Waarom weer naar de USA? Het idee om weer te gaan werd geboren tijdens onze terugreis vanuit Los Angeles vorig najaar. Atlanta, de tussenstop naar en met name die vanuit Los Angeles gaf de doorslag. Voor Maarten was/is Atlanta niet nieuw, hij is er vaak voor het werk geweest en heeft er al eerder een spottersvakantie doorgebracht, maar voor Alex was het zijn eerste ervaring met de drukste luchthaven ter wereld. In het uurtje, tijdens de tussenstop vanuit Los Angeles, noteerden we er toen beiden daar maar liefst zo’n 100 nieuwe registraties en dan hebben we nog niet eens alles kunnen zien/noteren. Dus Atlanta zou het in ieder geval worden. Daarnaast wilden we toch ook nog wel wat andere grote luchthavens aandoen en zo kwamen we op: Atlanta; Memphis (met Graceland, voor de 2 vliegtuigen van Elvis Presley); Dallas; Houston International en Houston Hobby (waarvan we weer vertrekken naar Atlanta); Atlanta. In maart van dit jaar begon het idee wat vastere vormen aan te nemen en zijn we naar het reisbureau gestapt met deze plaatsen als bestemming. We wilden eerst 31 oktober vertrekken, maar het bleek al snel dat de vluchten die dag en ook de 30ste naar Atlanta al volgeboekt waren en zo werd het dus de 29ste. Vanaf dat moment geleidelijk met de voorbereidingen begonnen, zoals hotels reserveren, luchthavenpolitie informeren en met Google Maps en Google Earth platte gronden opzoeken en printen. Natuurlijk ook naar spottersinformatie her en der op het net gezocht. De Amerikanen voerden plotseling de regel in dat het paspoort voorzien moest zijn van een chip en dus moest Maarten een nieuwe pas aanvragen. Dit is nu voor hem de 2e keer dat hij vanwege US regelgeving een nieuwe pas nodig heeft, terwijl dat voor Europese begrippen nog geldig was.
Pagina 1 van 13
Na een flink aantal wijzigingen, v.w.b. vluchttijden en vluchtnummers ziet ons vluchtschema er uiteindelijk als volgt uit.
De laatste dagen voor het vertrek nog de diverse lijstjes – voor zover mogelijk - up to date gemaakt en geprint. Dollars ingeslagen, koffertje ingepakt, de batterijen voor de camera’s zijn opgeladen en we zijn er klaar voor. 29-10-2009 Schiphol Atlanta Om ongeveer 06.30 uur ontmoeten we elkaar op Schiphol en dat is net zo’n 3 uur voor vertrek. Inchecken (ging supersnel), nog een bakkie koffie en dan op weg. De vlucht naar Hartsfield–Jackson Atlanta International Airport (ATL, of KATL in luchtvaartkringen) wordt gevlogen met de N197DN, een Boeing B767 van Delta. De vlucht voert ons ruim ten zuiden van Groenland langs richting New Foundland om dan vanuit het zuiden te landen op de baan voor ons hotel (zoals op de foto hieronder). Na aankomst en voordat je de internationale terminal (concourse E) verlaat eerst een security-check, zoals je die normaal overal krijgt bij het instappen????? Dan naar Immigration voor de vingerafdrukken en fotoscan van het oog en vervolgens langs Customs, waarna we met het ondergrondse treintje naar de andere kant van het vliegveld gaan om onze koffers op te pikken.
Pagina 2 van 13
Een shuttle bus brengt ons naar het hotel. We hebben voor het Renaissance Hotel gekozen omdat het bij spotters erg geliefd is en een goed uitzicht biedt op de luchthaven. Dat het niet het minste hotel, het behoort tenslotte tot de Marriott keten, is te zien met het volgende linkje: http://www.marriott.com/hotels/travel/atlsa-renaissance-concourse-hotel-atlanta-airport/ We checken in en krijgen kamer 1026 (rode stip op de foto) en zitten recht tussen concourse E (de internationale terminal) en concourse D .
