Vlamingen. Meerwaarde van de moedertaal. 4x buitenlandse stage PENDELAAR. Expatvrouw ontdekt India IN DE WERELD VIW

België - Belgique P.B./P.P. 9000 Gent X BC 6708

n e g n i m a l V WINTER

Driemaandelijks tijdschrift van de Stichting Vlamingen in de Wereld

R 88

2014 I N

VIW

ERELD

Verantwoordelijke uitgever: Koen Van Der Schaeghe I Zenith-gebouw I Koning Albert II laan 37 I 1030 Brussel I erkenningsnummer P109064 I Afgiftekantoor Gent X

IN DE W

Meerwaarde van de moedertaal

Expatvrouw ontdekt India

PENDELAAR

4x buitenlandse stage

Het wordt een wereld van verschil 140, 1.400 of 14.000 kilometer over de grens, één ding is zeker. Het wordt een wereld van verschil. Maar een goede voorbereiding maakt het allemaal veel gemakkelijker. Edufax helpt u én uw kinderen op weg met de nieuwe taal. Efficiënte taalcursussen bij u aan huis of op school, zorgen ervoor dat alles in het nieuwe land straks net even iets gemakkelijker gaat.

Adviesgesprek Al meer dan 20 jaar adviseren we expats en emigranten. Na een helder adviesgesprek over het buitenlandse onderwijs komen we tot de beste schoolkeuze voor de kinderen.

Nederlandse taal Een absolute voorwaarde voor een soepele instroom in het Nederlandse / Vlaamse onderwijssysteem bij terugkeer is het bijhouden van de Nederlandse taal. Bovendien zorgt een goede beheersing van de moedertaal ervoor dat kinderen in een vreemde taal beter presteren.

Repatriëring Plaatsingsonderzoek, schooladvies en remedial teaching is bij Edufax in goede handen. Wij zorgen ervoor, dat uw kinderen snel de draad weer oppakken.

T +31 (0)40 204 74 70 U E [email protected]

Taalcursussen voor ouders én kinderen voor een vlotte start in het nieuwe land

Online lesmethode Nederlandse taal en cultuur voor het bijhouden van de Nederlandse taal

Alle informatie over de schoolmogelijkheden op locatie

Tussentijdse begeleiding en adviezen

Adviesgesprek over schoolkeuze met als uitgangspunt een vloeiend doorgaande schoolcarrière

Begeleiding bij terugkeer: van plaatsingsonderzoek en schoolkeuze tot remedial teaching

Begeleiding bij het vak ‘Dutch A: Literature’ binnen het IB Diploma Programme NIEUW: pre-IB programma

NIEUW! Entree: een programma dat voorbereidt op een studie aan hogeschool of universiteit

Bij vertrek én bij terugkeer een hele zorg minder!

Vliegende start COVERSTORY Na haar rechtenopleiding zocht Ine De Coninck nog een studie-ervaring in het buitenland. Hier groeide het idee voor een buitenlandse stage. Gewapend met een grote interesse in de juridische vraagstukken met betrekking tot het Europees Verdrag

Uit een Europese studie eerder dit jaar blijkt dat er sinds 1987 zowat één miljoen Erasmusbaby’s geboren zijn. Het aantal kinderen van koppels die elkaar leerden kennen tijdens het Europese uitwisselingsprogramma, is een opvallend resultaat van een grootschalig onderzoek naar de impact van het bekende Europese uitwisselingsprogramma. Een bekender gevolg van de internationale studie-ervaring betreft de verhoogde kans op de arbeidsmarkt

voor de Rechten van de Mens en met een subsidie van het Flanders Trainee Programme op zak, liep Ine stage bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg.

Jongeren met een open blik investeren in hun internationale roeping. Studeren in het buitenland is een mooi opstapje naar een stage en voor velen luidt deze de aanloop van hun carrière in. Sommigen raken zo verslingerd aan het land, dat het deuren opent om er definitief te blijven. Maar dat is slechts zelden de intentie. Het gaat de studenten om de ervaring, om de onderdompeling in de university of life. Als je je in het buitenland hebt weten te redden, dan heb je een meerwaarde. Dan gaat het niet eens zozeer om de taal, maar des te meer om de culturele en sociale aanpassing. Een internationale ervaring draagt bij tot het carrièrepad. Het is een katalysator voor het latere leven. Naast de werkervaring, verbreedt het hun horizon. Is er een mooiere start van een loopbaan denkbaar dan een stage in het buitenland? In dit magazine lees je vier uiteenlopende getuigenissen. We trekken hiervoor naar Frankrijk met Ine De Coninck, die in Straatsburg stage liep bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en naar Roemenië waar Marie Vanwing haar opleiding in Sociaal-Cultureel Werk in de praktijk bracht. Enkele medische studenten zochten het verder. Alisha Nejal begeleidde bevallingen in Suriname, het geboorteland van haar vader. En als arts in opleiding dompelde Lies Depauw zich onder in de Thaise gezondheidszorg.

10 20

3

Woord van de voorzitter

8

4 x buitenlandse stage

16 Topbedrijf Jan de Nul 18 Ronny Stroobandt in Algerijë 20 Ilse Oliviers ontdekt India 22 Stievie, wereldwijd Vlaamse televisie 23 Expatrubriek

36

24 Expatgids 26 Tom Van de Weghe, Kuifje in Amerika 27 Consulair: nieuwe naamregels

In een tijdperk dat bol staat van global challenges, worden thuisblijvers wel eens aanzien als beperkt, ambitieloos, burgerlijk en onavontuurlijk. Want waarom zou je je oriëntatiegebied beperken tot, uiteindelijk een vrij arbitrair plaatsje op de wereldkaart? Het leven is aan de durvers, aan avontuurlijke twintigers die geen zin hebben om te wachten tot hen een droombaan in het buitenland aangeboden wordt, maar die kans zelf creëren. Dat je die buitenlandse droom idealiter verwezenlijkt als je jong bent, klinkt logisch want je dagelijkse werkzaamheden verruilen voor nieuwe wordt moeilijker met het ouder worden. Voor wie eraan mocht twijfelen, studeren of stage lopen in het buitenland biedt alleen maar voordelen, en dit zowel op persoonlijk, professioneel als maatschappelijk vlak. Dat laatste mag je trouwens ruim interpreteren. Wie een globale wereldvisie ontwikkelt, kan ook bijdragen tot de welvaart van de eigen samenleving. Wie dat heel goed beseft, is Koen Verlaeckt, secretaris-generaal van het Departement internationaal Vlaanderen. Recent liet hij in de expatgids van deze stichting nog optekenen dat Vlamingen in Europese en internationale organisaties helpen om de interne werking van deze instellingen beter te begrijpen, wat op zijn beurt de internationale behartiging van Vlaamse belangen ten goede komt. Zijn departement zette daarom een succesvol stagefinancieringsprogramma voor jongeren op. Je moet zelf je voet tussen de deur krijgen, maar omdat stages bij internationale organisaties sowieso onbezoldigd zijn, is een ruggensteuntje zeker welkom. Koen Van der Schaeghe

28 Aleksandr Skorobogatov, Russische schrijver in Antwerpen 30 Wonen in Londen, werken in Vlaanderen 32 De meerwaarde van de moedertaal 34 Juridisch: wettelijke samenwoning 36 Gevecht tegen papieren mallemolen 37 Emigrant in wording 38 Piazza 39 Roets 40 Gespot: Marleentje Verstreken in Milaan

Woord van de voorzitter Europa zonder grenzen

D

JAN VAN DOREN

e Zwitsers spraken zich dit jaar in refe-

migratie heeft ook positieve effecten voor de

rendum uit voor een grondwettelijke

economie van het gastland, in zoverre de

beperking van de immigratie en willen

migranten ook mee de economie laten draai-

quota. Dat gaat hun relatie met de Europese

en. Positief is dat de migranten steeds beter

Unie onder druk zetten. De Britse regering

geschoold zijn. Voor bepaalde groepen blijven

overweegt een beperking van de inwijking

de kansen op de arbeidsmarkt weliswaar te

van burgers van bepaalde Europese lidstaten,

beperkt. Dat vergt bijzondere aandacht. Gelet

vooral uit het voormalige Oostblok. Ze stellen

op de vergrijzing van de bevolking kunnen we

zich daarmee volledig buiten het vrij ver-

de jeugdige migranten alleszins hard gebrui-

keer van personen binnen de Europese Unie,

ken in onze economie.

waar ze nochtans lid van zijn. In Frankrijk en

Binnen de Europese Unie is er ook geen weg

Zweden maken anti-migratiepartijen een steile

terug. In plaats van binnen Europe nieuwe

opgang. Europa zit duidelijk in de knoei met

barrières op te werpen, dient de EU meer dan

migratie.

ooit in te zetten op mobiliteit van zijn burgers.

Uiteraard is de economische crisis hier niet

Recente cijfers van de organisatie Europeans

vreemd aan. Migranten worden dan snel

Throughout the World (ETTW) geven aan dat 60

gezien als concurrenten voor schaarse jobs.

tot 80 miljoen Europese burgers in het buiten-

Voor bepaalde groepen van migranten ver-

land verblijven, waarvan meer dan 14 miljoen

loopt de integratie ook moeilijk, omdat ze

in een andere lidstaat. ETTW is de koepel van

met velen zijn en de culturele kloof diep.

expatorganisaties in verschillende Europese

Bepaalde Europese landen kennen een zeer

lidstaten. Ook VIW is hierbij aangesloten.

omvangrijke migratie, veel meer dan de VS,

Wij steunen met VIW ten volle het pleidooi van

nochtans geboekstaafd als hét migratieland.

ETTW voor een coherent beleid van de EU voor

Kijken we naar de cijfers uit het jongste migra-

zijn expats. Zo moeten zij steeds hun stemrecht

tierapport van de OESO, de denktank van de

kunnen uitoefenen, verdienen ze een goede

rijke landen: Zwitserland trok vorig jaar een

begeleiding van consulaire diensten, toegang

17.000 migranten per miljoen inwoners aan,

tot een goede scholing voor hun kinderen en

de Scandinavische landen rond de 10.000,

onderwijs van hun moedertaal, erkenning van

Nederland een 6.000 en België, Duitsland,

diploma’s, gelijke kansen om in het buitenland

Vereniging Koninkrijk om en bij de 5.000. Voor

een zaak te starten, opbouw van pensioen-

de VS was dat een 3.000.

rechten over de grenzen heen … Tegelijk

De Europese migratie is de jongste jaren wel

zouden Europese expats ook kunnen inge-

meer een interne aangelegenheid tussen lid-

schakeld worden als publieke ambassadeurs

staten van de EU geworden, inzonderheid van

van de EU in het verre buitenland. Niet enkel

de nieuwe lidstaten en zuidelijk Europa naar

onze eigen regio en land dienen verantwoor-

Noord-West-Europa. Het vrij verkeer maakt

delijkheid op te nemen voor zijn expats, ook

dit mogelijk. Het welvaartsverschil tussen lan-

de Europese Unie.

den uit het vroegere Oostblok en de oude

Hoe meer mensen binnen de Europese Unie

EU-kernlanden bevordert die stroom, evenals

de grens oversteken, hoe meer grenzen verva-

het economisch stormweer in zuidelijk Europa.

gen en de groep Europese burgers groeit. Dat

In de andere richting zet zich een migratie

draagt ook bij tot de Europese identiteit. Het

voort van Noordelijk naar Zuidelijk Europa, op

voluntarisme van een Europese Commissie,

zoek naar een warm verblijfsoord en/of oppor-

Raad of Parlement op zich volstaan daartoe

tuniteiten in de toeristische sector en voorzie-

niet. Vanaf volgende pagina leest u het ver-

ningen voor buitenlandse residenten (lees de

haal over Vlamingen die mee een badplaats

verhalen over de Costa Blanca in dit nummer

aan de Spaanse Costa Blanca besturen, waar

vanaf volgende pagina).

Belgen, Duitsers en Engelsen samen de meer-

Feit is dat de migratie door de Europese inte-

derheid uitmaken. Het nieuwe Europa in de

gratie en de globalisering verder zal toene-

praktijk.

men. Dat brengt sociale fricties mee. Maar

Jan Van Doren, voorzitter VIW

3

De Costa Blanca, waar Vlamingen thuis zijn

Vlaamse Dag lokt bijna 2.000 bezoekers Bij ons in Benidorm. De bekende slogan geldt voor de hele Costa Blanca. Zo bevestigde de Vlaamse Dag die de VIW-Costa Blanca op 22 november organiseerde in Calpe. Bijna 2.000 bezoekers kwamen er over de vloer om kennis te maken met een waaier aan diensten en producten die Vlamingen, en Nederlanders, hen aan de Costa aanbieden. Van appartementen, over juridisch advies tot thuiszorg. Voor velen was het ook een gezellig samen zijn, bij een frisse pint en verse pannenkoek. AUTEUR JAN VAN DOREN

C

risis of niet, Spanje blijft hot voor vele duizenden Vlamingen. Officieel resideren ongeveer 24.000 landgenoten in Spanje, waarvan een 11.000 in de jurisdictie van Alicante, die zich spreidt over de Costa Blanca en deels ook de Costa del Sol. Daarbij komen dan nog de vele overwinteraars die nog steeds in België hun woonplaats hebben. Geen wonder dat de VIW-afdeling in Costa Blanca – tussen Valencia en Alicante - bijzonder actief is en met zijn activiteiten heel wat Vlamingen weet te lokken. Reeds voor de zesde keer organiseerde de afdeling zijn jaarlijkse “Vlaamse Dag” in Calpe, een badplaats 70 km ten noorden van Alicante en een 30 km boven Benidorm, de zonnige Vlaamse seniorie. De “Vlaamse Dag” is een beurs met voertaal Nederlands waar bedrijven en zelfstandigen zich presenteren en Vlaamse streekbieren worden geserveerd. De beurs blijft groeien en haalde opnieuw een recordaantal bezoekers. Voor het eerst moesten de 70 standhouders over twee grote zalen worden gespreid, in het prestigieuze hotel Diamante Beach. Het stadsbestuur deed mee de ontvangst van

Ze spraken het publiek toe. De ambassadeur werd vergezeld door de consulgeneraal Joris Salden. Ook de Belgische consul in Alicante, Dominique Schoofs, was opnieuw present, zoals voorgaande jaren. Ze ondersteunt met veel enthousiasme het VIW-initiatief. Ondergetekende wilde als VIW-voorzitter het gebeuren ter plekke eens meemaken. En kwam terug met een koffer vol boeiende verhalen van landgenoten, en een flinke dosis enthousiasme over de gedrevenheid van de VIW-vertegenwoordigers daar.

de gasten, met de nodige égards. Burgemeester César Sánchez Pérez knipte het lint door, samen met de Belgische ambassadeur in Spanje Pierre Labouverie.

reeds van in zijn jeugd een droombestemming. Hij koos voor studies Spaanse letteren, met het vaste plannen iets in Spanje te komen doen.

Jan Van Parijs, Vlaamse schepen in Calpe, ziet nog veel toeristisch potentieel aan de Costa Blanca

4

VIW –COSTA BLANCA ZEER BEDRIJVIG Alle eer voor de Vlaamse Dag gaat naar de VIW-vertegenwoordiger voor de Coste Blanca, Dieter Ryckaert. Reeds 11 jaar geleden belandde hij als jongeman aan de Costa Blanca, waar hij intussen met een Spaanse in het huwelijksbootje stapte. Dieter werkt op het Belgisch consulaat in Alicante. Hij is sinds een paar jaar VIWvertegenwoordiger voor de Costa Blanca. Voor Dieter was dit stukje Spaanse kust

VIW-voorzitter Jan Van Doren, tekent het gastenboek van de gemeente Calpe, onder het toeziend oog van Dieter Ryckaert (rechts), VIW-vertegenwoordiger aan de Costa Blanca.

VLAAMSE DAG

en onze nieuwsbrief gaat naar 3.600 mensen”, vertelt Herwig trots. De Vlaamse Dag en de website zijn de vlaggenschepen in de werking van VIWCosta Blanca. Maar daar houdt het niet bij op. Zo worden er informatieve sessie georganiseerd waar specialisten informatie geven over topics als belastingen, erfenissen of gezondheidszorgen. Ook het ludieke en culturele komt aan bod, zoals een wandelzoektocht en filmvoorstellingen. Dieter Ryckaert licht toe: “In Vlaanderen zijn zoektochten schering en inslag, maar in Spanje zijn ze zo goed als onbekend. Voor onze zoektocht in Benissa werken we samen met de schepen van Toerisme. En een aantal maanden geleden ben ik erin geslaagd de film “Broken Circle Breakdown” in de originele versie aan de Costa Blanca te krijgen. Wegens het grote succes en de vele vragen voor een vervolg, gaan we nu ook de film “Het Vonnis” van Jan Verheyen hier brengen.” VLAAMSE CLUBS, ONDERNEMERS EN UITVINDERS De Vlaamse Dag was dit jaar aan zijn zesde editie toe. Het is door de jaren uitgegroeid tot een succesformule, die een combinatie vormt van een beurs met exposanten en een braderie. Begonnen met een 40 stands trok de jongste beurs 70 standen aan, gespreid over twee zalen. De meeste uiteenlopende producten en diensten worden er aangeboden: vastgoed (uiteraard), zwembad- en tuinonderhoud, juridische en fiscaal advies, horeca, gezondheidszorgen en thuiszorg, uitvaartbegeleiding, sportieve uitstappen, kledij, schoonheidssalon, meubels,

Dieter nam drie jaar geleden de fakkel van de organisatie van de Vlaamse Dag over van het Vlaamse echtpaar Herwig en Jeannine Waterschoot. Zij arriveerden in 1996 aan de Costa Blanca. Het was een droom die in vervulling kwam. “In 1986 gingen we op huwelijksreis in Altea (nvdr, net onder Alicante). We formuleerden toen onze droom om als we vijftig werden naar hier te komen wonen”, vertelt Jeannine. En zo geschiedde. In 1996 verkochten ze hun bedrijf, gespecialiseerd in het drukklaar maken van publicaties, en kwamen ze zich in Altea vestigen. Daar gingen ze aan de slag met de uitgave van weekbladen voor de Nederlandstaligen in de regio, eerst voor een Duitse dan voor een Nederlandse uitgeverij. Intussen genieten ze van hun pensioen. Het echtpaar Waterschoot heeft de VIW-werking aan de Costa Blanca uitgebouwd. Naast de Vlaamse Dag namen ze ook het initiatief voor het opzetten van een informatieve website www.viw-costablanca. com en een elektronische nieuwsbrief. Daar zijn ze nog steeds mee bezig. De website bevat een schat aan informatie voor al wie woont en werkt aan de Costa Blanca, of er plannen heeft. Van juridische en fiscale informatie, tot nieuws over Vlamingen actief in de regio. “Onze website trekt maandelijks 40.000 bezoekers

Luc De Roeck poseert fier voor zijn uitvinding, de Sea-Bike, een waterfiets voor echte wielertoeristen die het vrije sop verkiezen boven drukke wegen aan de Costa’s.

wijn, noten, kaas … Het gros van de exposanten zijn Vlamingen of Nederlanders. Er was ook een seminariegedeelte waar continu interessante spreekbeurten werden gegeven over uiteenlopende thema’s zoals fiscaliteit, verzekeringen, administratie, ... Vlaamse auteurs Stan Lauryssens en Hugo Renaerts signeerden er hun boeken. Daarnaast werd een dosis vertier aangeboden. De talrijk aanwezige Belgische streekbieren, pannenkoeken en andere specialiteiten hielden de Vlaamse expats urenlang in de gezellige pop up – tavernes. Ze werden ook getrakteerd op een modeshow en later op de avond een optreden van lokaal Vlaams zangtalent, Pat Ricio en Danny. Ook de Vlaamse/Belgische clubs uit de regio tekenden present. Bezoekers kregen info over de Belgische Club in Calpe van de voorzitter Rita Van Poyer, een gewezen airhostess die bij haar pensionering tien jaar geleden zich hier vestigde. De club telt 250 leden. De club organiseert een waaier van activiteiten zoals wandelingen, uitstappen en sportieve ontmoetingen, maar ook computerhulp. Wekelijks is er een bijeenkomst in het clubhuis en maandelijks een restaurantbezoek. Op de stand van de “Vlaamse Vriendenkring Benidorm” (VVB) troffen we voorzitter Dirk Van Staeyen. Na zijn loopbaan als ambtenaar, en lokale politicus in Hoboken, vervoegde hij de grote groep Vlaamse gepensioneerden in Benidorm. De VVB is zeer actief met wekelijkse clubbijeenkomsten, uitstappen, bergwandelingen, Spaanse lessen en computerlessen … Maar ze verzekert ook sociale diensten voor haar leden die zorg nodig hebben of niet goed te been zijn. Op de stand van Link Inc, een advieskantoor dat u door de Spaanse administratie en wetgeving loodst, ontmoetten we een trio jonge Vlaamse ondernemers. Eén van hen is Brecht Quinteyn. Enkele

Dirk Van Staeyen, voorzitter van de Vlaamse Vriendenkring Benidorm (VVB).

