voor vrijwilligers Stichting Pergamijn April 2009

voor

vrijwilligers

Kwarto voor vrijwilligers is een uitgave van Stichting Pergamijn April 2009

Mijn week maatschappelijke stage • ik ben het kind • afscheid • vrijwilligersavond nieuwe vorm introductie vrijwilligers • 35 jaar vrijwilliger • Mia weg van Lourdes vrijwilligersdag • Gemeentehuis Sittard-Geleen

1.

Vrijwilligerswerk Coördinatoren vrijwilligerswerk Yvonne Vossen Regio Midden-Limburg en Parkstad Heuvelland Bereikbaar op dinsdag en donderdag tijdens kantooruren: T 0475 479 697, M 06 23 03 03 62 Pepinusbrug 4, 6102 RJ Echt Bereikbaar op woensdagmorgen van 9.00 tot 12.30 uur: Horstplein 15, 6431 NS Hoensbroek T 045 528 00 28, M 06 23 03 03 62 [email protected] Monique Simon Regio Westelijke Mijnstreek en Parkstad Heuvelland Bereikbaar op maandag, dinsdag en donderdag tijdens kantooruren en op woensdagmiddag van 13.00 tot 17.00 uur: T 046 459 45 62, M 06 20 16 04 51 Watersley 1, 6132 KA Sittard Bereikbaar op woensdagmorgen van 9.00 tot 12.30 uur: Horstplein 15, 6431 NS Hoensbroek T 045 528 00 28, M 06 20 16 04 51 [email protected]

Vrijwilligersraad Leden: Toos Stams, Nelly Niessen, Elly Klapdoor, Annie Berkhout, Loes In ’t Zand, José van de Veer Pepinusbrug 4, 6102 RJ Echt [email protected] Meer informatie kunt u vinden op de website van Pergamijn: www.pergamijn.org. Tevens kunt u informatie en formulieren opvragen via intranet onder de dienst personeelszaken. De personeelsvereniging van Pergamijn, Pep, is er ook voor de vrijwilligers. Vanaf juli heeft Pep een eigen website, www.pvpep.org / pvpep.nl

2.

Mijn week maatschappelijke stage bij Pergamijn Mijn maatschappelijke stage mocht ik lopen bij Theater Netwerk. Ik had me heel erg verheugd op de stage en mijn verwachtingen waren heel positief. Ik heb eerder al eens met een gehandicapt jongetje gewerkt. Een beetje ervaring had ik dus al. Eerst heb ik kennis gemaakt met cliënten en medewerkers. Er was direct een uitvoering in Weert. De medewerkers vroegen of ik mee wilde gaan. Natuurlijk wilde ik mee! Het was echt geweldig om deze mensen hun ding te zien doen. Zelf zit ik ook op toneel, daarom was het extra leuk om toneel van een andere kant te bekijken. Daarnaast was het heel vreemd om de reactie van het publiek te zien, dit waren namelijk jongeren in de leeftijd van zestien, zeventien jaar. Niet veel ouder dan ik. Naast het theater heb ik ook mee mogen doen met muzieklessen, kunstlessen en andere activiteiten. Dit vond ik heel interessant. Aan de cliënten werd een les tandenpoetsen gegeven, eigenlijk best wel vreemd. Ikzelf heb dat in groep 2 van de basisschool gehad.

Hoe beter je de mensen leert kennen, hoe meer je met ze kunt lachen en hoe beter je ze kunt begrijpen. Sommigen kunnen namelijk niet zo goed praten. Dan moet je echt moeite doen om er iets van te begrijpen, maar na een paar dagen ging dat al veel beter. Het leukste vond ik toch echt dat zij jóu leren kennen. Bijvoorbeeld dat ze je bij je naam gaan noemen in plaats van ‘mevrouw’, of dat je wel tien knuffels en kusjes krijgt op één dag. Wat ik daarvan minder leuk vond, was dat ze dan ook te ver konden gaan. Mannelijke cliënten grepen me bij mijn heupen of gingen wel heel erg dicht bij me staan. Dat vond ik niet zo prettig. Op zo’n moment maakte ik dat ook duidelijk en dat begrepen ze dan heel goed.

