website

website pastoraal@school: www.kobrugge.be/pastoraal

oprapen of laten liggen goed gezien +

Ik ben op de wereld gezet om iets te doen of te zijn waarvoor geen ander aangesteld is. Ik heb een plaats in Gods plan d ie geen ander heeft. Of ik arm ben of rijk, veracht of geëerd. Het doet er niet toe, want God kent mij en roept mij bij mijn naam. John Henry Newman

23 juni - 27 juni Vakantie Kome de tijd waarin niets moet. En de oeroude zaligheid daarvan. Geen haast. Geen plan. Geen inpakken en wegwezen. Maar alles laten liggen waar het ligt. Een tijd die ruimte biedt om te zeggen: ik speel even niet mee. Ik ga ergens in een hoekje zitten, om op een korenhalm te zuigen. En geen gedreun meer of gedraaf. Gewoonweg proeven van een weergaloze rust, waarin je het gras kunt horen groeien. En kijken, zoals een kind kan kijken. Met een hoofd vol vragen waarop het antwoord echter overbodig is. Omzien naar wat je in jaren niet meer hebt gezien. Naar een kever op een stengel en naar wat voorbijkomt. Of in goed gezelschap aanmeren op een terrasje, vanwaar je onschuldig gewriemel van mensen kunt gadeslaan. Zulke momenten om met al je zintuigen te genieten van dat onverstoorbaar hier en nergens anders moeten zijn, zoals de koeien doen, die traag de tijd herkauwen in de weelderige luwte van een boom. Vakantie is bedoeld om ons eraan te herinneren waarvoor we leven.‘Om schoonheid te ontdekken’, volgens Gibran. Het enige essentiële. Want al het andere is slechts ‘een vorm van wachten’. Kom, we zijn weg, zei Jezus. En Hij voer met zijn leerlingen het meer over naar een eenzame plek om daar alleen te zijn en wat uit te rusten... Zo staat het in het evangelie. Jezus' voorstel om vakantie te nemen is heel bescheiden. Alsof Hij wilde zeggen: verwacht daar ook niet alles van. Vakantie is geen wonderrecept dat plotseling alles herstelt en alles geneest. Vakantie is maar een valies, alles hangt af van: wat steek je erin? Kom, we zijn weg! De zorgen, de drukte en de eentonigheid van het alledaagse werk achter zich laten. Een andere plek opzoeken, vertrouwd of onbekend, maar altijd verfrissend splinternieuw. Geen mierenhoop van mensen waar iedereen weer niemand is. Een plek waar je de ander van ver ziet aankomen, waar je alleen bent en ruimte vindt om er voor elkaar te zijn in een verhaal zonder woorden. Kom, we zijn weg, zegt Jezus, vakantie is een tijd om ook eens dicht bij Mij te zijn. naar Manu Verhulst

verwerking bij leeftocht VSKO oprapen of laten liggen DPB- Brugge – juni 2014, week 43


Vakantie is vertragen. Van de dagelijkse draf - bij sommige tweevoeters onder ons een koers in galop terugschakelen op een gezapig stapvoets tempo. Niet elke minuut hoeft gevuld, benut te worden. Die ledigheid die uit dit ritme voortkomt is niet noodzakelijk des duivels. Integendeel het komt je functioneren en efficiëntie juist ten goede. Een gezonde dosis (dolce) far niente zet je geest en zintuigen opnieuw op scherp. Door even te dralen, een paar passen achteruit te zetten maak je een ander, beter zicht mogelijk; het levert je een frisse blik op. Datgene waarvoor je in doordeweekse tijden ogen en oren tekort hebt - of waarvan je je noodgedwongen afschermt krijg je plots in de gaten. Zoals de zon die door de wolken priemt na een lange mistroostige ochtend. Je appetijt en nieuwsgierigheid worden weer gewekt. Met en in de ruimte die je vrijgemaakt hebt ontdek je nieuwe plekken, leer je nieuwe mensen kennen, ontkiemt er nieuw leven. Zo verzamel je brandstof, ontmoetingen en ideeën om er nadien weer volop tegenaan te gaan. Ludwig Vanderbeken