5

V.l.n.r.: Brecht Quintijn, Emanuel Cornelio, Frederic Mele en Thomas Seyssens zijn uw gids doorheen het Spaanse administratieve doolhof

jaren geleden was hij nog in ons land actief als bankbediende. Hij nam een jaar tijdskrediet om te kijken of hij in Spanje aan de slag kon. “Ik vond snel werk bij een Spaanse bank in de regio. Voor hen was mijn kennis van het Nederlands belangrijker dan kennis van het Spaans, omwille van het Nederlandstalig cliënteel”, vertelt hij. Maar hij besloot dan toch met een eigen zaak aan de slag te gaan, en zich dan ook in Spanje te settelen. Hij breidde zijn team uit met twee andere Vlamingen, een jurist en een informaticus. Op de beurs vonden we niet enkel Vlaamse ondernemers, maar ook echte uitvinders. Luc De Roeck poseert trots naast zijn “Sea-Bike”, een kruising van een fiets en een vaartuig waarmee je op zee kan fietsen. De Roeck is afkomstig uit Steendorp, een deelgemeente van Temse. Hij is steeds zelfstandig aannemer geweest samen met zijn broer en vestigde zich in 2000 in Calpe. Hij ging zich toeleggen op zijn vroegere hobby, de wielersport. De Costa Blanca is een geliefkoosd terrein voor wielertoeristen. Het inspireerde hem om de “Sea-Bike” te ontwikkelen en hij nam er een patent op. De uitvinder promoot zijn creatie: “De bedoeling is om de gevaren op de openbare weg te ontwijken. Met de “Sea-Bike” wordt dezelfde fysieke training bekomen als met een racefiets. De Sea-Bike laat zich gemakkelijk besturen en gedraagt zich goed op ruwe zee, kan tevens op alle rivieren, meren en ondiepe wateren gebruikt worden door zijn geringe diepgang. Hij is onzinkbaar en kan makkelijk vervoerd worden op het bagagerek van een wagen.” VLAMINGEN BESTUREN MEE IN CALPE In Calpe vinden we de Vlamingen ook terug in het gemeentebestuur. Jan Van Parijs is er schepen van Toerisme, stranden, publieke veiligheid (politie) en afvalverwerking. Hilde Backaert werkt er als adviseur van de burgemeester. Ze licht het belang van de Belgische en buitenlandse kolonie toe: “Calpe telt van alle Spaanse gemeenten het grootste aantal Belgische residenten, een 2.300, dat is meer dan in Madrid. Bijna tweederde van de inwoners van Calpe zijn buitenlanders. De Engelsen zijn het talrijkst, dan de Duitsers en vervolgens de Belgen.” Jan en Hilde hebben zich vol enthousiasme aangesloten bij de ploeg van de jonge burgemeester César Sánchez Pérez. “Hij gaat voor een beleid dat de buitenlanders ten volle wil betrekken, een breuk met zijn voorganger”, verduidelijkt Hilde. Zij verzorgt de contacten tussen de burgemeester en de buitenlanders, en helpt mensen die het Spaans niet beheersen in hun contacten met de administratie. Hilde is vlot vijftalig (Nederlands, Engels, Frans, Duits, en Spaans). Hilde Backaert kent Calpe reeds sinds haar kinderjaren, toen ze er de vakantie met haar ouders doorbracht. Na kandidaturen vertaler-tolk in Antwerpen, kwam ze naar hier en ging ze aan de slag in de cafetaria gestart door haar ouders. Daarna was ze vooral actief in de immobiliënsector. Ze trouwde met een Spanjaard en is moeder van twee adolescenten. Ze wil haar kinderen graag nog wat betere kennis van het Nederlands bijbrengen. “Belangrijk voor het contact met de familie in België, maar het biedt ook extra kansen hier voor contacten en werken met Nederlandstaligen.” Jan Van Parijs is reeds 28 jaar geleden met zijn gezin uit België weggetrokken.

6

Dieter Ryckaert, VIW-vertegenwoordiger

Hij was toen aan de slag in een commerciële functie bij Sabena, en was zeer succesvol in het gevuld krijgen van de vluchten. “Ik zou buitenlands vertegenwoordiger geworden zijn doch een politiek gesteunde collega kreeg voorrang. Sabea was toen ook reeds zieltogend. Mijn wens en droom was steeds om in het buitenland te werken en leven. Heeft wellicht te maken met het feit dat ik geboren ben in Belgisch Congo, in 1956.” Jan belandde in Calpe via een vriend die hem tijdens een vakantiebezoek voorstelde aan een Italiaanse bouwpromotor. “Als je vliegtuigen kan vullen, kan je ook hotels vullen”, werd me gezegd. “Opdracht was zoveel mogelijk Europeanen naar dit gebied te lokken en vervolgens te verhuren en verkopen, wat ik in al die jaren vrij succesvol heb verwezenlijkt.” Tot hij dan werd aangezocht om Calpe mee te besturen. “Door de vele promotieacties ben ik opgevallen bij de lokale bevolking en het gemeentebestuur. Een nieuwe, jongere kandidaat burgemeester (César Sánchez Pérez) vroeg mijn steun. Hij wou in de regeringsgroep een zo groot mogelijke vertegenwoordiging van alle in Calpe levende residenten en besloot een Engelse, Duitse en Belgische kandidaat op zijn verkiezingslijst te plaatsen. Het werd een succes. Burgemeester César Sánchez werd verkozen en zo kwam ik ook in het gemeentebestuur.” De beleidsvisie van schepen Jan Van Parijs: eerst de mensen en dan de partij verzorgen. Hij gaat voor de verdere opwaardering van de reeds bestaande lokale voorzieningen, natuur, stranden, gastronomie, traditie, service, residentenhulp … om zo de toeristische toekomst van Calpe verder uit te bouwen. En zo wellicht ook nog meer Vlamingen thuis te brengen aan de Costa Blanca.

De website VIW-Costa Blanca trekt maandelijks 40.000 bezoekers. Hierop leest u onder meer dat de dreigende sluiting van het consulaat in Alicante duizenden Vlaamse residenten beroert.

Stage bij een internationale organisatie Dat de masteropleiding Europees Ondernemingsstrafrecht in Luxemburg jaarlijks slechts vijfentwintig gedreven studenten toelaat, zag Ine De Coninck (24) vooral als een pluspunt. Deze buitenlandse opleiding mét stagemogelijkheid vormde een mooi verlengstuk op haar rechtenopleiding in België. ‘Gewapend’ met een grote interesse in de juridische vraagstukken met betrekking tot het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en met een subsidie van het Flanders Trainee Programme op zak, liep Ine stage bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in Straatsburg. AUTEUR JESSICA JACOBS

E

nkele maanden na haar stage zit Ine opnieuw in Straatsburg, niet als stagiaire dit keer, maar als lid van de agente temporaire. “Vandaag was een speciale dag”, begint Ine te vertellen, “paus Franciscus was op officieel bezoek in Straatsburg. Het was, op zijn minst gezegd, hectisch. De stad keek uit naar zijn bezoek en nam de nodige veiligheidsmaatregelen. In de Europese wijk, waar alle Europese instellingen zich bevinden, werd een extra badgecontrole ingevoerd.” Ine kreeg een toegangsticket om de paus op te wachten, maar ze koos ervoor om het discours van paus Franciscus via het intranet van de Raad van Europa te volgen. “Zijn discours wierp een kritische blik op Europa, maar was tegelijkertijd ook een aanmoediging.” STUDEREN IN LUXEMBURG Ine ging bewust pas na haar rechtenopleiding van vijf jaar op zoek naar studie-ervaring in het buitenland. “Een uitwisselingsproject leek me een boeiende persoonlijke ervaring. Het biedt heel wat voordelen, maar een verblijf in het buitenland leek mij persoonlijk tijdens die opleiding vanuit puur juridisch oogpunt geen absolute meerwaarde. Op dat moment wilde ik de kwaliteitsvolle rechtenopleiding in België genieten en afronden.

8

Met in het achterhoofd het idee om daarna nog zeker een jaar in het buitenland mijn vorming te vervolledigen.” Ines interesse in strafrecht wakkerde aan tijdens haar masterjaren en haar oog viel op een aanvullende masteropleiding Europees Ondernemingsstrafrecht niet al te ver van huis, in Luxemburg. Een opleiding die in haar ogen pluspunten te over heeft. “Het programma is tweetalig, Engels en Frans, met een Europese invalshoek. Dit hoeft niet te verwonderen, aangezien Luxemburg naast grote broer Brussel en grote zus Straatsburg ook een juridisch hart van Europa is.” Niet onbelangrijk is dat de opleiding maximum vijfentwintig

studenten toelaat, wat de mogelijkheid tot meer interactie met de docenten biedt. Deze docenten vormden trouwens een mooie mix van academici en practizijnen. Zo kreeg Ine bijvoorbeeld les van een rechter van het Hof van Justitie te Luxemburg, ambtenaren van de EU en partners van vooraanstaande advocatenkantoren. FLANDERS TRAINEE PROGRAMME Soms helpt het geluk een handje. Ine ontmoette in Luxemburg een Vlaming die een jaar eerder hetzelfde programma afrondde. “Hij liep stage bij het Hof van Justitie van de Europese Unie en vernam

4 X STAGE

bepaald dossier tegen België inzake de uitvoering van een Europees aanhoudingsbevel. Ik maakte een samenvatting van de feiten en de grieven en alsook een analyse van de problemen in het licht van het EVRM. Een derde taak was de redactie van single judge notes in dossiers tegen België. Het was de variatie en het praktijkgerichte dat me enorm aansprak. Daarnaast maakte ook de aanwezigheid van uitstekende stagebegeleiders en het goede gezelschap van medestagiairs mijn stage tot een geweldige ervaring.” pas na afloop over het bestaan van het Flanders Trainee Programme, het subsidieprogramma voor internationale stages van Departement internationaal Vlaanderen. Hij had mij, nog voor ik werd toegelaten op mijn stage, aangeraden om het subsidieprogramma in het oog te houden. Het was uiteraard een mooi steuntje in de rug. Zeker omdat mijn stage onbezoldigd was, wat trouwens een voorwaarde is om in aanmerking te komen voor deze subsidie.” Meer informatie over dit subsidieprogramma voor stages bij internationale organisaties is te vinden op de website en Facebookpagina van het Flanders Trainee Programme (zie www. vlaanderen.be/ftp). STAGE BIJ HET EHRM De keuze tussen een masterthesis of een stage lag volledig bij Ine en aangezien ze in Leuven al een masterthesis schreef, twijfelde ze hier niet over. Een stage klonk haar heel aanlokkelijk in de oren. Meer in het bijzonder spraken haar de juridische vraagstukken met betrekking tot het EHRM aan en ze stelde haar kandidatuur. “Het Europees Hof is een waakhond van alle rechten en vrijheden die in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens vervat zitten. Bij die waakfunctie doet het Hof niet aan exacte wetenschap. Bij elke casus moet het EHRM een interessante afweging maken tussen verschillende belangen. Die afweging van belangen, alsook het dynamische karakter van het Verdrag (cfr. Centrale idee in Straatsburgs rechtspraak dat het EVRM een levend instrument is dat naar hedendaagse opvattingen moet worden geïnterpreteerd), vind ik net zo interessant.” De fijne bijkomstigheid dat Ine voor deze stage het leven in Frankrijk mocht ervaren, maakte de optie des te verleidelijker. Ines takenpakket als stagiaire bij de griffie van het EHRM had drie grote luiken. “Ik deed een onderzoek naar Belgisch recht inzake het onderscheppen van communicatie door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten in het kader van een research report. Naar aanleiding van Grote Kamerzaken kan de research division van het Hof vragenlijsten uitsturen naar de juristen van verschillende lidstaten om te achterhalen hoe een bepaalde juridische kwestie net geregeld wordt in de respectievelijke lidstaten. Waaraan ik ook veel tijd spendeerde, was één

Aanvankelijk had de stage van twee maanden een wauw-effect op Ine, eerdere stages in België waren immers van kortere duur. Toch zou ze de volgende keer voor een stage van vijf maanden opteren. “Eens je op je stageplek aankomt en merkt hoeveel er te leren valt, wat je kan en mag doen, dan besef je pas dat twee maanden te kort is. Ik was net goed en wel ingewerkt en moest alweer vertrekken.” Haar vertrek was slechts voor een korte periode. Al gauw maakte ze opnieuw haar opwachting in Straatsburg. “Het toeval wou dat de Belgische divisie nood had aan een extra jurist en ik paste bij geluk in het gezochte profiel. Voor een jaar maak ik nu deel uit van de temporary staff.” VOORDELEN VAN INTERNATIONAAL WERKEN Wie de grenzen oversteekt om werkervaring op te doen, opent heel wat deuren: niet alleen van de wereld, maar ook van zichzelf. “Internationaal werken spreekt me aan omdat het me uitdaagt om uit mijn comfortzone te komen. Het vergt een zekere flexibiliteit en vereist ook zelfstandigheid. Die hele internationale werkervaring die ik nu opdoe, is ook een proces waarin ik mezelf leer kennen en ik mezelf vorm doorheen discussies met mensen met allerlei achtergronden en internationale ervaringen.” De kerktorenmentaliteit is in Ine haar familie al een tijd zoek. Als kind zag ze haar vader naar het buitenland vertrekken om daar te werken, haar nonkel vertrok als ontwikkelingshelper naar ZuidAmerika en een andere nonkel loopt ze wel eens tegen het lijf in de straten van Straatsburg. “Je ziet veel goede, en uiteraard ook negatieve, kanten van leven en werken in het buitenland als je de verhalen hoort van mensen rondom je.”

verblijf samen in het buitenland geen optie omdat Arnaud nog vastzit aan stages in het kader van zijn studie geneeskunde in België. Maar samen naar het buitenland vertrekken, dat is onze droom.” INFO

WWW.VLAANDEREN.BE/FTP

FLANDERS TRAINEE PROGRAMME Wie jonger is dan 35, een diploma behaald heeft aan een Vlaamse onderwijsinstelling en twee tot zes maanden onbezoldigd stage wil lopen bij een internationale organisatie, komt in aanmerking voor stagefinanciering via het Flanders Trainee Programme van het Departement internationaal Vlaanderen. WAT MOET JE DOEN? Je zoekt zelf een stageplaats bij een internationale organisatie en dient ten vroegste een half jaar voor de start van je stage een aanvraag in. Dit doe je via het aanvraagformulier op de officiële website. Belangrijk is dat de subsidie enkel een optie is voor stagiairs die geen financiële ondersteuning krijgen van de organisatie waar ze stage lopen. Houd er ook rekening mee dat het programma over een jaarbudget beschikt. Wanneer dit budget op is, kan je dat kalenderjaar niet meer in aanmerking komen voor een subsidie. Tijdig je aanvraag indienen is dus de boodschap, want wie eerst komt, eerst maalt. OPGELET: niet alle internationale organisaties komen in aanmerking, bekijk de volledige lijst op de website. WAT KAN JE VERWACHTEN VAN DEZE SUBSIDIE? Een forfaitaire bijdrage voor gemaakte reis- en verblijfkosten, bepaald op basis van de locatie van de stage (binnen of buiten Europa). Daarnaast voorziet het Flanders Trainee Programme een subsidie voor de kosten van levensonderhoud en verblijf. Dit is een forfaitair maandbedrag dat jaarlijks door de Vlaamse Overheid is vastgesteld.

Professioneel gezien ondervindt Ine geen nadeel aan werken in het buitenland. Op privévlak merkt ze echter dat het een extra puzzelwerk vergt, ook voor een relatie van toch al bijna zeven jaar. “Tijdens mijn stage in Straatsburg was mijn vriend Arnaud voor een stage in Chili, dat kwam goed uit. Ik bezocht hem daar deze zomer en was echt betoverd door Chili en Bolivia. Werken in het buitenland trekt mij zeker aan, dat hoeft daarom niet per se Straatsburg te zijn. Op korte termijn is een

TIP: Het Departement internationaal Vlaanderen moedigt toekomstige stagiairs aan om zelf actief een stageplaats te zoeken, maar er verschijnen ook geregeld vacante stageplaatsen op de Facebookpagina: Subsidieprogramma Vlaamse overheid - Stages bij internationale organisaties.

9

Geneeskundestudente Lies Depauw (24) liep twee maanden stage in een ziekenhuis in Chiang Mai. Ze leerde er veelvoorkomende ziekten als leverontsteking en HIV beter kennen en ondervond de nadelen van een taalbarrière. Ook culturele verschillen als aanhang van het boeddhisme beïnvloeden er de medische wereld, toch was ze positief verrast van de medische zorg in Thailand. AUTEUR JESSICA JACOBS

Artsen in opleiding op stage in Chiang Mai Moest je veel regelingen treffen om te kunnen vertrekken?

Lies (midden) met haar collega’s in het universitair ziekenhuis van Chiang Mai.

A

ls je dan toch stage mag lopen in het buitenland, waarom dan niet in Thailand? Voor Lies was het een heel praktische keuze; om naar Thailand te vertrekken heb je immers geen inentingen nodig. Ook haar vriendin en collega aan de Universiteit van Gent, Elisabeth, had Thailand als haar bestemming uitgekozen.

10

“De regel bij ons op de universiteit is: je kan op Erasmus binnen Europa, daarbuiten moet je alles zelf regelen. De universiteit heeft wel overeenkomsten met een aantal universiteiten in andere landen, uit die lijst konden wij een keuze maken. We vroegen toestemming aan de universiteit in Chiang Mai, in mijn geval voor een stage op de afdeling inwendige ziekten en chirurgie. Na een hele tijd wachten kregen we reactie en hadden we nog een paar praktische zaken te regelen. Met ons stagebewijs bij de hand hadden we al snel een werkvisum vast, maar het is belangrijk goed op voorhand de goedkeuring van de universiteit te vragen.”

Vond je makkelijk een verblijfplaats? “We verbleven in dezelfde hostel als de studenten die er de maanden voor ons op stage waren.

Het was eigenlijk een soort hostel. Eerst deelden Elisabeth en ik een kamer omdat dat goedkoper was. Maar het was heet en de airco werkte niet, dus ik besloot al snel een aparte kamer met airco te nemen. Voor het basiscomfort dat we er hadden moesten we een vrij hoge prijs betalen, volgens mij omdat de hostel in een toeristisch gebied in het centrum van de stad gelegen was.”

Wat leerde je bij over de gezondheidszorg in Thailand? “Veel, onder andere het grote verschil tussen privé- en universitaire ziekenhuizen viel me op. In het universitair ziekenhuis waar ik werkte werd bijvoorbeeld steeds rekening gehouden met de kostprijs. Bepaalde scans of beeldvorming zijn soms geen optie, ook al is de apparatuur aanwezig, gewoon omdat het te duur is voor de patiënt. Ik leerde ook veel bij over de ziekten die in Thailand vaak voorkomen, zoals HIV, leverontstekingen en

4X STAGE

Studenten geneeskunde Mark, Simon, Lies en Elisabeth

Met de tijgers spelen,

aan de tempel van Wat Doi

die verleiding kon Lies niet

Suthep in Chiang Mai.

weerstaan in Tiger Kingdom.

auto-immuunziekten.” “Een groot deel van de Thaise bevolking is boeddhist en die levenswijze overheerst er ook. Eén van de belangrijke aspecten van het boeddhisme is dat ze enorm veel respect hebben voor alles wat leeft. Dat trekt zich door naar thema’s als abortus en euthanasie, die er taboe zijn. Wij vroegen ernaar aan plaatselijke artsen en het gebeurt blijkbaar wel, maar heel zelden en in het geheim.”

vorm van een busje met twee rijen banken, extra geld vroegen aan toeristen. We wisten na verloop van tijd goed hoeveel een rit van ons hotel naar het ziekenhuis kost. Sommige chauffeurs vroegen ons het dubbele van de prijs. Dan wuifden we ze gewoon door, soms kwamen ze dan terug op hun prijs en anders moesten we wachten op de volgende. Vooral bij het openbaar vervoer en andere zaken met onderhandelbare prijzen moet je opletten als niet-Thai.”

Je verbleef in een stad, voelde je jezelf daar veilig?

Viel de Thaise keuken in de smaak?

“Heel erg, ik zou er zelfs mijn rugzak op straat durven achterlaten en de volgende dag terug gaan halen. ’s Avonds rondlopen, ook al waren we alleen als twee meisjes, dat was geen probleem. Natuurlijk, in vergelijking met Bangkok leek Chiang Mai een dorpje.” “Het viel wel op dat sommige bestuurders van de Songtaew, een goedkoop vervoermiddel in de

“Ik heb het Thais eten heel snel leren appreciëren. Het is een heel goedkope en gevarieerde keuken. Als we het dan toch eens beu waren, konden we in de stad ook restaurants vinden met Italiaans eten, Mexicaans en sushi. We konden perfect overleven op Thais eten, maar het was toch leuk om heel af en toe de afwisseling te hebben. Nu ik terug in België ben heb ik heimwee naar de Thaise

gerechten. Gelukkig hebben ze hier ook Thaise restaurants, maar het eten smaakt nergens zo goed als in het land van oorsprong.”

Zou je nog teruggaan? “Om te werken of stage te doen niet, daarvoor was de taalbarrière te groot. Je kan jezelf er redden in het Engels, maar je merkt dat dat voor hen een moeilijke taal is. Daarom was het heel moeilijk om zelf patiënten te zien en was een tolk wel nodig. De Thai zijn heel gecharmeerd als je moeite doet om Thai te spreken, maar dat is niet voor de hand liggend. Als toerist keer ik zeker eens terug in een iets aangenamere periode. In maart en april was het er enorm heet. Volgens mij is januari tot maart een betere periode om er te reizen.” INFO

Wilt u ook op stage naar het buitenland?

Neem dan eens een kijkje op de stagepagina van VIW: VIW.BE/NL/STAGES-IN-HET-BUITENLAND

11

4X STAGE

Marie Vanwing in Roemenië De negentienjarige Marie Vanwing kan teren op heel wat ervaring in Belgische jeugdbewegingen. Dat komt goed van pas bij haar stage in het Roemeense Resita als studente sociaal-cultureel werk. Meestal zit ze op de schoolbanken van Thomas More in Geel, maar voor één semester traint ze vrijwilligers van een Roemeense jeugdbeweging, organiseert ze spellen en beklimt ze bergen. Haar belangrijkste les heeft ze al geleerd: je kan niet klakkeloos de aanpak van Vlaamse jeugdbewegingen overnemen. AUTEUR JESSICA JACOBS

N

a een lezing op school over Actie Dorpen Roemenië en The Open Network was Marie meteen verkocht voor een stage in Roemenië. “Mijn keuze had niet zozeer met Roemenië als land te maken, het project sluit simpelweg aan bij mijn

interesse. Het is er ook echt pionierswerk, Roemenië is een land in volle groei. Ook op het vlak van jeugdontwikkeling, cultuur en sociale zekerheid. Wanneer ik afstudeer in sociaal-cultureel werk, hoop ik deel te kunnen uitmaken van organisaties waarin de ontwikkeling effectief te voelen is.”