Pagina 3 van 13
Het vrachtplatform en de “maintenance area” van Delta Connection en Airtran kunnen we grotendeels door de ramen aan de zijkanten van het hotel overzien. De kamers hebben een balkonnetje met 2 stoeltjes en een tafeltje, heel comfortabel allemaal. Het is zonnig en warm, dus spotten en zonnen tegelijk. Spotten op KATL is hard werken, want de vijf banen zijn allemaal in gebruik. Ze landen daar altijd op drie banen en op twee stijgen ze op. Geen probleem zou je zo denken, nou vergeet dat maar want het gebeurt allemaal tegelijk. KATL met zijn Concourses (terminals) T, A, B, C, D en E heeft zo’n 200 gates en die zijn bijna kontinu bezet. Op Google Earth (zoek bijvoorbeeld naar: KATL, GA) is het aantal (bezette) gates en vliegtuigen goed te zien. Dit is dan wel is waar een moment opname, maar in werkelijkheid is het de hele dag door één en al beweging. 30-10-2009 Atlanta (KATL) Het weer is een stuk minder, want het regent regelmatig en in de loop van de dag trok het zelfs zo dicht dat de voorste gates nagenoeg niet te zien waren. Het werd zelfs koud en dan maar spotten vanuit de kamer (luxueuzer kan het bijna niet). Soms even naar buiten om te fotograferen en in een wat helderder moment deze foto gemaakt (klein leuk detail links boven in de hoek “welcome to Atlanta”).
Dit is iets wat Maarten bij zijn eerdere bezoeken niet opgevallen is, of het was er nog niet. We hebben toch nog wel een aantal vliegtuigen “ge-Nikon-iseerd”, maar door het druilige weer zijn het er maar weinig geworden. 31-10-2009 Atlanta (KATL) Vandaag hetzelfde weer als gisteren, maar het spotten (vanuit de kamer) en vooral de aantallen maken een hoop goed. Tjonge wat is dit toch een druk veld. Hier gaat vannacht de wintertijd (een week later dan in Europa) in en dat betekent opletten, want morgenochtend vliegen we richting Memphis. 01-11-2009 Atlanta (KATL) Na het ontbijt koffers gepakt, uitgecheckt en met de shuttle bus naar het vliegveld (wat klinkt dat in dit geval vreemd als je zo boven op het veld zit) om in te checken. Het inchecken bij de Delta balie is zo gebeurd, maar je betaalt wel $ 15 voor de koffer die het laadruim ingaat. Er zijn zelfs luchtvaart maatschappijen die al $ 20 rekenen voor de ene koffer en $ 50 als het er Pagina 4 van 13
twee zijn. We waren hier al voor gewaarschuwd dus viel dat niet tegen. Dan op naar de security. Eerst paspoort en boarding pass kontrole. Hier krijgen we een “fiat” op de boarding pass, waarna we een stukje verder door de bekende poortjes moeten gaan. Alles uit de broekzakken, riemen af en schoenen uit. We komen er zonder piepjes door en kunnen ons weer “aankleden”. Vanuit de terminal (voor de kenners was dit concourse T) nog gespot tot het tijd is om te boarden. De score aan nieuwe registraties hier op Atlanta is voor Maarten zo’n 375 en voor Alex zo’n 555. De vlucht naar Memphis wordt gevlogen met de N930DL een MD88. De vliegduur bedroeg net geen uur en we komen een paar minuten eerder aan dan we weggegaan zijn, maar dat komt doordat we in de volgende tijdzone zijn terecht gekomen. 01-11-2009 Memphis (KMEM) Het destijds via de website reserveren van een kamer in het Radisson hotel leverde problemen op en na email verkeer zou er een kamer voor ons gereserveerd zijn. Je voelt hem aankomen, niet dus en aangezien er in Memphis een grote (geloofs) conventie aan de gang is zagen wij de bui al hangen. Maar een kopie van het email verkeer van destijds deed wonderen en de lieve balie medewerkster ging overstag en gaf ons één van de kamers (die hotels altijd wel als reserve achter de hand houden). Gauw onze spullen naar de kamer gebracht en op verkenning om te zien of we die meer dan 100 vliegtuigen van Federal Express kunnen scoren.
Door de heatwaves zijn er helaas maar een paar te onderscheiden. Terug bij het hotel vragen we aan de shuttle buschauffeur hoe wij het best bij Graceland kunnen komen. Geen punt hij brengt ons wel even en verteld dat het, tenzij je een echte Elvis Presley fan bent en alle glitterpakken wilt zien, het nauwelijks een bezoek waard is. Ons was het uiteraard om die twee vliegtuigen te doen en die hebben we gescored. Daarna bracht hij ons naar het luchthavengebouw en hier hebben we op de bovenste etage van de parkeergarage de rest van de middag doorgebracht, omdat de kisten starten en landen van die kant.