Lof komt U toe, O Heer in al uw schepselen, vooral in broeder zon. Door hem verlicht U ons. Hij draagt uw beeld van Licht. In zuster maan en alle sterren lacht U ons toe, in Liefde. Lof waait U toe door broeder wind, met lucht en wolken. Ze geven ons uw Adem. Zo zuster water, bron van Leven. Met het vuur dat wij ontsteken verlicht U onze nacht, Zegen. Door moeder aarde voedt U ons. Gewassen, kruiden, bloemen, ze houden ons in leven. naar Franciscus van Assisi

Het is alsof Franciscus als eerste reisagentschap zijn tijd voor was. Want wie kan beter beschrijven dan hij wat er nodig is om volop te kunnen genieten. Een zon die straalt en warmte geeft en zo elke nieuwe dag maakt tot een onuitputtelijke bron van mogelijkheden. Een maan die na de warmte van de dag aan de nacht een aanvulling van tijd geeft om verder te genieten en te beleven. Het water dat speels en bruisend zowel binnenkant als buitenkant van elke mens verfrist en verkwikt. De wind die zacht het lichaam streelt of met volle kracht de mens in beweging en vervoering brengt. Wie kan beter dan Franciscus die aarde beschrijven waar jij en ik van mogen genieten elke vakantiedag opnieuw. Ja hij krijgt er van ons een opdracht bij : patroonheilige van de goede vakanties en van de zalige herinneringen. Antoon Vandeputte



Vakantie is even wegvluchten uit al die drukke dagen, herleven en weer vrij worden voor jezelf en voor velen om je heen. Vakantie is het dagelijkse levensritme doorbreken, anders leven dan voorheen en zomaar blij zijn dat het vakantie is. Vakantie kan zijn wegtrekken uit je vertrouwde omgeving en gast mogen zijn in een vreemd land en daar openkomen voor mensen en dingen om je heen. Vakantie kan zijn zomaar wandelen in Gods wijde natuur, met je rug in het gras liggen en met een grasspriet in de mond kijken en luisteren.

Vakantie kan zijn een dagtrip maken naar zee of naar de bergen, en even halt houden bij een oude abdij en daar de stilte proeven van Gods aanwezigheid. Vakantie kan zijn gezellig zitten keuvelen met je buur aan de overkant en als de koele avond komt late vogels horen fluiten als een lied voor jou. Vakantie kan zijn wat meer naaste worden voor naasten om je heen, oude vrienden weer eens gaan groeten en deugd hebben aan oude herinneringen die weer leven. Vakantie kan zijn vrijwilliger zijn waar nood is om je heen, beroep op je laten doen in duizenden kleine dingen en blij zijn dat het zo gebeuren kan. Vakantie kan zijn weten dat het leven altijd vakantie mag zijn, als we deugd hebben aan vele kleine dingen en aan veel kleine mensen om ons heen.



God, wat ben Je groot! Je bent in de adem van de wind. Je bent in het water van de zee en van elke bron. Jij laat de regen vallen en het gras groeien voor de dieren. Jij laat tarwe, druiven en fruit rijp worden voor de mensen. Jij hebt de zon en de maan gemaakt, dag en nacht, en de aarde is vol van jouw grote daden. Jouw adem schept nieuw leven. Ik wil voor jou zingen, mijn God, heel mijn leven lang. Jij bent voor mij een bron van vreugde. Gezegend ben Jij, God, mijn ziel, alleluja! Erwin Roosen

Zomer is het pas, als we buiten komen. Zomer is deel hebben aan meer dan de beslotenheid van ons eigen huis. Zomer, dat is deel worden van de natuur, van groen en gras, van boom en bos, van licht en lucht. Maar zomer, dat is misschien ook wel buiten komen voor elkaar. Deel hebben aan meer dan aan de beslotenheid van onze ‘binnenkamer’. Zomer, dat is deel worden van de mensheid. Zomer, dat is ook tijd maken voor elkaar: een groet op straat, een praatje over de haag, een handje toesteken in de tuin van de buur. En veel tijd kunnen verliezen en dus winnen, omdat de zon ons toelaat om buiten te blijven hangen bij en met elkaar. Mark Van de Voorde


website

Recommend Documents