Je werkt dus mee aan verschillende projecten? “Mijn werk hier in Roemenië bestaat onder andere uit teambuildingsmomenten, het uitschrijven van projecten en organiseren van workshops. Een workshop kan bijvoorbeeld gaan over de basisvaardigheden van een animator: een spel leiden, aanpassen en animeren. Hiermee vormen we vrijwilligers, zodat zij later kunnen instaan voor de goede werking van het project.”

te evenaren. De Roemenen zijn enorm hartelijk in de omgang, het integratieproces verloopt bij mij dan ook heel spontaan. Met zo een ontvangst kon ik niet anders dan me onmiddellijk thuis voelen. Zelfs al hebben sommige mensen het niet erg breed, dit weerhoudt hen er niet van je bij hen thuis uit te nodigen. Dan bieden ze je avondeten aan en uiteraard een zelf gebrouwde Tuic , de traditionele alcoholische drank.”

Zelfs in een land in volle groei kan je veel bijleren? “Absoluut, elke minuut leer ik iets bij, gewoon door hier te zijn. Mijn nuttigste les hier, is het belang van de plaats waar je opgroeit. Ik besef nu dat je geboorteplaats bepalend is voor het verdere verloop van je leven. Ik prijs mezelf dan ook gelukkig dat ik in België opgroeide, een land waarin elke kans me voorgeschoteld wordt.”

Ga je na je stage nog terug naar Roemenië? “Zeker, het land heeft zoveel te bieden. Ik wil eens rondtrekken door Transsylvanië, het noordwesten van Roemenië, en zwemmen in de Zwarte Zee. En uiteraard ben ik van plan mijn Roemeense vriendschappen te onderhouden!” INFO

WWW.MARIEONDERWEG.TUMBLR.COM

Kunnen Roemeense keukenspecialiteiten je bekoren? “Absoluut, mijn favoriete gerecht is sarmale. Het moet acht uur lang koken, anders is het niet lekker, en het smaakt eigenlijk elke keer anders. Er kruipt veel voorbereidingswerk in en net dat maakt het ook zo speciaal. Hoewel sarmale op zich al lekker is in een restaurant of uit de winkel, smaakt het duizendmaal beter wanneer het zelfgemaakt is. Gelukkig sta ik steeds op de gastenlijst als ouders van mijn vrienden het maken. Zalig.”

MARIE BLOGT IN RESITA “Mijn doel hier, in Resita, is de lokale jeugd-

“Roemenie groeit in jeugdontwikkeling” 12

Welke plek in Resita moet je gezien hebben?

beweging, GLT, sterker en stabieler maken.

“De Resita sign-berg is een echte aanrader. Dit is een berg met op de top een groot naamteken. Je kan het vergelijken met het ‘Hollywood sign’, enkel staat er hier natuurlijk Resita op. Vanaf die plaats heb je een uitzicht over heel de stad. Mijn meest memorabele ervaring in Roemenië was het beklimmen van de berg in de avond. We bewonderden het uitzicht van Resita by night, met vrienden rond een kampvuur al luisterend naar reggae. Het leven op z’n best, denk ik dan.”

Deze bestaat uit de twee erg geëngageer-

Maakt Roemeense gastvrijheid integreren makkelijk? “De menselijke warmte en openheid zijn moeilijk

de zussen Petronela en Alina, en een achttal vrijwilligers van ongeveer dertien jaar. De zussen vertelden me dat de GLT niet echt goed werkt. Door hun werk hebben ze niet altijd tijd voor de jeugdbeweging. De vrijwilligers doen hun best maar zijn nog erg jong. Soms lijkt het alsof ze extra leden zijn in plaats van leiding. [ …] Dus hier ben ik dan, denkend over hoe ik mijn ervaring kan delen. Het heeft geen nut hen te ‘bombarderen’ met de kennis die ik heb. We moeten proberen samen, een eigen structuur te ontwikkelen.”

4X STAGE

Stagiaire vroedkunde in Suriname Alisha Nejal (21) heeft Surinaamse roots en koestert de wens om zich na haar studies in Suriname te vestigen. Als derdejaarsstudente vroedkunde aan Thomas More Turnhout greep ze alvast de kans om Suriname professioneel te proeven. “Het is een droom die uitkomt. Ik kom jaarlijks op vakantie in Suriname, maar vakantie is natuurlijk anders dan ergens voor een lange tijd wonen en werken.” AUTEUR JESSICA JACOBS

T

ijdens haar stage werd Alisha met haar neus op de feiten gedrukt: ook al is ze er niet geboren, Suriname is wel de plaats in de wereld waar ze zich het meest thuis voelt. “Mijn vader is Surinamer en mijn grootouders wonen in Suriname. Daarom ga ik sinds mijn tiende jaarlijks naar Suriname op vakantie. Zo bouwde ik een hechte band op met het land en mijn familie daar.”

Wat hield je stage in? “Ik liep elf weken stage op de afdeling verloskunde in het ’s Lands Hospitaal in Paramaribo. Baby’s helpen ter wereld brengen stond daarbij bovenaan mijn takenlijst. Dat de stage veel tijd en energie vergde, vond ik niet erg, maar ik vond het wel spijtig dat er weinig tijd overbleef om te genieten van het studentenleven. Gelukkig kon ik wel heel wat momenten met mijn familie beleven en ook met het verlosteam bouwde ik een hechte band op. Ik deed mee met de dagelijkse routine en voelde me echt deel van het team.”

Nog bijzondere lessen getrokken uit je ervaring? “Ik kreeg voor mezelf de bevestiging dat ik in Suriname thuis hoor en heb het gevoel dat het puzzelstukje op de juiste plaats viel. De mentaliteit en omgangsvorm voelen voor mij zeer natuurlijk. Daarnaast heb ik er qua verloskunde natuurlijk een hele hoop geleerd. Ik deed aan de lopende band bevallingen en leerde zelfstandig werken. Ik vertrek hier dus met een heleboel praktijkervaring! Het is echt nog beter uitgepakt dan ik had verwacht. Een onvergetelijke stage!”

Heb je tips voor wie Suriname bezoekt? “Zoek van tevoren informatie op over de geschiedenis van Suriname en de cultuur. Lang niet iedereen kent de oorsprong van de culturele diversiteit in het land. Het is interessant om de historische plaatsen te bezoeken en het land te leren kennen. Maar laat vooral je gehaaste leven thuis, want tijd is hier misschien wel het minst belangrijk. Afspraken maken, daar zijn de Surinamers niet goed in en doen ze meestal op het laatste moment. Te laat komen is er ook

gebruikelijk. Surinamers nemen rustig de tijd om hun huis te verlaten. Het is even wennen, maar heerlijk als je je erbij neerlegt.”

Wat is de meest opvallende eigenschap van Suriname? “Natuurlijk het klimaat: altijd lekker warm, ook al valt de regen met bakken uit de hemel. Daarnaast is de omgang met elkaar heel anders dan in België. Vlamingen stellen zich heel zakelijk op, terwijl Surinamers open zijn en in hun dagelijkse taal woorden gebruiken als schatje, poppetje, gudu [schat], … De meeste gesprekken van Surinamers gaan over eten en tips voor de bereiding ervan. Het is gewoon een super gezellig volk!”

Staan er nog andere landen op je verlanglijstje? “Ik zou heel graag Azië zien. India en Indonesië staan bovenaan mijn lijstje. India omdat mijn verre voorouders daar vandaan komen en Indonesië vanwege de vele mooie verhalen erover. Maar naar Suriname kom ik ongetwijfeld terug, en wie weet woon en werk ik hier over een tijdje.” INFO

WWW.ALISHANEJAL.WAARBENJIJ.NU

ALISHA BLOGT IN PARAMARIBO “Ik heb iedere nacht twee bevallingen gedaan en de mijlpaal van veertig bevallingen bereikt! De laatste nacht van mijn stage zouden er twee vrouwen bijna bevallen. Eentje had al drie kinderen en de andere kreeg haar eerste kind. Die eerste zou dus vermoedelijk snel gaan. Het plan was haar eerst te begeleiden en daarna te wachten op de komst van het andere kind. Nou mooi niet. Allebei tegelijkertijd hadden ze ineens negen centimeter opening. Dan heb ik toch maar even de hulp ingeroepen van de verloskundige. Ik liep binnen bij de één en hoorde de ander persen. Het werd voor mij dus een heen en weer geloop van de ene kamer naar de andere. Multitasken!”

13

Drie musketiers in eventorganisatie Maanden op voorhand research verrichten, hotels en receptiezalen inspecteren en het verloop van een evenement in goede banen

event agency op te starten. “Na een half jaar gaf die partner er de brui aan, opgebrand door de constante stress dat het beroep van eventorganisator

leiden. Ondernemer Bruno Verschraegen (59) heeft hier met zijn event

met zich meebrengt. Daar stond ik dan. In minder

agency TreVi Solutions wereldwijd ervaring in. Als uitvalsbasis heeft hij

dan twee jaar tijd van werknemer in een grote

momenteel Milaan, ook al organiseert hij amper evenementen in Italië.

multinational met een zevenkoppig team naar een

Maar hij kan er wel rekenen op de vakkundige steun van zijn twee

eigen bedrijf met veel minder middelen, maar wel meer invloed op het resultaat.”

Vlaams-Italiaanse dochters, die hun jeugd in Italië doorbrachten. AUTEUR JESSICA JACOBS

TREVI SOLUTIONS

Bruno

W

Een oplossing kunnen bieden wanneer die niet

Maar het is geen toeval dat je de V in TreVi met

hij ondersteunt congres deelnames en geeft trai-

een hoofdletter spelt. Het staat namelijk voor

ningen aan eventteams. Hoewel Bruno een hele

“drie V’s”. Duidend op de eerste letter van Bruno,

tijd in Zwitserland en sinds enkele jaren in Italië

Alessia en Vanessa hun - voor Italianen onuit-

woont, organiseerde hij met TreVi Solutions veelal

spreekbare - familienaam Verschraegen. Hun uit-

internationale meetings en congressen in andere

gebreide talenkennis is, naast Bruno zijn inzichten

landen. Research via internet, opstellen van bud-

in goede bedrijfscommunicatie, ongetwijfeld een

getten en intensieve communicatie behoren stuk

grote troef.

voor stuk tot Bruno’s dagelijkse bureautaken. “Een

anneer je de naam TreVi Solutions

meteen voorhanden is, dat is waar Bruno zich

hoort, dan denk je misschien auto-

sterk in maakt. Met TreVi Solutions organiseert

matisch aan de Trevi fontein in Rome.

hij niet alleen evenementen, maar ook meetings,

ander interessant aspect van mijn werk zijn de VAN WERKNEMER TOT ONDERNEMER

locatiebezoeken die enkele maanden of weken

Zo’n twintig jaar werkte Bruno bij Europese zetels

voor een evenement plaatsvinden. Dinerlocaties

van grote Amerikaanse bedrijven als verantwoor-

zoeken of geschikte hotels kiezen in pakweg

delijke voor public relations en marketingcom-

Zagreb, Lissabon of Frankfurt, het hoort er alle-

municatie. “Op een bepaald moment lag die

maal bij. Ik doe dan zo veel mogelijk te voet,

wereld me niet meer. Ook al heeft die ook zijn

omdat het een ideaal moment is om voeling te

voordelen en werk ik er nu nog mee samen, zij

krijgen met de stad en zo de klant beter te kunnen

het als externe toeleveraar. Ik kreeg een verras-

adviseren.”

send voorstel van een evenementenbureau om

Alessia

voor zes maanden als consultant bij hen aan de

FAMILIEBEDRIJF

slag te gaan. Dit gaf me een zetje om van mijn

Ongeacht de afstand onderhield Bruno een hechte

vertrouwde omgeving los te geraken en de evenementenwereld binnen te stappen.” Aanvankelijk opereerde Bruno voor het evenementenbureau vanuit een kantoor in Brussel.

Vanessa

Maar na tien dagen vroeg het bedrijf hem - in het kader van een interne herstructurering - naar Zwitserland te gaan. Hij vertrok en is nooit meer teruggekeerd, behalve om stukje bij beetje te

Bruno op een zelf georganiseerd congres.

verhuizen. “Ik kon er volop ervaring opdoen en leerde er ontzettend veel bij. Zo werd ik bij mijn eerste opdracht al voor de leeuwen geworpen en organiseerde ik een congres voor 700 personen.” Na bijna twee jaar bij dit evenementenbureau, had Bruno het gevoel dat hij te veel rekenschap moest afleggen aan de centrale organisatie. Het klantenbelang raakte in zijn ogen te ver op de

Toast op de goede afloop van een TreVi

achtergrond en hij vond een partner om zijn eigen

Solutions-evenement.

ONDERNEMEN IN ITALIË Bruno’s dochters Alessia (links) en Vanessa (rechts).

band met zijn twee dochters, die al van jonge leeftijd met zijn ex-echtgenote naar Italië verhuisden. Zijn jongste dochter Alessia kwam hem enkele keren te hulp toen hij met zijn evenementenbureau in Zwitserland werkte. En de geboortes van zijn twee kleinkinderen versterkten de band met zijn dochter Vanessa. Alle dagen samenwerken is natuurlijk een ander verhaal en zoals Bruno het zelf zegt: elke medaille heeft twee kanten. “Het is niet altijd gemakkelijk om de rollen als vader of dochter versus collega’s uit elkaar te houden. Toch geeft het onmetelijk veel voldoening om mijn professionele competenties aan mijn kinderen door te kunnen geven. Ik hoop dat dit voor hen een springplank zal zijn om hun verdere professionele leven uit te bouwen. Je kan onze samenwerking

OPGROEIEN WEG VAN VLAANDEREN: BELGO-ITALIAANSE ALESSIA EN VANESSA

op een andere manier kennen.”

OP JONGE LEEFTIJD, NEGEN EN ELF, VERHUISDEN DE TWEE DOCHTERS VAN BRUNO SAMEN MET HUN ITALIAANSE MOEDER NAAR ITALIË. DAT IS NU AL ZO’N TWINTIG JAAR GELEDEN. TOCH VOELEN VANESSA (31) EN ALESSIA (29) ZICH NOG NAUW VERBONDEN MET HUN GEBOORTELAND EN VLAAMSE AFKOMST.

ITALIË VERSUS ZWITSERLAND

HOE BELEEFDEN JULLIE DE VERANDERING VAN

Bruno kan niet ontkennen dat zowel Lausanne

EEN VLAAMSE NAAR ITALIAANSE OMGEVING?

ik dat nog meer dan vroeger. Ik heb de mid-

als Milaan hun charmes hebben. Toch vond hij

Alessia: Ik was pas negen toen ik in Italië

delen niet om regelmatig naar België terug te

Zwitserland, ondanks het mooie uitzicht op het

aankwam en de aanpassing gebeurde bij mij

keren, maar ik probeer me via Facebook op

meer van Genève en de Franse Alpen, ‘een beetje

vlotter dan bij mijn zuster. Maar ik herinner me

de hoogte te houden en in contact te blijven

saai’. “Ik ergerde me vooral aan het schrijnend

wel dat ik aanvankelijk moeilijkheden had op

met familie en vrienden daar.

gebrek aan echte dienstvaardigheid, alles sluit er

school, vooral met de taal.

deels zien als een compensatie voor al die jaren dat we ver van elkaar woonden. We leren elkaar nu

België. Nu ik ouder en zelfbewuster ben, voel

Vanessa: België is mijn thuis. Ik houd enorm

bijvoorbeeld heel vroeg. Veilig geborgen in hoge lonen, ontbreekt een echte aanmoediging om

Vanessa: In tegenstelling tot mijn zus worstel-

van de Nederlandse taal en ik vind het

klantvriendelijk te zijn. Italianen kunnen daaren-

de ik toch wat met die verandering, vooral op

jammer dat ik het niet vaker kan spreken.

tegen heel veel doen met weinig middelen. Ze zijn

school omwille van de taal. We spraken thuis

Daarom vind ik het fijn om evenementen te

jovialer en levendiger, maar je botst er bij open-

wel Italiaans met mama, maar plots kregen

organiseren voor Nederlandstalige klanten,

bare diensten tegen een muur van bureaucratische

we wiskunde, aardrijkskunde, geschiedenis,

zo krijg ik de kans om mijn 'vadertaal' te

willekeur.”

allemaal met Italiaanse vakterminologie. Dat

spreken.

was moeilijk. WORDEN JULLIE VAAK GECONFRONTEERD MET

Al wat Bruno nodig heeft om zijn werk goed uit te oefenen, is een goede internet- en telefoon-

JULLIE OUDERS WOONDEN IN VERSCHILLENDE

JULLIE VLAAMSE ACHTERGROND?

verbinding en een internationale luchthaven in

LANDEN, HOE GA JE DAAR ALS KIND MEE OM?

Vanessa: Door mijn Vlaamse familienaam, die

de nabijheid. Verhuizen buiten Italië is bijgevolg

Vanessa: Ik heb daar niet echt onder gele-

voor Italianen heel moeilijk uit te spreken is,

een zeer reële optie. “In Italië wonen en werken is

den. Ondanks de afstand stond papa altijd

moet ik vaak een woordje uitleg geven over

weleens een uitdaging. Een loodzware bureaucra-

voor ons klaar. En ik vond het enorm leuk om

mijn afkomst. Ik voel me voor een heel groot

tie en een versmachtende combinatie van taksen

hem tijdens de vakanties te gaan bezoeken,

deel Belgische en weinig Italiaanse, vooral

allerhande, maakt dat ik wel eens mijmer over de

in mijn “thuisland” België.

qua mentaliteit en cultuur. Ik voel dikwijls de drang om terug in België te wonen. Wie weet,

mogelijkheid hier te vertrekken. Zwitserland was

op een dag.

op dat vlak gunstiger, maar zonder lokaal loon ligt

Alessia: Eigenlijk vond ik het leuk om te kun-

de kost van het levensonderhoud er erg hoog. Als

nen zeggen dat mijn papa in een vreemd

bedrijf met Europese klanten reken je gemiddelde

land woonde en dat hij voor zijn werk de

Alessia: Binnen twee maanden zal ik van

Europese en niet Zwitserse prijzen aan, dus ik

halve wereld afreisde. Het maakte me anders

mijn eerste kind bevallen, Thomas. Ik drong

denk er niet meteen aan naar Zwitserland terug te

dan de anderen en het wekte belangstelling

er bij mijn man op aan dat hij geen typisch

gaan. Als iemand een tip heeft over waar het goed

op.

Italiaanse naam zou krijgen. Zo wil ik onze zoon een link met België meegeven. Ik ben

toeven is, zowel op privévlak als voor een kleine internationaal georiënteerde onderneming, dan

VOELEN JULLIE NOG EEN STERKE BAND MET

blij dat ik half Italiaans en half Belgisch ben,

hoor ik het graag.”

BELGIË?

dat geeft me een betere levensvisie dan de

Alessia: Ik heb altijd een band gehad met

meeste Italianen.

INFO

WWW.TREVISOLUTIONS.EU.

15

Tobias Leysen

herstelt de Nederlandse kustlijn Op de ijszee in het noorden van Siberië, in de grote zandbank

nieuwe ervaringen opdoen en avontuurlijke spor-

van de Golfregio, of dichter bij huis aan de Nederlandse kust;

ten. “Anderzijds interesseert het me niet om elke

werknemers van het baggerbedrijf Jan De Nul Group gaan waar

toeristische must see aan mijn lijstje toe te voegen

het werk hen brengt. Onlangs sleepte het bedrijf een topcontract in de wacht voor de uitbreiding van het Suezkanaal. Projectmanager

of voel ik niet de drang om tot in het diepste oerwoud door te dringen. Uiteindelijk draait het er voor mij vooral om een wijde blik op de wereld en

Tobias Leysen (31) werkt momenteel vol toewijding mee aan

op het leven te krijgen en deze ook te behouden.

twee bijzondere projecten, in Nederland en Turkije. De grote

Mijn ouders stimuleerden dat ook steeds. Dat ik

verantwoordelijkheid en beperkte routine maken de job voor hem zo aantrekkelijk: “Het sluit aan bij je karakter of net niet.” AUTEUR JESSICA JACOBS

niet onder de kerktoren zou blijven, dat was me wel duidelijk. Het is net dit soort uitdaging dat ik zoek, waarbij je met open geest het hoofd koel moet houden in moeilijke omstandigheden, in het buitenland en tussen andere culturen.”

De verantwoordelijkheid is groot, de mogelijkhe-

goede communicatielijnen binnen het bedrijf en

den zijn dat evenzeer. Jan de Nul is een magneet

eender waar je gestationeerd bent, werk je onder

De branche vereist internationale durvers, want

voor jonge professionals die opteren voor een

Belgische arbeidsvoorwaarden.

niet één sector zendt zoveel zonen en dochters

internationale carrière. Het maakt de stap naar het

De ervaringen opgedaan in het buitenland, bie-

naar alle hoeken van de wereld, als de baggerin-

buitenland klein. De omkadering die het bedrijf

den een ruime blik op de wereld die deze gedre-

dustrie. Dat het hier niet om een goed geolied

aanbiedt, maakt dat de expat zich volledig kan

ven ingenieurs de rest van hun leven meedragen.

reisbureau gaat, mag duidelijk wezen. In de kapi-

toeleggen op zijn werk. “Jan De Nul Group vraagt

“Leven en werken in het buitenland daagt je uit.

taalintensieve baggersector, waar 24/7 wordt door-

aan ons een grote flexibiliteit en toewijding. Dit

Je komt los van de vanzelfsprekendheden en

gewerkt, telt elke minuut. Dat gaat gepaard met

gaat gepaard met intense en lange werkdagen.

leert relativeren en appreciëren. Twee maanden

realisaties in soms moeilijke omstandigheden en

Hiertegenover staat dat het bedrijf ervoor zorgt dat

na je aankomst, bestel je moeiteloos je favoriete

onder grote tijdsdruk. “Daar moet je inderdaad

je je werk in de best mogelijke omstandigheden

lokale gerecht in de plaatselijke taal, ken je de

mee leren omgaan. Het is volgens mij gezond om

kan uitvoeren.”

binnenwegen op je duimpje en moet je uitge-

die druk te voelen. Er is niets mis met piekeren of

breid afscheid nemen van nieuwe connecties of

wakker liggen, maar je moet voort: acties plannen

PROJECTEN WERELDWIJD

kameraden.” Wie lang genoeg in het buitenland

en eventuele lessen trekken. Het doet je enorm

Tobias werkte tijdens zijn zes jaar dienst bij Jan

woont, beschouwt zijn vrienden gemakkelijk als

groeien als professional.”

