UITGESPROKEN DOOR HET DIEPTRANCE-MEDIUM LEX PERSOON IN SAMENWERKING MET ZIJN GELEIDEGEEST

door Lex Persoon

UITGESPROKEN DOOR HET DIEPTRANCE-MEDIUM LEX PERSOON IN SAMENWERKING MET ZIJN GELEIDEGEEST. *** BEWERKT EN GEPUBLICEERD DOOR LICHTSFEREN.COM

© COPYRIGHT WWW.LICHTSFEREN.COM

“Karmisch Opvoeden” is een uitgave van LICHTSFEREN.COM en is een bewerkte weergave van een trance-cursus, uitgesproken door Lex Persoon.

Oorspronkelijke uitgave: Malva Opleidingen BV - Nederland Deze hernieuwde uitgave valt volledig onder verantwoordelijkheid van de redactie van www.lichtsferen.com Niets uit deze uitgave mag vermenigvuldigd en verspreid worden zonder schriftelijke toestemming van de redactie en/of Lex Persoon. e-mail: [email protected]

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

2

© Copyright

www.lichtsferen.com

Inhoudsopgave

Inhoudsopgave . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

3

Voorwoord . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 Sessie 1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 Sessie 2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36 Sessie 3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68 Sessie 4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

100

Sessie 5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

134

Sessie 6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

163

Vraag- en antwoordsessie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 191

© Copyright

www.lichtsferen.com

Voorwoord Een ziel in de astrale wereld bereidt het leven op Aarde voor... Er wordt voor een stuk Karma gekozen zodat dit uitgewerkt kan worden in het komende aardse leven. Hiervoor worden er vaak afspraken gemaakt met toekomstige ouders, vrienden, partners etcetera. Met andere woorden: over zo'n leven wordt hard nagedacht en veel van te voren goed gepland. Als het dan zover is dat die ziel naar de aarde gaat, blijkt het opeens 'gevangen' te zitten in een klein lichaampje, dat nog niet in staat is voor zichzelf te zorgen. Om nog maar te zwijgen over het uitwerken van Karma... Nee, het zal nog zeker zo'n kleine vijftien jaar duren, eer er begonnen kan worden aan het invullen van de karmische opdracht. Tijdens deze eerste fase van het leven wordt het kind 'opgevoed'; het wordt waarden en normen bijgebracht, het wordt verteld wat mag, wat niet mag en wat juist moet. Meestal zijn het de ouders die het in deze fase voor het zeggen hebben en lukt ze dit in eerste instantie niet, wordt òf het kind aan z'n lot over gelaten, òf worden de opgelegde normen erin gestampt. Hierbij handelen de ouders vaak te-goeder-trouw, ze denken dan juist te handelen, omdat ze het bijvoorbeeld 'anders' willen doen dan de opvoeding die zij zelf van hun ouders ontvingen. Er wordt dan voorbij gegaan aan dat wat het kind aan bagage nodig heeft teneinde het Karma zo goed mogelijk te kunnen invullen. En zo wordt het kind een product van zijn opvoeding... Een opvoeding die kan leiden tot (ja, zelfs) het niet invullen van de karmische opdracht! En zo er sprake kan zijn van schuld, wie is hier dan schuldig aan? 4

© Copyright

www.lichtsferen.com

Niet het kind; het kind was onmondig en kon nog niets zelf. Ook de ouders niet; zij handelden immers naar hun beste kunnen? Zij hadden toch geen inzage in dat wat die ziel voor zichzelf aan opdrachten had gesteld? In dit boek "Karmisch Opvoeden" bekijkt br. Astra de opvoeding vanuit de astrale wereld en vertelt u hoe u karmisch op kunt voeden; hoe u om kunt gaan met dat nieuwe leven, zodat de meegegeven bagage van pas kan komen tijdens de invulling van zijn/haar Karma. "Karmisch Opvoeden", niet alleen een schat aan informatie voor (aanstaande) ouders, maar ook voor iedereen die dagelijks met andere mensen omgaat...

De redactie, LICHTSFEREN.COM

© Copyright

www.lichtsferen.com

5

Sessie 1 Terwijl de cursisten wachten op het contact met de astrale wereld, wordt op de achtergrond het lied "Kinderen voor kinderen" afgespeeld. Kind met de kinderen... Hartelijk welkom. Mijn naam is Astra. Met een uitspraak: Kind met de kinderen, zou ik eigenlijk deze cursus willen openen en misschien willen afsluiten. Daarin ligt eigenlijk het hele aspect van karmisch opvoeden. Als u een autoritaire instelling hebt, dan voedt u misschien kinderen op, maar dan voedt u ze op naar uw beeld en uw gelijkenis. En dat is de grootste geestelijke, karmische fout die mensen op Aarde kunnen maken. U maakt er duplicaten van, u maakt er kopieën van. En u gaat voorbij aan de eigen identiteit, de eigen bezieling van een stukje God, van een mens, van een wezen. Een wezen in het Heelal is een kosmisch wezen. Een ziel die geboren wordt, wordt niet zomaar geboren. Vaak krijgen mensen in een chakra-lezing of op een openbare bijeenkomst te horen: "U bent een bewuste incarnatie." Wanneer je dat zegt tegen volwassen mensen dan is dat leuk te horen, voor die mensen misschien. Maar wat doen ze ermee? Een bewuste incarnatie betekent dat ze bewust hun karma hebben uitgekozen. Dat ze bewust een taak wilden meenemen naar de Aarde. Maar als je dat leven van die mensen dan gaat analyseren na zo'n 30, 40, 50 jaar, dan moet je als intelligentie vaak concluderen dat er relatief weinig van overgebleven is. Het zijn geen slechte mensen geworden, ze hebben het niet echt verkeerd gedaan, maar ze zijn het product van hun opvoeding geworden. En het product van hun opvoeding is eigenlijk het vernietigen van hun Karma, het vernietigen van hun opdracht die ze meegenomen hebben naar de Aarde. 6

© Copyright

www.lichtsferen.com

Wanneer een ziel naar de Aarde gaat en u gaat er volgens de wet van Karma vanuit dat een ziel meerdere incarnaties kent, dan ligt er in die ziel een bewustzijn. Een groot geestelijk bewustzijn. Dat bewustzijn kan die ziel kort na de geboorte in het menselijk lichaam niet of nauwelijks naar de oppervlakte brengen. Althans niet zodanig bewust en gecodeerd dat volwassen mensen ermee kunnen communiceren. Het kind kan niet spreken, het kind is niet zindelijk, het kind kan niet lopen. Dat moet dingen worden aangeleerd. Maar, zeg ik dan wel eens: Met behoud van de eigen identiteit. En daar, vergeeft u mij, gaan de meeste opvoeders en ook de meeste ouders mank aan, aan dat behoud van eigen identiteit. Dat betekent dat ze wanneer een kind geboren wordt, dat kind gaan dopen. Dat is op zich niet verkeerd. Maar daarmee leggen ze wel een claim voor het hele verdere leven op dat kind. Want dat kind moet dat geloof, dat dogma, gaan invullen. Niemand vraagt aan dat kind: "Wil je Protestant worden? Wil je Katholiek worden? Wil je Joods, Hervormd, Orthodox, wil je Islamitisch worden?" Als het kind dat later in zijn of haar leven wil, dan moet die confrontaties aangaan. Dat kan een onderdeel van dat Karma zijn, maar daar wil ik toch in deze cursus niet te diep op ingaan. Ik wil duidelijk stellen dat het belangrijk is te weten dat kinderen die geboren worden een groot geestelijk bewustzijn met zich meedragen en in de praktijk nauwelijks - en ik herhaal dat nogmaals - nauwelijks de kans krijgen om dat bewustzijn te ontwikkelen. Omdat het aangepast moet worden in scholing, omdat het aangepast moet worden in een sociaal milieu, in een taal, omdat het aangepast moet worden aan dat wat de ouders willen. En dan zeg ik weer: "Daarmee begaat men de grootste karmische fout." Het wonder der geboorte. Negen maanden lang hebben mensen uitgekeken naar de geboorte van een kind. Ze hebben gefilosofeerd,

© Copyright

www.lichtsferen.com

7

gedroomd soms, of het een jongen of een meisje zou worden. Als ze spiritueel zijn ingesteld gaan ze ervan uit dat ze een bewuste ziel hebben aangetrokken. Als ze daar echt over nagedacht hebben en het misschien bespreekbaar gemaakt hebben, dan zijn ze waarschijnlijk tot de conclusie gekomen dat dat kind de optelsom is van wat de ouders zijn aan geestelijk bewustzijn. U trekt altijd een hoger wezen aan dan u zelf bent. Wanneer u althans tijdens de copulatie naar elkaar toe met een stuk bezieling te werk gaat. Met een stuk liefde. Met een stuk kosmisch Goddelijk Bewustzijn. En daar mag heus wel wat passie bij zitten. Passie van de Aarde. Maar de waarborg van die copulatie, of eigenlijk het doel van die copulatie is het aantrekken van een hogere bewustzijnsvorm. Negen maanden lang groeit dat kind. Het is een kosmisch wonder, zou u kunnen zeggen. Als er uit twee heel klein gevormde zaadcellen, mannelijke en vrouwelijke, een heel groeiproces ontstaat, waarin een heel lichaam, waarin hersenen, handen, voeten, de organen, al de meridianen, alle vezels, alle spieren, het skelet, zich in 9 maanden helemaal vormt. En dan wordt dat kind geboren. Gelukkig zijn de meeste mensen er dan op dat moment nog gelukkig mee. Want dat kind spreekt niet tegen. Het kind lacht, of het huilt, het geeft bepaalde uitingen, maar het is in elk geval iets waar mensen toch naartoe geleefd hebben. Sommige mensen moeten helaas na de geboorte het kind van de borst halen. Door vaak uiteenlopende processen. Als het niet anders kan, echt niet anders kan, en daar mag nooit een maatschappelijke reden voor zijn, daar mag nooit een financiële reden voor zijn, maar alleen een biologische reden, een medische reden, dan moet dat maar. Dat is toelaatbaar. En dan kan men dat kind met flesjes voeden. Ik wil dat toch een kunstmatige voeding noemen. Borstvoeding is niet alleen een natuurproduct, het is ook het OD, en dat Od is de hele aura, de hele persoonlijkheid, de hele bezieling van de moeder in zich opzuigen. De honger die het kind heeft is niet alleen 8

© Copyright

www.lichtsferen.com

een honger naar stoffelijk voedsel, het is ook nog een honger naar de Astrale wereld. En via flesjes kan die honger naar de Astrale wereld niet gestild worden. De praktijk heeft geleerd, uit onze wereld, dat kinderen die ogenblikkelijk na hun geboorte of binnen 3, 4 weken na hun geboorte, van de borst afgaan en flesvoeding krijgen, dat dat veel stoffelijker geïnteresseerde mensen worden dan kinderen die borstvoeding hebben gehad over langere perioden. Die borstvoeding is niet alleen een stuk magnetisme, ectoplasma, maar ik wilde dat eigenlijk in deze cursus liever samenvatten in het woord OD. Het is een stuk uit de aura van de moeder, een stuk uit het lichaam van de moeder, maar dat vult zich wel weer aan. Het is een stuk bezieling van de moeder, maar het is ook een stuk reïncarnatieproces, een stuk regressie misschien van de moeder. Het kind zoogt zich als het ware de kennis uit eerdere levens van de moeder. De moeder is een soort accu, waarin al haar levens liggen opgeslagen als ziel. Door beide borsten, door de linker iets sterker dan de rechter, wordt een stuk zielekracht opgezogen. Het opzuigen van de zielekracht is voor het volwassen worden, voor een gezond lichaam, zeker op latere en vaak op oudere leeftijd ontzettend belangrijk. Als ik terugga naar mijn laatste incarnatie en misschien naar de incarnaties van uw ouders, dan werden daar vaak kinderen 5, 6, 7 jaar gezoogd. Er zijn gevallen bekend dat moeders hun kinderen tot aan het 10e, 11e jaar zoogden. Dat is natuurlijk de boel omkeren. Wanneer men een kind borstvoeding geeft, dan dient de borstvoeding ongeveer over een periode van 8 tot 10 maanden te worden ingevuld. Na 10 maanden is het voor moeder en kind beter om de eigen identiteit, dus de onafhankelijkheid, te gaan leren kennen. En daar mag dan een periode van enkele weken overheen gaan. Wanneer men een kind na een jaar nog aan de borst legt, dan gaat dat kind leren alleen op de stoffelijke en spirituele krachten van de

© Copyright

www.lichtsferen.com

9

moeder te functioneren. De moeder staat te veel "OD" af en is omdat het lichaam zich in de eerste maanden na de bevalling omvormt niet meer in staat die krachten uit de astrale wereld te halen. Iets wat n.l. na de geboorte wel kan. Want een ziel, kort na de geboorte in een kinderlichaam, ontdekt dat alle chakra's openstaan. Zo'n kind leeft half astraal en heeft nog alle contacten met de astrale wereld. Maar ogenblikkelijk na de bevalling geldt dat voor de moeder ook. Of zij zich daar nu wel of niet van bewust is. Deze zelfde situatie geldt ook na een abortus. Pas na zo'n vier maanden sluiten de chakra's zich. In de tussenliggende periode kan niemand deze chakra's sluiten. De moeder leeft in die tijd half astraal en ze put haar krachten voor haar voeding en versterking van haar eigen lichaam uit de astrale wereld. Uiteraard is haar voedsel ook een belangrijk element in de productie van de melk die zij aan haar kind geeft. Wanneer na die vier maanden haar chakra's zich sluiten moet het voedsel geven aan haar kind dus worden afgebouwd. Langer borstvoeding geven dan 10 maanden is slecht voor het kind en de moeder. Bij het overgaan op flesvoeding geeft u het kind 's avonds nog wat borstvoeding tijdens de periode van afbouwen. Waarom 's avonds voor het slapen gaan en niet 's morgens of midden op de dag ? Omdat borstvoeding iets natuurlijks is en baby's 's nachts uit hun lichaam gaan en terug keren naar de astrale wereld. Dat betekent dat wanneer u overdag borstvoeding geeft het kind niet zal aarden en ook tijdens de slaap overdag terug zal keren naar de astrale wereld. Door niet goed te aarden krijgt het problemen met de ingewanden en de aanpassing aan het ritme van de Aarde. Dit 'zo snel mogelijk aarden', is noodzakelijk voor alle kinderen en zeker voor bewuste incarnaties. 10

© Copyright

www.lichtsferen.com

Deze laatste groep (vaak oude zielen) heeft toch al last met de Aarde in de eerste levensmaanden. Het kind moet als het ware ontkoppeld worden van z'n moederbasis. DAT ONTKOPPELEN VERLOOPT PAS HELEMAAL WANNEER VAN BORSTVOEDING OP FLESSEN VOEDING WORDT OVERGESCHAKELD ! Mensen die met kinderen onder het eerste jaar omgaan zijn daar veelal gelukkig mee maar ze gaan ook een verwachtingspatroon opbouwen. Het kind moet voldoen aan een geslacht en op latere leeftijd aan een bepaalde maatschappelijke positie e.d. Het wordt in-gebouwd, het wordt uitgestraald. Het kind wordt gebombardeerd met wat het later zou moeten gaan doen. En niemand vraagt zich af wat het kind zelf wil. In de eerste 3 jaren van een kind is OPVOEDING duizend maal belangrijker dan ERFELIJKHEID ! Hoe sterk die erfelijkheid ook aanwezig moge zijn. U kunt in de eerste 3 jaren die erfelijkheid wegfilteren door voor een KARMISCHE OPVOEDING (opvoeding naar de ziel) te zorgen. Het verschil tussen erfelijkheid en opvoeding is dat erfelijkheid niet makkelijk los te laten is. Sommige mensen hebben daar op hun 4050ste nog moeite mee. Opvoeding is iets wat aangeleerd is, maar dat kun je ook weer afleren en in een veel kortere tijd. Dat is belangrijk. Want zelfs een verkeerde opvoeding kun je nog afleren. Wanneer men de eigen identiteit van een kind afstandelijk gaat beschouwen komt men tot vreemde gewaarwordingen. In de eerste maanden van het leven van een kind vertelt het kind u wie het is, wat het op Aarde wil en wat het in zijn latere leven naar buiten zal brengen. Maar de meeste mensen zien en voelen het niet omdat zij het te druk

© Copyright

www.lichtsferen.com

11

met zichzelf hebben. Vaders hebben het te druk met hun maatschappelijke positie en moeders hebben het te druk met het verzorgen van het kind, en daarbij dan nog het huishouden. Zeker bij een eerste kind is een vader er nog niet op ingesteld om die rol in het huishouden en over de verzorging van het kind over te nemen. Daar kunnen wel 6 tot 10 maanden aan voorbij gaan. Moeders hebben daar 9 maanden naartoe geleefd en hebben in die 9 maanden al een band met het kind. Vaders niet. Vaders leven 9 maanden afstandelijk, alsof het een cadeau is, naar de geboorte toe. Onbewust hebben zij het gevoel, er gebeurt wat in mijn leven, ik ben straks opvoeder, maar als ik de deur achter mij dicht trek dan is het voorbij. Zij zijn zich daar niet bewust van, maar het is het onbewust denken van de gemiddelde man. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Maar de moeder die het kind gedragen heeft, het heeft voelen trappelen in haar buik, heeft een gevoel van volkomen leegte. Veel moeders ervaren dan een verscheurd gevoel. Alsof er iets uit hun lichaam is verwijderd en hebben dan te maken met een postnatale depressie. De werkelijke bevalling, het verlaten van de baarmoeder, duurt maar vijf seconden. Wanneer u in vijf seconden via een dieet hetzelfde gewicht als dat van een baby zou verliezen, zou geen mens dat kunnen verwerken. Dat betekent dat er niet alleen in de ziel van het kind iets gebeurt, maar dat er ook in het lichaam en in de ziel van de moeder iets gebeurt. In de 3e maand na de geboorte, zou eigenlijk niemand anders dan de eigen moeder aan het kind mogen komen. In de praktijk is dat niet mogelijk want vaders krijgen dan het gevoel er niet bij te horen. Wat gebeurt er namelijk. In de 3e maand na de geboorte ontstaat er een vermenigvuldiging tussen het OD (levens energie), de aura en de persoonlijkheid v.d. ziel, van moeder en kind.

12

© Copyright

www.lichtsferen.com

In de eerste periode van het leven vertelt het kind u dingen zonder woorden. Maar is het bij volwassen mensen ook niet zo dat u elkaar de diepste geheimen en liefste gevoelens zonder woorden vertelt. Dat u 1000 X 1000 maal kunt zeggen: "Ik hou van je", maar dat een handdruk, een daad of een blik in uw ogen vaak veel meer zeggen dan die 1000 X 1000 woorden. Waarom zouden kinderen dat niet kunnen, kinderen die dichter bij de astrale wereld staan en nog niet geprogrammeerd zijn door volwassenen ? Als u uw kinderen een karmische opvoeding wilt geven en ze wilt voorbereiden op hun reïncarnatie-opdracht dan zult u ze eigenlijk tot hun tiende jaar hun gang moeten laten gaan. Wanneer u meerdere kinderen hebt zal dit problemen opleveren omdat het ene kind totaal anders kan zijn ten opzichte van het andere. Maar als een goed leider een volk leidt zal hij geen dictator zijn maar vele ouders zijn wel een dictator voor hun kinderen. Zelfs in liefde drukken ze hun kinderen vaak dood of ze onthouden ze ervaringen die dat kind nu, karmisch gezien, juist moest opdoen. Een goed politiek leider geeft erkenning aan mensen uit een bepaalde provincie, een bepaald taalgebied of aan een bepaalde huidskleur. Hij probeert het volk tevreden te stellen en daarnaast afstandelijk de grote lijnen te besturen. Als ouders zo met hun kinderen zouden omgaan... Maar ouders doen het anders, grijpen in, proberen te veranderen naar hun beeld en gelijkenis. Wanneer een kind gaat huilen pak het dan niet gelijk op maar laat het huilen. Het mankeert niets maar de grote sterke goddelijke ziel voelt zich samengeperst in dat kleine lichaam. Een ziel met honderden levens achter zich heeft als ziel weliswaar geen massa maar wel een groot bewustzijn en dat ervaart de pijn van de Aarde. Dan bent u geneigd om dat kind op uw armen te nemen en te vertroetelen en/of er mee door het huis te lopen. Dat is fout en het hele proces van aarden zal langer duren. Het kind moet zelf en

© Copyright

www.lichtsferen.com

13

zelfstandig leren wennen aan de Aarde. Het zal hier later alleen maar winst uithalen. Om volwassen te worden moet men door de jeugdjaren heen. Dat is moeilijk voor sommige ouders. Ze kunnen niet tegen gehuil, worden overspannen of lopen weg. Toch is het zo dat de eigen identiteit van het kind ontwikkeld moet worden. Laat het huilen, probeer het zo weinig mogelijk op te pakken, houd de voedingstijden in de gaten en controleer of er iets mis is, maar pak het niet te vaak op. Het kind moet leren dat er tijden zijn op Aarde, dat er een dag en nacht is. Of het kind nu bij dag of bij nacht geboren is, het zal moeten wennen aan het bioritme van de Aarde. Kinderen die 's nachts geboren zijn willen vaak 's nachts leven en overdag slapen. Probeer dit ritme langzaam te veranderen. Volwassen mensen, maar zeker kinderen kunnen overdag niet of nauwelijks uittreden. Wanneer het kind dus overdag slaapt hoeft u niet bang te zijn het in zijn/haar uittreding te storen. Dus als het lichaam overdag slaapt dan rust het lichaam maar de ziel zal niet uittreden. Dat is de reden dat kinderen in de nacht moeten slapen omdat het astraal contact voor hen nog erg belangrijk is. In de eerste 10 weken na de geboorte kunt u het beste het eigen bioritme van het kind niet verstoren. Desnoods met wisseldiensten. Na die 10 weken moet het ritme van de Aarde, dag en nacht, door het kind worden overgenomen. Houd het overdag wakker, desnoods door het met koud water te wassen. Als u dat 's ochtends doet na de eerste voeding dan is het kind wakker. Tussen de tweede en de derde voeding probeert u het kind tenminste twee uur wakker te houden. Door met kinderen op uw arm te lopen bootst u het gevoel in de moederschoot na. Elke stap die u doet is eigenlijk een langzaam heen en weer gaan van de vrucht in de moederschoot. Het kind ervaart dit ook zo en valt in een diepe slaap terug naar het veilige astrale gevoel.

14

© Copyright

www.lichtsferen.com

U kunt het kind het beste 2 uur wakker houden en 2 uur laten slapen indien u 4 uur als marge neemt tussen de voedingen in. Wanneer het kind gevoed is doet u het weer. U speelt ermee, u vertroetelt het en probeert het ongeveer twee uur wakker te houden, althans zo lang mogelijk. Dan past dat bioritme van dat kind zich binnen enkele dagen aan. Probeert u het maar uit. Want wanneer u na de laatste voeding in het normale ritme, en daar kunt u 1 voeding vanaf halen, dus een voeding voor de laatste, het kind ogenblikkelijk na de voeding in bed legt, dan zal het in een diepe slaap vallen. Het zal dan misschien als tegenreactie tegen dat natte washandje zich proberen te onttrekken aan die akelige vervelende moeder. Enerzijds wordt het kind teruggeworpen op zichzelf, op de eigen identiteit. Het zal geen hekel krijgen aan de moeder, als de moeder tijdens de voeding, ervoor of erna, maar in liefde met het kind omgaat. Het zal de ontsnappingsmogelijkheid naar die astrale wereld benutten en dan treedt dat kind al binnen enkele dagen 's nachts uit. Het is een bepaalde techniek zou u kunnen zeggen, waarmee u een kind kunt wennen aan het ritme van de dag en de nacht. Als u dat niet doet zal waarschijnlijk van het karma van het kind, als alle andere factoren meewerken, maar 70% terechtkomen. U zegt, dat is 70%, maar ik zei opzettelijk 'als alle andere factoren meewerken'. U haalt er 30% af en dat is een heel hoog percentage. Wanneer een kind ongeveer een aantal weken tot maanden oud is - dat is afhankelijk van het geestelijk bewustzijn van het kind -, wil het zich gaan bewegen, wil het zich omkeren. Wanneer u het op een bank legt of op de grond, dan probeert het zich voort te bewegen, het probeert kruipbewegingen te maken. Help dat kind daar niet bij, het moet zèlf leren hoever hij kan gaan in het besturen van zijn lichaam. Trek niet aan benen en armen zoals sommige mensen doen om dat kind overeind te trekken, in de hoop dat het zelf gaat spartelen. Probeer het kind zelf te activeren door het

© Copyright

www.lichtsferen.com

15

bijvoorbeeld op de grond te leggen. dat kunt u al na enige weken doen, waarin het kind zich nog nauwelijks kan voortbewegen. En dan gaat u zelf ook op de grond liggen op ca. 50-80 cm. afstand. Het kind wil naar de moeder of de vader toe. Het wil naar u toe komen maar is onmachtig om dat te doen. Door die wilskracht zal hij zijn spieren gaan gebruiken. Het kan nooit te jong gebeuren en u hoeft niet bang te zijn dat er in het lichaam iets verkeerd gaat. Als u maar geen gebruik gaat maken van hulpmiddelen. Er zijn mensen die hebben van die looprekjes, een soort stoel waarin kinderen kunnen zitten, waar twee gaten in zitten zodat ze hun beide benen op de grond kunnen zetten. Het heiligbeen wordt ontwricht en ik garandeer u dat die mensen op latere leeftijd hernia krijgen. Ik garandeer u dat de beenspieren zich niet goed ontwikkelen. Of ze worden te kort of te lang. Laat het kind vanuit zichzelf leren lopen. U kunt dat activeren door het misschien aan de handjes vast te houden. Maar probeer het zo los mogelijk, zodat u in kunt grijpen als het kind valt, maar tevens zo, dat u het kind alshetware verplicht om zijn wilskracht, die geestelijke wil te gebruiken om zijn spieren te ontwikkelen. Dat is aarde maken, dat kind moet leren - omdat hij dat zelf als een bewuste incarnatie geleerd heeft en dat is niet zielig - om zelfstandig te functioneren. Dat betekent dat er een aantal factoren zijn, vooral in de eerste maanden van een kind, die héél belangrijk zijn. Mensen met schaamte of valse schaamte op oudere leeftijd zijn vaak mensen, die in de eerste drie tot vijf maanden na hun geboorte alleen maar uitgekleed zijn om gewassen te worden. Of er is mee gepronkt met mooie kleren, of het waren kinderen van rijke ouders die een meisje hadden om het kind op te voeden en te wassen e.d. Wanneer u kijkt naar mensen met een groot geopend bewustzijn, naar karmische daden, naar opvoeding, met een groot bewustzijn naar geestelijke daden, naar politiek en stoffelijke zaken, naar seksualiteit, naar..., kortom, mensen die kunnen veranderen, die een soepele geest hebben. 16

© Copyright

www.lichtsferen.com

Dat zijn allemaal mensen geweest, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, die in de eerste maanden vaak door hun moeder of vader, zonder kleren tegen het lichaam van de ouders zijn aangedrukt. LICHAAMSWARMTE is heel belangrijk, het is de warmte van de Aarde. Lichaamswarmte heeft niets met seksualiteit te maken, het heeft met liefde te maken, het ongebonden zijn. Het niet gefilterd zijn door schoonheid van kleren, door stoffen of wat dan ook. Nee, tegen je lichaam aandrukken betekent, tegen een kind zeggen zonder dat hij het misschien menselijk verstaat: "Ik hou van je". De ziel luistert naar de woorden die gesproken worden. Als u hem daarnaast zoveel mogelijk zelfstandig laat functioneren, en af en toe eens tegen het blote lichaam aandrukt, dan is dat huid op huid contact eigenlijk een stuk bezieling van ziel tot ziel. Het is de kosmische, geestelijke, menselijke integratie in de liefde. Het is heel belangrijk dat een kind weet dat u van hem houdt. Dat betekent niet dat u alleen maar lief moet zijn tegen kinderen. Zéker wat oudere kinderen zullen u gaan uitproberen. Dat is het ontwikkelen van de eigen identiteit. U zou kunnen zeggen, heersen of overheerst worden. Nou, dat kind wil u overheersen en als ik heel eerlijk ben dan is het onderwerp 'karmisch opvoeden' een heel verkeerd gekozen benaming. Geen ouder, geen enkele ouder voedt kinderen op. Als ze dat denken hebben ze hun kinderen misvormd. En daar neem ik niets van terug. Kinderen voeden ouders op, volwassen mensen veranderen namelijk. De relatie tussen twee mensen verandert door de geboorte van een kind. Ze willen vaak een ander huis met en kamer meer voor het kind. Het is een verandering, het is het kind die dat veroorzaakt. Vader wil een andere maatschappelijke positie voor meer geld. Het is een verandering die het kind veroorzaakt. De relatie tussen ouders wordt na de geboorte van het kind vaak

© Copyright

www.lichtsferen.com

17

hechter of staat op losse schroeven. Dit is afhankelijk van hoe beide partijen over de opvoeding van het kind denken. Het zit niet in de relatie, neen, het zit in de kennis en kunde, in het gevoel over de opvoeding. Als twee mensen een kind anders willen opvoeden of zich om de lieve vrede maar aan elkaar aanpassen - en dat kan natuurlijk problemen opleveren op Aarde -, dan zal dat kind niet worden opgevoed. Het zal vrijgelaten worden, maar het kan die vrijheid niet aan! Dan denkt u misschien dat ik mezelf tegenspreek. Ik zeg: "Je moet kinderen vrij opvoeden, je moet ze niet beperken maar je moet ze als een goed geestelijk leider, of een regerend leider, in grote lijnen afstandelijk corrigeren. Een kind moet weten waaraan hij zich te houden heeft. Dat betekent dat u vooral met de voedingstijden in de eerste periode zeer nauwkeurig moet zijn. Dat is misschien niet leuk en niet gemakkelijk, maar als u die voedingstijden zo exact mogelijk houdt, dan went het kind daar aan. En of ik nu toevallig net doe of ik slaap of echt slaap, dat doet er niet toe. Dit zijn de waarheden van het leven, de eisen die volwassen mensen aan volwassen mensen stellen. En een kind is geen volwassen mens, maar wel een volwassen ziel. Het zijn de eisen die wezens onderling aan elkaar stellen. Om in een samenleving te functioneren moeten er bepaalde wetten zijn, hetzij politieke, hetzij geestelijke of astrale wetten. Maar er zijn eigenlijk geen wetten betreffende het ouderschap, ieder mens die wil mag kinderen maken. Daar hoeft u geen examen voor te doen, daar kunt u niet voor zakken (daar komt u achteraf pas achter), daar kunt u ook niet cum laude voor slagen. U komt daar misschien pas na tientallen jaren achter dat u een heel goed opvoeder geweest bent. U bent iemand die in het duister tast, maar dat betekent dan dat u dat eigenlijk vanuit uw eigen gevoel moet doen. En dat gevoel nu, is de ziel die u bent. En uw ziel moet in de opvoeding eigenlijk tegen dat wezen zeggen: "Je bent geen kind van mij, je bent geen eigendom, ik 18

© Copyright

www.lichtsferen.com

kan geen recht op je claimen. God heeft mij de gave gegeven om je lichaam te creëren, om vanuit mijn bewustzijn misschien jou een stuk op weg te begeleiden tot je het zelf kunt." Daarom zei ik: kinderen voeden ouders op. Als u uw kind niet als uw eigen kind zou zien, van: "mijn kind, en wie met zijn vingers aan mijn kind komt..." Neen, als u een kind zou zien als een ander wezen, zoals uw partner, die uit een andere straat komt, uit een ander milieu komt, van een ander geslacht is misschien, dan zou u heel anders met dat kind omgaan, meer op een vriendschappelijke wijze zoals u met uw goede vrienden omgaat. U weet dat u een diepe relatie hebt met uw goede vrienden, maar u hoeft er het bed niet mee te delen. U kunt een heel diepe relatie hebben waarin u misschien juist nog meer dan met een partner dingen bespreekbaar kunt maken. Een goede vriend of vriendin is iemand die u vertrouwen kunt, waarin u over en weer dingen aan elkaar vertelt, waarbij u elkaar dingen leert, waarin u ervaringen deelt en gedeelde ervaringen kunt u vergelijken met het versmelten van od. Want als twee mensen hun krachtvelden bij elkaar zouden kunnen brengen, dan loopt od in elkaar over. Als u het woord od geen prettig woord vindt, kunt u ook magnetisch veld, aura, uitstraling, zeggen. Mensen zeggen dat weleens, maar begrijpt u wat er gebeurt wanneer twee mensen in een vriendschappelijke relatie en niets meer dan dat, hun aura in elkaar laten overlopen? Je krijgt een 3e aura. Wanneer 2 in mijn naam tezamen zijn zal Ik - dat is dat Christenbewustzijn - in hun midden zijn. Wanneer 'twee mensen', en nergens staat jonge mensen, oude mensen, dikke of dunne mensen..., maar wanneer twee mensen, één van de ouders of beide ouders en een kind samen zijn, zal dat Christenbewustzijn in hun midden zijn. En Christus zei: IK BEN. Dat kind is nog niet in staat om tegen u te zeggen: "Ik ben een oude ziel en ik ken jou uit 23 eerdere incarnaties". Ik zeg NIET, zolang het tegendeel niet bewezen is moet u daar maar

© Copyright

www.lichtsferen.com

19

vanuit gaan. Ik zeg WEL dat het kind een eigen identiteit heeft en niet blanco op de wereld komt die door u gevormd en misvormd kan worden. Maar probeer het wel langzaam maar zeker in uw liefde aan te passen aan de Aarde zonder op langere termijn dingen te plannen. Zeg niet: "Je moet wanneer je vier jaar bent naar de Fröbelschool". Zeg niet: "Je zult wel een spiritueel kind worden". Zeg niet: "Het zal wel een kind worden met een kosmisch bewustzijn", want dan beseft u niet wat u zegt. Indien u zeker zou weten, en word u niet boos, maar wanneer u zeker zou weten dat u een ziel uit het universum hebt aangetrokken, dan hebt u een zeer moeilijk opvoedbaar kind. Want de afstand tussen de Aarde en de kosmos is aanzienlijk groter dan de afstand tussen de astrale wereld en de Aarde. Die afstand moet door de ziel in het lichaam overbrugd worden. De aanpassingsmoeilijkheden die het kind heeft in de eerste maanden en misschien zelfs in de eerste 1½ jaar is enkele malen groter. Als dat niet begeleid wordt en als dat ritme van dag en nacht niet door de ouders wordt aangeleerd en aan-gepast, dan ligt daar misschien de kiem van niet begrepen, van niet geaccepteerd zijn. Ik zeg daarmee niet dat het later misdadigers kunnen worden, maar ik heb het hierbij dan toch uitgesproken. Het betekent eigenlijk dat een grote kosmische energievorm de kans moet hebben om te wennen aan de Aarde en dan pas daarna zijn kosmisch bewustzijn naar buiten te brengen. Dat geldt met geestelijke wezens ook. Elke ziel die geboren wordt heeft de geur van de astrale wereld bij zich. Ruikt u maar aan kinderen, ze hebben een bepaalde geur die volwassen mensen niet meer hebben. Het is de geur die sommige mensen hebben wanneer ze wakker worden 's morgens, maar dat is een héél klein percentage. Wanneer hun lichaam in actie komt, zijn ze die geur al gauw kwijt. Een kind is een bezielende kracht, het is een goddelijk wezen met een eigen identiteit, met een eigen waarde, met een eigen bezieling. In de 20

© Copyright

www.lichtsferen.com

eerste weken na die geboorte is het een aftasten van elkaar. Er zijn drie mensen - dan ga ik ervan uit dat het uw eerste kind is -, die elkaar misschien als ziel kennen uit het verleden, noem dat regressie. Maar er zijn er twee die een stukje achter lopen, hoewel ze eerder geboren zijn, hoewel ze als mens ouder zijn. Maar ik durf toch te zeggen, die een stukje achter lopen, want die weten het niet meer. Ze nemen het misschien maar aan als ze spiritueel denken, ze hopen het als ze spiritueel denken, maar wie van de ouders durft te zeggen: "Ik weet zeker op grond van eigen ervaring dat dit kind iemand is die in het jaar 2396 voor Christus met mij als partner in dat land geleefd heeft." Dat weet men niet, maar het kind weet het wel, want de hersenen zitten niet vol met ballast en de ziel die elke ervaring in zich kent vibreert helemaal aan de oppervlakte. En dan zegt u: "Dat kind weet niet..., ik moet dat kind gaan vertellen dat..., ik moet het kind gaan vertellen wat het moet doen." Neen, het kind en het samenspel van dat driemanschap bepaalt hoe u met elkaar omgaat. Maar past u op, ik durf niet te zeggen dat alle kinderen bewuste incarnaties zijn. U hoopt het misschien, maar veronderstel nou eens dat u een wat minder bewuste, ik zeg niet een onbewuste - maar dat wat u uitstraalt trekt u aan - maar u hebt een wat minder bewuste ziel aangetrokken, dat kan een stukje karma zijn, dat kan met andere factoren te maken hebben. Maar veronderstel dat... Dan zal die ziel net als een bewuste ziel proberen om zijn eigen identiteit in dat driemanschap uit te werken. En die gaat zeggen: "Ik wil, ik ben", en voor u het weet hebt u niets meer te vertellen. Ik zeg niet dat het bij een kosmisch wezen, bij een oude ziel of bij een hoge ziel niet gebeurt. Ik zeg WEL dat die het op een zachtere manier zou doen, en dat die ook met uw wensen rekening zou houden. Het is goed om kinderen in de eerste zes maanden, na de voeding een klein slokje kraanwater te geven. Geen mineraalwater maar kraanwater. U zou zich misschien afvragen: "Waarom nu kraanwater?" Daar zitten bacteriën in en mineralen. Daar zitten stoffen in die mensen

© Copyright

www.lichtsferen.com

21

eigenlijk helemaal niet nodig hebben, maar u kunt zonder water niet leven. En de volwassen mens, dus ook het kind later, zal met producten, met afgeleide producten maar ook met water te maken krijgen. Er zijn ouders die zeggen: "Je moet kinderen alleen maar mineraalwater geven, want er zit zoveel kalk en fluor in dat water." Dat is ook waar, maar als u dat kind twee tot drie jaar lang alleen maar bronwater geeft en dat kind gaat naar school en heeft dorst, dan drinkt het uit de kraan. Dat lichaam is daar niet aan gewend, wordt ziek en dat kan dodelijke gevolgen hebben. Het betekent dat het heel goed is om met alle producten, vooral water te leren omgaan. Om water toe te voegen, zelfs aan borstvoeding. Dat is misschien een tweeledig component. U geeft het kind in de eerste zes maanden borstvoeding en u heeft ook een klein flesje met een speen. Daarmee leert u het kind op de speen te zuigen voor later en u hoeft er maar een klein slokje water in te doen. U mag er meer in doen, maar dat hoeft niet. Het gaat om het element water. Naast het water als element, als geestelijk element, heeft het nog een andere werking. Je kunt het kind wassen aan de buitenkant met water, maar wanneer het kind water in de ingewanden krijgt ontstaat er een chemische reactie. Kinderen die op deze manier voeding krijgen (dus met een beetje water) zullen zich veel gemakkelijker aanpassen en aarden. Het is een simpele aangelegenheid, je zou het moeten weten. Nou, dat weten draag ik nu aan u over uit een proefondervindelijke ervaring met zo'n 15.000 mensen die we alshetware telepathisch ingestraald hebben over de gehele wereld. Dat zijn mensen van verschillende landen, van verschillende huidskleuren, van verschillende leeftijden. want iemand die zelf 18, 20, 25 jaar is, geeft een borstvoeding van een heel andere samenstelling dan een vrouw van 40, 45 jaar, die nog kinderen baart. Ook dat heeft met het lichaam van het kind te maken, maar heeft nauwelijks invloed op het geestelijk bewustzijn. Het heeft wel invloed op de samenstelling van het skelet.

22

© Copyright

www.lichtsferen.com

Als nu jonge moeders kinderen krijgen, dan kan, mits er niets bijzonders gebeurt, die moeder wanneer ze een gezond kind gebaard heeft, d.m.v. borstvoeding de garantie in het kind materialiseren voor een gezond lichaam op latere leeftijd. Wanneer oudere vrouwen kinderen baren is de borstvoeding misschien nog belangrijker, maar zal in de praktijk wat moeilijker zijn dan bij jonge moeders. Wanneer oudere moeders die kinderen gebaard hebben, geen borstvoeding geven, dan kan dat ten koste gaan van het skelet op latere leeftijd. Ik zeg niet dat er grote catastrofale gevolgen in zullen zitten, maar de kiem is gelegd. Het skelet is minder sterk, minder hard. Dat is het op zich toch al wanneer een moeder wat ouder wordt. Dat heeft dan niets met schuld te maken, want als men een kind wil dan zet men daar ook positieve krachten tegenover. Een oudere moeder zal in de regel een veel spiritueler kind baren dan een jongere moeder. Hoe jonger de moeder is hoe stoffelijker het kind zal zijn, zeker wanneer het tot het mannelijk geslacht behoort. Oudere vrouwen baren statistisch gezien veel meer meisjes. Ik zeg niet dat vrouwen gevoeliger, sensitiever zijn dan zielen die geboren zijn onder het mannelijk geslacht. Die tijd ligt gelukkig achter ons. Ik zeg wel dat de mogelijkheid op Aarde om dat uit te werken (het sociaal economisch proces), veel meer gewaarborgd is. Dan zijn het sterke benen die de weelde kunnen dragen. En moet een man toch vaak werken in de maatschappij, dan moet een man toch een man zijn. 'Een man een man, een woord een woord. Mannen huilen niet'. Ook dat is een uitspraak die ik eigenlijk zou willen bestrijden. Wanneer u ook maar één keer tegen een kind zegt: "Een man huilt niet", dan hebt u de kiem gelegd voor een minderwaardigheidscomplex. Ik zeg niet dat het altijd zover zal komen, maar u hebt de kiem gelegd. Of dat dan weer wordt uitgewerkt ligt aan het bewustzijn van de ziel van het kind. Gelukkig is die ziel vaak sterker dan de woorden die in de opvoeding aan kinderen gezegd worden.

© Copyright

www.lichtsferen.com

23

Karmisch opvoeden betekent dat je eigenlijk niet opvoedt, dat je alleen bijstuurt, corrigeert en dat je kinderen zoveel mogelijk hun eigen identiteit laat ontdekken. Vergist u zich niet, een kind is geen pop, een kind is niet zomaar een speelbal of kast die moet glimmen en pronken. Een kind is een levend wezen met een veel hogere zielewaarde dan een volwassen mens. Geef die zielewaarde maar eens erkenning. Als u kinderen gaat observeren zult u zien dat kinderen naar bepaalde vormen en kleuren grijpen. Vormen zoals vierkante blokken, langwerpige vazen of andere vormen. Wanneer u het kind dan observeert en u zou er notities van maken, dan ontdekt u dat het kind een voorliefde heeft voor bepaalde vormen. Later zult u zien dat elk kind een voorliefde heeft voor een bepaalde kleur. Ik wil niet tegen u zeggen: U moet 7 kleuren nemen en 7 speelpakjes zoals u dat noemt, in 7 kleuren kopen en dan elke dag van de week het kind een ander kleur pakje aantrekken. Dan krijgt u geen goede uitkomst. Het heeft namelijk met het bioritme van de dag te maken en met een toevalsfactor. Mijn voorkeur gaat ernaar uit, wanneer u wilt weten welke voorkeur voor kleuren het kind heeft, dat u met gewone stukjes gekleurd papier werkt. Maar wel stukjes papier die u kunt verkrijgen in alle kleuren van het kleurenspectrum. Als u het niet kunt krijgen maakt u ze met kleurpotlood. U neemt een stukje papier van 10 bij 10 cm. of groter. Als u het kind uit de box haalt, vooral in die eerste maanden, dan legt u een kleur per keer op de grond en dat een aantal dagen achter elkaar. Dan voorkomt u dat het bioritme van de dag er invloed op heeft. Als u het kind terugbrengt naar de box, leg dan dat stuk papier aan het voeteneinde en probeer het kind te observeren. Misschien reageert het niet, houd het dan toch maar een aantal dagen vol. Na een paar dagen maakt u een kleine notitie voor uzelf en u neemt een andere kleur, liefst een tegenover liggende kleur, dus niet opeenvolgend. U kijkt weer hoe de reactie van het kind is over een aantal dagen verdeeld. U 24

© Copyright

www.lichtsferen.com

zult tot heel frappante conclusies kunnen komen. Wanneer u de leer der kleuren daarop toepast als een kind naar rood grijpt, dan zou u kunnen zeggen: Het grijpt vooral in de eerste maanden naar dat waar hij tekort aan heeft, dus pakt hij rood, dan heeft hij aarde tekort. Daar kunt u met rode kleren aan werken, met rood licht. U kunt daar op een andere manier aan werken door het kind alshetware te magnetiseren, door het terug te drukken, wanneer u hem in de wieg legt. Wanneer een kind naar geel pakt, dan heeft het een tekort aan geestelijke energieën en zal het waarschijnlijk verdriet hebben omdat het niet meer kan uittreden. Wanneer het kind naar de kleur blauw grijpt, dan heeft het te weinig blauw, dus eigenlijk te weinig ontspanning. Er is een spanning in dat lichaam. Dat zou kunnen duiden op een latent aanwezige ziekte. Houd het kind dan in de gaten. Nou, u kunt vanuit uw eigen kleurenleer, vanuit uw eigen kleurenspectrum, door met die dingen te werken een heleboel informatie halen uit dat kind. Elke actie en elke reactie van het kind is een verhaal, een verhaal zonder woorden. Maar u kunt vanuit uw hersenen bewegingen maken. Als u uw linkerof rechterhand naar uw mond brengt en u tuit uw lippen wat als een zoen. U doet dan uw hand naar buiten en zwaait ermee naar een ander die een aantal meters bij u vandaan staat, kent de ander dat gebaar en weet dat u op afstand de ander groeten overbrengt of een zoen zou willen geven. U zegt dan misschien, dat weet ik, dat doe ik met mijn hersenen. Maar dacht u dat een ziel niet veel meer informatie kan overbrengen dan de gecompliceerde hersenen, de beperkte hersenen die in een menselijk leven misschien nog niet voor een honderdste gedeelte tot ontwikkeling komen. Neen, vooral in de eerste tot tiende maand waarin borstvoeding heel belangrijk is, vertelt dat kind u heel erg veel over vormen, kleuren, over zijn gedragspatroon en zijn bioritme. Aan het eind van het eerste jaar weet u precies, maar dan ook precies wat u wel of niet met het

© Copyright

www.lichtsferen.com

25

kind moet doen in de komende jaren. Een ding zult u nooit moeten doen: een autoritaire opvoeding aan uw kinderen geven. Zo van: "Ik heb altijd moeten werken dus het kind zal dat ook moeten doen. Ik heb het ook niet makkelijk gehad, dus waarom moet ik meegaan met de visie van het kind?" Elk wezen is een ander wezen, elk individu is anders. Er is geen ziel gelijk, dus ook geen mens. Zelfs geen tweelingziel, geen nevenziel is precies gelijk en is dan ook nog op een ander tijdstip geboren, behoort dan vaak ook nog tot een ander geslacht. Er zitten grote verschillen in. U kunt geen eenheidsschonen maken van kinderen. Kijkt u maar naar een gezin met meerdere kinderen. Theoretisch moet u ervan uitgaan dat alle kinderen dezelfde opvoeding hebben. Hoewel, na het eerste kind zijn de ouders toch wel wat heropgevoed. Maar in theorie zal vanuit de politiek en godsdienstige bezielende overtuiging naar alle kinderen dezelfde wetmatigheid gehanteerd worden. Toch zijn alle kinderen anders en groeien ze tot een heel ander mens op. Ze zullen andere partners hebben, gelukkig maar. Ze zoéken ook een heel andere partner. Ze zoeken ook een heel andere scholing, een heel andere opleiding. Ze zoeken een heel andere vorm van eigen identiteit en van leven. Toch hebben ze allemaal in grove lijnen dezelfde opvoeding gehad. Is het dan niet de ziel die zo belangrijk is, die zo'n stempel drukt op het leven van het kind? Zeker, belangrijker dan mensen in hun stoutste dromen kunnen bevroeden. Wij kunnen ons voorstellen als intelligenties in onze wereld, dat u door financiële zorgen, door maatschappelijke problemen, door huiselijke spanningen tussen partners, u zich aan dat kind vastklampt, alsof dat het enige dierbare is wat u nog op Aarde hebt. Of, dat u juist in een tegenreactie dat kind van u afstoot en terugwerpt op zichzelf, zonder koerscorrecties in grove lijnen aan te brengen. Opvoeden is eigenlijk niets anders dan op afstand corrigeren, zonder dat ze het merken. Als u dat kunt, dan hebt u begrip voor het 26

© Copyright

www.lichtsferen.com

wezen naast u. Ik heb het vergeleken met een goede vriendschappelijke relatie en dat wil ik nog eens doen. Op een goede vriendschappelijke relatie oefent u eigenlijk geen tegendruk uit. U accepteert de ander zoals hij is en in een gesprek zegt u misschien: "Als ik jou was dan zou ik...", want dat is een advies. Als u werkelijk goede vrienden bent, wordt u niet boos als de ander het toch anders doet. Dan lacht u misschien stilletjes in uw vuistje als u dan ziet dat de ander de deksel op de neus krijgt. Dan zegt u misschien als u niét zo geestelijk bent: "Zie je nu wel, ik heb het wel gezegd." Dat is dan weer afhankelijk van uw bewustzijn. Maar als u met uw kinderen dezelfde vriendschappelijke verbinding aangaat, dan kunt u best datzelfde doen. U kunt een advies geven, u kunt ze afstandelijk corrigeren en u kunt kijken wat er gebeurt. Krijgen ze de deksel op hun neus, dan kunt u in uw vuistje lachen en u kunt net doen of u het niet gemerkt hebt. Maar het kind zal het wel zeker weten en zal daar conclusies uit trekken. Als u reageert van: "Zie je wel, ik heb het wel gezegd", dan krijgt u de wet van karma, ACTIE en REACTIE. De actie die u onderneemt om te reageren is de reactie van het kind. Dat is het begin van een bionische oorlog. Kinderen opvoeden, er is geen school voor. U kunt er geen examen in doen, want elk kind is anders. Elk mens mag kinderen maken wanneer hij dat wil. Vaak worden kinderen gemaakt zoals mensen dat noemen, door een toevallige samenloop van omstandigheden. Toeval bestaat niet! Een ziel kiest en karmische afspraken worden nagekomen. Neemt u van mij aan, dat zelfs de meest bizarre vorm van toeval géén toeval is. Het is een samenspel der elementen, die volgens een goddelijke ordening op Aarde wordt uitgewerkt. Als een kind geboren wordt, geeft een goddelijk wezen te kennen: "Ik wil met jullie samen een vriendschappelijke relatie aangaan." Wanneer God tegen u zegt: "Ik wil met jullie samen een relatie

© Copyright

www.lichtsferen.com

27

aangaan", dan zou u de loper uitleggen. Misschien doet u dat ook..., als er een kind geboren wordt is er feest. Er wordt beschuit met muisjes gepresenteerd, er worden kaartjes verstuurd en cadeautjes uitgewisseld waar men er al vijfhonderd van heeft, maar toch... En dan, wanneer dat kind nog geen twee tot drie jaar oud is wordt er op dat kind ingeslagen. Is men dan niet meer blij met dat kind? Of heeft men het verwachtingspatroon ten opzichte van het kind verkeerd gesteld? Of denkt men dat het kind onhandelbaar geworden is? Dat kind wil zijn eigen identiteit ontwikkelen. Als u dat niet toestaat treedt u binnen in de wet van actie en reactie met behoud van eigen identiteit. Vooral in die eerste jaren, met behoud van eigen identiteit. En dat is voor sommige ouders heel erg moeilijk. Maar als u dat kunt, zonder verwachtingspatroon naar de toekomst toe zeggen: 'Het hoeft niet te lijken op...', want als het op u lijkt dan heeft het geen eigen identiteit en is het een kopie van u. Misschien komt u er goed uit, ik hoop het voor u en voor het kind. Wanneer het op de moeder of de vader lijkt, of op een ander familielid... Een kind lijkt niet op... Dat is het biologische aspect. Als u een kind observeert dan lijkt het op zichzelf. Dan lijkt het op die vriendschappelijke relatie, die u alshetware met die ander aanging. Zoals u vandaag iemand tegen komt die u aardig vindt, maar niet méér dan aardig, waar u eigenlijk niets van weet. En dat is met een kind wat geboren wordt ook, daar weet u niets van. U vindt het lief omdat het er lief en leuk uitziet, het spartelt, het ruikt lekker, het voelt zacht, het is het wonder der geboorte. Maar dan..., als u in een vriendschappelijke relatie wat dieper en dieper met elkaar omgaat, dan hoort u en weet u dingen van elkaar en zegt u dan niet eens: "Nou, daar sta ik niet achter. Ik vind het een goed mens, maar daar hou ik niet zo van, dat hoeft van mij niet. Ik zal mijn relatie niet verbreken, maar daar wil ik niet in meegaan. Tot hier en niet verder."