Knuffels

Stiekem

Wat ik vooral heel erg interessant vond om te zien is de manier waarop de cliënten zich gedragen. De meesten zijn ouder dan vijfentwintig, maar gedragen zich als een kind van vijf. Het contact met deze mensen vond ik echt ontzettend leuk. De eerste dag waren de meesten heel nieuwsgierig en stelden allemaal vragen over van alles.

De medewerkers zijn allemaal aardig, als ik met een vraag zat, kon ik die gewoon stellen. Mijn stageweek bij Pergamijn was in één woord geweldig! Ik heb heel veel geleerd en ik ben er zelfs over aan het denken om later iets met mensen met verstandelijke beperkingen te doen. Ik ga ook zeker nog een keertje terug. Het lijkt me heel erg leuk om mee te doen met één van hun theaterproducties. En stiekem mis ik de cliënten heel erg! Wieke van de Sande

3.

Ik ben het kind (dichter onbekend)

Ik ben het kind dat niet kan praten. Je hebt medelijden, ik zie het in je ogen. Je vraagt je af hoeveel ik begrijp – Ook dat zie ik ik ben me bewust van veel. Als je blij bent, verdrietig of bang, geduldig of ongeduldig, vol liefde en verwachting of dat je alleen je plicht doet. Ik verwonder me om je frustratie, wetend dat de mijne vele malen groter is, want ik kan mijn behoeften niet duiden zoals jij dat doet. Je kunt mijn isolement niet bevatten, soms zo volledig. Ik verras je niet met hoogstaande conversatie en grappige opmerkingen. Ik geef geen antwoord op je vragen van alledag, vertel je niet hoe het met me gaat, want mijn wens is of ik wat van de wereld vind. Ik geef je geen beloning zoals die door de normen van de wereld worden bepaald. Geen grote stappen in mijn ontwikkeling; ik geef je geen begrip zoals jij dat begrijpt. Wat ik je geef is zoveel waardevoller - wat ik je geef zijn mogelijkheden. Mogelijkheden om niet de diepgang van mjin, maar van jou karakter te ontdekken; de diepgang van je liefde, je toewijding, je geduld, je mogelijkheden. De mogelijkheid om je geest te doorzoeken verder dan je ooit voor mogelijk hield. Ik drijf je verder dan je ooit zelf zou gaan, harder er voor werkend, zoekend naar antwoorden op antwoordloze vragen. Ik ben het kind dat niet kan spreken. Ik ben het kind dat niet kan lopen. De wereld lijkt aan mij voorbij te gaan. Je ziet het verlangen in mijn ogen uit deze stoel te stappen, te rennen en spelen als andere kinderen. Er is veel dat je voor lief neemt. 4.

Ik wil mijn speelgoed op de plank, ik moet naar de wc, ik heb mijn vork weer laten vallen. Hiervoor ben ik altijd van je afhankelijk. Mijn geschenk voor jou is de bewustwording van het groot geluk. Je gezonde rug en benen, je mogelijkheid zelf te zorgen. Soms lijkt het of men mij niet ziet; ik zie hen altijd. Het is dan niet zozeer afgunst dat ik voel, maar de wens; ik wens om rechtop te kunnen staan, het ene been voor het andere en onafhankelijk te zijn. Ik geef je inzicht. Ik ben het kind dat niet kan lopen. Ik ben het kind dat geestelijk geschaad is. Ik leer niet makkelijk. Als je me door de metende stok van de wereld beoordeelt. Wat ik wel weet is grote vreugde voor simpele dingen. Ik word niet zoals jij, belast met de conflicten van de meer gecompliceerde wereld. Mijn geschenk voor jou geeft je de vrijheid te genieten van dingen zoals een kind dat doet. Je te leren hoeveel je armen om me heen betekenen, je liefde te geven. Ik schenk je de eenvoud. Ik ben het kind dat geestelijk geschaad is. Ik ben het gehandicapte kind. Ik ben je onderwijzer. Als je me dat toestaat, zal ik je leren wat werkelijk belangrijk is in het leven. Ik geef je en leer je onvoorwaardelijke liefde. Ik schenk je mijn onschuld en mijn vertrouwen in jou, mijn totale afhankelijkheid. Ik leer je hoe kostbaar dit leven is en het niet voor lief te nemen. Ik leer je jou eigen dromen en wensen te vergeten. En leer je te geven. Maar boven al leer ik je hoop en vertrouwen. Ik ben het gehandicapte kind.

