van Giel en twee verpleegkundigen aan boord. (Evelien en Nancy)

Foto Kljuc

nieuws

NUMMER 18 2013

Informatie van Pax kinderhulp Amersfoort over de actieperiode 2013 van Giel en twee verpleegkundigen aan boord. (Evelien en Nancy).

De terugbrengreis De maand juni 2013 was voor 40 Bosnische kinderen uit Kljuc een feestmaand. 2½ week vakantie in Amersfoort en omgeving. Een heerlijke vakantie. Hieronder volgt de terugreis en een verslag van de bezoeken die de werkgroep Amersfoort heeft gebracht aan de kinderen en de gezinnen.

De terugreis per bus Nadat de bus eerst bij de verkeerde plek stond zijn we nu dan eindelijk vertrokken naar Bosnië. De terugreis is begonnen, de reis verloopt rustig in de bus. De kinderen zijn erg lief, op een paar verdrietige kinderen na is de sfeer prima! Gelukkig ook geen spugende kinderen in de bus, waarschijnlijk door de tovertabletjes

De eerste stop is bij een grote Lidl rond 18.30, er wordt water ingeslagen want dat blijkt niet, zoals gewoonlijk, aanwezig in de bus. De kinderen willen naar de WC maar gek genoeg is er geen toilet op deze parkeerplaats. Dan maar in de bus, kinderen in de rij en het toilet is vol…. (niet erg handig)! Met een beetje deo die nu even dient als toiletverfrisser gaan we

bankrekening. 14 10 49 766

2013

weer verder op weg. Na een kwartiertje toch nog maar even een stop voor een goed toilet, iedereen weer gelukkig! Het is gezellig, de avondbingo begint met een paar stralende winnaars met mooie prijzen. Nancy aan het Bingo rad, Rene noemt de nummers op en de tolk vertaalt het. Bingo is een succes! Na de bingo, nog een film van Mr Bean en dan slapen of niet… Ik slaap een paar uurtjes, maar het valt me alles mee in de bus, af en toe word ik wat verkreukeld wakker en dat is eigenlijk het enige.

Volgende actie: Juni/Juli 2014

Deze uitgave is een initiatief van de werkgroep Pax kinderhulp Amersfoort. De nieuwsbrief zal ca. 1 keer tijdens de actieperiode verschijnen Mocht u geen prijs stellen op het ontvangen van deze nieuwsbrief kunt u een e mail sturen aan: [email protected].

www.paxkinderhulpamersfoort.nl

De volgende ochtend om 7.30 uur zoeken we een parkeerplaats uit met een picknickplek, er wordt nog wat brood met pasta gesmeerd en ondanks de hoeveelheden lunchpakketten gaat dat er toch wel in! Tijdens deze stop nog even een klusje uitgevoerd, maar daar komen de gastouders later achter, let op uw brievenbus : ) Nu nog ongeveer 550 km, Giel (Pax Landelijk) belt met zijn contactpersoon dat we iets later arriveren, we hopen rond 15.00 uur aan te komen. Het is voor mij de eerste keer dat ik de Bosnische kinderen naar huis breng, ik weet dan ook niet wat me te wachten staat… Rond 14.30 komen we Kjluc binnen rijden, verschillende ouders zien de bus aankomen. Bij het uitstappen zie ik blije mensen en verdrietige mensen, we worden omhelst. Ik word er stil van en ook ik kan mijn tranen niet verbergen. Als je daar aan komt voel je zo’n ‘wij’ gevoel! Dit hebben wij met z’n allen goed gedaan, en is zo fantastisch om te doen! We delen de bagage uit en wat we over hebben van het eten; pakjes drinken, speelgoed en snoep. Met een beetje schaamte nemen de Bosnische ouders het in ontvangst. Nog geen kwartier later staan we met onze eigen bagage op een lege parkeerplaats en zijn we er helemaal stil van. De volgende dag gaan we huisbezoeken doen, we gaan in twee groepen, Evelien en Rene met twee mensen van de sociale dienst en Chiel en ik samen met iemand van de sociale dienst en een chauffeur.

