‘ T - A R S E N A A L E-Magazine
M A A N D E L I J K S E
U I T G A V E
Nummer 02 September 2013 Onafhankelijk digitaal informatieblad over Hedendaagse en historische Militaire Onderwerpen met als specialiteit de Koude Oorlog.
VAN DE REDACTIE Beste Lezeressen en Lezers ,
COLOFON Bloody Sunday Een reactie op het artikel in de uitgave augustus Pagina 3 t/m 4 Generaal Majoor Knulst Artikel: over zijn leven Pagina 5 t/m12 Van tamboer tot Generaal Artikel: Kolonel Theo Besouw Pagina 13 t/m 16 Uruzgan Artikel: wij waren te passief Pagina 17 Het ontstaan van de NATO Thema verhaal vervolg deel 2 Pagina 18 t/m 22 Atoombunker Harnekop 01 Een relict uit de Koude oorlog Pagina 23 t/m24 Boeken en tijdschriften Van de maand Pagina 25 Advertenties Pagina 26
Redactie team: Hoofdredacteur: Rob Vaneker Gast auteurs: Gerard Felius,Noel van Bemmel en Ernest Yeomans Redactie/layout/opmaak: Rob Vaneker Advertenties: © 2013 designbureau Neerbeek Uitgave: © 2013 designbureau Neerbeek Email adres redactie en advertenties: aalst550@planet .nl
Als ik dit voorwoord aan het schrijven ben is nummer twee, uitgave september bijna al klaar voor verzending naar uw mailbox.Normaliter zou het ‘T Arsenaal zoals de opzet is zo tegen het eind van de maand arriveren.Echter vanwege de drukke activiteiten die uw hoofdredacteur deze maand nog te wachten staan bijvoorbeeld een reünie 200 jarig bestaan Regiment Huzaren van Boreel,heeft mij doen besluiten de nieuwe aflevering nu en tevens aan het begin van deze maand te laten doen toekomen.In deze aflevering opnieuw een mix van interessante artikelen dan wel mooi verhalen uit het vandaag en verleden maar ook een kritische noot d.m.v een persoonlijke visie uit Engeland, een mooie combinatie waarin dit blad zich probeert te profileren.Kortom voor elk wat wils. Ook deze maand gelukkigerwijs in plaats van een, diverse gast auteurs een gegeven waar ik erg blij mee ben. Hopelijk geeft dit u, beste Lezeressen en lezers een a a n l e i d i n g e n m o t i v a t i e o m u w, l a a t i k h e t z o formuleren uw militaire belevenissen en/of interessante verhalen uit het verleden of van tijdens uw dienstplicht op papier te zetten en op te sturen via de email aan de redactie! U bent van harte welkom als gast/vaste auteur! Speciale aandacht vraag ik u ook voor de twee toch wel speciale artikelen en min of meer persoonlijke verhalen uit de pen van Kolonel der infanterie buiten dienst Gerard Felius.Verder een nieuw fenomeen deze keer toegevoegd, namelijk een advertentie pagina die geheel vrijblijvend dan wel belangeloos en zonder enige belangen verstrengeling toegankelijk is voor wat mij betreft. Diegenen die via dit medium en vooral in beperkte mate op iets de aandacht willen vestigen laat u de redactie wat weten indien u geïnteresseerd bent. Ik wens u opnieuw veel leesplezier! Uw hoofdredacteur, Rob Vaneker
Opgericht per 1 augustus 2013
2
Verpleegkundige Royal Medical Corps:http://www.army.mod.uk
WAAR EEN ARTIKEL NAAR TOE KAN LEIDEN Toen ik in het vorig nummer (1) van ‘T Arsenaal het artikel schreef met als titel”Bloody Sunday”’had ik niet kunnen vermoeden dat zo snel zich hierover een reactie zou aandienen, en dan met name uit het Verenigd Koninkrijk.Het betreft hier een commentaar van een voormalige B r i t s e m i l i t a i r, M r. E r n e s t Ye o m a n s t e v e n s veteraan/Hospik van het Britse Medical corps die aldaar op die bewuste zondag van 30 januari 1972 werkelijk aanwezig was.Ik wil u als lezer deze interessante visie van zijn pen u niet onthouden en besloot als een redacteur die altijd geïnteresseerd is in andere visies zijn verhaal te gaan plaatsen.Om de originaliteit te waarborgen is tekst niet vertaald: Thank you for sending me a copy of the first edition of 'T Arsenaal. I read the article about Bloody Sunday with particular interest because I was there, in Londonderry, on Sunday 30th January 1972 and the events of that day will stay with me forever. I was both out on the streets, I was a MEDIC, and at the Regimental Aid Post located in a council yard under the city end of the Craigavon bridge. The civil Rights march was high jacked by the IRA in one of their many attempts to discredit the British Army and government. Unfortunately, for them, it backfired and they lost the day. This
was, I believe, down to superior military intelligence. Ever since then the Nationalists in Northern Ireland, those who would like to see Northern Ireland absorbed into the republic in the south, have been bad-mouthing both the British Army, government and in particular The Parachute Regiment. One would think, to hear them, that there were no other troops engaged that day. There were; for instance I was attached to 1st Battalion The Royal Anglian Regiment which was the Garrison Battalion in Londonderry at the time. Both the Paras and the Anglians reported, and have always maintained, that they only opened fire when fired upon; which was the first rule of engagement for that day. Please read the attached confession by one of the IRA gunmen on that day. If it were my call the families of those killed that day would get nothing. If they had not been there turning a peaceful rally into a bloodbath they would not have been killed. They each remain responsible for their own death. Ernest Yeomans Zie voor vervolg pagina 4
3
Telegraph.co.uk Wednesday 21 August 2013 | UK News feed
I fired shots on Bloody Sunday, says IRA man By Daniel Foggo and Alan Murray 12:01AM GMT 20 Jan 2002 EVIDENCE has emerged that the IRA fired dozens of shots at British soldiers during the Bloody Sunday civil rights demonstration. The Saville inquiry has been presented with a written statement by a Provisional IRA gunman - referred to as Witness X - in which he admits having emptied two full magazines of his carbine at soldiers of the Parachute Regiment. He also states that attacking the troops in Londonderry was "a joint operation" involving the Provisionals and armed members of the Official IRA, from whom they had recently split.
Weapons training beforehand is also described in his statement, with mention of guns such as "the Garand", .303 and .306 rifles and Thompson machine-guns. "On Bloody Sunday I was using a carbine," he says. His statement also contradicts evidence given to the tribunal in April 2000 by Reg Tester, the former Official IRA quartermaster, who claimed that the local brigade had already cached all but two of its weapons days before the march. A former Para said last night: "This goes some way to vindicating what we have been saying f o r 3 0 y e a r s , n a m e l y t h a t w e w e re o n l y returning fire and we were facing an organised attack." It is understood that Witness X has not made a more recent statement in regard to Bloody Sunday and he is not scheduled to give evidence in person to the tribunal.