Pagina 5 van 13
Tegen een uur of vier ’s middags komt er beweging in die kisten van Federal Express (Fedex) en in nog geen 2 uur stijgen er zo’n 90 (DC-10’s, MD11’s, A300’s, A310’s, B727’s, B757’s en een enkele ATR) op, terwijl er tussendoor ook nog een aantal passagiersvliegtuigen starten en landen. Na zessen begint het aardig te schemeren en omdat we vrij zuidelijk zitten wordt het ook snel donker en lezen van de registraties is dan nagenoeg niet meer te doen. Je staat er nauwelijks bij stil op welke hoogte van de wereld(kaart) deze plaatsen liggen totdat je dat opzoekt op de kaart
NB 1. Deze foto van Google Earth is niet aktueel, maar geeft wel een aardig beeld weer NB 2. Het hotel ligt op loopafstand van het luchthavengebouw. NB 3. Op de kaart lijkt Graceland dichtbij de luchthaven te liggen, maar het toch iets meer dan 5 mijl.
Pagina 6 van 13
02-11-2009 Memphis (KMEM) Na het ontbijt richting terminal en het wordt vandaag spotten van uit de terminal, want het starten en landen is nu vanuit de andere richting. Zo tegen een uur of negen krijgen we bezoek van twee agenten met de bekende vragen en of wij ons aangemeld hebben. Het gesprek verloopt in een uiterst vriendelijke sfeer en wanneer Maarten verteld dat hij destijds een mailtje naar de luchthaven politie gestuurd heeft maar er geen response op heeft gekregen. Wel wordt de “captain” van de airport police opgetrommeld en het blijkt dat hij van dit maitje niet op de hoogte is. Het aanbod om het mailtje (ligt in het hotel) te laten zien wordt weggewuifd en ook met deze heer hebben wij een heel vriendelijke babbel. Zij weten gelukkig allemaal wat spotten inhoud en krijgen het advies om ons in de toekomst direkt bij deze captain aan te melden. Natuurlijk worden onze passen tijdens het gesprek door één van die agenten gekontroleerd en bij immigration gechecked of wij inderdaad 29 oktober op Atlanta zijn binnen gekomen. Na een goed half uur vertrekken zij en kunnen wij weer rustig naar buiten kijken. Op de galerij waarvan uit wij spotten is het kantoor van de “Environmental Services” van de luchthaven en in de namiddag komt de manager hiervan een praatje met ons maken. Deze oude baas is ook een spotter en biedt ons aan bij een volgend bezoek (mits vroegtijdig aangemeld) een rondleiding over het veld te verzorgen. Van hem krijgen we ook nog als afscheid een paar dia’s mee. Terug gekomen bij het hotel vind Maarten in de badkamer tegen het toilet tasje van Alex het volgende briefje.