Afscheid Afscheid van Alexandra Gerritsen - den Broeder Afscheid nemen is niet makkelijk, in mijn geval is het een periode van twintig jaar wonen in Limburg afsluiten. Een periode waar ik van heb genoten. Ik heb hier mijn kinderen gekregen en groot zien worden, kennis gemaakt met het bourgondische leven en gewoond in de prachtige natuur die deze provincie te bieden heeft.

Missen, vragen mensen mij, zul je… niet gaan missen? Je vrienden, familie, bezigheden, vrijwilligerswerk, noem maar op. Daarop kan ik eigenlijk geen goed antwoord geven. Natuurlijk zal mijn leven drastisch veranderen, maar ik weet zeker dat ik mijn leven ergens anders ook een zinvolle invulling kan geven, nieuwe vrienden zal maken, andere bezigheden zal vinden. Met vrienden en familie is contact houden in deze tijd een fluitje van een cent, via internet ben je immers voor iedereen bereikbaar. Ik vertrek omdat ik graag samen wil zijn met mijn echtgenoot, die zijn werkzaamheden thans in het buitenland heeft, voor mij een heel logische stap. Ik verlaat de vrijwilligersraad van Pergamijn in de hoop dat de leden van de vrijwilligersraad die achterblijven de steun krijgen van de vrijwilligers en zo hun werk kunnen blijven voortzetten. Het samenwerken met de beide coördinatoren heeft mij altijd een goed gevoel gegeven en ook het feit dat de raad van bestuur altijd zeer belangstellend was, is een motivatie om voor de belangen van de vrijwilligers op te komen.

Ada Brussé

Natuurlijk heb ik hier ook mijn vrijwilligerswerk gedaan, temidden van mensen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen, een periode die mijn leven heeft verrijkt en die ik zeker niet had willen missen. Maar ik deed dit niet alleen; samen met mij zijn nog ruim 550 mensen actief als vrijwilliger bij Pergamijn.

Afscheid van Ada Brussé Per 1 april 2009 stopt Ada Brussé als vice-voorzitter van de vrijwilligersraad. Na een zittingstermijn van zes jaar, waarvan ze de eerste drie jaar voorzitter is geweest, geeft ze het stokje over. Alle leden van de vrijwilligersraad, vrijwilligers en ook de coördinatoren danken Ada van harte voor haar betrokkenheid, het kritische meedenken en haar hartelijkheid.

Alexandra Gerritsen - den Broeder

Alexandra Gerritsen

Ik wens u allen nog vele jaren veel plezier bij uw vrijwilligerswerk en wellicht tot ziens!

5.

Vrijwilligersavond Op 13 maart werd een vrijwilligersavond georganiseerd welke in het teken stond van ‘stervensbegeleiding’. De avond begon met de voorstelling ‘Tot straks’, uitgevoerd door Theatergroep Netwerk. In dit stuk stond de omgang met de dood en het sterven centraal, maar ook de stervende/gestorven mens en de rouwende mens. Vervolgens kregen geestelijk verzorgers Arie Bouwman en Marizjenne van den Heuvel het woord. Marizjenne sprak aan de hand van het theaterstuk over het omgaan met sterven en de dood, en over het rouwproces en de begeleiding hierbij. Vragen als ‘wat is de dood?’ en ‘wat betekent de dood?’ werden behandeld. Daarnaast werd ruim aandacht geschonken aan rouwen, het rouwproces en de begeleiding. Het ging niet alleen over sterven en de dood, maar ook over andere verlieservaringen, zoals het effect van een verhuizing. Rouwen heeft namelijk alles te maken met het ervaren van verlies, en is te verstaan als een proces, bestaande uit de volgende vijf fasen (Elisabeth Kübler-Ross): ontkenning; woede; marchanderen; verdriet/ depressie; aanvaarding. Ondanks het feit dat een rouwproces een eenzaam proces is kan men hierin wel worden begeleid.

Dit betekent bij sterven dat zowel de stervende als degene die achterblijft kan worden begeleid. Belangrijk hierbij zijn de volgende aspecten: bevestigen; delen; steunen; luisteren; creëren van een veilige plek; eerlijkheid; openheid; echtheid. De vrijwilliger kan, naast de geestelijk verzorger, personeel en familie, hierin een belangrijke rol spelen.