Aldus het bewuste artikel uit de krant van de Britse TELEGRAPH
The disclosure contradicts the stance taken by Martin McGuinness, who was the Provisionals' second in command in the city at the time of the 1972 disturbance, which resulted in the death of 14 civilians. Mr McGuinness, who has yet to give evidence to the Saville inquiry, has said: "I will definitely tell the tribunal that the IRA did not engage militarily with British forces to ensure the civil rights march passed off peacefully."
‣
U kunt voor de vertaling het beste google translate gebruiken!
The Parachute Regiment has maintained that its soldiers were shot at before they returned fire, a claim denied by Republicans. In his statement, which was made to RUC officers shortly after the incident on January 30, Witness X says: "It was a joint operation. "I was firing from Glenfada. I used two full magazines. I had four magazines altogether." He adds that he understood there were two Provisional IRA units and two Official IRA units on active duty that day.
4
GENERAAL MAJOOR DER INFANTERIE CORNELIS KNULST RMWO In de zomer van 1964 zat ik als jong luitenant ’s avonds laat tijdens een oefening met mijn compagniescommandant in een achtpersonen tent ergens in de Drunense Duinen. Op een bepaald moment hoorden wij iemand struikelen over een scheerlijn van de tent. ‘Kijk dan ook uit je doppen’ werd er geroepen vanuit de tent!
EEN PAAR SECONDEN L ATER KWAM ONZE BRIGADECOMMANDANT, BRIGADE GENERAAL C. KNULST, DE TENT BINNEN. HET EERSTE WAT HIJ ZEI WAS ’HEB JE KOUDE JENEVER?’
De volgende keer heb je koude jenever bij je’ zei de generaal. Er werd door ons wat onduidelijk gereageerd, want in tegenstelling tot zijn voorganger had de nieuwe bataljonscommandant beslist dat er geen alcohol op oefeningen mee mocht.
Daarnaast maakte de generaal grote indruk omdat hij niet alleen Ridder vierde Klasse Militaire Willems Orde was, maar ook veel andere onderscheidingen had verdiend. Waarmee de generaal zijn MWO had verdiend, wist niemand mij te vertellen.In 1970 werd ik geplaatst bij de Sectie G3 op de Staf van de vierde Divisie waarvan generaal-majoor Knulst commandant was. Omdat niet lang daarvoor de functie van kapitein adjudant van de divisiecommandant was opgeheven, werd ik door de generaal aangewezen als zijn kapitein adjudant wanneer hij eenheden ging bezoeken. Waarom weet ik niet, als de generaal zijn eenheden ging bezoeken, ging ik niet alleen mee als adjudant, maar zo nu en dan ook als chauffeur van zijn dienstwagen. Zo hebben wij diverse eenheden van de vierde Divisie bezocht, zoals de dertiende Pantserbrigade in Oirschot en de eenenveertig Pantserbrigade in Seedorf. Als wij naar Seedorf reden, werd diverse malen onderweg gestopt bij een bekende van de generaal om bij te praten onder het genot van een borreltje. De generaal was goed bekend in Seedorf, want na de elfde Pantserinfanterie brigade te hebben gecommandeerd, was hij Commandant van de eenenveertig Pantserbrigade geweest alvorens hij Commandant werd van de vierde Divisie.
Generaal Knulst was zeer gezien binnen de brigade (elfde Pantserinfanterie brigade) omdat hij altijd vriendelijk was, humor had en heel vaak op bezoek kwam bij oefeningen, zowel overdag als midden in de nacht, bij mooi en bij slecht weer. Om misverstanden te voorkomen, als iets niet goed was in zijn ogen, wist hij dat heel duidelijk uit te leggen aan de verantwoordelijke commandant.
5
Hoofdpoort kazerne Seedorf in de jaren zeventig.foto Min.van defensie
Zo nu en dan zag je bij de bezoeken een officier opvallend onopvallend dichterbij de generaal komen om hem als ‘bekende’ te groeten. Afhankelijk wie het was, stelde de generaal aan betrokkene vragen als: ‘Welk boek heeft u het laatst gelezen?’
Daarmee heeft hij menig officier even van zijn stuk gebracht en daar had hij schik in. De generaal hield dan wel van een koud jenevertje, belastingvrije flessen drank kopen deed hij echter niet. Helaas kon ik het dan ook niet doen. Wat dat betreft, hield hij zich aan de regels. Er waren generaals die recht hadden op een dienstauto met chauffeur, maar zo nu en dan met hun eigen auto oefenende eenheden in Duitsland gingen bezoeken, in het bijzonder bij de schietseries in Bergen Hohne, en na terugkeer een flinke declaratie indienden. Daar ergerde generaal Knulst zich enorm aan. De generaal ging ook regelmatig op pad met een heli, in die tijd de Alouette type twee naar een van zijn eenheden. Dan ging ik ook mee. Nu kan ik het wel bekendmaken, maar toen nog niet. Zodra de heli was opgestegen nam de generaal de knuppel over totdat er moest worden geland. Hij vond het ook leuk om heel laag te vliegen of juist heel hoog. In dat geval liet hij het aan de vlieger over. Zo heb ik boven
de Betuwe gevlogen op de maximale hoogte waarop een heli kon vliegen. Het toestel hing bonkend stil omdat deze niet hoger kon. Ik zag de Rijn, de Waal en de Maas in één overzicht en deed alsof ik het allemaal leuk vond, maar dat vond ik niet, de generaal echter wel. Het kon voor hem niet spannend genoeg zijn.
Alouette twee helikopter
6
Voor vele jaren standaard vrachtauto van de KL,DAF YA 328
Op een van de vluchten terug naar Harderwijk, vroeg hij waar ik woonde. ‘In Ermelo’, zei ik. ‘Dan gaan we nu naar Ermelo en wijs jij je huis aan’, zei de generaal. Boven Ermelo aangekomen, wees ik mijn huis aan, waarop de generaal tegen de vlieger zei: ’ga zo laag mogelijk boven de achtertuin hangen’. In de tuin stond toevallig mijn vrouw de was op te hangen aan de droogmolen. Wij hingen zo laag dat de was door de rotorbladen uit de mand vloog. Het kwam in de zomer voor dat de generaal zijn hoofd om de deur van de Sectie G3 stak en zei: ‘binnen een kwartier op de tennisbaan’. Ja, maar generaal, wij hebben het druk’. Niets mee te maken, dat doe je maar in je eigen tijd.’ ‘Wij’ waren Rien Wilmink (de latere Bevelhebber der Landstrijdkrachten) en ondergetekende. Er werd dan een urenlange dubbel gespeeld tussen de generaal en de chef staf, kolonel Th. van Besouw, aan de ene zijde en majoor Wilmink en ondergetekende aan de andere zijde. Na afloop werd een biertje gedronken bij kolonel Van Besouw, die naast de tennisbaan in het bomvrije huis woonde van de Duitse kazernecommandant van de door de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog gebouwde kazerne,
na de oorlog de JWF Kazer ne genaamd. Tijdens de vele en lange ritten die ik met de generaal heb gemaakt, werd heel wat afgepraat en vertelde de generaal prachtige, spannende en humorale verhalen. Helaas vertelde hij nooit over zijn gevechtservaringen en al helemaal niks om welke redenen hij de MWO en andere onderscheidingen had verdiend, hoe ik ook mijn best deed om daarachter te komen. Als hij iets vertelde, betrof het een leuke anekdote die niets met gevechten had te maken. Zo vertelde hij een keer dat hij in de Tweede Wereldoorlog als luitenant op een schip meevoer van Curaçao naar Canada. Hij zat met een paar luitenants onder in het schip en boven zaten hogere officieren. Sterke drank kregen ze niet, maar de hogere officieren boven wel. Er was echter een oplossing, want beneden stond een aantal flessen whisky. Heel voorzichtig heeft hij toen een fles geopend en met zijn maten opgedronken. Daarna de fles gevuld met thee en weer zo goed als mogelijk dichtgemaakt. Helaas, op een dag werd die fles meegenomen naar boven. Zij vielen door de mand en kregen enorm op hun donder. Uiteraard wilde ik weten wat hij in de oorlog op Curaçao moest doen. Daarop kreeg ik vage reacties, zoals ‘daar was ik toevallig’ of ‘dat weet ik niet meer’.