28

© Copyright

www.lichtsferen.com

Dat hebt u ook in uw opvoeding. U kunt zeggen: "Het is mijn kind, met zijn positieve en zijn negatieve factoren", want heilige kinderen bestaan niet. Dan zouden er heilige mensen zijn, want eenmaal heilig is altijd heilig. Dat betekent dat kinderen ook best wel verkeerde dingen kunnen doen, ook uw kind. Maar zie dat kind dan eens als een vriend, waar u toch een relatie mee kunt hebben, waar u de goede en de kwade dingen van weet. Een goede vriendschappelijke relatie heeft altijd een reden, een karmische reden. Het is de spiegel naar uw ziel. Is uw kind dat, een spiegel naar uw ziel? Te ja, te ja en te ja. Met andere woorden, duizendvoudig ja! Daarom zei ik: "Kinderen voeden ouders op en niet andersom." Ze laten u zien wie u bent. Als mensen macht willen hebben en door het noodlot gedreven, in hun ogen, de macht in het maatschappelijke niet kunnen krijgen en de top van die maatschappelijke positie..., dan willen ze die macht in hun opvoeding uitwerken. Zo is het voor bijna alle mensen, niet voor alle mensen, maar voor ruim 70% van de mensheid. "Een kind is sensitief, uit zich niet in woorden in het eerste tot anderhalve jaar", zei ik. Maar juist daardoor moet het afgaan op zijn impulsen, is dus telepathisch begaafd, is meer helderziend dan de beste helderziende van de Aarde, is meer helderhorend dan het beste helderhorend medium van de Aarde, ruikt helderder en sterker, voelt krachtiger en dieper dan het beste medium wat er bestaat. Als uw relatie met uw partner niet zo goed is, voelt het kind dat. Het reageert daarop, het heeft beide ouders nodig. Een van de ouders zorgt voor de geestelijke vorming en de andere zorgt voor de stoffelijke vorming van het kind. U mag nooit weten en zult ook nooit weten, wie van beide ouders voor het stoffelijke of voor het geestelijke deel zorgt en daar kunt u zich lelijk in vergissen. Om u op weg te helpen, in 65% en dat is toch meer dan de helft, zorgt de biologische vader voor de geestelijke vorming van het kind en maar in 40 tot 45% de biologische moeder. U zou dat normaal gesproken willen omdraaien,

© Copyright

www.lichtsferen.com

29

maar dat is zeker statistisch bewezen niet juist. Dat impliceert dat mensen wel degelijk invloed uitoefenen op... Waar je mee omgaat daar wordt je mee besmet, zegt u. Wij zeggen, wat je uitstraalt trek je aan. U hebt iets uitgestraald. wat in liefde geboren is zal altijd liefde zijn. Maar hoe lang duurt 'altijd', hoe lang duurt 'eeuwige trouw'? Twee weken, drie jaar of vijf jaar? Het dagelijks leven op Aarde is onderhevig aan kosmische straling, aan politieke en maatschappelijke hervormingen, is onderhevig aan evolutie, aan invloeden die mensen op elkaar uitoefenen. Als u, wanneer u een partner hebt, een andere partner gehad zou hebben waar u net zoveel van houdt of net zo weinig, dan had uw leven er heel anders uit gezien. Want hoeveel mensen kunnen zeggen: "Ik heb mijn eigen identiteit behouden". In een relatie past men zich aan elkaar aan. Dat zijn wetten. Als er één partner is die altijd gelijk krijgt dan is dat een dictatuur. Het is geven en nemen. In de opvoeding zijn het vaak beide ouders die nauwelijks geven en nauwelijks nemen. Ze eisen. Ze eisen dat het kind naar die school gaat en als het kind zegt: "Ik wil niet naar die school", dan zult u het kind moeten vragen: "Waarom niet? Argumenteer dat maar." Wanneer het oud genoeg is om te zeggen "Ik wil", dan kunt u zeggen: "Als je een eigen mening hebt mag dat, maar dan moet je hem wel kunnen verdedigen." Dat betekent dat u met de zienswijze en de gevoelswaarde van het kind rekening dient te houden. Het kan de combinatie kind - leraar(-es) zijn. Kinderen zijn gevoelig voor een aura. Hoe kundig die mensen ook kunnen zijn, als de trilling niet klopt, dan zal het eind van dat schooljaar zoals u dat noemt, een dom kind afleveren. Als dat kind de pech heeft dat die lerares/leraar mee verhuist naar het volgend schooljaar, dan is de catastrofe niet te overzien, als u eist dat het kind op die school blijft. Het kan iemand anders zijn in de klas, maar maak het wel bespreekbaar. Als dat kind 30

© Copyright

www.lichtsferen.com

zegt: "Ik vind dat meisje of jongetje niet zo leuk", dan moet u ervan uitgaan dat het kind zichzelf wel meeneemt, dat het problemen moet kunnen oplossen. daar moet u een grootste gemene deler uit halen. Dat betekent, bezig zijn met dat kind en niet alleen van: "Ach, het zal wel goed gaan. Ik stuur ze naar school en dan ben ik er verder vanaf." Neen, geïnteresseerd zijn in..., betekent, bezig zijn met... Bezig zijn met..., betekent opgaan in... In trilling treden met, betekent opgaan in... Nou, dat zijn woorden van de Aarde, maar als u op die manier met kinderen omgaat, dan zijn het geen vreemden voor u. Dan weet u waarom dat kind bij u geboren is. Dan weet u wat uw verantwoordelijkheden zijn, maar ook de verantwoordelijkheden van het kind naar u toe. En dan zeg ik tegen u, als ik alles mag samenvatten: "De geboorte van een ziel, het wonder der geboorte, vereist bezinning van de ouders. Het vereist aanpassing van de ouders, verandering in het ouderschap ten opzichte van de partners onderling. Het vereist misschien een objectief observeren van dat kind." U kunt er heel veel uit leren. Ik zei, een kind dat naar bepaalde vormen grijpt, lange vormen, dat zal een kind worden die tot hoge vormgeving kan komen. Een kind wat altijd naar vierkante of naar platte vormen grijpt, zal een kind zijn dat zijn karma laag op Aarde uitwerkt. Ik zeg niet dat het verkeerd is. Het één zou u kunnen zien als het omhoog transcenderen, een toren van Babel, het andere: het uitwerken als een soort platform. U kunt er dingen uithalen, zo ontzettend veel, dat, wanneer mensen dat ook zouden doen in de praktijk, na één generatie, mensen van de Aarde twintig tot vijfentwintig jaar ouder zouden worden. Ze zouden namelijk een gezonder lichaam hebben. Dat gezonder lichaam ontstaat, doordat ze zich prettiger in dat lichaam voelen, omdat ze hun eigen karmische opdracht en hun eigen identiteit niet hebben hoeven achterlaten in hun jeugdjaren. Ziek zijn en gezond zijn... Kinderen horen niet ziek te zijn, anders dan

© Copyright

www.lichtsferen.com

31

kinderziektes. Dat betekent infectieziekten. Een kind mag niet zomaar drie maanden lang hoofdpijn hebben. Dat bestaat niet. Dan is er in de psyche van dat kind iets verkeerd. Dan moet dat kind niet naar de psychiater, maar zouden eigenlijk de ouders eens samen moeten praten. Als ze er dan samen niet uitkomen, zou er iemand bij moeten komen die ter zake kundig is. Ik zeg niet dat dit een psychiater moet zijn, maar dat kind is een product van..., is aangetrokken door die ouders, is opgevoed door die ouders. Als dat lichaam escaleert omdat de ziel zich niet prettig voelt, dan is er wat. Als een kind drie maanden lang maagpijn heeft, dan is er wat, hetzij op school en als het nog te jong is voor school, dan zit er iets tussen die ouders niet goed. Zoek het daar, in het begin. Wees niet bang voor die confrontatie. Wuif het niet weg onder de dekmantel der liefde, maar ook niet onder de dekmantel der schaamte. Het is belangrijk. Wanneer u het namelijk verkeerd doet, mag ik niet zeggen dat u er schuldig aan bent. WEL moet en wil ik uitspreken, wanneer u het verkeerd doet, dan hebt u het leven, het karma, het goddelijk bewustzijn van een mens, tachtig jaar stilgezet. Als dat kind niet zijn karmische opdracht naar buiten kan brengen, zeg ik niet dat u er schuldig aan bent, maar toch... Dat betekent in de praktijk wanneer ik zeg 'maar toch...', dat dingen niet hoeven te gebeuren. Onder de dekmantel der liefde mag u niemand dooddrukken, want doden is een misdaad. "Gij zult niet doden." Het maakt namelijk niet uit of u met een mes of met een vork iemand doodgestoken hebt. Het maakt ook niet uit of u het met een hakbijl gedaan hebt, met uw wurgende handen, of dat u de ander tegen uw borst gedrukt hebt en net zo lang en zo hard in liefde, tot de ander gestorven is. Geestelijk of stoffelijk. Het lichaam is zichtbaar en dan zegt u: "Dat is moord." De ziel is eeuwig, is sterker dan het lichaam. Als u die ziel vermoordt door het verkeerd te doen - ik mag niet zeggen, als u onmachtig, onwetend bent, dat u het verkeerd gedaan hebt - dan zeg ik wel dat het nooit te laat is, om zelfs bij oudere kinderen, nog koerscorrecties aan te brengen. Nooit autoritair, maar men moet wel weten wie u bent. U 32

© Copyright

www.lichtsferen.com

bent namelijk ook een bewust wezen, met een eigen identiteit, met een eigen opdracht. En dat is nu juist de doelstelling van mijn betoog, want het leven van uw kind kan de linkerweg opgaan, omdat dáár die opdracht ligt. Uw weg kan de rechterweg zijn. U kunt samen tien tot vijftien jaar op dezelfde weg lopen vóór u op de T-splitsing komt. Maar wanneer u zegt: "Je moet mijn weg gaan bewandelen", ontneemt u het kind zijn opdracht. Als u zegt: "Ik wil het kind niet loslaten, want het is een eigenwijs kind, dus ik ga maar met het kind mee", vult u uw opdracht niet in. Met behoud van eigen identiteit betekent: kunnen loslaten. Dat is niet makkelijk. Dat is namelijk afhankelijk van de situatie. Wanneer een relatie goed is tussen ouders bij de geboorte, bij de opvoeding, bij het groeien naar volwassenheid van kinderen, de puberteitsjaren van het kind, dan kunnen de ouders heel gemakkelijk loslaten. Wanneer een man of een vrouw, daar zit geen enkel verschil in, grote financiële zorgen heeft, grote geestelijke zorgen en/of geen partner meer heeft, dan is loslaten veel moeilijker. Want het is, zegt men dan, 'nog alles wat ik heb'. Beseft u wat u zegt? Het is alles wat IK heb. En IK HEB betekent: mijn eigendom. Neen, uw partner is een individu, u bent een individu, het kind is ook een individu. In dat driemanschap kunt u komen tot een heel diep gevoel van warmte, van liefde naar elkaar. Wanneer u gaat hervormen, wanneer u zegt: "Het moet zo", dan zegt u inderdaad "Het moest zo". Maar evolutie is verandering en als u die kracht niet kunt opbrengen, bewust niet kunt opbrengen, dan zult u nog veel verdriet van uw kinderen hebben. En dat is namelijk iets wat nooit bestaat, verdriet hebben van kinderen. Dat zou betekenen dat kinderen iets doen wat u niet zou willen doen. Dan laat u ze los. Dat betekent eigenlijk niets anders dan dat, wanneer u uw kinderen hebt losgelaten, ze hun eigen weg gaan. Het betekent dat u hebt gezegd: "Zolang je het niet kon als baby, als kind, heb ik je te eten

© Copyright

www.lichtsferen.com

33

gegeven en te slapen gelegd. Ik heb samen met jou, je verdere opvoeding bepaald. Nu je dit zelf kunt, nu je een zelfstandig stukje God bent, ga je weg en misschien zullen onze wegen elkaar kruisen." Voor de ene relatie zal dat een keer per week zijn en voor de andere relatie een keer per jaar of een keer in de tien jaar of nooit meer. Voor de ander elke dag. Dat is niet belangrijk. Het lijkt misschien voor u belangrijk, maar alleen dan, wanneer u kinderen ziet als uw eigendom. Bega die fout a.u.b. niet. Zij hebben u gekozen, u niet hen. U hebt alleen maar het bedje gemaakt, u hebt alleen maar samen lekker gevrijd. U hebt alleen maar samen het biologisch lichaam gemaakt. Als die ziel er niet in gekomen was, omdat ze het niet wilde, dan was dat kind dood geboren. Want u kunt geen levend wezen maken. Het heeft geen expansie, geen bezieling. Het heeft geen bestaansmogelijkheid. Geen mens van de Aarde is daartoe in staat. Het wordt een robot als u het zou doen, want in werkelijkheid moet ik zeggen, in laboratoria wordt ermee geëxperimenteerd. Het is mogelijk, maar het worden robots die alleen voor machinaal gebruik doeltreffend zijn, niet voor gevoelswaarden. Wanneer een ziel u kiest, durft u dan te zeggen tegen een stukje God: "Ik vind het leuk dat je mij gekozen hebt, maar nu maak ik de dienst uit." Want dat doet u. Neen, zo is het niet. Kinderen veranderen U, ze voeden U op. Kinderen, u zult ze door de eerste maanden heen moeten halen. Wanneer ze zich eenmaal aangepast hebben aan de Aarde, dus als hun fontanel gesloten is (dat gebeurt niet na enkele dagen; dat gebeurt biologisch wel, maar het blijft bijna tien maanden astraal open) en wanneer ze voldoende massa hebben om het voedsel van de Aarde te kunnen verdragen, dan pas zijn ze geaard. Als voedingswaarde voor het geestelijk bewustzijn zult u borstvoeding nodig hebben en geen flesjes, hoeveel vitaminen en mineralen en hoeveel sporenelementen en andere stoffen er ook inzitten. In 34

© Copyright

www.lichtsferen.com

moedermelk zit 13% zink. Het is technisch onmogelijk om meer dan ½% zink in kunstmatige voeding aan te brengen, omdat kunstmatig gemaakt zink bepaalde andere stoffen vernietigt. Beseft u wat ik zeg: "Als de natuur dat zo vormt, betekent dat, dat een kind zink nodig heeft." Als hij dat niet krijgt zal dat lichaam - en die zink-basis heeft ook te maken met het geestelijk bewustzijn - op latere leeftijd een heel andere gevoelswaarde, een heel andere biologische waarde hebben.

© Copyright

www.lichtsferen.com

35

Sessie 2 Karmisch opvoeden is eisen stellen aan en omgaan met..., m.a.w. als een kind de leeftijd van 2 jaar bereikt heeft, dan begint het aan een nieuwe levensfase. Een levensfase, waarin het moet leren omgaan met zichzelf, het eigen lichaam, maar ook met eisen die gesteld worden aan een kind. Je zou eigenlijk kunnen zeggen, daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen. Kinderen vanaf hun 2e jaar beginnen hun lichaam te betasten. Hun armen, hun benen, hun buik, hun hoofd. Ze willen door middel van de sensitiviteit van hun vingers, door middel van hun gevoel, eigenlijk de hele aarde voelen. Door middel van het eigen lichaam proberen ze contact te maken met het lichaam van de moeder. Door middel van het lichaam van zichzelf proberen ze contact te maken met het lichaam van de vader. Hun eigen lichaam staat model voor dat wat volwassen mensen zijn. Ze voelen eraan, ook aan hun geslachtsorganen. Sta dat toe, sterker nog: activeer dat. Dat is niet vies. Het is omgaan met de naakte waarheid. Het is omgaan met het lichaam waarin de ziel woont en waarin de combinatie van ziel en lichaam uiteindelijk tot een mens zal moeten worden. Het is omgaan met de Aarde. Volwassen mensen vinden het prettig om gemasseerd te worden. Bij kinderen doet men dat niet of nauwelijks. Toch zou het heel goed zijn om, al is het maar eenmaal per week, het kind vanaf het tweede jaar te masseren, zodat het zijn spieren, zijn lichaam leert kennen met een weinig, liefst voorverwarmde, olie. Welke olie u gebruikt is niet belangrijk. Masseer het kind zacht, liefdevol, maar laat hem de druk van uw handen, dus de druk van het lichaam voelen, zodat hij zijn eigen lichaam voelt. Wij zijn ervan overtuigd dat het kind dat de eerste keer misschien niet zal beseffen. Het kind zal proberen zich onder u uit te werken, maar wanneer je het toestaat en al duurt die massage maar 2 of 3 minuten, dan zult u de volgende keer, dus weer na een week, ontdekken dat het 36

© Copyright

www.lichtsferen.com

kind het prettiger gaat vinden. En na 2, 3, 4 behandelingen gaat het kind er misschien zelf naar vragen, misschien zelfs meer dan 1x per week. Het kan er alle spanningen van zijn totale geestelijk bewustzijn in ontladen. Een ziel namelijk, die een oude en bewuste ziel is (en zelfs voor wat minder bewuste zielen geldt dat) heeft toch een groot aantal incarnaties, dus ervaringen achter zich. Die ervaringen, dat zou u een grote massa aan volume kunnen noemen, die moet in een klein lichaam gedrukt worden. Dat kan spanningen opleveren. Het kan zijn bewustzijn niet kwijt, het kan zijn spanningen niet kwijt, zegt u dan. Door te masseren kunt u - misschien zeg ik het woord moeilijk opvoedbare kinderen - maar dat zult u in die leeftijdsfase nog niet zo bemerken, maar ook kinderen die gespannen zijn, die licht lichamelijke klachten hebben, totaal kunnen ontladen. Een massage zal dan tijd uitsparen die u anders aan een arts, aan een kinderarts besteedt. Een massage is het terugdrukken van de ziel in het lichaam, het accepteren van dat lichaam, maar het is tegelijkertijd het kind laten voelen - en dat is de hele techniek erachter - het kind laten voelen dat je je als ziel met dat hele grote bewustzijn in het kleine lichaam toch prettig kunt voelen. Ik zou bijna geneigd zijn te zeggen: Het is het op één trilling brengen van de ziel en het lichaam. Dat geldt voor volwassen mensen ook, maar veel minder. Zo'n massage kan bij kinderen een tegenreactie teweegbrengen. Een tegenreactie die bij sommige kinderen een lichte irritatie van de huid teweegbrengt. Wees daar niet bang voor. Doorgaan, gewoon doorgaan met deze methode, lost vaak in 1, 2 massagebehandelingen deze klachten op. De huid moet namelijk wennen aan stoffen van de aarde. De huid moet aan die olie, maar het is een zachte, een warme olie, een soort balsem zou u kunnen zeggen, waardoor het lichaam, als het ware gebalsemd wordt. Dat kind gaat veel vrijer met het leven om, veel vrijer met zijn lichaam om en zal via zijn eigen lichaam dan een materialisatie projecteren op het lichaam van de ouders.

© Copyright

www.lichtsferen.com

37

Misschien is het aan te bevelen om daarna, niet ervoor, maar erna, het kind een korte spanne tijds, al is het maar enkele minuten, tegen u aan te houden. Dat betekent dat het kind niet bang is van zijn eigen lichaam. U moet hem leren omgaan met dat lichaam. Mensen op Aarde zijn zindelijke mensen, hygiënische mensen. Ze wassen zichzelf, ze wassen kinderen. De meeste mensen doen dat 's morgens wanneer zij opstaan. Daar wil ik niets aan veranderen. U doet dat bij kinderen ook. Voor de hele kinderfase, zo van 2 tot 7 jaar, maar ook kinderen die later naar school gaan, wil ik een toevoeging plaatsen. En die toevoeging is: U mag ze wassen en daar wil ik niets aan afdoen, zei ik, maar u moet ze aanleren wanneer ze uit school komen of wanneer ze iets gedaan hebben wat (ik heb het nu over kinderen van 2, 3, 4 jaar) met spelactiviteiten te maken heeft, waarin ze met blokken gewerkt hebben, waarin ze met papier gewerkt hebben, waarin ze op een andere manier echt iets gedaan hebben, dat u ze daarna hun handen laat wassen. Als ze 2 jaar zijn, zult u dat voor ze moeten doen. Maar dat is een soort protocol wat u moet inbouwen, wat het kind vanzelf gaat overnemen als het gewend is na een activiteit de handen te wassen. Niet omdat er gifstoffen in de verf van blokken zou zitten, niet omdat het kind misschien bacteriën aan zijn handen heeft, maar veel meer om - en dan spreek ik met nadruk over schoolgaande kinderen, maar ook over jonge kinderen - omdat ze dat wat ze gedaan hebben van zich af moeten wassen. In de Bijbel staat: de voetwassing. Maar wanneer men de handen wast tot aan de polsen, dan verkrijgt men precies hetzelfde resultaat. Dat is schoonwassen van de aura, zou u eigenlijk kunnen zeggen. De ballast, dat wat anderen in die mens hebben gedeponeerd. Maar ook materie valt onder 'anderen'. Het schoonwassen van de aura van invloeden van buitenaf, zodat het kind zijn eigen ik-vorm zijn eigen individu, zijn eigen persoonlijkheid weer kan terugvinden. In die leeftijdsfase van 2, 3, 4 jaar vormt dat kind zich eigenlijk naar 38

© Copyright

www.lichtsferen.com

wat hij later in zijn puberteit uitwerkt. Dat betekent dat u invloed kunt uitoefenen, zonder tot hervorming, vervorming over te gaan. Invloed kunt uitoefenen op dat kind. Het is voor meisjes, maar ook voor jongens precies hetzelfde. Daar zit geen enkel verschil in. Het is goed dat ze weten dat er mannen en vrouwen zijn. Ook al zegt u: "Een kind van 2 jaar heeft dat bewustzijn niet." Maar een kind van 2 jaar heeft een geestelijk bewustzijn. En moet die Aarde middels het geslacht waarvoor het gekozen heeft, accepteren. Dat betekent dat hij weet dat een moeder er anders uitziet dan een vader. Door de acceptatie van dat ontbloot lichaam, gaat u een acceptatie ten opzichte van de maatschappij, ten opzichte van misschien lichte blokkades die in het leven van dat kind later worden ingevoegd, bewerkstelligen. Het kind accepteert namelijk dat er dingen anders zijn. En wat is er groter in verschil dan het geslacht van mensen op Aarde. Het zou zelfs - en ik ga het uitspreken - noodzakelijk zijn dat daarin indien mogelijk, ook andere mensen dan de ouders - maar ik wil dat voorzichtig gereserveerd uitspreken - ook andere mensen dan de ouders bij betrokken worden. Dat kunnen broertjes, zusjes zijn, dat kunnen eventueel ook broers of zusters zijn of zo u wilt goede vrienden van de ouders. Ik wil dit tussen aanhalingstekens zetten. Ik wil u zeker niet aanpraten om alle mensen die bij u thuis over de vloer komen, om daartegen te zeggen: "Kleed je eens uit en houd mijn kind eens even vast." Maar het is aan ouders om te bepalen, en u hoeft dat niet met iedereen te doen, dat in dat opvoedingspatroon tussen dat 2e en 5e jaar het tenminste één of meerdere malen gebeurt dat andere mensen anders dan de ouders dat kind tegen zich aandrukken. Dat er een verschil ondanks dat u zegt dat bewustzijn naar de hersenen is er niet - dat er een verschil door dat kind gevoeld wordt naar die ziel, in geslacht, maar ook een verschil in trilling, in aura. Kinderen reageren namelijk heel erg sterk op geuren. Als kinderen zeggen: "Die tante of die oom die mag ik niet zo". Kleine kinderen

© Copyright

www.lichtsferen.com

39

van rond de 2 jaar kunnen dat nog niet echt uiten. Maar u kunt het aan hun reactie zien. Dan is het vaak de geur van het lichaam, en dan is dat niet de lichaamsgeur, maar de geur van het lichaam vooral gekoppeld aan de geur van de aura, die dat dégout bij kinderen bewerkstelligt. Wanneer kinderen op geuren reageren, dan reageren ze op de trilling van de ziel. De ziel brengt namelijk een bepaalde geur in de aura. Sommige volwassen mensen zeggen over andere mensen: "Die ruikt lekker". Dan hebben ze het niet over een geparfumeerd lichaam, dan hebben ze het over oerzweet, zoals u dat noemt, of ze hebben het over een eigen geur die een mens uitstraalt. Ieder mens heeft een andere geur. Wanneer u doof zou zijn, wanneer u niet zou kunnen horen, wanneer u blind dus niet ziende zou zijn, dan moet u op andere zintuigen afgaan. Een van die andere zintuigen is uw reukorgaan. Bij kinderen is dat reukorgaan ongeveer 250x - en dat is een heel hoog percentage - en ik herhaal: 250x sterker dan bij volwassen mensen vanaf hun puberteit. Dat is hun reactievermogen op de buitenwereld. En dan kunnen mensen, tantes, ooms, bezoekers van de ouders, aardig zijn, misschien zelfs te goeder trouw lief naar dat kind toe, en dan zijn er toch kinderen die zich daarvan distantiëren. Zeker kinderen die al wat ouder zijn gaan dat uitspreken. Misschien dat u dan kunt beseffen dat dat kind er niets aan kan doen. Ik zeg daarmee niet dat u die mensen dan maar weg moet houden thuis, ik zeg daarmee niet dat u dat kind dan maar bij de buren moet onderbrengen als die bezoeker komt, ik zeg daarbij wel dat u de reactie van dat kind niet alleen maar als onzinnig moet interpreteren. Het werkt namelijk op geuren, ook naar voedsel. Als u kinderen eerst aan voedsel zou laten ruiken voor het bereid is en dat vindt u misschien vreemd - voor het bereid is, dan zullen kinderen u vertellen wat bij hun lichaam past. In de praktijk zal het misschien niet helemaal mogelijk zijn om met deze theorie om te gaan, maar kinderen zullen zeggen: "Dat heeft mijn voorkeur, dat keur 40

© Copyright

www.lichtsferen.com

ik af." En daar ligt misschien een heel spectrum tussen. Als het voedsel eenmaal gekookt is, dan heeft het nog wel een bepaalde geur, maar dan heeft het zijn oergeur - zoals ik dat noem verloren en dan eten kinderen eigenlijk alles. Afhankelijk van hoe u met dat voedselproces omgaat. Kinderen tussen 2 en 5 jaar weten precies - en ik durf uit te spreken weten beter dan ouders wat ze lekker vinden, wat ze niet lekker vinden, maar weten ook beter hoeveel voedsel ze nodig hebben. Nu moet u dat natuurlijk, zoals ik vanochtend al tegen u zei, afstandelijk corrigeren. Als een kind 3 weken lang zegt: "Ik wil geen voedsel", dan is er iets aan de hand. Maar wanneer een kind zegt: "Ik heb vandaag niet zoveel trek in eten", en u staat dat toe, dan heeft u eigenlijk toegestaan dat dat kind zegt: "Dat lichaam dat ik heb wil vandaag een reinigingsdag ondergaan." Hoeveel volwassen mensen zijn er niet die een reinigingsdag inbouwen; éénmaal per maand, éénmaal per halfjaar, éénmaal per jaar, na de winter of na de zomer. Die reiniging is heel belangrijk en zal bij kinderen in kortere bloktijden naar buiten gebracht worden. Een kind zou eigenlijk eens per maand - en dan heb ik het over kinderen tussen 2 en 5 jaar - eens per maand en dat mag u op 5 weken enten, als u dat wil, maar eens in de 4,5 weken een dag niet moeten eten. Op die dag mag het, moet het alleen vloeibaar voedsel hebben. Dat betekent vruchtensappen, liefst verse vruchtensappen, water of andere voedselproducten die vloeibaar zijn. U kunt namelijk kinderen wanneer ze nog klein zijn - en in die fase van 2 tot 5 jaar wil ik ze als klein inschalen - alles, maar dan ook alles leren eten. Een heleboel van dat voedsel zullen ze in eerste instantie afwijzen. Maar wanneer u ze datzelfde voedsel in vloeibare vorm geeft, dan zult u gaan ontdekken dat ze later de vaste vorm lekker vinden. Er zijn een aantal stoffen die ik nu aan u wil gaan overdragen.

© Copyright

www.lichtsferen.com

41

Kinderen worden op een bepaald moment aangeleerd om brood te eten. Heel veel kinderen, vooral meisjes, vinden brood in eerste instantie niet lekker. Ze houden van warm eten, ze houden van vruchten of van rauwe groenten. Geen gekookte. Ontdekt u dat maar. U gaat dan ontdekken dat wanneer ze brood niet lekker vinden, dat u brood in vloeibare vorm kan geven. Een brooddrank, zoals dat heet, heeft zelfs nog veel meer voedingsstoffen. Maar heeft dan misschien ogenschijnlijk voor u als volwassen mens een andere smaak. Als dat kind die brooddrank gepresenteerd krijgt, al is het maar één slok, want u hoeft daar geen hele fles van op te drinken, dan zult u ontdekken dat het eenmaal gewend aan die smaak, vanzelf naar brood gaat grijpen, naar brood gaat vragen. U kunt dat met andere dingen ook ontdekken. Wanneer u kinderen spinazie wilt geven, zoals dat aan heel veel kinderen gegeven wordt, dan zeg ik: "Spinazie is een stof waar kinderen maar heel weinig van nodig hebben."' Ik zeg niet "niet nodig", maar heel weinig. U zou kinderen eigenlijk niet meer dan éénmaal per week een maaltijd met spinazie mogen geven. In heel veel voedingsstoffen die voor kinderen zijn gemaakt, voegt men spinazie toe. Het is een fout die mensen maken om kinderen veel spinazie te geven. U kunt bijvoorbeeld de rollen gaan omkeren. Als kinderen spinazie niet lekker vinden, dan geeft u ze eerst sap van spinazie te drinken. Al of niet aan-gezoet met een weinig honing. Het kind zal dat een godendrank vinden. Zoals volwassen mensen wijn of bier een godendrank vinden. Als het de vloeibare vorm eenmaal verwerkt heeft in het lichaam., heeft dat lichaam leren omgaan met die stoffen en zal het enige weken later in vaste vorm ook kunnen verteren. Dat kunt u bijna met alle andere groenten ook doen. U kunt ze in een centrifuge brengen. U kunt er sap uit halen. Sap van worteltjes, sap van komkommers, sap van andere groenten. Leer kinderen eerst met de smaak omgaan en die is veel zuiverder dan wanneer u hem bereid hebt, dan zal hij het voedsel dat hij later gepresenteerd krijgt, veel gemakkelijker accepteren. 42

© Copyright

www.lichtsferen.com

Als u zegt: "Mijn kind houdt niet van rode kool. Mijn kind houdt niet van...", pers het eerst uit, maak er eerst sap van en leer het kind een aantal dagen of weken met die sappen om te gaan. En wanneer u hem dan de vaste vorm geeft, zal het kind die vaste vorm ook nuttigen en het lichaam zal stoffen zelfs gaan vragen. Zo kunt u een heel groot spectrum van voedselsoorten inbrengen en een zo groot mogelijke verscheidenheid aan voedsel aan het kind presenteren. Het is verkeerd om kinderen steeds hetzelfde voedsel te geven. Wanneer u financieel niet in staat bent steeds verschillende soorten voedsel te kopen, koop dan 2 soorten voedsel. Die 2 voedselsoorten gebruikt u aldus. Tweederde van één voedselsoort en éénderde van de andere soort presenteert u bij elkaar in vloeibare en in vaste vorm. De volgende dag hebt u tweederde van de ene soort over en éénderde van de andere. U krijgt dan chemisch een heel andere samenstelling, terwijl uw financiële status niet met voeten getreden wordt. Dat geldt ook voor volwassen mensen, maar dat terzijde. U kunt op die manier kinderen een zo groot mogelijk vitaminepercentage, een zo groot mogelijk percentage van groeihormonen die ze nodig hebben, voor de skeletvorming, voor het spierenstelsel, voor het zenuwstelsel, sympathisch zenuwstelsel, voor de hersenen, geven. Hoe groter de variatie aan voedsel is, hoe gezonder het kind zal zijn. Dan koopt u in het begin van de week 2 soorten en daar kunt u 2 of 3 dagen mee doen, al naar gelang u dat tot vermenging brengt. Dan neemt u weer 2 of 3 soorten, dan bent u niet duurder uit dan wanneer u een grote hoeveelheid van één soort voedsel zal presenteren. Het is omgaan met dat voedsel waardoor u uw kinderen lichamelijk sterker kunt maken. Hoe sterker dat lichaam is, hoe gezonder dat lichaam is, hoe gemakkelijker de psyche van dat kind zich in dat lichaam kan ontwikkelen. Het is zeker in de leeftijdsfase tussen 2 en 5 jaar ontzettend belangrijk.

© Copyright

www.lichtsferen.com

43

Kinderen hebben net als volwassen mensen een spiegel nodig. Dat betekent dat ze iemand anders nodig hebben waaraan ze zich kunnen optrekken, waarin ze zich kunnen spiegelen. Volwassen mensen zeggen: "Ik wil een partner hebben. Die heb ik lichamelijk nodig, die heb ik geestelijk nodig. Of ik wil mijn liefde geven." Dat geldt ook voor kinderen. Want kinderen bestaan eigenlijk niet. Het zijn kleine mensen. Maar het zijn mensen. Dat betekent dat u indien mogelijk nooit één kind moet opvoeden. Ik leg daarmee niet vast dat u nooit meer dan één kind van uzelf kunt baren. U kunt een tweede kind adopteren. U kunt misschien onder bepaalde omstandigheden een kind opvoeden, grootbrengen, wat niet uw eigen kind is, maar die geen ouders meer heeft, van een familielid misschien. Als u dat niet wilt, als dat niet mogelijk is, dan is het goed dat kinderen met kinderen spelen. Volwassenen gaan namelijk op een andere manier om met kleine mensen, met kinderen, dan kinderen dat doen. Men zegt wel eens: "Kinderen zijn hard tegenover elkaar." Dat is niet waar. Want als u kijkt, dan accepteren kinderen van kinderen veel meer dan van volwassen ouders. Het is alsof ze uit een bepaalde mimiek, uit een bepaalde gevoelsuiting, elkaar telepathisch verstaan. Ze hebben geen woorden nodig. Zet u maar een aantal kinderen van verschillende nationaliteit bij elkaar. Ze begrijpen elkaar. Ze voelen, letterlijk en figuurlijk, ze voelen elkaar aan. Ze begrijpen elkaar. Ze reageren op elkaar en er ontstaat geen enkele disharmonie. Die ontstaat pas door de programmatie in de hersenen van mensen op oudere leeftijd. Het komt er in de praktijk op neer, dat wanneer u maar één kind hebt, dat u moet proberen om dat kind met andere kinderen samen te brengen. Het kan zijn dat u daar een dagritme voor inbouwt. Dat u zegt: "Ik heb iemand in mijn familie die ook kinderen heeft, ik heb iemand in mijn vriendschappelijke relaties die ook kinderen heeft." "Ik neem mijn kinderen mee, zodat ze samen kunnen spelen." Ze accepteren het ja en het nee van de ander. Ze passen zich aan en ze veranderen hun eigen wensen en hun eigen persoonlijkheid. Ze zien namelijk wat andere 44

© Copyright

www.lichtsferen.com

kinderen kunnen, wat andere kinderen doen, willen, mogen, en naar buiten kunnen brengen als zijnde een stukje van hun eigen toekomst. Dat zeg ik zo in een paar woorden, maar als kinderen van 2 tot 5 jaar naar ongeveer gelijkwaardige leeftijdgenoten kijken en ermee omgaan, dan zien ze die ander met hun geestelijke ogen als iemand die een half jaar tot een jaar ouder is. Dat is in menselijke bewoordingen wat moeilijk om te zetten, vergeeft u mij, ik ben onmachtig om het in andere woorden uit te spreken. Maar zo is het wel. Ze zien anderen als hun voorbeeld voor de komende periode. Er zijn mensen die dat voelen, die dat weten. Die beginnen al op heel jonge leeftijd, om kleine kinderen, enkele maanden oud, maar ik heb het vanmiddag over kinderen van 2 tot 5 jaar, om kinderen niet alleen bij elkaar te laten spelen, maar ook bij elkaar te laten slapen. Al is het maar voor korte tijd. Als ouders bij elkaar op bezoek komen, als vrienden bij elkaar op bezoek komen en ze brengen hun kinderen mee, om die kinderen dan te laten spelen gedurende een half uur of een uur en dan te zeggen: "Nu leggen we de kinderen even te rusten. Leg ze dan niet elk afzonderlijk in aparte kamers, maar leg ze dan, indien mogelijk, bij elkaar in één bed en dan is het niet belangrijk of ze slapen of dat ze voor u onverstaanbare taal met elkaar spreken, maar er ontstaat een soort test, een soort toetsing naar dat wat ze zelf zijn en u zult gaan ontdekken dat het bewustzijn, het geestelijk goddelijk bewustzijn van dat kind veel gemakkelijker ontwikkeld kan worden. Proefondervindelijk is bewezen dat wanneer men een kind met ouders als schipbreukelingen op een eenzaam eiland zou zetten en het kind heeft geen toetsing naar andere kinderen toe, dat u een totaal ander wezen gaat krijgen. Wat meer egoïstisch zou ik willen zeggen, maar ik wil dat woord egoïstisch voorzichtig uitspreken, wat meer eisend om zijn eigen karma naar buiten te brengen en op zich is dat niet verkeerd, maar daarmee geen rekening houdend met de eigen identiteit van anderen. De massage waarover ik het had, het tegen het

© Copyright

www.lichtsferen.com

45

lichaam aandrukken, waarover ik het had, het bij andere kinderen te slapen gelegd worden is een wezenlijk onderdeel van die leeftijdsfase tussen 2 en 5 jaar. En denkt u niet dat dat maar een grapje is, dat het maar spel is. Er gebeuren dingen die u niet zien kunt. Gelukkig maar, zou ik bijna zeggen, want anders zou u ze tegenhouden. Want de ziel gaat op die manier zelf invloed uitoefenen op het karakter van het kind, op die manier invloed uitoefenen door die massage, door het met elkaar spelen, door het bij elkaar te slapen leggen, op de eigen hersenen. Dan denkt u misschien hoe kan een kind nu bewust veranderingen in de hersenen aanbrengen? Vanuit onze wereld is een studie gemaakt van kinderen tussen 2 en 5 jaar. Het was mij gegeven onderdeel te zijn van die intelligenties die deze studie gedaan hebben. Die studie is over een vrij lange tijd verlopen. Over bijna 15 jaar. U moet niet denken, begrijpt u mij niet verkeerd, dat daar 15 jaar continu aan gewerkt is, maar het is een marge waardoor in verschillende tijdsfasen verschillende kinderen bekeken zijn. De ziel van kinderen tussen 2 en 5 jaar heeft het vermogen om de hormoonhuishouding te veranderen. En die hormoonhuishouding heeft namelijk direct invloed op de hersenen. Als dat kind zijn eigen bewustzijn kan ontwikkelen in die fase, dan zal het intellect aanzienlijk stijgen, maar het bevattingsvermogen, en niet alleen het bevattingsvermogen naar intellect toe, maar ook naar discriminatie naar rassen, naar politieke veranderingen op latere leeftijd, naar menselijke veranderingen zoals echtscheiding, zoals de dood, de overgang, het hebben van een maatschappelijke positie of het juist niet meer hebben daarvan, dat zijn veranderingen in een mensenleven, die wordt door die mensen als ze volwassen zijn (wanneer ze hun periode tussen 2 en 5 jaren in hun bewustzijn hebben kunnen uitwerken) veel, veel, veel meer acceptabel gemaakt en uitgewerkt. Ze kunnen met het leven omgaan. Het is alsof het mensen zijn waarbij alles - zoals u dat noemt - van een leien dakje gaat. Dat 46

© Copyright

www.lichtsferen.com

is misschien ook zo, omdat die ziel in de hersenen een stuk bewustzijn ontwikkeld heeft wat relatief weinig mensen - begrijpt u mij niet verkeerd - relatief weinig mensen ontwikkelen. Als ik dat met een grapje ga zeggen: "Om alles gewoon te vinden." Alles wat ze in het leven tegenkomen gewoon te vinden. Van de bizarste dingen - die u als bizar interpreteert - tot aan de heel hoog geestelijke dingen. Waarvan u zegt: "Die mens moet wel een goeroe of een lama zijn, die mens is een professor doctor of die mens is een misdadiger." Het bevattingsvermogen is namelijk totaal geopend. Als u een horoscoop maakt, dan werkt u vanuit een horizon. Bepaalde dingen bevinden zich onder die horizon, bepaalde dingen bevinden zich boven die horizon. Dat ligt vast. Het gaat niet helemaal op wat ik nu zeg, maar als ik ga uitspreken in mijn verhaal van vandaag, dan zeg ik: "De ziel werkt onder de horizon, de uitvoering op Aarde van het karma gebeurt boven de horizon." Maar wanneer in die leeftijdsfase tussen 2 en 5 jaar dat kind geaccepteerd heeft met het eigen lichaam om te gaan, al of niet door middel van massage, al of niet met wat mensen dan misschien seksualiteit noemen, maar een kind denkt niet zoals volwassenen mensen, die voelt vanuit zijn bewustzijn. Als dat kind met andere kinderen is omgegaan en zichzelf daarin herkend heeft, dan is hij in staat een stuk van zijn intellect, een stuk van zijn bewustzijn daarin te openen. Technisch betekent dat dat er hormonen ontwikkeld worden die bij maar een half promille en zelfs iets minder van de mensen ontwikkeld wordt. Begrijpt u wat ik zeg? Die mensen zouden wanneer ze een hoge maatschappelijke positie krijgen, een heel goed leider zijn. Die mensen zouden wanneer ze een hoge geestelijke positie krijgen, een heel goed leider zijn. Omdat ze geen taboe hebben. Ze doen niet mee aan doemdenkerij. Maar ze hebben ook geen angst. Angst bestaat niet. Angst wordt in die fase tussen 2 en 5 jaar bij mensen ingebracht.