Colofon Hier volgen algemene gegevens van Pax kinderhulp Amersfoort

Even later komt ze eraan gelopen en laat ons binnen in haar 1 kamer flatje. De ene kamer is alle ruimte die ze hebben met elkaar; ze slapen en leven daar. Ernaast is een heel klein keukentje, alles is vies, ruikt naar rook en ik zie geen eten in de keuken staan. Ik vraag me af of er ergens een toilet is maar die heb ik niet gezien. Het appartementje zit naast een cafe. Mahir is blij dat we er zijn en laat zijn plakboek zien. Moeder wil graag contact blijven houden met de familie in Nederland en is dankbaar voor alles! Ik bedenk me ineens dat ik nog een leuk oranje kleurig zaklampje in mijn tas heb, ik geef het hem en hij is er superblij mee. Ik vraag me af hoe hij hier 3 maanden zijn vakantie moet doorkomen…. We rijden door naar Ermin, de auto is inmiddels lekker opgewarmd, maar de ramen moeten dicht blijven anders tocht het te veel, de blower staat op volle toeren ; ) Ermin zien we buiten spelen met een hondje en een stuk touw. Zijn ouders zijn niet thuis, die zijn boodschappen doen in de stad. Ermin is samen met zijn zus alleen thuis,

Nancy en Giel bezoeken de volgende kinderen en gezinnen: We beginnen bij Mahir Bojic die bij familie Steenmetz heeft gelogeerd. Mahir is alleen thuis en belt zijn moeder, ze is in de buurt aan het werk.

Gastoudercommissie De gastoudercommissie houdt zich bezig met het werven, selecteren, adviseren en begeleiden van gastgezinnen. Informatie bij [email protected]

Activiteitencommissie De activiteitencommissie houdt zich bezig met het organiseren en uitvoeren van het activiteitenprogramma. Informatie [email protected]

Fondsenwerving Fondsenwerving houdt zich primair bezig met het werven van de nodige financiën om de actie mogelijk te maken. Informatie bij [email protected]

Financiële administratie De penningmeester is verantwoordelijk voor de boekhouding. Informatie bij kas@paxkinderhulp amersfoort.nl

PR activiteiten Houdt zich bezig met de website, nieuwsbrief en media zaken. Informatie bij

Bezoek in Kljuc Nadat we de Bosnische gezinnen hebben verdeeld in 2 groepen om zoveel mogelijk bezoekjes af te leggen, zullen Nancy, Rene en Evelien hieronder hun bevindingen vertellen.

Adres gegevens Pax kinderhulp Amersfoort per adres: Stichting Pax Kinderhulp Deventerstraat 459 7323 PT Apeldoorn www.paxkinderhulpamersfoort.nl [email protected] bankrek. 14 10 49 766

pr@paxkinderhulp amersfoort.nl

ik kijk naar binnen en zie een ruimte met matrassen, dekens op de grond, dit is hun onderkomen.. Nancy geeft hem de tas met speelgoed met wat over is van onderweg, springtouw, bellenblaas en andere leuke dingen. Hij is er blij mee en we gaan weer verder.

We rijden door naar het huis van Amar Domazet, hij heeft vakantie gevierd bij de familie Knoester/ Kooten. Na even zoeken hebben we het vrijstaande huis gevonden, het licht er prachtig en er zit een grote tuin omheen.

Oma doet de deur open en vertelt dat het haar huis is waar ze woont met vader, Amar, en twee zussen. Vader is net gescheiden van moeder en het contact tussen hen is niet zo goed. Amar reageert emotioneel als hij me ziet. Hij laat zijn kamer zien en ik ben onder de indruk. De kamer is groot, er zijn bedden en hij heeft een computer, bureau en een mooie kast eromheen. Hij vertelt dat hij contact heeft met de familie via facebook. Op de ander kamers slapen zijn zussen en er is nog een klein kamertje waar hij slaapt. Het huis is schoon en oma heeft het gezellig gemaakt. Oma vertelt dat hij zijn moeder erg mist, hij omhelst me nog een keer en ik krijg tranen in m’n ogen. We gaan weer verder… We rijden naar Rasim Bosnic. Rasim heeft ook bij familie Knoester vakantie gevierd.

kinderen wonen dus stapt hij in, hij geniet ervan dat hij mee mag. Allereerst rijden we naar Jasmina Botonjic, (heeft gelogeerd bij de Familie de Ruiter).

Jasmina woont op een prachtige plek, een ruim huis met een mooi uitzicht. Oma staat op het balkon en roept Jasmina, we mogen naar boven komen en daar zijn ook haar zusjes. Nog een klein schattig meisje, zie foto. Jasmina vertelt dat ze naar een echte nagelstudio is geweest in Nederland en laat haar nagels zien. Oma kijkt zorgelijk en vertelt dat ze het erg moeilijk heeft. Vader en moeder van Jasmina wonen beneden en zijn overdag aan het werk op het land. Overdag zorgt oma voor het hele gezin. We krijgen een mierzoet glaasje ranja aangeboden en nemen een slok voor de vriendschap. Moeder wordt gebeld en komt ook nog even naar ons toe, we maken foto’s en rijden verder. Moeder bedankt ons voor alles! We rijden door naar Neila Botonjic,

