u hem geen eten ?" vroeg ze als terloops. De setter schrokte het voedsel naar binnen, dat de dokter werktuiglijk voor hem neerzette. Zonder zijn maal te beëindigen, galoppeerde hij het bosch door naar den rand, waar hij met gespitste ooren op bevelen wachtte. Zwaarder dan de lekkere beetjes woog hem het werk, waarvoor hij geboren was. Maar de dokter lette amper op hem. Hij wist alleen, dat de hond achter hen aan liep, terwijl ze den weg naar huis insloegen.

De belde Ufa-sterren Inge List en Hans Söhnker zonden ons deze vacantie-foto.

VII, Dr. Wiltshire liep met gebogen hoof d. Had hij gefaald in den moeilijksten strijd van zijn leven? Hij wist het niet, maar hij vreesde. Waarom zei Helen niets ? Jaren schenen voorbijgegaan sinds den morgen. Hij keek niet naar het meisje naast hem. Misschien vertelde intuïtie haar, wat het beste voor haar was. Mogelijk werd ze geleid door een wet, sterker dan zijn oordeel, dan haar eigen oordeel zelfs. Mogelijk werkte die wet op een wijze, die hij niet bij machte was te zien en wellicht had hij haar vandaag noodeloos gekweld, door te trachten af te wenden wat onvermijdelijk was. Misschien was dit alles zoo. Toch voelde hij zich plotseling oud. Zijn forsche schouders zakten omlaag als door het gewicht der jaren en toen hij zich een weg baande door de heide, wankelde hij even. „Vader?" Toen hij zich naar haar toe wendde, pakte ze de revers van zijn jachthuis met beide handen en haar gezicht werd naai- hem opgeheven. Om hen heen gloeiden de velden in de herfstzon. „U hebt vandaag toch niet zoo'n' erg prettigen dag gehad, hè vadertje?" vroeg ze met een pathetisch glimlachje. En toen kreeg haar gezicht een uitdrukking, die hem door de ziel sneed. „Dacht u, dat ik zoo dom was, vader ? Dacht u, dat ik met — met hem kon trouwen, na wat u mij hebt laten zien — nu ik hem haat — hem verafschuw, nu ik weet, hoe het binnen in hem gesteld moet zijn? Dacht u, dat ik met een man kon trouwen, die zoo schandelijk-harteloos is tegen een lieven hond? Zoo iemand is toch geoordeeld en veroordeeld! Neen, ik ga niet huilen — nu niet. Ik heb het allemaal uitgevochten. Ik begreep het vanmorgen — direct op de binnenplaats van het hotel. Ik wilde alleen zekerheid hebben... Vader, hij mag niet terug — Duke bedoel ik. U moet Duke niet naar hem terug laten gaan, hoe dan ook. Het kan mij niet schelen. Niets kan mij meer schelen. U zorgt er voor, vadertje ? Zorg dat hij niet teruggaat!" Dr. Wiltshires handen sloten zich om de hare. „Hij gäät niet terug," beloofde hij teeder. „Hij gaat met ons mee naar huis. Ik heb hem gekocht, kindje — gisterenavond laat, nadat jij naar bed was." Toen glipte ze jn zijn slanke armen ■en ze snikte hartbrekend, want "een van haar illusies was voorbij. Maar de dokter, die het hoofd, dat tegen zijn schouder verborgen lag, streelde, wist dat er andere en gelukkiger droomen komen zouden. En de jonge setter moest met zijn fijn instinct geweten hebben, dat voor hem een nieuw leven begonnen was, want hij kroop niet weg toen het meisje zich plotseling bukte en zijn kop tusschen haar handen nam. En in zijn oogen was de rustig-tevrcrlen blik van een hond, die eindelijk alles bezat wat hij ooit had gehoopt in deze wereld te vinden.

— 23 -

i

7"

Om actrice Ciisy van B«nnekom Is voor dm NederUndicKe film -Op hoop van z*g»n' geëngageerd.

. Toby Wing «n Jackie Coogon, de twee Jeugdig« Amen kaantcho Hlmstarran, xijn thans verloofd. ,,He( Jochie" wordt groot 1

Da Oultsch« filmactaur Heinz Wampar ia door da Paramount voor hat spalan van aan hoofdrol In da „Martin Luthar-f(lm" naar Hollywood geëngageerd.

De Duitscha acteur an tilmkomfek Otto Wallburg trad tn Dan Haag op. Hij haalt da film vaarwel gezegd.

De Amerlkaantch« filmster MaribrT Davles bracht een kort bezoek aan ons land.

■

■

■

-

x -

E BLONDE $ENtfATIE ,,

III

p ^<^^^^.J-ÉAN[JARLow

Jean en haar belde lievelingen.

