Er klopt niks van!
inhoud Voo rwoo r d 12
18
34
98
116
154
I n le i di n g
er k lo p t n i k s va n ! Je hoeft geen geleerde te zijn om over de evolutietheorie na te denken. Ieder normaal mens heeft verstand genoeg om deze zaak te kunnen onderzoeken.
H oo f dstu k 1 d e f a n t a s t i s c h e e v o l u t i e t h e o r i e Vissen veranderden tot amfibieën, die verder evolueerden tot reptielen, die op hun beurt zomaar vanzelf transformeerden tot zoogdieren en vogels. H oo f dstu k 2
m a s s a’ s b e w i j z e n ? Veel geleerden hebben zich zo laten inpakken door ingewikkelde, verwarrende theorieën, hypothesen en experimenten, dat ze door de bomen het bos niet meer zien.
H oo f dstu k 3 t e c h n i s c h e w o n d e r e n Misschien wel het grootste kenmerk van de natuur is, dat ze bestaat uit miljarden buitengewoon complexe systemen, die alle met een verbazingwekkende perfectie functioneren. H oo f dstu k 4
doordachte vormgeving De schoonheid die in de natuur zichtbaar is, is van een veel hoger niveau dan enig kunstenaar ooit zal kunnen benaderen. Al wat we kunnen doen, is ons erdoor laten inspireren.
H oo f dstu k 5 g o d , w a a r b e n j e ? Je kunt God niet begrijpen. Je kunt God evenmin in je kleine hokjes stoppen. God is veel en veel groter. N awoo r d
h e t hpei t j n ilsi j t ko e cihs d vzeeen l jo ge ee n bat ewe dn oo r rd d e e v o lw uetti e t oa r ipe. nh se ch
voorWOORD
N
bewezen
et als ik ben je waarschijnlijk opgevoed met het idee dat blindel km ks e? n oifn g nsi e ts lsio je een toevallige afstammeling bent van een uitgestorven apensoort. Vanuit diverse hoeken leerde men je dat het ‘bewezen is’ dat alle leven op aarde het gevolg is van willekeurige evolutie. Omdat je het hoorde van zoveel verschillende mensen, ben je er maar vanuit gegaan dat het waar is. Iedereen gelooft het immers? Bovendien zegt men op de lokale radio én de nationale televisie, op de lagere school én op de universiteit dat er vele bewijzen zijn die de evolutietheorie ondersteunen. Waarom zou je er dan aan twijfelen?
Kinderen geloven van nature in God Onlangs las ik in een internationaal wetenschappelijk tijdschrift iets opmerkelijks over kinderen. Psychologen in Engeland en Japan hebben ontdekt dat de meeste kinderen uit zichzelf in een scheppende God geloven. Zelfs kinderen die nog nooit over hem gehoord hebben. De verbaasde Japanse onderzoekers zeiden dat het nadenken over God als schepper niet eens deel uitmaakt van de Japanse filosofie. Toch blijkt dat kinderen van nature een abstract besef hebben van een goddelijke schepper. Het is dus niet zo dat iedereen in God gelooft door invloed van een godsdienst. Het tegendeel is waar: dikwijls verliezen kinderen hun geloof in God, onder druk van de cultuur die God totaal ontkent. (Creation Ex Nihilo, vol. 22 No. 2, p. 7)
Toen ik op de middelbare school zat, geloofde ik ook in evolutie. Ik kon niet anders, want mijn leerkrachten en vrienden zeiden met vurige overtuiging dat er ik-weet-niet-hoeveel bewijzen voor zijn. Diep in mijn binnenste vond ik het echter altijd maar een wat bizarre theorie. Stammen wij van apen af? Zijn alle bloemen, planten en dieren zomaar vanzelf ontstaan? Zijn de aarde, de zon, de maan en alle planeten het gevolg van een toevallige explosie? Ik vond het maar een vreemde gedachte. Om eerlijk te zijn geloofde ik als kind eigenlijk dat er een God bestond. Ik sprak zelfs met Hem, en nu en dan had ik de indruk dat Hij