De Nul aan projecten wereldwijd; in El Salvador,

surrogaatfamilie. Tobias spreekt met enthousi-

Mexico, VK, Turkije, Nederland en België. “Eerder

asme over elk van zijn opdrachten. “Ik draag een

GROTE PROJECTEN

dan wat verschillend is op de werklocaties, is

bijzonder en positief gevoel mee over elke locatie

Jan De Nul Group voert verschillende soorten pro-

opvallend wat gelijkaardig is. Telkens je een nieu-

waar ik al werkte.”

jecten uit: van de verdieping van bestaande havens tot de ontwikkeling van onbebouwde terreinen;

we locatie krijgt toegewezen, is er die spanning en vrolijke onzekerheid over het onbekende.”

TOEKOMST OVERZEE

voor grote klanten uit de olie- en gasindustrie en

Jan De Nul Group biedt dan ook de omkadering

Tobias koos na zijn studie Burgerlijk Ingenieur

exporteurs van mineralen, voor havenbedrijven

die nodig is om hun expats op te vangen en een

Bouwkunde resoluut voor de baggersector en

en nieuwe privéondernemingen. Zo werkt Tobias

job tot een goed einde te brengen. Daarbij horen

een overzeese carrière. Hij houdt van ontdekken,

mee aan de uitbouw van een nieuwe container-

16

TOPBEDRIJF

gezonde portie stressbestendigheid en sterk in je schoenen staan een must. Uit het juiste hout gesneden zijn en er veel voor over hebben, helpt ook. Als Vlaamse werknemer geeft het heel wat zekerheden om voor een Belgische werkgever in het buitenland te werken. Je krijgt in het buitenland ook sneller kansen dan in de Vlaamse klei. “Zelfs terminal in Turkije. Jan De Nul coördineert en

gaans is er bij aankomst een warme ontvangst

de kleine projecten van Jan De Nul zijn door-

controleert er de verdieping van de zones waar

door collega’s. Ik laat me opslokken door de

gaans groter dan de gemiddelde bouwprojecten

schepen aanmeren. Het verwijderde materiaal

nieuwe locatie en cultuur en dan wacht het werk,

in België. Daaraan een voorname bijdrage kun-

vormen ze om tot een zeewaartse landuitbreiding

dat steeds intens is, waardoor je eigenlijk geen tijd

nen leveren, geeft voldoening.” Plannen om zich

van de containerterminal. Hier merkt Tobias dat

meer hebt om te treuren.” Bij projecten dichter bij

ooit voorgoed in het buitenland te settelen, heeft

een verschillende werkethiek een bijkomende

huis, zoals bijvoorbeeld in Nederland, kan er bij

Tobias nog niet, maar hij sluit het ook niet uit.

uitdaging kan vormen. “Werken met culturele

familie en vrienden een ander verwachtingspa-

“Het gaat dan echt niet om de plek, maar wel om

verschillen, maakt een bepaalde, gevoelige aanpak

troon ontstaan. “Maar een project in Nederland

de manier waarop en met wie.”

noodzakelijk.”

draagt minstens eenzelfde intensiteit als projecten

In het voorjaar van 2015 rondt Tobias het

verder weg van huis.”

Nederlandse vijfjarenproject ‘Kustlijnzorg’ af. Hierbij gebeuren op verschillende Nederlandse

CARRIÈRE UITBOUWEN

kustlocaties zandaanvullingen. “We herstellen en

Tobias zijn carrière bij Jan De Nul Group volgde

onderhouden de kustlijn en creëren zo bescher-

een vrij typisch traject. Zoals overal begin je onder-

ming voor de duinen en het binnenland. Zo’n vijf

aan de ladder en leer je geleidelijk met de omstan-

stafleden zorgen voor sturing aan wal, een der-

digheden werken. Tobias startte in de uitvoerders-

tigtal zeelieden doen hun werk op de sleephop-

functie, waarbij hij operationele verantwoorde-

perzuiger en de assisterende boten en een tiental

lijkheid droeg voor het functioneren van een of

werknemers zorgen voor de strandafwerking.” De

meerdere schepen en hun activiteiten. “Naarmate

persoonlijke genoegdoening van de werknemers

je dat beter beheerst, bouwt je takenpakket zich

zit hem niet zozeer in het grootse, wel in het

vanzelf uit en groeit de verantwoordelijkheid die

omvattende en de impact van het project.

je krijgt. Naast een puur operationele uitvoering, komen er dan ook contractuele en commerciële

THUISFRONT

belangen bij die je mag behartigen.”

De nood aan veranderende impulsen leidt velen

Intussen is Tobias als projectmanager verant-

naar een carrière in de baggersector. “Het besef

woordelijk voor de volledige uitvoering van het

dat ik de volgende dertig jaar in dezelfde file zou

contract dat hem toegewezen wordt. Daarbij moet

staan aanschuiven en op kantoor vanuit hetzelfde

hij the big picture in het oog houden en de staff op

raam naar buiten zou kijken, schrikt me enorm

site en de ondersteunende diensten motiverend

af. Daarom is deze job bij Jan De Nul me op het

aansturen. In zo’n leidinggevende functie is een

lijf geschreven. Daarnaast is het wel zo dat ik voor mezelf iets wil opbouwen. Ik kocht een appartement in Antwerpen en beschouw deze stad als mijn thuis, maar het is ook mijn uitvalsbasis voor avonturen in de rest van de wereld.” Met een opdracht in het buitenland gaat onlosmakelijk heimwee en gemis van het thuisfront gepaard. “Heimwee is niet erg, het is positief om iets te kunnen missen. Ik mis familie en vrienden elke keer opnieuw. Maar je leert dat je goede vrienden ook steeds goede vrienden blijven en je situatie begrijpen. Het vertrek gaat telkens weer gepaard met een soort van melancholisch gevoel van gemis. Ik zie vooral een kalender vol afspraken voor gezellige activiteiten waar ik niet bij zal zijn. In het vliegtuig draai ik de knop om, en door-

17

"Mijn kinderen moesten met een lijfwacht naar school"

Voor Ronny Stroobandt (61) heeft Algerije nog maar weinig geheimen. Op het moment dat vele bedrijven er in de jaren ‘90 hun expats uit veiligheidsoverwegingen terugriepen, bleef hij in Algiers om er het gat in de markt op te vullen. Een goede keuze, zo bleek uit het succes van zijn bedrijven El Amana en E-Projets. AUTEUR JESSICA JACOBS

H

oe je leven onverwacht een andere wending kan nemen, daar is Ronny een mooi bewijs van. In 1982 vertrok hij de eerste keer naar Algerije om daar te werken voor het toenmalige Antwerpse bedrijf Nobels Peelman. Of hij er eerder al over nadacht om voor professionele bezigheden de grens over te trekken? “Nee, het ging allemaal heel snel en onverwacht. Amper een week na mijn aanbieding bij het bedrijf, zat ik op het vliegtuig naar Algerije.” Tientallen jaren, een huwelijk en drie kinderen later werkt hij nog steeds in Algerije, maar dan als ondernemer. Niet al te vanzelfsprekend in een land waar de expats dun bezaaid zijn. Aanslagen van terroristen en bendes maken het leven er gevaarlijk. De kogel die Ronny op enkele centimeters miste, heeft hij nog steeds op zak als talisman. “In de stad is het intussen al veel veiliger, al zou ik niet aanraden ’s avonds laat alleen buiten te komen.”

Eerste ervaringen De leefomstandigheden op de werf waren niet altijd ideaal, maar het was Ronny om het werk te doen. Hij liet zich in met de elektriciteitswerken bij de bouw van 1400 prefab woningen 200 kilometer ten westen van Algiers. Deze woningen moesten de noden opvangen na een zware aardbeving in de streek. “We leefden er in containers, je moet dan natuurlijk een beetje avonturier zijn om zo ver van huis te gedijen, maar het viel goed mee. Tijd voor andere dingen dan werken was er weinig of niet.”

18

Adviseur en VIW-vertegenwoordiger in het woelige Algerije Met de moderne communicatiemogelijkheden is het voor de hand liggend om contact te houden met het thuisfront, maar meer dan dertig jaar geleden ging het er wat anders aan toe. Enkele minuten per week kreeg Ronny toegang tot de telefoon om zijn familie te bellen. “Mijn vinger is een stukje korter geworden van al die nummers te draaien”, lacht hij. “Een code om naar het buitenland te bellen, het nummer zelf en wachten op verbinding. Enkele minuten naar huis bellen nam gemakkelijk twintig minuten in beslag. Gemakkelijk was iets anders.” Na zijn korte tewerkstelling in Algerije was er voor Ronny een uitzending naar Irak voorzien, om mee te werken aan de bouw op een luchthaven. Daar is hij niet geraakt, Nobels Peelman ging failliet en hij moest terugkeren naar België. Hij was echter niet van plan alleen te vertrekken. “Ik heb toen mijn huidige Algerijnse vrouw naar België meegenomen, hetgeen niet eenvoudig was daar de familie er zich fel tegen verzette, bijna gekidnapt zou je kunnen zeggen. Het was een hele belevenis, over onze relatie zou ik een boek kunnen schrijven. Na twee maanden werkloosheid kon ik voor mijn nieuwe job weer terugkeren naar Algerije en kreeg ik ook de tijd om het goed te maken met de familie van mijn vrouw.”

Evacuatie Het aantal expats in Algerije smolt door de veiligheidssituatie als sneeuw voor de zon. Toen ook Van Hool zijn technisch en commercieel verantwoordelijke in Algerije in ’92 naar België wilde terugroe-

pen, moest Ronny daar toch even over nadenken. “Het was een moeilijke beslissing, want het was er inderdaad heel onrustig. Mijn kinderen gingen met een lijfwacht naar school en ik kon ook niet buiten komen zonder.” Toch bleef hij samen met zijn gezin in Algiers. Ben, Tim en Sammy zijn geboren in Algerije en volgden er als kinderen van twee culturen les in de internationale school. Toen deze school de deuren sloot, zag het gezin Stroobandt geen andere optie dan te vertrekken. Eerst verbleven ze even in Tunesië, om zich dan in België te settelen. Ronny’s vrouw en kinderen althans, zelf zit hij voor zijn professionele bezigheden nog steeds in Algerije en reist hij regelmatig naar België om bij zijn gezin te zijn. Ondanks zijn bewuste keuze om in Algerije te blijven, geeft Ronny toe dat hij steeds op zijn hoede is. “Het onveiligheidsgevoel gaat nooit weg, ik heb al heel erge dingen gezien. Lichamen die op straat liggen bijvoorbeeld of hoofden op palen gespiesd. Terroristen hadden een dorp aangevallen en ik liep daar rond samen met het leger. Er weerklonk gehuil vanaf de vuilnisbelt. Daar lag een baby’tje van een paar maand, mishandeld en achtergelaten. We maakten daar een dossier van op en dat meisje is voor verzorging naar Amerika gebracht. Zo’n indrukken draag je de rest van je leven mee. Ik spreek er ook liever niet over.” De periode dat Ronny de klok rond bescherming nodig had, is voorbij, maar als hij buiten de provincie Algiers komt, is een escortebegeleiding voor

VIW-VERTEGENWOORDIGER

hem verplicht. “Als wij het nieuws hoorden van de Fransman die in september door de Soldaten van het Kalifaat onthoofd werd, vroegen wij ons vooral af wie of wat hem tot op die plek heeft kunnen krijgen. Ik passeer regelmatig over die weg en iedereen hier weet dat het bergachtige en beboste gebied waar hij gevangen genomen werd zeer gevaarlijk is.”

Uitzonderlijk transport Samen met zijn beslissing om in Algerije te blijven, richtte Ronny El Amana op als consulting en marketingbedrijf. Daarmee nam hij de opvolging van projecten over die internationale bedrijven omwille van de veiligheidsmaatregelen plots moeilijk konden uitvoeren. Zo gaf Ronny met El Amana bijvoorbeeld technische en administratieve steun voor de opvolging van een rehabilitatieproject van olieraffinaderijen. Drie jaar later kreeg El Amana een extra invulling als transportbedrijf. Met op maat gemaakte trucks die een trekkracht tot 500 ton hebben, verzorgt het bedrijf transport voor gasturbines, transformatoren voor elektriciteit en uitrusting voor raffinaderijen en zware industrie. Een knap staaltje knowhow komt van pas wanneer zo’n enorme lading op een 160-tal wielen de woestijn door moet. Een brug ondersteunen of een zijweg aanleggen, stapvoets een bocht nemen zodat de lading horizontaal blijft, in een voorafgaande baanstudie wordt de hele route en aanpak voorbereid. Eind 2008 verkocht Ronny El Amana als transportbedrijf, maar door omstandigheden blijft hij nog wel aandeelhouder. “De volledige overname zou in 2009 gebeuren, maar een maand voordien paste de Algerijnse regering de wetgeving aan. Als buitenlander zou hij bij een verkoop 51% van zijn bedrijf in staatshanden laten vallen. Daarom vroeg het bedrijf me als aandeelhouder aan te blijven.”

Beveiliging Niet alle expats in Algerije leven in dezelfde omstandigheden als Ronny. “Ik leef in een versterkte burcht, maar ik woon er natuurlijk al langer en heb al slechtere tijden meegemaakt”, verduidelijkt hij. Hoge muren met prikkeldraad omringen

“Vooral als ze in de problemen zitten, komen Vlamingen bij mij terecht met vragen” zijn woning en beveiligingscamera’s moeten hem een veiliger gevoel geven. Ondanks die maatregelen werd hij een paar jaar geleden voor zijn eigen deur opgeschrikt door een kogel. “Vanaf de villa in opbouw tegenover ons werd er op ons geschoten. Ik denk dat we op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren.” Een speling van het geluk wilde dat de kogel hem op enkele centimeters miste. Zijn twee lijfwachten zagen het gebeuren. De expats die voor enkele maanden naar Algerije gaan, verblijven doorgaans in een hotel of een appartement in het centrum, weet Ronny. Door veiligheidsmaatregelen is de situatie er verbeterd. Overdag althans. “’s Avonds laat is het best dat je niet rondloopt in de stad, vrouwen worden zeker lastiggevallen en zoals in vele steden moet je opletten voor diefstal. Met de wagen ergens naartoe gaan doe ik wel eens, maar bij ons bestaat een dag uit werken, eten en slapen. Daarom dat een echtgenote die haar man vergezelt en zelf geen werk heeft, meestal niet langer dan een maand blijft. Vanaf het moment dat kinderen schoolplichtig zijn, wordt het heel moeilijk om te blijven.”

VIW-vertegenwoordiger Sinds een paar maanden is Ronny als Adviseur in Economische Diplomatie verbonden aan de FOD

Buitenlandse Zaken. Daarnaast is hij al vele jaren VIW-vertegenwoordiger. In deze functie heeft hij gezien de omstandigheden niet al te veel expats onder zijn hoede. “Er wonen een tiental Vlamingen vast in Algerije, daar komen nog enkele expats bij met een opdracht voor enkele maanden.” Jaarlijks geeft Ronny een receptie voor de Belgen in Algerije. “Vooral als ze in de problemen zitten, komen Vlamingen bij mij als vertegenwoordiger terecht met vragen. Vaak zitten ze met dat probleem omdat ze ergens verkeerde inlichtingen verkregen. Ook Vlamingen met Algerijnse afkomst komen bij mij terecht. Zij vragen dan vooral hulp met het vinden van werk, maar dat is niet eenvoudig.” Ronny woont en werkt nu al meer dan dertig jaar in Algerije, maar moet zelf nog steeds om de twee jaar een verblijfsvergunning aanvragen. “Volgens de nieuwe wetgeving heeft iemand die meer dan zeven jaar in Algerije werkt, recht op een verblijfsvergunning voor tien jaar. Maar daar wacht ik al twee jaar op.” Na de leeftijd van 60 jaar is het niet meer mogelijk om een werkvergunning voor Algerije te verkrijgen. “Als zaakvoerder van het consultingbedrijf E-Projets ben ik niet verbonden aan een werkvergunning. Ik heb een zogenaamde carte commerçant, een commerciële kaart, dus ik kan nog wel even in Algerije blijven."

19

Expatvrouw ontdekt India Dankzij Ilse Oliviers (39) hoef je je huis niet meer uit om je middenin de Indiase cultuur te wanen. Deze trotse mama ruilde haar hectische leven als moderne huisvrouw met een fulltime job voor een iets rustiger leven als expatvrouw in India. In dit meest bevolkte land ter wereld maakt ze handig gebruik van haar tijd. Het huishouden, lekker koken, sporten, … en een boek schrijven. Gedropt in India zou wel eens de start kunnen zijn van een hele boekenreeks Gedropt in … AUTEUR JESSICA JACOBS

P

lots krijgt je man het bericht dat hij als manager wordt aangesteld in Pune, India, en dan vertrek je. Je laat je veeleisende job in België achter je liggen en ontdekt als ‘vrouw van’ je vrijheid. De afhankelijkheid van de vrouw in India gaat immers van haar vader over naar haar man en in geval van diens overlijden op de zoon.

Ook als Westerse vrouw ontsnap je niet aan zulke plaatselijke culturele opvattingen. “Als vrouw een eigen bankkaart krijgen is een groot probleem en wanneer ik de bankkaart van mijn man gebruik, krijgt die twee minuten later een sms met het uitgegeven bedrag en plaats van uitgave.” Ilse ontdekt wel een ander soort vrijheid, het gevoel van vrijheid dat

GEDROPT IN INDIA: FRAGMENT UIT HET BOEK VAN ILSE OLIVIERS “Lokale markten, mijn supermarkt. Hoe van-

vegetariër is. De grote fastfoodketens spelen

zelfsprekend neem je in België de grote

hier handig op in. Zo heb je de Mc Veg bij

supermarktketens waar je alles kan terug-

Mc Donald’s en de Veggie Burger bij KFC.

vinden? Waar vlees geslacht, voorverpakt

Ook brood is geen vanzelfsprekendheid. Dit

en gekoeld verkrijgbaar is? Waar geen geit

bak ik nu elke dag zelf. Normaal gezien lukt

vastgebonden aan een stalletje meewarig zit

dit aardig, maar tijdens het regenseizoen is

te kijken naar haar lotgenoot die onderste-

het een ander verhaal. Alles wordt super-

boven wordt versneden en die alleen maar

vochtig, onze deuren gaan niet meer dicht,

kan aanvaarden dat zij de volgende is? Waar

het parket komt omhoog in de slaapkamers,

je niet in 40°C gehakt gaat halen dat buiten

alles is vochtig en klam. Maak dan maar

wordt vermalen in een bedenkelijke molen

met verse gist een brood de naam waardig!

met straatkatten en arenden binnen handbe-

Ondertussen weten we wat er wel en niet

reik die hopen een stukje te kunnen meepik-

lokaal verkrijgbaar is. Bij onze bezoeken aan

ken? Mijn kunsten als hobbykok werden hier

ons Belgenlandje slaan we dan ook altijd

al danig op de proef gesteld. Wat denk je van

de nodige voorraden in van chocolade,

stoofvlees van waterbuffel bijvoorbeeld. Of

broodbeleg, paneermeel en maïszetmeel.

een paasmenu met geit in de plaats van met

Van zodra we thuiskomen, wordt alle beleg

een zacht lammetje. Ik ben ondertussen ook

rigoureus in pakjes verdeeld en gaat het de

al gewend aan het uithalen van de ingewan-

diepvries in. Elke zaterdag halen we dan een

den bij kippen. In het begin moet je echt wel

aantal dingen uit en hebben we feest bij het

een knop omschakelen in je hoofd, maar als

ontbijt. Of hoe gewone dingen enorm geap-

je huisgenoten je prijzen om je kippensoep,

precieerd worden…”

vol-au-vent en kippenragoût, weet je weer waarom je het doet! Misschien daarom dat

Verkrijgbaar in de betere boekhandel of via:

de overgrote meerderheid van de Indiërs

www.eigenboekuitgeven.com

20

tijd kan geven. “Tijd om extra dingen te doen: een boek schrijven, een Ayurveda cursus volgen voor de innerlijke balans van het lichaam, eindelijk die boeken lezen die al jaren in de kast staan. Ik ben nu altijd blij als iedereen thuiskomt, ik ben opgewekt en helemaal niet moe om nog mee te helpen aan het huiswerk.” ZAADJE VOOR EEN BOEK Grote dromen passeerden in Ilse’s verbeelding wanneer ze plannen maakte om met haar gezin naar India te vertrekken. Olifanten en bonte kleuren, ze keek er ongelooflijk naar uit. In februari 2013 stond ze met haar man Ignace en dochtertje Sarah dan eindelijk op Indische bodem. Berichtgevingen omtrent de groepsverkrachting van Nirbhaya in december 2012 trokken al snel haar aandacht. Dit betekende voor haar het startsein voor een zoektocht naar de positie van de vrouw in een land dat balanceert tussen traditie en moderne cultuur. “India is een land dat enorm groeit, maar tegelijk vasthoudt aan eeuwenoude gewoontes en rituelen. Hoe kan het dat het land van de Kama Sutra, van de tempels van onder andere Varanasi en Khajuraho, zo bekrompen blijkt als het gaat om de vrijheid van de vrouw?” Ilse bundelde haar eigen ervaringen, ludieke en vaak herkenbare situaties, met de nodige reistips in haar in september verschenen boek Gedropt in India. Wat ze in India vond, was zo anders dan wat ze gewoon was. “Mensen vragen open en bloot aan elkaar of ze een liefdesrelatie of een gearrangeerd huwelijk hebben. Er wordt rechtgestaan voor het volkslied bij de aanvang van een film in de bioscoop. Rijke kinderen gaan met de auto naar school, ikzelf heb een chauffeur. Mensen hebben meiden voor het huishouden, het uitlaten van de hond, het oppikken van hun kinderen aan