7
MS Johan van Oldenbarnevelt
Ondertussen weet ik wat hij daar deed. Ik heb het uitgezocht, ook hoe hij zijn MWO heeft verdiend. Generaal Knulst heeft veel meegemaakt, zeker de moeite waard om dit aan u, en vooral degenen die hem hebben gekend, te vertellen. Cornelis Knulst is 21 juli 1918 geboren in Magelang op Midden Java als zoon van een onderofficier van het KNIL. In 1928 is de familie Knulst naar Nederland vertrokken. Zij gingen wonen in Nijmegen waar Cornelis het gymnasium volgde aan het Canisius College. In de loop van de jaren dertig is het gezin naar Den Haag verhuisd, waar Cornelis zijn eindexamen met goed gevolg heeft afgelegd op het Aloysius College.
benoemd en aangesteld als tweede luitenant der infanterie. Hij werd geplaatst bij het tiende Regiment Infanterie. In de meidagen van 1940 heeft hij als pelotonscommandant deelgenomen bij bovengenoemd regiment aan de gevechten in het gebied Veenendaal/De Klomp.
Na de capitulatie werden de officieren op non actief gesteld en is luitenant Knulst rechten gaan studeren in Leiden. Hij heeft deze studie niet afgemaakt toen duidelijk werd dat de Nederlandse officieren Na zijn diploma te hebben zich moesten melden bij het Duitse gehaald, heeft hij gezag. Begin 1942 ontvlucht hij het deelgenomen aan de land met een jaargenoot van de selectieprocedure voor vlieger Uitreiking MWO,Majoor C. Knulst KMA, tweede luitenant der infanterie bij de Koninklijke Luchtmacht. van het KNIL Harm Steen, met de staat rechts Waarom hij zo graag in een helikopter vloog, is bedoeling naar Engeland te gaan. Zij gaan mij nu duidelijk. Hij is waarschijnlijk niet door deels per trein en deels te voet naar de procedure gekomen, want in 1936 meldde Zwitserland waar zij worden geïnterneerd. Na te hij zich als vrijwilliger bij het Regiment zijn vrijgelaten, vertrekken zij weer te voet via Grenadiers om vervolgens de opleiding tot Frankrijk om over de Pyreneeën naar Spanje en reserve-officier te volgen op de School Voor vervolgens Portugal te gaan. Vanuit Portugal Reserve-Officieren Infanterie in Kampen. zijn ze met een schip naar Curaçao gereisd. Aansluitend aan deze opleiding is hij in 1937 aangenomen op de KMA en in oktober 1938
8
In Curaçao hebben zij enige tijd bij het Korps Mariniers gediend. Daarna zijn zij vertrokken per schip Guelph, Ontario, in Canada en aldaar weer in werkelijke dienst getreden op 3 mei 1943. Op 13 september van dat jaar zijn zij naar Engeland vertrokken waar zij 18 september 1943 zijn aangekomen. 28 september 1943 wordt luitenant Knulst, net a l s a l l e E n g e l a n d v a a rd e r s , v e r h o o rd o m duidelijk te verkrijgen maken of het om een betrouwbaar iemand ging. Luitenant Knulst had weinig te melden, want hij werd als Nederlands officier in beginsel niet als verdachte beschouwd. Men vroeg hem onder andere hoe de economische situatie in Nederland was. Hij was ondertussen al zo’n anderhalf jaar uit Nederland en kon dus weinig melden over de situatie in Nederland. Luitenant Knulst wordt in Londen tewerkgesteld bij het Detachement Bureau Bijzondere Opdrachten. De bedoeling was dat hij zou worden opgeleid tot geheim agent om per parachute te worden gedropt in Nederland. Daarvan is afgezien vanwege zijn Indisch uiterlijk. Hij kreeg toen de functie van Vertegenwoordiger van het Bureau Inlichtingen bij het Nederlandse Gezantschap in Stockholm. In deze functie heeft luitenant Knulst onder andere gesproken met Felix Kersten, de lijfarts van Heinrich Himmler, die een paar keer in Zweden is geweest om te praten over het vrijlaten van gevangenen uit concentratiekampen. De gesprekken hebben inderdaad geleid tot het vrijlaten van gevangen, onder wie Nederlanders. In een artikel van het Algemeen Handelsblad van zaterdag 27 september 1952 staat vermeld dat luitenant Knulst contact heeft gehad met Felix Kersten. Na d e capitulatie van Duitsland blij ft de ondertussen tot kapitein bevorderde Cornelis Knulst zijn functie vervullen in Stockholm tot 27 augustus 1945. Na Stockholm wordt kapitein Knulst met een aantal inlichtingenspecialisten naar Ceylon gevlogen en onder bevel gesteld van het South East Asian Command (SEAC) gesteld. De Britten, die in die periode
verantwoordelijk waren voor de veiligheid van Nederlands-Indië, hadden dringend behoefte aan informatie over de situatie aldaar, nadat 17 augustus 1945 de Indonesiërs de onafhankelijkheid hadden uitgeroepen. Het was de bedoeling dat geheime agenten naar Java en Sumatra zouden worden gevlogen en aldaar per parachute te worden gedropt om inlichtingen te vergaren. De agenten bestonden deels uit Britse en Nederlands militairen. Een beperkt aantal geheime agenten is ingezet. Niet lang daarna werd de operatie in de loop van september 1945 gestopt. Het personeel werd teruggevlogen naar Engeland. 25 november 1945 vertrekt kapitein Knulst vanuit Engeland met het Ms.Johan van Oldenbarnevelt naar Nederlands-Indië waar hij 3 april 1946 aankomt. Hij wordt compagniescommandant bij het vijfde Regiment Infanterie.
Felix Kersten links hier samen met Himmler
Zijn compagnie wordt ingezet tegen de ‘pemoeda’s’ (extremisten) op west Java. Er moest veelal in moeilijk begaanbaar en onoverzichtelijk terrein worden opgetreden.