© Copyright

www.lichtsferen.com

47

Nu zijn er wetenschappers die zeggen dat angst het enigst positieve is wat mensen hebben. Angst is een bescherming tegen gevaar. Als u bang bent, als u een gevoel hebt dat er iets 'unheimisch' te gebeuren staat, dan is dat een soort waarschuwing, hetzij van de ziel, hetzij van het onderbewustzijn. En vaak klopt dat nog ook. Ik zeg niet tegen u dat u kinderen maar bij de hand moet pakken en ze op een open vuur moet leggen. Ik zeg wel tegen u dat verbieden, waarschuwen, angstig opspringen van: "kijk uit! Doe dat niet!", meer dan een averechtse werking heeft. Door de felle reactie die moeders en vaders hebben, oma's en opa's soms zelfs hebben, door de felle reactie, ontstaat op zich zonder de woorden van kijk uit, maar door de felle reactie - want het kind reageert op uw reageren en niet op de woorden - ontstaat al een verkramping. Als u tegen die kinderen zou schreeuwen, of als u die kinderen in een omgeving zou brengen waarin veel machines staan of veel lawaai is, dan krimpt dat kind dicht, de chakra's worden gesloten, de aura wordt naar binnen getrokken en de basis voor nervositeit, de basis voor angst wordt gelegd. Veel kinderen die geboren zijn in de jaren '40-'45 en de jaren '14-'18 en ik heb het dan over uw land, hebben in hun latere leven een zwak zenuwgestel gehad. Niet omdat ouders geen eten hadden, neen. Want eten is niet zo belangrijk. Maar omdat ouders bang waren voor bombardementen, omdat ouders soms reageren van "Kijk uit!" Door het lawaai van de bommen die zij horen vallen. Want een kind beseft niet dat een bom vernietigend werkt. Maar het is het lawaai waardoor de aura verkrampt, waardoor de ziel zich als het ware terugtrekt en afstand neemt van de harde maatschappij. Maar gelukkig worden niet alle kinderen in oorlog geboren. Wanneer een ziel en een mens in vrijheid geboren is dan heeft hij een stuk vrijheid meegenomen. Een stuk onafhankelijk zijn. Onafhankelijk van ouders, onafhankelijk van opvoeders, onafhankelijk van leraren, leraressen op school. Toch zal het kind kennis moeten opdoen die het als mens niet heeft, maar als ziel uit eerdere incarnaties wel 48

© Copyright

www.lichtsferen.com

heeft. Als u naar uw hedendaagse technologische ontwikkelingen kijkt dan hoor ik u denken: "Geen enkele ziel kan toch computerkennis putten uit eerdere incarnaties. Geen enkele ziel kan de wens om piloot te worden, stuntvlieger te worden, uit eerdere incarnaties halen, anders dan hij kort voor de geboorte is overgegaan. Want die technieken waren er nog niet." Dat is waar. Maar een ziel die een bewuste opdracht heeft weet in welk tijdperk hij geboren wordt. Past dat in en doet vaak al onderzoek naar dat wat pas later op Aarde gematerialiseerd wordt. Wanneer u op Aarde iets uitvindt, iets nieuws, een nieuwe vinding, ligt die vinding vaak al honderden jaren vast in de Astrale wereld. Daar kan een ziel dan naar een collectief gaan en daaruit putten. Hij neemt die kennis mee voor hij naar de Aarde gaat. Zo kunnen sommige mensen die bijzondere kinderen zijn - misschien moet ik zeggen sommige kinderen die bijzondere kinderen zijn - die niets geleerd hebben op Aarde, vlak voor ze naar de Aarde gaan, daaruit putten. Ze hoeven in hun eerdere leven niet allemaal een Chopin of een Mozart geweest te zijn, maar ze kunnen inzage hebben in dat collectief. Willen ze kiezen voor die muzikaliteit, dan bepalen ze afhankelijk van hun karma, en dat is niet altijd leuk, want het is niet leuk om anders te zijn, een kleinere of grotere hoeveelheid energie vertaalt u alles maar in energie - meenemen uit dat collectief. En zullen dat dan in hun jeugdjaren naar buiten brengen. En dat gebeurt juist in die fase tussen de 2e en 5e verjaardag. Het is de allerbelangrijkste opvoedkundige periode. In die periode zou u eigenlijk niet moeten verbieden. Dat zal in de praktijk technisch onmogelijk zijn. Op zich is dat ook niet zo dramatisch. Maar door het z'n eigen identiteit te laten ontwikkelen in die periode, door het kind zijn eigen lichaam te leren ontdekken, komt u in een situatie dat het kind beseft wie hij is. Hij ontwikkelt zijn intellect, het wordt vastgelegd. Het spectrum, dus het volume zou ik eigenlijk willen zeggen, van zijn bevattingsvermogen wordt vastgelegd. Als ik een misschien

© Copyright

www.lichtsferen.com

49

niet helemaal opgaande vergelijking mag maken: U hebt tegenwoordig op uw wereld computers. Er zijn goedkope en er zijn dure. Het basisprincipe is precies gelijk. U hebt mensen. Het basisprincipe van mensen is allemaal gelijk. U bent een ziel en hebt tijdelijk op Aarde een stoffelijk lichaam. Maar dan. Er zijn computers met een klein geheugen. Dat zijn goedkopere. Er zijn computers met een groter geheugen en u kunt dat groter en groter maken, zodat die computer meer kan bevatten. In de hersenen van kinderen tussen 2 en 5 jaar ligt het grootste geheugen zoals u dat ooit in het Universum, in technieken, in datatechnieken of bij mensen zult tegenkomen. Want men ontwikkelt maar zo'n klein gedeelte, gedeeltelijk omdat men het niet nodig heeft, gedeeltelijk omdat men niet alles tegelijkertijd kan doen. Men kan geen stoffelijke en geestelijke carrière tegelijkertijd maken, men kan ook geen muzikale carrière daaraan toevoegen. Men kan geen 3 dingen tegelijk doen, of 4 of 5 of 20 of 5000. Want ik spreek dan over een heel groot geheugen. De grootte van dat geheugen wordt bepaald in die leeftijdsfase van 2 tot 5 jaar. Indien u beseft wat ik zeg dan zult u in die periode zoveel mogelijk informatie bij dat kind binnenbrengen. Stelt u zich nu eens voor dat u daar invloed op wilt uitoefenen. U moet afgaan op dat wat u zelf bent. U bent zoals u bent, u kunt u zelf niet op dat moment veranderen. U kunt wel proberen te veranderen naar de toekomst toe. Als u informatie binnen wil brengen bij dat kind, gaat u dat kind wel programmeren. Stelt u zich voor u bent een computerdeskundige, of stelt u zich voor u bent een geestelijk leraar, of u doet geestelijk werk, u magnetiseert, u doet schijfbehandelingen of wat dies meer zij. Stelt u zich voor u bent bankdirecteur. U begrijpt waar ik naar toe wil. Dat kind tussen 2 en 5 jaar slaapt op een bepaald ogenblik. Dan kunt u naast het bed gaan zitten, maar waarschijnlijk wordt het kind dan wakker. Als u in het vertrek daarnaast gaat zitten, afstand is relatief en energie gaat overal doorheen, dan kunt u uw 50

© Copyright

www.lichtsferen.com

gedachten - en gedachten zijn krachten - op dat kind richten. U zou bijvoorbeeld dat wat u die dag geleerd hebt aan informatie, levenservaring wil ik dat neutraal noemen, op dat kind kunnen instralen. U hebt 80% kans dat dat kind geïnteresseerd raakt in computers, in geestelijk werk, in boekhoudkundig cijfermatig materiaal, dus bankdirecteur wil worden. Maar past u op! U kunt daardoor het geheugen van dat kind openen. Maar u gaat ook zijn karma beïnvloeden. Daarom zou ik tegen u willen zeggen: "Dat moet u niet doen." Straal het neutraal in, maar straal wel in. Als u kinderen hebt of als uw kinderen misschien kinderen hebben, dan kunt u zelf of u kunt aan uw kinderen overdragen na vandaag om wanneer dat kind tussen 2 en 5 jaar slaapt in het vertrek daarnaast of indien mogelijk in dezelfde kamer, energie in te stralen. Probeer dat zo neutraal mogelijk te doen. En dat kunt u doen door een kaarsvlam te visualiseren. Om die kaarsvlam als het ware bij dat kind binnen te brengen. Dat is licht. En de ziel van dat kind haalt uit dat licht de informatie die voor het karma van dat kind noodzakelijk is. Als u een kaarsvlam te moeilijk vindt, dan kunt u ook met symbolen werken. Dan zeg ik bijvoorbeeld als u een piramide kunt symboliseren, dan kunt u een piramide instralen. U kunt ook een cirkel gebruiken. U kunt ook een vierkant gebruiken. Dan zegt u misschien: "Maar er zit een verschil in tussen een piramide, een vierkant, een cirkel, zit er dan ook aan al die facetten een verschillende betekenis?" Dan is mijn antwoord: "Ja." Toch zal de betekenis niet echt belangrijk zijn. Als u van symbolen gebruik maakt, dan maakt u niets anders dan een contact tussen uw ziel en de ziel van de ander. Dat kunt u bij volwassen mensen niet doen, want dat werkt niet. Ze staan er niet open voor Alleen dan wanneer ze telepathisch begaafd zijn. Maar kinderen in die fase van

© Copyright

www.lichtsferen.com

51

2 tot 5 jaar zijn telepathisch begaafd. Meer dan telepathisch begaafd. Dat komt er in de praktijk op neer als u 2 minuten - en u kunt zich toch geen anderhalf uur concentreren - 2 minuten dat contact maakt en als dat kind slaapt een symbool naar ze toe zendt, dan maakt u alleen maar contact van ziel tot ziel. En uw ervaring uit dit en uit eerdere levens - en dat is nauwelijks beïnvloedbaar door uw huidig bewustzijn, door uw macht en door uw onmacht - informatie uit dit leven en uit eerdere levens zal overlopen naar dat kind. Naar de ziel, niet naar de hersenen. De ziel bepaalt wat hij eruit haalt en wat hij niet gebruiken kan dat laat hij weglopen. Dat is geestelijk communiceren. Maar u zult gaan ontdekken, als u op deze manier met kinderen omgaat dat u heel bewuste kinderen krijgt. Dat u ontzettend bewuste kinderen krijgt en dat die kinderen geen moeite hebben op school om kennis op te nemen. Dat ze een honger hebben naar kennis, maar geen paarden met oogkleppen worden, omdat ze alleen maar stoffelijke kennis, technische kennis willen. Ze staan ook in het leven, ze gaan ook met hun gevoel om. Het worden geen professoren die verstrooid zijn, die alleen maar kennis hebben van hun vakgebied. Het worden mensen die vanuit een middelpunt - als ik ze zou beschrijven - een fontein zijn in het midden van een groot plein, waar 1000 wegen op uitkomen. Dat sterwerk van die 1000 wegen zijn hun ingangen naar hun brein, naar hun intellect, naar hun acceptatie, naar hun bevattingsvermogen. Ze ontwikkelen van alles wat en kunnen op bepaalde punten tot grote hoogten uitstijgen. En dat is de keuze die ze maken die vaak beïnvloed wordt door de scholing en wat dies meer zij. Maar over de keuze van scholen, van talen, van mathematica en fysica wil ik het in een andere sessie hebben. Het is het beïnvloeden - en ik zeg dat nogmaals: beïnvloeden, dus gaat gepaard met uw verantwoordelijkheid en ethiek - van het kind, niet van dat kind wat u ziet, maar ook van die ziel. De eigenwaarde van de ziel is in die periode meer dan en meer dan in staat - en ik zeg het nogmaals omdat ik het heel belangrijk vind - het intellect, het hele 52

© Copyright

www.lichtsferen.com

brein, het bevattingsvermogen, maar ook het geopend acceptatievermogen, het uitbreiden van dat geheugen, tientallen malen uit te breiden en dan krijgt u kinderen die niet zichzelf opofferen aan beperkingen. Die zich niet laten meesleuren door modegrillen, die zich niet laten meesleuren door wat anderen van ze verwachten. Die meegaan met anderen met behoud van eigen identiteit. Die een stuk die weg willen opgaan en op een ander moment een andere weg. Binnen het Rad van Wedergeboorte wil een ziel een stukje karma uitwerken. Ik heb lange, lange tijd geleden wel eens een verhaal verteld, waarbij ik tegen mensen zei: "Het Rad van Wedergeboorte is net een rad van avontuur op de kermis of een taart. Het is een grote cirkel. Een cirkel die u in stukjes in partjes verdelen kunt. Als u even gemakshalve als voorbeeld neemt het rad van avontuur, wanneer u beneden in dat schuitje zit, dan kunt u instappen en dan kunt u tegen de buiken van mensen die zich om u heen verzamelen aankijken. Uw actieradius is beperkt. Wanneer dat rad gaat draaien, dan komt u een stukje hoger. U kijkt over de kermis heen. Dan stopt het omdat andere mensen beneden moeten instappen. Dan draait het verder en stopt tot u helemaal bovenaan bent. Dan kijkt u over de bomen, over de huizen, zelfs over de kerktorens heen. Uw gezichtsveld wordt steeds anders. Maar u zit nog steeds in hetzelfde schuitje en u zit nog steeds vast aan datzelfde middelpunt, aan dat rad. Al die levens zijn allemaal verschillende schuitjes, of als u wilt, al die levens zijn allemaal stukjes van een taart. Een ziel die naar de Aarde gaat kiest zo'n stukje op grond van dat wat hij al eerder heeft ingevuld, als een optelsom. Dat zal hij willen uitwerken, of mag ik hier zeggen: "Dat zal hij moeten uitwerken." Toch zeggen mensen: "Moeten" als kinderen zeggen: "Moeten. Ik moet dat". Dat is iets wat een kind niet mag zeggen. Misschien is de woordkeus dan verkeerd geweest. Maar dat kunt u bijschaven. Maar een kind zal z'n karma in zijn 2, 3e, 4e, 5e levensjaar gaan herkennen, aan u presenteren, en uitwerken. Dat wat hij naar buiten brengt, want hij blijft het vasthouden, dat wat hij

© Copyright

www.lichtsferen.com

53

naar buiten brengt en het opengooien daarvan gebeurt pas in zijn puberteit. Maar het ontdekken, het uitwerken in zichzelf van: "Dat ga ik doen met dit leven" zal door de ziel in die fase bepaald worden. Is dat dan zo'n belangrijke fase? Dan zeg ik: "Ja, het is een heel belangrijke fase, waarin het kind door een aantal invloeden van buitenaf geopend kan worden of geremd kan worden." Een aantal invloeden die ik u zomaar ga overdragen. Achtereenvolgens zonder er verder bij stil te staan en u mag er uithalen wat u zelf wil. Dat kind is niet bestand tegen temperaturen die meer dan 5 graden onder de lichaamstemperatuur liggen. Dat betekent dat koude, vorst taboe zijn voor die kinderen. Of u moet ze heel erg warm aankleden, of wanneer ze naar buiten zijn geweest, moet u ze daarna warm masseren. Het warm masseren is een wezenlijk onderdeel om het lichaam op temperatuur te brengen en is heel belangrijk. Omdat afkoeling een bevriezing is voor die mensen, voor die kinderen in die fase, van bewustzijn. Het bewustzijn wordt bevroren en dat is niet meer te veranderen. Houdt u het lichaam op temperatuur. Na het 5e jaar is het kind in staat om zijn eigen lichaamstemperatuur vast te houden. Daaronder niet, maar eigenaardig maar waar, tussen de geboorte en het 2e jaar kan het dat zelf ook. In de tussenliggende periode niet. Een ander aspect waarop u dat facet kunt beïnvloeden, dat belangrijke facet, is werken met geuren. Geuren die het kind niet lekker vindt, echt niet lekker vindt, en u hoeft ze niet gelijk te verwijderen, maar wanneer het bij herhaling tegen u zegt: "Dat ding in mijn kamer" of "dat ding, iedere keer als ik er in de buurt kom, dan krijg ik last van mijn ademhaling," haal het weg. Kinderen reageren op geuren zei ik vandaag. Ze kunnen ademhalingsstoornissen krijgen, last van hun longen krijgen, wanneer ze de geur die ze beslist onprettig vinden, niet uit hun actieradius, niet uit hun leven kunnen bannen. Ze kunnen dat niet, want tussen 2 en 5 jaar 54

© Copyright

www.lichtsferen.com

zijn ze afhankelijk van uw goede zorgen. Het komt er wel op neer dat u corrigerend moet optreden, dat u aanschouwelijk moet kijken naar uw kinderen en daar gevolgtrekkingen uit moet maken. Vindt het niet gewoon dat het kind aankomt, dat het kind groeit, dat het op een bepaalde dag tegen u gaat praten, dat het woordjes gaat nazeggen. Praat gewoon tegen kinderen. Tegen alle kinderen vanaf hun geboorte tot aan u mag zelf bepalen welke leeftijd, praat gewoon. Verhalen als: "rulle,rulle, rulle" zijn verhalen voor volwassen mensen. Een kind verstaat u. De intonatie van het woord is voldoende om de betekenis van het woord eruit te halen. Als u tegen een kind van 2 jaar zegt: "Ik zou graag willen dat je gelukkig wordt", dan begrijpt het kind wat u bedoelt. Dat is belangrijk, zeker in die fase van 2 tot 5 jaar. Als u zegt: "Nu is het bedtijd", spreek dat dan uit. En neem het kind dan niet op uw armen, zeggend: "Nu gaan we tatatata, lekker slapies, slapies doen." Dat is een taal die het kind niet spreekt. Die u het kind oplegt, waardoor u - en dat is de absolute waarheid, ik zeg dat als een grapje, maar het is de absolute harde waarheid, waardoor u het beperkingsvermogen en de aura van een kind kleiner maakt. Kinderen bestaan niet, zei ik. Daarmee is gezegd: "Ga zoveel als mogelijk en dat is te uwer interpretatie, ga zoveel als mogelijk, als volwassen mensen met ze om." Als u eens een keer een avond weggaat, zeker in die fase van 2 tot 5 jaar, zo gauw u dat weet, al is het een week van tevoren, zeg tegen het kind: "Volgende week woensdag - en denk niet dat het kind niet weet wat woensdag is - gaan pappa of mamma een avond weg en dan komt tante Betje oppassen." Zeg dat maar in gewone bewoordingen en het kind, als u dat nog één of tweemaal her- herhaalt in de dagen die er aan voorafgaan of, als het plotsklaps komt, zeg het dan 's middags op het moment dat u weet dat u 's avonds weggaat, het kind zal er naartoe groeien en op het moment dat er een oppas komt, zal het kind dat accepteren.

© Copyright

www.lichtsferen.com

55

Als u een oppas bestelt, zoals u dat noemt, al is het een familielid, en het kind weet het niet en hij of zij staat plotsklaps voor de deur en u gaat stiekem - om het kind niet te wekken omdat het net sliep - de deur uit, en het kind wordt wakker, dan brengt u een angstpsychose in de ziel, in het onderbewustzijn, in de psyche, zelfs in de hersenen en in de hormoonhuishouding van het kind aan. Behandel ze als volwassen mensen. Zeg: "Zo dadelijk gaan we eten, zo dadelijk gaan we slapen." Zeg als vader dat u weggaat en dat u 's avonds thuiskomt, dan weet het kind dat u 's avonds terugkomt en vraagt zich niet af waarom het de hele dag met één mens samen is, 's avonds altijd met 2 mensen. Vertel dat. Vertel de waarheid van het leven aan kinderen tussen 2 en 5 jaar. En daar kunt u niet nadrukkelijk genoeg mee omgaan. Denk niet - en vergist u zich niet - dat ze uw taal niet verstaan. Ze zijn onmachtig door de beperking van de Aarde om zich te uiten, om de goede woordkeus te maken, om u antwoord te geven, maar het intellect is geopend, ontvangt uw informatie. De ziel is geopend en ontvangt uw informatie. De aura van het kind - en kinderen hebben een ontzettend sterke aura - staat of valt met dat wat u aan het kind overdraagt of voor het kind verborgen houdt. En nu ga ik iets tegen u zeggen wat ik persoonlijk erg belangrijk vindt, maar u kunt er zelf uithalen wat u wilt. U kunt nog beter verkeerde dingen tegen het kind zeggen dan dat u helemaal niets zegt, met andere woorden, als u zegt: "Vanavond ga ik weg" en het gaat niet door, dan is dat niet zo erg. Dan zegt u tegen het kind: "Het is niet doorgegaan." Dat begrip zal op een voor u vreemde manier - maar het is niet vreemd - in het kind gematerialiseerd zijn. Als u stiekem weggaat, zoals ik zei, om niet te laten merken dat u niet thuis bent, dan is de vertrouwensrelatie tussen beide partijen geschonden. Het is een vertrouwensrelatie. Een eerlijke, open relatie. Als u geen geld hebt, zeg dan tegen kinderen, juist tussen 2 en 5 jaar (ook 56

© Copyright

www.lichtsferen.com

tegen oudere kinderen) dat het u spijt, maar dat ze het moeten doen met dat voedsel, omdat u niet meer hebt. Als u kleren krijgt van anderen, was ze dan eerst. Als u nieuwe kleren krijgt, was ze dan eerst. Als u nieuwe kleren koopt, was ze dan eerst en spoel ze goed na voor u ze kinderen tussen 2 en 5 jaar aantrekt. En zeg: "Dit heb ik voor je gekocht, dat heb ik gekregen van een vriendin of van een zuster. Dat heb ik gekregen van de buurvrouw aan de overkant. Het klinkt misschien vreemd wat ik zeg, maar het kind zal op een heel andere manier bewust worden. Het is een vertrouwensrelatie. Vertel wie u bent. Vertel uw kind hoeveel u als partners van elkaar houdt. Als er problemen zijn in uw relatie, vertel dat aan het kind. De grootste karmische fout die u maken kunt is om ruzie te hebben en dat niet aan het kind te vertellen. Het merkt het toch. U kunt uw ruzies uitvechten als het kind slaapt, maar de sfeer in huis zal vernietigend op het kind inwerken. Als u zegt: "Pappa en mamma hebben een verschil van mening, maar wanneer we daar doorheen zijn en we hebben ontdekt dat we waarschijnlijk allebei ge- lijk hebben, maar elk op een andere wijze", dan zal dat kind u misschien het antwoord geven en denk niet dat kinderen voor financiële zorgen geen oplossing kunnen bieden. Denk niet dat - want de gedachtekracht van kinderen tussen 2 en 5 jaar is te vergelijken met die van 99 monniken. Waarom zeg ik monniken en geen mensen? Omdat een monnik geleerd heeft wat gedachtekracht is. En gedachten zijn krachten. 99 bewuste mensen die bij elkaar zitten en collectief hun gedachtekracht naar een bepaald doel projecteren. Dat is een heel sterke kracht die dan vrijkomt. Kinderen tussen 2 en 5 jaar hebben een vergelijkbare energievorm. Totaal buiten het menselijk bewustzijn om - en ik zeg niet kinderlijk bewustzijn, want oudere mensen zijn kinderlijk, kinderen niet - totaal buiten het

© Copyright

www.lichtsferen.com

57

menselijk bewustzijn om, kan een kind voor u heel veel doen. Zei ik niet een verhuizing, omdat u een kamer meer nodig hebt, een andere maatschappelijke positie. Nou hoor ik u denken: "Zou dat kind, die snotaap van 2 jaar mij een andere maatschappelijke positie kunnen geven?" "Ja, die ziel is in staat op grond van die gedachtekracht van 99 maal een energie uit te zenden, die u niet zien kunt, die u niet voelt, maar die wel bestaat." U mag dat verder vergeten, u hoeft dat niet te geloven, maar vertel nu maar aan die kinderen: "Ik wil een andere maatschappelijke positie, waardoor ik meer geld kan verdienen voor ons, voor ons gezin, voor mooiere kleren, voor een beter huis, voor een betere school", noemt u maar op, u kunt daar zelf een verhaal van maken. Maar maak er geen fantasieverhaal van. Het moet de werkelijkheid benaderen, het moet werkelijkheid zijn. Het kind tussen 2 en 5 jaar is een spons. Neemt op als een spons dat wat u denkt en dat wat u zegt. U kunt die spons uitknijpen en dan is het kind voor zijn verdere leven geestelijk en stoffelijk tot ondergang gedoemd. Die spons uitknijpen kunt u doen door de vertrouwensrelatie zoals ik die noemde, met voeten te treden. Het is heel belangrijk dat u het kind in die fase ziet als een volwassen wezen. En dan kunt u projecties gaan maken voor uzelf. Ach, u bent mens, uw partner is een mens, het kind is een mens. U bent samen op dezelfde weg geplaatst. Probeer dan samen in vriendschap met elkaar te leven. Zoals Christus dat deed tussen mensen, onder mensen, voor mensen, samen met mensen. En dat betekent dat u geen wonderen mag verwachten. Maar juist door op een normale manier met een kind om te gaan. Want een kind tussen 2 en 5 jaar weet niet wat normaal of abnormaal is. Die vindt alles normaal, want hij kijkt naar wat hij ziet en dat is voor het kind normaal. Dat is zijn basispatroon, zijn schaakbord van het leven. Er zijn mensen die op oudere leeftijd dik worden. Men noemt dat 58

© Copyright

www.lichtsferen.com

vetzucht. Dat zijn meestal mensen die in hun jeugdjaren tussen 2 en 5 jaar niet te weinig te eten hebben gehad, maar die hun ouders gezien hebben met te weinig eten, want het eten wat er was ging naar het kind. Die had voldoende. Het zijn arme mensen geweest. Maar ook rijke mensen kunnen dik worden. Diezelfde mensen, ook als ze rijk zijn, hebben in die fase tussen 2 en 5 jaar wanneer ze later aan echte vetzucht lijden, en dat is een ziekte, en dat is niet zomaar te veel eten, wanneer die vetzucht krijgen, hebben ze in hun jeugdjaren dat waarnaar ze keken, verkeerd geïnterpreteerd. Vertel aan kinderen dat voedsel lekker is. Vertel kinderen dat je tijdens de maaltijd maar beter niet drinken kunt. Dat je ervoor mag drinken zoveel als je wilt. En denk dan niet zoals volwassen mensen: "dan eet een kind niet meer." Voedsel is totaal onderhevig aan, en totaal onbelangrijk, vergeleken bij dat wat een kind aan vocht opneemt, zeker tussen 2 en 5 jaar. Als het kind wil drinken voor de maaltijd, laat het drinken. Zo lang het niet extreem is en er dus geen sprake is van een ziekte, suikerziekte bijv., mag het kind drinken wat het wil. Dan krijgt het voedsel en als het kind daarna weer wil drinken dan mag dat weer drinken. Probeer bij kinderen tussen 2 en 5 jaar, wanneer u voedsel wilt kruiden dat ook werkelijk met kruiden te doen. En u mag zelfs, en ik vergis mij niet, scherpe kruiden gebruiken. Ik zeg niet dat u het moet doen, en u moet het ook niet overdrijven, maar u mag zelfs scherpe kruiden gebruiken, als u maar geen zout gebruikt. Of nauwelijks, ternauwernood, zout toevoegen aan het voedsel dat u kinderen tussen 2 en 5 jaar geeft. Dat heeft te maken met de vochthuishouding die zich dan vormt. Dat heeft te maken met het later toenemen van gewicht of het minder sterk toenemen van gewicht. Dat wordt in die fase vastgelegd. Het kan namelijk zijn, als kinderen tussen 2 en 5 jaar te zout gegeten hebben, dat ze hun hele leven lang dieet op dieet kunnen doen, maar dat hun schildklier niet goed werkt en dat ze geen ons, geen gram gewicht kunnen afstaan, loslaten. En wat ze dan ook doen, als het ze lukt, zit het er binnen een fractie van een tijdseenheid weer

© Copyright

www.lichtsferen.com

59

aan. Het kan - ik zeg niet dat het bij alle mensen zo is - maar het kan in hun jeugdjaren gelegen hebben door een teveel aan zout in dat voedsel tussen 2 en 5 jaar. Probeer het kind daarvan te onthouden. Wilt u de spijzen gaan kruiden, kruid dan licht of zo u wilt met alle kruiden die u kent. Alle kruiden zijn toegestaan. Kinderen zijn hinderen, zegt men wel eens. Met andere woorden, ze hinderen u in dat wat u deed. Want uw leven is veranderd. Vrouwen moeten misschien hun maatschappelijke positie opgeven of veranderen. Er is minder tijd voor elkaar. Er moet meer geld uitgegeven worden. Ze hebben een eigen wil die vaak tegen de uwe ingaat. U zou kunnen zeggen: "Ze belemmeren u in uw eigen karma." Dat is niet waar. Kinderen hinderen u niet. U bent samen met elkaar op die levensweg geplaatst. Als ze u voor de voeten lopen, dan betekent dat dat de relatie tussen u onderling niet goed is. Een kind gaat u voor de voeten lopen, letterlijk en/of figuurlijk, dat kan ook zijn door lastig te zijn, omdat dat kind vindt dat u te weinig tijd en misschien aandacht aan het kind besteedt. Stelt u zich voor dat u door wat voor wilskracht of omstandigheden gedreven, na een bepaalde fase, na de bevalling, zegt: "Ik wil weer gaan werken. Ik wil mijn goed betaalde maatschappelijke positie weer aangaan. Ik ben een geëmancipeerde vrouw en ik wil deelgenoot zijn in het arbeidsproces, geestelijk of stoffelijk. Ik wil weer geestelijk werk doen. Ik wil weer magnetiseren, ik wil mijn oude baan weer terug." Dan is het niet zo dat u daar een schuldgevoel voor behoeft te hebben, als u maar het kind vertelt - ook al is het 2 jaar, 3 jaar, 4, 5 jaar - dat u gaat werken, dat anderen tijdelijk voor het kind zorgen, of dat het kind mee kan, maar dat zijn uitzonderingen. Maar het betekent dan wel dat u 's avonds zeker een half uur alleen en uitsluitend aandacht aan dat kind zult moeten besteden. U zult dat kind 's avonds moeten vertellen: "Ik ben er weer. Vandaag heb ik gewerkt. Nu (en liefst 60

© Copyright

www.lichtsferen.com

ogenblikkelijk na uw thuiskomst) is het jouw tijd. Straks wanneer je naar bed gaat is het mijn tijd." U gaat dingen indelen. Het kind went daardoor aan een bepaalde ordening, aan een bepaalde dagverwerking, een stuk ritme, maar accepteert ook wat er gebeurt. Kinderen accepteren veel meer dan u denkt. U kunt nooit zeggen: "Dat kan ik niet omwille van dat kind. Dat kan ik niet doordat..." Neen, dat kan niet omdat u het kind de waarheid niet vertelt. Probeer de tijd die u gebruikt naar het kind - en ik zei een half uur - ook volledig aan dat kind te besteden. Kunt u dat niet, omdat uw partner het niet goed vindt, of om duizend en één andere redenen, kort die tijd dan in, maar eis van u zelf, eis voor het kind en eis van uw partner, dat u een kwartier, 10 minuten, 20 minuten - ach, vul die tijd maar in, maar mijn voorkeur gaat uit naar een half uur - samen met dat kind te spelen. U kunt dat ook met elkaar doen, met z'n drieën, met de andere gezinsleden. Maar ruim die tijd in voor elkaar. Vertel als het ware wat er gebeurd is. Dat uw werkgever die dag onaardig was. Vertel dat maar zo neutraal mogelijk. Vertel dat u een gelukkige ervaring had. Vertel het kind - en ik ga dat onderstrepen - vertel zelfs tegen het kind, als dat zou gebeuren dat u verliefd bent op een andere partner. Vertel het ook aan uw eigen partner - maar dat terzijde. Maar onthoud het kind die kennis niet, Want het kind voelt, heeft het gevoel - zonder het te kunnen beredeneren - dat de liefde voor uw partner wat minder wordt. Het kind denkt: dat is prettig, ik krijg die liefde, en ineens voelt dat kind dat er naar een ander in de anonimiteit, het weet niet wie of wat, naar een ander meer liefde uitgaat. Ook - en dat is precies hetzelfde als wanneer u verliefd wordt op een ander - ook als u in verwachting bent van een volgend kind, vertel dat aan het kind. Zeker in die fase tussen 2 en 5 jaar. Druk het kind tegen die buik aan. Zeg: dat wordt je beste vriend, zeg: dat wordt je broertje of je zusje. Ogenblikkelijk na de bevalling, als u kinderen hebt tussen

© Copyright

www.lichtsferen.com

61

2 en 5 jaar, laat ze kennismaken met dat nieuwe wezen, dat nieuwe leven. Vertel ze dat u tijd ook voor dat andere kind nodig zult hebben. Het kind zal het begrijpen. Als u niets zegt, als u zegt: Je moet niet lastig zijn, zal het kind dat als een regelrechte aanval zien en de angst, de angst niet uit de verf te kunnen komen, niet het karma te kunnen invullen, zal tot een angstpsychose kunnen leiden. Er zijn mensen die in hun leven dingen meemaken. Leuke dingen, hele leuke dingen, maar ook verschrikkelijke dingen. Hoe leuk leuk is, is relatief. Als je de een 100 gulden geeft, dan springt hij een gat in de lucht en de ander zegt: "Ach, schrijf dat maar bij bij mijn hele kapitaal." Er zijn mensen die op het punt van echtscheiding staan. De een springt een gat in de lucht, die zegt: "Eindelijk vrij." De ander is er 30 jaar later nog niet overheen. Het is relatief. Het is afhankelijk van een groot aantal factoren. Maar wanneer er dingen gebeuren, leuke dingen, maar ook minder leuke dingen, en ik wil ze heel neutraal en in een groot spectrum uitwerken, zoals ziek zijn en weer gezond zijn, zoals naar een ziekenhuis gaan van een van de ouders, neem het kind mee. Vertel het aan het kind. Vertel het uw ervaring. Hoe verschrikkelijk ook, hoe leuk ook. Vertel het zo neutraal mogelijk aan het kind. Het is een spons, heb ik gezegd. En onderschat dat niet! Mensen zijn mensen en iedereen reageert zoals die is. Maar wie bent u? U bent een ziel en u hebt een lichaam. Maar in hoeverre bent u het product van uw opvoeding? In hoeverre hebben uw ouders, één of beide, een claim gelegd op wat goed of niet goed is? In hoeverre hebben ze hun problemen, hun zorgen, maar ook hun vreugde - gelukkig wel, zou ik bijna zeggen - met u besproken? Ik zou het willen vergelijken niet alleen met een spons, maar met een hele grote kosmische bloem, die langzaam open gaat na de geboorte 62

© Copyright

www.lichtsferen.com

en die rond de 2e verjaardag helemaal wagenwijd openstaat. Zelfs de blaadjes gaan wat slap hangen, waardoor het hart van die bloem helemaal naar het licht geopend is. Op dat moment bepalen opvoeders of die bloem zich weer sluit of dat die bloem open blijft staan. Als iemand, als een ziel voor 100% zijn karma wil uitwerken, wil kunnen uitwerken, zal die bloem geopend moeten blijven tussen het 2e en 5e jaar. Als er angstige processen in zitten, confrontaties of misschien juist geen confrontaties, dingen die u achterhoudt voor het kind, buiten het kind om doet, en dat is het ergste wat u doen kunt zal het kind het gevoel hebben buitengesloten te zijn. Hij zal zich sluiten als een bloem, hij zal zich opsluiten in die bloem en van daaruit volwassen worden. Want dat wordt hij toch wel, want u geeft hem te eten en u denkt dat het daarmee afgedaan is. U legt hem te slapen en u denkt dat het daarmee afgedaan is. En het kind wordt misschien nog wel intellectueel ook. Maar het mist de medemenselijkheid. Het mist als het ware de blik die het heeft in het hele Universum, waarin alles wat leeft zichtbaar is, waardoor alle taboes worden opgeheven. Ik kan u niet nadrukkelijk genoeg zeggen hoe belangrijk die fase is, op grond van mijn eigen ervaring, ik zeg dat nadrukkelijk, uit mijn laatste leven, op grond van kennis die over een periode van 15 jaar, ruim 15 jaar, door een groot aantal intelligenties in de astrale wereld over de hele planeet Aarde bij verschillende rassen, landen mensen, opgedaan is. Daarin wordt het karma gemaakt, gevormd of misvormd. Daarin wordt het talent van het kind ontwikkeld, het intellect geopend en vastgelegd. Het bevattingsvermogen, dus het geheugen en de grootte van het geheugen, bepaald. De diepte van het gevoel, de sensitiviteit, met eventuele doorwerking naar geestelijke gaven, vastgelegd. Op het moment dat mensen naar de Aarde gaan - en u hoort mij dat ook wel eens zeggen - denkt men dat bepaalde talenten door erfelijkheid

© Copyright

www.lichtsferen.com

63

vastliggen. Dat is maar ten dele zo. Niet meer dan éénvijfde. Op het moment dat een ziel geboren wordt, neemt hij bij geboorterecht soms een geestelijke gave mee. U hoort het mij ook wel eens zeggen. Maar ik zeg u nu: "Dat is niet waar." Die wordt door de ziel naar buiten gebracht pas tussen de 2e en de 3e verjaardag. Met een uitloopmarge tot 2½, 3, 3½ jaar. Tussen het 2e en 3e halfjaar, dus in anderhalf jaar. Dat betekent dat hij dan door contacten met de astrale wereld tijdens uittredingen, dan door een zelfherkenning, gaat bepalen: "Hoe ruim is mijn acceptatievermogen? Hoe ruim zijn de mogelijkheden om uit de astrale wereld te blijven putten? Hoe ruim is mijn intellect? Hoe ruim is mijn geheugen, mijn bevattingsvermogen?" Een geestelijke gave of een stoffelijk talent, wat eigenlijk precies hetzelfde is - want creativiteit (muzikaliteit, schilderkunst, beeldhouwkunst, gaat u maar door) is ook een geestelijke gave - wordt in die fase door een ziel aangetrokken, als die al niet eerder was meegenomen, en dan wordt bepaald of die in dat leven ontwikkeld wordt. Dat komt er in de praktijk op neer dat u op dat moment een kind kunt vormen en hervormen. En ik zeg niet naar uw, maar naar zijn of haar beeld en gelijkenis. Het is belangrijk dat u uw kinderen vertrouwt. Maar het is ook belangrijk dat u weet wanneer u ze vertrouwen kunt en hoever u ze vertrouwen kunt. Als kinderen van 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12 jaar ruzie hebben, dan zeggen ouders vaak: "Mijn kind doet dat niet." Als een kind dat eenmaal weet, zal het daar gebruik van maken, misschien zelfs misbruik. Omdat hij weet dat u hem toch altijd 'dekt', zoals u dat noemt. Een kind van 2 tot 5 jaar heeft dat bewustzijn nog niet. Gelukkig maar. Maar het gaat er in die periode wel om dat u het kind vertrouwt. Vooral wanneer een kind 3, 4, 5 jaar wordt en er communicatie mogelijk is, dan dient het kind te weten dat hij eerlijk tegen u moet 64

© Copyright

www.lichtsferen.com

zijn en kan zijn. Dus dat hij niet gestraft wordt voor dingen die hij misschien gedaan heeft. Dat hij kan zeggen: "Ik heb dat gedaan, ik voelde het zo, ik wilde het zo, ik werd ertoe gedreven." Dan kunt u het bespreekbaar maken. Dan kunt u zeggen: "Ja, dat kan ik me voorstellen, maar het betekent wel dat ik een dag moet werken omdat..." Denkt u niet dat ze u niet verstaan. De acceptatie, de verwerking, gebeurt onder de horizon, onder de waterspiegel, gebeurt in de ziel. De uitwerking daarvan komt pas in later jaren, tot en met de puberteit, naar buiten. Karmisch opvoeden is eigenlijk een stuk zielkunde. Het is omgaan met kennis van een andere ziel. Als je weet wie de ander is, dan zal je geen fouten maken, geen karmische fouten, dan kun je van de ander houden zoals die is en dan zal je hem zijn niet aanwezige talenten niet kwalijk nemen omdat hij ze niet heeft. Dan eis je van een kind niet meer dan dat hij kan. Maar dan eis je wel dat hij eruit haalt wat er in zit. En om dat te weten moet u een kind analyseren, naar hem kijken, naar hem luisteren, luisteren. Luisteren naar kinderen is tussen 2 en 5 jaar belangrijker dan praten tegen kinderen. Ondanks dat ik tegen u zei: "Vertel ze wie u bent, vertel ze in wat voor wereld het kind terechtkomt. Vertel ze wat z'n kansen zijn, wat haar kansen zijn, maar vertel ze ook dat ze een ziel zijn en dat ze de kracht van die eigen ziel, hopelijk, wenselijk, misschien, buiten de beperking die u kunt overzien kunnen uitwerken. Dat er een dag komt dat u niet meer met ze kunt communiceren, dat ze het zelf moeten doen, maar dat u ze in de tussenliggende fase, daar waar noodzakelijk, zal willen helpen zonder te eisen wat u wilt. Maak geen duplicaat van uzelf. Het is de grootste fout die u kunt maken. Ik wil het in deze sessie hierbij laten. Ik draag u voor een kort stukje over aan een andere intelligentie die deze sessie zal afsluiten. Denk

© Copyright

www.lichtsferen.com

65

nog eens na over wat ik gezegd heb en misschien, als u geen kinderen hebt op dit moment om op te voeden, dat u er toch naar uw eigen jeugd dingen uit kunt halen, dat u er toch naar andere mensen iets mee kunt doen en dat u toch vanuit uw proces van zielkunde door deze eerste twee sessies een andere kijk bent gaan krijgen op het leven op Aarde, waar u als mens in macht en onmacht mee zult moeten omgaan tot uw allerlaatste adem wordt uitgestoten. Maar dat heeft niets meer met opvoeden te maken. Br. Astra maakt plaats voor een intelligentie die in zijn volgende leven op aarde - dat over enkele uren na deze tweede sessie zijn aanvang zal nemen- de naam Werner zal dragen.

"Werner is de naam die ik krijg. Over enkele uren zal ik geboren worden. Het zal een bewuste incarnatie zijn. Via u - daarom dit contact - wilde ik nog eenmaal geestelijke energieën voelen. Mijn moeder zal in het kraambed sterven. Dat ligt vast. Zo is het bepaald. Mijn vader zal kort na mijn geboorte mij afstaan aan andere ouders. Dat is mijn karma dat ik gekozen heb. Met toestemming en medeweten van alle partijen. Zo zal het gaan, omdat ik erfelijkheid en opvoeding heb willen scheiden. Mijn bewustzijn is hoop ik sterk genoeg om beide tot ontwikkeling te brengen. Ik heb een keus gemaakt, dat is wat ik wilde. Ik heb gevraagd de trilling van de geest en de trilling van de Aarde via dit medium te mogen proeven. Straks zal het gordijn zich sluiten. Ik heb gekozen voor een stoffelijk leven waarin ik zelden terug zal keren naar de astrale wereld. Mijn etherlichaam zal zich sluiten. Dat is mijn keus, die ik gemaakt heb. Mijn taak mag ik u niet zeggen. Wel zeg ik dat ik mijn opdracht zal uitvoeren en niets mij zal kunnen tegenhouden. Mijn nalatenschap aan het eind van mijn leven zal zijn de verbinding tussen 13 planeten in ons zonnestelsel. Ik ben u dankbaar, meer dan ik zeggen kan, voor dit contact."

66

© Copyright

www.lichtsferen.com

"Ik groet u in liefde. Ge kent mij niet. Toch heb ik vandaag met u meegeluisterd. De ervaring van deze les neem ik mee, maar ik weet dat die nooit op mij toepasbaar zal zijn."

© Copyright

www.lichtsferen.com

67

Sessie 3 Een kind van zo'n 6 jaar begint aan een nieuwe fase in zijn ontwikkeling en in zijn leven. Misschien mag ik hieraan toevoegen: begint aan een eerste opening in zijn karma. Die eerste opening in zijn karma betekent dat hij op onderzoek uitgaat. Op onderzoek uitgaan naar nieuwigheden, nieuwe dingen, die hij daarvoor nog niet heeft mogen of kunnen ontdekken. Heeft kunnen ontdekken omdat hij te jong was, te klein was, en misschien ook door opvoeders en ouders buiten dingen werd gehouden. En ik wil daaraan toevoegen: misschien is veel van wat in die eerste jaren toch aan het kind werd overgedragen buiten zijn menselijk bewustzijn omgegaan, maar de ziel heeft het zeer zeker als een spons geabsorbeerd. Maar buiten zijn menselijk bewustzijn betekent dat hij niet in staat is om het naar zijn dagverwerking, naar zijn realisme over te brengen. Een kind rond het 6e jaar ontkoppelt zich van zijn ouders en leert daardoor een stuk van zijn eigen identiteit kennen. En zo moet het ook. Een kind gaat naar school. Dat betekent: los van die ouders in een andere omgeving met andere normen, met andere geboden en misschien hier en daar zelfs met andere verboden. Een kind rond dat 6e jaar gaat eisen stellen aan het leven. Het gaat vergelijkingen maken met andere kinderen. Zegt thuis tegen de ouders: "Dat andere kind gaat naar zwemles, dat andere kind gaat naar die sport, dat andere kind gaat naar paardrijden, dat andere kind gaat naar......". En of dat nu waar is of niet, want kinderen vertellen vaak wat ze willen als een waarheid, of dat nu waar is of niet waar is, dat kind komt thuis met een bepaald eisenpakket. Dat eisenpakket impliceert eigenlijk zijn zelfstandig worden, zijn loskoppeling van de ouders. Het is goed om kinderen rond dat 6e jaar, als dat nog niet eerder het geval geweest is, te leren zwemmen. U zou daar eigenlijk al eerder 68

© Copyright

www.lichtsferen.com

mee moeten beginnen, maar als dat door omstandigheden niet gelukt is, dan zou u een kind rond dat 6e jaar eigenlijk moeten verplichten. En ik zal in deze cursus weinig het woord "verplichten" gebruiken, maar in dit geval wel. Omdat het kind daarin een stuk van zijn spierstelsel, een stuk van zijn skelet, maar ook een stuk van zijn psyche los kan maken. Het is nl. bij onderzoek in en uit onze wereld gebleken dat kinderen die rond dat 6e jaar geen, helemaal geen, of nauwelijks een sportactiviteit doen, waardoor alle spieren in het lichaam gebruikt worden, dat die tussen de 40 en 45 jaar, last krijgen van spieren, last krijgen van vaten, last krijgen van het skelet soms. Het kan zelfs gebeuren dat aan de bovenkant tussen de schouderbladen blokkades zich gaan presenteren tussen het 40 en 45ste jaar, die eigenlijk hun oorzaak hebben in de verstarring in de eerste periode van 6, 7, misschien tot aan het 8ste jaar. Dat betekent dat kinderen zich geestelijk los moeten maken. Los van hun achterban, los van hun erfelijkheid, los van hun opvoeding, los van hun ouders, de ontwikkeling van het zelfstandig worden, maar tegelijkertijd zich lichamelijk los moeten maken. Ik zei zojuist "verplicht". U moet dat nooit verplicht brengen. Dat betekent dat u dat als een aangename bezigheid, misschien door er zelf aan mee te doen, aan het kind moet overdragen. Een kind voelt zich veilig bij de ouders, wanneer dat ouderpaar harmonieus is, wanneer daar een sterke kracht in aanwezig is. Maar dat betekent wel, dat rond dat 6e, 7e jaar het kind die veiligheid aan de ene kant probeert helemaal los te laten, aan de andere kant het gevoel moet hebben, na een dag school, na een dag vrijetijdsbesteding, thuis in liefde, in een warm nest ontvangen te worden. Dat huis is op dat moment, zeker in dat 6e en in een gedeelte van het 7e jaar, ontzettend belangrijk. U zou dat kunnen vergelijken met de dierenwereld, waarin vogels terugkeren op hun nest. Kinderen vliegen uit, niet rond hun puberteit,

© Copyright

www.lichtsferen.com

69

niet later, nee, in die periode (6, 7 jaar) moeten kinderen uitvliegen, moeten zij zich losmaken, losweken misschien zelfs, door nieuwe ervaringen op te doen. Maar er moet tegelijkertijd een stabiliteit zijn. Dat als dat kind in zijn ontdekkingstocht door de wereld dingen tegenkomt die met oorlog te maken hebben, die met dood te maken hebben, met ziekte te maken hebben, met angst te maken hebben, dat die misschien de ontdekking als het ware wel ervaart, maar dat de ouders dat onderwerp met dat kind, dat beladen onderwerp gaan bespreken en dat ze zeggen: "Niet iedereen hoeft oorlog te voeren, er zijn ook mensen die lief zijn, die aardig zijn. Niet iedereen hoeft per definitie dood te gaan. Niet iedereen hoeft per definitie ziek te worden. Dat is afhankelijk van je voedsel, dat is afhankelijk van je geestelijke ontwikkeling. Van je acceptatievermogen. Door ouderdom kunnen mensen doodgaan. Maar dat is goed. Want al die grote veranderingen kunnen mensen niet meer aan. "Kijk maar", kunt u dan zeggen, "kijk maar naar opa of oma, kijk maar naar andere oude mensen. En ik zeg daar niets negatiefs van, maar die dan toch naar de jeugd toe wat gereserveerder optreden. Die de veranderingen van de jeugd niet meer of nauwelijks nog aan kunnen." "En stel je dan voor", kunt u tegen kinderen zeggen, "dat mensen 200 jaar zouden worden. Stel je voor dat je nooit dood zou gaan. Dood gaan is niet erg." Kinderen rond dat 6e, 7e jaar dienen zeker met de overgang, met de dood, geconfronteerd te worden. Als er in de familie of in een wat bredere kring daaromheen, iemand doodgegaan is, iemand is overgegaan, dan mag u het kind nooit verbieden om mee te gaan naar de teraardebestelling, naar de crematie, of tenminste bij een laatste afscheid in de kist die mens waar te nemen. Het is niet zo dat het kind daar neurotische gevolgen aan overhoudt. Het gebeurt misschien wel wanneer u dat kind confronteert en het dan verder niet begeleidt. Als u dat kind meeneemt, en het kind kijkt in de 70

© Copyright

www.lichtsferen.com

kist naar opa of oma of naar een oom of tante of naar wie dan ook, en u neemt het kind daarna mee naar huis en u laat het aan zijn spel over, dan zal het kind dat in zijn spel verwerken. Hij zal gaan spelen met andere kinderen "dat hij doodgegaan is". Hij zal in zijn mimiek proberen dat aangezicht van de dode te imiteren. Hij zal proberen zijn handen gevouwen op zijn borstkas te leggen en hij zal terwijl hij daar ligt misschien uitspreken dat hij in de hemel is. En hij zal zich een heel visueel beeld maken van die hemel. Als u dat in de gaten hebt, verbiedt dat die kinderen niet. Ze gaan om met het leven en na enige weken, soms zelfs korter, in een enkel geval wat langer, zijn ze over dat proces heen. Maar ze hebben de verandering van het leven geaccepteerd. Ze vergeten het weer. En er kunnen jaren overheen gaan voordat ze weer met datzelfde facet geconfronteerd worden. Vragen over de dood dient u nooit uit de weg te gaan. Het is voor volwassen mensen veel moeilijker over de dood te spreken dan voor kinderen. Het is voor volwassen mensen vaak een angst. Omdat het een broer of een zus is, een vader of moeder is, die daar is overgegaan. Maar een kind staat daar wat verder vanaf. Hoewel.... een kind staat dichter bij die astrale wereld nog. Dat betekent dat hij dingen die met die spirituele wereld te maken hebben gemakkelijker accepteert. Niet ieder mens zal spiritist of spiritualist zijn. Maar wanneer u dat bent, probeer - uiteraard niet dwangmatig - dat kind te confronteren met dat wat u voelt, met dat wat u gelooft. Als een kind zegt - rond die 6e, 7e verjaardag - ik heb een kabouter waargenomen in de tuin, ik heb een kabouter gezien achter de speelplaats op de school, zeg dan niet: "Dat bestaat niet". Maar zeg: "Toen ik zo oud was als jij zag ik ook kabouters". U hoeft niet te zeggen dat u er nu niet in gelooft of wel in gelooft, want u hebt als kind geloofd in kabouters. En of u ze als mens, als

© Copyright

www.lichtsferen.com

71

volwassen mens waarneemt of niet, is niet aan de orde. Het betekent echter wel dat u het kind tegemoet komt in zijn belevingswereld. Om die belevingswereld van dat kind te stoppen, ik zou bijna zeggen te kappen, door te hakken, dat zou de grootste fout zijn die u maken kunt. Het kind gaat die ontwikkeling, die nieuwe ontwikkeling: naar school, met andere kinderen, met andere volwassen mensen omgaan, toch wel aan. In zijn spelbeleving komt hij buiten met andere mensen in contact, mensen die zeggen: "Je mag op dat stukje grond niet spelen, want dat is mijn stukje grond. Je mag niet voetballen, want het is gevaarlijk als mijn ruiten kapotgaan." En of dat nou terecht is of niet terecht, het kind krijgt te maken met andere invloeden. U dient daar - ik zou bijna zeggen een gedeelte van uw opvoeding, van uw tijd voor in te ruimen. Kinderen rond die periode van 6, 7 jaar zijn ontzettend sensitief. Vaak hebben ze hun verleden afgesloten. Hun chakra's zijn voor een bepaalde tijd, tot aan de puberteit vaak, afgesloten. Vooral hun fontanel-chakrum wat in de eerste jaren heeft open gestaan, sluit zich helemaal definitief als het nog openstond. Hun gevoelscentra zijn als het ware van de buitenwereld afgesloten. Dat betekent dat het kind op een eigen menselijke, volwassen menselijke wijze met sensitiviteit omgaat. Met verhalen omgaat, met waarheden. "Als die mens dat zegt, als de juf of de meester op school dat zegt, dan is dat zo." En vaak wordt die waarheid van de meester of de schooljuffrouw als een groter waarheid aangenomen dan dat wat de moeder of de vader vertelt. Ga daar niet tegenin. Zeg dan niet: "Die juffrouw heeft ongelijk" of "Die meester heeft ongelijk." U hoeft daarmee niet te zeggen dat u ongelijk hebt. Maar zeg: "In de maatschappij, in de wereld, dat zal je ook bij je vriendjes en vriendinnetjes tegenkomen, zijn er mensen of kinderen, die van elkaar kunnen houden, maar toch een andere denkwijze 72

© Copyright

www.lichtsferen.com

hebben. Toch een andere belevingswereld hebben. Niet alle mensen zijn gelijk. Er zijn mannen en er zijn vrouwen." Kinderen rond die periode zullen gaan proberen om bij hun ouders hun ontbloot lichaam waar te nemen. Ze willen soms zelfs voelen aan geslachtsorganen. Niet omdat ze die niet al lang bij zichzelf ontdekt hebben, maar het is als het ware een soort spel. Het is het uitlokken van een stukje erotiek bij de ouders. Vooral bij de vader hoopt een kind dat de mannelijke geslachtsorganen daarop reageren. Zij hebben van verhalen gehoord dat.... En ze willen dat thuis - en dat is niet vies, want thuis is het een vertrouwde, zekere wereld - in die vertrouwde zekerheid willen ze hun gevoelens, hun seksualiteit, hun emotionele wereld uitproberen. Daarnaast zult u gaan ontdekken dat kinderen in die periode hun eigen seksualiteit proberen te ontdekken. Houd dat niet tegen. Maar probeer het wel op afstand ethisch te besturen. Dat betekent dat u niet zegt: "Dat mag je niet. Je moet met je handen boven de dekens slapen. Je mag niet met je handen onder de dekens. Je mag niet aan je pielemoos komen, je mag niet aan dat gedeelte onder aan je lichaam tussen je benen komen. Je mag niet voelen aan de plaats - bij meisjes bijvoorbeeld - waar ik als je moeder borsten heb." Als een kind dat wil, als een meisje dat wil en zich afvraagt: "Waarom Mamma, heb jij die wel en heb ik die 2 sinaasappels niet aan de voorkant?" Dan kunt u zich op dat moment inleven in de wereld van dat kind en dan zegt u: "Die krijg jij ook. Die krijg jij ook wanneer je zo'n 11, 12, 13 jaar bent. Die krijg je niet door 's avonds naar bed te gaan en de volgende morgen met die 2 sinaasappelen op te staan. neen, dat zal langzaam groeien. Dat is een proces. Het is misschien zelfs mogelijk dat in de periode, in de weken, maanden daaraan voorafgaande, je pijn in je buik zult gaan krijgen. Maar dat is niet zo erg. Wanneer je dat hebt, vertel het mij. Zo lang je dat niet hebt behoor je nog tot de leeftijdsfase van kinderen. Dat betekent niet

© Copyright

www.lichtsferen.com

73

dat je kinds bent, dat betekent niet dat je niet realistisch denken kunt, dat betekent wel dat je anders bent. In het hele menselijk leven zit een opbouw. Zoals andere mensen ouder worden, zo worden jonge mensen langzaam in hun groei naar volwassenheid bewuster, lichamelijk rijper, maar ook geestelijk rijper." Zeg niet tegen een kind: "Dat gaat je niet aan. Dat vertel ik je later wel als je groot bent." Want een kind van 6, 7 jaar accepteert onder geen enkel beding dat u zegt: "Dat vertel ik je wel als je later groot bent." Want het kind voelt zich groot, voelt zich volwassen. Het kind kijkt naar andere kinderen in de wieg, broertjes, zusjes of anderen die het tegenkomt. Hij voelt zich ontzettend volwassen en als u dat met voeten gaat treden, dan zal het kind die vraag aan andere volwassen mensen gaan stellen. En stelt u zich voor, lieve vrienden, stelt u zich voor dat het kind u moeilijke vragen gaat stellen - en de moeilijkste vragen zijn vaak vragen over seksualiteit - dat u een kind vragen over doodgaan gaat stellen. Dat zijn vragen die mensen vaak maar liever niet met kinderen bespreken. Als u die weigert te beantwoorde, dan zal het kind dat aan andere mensen gaan vragen. Het zal niet zo gauw gebeuren dat andere mensen uw kinderen mee zullen nemen naar een teraardebestelling. Maar het is wel voeding geven aan sommige mensen met een wat troebele geest zou ik bijna willen zeggen - en die zijn er nou eenmaal ook in de maatschappij - wanneer u uw kinderen daar eigenlijk zelf naar toe stuurt. Wanneer uw kinderen aan die mensen gaan vragen: "Heb jij ook een pielemoos? Heb jij ook kinderen? Hoe heb jij die kinderen gemaakt?" Het is voeding geven aan en de kans bestaat - ik zeg niet is erg groot, maar u kunt hem toch maar beter uitsluiten - dat andere mensen uw kinderen op dat gebied verkeerd gaan voorlichten. Want uw kinderen zullen u dat niet vertellen, want ze weten dat ze toch niet meer bij u hoeven aan te komen over dat beladen onderwerp.