BOEK

de poort van het appartement.” Dat verhaal, die indrukken, wilde ze graag delen. MAN OF VROUW Het feminisme is in Westerse contreien aan een nieuwe opmars bezig, maar als Westerse vrouw in India zal je daar niet snel veel van merken. Als man of als vrouw naar India vertrekken, het maakt wel degelijk een verschil. “Als man ga je gewoon verder waar je in België bent gestopt. Als vrouw ben je aangewezen op je man en moet je je garderobe aanpassen: lange rokken, T-shirts met mouwen en leggings voor onder de rok, zelfs in de zomer bij 42°. Toch even slikken. Ik mis de onafhankelijkheid van een Westerse vrouw: ik heb geen eigen auto, kan hier niet rijden maar hang af van de auto met chauffeur. Een grotere aankoop zoals een kast of gordijnen moet toch eigenlijk wel door ‘sir’ - mijn echtgenoot - goedgekeurd worden, anders worden ze hier al zenuwachtig. Op een feestje gewoon mannen en vrouwen door elkaar staan kletsen, bestaat hier niet. Je hebt links de mannen, rechts de vrouwen. Als vrouw mag je een man ook geen hand geven, wel beleefd knikken.” De tienjarige Sarah bekijkt het van de praktische kant: India is lekker warm, dus geen vervelende sokken of een jas aan. “Alleen een frituur met bitterballen mist ze hier wel heel erg! Voor de rest gaat zij met al die cultuurverschillen heel laconiek om. Als ik weer eens zeur, zegt ze: 'Maar mama, dit is wel incredible India he, dat hoort hier gewoon zo!'” STEEDS WEER NIEUWE ONTDEKKINGEN Als je terechtkomt in een nieuwe cultuur zijn verrassende situaties onvermijdelijk. Niet alleen de andere cultuur zorgt voor een hele ontdekkingstocht, ook de nieuwe omgeving biedt een schat aan bezienswaardigheden. “Het leven in India kan zenuwslopend zijn; de pollutie, het lawaai heel de

dag rond en een overvloed aan mensen. Toch proberen we zoveel mogelijk weekends uit te pikken om dit supermooie land te bezoeken. Zoveel godsdiensten, tempels, bezienswaardigheden, te veel om op te noemen. Dit maakt het telkens de moeite waard en maakt dat we inderdaad met volle teugen genieten van ons verblijf hier.” Ook dromen kunnen werkelijkheid worden in het buitenland. Als echte James Bond fans bezochten Ilse en Ignace de locatie van de opnames van de film Octopussy. “We bezochten de thuis van Octopussy zelf, zochten het hotel door op zoek naar deuren van hotelkamers die in de film te zien waren en vonden de boot die James Bond samen met enkele vrouwen naar het eiland bracht. In het zwembad waar Roger Moore ooit zat, dronken we een cocktail: shaken, not stirred.” Welke ontdekkingstochten de toekomst voor de familie Cappuyns-Oliviers nog in petto heeft, zal afhangen van Ignace zijn werkgever. Ilse droomt alvast van Afrika of lekker zalig in bekend Italië, Spanje of Portugal. “We zien wel wat de toekomst brengt. Ik hoop volgend jaar een fotoboek op de markt te brengen die de lezer India doet ontdekken op een totaal nieuwe manier. Mochten we nog het geluk hebben in een ander land terecht te komen, komt er een volgende Gedropt …” INFO

WWW.EIGENBOEKUITGEVEN.COM

21

WERELDWIJD VLAAMSE TELEVISIE

Ver van huis en toch al je favoriete programma’s bij de hand? Met Stievie bekijk je de 10 Vlaamse zenders overal ter wereld

O

p 6 december bestond Stievie net één jaar. “Een jaar dat is voorbijgevlogen, waarin we ontzettend veel hebben geleerd en ook al behoorlijk wat innovaties en verbeteringen hebben aangebracht aan onze service”, aldus Stievie Marketing Lead Calogero Macaluso. Stievie heeft intussen meer dan 30.000 regelmatige gebruikers, waarvan behoorlijk wat Vlamingen in de Wereld. Calogero Macaluso: “Onze Stievie-app heeft vele voordelen als je van tv wil genieten. Maar het gebruiksgemak om via Stievie je favoriete programma’s ook in het buitenland te bekijken, is toch wel één van onze meest bijzondere troeven. Vlamingen die beroepshalve vaak moeten reizen of expats behoren dan ook tot de meest fervente Stievie-fans” Op de afgebeelde wereldkaart zie je waar in de wereld er tijdens de maand november 2014 Stievie is gekeken. Nagenoeg overal, zo blijkt. Europese gebruikers spannen de kroon met meer dan 10% van het Stievie-gebruik. Maar ook in Noord-Amerika Zuid-Oost Azië en op het Arabische Schiereiland wordt er behoorlijk wat Stievie gekeken. “Voor programma’s waarvan Stievie de rechten niet heeft, passen we geo-blocking toe, maar voor Vlamingen in het buitenland is dat quasi nooit het geval; zij kijken uiteraard het meest en het liefst naar hun favoriete Vlaamse programma’s. En daar-

22

voor is Stievie werkelijk state of the art natuurlijk. Het enige wat je nodig hebt is een stabiele internetverbinding. De gebruikservaring wordt unaniem zeer lovend onthaald. Je kan met Stievie je tvervaring ook echt optimaal gaan beleven: met tien Vlaamse zenders. Je kan live kijken, uitgesteld tot zes dagen terug en je kan zelfs opgenomen kijken. Dat wil zeggen dat je programma’s kan opnemen en bewaren op je tablet zodat je ook kan kijken zonder internetverbinding. Ook in de diepe jungle van Brazilië of midden in de Indische Oceaan kan je smullen van Safety First of van Dagelijkse Kost. En met Chromecast kan je bovendien ook op het grote scherm genieten van alle Stievie-voordelen.” Nieuwe Stievie klanten krijgen hun eerste maand gratis op Stievie.be. Je kan kiezen tussen een door-

lopend maandabonnement of een Stieviebon van drie maanden.

DE TOP 10 STIEVIE LANDEN (BUITEN BELGIË UITERAARD) 1. Spanje 2. Frankrijk 3. Nederland 4. Duitsland 5. Thailand 6. USA 7. Groot-Brittannië 8. Oostenrijk 9. Italië 10. Verenigde Arabische Emiraten

EXPATS

Alle dagen feest AUTEUR ELKE VAN DERMIJNSBRUGGE

B

egin december werd de verjaardag van Zijne Majesteit Koning Bhumibol gevierd. Hier in Thailand betekent dit een nationale feestdag, of preciezer: een dag van nationale stilstand. Het leven bevriest en de quasi voltallige Thaise bevolking stopt alle activiteit om zijn respect aan de koning te betuigen. Bhumibol laat de wereld even een versnelling terugschakelen. Men kan gerust stellen dat hij dit tweemaal daags doet om 8u en om 18u stipt, want dan wordt het nationale volkslied op zowel radio als tv uitgezonden. Op markten, in straten, winkels, huiskamers, parken ... Overal staan mensen stil. Elders zou een team economen al volop aan het berekenen zijn hoeveel economisch verlies deze stilstand dagelijks betekent, maar in het land van de eeuwige glimlach, wordt simpelweg … geglimlacht. De koninklijke verjaardag is slechts het begin van een hele resem feestdagen in december. Minder dan een week later volgt ‘Constitution Day’, opnieuw een volwaardige vakantiedag. Een grondwet, dat moet gevierd worden. Dan komen de grote kleppers eraan: in onze internationale school werkt een groot aantal ‘farangs’ (westerlingen), dus worden Kerstmis en Nieuwjaar hoog in het vaandel gedragen met onder andere drie weken vakantie, maar ook kerstbomen te midden van de bamboe en palmbomen. Plekken die door westerlingen worden gefrequenteerd doen verwoede pogingen tot gezelligheid met kunstsneeuw, decoratie en muziek van het kitscherige soort. Bij 'kerst in de tropen' komt de metafoor 'ijsberen op de Zuidpool’ opwellen. In diezelfde internationale gemeenschap zijn er naast westerlingen echter ook een groot aantal Thai, Chinezen, Koreanen en Japanners. Ook zij

gaan voluit voor feestdagen: In februari valt het Chinese nieuwjaar, in april het Thaise nieuwjaar. Dan is er nog het Thaise ‘Songkran' (waterfestival), het Chinese ‘Mid-Autum Festival’ (oogstfestival rond oktober), het Noord-Thaise Loy Krathong (lichtfestival), Thanksgiving, Halloween ... Het is een wonder te noemen dat Sint-Maarten (gevierd in regio Aalst) níet op de kalender staat. Elk van deze festiviteiten wordt zonder uitzondering uitgebreid gevierd. Ik gaf en geef niet zo om feestdagen en nu ben ik al wat blij dat er eens een dag géén festiviteit

op het menu staat. Menu is wel degelijk een gepaste woordkeuze. Hoewel klederdrachten, gezangen, accessoires en tijdstippen veranderen, er is één constante wereldwijd en dat is eten: copieuze maaltijden waar in groten getale aan de dis wordt geschoven. Geamuseerd kijk ik toe vanop afstand. Ik pik een stukje kalkoen, mooncake, een portie rijst of chocola mee uit respect en een mens moet eten. Met zekerheid kan gesteld worden dat er niks verandert. De zon komt op en gaat onder, het leven tikt voorbij, ook al is het alle dagen feest.

ALS EEN TAAL LEREN ZOVEEL MEER WORDT

T

oen ikzelf 16 was had ik nog nauwelijks de wereld buiten België gezien. In al mijn naïviteit dacht ik dat al de “Drefts en Colgates” van deze wereld Belgisch waren, verbaasd was ik dat ze diezelfde “Belgische” producten ook verkochten in het verre Nederland of tot diep in Frankrijk, verspreid over heel mijn wereld. De leefwereld van mijn nu 16- jarige dochter is totaal verschillend, opgegroeid in verschillende verre oorden, en nu nog in online contact met heel de wereld. Maar vorige maand is ze 25 jaar terug in de tijd gegaan, een beetje dan toch en dat is helemaal niet neerbuigend bedoeld. Onbetaalbaar vond ik die ervaring en vooral heel authentiek. Op haar eerste dag in haar Franse school, ergens in het rurale Centraal Massief werd ze aangesproken door haar klasgenoten bij het eten van een stuk Kinder chocolade, of ze na 1 dag al de echte Franse chocolade had ontdekt. Met deze ene uitspraak was de toon gezet. Ze logeerde 2 maanden bij een gastgezin en heeft er heel andere levenskwaliteiten ontdekt. Er opende zich een wereld die ik mijn kinderen door al het verhuis niet echt heb kunnen mee-

geven. Het leven in seizoenen, waarbij het eten wordt bepaald door wat er in de tuin groeit. Groenten worden ingemaakt voor de wintermaanden. Activiteiten worden gepland door de tijd van het jaar: er wordt gejaagd, gevist en hele weekends gaan op in het zoeken naar eetbare champignons. Na twee maand zijn we ze gaan opzoeken, en bij het aanschouwen van zoveel traag en eenvoudig leven werd ik er melancholisch van. Ik die dacht dat ik mijn kinderen zoveel bagage heb kunnen meegeven in hun opvoeding, door al hun verre reizen, en hun meertaligheid. Misschien heb ik wel het meest cruciale over het hoofd gezien: het leven met en volgens de natuur. Maar daar op het platteland van Frankrijk kreeg mijn dochter een herkansing. Terwijl de rest van de verstedelijkte wereld zich haast om zoveel mogelijk op elkaar te gaan lijken, zijn er gebieden die voor altijd zichzelf blijven, het binnenland van Frankrijk is daar één van en ik hoop dat het nog lang zo mag blijven, voor iedereen die van een herkansing houdt. ANNIK CRYNEN, EX-EXPAT ÉN VIW BESTUURDER

23

EXPATGIDS

VL AM IN GE N

in de W ER EL D

V L A Min IdNe G E N WERELD RE NATHALIE VAN DER PER HE KOEN VAN DER SCHAEG

Expatgids Vlamingen in de Wereld

E NATHALIE VAN DER PERR E KOEN VAN DER SCHAEGH

Steeds meer Vlamingen werken en/of wonen in het buitenland. Een migratie is een totaalbeleving. Een nieuw leven inspireert, emigreren is lachen en (binnensmonds) vloeken. Het is een mooie, maar moeilijke, dus boeiende ervaring. Auteurs Nathalie Van der Perre en Koen Van der Schaeghe bieden een houvast voor eenieder met buitenlandplannen: expat, emigrant, ondernemer, student, ... Het boek tackelt alle facetten van het emigratie- en expatriatie proces, van a tot z, zonder taboes. De auteurs ver zamelden een waaier aan informatie over het emigratieproces, die ze doorspekten met getuigenissen van Vlamingen in het buitenland. Roularta Books

a Myriam Wouters in Barcelon

We vroegen onze vertegenwoordigers om te poseren met de jongste VIW-publicatie. Dit leverde bijzonder mooie kiekjes op.

Rudi De Cock, In ez Raspoet, Len in Adelaide ka en Nils

kou c Truyens in Mos Lu en let he ac T se Il

De uitgave werd mede mogelijk gemaakt door EY, wereldwijd toon aan gevend op het gebied van audit, tax, transacties en advisory-diensten. Met de steun van de Vlaamse overheid:

Dank aan onze projectsponsors:

Stockholm Tiny Vanhove in

24

voor wie op zoek is naar zijn roots en naar markante mensen van bij ons www.roetsinfo.eu

Exclusieve kortingen voor VIW leden ! Voor meer inlichtingen : www.viw.be Reserveringsdienst:

+32 2 801 04 19 of 20 @ [email protected]

25

BUITENLANDCORRESPONDENT

eerder op terugweg. Die vergelijking kunnen maken is bijzonder boeiend. Dat kan ik niet in twee zinnen uitleggen, maar ik probeer dat wel te doen via mijn reportages.” HEB JE PERSOONLIJK EEN FAVORIETE STANDPLAATS EN IS ER EEN VERSCHIL MET DE IDEALE WOONPLAATS?

Kuifje in Amerika

Tom Van de Weghe

Voor een buitenlandcorrespondent is zin voor initiatief, een niet te onderdrukken nieuwsgierigheid en een begripvolle echtgenoot geen overbodige luxe. Tom Van de Weghe (39) kan daarover meespreken. Hij is het gezicht van de VRT wanneer het over Amerika gaat. Alleszins de laatste jaren, want voor 2013 was hij vijf jaar lang correspondent in Azië, met Peking als standplaats. Dé persoon bij uitstek dus om een vergelijking te schetsen tussen twee grootmachten. AUTEUR JESSICA JACOBS

T

FOTO'S VRT

om droomde al van het beroep van buitenlandcorrespondent toen hij nog op de schoolbanken zat. “Ik was vijftien toen in 1990 de eerste Golfoorlog uitbrak en raakte gebeten door televisiejournalistiek. Na mijn studie Slavistiek ging ik voor een bijkomende opleiding politieke wetenschappen naar Slovakije. Daar deed ik toen als student al correspondentenwerk voor de VRT Nieuwsdienst.” WAT TREKT JE ZO AAN IN HET BEROEP? “De wereld verkennen en verhalen vertellen uit gebieden waar je anders niet meteen kan geraken. Of als een soort hedendaags Kuifje een andere wereld laten zien, de ogen openen van kijkers op het thuisfront. Er is veel meer in de wereld dan Vlaanderen alleen. Mijn verblijf in Slovakije was de eerste stap. Het was even afzien, iedereen een eerste keer voor lange tijd moeten achterlaten. Maar dat heeft me ergens ook gesterkt. In 2007 mocht ik naar aanleiding van de Olympische Spelen in Peking voor negen maanden naar China. Die periode werd telkens verlengd met een jaar omdat ze in Brussel tevreden waren, en zo werd het uiteindelijk vijf jaar. Vijf jaar China was bijzonder boeiend, maar ook zwaar natuurlijk. Je laat je gezin niet voor het plezier opgroeien in de smerigste vervuiling die er bestaat. De post in Washington D.C.

26

kwam vrij, en de VRT selecteerde mij uit een aantal kandidaten. Meteen daarna vertrokken we naar de VS, waar we nu al twee jaar wonen.”

ZOWEL JOURNALISTEN ALS EMIGRANTEN HEBBEN EEN FLINKE DOSIS LEF NODIG. OP WELKE EIGEN INITIATIEVEN BEN JE IN HET BIJZONDER TROTS? “Dat we gewoon de stap in het onbekende hebben durven zetten, met een baby van een jaar nota bene. Veel mensen verklaarden ons gek. Maar zo'n beslissing neem je natuurlijk met twee. Ik had het geluk dat mijn vrouw dit ook zag zitten. Als we op voorhand hadden geweten dat het voor zó lang was, hadden we het misschien nooit gedaan. Maar dat is typisch, veel expats vertrekken voor een korte periode en blijven uiteindelijk veel langer.”

JE BESTUDEERDE RUSLAND, WAS VIJF JAAR AZIËCORRESPONDENT EN BRENGT NU REEDS TWEE JAAR VERSLAG VANUIT DE VS, WAT VALT JE OP? “Het zijn drie verschillende werelden uiteraard: andere cultuur, andere gewoonten, andere mensen, andere regimes. Maar wat hen verbindt, is dat ze grootmachten zijn. De ene misschien in wording, de andere misschien

“Ik hou van het outdoor leven dat typisch is in de VS. In China was dat veel minder vanzelfsprekend. Als ik hier een blauwe lucht zie, sta ik nog steeds versteld, het is iets anders dan vijf jaar erwtensoeplucht. Uiteraard is er een verschil tussen de ideale standplaats en de ideale woonplaats. Er moet natuurlijk ook iets te vertellen zijn om verslag te kunnen uitbrengen. Als correspondent in Liechtenstein zal je weinig werk hebben, ook al is het daar prettig wonen. Maar ook voor expats moet er voldoende aanbod zijn in het nieuwe thuisland. Het nieuwe is er namelijk snel af.” EEN VERHUIS VERGT NIET ALLEEN OP PROFESSIONEEL VLAK EEN GROTE AANPASSING, MAAR OOK VOOR JE PRIVÉSITUATIE, HOE GINGEN JE VROUW EN KINDEREN HIERMEE OM? “Zij hebben zich wonderwel telkens aangepast. De kinderen waren nog klein toen we naar de VS verhuisden, zes en drie jaar. Op die leeftijd is een afscheid van vriendjes vaak minder dramatisch dan voor oudere kinderen. Over enkele jaren zal het wellicht een pak moeilijker zijn. De taal was voor hen geen probleem, de kinderen hadden Engels geleerd in China. Mijn dochter probeert nu ook haar Chinees te onderhouden in de VS. Voor mijn vrouw is het soms best wel op de tanden bijten, want zij mag in de VS niet werken omdat ze op mijn visum hier is. Zeer jammer.”

CONSULAIR

Nieuwe regels aangaande de naam Het feit dat enkel de vader zijn naam doorgaf aan de kinderen die geboren waren uit een relatie lag al enige tijd onder vuur. Er was interne kritiek maar er was ook internationale kritiek op het feit dat België één van de laatste westerse landen was die de destijds door Napoleon ingevoerde regel handhaafde. Het Europese hof in Straatsburg veroordeelde Italië, dat ook nog de oude regels heeft, in januari 2014 net omdat er geen keuzemogelijkheid was aangaande de naam. Het stond in de sterren geschreven dat een veroordeling van België in een gelijkaardige zaak onafwendbaar zou zijn.

R

eeds in 1983 werden in het parlement voorstellen ingediend om het systeem te wijzigen. Ook in de volgende jaren werden met de regelmaat van de klok voorstellen ingediend. Inhoudelijk waren ze alleen een beetje verschillend maar ze hadden allen hetzelfde doel, nl. het “monopolie” van de vader doorbreken. Na meer dan 30 jaar verwarrende discussie zag uiteindelijk op 8 mei 2014 de wet tot wijziging van het burgerlijk wetboek met oog op invoering van degelijkheid tussen mannen en vrouwen bij de wijze van naamoverdracht aan het kind en de geadopteerde het licht. En in sneltreinvaart werd de wet van kracht op 1 juni 2014.

De nieuw regelgeving bevat 3 onderdelen: a. Kinderen geboren na 01/06/2014 die geen broers of zussen hebben geboren uit dezelfde ouders voor deze datum. De ouders hebben de keuze: naam vader, naam moeder, naam vader + moeder of naam moeder + vader. Als de ouders het oneens zijn of geen keuze maken krijgt het kind de naam van de vader. b. Kinderen geboren na 01/06/2014 die wel broers of zussen hebben geboren uit dezelfde ouders voor deze datum. Hier speelt de regel van de eenheid: deze kinderen krijgen dezelfde naam als deze die de broers / zussen al hebben. c. Een overgangsregeling.

Het is van belang dat ouders van kinderen die geboren worden in het buitenland in de situatie onder a duidelijk een keuze maken bij de aangifte van de geboorte als zij wensen dat hun kind een andere naam dan deze van de vader (alleen) zou dragen. Hoe deze keuze moet / kan gebeuren hangt af van de plaats (land) van aangifte van de geboorte. Gelet er in de praktische toepassing van de nieuwe regels toch een aantal onduidelijkheden en lacunes schuilen – o.m. aangaande de toepassing ervan in een internationaal kader – is het waarschijnlijk dat er in de toekomst nog zal gesleuteld worden aan de huidige regels. Wat die internationale toepassing betreft, is dat in ieder geval de wens van buitenlandse zaken. Onze consulaten in het buitenland hebben ondertussen de beschikbare informatie aangaande de nieuwe regels gekregen. Onder de huidige regels zijn ze niet bevoegd verklaringen te acteren die voorzien zijn in de overgangsmaatregelen; dergelijke verklaringen kunnen enkel voor een ambtenaar van de burgerlijke stand in België in wiens bevolkingsregister het kind ingeschreven is.