Gastouders Hier volgen de namen van alle gastouders die 2010 tot een succes hebben gemaakt De gastgezinnen: Familie van de Beek Familie Callanan Familie Dijkstra Familie van Drie Familie Ebbenhorst Familie van den Heurik Familie Flokstra Familie Hardeman Familie Heinen Familie Husovic Familie van Ieperen Familie van Kadic Familie van Kooten Familie Martens Familie de Ruijter Familie Sas Familie Schunken Familie Steenmetz Familie Teeuwisse Familie Wubs Woonadres begeleiders: Familie van Schooten

Rasim woont vlakbij school in een flat. We bellen aan en hij komt naar beneden gerend, hij is blij als hij ons ziet. Ik vraag waar zijn moeder is. Hij zegt dat zijn moeder aan het werk ik, zij zorgt voor een oudere man en is elke dag aan het werk. Rasim is dan alleen thuis samen met zijn zussen. Binnen is het een huishouden van Jan Steen, het stinkt er en er zijn vliegen. Rasim wil dat we zijn moeder opzoeken bij haar werk. Ook weet hij waar de andere

zij heeft ook vakantie gevierd bij familie de Ruiter. We bellen aan en de hele familie komt naar buiten, oma kijkt door het raam. Het huis is ruim en voor het huis is een terras. Moeder vraagt of we koffie willen, we hebben wel zin in bakje koffie in de zon. Later blijkt dat opa vandaag is overleden. We bieden ons excuus aan en we vertrekken gauw weer zonder koffie. Neila heeft het erg fijn gehad in Nederland, moeder bedankt ons voor de gevulde sporttassen.

We besluiten eerst even koffie te drinken bij een cafe, en natuurlijk gaat Rasim mee. We genieten van onze cappuccino in de zon, even bijkomen. Ik vraag aan Rasim of hij met me meeloopt naar de plaatselijke buurtsuper. Ik wil namelijk wat boodschappen kopen voor zijn moeder. Rasim gaat mee en ik probeer zoveel mogelijk te kopen voor hem, brood, koffie, thee, worst. Rasim zegt steeds, stop, stop dat hoeft niet. Hij schaamt zich denk ik. Ik leg hem uit dat dit voor mij een kleinigheid is en voor hem iets groots. De verkoopster helpt ons en ziet het gebeuren, ze vindt onze organisatie zo goed en schiet vol… en ik ook weer. We rijden door met de boodschappen achterin naar Dilar Cajic,

hij heeft in huis gezeten bij familie Dijkstra. We stoppen bij een flat met kapotte ramen, we bellen aan, maar er is niemand thuis. Jammer, ik had graag even verslag willen doen. We rijden nu naar de moeder van Rasim met de boodschappen. De moeder van Rasim is blij ons te zien, ze neemt de boodschappen in ontvangst. Ze zoent me en er hangt een flinke transpiratielucht om haar heen, ze werkt hard voor haar kinderen! We brengen Rasim naar huis en onderweg gaan we nog langs bij Jasmin Botonjic.

(die samen met Dilar ook bij familie Dijkstra in huis heeft gezeten). Jasmin woont op een boerderij, moeder is op het land bezig. Ze hebben komkommers en andere groenten. De boerderij is ruim en er zit een grote schuur bij, ook is er een hondenhok. Moeder vraagt of we binnenkomen maar we hebben jammer genoeg geen tijd. Moeder is vriendelijk. Ze vertelt dat haar zoon het erg leuk heeft gehad in Nederland en is ook blij met de cadeaus.

dat benoemen schrikt onze begeleiding even en zeggen dat ze echt goed hebben geselecteerd.

Rene en Evelien hebben de volgende kinderen en hun gezinnen bezocht:

We laten een foto zien van Amel die naast de bus van zijn nutella zit te smullen. De familie vindt het fantastisch om te zien. Dat Amel ook niet heeft geslapen in de bus staat ook op beeld.

De eerste stop is Raif die vakantie heeft gevierd bij de familie Ebbenhorst. Raif woont in een soort kamp. Op dit kamp staan een aantal woon eenheden, die het meeste lijken op grote stacaravans/ portacabions. De achterste is van hun, Raif heeft ons meteen gespot en komt aanlopen. Zijn zus begrijpt wie we zijn en vliegt Evelien om de nek en laat haar niet meer los. Raif roept zijn moeder maar die heeft niet veel haast, druk met de was bezig. Ze laat ons de woning zien. Niet ruim maar volstaat op zich prima. We leggen nog even uit dat de 2de bril later in het jaar komt. Daarna stappen we in en gaan we naar Arnes fam. Ebbenhorst en zijn zusje Enisa (fam. Hardeman). Wat we daar zien raakt ons diep. Het huis is niet af en niet wind en water dicht. Moeder woont daar samen met haar 4 kinderen. Ze verteld dat er al vaker is belooft dat haar huis wordt afgemaakt, maar er gebeurt maar steeds niets. Haar man is overleden en de familie van haar man wil niets meer met hun te maken hebben. Arnes praat zoals we weten weinig maar laat weten dat hij het leuk heeft gehad. Als we wegrijden zijn wij stil van alle indrukken, maar belt onze begeleider van de sociale dienst meteen met haar baas om te kijken of die meer druk kan zetten op het afronden van het huis. We rijden door naar het huis van Amel die bij de familie Schunken was. We komen aan bij een huis dat er op zich prima uit ziet. Als we