Het is wat he? Net een dag in Memphis en dan heeft hij al een stille aanbidster. 03-11-2009 Memphis (KMEM) Vandaag vertrekken we alweer naar Dallas Ft. Worth met een overstap in Atlanta. Memphis Atlanta vliegen we met de N992DL een MD88 en Atlanta – Dallas Ft. Worth met de N398DA een Boeing B737-800 beiden van Delta. Dit wordt beschouwd als één vlucht en betalen we dus ook maar één keer $ 15. Onze koffers worden door gelabeld naar Dallas – Ft Worth. De score hier op Memphis is voor Maarten zo’n 200 en voor Alex zo’n 240. Vanuit de terminal nog gespot en een flink aantal van de Fedex kisten die afgelopen zondagmiddag vertrokken zijn komen weer binnen. Na nog wat “Elvis dingetjes” gekocht te hebben is het tijd voor boarden. NB. Op Memphis zijn de mogelijkheden om de vliegtuigen vrij staand te fotograferen beperkt en buiten het veld in de landing staan werd ons afgeraden omdat die omgeving niet echt veilig schijnt te zijn. 03-11-2009 Atlanta (KATL) Tijdens de overstap hier toch nog weer een paar nieuwe registraties kunnen scoren
Pagina 7 van 13
03-11-2009 Dallas Ft. Worth (KDFW) Voor Alex is dit weer een nieuwe luchthaven, Maarten is hier voor het werk in oktober 1999 geweest en heeft er toen een zaterdag doorgebracht, terwijl zijn collega’s gingen shoppen. Toen registreerde hij er 174 nieuwe. Op de luchthaven probeert Maarten de “courtesy phones” uit om verbinding te krijgen met het hotel. Vanwege het omgevingslawaai is een gesprek bijna niet te voeren en er zijn 2 Best Western hotels bij de luchthaven. Natuurlijk wordt als eerste de verkeerde gebeld en probeer dan maar eens de tweede te pakken te krijgen. Nog een keer de eerste benaderd en nu was de medewerker (een ander dit keer) uiterst vriendelijk en bereid om het andere hotel te bellen en transport voor ons te regelen. Het begint al aardig te schemeren, wanneer we bij het hotel aankomen en we krijgen een kamer op de beneden etage. Het uitzicht is een transformator huisje op een paar meter afstand. Maarten gooit bij die lieve en goedlachse baliemedewerkster al zijn charmes in de strijd en we krijgen een kamer op de 3e etage. Hiervan uit kunnen we een deel van de luchthaven overzien. Morgen maar naar de luchthaven zelf. Er zijn in de omgeving van het hotel weinig restaurants en we gaan maar eens echt dineren. We hebben echt lekker gegeten, maar toen de rekening kwam werd er iemand een beetje bleek om de neus. 04-11-2009 Dallas Ft. Worth (KDFW) De shuttle bus brengt ons naar één van de terminals hier wacht ons een teleurstelling, n.l. het treintje wat de terminals met elkaar verbindt ligt nu achter de security en zonder boarding pass kom je daar niet meer bij. Het werd dus spotten vanaf een parkeergarage en ach met een volop schijnende zon en een heerlijke temperatuur komen we de dag best door, al is fotograferen er niet bij. Het diner bestaat vanavond uit een broodje (nou ja één van een “foot long” met van alles der op en der aan) van
05-11-2009 Dallas Ft. Worth (KDFW) Vanmorgen om vier uur al uit de veren, want we vliegen al vroeg richting Houston, George Bush Continental Airport. Bij aankomst zijn de incheck balies van Continental Airlines (COA) nog niet bezet en op de monitoren staat ons vluchtnummer C0314 met vertrektijd 08.30 uur in plaats van 06.35 uur. Deze wijziging hebben wij niet doorgekregen. Bij het inchecken, gaat daar bij COA geheel elektronisch, blijkt dat wij wel om 06.35 uur vertrekken maar met vluchtnummer CO1014. Bij dit elektronisch inchecken hebben we netjes opgegeven dat wij ieder één koffer bij ons hebben, maar over (de wijze van) betalen hebben wij niets op het scherm gezien (nee echt niet!). Labels voor de koffers worden apart geprint en daarna door COA medewerkers aan de koffers geplakt. Eerlijk als wij zijn stonden met $ 20 (dat kost een koffer meenemen bij COA) in onze handen klaar om te betalen en het verbaasde de grond stewardess dat wij geen elektronische betaling (credit card) op het scherm te zien hebben gekregen. Het geld mochten we van die knappe dame weg stoppen, wat Maarten de opmerking ontlokte “we love you for that”. De vlucht met de N16732, een Boeing B737-700 verloopt soepeltjes. 05-11-2009 Houston, George Bush Continental Airport (KIAH) Voor ons beiden is dit een nieuwe luchthaven, wel is Maarten hier in maart 1996 voor een overstap even geweest maar toen was het al donker en de overstaptijd erg kort. De tijd was toen veel te kort om een indruk van het veld te krijgen. Zoals bijna alles in de USA is deze luchthaven ook BIG. Vanaf de gate is het een flink stuk wandelen om onze koffers op te halen en er wordt volop gerenoveerd. In één van de hallen probeert Maarten met de airport security te bellen om ons te melden. Ook dit is weer een belevenis op zich. Het opgekregen telefoonnummer werkt niet (meer). Na hier en daar wat gevraagd te hebben probeert Pagina 8 van 13
Maarten het nog maar eens. Onbegrip aan de andere kant van de lijn en de verbinding wordt verbroken. Wanneer Maarten nog eens dat algemene nummer belt vangt Alex een polite agent die wel voor ons wil bellen, maar op dat moment krijgt Maarten een telefonist aan de lijn die weet waar hij het over heeft en die verbindt hem door met de airport police. Hier zijn onze gegevens bekend omdat wij vooraf al een kopie van onze passen hebben gemaild en nadat wij gezegd hebben waar wij van plan zijn om te gaan staan wordt ons een “happy plane spotting” toegewenst. Er zijn slechtere plekken te bedenken dan het hier spotten vanaf de bovenste verdieping van de parkeer garage met een stralende zon en dat bij een temperatuurtje van tegen de 30˚ Celsius. Ook hier is het onmogelijk om alles in de gaten te houden en we kiezen er voor om aan de kant van het opstijgen te staan en zo af en toe lopen we even naar de andere kant om te zien hoe het er daar voor staat.