INFO

Wie vragen heeft bij deze materie wendt zich best tot de dienst familierecht van de FOD justitie: http://justitie.belgium.be/nl/themas_en_dossiers/personen_en_gezinnen/

27

W

e ontmoeten elkaar in AntwerpenCentraal, wisselen een korte begroeting in het Russisch uit en gaan op zoek naar een rustig café. Zijn vroegere stamcafé ligt in het centrum en we hebben geen van beiden zin om ver te wandelen. We installeren ons dus op een bankje in een café op De Keyserlei, al pratend over gemeenschappelijke kennissen, Moskou en zijn moeilijke band met de stad sinds de moord op zijn zoon. Laat je trouwens niet misleiden door het gebrek aan een glimlach op de foto. – “Ik lach niet op foto’s. Waarom zou ik lachen, als daar geen aanleiding voor is? Dan lach ik liever niet.” - Al voor onze ontmoeting merkte ik de vriendelijke warmte van deze man, wat hij misschien uit verlegenheid voor de lens verschuilt, wie zal het zeggen. Ons gesprek had makkelijk de hele avond kunnen duren, met zijn zachte stemgeluid, af en toe zoekend naar het juiste woord en elke mogelijkheid voor een grapje benut. “Vijf uur en een half”, verzekerde hij me, dat was de duur van zijn langste interview ooit. De dagen voordien had ik al lezend doorgebracht, mijn hoofd letterlijk niet kunnen afwenden en figuurlijk begraven in Skorobogatovs roman Aarde zonder water. Een bloederig liefdesverhaal over een Russische man uit Antwerpen op zakenreis in Moskou. De roman speelt zich af op de grens tussen waanzin en werkelijkheid. Toch vroeg ik me met momenten af hoe autobiografisch het verhaal kon zijn.

PUUR TOEVAL Eén van de meest gestelde vragen aan een migrant is ongetwijfeld: Waarom woon je daar? “Wat hing het me de keel uit, deze idiote vraag, die bijna elke gespreksgenoot me zowel ‘hier’ als ‘daar’ stelde!”, spuwt Skorobogatovs personage zijn gal in Aarde zonder water. “Bij toeval”, gaat die verder. Dus, beste heer Skorobogatov, Sasha (want zo luidt de korte versie van zijn naam), bent u toevallig in België terechtgekomen? “Absoluut toevallig. Ik heb het nooit gepland om te emigreren. Ik studeerde nog in Rusland en het was voor mij een geweldige periode van vrijheid. Iedereen dacht dat het alleen nog maar beter zou worden. Ik kreeg er als student al jobaanbiedingen waar ik nooit van had durven dromen. Toen leerde ik een Vlaams meisje kennen die voor een taalstage in Moskou was.” Of een Vlaamse schone een leven kan veranderen? En of! “Ze kon enkel een toeristenvisum krijgen, wat

28

Russische schrijver voelt zich thuis in Antwerpen Al zo’n twintig jaar kan hij zich Belg noemen, Aleksandr Skorobogatov (51), internationaal bekend als Russisch schrijver. Zijn komst naar België was eerder toevallig en zoals bij vele mooie migratieverhalen werd hij geleid door liefde. Hij groeide op binnen de toen nog niet aanwezige Wit-Russische grenzen van de Sovjet-Unie en werd volwassen in een Moskou tijdens de hoogdagen van perestroika en glasnost, maar noemt sinds ’92 trots Antwerpen zijn thuisstad. AUTEUR JESSICA JACOBS

voor een korte periode is. Iemand vertelde me dat de verantwoordelijke voor het programma met buitenlandse studenten van mijn literair instituut omkoopbaar was en haar een uitnodiging zou kunnen bezorgen. Ik moet

zeggen dat ik nog nooit zoiets gedaan had. Ik stak 500 roebel, veel geld in die tijd, in mijn linker broekzak en nog eens zoveel in mijn rechter.” Sasha’s humeur wordt er alleen maar beter op

IMMIGRANT

wanneer hij hieraan terugdenkt. Hij staat half recht, zijn handen op zijn zakken met zijn ingebeelde roebels en lachend om de situatie waarin hij toen verzeild was geraakt. “Ik vertelde de vicerector over onze geweldige liefde en wat een drama het was dat een visum, of toch het gebrek eraan, ons geluk in de weg stond. Hij sprak de woorden die ik als signaal opvatte: ‘Dat zal veel moeite kosten’. Bij het woord kosten haalde ik de 500 roebel boven. ‘Nee, steek dat terug!’, beval de vicerector, “dat bedoel ik niet”. Ik schaamde me zo erg.”

“Portret van een onbekend meisje redde mijn leven” VROUW ACHTERNA “Hier in Moskou een meisje ontmoet, ze is weggegaan, we zijn weer samengekomen, […] Later moest ze voor haar werk naar huis. Ik ben niet gebonden door mijn werk, dus ben ik bij haar gaan wonen”, zo gaat Skorobogatovs personage verder over zijn toevallige verblijf in België. Wat een mooie samenvatting kan bieden voor Skorobogatovs eigen verhaal. In Rusland blijven is voor het verliefde koppel geen optie. Sasha heeft geen Russisch paspoort en zou met Rosemie naar Wit-Rusland kunnen gaan. “Maar zelfs in Wit-Rusland moest ik door de omwentelingen een lang en moeilijk registratieproces doorlopen om de nationaliteit te krijgen. Het Wit-Russisch nationalisme kwam er op en ik spreek geen Wit-Russisch. Dus dat leek geen optie.” Sasha’s vrouw Rosemie zocht werk in Rusland, om er zo met een zakenvisum te kunnen verblijven. “Een Vlaams bedrijf stelde haar werk voor in Moskou. Ze kon op sollicitatiegesprek in België en ik zag het als een mooie gelegenheid om mijn schoonouders te ontmoeten.” Maar wat een oplossing leek te zijn, bleek al snel een oninteressant aanbod. “Het bedrijf deed een walgelijk voorstel, omdat ze wisten dat ze heel graag in Moskou wilde werken. Ze weigerde het aanbod.” Het is misschien net omdat het zo onvoorbereid was, dat Sasha’s migratie zo vlot verliep. “Ik verbleef hier eerst als toerist en moest me bijgevolg niet aanpassen. Ik vond het allemaal leuk: ik was in een geweldig mooi land, met prachtige mensen.” Hij had dan ook totaal geen aanpassingsmoeilijkheden. “Na de eerste paar maanden werd duidelijk dat we waarschijnlijk langer zouden blijven. Ik besloot Nederlands te leren en het is moeilijk te geloven, maar op een week sprak ik de taal.

Aan het einde van de dag had ik keelpijn van de letter H uit te spreken, of toch pogingen daartoe.” TO BE, OR NOT TO BE A BELGIAN Wat voor velen een lang en zwaar naturalisatieproces is, bleek een uitdaging die voor Skorobogatov was weggelegd. In een zaal omringd door mensen in een gelijkaardige situatie, zat hij te wachten op een verhoor. “Een oude dame uit Nederland die om de een of andere reden Vlaming wilde worden. En net voor mij werd een Noord-Afrikaan die vijf jaar in België woonde geweigerd omdat hij de taal niet kon.” Bij Sasha ging het vlotter. “De commissie vroeg me hoe ik op één jaar tijd zo goed Nederlands kon. Mijn standaard antwoord in die tijd was ‘omdat ik slim ben’, ik zei deze keer wijselijk iets anders: ‘ik doe gewoon mijn best’.” Zijn hele verblijf in België was een positieve ervaring voor hem. Binnen de vier maanden had hij een contract bij een uitgeverij, startte een tweede roman en niet veel later was zijn boek ook echt gepubliceerd. “Met enorm lovende reacties”, benadrukt de schrijver trots. Na een jaar kreeg hij ook de Belgische nationaliteit. Toch was het lang niet zijn bedoeling echt in België te blijven. “Tot de moord op mijn zoon in Moskou in 2002 dacht ik: ‘ooit ga ik terug’.” Intussen is hij er vrij zeker van dat hij blijft, of als de mogelijkheid zich voordoet verder de natuur in Amerika gaat ontdekken. De banden met Rusland maakte hij wat losser. VOETBAL ALS ULTIEME TEST Kinderjaren beleven in het Wit-Russische deel van de Sovjet-Unie, studeren in Moskou, en dan meer dan twintig jaar in Vlaanderen wonen. Welke nationaliteit voelt een mens dan in zijn hart? “Geen flauw idee. Ik ben geboren in Wit-Rusland, oké, maar ik kende alleen passief Wit-Russisch van op school. Ik droomde er altijd van om naar Moskou te gaan, daar te studeren en een Russisch schrijver te worden. Dat deed ik en ik voel me ook deel van de Russische cultuur. Maar ik woon nu al zo lang in Vlaanderen en volgens mijn paspoort heb ik maar één nationaliteit, de Belgische. Toch heb ik het gevoel dat ik geen echte Vlaming kan worden, die status is met je bloed verbonden.” Skorobogatov breekt zijn hoofd nog even over de nationaliteitsvraag. “Misschien is voetbal de ultieme test, wanneer België tegen Rusland speelt, dan supporter ik voor België. Ik ken de Belgische voetballers en de Russische voetbalmentaliteit ligt me minder.”

NOSTALGIE Op Sasha’s blog vind je een foto van WitRussische treinen in zijn geboortedorp Grodno. “Toen mijn moeder vorig jaar op sterven lag, ben ik de laatste keer in Grodno geweest. Ik wilde een foto nemen van het station en de trein waaraan ik veel herinneringen heb. De politie hield me tegen en verwijderde een deel van de foto’s. Verschrikkelijk.” Of hij nog iets mist uit zijn geboortestreek? “Ik mis mijn herinneringen. De leukste periode van mijn leven beleefde ik daar en toen ik aan de toneelschool in Minsk studeerde. Waarschijnlijk heb ik nooit zo veel lol op zo’n korte tijd gehad.” Zijn pijnlijk afscheid met Grodno is in vele opzichten vergelijkbaar met zijn afscheid van Moskou. Na de zinloze moord op zijn vijftienjarige zoon, afgeranseld en in een berm voor dood achtergelaten, bracht Skorobogatov de periode van het gerechtelijk proces in Moskou door. “Ik ging dood aan de pijn en schuldgevoelens en wilde mezelf redden, overleven. Daarom begon ik iets lichts en vreugdevol te schrijven. Dit boek, Portret van een onbekend meisje, redde mijn leven. Ik heb er vijf jaar aan gewerkt, wat lang is voor mij.” Skorobogatovs verhaallijnen krijgen vaak tijdens het schrijfproces een andere vorm dan gepland. In Aarde zonder water, een zwaarmoedige roman die een ondoorgrondelijk maffia-verhaal ten tonele brengt, spreekt Sasha’s donkere verbeelding. Ook al was dat niet zijn aanvankelijke bedoeling. “Ik was midden jaren ‘90 even terug in Moskou om mijn studie af te maken en mijn diploma te halen. Ik had wat tijd over en wilde voor de verandering iets schrijven over verlangen naar liefde. Een warm, klein verhaal over liefde. Dat was mijn idee. Maar het is iets compleet anders geworden.” Voor wie vol ongeduld op nieuw werk van Skorobogatov wacht, is er goed nieuws: “Ik heb drie ongelooflijk leuke, nog niet vertaalde romans klaar. Van een heel ander genre. Met een absurdistisch, surrealistische stijl.” Ik beloof hem alvast zijn uitgaven op de voet te volgen en schudt hem de hand, tot de volgende ontmoeting.

“Ik heb het gevoel dat ik geen echte Vlaming kan worden, die status is met je bloed verbonden” 29

Wonen in Londen werken in Vlaanderen Sinds een jaar ongeveer pendelt David Vermylen (42) voor zijn werk bij aardoliebedrijf BP wekelijks tussen Londen en Geel. Doorgaans vertrekt hij dinsdagochtend met de eerste vlucht naar België en komt donderdagavond met de laatste vlucht terug naar zijn gezin in Engeland. Een uitdagend regime, zeker met een tweejarig dochtertje, maar wel een mooie ervaring. AUTEUR JESSICA JACOBS

geen rariteit. Op vlak van sociale zekerheid en belastingen brengen zijn professionele bezigheden in twee landen gelukkig geen extra papierwerk met zich mee. “Ik heb een Engels contract bij één bedrijf met zijn hoofdzetel in Londen, dus ik betaal alle lasten gewoon in Engeland.”

D

UITDAGEND REGIME Dat het geen voor de hand liggend werkregime is, dat is duidelijk. Toch zijn er heel wat mensen in gelijkaardige situatie en volgens David is het ook zeker haalbaar. “Het is

avid werkte al langer in Londen, in 2000 ging hij voor een mooie jobopportuniteit in de Londense wijk Fulham wonen. Wat een niet vanzelfsprekende aanpassing met zich meebracht. “Ik denk dat het wel wat aarde in de voeten heeft om je thuis te voelen in Londen. Zo’n één à twee jaar om te acclimatiseren en gewoon te geraken aan de chaos en drukte.” Na die aanpassingstijd vallen de vele positieve aspecten van Londen des te meer op. “De mensen zijn hier vooruitstrevend en het zijn voortrekkers in hun specialisatie, kijk maar naar technologie, kunst en business.” WERKMENTALITEIT De job bij BP leek David op het lijf geschreven. “Het is een mooi voorbeeld dat het Nederlands toch belangrijk kan zijn. Het bedrijf zocht iemand met een bepaald profiel, en daarbij was kennis van het Nederlands een belangrijke vereiste.” Natuurlijk merkt David op zijn

30

Foto Londen: Trey Ratcliff

werkplaatsen in Londen en Geel verschillen die verder gaan dan enkel de taal, ook al is het hetzelfde bedrijf. “Ik heb de indruk dat de Engelse mentaliteit net iets minder hiërarchisch is. Een Engelse baas zal niet snel een eigen kantoor of groter bureau hebben. De toegankelijkheid is vrij hoog en je baas uitdagen voelt minder gevaarlijk in Engeland dan in België. Ook een fout maken kan in Engeland al gemakkelijker door de beugel dan op Vlaamse bodem.”

ORGANISATIE België ligt niet onnoemelijk ver van Engeland, toch komt er organisatorisch wat bij het pendelen kijken. “Ik ben vaak bezig met het treffen van regelingen voor vervoer en een slaapplaats. De dagen die ik in België werk, dat zijn twee tot drie dagen per week, verblijf ik soms op hotel of bij familie.” Op een dinsdagochtend om 6u40 op het vliegtuig stappen is voor David

niet iets dat je voor de rest van je leven wil doen. Maar in een bepaalde rol in een bedrijf wordt er van je verwacht te reizen. Vroeger reisde ik ook vaak, toen was het minder gepland en met minder regelmaat.” De situatie heeft ook andere voordelen. De voorbije jaren kwam David heel weinig op bezoek in België, nu kan hij wekelijks contacten onderhouden met familie en vrienden. “Je raakt het wel gewoon. Maar als iemand van je gezin ziek is bijvoorbeeld, dan voelt het toch soms zwaar om uit Londen te vertrekken.” GEZINSLEVEN David leerde zijn Spaanse vrouw op het werk kennen. Dat ze elkaar hebben, was voor beiden een mooie reden om in Engeland te blij-

PENDELAAR

ven. David werkt enkele dagen in België, terwijl zijn vrouw met hun dochter in Londen blijft. “Die dagen probeer ik te compenseren wanneer ik terug bent. Maar die compensatie heeft wel als effect dat ik andere activiteiten moet laten vallen. Ik probeer ook zo veel mogelijk werk gedaan te krijgen op de dagen dat ik in België ben, zodat ik het terug in Londen minder druk heb.” Als David te lang weg blijft, zal hij het merken aan zijn tweejarig dochtertje. “Ze is nu op een leeftijd dat ze het meer en meer beseft wanneer ik er niet ben. Dat begint toch wat vervelend te worden. Ik herinner me een keer dat ze me een kwade blik gaf, waarmee ze wilde communiceren dat ik te lang was weggeweest. Als ze ’s avonds om een uur of acht iemand hoort aankomen, dan loopt ze wel eens naar de deur in de hoop dat ik het ben. Voorlopig kan ze het wel aan me een paar dagen te missen.” Of het moeilijk is om als buitenlands koppel in Engeland te integreren? “In bepaalde zones van Londen wonen er zo veel nationaliteiten samen dat je jezelf al meer als norm begint te beschouwen en de Engelsen als uitzondering.” Een verhuis naar bijvoorbeeld zijn vrouw haar geboorteland Spanje, sluit David niet uit, hoewel dat van verschillende factoren afhankelijk zou zijn. “De jobmarkt in Spanje is niet goed, mocht dat ooit veranderen, dan zou een verhuis gemakkelijker worden, maar dat staat zeker niet in de planning.” Nog één tip van David om succesvol te pendelen: “Onderschat het niet!” INFO

Meer weten over sociale zekerheid als expat of emigrant? Kijk dan in de VIWExpatgids pp. 78-85.

v.l.n.r.: David Vermylen, Davy Vennekens & VIW-vertegenwoordiger Frederik Boriau tijdens het VIW-zomerfeest

SOCIALE ZEKERHEID: WERKEN IN TWEE OF MEER LIDSTATEN VAN DE EU JE WOONT IN BELGIË, MAAR WERKT ENKELE DAGEN PER WEEK IN HET BUITENLAND. IN WELK LAND BETAAL JE DAN VOOR JE SOCIALE ZEKERHEID? EN DAARUIT VOORTVLOEIEND, WAAR HEB JE RECHT OP UITKERINGEN BIJ ZIEKTE, INVALIDITEIT, OUDERDOM, ARBEIDSONGEVALLEN EN ZWANGERSCHAP? De sociale stelsels van lidstaten van de EU

woont van toepassing zijn. Dit op voorwaarde

kunnen met elkaar conflicteren. Daarom cre-

dat je er een substantieel (25%) gedeelte van

eerde de EU een verordening die ervoor zorgt

je werkzaamheden verricht. Werk je niet in

dat, ook al werk je in verschillende lidstaten,

het land waar je woont, of minder dan 25%

je in één land sociaal verzekerd bent. Je

van je tewerkstelling, dan geldt voor jou de

woont bijvoorbeeld in België, werkt op maan-

wetgeving in de lidstaat waar de zetel van je

dag en dinsdag in Amsterdam en de rest van

voornaamste werkgever gevestigd is.

de week in Antwerpen. Dan zorgt deze wet-

Concreet betekent dit dat als je op maandag

geving ervoor dat je niet zowel in Nederland

in Brussel werkt (20%) en van dinsdag tot vrij-

als in België bijdragen aan sociale zekerheid

dag in Parijs (80%), je onderworpen bent aan

moet betalen. Het voorkomt ook een situatie

het sociale zekerheidsrecht in Frankrijk. Ook

waarin je nergens bijdragen levert en daar-

al woon je in België. Dit op voorwaarde dat

door niet sociaal verzekerd bent.

je werkgever in Parijs ook effectief zijn zetel in Frankrijk heeft. Werk je in een gelijkaar-

WOONPLAATS VERSUS LAND

dige situatie waarbij je woonachtig bent in

VAN TEWERKSTELLING

België echter twee dagen in België (40%) en

Algemeen kan je ervan uitgaan dat je bij

drie dagen in Parijs (60%), dan geniet je van

werkzaamheden binnen de EU sociaal ver-

het Belgisch sociale zekerheidsrecht. Bij een

zekerd bent in het land van tewerkstelling.

detachering van maximum 24 maanden blijf

Wanneer dit echter verschillende landen zijn,

je wel sociaal verzekerd in de lidstaat van

zal de wetgeving van de lidstaat waar je

aanvankelijke tewerkstelling.

31

Benjamin (7), de zoon van Inge in oranje T-shirt, maar met de Belgische vlag tijdens Koningsdag

Meerwaarde van de moedertaal Vlaams Nederlands onderwijs in het buitenland Vlaamse kinderen die in het buitenland opgroeien, krijgen te maken met verschillende talen en culturen. Op de lokale of internationale school spreken, spelen en volgen de kinderen lessen in de schooltaal. In de thuis omgeving spreekt het gezin vaak Nederlands, maar soms ook andere talen. Het volgen van Nederlandse les is voor Vlaamse kinderen in het buitenland van grote waarde. Zo kunnen zij bij een geplande of ongeplande terugkeer goed terug instromen in het onderwijs in Vlaanderen en behouden zij de band met hun vaderland. Daarnaast heeft moedertaalonderwijs een positieve invloed op de cognitieve ontwikkeling van meertalige kinderen. Onderzoek heeft aangetoond dat bij meertalige kinderen, waarbij minimaal twee talen op schoolniveau zijn ontwikkeld, vaardigheden als probleemoplossend vermogen, creativiteit en aanpassingsvermogen beter zijn ontwikkeld. AUTEUR JOKELIEN VLES VOOR STICHTING NEDERLANDS ONDERWIJS IN HET BUITENLAND

G

elukkig is goed Nederlands onderwijs wereldwijd mogelijk via scholen en organisaties voor afstandsonderwijs die zijn aangesloten bij de Stichting Nederlands

de waardevolle taal- en cultuurlessen, maar ook over het feit dat de Vlaamse identiteit wegens beperkte inmenging vanuit Vlaanderen nauwelijks tot haar recht komt.