9
Vertrek naar Indië van de 7 december divisie met de JvO te Amsterdam
1946 tot 3 augustus 1946 op Java met zijn compagnie deel te nemen aan alle acties van zijn bataljon tegen de pemoeda’s. Door zijn voorbeeldige en onverschrokken wijze van aanvoeren van zijn compagnie behaalde hij op 13 juli 1946 in Gedeh Bage, op 31 juli 1946 d . a . v. i n P a d a l a r a n g e n o p 2 augustus 1946 bij kampong Tjirawa successen.
De compagnie had echter een uitstekende commandant, want 13 mei 1947 wordt de ondertussen met ingang van 10 januari 1947 tot tijdelijk benoemde en aangestelde majoor Cornelis Knulst, die na zijn compagniescommando plaatsvervangend bataljonscommandant was geworden, benoemd tot Ridder der vierde klasse der Militaire Willems Orde, wegens:
Bij deze laatste actie heeft hij grote persoonlijke moed getoond door, toen de aanvalsgeest van een gedeelte van zijn compagnie verloren dreigde te gaan als gevolg van het sneuvelen van een sergeant en twee manschappen, in zeer bedekt terrein, met tegenover zich een onzichtbare sluipschutter zich koelbloedig geheel alleen en ongedekt voorwaarts te begeven om het vuur van deze sluipschutter tot zich te trekken. Hierdoor werd het mogelijk de vijand weder onder gericht vuur te nemen, de gesneuvelden en een gewonde af te voeren en zonder verdere verliezen het gevecht te beëindigen.”
“Het zich in de strijd onderscheiden door het bedrijven van uitstekende daden van moed, beleid en trouw: door in het tijdperk van 14 april
10
21-5-1947 Omgeving Padalarang en T.N.I hoofdkwartier, foto genomen 4 april 1947 tijdens een vrijwillige patrouille bij Padalarang
In het blad ‘WAPENBROEDERS’, een uitgave van en voor de Nederlandsche Strijdkrachten in Nederlands-Indië, wordt door de ‘Boeaja’s (degenen die bij het vijfde Regiment Infanterie dienden, noemden zich zo) ‘Opper Boeaja’ majoor Knulst gefeliciteerd met zijn hoge onderscheiding.
31 mei 1948 keert majoor Knulst RMWO met het MS Kota Baroe terug naar Nederland waar hij 3 juli 1948 arriveert. Majoor Knulst RMWO volgt in 1950 - 1951 met succes de studie aan de Hogere Krijgsschool. Hij volgt vervolgens een cursus in België, wordt een paar maanden ter beschikking gesteld van het Comité Verenigde Chefs van Staven om daarna leraar op de Hogere Krijgsschool te worden.
In 1957 wordt hij Hoofd van de Sectie G2 van het eerste Legerkorps. Vervolgens wordt hij 1 juni 1959 geplaatst op het Hoofdkwartier van de Generale Staf ter voorbereiding van de functie van militair attaché bij de Nederlandse Ambassade in Ankara en in Teheran en bij Ons Gezantschap in Teheran en in Bagdad, in de rang van kolonel. Kolonel C. Knulst RMWO vervult deze functies van augustus 1959 tot juli 1963. Na terugkeer wordt hij Hoofd Sectie G2 van het Hoofdkwartier Koninklijke Landmacht.
Ondertussen was in juni 1950 de Koreaanse Oorlog uitgebroken, reden voor majoor Knulst RMWO weer eens op avontuur te gaan. Hij w o rd t 2 0 j u l i 1 9 5 3 C o m m a n d a n t v a n h e t Nederlandse Detachement van de Verenigde Naties in Korea en bevorderd tot luitenantkolonel. Nog geen week later werd op 27 juli 1953 de tijdelijke wapenstilstand tussen noord en zuid Korea getekend. De eenheden moesten echter blijven, omdat het bestand tijdelijk was. Overste Knulst RMWO keert 28 juli 1954 terug naar Nederland. Na terugkeer uit Korea wordt overste Knuls RMWO in september 1954 Hoofd Onderwijs op de Hogere Krijgsschool.
11
In 1964 wordt hij per 6 april tijdelijk brigadegeneraal en Commandant van de elfde Pantserinfanterie brigade en aansluitend per 1 november 1965 Commandant van de eenenveertig Pantserbrigade in Seedorf in de voormalige Bonds Republiek Duitsland. Ve r v o l g e n s w o rd t b r i g a d e g e n e r a a l K n u l s t RMWO geplaatst van 1 juni 1967 tot 1 juni 1967 als Hoofd van de Nederlandse Liaison commissie bij SHAPE in Mons. Per 1 mei 1969 wordt brigadegeneraal C. Knulst RMWO bevorderd tot generaal-majoor en wordt hij Commandant van de vierde Divisie. Zijn laatste f u n c t i e w a s Te r r i t o r i a a l B e v e l h e b b e r w e s t tevens Gouverneur van de Hoofdstad vanaf 1 juni 1969 tot 1 mei 1974, waarna generaalmajoor C. Knulst RMWO per 1 mei 1974 met eervol ontslag gaat.Generaal-majoor C. Knulst RMWO was houder van:
‣
GROOTOFFICIER VAN VERDIENSTE VAN DE ITALIAANSE REPUBLIEK
‣
ONDERSCHEIDINGSTEKEN L ANGDURIGE NEDERL ANDSE DIENST ALS OFFICIER
Na zijn eervol ontslag heeft generaal-majoor b.d. C. Knulst RMWO de functie vervuld van Kanselier der Nederlandse Orden van 29 maart 1974 tot 21 september 1981. Hij overleed op 17 juli 1990. Artikel: Kolonel der Infanterie b.d. Gerard Felius
Primair bronnen gebruik voor dit artikel: Nederlands Instituut voor Militaire Historie Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie
‣
MILITAIRE WILLEMSORDE DER VIERDE KL ASSE
‣
OFFICIER IN DE ORDE VAN DE NEDERL ANDSE LEEUW
‣
OFFICIER IN DE ORDE VAN ORANJE NASSAU MET DE ZWAARDEN
‣
OORLOGSHERINNERING’S KRUIS MET GESPEN
‣
ERETEKEN VOOR ORDE EN VREDE MET GESPEN 1946/47/48
http://www.indie-1945-1950.nl
‣
KRUIS VOOR RECHT EN VRIJHEID MET GESP
http://indiegangers.nl
‣
KRUIS VAN VERDIENSTE
‣
UNITED NATIONS SERVICE MEDAL
‣
ULCHI (KOREA)
‣
HONOR AL DEBER CUMPLIDO (COLUMBIA)
‣
LEGION OF MERIT (LEGIONAIR) U.S.A.