Rouwkoffer Nadat Marizjenne had gesproken werd het stokje doorgegeven aan Arie. Hij sprak onder andere over de rouwkoffer en twee protocollen: ‘de laatste levensfase’ en ‘overlijden van een cliënt’. In de rouwkoffer is voor begeleiders informatie te vinden over rouwverwerking en ondersteuning. Hierbij valt te denken aan foto’s, pictogrammen, gebaren, maar ook (prenten) boeken over het thema ‘de dood’ om naar te kijken en uit voor te lezen. Daarnaast zit in de rouwkoffer een werkboek aan de hand waarvan men samen met de cliënt een gedenkboek kan maken over een dierbaar persoon. Naast de rouwkoffer heeft Arie gesproken over de twee protocollen die een handvat kunnen zijn voor het personeel hoe te handelen wanneer de laatste levensfase van de cliënt is ingegaan, en wanneer de cliënt uiteindelijk is overleden.

6.

Nieuwe vorm introductie nieuwe vrijwilligers In 2008 hebben we gekozen voor een nieuwe opzet van de introductie nieuwe vrijwilligers. Voorheen werd de introductie voor nieuwe vrijwilligers éénmaal per jaar georganiseerd. Vrijwilligers waren vaak al lang geen ‘nieuwe’ vrijwilligers meer voordat zij een uitnodiging ontvingen voor de introductieochtend. Nu krijgt elke nieuwe vrijwilliger een uitnodiging uiterlijk drie maanden na aanvang van het vrijwilligerswerk. De introductie ligt nu dicht bij de aanvang van het vrijwilligerswerk. Deze nieuwe vorm wordt goed ontvangen bij de vrijwilligers, en ook wij zijn tevreden. Sinds 2008 is het zo dat de introductieochtend wordt gehouden voor vrijwilligers én medewerkers gezamenlijk. Zo zie je elkaar en hoor je ook iets van elkaars werkzaamheden. Pergamijn vindt het vrijwilligerswerk binnen de organisatie belangrijk en dat zie je nu ook terug tijdens de introductieochtend. De sprekers stellen een aantal onderwerpen aan de orde die voor zowel medewerkers als vrijwilligers belangrijk zijn. Na een rondleiding splitsen we de groep. De medewerkers gaan dan over salariëring en werkroosters praten,

voor de vrijwilligers is er dan de gelegenheid om gezamenlijk over het vrijwilligerswerk te praten, ervaringen uit te wisselen en vragen te stellen. We starten om 9.00 uur en sluiten af om 12.00 uur. In het verleden was de opkomst van vrijwilligers tijdens deze bijeenkomst niet groot. Nu, in de nieuwe vorm hebben we een opkomst van 6 á 7 vrijwilligers per bijeenkomst. Een viervoud van de opkomst voorheen. Wat ons betreft een groot succes en ook in 2009 zullen we op deze manier verder gaan. Coördinatoren vrijwilligerswerk

35 jaar vrijwilliger, bedankt! Tonny en Rinus Hage-Hoek zijn als vrijwilligers al 35 jaar bij bureau recreatie en vrije tijd werkzaam. Ze ondersteunen bij grote activiteiten in de keuken en de horeca. Rond Kerstmis verzorgen ze elk jaar de avondmis.

7.

Mia weg van Lourdes Mia Veldman-Alders slaat haar fotoalbum open. Zodra ze erin begint te bladeren komen de herinneringen aan haar reis naar Lourdes in september 2007 weer boven. Ze weet alles nog precies: de lichtprocessie, het zegenen van de souvenirs door de bisschop, die heel warme dag op het terras. ‘Dat was zo mooi!’, zegt Mia. ‘We zaten daar echt te genieten. Biertje erbij, en een héél groot ijs. Gelukkig spreek ik een beetje Engels en Frans. Een paar Italiaanse vrouwtjes noemden mij steeds Mama Mia!’

8.

In september 2007 was Mia een van de cliënten van Pergamijn die op kosten van Stichting Aktie ’68 mee naar Lourdes konden. Ieder jaar kunnen circa acht cliënten ‘gratis’ mee, maar binnen Pergamijn wordt het sponsorgeld van Aktie ’68 verdeeld zodat nog méér liefhebbers - het zijn er altijd meer dan acht - voor een redelijk bedrag mee kunnen. Allemaal dankzij de kledinginzameling van Aktie ’68, én dankzij de inzet van vele vrijwilligers, zowel van Aktie ’68 als van Pergamijn.