74

© Copyright

www.lichtsferen.com

Leg het open, haal alles open. Behandel kinderen, juist in die fase, als volwassen kinderen. Ik zou bijna zeggen: volwassen mensen, maar dat zijn ze niet. U moet natuurlijk corrigerend optreden. Maar beantwoord de vragen. Dat is ontzettend belangrijk. Ook vragen over andere onderwerpen die ik niet genoemd heb. Het gaat erom dat u dat kind het gevoel geeft dat het in huis, maar ook buitenshuis, op school, in de maatschappij, in zijn spel buitenshuis na schooltijd, zichzelf kan leren ontwikkelen. Dat u hem niet dingen verbiedt. Dat u wel tegen hem zegt: "Ik vind op grond van mijn ervaring, want ik ben ook kind geweest, dat je dat beter niet kunt doen." Héél weinig mensen - hebben wij ontdekt - zeggen tegen hun kinderen: "Ik ben ook kind geweest, ik heb die kabouter ook gezien, ik heb dat gevoel ook gehad. Ik heb die angst ook gekend." Er zijn kinderen in die fase van 6, 7 jaar die grote moeite hebben met in slaap komen. Die bang zijn voor het donker. Omdat ze in de donkerte de hele dag als een dagverwerking gaan beleven en hun menselijke hersenen zijn nog niet, nog niet in staat - hun ziel wel, maar daar zijn ze zich vaak op dat moment niet meer bewust van - hun menselijke hersenen zijn op dat moment nog niet in staat al die verschillende emoties, die grote verscheidenheid aan ervaringen te verwerken. Dat kan angst veroorzaken. Niet omdat ze één, twee of meer van die ervaringen niet aan kunnen, maar omdat het veelvoud van ervaringen te groot is om te verwerken. De hele evolutie, lieve vrienden, is gestaag gegaan omdat mensen onmachtig zijn tot hele grote karmische veranderingen te komen. U kunt dan van een kind ook niet verlangen dat hij heel veel veranderingen in een dag, een week of een maand kan verwerken. Als u ontdekt dat een meester op school of een juffrouw op school lange tijd ziek is of van school weggaat, en er komt een andere meester of een andere juffrouw, dan zal het kind daar lange tijd voor nodig hebben

© Copyright

www.lichtsferen.com

75

om daaraan te wennen. U kunt daar gemakkelijk op inhaken door in de eerste weken daarover te praten met dat kind. Om te vertellen dat die meester of die juffrouw net zo te vertrouwen is als die eerste. Dat je er niet bang voor hoeft te zijn, maar dat het een ander mens is, met een andere achtergrond, die misschien zelf ook kinderen heeft en die uiteindelijk net als pappa of mamma, een maatschappelijke positie, een taak heeft En dat de taak van die meester is om kinderen te leren rekenen, met taalkunde om te gaan, om kinderen te leren hun gedachten te ordenen en dat ze niet op zoek zijn om kinderen te straffen. En dat je je beter in het begin aan die meester kan aanpassen. Dat je beter kunt proberen om je aan die nieuwe juf aan te passen, om te proberen dat nieuwe facet in je leven te accepteren. En als het kind daar moeite mee heeft, dan zullen de cijfers, zoals u dat noemt, achteruitgaan. Nou, dat is dan maar zo. Blameer daar een kind niet voor. Als u ontdekt dat cijfers aan grote schommelingen onderhevig zijn, houdt dat in dat in de emotionele belevingswereld van dat kind grote schommelingen liggen opgeslagen. Vaak zal dat kind u dan dingen niet vertellen. Want anders gebeurt dat niet. Probeer in alle liefde met respect voor als het kind het in eerste instantie niet wil, probeer in alle liefde, maar bij herhaling, bespreekbaar te maken wat er in de belevingswereld van het kind aan de hand is. Of er dingen gebeurd zijn, hetzij op school, hetzij buiten schooltijd. Of er dingen gebeurd zijn thuis bij vader of bij moeder. Of dat er in de ziel of in het lichaam van het kind processen aan de gang zijn. U kunt ook vaak uit het eetpatroon van het kind heel veel kennis over dat kind verkrijgen. Het is niet zo, lieve vrienden, dat u maar tegen uw kinderen moet zeggen: "Dat moet je eten." U hebt ook de ene dag meer honger dan de andere. Als u nerveus bent zult u minder eten dan wanneer u ontspannen bent. Kijkt u maar naar uw vakantieperiode. Dan eet u smakelijker, u eet ontspannener, u drinkt er wat meer bij en u neemt 76

© Copyright

www.lichtsferen.com

meer tijd voor uw maaltijd. Omdat u het prettig vindt om in de vakantieperiode wanneer u ontspannen bent te dineren. Maar een kind heeft dat eigenlijk ook. Een kind van 6, 7 jaar kan grote wisselingen hebben in zijn behoefte aan stoffelijk voedsel. Er zullen kinderen zijn die 1 of 2 dagen niet willen eten. Dan zegt u tegen zo'n kind: "Je zult honger krijgen en wanneer je met snoep je maag gaat vullen - want je zult op de een of andere manier toch honger krijgen - dan ben je bezig om langzaam maar zeker een ziekte (en welke dat is is voor elk kind, voor elk mens verschillend) in je lichaam te kweken. Maar als je dat zelf wilt, het is een stuk eigen verantwoordelijkheid (geeft u dat kind maar die verantwoordelijkheid) dan eet je maar twee dagen niet." Het zou natuurlijk te ver gaan om dat tegen u te zeggen als het kind 2 maanden niet zou willen eten, want dan is er werkelijk iets aan de hand. Maar u zult ontdekken dat wanneer u dat kind toestaat zijn eigen voedselhuishouding te reguleren, dat het kind na een aantal dagen zoals u dat noemt "als een wolf tekeer gaat" en al het voedsel wat hij maar te pakken kan krijgen, zal consumeren. Het zijn wisselingen die met de groei te maken hebben, die met de ontwikkeling en de verwerking van emotionele facetten in dat kind te maken hebben, maar het zijn ook processen waar u als mens al lang bovenuit gegroeid bent. Daarmee zeg ik niets denigrerends van u als volwassen mens. Ik zeg wel dat u vaak vergeten bent dat u ook kind geweest bent en dat juist in die periode van 6, 7 jaar de openheid tussen ouders, tussen volwassen mensen, de acceptatie van het kind van die volwassen wereld heel belangrijk is. Als u van klassieke muziek houdt wil dat niet zeggen dat uw kinderen daarvan houden. Uw kinderen zullen van andere muziek houden, wat u misschien, zoals u dat wel eens noemt, een gruwel des heren is. Dat

© Copyright

www.lichtsferen.com

77

betekent dat uw haren er misschien recht overeind van gaan staan. Toch zult u op een bepaald moment, juist in die fase tussen 6 en 7 jaar tegen dat kind moeten zeggen: "Er zijn aparte tijden. Ik wil naar mijn muziek luisteren, jij mag naar jouw muziek luisteren." En dan is het vaak begrijpelijk dat wanneer de kinderen 's avonds naar bed zijn, dat u gebruik maakt van uw tijd en uw muziek. En dat u tegen kinderen voor het slapen gaan bijvoorbeeld zegt: "Wanneer je daarnaar wilt luisteren, kijken, wanneer je dat wil doen, juist voor dat slapen gaan, waarin dat kind kan zeggen dat is mijn wereld, dat is mijn muziek, dat is mijn gevoel, dat is mijn televisieprogramma, zoals u dat tegenwoordig zegt - of wanneer u tegen een kind zegt voor het slapen gaan: "Nou, er is een half uur of iets meer de tijd die je redelijkerwijs -dus niet het hele huis afbreken- redelijkerwijs mag doen wat je wilt", dan zal dat kind veel ontspannener gaan slapen. Hij zal niet bang zijn voor duisternis. Wanneer hij het toch is laat dan een klein lampje branden. Of desnoods, als het kind dat wil, het grote licht. Het kost wat geld. Maar u zult ontdekken dat wanneer u een aantal dagen dat grote licht hebt aan gelaten, dat u daarna van het kind te horen zult krijgen: "Ik heb lekkerder geslapen." De schoolcijfers zullen beter zijn en langzaam maar zeker zult u samen met dat kind tot een afbouw van dat licht moeten komen. Want het kind kan namelijk niet uittreden wanneer het licht brandt. En dat is vaak bij kinderen de angst voor duisternis. Ik zei: "het is voor het grootste deel dagverwerking. Maar ook een veelvoud van ervaringen en ook de angst voor uittredingen." Het kind komt namelijk in die astrale wereld als dat nog mogelijk zou zijn rond dat 6e, 7e jaar en kan die -mag ik zeggen- spirituele ervaring, die werkelijk bewuste beleving van de nacht niet aan. Omdat door de een of andere mystieke oorzaak - en ik zeg moedwillig 78

© Copyright

www.lichtsferen.com

'mystieke' - die wij, ook wij in de astrale wereld nog niet hebben kunnen achterhalen - het kind vaak in regressie gaat. Dus niet in de astrale wereld, in zijn eigen sfeer, in zijn eigen huis, neen, een kind van 6, 7 jaar gaat bijna bij elke uittreding in regressie. Soms zal hij daar positieve waarden uit halen. Soms zal hij daar in levens terugkomen die hij misschien niet zo prettig heeft gevonden, maar die hem een stuk van zijn karma presenteren voor dit leven. Maar een kind kan die emoties vaak niet aan. In beide gevallen, of het nu dagverwerking is of angst voor uittreden, laat dat licht aan. Maar probeer dat niet zo lang te doen. En ik kan daar geen tijd voor inschalen. Dan wil ik misschien toch zeggen: "Probeer na enkele dagen, hooguit een week, dan toch samen met het kind te zeggen: "Ik wil een kleiner lichtje laten branden." En probeert u steeds een kleiner lichtje te laten branden tot u op een bepaald moment zegt: "Heus, wij slapen ook in het donker. Je zult lekkerder slapen. Bouw het langzaam af wanneer je in het donker slaapt." Kinderen van 6, 7 jaar zijn te groot, zeggen volwassen mensen, om bij vader en moeder in bed te slapen. Als het niet noodzakelijk is, gezien uw huisvesting, is het ook veel beter dat de kinderen in een eigen bed slapen. Als het mogelijk is, gezien uw huisvesting, dat kan ik niet voor u invullen, is het beter dat u als u twee kinderen hebt van een verschillend geslacht, dat u die kinderen op dezelfde kamer legt. Pas dan, en niet eerder, wanneer de kinderen te kennen geven, een van beiden, het jongetje of het meisje, te kennen geeft dat ze niet meer bij elkaar willen slapen, hebt u ze eigenlijk waar u ze hebben wilt, zou u kunnen zeggen. Dan vraagt u: "Waarom niet?" En u maakt het ter discussie open. En dan, indien mogelijk, dient u ze beiden een eigen identiteit, dus een eigen slaapvertrek te geven. Hebt u twee of meer kinderen - ik hoop niet voor u dat meer kinderen noodzakelijk is - maar hebt u 2 kinderen van het zelfde geslacht, 2 jongens of 2 meisjes, probeer ze dan in die periode wel bij elkaar te

© Copyright

www.lichtsferen.com

79

leggen. Ze zullen een groot gedeelte van hun ervaringen kunnen delen. Maar neemt u van mij aan dat de periode waarin ze samen in één kamer slapen niet meer dan enkele maanden zal beslaan. Want ze zullen op een bepaald moment tegenover elkaar komen te staan. Omdat ze door de emoties van de ander te horen nog meer moeten verwerken. Ze zoeken hun eigen vertrek, waar ze in stilte - het begin van een meditatie misschien - hun eigen persoonlijkheid kunnen ontdekken. Wanneer zo'n kind 7 tot 8 jaar is, maar daar ga ik later verder op in, dan komt er een periode dat ze eigenlijk een eigen vertrek in huis moeten hebben. Maar ook rond die 6e, 7e tijdsfase is het belangrijk dat ze verantwoordelijkheden aangaan. Verantwoordelijkheden bijvoorbeeld van het schoon houden van hun eigen vertrek. Misschien zelfs het opmaken van hun eigen bed. En daar moet u misschien niet al te strak en al te star de hand aan houden, maar toch. Het betekent dat u zegt: "Je vader gaat naar zijn werk. Mama werkt in huis. Of tegenwoordig in heel andere vorm. Iedereen heeft een bepaalde taak. Vanuit die taakstelling moet er eten gekookt worden, moet het huis schoon gehouden worden, moeten er boodschappen worden gedaan, dat betekent dat jij ook een taak hebt. Die taak is om te helpen bij dit of bij dat." Iets wat het kind misschien prettig vindt. Maak dat het kind het gevoel heeft een functie te hebben in het huisgezin. Het is veel - en ik kan het niet nadrukkelijk genoeg onderstrepen - het is veel en veel belangrijker dan u ooit in uw hele mens-zijn zult beseffen, dat kinderen in hun 6e, 7e jaar een eigen taak hebben. En daar mag u best wat strak - niet te strak - maar mag u best wat strak zonder star te zijn, mee omgaan. Dat betekent dat u eisen gaat stellen. Eisen liggen strak afgebakend. Dan is dat misschien als het kind onmachtig is om het uit te voeren voor variabele omstandigheden vatbaar, maar het betekent wel dat u toch zegt: "Iedereen heeft een taak. Er zitten leuke dingen in, er zitten minder leuke dingen in, maar 80

© Copyright

www.lichtsferen.com

wanneer je samen dat doet, dan houd je samen een stukje eigen vrije tijd over. Voor sport, voor spel, voor gesprekken, voor buiten spelen of wat dies meer zij." Het is eigenlijk dat kind als een volwassen mens benaderen. Dat is wat dat kind in die leeftijdsfase hard nodig heeft. Als u zegt: "Ach, je bent maar een kind, ach je bent maar 6 jaar, ach je bent maar net naar school gegaan, ach je bent maar....dan zal het kind zich afzonderen en hij zal zijn belevingswereld elders inademen. Het gevaar - en ik mag niet zeggen dat het altijd gebeurt, maar het gebeurt - het gevaar is dat er negatieve invloeden op zullen inspelen. Het is niet denkbeeldig. Dat betekent: je kunt het beter in eigen hand houden. Maar sta wel open voor de wensen en de verhalen van dat kind, die door middel van andere invloeden van buitenaf komen. Ik heb gezegd in de eerste sessie: "Kinderen voeden eigenlijk ouders op." Juist in deze fase zou ik willen zeggen: "Kinderen - en dan zeg ik niet meer voeden op, neen - kinderen veranderen hun ouders." Als u terugkijkt, wanneer u kinderen hebt, die ouder zijn dan die fase, dan zult u ontdekken dat rond die tijd een verandering in uw eigen gevoelswereld ontstaan is. Dat kan soms heel ingrijpend en heel diepgaand zijn. Waarom? Omdat u als volwassen mens als geen ander in staat bent uw eigen wereld af te bakenen. Uw werk, of wanneer u geen werk hebt de besteding van de tijd die u hebt, de relatie die u hebt, het maatschappelijke, het financiële, het huis waarin u woont en wat dies meer zij. Het is alsof u een stabiliteit probeert te ontdekken in uw leven en die stabiliteit ook probeert uit te voeren. En dan is het dat kind dat thuiskomt en zegt: "Ik wil... soms zelfs op een eisende wijze, naar die sport." Dat kost geld. Dat geld hebt u of hebt u niet, maar zelfs wanneer u het hebt, wilt u dat daaraan uitgeven? Dat kind komt naar huis en zegt: "Op school is dat verteld..." en

© Copyright

www.lichtsferen.com

81

misschien weet u daar niets van. Zeg dan niet: "Dat is niet zo". Zeg dan: "Dat weet ik niet, ik wil van jou horen als het mogelijk is, zodat ik het ook weet, wat er op school verteld is." Het is het redenatievermogen van het kind ontwikkelen. Het systematisch informatie overdragen aan de buitenwereld. Het is een stuk leraarschap wat het kind waarschijnlijk in zijn verdere leven niet of nauwelijks zal ontwikkelen, anders dan wanneer hij leraar wordt, anders dan wanneer hij geestelijk leraar wordt. Maar in de praktijk als de grootste gemene deler niet zal ontwikkelen. Het is een grote combinatie, het is een volwassen wereld zou ik bijna willen zeggen, waarin zo'n ontzettend complex aan factoren, zo'n groot spectrum van gevoelens en emoties in die kinderwereld tot uiting komt, dat u dat eigenlijk moet begeleiden. Dan zult u ontdekken dat de verandering in dat kind, waarin juist dat lichaam heel snel tot verandering komt, ook in uw ouderlijk leven misschien zelfs in uw karma, in uw levenswijze, een verandering zal gaan aanbrengen. Mijn lieve vrienden, zusters en broeders, opvoeden juist in die fase, als ik toch dat beladen woord opvoeden mag gebruiken, zou ik een geestelijke gave willen noemen. De grootste geestelijke gave die een mens maar kan bezitten. Voordat u kinderen hebt is er geen school voor. Er zijn boeken over geschreven, er zijn misschien wel cursussen voor, maar die gaan uit van een standaard principe. En elk kind is uniek. Elk kind is anders. En juist die reactie, juist die hele felle reactie van dat kind staat niet in dat boek, is niet in die cursus behandeld. Daar moet u vanuit uw gevoel op dat moment maar even op reageren. Daar kunt u zich niet op voorbereiden. U weet namelijk niet, omdat mensen niet telepathisch begaafd zijn hoewel als u zich uw eigen kinderperiode zou herinneren, misschien toch wel, maar de meeste mensen zijn dat vergeten, zei ik. U weet niet wat dat kind aan u gaat vragen. En wanneer u bezig bent met uw eigen wereld, maatschappelijk, geestelijk, wanneer u het druk hebt met geld verdienen en dat is nu eenmaal noodzakelijk op uw 82

© Copyright

www.lichtsferen.com

wereld, en dat kind komt uit school thuis en het stelt u zomaar, plotsklaps een vraag, waarvan ik zou willen zeggen: "Op dat moment slaan al uw chakra's dicht", dan ontstaat er een felle tegenreactie tussen u en de ander. Probeer toch zoveel mogelijk - en het is heel moeilijk wat ik van u vraag - om dat kind tegemoet te komen in zijn wensen, in zijn vragen, in zijn belevingswereld. De verandering die in u als volwassen mensen zal ontstaan is een verandering die u niet kunt tegenhouden, anders dan wanneer u hem op dat moment de kop indrukt. En dan hebt u eigenlijk niets anders gedaan dan dat u datzelfde proces gedaan hebt in de achter u liggende jaren. Geboren worden in het dorp, daar volwassen worden, al of niet tegen uw zin uitgehuwelijkt worden, daar kinderen verwekken of kinderen baren, daar altijd blijven wonen omdat het altijd zo geweest is en omdat het altijd zo zal blijven. Neen, lieve vrienden, dan maakt u op dat moment van uw kinderen en dat kunt u door te zeggen: "Zo wil ik het hebben en niet anders" dan maakt u van kinderen een kopie van u zelf. Nu zullen er mensen zijn die zeggen: "Maar ik ben een goed mens, ik geef af en toe wat aan de derde wereld, ik geef af en toe wat aan de armen, ik bid veel, ik steel niet en ik heb geen moorden op mijn geweten." Dat kan een goed mens zijn, maar een goed mens zonder schepping, waarin een leven van 80 jaar een praktisch nutteloos leven geweest is, als er daarnaast geen actie en geen reactie ontstaan is. En dat kind eist actie en reactie. Dat kind eist verandering. En wanneer u het kind daarin aftopt en afremt, dan maakt u een kopie van u zelf. En het kind zal worden zoals u, zal denken zoals u, zal voelen zoals u en zal misschien heel nauw verbonden zijn aan u. Het zal alles wat anders is als uw denken afstoten. Als u iemand bent die niet accepteert dat er witte en zwarte mensen

© Copyright

www.lichtsferen.com

83

zijn, dan zal dat in die periode van 6, 7 jaar van een kind op precies dezelfde wijze als gif in het bewustzijn van het kind binnendringen. Het is moeilijk. Niet ieder mens is in staat zo flexibel te zijn om te zeggen: "Er zijn mannen die van mannen houden, er zijn vrouwen die van vrouwen houden. Er zijn mensen met een andere huidskleur, maar dat zijn precies dezelfde mensen, alleen hun uiterlijke kleur is anders. Maar ze denken hetzelfde, ze voelen hetzelfde. Ze zijn net zo boosaardig als blanke mensen, maar ze zijn ook net zo lief als blanke mensen. Daar zit het hem niet in." Het is heel moeilijk. Veel mensen houden er niet van om hun kinderen naar een school te sturen waar veel kleurlingen op aanwezig zij. Veel mensen houden er niet van om kinderen naar een school te sturen, waar bepaalde andere kinderen zijn. Waar een taboe op rust. Omdat men ervan uitgaat: "Waar men mee omgaat...." Maar dat is niet zo, lieve vrienden, het kind in die periode van 6, 7 jaar heeft een eigen mening, maar is tegelijkertijd ontzettend nieuwsgierig. Het zal nooit meer daarna, zelfs niet in de puberteit, het zal nooit meer daarna zo nieuwsgierig worden als rond zijn 6e, 7e jaar. Het wil juist weten hoe die kleurling denkt. Vooral wanneer het kinderen zijn. Het wil juist weten hoe dat andere kind waar volwassen mensen een taboe op leggen, reageert. Het wil juist weten wanneer u zegt: "Je mag niet met die mens omgaan", hoe die mens is. Het toetst als het ware uw verantwoordelijkheid, maar het zal zijn eigen identiteit daarin handhaven. Dat betekent dat hij zelden zal zeggen tegen u: "Ik wil zijn als die kleurling". Dat hij zelden zal zeggen: "Ik wil zijn als die andere mens". Hij zal wel zeggen: "Ik wil zijn als mijn vader of mijn moeder. Maar ik wil met die ander ook omgaan." Dat kind heeft het vermogen, of het nu een jongen of een meisje is, in die periode van 6, 7 jaar, het vermogen van het onderscheid. En dat vermogen van het onderscheid is namelijk: zelf denken, zelf voelen, informatie tot zich nemen en dat kritisch bekijken. Maar het toetst ook uw mening. En hoe feller u reageert naar mensen of kinderen toe, hoe feller die 84

© Copyright

www.lichtsferen.com

toetsing in dat kind tot wording zal komen. Mijn lieve vrienden, zusters en broeders, het is een geestelijke gave, zei ik, waarin u soms maar met een natte vinger moet putten of u het nu goed doet of niet goed doet. U kunt pas wanneer u zelf oud bent te weten komen of uw opvoeding goed geweest is. Er is één fout die u maken kunt en die u wat mij aangaat nooit maken mag. Ik zou hem u eigenlijk willen verbieden. En ik wou dat het mogelijk was om in te grijpen, karmisch in te grijpen in uw leven. Wanneer u kinderen in die periode nadrukkelijk en nadrukkelijk gaat afremmen in hun belevingswereld, want u gaat ze afremmen omdat ze uw leven gaan veranderen. En als u dat niet wilt, erkent u niet flexibel genoeg te zijn en niet in staat om te veranderen. Mijn lieve vrienden, zusters en broeders, evolutie is verandering. Hoe groter uw flexibiliteit is, hoe groter uw bevattingsvermogen is, hoe groter uw nieuwsgierigheid is, maar niet alleen maar uit nieuwsgierigheid om te weten, maar ook om met dat weten iets te doen, daar zit namelijk een karmisch verschil in. Niet alleen maar om kennis te hebben over de ander en dus te kunnen oordelen, neen, om ook met die kennis iets te doen, ten positieve. Dat is de verandering. En dan zeg ik nadrukkelijk: "Ouders hebben de moeilijkste periode rond die tijd. Omdat ze veranderen en daar ontkomen ze niet aan, anders dan wanneer ze absoluut star weigeren te veranderen. Ieder kind is anders, iedere moeder is anders, iedere vader is anders. Er zijn ouders die niet durven te veranderen, uit angst dat de buitenwereld boos wordt. Die buitenwereld wordt niet boos, lieve vrienden, want die bestaat uit mensen zoals u en anderen. Uit allemaal stukjes God, met allemaal verschillende stukjes karma, met een grote verscheidenheid aan ervaringen.

© Copyright

www.lichtsferen.com

85

Als een kind verdriet heeft, dan is dat een goede ervaring voor dat kind. Want hij leert met zijn eigen emoties, met zijn eigen bewustzijn, met zijn eigen geluk, zijn tegenstellingen, maar ook met de verwerking van dat verdriet om te gaan. Natuurlijk mag u dat kind troosten. Maar het is niet zo dat het kind daarom zielig is. Eigenlijk zou u kunnen zeggen: "Op het moment dat uw kind verdriet heeft, bent u de geestelijk leraar naar dat kind toe. Sta dat verdriet toe, sta die emoties toe, misschien zelfs die felle agressie toe die eruit naar buiten komt, en probeer hem duidelijk te maken dat er ook een andere wereld is. Maar dat die ervaring een ervaring is en daarvan uitgaande een lering is, een loutering is, misschien zelfs een waarschuwing is, dat mensen zo kunnen zijn, maar dat zegt niet dat alle mensen zo zullen zijn en moeten zijn." Probeer het te ontrafelen, geef geen voeding aan die angst. Zeg niet: "Dat wat die ander gedaan heeft, dat is hemeltergend, kom maar bij me", want dan ontneemt u hem eigenlijk de ervaring. Het zou te ver gaan om te zeggen: "Laat die kinderen maar even die pijn zelf verwerken." Maar ik heb het hiermee toch uitgesproken. Dat betekent dan eigenlijk dat u ze toch de tijd moet gunnen, maar dan afstandelijk, zonder dat het merkbaar is, op afstand begeleidbaar maken, maar de tijd moet gunnen om bijvoorbeeld dramatische omstandigheden te verwerken. Kinderen kunnen een ontzettend diep verdriet hebben, waarin eigenlijk hun hele wereld in elkaar stort. In die periode. Vertel ze dan dat u misschien als kind die ervaring ook gehad hebt, maar dat u ontdekt hebt dat er ook andere mensen zijn, ook andere kinderen zijn, dat er ook andere vormen zijn van leven. Dat is iets anders dan dat u mee gaat huilen met de wolven in het bos, zoals u dat noemt. Meehuilen met de wolven in het bos is tegen het kind zeggen: "Kom maar bij me, ik zal je troosten en dat wat die ander gedaan heeft is verschrikkelijk." U hoeft het niet goed te praten, u hoeft er geen voeding aan te geven. Maar laat het kind ontdekken. Zijn 86

© Copyright

www.lichtsferen.com

ontdekkingswereld is zo ontzettend sterk, dat veel van wat in de puberteit wordt uitgewerkt hiermee staat of valt. Mensen die in de puberteit wat - en ik moet mij voorzichtig uitdrukken - wat agressief naar buiten komen, misschien traumatisch naar buiten komen, hebben hun belevingswereld in hun 6e en 7e jaar niet of nauwelijks tot ontwikkeling kunnen brengen. Hij is onder de dekmantel van liefde gesmoord - en ik herhaal dat - hij is onder de dekmantel van liefde gesmoord of is onder de noemer van geen tijd hebben de kop omgedraaid. En ik zeg het precies zoals het is. Dat betekent dat ik op een harde manier tegen opvoeders en ouders reageer wanneer ze in die fase hun kinderen als het ware van zich afstoten. Het kind moet het gevoel hebben, ik heb een thuis, daar kan ik mijn problemen bespreekbaar maken, ze vinden niets gek, ze vinden niets vies, maar ze laten me toch zoveel mogelijk mijn eigen identiteit ontdekken. Maar ze onthouden me ook niets, niet de vreugden, maar ook niet de pijn. Ik zeg niet dat u ze opzettelijk pijn moet doen, dat u zegt: "Loop maar onder een auto", zeker niet. Maar u moet ook niet iedere keer wanneer ze maar even hun voet oplichten en u denkt dan ze zullen wel van het trottoir afstappen, ogenblikkelijk een oerschreeuw geven. Want de angst en de reactie maakt kinderen zenuwachtig. En wanneer u een zenuwachtig kind, een nerveus kind - en die bestaan niet in die leeftijdsfase, maar u kunt ze wel maken in die leeftijdsfase - gaat maken, dan zal het zenuwachtige kind in zijn puberteit op een agressieve, eisende, harde manier naar buiten komen. En als u dan niet in staat bent het te begeleiden, dan bent u uw vrienden kwijt, uw kinderen kwijt. Want dan ontstaat er een situatie dat u zegt: "Ik begrijp die ander niet meer". Neen, lieve vrienden, u begrijpt hem niet meer omdat u hem rond dat 6e, 7e jaar hebt afgestoten. Eigenlijk houd ik vandaag een pleidooi voor vriendschappelijke verbindingen. Op gelijk niveau. Gedeelde

© Copyright

www.lichtsferen.com

87

ervaringen, gedeelde gevoelens, gedeelde emoties. Kinderen in die fase worden geconfronteerd met dood, oorlog, haat, vernietiging. Als dat het geval is moet u ze ook confronteren met een diep gevoel van liefde en acceptatie naar dat wat ze zijn of misschien in uw ogen niet zijn. Maar als u zegt: "Dat kind heeft dat vermogen niet", dan maakt u een fout. Ieder kind of ieder mens heeft een karma, heeft een achtergrond. Het ene kind zal goed zijn in wiskunde, maar dat kunt u op dat 6e jaar nog niet ontdekken. Het andere kind zal goed zijn in talen. Maar dat zult u misschien en waarschijnlijk in die leeftijdsfase nog niet ontdekken. Het andere kind zal creatief zijn en zal met handenarbeid willen werken, zal scheppend willen werken. Het andere kind zal strak omlijnde dingen willen maken, zal rechte huizen willen bouwen, strakke tekeningen willen maken. Maar wanneer u ze op een psychologische wijze afstandelijk benadert en u kijkt naar dat wat ze bouwen uit blokken, kunt u eigenlijk al zien of het een flexibel kind is met rondingen of met strakke lijnen. Een kind dat in die leeftijdsfase met strakke lijnen wil werken, is een rechtlijnig mens. En juist dan zult u de nadruk moeten leggen op grote souplesse en verandering. Een kind dat meer met ronde vormen werkt in die leeftijdsfase komt er wel. Ik zeg niet dat u daaraan niets meer hoeft te doen, te besturen, maar het zal veel minder begeleiding nodig hebben. Het is in staat vanuit zichzelf zijn eigen identiteit te ontdekken en te ontwikkelen. Bij de eerste zult u misschien wat meer hulp moeten bieden. Maar u kunt dat al in die leeftijdsfase eruit halen. En dat is niet zomaar iets. Dat is niets ingewikkelds, niets psychologisch, psychiatrisch met mensen omgaan. Neen, dat is met uw eigen kinderen, want het zijn toch uw kinderen, op een verantwoorde manier omgaan. Ik zou dat woord kinderen eigenlijk willen afschaffen. Ik zou het kleine mensen willen noemen, die steeds groter worden. Tot ze grote mensen zijn. En dan is er maar één verlangen in mij als intelligentie: 88

© Copyright

www.lichtsferen.com

"Dat grote mensen zich nog herinneren wat ze voelden en dachten toen ze kleine mensen waren." Want u bent het vaak vergeten, lieve vrienden, en ik duid het u niet ten euvel. Maar door het vergeten te zijn maakt u fouten in uw opvoeding. Aan de andere kant zult u juist in die leeftijdsfase bepaalde eisen aan het kind moeten stellen. Want het zal ook een ervaring zijn - dat eisen stellen - die het kind moet doormaken, moet doormaken. Het kind zal moeten leren dat er tijd is voor spel, voor sport, maar dat er ook tijd is voor plichten en dat zowel ouders, volwassen mensen, maar ook kinderen niet altijd maar kunnen doen wat ze willen. Maar dat wanneer je dat allemaal met elkaar in een grabbelton gooit, je best een aardig mens kunt zijn. Dat je best een gelukkig mens kunt zijn. En of je nu een groot mens of een klein mens bent, dat is de vorm. Maar je bent beiden mens. En dat is het verschil tussen kinderen en kleine mensen. Lieve vrienden, de kracht van karmisch opvoeden - en dat heb ik tot nu toe nog niet verteld - is de kracht van de zelfkennis van de ouders. Wanneer u uzelf niet kent, wanneer u zelf nog moeite hebt om volwassen te worden, wanneer u grote problemen in uw relatie hebt, dan zult u nauwelijks tijd hebben voor een goede opvoeding. U laat het kind aan zijn of haar lot over. Soms kunt u daar niets aan doen. Dienaangaande bent u dan niet schuldig. Soms kunt u daar wel wat of héél wat aan doen. En dan bent u wel schuldig als u daar niets aan doet. Probeer zoveel als mogelijk is bij te sturen. Het is een heel belangrijke fase, waarin u de maatschappij kunt veranderen. Begin bij de basis. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Ik zou bijna willen zeggen: "Wie kinderen van 6, 7 jaar heeft voor zich, dat betekent hij die vertrouwd wordt, geaccepteerd wordt door kinderen van 6, 7 jaar is een geestelijk leider en zal goede, verstandige, spirituele volgelingen voortbrengen."

© Copyright

www.lichtsferen.com

89

Er zijn mensen op Aarde, kinderen nog - en ik gebruik nu het woord kinderen - die kinderen baren. Biologisch kunnen meisjes vanaf hun 11e, 12e jaar tegenwoordig, kinderen baren. Biologisch. Gelukkig gebeurt dat niet zo vaak. Er zijn mensen die vinden dat ze volwassen zijn en ik zeg niet dat ze dat niet zijn. Maar ze zijn zo'n 16, 17 jaar. Wanneer ze op hun 16e jaar een kind verwekken door copulatie, dat ze op hun 17e jaar, net aan hun 17e jaar, baren, dan zijn ze zelf nog kinderen. Er zijn dan 2 vormen en dat is niet door mij noch door anderen in onze wereld in te schalen, noch door mensen op Aarde. Enerzijds zijn dat de opvoeders bij uitstek, want ze zijn zelf nog kind, ze herinneren zich nog wat ze voelden als kind. Ze passen zich aan de kinderen aan en er ontstaan diepgewortelde vriendschappelijke relaties met hun kinderen. Anderzijds is het gevaar dat zo'n partnerschap van zo'n net-aan volwassen mens van 16, 17 jaar niet een heel leven duurt, ontzettend groot. Het is vaak liefde op het eerste gezicht geweest, het is vaak passie geweest van het moment. Maar ze hebben zichzelf nog niet ontwikkeld en wanneer ze 20 jaar zijn en hun eigen identiteit gaan ontwikkelen, gaan ze elk hun eigen weg, waardoor de kinderen vaak bij één ouder worden opgevoed. Ik zeg niet dat het dramatisch is. Kinderen kunnen heel goed door één ouder worden opgevoed. Kinderen kunnen heel goed worden opgevoed door andere vormen van relaties, bijvoorbeeld van 2 vrouwen, bijvoorbeeld bij 2 mannen. Ook dat laatste. Want het gaat om het omgaan met kinderen. Hoe het kind zich voelt. Het centraal stellen van, de acceptatie, de samenwerking tussen allen. Het is niet zo - en ik zeg dat nadrukkelijk - het is niet zo dat alleen mannen en vrouwen in een relatie kinderen kunnen opvoeden. Nog wel kunnen maken, maar niet "kunnen opvoeden". Daar ligt een veel groter spectrum open op dit moment waarin de evolutie, de verandering zich langzaam, maar zeker zal gaan herinvullen.

90

© Copyright

www.lichtsferen.com

Kijk om u heen, lieve vrienden. En dan zeg ik: "Wanneer jonge mensen kinderen baren is het vaak een stuk karma van de kinderen." Ik zeg niet dat het dan niets met de ouders te maken heeft, maar - en ik wil daar niets verkeerds zeggen tegen bepaalde jongens of mannen - is het vaak alleen de man die erfelijkheidsfactoren overdraagt. Het karma ligt vaak bij het kind en de moeder. Heel vaak, niet altijd, maar heel vaak betekent in mijn bewoordingen meer dan 95%. Dat betekent dat de man alleen maar een middel tot het doel is. Ik zeg daarmee niet dat ik hem daarmee laatdunkend behandel. Ik zeg wel dat de praktijk karmisch, op grond van zijn eigen ziel - want dat vindt zijn eigen ziel goed want die heeft daarvoor gekozen - vaak tot dat proces leidt. Er zijn mensen die rond hun 45ste, 50ste zelfs nog kinderen verwekken. Die missen dat hele gevoel van kind-zijn en zouden op grond van dat proces slechte opvoeders zijn. Aan de andere kant hebben ze een loutering, een levenservaring. Ze gaan niet meer zo hard te keer tegen die kinderen. Ze zijn misschien dankbaarder voor de geboorte, ze kunnen misschien veel beter en dieper naar de ziel van het kind werken. Ik wilde zeker niet aangeven dat kinderen maar beter geboren kunnen worden wanneer de ouders 18 jaar zijn, 25 jaar zijn, 30 jaar zijn, 40, 45 jaar zijn. Daar is geen noemer voor aan te geven Het zal een andere vorm van opvoeding zijn. Het zal ook een heel andere karmische band zijn die mensen met elkaar hebben. Maar het zal onder alle omstandigheden een wilsbeschikking zijn van alle partijen. En dan kunt u wel eens kijken om u heen en dan zegt u: "Ach, dat kind is een product van zijn opvoeding, het is een kind van gescheiden ouders. Het wordt bij andere kinderen opgevoed." Lieve vrienden, wie zegt u dat dat kind dat niet zelf gekozen heeft? Omdat die erfelijkheidsfactoren van de een wilde, maar de opvoeding van de ander wilde? En ik herhaal, wie zegt u niet dat hij de erfelijk-

© Copyright

www.lichtsferen.com

91

heidsfactoren van de een wilde en de opvoeding van de ander? Ik zeg niet dat het altijd zo is. Ik zeg wel dat die mogelijkheid bestaat en u weet niet of het zo is. Oordeel niet, kijk niet naar een momentopname. Iemand die valt zal z'n lichaam schaven of beschadigen. Natuurlijk kunt u die andere mens overeind helpen. Natuurlijk kunt u mede"leven" hebben, maar u mag nooit mede"lijden" hebben. Die ander moet daar namelijk iets uit leren. Bewust of onbewust, maar iets uit leren. Dat geldt ook voor kinderen. Wanneer kinderen hun lichaam beschadigen door pijn of door zelfbeschadiging, dat gebeurt vaak, dan is dat een ervaring. Wanneer ze hun been of hand zouden afhakken, zou dat natuurlijk erger worden. Maar u begrijpt wat ik daarmee wil zeggen. Wanneer ze onder normale omstandigheden hun hoofd stoten of misschien zelfs iets meer dan dat hoofd stoten, dan hoeft dat niet zo dramatisch te zijn. Het moment is misschien de pijn, de schrik, de emotie. Op het hele leven gezien en op de lange duur blijkt juist in die leeftijdsfase van 6, 7 jaar dat het een functie gehad heeft. Een hersenschudding, zoals u dat noemt, is een biologisch aspect. Maar iedere keer wanneer dat kind een keer stevig zijn hoofd stoot, verandert er iets in de samenstelling van zijn hersenen. En of u dat nu leuk vindt of niet, er verandert iets in de samenstelling van zijn hersenen. Het bevattingsvermogen, de databank zou ik bijna zeggen, van uw hele hersenen, uw bewustzijn, is zo groot, dat er alle kennis van al uw eerdere incarnaties in zou kunnen liggen. Maar u kunt in dit leven geen componist, geen musicus, geen beeldhouwer, geen metselaar, geen timmerman, geen karavaanleider, geen handeldrijver, geen prostituée zijn en geen heilige zijn. U kunt niet alles in één leven. U kiest. Waardoor u ook maar een gedeelte van uw hersenen ontwikkelt. Door een hoofd te stoten, en ik wil niet zo ver gaan dat ik hele ernstige beschadigingen daaraan toevoeg, maar door misschien toch 92

© Copyright

www.lichtsferen.com

wat stevig dat hoofd te stoten openen zich als het ware hersenkamers. Waardoor het bewustzijn, het bevattingsvermogen ruimer kan worden ontwikkeld. Nogmaals, ik wil geen vrijbrief geven om kinderen maar met een hamer op het hoofd te gaan slaan. Maar ik zeg wel, wanneer het gebeurt rond dat 6e, 7e jaar, dan kon dat wel eens zijn dat er misschien een verschuiving gekomen is in het bevattingsvermogen van het kind. Als u dat zo aan dat kind zou overdragen dan zal het u misschien midden in uw gezicht uitlachen. Maar wanneer u het weet, dan zult u het misschien niet zo dramatisch opvatten. Dan zult u misschien dat kind over het hoofd wrijven, u zult hem in de gaten houden of hij niet een echte hersenschudding heeft, en na verloop van tijd zal de pijn weg zijn. Want de meeste pijn wordt geleden door de emotie, door de schrikreactie. Wanneer mensen emotioneel zijn, nerveus zijn, voelen ze pijn sterker. Wanneer u bang bent voor de tandarts voelt u de kiespijn sterker. Er zijn mensen die kiespijn krijgen 3 dagen voor ze naar de tandarts moeten omdat hun zenuwstelsel op de wortels van de tanden werkt. Wanneer een kind nerveus is, zal zijn pijngraad, zijn pijndrempel veel lager liggen. Wanneer een kind tussen 6 en 7 jaar ontspannen is en zich geaccepteerd voelt, zal zijn pijngrens veel hoger liggen. Houd daar rekening mee. Een nerveus kind zal misschien gillen en schreeuwen terwijl er nauwelijks iets aan de hand is. Het is de angst, de schrik die de pijn erger maakt, maar beschadiging is er niet of nauwelijks. Een ontspannen kind zal een heleboel pijn nauwelijks voelen en dat betekent dat u daar wat voorzichtiger mee moet zijn. Want wanneer dat kind schreeuwt of gilt, dan moet u er maar van uitgaan dat er wel wat aan de hand is. Dat proces bakent zich in die periode af. Ik wil in de 4e sessie de periode gaan behandelen van 8, 9, misschien tot aan de 10e invulling van aardse jaren, waarna in de sessie daarna

© Copyright

www.lichtsferen.com

93

de puberteit zal volgen. Later zal een sessie volgen waarin u aan mij vragen kunt stellen. Ik draag u voor het laatste gedeelte van deze sessie over aan Br. Atlas.

Br. Astra maakt plaats voor Br. Atlas, een intelligentie die vrij kort geleden tijdens zijn laatste leven in zijn kinderjaren overleed. Ik zal mij even voorstellen: mijn naam is Atlas. Als kind herinner ik mij dat ik met blokkendozen speelde. Ik wilde geen bal aanraken. Letterlijk niet en figuurlijk niet. Toen ik Br. Astra hoorde zeggen: "zij die met rechte blokken, rechte lijnen werken, dat worden rechtlijnige mensen", toen reageerde ik misschien gevoelsmatig. Maar ik nam het ogenblikkelijk weer terug omdat ik een intelligentie ben. Ik dacht: "Ach, ik ben er toch niet aan toe gekomen in dat leven. Ik ben maar zo'n 16 jaar geworden." Dat is niet zielig. Ik ben gelukkig met dat wat ik ben. Maar toen dacht ik wel: "zou ik een rechtlijnig mens geworden zijn?" Misschien niet. Omdat ik toch op een bepaald ogenblik met heel andere dingen zou zijn omgegaan. Ik wil het niet zo vastleggen, lieve mensen. Ik zeg niet dat u de woorden van Br. Astra maar niet geloven moet, niet serieus moet nemen. Ik zeg dat er nog altijd hoop is, dat er altijd nog omvorming mogelijk is. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die nu denken: "Ik heb een kind in die leeftijdsfase van 6, 7 jaar en verdikkeme nog aan toe, ik heb het helemaal fout gedaan." Ga dan niet bij de pakken neerzitten, maar doe eerst de informatie uit de volgende sessies op. U hoort dan wat u nog kunt bijsturen. Dat betekent: u kunt altijd veranderingen aanbrengen. Dat zijn misschien grapjes die ik maak, maar het betekent wel wanneer u het in de gaten hebt, zeg dan, al is het maar tegen uzelf: "ik 94

© Copyright

www.lichtsferen.com

heb wat verkeerd gedaan, misschien" en dat is het allermoeilijkste wat mensen kunnen doen. Om tegen kinderen te zeggen: "Ik heb wat verkeerd gedaan." Kind zijn met de kinderen betekent met de kinderen spelen. In de geest van kinderen proberen binnen te kruipen, zou ik bijna zeggen. Je kunt met kinderen, juist wanneer ze 6, 7 jaar zijn, zo ontzettend veel doen. Ze voelen zich zo groot en ze zijn nog zo klein. Maar tegelijkertijd kunt u ze naar iets toe halen. Als u begint bij de basis. Stelt u zich voor, u wilt ze naar een bepaald punt hebben en het doet er even niet toe wat, zeg dan niet: "Ik wil dat je dat doet". Maak een speltherapie. Ga met ze visualiseren. Ga 's avonds wanneer ze naar bed gaan naast het bed zitten of ga desnoods naast ze in dat bed liggen en vertel ze een verhaal. Vertel ze een verhaal. Bijvoorbeeld als ze zeggen "ik wil niet naar school", ga dan niet zeggen: je moet naar school. Maar vertel ze een verhaal van een kind dat heel gelukkig was, een kind wat een konijn had, een konijn en een hamster. Dat kind speelde met die hamster en met dat konijn. Dat kind at precies dat wat hij zelf lekker vond. Hij zei tegen zijn moeder: "ik wil dat hebben" en hij kreeg het ook. Een tevreden kind, zou je kunnen zeggen. Hij droeg mooie kleren en hij zei tegen z'n ouders: "ik wil in een ander huis wonen, in een groter huis met een grote tuin met een vijver, met een eigen zwembad." En de ouders deden dat. En dat kind dacht: ik neem er een geit bij, want die tuin zonder geit is geen tuin. En het kind werd groter en groter en op een dag moest dat kind naar school. Maar nadat het kind één keer naar school was geweest, had hij het gevoel dat hij het konijn, de hamster en het konijn miste. Thuisgekomen zei hij tegen zijn moeder: "Ik ga niet meer naar school. Het is wel een aardige juf, maar ze is veel dikker als jij bent en ze kijkt niet zo lief als jij. En er zijn op school geen hamsters, geen konijnen en ik heb zelfs in de tuin gekeken van de school en er was nergens een

© Copyright

www.lichtsferen.com

95

geit te ontdekken." Dan kunt u zeggen: "Ja, maar je moet naar school." Dat is verkeerd, dat is helemaal fout. Dan zegt u: "Je mag thuisblijven als je dat wilt. Dan ga ik naar school, want dat vind ik leuk. Want als ik thuisblijf en jij naar school gaat, moet ik namelijk - dat doe ik al jaren, dat heb je niet in de gaten, want je doet maar en je doet maar, je speelt maar en je speelt maar - ik moet je hamster te eten geven, ik moet de bak verschonen, ik moet de geit melken. Hoeveel uur per dag speel je met je hamster en met je konijn? Je wilt alleen maar dat ze er zijn, een soort entourage, een versiering. Je had net zo goed een schilderij van een konijn in je kamer kunnen hangen. En een schilderij van een hamster en - tegenwoordig hebt u van die mooie toestellen die u video noemt - je had net zo goed een film op video kunnen opnemen van een geit en dan kijk je ernaar en dan ben je ook bevredigd. Je zegt tegen kinderen: dat heb ik en dat heb ik en dat heb ik, maar je speelt. Dat mag je. Maar ik zorg voor je dieren. Als je naar school gaat kun je ook spelen met die dieren als je uit school komt. Je kunt ze zelfs, want je bent nu groot genoeg geworden, zelf eten geven, maar als je niet wilt, dan blijf jij thuis. Helemaal alleen thuis. Je zorgt voor het konijn, je zorgt voor de hamster, je zorgt voor de geit, je stofzuigt, je wast af, je neemt de telefoon op, je haalt de bladeren uit het zwembad en als ik dan uit school kom, dan wil ik eten, dan wil ik een pannekoek, met boter en suiker, ik wil er een glas ranja bij en dan wil ik al mijn vriendjes meebrengen van school en dan stoffeer ik je hele kamer uit." Desnoods gaat u naar school. En dan zegt u tegen de schoolmeester: "Ik blijf hier gewoon een dag zitten op een stoel, ik wil je helpen kinderen op te voeden, een hele taak. Ik ga pas aan het eind van de schooldag terug naar huis. Ik bel op tussen de middag dat ik het zo leuk vind op school dat ik niet tussen de middag thuiskom."