‣
OFFICIER KROONORDE MET PALM (BELGIË)
‣
OORLOGSKRUIS 1940 MET PALM (BELGIË)
‣
GROOTOFFICIER VAN DE ORDE VAN DE LEEUW VAN FINL AND
Kanselarij der Nederlandse Orden Blad Wapenbroeders tweede jaargang nr: 30 van 23 oktober 1947 http://www.collectie.legermuseum.nl/
12
VAN TAMBOER TOT GENERAAL Tijdens een lange rit vanuit Duitsland naar huis, reed ik mee met de toenmalige kolonel Theo van Besouw (Chef Staf 4e Divisie). Hij vertelde toen het volgende verhaal
Van Besouw was in voormalig Nederlands Indië compagniescommandant. Hij was op verkenning met zijn cie sgt-majoor. Plotseling werd op hem geschoten. Gelukkig werd hij niet geraakt. Hij zag op vrij korte afstand een ‘plopper’ liggen met zijn geweer in aanslag. Hij bleef staan en zei tegen de schutter: ‘Luister goed. Blijf rustig liggen, neem je geweer in aanslag tegen je schouder, richt goed op mij, haal rustig adem, houdt de adem even in en haal de trekker over’. De plopper schoot nog een keer en miste o p n i e u w , w a a r o p Va n B e s o u w d e m a n d o o d s c h o o t m e t z i j n p i s t o o l m i t r a i l l e u r. D e loopbaan van Theodorus, Johannes van Besouw
Theodorus Johannes van Besouw wordt 8 maart 1919 geboren in Tilburg. Theo is van plan iets te ondernemen in de textiel en volgt de Textielschool in Tilburg. In 1938 wordt hij als dienstplichtig soldaat ingelijfd bij het zesde Regiment Infanterie in Breda. Na de basisopleiding te hebben gevolgd, wordt soldaat Van Besouw aangewezen om te worden opgeleid tot tamboer bij het zesde Regiment. Hij heeft daar geen vrede mee en dient een verzoek in om tirailleur te worden. Het verzoek wordt goedgekeurd en dat niet alleen, hij wordt aangewezen om de kaderopleiding te volgen. Wanneer Nederland 1 september 1939 mobiliseert, wordt dienstplichtig sergeant Van Besouw overgeplaatst naar de Staf van het derde Legerkorps in Vught. Hij krijgt de functie van commandant van de stafwacht, welke is belast met het beveiligen van het hoofdkwartier van het derde Legerkorps. Op een paar beschietingen na door Duitse vliegtuigen tijdens de verplaatsing van de Staf van het derde Legerkorps van Vught naar het gebied Meerkerk–Leerbroek (achter de waterlinie) , verlopen de oorlogsdagen rustig voor sergeant Van Besouw.
13
Garde Regiment Fuseliers Prinses Irene
Na enkele weken in krijgsgevangenschap te hebben verkeerd, wordt hij 1 juli 1940 gedemobiliseerd. Theo gaat werken in een wollen stoffen fabriek in Tilburg. Medio 1942 wordt de fabriek gesloten. Het personeel zou in Duitsland te werk worden gesteld. Om hieraan te ontkomen, geeft Theo zich op als vrijwilliger om te werken in de kolenmijnen in Limburg. Hij komt terecht in de mijn ‘Laura’ in Eygelshoven. Samen met een leeftijdgenoot die bij de Koninklijke Marine had gediend, pleegt Theo sabotage om de Duitsers tegen te werken. Iemand waarschuwt hen dat de Duitsers waarschijnlijk op de hoogte waren van hun activiteiten. Zij besluiten het land te verlaten en naar Engeland te gaan. Zonder paspoort of visum vertrekken ze begin maart 1943. Zij reizen te voet en liftend door Frankrijk om vervolgens via de Pyreneeën in Spanje aan te komen. Omdat zij geen paspoort of visum hebben, worden zij gearresteerd en belanden begin juni in de gevangenis. Met behulp van de N e d e r l a n d s e A m b a s s a d e w o rd e n z i j e i n d december 1943 vrijgelaten.
aankomen. Na te zijn verhoord door de Engelse en Nederlandse Inlichtingendienst krijgt sergeant Van Besouw een bureaubaantje bij het Nederlands Militair Gezag in Londen. Daarvoor was Theo echter niet naar Engeland gegaan. Met hulp van koningin Wilhelmina wordt hij ingedeeld bij de Koninklijke Nederlandse Brigade ‘Prinses Irene’. Sergeant Van Besouw wordt sluipschutter en vervolgens groepscommandant in het derde Peloton van de 1e Gevechtsgroep. In die functie neemt sergeant Van Besouw nagenoeg deel aan alle acties van de ‘Prinses Irene Brigade’ vanaf Normandië (augustus 1944) tot in Zuid Nederland (mei 1945). Tijdens een gevechtsactie in de omgeving van Hedel heeft hij zich zodanig moedig gedragen dat hij daarvoor het Bronzen Kruis krijgt uitgereikt.
NA DE CAPITULATIE VAN DUITSLAND WORDT SERGEANT VAN BESOUW MET NOG VIJF ANDERE ONDEROFFICIEREN NAAR ENGEL AND GESTUURD OM ALDAAR TE WORDEN GETEST OF HIJ GESCHIKT IS VOOR OFFICIER.
Zij zijn toen via Lissabon naar Gibraltar gegaan en vanaf daar met een schip naar Engeland gereisd, alwaar zij begin januari 1944
14
Het resultaat van de test aan de War Officers Selection Board was van dien aard dat sergeant Van Besouw geschikt wordt bevonden om reserveofficier te worden. Men vond het zelfs niet nodig, ook gezien zijn ervaring opgedaan bij de Prinses Irene Brigade, dat hij de ‘Officer Cadet Training Unit’ hoefde te volgen. Oktober 1946 wordt reserve eerste luitenant Van Besouw commandant van de Tweede Compagnie van het vierde Bataljon ‘Prinses Irene’. Nadat zijn compagnie is opgeleid, v e r t r e k t l u i t e n a n t Va n B e s o u w m e t z i j n compagnie op 5 juni 1947 naar NederlandsIndië. Aldaar aangekomen, wordt hij bevorderd tot tijdelijk reserve kapitein. Kapitein Van Besouw opereert met zijn compagnie in Midden Java. Vanwege zijn moedig gedrag tijdens gevechtsacties met zijn compagnie krijgt hij de ‘Bronzen Leeuw’ uitgereikt. In maart 1949 wordt reserve kapitein Van Besouw in Soerabaja beëdigd als beroepsofficier. Na terugkeer uit de tropen volgt hij een applicatiecursus op de KMA en vervolgens een infanteriecursus aan de School of Infantry Fort Benning in de Verenigde Staten. Terug in Nederland wordt hij S3 van het 313e Infanteriebataljon Stoottroepen en vervolgens leraar ‘Infanterie tactiek’ op de Artillerie School in Breda. Hij zal het uitstekend hebben gedaan bij de artillerie, want kapitein Van Besouw wordt benoemd tot ’Ere Kanonnier der Artillerie’. Hierna volgt hij de cursus ‘Staftechniek’ en aansluitend de Hogere Krijgsschool (1956-1958). Als krijgsscholier neemt hij deel aan een bezoek aan de Koninklijke Marine. Er wordt een vaartocht gehouden met een fregat op de Noordzee. Daarbij is ook een groep buitenlandse officieren. ‘s Avonds bij het diner zit Van Besouw tegenover een kapitein van de TNI (Tentara Nasional Indonesia). Na een aantal ervaringen te hebben uitgewisseld, blijkt dat de