Alleen al bij Pergamijn wordt maandelijks een kleine vrachtwagen afgedankte kleding opgehaald. Mia woont samen met andere cliënten aan Slakke Weiden in Hoensbroek. Twee keer per jaar komt Aktie ’68 daar een wascontainer vol kleding halen. ‘We kunnen er cliënten mee helpen, maar het hergebruik van kleding is ook goed voor het milieu’, zegt Frans. Aktie ’68 sponsort met de opbrengst projecten die niet gesubsidieerd worden door de overheid en die ten goede komen aan gehandicapten onder modaal.

Vrachtwagen

Motor

Aktie ’68 zamelt al jaren in heel Nederland afgedankte kleding in. Van de opbrengst sponsort de stichting niet alleen reizen voor gehandicapten, maar ook activiteiten of hulpmiddelen die bijdragen aan hun welzijn en integratie. Medeoprichter en bestuursvoorzitter Frans Passier van Aktie ’68 vertelt dat het indertijd, in 1968, allemaal begonnen is met een eenvoudig kaartclubje in Maastricht. Hun eerste goede doel was het organiseren van een sinterklaasmiddag voor schoolkinderen in de buurt. Dat initiatief is flink uit de kluiten gewassen; vandaag de dag verzamelt Aktie ’68 maar liefst 900.000 ton kleding per jaar voor derdewereldlanden.

Clusterhoofd José Grouwels vertelt dat Aktie ’68 laatst nog een motor voor een rolstoel heeft gesponsord. Die cliënt woont in een heuvelachtig gebied en kon zonder die motor geen kant meer op. José besloot een aanvraag in te dienen bij Aktie ’68. ‘Voor sommige dingen is gewoon nergens een pot met geld te vinden’, zegt ze. ‘Aktie ’68 verzorgde bijvoorbeeld ook al een dagje Efteling voor cliënten, kerstpakketten en nieuwe kleding voor het zangkoor van Pergamijn.’ Maar verreweg het populairst zijn de reizen naar Lourdes. ‘Zo’n reis is best duur’, zegt José. ‘Zonder de sponsoring van Aktie ’68 zouden die reizen voor onze cliënten gewoon onbetaalbaar zijn. En veel cliënten zijn ontzettend gebrand op zo’n reis. We hebben ook altijd een enorme wachtlijst.’

Belangrijke data • 19 januari Introductieochtend nieuwe vrijwilligers

Trein Voor de nodige medische zorg onderweg gaan er artsen en verpleegkundigen van de Limburgse Bedevaart mee. José vertelt verder: ‘Alles bij elkaar is het ieder jaar weer een hele lange trein vol die richting Lourdes vertrekt. De bedevaartgangers komen overal vandaan, uit het hele land en van verschillende zorgaanbieders. Er zijn ook mensen bij die gewoon nog thuis wonen.’ Met de cliënten van Pergamijn gingen het vorig jaar vier vrijwilligers mee. Zij betaalden daarvoor overigens een eigen bijdrage van 125 euro. Daarnaast gaan er van Aktie ’68 ook altijd enkele vrijwilligers mee naar Lourdes. ‘Zonder de tomeloze inzet van al deze vrijwilligers is zoiets helemaal niet mogelijk’, zegt José.

Dansen Mia is al bladerend bij de foto’s van de stadswandeling door Lourdes aangekomen. Die dag brachten ze een bezoek aan het museum en de molen waar Bernadette is geboren. ‘Dat was ook een warme dag’, herinnert ze zich. ‘Ik heb daar toen een nieuwe hoed gekocht.’ Volgens José zijn de Lourdesreizen het toppunt van integratie. ‘Onze cliënten zitten gewoon tussen twintigduizend wildvreemde mensen in de kerk. En ze vinden het geweldig. Het maakt een heel diepe indruk op hen. Ze vergeten geen enkel detail en weten zich jaren later dus nog álles te herinneren.’ ‘Weet je nog die discoavond?’, vraagt Mia prompt aan José. Ze wijst een foto in het album aan. ‘Ach, dát was gezellig! Kijk, hier was ik aan het dansen’, zegt ze. Maar eigenlijk kan Mia helemaal niet kiezen wat de mooiste en gezelligste dag was. Ze waren het allemaal, en op het laatst hebben ze nog een kaars aangestoken voor een behouden terugreis. Zelfs dát was een hele belevenis. Als Aktie ’68 nu maar heel veel kleding blijft inzamelen, kan ze misschien nog een keer mee.