96

© Copyright

www.lichtsferen.com

Neemt u van mij aan dat om 4 uur wanneer u thuiskomt het een grote rotzooi is. De hamster is omgekomen in z'n ontlasting, het konijn is verdronken in het zwembad, en het kind wist niet hoe hij de geit moest melken, dus de uiers zijn gesprongen en de geit is niet meer. U eet dus 3 maandenlang geitenvlees. Dat betekent dat u tegen het kind zegt: "Dat is niet erg, we kopen een nieuwe hamster, een nieuw konijn en een nieuwe geit, maar je moet wel de rommel opruimen en ik ga morgen weer naar school en jij zorgt weer voor het stofzuigen, voor het eten koken, voor de pannekoeken, voor de hamster, voor het konijn en de geit." Neemt u van mij aan dat het grapje niet langer dan 1 dag duurt. Het kost u een konijn, maar als u geen vegetariër bent, is daar niets op tegen. Het kost u..., ach, zo'n vaart zal het niet lopen. Maar probeer dat spel maar mee te spelen met het kind. Zeg bijvoorbeeld op een zaterdag of op een zondag eens tegen dat kind dat zo'n 6, 7 jaar is en die tegen u aanschopt: "Dat is best. Laten wij vandaag nu eens de rollen omdraaien. Ik ga buiten spelen in mijn nieuwe kleren en ik kom met de oude terug. Jij zorgt voor het huis, jij doet boodschappen. Je bent lief tegen de humeurige buien van je vader." Ach, u weet het zelf wel. Het is een spel. Het is één groot theater, waarin het doek opgaat. Noem het een poppenkast. Kinderen onder die poppenkast, niet zichtbaar, kunnen zich uitleven in dat rollenspel. Jan Klaassen en Katrijn. Aan mijn hoela. Vader en moeder, ze noemen ze Jan Klaassen en Katrijn, maar vader en moeder staan tegenover elkaar in de poppenkast. In ieder spel krijgen ze woorden. De houten koppen van de poppen slaan tegen elkaar. De volgende poppen bestaan dus uit papier maché. Maar dat terzijde. Jan Klaassen zegt tegen Katrijn: "Katrijn, ik ga naar mijn werk" en Jan Klaassen neemt een handdoek onder z'n arm en gaat naar het zwembad. Dat heet werken. Jan Klaassen komt 's avonds thuis en Katrijn zegt: "Ha, Jan Klaassen, ben je daar? Gelukkig dat je weer

© Copyright

www.lichtsferen.com

97

thuis bent", maar Jan Klaassen, moe van al dat zwemmen, want hij kon niet eerder naar huis, want hij was naar z'n werk, zegt: "Ik heb een ontzettende honger" (want water maakt hongerig, maar dat mag hij niet vertellen). Hij zegt: "Ik heb honger, ik wil eten". "Maar er is geen eten" zegt Katrijn, "we zijn arm". In het hele belevingsbeeld van dat kind ziet u vader en moeder in die twee personages terug. Als ze ruzie hebben, denkt dat kind dat u altijd dag en nacht ruzie hebt. Dat is misschien wel zo, behalve dat halve uur dat u doodstil bent. Want dat kind mag wel ruzie horen, maar mag geen liefde horen. Dat kind maakt kopieën van de ouders als hij 6 of 7 jaar is. Het maakt exacte kopieën via poppen. Geef kinderen poppen, een poppenkast en u weet hoe kinderen over u denken. Dat is waar. Geef het kind zo weinig mogelijk elektronische apparatuur. Geef ze, ik zou bijna zeggen voor geen goud van de wereld - maar het zijn sterke benen die die weelde kunnen dragen - geen geweren of pistolen, geen pijl en boog. Geef ze juist in die fase dingen waaruit ze kunnen bouwen, waarin ze hun speltherapie kunnen ontwikkelen. Wanneer ze van andere mensen toch een pistool krijgen voor hun verjaardag en ze schieten ermee, maak er dan een spel van. Een spel van een mens met een pistool die iemand anders doodschoot: Pief, paf poef, jij bent dood. Drie minuten later heb je de wederopstanding, want dan staat het kind dat doodgeschoten is weer op. Maar klaag dat kind dan in een spel aan, als zijnde een misdadiger die iemand anders heeft doodgeschoten. Geef het een bepaalde straf. Hij zal vanzelf dat pistool in de kast laten liggen. Hij krijgt die straf misschien nooit, maar gaat zich wel realiseren dat dat pistool helemaal niet zo leuk is om anderen te doden. Het doden van anderen is een machtsontwikkeling van kinderen. Kinderen die anderen in macht willen overheersen, ook in hun spel, zijn kinderen die thuis niet geaccepteerd zijn. En dan zeg ik: "Is spelen 98

© Copyright

www.lichtsferen.com

met poppen dan zo kinderlijk?" Ik denk het niet, ik denk het niet. Spelen met poppen is dat wat je voor geen prijs van de wereld uitspreekt, in de anonimiteit wel kunnen uitspreken. Dat doen mensen ook. Mensen schrijven soms een heel boek en schoppen dan tegen politiek of tegen seksualiteit of tegen andere dingen aan. Zelf durven ze het nooit uit te spreken. Maar als je het opschrijft is het anoniem. Dat betekent dat kinderen in hun speltherapie, wanneer ze onder de onderste muur van de poppenkast zitten, alleen hun handjes maar omhoog steken, dingen kunnen uitspreken, kunnen uiten, die ze wanneer ze overeind gaan staan, maar liever niet tegen u zeggen. Maar juist daarin herkent u uzelf, want Jan Klaassen en Katrijn zijn spiegels en daarin zit geen enkel venijn. Meditatie: “God, wij danken u voor deze sessie. Wij danken u dat er kinderen zijn en dat er niet alleen maar volwassen mensen geboren worden. Wij danken u voor de pijn en voor het geluk, want samen, de pijn en het geluk, maakt een mens tot dat wat hij is: een uniek wezen in het Universum. Een kind wat opgroeit zal later de maatschappij gaan bepalen, de toekomst. Zal de verandering en de evolutie gaan vastleggen. Een kind is geen kind, is een ziel uit u ontsproten, zoals elke ziel. Geef elke ziel de kracht en de wijsheid om, wanneer ze tegenover elkaar staan, in liefde tot elkaar te komen tot ze samen in u zullen opgaan.” Amen.

© Copyright

www.lichtsferen.com

99

Sessie 4 Veel volwassen mensen (met 'volwassen mensen' tussen aanhalingstekens) zeggen: "Het zijn raddraaiers. Het zijn krengen. Ze halen het bloed onder je nagels vandaan." En meestal, als u dan kijkt naar wat 'zij' zijn, dan zijn dat jonge mensen, kinderen zo u wilt, in de leeftijdsfase van zo'n 8, 9 of 10 jaar. Het is de moeilijkste fase omdat het het afscheid nemen is van de jeugd. Het is een kennismaking met volwassen worden, maar je wordt door geen enkel ouder geaccepteerd als een volwassene. Je bent nog geen puber, je mag met grote kinderen niet meespelen, en je voelt je te groot voor kleine kinderen. Je valt overal buiten. En het kan ertoe leiden, als je als kind dat gevoel hebt, dat je niet alleen in je gevoelswereld overal buiten valt, maar door dat uit te stralen, dat je ook in de praktijk overal buiten valt. Toch is die fase van zo'n 8, 9 en rond de 10 jaar een heel belangrijke fase voor de ontwikkeling van het kind. Zo belangrijk, dat ik daar een hele sessie aan wil wijden. Er zijn mensen die in die periode zeggen: "Ik heb een moeilijk opvoedbaar kind." Moeilijk betekent dan dat zij er niet mee kunnen omgaan, dat zij het kind niet kunnen begrijpen. Vaak hebben ze dan - en ik zeg niet dat ze daar schuldig aan zijn - in de jaren die achter hen liggen, karmische fouten in de opvoeding gemaakt. Ze hebben eigenlijk het contact verbroken tussen de ziel van zichzelf, dat wat ze zijn, en de ziel van het kind. Ze zijn bezig geweest om een duplicaat te maken van zichzelf. Om op een eisende manier die kinderen op te voeden. Maar dat kind in die periode wil dat niet meer. Die gaat zijn eigen identiteit uitwerken, is op zoek naar zijn eigen geslacht, is op zoek naar zijn eigen maatschappelijke positie, hoe vreemd dat in uw denkwijze misschien ook moge klinken. Er zijn kinderen die op een bepaald moment aan de vooravond staan 100

© Copyright

www.lichtsferen.com

van een vervolgschool, een beroepskeuze, die toch van die school een gevolg is en/of afhankelijk daarvan is, maar ze zijn er eigenlijk allemaal te laat mee. Een beroepskeuze maken kunt u doen met uw eigen kinderen. Kinderen in de leeftijd van 8, 9, 10 jaar. Dat betekent aan hun vragen wat ze willen. En misschien hoort u met tussenpozen van dagen of weken verschillende antwoorden. Dat is niet erg, maar schrijf het op. Als u bijvoorbeeld het ene moment hoort dat het kind arts wil worden en het andere moment verpleegster, dan is dat verpleegster-zijn ten opzichte van het arts-zijn geen stap terug. Het is in beide gevallen met mensen omgaan, in de verzorgende sector werken. Daar kunt u gegevens uit halen. U kunt dan op een bepaald moment dat kind daarin voeding geven. U hebt op dit moment op uw wereld computers, zoals u dat noemt. Er zijn kinderen die zich uit en te na voelen aangetrokken om juist in die fase met computerspellen om te gaan. Ze willen geen manuele therapie, geen manueel spel meer. Neen, ze willen voor een scherm gaan zitten en ze willen hun geest - want dat is 't - niet hun lichaam, maar hun geest testen. Ze willen een gevecht aangaan met zichzelf. Die computer is hun andere ik. Het is het uitdiepen van hun bewustzijn, hun intellect, hun reactievermogen, hun doorzicht en als u het op die manier gaat vertalen, is zo'n computer helemaal geen dood ding. Is zo'n computer helemaal niet een afstomping van gevoelens. Neen, dan is zo'n computer een toetsing, een spiegel waar iemand voor gaat zitten. Hebt u dat niet allemaal gedaan? Op de kermis? Voor lachspiegels gaan staan? Niet alleen als kind, maar ook als volwassen mensen. Sommige spiegels maken u kort en dik, andere maken u lang. U trekt als het ware vreemde gezichten tegen die spiegel. Maar met een computer omgaan is precies hetzelfde als je dat vanuit onze wereld, geestelijk zou bekijken. Het is het zoeken naar het beeld wat je werkelijk bent. Dat doe je in die lachspiegels ook. Want je weet dat je er eigenlijk anders uitziet, maar je vindt het leuk om te veranderen. Die verandering komt u in computerspellen ook tegen. Het is het

© Copyright

www.lichtsferen.com

101

toetsen van het kind aan zijn eigen bewustzijn, zijn eigen persoonlijkheid. En u leeft in een bijzondere wereld. In een wereld waarin u de kinderen op die manier een stuk opvoedkunde kunt geven die geen enkele scholing - op dit moment althans - biedt. Namelijk om het wezen "mens" te toetsen aan zichzelf. Geen kind zal het leuk vinden als hij het spel niet tot een goed einde kan brengen. Hij zal verder en steeds weer op zoek gaan, net zo lang tot hij de computer de baas is. Maar komt u dat in het dagelijks leven niet overal tegen? Mensen die net zo lang doorgaan tot zij de baas zijn over anderen, of tenminste de baas zijn over hun partner, over hun kinderen, tot zij hun macht - en het woord macht mag u op duizend en één manieren uitleggen - tot zij hun macht dan toch op de ander kunnen uitstralen, waarmee ze zeggen: "Het gaat zoals ik wil." Kinderen in die fase willen dat het gaat zoals zij willen. Zij willen zich niet meer aanpassen. Ze vinden van zichzelf dat zij volwassen zijn. Voor het ene kind - en daar moet ik eerlijk in zijn - zal dat inderdaad gelden. Dat kind is bijna volwassen, denkt volwassen, voelt volwassen, maar mag nog niet meespelen, noch meedoen, meedenken met volwassenen en kan in zo'n computer- spiegel (zoals ik het wil noemen) zijn hele persoonlijkheid, zijn ik-vorm uitwerken. Andere mensen zijn werkelijk nog niet volwassen in die leeftijdsfase. Ze zijn wat achtergebleven, vaak doordat ouders ze -ik mag niet zeggen- klein gehouden hebben, maar ze toch teveel en te nadrukkelijk beschermd hebben, waardoor de eigen identiteit niet voldoende ontwikkeld kon worden. Een hele goede test die u met kinderen kunt doen zou een test kunnen zijn om het beroep van het kind te achterhalen. Daarmee zeg ik niet dat het om de wens van het kind gaat. Ik zeg ook niet dat die wens van het kind voorop staat. Het gaat om de mogelijkheden die het kind 102

© Copyright

www.lichtsferen.com

heeft en hij zal daarin zichzelf prettig gaan voelen als hij slaagt in dat wat hij doet. Geen kind, maar ook geen volwassen mens - kijkt u naar uzelf - vindt het prettig om iets te doen als dat iets steeds verkeerd gaat. Men kan het niet, men zegt dan: "Ik kan dat niet, ik ben onmachtig" en men is dan gauw geneigd om het los te laten en iets anders wat men wel kan, uit te gaan diepen. Maar kinderen zijn wat dat betreft blanco. Zeker in die leeftijdsfase van 8, 9, 10 jaar. Ze kunnen alle kanten heen. Maar u kunt wel hun hele toekomst vastleggen door een aantal therapieën - als ik het zo mag noemen - een aantal testen met ze te doen. Eén van die therapieën of testen die met beroepskeuze te maken hebben, wil ik aan u gaan overdragen. U kunt dat in een soort speltherapie doen. U kunt kinderen iets laten tekenen en laat ze een boom tekenen. Op zich is dat niets nieuws, maar laat ze een boom tekenen. U zult ontdekken dat bepaalde kinderen een boom tekenen met takken, zonder al teveel gebladerte eraan. Anderen zullen een boom tekenen met een hele dikke stam met sterke wortels in de grond, anderen zullen weer een hele smalle boom met misschien een hele grote kruin tekenen. Kinderen die een boom tekenen met sterke wortels in de grond, met een brede onderkant, zijn kinderen die voldoende basis hebben, voldoende aarde. Dan is de volgende fase of dat geestelijk of stoffelijk wordt uitgewerkt. Maar ze hebben voldoende basis. Ze kunnen tegen kritiek wanneer ze volwassen zijn, ze kunnen tegen tegendruk, ze kunnen door moeilijke processen heen, want ze kunnen steeds uit het verleden "ademen". Soms zelfs naar eerdere incarnaties. Kinderen die hele smalle bomen tekenen, zijn kinderen die een hele smalle levensweg bewandelen, waarin ze eigenlijk angstig zijn om ook maar één stap links, dus naast de weg te doen en in de greppel te vallen, of één stap rechts te doen dus naast de weg te komen en van de

© Copyright

www.lichtsferen.com

103

weg af te komen, het verkeerde pad op te gaan. U kunt dat bijsturen door ze wat meer basis te geven, door ze te aarden, hetzij door een massage, hetzij door een magnetische behandeling en als u dat niet kunt of daar geen kennis of wetenschap van hebt, misschien door ze wat zekerheden te geven. Met tussenpozen, want het is geen momentopname. Want dat is de fout die mensen maken als men kinderen een test laat doen ten opzichte van beroepskeuze. Het is een momentopname, omdat het maar één keer gebeurt. Maar laat ze die tekening maken met tussenpozen van 10, 14 dagen, 3 weken, misschien 4 weken. Laat ze dat een aantal malen doen en u zult zien dat er misschien steeds eenzelfde grondpatroon uit komt, maar dat er misschien een verandering in die boom zit. Niet omdat de techniek van dat kind beter wordt, het gaat er niet om dat hij een mooie boom tekent, het gaat er wel om dat hij een vorm op papier zet en die vorm is een vorm naar zijn beeld of gelijkenis. De volgende fase, na de boom (en dat moet u maar niet teveel in elkaar verweven), is een huis bouwen. Als u de mogelijkheid hebt met echte stenen, maar anders maar met blokken, of het op papier laten zetten. Dan zou u kunnen zeggen: "Hoe zou jij nu een huis bouwen? Een huis waarin je zelf wonen wil, een huis waarin je leven wil, waarin je je vrienden wilt ontvangen, maar ook een huis waarin je je veilig voelt." Er zijn vele vormen van huizen, met koepels, vierkante huizen, huizen met torens. Een huis met torens, bijvoorbeeld, duidt op een kind dat macht wil. En of dat nu later in zijn maatschappelijk zijn een hoge maatschappelijke positie impliceert, het wil die macht en zal, zoals u dat noemt, een streber zijn. Hij zal proberen om een hoge, desnoods ten koste van anderen, een hoge maatschappelijke positie te bereiken. Ik zeg "desnoods ten koste van anderen". Dat hoeft niet altijd te gebeuren. Dat hangt weer van een aantal andere persoonlijkheidspa104

© Copyright

www.lichtsferen.com

tronen van dat kind af. Maar zal door te leren, bij te leren, bij te scholen, geen genoegen te nemen met minder, een hoge positie, geestelijk of stoffelijk proberen te bereiken. Een kind dat ronde gebouwen maakt, of met ronde koepels eromheen, zal een kind zijn dat wat geborgenheid mist en eigenlijk niet weet wat hij met zijn leven aan moet. Niet weet, als het een meisje is, of ze later kinderen zal krijgen, niet weet of ze later een partner zal hebben, niet weet in wat voor rollenpatroon ze later naar emancipatie of naar een geordende maatschappijvorming haar leven gaat invullen. Bij jongens geldt eigenlijk hetzelfde. Ze zeggen onbewust door een huis met koepels te maken: "Het kan me niet schelen welke maatschappelijke positie ik invul. Of ik nu stratenmaker ben, of ik nu geestelijk leraar word of dat ik bankdirecteur word, of ik nu Minister-President word, of dat ik arts word, het kan me niets schelen wat voor ambt ik invul. Als ik mezelf maar prettig voel. Dat maatschappelijke is puur geld verdienen. Het gaat mij om de invulling van mijn vrije tijd, het gaat mij om de relatie die ik heb, om het gezin dat ik heb, het gaat mij om de geborgenheden, de zekerheden, de vaststaande feiten." (U zou kunnen zeggen: "Het zijn geboren ambtenaren". En dat spreek ik dan zo uit en wanneer er ambtenaren onder u zijn, dan heb ik u niet onheus behandeld.) Maar het zijn mensen die volgens geordende maatstaven stap voor stap hun leven willen invullen en eigenlijk aan anderen overlaten hoe dat leven eruit ziet, als zij zich er maar prettig bij voelen, als zij zich er maar in kunnen vinden. Kinderen, jongens of meisjes, die huizen maken waarvan u zou kunnen zeggen: "Dat zijn net blokkendozen", dat zijn mensen die in hun later leven hele grote veranderingen in hun karma zullen ervaren. Want stelt u zich eens voor dat u een flatgebouw zou tekenen. Een aantal huizen naast elkaar op de begane grond, daar een volgende rij weer op en daar weer een volgende rij bovenop. Alsof u bij wijze van spreken 8 vierkante blokken naast elkaar zou zetten, daar weer 8 op

© Copyright

www.lichtsferen.com

105

en daar weer 8 op. Je hebt nl. op deze wijze de mogelijkheid om er één blok tussenuit te halen. Eén unit ertussen uit te halen en er een nieuwe unit voor in de plaats te zetten. Er wordt tegenwoordig in uw moderne bouwkunde al op die manier met kant en klaar huizen geëxperimenteerd. Een huis wordt in de fabriek gemaakt, wordt gedemonteerd, wordt in elkaar gezet en je kunt er kamers aanbouwen, je kunt er kamers bij bestellen. Als je dat patroon naar de menselijke geest gaat verhuizen, dan zeg ik: In de geest van een kind van 8, 9, 10 jaar, ligt dat patroon vast, als hij op die manier blokkendozen - en u zegt dat laatdunkend, maar past u op - gaat bouwen, dat hij een vast patroon wil hebben, maar dat hij zichzelf - en dat is geen eis naar de maatschappij - maar dat hij zichzelf toestaat om in zijn leven een stuk van zijn karma eruit te lichten en een stuk van zijn karma daar in een heel andere vormgeving voor in de plaats te brengen. U zou eigenlijk kunnen zeggen: "Het zijn mensen die de evolutie voorstaan." Die zeggen: "Dit is een bepaalde waarheid, kijk maar, het past precies in elkaar. Al die huizen liggen naast elkaar, ze liggen boven elkaar, maar je kunt ze op een heel eenvoudige manier veranderen. Wanneer dat huis kapot gegaan is, wanneer dat huis niet meer functioneel is, dan haal je het eruit en je schuift er een nieuwe kubus in." Dat betekent eigenlijk dat het mensen zijn die veranderingen heel gemakkelijk accepteren. Je kunt op die manier uit een aantal symbolen hun gedragspatroon, hun denkwijze, maar ook hun toekomst gaan vastleggen. Want wanneer ze wat ouder worden, dan zal er een duidelijke keuze gemaakt moeten worden of men met mathematica, met wiskundige berekeningen, met algebra, met talen of met creatieve vakken moet omgaan. Dan is het goed te weten wat eigenlijk in dat kind zit. Probeer kinderen zoveel mogelijk hun creatief aspect te gunnen. Daarmee zeg ik eigenlijk: "Wanneer ze dingen uitdenken die volgens u niet kunnen, 106

© Copyright

www.lichtsferen.com

probeer ze die in die leeftijdsfase, zij het in modelvorm, uit te laten werken. Probeer ze veranderingen te laten aanbrengen in hun eigen leven. Probeer ze maar, ook al zeggen ze dat ze te groot geworden zijn om met blokken te spelen, probeer ze maar te vertellen, dat het iets zegt over dat wat ze zijn en dat ze daar op een wiskundige manier - en u mag daar een mooi verhaal omheen bouwen om een intellectueel patroon - hun hele gevoelswereld in kunnen uitwerken. Er zijn mensen, ook kinderen, die heel detaillistisch zijn, die bij dat tekenen en bouwen van zo'n huis nog wat verder gaan, die daar straten omheen tekenen of bouwen, die daar bomen omheen willen hebben, die daar misschien kleine autootjes omheen zetten. Wanneer men op zo'n manier dingen uitwerkt, en bij het tekenen van een boom, rond de boom ook wat grassprietjes of wat bloemen tekent, betekent het dat het kind oog voor detail heeft. Oog voor detail hebben is een gunstig teken. Maar past u op. Het kan ook betekenen, dat men alle dingen eromheen ziet in zo'n groot veelvoud, dat men aan de grote lijnen en zeker ook de karmische lijnen niet toekomt. Andere mensen hebben het vermogen met enkele woorden te zeggen wat ze voelen. Anderen hebben heel veel woorden nodig om de ander duidelijk te maken wat ze voelen. Als u dat bij kinderen in deze leeftijdsfase gaat ontdekken, dan zullen kinderen die veel woorden nodig hebben, blijk geven hun eigen gevoel niet aan de buitenwereld te kunnen overdragen. Dat geldt eigenlijk ook voor volwassen mensen, zij het in iets mindere mate. Wanneer ze met weinig woorden, met kenmerkende woorden, de essentie van hun bewustzijn kunnen overdragen, betekent dat eigenlijk dat ze in het later leven de grote lijnen kunnen zien. U zou kunnen zeggen: "Kinderen die in de leeftijdsfase van 8, 9, 10 jaar, die weinig woorden nodig hebben, dat zijn geboren leiders. Ze geven de grote lijnen aan. Ze zeggen: "Zo en zo moet je een concern oprichten. Zo en zo moet je een werkindeling maken. En de kleine veranderingen

© Copyright

www.lichtsferen.com

107

daarin en daar omheen en de kleine wijzigingen, ach, dat doet het personeel wel. Maar ik geef grote lijnen aan." Het zijn mensen die iets kunnen uitdenken, die iets kunnen oprichten en anderen lopende houden en die hoeven daar geen verandering in aan te brengen, hoeven alleen maar op te volgen wat de eerste uiteindelijk gematerialiseerd heeft. Maar kinderen die veel woorden nodig hebben, dat zijn kinderen die veel liever opdrachten van anderen uitvoeren. En ik wil heel ver gaan en durf dan uit te spreken dat ze eigenlijk de verantwoordelijkheid niet aankunnen om zelfstandig te functioneren. Dat ze eigenlijk die verantwoordelijkheid uit de weg gaan. Zo lang anderen zeggen wat ze doen moeten, zijn die anderen er verantwoordelijk voor als het fout gaat. En als het goed gaat, dan zeggen ze toch wel dat zij het gedaan hebben. Dat betekent eigenlijk in de praktijk dat u in die leeftijdsfase een hele analyse kunt maken van kinderen aan de vooravond van hun puberteit. Dat is nogal wat, als u op die manier met die mensen, die kinderen omgaat, dan kunt u niet alleen een beeld uit die kinderen halen, maar u bent verantwoordelijk - en het is een geestelijke verantwoordelijkheid - voor hun hele verdere latere maatschappelijk leven. Dan lijkt dat misschien zo even vlug uitgesproken: hun hele verdere maatschappelijk leven! En dan denkt u misschien: dat maatschappelijk leven is er maar een klein onderdeel van. Mensen werken 8 uur, maar een dag heeft 24 uur, dus tweederde van de dag werkt men niet. Althans niet in arbeid voor anderen of voor zichzelf. Toch heeft het zich prettig voelen in de maatschappelijke positie die je hebt een grote weerslag op en een grote doorwerking naar al die andere 16 uur. Mensen die op hun tenen moeten lopen omdat ze hun maatschappelijke positie niet aan kunnen, hebben uren en uren nodig en vaak ten koste van hun omgeving, om zich weer op te laden, om hun eigen persoonlijkheid, hun eigen basis te hervinden. Het is daarom belangrijk dat bij de keuze van de maatschappelijke 108

© Copyright

www.lichtsferen.com

positie, het kind die keuze mede bepaalt en dat die keuze mede bepaald wordt door de opvoeders, de ouders, maar ook door dat wat in die leeftijdsfase naar boven komt. Want dan zult u het kind erkenning geven. Dan zult u de karmische kracht, de karmische energie, die op die leeftijd uit de ziel komt naar het maatschappelijke toe, kunnen begeleiden. Als u een groot-industrieel bent, eis dan niet van uw kind dat hij dat ook wordt. Wanneer hij het wil, dan is dat goed. Maar als hij iets heel anders wil, laat hem die ervaring opdoen. Het is belangrijk. Want wanneer mensen verplicht worden om cijfermatig te werken, terwijl ze eigenlijk niet geïnteresseerd zijn in cijfers, maar creatief willen werken, alsof het zo'n grote invloed op het bewustzijn heeft, dat ze daarnaast in hun mens-zijn niet goed kunnen functioneren. Als mensen aanleg hebben voor creativiteit, zeg dan niet: "Dat zijn beroepen die minder geld opleveren". Want dat is relatief. En wanneer dat zo is, dan gaan er toch nog een aantal jaren overheen voordat dat kind dat beroep gaat uitoefenen en misschien is dan evolutie letterlijk en figuurlijk verandering en is juist door een mechanisering en een computergestuurde verandering in de evolutie de nadruk komen te liggen op manuele handelingen, waarin juist de eigen persoonlijkheid van een mens een eigen inbreng gaat hebben in dat wat hij doet. Eigenlijk - en eigenlijk betekent niet echt - maar eigenlijk zou u dat kind die maatschappelijke positie die naar boven komt uit een aantal testen een tijdlang moeten laten invullen. Technisch zal dat in realiteit meestal onmogelijk zijn. Maar als het kiest voor creatieve beroepen, voor beeldhouwkunst, schilderkunst, muzikaliteit, dan kunt u dat misschien wel. Als het kiest voor cijfermateriaal, boekhouder bijvoorbeeld, dan kan dat waarschijnlijk ook. Als men kiest voor een aantal andere leidinggevende situaties, laat dat kind dan leiding geven aan. Als het een enig kind is, is het moeilijk om te zeggen laat het leiding geven aan de

© Copyright

www.lichtsferen.com

109

jongere kinderen. Maar toch een stukje verantwoordelijkheid naar jongere kinderen toe leert die mens met verantwoordelijkheid om te gaan. Hij/zij zal de rol van het vaderschap of het moederschap gedeeltelijk overnemen. Het is een soort test. En u kunt daaruit heel veel informatie halen. Het is een kleine selecte groep kinderen die op dat moment in die leeftijdsfase een honger zal hebben naar alles wat met "heilig" te maken heeft. Vergeeft u mij, ik heb daar geen ander woord voor. Met andere woorden: alles wat met kerken te maken heeft. Met gebeden, met wierook, met gewaden, het occulte, het mystieke, het mysterieuze, dat wat met God te maken heeft. Dat kind zal willen weten of er een hemel is, een leven na het leven. Waar hij vandaan komt, of daar inderdaad een bepaalde levensfase geweest is met een levensvatbaar gedragspatroon. Het kind zal willen weten of dit zijn enige leven is en u komt tot de conclusie dat kinderen in die periode door u gemaakt kunnen worden tot dat wat ze later zijn. Dat komt u in het dagelijks leven ook tegen. U kunt mensen helpen met geld, u kunt mensen helpen met energie, u kunt zeggen: "Ik sta achter je in vertrouwen". U kunt tegen mensen zeggen: "Dat kun je", zelfs als ze dat niet kunnen. Wanneer mensen maar voldoende te horen krijgen: "Je kunt het", dan stijgen ze boven zichzelf uit en ze kunnen het. Gedachten zijn krachten. Probeer dat wat een kind wil voeding te geven. Zeg tegen dat kind: "Wanneer je dat wilt, dan moet er iets zijn waaruit die wens is ontsproten, waaruit die wens voortkomt. Doe het dan maar. Probeer het voor zover dat mogelijk is tot ontwikkeling te brengen. Stel dat je dat wilt gaan doen, hoe zie je dat zelf? Hoe denk je daarover? Onder welke omstandigheden, met wat voor middelen, met wat voor mogelijkheden zou je als je later groot bent dat willen doen?" U zult ontdekken dat juist die kinderen een heel grote afbakening aan u overdragen of ze creatief en/of geestelijk zijn, of op een andere 110

© Copyright

www.lichtsferen.com

stoffelijke verantwoordelijke manier met het leven willen omgaan. Ik zei: "ze hebben een grote honger naar geestelijke zaken. Ze willen vaak naar de kerk. Niet omdat ze later dat geloof zullen aanhangen. Maar ze willen naar de kerk omdat ze het gevoel hebben dat het de allerlaatste verbinding is met de astrale wereld waaruit ze zijn ontsproten. Ze zijn zich dat niet bewust. En vaak zetten ze zich na verloop van tijd er sterk tegen af. Maar het is een ervaring die ze eenmaal hebben ingevuld. En dan gaan ze naar een andere geestelijke groepering, en weer naar een ander dogma en weer misschien zelfs naar een andere sekte. U denkt misschien, als ik spreek over die kinderen die zich op deze manier ontwikkelen, dat ik het over pubers heb. Neen, juist die kinderen in die leeftijdsfase, aan de vooravond van hun puberteit, bakenen hun hele verdere leven af. En daar kunt u weinig anders aan doen dan het bijsturen, tenzij u het in de kiem wil smoren. Het zal nooit helemaal tot ontwikkeling kunnen komen. Omdat wanneer een mens volwassen wordt, die mens onder invloed staat van een partner, van familieleden, schoonfamilie, andere energievormen, er toch een stuk karmische opdracht uit naar buiten komt, die u als opvoeders of ouders niet gezien hebt. Dat is ook helemaal niet zo erg, maar probeer zoveel mogelijk dat rollenpatroon naar dat kind terug te koppelen. U bent het niet meer, die leiding geeft aan, die opvoedt, neen, u bent alleen degene die corrigeert en soms zult u dat openlijk doen, soms zult u dat in stilte, glimlachend of knarsetandend, afstandelijk doen. Maar probeer het altijd op een afstand te doen. Vraag niet: "Waarom doe je dit en waarom doe je dat?" Omdat het kind in die leeftijdsfase vaak niet weet waarom hij dingen doet. Ik zei in mijn 3e sessie: "De chakra's worden gesloten." Ik zeg nu: "In deze fase gaan de chakra's weer open" en het kind reageert vaak karmisch gesproken zeer impulsief en dan weet hij met zijn hersenen niet waarom hij het doet. Hij doet het omdat hij het zo voelt. En veel volwassen mensen nemen geen genoegen met "dat voel ik zo,

© Copyright

www.lichtsferen.com

111

dat ervaar ik zo", anders dan wanneer u begrijpt dat het uit zijn karmisch recht, zijn geboorterecht, al of niet naar eerdere incarnaties, stamt. Het is niet moeilijk om het goed te doen. Het wordt wel moeilijk wanneer u bij de geboorte vastlegt dat het kind dié opvoeding moet hebben, dat het er zo zal gaan uitzien, dat het naar dié school moet en dat het dié maatschappelijke positie gaat invullen. Want dan gaat u voorbij aan het kind. Het is het kind dat bepaalt dat het u als ouders heeft uitgekozen, het is het kind dat bepaalt naar welke school hij gaat, het is het kind dat bepaalt welke karmische maatschappelijke of geestelijke positie in een later tijdsbestek wordt ingevuld. Maar het presenteren van en het naar buiten treden van al die facetten ontstaan in deze 8, 9 of 10-jarige leeftijd. Het zijn moeilijke jaren voor volwassen mensen omdat ze vaak het gevoel hebben hun kind kwijt te zijn. Anderzijds, wanneer u eerlijk en objectief bent, dan zult u ervaren dat dat kind vaak een ontwikkeling kent die verder gaat dan u. Als u niet bang bent dat uw kind meer weet dan u (want uw kind is in een andere tijd geboren als u), als u het niet erg vindt als uw kind u corrigeert, maar dat met een grapje oplost, als u aan uw kind vraagt: "Dat weet ik niet, heb jij op school geleerd dat... en kun je me dat vertellen?" dan ontstaat er een relatie tussen kind en ouders die zijn weerga in de evolutie nimmer bezeten heeft. Kinderen zijn in het verleden opgevoed vanuit een dictatuur. Ze waren onmondig en bleven dus vaak in hun later leven ook onmondig. Ze waren werknemers die voor de poort stonden en als de fabriek open ging de poort in gingen. Het waren werknemers die in slavernij leefden. Ik wil geen revolutie verkondigen en ik wil niet beweren dat mensen kunnen zeggen: "Ik ga maar niet naar mijn werk." Want men moet de verantwoordelijkheid voor partner, huisgezin, kinderen e.d. aan kunnen. Dat is wijzen op verantwoordelijkheid. Maar daar moet 112

© Copyright

www.lichtsferen.com

een gevoelsmatige eigen ontwikkeling in herkenbaar zijn. Het is een belangrijke fase. Karmisch opvoeden is niet het jezelf gemakkelijk maken. Het is zeker niet maar wat aan doen en hopen door de kinderen maar wat eten te geven, door kinderen naar een school te sturen en u verder niet in die school te interesseren, dat het kind op school een goede docent heeft. Neen, want juist, ook al zou hij een goede docent hebben, ontstaat er in dat kind een heel grote verandering. Die docent zal invloed gaan uitoefenen op het bewustzijn van het kind. Het kind moet zijn vragen kwijt kunnen. Moet zelfs zijn huiswerk samen met u kunnen maken totdat hij het zelf kan. Dat betekent dat u door het maken van dat huiswerk samen met dat kind, op bepaalde ogenblikken geconfronteerd kunt worden met een situatie dat uw kind technisch, intellectueel, of anderszins boven u uitstijgt. Kijkt u, wanneer u nuchter bent en eerlijk, eens naar het verleden. Eenvoudige mensen, goede mensen, aardige mensen, hard werkende mensen, die kinderen baarden en één van die kinderen werd professor doctor of woorden van gelijke strekking. U begrijpt waar ik naar toe wil. Dat kind is in zijn intellect boven dat van de ouders uitgestegen. Tot zeer grote hoogte. Dat kon door een karmische, bewuste of onbewuste, maar door een karmische opvoeding. De identiteit van het kind is vrij gegeven, is vrij gemaakt, is opengelegd, is ontwikkeld. Dan kunt u als ouders in die situatie trots zijn op dat kind. En gelukkig zijn veel ouders dat. Maar er zijn ook ouders die tegen dat kind zeggen: "Je moet niet zo raar doen. Je moet niet een andere taal spreken. Blijf nou maar gewoon zoals wij gewoon gebleven zijn." En daardoor dat kind eigenlijk proberen naar beneden te halen. Die dat kind misschien zelfs van school af halen. Omdat ze het gevoel hebben dat de schoolleiding dat kind van de ouders afneemt, wegtrekt. Omdat dat kind gepusht wordt om zijn intellectueel vermogen te ontwikkelen. Omdat het kind gepusht wordt om zijn creativiteit, zijn muzikaliteit

© Copyright

www.lichtsferen.com

113

te ontwikkelen. Dat zou verkeerd zijn wanneer u zich daardoor tegen uw kinderen afzette. Evolutie is verandering. "U bent een ziel en hebt een stoffelijk lichaam" hoort u intelligenties bij regelmaat zeggen. Zo vaak, dat u soms denkt "nou dat weten we nu wel." Maar ik wil het toch weer zeggen: "U bent een ziel en hebt een stoffelijk lichaam". U bent mens. Maar het kind wat u aantrekt is de optelsom van u en de ander, uw partner op het moment van de copulatie en een korte tijd daaromheen. U zou kunnen zeggen, wanneer je iets in cijfers zou gaan uitdrukken: dat u een getal 5 hebt. Wanneer uw partner ook een getal 5 heeft, dan maakt dat samen 10. Dan zou u een ziel van een kind kunnen aantrekken met een vermogen - en ik wil het woord geestelijk of stoffelijk even niet invullen - met een vermogen om tot karmisch recht te komen van 10. De kans dat uw kinderen tot grotere hoogte uitstijgen dan u is gezien die situatie meer dan denkbeeldig. Sterker: Het zal gebeuren. Want als u datzelfde nog eens doorkoppelt naar het tijdsbestek waarin u geboren bent (in de oorlog, voor de oorlog, vlak na de oorlog, in de wederopbouw) en u kijkt naar de kinderen van nu, die eigenlijk in een gespreid bedje komen (en vergeeft u mij, maar zo is het) waarin alle technologische mogelijkheden, waarin u - zoals de intelligentie in de vorige sessie zei - met videobanden kunt werken om de scholing uit te breiden, waarin u dingen kunt tonen, bijv. het wonder der geboorte op video aan kinderen kunt laten zien zonder dat ze ooit bij een geboorte aanwezig zijn geweest. Het ligt minder gevoelig, want het gebeurt bij een ander op dat scherm. Het heeft niets met u te maken. U kunt er gemakkelijker, opener over praten, maar het draagt de informatie wel over aan het kind. Maar dat kan met het hele scholingspatroon. U zult gaan ontdekken, dat in de komende jaren - en ik spreek over de 114

© Copyright

www.lichtsferen.com

komende 10, 15 jaar - 50% van het lager onderwijs overgenomen wordt door moderne communicatiemedia, met visuele beelden. Kinderen die geleerd worden te visualiseren en met beeldende vermogens om te gaan zullen creatievere mensen worden dan kinderen die naar school moeten en de tafels van 4, 5 en 6 moeten opdreunen. Want dat zit erin gestampt. Die hebben geen eigen identiteit aan dat proces kunnen geven. Maar kijken naar dat beeld, erover discussiëren en dan nog eens terugkijken en dan zien welke verkeerde oordelen of juist goede oordelen je over die beeldband gehad hebt, maakt dat je mensen bewuster kunt maken. Kleine mensen in de periode van 4 tot 10 jaar kun je op die manier een heel andere scholing geven en uw onderwijspatroon zal daar gebruik van gaan maken. U zult over een klein aantal jaren - en ik verwacht niet meer dan 3, 4 of 5 jaar, geconfronteerd worden met filmvoorstellingen of videovoorstellingen die al op de lagere school aan kinderen gepresenteerd worden over verschillende beroepskeuzes. Dan kijken de leerkrachten naar de reacties van de kinderen. Die zitten daar gewoon voor de klas, niet emotioneel, met een blocnote in hun hand notities te maken. Die zitten kruisjes te zetten achter namen van kinderen. Een kind wat geïnteresseerd kijkt naar een schilder, heeft een gevoel voor creativiteit en krijgt een kruisje achter creativiteit. Een kind wat zit te draaien op z'n stoel en niet geïnteresseerd is in die videoband, zal weer andere kruisjes krijgen. Maar datzelfde kind zal ontegenzeggelijk bij een andere, vaster-omlijnde videoband over een bepaald ambt, wat veel geordender ligt, wel geïnteresseerd zijn. Zo kunt u al op heel jonge leeftijd op die manier dingen ontdekken. Maar u hoeft niet te wachten tot uw kinderen daarmee geconfronteerd worden. U kunt het nu al. Velen van u hebben in huis zo'n beeldscherm, waarop u nieuwsuitzendingen krijgt, waarop u gegevens overgedragen krijgt, waarin u, zij het dan niet echte, filmbeelden krijgt die een nabootsing van de maatschappij moeten overdragen. Uw kinderen willen daarnaar kijken.

© Copyright

www.lichtsferen.com

115

Maar wil uw kind van 8, 9, 10 jaar naar kinderprogramma's kijken, die eigenlijk gemaakt zijn voor kinderen van 2 tot 7 jaar, of wil het eigenlijk naar films voor volwassenen kijken? U kunt er dingen uit halen. Wil het kind kijken naar presentaties voor jongere kinderen, dan zal het kind nog de zekerheid van de jeugd willen vasthouden, zal het nog een poosje kind willen blijven en zal het de grote verantwoordelijkheid van de mensenmaatschappij wat moeilijker aan kunnen. Houd daar rekening mee. Observeer dat kind. Ga samen met dat kind naar het beeldscherm kijken en u zult uit de reacties van dat kind kunnen concluderen in wat voor ambt hij later thuishoort. Wat voor mens het later zal worden. Of het met agressiviteit, met gevechten wil omgaan, of het geïnteresseerd is in vechtfilms, of hij geïnteresseerd is in romantische films, of hij geïnteresseerd is in... Het is niet zo dat meisjes in romantische films en jongens in vechtfilms geïnteresseerd zijn. Wanneer u ze op de keper zou beschouwen, dan zou ik dat beeld kunnen omdraaien. Want dat is de waarheid. Het is niet zo (want u doet dat als volwassen mensen) dat meisjes met poppen moeten spelen en jongens met auto's en met treinen. Juist kinderen in die fase van 8 tot 10 jaar willen dat rollenpatroon omdraaien. Willen eigenlijk een ander geslacht invullen. Als mens zijn ze zich daarvan misschien niet bewust, maar zij zullen zich vereenzelvigen met een filmheld van het andere geslacht, ze zullen zich vereenzelvigen met kinderen van het andere geslacht, ze zullen in dat rollenspel daar een bepaalde identiteit in proberen uit te werken. Dat is niet zo maar een grapje. Dat is niet zo maar een kinderspel, spielerei, neen, dat is het naar buiten brengen van de persoonlijkheid van dat kind. En zoals ik reeds zei: "Het kijken naar filmbeelden, de reactie daarop, daaruit kunt u eigenlijk halen wie dat kind is, waarin het kind geïnteresseerd is en als u wat verder gaat kunt u zelfs uit die informatie halen wat voor specialiteit, misschien al of niet uitgewerkt in een maatschappelijke positie, dat kind op latere leeftijd zal kunnen 116

© Copyright

www.lichtsferen.com

invullen. Iedereen is uniek, dus iedereen heeft een specialiteit. Jammer genoeg worden mensen in een ambt gedwongen waarin ze letterlijk en figuurlijk niet thuishoren. Ze komen dan niet naar buiten. Ze komen niet uit de verf, zoals u dat zegt. En de buitenwereld zegt dan: "Dat zijn domme, of redelijk domme mensen." Maar hoe vaak zegt u dat over kinderen? "Dat is een dom kind." Geen ziel is dom en een ziel heeft veel meer macht over het lichaam van kinderen dan men als ouders wel wil en wenst en durft of kan accepteren. Een kind is niet dom. Een kind kan alleen niet naar buiten komen wanneer u hem de verkeerde beelden voorhoudt. En dan zegt het kind: "Daar kan ik geen vorm aan geven". Wanneer u namelijk allemaal lange linialen aan een kind geeft en u zegt: "Daar moet je een huis van bouwen", dan zal dat kind daar grotere moeite mee hebben dan wanneer u kubussen aan hem geeft. Wanneer u 6 emmers water aan een kind geeft en je zegt: "Daar moet je een huis van bouwen", dan zal dat kind daar veel meer moeite mee hebben dan wanneer u een aantal boomstronken aan hem geeft die hij op elkaar kan stapelen. U geeft de verkeerde informatie aan dat kind, u geeft de verkeerde middelen aan dat kind. Geen kind is dom. Zelfs wanneer een kind cijfermatig, ik zou bijna zeggen wiskundig, mathematisch, niet mee kan, dan is misschien in kiem en meer dan in kiem, aanwezig een hele grote creatieve ontwikkeling. Probeer dan bij die kinderen eens uit of ze schilderen prettig vinden, met kleuren omgaan, met klei werken, klei van de aarde, (dat geeft ze massa) prettig vinden. Probeer dan misschien zelfs eens met een stukje hout en een niet al te scherp mesje of ze een beeld kunnen snijden uit dat hout naar hun beeld en gelijkenis. Probeer dan op een heel andere manier misschien de muzikale vermogens van dat kind eens uit. Misschien heeft dat kind in het karma wel ingebouwd dat hij van al die harde, starre vast liggende processen des levens niets wil weten.

© Copyright

www.lichtsferen.com

117

En dan kunt u als volwassen mensen zeggen: "Ja maar dat kind moet zijn brood verdienen." Zeker bij jongens. Maar wie zegt u dat een musicus zijn brood niet kan verdienen? Wie zegt u dat een creatief kunstenaar zijn brood niet kan verdienen? Het is het normbesef waarin u kinderen giet. Maar met behoud van eigen identiteit krijgt u een heel andere wereld. Een wereld waarin mensen in vrede, in liefde, in gezondheid, in pais en vree met elkaar kunnen leven. Waarin mensen niet allemaal hetzelfde zijn, maar juist allemaal verschillend zijn. Als u 20 kinderen in een klas neemt - en nog niet zo lang geleden waren er wel 50 of 60 kinderen in één klas. Die tijd is gelukkig voorbij, de persoonlijke begeleiding staat centraal - dan betekent dat dat diegene die voor de klas staat een bepaalde manier van doceren heeft die voor al die 20 kinderen gelijk is. Er is in het onderwijs geen tijd om kinderen persoonlijk te begeleiden. Dat moet thuis gebeuren en die ontwikkeling moet er thuis uit gehaald worden en die moet met de school besproken worden. Zeker in die fase van 8, 9, 10 jaar. Dat zijn die laatste klassen van de lagere school. Maar het betekent wel, dat u dan unieke wezens krijgt. Dat u bijna kosmische bewustzijnsvormen krijgt waarin het geestelijk gedragspatroon, hun karmisch recht uit eerdere levens (misschien zonder nu gelijk het woord regressie in eerdere levens te gebruiken, maar toch...) een onderdeel vormt, maar zeker een basis vormt van dat wat in dit leven naar buiten komt. Geen kind zal meer voorbijgaan aan zijn reïncarnatieopdracht. En op dit moment kunnen maar ongeveer een 35, 36, 37% - ik durf niet eens tot 40 te gaan, maar als u wilt doe ik dat - een 40% - en dat is nog altijd een stuk minder dan de helft van de kinderen die geboren worden met een bewuste reïncarnatieopdracht, daarvan kan maar hoogstens 40% de reïncarnatieopdracht bij benadering of helemaal uitwerken. Dat betekent dat door de omstandigheden die met opvoeding, het product van de opvoeding, te maken hebben, het karma van kinderen, maar later van volwassen mensen gewijzigd wordt, veranderd wordt, hervormd wordt naar dat wat de 118

© Copyright

www.lichtsferen.com

maatschappij verlangt. En dat hoeft niet te gebeuren. Want iedere ziel uit God ontsproten heeft in zich zo'n onnoemelijke kracht aan licht en liefde, heeft in zich zo'n grote krachtige, sterke energievorm die ik kennis wil noemen, kennis. En kennis is macht. Geen overheersende macht. Maar macht over jezelf, om te weten wie je bent en wat je wilt. Je kunt niet alles in één leven, zei ik vanmorgen, maar je kunt wel dat ontwikkelen wat je ontwikkelen wilt. Daar is ruimte genoeg voor in de hersenen. Daar moet ruimte voor zijn in de maatschappij. Het hoeft niet zo te zijn. Zeker wanneer ik kijk naar de wereld waarop u leeft. Waarin sommige kinderen toch in bittere armoe, u noemt dat in getto's geboren worden, waarin ze kansarm zijn. Toch zeg ik: "Als u ze niet de oorlog predikt, maar als u ze zelf probeert te ontwikkelen, zoals ik in deze cursus pretendeer te behandelen, dan zult u ontdekken dat ze zich niet boven hun ouders uitwerken, neen, dat ze zich boven het getto uitwerken. Dat het alleen maar een ervaring is die ze in hun jeugdjaren niet traumatisch hebben opgedaan, maar die niet traumatisch is." Ik pretendeer niet een beleidsvoering te geven over economie. Ik pretendeer niet om een beleidsvoering te verkondigen waarin alle mensen op een andere manier te eten moeten hebben. Maar ik zeg wel: "Er is meer voedsel dan de hele wereldbevolking aan kan." Door een verkeerd gebruik maken van macht wordt dat voedsel in kleine concerns gestopt en worden arme mensen arm gehouden. En worden rijke mensen rijker gemaakt. Als u de opvoeding zoals in deze cursus behandeld, zou nastreven, dan accepteert geen kind meer dat armoede bestaat. Dan accepteert geen kind meer dat rijkdom en bezitsvorming bestaat. Dan is er een nivellerende factor, maar met behoud van eigen identiteit. Dat betekent: Loon naar werken. Bent u lui - vergeeft u mij - dan zult u genoeg hebben, maar minder dan degene die daar nog eens extra arbeid naast zet in creativiteit, in

© Copyright

www.lichtsferen.com

119

expansie of wat dan ook. De menselijke geest is als een atoombom. Is als de hersenen van een kind van 8, 9 tot aan het 10e jaar. Waarom noem ik het nu een atoombom? Omdat de atoomexplosie die u kent een soort paddestoel is in de hersenen van een kind van 8. Rond het 8e, groeiend naar de 9e verjaardag ontstaat een soort paddestoelvorm aan moleculen, gedeeltelijk zichtbaar op röntgenapparatuur, maar gedeeltelijk ook in hormonen die nauwelijks zichtbaar te maken zijn, maar die wel bestaan. Een soort paddestoelvorm. Die paddestoel zou u kunnen vergelijken - en nu ga ik heel even op een ander stoel zitten, zoals u dat noemt - zou u kunnen vergelijken met een Ankh. Een Ankh is een antenne. Die paddestoel werkt ale een antenne en via de hersenen van dat kind ontstaat een stuk regressie, ontstaat een stuk beleving in het nu en ontstaat het vastleggen in de toekomst. Een soort driemanschap die in die 3 jaar volledig tot ontwikkeling komt. Helaas, ik ben niet bij machte om het in andere woorden om te zetten, maar ik wil hiermee aangeven dat de kracht waarmee dat kind zichzelf ontwikkelt door geen ouder kan worden tegengehouden. Er zijn 2 vormen van kracht of -zo u wilt- van energie. Een atoomenergie. Het is een explosie die niet meer in de hand te houden is. Die verwekt op de lange duur agressiviteit, teleurstelling. Uit teleurstelling ontstaat haat. Uit haat ontstaat weer agressiviteit. Een andere vorm van explosie, van energie, is dat men boven zichzelf en liefst nog boven de ander wil uitstijgen. Juist bij die soort kinderen, die in de lagere sociale vormen van het leven geboren zijn. Zij willen zich erbovenuit werken. Zij willen laten zien dat zij het ook kunnen, dat zij meer kunnen. Dat ze niet voor een dubbeltje geboren zijn, zoals u dat zegt, en nooit een kwartje zullen worden. Neen, dat ze een gulden, dat ze een rijksdaalder of een nog groter muntstuk kunnen worden en dat ze eventueel bereid zijn om daarvoor te werken en dat ze eventueel bereid zijn om de maatschappij - als dat noodzake120

© Copyright

www.lichtsferen.com

lijk is - een spiegel voor te houden, dat ze niet bang zijn. "Het zijn maar kinderen" zegt u. "Het zijn raddraaiers", daar begon ik mee. "Het zijn moeilijk opvoedbare kinderen". Neen, het zijn mensen die voor de allerlaatste maal voor ze volwassen worden hun chakra's openen. Het zijn mensen die afscheid nemen van hun jeugd en dat doet ze veel meer pijn en wekt veel meer emoties op dan u ook maar in enigerlei vorm kunt indenken, als u het zichzelf niet meer herinnert. Het zijn mensen die terug willen naar eerdere levens, maar aan de andere kant weten als geen ander dat ze het nu in het nu hier moeten doen. Het zijn mensen die tijd tekort komen. En de factor tijd is in deze jeugdjaren de moeilijkste factor. Ze willen laat naar bed, ze willen opblijven, omdat ze verplicht zijn naar school te gaan, daar een aantal uren te vertoeven, ze zijn verplicht huiswerk te maken, daar een aantal uren aan te werken, ze zijn verplicht thuis nog een stuk verantwoordelijkheid te dragen en dan willen ze ook nog iets voor zichzelf doen. Dat betekent dat ze niet naar bed te branden zijn, met geen dozijn dozen vuurwerk. In de praktijk betekent dat dan dat u die kinderen maar moet laten. Stelt u zich eens voor dat uw zoon of uw dochter in die leeftijdsfase zegt: "Ik heb besloten in mijn wijsheid om niet meer naar bed te gaan. Ik ga niet meer slapen." Dan kunt u twee dingen doen. U kunt zeggen: "Ga, of ik sla je naar bed" of u kunt zeggen: "Wanneer je denkt dat dat goed voor je is, zou ik dat zeker doen." En u zorgt dat u een spons hebt en een klein bakje water, liefst koud water, en als het kind 's avonds om 10 uur slaap krijgt, dan zegt u: "Ik zal je helpen om op te blijven, want wij zijn tenslotte diepgewortelde vrienden." En u sponst het gezicht van het kind en de polsen af. Het kind kan er weer een half uur tegen enz., enz. Wanneer u naar bed gaat geeft u het kind een gratis en goed advies: "Neem een koude douche of een koud bad, dan blijf je de hele nacht wakker."