O

m ih Hollywood, de stad der sensaties, een werkelijke sensatie te zijn, is heel wat noodig. Dit ,,heel wat" heeft Jean Harlow inderdaad bereikt. Dit tengere persoontje met haar platina-blonde haren is, hoewel ze maar twee en twintig lentes telt, onlangs van haar derden echtgenoot gescheiden. De Amerikaansche couranten brachten dit bericht met vette letters. Jean had wederom voor de goede kopij zorg gedragen. Want dit was niet de eerste keer, dat haar naam in de bladen prijkte. Toen zij nog maar zestien jaar was en van kostschool wegliep om met haar jeugdvriendje Charles MacGrcw in het huwelijk te treden, viel haar deze eer reeds te beurt. Den tweeden keer was het, toen haar tweede echtgenoot, de Duitsche regisseur Paul Bern, op geheimzinnige wijze om het leven kwam. Kort nadien trad zij met den camera-man Harold Rosson in het huwelijk. Acht maanden later prijkte het volgende bericht met een vetten kop in de bladen: ,.,De filmster Jean Harlow heeft haar echtgenoot verlaten". Zoo heeft zij bijna voortdurend door min of meer sensationeele gebeurtenissen steeds in het middelpunt der publieke belangstelling gestaan. Nadat zij op zestienjarigen leeftijd in het huwelijksbootje was gestapt, zeer tegen den zin van haar ouders, die haar nog veel te jong vonden, vestigde het jonge paar zich te Hollywood. Daar sloot Jean vriendschap met een figurante van de Metro-GoldwynMayer en zij begeleidde deze jongedame op zekeren dag naar de studios. De regisseur Clarence Brown zag haar; hij vond haar gezichtje alleraardigst en liet een proefopname van haar vervaardigen. Maar Jean voelde niet veel voor de film, en zij dacht dan ook niet verder aan de studios, tot zij de overtuiging kreeg, dat haar huwelijk een mislukking was. Haar echtgenoot stamde uit een bekende, rijke Amerikaansche familie en haar scheiding heeft dan ook heel wat stof doen opwaaien. Tientallen fotos van haar verschenen in de couranten, haar onge

lukkig huwelijksleven werd tot in de kleinste bijzonderheden uitgeplozen en gepubliceerd. Na haar scheiding ging zij bij haar moeder wonen, die ook naar Californië gekomen was, en toen begon zij zich meer voor de film te interesseeren. Clarence Brown liet haar wat kleine rollen spelen, totdat Hal Roach haar een contract gaf voor eenige komische twee-acters. « Voor de tweede maal kwam haar naam in de couranten, toen zij dit contract wilde verbreken, omdat haar grootvader, van wien zij zeer veel hield, haar verzocht had de film vaarwel te zeggen. Dit was een groote sensatie voor de Hollywoodsche filmkolonie. In een stad, waar honderden meisjes alles in het werk stellen om een kans bij de film te krijgen, was een meisje met platina-blond haar, dat een contract wilde verbreken, waarbij haar alle mogelijke kansen tot succes geboden werden, iets ongeloofelijks. Jean las de bladen en lachte om de dwaze verhalen over haar ideeën en de reden, waarom zij de film wilde verlaten. Toen kon zij nog lachen over de sensationeele artikelen, omdat zij nog niet wist, hoe deze iemand kunnen achtervolgen en tot een marteling worden. Eenigen tijd lang leefde zij rustig met haar moeder, tot zij Howard Hughes ontmoette,

IN UW HANOTA5CHJE behoort altijd zoo'n klein plat zakdoosje met 3 "AKKERTJES", want dat neemt haast geen plaats in en Gij hebt dan altijd AKKERCACHETS bij U om U van hoofd-, kies- of zenuwpijn af te helpen. Zakdooi Glazen buil met 12 stuks slechts 52 cent 20 cent; Ge kunt hieruit 4x Uw zakdoosje vullen.

FÏLM-ENTHOUSÏA^TÏN

Jean en haar stiefvader Moreno Bello, een bekend architect te Hollywood.

Jean gekleed a la Mae West.

Ga niet overbelast op Uw levensweg. Laat de HAV BANK te Schiedam (Levensverzekering) een deel der zorgen dragen.

die haar de eenige meisjesrol in de film ,,Hells Angels" aanbood. Van vrijwel alle blonde actrices in de stad had men hiervoor proefopnamen laten maken, maar een meisje, dat geen ambitie had om bij de film terug te komen, doch slechts gebruik maakte van een aangeboden gelegenheid om wat te doen te hebben, werd uitverkoren. Wederom stonden de kranten vol. Men schreef over haar platina-blonde haar, dat plotseling in Hollywood de groote mode was. over haar grootvader, die eindelijk toestemming gegeven had, en over alles, wat er reeds vroeger over haar geschreven was. Haar contract verplichtte haar voor langen tijd en volgens een bepaling die er in stond, werd zij uitgeleend aan verschillende andere