• 22 januari Vergadering van de vrijwilligersraad

• 12 maart Vergadering van de vrijwilligersraad

• 20 en 21 maart MADD, make a difference day

• 26 maart Thema-avond over ‘belevingsgericht werken’

• 7 mei Vergadering van de vrijwilligersraad

• 11 mei Introductieochtend nieuwe vrijwilligers

• 2 juli Vergadering van de vrijwilligersraad

• 31 augustus Introductieochtend nieuwe vrijwilligers

• 5 september Vrijwilligersuitstapje naar …?

• 7 december Introductieochtend nieuwe vrijwilligers

9.

Vrijwilligersdag, 6 september 2008 Alle deelnemers komen ’s morgens om 8.30 uur bij elkaar in het restaurant van Pergamijn in Echt en zo te zien en te horen heeft iedereen er zin in. Nadat we allemaal koffie of thee gedronken hebben, wordt het tijd om te vertrekken want de bussen staan al klaar. Als we om 11.00 uur op de Aardborsthoeve in Mierlo arriveren, mogen we eerst nog wat drinken en daarna worden we verdeeld in twee groepen; een groep blijft op de Aardborsthoeve en begint met de spelletjes en de andere start met de tocht per huifkar en na afloop wordt geruild. Onze groep start met de huifkartocht door de Strabrechtse heide; het is een gezellige boel aan boord van de huifkar en intussen wordt er genoten van de mooie omgeving. Na terugkomst wordt er gretig gebruik gemaakt van het uitgebreide lunchbuffet met het overheerlijke notenbrood. Onze groep is dus na de rit en de lunch extra goed uitgerust en gemotiveerd en nadat de bewolking inmiddels is verdwenen en er een stralende zon schijnt, beginnen we vol goede moed aan de spelletjes op het grasveld. Het hoefijzer gooien lukt nog wel, maar het pieperzwiepen is een vak apart. Er wordt hartelijk gelachen om de missers en de pogingen van de andere groepen, maar zelf bakken we er ook niet zoveel van.

Dan is er nog het koe melken, de bal met gatenkaas en het vangen/wegslaan van verschillende muisjes. Er worden volop tips uitgewisseld tussen de verschillende groepen en iedereen wordt aangemoedigd om een goede prestatie te leveren. Na afloop volgt nog een heuse prijsuitreiking met originele prijzen voor de winnaars van elk spel. Als we bij de Aardborsthoeve richting Echt vertrekken staat het voltallige personeel met vaatdoeken in de voortuin en worden alle bussen uitgezwaaid.

Jaarvergadering Na aankomst in Echt wordt onder het genot van een drankje begonnen met de jaarvergadering. Bij monde van Alexandra Gerritsen, voorzitter van de vrijwilligersraad, worden ondanks de haperende geluidsinstallatie, nog de volgende zakelijke mededelingen gedaan. Het aantal vrijwilligers bedraagt momenteel 564; er zijn 5 vrijwilligers overleden in 2007. Scholieren worden verplicht 20 à 30 uur stage te lopen als vrijwilliger. Er werden door de vrijwilligersraad 11 locatiebezoeken gedaan. Tevens adviseert de vrijwilligersraad de vrijwilligers hun wensen aan het personeel te laten weten en zich ook aan nieuw personeel even als vrijwilliger bekend te maken. Ook wordt er meer werk gemaakt van aanspreekpunten voor vrijwilligers. Op de thema-avond op 13 maart 2008 over stervensbegeleiding waren 100 aanwezigen. De thema-avond voor 2009 zal plaatsvinden op 26 maart 2009; het onderwerp is: belevingsgericht ondersteunen. De volgende vrijwilligersdag zal plaatsvinden op 5 september 2009. De introductieochtend met film en rondleiding voor nieuwe vrijwilligers en personeel zal vier keer per jaar plaatsvinden. Omdat de navolgende personen van de vrijwilligersraad met hun werkzaamheden zullen stoppen: Alexandra Gerritsen per 1 oktober 2008, Ada Brussé per 1 april 2009, worden er mensen gevraagd voor de vrijwilligersraad. De familievereniging bedankt 99 jubilarissen onder de vrijwilligers voor hun jarenlange inzet door overhandiging van de traditionele cadeaubonnen en er wordt zelfs een bronzen penning uitgereikt voor 25 jaar inzet als vrijwilliger.