© Copyright

www.lichtsferen.com

121

Stel dat het kind in zijn gekkigheid, in zijn kinderlijke gekkigheid dat zou accepteren, want voor het zover is heeft hij al lang eieren voor zijn geld gekozen. Maar stel dat... Als u de volgende morgen wakker wordt, is uw ijskast misschien leeg gegeten, maar het kind slaapt. Het kind houdt het niet vol. Dan zeg je: "Zie je wel, wees nou verstandig. Als je wat later wil opblijven, dan mag dat, maar je hebt die rust nodig. Want je valt om als een boom die van zijn wortels ontdaan is en dat betekent dat je geen aarde meer hebt, dat je geen basis meer hebt. Ga op gelijkwaardige voet met ze om, juist met die kinderen van 8, 9, 10 jaar. Probeer ze eigenlijk boven hun kunnen uit te laten stijgen. Als ze de behoefte hebben om met een oudere broer of zuster mee te gaan naar een feest van lawaai en veelvuldig variabel licht, laat ze eens een keer meegaan. En ga desnoods met die oudere broer dan maar die confrontatie aan: "Het is maar één keer." Want dat kind zal daar vol verwondering doodziek vandaan komen. Omdat het nog niet bij zijn evolutie past. Omdat hij de grote verandering-en in licht en geluid nog niet aan kan. Omdat hij de mensenmassa nog niet aan kan. Waarin een beroep wordt gedaan op, waarin hij misschien wordt uitgelachen door al die ouderen, waardoor hij zich toch prettiger gaat voelen onder zijn leeftijdgenoten, die een belangrijk onderdeel uitmaken van die leeftijdsfase. Karmisch opvoeden is een moeilijk proces, een ontzettend moeilijk proces, juist in deze jaren. Maar wanneer u de confrontatie - en ik zeg niet met het kind, maar met uzelf en in een enkel geval met uw partner, want dat kan, men kan 2 meningen hebben over opvoeden aandurft, dan garandeer ik u dat u een afspraak die u gemaakt heeft van ziel tot ziel, toen u als zielen besloten had om in familieverband verder te leven, tot in lengte van eeuwen zult nakomen, zonder spijt. Want u gaat verbindingen aan, waarin van ziel tot ziel gecommuniceerd wordt, uiteraard in de uitvoerende macht op Aarde, maar er zit een geestelijke ondertoon in.

122

© Copyright

www.lichtsferen.com

U kunt bij deze kinderen ontdekken - en ik stipte het al even aan wanneer ze spiritueel geïnteresseerd zijn, proberen hun geestelijke gaven, zo ze die hebben (die ieder mens heeft) tot ontwikkeling te brengen. U kunt tegen ze zeggen: "Ieder mens is gevoelig voor liefde. Wanneer iemand pijn heeft, wanneer iemand ziek is dan kun je iemand anders liefde geven. Daarmee heb je hem niet ogenblikkelijk beter gemaakt, maar door je handen erop te leggen - en kinderen hebben ontzettend veel magnetische kracht, zelfs zonder gave - geef je hem zoveel liefde, dat hij op die liefde bijna leven kan, dat hij daar zoveel kracht uit putten kan, dat hij zijn eigenwaarde weer terugkrijgt, en dat heeft zijn doorwerking weer naar het menselijk lichaam. U kunt daar uw eigen bewoordingen voor gebruiken, maar laat die kinderen maar, als hun broertje of hun zusje ziek is, die handen op dat kind leggen. Als u ziek bent of uw partner ziek is, een vriendschappelijke relatie misschien ziek is, neem dat kind maar eens mee en activeer dat maar eens, dat doorstralen van liefde, van magnetisme en energie. U kunt dat namelijk bespreekbaar maken bij die kinderen. Zij staan er open voor. Ze zijn leergierig om het occulte in zichzelf te ontwikkelen. Wanneer het namelijk mogelijk is, dat is hun bewustzijn althans, dat je als kind niet geaccepteerd door de ouderen en vereenzaamd en verlaten door de jongeren in een vacuüm gevallen bent en je kunt dan zieke mensen kracht geven, dan ben je een wereldwonder. Sommige mensen experimenteren op deze wijze met hun kinderen. Ik zeg niet dat het goed is, ik zeg niet dat het verkeerd is. Het is zoals het is en als u dat wilt doen, dan doet u dat. U kunt er namelijk heel veel informatie uithalen, maar dwing ze niet. En wees eerlijk. Dus zeg niet: "Goh, de pijn gaat helemaal weg", terwijl u niet weet waar u het zoeken moet van de pijn. Zeg niet: "De pijn wordt erger", terwijl het weggaat. Die mensen heb je ook. Neen, wees kritisch naar uzelf, wees kritisch naar het kind, maar wees wel eerlijk en oprecht. Dan kunt u daar een heleboel dingen uithalen. U doet het kind geen pijn door te zeggen:

© Copyright

www.lichtsferen.com

123

"Het helpt niet". Misschien kan hij diezelfde kracht in een andere vorm wel omzetten, maar vanuit het een ontstaat het ander. U moet ergens beginnen. Ieder experiment moet ergens beginnen. En is het hele leven van een mens op Aarde, vanaf zijn geboorte tot en met zijn overgang geen experiment? Ieder leven bevindt zich in een experimenteel stadium. Er komt nooit een eind aan, want u blijft veranderen, u blijft experimenteren met nieuwe vindingen, met nieuwe voortplantingstechnieken, u blijft experimenteren met nieuwe relatievormen, u blijft experimenteren met nieuwe maatschappelijke posities die weer aan nieuwe cultuurprocessen zijn aangepast. U blijft experimenteren, het hele leven is een experiment. En juist bij een experiment heeft men de mogelijkheid om te zeggen: "We veranderen het experiment." U kunt pas na uw overgang zeggen en geen seconde eerder: "Het experiment is geslaagd of mislukt." Het is een experiment. Kinderen die aan de vooravond van hun leven staan, staan aan het begin van een experiment. Die zullen fouten maken. Daar leert u van, daar leert het kind van als de samenwerking goed is en daaruit ontstaat een andere invalshoek, een andere verandering. Die weg was niet de goede weg, het experiment concentreert zich nu op de andere weg, op de andere methodiek. Probeer te veranderen, durf te veranderen, wees er niet bang voor. Angst is een negatieve leider en de angst zit niet in het kind van 8, niet in het kind van 9, niet in het kind van 10. De angst zit bij de ouders: dat het kind het verkeerd doet, dat het op hun naam wordt uitgevochten. Dat is eer. Maar eer is begin tweede sfeer, en daar wilt u toch niet toe behoren? Een karmisch opvoeder is een ziel uit de vierde sfeer, zou ik bijna durven uitspreken. Dat betekent dat u zich niet verlaagt tot eer. Durf maar te zeggen tegen het kind: "Je wist het beter dan ik. Goh, ik heb ontzettend veel van je geleerd vandaag." Dat is niet verkeerd. Dat is 124

© Copyright

www.lichtsferen.com

een samenspel, waarin het kind op een ander moment tegen u zegt: "Dit wist ik niet, maar nu je het me verteld hebt, nu ik daarachter gekomen ben, nu weet ik dat." U zou zich kunnen afvragen: "Worden die kinderen niet een beetje teveel als volwassen mensen aangepakt? Wordt ze niet teveel verantwoordelijkheid gegeven?" Neen, u geeft ze te weinig verantwoordelijkheid. Daar zitten de fouten in. Ik spreek niet van opzettelijke fouten, u bent daar misschien niet schuldig aan, maar de fouten uit onwetendheid. Christus zei: "Vader vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen." Dat betekent niet dat u het dan maar kunt blijven doen. Zolang u onwetend was, bent u niet schuldig. Dat geldt voor u allemaal. U vindt misschien dat u in het verleden fouten hebt gemaakt of dingen misschien toch iets anders hebt gedaan; dat is niet zo erg. In de context van die tijd geplaatst was de situatie anders, het scholenstelsel was anders, het onderwijs was anders, uw financiële status was toen anders dan nu. U bent nu misschien weduwe of weduwnaar, u bent nu misschien gescheiden, u had toen een relatie. Invloeden van buitenaf maakten die situatie zoals die was. U kunt het niet meer veranderen. Dat hoeft ook niet. U kunt de kennis misschien nog wel met uw kinderen delen. Waarbij u zegt: "Als ik dat toen geweten had, maar ik wist het niet, maar ik wil het nu aan je overdragen opdat jij het wel weet en wat je ermee doet is voor jouw verantwoordelijkheid. Ik draag je alleen de informatie over." Probeer kinderen in hun groei naar volwassenheid niet tegen te houden. Probeer ze te sturen, koerscorrecties aan te brengen, te begeleiden, maar laat ze hun eigen identiteit behouden. Als ze als een robbedoes door het leven willen gaan, gun ze die mogelijkheid, maar verlang van ze - want als u ze tegemoet komt, mag u ook eisen stellen - wanneer u uitgaat dat ze bijna als een witteboorden-mijnheer door het leven gaan. Dat ze hun zondagse jurk aantrekken. Verlang van ze dat ze hun handen wassen. Ja, verlang dingen van ze..., want ook u

© Copyright

www.lichtsferen.com

125

hebt wensen. Het is niet zo dat u zich helemaal hoeft op te offeren, zeker niet. Het is goed, juist in die leeftijdsfase, dat ouders af en toe eens een avond uitgaan. "Wat heeft dat nu met karmisch opvoeden te maken?" zult u zeggen, "wanneer het goed is voor ouders om af en toe eens een avond uit te gaan?" Er zijn ouders die zeggen wanneer hun kinderen volwassen zijn: "Wij zijn altijd thuis geweest" en daarmee bedoelen ze dan "Ik heb goed voor mijn kinderen gezorgd." Dat is dan misschien ook zo, u hebt ze niet aan hun lot overgelaten, maar u hebt ze wel beperkt. Want u was als de dood dat iemand anders ze een uur langer zou laten opblijven. U was als de dood dat iemand anders aan hun lichaam zou komen. U was als de dood dat iemand anders een verandering in hun karakterstructuur zou aanbrengen. U was als de dood..., u was nog liever dood gegaan. Als u kinderen hebt van 8, 9, 10 jaar, dan kunt u met ze praten. Dan zegt u: "Wij gaan vanavond eens uit. En vanavond komt er iemand anders hier in huis. Die komt niet echt op je passen, want je kunt best op jezelf passen, die komt alleen maar op de telefoon passen, want ik verwacht een telefoontje." Of woorden van gelijke strekking. U kunt dat heel goed zelf invullen. Leg niet de nadruk op dat oppassen, u kunt daar een verhaal omheen bouwen, al of niet in veel of weinig woorden. Ik wil daarmee duidelijk stellen: dat kind moet leren omgaan met anderen en hoe groter die veranderingen zijn, hoe bewuster de psyche van het kind zich later zal kunnen ontwikkelen. Hoe bewuster een volwassen mens is, hoe groter de variatie aan ervaringen in de jeugdjaren geweest zullen zijn. Dat is een absolute waarheid. Daar kan niemand in onze wereld of uw wereld omheen. Laat ze niet aan hun lot over. Ik zou bijna willen zeggen: Onder hun 12de, 13de jaar hebben ze, zij het lichtelijk op afstand, een begeleiding nodig als u 's avonds weggaat. Ik zeg niet dat ze gillend en schreeuwend wakker zullen worden wanneer er niemand is. Zeker 126

© Copyright

www.lichtsferen.com

niet. Maar het is misschien wel eens goed dat andere mensen ook dingen vertellen, dat ook andere mensen 's avonds, vlak voor het slapen gaan - dat is een heel belangrijke fase: vlak voor het slapen gaan - tegen de kinderen zeggen: "Dat is goed, dat is verkeerd, dat heb je goed gedaan, dat huiswerk zou ik anders gemaakt hebben en dat huiswerk zou ik door de leraar zelf hebben laten maken, want daar kom ik zelfs niet doorheen." Dat betekent eigenlijk: Het hele proces moet aan verandering onderhevig zijn en ik zeg dat zo nadrukkelijk en ik herhaal dit zo vaak, omdat juist in die fase die ik nu behandel, zoveel mensen te beperkend naar hun kinderen zijn. Laat ze vrij. Het zijn vogels die willen uitvliegen. Vrije vogels die hun vleugels willen uitslaan en dat klapperen van die vleugels maakt lawaai. Zeg dan niet: "Die kinderen maken zo'n lawaai." Dat maakt lawaai, maar het betekent wel dat ze leven. U moet pas alert worden wanneer u 3 uur lang geen geluiden uit de kinderkamer hoort. Dan moet u gaan kijken. Dan is er vast wat aan de hand. Ik zeg niet dat ze het huis mogen afbreken. Ik zeg niet dat ze wanneer ze die hebben - hun eigen radio allemaal zo hard mogen zetten als ze willen, want wanneer u 6 kinderen zou hebben dan zou het een kermis worden. Ze moeten leren met bepaalde verantwoordelijkheden om te gaan. Maar toch... Gun ze, geef ze hun ontdekkingen. Stel dat ze in die leeftijdsfase tegen u zeggen: "Ik haat je", dan betekent dat eigenlijk dat ze niet meer door u veranderd willen worden. Als kinderen in die fase zich fel afzetten en reageren tegen hun biologische ouders of tegen hun opvoeders, dan is dat een teken dat ze de veranderingen van buitenaf niet aan kunnen. Nou, rem ze dan wat af, zou ik zeggen. Dat afremmen kunt u doen door bepaalde processen wat geleidelijker, wat langzamer te laten verlopen. Door ze misschien niet zoveel opdrachten tegelijk te geven, door ze misschien niet zoveel keer iets te vertellen. Vertel het ze één keer.

© Copyright

www.lichtsferen.com

127

Ze kunnen heel goed luisteren, die kinderen. Ze kunnen héél goed opnemen en absorberen, maar ze kunnen een gezicht trekken van: "Je leeft in een andere wereld". Misschien leeft u ook in een andere wereld. Misschien heeft dat kind in die fase het gevoel dat u van een andere planeet komt. Misschien hebt u de ervaring en het gevoel dat dat kind van een andere planeet komt. "Ik heb het gebaard", zeggen moeders. "Ik heb het grootgebracht", zeggen vaders, "ik heb ervoor gewerkt en ik sta niet toe dat..." En dan komt er een heel verhaal. Wat staat u niet toe? Dat het kind zijn eigen identiteit ontdekt? Het zijn mensen, het zijn goddelijke wezens en als bij de opvoeding vanuit het Goddelijk Bewustzijn gewerkt zou worden, in liefde, in vrede, dan zag de wereld er heel anders uit. Het zijn bovenal wezens van 8, 9 en 10 jaar, die een grote behoefte aan liefde hebben. Maar ze laten het nooit merken. Als u zegt: "Kom bij me, dan zal ik je knuffelen", dan verklaren ze u openlijk voor krankzinnig. Ze lopen weg, maar in hun hart en in hun ziel zouden ze de kleren van uw lichaam willen trekken om zich tegen u aan te drukken. Maar ze weken zich los omdat ze weten dat ze het zonder u moeten kunnen. Omdat ze weten dat ze één keer de ervaring van uw dood, uw overgang (naar de astrale wereld) zullen beleven. Omdat ze weten, onbewust of bewust, dat zij het zelf moeten doen. Dan is het niet gek, wanneer u soms zo maar het kind aankijkt en zegt: "ik hou van je". Groot plezier en gekrakeel misschien wanneer er andere kinderen bij zijn. Het woord 'belachelijk' zal misschien over de tong gaan, maar het kind weet dat u van hem houdt. Kinderen in die leeftijdsfase hebben die bevestiging nodig. De lichamelijke bevestiging, maar ook de geestelijke bevestiging. Kinderen zijn kinderen. En ergens in de Bijbel staat: "Laat de kinderen tot mij komen". Zou Christus dan niet van volwassen mensen gehouden hebben? Zou het den Heere een gruwel geweest zijn dat kinderen volwassen worden? Ach, welnee, hij was zelf ook 128

© Copyright

www.lichtsferen.com

volwassen toen hij dat zei. Maar misschien herinnerde hij zich nog zijn opvoeding, zijn karmische opvoeding. Want Christus heeft een karmische, planetaire opvoeding gehad. Misschien herinnerde hij zich dat volwassen mensen zeggen: "Zo is het". En dat kinderen open staan voor elke verandering die je je maar kunt bedenken. En daarom zei hij: "Laat de kinderen tot mij komen". Kinderen kun je nog een vorm geven, je kunt ze nog hervormen, je kunt ze zelfs vervormen. Sommige mensen, ouders, opvoeders, vormen die kinderen naar hun eigen beeld en gelijkenis en ze denken het goed te doen. Ik mag niet zeggen dat dat verkeerd is, maar ik heb het hiermee toch uitgesproken. Vorm het kind naar dat wat hij zelf is, naar zijn eigen beeld en zijn eigen gelijkenis. Mag ik uitspreken wat ik voel? Stel dat u een kind hebt dat hakkelt. Zeg dan tegen het kind: "Ik denk dat je er verstandig aan doet dat je bokser wordt, je laat je trainen, je wordt de allerbeste bokser die er bestaat en iedereen die maar naar je kijkt of het woord hakkelen uitspreekt, daag je uit in de ring. Je zult geen gevecht voeren, want je hoeft de ander niet dood te slaan. Als de ander maar weet dat je sterker bent. Dat is ruimschoots voldoende. Want de ander zal een kwartier voor de wedstrijd iemand anders sturen met een briefje dat hij door omstandigheden helaas verhinderd is. Het is misschien een grapje. U hoeft ze geen bokser te laten worden. Maar zeg: "Je hebt iets anders." Wanneer een kind een handicap heeft, zeg dan niet: "Je bent zielig." Zeg dan niet: "Je valt buiten de maatschappij, je zult nooit een ambt kunnen uitoefenen." Zeg dan: "Je hebt waarschijnlijk iets anders. Misschien kun je schilderen." En ik wil extreem verder gaan en zeggen, wanneer dat kind bijvoorbeeld geen handen heeft of geen armen - en u begrijpt waar ik naar toe wil - leer het schilderen met de voeten, leer het schilderen met de mond. Misschien kan het kind door boeken te lezen een stuk psychiatrie, een

© Copyright

www.lichtsferen.com

129

stuk zielkunde leren. Misschien kan het kind economie studeren. Misschien kan het kind iets doen waar hij de handen niet bij nodig heeft. Geef daar erkenning aan en het kind zal zijn persoonlijkheid ervaren. Het kind zal zijn handicap daardoor kunnen overwinnen. Maar laat het woord zielig nooit over uw lippen komen. Want zielig betekent: medelijden hebben. Medelijden is mee lijden. En dan hebt u zelf ook last van die handicap. Maar u bent niet gehandicapt. U hebt een gezond lichaam, een sterk lichaam. Het zal een stuk karma van het kind zijn. Dat betekent dat u het kind wel kunt helpen. Dat is uw verantwoordelijkheid, maar het is nooit zielig. "Goh, wat een zielig kind is dat." En het liefst zeggen ze dat ook nog in het gezicht van het kind. Neen, een kind is niet zielig. Een kind heeft een eigen belevingswereld. Een wereld die hij vaak in heel andere woorden naar buiten brengt. Een wereld waarin hij zou willen uitschreeuwen: Ik hou van... En daar kunt u alles achter zetten, van heel laag stoffelijk tot heel hoog geestelijk. Maar veel van wat hij zou willen zeggen, zegt hij in die fase van 8, 9, 10 jaar niet. Als u het althans niet tackelt, als u het niet naar buiten haalt, omdat het kind het niet durft. Het past zich aan in angst en door angst gedreven. In het normbesef. Maar het kind moet in die leeftijdsfase tegen u kunnen zeggen: "Ik heb het gevoel dat ik anders ben, dat ik me seksueel anders voel." Een kind moet durven kunnen zeggen in die leeftijdsfase: "Ik hou van een vriendje", als het een jongen is, "ik hou van een vriendinnetje", als het een meisje is. Een ontdekkingstocht door het leven. Misschien maar een eenmalige ervaring, maar toch een ontdekkingstocht. Ontwikkel het niet, maar houd het ook niet tegen. Laat het kind dat op zijn eigen manier en naar zijn eigen belevingswereld toe doen. Het kind moet tegen u kunnen zeggen: "Ik ben bang". En dan hebt u een taak om die angst op te lossen. Al of niet met hulp van buitenaf. 130

© Copyright

www.lichtsferen.com

Een kind moet tegen u kunnen zeggen: "Ik zou je soms, pappa of mamma, een draai om je oren willen geven, maar er zijn ook momenten waarin ik me aan diezelfde oren zou willen optrekken, ik hou van je." Hoeveel kinderen zeggen dat? Omdat ze het gek vinden? Neen, een kind vind dat niet gek, een kind is bang. Bang omdat hij uit ervaring heeft ontdekt, dat bij dit soort uitspraken de ouderlijke macht fel reageert, en een goed verstaander - wat een kind is - heeft maar één waarschuwing nodig. Neen, vernietig het gevoel van een kind niet. Leg het open. Dat is belangrijk, ontwikkel de ervaring, dat is belangrijk. En ik zal u in de volgende sessie vertellen wat voor mooie, gezonde jonge mensen als pubers u zult krijgen. Kinderen in de leeftijdsfase van 10 tot 13, van 13 tot 16 jaar (ik zal het in 2 sessies behandelen) waarin kinderen alles hebben losgelaten, soms zelfs losgebroken zijn. Maar een dier aan de ketting is tot uitsterven gedoemd, een dier dat losbreekt is een dier met vrijheidsdrang, met geloof in zijn eigen overleven. Maak een kind niet afhankelijk aan die ketting, want u hebt niet het eeuwige leven om voor uw kinderen te zorgen. Er zal een dag komen dat u er niet meer bent en dan zullen uw kinderen, hoe oud ze op dat moment ook mogen zijn, misschien al lang volwassen, toch op eigen kompas moeten varen. Maar al veel eerder in de maatschappij zullen ze het zelf moeten doen. Als ze 18 jaar zijn kunt u ze niet meer aan de hand meenemen als ze gaan solliciteren. Als ze 18 jaar zijn, als ze 16 jaar zijn, kunt u ze niet meer aan uw hand meenemen om ze op vrijersvoeten te brengen. Dat zoeken ze zelf wel uit. Tenminste als ze geleerd hebben om zelf iets uit te zoeken met zichzelf. En dat leren is karmisch opvoeden, is vrijheid en blijheid... Br. Astra maakt plaats voor Br. Rudolf, die de sessie afsluit met een korte meditatie.

© Copyright

www.lichtsferen.com

131

Meditatie: “God, wij danken u voor het inzicht wat wij mochten hebben in kinderen, hun ouders, hun opvoeders en hun opvoeding. Wij danken u dat mensen in een relatie tot elkaar in staat zijn kinderen te verwekken. Moge het ook zo zijn dat alle mensen de verantwoordelijkheid naar die kinderen toe aan kunnen. Zodat ze kinderen niet gebruiken, noch misbruiken ten gerieve en believen van zichzelf. Niet in macht, noch geestelijk, noch stoffelijk, maar geef alle mensen die met elkaar leven in één huis, in één dorp, stad of land, de vrijheid om elkaar de waarheid te zeggen, maar ook de vrijheid om elkaar lief te hebben. Zo bid ik u.” Amen. U zou eigenlijk eens moeten duimen. U weet niet wat u mist. Als u van uw werk komt, als u gewerkt hebt, dan kunt u moe zijn. Dan gaan mensen onderuit hangen, en dan worden ze nog meer moe, want ze zitten, liggen, hangen in de verkeerde houding. Wanneer ze dan 1, 2, 3 minuten op hun duim zouden zuigen, dan lijkt het of ze energie uit hun aura halen. Alsof ze zichzelf helemaal kunnen opladen. Ik verlang van niemand dat hij op dit moment zijn duim in zijn mond steekt, maar ik hoop en ik maak geen grapje, dat u het toch eens probeert. Bijvoorbeeld 's avonds, wanneer u moe bent. Het helpt. Zuig als het ware de kracht uit uw vingers, dan zult u nooit meer tegen uw kinderen zeggen: "Joh, je moet niet duimen. Haal die duim nou eens uit je mond." Dan zult u misschien wel dat duimzuigen wat gaan begeleiden. Want overactieve kinderen hebben teveel duim gezogen. Dat is geen grapje, dat is waarheid. Overactieve kinderen kunt u afremmen door ze af te leren duim te zuigen. Kinderen die wat langzamer en wat trager zijn, die niet vooruit te branden zijn, geef die 2 duimen. Het is geen grapje, denk er maar eens over na. Probeer het maar eens uit. En als u dan kinderen hebt, dan zult u misschien met dat duimzuigen op een heel andere manier omgaan. Het wordt bijna wetenschappelijk 132

© Copyright

www.lichtsferen.com

zuigen en dat is heel wat anders dan zomaar zuigen omdat een kind niet weet wat het anders moet doen. Een kind weet heel goed wat hij moet doen. Zelfs een baby weet heel goed wat hij moet doen. Het duimzuigen bij kinderen heeft een functie. Bij kleine kinderen, maar ook bij grotere kinderen, maar het wordt ze verboden. Ze mogen het niet meer. Misschien is het toch goed om tegen wat grotere kinderen eens te zeggen: "Joh, als je moe bent, als je slechte cijfers hebt, probeer je eens te concentreren. Probeer kennis en energie als het ware uit je duim te halen." Volwassen mensen moeten dan zo nodig in regressie, dat is dan wetenschappelijk, half, dat is dan geestelijk, voor de andere helft. Dat is interessant, ze komen in bepaalde levens waar ze nooit geweest zijn, maar dat fantaseren ze dan maar, enz. enz. Maar kinderen kunnen in een werkelijke regressie komen door aan hun duim te zuigen. Ze halen werkelijk kennis uit dat verleden. Ik zeg niet dat ze het op die manier ook naar buiten brengen, maar ze halen de kracht, energie eruit. En energie heeft geen vorm, maar krijgt een vorm op het moment dat een kind zich lekker, prettig voelt en van daaruit tot daden kan komen. Ik zou bijna een smeekbede willen houden. Of een nieuwe rage willen ontketenen. Duimzuigen. Doe het gewoon eens thuis, en u bepaalt waar in uw huis. Als u zich schaamt, dan gaat u 2 minuten op de WC zitten. Als u zegt: "Dat werkt", dan gaat u tegenover uw partner zitten en als uw partner zegt: Wat doe je nou?" Dan zegt u dat u zich zo prettig voelt. Geen partner zal daar iets op tegen hebben...

© Copyright

www.lichtsferen.com

133

Sessie 5 Kinderen in hun puberteit... Eigenlijk zou je het geen kinderen meer mogen noemen. Althans zeg dat nooit tegen ze. Ze tellen hun lichaamsharen, het liefst doen ze dat samen met anderen, want 2 haren aan je eigen lichaam en 2 aan dat van een ander maakt samen 4, je voelt je dan sterker. Je hebt iemand waarmee je praten kan, over de ontwikkeling waar je in zit. En over die kinderen van zo'n 11-14 jaar, over die leeftijdsfase wil ik het met u hebben. Zij zitten in een grote ontwikkeling. Hun hormoonhuishouding, hun lichaamsbouw verandert en hun passie verandert. Het ene moment zijn ze volwassen en het andere moment willen ze het liefst kind zijn. Ze kunnen ontzettend boos worden, ontzettend verdrietig zijn. Ze kunnen ontzettend melancholiek zijn, en het volgende moment heel volwassen denken en met u van gedachten wisselen. En dan vraagt u zich af als ouder, wat heb ik nou aan dat kind? Zo zegt u tegen ze: "Ik denk dat of dat", en ze beamen dat totaal, en nog geen 10 seconden later vervallen ze in hun oude gedragspatroon. Dat is een typisch beeld van die leeftijdsfase 11-14 jaar. Ik heb om deze lezing voor te bereiden met een klein aantal intelligenties een bezoek gebracht aan een collectief in de astrale wereld die zich bezighoudt met die leeftijdsgroep, maar dan over de hele wereld. En dan komen daar een aantal cijfers uit, waarvan je als intelligentie eigenlijk als je nog haar zou hebben, de haren overeind gaan staan. Cijfers die misschien toch iets zeggen over het land waarin u woont. Meisjes in die leeftijdsfase ondergaan soms een abortus zoals u dat noemt. In uw land is dat ongeveer een 15 tot 22%, dat varieert van jaar tot jaar. Wanneer u zegt, kinderen van 11 tot 14 jaar een abortus, dus een afbreken van de zwangerschap, dat betekent dat ze..., inderdaad dat ze!! Maar 15-22% dat is een heel hoog percentage. Als ik dat niet landelijk 134

© Copyright

www.lichtsferen.com

maar wereldwijd ga bekijken, dan zeg ik, in bepaalde landen, in bepaalde werelddelen is dat percentage wel 60%. In de Verenigde Staten is dat gemiddeld over al die staten meer dan 50%. En waarom is dat meer dan 50%? Omdat juist in die landen kinderen in die jaren een wat starre, misschien wat orthodoxe opvoeding krijgen. Van: "Zo is het, daar heb je je aan te houden, dat mag je niet en dat mag je wel". Kinderen in die leeftijdsfase ondergaan namelijk een heel belangrijke ontwikkeling. En die ontwikkeling zouden ze eigenlijk in een heel breed spectrum moeten beleven en uitwerken. En dat nu vindt u vies, en dat nu mag niet van u en dat krijgt een oordeel of een veroordeel van u. Het is niet mijn bedoeling om u naar uw kinderen of wie dan ook toe een vrijbrief te gaan geven.. Ik wil wel tegen u zeggen dat het eigenlijk goed zou zijn - ik wil mij heel voorzichtig uitlaten maar ik ga het toch uitspreken - dat al die kinderen een aantal weken, maanden misschien, bij leeftijdgenoten van hetzelfde geslacht in bed zouden slapen. En daarna een aantal weken bij leeftijdgenoten van het andere geslacht en dat u zich daar niet mee zou bemoeien. En dat ze samen hun haren mogen tellen, hun ontwikkeling mogen bespreken en dat ze samen de natuur zijn loop mogen laten gaan. Maar wel vanuit een diepgaande voorlichting. En voorlichting is niet verbieden, is niet dingen verzwijgen en er geen taboe op laten rusten. Voorlichting is vertellen aan de kinderen dat u, als ouders, het ook prettig vindt om met elkaar te vrijen, en dat is geen schande om dat aan je kinderen over te dragen. Of dat u het tenminste in diezelfde leeftijdsfase prettig gevonden hebt en die restrictie moet ik dan helaas maken - is niet verbieden, maar is zeggen als je een gevoel hebt voor iemand anders of dat nu op dat moment lichamelijk of geestelijk is, waar je van houdt, wees dan wel voorzichtig. Want wat je vandaag doet, je legt je ziel en misschien een stuk van je lichaam open, en dat geldt voor jongens en voor meisjes, dan ben je kwetsbaar. Dat is niet erg als je werkelijk van die ander houdt. En wanneer je alle pijn in het leven uit de weg wilt gaan dan zal je de

© Copyright

www.lichtsferen.com

135

liefde ook nooit kennen, maar wanneer je dat voelt, neem dan voorzorgsmaatregelen zodat je geen kinderen kunt krijgen. Maar dat bespreekbaar met de groep. Zeggen tegen meisjes dat er een ogenblik komt dat ze pijn in hun buik krijgen, dat ze vanaf dat moment vruchtbaar zijn en niet alleen dat, maar dat ze ook behoren tot een volwassen vrouwelijk geslacht. Op dat moment onderscheiden ze zich totaal van de belichaming van het mannelijk geslacht. En dat betekent wel dat het vrouwelijk geslacht min of meer het ontvangende in zich kent en het mannelijk geslacht meer het gevende. En dat dat in communicatie met elkaar heel goed kan leiden tot een deling der liefde van het lichaam en tot een deling van de ziel. De grootste fout die u in die leeftijdsfase kan maken is taboes te leggen op seksualiteit. Ik zeg niet dat u het moet prediken, ik zeg niet dat u het moet aanmoedigen. U kunt als ouder heel goed op afstand koerscorrecties aanbrengen. Koerscorrecties aanbrengen is vaak toestaan dat... zonder dat aan te praten, maar zeggen "nou als je dat wilt, als je dat voelt", en uit die ervaring komt dan een emotie die verwerkt moet worden. Maar laat die ervaring in geen geval leiden tot een ongewenste zwangerschap. En dat betekent eigenlijk dat ik op dit moment tegen u ga zeggen:"Juist in die leeftijdsfase waarin de puberteit langzaam met voeten getreden wordt, waarin zowel in het mannelijk als in het vrouwelijk geslacht een hele hormonale omvorming plaatsvindt, waar bij vrouwen langzaam maar zeker een borstgroei op gang komt. Waar heel langzaam maar zeker het verschil tussen man en vrouw, niet alleen lichamelijk zichtbaar wordt, maar ik dacht wat veel belangrijker was, psychisch of geestelijk zichtbaar wordt. Dat die fase in het leven van een mens ertoe kan leiden dat het volwassen worden, een volwassen relatie aangaan (een huwelijk, een partnerschap of iets dergelijks) in uw latere leven daarmee kan staan of vallen. Mensen die volwassen zijn en die eigenlijk niet in staat zijn een goed 136

© Copyright

www.lichtsferen.com

partnerschap aan te gaan omdat ze bang zijn voor..., hebben in die fase te weinig begeleiding, te weinig bijsturing gekend, of hebben helemaal geen begeleiding gehad. En dat betekent dat ze in het diepe zijn gegooid. En ik zei reeds eerder: "Eigenlijk zouden ze in die leeftijdsfase van 11-14 jaar, en ik ga dat steeds aarzelender uitspreken naarmate het kind ouder wordt - als u daar jong mee begint is dat veel ongevaarlijke dan u denkt - zouden ze een paar keer een aantal weken bij iemand van hetzelfde geslacht in bed moeten slapen". Betekent dat dan dat ze een homofiele relatie aangaan? Ik denk het niet; het betekent dat ze met iemand juist van het eigen geslacht waar geen angst voor is, een geestelijke relatie proberen op te bouwen die er soms toe kan leiden dat er een stoffelijke relatie uitgroeit. En die bestaat misschien 3 weken, 3 maanden of een half jaar, en meestal niet langer. Dat is een ervaring en vergist u zich niet, elke bewuste ziel zal op zoek gaan naar een andere ziel. Ik zeg in een chakra lezing wel eens tegen mensen: "Waarin zielen versmelten". U bent iemand die van zielen houdt - en ik moet me uiteraard voorzichtig uitdrukken anders worden mensen ontzettend boos op dat moment, omdat ze opgegroeid zijn in een taboe sfeer - en dat betekent in de praktijk of in theorie, zeg ik dan, dat u zou kunnen houden van iemand die 10, 20, 30, 40 jaar jonger of ouders is, dat u als mens van iemand zou kunnen houden van hetzelfde of het andere geslacht, van dezelfde of van een andere huidskleur. Omdat u iemand bent die van zielen houdt en een ziel heeft geen geslacht, een ziel van 100 - 200 250 duizend jaar oud heeft zoveel mannelijke en vrouwelijke levens in zich gehad, dat die van zielen houdt. En dan is het niet meer belangrijk of de buitenkant vrouwelijk of mannelijk is. Maar meestal in de sfeer en het gedragspatroon wordt dit bij jonge kinderen al in de kiem gesmoord. Ik zeg niet dat, als u dat toestaat, al die mensen dan voor hun hele verdere leven een homofiele relatie aangaan. Ik zeg niet dat, als u dat min of meer voor die mensen openlegt, dat ze hun hele leven op een bizar seksuele manier met het leven zullen omgaan. Ik geloof juist, wanneer ze in die periode waarin

© Copyright

www.lichtsferen.com

137

planeetstanden in hun horoscoop alle krachten uitstorten in dat lichaam, waarin van kind tot een volwassen mens in een reeks van 3, 4, 5 jaar hooguit, dat lichaam zich helemaal omvormt. Waarin de groei van het menselijk lichaam qua lengte eigenlijk gestopt wordt, waarin eigenlijk een keuze gemaakt moet worden voor dat wat men is. Waarvoor men eigenlijk om die keuze te kunnen maken allerlei verschillende soorten ervaringen zou moeten opgedaan hebben. En ik ga dat nogmaals heel voorzichtig tussen aanhalingstekens zetten wat ik nu ga uitspreken. Ik ga er bij theoretiseren om u tegemoet te komen, maar het liefst zou ik zeggen: "Het is mijn idee". Maar wanneer ik ga theoretiseren dan zou ik zeggen: "Iemand die als volwassen mens in de maatschappij geen angst, geen lichamelijke, geen geestelijke, geen seksuele angst - en het percentage mensen die dat wel heeft is bizar hoog op de wereld - als u dat zou willen wegwerken, dan zou u in de leeftijdsfase van 11, 12, 13, 14 jaar moeten beginnen". En dan zouden er eigenlijk in theorie ervaringen moeten zitten met mensen van hetzelfde geslacht, ongeacht hun leeftijd. Ik zei zojuist leeftijdgenoten, maar ik heb het dan ook over oudere mensen. En er zouden eigenlijk ervaringen in moeten zitten met mensen van hetzelfde geslacht, leeftijdgenoten, maar misschien ook oudere mensen. Dan zou er ook een periode in moeten zitten dat er geen communicatie is met anderen waardoor die mens op zichzelf is aangewezen. Waarin hij verschillen in zichzelf kan ontdekken, waarin hij voor zijn latere leven gaat uitwerken wat hij eigenlijk en wie hij is. Ik zeg tegen u: "Geen mens kan een goed partner, een goed vader of moeder zijn voor kinderen, geen mens kan een goed mens zijn als hij zichzelf niet kent. En kijkt u in de wereld waarin u thans leeft om u heen, wie kent zichzelf? Mensen zijn gefrustreerd, ze durven dingen niet uit te spreken, ze zijn bang voor het verleden, bang voor de gevolgen, ze zijn bang voor de daad, bang voor een gevoel van gene, etc. etc. 138

© Copyright

www.lichtsferen.com

Ik wil geen betoog houden over een aantal bizarre vormen van seksualiteit. Maar ik wil tegen u zeggen: "Er zijn grote groepen mensen op uw wereld, veel groter dan u denkt, die latent zijn, dus er nooit toe komen maar het eigenlijk wel in zich hebben, die het dagelijks uitwerken. Die op sadomasochistische wijze betreffende seksualiteit omgaan. Ik wil er geen vrijbrief voor geven, ik wil wel tegen u zeggen, de confrontatie in die jaren met die vormen zou een hele goede zijn. En dan zegt 99% van die mensen: "Dat hoeft voor mij niet". Maar dan is het ingevuld en dan is er niet een heel leven lang een gevoel van "hoe zou dat zijn". En dat gevoel van nieuwsgierigheid breekt heel veel mensen op in hun latere relatie. Als u mijn woorden vanaf het begin tot nu toe op een rij zet, dan zou het lijken alsof ik eigenlijk op een bizarre manier met die kinderen wil omgaan. Het zijn nog kinderen, ze zijn eigenlijk niet in staat zelfstandig te denken, besluiten te nemen, en ze springen van de hak op de tak, zegt u. Nou, dat is dan maar zo, maar ze springen niet van de hak op de tak als u ze een stuk eigen verantwoordelijkheid geeft. Ik zeg niet dat u ze met de neus op de feiten moet drukken, en ook niet dat u ze in uw slaapkamer op een stoel moet zetten van: "Kijk maar!" Ik zeg wel dat dingen open moeten liggen, waardoor dingen bespreekbaar worden, en er geen verkeerde gedachten zijn die later op een heel verkeerde manier worden tegengehouden of op een heel verkeerde manier worden ingevuld. En ik kijk niemand van u persoonlijk aan, maar ik zeg wel, laat die kracht, die u als ouder hebt een kracht zijn waarin u dat kind in die leeftijdsfase met behoud van eigen identiteit probeert bij te sturen. In het dagelijkse leven kom je verschillende vormen tegen. U zult zelf een keuze moeten maken, in je eigen ziel, in je eigen mens-zijn, misschien zelfs in je eigen lichaam. Maar hoe kun je een keuze maken als je al het andere niet gekend hebt.

© Copyright

www.lichtsferen.com

139

En dan kunt u als ouders zeggen: "Ik wil je zeker niet aanpraten dat je dit en dat allemaal maar in 1 daag of in een aantal dagen moet gaan uitproberen, maar als het op je weg komt, weet dan dat er mensen zijn die anders zijn dan jij bent, dan jij voelt, en misschien voel je je vandaag anders dan over een aantal weken, een aantal maanden. In die puberteitsjaren is het heel belangrijk dat het kind zijn eigen gevoel kan ontwikkelen. Dat zijn de belangrijkste jaren, want de fase van 14-18 jaar die ik in de volgende sessie ga behandelen, is wat dat betreft veel minder belangrijk. Dan ligt het vast en is het niet meer te veranderen. En ik zeg nadrukkelijk het eigen gevoel en hoeveel ouders zeggen niet mijn kind is zo niet, mijn kind voelt dat niet, mijn kind denkt dat niet. Daarmee zegt u het juiste, mijn kind, m.a.w. mijn eigendom. En niemand is iemands eigendom en zeker uw kinderen niet. Want als u spreekt over mijn kind, betekent dat het uw eigendom is waarmee u kunt doen, als een slaaf, wat u wilt. En is dat geen sadomasochisme? Met uw slaaf doen wat u wilt? Volwassen mensen beseffen dat niet. En juist in die jaren proberen ze hun eigen geloof, godsdienst, hun gevoel voor ethiek - en ik zeg daar niets verkeerds mee naar u toe - hun eigen gevoel voor erotiek, voor taboes op hun kinderen over te dragen. Van: "Denk erom dat je dat nooit doet, denk erom dat je je handen boven de dekens hebt, denk erom dat je nooit kijkt - dus je kan beter je ogen laten uitbranden naar iemand van hetzelfde geslacht, denk erom dat je nooit kijkt naar iemand onder de gordel, denk erom dat je..." U maakt dan slaven van uw kinderen. Ik zeg niet: "laat ze maar gaan", maar juist het openleggen en erkennen van gevoelens die elk kind in die fase heeft, en ik bedoel alle kinderen over de hele wereld, die nieuwsgierig zijn en willen weten. Het willen weten, hoe je er zelf uitziet en of je beste vriendin er ook zo uitziet, of jongens er anders uitzien en hoe dan. Of vader of moeder van die puber misschien heel langzaam dat kan laten zien wat je als 140

© Copyright

www.lichtsferen.com

jong meisje of jongeman het liefst bij iemand van je eigen leeftijd zou proberen maar niet durft. Er zijn heel veel kinderen, vooral meisjes, die hun vader in die leeftijdsfase proberen te tackelen, van: "Ik trek mijn kleren uit en ik ga naar mijn vader toe, ik ga bij hem op schoot zitten, omdat ze een gevoel van erotiek bij hem probeert op te wekken, dat is niet sadistisch, dat is niet verkeerd, dat is niet vies. Het liefst zou ze dat doen bij leeftijdgenoten, maar dat is veel gevaarlijker, dat ziet iedereen, dat weet iedereen. Is het niet natuurlijk dat je bij je eigen vader op schoot gaat zitten met de intentie om dat gevoel van erotiek uit te lokken. Dat jonge meisje van 11, 12, 13 jaar heeft het gevoel een concurrente te worden van haar moeder heel sterk in zich en zou - zonder het als mens ooit te beseffen - onbewust heel vaak die erotische gevoelens van haar vader willen opwekken. Bij jongens is dat precies hetzelfde t.o.v. hun biologische moeder. Het wordt in de praktijk gelukkig nooit tot zover uitgewerkt. Maar het is een ontwikkeling waarin een soort satisfaction, een gevoel van bevrediging bij het kind eigenlijk noodzakelijk is. Van: "Ik kan emoties opwekken, dus ben ik vrouw, dus ben ik man, dus ben ik volwassen. Het is een erkenning naar het volwassen zijn die die kinderen eigenlijk in zich hebben. Het zijn fases en zo'n fase kan bestaan uit een aantal weken of maanden. En dan zakt het weg, dan vervaagt de interesse, want de interesse gaat zich dan op grond van de omgebouwde ervaring meestal verplaatsen naar iemand van hetzelfde geslacht. En dat betekent dan dat uiteindelijk de bewustwording van ziel en lichaam een eigen identiteit gaat ontwikkelen. Maar als u zegt, als vader zowel als moeder naar meisjes of jongens: "Je moet je in je eigen kamer uitkleden, of wij kleden ons achter de stoel of in onze kamer uit", dan gaat u een geheim opbouwen naar iets dat mystiek is. U krijgt gegarandeerd de vraag van die kinderen: "Doen jullie het ook weleens met elkaar?" Kinderen praten daarover onderling en zeggen

© Copyright

www.lichtsferen.com

141

dan: "Mijn ouders zijn er 24 uur per dag mee bezig". En in beide gevallen is daar niets van waar. De waarheid ligt altijd in het midden. Maar het is een aftasten, om te weten te komen wat dat andere kind vertelt, of die misschien wel iets weet, of misschien stiekem tussen het gordijn heeft staan gluren. Het is nieuwsgierigheid en die dient u zelf te bevredigen. Want wanneer u dat niet doet, zullen ze dat ergens anders proberen, want die bevrediging moet er zijn, die interesse moet er zijn. En of die nieuwsgierigheid bij het eigen of bij het andere geslacht wordt bevredigd, ach, dat is niet zo belangrijk. Als intelligentie wil ik geen enkel taboe leggen op seksualiteit. Waar 2 mensen en dat geldt voor volwassen mensen in eerste instantie - samen iets willen doen en daar samen gelukkig mee zijn is alles toegestaan, zolang je er maar een ander geen kwaad mee doet of elkaar dwangmatig iets oplegt, want dat is natuurlijk uit den boze. Dan ga ik het vertalen naar kinderen in die leeftijdsfase van 11-12-1314 jaar, als 2 mensen, en ik heb het over mensen en niet over kinderen, als 2 mensen, en ik wil het woord volwassen weglaten, samen iets doen waar ze samen plezier aan beleven en waar ze niemand anders dwangmatig kwaad mee doen... Het is een ontdekkingstocht door het volwassen leven. En wanneer de ervaring is opgedaan is het verlangen bevredigd en is het ingevuld. En in die heel enkele uitzondering waarbij dat verlangen alleen maar wordt aangewakkerd en in een heel leven tot passie wordt uitgewerkt, zeg ik: "Dan was dat toch gebeurd". En dan is het beter dat die 2 mensen dat samen op die manier in vrede en harmonie kunnen doen, dan dat ze een andere partner hadden gekregen volgens het huidige normbesef, waarin ze alleen maar een opgekropt verlangen hadden en dat nooit hadden kunnen uitwerken uit angst om je zelf bloot te geven, letterlijk en figuurlijk, aan de ander. Die angst in de slaapkamers is bij volwassen mensen meer dan 60% 142

© Copyright

www.lichtsferen.com

elke avond aanwezig, meer dan 60% van de volwassen mensen boven de 21 jaar. Zij gaan iedere avond met angst naar bed. Angst dat de ander iets zou vragen, iets zou willen. Dat betekent dat mensen angstig, krampachtig gaan slapen, daardoor niet kunnen uittreden en 's morgens gespannen wakker worden. Het betekent in een opbouw na opbouw, dat na enkele maanden huwelijk of samenwonen, de kiem gelegd is voor echtscheiding. Soms laat men het dan maar doormodderen omdat men nu eenmaal getrouwd is, maar dat is geen basis. Er mag geen angst zijn, seksualiteit is heel belangrijk in een menselijk leven. En u kunt zich afvragen van: "Is dat nu geestelijk?" Seksualiteit heeft niets met uw ziel te maken in eerste instantie, maar het is een heel belangrijk onderdeel van het leven op Aarde. Wanneer u de seksualiteit vanaf dit moment zou afschaffen dan was over 80-90 jaar uw hele aarde onbevolkt. En vindt u het goed, vindt u het Goddelijk of geestelijk dat mensen die aan hun scheppingsdrang willen en moeten voldoen, maar passief in angst, afgeknepen met hun ogen dicht, hun benen wijd te doen omdat het zo moet? 70% van de kinderen, u en de uwen zijn zo geboren. Dat is de waarheid en dat betekent, wat in liefde tussen 2 mensen geboren is, dat kan alleen maar liefde zijn. Wanneer u een bewuste ziel, een bewust mens wil maken, want dat is een stuk verantwoordelijkheid dat u op u neemt, ga daar geen angst zaaien. U hoeft het niet aan te wakkeren, maar ieder wezen heeft daar een eigen gevoelswereld en een eigen identiteit in. Sta het toe, leg het open. Zonder het aan te moedigen, maar het betekent wel dat die kinderen in de belangrijke leeftijdsfase met al hun vragen daaromtrent en over het hele leven - daar ga ik het zodadelijk over hebben - bij u terecht moeten kunnen. U moet niet tegen uw kinderen zeggen: "Ik doe dit niet, al sinds je geboorte niet meer", omdat u niet durft te zeggen dat u in angst, 1 x in de 14 dagen - omdat u vindt dat u niet anders kunt - uw benen wijd

© Copyright

www.lichtsferen.com

143

doet. Nee, opvoeden betekent op gelijke voet in openheid, eerlijkheid met mensen omgaan. Want kinderen in die leeftijdsfase gaan u vragen stellen. "Waar komen kinderen vandaan?" "Wat moet je doen om een kind te krijgen?" En als ze in verwachting zijn door een ongeluk, door misschien iets teveel alcohol op een feestje, dan mag er geen enkele angst zijn om dat bespreekbaar te maken. En dan zult u met elkaar niet met de vinger moeten wijzen en de schuldige moeten aanwijzen, nee, dan zult u met elkaar dingen bespreekbaar moeten maken. Voordelen en nadelen en dat betekent in openheid, want kinderen in die leeftijdsfase willen zich vaak vereenzelvigen met de dromen die ze hebben - en ik wil daar het woord erotisch niet aan toevoegen maar de dromen die ze hebben over een filmster, over een bepaalde popster of wat dan ook. Het zijn irreëel dromen, omdat ze willen zijn zoals die ander, omdat ze een partner van die ander zouden willen zijn, maar ze beseffen niet wat ze doen. Vader, vergeef hen wat ze doen. Ze zijn er niet schuldig aan, maar het is een ontwikkelingsfase. Ze moeten afscheid nemen van hun kinderjaren en ze moeten als volwassen mensen in de maatschappij staan. En dat betekent, dat ze niet anders doen dan 3, 4 voor sommige misschien wel 5 jaar lang, heen en weer slingeren. Heen en weer slingeren tussen het gevoel van kind en volwassen zijn. En daar zitten ze zelf tussen. Ze hebben het zo ontzettend moeilijk. Het aantal zelfdodingen lijkt bij mannen het grootst te zijn. Wanneer u dat statistisch over de hele wereld, dus niet alleen in uw land gaat bekijken, dan neemt het aantal zelfdodingen van pubers in de leeftijdsfase van 14 tot 18, 19 jaar, maar ook op een iets jongere leeftijd van 11, 12 tot 18 jaar op een bizarre wijze, zeer grote vormen aan. 9-11% van de pubers in die leeftijdsfase komt tot zelfdoding omdat ze vinden dat ze hun problemen, gevoelens, emoties, hun 144

© Copyright

www.lichtsferen.com

vragen, bij volwassen mensen niet kwijt kunnen. Ik zeg niet dat u daar schuldig aan bent. Ik zeg wel dat u dat vaak had kunnen voorkomen. Van die 9-11% zelfdoding bestaat het grootste deel uit jongens, maar 25%, dat 1/4 van de meisjes tussen 11-17 jaar, doet een poging tot zelfdoding. Een bewuste realistische poging tot zelfdoding. Om de een of andere mystieke reden lukt dat vaak niet. En bij jongens lukt die wel, misschien zijn ze wat intelligenter, dat weet ik niet. Maar het is de waarheid. Is dat dan het resultaat van de opvoeding van mensen op Aarde? Dan vind ik als intelligentie, vanuit mijn bewogenheid voor mensen op Aarde, dat daar een eind aan moet komen. Dan wil ik geen vrijbrief geven voor, dan wil niet zeggen : "Gaat u maar verhuizen en laat uw kinderen maar in UW huis wonen, ze kunnen het verder zelf wel". Nee natuurlijk niet. Ik zeg wel: "Ze moeten met hun vragen bij u kunnen aankloppen en geen enkele vraag en geen enkele betekenis mag eigenlijk een emotie bij u opwekken". In de praktijk is dat anders, maar zo zou het eigenlijk moeten zijn. Als uw dochter van 12 jaar zegt: "Ik heb een vriendinnetje waar ik van hou en daar wil ik een week lang mee slapen", dan zou u eigenlijk moeten zeggen: "Als je dat wilt, dan kan dat een hele positieve ervaring zijn voor je verdere leven". En biologisch gezien zit daar niet eens zoveel gevaar in. In die leeftijdsfase zegt u, is het een dubbeltje op z'n kant, want de hormoonhuishouding bij jongeren is zich misschien net aan het vormen en is in de beginfase op z'n sterkst, Wanneer er tot copulatie tussen jongens en meisjes van 12, 13, 14 jaar gekomen zou worden is de kans op een zwangerschap 50% groter dan wanneer datzelfde zonder voorbehoedmiddelen bij volwassen mensen zou plaatsvinden. En dan zeg ik nog eens 50% groter dan bij volwassen mensen die een dagtaak hebben en 's avonds doodmoe in hun bed rollen zoals u dat zegt, en er dus nauwelijks meer toe in staat zijn. Dat betekent ook dat die zaadcellen minder kracht hebben, maar

© Copyright

www.lichtsferen.com

145

in de passie, in de planetaire passie waarin al die energieën van al die planeten op die kinderen in die fase inwerken, gaan die planeten eigenlijk de keuze van het geslacht afdwingen. Ben je heteroseksueel, ben je homoseksueel, ben je biseksueel, ben je..., en ga maar een aantal andere transformaties aan. Het is alsof die planeten dat gevoel in de kinderen omhoog brengen, ze zijn er niet schuldig aan. Dat begeleiden, dat afstandelijk begeleiden is heel belangrijk. Nu zijn er heel veel ouders die zeggen: "Och, ik hoef me daar geen zorgen over te maken, ik heb geen meisjes op te voeden. Ik heb alleen maar jongens en die doen hun best maar eventueel moet het dan nog altijd maar bewezen worden dat mijn zoon dat gedaan heeft". Hoe vaak heb ik dat volwassen mensen niet horen zeggen. En ze wilden zich op die manier van de opvoeding van hun zonen afmaken. Van: "Doe maar, ik hoef het niet te weten, want ik ben er ook niet schuldig aan". Nee, zo werkt dat niet. De ethiek en het geestelijk en Goddelijk bewustzijn wat u hebt, dient juist in die leeftijdsfase van die kinderen, proefondervindelijk aan ze te worden overgedragen. Dat betekent, zowel wat betreft jonge vrouwen als jonge mannen, een beroep doen op hun verantwoordelijkheid, wanneer je met iemand anders samen iets wil doen, doe dat dan altijd in liefde. Doe het niet alleen maar in passie, doe het nooit dwangmatig, want verkrachtingen ontstaan doordat er taboes op mensen gelegd worden. Alle mensen met wie u geconfronteerd wordt, waar u helaas het stempel "verkrachter" op moet drukken, zijn mensen waartegen men in de jeugdjaren gezegd hebt "dat is vies, dat mag niet". Ze zijn daar een aantal jaren in meegegaan, ze hebben daar een aantal jaren ogenschijnlijk mee leren omgaan, maar dan barst het naar buiten. En dan is het voorwerp van hun wellust niet meer belangrijk.