Onderwijs in het Buitenland (NOB). NOB organiseert, ondersteunt en subsidieert dit onderwijs in opdracht van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Welzijn vanuit Nederland. De Nederlandse onderwijsinspectie houdt toezicht op de kwaliteit. Behalve voor kinderen met de Nederlandse nationaliteit is het Nederlands onderwijs in het buitenland ook toegankelijk voor Nederlandstalige kinderen met de nationaliteit van een van de EU-lidstaten, bijvoorbeeld Vlamingen. Meer dan 1.100 Vlaamse kinderen in het buitenland maken inmiddels dankbaar gebruik van deze lessen. Ook zijn er Vlaamse leerkrachten, schoolleiders en bestuurders bij deze Nederlandse scholen betrokken. Vlamingen in de Wereld sprak met een aantal van hen over

Kathleen Dols (33) is Vlaamse en woont sinds 2013 in Duitsland met haar Duitse man met wie ze in 2014 is getrouwd. Voordat ze naar Duitsland verhuisde, nam ze contact op met de Belgische ambassade omdat ze als leerkracht een baan zocht. Ze werd attent gemaakt op de Nederlandse school in Berlijn, waar ze direct aan de slag kon. De school heeft bijna 100 leerlingen waarvan er acht Belgisch zijn. Kathleen geeft dit schooljaar les aan een gecombineerde klas met tien leerlingen tussen de acht en twaalf jaar waarvan twee Vlaamse kinderen. “Tijdens mijn lessen let ik op mijn taalgebruik en probeer ik mijn Vlaams zo begrijpbaar mogelijk te maken. Maar de kinderen horen natuurlijk wel een accent. Voor

32

Vlaamse kinderen is de Nederlandse les soms extra moeilijk, omdat we met een Nederlandse taalmethode werken. Ook ik kom daar soms woorden in tegen die ik niet ken, omdat wij daar een Vlaamse variant voor hebben.” Inge Jacobs (39) herkent dit. Zij is Vlaamse en getrouwd met een Nederlander. Afgelopen zomer verhuisden ze met hun drie zoons (12, 9 en 7 jaar) naar Ivoorkust. Eerder woonden ze in Peru, Honduras en Burkina Faso. “In Burkina Faso volgden onze drie zoons vier jaar lang Nederlandstalig onderwijs op de Nederlandse school De Tulp. Het Nederlands en Vlaams verschilt met name in het woordgebruik. Het kwam dan ook regelmatig voor dat mijn zoons thuis kwamen en Nederlandse woorden hadden geleerd die wij thuis helemaal niet gebruiken!” Maar ook voor de Nederlandse leerkrachten kan het een uitdaging zijn om de Vlaamse en Nederlandse werelden te verenigen vertelt Geert Simons (39), locatieleider en

ONDERWIJS

leerkracht bij LanguageOne, de organisatie die moedertaalonderwijs verzorgt in onder andere Dubai. “Mijn Nederlandse collega’s komen regelmatig met vragen over Vlaamse woorden. Zij denken dan bijvoorbeeld dat een woord als camion geen goed Nederlands is en dat het vrachtwagen moet zijn. Maar camion komt gewoon voor in het Nederlandse woordenboek.” Ook binnen een VlaamsNederlands schoolbestuur kunnen taal- en cultuurverschillen tot onduidelijke situaties leiden. Inge was als voorzitter gedurende drie jaar actief bij de school in Burkina Faso betrokken. Zij heeft ervaren hoe belangrijk het is dat een schoolbestuur bestaat uit Nederlandse en Vlaamse bestuursleden. Inge: “Tijdens de sollicitatiegesprekken die ik samen met enkele Nederlandse collega’s hield voor een nieuwe leerkracht werden er veel specifieke vragen gesteld over de Nederlandse taalmethodes. Een leerkracht uit België is daar minder mee bekend en dus minder goed in staat om die vragen te beantwoorden. Als Vlaamse bestuurder kon ik mijn collega’s hierop wijzen en konden we vervolgens onze vraagstelling aanpassen.” Tijdens de Nederlandse les is er naast taal, ook aandacht voor cultuur. Daarnaast organiseren veel Nederlandse scholen in het buitenland een aantal Cultuurdagen per jaar. Op de scholen waar Vlaamse leerlingen zitten (150 van de in totaal 196 scholen) is dan aandacht voor de Nederlandse én de Belgische cultuur. Inge: “Vorig jaar was de school met Sinterklaas te gast op de Belgische ambassade. Naast de Nederlandse en Vlaamse kinderen van de school waren ook de Franstalige Belgische kinderen uitgenodigd. Een uitdaging voor de Sint die Nederlands én Frans moest spreken. Op Koningsdag hadden wij een Koningsfeest. Naast de portretten van Willem-Alexander en Maxima, hingen ook portretten van Mathilde en Philippe.”

ONZEKERE TOEKOMST Het Nederlands onderwijs in het buitenland

een kwaliteitsvol aanbod van Nederlandstalig

staat momenteel onder acute druk door het

onderwijs in het buitenland blijft bestaan.’

drastisch terugschroeven van de Nederlandse

Vlamingen in de Wereld is, samen met NOB,

subsidie met ingang van 2014. Op dit moment is

volop actief om de Vlaamse politiek te bewe-

er tot en met 2016 een tijdelijke subsidie voor de

gen de toekomst van dit voor Vlaanderen zo

scholen en organisaties voor afstandsonderwijs

belangrijke onderwijs voor de kinderen in het

die zijn aangesloten bij NOB. Het is echter maar

buitenland veilig te stellen. In oktober hebben

zeer de vraag of het Nederlands onderwijs in

beide organisaties met het Vlaamse Ministerie

het buitenland in haar huidige vorm kan blijven

van Onderwijs en Vorming gesproken over

bestaan wanneer de financiële ondersteuning

de mogelijkheden die er vanuit Vlaanderen

vanuit de Nederlandse overheid wegvalt.

zijn om in samenwerking met Nederland lesmateriaal over de Vlaamse cultuur aan te

Ondersteuning vanuit Vlaanderen

bieden aan de scholen. Wij houden u van

De volgende passage in het regeerakkoord

eventuele ontwikkelingen op dit gebied uiter-

stemt hoopvol over de ondersteuning van het

aard op de hoogte. In de tussentijd verwijzen

Nederlands onderwijs in het buitenland vanuit

wij u voor meer informatie over het Nederlands

Vlaanderen. ‘In overleg en in samenwerking

onderwijs in het buitenland graag naar

met Nederland streven we er naar dat er

www.stichtingnob.nl

voor hun spreekbeurt ieder onderwerp kiezen, als het maar te maken had met Nederland of België. Een Nederlandse en een Vlaamse leerling hielden een duo spreekbeurt over het WK voetbal en bespraken ieder hun ‘eigen’ team.” Ook Geert heeft ervaring met het verwerken van de Vlaamse cultuur in de Nederlandse lessen. “Bij een werkblad over de Nederlandse provincies en hoofdsteden, maken we zelf een Belgische variant. En ook bij de lessen ‘Nieuwsbegrip’, dit zijn wekelijkse interactieve lessen over de actualiteit, zorgen we voor een Vlaamse touch. We doen het met wat we hebben, maar als ik mag dromen, dan wens ik een eigen NTC (Nederlandse Taal en Cultuur)-methode die, zowel op taalgebied als op cultuurgebied, oog heeft voor de Vlaamse én Nederlandse kinderen in het buitenland.”

Geert Simons met zijn vrouw en dochters in Dubai

: Sinterklaas toneel op de Nederlandse school in Berlijn.

Kathleen heeft een mooi voorbeeld van hoe zij in de les aandacht besteedt aan de Belgische cultuur. “Vorig jaar mochten de leerlingen De deelnemers van het Vlaams/Nederlandse optreden tijdens 'International Day' op de Dubai International Academy.

Inge Jacobs met haar man en drie zonen in Burkina Faso

33

JURIDISCH

De “wettelijke samenwoning” tussen Belg en niet-Belg In België bestaat niet alleen een mogelijkheid om te huwen, maar er is ook nog de wettelijke en de feitelijke samenwoning tussen partners. De wettelijke samenwoning wordt wettelijk geregeld en voorziet een aantal rechten en plichten voor deze samenwonenden. Wat houdt dit in? En wat indien u samenwoont met iemand van vreemde nationaliteit en u uiteen gaat? AUTEUR SOLANGE TASTENOYE

De “wettelijke samenwoning” Het Belgisch Burgerlijk Wetboek voorziet een aantal regels betreffende de “wettelijke samenwoning”. Onder "wettelijke samenwoning" wordt verstaan de toestand van samenleven van twee personen die een verklaring van wettelijk samenwonen hebben afgelegd. Een dergelijke verklaring wordt overhandigd aan de ambtenaar van de burgerlijke stand.

Hoe kan de wettelijke samenwoning een einde nemen? De wettelijke samenwoning houdt op wanneer één van de partijen in het huwelijk treedt of overlijdt. Er komt ook een einde aan de wettelijke samenwoning indien één van de partijen er vrijwillig een einde aan maakt. In dit laatste geval wordt een schriftelijke verklaring (door beide partijen samen of door één van hen) opgemaakt die dan bij de ambtenaar van de burgerlijke stand moet ingediend worden.

Wat indien de samenwonenden niet meer overeenkomen? In dat geval kunnen zij (zoals dit ook bij gehuwden het geval is) beroep doen op de vrederechter (familierechtbank) die dan “dringende en voorlopige maatregelen” kan opleggen. Ons Burgerlijk Wetboek (artikel 1479) stelt dat indien de verstandhouding tussen de wettelijk samenwonenden ernstig verstoord is, dan kan de vrederechter (familierechtbank), op verzoek van één van de partijen, “dringende en voorlopige maatregelen” bevelen betreffende het betrekken van de gemeenschappelijke verblijfplaats, betreffende de persoon en de goederen van de samenwonenden en van de kinderen; evenals betreffende de wettelijke en contractuele verplichtingen van beide samenwonenden. Merken we op dat de vrederechter dergelijke maatregelen ook kan opleggen na het beëindigen van de wettelijke samenwoning.

34

OPGEPAST: sinds kort werden in België de “familierechtbanken” ingevoerd. Deze zullen een groot deel van de bevoegdheden van de vrederechters overnemen. Zo bijvoorbeeld van vorderingen inzake de nietigverklaring van een wettelijke samenwoning en inzake de uitoefening van hun rechten of over hun goederen. Ook de voorlopige maatregelen die hiermee te maken hebben, zullen tot de bevoegdheid van deze familierechtbank behoren.

Wat indien u samenwoont met iemand van vreemde nationaliteit? Ons Wetboek Internationaal Privaatrecht bepaalt dat de Belgische rechters bevoegd zijn om kennis te nemen van de vorderingen betreffende het huwelijk of zijn gevolgen, het huwelijksvermogensrecht, de echtscheiding … indien : 1° in geval van gezamenlijke vordering, één van de echtgenoten bij de instelling van de vordering zijn gewone verblijfplaats in België heeft; 2° de laatste gemeenschappelijke gewone verblijfplaats van de echtgenoten zich in België bevond, niet meer dan twaalf maanden voorafgaand aan de instelling van de vordering; 3° de echtgenoot die de vordering instelt, bij haar instelling sedert ten minste twaalf maanden zijn gewone verblijfplaats in België heeft; of 4° beide echtgenoten bij de instelling van de vordering Belg zijn. Voor wat betreft de samenwonenden bepaalt artikel 59 van dit Wetboek dat de hierboven aangehaalde regels ook van toepassing zijn op de vorderingen ingesteld door samenwonenden (zij die een toestand van samenleven registreren bij een openbare overheid en die tussen de samenwonende personen geen band schept die evenwaardig is aan het huwelijk). De registratie van een dergelijke samenwoning, kan in België alleen dan worden gedaan ingeval de partijen op het ogenblik van het sluiten een gemeenschappelijke gewone verblijfplaats hebben in België. De registratie van de beëindiging van de relatie van samenleven kan in België alleen dan worden gedaan als het sluiten van de relatie in België is geregistreerd. Verder is het ook zo dat de relatie tussen de samenwoners beheerst wordt door het recht van de Staat op wiens grondgebied zij voor het eerst is geregistreerd. Dit recht bepaalt de voorwaarden van de vaststelling van de relatie, de gevolgen van de relatie voor de goederen van de partijen, alsmede de oorzaken en de voorwaarden inzake de beëindiging van de relatie.

Een voorbeeld Charel (Belg) en Sofie (Deense) leggen in 2009 een verklaring tot wettelijke samenwoning af bij de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente waar zij woonachtig zijn. Twee jaar later leggen zij terug een verklaring af ter beëindiging van deze wettelijke samenwoning. Sofie verlaat hierop de gezinswoning en vertrekt terug naar haar thuisland Denemarken. Charel en Sofie komen niet overeen voor wat betreft het ouderlijk gezag over hun dochtertje zodat er beroep wordt gedaan op de vrederechter. Zowel Charel als Sofie vragen de uitoefening van het ouderlijk gezag over hun dochtertje. Zoals hierboven uiteengezet is het de vrederechter (de familierechtbank is hier op het ogenblik van deze rechtszaak nog niet in werking), die de mogelijkheid heeft om voorlopige en dringende maatregelen te treffen inzake de goederen en de kinderen van de wettelijk samenwonenden. Wat het moeilijk maakt is het feit dat Sofie 1200 km van Charel vandaan woont. Hierdoor is het uitoefenen van een gezamenlijk ouderlijk gezag (waaraan steeds de voorkeur wordt gegeven), heel moeilijk. Bovendien is elke communicatie tussen Charel en Sofie gedaan, zelfs via Internet wordt er niet meer gecommuniceerd omwille van het gekibbel rond dit ouderlijk gezag. Het is nu aan de vrederechter om te beslissen wie het ouderlijk gezag over het dochtertje zal krijgen. Hij stelt vast dat Charel en Sofie een totaal verschillende visie hebben over het opvoeden van kinderen en er is uiteraard ook nog de verschillende taal. De vrederechter stelt vast dat Charel zeer afhankelijk is van zijn ouders en hij in het verleden psychische problemen heeft gehad. De vrederechter beslist om het dochtertje toe te wijzen aan haar moeder Sofie. Hij steunt zich hiervoor op, onder andere, volgende redenen: - het dochtertje is minder dan één jaar oud en heeft door deze jonge leeftijd meer behoefte aan een moeder met ouderschapservaring (ze heeft ook nog 2 kinderen uit een vorige relatie); - De familie van Sofie bevindt zich in Denemarken; - Sofie heeft vast werk in Denemarken en ook een vaste woonplaats; - Charel heeft geen enkele ervaring met kinderen en is zelf nog zeer afhankelijk van zijn ouders. De vrederechter neemt deze beslissing in het belang van het dochtertje. Hij vindt omwille van al deze redenen, dat het dochtertje beter af is indien ze bij haar moeder in Denemarken woont! INFO

WWW.SOLANGETASTENOYE.BE

NMBS Europe Amsterdam 1:50*

London

Rotterdam

2:01*

1:10*

Köln 1:47*

Lille

0:34*

Frankfurt

Luxembourg

Paris 1:22*

2:59*

Brussel Bruxelles

2:51*

Marne-la-Vallée

Genève

1:29*

Marseille

Lyon

4:09*

4:50*

3:25*

Avignon 4:12*

Info en reservering www.nmbs-europe.com Mobile m.nmbs-europe.com Contact Center NMBS Europe * > 070 79 79 79 (€ 0,30/min) NMBS stations met internationaal aanbod *

Door NMBS Europe erkende reisagentschappen * snelste reistijd

* Bij aankoop via deze verkooppunten worden dossierkosten aangerekend.

EUROPEES RECHT

Juan Costa en Kristien Lesage, VIW-vertegenwoordiger, aan het gietijzeren hek van de Orde van Notarissen te Valencia (Spanje), waar de Apostille van Den Haag wordt afgegeven op notarisakten.

Europees gevecht tegen papieren mallemolen De Europese Unie heeft de strijd aangebonden tegen de bureaucratie, maar het lijkt wel het gevecht van Don Quichot tegen de windmolens: de reuzen van de papieren mallemolen blijven altijd sterker dan de nobele ridder! Het voorstel om op elkaars openbare diensten te vertrouwen, is bij veel lidstaten niet in goede aarde gevallen. AUTEUR KRISTIEN LESAGE

GEBRUIK VAN OPENBARE AKTEN IN HET BUITENLAND Vlamingen in de Wereld weten het wel: Belgische openbare akten kunnen niet zomaar in het buitenland gebruikt worden. Meestal eist de buitenlandse overheid een Apostille en een beëdigde vertaling om de akte te aanvaarden. Om te trouwen in het buitenland, een woning of een bedrijf te laten registreren in een andere EU-staat, bij de aanvraag van een verblijfskaart in de Europese Unie zijn deze formaliteiten noodzakelijk. Uit ervaring weten we dat de beëdigde vertaling van een dossier om een diploma te laten erkennen in het buitenland, veel tijd en geld kan vereisen. Voor een nationaliteitsaanvraag of huwelijk in het buitenland zijn ook verschillende stukken nodig, die allemaal beëdigd vertaald moeten worden. Hetzelfde geldt voor vennootschappen die in een ander EU-land een notarisakte willen passeren en registreren. APOSTILLE VAN DEN HAAG Wie nu een openbare akte uit België in EU-buitenland wil gebruiken, heeft meestal een Apostille en een beëdigde vertaling nodig. Gelukkig bestaan al uitzonderingen op deze regel: op bepaalde stukken is de legalisatie niet meer nodig en geboorteakten worden bijvoorbeeld meertalig afgegeven. In veel gevallen echter moet de handtekening van de ondertekenaar van een Belgische openbare akte, gelegaliseerd worden op de FOD Buitenlandse Zaken door middel van de Apostille van Den Haag. Deze wijze van legaliseren is gebaseerd op het Verdrag van Den Haag van 5 oktober 1961, met de bedoeling indertijd de legalisatie van stukken voor internationaal gebruik te vereenvoudigen. REM OP VRIJ VERKEER Hoewel de Apostille een vereenvoudiging was ver-

36

geleken met het oude systeem, zet het toch een ernstige rem op het vrije verkeer in de Europese Unie. De EU-burger beschouwt de aanvraag van de Apostillestempel als een verlies van tijd en geld. In de Eurobarometer van oktober 2010 vonden 73 procent van de Europeanen dat maatregelen nodig waren om het gebruik van openbare akten tussen de lidstaten te verbeteren. De Commissie heeft vervolgens in 2012 een brede openbare raadpleging gehouden met de vraag welke moeilijkheden de EU-burgers ondervonden bij de uitoefening van hun rechten. Eén van de genoemde problemen: bewijzen in een andere lidstaat dat een document echt is. Volgens de Europese Commissie zouden jaarlijks apostilles nodig zijn op ongeveer 1,4 miljoen documenten, met een prijskaartje van 330 miljoen euro. VOORSTEL VAN DE COMMISSIE: AUTOMATISCHE AANVAARDING In het voorjaar van 2013 heeft de Commissie haar voorstel gelanceerd. Het is de bedoeling dat dure "gelegaliseerde" kopieën of "gewaarmerkte" vertalingen van openbare stukken niet meer nodig zijn. Nu de lidstaten elkaars vonnissen aanvaarden, moeten we ook vertrouwen stellen in elkaars diensten van burgerlijke stand, aldus de Commissie. Voor twaalf categoriën openbare akten zou de gewraakte apostille niet meer vereist zijn. De echtheid van deze officiële stukken zou dus niet meer aangetoond moeten worden, maar wederzijds automatisch worden aanvaard door de lidstaten van de Europese Unie. APOSTILLE EN BEËDIGDE VERTALING WORDEN OVERBODIG Wederzijdse aanvaarding zonder apostille en zonder beëdigde vertaling van een aantal concrete openbare documenten, dat is de doelstelling van de Commissie.

Het gaat om stukken die in de praktijk regelmatig gebruikt worden door EU-burgers die van woonplaats veranderen binnen Europa. Een aantal meertalige standaardformulieren worden voorgesteld, in alle officiële talen van de Europese Unie. Daardoor worden dus ook tijdrovende en dure beëdigde vertalingen overbodig. AKTEN VAN BURGERLIJKE STAND De betreffende stukken worden in de praktijk veel gebruikt door mobiele EU-burgers. Het gaat om akten van burgerlijke stand: van geboorte, overlijden, huwelijk en geregistreerd partnerschap, waarvoor dus meertalige standaardformulieren zouden bestaan, zonder apostille. RECHTSVORM EN VERTEGENWOORDIGING VAN BEDRIJVEN Ook aan de ondernemers en bedrijven wordt gedacht. De officiële documenten die wellicht het meest gevraagd worden aan vennootschappen en ondernemingen die internationaal actief zijn binnen de Europese Unie, namelijk over rechtsvorm en vertegenwoordiging, worden in dezelfde vorm gegoten: een meertalig standaardformulier, eveneens zonder apostille. BEVEILIGING TEGEN FRAUDE Bij vermoeden van fraude, kan de nationale autoriteit terecht bij het informatiesysteem interne markt (IMI) om bij de afgevende instantie de echtheid van een document na te gaan. Volgens de Commissie zou dan ook voldoende beveiliging bestaan tegen vervalsing van officiële stukken. Zo dachten de Europese commissarissen de nationale regeringen te kunnen overtuigen van de garanties van het nieuwe systeem. WANTROUWEN VAN DE LIDSTATEN Een prachtig voorstel, vinden wij zelf. Maar ondanks alle waarborgen stuit het initiatief van de Europese Commissie op wantrouwen bij de lidstaten. We zijn nu meer dan anderhalf jaar verder en nog steeds is het einde van het debat niet in zicht. De papieren mallemolen blijft voortdraaien en Don Quichot vecht nog altijd tegen de windmolens... Juan Costa. Advocaat in Spanje Kristien Lesage. Beëdigd vertaler-tolk, postgraduaat Europese Studies INFO

WWW.COSTALESAGE.COM

DE AANWIJZINGEN HEBBEN UITSLUITEND EEN ALGEMENE VOORBEELDFUNCTIE EN KUNNEN NIET RECHTSTREEKS TOEGEPAST WORDEN. WIJ RADEN TEN ZEERSTE AAN CONCRETE SITUATIES VOOR TE LEGGEN AAN EEN SPECIALIST. DAAROM ZIJN WIJ NIET AANSPRAKELIJK VOOR SCHADE DIE UIT MOGELIJKE VERKEERDE INTERPRETATIES VAN DEZE TEKST, ONJUISTHEDEN OF ONVOLLEDIGHEID ZOU KUNNEN VOORTVLOEIEN.

EMIGRANT IN WORDING

De grote oversteek … Wie emigreert, kan beroep doen op een aantal algemene migratietips om voorbereidingen te treffen. Toch is elk proces op zich uniek en krijg je te maken met veel voorbereidingswerk. Fran en Ann-Sophie zijn beiden al druk in de weer geweest om een vertrek naar de andere kant van de grote plas te regelen. AUTEUR JESSICA JACOBS

D

at een migratie meestal niet van vandaag op morgen gebeurt, dat is duidelijk. Afgelopen voorjaar zochten een vijftigtal Vlamingen antwoorden op hun emigratievragen op de VIWinfonamiddag over emigreren naar de VSA, Australië, Canada en Nieuw-Zeeland. Sommigen kwamen vooral hun neus even opsteken voor inspiratie om een verre droom te verwezenlijken, anderen hadden heel concrete problemen. Frann en Ann-Sophie waren er ook.