me hielp en beschermde. Naarmate ik ouder werd, hoorde ik steeds vaker dat God niet bestaat en dat het zelfs belachelijk is om in Hem te geloven. Hoewel ik diep in mijn hart voelde dat God wel bestaat, zwichtte ik uiteindelijk toch voor de overmacht. Wie was ik om gelijk te hebben, tegenover zovele anderen? Per slot van rekening is het toch bewezen door de wetenschap? Of niet soms...? Mijn ontkennen van God hield ik slechts een paar jaar vol. Op zekere dag gebeurde er iets in mijn leven waardoor ik tot stilstand werd gebracht. Ik werd gedwongen over mijn leven na te denken. Daar hield ik helemaal niet van! Het betekende immers dat ik moest bekennen dat het eigenlijk een puinhoop aan het worden was. O, aan de buitenkant was alles in orde, hoor! Ik had alles in me om een succesvolle artistieke carriëre te hebben en ik werd langs alle kanten geprezen voor mijn talenten. Maar innerlijk voelde ik me leeg, ongelukkig en onvoldaan. Hoewel ik erg druk bezig was, vooral met tekenen en lol trappen met vrienden, wist ik dat mijn leven geen doel had. Tegenover ande-
6
hoewel ik erg druk be z ig wa s, wi st i k
Door met mijn hoofd tegen de muur te lopen, ontwaakte ik uit de roes van het oppervlakkige leven dat ik leidde. Voor het eerst sinds jaren opende ik opnieuw mijn hart voor God. Hij aanvaardde me met wijdopen armen. Geen greintje verwijt was er. Alleen liefde en vreugde omdat ik terug was. Blijkbaar had Hij hier altijd op gewacht. Hoewel ik Hem jarenlang ontkend had en niets van zijn aanwezigheid meer had gemerkt, realiseerde ik me dat Hij me nooit verlaten had. Het was alsof Hij altijd in zwijgende liefde naast me had gestaan, dag na dag, jaar na jaar, in de hoop dat ik me ooit weer zou omkeren naar Hem. Toch worstelde ik nog met de vraag rond het ontstaan van het leven. De ‘wetenschappelijke’ tekeningen van een aap die
d o e l
d at m i j n l e v e n ren lachte ik altijd dat mijn levensdoel was om veel vrouwen te hebben, mijn eigen geen doel had villa te ontwerpen en hopen geld te verdienen met mijn artistiek werk. Tijdens stille, eenzame momenten echter, wanneer er niemand om me heen was (behalve die Ene waarin ik niet meer geloofde), drong het besef tot me door dat mijn bestaan zinloos was.
Tijdens stille, eenzame momenten drong het besef tot me door dat mijn leven geen zin had
7
simpelweg negeren wat hij beweerde zou een laffe
v l u c h t
langzaam rechtop begint te lopen en verandert in een mens, waren diep in mijn geheuvlucht zijn gen gebrand. Niemand kon me er nog van overtuigen dat de mens door God geschapen was. Tenminste niet zoals het in de Bijbel staat. Niemand? Dat dacht ik, omdat ik niet beter wist. Op zekere dag echter gaf een vriendelijke jonge vrouw mij een boekje, dat geschreven was door een bioloog. Deze natuurwetenschapper legt in dat boekje uit waarom hij, en vele andere wetenschappers overal ter wereld, geen enkele waarde hecht aan de evolutietheorie. Hij toont aan dat de zogezegde bewijzen helemaal geen bewijzen zijn en dat de hele theorie berust op veronderstellingen, hypothesen en onjuiste interpretaties. Sterker nog: hij legt uit dat ze zelfs in heel wat opzichten radicaal tegen de werkelijke wetenschappelijke feiten indruist. Tot slot geeft hij een aantal duidelijke redenen, waarom hij gelooft dat het leven op aarde wel degelijk geschapen is door een bovennatuurlijk Wezen, wiens kennis en kracht onmetelijk ver boven ons menselijk begrip uitstijgen.