De moeder van Amel doet open en vraagt ons meteen binnen. Ik check even met de begeleider of dat kan en zij stelt ons gerust. Als we binnen komen zien we de vader om de bank liggen. De eerste reactie, laat hem rustig slapen we gaan wel weer. Maar we moeten toch gaan zitten. Als ik wat beter kijk zie ik dat vader een stoma heeft. Hij ziet er ook er grijs en grauw uit.

Amel vertelt lachend nog dat hij de Bosnische begeleider wel streng vond. Als we een kwartiertje later weer buiten staan, vertelt begeleider dat vader zwaar kanker heeft en is opgegeven. Daarnaast verteld ze dat huis van zijn familie is die in Zwitserland is en hun ook behoorlijk helpt. Onduidelijk is wat er met hun gebeurd als hij overlijd, mag ze dan in dat huis blijven. We rijden door naar sadmir. Onderweg verteld de begeleidster al dat we zeker niet naar binnen gaan en waarschijnlijk ook niet mogen. Moeder is schizofreen en erg wantrouwend. Als we voor de deur staan is haar eerste vraag ook waarom we komen. En ook de check vraag of we ook andere ouders bezoeken. Zoon lief is echter niet thuis en ook niet bij de buren. We rijden verder. We komen aan bij Cama. We worden hartelijk ontvangen door de hele familie (vader, moeder cama en haar 2 broers) Moeder is opgewekt en verteld wat ze heeft gehoord. Vader herken ik ook weer, want hij as de eerste die op ons afkwam toen we net de bus uit waren om ons een had te geven en te bedanken. De ouders van Cama hebben een boerderijtje, een koe, verbouwen aardappelen, uien en fruit. Dat is hardwerken maar brengt hun gestaag naar betere tijden.

Als we vragen wat ze het leukste vond, zegt ze meteen “cakjes maken”. Het gezin van Cama wordt begeleidt om dat er huiselijk geweld was. Inmiddels is dat door (intensieve) begeleiding opgelost en bouwt het gezin aan een toekomst Cama kon bijna niet mee naar NL omdat er van moeder geen enkel papier bestond, en was een paspoort aanvragen een moeilijke klus voor de sociale dienst.

Haar ouders zijn gescheiden en zijn vooral druk in gevecht met elkaar. Ook zij worden begeleid als gezin. Het is 14.00 uur en de huisbezoeken zitten erop, we drinken een kopje koffie samen met de teamleden. Omdat we nog wat tijd over hebben gaan we naar de kinderen van de Familie Hardeman. Als eerste bezoeken we Enisa Musanovic,

Na een doei-doei van uit cama rijden we door naar het laatste adres Onze laatste stop is bij Zejna. Ook hier horen we meteen dat we niet naar binnen gaan. Want ook deze moeder heeft het geestelijk zwaar en dat is af te lezen aan het huis volgens de begeleiders. Moeder doet meteen op en roept haar dochter. Zejna komt rustig aan lopen maar zegt niet veel. Ze heeft het leuk gehad en laat ook horen dat ze wat Nederlands heeft geleerd “ welterusten” en “ doei”

ze woont aan een drukke weg in een bocht. Het huis is groot maar niet goed onderhouden. Vader en moeder zijn thuis samen met Enisa. Zoals altijd lacht Enisa vriendelijk, vader heeft een slechte gezondheid en moeder lijkt sprekend op Enisa. Enisa heeft het fijn gehad bij familie Hardeman.

Als laatste rijden we naar Adna,

zij heeft samen met Enisa bij familie Hardeman vakantie gevierd. Adna is bij een vriendinnetje in de buurt aan het spelen als we komen. Moeder zit voor de deur, het huis heeft geen deur. Adna komt eraan gerend en is blij ons te zien. Ik geef haar wat tekenpapier en wat stempels. Ondanks haar heimwee heeft ze het erg leuk gehad bij ons in Nederland. Moeder bedankt iedereen voor alles. De huisbezoeken zitten er nu echt op, nu rest ons alleen nog een etentje met de sociale dienst en de burgemeester van Kjluc. Zaterdagochtend vertrekken we alweer vroeg naar Nederland. Onze missie zit erop!