In de namiddag krijgen we bezoek van een politie agent die ons beleefd vraagt om onze passen en of wij ons bij de airport police hebben aangemeld. Via zijn boordcomputer krijgt hij door dat wij “bekend” zijn en geeft ons het advies om ons morgenochtend even bij de politie post beneden in terminal B bij te melden. ’s Avonds met de huurauto naar het hotel, dat trouwens tussen de aanvliegroute(s) ligt. Inchecken en we krijgen een kamer met uitzicht op de aanvliegende toestellen. Ondertussen is het wel tijd geworden om aan de inwendige mens te denken en gaan we op zoek naar een eetgelegenheid. Het werd dit keer
Pagina 9 van 13
06-11-2009 Houston, George Bush Continental Airport (KIAH) Na het ontbijt weer naar de parkeerplaats en ons gemeld bij de politie. De hele dag blijven we op het parkeerdak, schrijven ons blauwe vingers en kunnen redelijk fotograferen
Met als leuke bijkomstigheid, dat wij ook nog eens een aardig vakantie kleurtje oplopen. ’s Avonds is het weer eten bij Denny’s en daar worden we herkend en prettig ontvangen. 07-11-2009 Houston, George Bush Continental Airport (KIAH) Na het ontbijt checken we uit, rijden een rondje vliegveld om te zien of we een aantal vliegtuigen, die we vanaf het parkeerdak niet hebben kunnen lezen nu wel kunnen pakken en daarna zetten we koers naar het vliegveld William P. Hobby ten zuiden van Houston. 07-11-2009 Houston, William P. Hobby Airport (KHOU) Na een half uurtje a drie kwartier rijden komen we hier aan en maken eerst maar een verkenningsrondje om het veld. Op een stil weggetje rijden we langzaam om zo zoveel mogelijk registraties van bizzjets te kunnen lezen. Niet alles kon gelezen worden omdat er kisten voor, of dat zij half in hangaars stonden. Ook hier geld dat je je voor het merendeel van de plekken, waar je gaat staan spotten moet melden bij de Houston police. Er zijn twee lokaties, waar je zonder toestemming kunt spotten. De ene plek, bij wat een oude verkeerstoren lijkt te zijn, is gesloten. De ander een stukje verder op is een heuse “viewing area”. Hier op deze viewing area is het goed fotograferen. Zonnetje merendeels in de rug en de landende vliegtuigen zijn over het algemeen te fotograferen zonder dat het hek er op komt te staan.
Pagina 10 van 13
KHOU is voor spotters zeker de moeite waard met een flink aantal bizzjets, redelijk wat kisten van Southwest Airlines, een paar Delta’s, Delta Connection, American Eagles en Continental Airlines en niet te vergeten deze aan het eind van de middag gefotografeerde van Airtran.