146

© Copyright

www.lichtsferen.com

Maar kijk eens om u heen, het woord "verkrachter" wordt gebruikt voor mannen. Als u zou weten hoeveel vrouwen datzelfde doen, dan zou de balans heel anders komen te liggen, maar ik zou bijna willen zeggen "helaas" klagen jonge mannen daar niet over. Het is ontzettend belangrijk dat u geen claim legt, geen taboe uitstraalt over dat hele gebied van seksualiteit, want het hele seksuele leven van de mens erna, dus na het volwassen worden, elke relatie die wordt aangegaan met mannen en met vrouwen, staat of valt met de ervaringen in die 3-4-5 jaar. En zegt u niet dat het niet belangrijk is. Sex is misschien niet belangrijk maar liefde wel. Sex, wellust, begeerte ontstaat uit een passie omdat mensen niet geleerd hebben hun liefde te delen. Wat uit liefde voortkomt, kan alleen maar liefde zijn. Wanneer u werkelijk in liefde uw gevoel wilt delen, dan kan daarna dat lichaam zich misschien willen ontladen maar dan op een heel andere manier, met veel minder passie en misschien met minder vuur omdat het bezit van de zaak het eind van het vermaak is. Het is als het ware een versmelting van zielen en al die excessen die u kent in de maatschappij stammen uit de ontkenning van de behoefte in die leeftijdsfase die ik op dit moment met u behandel. En dan hoop ik als intelligentie, dat in de toekomst mensen misschien toch in liefde, in vrede en in harmonie op Aarde met elkaar kunnen leven. Als u ooit naar het 1000-jarig vredesrijk toe wilt, dan is er geen ruimte voor heersen en overheersen, van: "Ik ben je partner dus ik heb rechten, jij bent van mij, en met jou kan ik doen wat ik wil want anders kom je om van de honger". Zo is het toch geweest ! Wanneer u ze in uw omgeving krijgt, vertel uw vrienden en uw volwassen kinderen, wanneer u kleinkinderen hebt in die fase, hoe belangrijk deze jaren zijn. U hoeft ze niets aan te praten, maar elke vraag van een kind dient een antwoord te krijgen. Elk gevoel dient getoetst te worden aan de praktijk want als u in die leeftijdsfase gaat

© Copyright

www.lichtsferen.com

147

zeggen: "Dat mag je niet denken, dat mag je niet voelen, daar mag je niet eens naar kijken, en wanneer je die vraag stelt dan krijg je een draai om je oren waarin horen en zien je vergaan", dan zegt u eigenlijk, "je mag de stemmen niet meer horen die uit je zelf komen die vragen waarom en je mag er niet meer naar kijken". Nee, zonder ze iets aan te praten, zonder ze te sturen naar dat waar ik mijn pleidooi voor houd, want ook dat is verkeerd. Leg het open waarin u op het kind inspeelt op grond van uw eigen ervaring in die tijd. Misschien bent u hem vergeten, gelukkig maar zeg ik dan, want dan bent u de narigheid ook vergeten. U bent niet tot zelfdoding overgegaan, u hebt kunnen overleven omdat u zelf de kracht had om te overleven, omdat u zich misschien kon aanpassen. Maar ouder wordend bent u langzaam maar zeker toch in verzet gekomen. U nam in uw leven geen genoegen met: "Ach, het is eenmaal zo en het is niet anders en we laten het maar voortdobberen tot we dood gaan". U hebt allemaal geprobeerd om toch in uw eigen leven iets van uzelf te ontdekken. Er is geen goede partner, geen goede vriend zonder dat hij zichzelf kent en er is geen goede vader of moeder zonder dat hij of zij zichzelf kent. Zelfkennis betekent niet alleen geestelijke kennis van wat je wilt, maar ook wat je lichamelijk wilt. Niet alleen wat je geestelijk verlangt van het leven maar ook lichamelijk. En dat is in die leeftijdsfase een heel belangrijke uitwerking. Maar er is natuurlijk meer dan seksualiteit in die fase en er is veel meer zelf. En dat "veel meer" is een ontdekkingstocht door het hele leven: "Wat wil ik worden, welke studie wil ik gaan doen als ik van school kom" En meestal komen ze van de lagere school af als ze 12, 13 jaar zijn. Mannen en vrouwen mogen elkaar niet overheersen, maar vrouwen, het zijn allemaal individuen. Wanneer ze een huwelijk willen sluiten, een relatie willen aangaan, in wat voor vorm dan ook, hetzij met mannen hetzij met vrouwen, dan doen ze een gedeelte van hun leven 148

© Copyright

www.lichtsferen.com

samen maar het behoud van eigen identiteit, anders zouden ze elkaars eigendom zijn, elkaars slaaf. Nee, ze gaan samen eten, samen slapen, ze beleven samen hun eigen lichaam, ze "beleven" samen. Maar hoe kun je je eigen lichaam beleven als jij je lichaam niet kent?. Maar ze delen samen de maatschappelijke positie en de problemen daar omheen, ze delen samen het geld. Ze bewonen samen het huis en zijn samen verantwoordelijk voor het schoonhouden. Ze voeden samen de kinderen op of accepteren samen dat kinderen hen opvoeden. Maar met behoud van eigen identiteit, want als ze 's avonds naar bed gaan en ze doen het licht uit, dan liggen ze elk op hun eigen hoofdkussen met hun eigen gedachten. En dan kunnen ze nog zo intens veel van elkaar houden en op elkaar lijken en telepathisch op elkaar reageren, maar dan hebben ze hun eigen gedachten. En de ander kan niet in die gedachten treden. Als je dan jaloers bent dan kunt u zeggen: "Denk je aan die ander?" Als u niet jaloers bent kunt u denken dat de ander aan zijn moeder of vader denkt, of aan zijn werk, ach dat is niet zo belangrijk. Maar u kunt heel veel delen, uw ziel, uw lichaam en uw ervaringen, maar u blijft anders, want een man en een vrouw zijn verschillend. Als u wilt weten wat "emancipatie" is zou u eigenlijk een wereldreis moeten maken. En dan ziet u in zogenaamde derde-wereld-landen die volgens uw opvattingen en normbesef onontwikkeld zijn, dat bijvoorbeeld in Brazilië tot Nepal tot Afrika toe, vrouwen meer arbeid verrichten dan mannen, zware lichamelijke arbeid. Gelijke rechten, gelijke plichten. Daar is het naar de andere kant omgeslagen. Nee, wanneer u zelfstandige mensen wilt hebben die weten wat ze voelen en wat ze denken, dan zult u in die leeftijdsfase van 11 tot 14 jaar met ze moeten praten over de maatschappij, over mensen met een andere huidskleur, over het andere geslacht. u zult met ze moeten praten over hun eventuele maatschappelijke positie en dan mag u niet zeggen tegen uw dochter: "Wat mij aangaat hoef je niet te leren, want

© Copyright

www.lichtsferen.com

149

wanneer je zorgt dat je op je 16e verliefd wordt en op je 17e getrouwd bent, heb je op je 18e een kind gebaard en dan ben je voor de rest van je leven verzekerd van een huis en van eten". Dat is geen emancipatie, dat is ook geen eigen identiteit. Dat is jezelf opofferen en onderwerpen aan die ander en dan misschien 1x in de 14 dagen verkrampt... om niet te hoeven werken. Nee, wanneer u het 1000-jarig vredesrijk wilt bereiken dan: gelijke rechten - gelijke plichten. Dat betekent samen het huis doen, samen de kinderen verzorgen/verschonen, samen koken, samen een maatschappelijke positie, maar met behoud van eigen identiteit in de kracht van WIJ, samen je baardharen tellen, samen je schaamharen tellen, samen. Dat betekent je ervaring delen en niet al die gevoelens en ervaringen op een ander drukken, want dat werkt excessen op. Samen praten over de maatschappij, over werkeloosheid, over geld en de verdeling daarvan. Met geld leren omgaan is in die fase heel belangrijk. Dat betekent dat u ze eigenlijk de ene week heel weinig zakgeld zou moeten geven an de andere week de helft of ruim dan de helft meer. U zou dat een aantal malen moeten wisselen en met elkaar bespreken ook het "waarom" hiervan. U zou tegen ze moeten zeggen: "Wanneer je verstandig bent dan leg je in de week dat je veel krijgt wat weg voor de week dat je weinig krijgt. Wanneer je denkt: "Ik heb veel, ik kan alles opmaken", dan zal je moeten leren dat je in de week dat je weinig hebt met heel weinig moet doen, want misschien heb je in je enthousiasme in de week dat je veel had, nog wel hier en daar een lening afgesloten die je dan de week daarna niet meer zou kunnen terugbetalen. Leer ze met die verantwoordelijkheid omgaan. Vertel ze over hoeveel geld u beschikt om uw huishouden te doen, hoeveel geld er is voor sport en recreatie. Vertel ze waarom, vader of moeder soms wat extra werk doen. Niet omdat het zo leuk is, hoewel werken niet onprettig hoeft te zijn, maar om meer geld. Om met dat meerdere geld samen een vakantie te houden. Maar 150

© Copyright

www.lichtsferen.com

samen een vakantie houden zal bij kinderen van 11-12 jaar nog wel gaan, maar kinderen van 13 jaar zeggen: "Ik zou eigenlijk het allerliefste met die of die 2 weken naar de bossen willen, waar de schaduwen hevig zijn en de zon nauwelijks kan doordringen". Als dat financieel mogelijk is dan zou ik tegen u willen zeggen, gun ze dat, de ervaring van die 2 weken zal zo verbluffend zijn, want ze zullen van elkaar houden en ze zullen elkaar haten. En de consequentie zal zijn dat ze 2 weken aan elkaar vastzitten. En 2 weken is gelukkig geen heel huwelijk, want daar zit een ontsnappingsmogelijkheid achter, dan gaat elk zijn eigen weg. Misschien kijken ze elkaar daarna nooit meer aan, en misschien is die vakantieliefde gewoon een ervaring geweest. Nou en, dat is dan maar zo. Laten ze hun keuze zelf maar bepalen, zeg niet: "Die jongen past niet bij je, dat meisje past niet bij je". Ik zou eigenlijk tegen u willen zeggen, het moet een soort lofzang zijn. Met andere woorden, als uw zoon of dochter in die leeftijdsfase van 14-14 jaar thuiskomt en zegt: "Ik heb een vriendje of een vriendinnetje, zeg dan: "Wat heeft dat joch ontzettend mooie slagen in zijn haar", of "wat heeft hij ontzettend leuke stekeltjes en wat is hij ontzettend lief als hij lacht, wat is dat joch ontzettend intelligent, wat is hij zelfverzekerd, hij weet precies wat hij wil en wat hij niet wil". En als uw dochter dan goed luistert, dan zegt ze tegen dat joch: "Mijn ouders houden van je, maar daarom hou ik niet meer van je". Zo werkt dat. Wanneer uw zoon thuiskomt met een vriendin, als u dan een goed huisvader bent, wordt dan verliefd op het meisje van uw zoon, al is het maar schijn. Maak wel met uw eigen vrouw afspraken, want anders krijgt u grote problemen. En dan zegt u tegen uw zoon als dat meisje naar huis gebracht is, "mocht je haar ooit weg willen doen, dan wil ik haar van je overnemen. Ze heeft alles wat ik in je moeder niet zie. Ze heeft alles waar ik mijn hele leven lang van gedroomd heb, alle nachten dat ik stil en eenzaam in bed lag". Nou, u mag daar andere woorden voor gebruiken, u begrijpt waar ik naar toe wil.

© Copyright

www.lichtsferen.com

151

En uw zoon zal denken, "ik kan maar beter thuiskomen met iemand...", en ik wil het woord "houten been" e.a. niet gaan gebruiken, maar u weet wat ik daarmee zeggen wil. Met andere woorden, ga er niet tegenin, laat het een losse halte zijn, dat is niet erg want het duurt geen heel leven, het zijn ervaringen. En zeg dan niet: "Daar moet je maar met een grote boog omheen lopen". Want als u dat zegt, dan zal dat zeker niet gebeuren. Als u zegt van: "Stort je er maar in en stort je er maar op, en ik hoor het wel wanneer jullie kinderen krijgen", dan zullen die wijze woorden van u nog lang in hun geheugen naklinken. En dan denkt uw dochter of uw zoon: "Mijn ouders willen te graag, dat kan nooit goed zijn". Gooi geen olie op het vuur. Leg het open, verdiep u in de studie waar de kinderen op dat moment mee bezig zijn. Misschien is het wel goed om als ouders wat bij te scholen, uiteindelijk bent u als een aantal jaren van school af. Misschien is het wel goed om eens te luisteren naar wat moderne muziek. Misschien is het wel goed om te zeggen: "Nou die muziek hoeft van mij niet, daar ben ik te oud voor geworden. Maar als ik op dit moment zo oud geweest zou zijn als jij dan zou ik er zeker naar geluisterd hebben". Zet u niet al te veel tegen ze af. Probeer die hele wereld, de politiek, de oorlog en de vrede met ze te bespreken, d.m.v. de dagbladen samen met uw kinderen een beeld te vormen van de wereld. Ruim daar tijd voor in. Het is ontzettend belangrijk dat ze weten dat er andere leefsituaties, woonsituaties zijn, dat er mensen zijn die werk hebben en mensen die geen werk hebben, dat er mensen zijn die doodgaan van de honger en mensen die het rijk hebben, dat er mensen zijn met een andere huidskleur en dat grote mensen ook kind geweest zijn. Zeg uw kinderen, en dat gevoel moeten ze hebben, dat ze eigenlijk een lot uit de loterij getroffen hebben, dat ze u als ouders mochten opvoeden, want als uw kinderen u goed hebben opgevoed dan zullen ze geen last van u hebben. 152

© Copyright

www.lichtsferen.com

Met andere woorden, zeg tegen uw kinderen juist in die fase: "Opvoeden? wij voeden niet op, wij laten ons opvoeden door jullie. Als jullie vinden dat wij niet goed reageren is dat een gebrek aan jullie opvoeding". Dat is misschien de boel omdraaien maar praat dat maar op die manier een keer uit tegen die kinderen tussen 11-14 jaar en u zult tot heel verbazingwekkende ervaringen komen. U zegt - en kijk in de wereld om u heen - "Dat kind ach, daar komt niets van terecht, het gaat met de verkeerde vriendjes of vriendinnetjes om, dat kind... " Kijk naar het oordeel van uw schoonouders over de opvoeding van uw kinderen. Luister naar het oordeel van uw eigen ouders, over de opvoeding van uw kinderen. U doet het helemaal verkeerd want zij wisten het, tenminste, dat is te hopen voor u. Maar wanneer u het gevoel hebt dat u vanuit moderne opvoedkunde, in openheid, op gelijk niveau, over alle fases van het leven, lichamelijke en geestelijke, dogmatische, spirituele, politieke, maatschappelijke kunt praten, denk dan niet dat u uw kinderen teveel verantwoordelijkheid geeft. Maak er een spel van. Eigenlijk zijn die jaren waarin u kinderen hebt in de fase 11-14 jaar de beste jaren van uw leven. En kijk dan eens om u heen. De gemiddelde ouder vindt dat de moeilijkste jaren, waarin ze zeggen 10-15 jaar ouder te zijn geworden, omdat ze met man en macht geprobeerd hebben dat kind anders te sturen. "Je moet die weg niet opgaan want daar kom je boze wolven tegen" en laat het maar lopen, want wanneer die boze wolf eenmaal op zijn achterpoten gaat staan dan rent het kind vanzelf terug naar de goede weg. Het is een ervaring. Anders zou het kind, als hij de goede weg volgens uw voorlichtingscampagne gekozen had, zijn of haar hele leven zich afvragen "zou het werkelijk waar geweest zijn of zouden mijn ouders die niet zo erg gelukkig waren samen, bang zijn geweest dat ik gelukkiger werd?" Want dat gebeurt. Dan zeg ik, wees niet bang dat uw kinderen boven uzelf uitstijgen.

© Copyright

www.lichtsferen.com

153

Wanneer dat het product, het eindproduct en het eindresultaat is van uw opvoeding dan bent u toch heerlijk gelukkige mensen? Dan hebt u toch naar de wet van karma, oorzaak en gevolg, karmisch opgevoed? Dan hebt u toch het eigen stukje identiteit, dat een ziel wil uitwerken op Aarde de vrije loop gelaten. Druk die niet weg, als u naar uzelf kijkt - ken uzelf heb ik gezegd - en naar uw partner die u gewild en gekozen hebt, ook al vindt u dat nu misschien niet meer zo, maar waarvan u hebt gezegd: "Daar wil ik samen mee leven, ook met u wil ik leven". Als uit die optelsom dat kind geboren is, is dat een bewust kind. Als u een bewust kind hebt dan kan de buitenkant misschien wat anders reageren maar weet dan dat dat alleen maar een ervaring is en dat op grond van die ervaring de ziel uiteindelijk tot een heel ander eindresultaat zal komen. Het zijn momentopnames. Als u eerlijk bent en zonder angst, dan ziet u in de leeftijdsfase 11-14 jaar elke 6 weken een totale lichamelijke verandering. Elke 6 weken, kijkt u maar goed! Om de 6 weken ziet u niet alleen een lichamelijke verandering, maar ook een spirituele verandering. Zes weken lang zeggen die kinderen: "Dat wil ik en geloof ik". En als u er dan net aan gewend bent dan zeggen ze zes weken later tegen u: "Ik geloof in..." en dan zegt u: "Maar ik dacht dat je van die jongen hield of van die popster, ik dacht dat je dat ambt zou gaan uitoefenen als je volwassen werd". Ja, dat was wel zo maar, ik heb nu een andere ervaring opgedaan". Dat zeggen ze wel niet maar het is in wezen wel zo.. Hun hele belichaming verandert, hun hele hormoonhuishouding verandert. Hun hele gevoel van dat wat ze eigenlijk willen verandert. En die verandering is omdat ouders eigenlijk in hun ogen elke dag hetzelfde zijn, het is een afzetten tegen dat ouderschap. Ze vinden dat ze niet meer hoeven te worden opgevoed en het is de sterke agressiviteit die naar buiten komt: "Ik vind dat mijn ouders mij 154

© Copyright

www.lichtsferen.com

niet hoven te vertellen hoe laat ik thuis moet komen". Laat ze dan maar een keer doorzakken tot de volgende ochtend, zou ik tegen u willen zeggen, en raap ze dan maar een keer op voor uw voordeur of laat ze daar liggen. En als ze dan wakker worden zullen ze het nooit meer doen. En zeg dan niet van: "Hoe heb je dat nou kunnen doen, de buren hebben het gezien!" Nee, zeg dan: "Als ik jou was zou ik het morgen weer doen". En ik garandeer u dat het niet gebeurt, want er is geen reden om het te laten gebeuren. Wanneer die kinderen zoals u dat noemt doorzakken, of dat nu geestelijk of lichamelijk is, of op alle mogelijke fronten, dan is dat omdat ze aandacht willen, omdat ze vragen hebben, waarvan ze weten dat ze dien aan u niet kunnen stellen, omdat ze niet naar u toe durven komen uit angst. Het is een reactie: actie en reactie. De psyche van een kind in die fase - en ik begon de lezing met te zeggen het zijn eigenlijk geen kinderen meer, het zijn mensen - de psyche van een mens in die leeftijdsfase is aan zulke grote veranderingen onderhevig, en al die veranderingen liggen op de top van hun bewustzijn. Ze worden dus totaal verwerkt, het is niet zo dat wat een kind vandaag verwerkt morgen vergeten is. Nee ze vergeten niets, helemaal niets. Maar ze zijn meester of meesteressen in het ogenschijnlijk "vergeten". Want dat is aandacht vragen als ze die aandacht van u niet krijgen. En u kunt ze die aandacht geven door tegen ze te zeggen: "Ik was het ook met mijn ouders niet eens, maar ik hou nog steeds van ze". U kunt tegen ze zeggen" Ik had die gevoelens in mijn lichaam ook. Ik heb niet de kans gehad of wel de kans gehad". U kunt tegen ze zeggen: "Ik ben in een andere wereld geboren waarin meer oorlog was en je bed stond te schudden wanneer de bommen vielen. Het lijkt alsof het niet aanspreekt, maar u praat niet tegen een kind wat zich afzet, u praat tegen een product van uw opvoeding. Ik zeg niet dat u gefaald hebt als het mis gaat, ik zeg wel dat die kinderen u misschien niet goed hebben opgevoed. Want zeiden wij niet met elkaar,

© Copyright

www.lichtsferen.com

155

kinderen voeden ouders op en niet andersom. Maar vertel dat nu maar eens tegen die kinderen. Dat doet bijna geen ouder en als u dat wel zou doen dan zou u tot zeer frappante ontdekkingen komen. Maar niet alleen die uitspraken zijn belangrijk, ook de reacties van die mensen. Ik heb gepoogd een pleidooi te houden voor misschien enige honderdduizenden zielen, die in de loop van de komende jaren naar de Aarde gaan. Ik heb gepoogd een pleidooi te houden voor u en de uwen. Ik heb gepoogd u inzage te geven in misschien kleine stukjes waar het bij uzelf fout is gegaan. U hoeft zich niet schuldig te voelen wanneer u onwetend bent "Vader vergeef hen want zij weten niet wat ze doen" - dan bent u daar niet schuldig aan en hoeft u zich er ook geen zorgen over te maken. Ik zeg wel - ik durf dat uit te spreken als intelligentie met mijn signatuur eronder leg het open, maar dan ook letterlijk open en wees niet band voor die confrontatie. Want die confrontatie zal op langere termijn veel groter zijn wanneer u die wegstopt. Juist die mensen die geleerd hebben zichzelf te ontwikkelen in die leeftijdsfase, kunnen in hun latere leven vanuit die zelfkennis voor zichzelf zorgen. Het zijn volwassen mensen in de maatschappij die weten wat ze willen. Ze kunnen hun maatschappelijk en geestelijk leven inhoud geven. Als u ze aan het handje houdt, als u onder de dekmantel der liefde heel veel verzwijgt, hoe moeten die volwassen mensen dan later weten hoe het leven in elkaar zit? Ze hebben niet geleerd om te veranderen, niet geleerd om slagen te incasseren etc., etc. Nee, u helpt ze niet door ze alles maar te geven, door het af te kopen. U helpt ze niet door er hard tegenin te gaan. U helpt ze niet door te zwijgen, want wie zwijgt stemt toe, stemt toe in de ontwikkeling van uw kinderen en die kon weleens een heel andere kant op gaan en dan zegt u tegen elkaar: "Ik begrijp onze kinderen niet meer, ik begrijp dat joch niet meer, want dat kind steelt, want dat kind doet..."

156

© Copyright

www.lichtsferen.com

Ik zou eigenlijk tegen u willen zeggen, en begrijpt u mij alstublieft niet verkeerd, zolang dat kind met zichzelf bezig is, en ik heb het dan over zijn geest en zijn lichaam in de ruimste zin des woords, kan die niet bezig zijn met de bezittingen van anderen. Maar als u hem niet geleerd hebt wie hij is, als hij bang is voor zijn eigen "ik" en daar voor wegloopt omdat u dat niet hebt kunnen begeleiden. Ach, laten we eerlijk zijn, tegen elkaar, u op Aarde en ik in de astrale wereld, een ziel die naar de Aarde gaat legt heel veel vast, een stuk karma. Zou het dan zo zijn dat juist in die leeftijdsfase die ziel geen enkele invloed meer heeft op dat lichaam? Nee, het is de ziel, de wens van God, de wens van die ziel die op een ontdekkingstocht door het leven wil gaan. Maar het leven bestaat uit meer dan lichaam en bestaat uit meer dan geest. Het bestaat uit de hele maatschappij waarin u leeft met zijn angsten en zijn problemen, met zijn zorgen maar ook met zijn vreugden. Hou dat niet weg voor die kinderen want ze zullen ergens anders die informatie verkrijgen en dan hebt u er geen enkele eindcontrole meer op. En dat kan wel eens voor u problemen gaan opleveren op de lange duur. Niet voor die kinderen, want die voeden zichzelf op en ontwikkelen zich wel en gaan een andere weg en zeggen dan tegen anderen over u: "Ach, ik had wat starre ouders, wat orthodoxe ouders, ze hebben me nooit iets verteld. Ik kon eigenlijk nooit met mijn problemen bij hen aan want..." Zo mag het toch niet zijn. Het zijn niet alleen uw kinderen, u bent er ook verantwoordelijk voor. Maar het zijn ook uw beste vrienden. Wat u hebt uitgestraald naar Gods geesteswereld hebt u aangetrokken d.m.v. het wonder der geboorte en dat is niet zomaar even zoals u dat zo mooi kunt zeggen, een hele vlugge wip, nee dat is een stuk reïncarnatie uitwerken over misschien 30, 40, 50, 60, 70, 80 jaar want door het verwekken van het kind bent u verantwoordelijk voor dat kind. Bent u verantwoordelijk voor de opvoeding, voor de kinderen van uw kinderen, indirect maar toch, bent u verantwoordelijk.

© Copyright

www.lichtsferen.com

157

Geen kind die een volwassen mens geworden is kan zijn eigen kinderen goed opvoeden als hij de vrijheid van zijn eigen ontwikkeling niet gekend heeft. Begin bij het begin, begin bij de basis. Begin bij uw kinderen voor zover dat mogelijk is of draag de informatie over aan uw kinderen tot aan uw kleinkinderen toe. Gaat heen en onderwijs alle volkeren. Het is niet zomaar een uitspraak die op een mens van toepassing is, het zou ook voor u bedoeld kunnen zijn. Ga naar de Aarde en onderwijs alle mensen die u tegen komt, en dat zijn ook uw kinderen, maak ze wijs. Wegwijs in het leven van de geest, wegwijs in het leven van de Aarde. Praat met hen over hun lichaam, over de politiek, het geldstelsel en hun scholing. U zegt toch ook niet tegen kinderen, je hoeft niet naar school, die bestaat eigenlijk niet. U zegt toch ook niet, doe maar net alsof je linkerarm niet bestaat. Kunt u dan tegen een kind dat langzaam borsten krijgt zeggen, ach dat is niets, doe maar net of die borsten niet bestaan. Het is het allerbelangrijkste en daar kan een kind mee bezig zijn en die maakt zich hele voorstellingen. Het is allemaal wel belangrijk, ontzettend belangrijk. Een ziel is het belangrijkste op Aarde. U bent een ziel hoort u mij vaak zeggen en u hebt een lichaam. Is dat lichaam dan maar entourage, is de versiering van de Aarde dan maar bijzaak? Nee, u kunt best zeggen, dat huis vind ik een mooie bouwstijl hebben, maar daarom hoef ik daar nog niet in te willen wonen want ik kijk er liever van een afstandje naar. U kunt best tegen uw kinderen zeggen, die jongen vind ik een aardige jongen of die vrouw of dat meisje..., ik kan me voorstellen dat je daar iets voor voelt, want wanneer ik in jouw situatie verkeerde, zou ik hetzelfde voelen. Geef daar maar erkenning aan. Maar ga al die andere stukjes zoals politiek, scholing, leren omgaan met geld, niet uit de weg. U zult kinderen krijgen waarvan u - in de situatie waarin de meeste escalatie plaatsvinden tussen 14-18 jaar- geen last meer zult hebben. Wanneer u deze leeftijdsfase goed door komt, wanneer u die leeftijdsfase goed 158

© Copyright

www.lichtsferen.com

kunt besturen, dan bent u een waarlijk heer en meester. En een heer en meester zegt niet: "Ik ben een meester en jullie ach, jullie mogen bij de gratie van mijn bewustzijn in mijn aura vertoeven". Nee, een waarlijk heer en meester zwijgt en die geeft antwoord op vragen die relevant zijn, die belangrijk zijn. Wanneer u een waarlijk heer en meester in het opvoeden bent, dan zegt u niet, ik heb mijn kinderen beter opgevoed dan de buren, dan doet u wat u te doen hebt en hebt u geen kritiek op de ander en helemaal niet meer op uw eigen kinderen. Het zijn geen naarlingen, en ik wil geen andere woorden gaan gebruiken. Hoe groter de escalatie zijn, hoe sterker de tegendruk die kinderen ontvangen vanuit de maatschappij. U bent daar niet alleen verantwoordelijk voor, een gedeelte ligt bij de scholen, een gedeelte ligt bij de maatschappij. Maar u kunt er wel heel erg veel aan doen, een baken zijn voor momenten waarop dat kind zegt: "Nu wil ik bijtanken aan ervaring, aan liefde, aan energie, aan geld", desnoods. Hebt u wel eens uw portemonnee op tafel laten liggen 's avonds? En hebt u wel eens de schrik ervaren 's ochtends, dat er niets meer inzat? En hebt u er ook wel eens na een aantal dagen er niets over gezegd te hebben uw portemonnee weer op tafel gelegd met een mooi briefje erin "ik heb hem maar zelf leeggehaald want ik had ook zin in patat, goede nacht en welterusten, je lieve moeder of je vader". De tegenreactie is verbluffend en dat betekent eigenlijk dat u iets heel anders gedaan hebt dan dat u zegt "en hoe kan dat nou, en gisteren zat er nog... en je hebt mij bestolen, en ik heb zoveel geld aan je opvoeding uitgegeven en nog besteel je me". Nee, u heeft geen stuiver uitgegeven aan de opvoeding. U heeft alleen maar geld uitgegeven om uw eigen karma te bevorderen en in te vullen. Want wanneer u later over gaat dan hoopt u, wanneer u bij Petrus komt, dat Petrus tegen u zegt: je bent een goede partner geweest en

© Copyright

www.lichtsferen.com

159

een hele goede opvoeder. Dan hebt u een goede investering gedaan in uw kinderen. En dat betekent dat u nooit tegen uw kinderen mag zeggen, je hebt me dat gekost, want u kunt het bijschrijven op uw eigen karmische rekening. En dat is misschien een andere manier van benaderen, het is een onstoffelijke, maar het is wel een stuk karmisch opvoedkunde waar vanuit u met de maatschappij waarin u leeft soms tot heel grote problemen kunt komen en die mag ik niet uit de weg gaan. En die wil ik niet uit de weg gaan, maar waarin u ook, door op misschien een heel andere wijze met die kinderen om te gaan, heel veel kunt voorkomen. Medeverantwoordelijkheid in de positieve zin des woords dragen voor een wereld van vrede, van liefde en van homogeniteit. Als het toch eens waar is, dat u door uw opvoeding, door uw kennis met anderen te delen, de basis gelegd hebt voor het 1000-jarig vredesrijk, is het zo verkeerd om eens tegen uw kinderen te zeggen: "Ik heb me vergist, het was mijn fout, dat heb ik verkeerd gedaan, jij had gelijk". Is het dan zo verkeerd om tegen uw kinderen te zeggen: "Dat wat je wilt, nou doe dat dan maar, ontdek het en ik hoop dat we de eind ervaring van je ontdekking samen mogen delen. Je hoeft niets voor me verborgen te houden want alles wat jij kunt uitdenken om te doen heb ik toen ik een puber was ook gedaan, ik heb het al achter me. Ik ken die ervaring, maar je kunt hem beter zelf opdoen, dan weet je hoe de vork in de steel zit". Misschien heb ik op een andere manier in deze cursus "karmisch opvoeden" tegen u aangepraat dan u verwacht had. Maar ik heb een pleidooi willen houden voor het open leggen van een nieuwe manier van leven. Omdat heel veel mensen, en ik heb 60% als percentage uitgesproken, op een krampachtige manier met elkaar omgaan. En kan dáár een karmisch recht uit voortkomen? Ik dacht het niet. Kan daar een uitwerking van een karma aan ten grondslag liggen, ik vrees 160

© Copyright

www.lichtsferen.com

van niet. Kan daar een maatschappij uitkomen waarin geen oorlog meer is, waarin geen haat meer is, ik vrees van niet. Daarom heb ik langs deze weg, misschien namens duizenden zielen zonder dat ze het wisten, een pleidooi gehouden voor hun toekomstig leven op aarde. U zult de basis leggen voor uw kinderen, uw kleinkinderen en uw nageslacht, fysiek of spiritueel. Dat is nl. niet belangrijk want dat is de vorm, de wetenschap die u hebt (en of u daar tegen ageert of met me mee bent gegaan, want ook dat is niet belangrijk, althans, ik vind van niet) bevindt zich in uw ziel en dat straat u uit, systematisch. Want wanneer u die facetten tegenkomt bij uw kinderen en kleinkinderen, dan zult u toch even aan deze overdracht van mij terugdenken. En misschien denkt u dan, als een goed oma en opa over een aantal jaren wanneer uw kinderen tegen hun kinderen reageren: "Ach over een week of over een maand is het toch allemaal anders. Laat ze die ervaring maar opdoen, het is niet vies, het is niet verkeerd. Het doet niet zoveel pijn als ze denken". En of dat nu in de stoffelijke of geestelijke betekenis van het woord is, het is op alle fronten van het leven toepasbaar. Dat wilde ik in deze 5e sessie aan u overdragen. In het volgende hoofdstuk wil ik het met u hebben over werkelijke pubers, mensen - en ik zal trachten het woord kind niet meer te gebruiken - van zo'n 15, 16, 17 jaar tot aan hun 18e verjaardag. Die fase is de slotfase van deze cursus, daarna kunt u niets meer veranderen aan uw kinderen, u zult ze moeten loslaten. Maar uw kinderen zullen een product zijn van hun karma, niet van uw opvoeding. En het woord karma mag u wat mij aangaat veranderen in bewustzijn.

Meditatie: "God, wij danken U voor de informatie die wij mochten ontvangen en overdragen. Geef de mens inzage in zijn eigen ziel en lichaam, zodat

© Copyright

www.lichtsferen.com

161

de mens inzage kan hebben vanuit zichzelf naar de ander en zo de ziel en het lichaam van de ander kan leren kennen, zodat mensen samen met elkaar als ziel en als mens elkaar begrijpen. Dat zal leiden tot een wereld van vrede. Moge dat door U op Aarde gematerialiseerd worden. Zo bid ik U". Amen.

162

© Copyright

www.lichtsferen.com

Sessie 6 Wanneer u de voorgaande sessies goed begrepen heeft, dan hoef ik eigenlijk in deze sessie niets meer te vertellen. Het is goed gegaan tot nu toe en dat betekent dat uw opvoeding - als we dat beladen woord mogen gebruiken - geslaagd is. Uw zoon of uw dochter is 15 jaar en u hebt het gevoel dat u er eigenlijk geen enkele invloed meer op hebt. Maar toch... En maar toch betekent dat het karma van het kind op dat moment helemaal geopend is. Zijn reïncarnatieopdracht, dat is de reden waarom de ziel van die mens naar de Aarde gegaan is, treedt in werking. Dat gebeurt niet eerder. De opbouwperiode waarin kinderen gezoogd worden, waarin kinderen leren lopen, leren denken, waarin kinderen naar school gaan, waarin kinderen begeleid worden, ach, dat ligt allemaal achter ons. U hebt op dat moment volwassen mensen. Dat betekent dat u eigenlijk op een volwassen manier met ze omgaat. Naar beroepskeuze, naar hun later leven, misschien naar hun eigen identiteit. U probeert misschien als goed opvoeder of goed ouder de reden van het aanwezig zijn van de ziel van het kind op Aarde te achterhalen. U vraagt zich misschien af: waarom wilde deze mens geboren worden? Wat zal die later in de maatschappij en dat later ligt al heel dichtbij, gaan betekenen. Wat voor vooropleiding moet daar nog aan ten grondslag liggen. Wat voor koerscorrecties, bijsturingen kan ik daar nog in aanbrengen? In alle eerlijkheid zeg ik tegen u: "Niet veel meer". Het is het karma van het kind wat op dat moment als ziel en veel meer als ziel dan u beseffen kunt, dingen naar buiten brengt. Als je het op de keper - zoals u dat noemt - zou beschouwen, dan is een mens in de leeftijdsfase van 15, 16, 17 jaar in de meest spirituele fase van zijn leven. Maar, u ziet dat niet. Omdat ze met harde muziek, met licht- orgels, zoals u dat noemt, omgaat, met felle kleuren omgaat, omdat dat mens eigenlijk in kleren wil gaan lopen waarin hij zich totaal wil afzetten

© Copyright

www.lichtsferen.com

163

tegen zijn verleden. Maar dat afzetten is een stuk realiteit. Hij wil afscheid nemen van zijn verleden. Hij wil zelfstandig gaan functioneren. Iedere ziel die naar de Aarde gaat, heeft een reïncarnatieopdracht. Voor de een zal dat zijn: met andere zielen, c.q. met andere mensen tot communicatie komen. Bij de ander zal dat zijn een celibatair leven invullen, bij de ander zal dat zijn géén partner hebben, waardoor misschien toch een stuk vrijheid in meningsuiting, een stuk vrijheid in gedachte en de uitwerking daarvan ontstaat. Bij anderen zal dat zijn het opnieuw beleven van stukjes eerdere incarnaties. Eerdere incarnaties waarin fouten zijn gemaakt, maar dat woord "fouten" wil ik tussen aanhalingstekens zetten, of waarin niet totaal tot een uitdieping van eerder karma gekomen is. U zou kunnen zeggen: "Zo'n leven wordt dan gekenmerkt door restverwerkingen uit eerdere incarnaties." Wanneer ik tegen u zeg: "Kinderen in de leeftijdsfase van 15, 16, 17 jaar zijn in hun meest spirituele fase", dan zeg ik: "Hun ziel trilt als het ware aan de oppervlakte, maar weet tegelijkertijd dat die ziel geen alleen en uitsluitend spiritueel leven kan invullen. En dan is het luisteren naar harde muziek een goede manier van aarde maken. Ook al bent u het daar misschien niet altijd mee eens." Omgaan met felle kleuren, waarvan u zegt: "Je loopt voor schut", een goede manier van aarde maken. Het is alsof die mens via uitwassen probeert om zijn belichaming, zijn mens-zijn op Aarde te verankeren. Want de Astrale wereld - en elke ziel krijgt een geleidegeest mee naar de Aarde - gaat eigenlijk pas dan en niet eerder, rond dat 15e, 16e, 17e jaar, maar soms al iets eerder, direct inwerken op de ziel en daar waar mogelijk op het lichaam van de ander. Dat betekent dat niet alleen dat kind in een karmisch proces komt, waarin dat karma moet worden uitgewerkt, maar waarin die geleidegeest eigenlijk op dat moment pas invloed gaat 164

© Copyright

www.lichtsferen.com

uitoefenen, daarna koerscorrecties gaat aanbrengen daar waar noodzakelijk en mogelijk op de ziel van die mens. En dan ligt het er maar aan of dat voor zijn of haar latere leeftijd een volwassen mens of een wat minder volwassen mens - ik wil niet zeggen 'onvolwassen' mens - gaat worden. Of het een spiritueel mens gaat worden of dat het een keuze gaat maken (karma en keuze) naar het stoffelijke toe. Ik zeg niet dat een stoffelijke keuze een verkeerde keuze is. U leeft uiteindelijk op Aarde. En u kunt zich niet los maken van die Aarde. In mijn Bijbelvisie over een van de Apostelen zei ik een dezer dagen: "De mensen op Aarde zijn gebonden aan aardse wetten. Geestelijke wetten werken anders. Ze hebben niets met elkaar te maken. Maar wanneer je een verbinding aangaat met de ander, dan betekent dat dat je beloftes doet aan de ander. Of tenminste verwachtingen wekt bij de ander. Die beloftes kunnen inhouden dat u een tijd, een wat langere tijd of een heel leven samen door het leven wilt gaan. Die belofte kan betekenen dat u eigenlijk tegen uzelf zegt: "Ik wil mijn krachten, mijn intellect, mijn bezieling op een geestelijke manier uitwerken, want ik heb in al mijn eerdere incarnaties steeds gekozen voor het stoffelijke." Maar het is ook denkbaar dat die ziel als het ware zegt: "Ik heb in al mijn eerdere incarnaties gekozen voor het geestelijke en in dit leven kies ik voor het stoffelijke”. En zelfs bij een allerlaatste leven op Aarde, wanneer een ziel een heel hoog evolutiepeil bereikt heeft, kan het heel goed zijn dat die ziel dan toch een keuze moet maken - omdat beide nauwelijks, althans heel moeilijk te integreren zijn op Aarde - een keuze moet maken tussen het spirituele, het geestelijke en het stoffelijke. In die fase zit die mens op zijn/haar 15e, 16e,17e verjaardag. Er moet een keuze gemaakt worden. Een keuze en karma van: "Ga ik mijn leven stoffelijk invullen, met een maatschappelijke positie, of met een stoffelijke gedachte, waarin ik van aardse dingen ga houden, waarin

© Copyright

www.lichtsferen.com

165

ik op een stoffelijke manier door het leven ga of waarin ik toch iets meer van mijn eigen gevoel, iets meer van mijn eigen identiteit, misschien zelfs op een eisende wijze, aan de buitenwereld wil overdragen. Dat is een hele moeilijke periode voor mensen. Ze moeten - en ik zeg nadrukkelijk, opzettelijk en onderstreept: ze moeten die keus maken. Die keuze heeft namelijk te maken met het etherlichaam, het astraal lichaam. Die keuze heeft te maken met nachtelijke uittredingen, die keuze heeft te maken met hun hele latere leven. En die moet in een kort tijdsbestek worden vastgelegd. Er zijn mensen die zeggen: "Ach, dat kun je later veranderen, wanneer je eerst maar dat maatschappelijke hebt ingevuld, wanneer je dat gezin hebt gesticht, dan kun je je daarna wat meer naar dat spirituele gaan richten." Maar dat is niet waar. De keus moet gemaakt worden op dat moment, voor het hele latere leven. De reïncarnatieopdracht van dat kind zal op dat moment aan dat kind gepresenteerd worden. Er is geen mens in die leeftijdsfase van 15, 16, 17 jaar die op bepaalde momenten en meer dan op bepaalde momenten, niet weet waarom hij of zij naar de Aarde gegaan is. En die die wens ook naar buiten wil brengen. Maar dan is er de macht, het bewustzijn zou u kunnen zeggen, en dat is dan afhankelijk van dat stuk opvoeding, karmisch opvoeden, of die ziel in staat is te zeggen: "Dat wil ik". Het zijn de mogelijkheden, vaak de financiële mogelijkheden, de economische mogelijkheden, maar ook de geestelijke mogelijkheden naar de ouders of opvoeders toe, die zo'n mens de mogelijkheid geven zijn eigen opdracht uit te voeren. En dan lijkt het soms of dingen vanzelf gaan, maar dat is niet zo. Wanneer een horoscoop opgebouwd uit een aantal krachtvelden der planeten, wanneer erfelijkheidsfactoren, wanneer de ziel in die 3 jaar 166

© Copyright

www.lichtsferen.com

samenvallen - en dat gebeurt bij al die mensen - en hun in- vloed uitoefenen op die mens en die mens als het ware openen en continu tegen die mens zeggen: "Je moet nu een keuze maken", dan kunt u zeggen tegen uw kinderen: "Ach, dat komt later wel", maar dat is niet waar, dat komt niet later. Wanneer u 17, 18 jaar bent en niet weet of u een gezin wilt stichten, dan zult u dat 10 jaar later ook niet weten. Ik zeg niet dat dat verkeerd is, maar dan bent u wel een speelbal van het lot en dan is de uitspraak van: "Karma is fatalistisch, onontkoombaar" waar. Maar het hoeft niet waar te zijn. U kunt invloed uitoefenen op uw karma. U kunt het helemaal besturen. Maar dat betekent wel dat u in die leeftijdsfase de mogelijkheid moet hebben, misschien zelfs de toestemming om tot een bepaalde beroepskeuze te komen, om tot een bepaalde levenskeuze te komen, om tot een bepaalde uitwerking, economisch en geestelijk, maatschappelijk te komen. Ik zeg niet dat het de moeilijkste fase is voor ouders. Ik zeg wel dat op dat moment er mensen zijn van 15, 16, 17 jaar, die zich helemaal afkeren van hun opvoeders, hun scholing, de straat waarin ze geboren zijn. Die het idee hebben: "Ik wil iets heel anders." Dat komt omdat die ziel zich gaat afzetten tegen het verleden en die ziel zijn eigen Christen-bewustzijn "IK BEN" naar buiten wil brengen. Dat lijken dan eisende, soms zelfs moeilijk opvoedbare kinderen. Daar kunt u invloed op uitoefenen, als u dat wilt, maar het zal u niet echt meer gelukken. Dat betekent: wanneer u met die kinderen geconfronteerd wordt, en u zult er allemaal een of meerdere malen in uw leven mee te maken krijgen, dat u samen zult moeten zorgen voor misschien een psychologische test, als u die al niet eerder gedaan hebt, dat u samen moet zorgen voor de ontwikkeling van dat wat in dat mensenkind aanwezig is. Dan is het belangrijk dat er een vertrouwenssituatie is. Dan is het belangrijk - en meer en meer en meer dan belangrijk - dat mensen samen, zonder elkaar aan de hand te houden, maar samen een keuze