Indonesische officier commandant was van de e e n h e i d w a a r t e g e n Va n B e s o u w m e t z i j n compagnie regelmatig had opgetreden. Het kan verkeren. Zijn eerste functie als gebrevetteerd officier is H o o f d o p e r a t i ë n v a n d e Te r r i t o r i a a l Bevelhebber zuid in de rang van majoor. 1 november 1963 wordt hij bevorderd tot luitenant-kolonel en krijgt de functie van Hoofd Sectie G4 van 4e Divisie. Daarna wordt hij Commandant van het dertiende Infanteriebataljon ‘Garde Fuseliers Prinses Irene’, de eenheid die voortkwam uit de Prinses Irene Brigade. 1 november 1969 wordt Van Besouw bevorderd tot kolonel. In die rang vervult hij achtereenvolgens de functie van plaatsvervangend brigadecommandant van de dertiende Pantserinfanterie brigade in Oirschot, plaatsvervangend brigadecommandant van de twaalfde Pantserinfanterie brigade in Nunspeet en Chef Staf van de vierde Divisie in Harderwijk. 1 m e i 1 9 7 2 w o r d t k o l o n e l Va n B e s o u w bevorderd tot brigadegeneraal en wordt hij Commandant van de twaalfde Pantserinfanterie brigade. Tijdens zijn verblijf in de oost had hij een keer tijdens een borreltje tegen zijn compagnie gezegd dat als hij generaal zou worden hij de hele compagnie zou uitnodigen. Hij was er toen van overtuigd dat hij dat nooit zou worden. Hij heeft zijn woord gehouden. De hele compagnie is uitgenodigd en heeft zijn bevordering tot brigadegeneraal gevierd. Het bleef niet bij brigadegeneraal, 1 maart 1974 wordt Van Besouw generaal-majoor en Commandant van de vierde Divisie. Per 1 mei 1975 wordt generaal-majoor Van Besouw eervol ontslagen uit de militaire dienst e n d o o r H a re M a j e s t e i t k o n i n g i n J u l i a n a benoemd tot generaal-majoor der Fuseliers b.d Generaal-majoor der Fuseliers b.d. Theodorus Johannes van Besouw overleed 3 mei 2007.
15
Generaal-majoor Van Besouw droeg de volgende onderscheidingen:
‣
BRONZEN LEEUW
‣
BRONZEN KRUIS
‣
KRUIS VAN VERDIENSTEN
‣
VERZETSHERDENKINGS KRUIS
‣
OFFICIER IN DE ORDE VAN ORANJE NASSAU
‣
GEWONDEN KRUIS
‣
OORLOGSHERINNERINGS KRUIS MET GESPEN
‣
ORDE EN VREDE KRUIS MET GESPEN
‣
VIER BRITSE CAMPAGNE MEDALS
‣
VIERDAAGSE KRUIS (10 X)
‣
T WEEDAAGSE MILITAIRE PRESTATIETOCHT (4 X)
‣
NEDERLANDSE SPORT FEDERATIE (3 X)
Artikel: Kolonel der infanterie b.d. Gerard Felius Primair bronnen gebruik: Persoonlijk archief: G. Felius http://www.fuseliers.net/ http://www.vereniginginfanterieofficieren.nl
16
OFFICIËREN: WE WAREN TE PASSIEF IN URUZGAN! Nederland heeft militaire kansen laten liggen in Uruzgan. Dat is de strekking van een discussie die onder infanterie officieren wordt gevoerd. Een jaar na afloop van de missie in Uruzgan is de heersende mening: we hadden vaker moeten doorpakken en de tegenstander moeten vernietigen.
Tijdens de missie in Uruzgan was de houding voornamelijk defensief. Aanvallen door derden werden zo veel mogelijk genegeerd als zijnde provocaties, bedoeld om westerse militairen nevenschade te laten veroorzaken. Dat gebeurde niet uit angst voor de Taliban, concluderen de officieren, maar uit angst voor reacties in de eigen organisatie op al te agressief handelen. De officieren ergeren zich ook aan het micromanagement vanuit Den Haag, zesduizend kilometer verderop, waar voor iedere afwijkende actie toestemming moest worden gevraagd.Andere departementen moeten maar
Brigadegeneraal Otto van Wiggen, voorzitter van de Vereniging van Infanterie officieren (VIO), geeft ruimte aan de discussie. 'We hebben vaak niet meer dan stevig van ons afgebeten. Vechten wil zeggen © AFP. Nederlandse militairen praten met de bevolking in Uruzgan, begin 2010. dat je een beslissing probeert te forceren', diplomaten en deskundigen sturen bij schrijft hij in het vakblad Infanterie. De toekomstige missies, vindt Hillen. Dat is beter betrokken officieren vragen zich impliciet af of in voor de missie, beter voor de defensiebegroting Nederland nog wel plaats is voor echte krijgers. en beter voor het maatschappelijke draagvlak voor de militairen. Of infanteristen ook meer offensieve ruimte krijgen, is niet gezegd. Om helderheid te scheppen voor alle De voormalige Minister Hillen van Defensie zei infanteristen ontwikkelt de officieren vereniging destijds op een bijeenkomst in Brussel dat een zogeheten Credo voor de Krijger. militairen moeten ophouden om Artikel; Noel van Bemmel ontwikkelingswerker te zijn. Die boodschap schoenmaker blijf bij je leest valt goed onder de Bronnen: http://www.volkskrant.nl/ infanterieofficieren. Die vinden dat anderen meer verstand hebben van diplomatie en opbouw. Zij http://www.defensie.nl/ pleiten tevens voor een offensievere mentaliteit. Dat staat haaks op de veelgeprezen 'Dutch Approach' in Afghanistan, waarbij de militairen zich hoofdzakelijk richtten op de verbetering van de leefomstandigheden.
ONT WIKKELINGS WERKER
17
Engelse mariniers tijdens een oefening van de NATO
HOE ZIT DE NAVO IN ELKAAR III De NAVO is een zogeheten intergouvernementele organisatie van soevereine staten. Dit betekent dat afzonderlijke staten zélf het laatste woord hebben als er besluiten worden genomen. Met andere woorden: een lidstaat kan nooit gedwongen worden om besluiten van de NAVO uit te voeren als ze het daar oneens mee zijn. Daarentegen bestaan er ook supranationale organisaties, bijvoorbeeld de Europese Unie.
DE POLITIEKE STRUCTUUR D e N o o rd - A t l a n t i s c h e R a a d ( N A R ) i s h e t hoogste besluitvormingsorgaan van de NAVO. Alle lidstaten hebben via hun ambassadeur, de Permanente Vertegenwoordiger, zitting in de Raad. De Raad heeft de politieke leiding over het bondgenootschap. De Permanente Vertegenwoordigers komen minstens één keer per week een bijeen op het hoofdkwartier in Brussel. De voorzitter van de NAR is de secretaris-generaal van de NAVO. De NoordAtlantische Raad is een uniek orgaan, omdat het de enige plek is waar Amerikanen en Europeanen elkaar met grote regelmaat ontmoeten en problemen kunnen bespreken.