Pagina 11 van 13
De bewolking die in de loop van de middag kwam opzetten was de aankondiging van de tropische storm “Ida”. Op de televisie was ’s avonds te zien dat het aan de zuidkust van Texas flink stormde en dat de regen met bakken horizontaal uit de lucht kwam. Dan komt er aan deze dag spotten ook al weer een eind en is het tijd om het hotel op te zoeken en in te checken. Daarna de auto aftanken en inleveren. De autoverhuurbedrijven en het hotel liggen recht voor de terminal en van het verhuurbedrijf naar het hotel lopen is nog geen 500 meter. 08-11-2009 Houston, William P. Hobby Airport (KHOU) Ontbijt in het hotel is echt Amerikaans, alleen maar muffins en donuts. Dan maar een broodje op de luchthaven halen. Uitchecken en toch maar met de shuttle bus naar de terminal. Inchecken, $ 15 voor de koffer betalen en dan door de security. Hier hangt echt een ontspannen sfeer en met een kwinkslag over en weer worden onze boarding passes voorzien van het nodige fiat. Dan door de bekende poortjes, ach je begint er aan te wennen en het is tenslotte voor de eigen veiligheid. De terminal doorgelopen en de aan de gates staande vliegtuigen genoteerd, nog wat shoppen en dan wordt het tijd om te boarden. De vlucht naar Atlanta wordt gevlogen met de N214JQ, een Embraer 170-200. 08-11-2009 Atlanta (KATL) Na aankomst direct naar het hotel, waar we dezelfde kamer krijgen als de vorige week. Het is lekker weer en spotten is dus mogelijk vanaf het balkon. Naast hetgeen we vorige week al gezien en geschreven hadden, zien we toch ook weer een flink aantal nieuwe. Nu laat het weer ook toe dat we kunnen fotograferen en daar maken we dan ook, zo lang het nog licht is, dapper gebruik van. 09-11-2009 Atlanta (KATL) Vandaag is het alweer de laatste volle dag spotten en het mooie is dat dit veld, ondanks dat we hier nu toch al een aantal dagen (geweest) zijn dit veld geen moment verveeld. Het af- en aanvliegen gaat echt de hele dag door en er valt hier alleen ’s nachts een paar uurtjes stilte. 10-11-2009 Atlanta (KATL) Zelfs het weer houdt rekening met ons vertrek. Het regent flink en is een voorbode van de tropische storm Ida, die zich laat gelden. “s Morgens tot het uitchecken nog gespot vanuit de kamer. Het inchecken voor de vlucht naar huis is zo gebeurd (geen rijen voor ons) en ook bij de security check staan maar weinig mensen. De meeste tijd gaat zitten in het weer Pagina 12 van 13
“aankleden”. Wat opvalt is dat wij vertrekken van concourse T en niet van de internationale terminal. Ook de Delta vlucht naar München vertrekt hier vandaan. De tijd tot boarden nog even spottend door gebracht en ook nog even een Chinese hap naar binnen gewerkt. We vliegen met de N183DN, een Boeing B767. We zijn airborne net voor 18.00 uur, wat Nederlandse tijd 00.00 uur de volgende dag is en dan is Alex jarig. Van Harte. Boven de hele oostkust van de USA is het slecht weer en ondervinden we best wel wat turbulentie. Flink wind mee, soms wel tot bijna 200 km p/u, 11-11-2009 Schiphol (EHAM) We landen ruim voor schema tijd op Schiphol. De koffers komen ook snel, maar alleen heeft Alex zijn koffer schade opgelopen en laten we daar een proces verbaal over opmaken. Elly staat ons met een roos voor ieder en natuurlijk de felicitaties voor Alex op te wachten. Nog even een bakkie koffie gedronken bij Delifrance en dan huiswaarts. Ja, oost west, thuis best. Tot slot en wat opviel Heeft deze reis aan de verwachting voldaan? Ja ruimschoots, met een score voor Maarten van zo’n 1170 nieuwe registraties en voor Alex zelfs nog meer. Dit kunnen er nog wat meer worden als alle puzzeltjes opgelost zijn. Wat het fotograferen betreft waren de mogelijkheden niet optimaal. We hadden ook graag nog wel wat omliggende velden willen bezoeken, maar daar was de tijd te kort voor en dan zou het op alle velden een “hit and run” gebeuren zijn. Is zo’n trip voor herhaling vatbaar? Zeker! Wellicht dan naar wat andere velden, zoals bijvoorbeeld Dallas Love Field en Dallas Addison in kombinatie met velden in Arizona, of weer eens een aantal vliegvelden in Californië, of velden in Florida. Er zijn er zo veel en allemaal vanuit spottersoogpunt de moeite waard. Ach wie weet? Wat ons echt opviel was de vriendelijkheid en hulpvaardigheid, waarmee we behandeld werden. Het was bijna on-Amerikaans. Zou dit het “Obama-effekt” zijn?
Pagina 13 van 13