De Woning van Jean op de heuvels bij Hollywood. was. De eenige, die haar hielp en goeden raad studios en speelde daar rollen, die vrijwel gegaf, was Paul Bern, de man dien zij had lijk waren aan die in „Hells Angels". leeren respecteeren en van wien zij hield. Het publiek en de verslaggevers vereenDeze Duitsche regisseur gaf haar den raad zelvigden haar met het soort meisje, dat zij een tournee te gaan maken, waardoor zij in deze films uitbeeldde en dit deed haar voor langen tijd uit Hollywood weg zou verlangen naar een kans om te bewijzen, dat zijn en een kans zou krijgen de dingen van zij ook andere rollen kon spelen. een ander standpunt te beschouwen. Wederom verscheen haar naam met vet Achttien weken lang volgden de kranten gedrukte letters in de kranten, toen zij voor haar op reis door de Vereenigde Staten. Vierde tweede maal in haar leven haar contract of vijfmaal per dag trad zij in verschillende verbrak om te ontkomen aan de eindelooze theaters op, maar zij hield vol, tot zij van serie rollen van hetzelfde type. Veel werd vermoeidheid er bij neerviel en van het tooover haar geschreven, maar niemand scheen neel gedragen moest worden. te begrijpen, wat de eigenlijke reden er van Wederom werd geschreven over haar en haar ziekte. Ook haar contract met MetroGoldwyn-Mayer en haar rol in de film ,,Red headed woman" veroorzaakte veel commentaar. De bekende platina-blonde zou de rol van een roodharig meisje vervullen. Had men dan niet beter Clara Bow kunnen nemen? Maar men koos Jean. Onmiddellijk na het uitbrengen van deze film kwam het bericht van haar huwelijk met Paul Bern. Slechts twee maanden van geluk heeft zij gekend. Na een korte huwelijksreis begon zij aan een nieuwe film „Red Dust". Dikwijls was Paul Bern bij de opnamen aanwezig en zij scheen hierdoor geheel te veranderen, haar spel scheen bezielder, haar stem warmer te worden. Gedurende de opnamen voor deze film werd zij «an de telefoon geroepen.... haar echtgenoot was plotseling gestorven. Enkele uren daarna verschenen de kranten met enorme opschriften en foto's van Paul en Jean. Alles werd weer opgehaald, maar het meest werd besproken het feit, dat zij verklaard had door te zullen gaan met de opnamen. Slechts weinigen beseften, dat zij dit deed, omdat zij het niet kon verdragen alleen in huis te blijven. Enkele maanden later trad zij met haar camera-man Harold Rosson in den echt. Zij maakten hun huwelijskreis naar Mexico. Toen zij vier weken in Hollywood terug waren, vroeg Jean scheiding aan. En nu is zij opnieuw de sensatie van Hollywood. Of het voor de laatste maal zal zijn?

25 9A

C. G. ie AMSTERDAM. Hef adtes van jMagda Schneider is Sachsischesérasse 63, Berlijn. Onnoodig een postzegel voor antwoord in te sluiten. A. P. C. R, te ROTTERDAM. Willi Forst voert veel regie. Natuurlijk mag hij nog in Duitschland voot de Sim spelen. Zijn Berlijnsch adres is nog steeds Sachsenplatz 8. De door U genoemde film is reeds in ons land vertoond. J. L. W. te 1JSSELMONDE Over smaak valt niet te twisten. Indien Uw stem beter is dan die van Willy Thunis, is het werkelijk jammer, dat U niet optreedt. T. v. d. S. te AMSTERDAM. Het adres van Claudetfe Colbert is 5451 Marathon Street, Hollywood. U moet drie antwoordcoupons insluiten. In het Engelsch schrijven. W. W. te 's-GRAVENHAGE. Fritz Schulz filmt voorloopig niet in Duitschland. Hij treedt te Weenen in een operette op. Het adres van de Deutsche-Universal is Mauerstrasse 83-84, Berlijn. Hedy Heysing woont Innsbrückerstrasse 57, Berlijn. I. B. L. te 's-GRAVENHAGE, Igo Sym speelt tooneel te Warschau. Renate Muller is den 26en April jarig. Niet verloofd. Haar adres is Bachstelzenweg 11, Berlijn. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten. R. K. L. M. te MAASTRICHT. Adèle Sandrock is den 12en Augustus jarig. Ellen Swannecke is niet verloofd. Lien Deijers woont Domstrasse 11, Berlijn. Zij is thans Duitsche. D. L, V. te ZANDVOORT. Brigitte Helm bezit een mooien auto. Het dochtertje van Gitta Alparen Gustav Fröhlich heet Julisca. M. L. te AMSTERDAM. Wolf AlbachRetty is mei Magda Schneider verloofd. Hij is den 28en Mei jarig en de zoon van een beroemde Weensche actrice. Wendt U tot Loet C. Barnstijn-Filmproductic, Heerengracht 613, Amsterdam. T.v.H. te ROTTERDAM. Willy Fritsch zal voorloopig ons land niet bezoeken. Hij werkt steeds aan nieuwe films. Zijn nieuwste film? „Turandot" met Käthe von Nasy-