Europeaan. Hij bepaalt de agenda van vergaderingen, coördineert de dagelijkse gang van zaken bij de NAVO en treedt op als belangrijkste woordvoerder van de organisatie. Ook onderhoudt hij de contacten met ministers en regeringsleiders van de lidstaten.de secretaris-generaal is echt het “gezicht naar buiten” van de NAVO-NATO-OTAN
ANDERS FOGH RASMUSSEN In 2009 werd Anders Fogh Rasmussen(zie foto rechts), tot dan toe Premier van Denemarken, de nieuwe secretaris-generaal van de NAVO. De secretaris-generaal is traditiegetrouw een
18
Foto: http://www.defense.gouv.fr/air
Het defensiebeleid van het bondgenootschap wordt besproken in het Defensie Planning Comité (DPC). In dit comité zijn alle lidstaten wederom vertegenwoordigd door de Permanente Vertegenwoordigers, met uitzondering van Frankrijk. Frankrijk maakt sinds 1966 geen deel meer uit van de militaire structuur van de NAVO.
DE MILITAIRE STRUCTUUR De NAVO heeft geen eigen leger. Troepen van de lidstaten worden aan de NAVO toegewezen als dat noodzakelijk is. De NAVO beschikt over e e n G e ï n t e g re e rd e M i l i t a i re S t r u c t u u r o m gezamenlijk optreden mogelijk te maken. Om samenwerking tussen de verschillende onderdelen uit verschillende landen mogelijk te maken moeten er duidelijke richtlijnen zijn. Procedures en materieel moeten aan dezelfde eisen voldoen. Er worden ook regelmatig gezamenlijke oefeningen gehouden.
Commandostructuur vastgesteld. Alle militaire missies die de NAVO onderneemt, worden nu geleid door het Allied Command Operations (Geallieerd Commando Operaties, ACO) in België. De leiding hiervan is traditioneel in handen van een Amerikaanse generaal, de Supreme Allied Commander Europe (Geallieerd Opperbevelhebber Europa, SACEUR). Hij is daarmee de opperbevelhebber van alle NAVOtroepen. Vanaf december 2006 is dit John Craddock. Hiervoor was dit James Jones.
Voor de militaire uitvoering van de beslissingen die in de Noord-Atlantische Raad worden genomen, heeft het Militair Comité (MC) de verantwoordelijkheid. Het Comité bestaat uit de hoogste militairen van de lidstaten. Namens Nederland heeft de Commandant der Strijdkrachten zitting in het MC. Het Militair Comité zorgt ook voor de aansturing van de hoogste commandanten van de NAVO. Op de Top van Praag in 2002 werd een nieuwe 11 James Jones.
19
In de Verenigde Staten zetelt sinds 2002 het zogenaamde Allied Command Transformation (Geallieerd Commando Transformatie, ACT), dat ook geleid wordt door een Amerikaan (Supreme Allied Commander Transformation, Geallieerd Opperbevelhebber Transformatie, SACT). Dit hoofdkwartier begeleidt alle veranderingen die bij de NAVO gaande zijn. Ook zorgt het ervoor dat de troepen van de verschillende lidstaten in staat zijn goed samen te werken (‘interoperabiliteit ‘)
Links Gorbatsjov nu, rechts Bush Sr toen en boven rechts Gorbatsjov tijdens de onderhandelingen en helemaal bovenaan secretaris generaal van de Navo Rasmussen
20
De val van de muur tussen oost en west
DE NIEUWE NAVO IV De omwentelingen in Oost-Europa in 1989 luidden het einde van de Koude Oorlog in. Decennialang hadden oost en west tegenover elkaar gestaan en dreigde het op sommige momenten tot een gewapend treffen te komen.
HET EINDE VAN DE KOUDE OORLOG
Deze vroegen de Sovjetunie om hulp, maar Gorbatsjov weigerde in te grijpen.
De landen van centraal en Oost-Europa (ook wel de Oostbloklanden genoemd) waren sinds 1955 lid van het Warschaupact, de communistische tegenhanger van de NAVO. In d e p r a k t i j k w a s h e t Wa r s c h a u p a c t e e n machtsmiddel van de Sovjetunie, die de landen van Oost-Europa stevig in haar greep had. Contact van de Oostbloklanden met het westen werd door Moskou zo veel mogelijk ontmoedigd. Eind jaren tachtig kwam daar verandering in. Michael Gorbatsjov, de leider van de Sovjetunie sinds 1985, knoopte relaties aan met het westen. Hij gaf de centraal en Oost Europese landen meer vrijheid om kritiek te uiten op de regeringen in hun land. Daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. In Polen werd de tot dan toe verboden vakbond Solidarnosc (Solidariteit) in april 1988 gelegaliseerd na massale stakingen. Bij de verkiezingen in juni won de vakbond bijna alle zetels van het Poolse parlement. Overal in het Oostblok ontstonden betogingen en opstanden tegen de regeringen.
Vlag van de Sovjetunie Bron: flagspot.net/flags/su.html
21
Uiteindelijk moesten de communistische leiders aftreden en werden geleidelijk de democratie en de vrije markteconomie ingevoerd. Opvallend genoeg vond deze machtswisseling vrijwel overal geweldloos plaats. Symbolisch voor de ondergang van het communisme was de val van de Berlijnse Muur in november 1989. Op 3 oktober 1990 werden Oost- en West-Duitsland herenigd.
Tijdens een top in Malta in december 1989 verklaarden Gorbatsjov en de Amerikaanse president George H.W. Bush dat de Koude Oorlog ten einde was. In juli 1991 werd het Warschaupact opgeheven en in december van dat jaar viel de Sovjetunie uiteen in vijftien onafhankelijke staten (het Gemenebest van Onafhankelijke Staten, GOS). De tegenstelling tussen het Atlantisch bondgenootschap en het Warschaupact maakte plaats voor samenwerking tussen oost en west. Deze ontspanning had zijn weerslag op de landen van centraal en Oost-Europa. Zij wilden zich met het westen verbinden en wilden graag lid worden van de NAVO en van de EU. Deze ontwikkelingen zorgden ervoor dat de veiligheidssituatie in centraal en Oost-Europa drastisch veranderde. De NAVO hoefde zich niet langer voor te bereiden op de mogelijkheid van een grootschalig conflict met het Warschaupact. Samenwerking met de
voormalige tegenstander werd het nieuwe devies. Het was noodzakelijk dat de NAVO zich aanpaste aan de veranderende omstandigheden In de loop van de jaren negentig ontwikkelde zich een nieuwe taak voor de NAVO: het bevorderen van stabiliteit en democratie niet alleen binnen, maar ook buiten haar verdragsgrenzen (‘out of area’). Om die reden werd de militaire strategie van de NAVO aangepast. Hoewel de verstandhouding met Rusland niet meer vijandig was, moest de NAVO bij het handhaven van het strategisch evenwicht in Europa nog wel rekening houden met het militair vermogen van dit land.