GREEN CARD Fran Labarque is een jonge twintiger met ambities in New York City. Als toerist New York ontdekken, dat spreekt haar niet echt aan, als inwoner des te meer. Haar man heeft de dubbele nationaliteit, Belgisch en Amerikaans, wat haar het idee gaf om als ‘vrouw van’ te emigreren. “Het is de moeilijkste weg omdat het ontzettend lang duurt en ze jouw geduld op de proef stellen. Het is een echte afvalrace. Maar ze biedt wel de meeste mogelijkheden”, constateert Fran. Met haar interesse in de modewereld, lijkt New York haar de plek om ervaring op te doen op vlak van styling. “Eens mijn aanvraag goedgekeurd is, zou ik een green card krijgen. In tegenstelling tot andere visa is deze verblijfsvergunning niet beperkt in tijd, wat een enorm voordeel is.” Op het internet is veel informatie te vinden, maar het is toch handig specifieke begeleiding te krijgen. Daarvoor was de infosessie van VIW in juni heel nuttig. “Ik kon er gerichte vragen stellen aan experten en zo

bleek ook dat mijn man de voorbije twee jaar een belastingaangifte in Amerika had moeten doen, ook al gaat het om een nuloperatie. Daarvan waren we niet op de hoogte.” Een snelle afhandeling van haar aanvraag had Fran niet verwacht, maar intussen lag haar migratiedossier al een jaar in de Verenigde Staten van Amerika. “De wachttijden zijn plots de lucht ingeschoten. Hierdoor neemt een stap die voordien vijf dagen duurde nu ongeveer 60 werkdagen in beslag.” Na een lange procedure begonnen familie en vrienden zich natuurlijk af te vragen of de plannen nog wel doorgingen. Onlangs namen Fran en Pieter de beslissing om het dossier stop te zetten. “Het vroeg te veel van ons als koppel en we beseften dat het in België ook leuk leven is.” Fran en haar man Pieter zijn teleurgesteld in de migratieprocedure. “Hadden we op voorhand geweten dat het langer dan een jaar zou duren, dan hadden we er allicht nooit aan begonnen.” NIEUW-ZEELAND Ann-Sophie Salomez (28) en Kenny Sison (27) spelen al een tweetal jaar met het idee om te emigreren, liefst naar een Engelstalig land. Gaandeweg kwamen ze tot de conclusie dat Nieuw-Zeeland hun nieuwe thuis zou worden. “De VS viel af, onder andere door de minder goede gezondheidszorg. Canada schrapten we omdat het er te koud is. Daarna ging het enkel nog tussen Australië en Nieuw-Zeeland. We zochten heel wat informatie op over beide landen en uiteindelijk kozen we Nieuw-Zeeland.” In januari 2014 gingen ze op vakantie in Nieuw-Zeeland en waren op slag verliefd op het land, de schoonheid van de natuur en de stressloze manier van bestaan. Om een emigratie vlot te laten verlopen, is het handig beroep te doen op een emigratieconsulent, het is echter geen must. Kenny en Ann-Sophie deden zonder hulp hun aanvraag als kandidaat-emigranten op basis van info die ze op internet vonden. “We zochten enorm veel op over het onderwerp. Vooral sites van Nieuw-Zeeland zelf waren erg interessant,

maar ook blogs en fora voor en door emigranten hebben ons geholpen.” Ann-Sophie heeft gelukkig een diploma in een Nieuw-Zeelands knelpuntberoep. “Hopelijk opent dat wat deuren. Onze aanvraag voor een skilled migrant visum is intussen ingediend.” Uit nieuwsgierigheid bekeek ze al wat interessante vacatures in Nieuw-Zeeland, maar om echt te solliciteren vindt Ann-Sophie het nog te vroeg zolang ze geen antwoord hebben op hun visumaanvraag. Het koppel is ervan overtuigd te emigreren en houdt hun ervaringen ook bij op hun blog verhuizennaarnieuwzeeland.blogspot.be. Toch ondervinden ze nog een moeilijk aspect dat gepaard gaat met een verhuis: het afscheid van familie en vrienden. “Dit is voor ons allicht het moeilijkste aan emigreren. We proberen vooral te luisteren naar hun vragen en er een degelijk antwoord op te geven. We merken wel dat het soms helpt als ze wat meer concrete informatie over het land en onze plannen krijgen.” Er komt veel meer kijken bij een emigratie dan je aanvankelijk zou verwachten. Het is één ding om je grote emigratiedroom met je partner te kunnen delen, maar al het papierwerk regelen en familie achterlaten voor een nieuw avontuur is een grote uitdaging.

INFO

Een algemene emigratieleidraad vind je terug in de Expatgids van VIW.

37

Piazza

Gedropt in India

Must Eat NY

Auteur Ilse Oliviers verruilde samen met man en dochter het Belgenlandje voor exotisch India. Als onafhankelijke Westerse vrouw gedropt in India, toch even slikken. Als kind is de Indische vrouw afhankelijk van haar vader, als echtgenote van haar man en onderworpen aan het regime van de schoonfamilie. Indien ze weduwe zou worden, dient ze haar zoon te volgen. Talenten zijn er in overvloed, kansen zijn vaak klein tot onbestaande. Net aangekomen in hun nieuwe thuisland, werd de familie geconfronteerd met nationale en internationale berichtgevingen omtrent de groepsverkrachting van Nirbhaya van 16 december 2012. Dit was voor Ilse het startsein om op zoek te gaan naar de positie van de vrouw in een land dat balanceert tussen traditie en moderne cultuur. Een land dat enorm groeit, maar tegelijk vasthoudt aan eeuwenoude gewoontes en rituelen. Een land waar jong en oud, man en vrouw zijn of haar plek zoekt. Hoe kan het dat het land van de Kama Sutra, van de tempels van oa. Varanasi en Khajuraho, zo bekrompen blijkt als het gaat om de vrijheid van de vrouw? Het verhaal wordt doorspekt met eigen ervaringen die voor ludieke situaties zorgen, en ook de nodige reistips mogen niet ontbreken. ‘Gedropt in India’ is nu verkrijgbaar in de betere boekhandel of via: www.eigenboekuitgeven.com. Voor grotere hoeveelheden kan u rechtstreeks contact opnemen met de uitgeverij via Jan Wicherink op [email protected]. Prijs : 15,95 €

Luc Hoornaert bewijst met Must Eat NY dat je geen échte New Yorker moet zijn om de beste gerechten in The Big Apple te vinden. Het draait er vooral om veel uit te proberen en voelsprieten te ontwikkelen voor goede restaurants waar het eten centraal staat. Of je kan natuurlijk ook gewoon Hoornaert zijn gids aanschaffen en zo de verschillende New Yorkse keukens ontdekken. Toch een bevestiging dat er heel wat smaakmakende gerechten en restaurants te ontdekken zijn in New York. Want ‘over negatieve ervaringen schrijf ik niet’, zo zegt Hoornaert op het VRT-programma Café Corsari. Hij teert dan ook op meer dan 25 jaar ervaring in de gastronomie. Daarvoor verplaatste hij zich meer dan eens naar het buitenland en dompelde zich onder in de smaken van de wereld. Na Must Eat Belgium, Must Drink Belgium en Must Eat Nederland, vond Hoornaert het tijd voor een Must Eat NY. Probeer de enige echte cronut - de deegcombinatie van croissant en donut – in de Dominique Ansel Bakery of ramensoep in Hell’s Kitchen. Verkies je een snelle hap of toch liever een gastronomisch veelgangenmenu, Hoornaert weet voor ieder wat wils. Het is zeker geen exhaustieve lijst, zo schrijft Hoornaert in het voorwoord, maar alvast een kleine houvast om het culinaire New York te ontdekken. Zijn boek is te koop in het Nederlands en het Engels. Prijs: €24,99 Meer info en bestellen: www.lannoo.be

Bob Elsen bekroond door KU Leuven

Voor zijn realisaties en gedrevenheid als wereldreiziger en duurzaam ondernemer, heeft de faculteit economie en bedrijfswetenschappen van de KU Leuven een Lifetime Achievement Award overhandigd aan haar oud-student Bob Elsen. Dat is de stichter en CEO van het in Mechelen gevestigde Joker Toerisme. Reeds 33 jaar lang organiseert Joker Toerisme, vanuit een tiental kantoren in Vlaanderen en met 70 medewerkers, reizen voor zo’n 60.000 klanten. De kiem van Joker is gelegd tijdens de reizen die Bob Elsen organiseerde voor zijn medestudenten van Ekonomika. Joker/ViaVia wordt in België en ver daarbuiten beschouwd als pionier van duurzaam toerisme. Dit leidde tot vele bekroningen. Eerder dit jaar kreeg het nog als eerste Belgische touroperator het Travelife duurzaamheidscertificaat. Dit wordt uitgereikt door het European Centre for Ecological and Agricultural Tourism. www.joker.be

Expo Milaan 2015 Van 1 mei tot 31 oktober 2015 wordt in Milaan de 34e wereldtentoonstelling georganiseerd. Het centraal thema van de wereldtentoonstelling is 'Voedsel voor de planeet, energie voor het leven. België en Vlaanderen zullen prominent aanwezig zijn met een prachtig Belgisch paviljoen! Wat zijn wereldtentoonstellingen Wereldtentoonstellingen zijn grote internationale exposities die sinds 1851 in verschillende landen werden georganiseerd. De deelnemende landen kunnen er een beeld geven van hun economische, sociale, culturele en technische ontwikkeling. Het Belgisch paviljoen Het centrale thema van de Wereldtentoonstelling - "Voedsel voor de planeet, energie voor het leven" - is een dankbaar onderwerp voor België, gezien de expertise waarover wij beschikken. In het Belgisch paviljoen wordt uiteraard aandacht geschonken aan de 'klassieke' sectoren zoals voeding en landbouw, maar ook de innovatieve sectoren biotech, healthcare en cleantech krijgen een zichtbare plaats in het paviljoen. www.expo2015.org

38

WIN ÉÉN VAN DRIE WEDSTRIJDEXEMPLAREN door ons te vertellen over jouw opmerkelijkste restaurantervaring in het buitenland. Mail deze anekdote naar [email protected].

Daens, een zanger? hi stor ische ka

le nd er & ja ar bo

Was Albrecht Rodenbach een brouwer en Jacob van Artevelde een bioboer? Was Louis Paul Boon een koffiebrander en Jan Breydel een voetballer? En ontspringt de IJzer in Frankrijk in het gehucht Paddepoel ? Het antwoord vind je in De Roets.

ek

StafeVtitieerbseelust ykrisjgt ticker-tape parad-e19. 95 Comp

beelden Fotobron: alle sche bus Fred Vanden

t de zee s, Leven me Staf Versluy

1929

ead roer. Whitbr Staf aan het 1985 -1986 World Race

Round The

historische kalender & jaarboek ets Vlaandere omdat De Ro

BESTEL

BON

Invullen en per post zenden naar De Roets, Werchtersesteenweg 34 A bus 3 3150 Haacht Uiteraard kan je deze gegevens ook doorgeven via

[email protected]

ns geheugen

is ...

Over markante mensen van bij ons, over feiten van vroeger, met een weetje voor elke dag.

Ik bestel graag De Roets 2015 en stort € 15 (inclusief verzendingskosten binnenland) op rekeningnummer BE89 9730 3245 1685 van De Roets. Voornaam en naam Naam bedrijf/instelling/organisatie Straat Postnummer e-post

Gemeente 39

GESP T

MARLEENTJE VERSTREKEN 54 JAAR POSTHOOFD IN MILAAN VOOR FLANDERS INVESTMENT & TRADE VIW-VERTEGENWOORDIGSTER

HOE BEN JE IN MILAAN BELAND? Voor de job van mijn Italiaanse echtgenoot hebben wij veel gereisd: naar Engeland, Brussel, Milaan, Bologna en Lausanne. Op een bepaald moment vonden wij het belangrijk voor de kinderen om één locatie te kiezen en daar te blijven wonen. Dat werd Milaan, mijn man zijn thuisstad. Later kon ik van daaruit voor Flanders Investment & Trade (FIT) werken. WAT DOE JE VOOR FIT? Ik ben na jaren ervaring bij FIT posthoofd voor Milaan kunnen worden, een job die ik enorm graag doe. Ik vind het heel plezant om me in het buitenland in te zetten voor Vlaanderen en bedrijven uit die regio. Zo blijf ik een sterke voeling hebben met mijn geboortestreek. Als ik met Italianen spreek, kan ik het niet laten om positieve aspecten van Vlaanderen in de verf te zetten. Ik probeer mijn regio op de kaart zetten, met kleine en grotere inspanningen; van het presenteren van Vlaamse gastronomische specialiteiten aan gasten tot de organisatie van een evenement met Vlaamse artiesten. MILAAN IN 2015, EEN BEETJE HET CENTRUM VAN DE WERELD? We hopen dat toch. Er mag best wel nadruk liggen op het feit dat het om een universele wereldexpo gaat, zoals die in ’58 in Brussel en in 2010 in Shanghai. Het is véél meer dan een tentoonstelling die zes maanden lang loopt, van 1 mei tot 31 oktober. Er zullen heel wat initiatieven zijn, ook van Vlaanderen uit. Zoals de Vlaamse week, een viering voor de Vlaamse feestdag en een bezoek van koning Filip en ministerpresident Geert Bourgeois. PLACE TO BE OP DE EXPO WORDT ONGETWIJFELD HET BELGISCH PAVILJOEN? Ik verwacht er veel van. Het onderwerp van de expo is Voedsel voor de planeet, energie voor het leven. Met dat thema kunnen we veel Vlaamse producten in de kijker zetten. Op vlak van technologie hebben we in Vlaanderen heel wat knowhow inzake milieu en research qua voeding. Onze slogan zal zijn “small country, great food”. De expo verwacht 22 miljoen bezoekers en biedt dus een mooie vitrine om Vlaamse producten wereldwijd in de kijker te zetten. KENT MILAAN EEN OPWAARDERING DANKZIJ DE EXPO? De stad krijgt zeker een heel mooie boost. Alle werken moeten voor de expo klaar zijn, anders kan de stad beslag nemen op de gebouwen. Daardoor zijn veel werken voltooid en is de skyline van de stad volledig veranderd. HEB JE NOG REDENEN OM NAAR BELGIË TE REIZEN? Wij zijn grote reizigers. Mijn band met Vlaanderen is heel sterk, mijn zoon en moeder wonen er, dus dat is een goede reden om regelmatig op bezoek te gaan. Ik moet ook af en toe naar New York nu, omdat mijn dochter er studeert, wat ik zeker niet erg vind. AUTEUR: JESSICA JACOBS

OFFICIËLE VERTEGENWOORDIGERS VLAMINGEN IN DE WERELD ALGERIJE ALGIERS STROOBANDT RONNY

IJSLAND KOPAVOGUR VAN DE PUTTE - KJARTAN KOEN

ARGENTINIE BUENOS AIRES REMAUT REINHILDE

INDIA BANGALORE VERFAILLIE ELS

AUSTRALIE ADELAIDE DE COCK (DECO) RUDI en RASPOET INEZ

CHENNAI BAEYENS GUY

PERTH VAN DER EECKEN TINEKE VICTORIA DEMUYNCK NANCY BRAZILIE SAO PAULO PUYNEERS PETER CANADA ONTARIO/PICKERING ELSIER BRUNO NEW BRUNSWICK BODART FANNY QUEBEC FOCQUET MIREILLE CHILI SANTIAGO MAGNUS ANNEMIE COLOMBIA BOGOTA OTTEN FILIP COSTA RICA LIBERIA MATTON MAUREEN DENEMARKEN HORSHOLM SWERTS SOPHIE DOMINIKAANSE REPUBLIEK LA ROMANA DEMYTTENAERE INGE DUITSLAND MUNCHEN, BEIEREN DE JONGHE ANNE-MARIE ECUADOR QUITO DE VUYST PIET FILIPPIJNEN MANILA GEERTS PETER FINLAND HELSINKI RAEYMAEKERS SVEN FRANKRIJK PARIJS GOEZU ANDRE NORD-PAS DE CALAIS VAN DIEST SASKIA ILE DE FRANCE BORIAU FREDERIK LYON GOORDEN ANN GAMBIA BAKAU GOOSSENS BART GROOT-BRITTANNIË LONDEN VERMYLEN DAVID HONGARIJE BOEDAPEST TEMMERMAN KIM IERLAND DUBLIN VANHOUCKE JACQUES

MUMBAI REYNAERS ELS INDONESIE BALI KERREMANS RUDY JAKARTA WOUTERS PAUL ITALIE BOLOGNA SALSI SONIA MILAAN VERSTREKEN MARLEENTJE JAPAN OSAKA CATRYSSE BERNARD

CATALONIE / BARCELONA WOUTERS MYRIAM MADRID DAUWE MIEKE MALAGA / MARBELLA SIREJACOB YVES TENERIFE VERHOEST ROGER VALENCIA LESAGE KRISTIEN SURINAME PARAMARIBO HELDERWEIRT TOM TANZANIA ZANZIBAR VERSCHELDEN LUC THAILAND BANGKOK BULL EDDY TUNESIE TUNIS DE JONGHE SOLANGE

KENIA NAIROBI GEETS PETER

VERENIGDE ARABISCHE EMIRATEN DUBAI VAN DURME THIERRY

LUXEMBURG STEINSEL DE CORTE FRED

VIETNAM HANOI LAUKENS PHILIPPE

MALAWI ZOMBA HENDRICKX MIEKE

VSA ARIZONA / PHOENIX WYNANT AL

MALEISIË KUALA LUMPUR VAN LEUVEN SOFIE

CALIFORNIA, MONTEREY FIERS VERA

NIEUW ZEELAND AUCKLAND DE BELDER MINE CHRISTCHURCH ROTTIERS PATRICK NOORWEGEN KOLSAS VAN LAENEN FILIP PANAMA CHIRIQUI BOGAERT BERTRAND PARAGUAY CAPITAN MIRANDA – ITAPUA GODEFROID CONNY POLEN WARSCHAU VAN HOOL ANNICK PORTUGAL LISSABON EVENEPOEL KATRIEN QATAR DOHA DE BRUYCKER ILSE ROEMENIË BOEKAREST VANGANSBEKE LUK BOEKAREST PLOVIE PASCAL RUSLAND MOSKOU TACHELET ILSE SERVIË BELGRADO DELVA GILBERTE SPANJE ALICANTE/ALTHEA RYCKAERT DIETER

COLORADO / GOLDEN KENNEDY VERA FLORIDA / APOLLO BEACH BINARD JOSEPH GEORGIA / ATLANTA CLOET MIEKE ILLINOIS / CHICAGO RYCKBOSCH BART OREGON / PORTLAND VERMEULEN STEFAAN MASSACHUSETTS / BOSTON CORNELISSEN PATRICK NEVADA / LAS VEGAS VANDEKERCKHOVE FRANK NEW YORK / NEW YORK HIGHAM – BOUTEN KAAT PENNSYLVANIA / PHILADELPHIA MERTENS DAISY WASHINGTON DC QUINTYN MARC WISCONSIN / BRUSSELS BINARD JOSEPH ZUID-AFRIKA KAAPSTAD GOOS DANIEL ZWEDEN BOLLNAS VAN LOUWE LUC STOCKHOLM VANHOVE TINY ZWITSERLAND GENEVE DE CEUSTER BERT ZURICH ADRIAANSEN INSUN

colofon VLAMINGEN IN DE WERELD is het driemaandelijks tijdschrift van de gelijknamige Stichting van Openbaar Nut, de enige belangenvereniging voor Vlamingen die in het buitenland (willen) wonen, leven, werken. Nummer 88 winter 2014 CORRESPONDENTIEADRES & RECLAMEREGIE Vlamingen in de Wereld, Zenith-gebouw Koning Albert II laan 37, 1030 Brussel Tel.: +32 (0)2/201 73 84 [email protected], www.viw.be ABONNEMENTEN 50 euro, dit is het forfait om gebruik te maken van de VIW-dienstverlening. Een lidmaatschap op het tijdschrift zit hier inbegrepen, alsook de toegang tot de ledenpagina's van de website en de diverse voordelen die VIW haar leden biedt. IBAN: BE 73 411503717160 Swiftcode (BIC): KREDBEBB Met als mededeling ‘Ledenpakket VIW’ Betalen via creditkaart kan uiteraard ook. Raadpleeg hiervoor www.viw.be/nl/lidworden REALISATIE Drukkerij Geers Offset nv NA ELKE VERZENDING krijgen wij steevast een aantal exemplaren retour wegens foutief adres. Gelieve het secretariaat van uw gewijzigde adres op de hoogte te brengen a.u.b. VIW RESPECTEERT DE WET op de privacy. VIW is lid van de Unie van de Periodieke Pers. RAAD VAN BESTUUR VLAMINGEN IN DE WERELD Jan VAN DOREN, voorzitter Bernadette ALLAERT, Kathleen BERTIER, Eddy BONNE, Jan BUYSSE, Julius CANDRIES, Annik CRYNEN, Hans DE BELDER, Jules DE BRUYNE, Rik DECAN, Leo DELCROIX, Marie-Jeanne DE MOORTEL, Maria DIERICK, Joost DUFLOU, Guido DUTRY, Guido GYSEMANS, Erik JONNAERT, Guido JOURET, Sylvain F. KEMPENEERS, Nina MEES, Ine MORTELMANS, Erik PORTUGAELS, Annick SCHRAMME, Karl STEPPE, Walter M. THIEBAUT, Claire TILLEKAERTS, Evrard VAN DER PERRE, Els VAN DE SIJPE, Ria VAN ELSLANDE, Piet VAN WAEYENBERGE, Diane VERSTRAETEN, Roland WAEYAERT STRUCTURELE SPONSORS DEME, DOSZ, Gosselin Group, Ondernemingen Jan De Nul nv, Vlaamse Overheid

verreweg het beste onderwijs!

Nieuw! AZhhZcLZgZaYhX]ddakVcV['%&) ^cXajh^Z[h`neZXdciVXibZiYZYdXZci#

Onderwij s in het buit voor Vlaamse kin deren enland. Advies bij vertrek en terugkee r. Voorbere idende ta alcursuss en. Het bijho uden van de Neder lands taa Afstands l. o secundair nderwijs: kleuter -, b onderwijs en IB Mo asis- en ther Tong ue

.

Volg ons ook op Twitter en Facebook voor meer tips en advies.

5LZgZaYhX]dda lll#[VXZWdd`#Xdb$^k^dlZgZaYhX]dda

lll#lZgZaYhX]dda#ca ^c[d5lZgZaYhX]dda#ca