■

...■

AMSTERDAMSCHE KRONIEK

C. « Tk..l>UZZL

N<

KNIPPUZZLE

voelde zich al eenigen tijd niet erg goed en besloot eens een dokter te raadplegen. „Ik moet een poosje naar buiten, om rust te nemen," vertelde hij mijn nicht, toen hij terugkwam. ..Heb je den dokter je tong laten zien?" vroeg ze. ,,Neen," antwoordde mijn neef, ,,maar ik heb hem van de jouwe verteld." Jonge echtgenoot: „Ik ben niet met je getrouwd om je geld, weet je. Eigenlijk meer ondanks je geld. Geld maakt niet gelukkig. Hoe minder geld, hoe meer geluk!" Jonge vrouw: „Lieveling, wat zullen wij dan wonderbaarlijk gelukkig zijn! Vader heeft gisteren juist zijn laatsten cent verloren. Adrienne Canivez, Marijke van Tooren en Tine Medema In „Liefde-lessen". Marijke van Tooren, Eduard Verkade, Tine Medema, Adrienne Canivez en Rob Geraerds in „Liefde-lessen".

Vroeger dan andere jaren opende men dit seizoen de Amsterdamsche theaterdeuren, een crisis-maatregel, die indien het niet te warm wordt,ïde tooneeldirecties slechts vreug-de en zoete winst kan brengen! Den Tsten Augustus vonden er twee premières plaats: In het Rika Hopper Theater gaf het Gezelschap „De Hagespelers" de eerste opvoering van „Liefde-lessen", in het Centraal Theater bracht „Het Centraal Tooneel" „5 Millioen Losprijs" voor het voetlicht. Laten wij respect hebben voor den ouderdom en dus eerst de Molière-voorstelling bespreken. Welnu, van Molière was nog maar bitter weinig te bespeuren, van Eduard Verkade des te meer. Het is wel een zeer groot compliment voor Verkade, dat ik hieraan kan toevoegen dat het publiek het gemis van Molière niet behoeft te betreurenl Molières „Ecole des Maris" is door Eduard Verkade è la 1934 bewerkt.

er werden liedjes gezongen op oud-Fransche wijsjes, gearrangeerd door Alex de Jong, en er was een geestige moderne proloog, dien Verkade persoonlük zeer goed over het voetlicht bracht. Trouwens, de geheele voorstelling werd vlot en 'goed gespeeld. Verkade was een zeer goed getypeerde Sganarelle, Rob Geraerds een waardige Ariste en Peter van Hulzen als Ergaste bleek over een goede stem te beschikken. Zijn spelkwaliteitèn konden ons minder bekoren. Dan waren er tal van debutanten, die het er onder Verkades regie allen vrij behoorlijk afbrachten. Een extra woord van lof voor den directeur van het theater Jacques van Hoven. Hij speelde het kleine rolletje van een magistraat, en deed dit kostelijk. „Liefde-lessen' heeft ons opnieuw bewezen dat Eduard Verkade tot onze beste regisseurs behoort, en daarom begroeten wij hem weer met vreugde in onze theaterwereld, waarin wij hem noode eenige jaren moesten missenl

„5 Millioen Losprijs", een blijspel van ontvoering en vervoering van Louis Verneuil, is een allergeestigst niemendalletje. Verneuil, geïnspireerd door de ontvoeringstragedies aan gene zijde van den oceaan, heeft zoo'n tragedie laten afspelen in Parijs. Ze wordt dan in plaats van Amerikaansch, Fransch, hetgeen wil zeggen, dat 't drama een blijspel wordt. En natuurlijk wordt er geen kind, maar een heel mooie vrouw geroofd. De ontvoerder is een echte Pariizenaar, ergo is hij galant. Hij geeft den losprijs aan den echtgenoot van de schoone vrouw terug en ook de dame keert welbehouden in den huiselijken krin^ weder. Alleen haar hart, dat heeft ze verloren. En wel aan haar ontvoerderl Den afloop willen wij U liever niet verraden. Gaat Udien zelf maar eens zien in het Centraal Theater. U zult zich werkelijk amuseeren, want het ensemble brengt dit blijspel in het vereischte vlotte tempo en met een prima bezetting. Cees Laseur als de ontvoerder en Tilly Perin-Bouwmeester als 't schoone slachtoffer waren kostelijkl Ook voor de overigen niets dan lof.

Tommy: „Pa, wat zijn de machten, die boven ons zijn gesteld?" Vader: „Moeder en haar moeder." De bijgeloovige dame: „O, hemel, ik breek mijn bril. Nu krijg ik zeven jaar ongeluk." Buurvrouw: „Kom, maak je niet ongerust, mensch. Een vriendin van mij heeft de hare ook gebroken en zij heeft heelemaal geen zeven jaar ongeluk gehad. Den volgenden dag is zij bij een ontploffing om het leven gekomen." „Is mijnheer Mulder thuis?" „Ja." „O, dan kan ik zeker mijn honderd gulden wel krijgen?" „Neen, als hij ze had, zou hij niet thuis zijn." „Hoe laat is het?" „Half." „Wat half?" „Dat weet ik niet, de kleine wijzer is van de klok af." „Heeft uw vrouw haar mooi figuur behouden?" „Behouden? Meer dan dat! Zij heeft het verdubbeld!" „Ga je al zoo vroeg weg?" vroeg zij. „Kindjelief," antwoordde hij, „ik zou tien jaar van mijn leven willen geven als ik nu nog wat bij je kon blijven, maar als ik vanavond te laat op de kegelclub kom, krijg ik twee kwartjes boete."

Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt en zoodanig opgeplakt worden, dat ze een portret vormen van een heel beminden filmster. Onder de abonné's, die ons het goed opgeplakte portret zenden, benevens den naam van den acteur, zullen wij tien foto's van hem verdeelen. De oplossingen moeten voor 21 Augustus (van Indische abonné's voor 21 October) in het bezit zijn van: Red. ,Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe s.v.p, duidelijk vermelden: C. <* n.-puzzJas No. 5SO. Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertje, of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag op wenschen te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, doch volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven.

Rie Gilhuys, Cees Laseur, Tilly Perin BouwmeesUr, Ludzer Erings en Joan Remmelts

In „5 Millioen Losprijs".

Tilly Perin-Bouwmeester in „5 Millioen Losprijs'

Lilian

y

Hans

J2.

Alfred

-EL

Dolores Del

JL

Theodor Martha Renate We hebben hierboven een zevental voornamen van filmsterren geplaatst. De bijbehoorende achternamen moeten door de puzzlaars ingevuld worden. De eerste letters hiervan vormen van boven naar beneden gelezen den naam van een plaats in Nederland. Onder de goede oplossers zullen wij een hoofdprijs van f. 2.50 en drie troostprijzen verdeelen.

OPLOSSINGEN C. & Th.-PUZZLES No. 547 KNIPPUZZLE

„De student, die op de bovenste verdieping woont, moet wel een uitgebreide correspondentie hebben, want u brengt hem, meen ik, lederen dag wat, niet?" Brievenbesteller: „Ik heb een keer ruzie met hem gehad en sindsdien stuurt hij zichzelf lederen dag een prentbriefkaart, zoodat ik die vier trappen hoog moet brengen." Klant: „Van deze stof is inderdaad een allerliefste jurk te maken, maar mijn dochtertje wil absoluut geen moderne dessins dragen." Verkoopster: „Nogal eigenwijze ideeën voor een kind van vier jaar." Klant: „Integendeel, heel practisch. Men heeft haar al een paar maal voor een sofakussen aangezien en is op haar gaan zitten."

NAMENRAADSEL

De tien foto's van Dorit werden verkregen door: mejuffrouw A, Paternotte, Rotterdam; den heer D. Ploeg, Rotterdam; mejuffrouw A. van Voorst, 's-Gravenhage; mejuffrouw M. C. A. Wesling, Amsterdam; mejuffrouw P. J. Nieuwenhuyzen, Den Haag; mejuffrouw T. Moiling, Amsterdam; mejuffrouw M. Meyer, Amsterdam; den heer G. van Bakelen, Amsterdam; mevrouw de Ras, Den Haag; mevrouw M. Bart, Amsterdam. MONOORAMRAADREL

Hans Albers Brigitte Helm Goud

iiliiiii Dorit Kreysler

27 -

Mejuffrouw T. Tekamp te Haarlem verwierf den hoofdprijs, mejuffrouw Wally Merker te Amsterdam, de heer I. Kapis te Gouda en mevrouw J. H. Brouwer-Schoenmaker te Veendam de troostprijzen.

n™*w™»w**m

GEzAUTOUIbEtir^Db VbUTALIMCr „Dat was Millson. Mijn order aan Burke dut Millson zich klaar moest maken beteekende dat hij Lane moest volg-en zoodra die vertrok. Lane stalde zijn auto in de negen-en-vijftigste straat en wandelde naar de Plaza, waar hij, van Detroit uit, telegrafisch een kamer op zijn eigen naam gereserveerd heeft. Ik geloof meer en meer dat hij O. K. is." „We zullen afwachten of hij morgen komt opdagen en wat hij te vertellen heeft," opperde Morgan. „Als hij 'n schavuit is, dan is hij een deksels gewiekste schavuit." „Ik voor mij," klonk LeToque's oordeel, „houdt hem voor een eerlijk man, die zijn best heeft gedaan ons een dienst te bewijzen." „Ik ben geneigd uw meening te onderschrijven," knikte Mc.Goy. „En nu, beeren, zou ik willen voorstellen dat we elkaar morgenavond aan het diner weer treffen. De commissaris heeft, als een goede gastheer, monsieur LeToque's dag al vrijwel heelemaal ingedeeld, maar op zijn avonden legt hij meestal geen beslag. Mochten er zich ondertusschen nieuwe feiten voordoen, dan zal ik probeeren contact met u beiden te krijgen. Ik heb uw hulp noodig, monsieur LeToque, omdat het mogelijk is, dat Mousson tot de bende behoort. En jouw assistentie zal me ook heel aangenaam zijn, Mbrgan." „Laten we dan op mijn flat bij elkaar komen," inviteerde Morgan, opstaande. „Bijvoorbeeld om zeven uur." Nadat aldus was afgesproken, namen Morgan en LeToque afscheid en verlieten tezamen het bureau. McCoy bleef nog een half uur in zijn kamer, bezig enkele draden te spinnen voor het net, waarin de „Briefschrijver", zooals hij het geheimzinnige personage noemde, moest worden gevangen. Eerst telefoneerde hij naar de politie in Weston, gaf de bijzonderheden van Lanes avontuur en kwam overeen, dat een plaatselijke agent een paar mijl in de richting van New York zou rijden en uitkijken naar een man met een gebroken been, of sporen van hem. Daarna liet hij Burke en Millson komen, kreeg een zoo nauwkeurig mogelijke beschrijving van de mannen in de vestibule en stuurde Millson uit om jacht op hen te maken. Een anderen rechercheur liet hij het signalement doorgeven naar alle sectiebureaux, die op hun beurt hun detectives en de agenten in den straatdienst er van in kennis moesten stellen. Aangezien een beschrijving van de limousine ontbrak, liet hij een poging om dezen auto, die Lane, naar hij dacht, in de buurt van New Rochelle had achtervolgd, op te sporen, als hopeloos varen. Maar hij lichtte New Rochelle telefonisch in over den grooten auto en de motorfiets. Ten slotte verzond hij nog een telegram en ging toen naar huis en naar bed, met 'n va e ëf gewaarwording van niet op zijn ge-