Ben Hobrink, ‘Evolutie, een ei zonder kip’, Gideon, 1985. In maart 1996 is er een derde, gewijzigde druk van verschenen. Dit boekje is echt een aanrader, want het bevat een aantal feiten die in dit boek niet opgenomen zijn.
Je zult begrijpen dat het lezen van dat boekje een enorme schok was voor mij. Dat iemand op dergelijke wijze zo’n algemeen aanvaarde theorie durfde weerspreken, kon ik nauwelijks geloven. Om er zeker van te zijn dat ik me niet in de luren liet leggen door een of andere charlatan, besloot ik deze kwestie wat dieper te onderzoeken. De gedachte dat hij misschien gelijk zou hebben, boezemde me eigenlijk wel angst in. Het zou namelijk betekenen dat mijn hele wereldbeeld op losse schroeven zou komen te staan. Overheden en personen waarin ik vertrouwen had gesteld zouden opeens onbetrouwbaar blijken te zijn. Toch besefte ik dat het simpelweg negeren van wat hij beweerde, een laffe vlucht zou zijn. Hoe pijnlijk het ook was: ik moest de moed opbrengen om datgene wat mij altijd geleerd was, ter discussie te durven stellen. Ik moest mijn eigen gezond verstand en kritisch beoordelingsvermogen gebruiken om uit te pluizen wie er de waarheid sprak. Dus dook ik de bibliotheek in, bestelde boeken en video’s van over heel de wereld (geschreven door de beste experts op dit gebied), verzamelde stapels tijdschriften en sprak met zoveel mogelijk mensen die een zinnig woord over evolutie konden vertellen. Het resultaat van mijn zoektocht was onthutsend. Wat
8
!
er zijn duizenden wetenschappers
die
de evolutieth eo rie v o l ko m e n a f w i j z e n
ik ontdekte was nog erger dan ik gevreesd had. Ik kwam tot de verbijsterende vaststelling dat de evolutietheorie inderdaad in geen enkel opzicht op waterdichte bewijzen rust. Integendeel: ze bleek zelfs regelrecht tegen de werkelijke feiten in te gaan. Dat was volkomen het tegenovergestelde van wat ik altijd gehoord had! Daarnaast leerde ik dat het niet waar is dat ‘iedereen in evolutie gelooft’. Er zijn wereldwijd duizenden ervaren wetenschappers die de evolutietheorie van de hand wijzen als onmogelijk, ongegrond en zelfs volslagen onwetenschappelijk. Tot slot werden mijn ogen geopend voor de realiteit van Gods onmetelijke liefde. Dat laatste is het meest fantastische wat me ooit is overkomen. Hoewel het niet vanzelfsprekend is om met God te leven (omdat velen je voor gek verklaren), is het toch onbeschrijflijk goed. Deze ervaring veranderde een aanvankelijk angstaanjagende ontdekking tot de meest vreugdevolle openbaring die ik me kon indenken: ik ben geschapen door een liefdevolle God, die onbegrijpelijk veel van me houdt en die me een eeuwige toekomst van volmaakt geluk wil schenken. Dat is dan ook de reden dat ik dit boek geschreven heb. Om
9
Een boeiend boek in deze context is: ‘In Six Days why 50 scientists choose to believe in creation’, red. Dr. John F. Ashton, New Holland Publishers (Australia), 1999. Op heldere wijze leggen 50 wetenschappers uit waarom ze de evolutietheorie verwerpen. Ook geven ze een aantal gefundeerde redenen waarom ze wel waarde hechten aan de beschrijving van de schepping van het leven, zoals die in de Bijbel beschreven staat.