10.

Ook zijn er 2 personen die reeds 35 jaar vrijwilliger zijn. Na het verwerken van al deze mededelingen kunnen wij gaan genieten van een heerlijk diner. Volgens de aanwezige vrijwilligers was het een prachtige dag en heeft iedereen er van genoten. We bedanken iedereen die aan de organisatie van deze dag heeft meegeholpen en natuurlijk in het bijzonder Toos Stams. Zie achterkant voor een sfeerimpressie

Gemeente Sittard-Geleen ‘Stadhuis uit, stad in’ Vrijdag 26 september was er weer een vrijwilligersdag. Drie enthousiaste ambtenaren, Cor, Ilse en Miriam, van de gemeente Sittard-Geleen konden een kijkje nemen binnen Langefoor 7, 8 en 9. Na een kennismaking op Langefoor 7 onder het genot van een lekkere kop koffie en een gniffelende vrouwelijke cliënt, die haar oog had laten vallen op Cor, gingen de ambtenaren met twee cliënten in hun elektronische rolstoel, op pad. Gedurende dat dagdeel wisten ze goed gebruik te maken van het zonnige weer. Met de collega’s van de Vierhoek zijn ze een wandeling gaan maken over het mooie terrein van Watersley. Na een gezellige brunch in de Tent kwam een van de ambtenaren nog even terug om wederom haar hulp aan te bieden. Dit terwijl ze ons ook al getrakteerd had op appelmoesappels, die in de ketel lagen te carameliseren. Kortom, we hebben hun bezoek als heel prettig ervaren en we hebben ze bedankt met een kleinigheidje van de groentekar van Maurice. Myrtho

In memoriam We missen jullie In de afgelopen maanden hebben we afscheid moeten nemen van vier vrijwilligers. Afscheid nemen maakt altijd weer diepe indruk. Niet alleen op de medevrijwilligers, maar ook op cliënten en zeker op die cliënten waarvoor deze vrijwilligers uitdrukkelijk klaar stonden. Hun heengaan laat een lege plek achter. Elke keer opnieuw als we afscheid van iemand moeten nemen wordt duidelijk welk een grote rol de vrijwilliger speelt. De herinneringen komen boven en plots zien we wat die vrijwilliger allemaal deed. Met die herinneringen komt ook de dankbaarheid.

We zullen hen die zich vaak jarenlang hebben ingezet erg missen. We hopen dat hun voorbeeld een stimulans mag zijn voor anderen. In de vieringen hebben we hen herdacht in dankbaarheid en in de Priorij deden we dat met een aparte viering samen met de cliënten. Bij hun afscheid wat langer of korter geleden was, spreken we opnieuw onze dank en ons respect uit voor hen, die in hun vrije uren zoveel voor de cliënten hebben betekend. We zullen hen die zijn heengegaan erg missen, maar ook met dankbaarheid gedenken.

Overleden vrijwilligers in 2008 De heer B. Hulleman, vrijwilliger van BRVT als lid van de drumband De heer Lee Bon, contactpersoon van Helma Driessens, Akkerweide Mevrouw Couwenbergh, vrijwilliger en buurvrouw van de Paddestoel, Priorij Mevrouw Gertie Bakkus, contactpersoon van David Pluijgers, Westerflierhof 11.

Sfeerimpressie

Vrijwilligersdag

www.pergamijn.org Colofon Redactie Vrijwilligersraad, bureau communicatie en vormgeving met medewerking van Jacqui Stroucken Vormgeving Advance Communications © Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd of gedupliceerd tenzij met de toestemming van de redactie en de bronvermelding. 12.

Contact Postbus 40, 6100 AA Echt, t.a.v. Will Rubberg, T 0475 479 700, [email protected] ISSN: 1571 - 9049