CARL LUDWIG DIEHL SPEELT DE HOOFDROL IN DE UFA-TOONFILM „EEN MAN WIL TERUG*

mak zijn. McCoy was getraind in routinewerk en practische, niet op wetenschappelijke theorie gebaseerde methoden. Hij kende zijn onderwereld. Maar de dader van deze drie misdaden stelde hem voor iets nieuws, iets buitenissigs, dat hem irriteerde en eenigszins van zijn stuk bracht. Toch, toen hij dien avond in slaap viel, voelde hij zich er van overtuigd, dat de politie en de methoden der politie altijd zegevieren. En de waarheid, dat de behoefte om die verzekering in zichzelf te herhalen, gebrek aan vertrouwen inhield en, voor de eerste maal in zijn carrière, verwarring en ongerustheid, had hij hardnekkig naar den achtergrond van zijn bewustzijn gedrongen. HOOFDSTUK V TWEE MILLIONNAIRS OP BEZOEK. Christopher Morgan had een klein bureau op de dertigste en bovenste verdieping van het Barton gebouw, waar hij zijn artikelen schreef en zijn cliënten ongestoord te woord kon staan. Dat hij deze laatsten bezat, dankte hij aan McCoy, die duistere zaken, welke geen direct crimi-

neel karakter droegen, naar den journalist en amateur-speurder placht te verwijzen. Morgan, die weduwnaar was, woonde samen met zijn dochter, Mary, die als meisje van twaalf jaar door haar pony was afgeworpen, tengevolge waarvan haar ruggegraat gekwetst was en haar beenen verlamd waren. Later had Morgan den toren van het groote kantoorgebouw voor een schappelijken prijs kunnen huren en er een gezellige flat met een daktuin van gemaakt, waar zijn dochter van de open lucht kon genieten en van af haar hoog gelegen rustoord op de bedrijvigheid van de wereldstad beneden haar kon neerzien. De verhouding tusschen vader en dochter was buitengewoon hartelijk en kameraadschappelijk. Mary, drie en twintig jaar thans, was een verbazend intelligente, hoewel helaas tot werkeloosheid gedoemde deelgenoote in zijn nasporingen. Haar belangstelling was even gretig als zijn verlangen om haar van alles op de hoogte te houden. En doordat hij een speciale verbinding had laten aanbrengen tusschen zijn werkkamer en de daarboven gelegen flat, een installatie, die er voor den oningewijde uitzag als een doodgewone telefoon, maar in werkelijkheid een microfoon met ver-

JOE WACHT OP ZIJN BEURT De Warner Bros ster Joe E. Brown wacht in het studio op zijn beurt om voor de lens zijn kunst ten beste te geven.

^^lÄWWliWiMip.i4!i|ip

W

De nieuwste opname van de Nederlandschè zangeres Re Koster. (Foto Godfried da Grool)