Artikel: Rob Vaneker Bronnen gebruik: Boek: Als de Navo de passie preekt’ bij uitgeverij EPO, naar aanleiding van de zestigste verjaardag van de Navo,Ludo de Brabander http://www.nato.int/ http://www.google.com
Wordt vervolgd:
22
ATOOMBUNKER H A R N E K O P, E E N RELICT UIT DE KOUDE OORLOG Zeer goed verborgen in de bossen ten noordoosten van Berlijn, in de buurt van Strausberg, is het best bewaarde geheim van de landen van het Warschaupact, maar vooral die van de Duitse Democratische Republiek. De nucleaire bom-proof commandobunker 01 Harnekop Deze werd ontworpen en gebouwd tussen 1971 en1976 met een militaire technische precisie om vergelijkbare en met verwoestende impact van gelijkwaardige atoombommen op Hiroshima en Nagasaki uit 1945 te kunnen weerstaan.
techniek bedekt door een sluier van geheimhouding en omfloerst met geheimzinnigheid tot op de dag dat het voor het eerst werd onthuld in 1990, de dag van de Duitse Hereniging.Voor lokale bevolking, evenals de rest van de wereld stond deze installatie alleen maar bekend als een meteo station voor de luchtvaart. Er waren geen directe communicatie verbindingen naar en van Harnekop. Ondergrondse kabels omwikkeld en beveiligd met staaldraad leidde slechts naar een paar kilometer verder afgelegen installaties Kunersdorf en Wallenberg.Deze waren slechts ook bekend bij het publiek als een soort weerobservatie stations. Artikel: Rob Vaneker Bronnen:http://nl.wikipedia.org/wiki/Stasi http://www.bnd.bund.de/ http://www.google.com
De bunker bestand tegen inslag van atoombommen, bestaande uit drie v e rd i e p i n g e n , b e v a t t e e e n o n d e r g ro n d s labyrint met separate secties die geconstrueerd waren van roestvrij staal en beton.Het gehele en totale bunker systeem rustte op schokdempers. Het werd ontworpen om 450 mensen te herbergen voor ten minste en gedurende 28 dagen, om betrokkenen na directe impact van een nucleaire bom te laten doen overleven.Daarnaast was het de bedoeling om het complete politbureau, de generale staf en de staats veiligheid dienst, gevechtsklaar er in onder te brengen c.q.te huisvesten. In het geval van een militair conflict c.q treffen tussen de NAVO en de N AV ( N a t i o n a l e Vo l k s a r m e e ) i n c l u s i e f h e t Warschaupact,zou daarnaast ook Harnekop gediend hebben als centraal verbinding’s en coördinatie centrum van de Nationale Volksarmee en het verenigd commando van de Warschau Pact landen.Onopgemerkt door d e N AV O I n t e l l i g e n t s ( m i l i t a i re i n l i c h t i n g diensten), werd dit wonder van militaire
23
Een foto impressie van de lokatie met o.a. De ingang(en) en de centrale commando post
24
Ook weer in nummer twee van dit informatie blad en verder met regelmaat zal de redactie uw aandacht proberen te vestigen op interessante boeken en militair gerelateerde tijdschriften voor de liefhebber
BOEKEN EN MILITAIRE TIJDSCHRIFTEN VAN DE MAAND Deze maand geen tijdschrift waarop men zich kan abonneren maar een gratis digitale en zeer interessante E-zine van de U.S Air force, een Engels talig blad dat u voorziet van actueel nieuws en informatie over een van de grootse luchtmachten. Om alle interessante verhalen te kunnen lezen dient u wel te beschikken over het programma PDF reader die u gratis kunt downloaden van het internet (zie “get” Adobe site onderaan).Door te klikken op de cover van Air Force die links van hun site is gepositioneerd, opent u middels de reader het overzicht met de maandelijkse actuele uitgaven en geeft u de mogelijkheid deze met alle aandacht te lezen.Zeker een aanrader voor Liefhebbers. http://www.airforcemag.com/Pages/HomePage.aspx http://get.adobe.com/nl/reader/
EEN HOLL ANDSE JONGEN IN INDIË
Nieuwsbrief van Defensie het vizier! TIP *
In het boek een Hollandse jongen in Indië beschrijft Thea van Leeuwen aan de hand van interviews met enkele leden van de BNMO wat zij als militairen hebben meegemaakt in voormalig Nederlands Indië. De ervaringen van zes militairen worden weergegeven in drie fictieve personages.Een Hollandse jongen in Indië speelt zich af na de Duitse bezetting van 1940-1945. De opkomst van het Indonesische Nationalisme doet de Nederlandse overheid besluiten een troepenmacht te sturen. Veel jongemannen schepen in naar de oost, om ‘hun’ Indië te behouden voor de Nederlandse kroon. Wat zij daar meemaken, dragen zij hun leven lang met zich mee. Een Hollandse jongen in Indië ver telt hun verhaal: de schokkende, de grappige en emotionele momenten, hoe zij als jonge knapen terechtkwamen in een wereld die zij niet kenden en waar de lijn tussen vriend en vijand nog nooit zo vaag was. Bronnen:http://www.boekscout.nl
http://werkenbijdefensie.nl/het-vizier/
BNMO Magazine: de Kareoler 3-2013
25
ADVERTENTIE PAGINA Lid worden KOVOM-UNV?
NIJMEEGS JOPIE Grotestraat 13, NIJMEGEN
poncho’s,
rugzakken
vlaggen en alles om de 4-daagse
uit te lopen
ook voor kampeer-artikelen militaire kleding en regenkleding Bekijk onze webshop:
www.jopieswebshop.nl tel.: 024-3225480 centrum Nijmegen
www.nijmeegsjopie.nl
U bent welkom als: ex dienstplichtig, reserve en/of beroepspersoneel zijnde van de Nederlandse nationaliteit , actief of met FLO (functioneel leeftijdsontslag), die tussen 1949 en 1991 gedurende minimaal zes maanden, of langer gediend hebben bij de Nederlandse Krijgsmacht, dan wel de NATRES. Voor meer informatie: http://www.kovom.net/ Of per email:
[email protected] Per Post aan:J.M.van Dijk Van Eesterenplein 274 3315 KX Dordrecht Tel: 078-62.29.054
Deze vereniging is na WO II ontstaan en draagt de officiële benaming: "INTERALLIED MILITARY ORGANIZATION SPHINX" en staat open voor lidmaatschap van actieve, non actieve militairen uit NAVO landen.Sympathisanten zijn ook welkom! Op 28 september 2013 aanstaande organiseert haar afdeling de kust Bredene,België weer haar jaarlijks terugkerende en traditionele bijeenkomst inclusief festiviteiten met diner in HOTEL EUROPA http://www.europahotel.be/Ook zal plaatsvinden een lokale herdenking ceremonie-bloemenhulde voor gevallenen van alle oorlogen.Op de voorgaande dag de 27 ste vind de aankomst plaats van de meeste deelnemers gevolgd door opnieuw een excursie, ditmaal naar een museum over de Atlantic Wall te Oostende. Nieuwsgierig geworden? Neem dan contact op via email met de voorzitter Freddy Pollet:
of met de Nederlandse onder voorzitter John Snackers:<[email protected]>
26