sterker was, had hij haar in staat gesteld om naar de gesprekken tusschen hem en zijn bezoekers te luisteren. Het derde lid van het huishouden, verknocht aan Mary en niet bang voor haar monumentalen vader, heette Jane Appleby, een aardige, struische jonge deern uit New England. Ze kookte — ze deed het voortreffelijk — diende de maaltijden op, verrichtte den lichteren huishoudelijken arbeid en droeg haar tengere meesteres van de flat naar den daktuin en terug. Tweemaal per week kwam een werkvrouw voor het zwaardere werk, Aan het ontbijt deed Morgan zijn dochter verslag van de bijeenkomst in McCoy's kamer den vorigen avond. Hij vertelde haar, dat hij dien ochtend bezoek van Lane verwachtte en dat, als hij zich niet heel erg vergiste, ook McCoy verschijnen zou. Toen het ontbijt afgeloopen was, zette hij een kleinen luidspreker naast haar neer, zoodat ze zou kunnen volgen wat beneden voorviel en daalde naar zijn bureau af om zijn dagelijksch artikel te gaan schrijven. Hij was er bijna mee klaar toen er geklopt werd. Opkijkend zag hij Harry Lane in de deuropening staan, een glimlach op zijn knap, door zon en wind verweerd gezicht. Lanes blik dwaalde door het kleine kantoor, dat uit twee vensters het daglicht ontving. Tusschen deze beide ramen, een eind van den muur afgeschoven, stond een schrijftafel, waaraan Morgan gezeten was. Schuin naast de schrijftafel was een groote gemakkelijke stoel geplaatst, aan den anderen kant een geweldige papiermand. Twee kleinere stoelen waren aan lederen kant naast de deur neergezet. Verder bevatte het vertrek geen meubilair. Het schrijfbureau was uitgerust met twee telefoontoestellen, een collectie potlooden in alle lengten en kleuren, een stapeltje schrijfmachinepapier en een veel hoogeren stapel geel doorslag. In, op en tusschen dit alles, lag een fantastische mengeling

van vreemde voorwerpen gestrooid, die het doel van den grooten stapel geel doorslagpapier verklaarden. Er waren papieren bootjes, papieren hoeden, doozen, bekers, papieren huizen, eendjes, mannen en vrouwen, om niet te spreken van de mislukte pogingen, die iets of niets hadden moeten voorstellen. Morgans vrienden kenden zijn hebbelijkheid om blaadjes papier te vouwen terwijl hij nadacht. Maar Lane, die niets van deze eigenaardigheid afwist, concludeerde er uit, dat het forsche heerschap, waarmee hij in McCoy's bureau kennis had gemaakt, zich heel dikwijls stierlijk moest vervelen. „Goedenmorgen!" begon hij op zijn traagsten toon. „Hier ben ik." „Dat zie ik," was het droge wederwoord. „Gaat u zitten." Lane deed zwijgend wat hem gevraagd werd. Morgan duwde, schijnbaar met een onwillekeurige beweging, een van zijn telefoontoestellen opzij, zoodat het op den rand van het schrijfbureau kwam te staan, vlak bij zijn bezoeker. „Vertelt u mij nu maar eens wat u wenscht?" verbrak hij de stilte. Lane glimlachte. „Ik meende dat u mij verzocht hadt te komen?" „Om u deze vraag te stellen." Lane antwoordde niet direct. „Ik heb u gisterenavond de waarheid gezegd," verklaarde hij toen. „Ik had geen bijbedoeling met mijn hoofd in den muil van den leeuw te steken, als het dat is wat u meent." „Juist. Dat meende ik, Mr. Lane." De bezoeker lachte weer. „Nu we dat punt opgehelderd hebben — wat verder?" „Vertelt u mij dan nu wat u wenscht." Lane zette zich in een gemakkelijker houding. „Ik wilde me den tijd dat ik hier ben, graag een beetje amuseeren. Theaters hebben geen attractie voor me. Ik dacht een dag of tien hier te blijven. Zou het mogelijk zijn, dat ik, wanneer u mijn antecedenten hebt nagegaan, mag meedoen met het spelletje dat u speelt?" Morgan had hem van onder zijn borstelige wenkbrauwen voortdurend gadegeslagen. „Goed," stemde hij langzaam toe, „dat mag u, Mr. Lane, maar zoolang ik niets meer van u afweet, moet u in het donker werken. Wat u op het oogenblik voor mij kunt doen, is dit. U gaat naar het bureau van mijn krant, „The Leader", laat daar mijn kaartje zien en verzamelt uit het archief — „mausoleum" noemen ze dat bij ons — alle gegevens, die u over twee beeren kunt machtig worden: Walter Wardell en John S. Harrison, beiden millionnairs." „Is dat alles?" „Dat is alles, Mr. Lane." „Niets over Sylvia en den kleinen jongen. Mr. Morgan?" De journalist-detective wierp een snellen blik op hem. „Hoe weet u daarvan? U was onderweg toen ze ontvoerd werden." „Ja. Maar ik heb vanmorgen mijn ochtendbladen gelezen," „Ik zou de bewuste gegevens graag zoo gauw mogelijk hebben," zei Morgan nadenkend, „als ik ten minste uw plannen niet in de war stuur, Mr. Lane," voegde hij ër een tikje sarcastisch bij. „Mijn plannen gaan juist in deze rich-

Uw Zomertoiletje

ZOO ZIJN WIJ....! Woorden en Muziek van GUUS BETLEM Jr.

pj

zou veel beter tot zijn recht komen, wanneer U slanker was dan nu het geval is. Duizenden vrouwen vóór U hebben den snelsten weg ingeslagen om in gewicht te verminderen. Zij zijn

Ze - ven En wc

In n

FACIL PASTILLES

i ^n i i Jl J

i H: r i i i hi p i j i heeft. bent.

„Beste kerel. Een klein grapje met je vriend, den grooten Franschen detective. Met mijn groeten en welgemeende sympathie voor den Commissaris. DC/ SW. De Chef." „Misselijke vlerk!" luidde de nijdige commentaar van den inspecteur. „Wat is dat voor grap met LeToque?" „Er is gisterenavond bezoek geweest in zijn kamer in „The Liberty", nadat hij was ingeslapen. Ze namen zijn pas, zijn credietbrief en de paar persoonlijke' brieven, die hij bij zich had, mee en gapten zijn gouden horloge. De commissaris is helsch!" „En wat zegt LeToque er zelf van?" vroeg Morgan, niet zonder moeite een glimlach onderdrukkend.

Ze - ven da - gen vol - op Want te - vre - den - hcid, dat

Wè

da - gen ve - gen,

lang een im - mer

É

#^

i

E 35

JHJ'U I J

weer-tje Dat be-slist niet mooi - er kon. Ze - ven kla-gend, Met een zak-doek langs ons hoofd. En we

ting," bekende Lane met een lach, zijn hoed opnemend. „Zoodra ik klaar ben, ziet u me weer. Au revoir." „Dank u, Mr, Lane. Tot ziens." Lane ging heen, zijn gastheer in het onzekere latend wie er in het gesprek het beste afgekomen was. Drie minuten na zijn vertrek ging Morgans deur open om den inspecteur binnen te laten, McCoy droeg een lichtgrijs costuum, een panama-hoed en hij had 't air van een succesvol zakenman. Maar direct merkte Morgan de dunne, rechte lijn om den mond van zijn vriend. Hij wist, dat de barometer niet ver van storm stond. „Halloï" riep hij, „Wat is er aan de hand?" McCoy ging zitten en smeet zijn hoed op het schrijfbureau. Met het gegrom van een vechtersbaas, die met het noodlot worstelt, nam hij een brief uit zijn zak en gooide dien naar Morgan. Het couvert, een goedkoope enveloppe uit den eersten den besten kiosk of boekwinkel, was in een rond, meisjesachtig handschrift aan McCoy geadresseerd. Morgan nam er de kaart uit en las hardop:

É

EEEE

f

ÜÉÊÉÊ

Ze - ven da - gen schijnt de zon Ze - ven Dat we wor-den gaar - ge-stoofd. En we

i^^

p r np pn f

FACIL

m

^ V Jl J)

da - gen is het prach - tig kla-gen: wat een hit - te.

iV> i

gaan gebruiken, die hun reeds na zeer korten tijd het gewenschte resultaat gaven. FACIL PASTILLES zijn verkrijgbaar bij apothekers en drogisten voor den prijs van Fl. 3.- per buis van 100 stuks.

m

J

^ da-gen dat het eind'- lijk Eens geen dag ge-re-gend kla-gen: pff, ont - zet - tend, 't Is of je ge - bra - den

wn m m

üü

3i ^^ zo - mer. Als in ja - ren niet be - leefd. is iets Aan ons men-schen, on - be - kend I

Veertien dagen met vacantie. Veertien dagen aan het strand, Veertien dagen lekker niks-doen Of op reis door 't buitenland. Veertien dagen lang genieten Van de zon en van de zee. Veertien dagen profiteeren. Kent U heerlijker idee??

O. hoe klatert er het zonlicht. En hoe groen is er de wei. Maar wij loopen immer klagend. Doelloos klagend er voorbij! O. hoe prachtig is een landschap In het zilv'ren avondlicht. Ja. we kijken ... heusch, we kijken Echter met de oogen dicht...

En we,klagen in een strandstoel. Dat de koers weer is gedaald. En we klagen in de eetzaal Dat geen klant ons meer betaalt En we klagen tijdens 't baden Over schuld, faillissement, Want tevredenheid, dat is iets Aan ons menschen, onbekend!

Want we klagen ondertusschen Over een brutale meid. En we klagen over schoenen Die te nauw zijn of te wijd. En we klagen, dat je zoo weer Middenin den winter bent.. . Want tevredenheid, dat is iets Aan ons menschen ... onbekend!!

THE SONG SINGERS zongen voortreffelijk in onze opname-Studio. Zij waren enthousiast over de vastlegging hunner stemmen op de Gramophone-plaat Zoudt U het niet leuk vinden als Uw stem of muzikale gave op een plaat vereeuwigd werd? Prijzen: f 2.50, f. 3.50, f. 5.- en I. 10.— op dubbelzijdige Gramophone-plaat bij

N.V. WILLEM SPRENGER'S OPNAME-STUDIO PASSAGE 46 - DEN HAAG - TELEFOON 113778

(Wordt vervolgd).

Wegens de enorme belangstelling vooraf

_ 30 B

jl Jl| J J J J| ^

iixäiää-

1 jffe& ..

bespreken

s.v.p.

..

M

Red. en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekenina «880

^^^B

Verschynt wekeHJks — Pr^s per kwartaal f. 1.95.

.