© Copyright

www.lichtsferen.com

167

maken. Dat er een advies is, maar waarin die mens van 15, 16, 17 jaar uiteindelijk het laatste woord zal moeten hebben. En dan zijn er mensen waarvan de buitenwereld spreekt van 12 ambachten, 13 ongelukken. Ik schrijf dat toe aan het opdoen van ervaringen. Er zijn nl. 2 soorten mensen op de Aarde. En ik zal de laatste zijn om te zeggen: "De ene groep is beter, bevoorrechter dan de andere." De ene groep die is het gemakkelijkste voor de buitenwereld. Dat zijn de mensen die ik tot de vroegbloeiers wil rekenen. Die hun intellect, hun keuze al heel vroeg maken. In die fase van 15, 16, 17 jaar. Die zeggen: "Dat wil ik worden, dat wil ik doen, ik wil zo'n manier van leven gaan invullen en dat wil ik niet." Dan weet u waar u aan toe bent, zegt u, dat zijn gemakkelijke kinderen. Wanneer u dat wat corrigeert of u zich erbij neerlegt, dan lijkt het alsof het heel langzaam uitgroeit. Maar die groep mensen zal zo'n 10 jaar later in een harde confrontatie met zichzelf komen. Omdat ze te weinig gedeelde ervaringen met anderen van hetzelfde of het andere geslacht, met andere mensen, hebben doorgemaakt. Er is een andere groep waar u het predikaat 12 ambachten en 13 ongelukken kunt opplakken, die maken een hele stormachtige ontwikkeling door. Die beginnen aan iets en maken het niet af, beginnen dan weer aan wat anders, maken het half af, maken een derde facet misschien wel af, maar als ze het einddiploma hebben, dan zeggen ze: "Ach, ik ga toch maar een ander beroep kiezen, want het is toch niet wat ik van mijn leven voorstel." Die mensen zullen op langere termijn een veel grotere kans van slagen hebben. Een veel grotere kans van slagen, omdat ze terugkijkend kunnen putten uit een schat van informatie, omdat ze daarop kunnen terugkijken en eruit kunnen putten. Het is belangrijk, als het u financieel gegeven is, om deze mensen een aantal nevenactiviteiten te laten doen. Dat betekent: sportieve activiteiten, sport en spel, maar ook hobby's. Dat betekent het ontwikkelen van creativiteit en dat hoeft geen schilderkunst te zijn. Ik heb al eens eerder gezegd in deze cursus: met computers omgaan is 168

© Copyright

www.lichtsferen.com

ook een stuk creativiteit. Maar het kan ook zijn dat men met fotografie wil werken. Het kan ook zijn dat... Iemand die in die jaren met fotografie wil gaan werken en dan misschien zegt ik wil later fotograaf worden - of dat nu meisjes of jongens zijn is niet belangrijk - dat zijn mensen die als het ware de ziel van de ander willen vangen. Het zijn vaak hele creatieve, kunstzinnige foto's die zij maken. Omdat de manier waarop ze tegen het leven aankijken een heel andere is dan die van volwassen mensen. Volwassen mensen maken een fotografie als een momentopname. Jonge mensen van 15, 16, 17 jaar proberen in die opname eigenlijk het hele karma van de ander vast te leggen. Kijkt u maar om u heen, en bezie dan dat een stuk creativiteit via fotografie naar buiten gebracht kan worden. Maar misschien ook op een andere, uiteenlopende manier ontwikkeld kan worden. Het is belangrijk dat naast dingen die moeten - en dat is nu eenmaal zo in die jaren - juist die jonge mensen een stuk van hun eigen bezieling - en geeft u daar maar andere worden voor - jong tot ontwikkeling kunnen brengen. En of dat nu in de fotografie is, of dat dat nu beeldhouwkunst is, of naar muziek luisteren is, zij bepalen de keuze van de muziek, niet meer u. Het is een ontlading die ze nodig hebben voor de stormachtige wereld die ze op zich af zien komen, het hele leven en de verantwoordelijkheid voor een gezin die ze op zich af zien komen, de zorgen die ze hebben voor een huis en dat wat onder hun verantwoordelijkheid komt te vallen. Ze zien het allemaal op zich af komen, maar ze kunnen het nog niet in woorden omzetten. Dat zijn die heftige, felle, tegenstrijdige emoties die bij die mensen naar buiten komen. En de ene mens zal ze op een heel andere manier kwijten dan de andere. Dat is ook niet zo belangrijk. Ieder individu, ieder goddelijk wezen zal een eigen techniek proberen te ontwikkelen, een eigen bezieling proberen te ontwikkelen, zou ik bijna zeggen, waarin hij

© Copyright

www.lichtsferen.com

169

zichzelf kan vinden. Dat is zijn basis, dat is zijn zekerheid. Dat is het terugvallen op zijn ziel, zijn bezieling en zijn karma. Dan kunt u als opvoeders zeggen: "Is dat nu een karma? Zal mijn kind, zal die mens daarvoor gekozen hebben?" U moet dat niet op één woord, op één dag vastprikken. Bekijk het in het grote geheel en dan komt u tot een heel ander beeld en tot een heel andere gelijkenis. Dan komt u allereerst op een fase die u ook heeft doorgemaakt. Dan komt u in de tweede situatie op misschien een ander tijdsbeeld waarin uw kinderen geboren zijn. Veel volwassen mensen van dit moment en zeker zij die al wat ouder zijn, zeggen: "Ach, daar moet je je maar bij neerleggen, dat is niet anders." Zij hebben uw laatste oorlog meegemaakt. Zij hebben moeilijke omstandigheden meegemaakt. En vaak hoor ik dan volwassen mensen zeggen: "Ach, ze hebben het goed. Ze zijn in een opgemaakt bedje gekomen. Mijn kinderen zijn geboren in een andere wereld, waarin ze alles maar krijgen kunnen, waarin alles te koop is, waarin de een na de andere reclame over ze wordt uitgestort, en ze willen het allemaal maar hebben. Als u goed om u heen kijkt, dan ziet u in de vorm van moderne communicatiemiddelen een heel grote bloei, maar ook een heel grote verandering. Alles verandert. Hoe lang geleden was het dat u uw allereerste televisie had, uw allereerste radio, uw allereerste vliegtuig? Kijkt u dan nu in een heel kort aantal jaren om u heen. En de techniek schrijdt voort. Elke ziel die in de tijd van die techniek geboren wordt, weet dat dat waarin hij terechtkomt, maar een heel kort bestaan heeft. Het lijkt een soort wegwerpmaatschappij. En dat is nu juist waar die mensen van 15, 16, en 17 jaar zich tegen afzetten. Want in hun ogen bent u een wegwerpproduct. U heeft namelijk in hun ogen uw identiteit verloren. U hebt te vaak gezegd: "Ach, dat is nu eenmaal zo, ach, daar moet je je maar bij aanpassen, ach, dat is niet anders, en je kunt niet alles krijgen wat je wilt". Ik zeg niet dat u ze alles moet geven. Als ze alles willen hebben, en ik zeg opzettelijk "ALLES", dan zullen ze ook voor 170

© Copyright

www.lichtsferen.com

"ALLES" moeten werken. Of dat nu een stoffelijke arbeid of een geestelijke arbeid is, is niet belangrijk. Maar ze zullen er iets voor moeten doen. Ze zullen de intentie moeten hebben om het te willen. Want wanneer u het ze geeft, wanneer u daartoe in staat zou zijn, dan hechten ze daar geen waarde aan. Dan zullen ze het wegwerpen, omdat ze het gevoel hebben dat u iets hebt afgekocht. Wanneer ze er zelf voor moeten werken, dan zeggen ze misschien tegen u dat u gierig bent. Dat is dan maar zo, maar wanneer ze dan dat - die fotocamera, die televisie of wat dan ook, die ze voor zichzelf willen hebben - verkregen hebben, dan weten ze hoeveel energie daarin zit. Alles in het leven draait om energie. Geld is een energievorm, arbeid is een energievorm, seksualiteit is een energievorm, stabiliteit, rust is een energievorm, angst is een energievorm en vreugde is een energievorm. Je kunt energie omzetten in andere fases. En je komt dan tot heel frappante beelden. Wanneer je de energie zou gaan analyseren die een mens per dag gebruikt, dan zeg ik: "De werkelijke opbrengst van die energie is nog geen 15 tot 20%". Dat betekent dat er 80% overblijft aan energie die hij opwekt door voedsel, door positiviteit en/of door negativiteit, door angst, maar die hij ook weer laat weglopen, waar hij niets of nauwelijks iets mee doet. Wanneer mensen ouder worden - ik wil het niet aan leeftijd koppelen - maar zo'n 40, 45, 50, 55 jaar en ouder, dan is vaak het stuk van het maatschappelijke ingevuld. Ze kijken terug op een stuk leven en ze kijken vooruit. Ze zijn realistisch. Ze zeggen: "Ach, het leven verandert, je kunt niet alles. Ik ben gelukkig met wat ik gehad heb, ik ben gelukkig met de mensen die ik in mijn leven ben tegengekomen, ik heb gewerkt voor dat en meer behoefde ik niet." Maar dat is een andere redenatie dan die van mensen van 15, 16, 17 jaar. Die kijken in die wereld en zien daar automobielen, vliegtuigen, zien daar moderne communicatiemiddelen, ze vinden het gewoon, het hoort bij het leven. U hebt het langzaam zien maken, zien groeien, zien ontwikkelen. U hebt vaak moeite gehad met die verandering en op dit

© Copyright

www.lichtsferen.com

171

moment 1988, 1989, 1990, wanneer ik naar uw wereld kijk, dan zeg ik: "Die mensen maken zo'n stormachtige, veranderlijke ontwikkeling door, dat u nooit tegen ze kunt zeggen: "Zo is het". Want voordat u het hebt uitgesproken, is de evolutie buiten u alweer veranderd. Kijkt u naar de technologische ontwikkeling, kijkt u naar uw vliegtuigen, kijkt u naar... Maar kijkt u ook eens naar een wieg waar een kind in ligt. En dan zegt u tegen elkaar, glimlachend, vol liefde voor het kind: "Het is een wijs kind, het is een bewust kind." En daarmee zegt u eigenlijk onbewust, maar toch, "de evolutie van dit kind is al een stuk verder". Dat accepteert u. Maar accepteert u dan ook dat er een stormachtige ontwikkeling mee gepaard ging voordat dat stuk evolutie is tot stand gekomen. Accepteert u dan ook dat u vroeger misschien pas op uw 18e of op uw 20ste geïnteresseerd was in het andere geslacht en dat mensen dat tegenwoordig al op hun 13e, 14e zijn. Accepteert u dan ook dat er vliegtuigen zijn, dat er treinen zijn, dat er een grote verandering in de maatschappij heeft plaatsgevonden. U heeft hem voor een gedeelte meegemaakt. De jongeren onder u hebben hem maar gedeeltelijk meegemaakt. Maar zij die na u komen, uw nageslacht, zullen in een nog grotere ontwikkeling terechtkomen, waarin technische wetenschappen, waarin spiritueel bewustzijn samen gelijke tred zullen houden. Waarin ze misschien zullen vechten om hun macht, tot het gevecht is uitgevochten en de mensheid tot de eindconclusie komt dat in één psyche, in één geheugen meer informatie ligt - als men weet hoe met regressie om te gaan - dan ooit in het verleden in één mensenleeftijd ontwikkeld is. Herinnert u zich misschien nog dat u achter een televisie bent gaan kijken, of uw ouders achter een televisie keken, om te zien wie er achter dat kastje zat? Op dit moment vindt u het heel gewoon dat u met satellieten werkt, maar die ontwikkeling moet door des mensen geest verwerkt worden. 172

© Copyright

www.lichtsferen.com

Oudere mensen onder u hebben daar soms - en ik mag dat uitspreken, waarom niet? - wat moeite mee. Ze houden vast aan het verleden. Ze zeggen: "Tot zover en niet verder." "Ik ben daar te oud voor geworden" zegt u dan. Maar als u tegelijkertijd kijkt naar andere mensen buiten u die op hetzelfde moment leven, want alles bestaat in het nu - geboorte en dood vinden op hetzelfde moment plaats; puberteit en ouderdom vinden op hetzelfde moment plaats - dan bestaat die puber in uw ogen op hetzelfde moment waarin diezelfde verandering waar u misschien wat angstig nee tegen zegt, in die puber eigenlijk maar een beginfase is voor een toekomstbeeld. U spreekt op dit moment over een wereld waarin zowel geestelijk, kosmisch, maar ook in de bouw van huizen, ook in het aantal werkuren, het maatschappelijke een grote verschuiving komt. En u kunt het eind niet eens overzien als mens. Maar de puber ziet dat op zich afkomen, ziet vaak zonder het te beseffen die grote veranderingen, ziet die natuurrampen, ziet kinderen sterven, ziet kinderen tot zelfdoding overgaan, ziet ouders passief met elkaar omgaan, ziet ouders actief met elkaar omgaan en vraagt zich dan af: "Is dat mijn toekomst?" En dan dient u hem eigenlijk dat stuk eigen bewustzijn te geven van: "Jij hebt gekozen voor dat leven, jij hebt die keus gemaakt en je hoeft niet naar anderen te kijken. Als iemand anders het verkeerd doet, wil dat nog niet zeggen dat jij het ook verkeerd hoeft te doen. Kijk ernaar, leer ervan, trek er je conclusies uit en je zult ontdekken dat je het anders doet en als dat anders doen betekent dat je je gaat afzetten tegen... dan is dat maar zo. Het zijn mensen die nergens meer bij horen. Ze worden als volwassen broers, volwassen zusters - mijn grote broer, mijn grote zus aangerekend door kleinere kinderen. Ze worden door de volwassen wereld angstig, met arendsogen bekeken. "Moet dat de toekomst gaan invullen? Moet dat ons nageslacht worden? Lange haren, geverfde

© Copyright

www.lichtsferen.com

173

haren? Moet dat wat zich afzet tegen... mij in mijn bedrijf gaan opvolgen als ik er niet meer ben?" Hoe zal de wereld er uitzien over 5 jaar, over 10 jaar? Vele mensen houden zich bezig met voorspellingen. Maar bezig zijnde met die ontwikkeling ontdekken al die mensen dat de ontwikkeling van de planeet Aarde nog sneller gaat dan mensen ooit kunnen bevroeden, nog sneller met nog groter veranderingen, waarin sommige dingen verkeerd en andere dingen goed gaan. Maar op de lange termijn is het een positief beeld, dat garandeer ik u. Mensen van 15, 16, 17 jaar vragen zich onbewust en helaas maar in een enkel geval bewust, af: "Wil ik deelnemen aan die grote kracht der verandering? Waarin eigenlijk een bepaalde waarheid van: zo is het - nooit langer dan één, twee jaar duurt. Want dan is de maatschappij veranderd. Dan is de werkgever die ik heb misschien verhuisd of veranderd. Dan is het aantal uren waarin ik werken moet veranderd. Dan zijn de economische eisen veranderd. Omdat de wereld geen stabiliteit meer kent. Maar terugkijkend naar het verleden zeg ik: "Heeft de wereld ooit stabiliteit gekend?" Als ik kijk naar Mr. Siddharta, naar Mr. Boeddha, die eigenlijk van zijn gouden troon afkwam en daar tussen het volk ging wonen. Die daar een heel andere manier van meditatie, van denken, van bewustzijn aan anderen overdroeg. Een revolutie zou u kunnen zeggen op dat moment, een schokeffect. Kijkt u naar Christus Jezus. Als hij op dit moment geleefd had, dat garandeer ik u, was hij een rebel geweest, een rebellenleider met een leger achter zich die zich afzette tegen ...Een oppositieleider misschien van een politieke partij met een aantal volgelingen die hetzelfde dachten en voelden, om tot de conclusie te komen dat ... Ik wil vanmiddag niet met u spreken over de veranderingen in de 174

© Copyright

www.lichtsferen.com

wereld, al lijkt het zo. Maar al die veranderingen komen stormachtig op die mensen af. In die leeftijdsfase beseffen ze meer dan ooit wie ze zijn, beseffen ze meer dan ooit, niet alleen wie ze zijn, maar ook wat ze zullen gaan worden en wat ze nooit zullen worden. Ze kennen hun macht en hun onmacht, want ze kennen hun karma, hun beperkingen, hun vermogens en onvermogen. Als er mensen zijn die uw liefde, uw begrip, maar misschien ook uw acceptatie nodig hebben, dan zijn het die mensen die heel stil kunnen zijn, heel melancholiek, en dat op een heel knappe manier kunnen verbergen door te luisteren naar wat u noemt harde rockmuziek. Harde muziek, waarbij ze stampen, waarin ze hun lichaam als het ware uit elkaar doen spatten om hun verdriet, hun onmacht, hun emoties te kwijten. Maar tegelijkertijd - zonder het te beseffen misschien - heel veel stoffelijke energie uit die aarde wakker schudden. Alsof ze tegen die planeet waarop ze leven willen zeggen: "Ik ben er, ik wil er blijven en ik ga niets uit de weg, want ik wil een mens zijn. Maar ik wil ervoor zorgen - zonder misschien ooit een standbeeld te krijgen - dat de maatschappij een heel andere koers gaat varen." Zijn dat rebellenleiders? Ach, misschien. Tegelijkertijd zeg ik tegen u: "Kijkt u even met mij terug naar de jaren die achter u liggen. Naar uw eigen land." U spreekt dan over "nozems". Een prachtig woord. U spreekt dan over een groep mensen die met witte fietsen omgingen. Een heel mooi kenmerk. U spreekt dan op dit moment over mensen die zich met een - zoals u dat noemt - een RARA-beweging bezighouden, die zich afzet tegen... U spreekt over een aantal dingen waarvan u zegt: "Ja, maar dat mogen wij toch niet toestaan." Dan zeg ik: "Daar hebt u gelijk in". Maar dat facet van het leven heeft altijd bestaan. Altijd. Want, blijft u even met mij meekijken, dan zeg ik: "Die zogenaamde "nozems" van toen liepen 5 jaar later als gedweeë huismoeders en gedweeë huisvaders achter de kinderwagen. Liepen 10 jaar later als

© Copyright

www.lichtsferen.com

175

bezitters van een eigen huis pronkend door hun voortuin, terwijl ze 10 jaar daarvoor eigenlijk elk bezit hadden willen afnemen van andere mensen, omdat ze het wilden verdelen over de hele wereld over al die mensen die het wat minder hadden, omdat de mens in zichzelf toch zoekt naar iets voor zichzelf, naar iets misschien van macht, naar macht over zichzelf en zijn bezittingen." Dat afzetten in die periode is eigenlijk een uitkristalliseren, een afbakenen van de laatste mogelijkheid om te zeggen: "Dat wil ik". Omdat volwassen mensen zeggen: "Ach, ze zijn nog zo jong, ze weten het nog niet." Het wordt dan onder de dekmantel van onkunde, onmacht of van liefde verdoezeld. Daar maken ze onbewust gebruik van, misschien nooit misbruik en in een enkel geval misschien wel, maar ze zijn daar niet schuldig aan. Kijkt u eens terug naar uw eigen puberteit en probeer u voor zover dat mogelijk is die fase van uw ouderlijk huis of waar u op dat moment ook geweest moge zijn - van uw 15e, 16e, 17e of misschien uw 18e jaar - te herinneren. Wie u was, wat u voelde, uw macht en uw onmacht. Wat u wenste. En mag ik dan nu zeggen wat er op dit moment van terechtgekomen is? Het is heel anders gegaan. Ik zeg niet "slechter", ik zeg niet "beter", maar "anders". Omdat u zich als ziel, maar in tweede instantie ook zeker en niet minder als mens, hebt aangepast aan de omstandigheden. Ik bedoel het niet oneerbiedig, maar een opa of oma van 70 jaar gaat niet meer op de barricaden, loopt niet meer voorop in een protestdemonstratie. Omdat dat verzadigingspunt, die acceptatie misschien van macht en onmacht beter is afgetekend in het leven. Maar die mensen die die hele bizarre wereld, met al zijn grootmogendheden en al zijn machten en al zijn totale economische veranderingen op zich af zien komen, waarin hele hoge eisen gesteld worden aan die mensen, aan die kinderen, die gaan zich afzetten, niet tegen bepaalde dingen, maar tegen het veelvoud van... Hebt u dat zelf ook niet gedaan? En zo het antwoord daarop in alle 176

© Copyright

www.lichtsferen.com

eerlijkheid "nee" is, kwam dat dan niet omdat u naast het leven geleefd hebt? Omdat u zich misschien toch liet leiden door ouderen in de verwachting dat ouderen het beter zouden weten, maar daarmee toch gedeeltelijk voorbijgegaan bent aan uw eigen bewustzijn? Het is niet mijn bedoeling u vanmiddag in regressie te brengen naar die jaren, maar ik wil wel tegen u zeggen: "Dat zijn in uw ontwikkeling stormachtige jaren geweest, waarin van buitenaf in eerste instantie heel veel informatie op uw schouders gerust heeft, heel veel informatie over uw schouders is uitgestort en pas in tweede instantie u daar zelf mee hebt leren omgaan. Zijn dingen dan toevallig? Ben je dan een speelbal der elementen, juist in die leeftijdsfase? Ik hoop voor u van niet. Ik denk het ook niet. En misschien zeg ik als Intelligentie: "Ik weet zeker van niet". Omdat ik tegen u zei: "In die jaren komt het karma, de reïncarnatieopdracht van mensen naar buiten." Ze gaan zich herinneren waarom ze naar de Aarde gegaan zijn. Om misschien een stuk van hun mens-zijn, een stuk van hun vrouw- zijn, een stuk van hun man-zijn, maar ook een stuk van hun maatschappelijk-zijn, hun dienstbaarheid aan: als arts, als verpleger, in de verzorgende sector naar buiten te brengen. Of misschien op een economische wijze deel uit te maken van de maatschappij. Toch zijn er mensen die kiezen in hun karma om alleen maar de ontwikkelingen mee te maken zonder er zelf in op te gaan. Het lijkt alsof die mensen zich wat buiten de wereld plaatsen. Ook zijn er zielen die naar de Aarde gaan om het evenwicht te bewaren. Dat betekent dat er in de Astrale wereld en op Aarde ongeveer, u moet dat niet op één of twee zielen nauwkeurig gaan afwegen, maar ongeveer evenveel zielen moeten zijn om het goddelijk evenwicht te handhaven. Die hebben niet zozeer een functie. Die hoeven er alleen maar te zijn. Maar zijn ze daarom lui? Neen, dat dacht ik niet. Terwijl andere mensen in hun eerdere levens nooit tot echte activiteit zijn

© Copyright

www.lichtsferen.com

177

overgegaan en in dit leven eindelijk eens tot daden moeten komen. Die zeggen dan: "Ik heb mijn hele leven lang hard moeten werken." Ik zou bijna zeggen: "U kent ze wel die mensen..." Terwijl het lijkt of het bij andere mensen zo komt aan-gewaaid. En dan ontstaat in des mensen geest een stuk jaloezie. Onterecht. Onterecht, omdat iedereen een eigen stuk karma meekrijgt. Kracht naar kruis meekrijgt, zoals mensen dat op Aarde noemen. Maar tegelijkertijd heel goed weten wat ze willen. Want als je je niet afzet tegen die mensen van 15, 16, 17 jaar oud, maar als je er op gelijk niveau mee probeert te praten, wat betekent dat jij je verdiept - hoe oud je ook bent - verdiept in de ander en dat je misschien gedeeltelijk verwacht dat die ander dat ook doet, dan kom je tot een veel diepere belevingswereld, waarin tussen 15, 16, 17 jaar het grondpatroon wordt vastgelegd voor het leiderschap. Of dat leiderschap nu op een politieke manier, op een dogmatische manier, op een geestelijke manier of in een gezinssituatie wordt uitgewerkt, in een verenigingsverband wordt uitgewerkt, het is de uitwerking, dat grondpatroon is belangrijk. En dat grondpatroon is een kenmerk van facetten. Ik ga er even van uit dat u door uw kinderen - zoals ik in de vorige sessie zei - op een goede manier bent opgevoed. En dat uw kinderen 15 jaar oud geworden zijn en dan tegen u zeggen - ze zullen het nooit in die woorden zeggen, maar toch... "Ik heb u 15 jaar lang volwassenheid bijgebracht. Nu kom ik in een fase dat ik mijn eigen weg ga. Toon jij, zo lang we op diezelfde weg lopen, nu maar eens wat ik jou in die 15 jaar heb bijgebracht." Zo zal geen kind het tegen u zeggen. Want ik garandeer u dat als uw zoon of als uw dochter dat op die manier tegen u zegt, dat u dan toch het gevoel krijgt om uw hand op te heffen en hem weer zachtjes doch dringend op het achterwerk van de ongelukkige te laten neerkomen. Maar zou daar niet een hele grote waarheid achter zitten? Dat betekent 178

© Copyright

www.lichtsferen.com

dat u vaak en juist in die leeftijdsfase reageert, uit uw gevoel van: "Hij of zij moet zich maar aanpassen, want ik heb mij ook moeten aanpassen aan de maatschappij." En waarom? Ik wil geen pleidooi houden voor de revolutie, ik wil geen pleidooi houden om de hele wereld in 2 dagen te hervormen. Dat kan niet en wanneer dat zou kunnen, zou de mens krankzinnig worden, want de mens kan dat niet verwerken. Het gaat geleidelijk. Maar soms lijkt het alsof er groepen zijn in een tijdsbeeld en dat zijn die mensen die vinden dat het te langzaam gaat. Die willen op de barricaden. Die willen aandacht. Die willen protestacties om te protesteren tegen die weg, die langzame weg der geleidelijkheid. Dan zijn er twee mogelijkheden. U reageert daarop met te zeggen: dat moet je niet doen, dat is schokkend. Of u reageert daarop, zeggend: "Ik zou het ook zo willen, maar als je het wat geleidelijker doet, dan krijg je wat meer positieve krachten achter je. Maak eerst een aantal vrienden. Draag dan je visie aan die vrienden over. Dan ben je samen. Dan ben je sterker. Dan kun je een bolwerk opbouwen. Nu wek je alleen maar negatieve reacties, onmacht, agressie, tegendruk en daar heb je niets aan. Want dan bereik je het doel toch niet. In een openheid zult u ontdekken dat die fase vaak een beslissende fase is. En dat men in één jaar vaak wel 3, 4 maal van school wil veranderen. Als een kind van 15, als een kind van 16, als een mens van 17 tegen u zegt: "Ik wil een andere studie", zeg dan niet botweg "NEE". Ik zeg niet dat die studie ogenblikkelijk afgebroken moet worden. Ik zeg wel: zeg niet botweg "nee". Leg het open, luister naar de ander, schrijf het desnoods op, houd u buiten de emotie en u zult gaan ontdekken dat dat kind misschien toch besluit die school af te maken. In het verleden was dat een leeftijdsfase waarin jonge mannen en vrouwen vaak door kerkvorsten, als ik dat zo mag uitdrukken, geroepen werden tot het celibaat. Men moest een keuze maken. Sommigen deden dat dan ook na een verloren liefde, anderen deden

© Copyright

www.lichtsferen.com

179

het uit overtuiging. Maar wisten ze wat ze deden? Hele grote confrontaties in seksualiteit, ook mens zijn in de ruimste zin des woords in kloosters, hebben hun wortels in de verkeerde keus op het verkeerde ogenblik. Je zou die keus eigenlijk niet kunnen maken voor een celibatair leven in die leeftijdsfase. Die zou je eigenlijk pas veel later moeten maken. Toch zijn er heel veel zielen die als mens die leeftijdsfase van 15 tot 17 jaar invullen, die het gevoel hebben vanuit hun godsdienst, hun religie: "Ik zou eigenlijk wel priester willen worden of monnik. Ik zou eigenlijk wel..." En kijkt u maar om u heen, zonder een positief of een negatief oordeel uit te spreken. Kijkt u naar de Baghwan-beweging. Het bestaat hoofdzakelijk uit gedesillusioneerde mensen, bestaat hoofdzakelijk uit mensen zonder partner - omdat ze een teleurstelling verwerkt hebben - maar bestaat zeker hoofdzakelijk, alleen en uitsluitend uit jonge mensen die daarin een stuk vrijheid, een stuk eigen identiteit trachten te ontdekken. Ik zeg niet dat het verkeerd is, ik zeg wel dat het een fase is van het leven van mensen van 15, 16, 17 jaar. Maar dat woord "Baghwan" kunt u ook vertalen naar het katholicisme, protestantisme, jodendom, of wat dies meer zij. Ze voelen zich als het ware geroepen om een geestelijk ambt te gaan bekleden omdat ze iets verkeerd vertalen en dat iets is eigenlijk: leiding geven aan. Het is gemakkelijk om tegen beminde gelovigen te zeggen: "Zo is het. Dat moet je geloven, dat mag je niet geloven." In de maatschappij krijg je veel meer tegendruk. Maar wanneer je datzelfde grondpatroon in de karmische keuze van het celibaat of de karmische keuze van het geestelijk ambt naar het stoffelijke toe gaat verplaatsen, dan krijg je datzelfde stuk. Iemand die een voorganger wil zijn, iemand die een kopstuk wil zijn, iemand die op een geheel eigen wijze inhoud wil geven aan dat leven. Aan de ene kant in totale erkenning en overgave aan hogere machten 180

© Copyright

www.lichtsferen.com

en spiritueel gezien is dat aan God of aan een Kerkvorst of aan een persoon die leiding geeft aan een groep, stoffelijk gezien is dat in erkenning en overgave aan de maatschappij, aan een concern of aan geld. Die mensen, 15, 16, 17 jaar oud, zijn de meest verkeerd begrepen mensen in de maatschappij. Ook nu zeg ik, ik wil ze geen enkele vrijbrief geven, ik heb woorden genoemd als Rara, ik heb woorden gebruikt zoals: op de barricaden, witte fietsen, nozems, ik heb moeten putten uit mij ten dienste staande gegevens. Misschien weet u nog veel betere en andere woorden. Het gaat mij niet om de woorden, het gaat mij om de begrippen. Is er dan zoveel veranderd, en zet u zich dan zo af tegen...? Ach, daar houdt eigenlijk uw macht en onmacht op. Daarvoor zijn het volwassen mensen geworden. Dan kunt u maatschappelijk zeggen: "Volwassenheid past bij 21 jaar" en sinds kort: "Volwassenheid hoort bij 18 jaar", ik garandeer u over een 15 jaar zegt u: "volwassen mensen" bij 15 jaar. Dat betekent dat de ontwikkeling van een kind vanaf de geboorte tot aan zijn 15e jaar, jonge man of jonge vrouw, een stormachtige ontwikkeling gaat doormaken, waarin de geslachtsrijpheid die momenteel balanceert tussen 11 en 12 jaar, en bij enkele laatbloeiers bij 13 jaar, dat die over zo'n 10, 15 jaar - en denkt u daar maar eens over na - komt te liggen bij kinderen rond het 8e, niet verder dan het 9e jaar. Dan kun je 2 dingen gaan bedenken. Als mensen op hun 8ste, 9e jaar geslachtsrijp zijn, moet je ze dan maar laten copuleren, moet je ze dan maar kinderen laten baren? Wat kan daaruit voortkomen? Ik ga u een toekomstbeeld schetsen, die ogenschijnlijk niets met deze cursus te maken heeft, maar waar ik een sterke kanttekening bij wil maken. En ik zeg dan: "Maar toch..." Luistert u goed.

© Copyright

www.lichtsferen.com

181

De planeet Aarde is de enige planeet in ons zonnestelsel en daarbuiten voor zover mij en ons bekend, waarin een nieuwe incarnatie in elk leven opnieuw moet beginnen. Pure energieverspilling, kosmisch gezien. De eerste 8, 9, 10 levensjaren van een aards mens is leren eten, leren denken, leren lopen, een stuk zelfbewustzijn ontwikkelen, omdat de manier van geboren worden, de biologische manier die bij onze planeet past dat nu eenmaal veroorzaakt. Wanneer u met gedachtekracht, met materialisatie, wanneer u buiten-baarmoederlijk tot vermenging kunt komen van eicellen en van rassen, dan kunt u in principe volwassen wezens geboren laten worden en die tijd ligt niet zo ver weg. Dat betekent en stelt u zich heel even voor dat wanneer u een kind dat geboren wordt als een volwassen mens zou kunnen inschalen, en dat ze niet meer via de baarmoeder en in de buikholte van de moeder zouden groeien, maar dat dat buiten het lichaam zou gebeuren en dat u eigenlijk een volwassen lichaam zou kunnen maken, waar alleen maar een ziel in hoefde te incarneren, dat op dat moment het bewustzijn van een volwassene bezit zou nemen van dat lichaam. Want zo gebeurt dat in de Kosmos, op Venus en op alle andere planeten. Je zou kunnen zeggen: Mensen zoals Christus Jezus hadden dat bewustzijn al heel jong. Wonderkinderen, zoals u dat noemt, hebben dat volwassen bewustzijn al heel jong. Maar wanneer je werkelijk volwassen mensen van het ene moment op het andere moment zou kunnen maken - dat woord "maken" mag u met duizend andere woorden gaan vertalen - zou het dan zo vreemd zijn dat de vermenigvuldiging om een nieuw ras te maken dan misschien al na enige weken of maanden aanwezig zou zijn? Ik ga dat nu in mijn bewoordingen vertalen, en ik zeg: "De geslachtsrijpheid van 11, 12 jaar naar 8, 9 jaar is binnen 10, 15 jaar te verwachten.

182

© Copyright

www.lichtsferen.com

Als ik goed geïnformeerd ben door zielen in onze wereld die daar een studie van maken, die arts willen worden naar de toekomst toe, die verwachten dat binnen 30 jaar de geslachtsrijpheid rond de 6, 7 jaar zal liggen. Ik zeg nu niet tegen u op dit moment: 1988, 1989, 1990, dat diezelfde mensen op dat moment dan maar kinderen moeten maken. Dat ze zoveel verantwoordelijkheid aan kunnen dat... Want daar zou veel meer moeten gebeuren. Dat zou moeten betekenen dat ze in die 6 jaar hun intellect, vergelijkbaar met uw 18e, 19e moeten uitdiepen. Dat zou moeten betekenen dat ze lichamelijk rijp zijn, maar ook geestelijk rijp zijn. En dat de snelheid waarin de verandering plaatsvindt, zo'n grote vorm zal aannemen, dat u daar als mens nu maar niet over moet nadenken omdat u zich dan op dit moment gaat afvragen: de wereld gaat aan vlijt ten onder. Dat zal die niet gaan, maar het betekent wel dat dingen die veranderen - en dat geldt vooral voor die leeftijdsfase van 15, 16, 17 jaar - een stormachtige ontwikkeling kennen. In die stormachtige ontwikkeling staat die mens op dit moment centraal. Ik pretendeer niet een stuk opvoedkunde over de achterliggende jaren uit te spreken. Dat heeft geen zin meer. Ik pretendeer wel in deze cursus op mijn manier, maar bogend op een reeks van ervaringen, getoetste ervaringen, een brug te slaan naar de toekomst, waarin mensen hand in hand, anders, in harmonie en liefde met elkaar zullen gaan leven. Dan kun je heel romantisch zeggen: "I had a dream... en ik droomde van de wereld". Maar je kunt ook zeggen, heel angstig: "Waar moet dat heen?" Maar dan gaat u uit uw eigen hedendaagse denken naar de toekomst toe en dat kunt u niet. Toen er nog geen televisies waren, geen radio's, geen auto's, geen vliegtuigen, kon u zich geen voorstelling maken, want men moest nog met paard en wagen van het ene dorp naar het andere. Nu hoort u mensen zeggen: "Ik ben morgen even in de Verenigde Staten" en overmorgen komt u ze tegen op het Leidseplein. Dat moet des mensen geest verwerken. Dat is die

© Copyright

www.lichtsferen.com

183

tijdsbarriëre. Over die evenaar vliegen. Het dagritme, wat overal op de planeet Aarde anders ligt, daar heeft de menselijke geest nog moeite mee. Maar door de stormachtige ontwikkeling zal dat probleem langzaam maar zeker worden weggenomen. U gaat naar een nieuwe tijd toe, waarin de wereld aan hele grote veranderingen zal blootstaan. Waarin u in staat zult zijn het overal op de wereld, met zonnespiegels, zoals de Inca's en de Maya's eigenlijk al hadden, licht te laten zijn. U kunt alle steden verlichten door het licht van de zon via zonnespiegels te laten schijnen. Er zullen satellieten zijn die als spiegels zijn, waardoor de schaduwkant van de Aarde net zoveel licht zal kennen als de dagkant. In die wereld zult u op een heel andere manier gaan slapen. U zult het kunstmatig duister moeten gaan maken. U zult kunstmatig op een andere manier met voedsel omgaan. U zult kunstmatig op een andere manier met kennisopname omgaan. Als ik een héél klein stukje van de toekomst mag oplichten, dan zeg ik: "Dan zal het zo zijn - en ik ga dit in hedendaagse taal omzetten, want ik kan het niet (omdat uw Aarde het nog niet kent) in het nieuwe systeem omzetten - dan zal het zo zijn dat u met een hoofdtelefoon op een aantal weken achter elkaar alleen maar informatie krijgt. Dat gaat door uw hersenen heen en daarna hebt u net zoveel informatie als een kind momenteel in ongeveer 15, 16, 17, 18 schooljaren opdoet als hij de allerbeste van de klas zou zijn. De methode van onderwijs zal totaal veranderen. Maar dat gaat langzaam. Iedere puber van 15, 16, 17 jaar zal op zijn of haar eigen manier, misschien vanaf 1980, als ik de geboortedata wil gaan vastleggen, daar een eigen bijdrage toe leveren. En dan kunnen ouders, opvoeders zich de haren uit het hoofd trekken, maar dan zeg ik tegen u: "Kinderen", als woord zal gaan verdwijnen. Men zal het gaan hebben over jonge mensen en oude mensen. Een heel oude uitspraak: "Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst" zal op een heel bizarre manier worden uitgewerkt. Er zullen hele grote investeringen aan geld, economisch, maar ook geestelijk, besteed 184

© Copyright

www.lichtsferen.com

worden aan de opvoeding van kinderen. Het lijkt alsof u nu via toeslagen met veel moeite zelf uw kinderen moet opvoeden, maar "wie de jeugd heeft, heeft de toekomst." De veranderingen die ik u vanmiddag gekenschetst heb, zal een verandering zijn waar de economie, de maatschappij, de mensen "en bloc" op zullen reageren. En dat betekent dat ze misschien zullen proberen om die jeugd beter te gaan leren begrijpen, zodat ze die jeugd op hun hand hebben, zodat de jeugd gaat investeren in, maar die jeugd kunt u niet meer vergelijken met de jeugd van nu. Die eerste 10, 12, 13 jaar van een mensenleven, incarnatie na incarnatie, zullen gaan verdwijnen. De geslachtsleeftijd zal gaan verdwijnen. Die zal langzaam maar zeker op een heel jonge leeftijd in vergelijking tot nu komen te liggen en u zult dan gaan ontdekken dat het intellect van een 18-19-20-jarige op dit moment binnen 25 jaar - en ik garandeer u dat - in de leeftijdsfase (als u die vergelijking dan nog kunt maken) van 8, 7, 6 jaar komt te liggen. Daar zal natuurlijk van individu tot individu nog een verschil in zitten. De totale belichaming van mensen zal iets anders worden, want het een zit uiteraard aan het ander vast. Het geestelijke en het stoffelijke zitten aan elkaar vast. Waarom vertel ik u dit? Niet om u een sprookje te vertellen. Maar die informatie ligt in de zielen van de huidige en de toekomstige pubers van 15, 16, 17 jaar opgeslagen. Zij weten dat zij verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor het openleggen van die verandering. De een zal dat via technologische ontwikkeling doen, de ander via de computer, de derde via maatschappijvorming, de volgende via de medische verzorgende sector en weer een ander zal het misschien doen als hoofd van een meditatiegroep. Ach, de vorm is niet zo belangrijk. Het gaat erom dat wat op dit moment nog niet kan, dat dat misschien over een uur, over een dag, over een maand, bijna kan, door het open

© Copyright

www.lichtsferen.com

185

te leggen. En dat het dan morgen of overmorgen heel goed kan en dat daaruit een nieuwe vinding, een nieuwe gedachte tot stand komt. Maar is dat niet de hele ontwikkeling van een mensenkind vanaf de geboorte? De jeugdjaren, de scholing, de puberteit, het afzetten, en dan 5 jaar later toch achter die kinderwagen lopen? Is dat niet hetzelfde stramien als "over bergen en door dalen"? Het ene moment zit je hoog boven op de bergtop en het andere moment diep in het dal. Het ene moment ben je gelukkig en door één woord van de ander kun je in een diep dal zitten. Gelukkig zult u nooit in staat zijn om klonen te maken. Gelukkig zult u nooit in staat zijn om alleen maar machines te maken. Het levend organisme, de Ziel, het Goddelijke, zal altijd de drager blijven van het leven op Aarde. En zeg nu niet: "Broeder Astra, nu spreek je jezelf tegen." Altijd betekent dat dat daar geen verandering in zal komen?" Dan zeg ik "Nee, daar komt geen verandering in." Omdat God aan de ene kant totaal te veranderen is, anderzijds precies weet wie Hij is, wat Hij wil, hoeveel tijd Hij heeft en in hoeveel delen, dus zielen, Hij zich wil splitsen, hoeveel ervaringen daaraan ten grondslag liggen. Dan zeg ik tegen u: "De eerste levensjaren, het 1e, 2e, 3e, 4e jaar zijn nu misschien nog belangrijk. Het groeiproces van het menselijk lichaam zal een andere snelheid krijgen door een andere voeding, door andere hormoon-, vitaminen- en mineraalgebruik, waardoor de lichamelijke groei, de biologische groei op een ogenschijnlijk kunstmatige wijze - maar wat is kunst- matig? - zal gaan veranderen." Kunstmatig is dat waarvan u zegt: "Dat is niet natuurlijk en de natuur moet zijn loop hebben." Ik zeg tegen u: "Het meest natuurlijk is uw ziel. Dat lichaam is kunstmatig gemaakt, is kunstmatig gegroeid, terwijl 2 eicellen aansprakelijk waren, maar in één lichaam. Is kunstmatig gevoed. Dat leven op Aarde is kunstmatig. Toch zegt u: "Ik wil leven". Toch zegt u: "Ik wil niet dood". Toch zegt u: "Ik wil vanuit mijn geestelijk, Goddelijk Bewustzijn mijn mens-zijn 186

© Copyright

www.lichtsferen.com

op Aarde inhoud geven." Omgaan met de buitenwereld, of dat nu uw partner is, uw beste vriend of vriendin, of wie dan ook, zakelijk of menselijk, en omgaan met uw kinderen, of kinderen van anderen, er zit geen verschil in. De basis is hetzelfde: "OMGAAN MET EEN GODDELIJK ELEMENT". En als u dat Goddelijk element begrijpt, als u dat Goddelijk element voeding kunt geven vanuit uw eigen ziel, dan bent u aan God gelijk. Dat kunt u zijn op één voorwaarde: dat u begint bij uzelf. De hele opvoedkunde begint bij uzelf. Of u nu een vader of een moeder bent. De hele opvoedkunde begint bij uzelf. U moet zich niet gaan afvragen: "Wat zal dat kind worden? "Want dat kind zal volwassen worden in ene heel andere wereld dan waarin het geboren wordt. In 20 jaar zal het hele leven op Aarde veranderen. Maar is dat niet altijd zo geweest, zij het dan in iets mindere mate? U dient zich af te vragen: "Wie ben ik? Wat kan ik betekenen om de evolutie en ontwikkeling van dat kind te besturen." Alleen door zelfkennis, alleen door te weten wat u gemist hebt in uw leven, alleen door te weten wat u verkeerd gedaan hebt - en dat hoeft niet dramatisch te zijn - alleen door te weten wat u goed gedaan hebt en daar mag u zich op voorstaan. En vanuit dat gedragspatroon - noem dat maar een stuk zielkunde, maar dan is dat maar zo - andere, jongere mensen op te voeden. Het woord kind wil ik hier niet meer gebruiken. Dan zult u komen tot een samenspel, waarin jonge mensen oude mensen opvoeden, waarin oude mensen jonge mensen opvoeden, waarin ze hand in hand op gelijkwaardig niveau, vanuit hun gelijk bewustzijn met elkaar tot communicatie komen en niet meer in botsing komen, maar tot communicatie komen. Een ziel van een mens begint bij de zelfkennis van het mens-zijn. Of dat nu een eerste incarnatie of een tweede, of een tweehonderdste is, elk mens heeft het vermogen om zijn eigen gevoel, zijn emoties en zijn handelen te overdenken. Maar hoeveel mensen durven dat?

© Copyright

www.lichtsferen.com

187

Hoeveel mensen, jonge mensen, oude mensen, zijn er niet die praten en praten, die elke avond ergens anders op visite gaan, om maar niet thuis met hun eigen partner te hoeven zitten? En die zeker niet over zichzelf willen praten. Hoe kunnen die nu kinderen opvoeden? Zij weten niet wat ze zelf gemist hebben of verkeerd gedaan hebben, en zo ze het weten, drukken ze het weg. Als u volwaardige volwassen mensen, als u het product van uw opvoeding wilt afleveren aan God of aan de maatschappij, dan zult u zo weinig mogelijk dienen in te grijpen, zoveel mogelijk op de bezieling van het kind moeten ingaan. Daaruit komt dat wensenpakket en als daar grote veranderingen - en dat zult u tegenkomen - in aanwezig zijn, ga dit dan niet uit de weg. Vel uw oordeel niet, want een oordeel vellen is als een boom omhakken. U kunt wel zeggen: "Het spijt me", maar die boom komt nooit meer op zijn plaats, omdat u zijn wortels hebt afgesneden. Wanneer u een mens veroordeelt en u weet niet waarover u oordeelt, dan hebt u zijn wortels naar eerdere incarnaties afgesneden en dat kan bij sommige mensen die de weg terug niet meer weten heel vernietigende gevolgen in hun latere leven hebben. Het betekent eigenlijk dat het zou lijken alsof ik tegen u zeg: "Laat ze hun gang maar gaan." Ach, natuurlijk zeg ik dat niet. Dat zou al te bont zijn. Maar ik zeg wel tegen u: "Probeer u te verplaatsen in die ander." Dan wil ik deze cursus besluiten met 2 dingen. Allereerst iets vanuit mijzelf en dan zeg ik: "In trilling treden met" betekent "opgaan in". Luistert u goed, ik ga het nogmaals herhalen: "In trilling treden met uw kinderen, dat betekent luisteren naar, dat betekent opgaan in die kinderen. Dan bent u kind met de kinderen en dan bent u een heel goed opvoeder."

188

© Copyright

www.lichtsferen.com

Het tweede wat ik zeggen wil namens alle intelligenties die mij hebben bijgestaan en die informatie hebben aangedragen voor deze cursus, namens hen zeg ik tot u: "Wij hopen dat u ieder voor zich die stukjes eruit kunt halen die u in uw leven zult tegenkomen. Laat dat wat u niet gebruiken kunt los. Laat het zinken tot op de bodem van uw ziel. Laat het daar rusten en u zult ontdekken dat u misschien later in de tijd iemand tegen-komt die tegen u zegt: "Ik heb een probleem met mijn kind." En dan kunt u misschien net dàt ene verlossende woord spreken, waardoor die ander zijn of haar kind op de juiste wijze kan opvoeden. U hebt vaak voor uzelf dingen willen analyseren. Ik vind dat dat eigenlijk voor ieder mens zou moeten gelden. Juist voor oude mensen die zich afzetten tegen de jeugd, die zouden eigenlijk in regressie gebracht moeten worden, terug naar die jeugdjaren. Dan zouden ze begrijpen dat daar het fundament ligt en dat vanaf zo'n 21, 22, 23 jaar mensen eigenlijk niets anders meer doen dan wachten op de dood. Dat klinkt misschien vernietigend, maar dat is niet mijn bedoeling. Het menselijk lichaam bouwt zich op tot zo'n 21, 22 jaar. Daarna sterven cellen af en komen er nauwelijks nieuwe bij. U wordt ouder, u gaat degenereren vanaf die leeftijdsfase. Datzelfde facet zet zich voort in de menselijke geest. Dus als u de maatschappij wilt veranderen: geestelijk, kosmisch, spiritueel of economisch, dan zult u dat in die eerdere leeftijdsfase moeten doen. Iemand van 50 kan een heel goed leider zijn, maar zal geen veranderingen meer aanbrengen in de maatschappij. Dat is de Wet van Karma, die past bij de planeet waarop u woont. Ik ben mij bewust dat ik in deze cursus veel stukjes in de opvoeding heb laten liggen. Ik vond het belangrijk om andere stukken, misschien wat verder en wat bewuster met u uit te diepen.

© Copyright

www.lichtsferen.com

189

In de volgende sessie zult u antwoorden krijgen op gestelde vragen. Zelfs zeer kritische vragen worden niet uit de weg gegaan. Zoals ik in deze cursus heel direct ben geweest en nauwelijks iets uit de weg ben gegaan. Ik ben maar één ding uit de weg gegaan en dat is tegen u te zeggen: "Je hebt het helemaal verkeerd gedaan". Dat ben ik uit de weg kunnen gaan omdat er niemand zal zijn waarbij dat helemaal van toepassing is. Niettemin zult u weleens gedacht hebben: "Dat sloeg helemaal op mij en dat was een verwijt van Br. Astra." Als dit het geval is, dan heb ik niet u bedoeld, maar een ander en daar mag u uithalen wat u wilt.

Nadat Br. Astra zijn sessie heeft afgesloten, neemt een onbekende ziel het woord. Deze vertelt hoe hij 32 dagen eerder zichzelf van zijn leven beroofde. Het was bijna mislukt... Je kunt geen spijt hebben. Ik herinner mij dat ik werd weggebracht, met grote sirenes. Mijn maag werd leeggepompt. Ik kwam bij. Ik had alle pillen verzameld die ik vinden kon. Niemand begreep me. Ik wilde dood. Ik moest naar een psychiater. Gek wijf. Ze wou weten of ik het wel eens met een meid gedaan had. Ze wou weten wat ik van school vond. Na een gesprek met dat mens heb ik ingebroken in de ziekenhuisapotheek. Toen ze me vonden was het te laat. Ik ben nu al 32 dagen dood. Ik wilde eigenlijk dood. Ik wou niet meer leven in een wereld van oorlog, mijn vader en moeder uit elkaar. Ik wou niet meer leven. Na deze cursus gevolgd te hebben, dacht ik: "Ze kunnen me wat. Dan hebben ze bij mij alles fout gedaan." Maar als ik nog geleefd had, had ik misschien zelf kinderen gehad. Maar dan had ik misschien deze cursus niet meegemaakt, dan had ik het niet geweten, dan had ik het misschien ook fout gedaan. Ik wil niet meer huilen. Maar als ik weer geboren word... (het medium barst in snikken uit, Red.) ...sorry hoor, als ik weer geboren word, dan wil ik heel veel kinderen.

190

© Copyright

www.lichtsferen.com

Sessie 7 Vragen en Antwoorden Vraag: Hoe komt het dat ik mijn eerste drie kinderen wel zelf kon voeden en de 4e praktisch niet? Antwoord: Wat je uitstraalt trek je aan, is een gezegde, een gezegde dat op waarheid berust en op ervaring. Wanneer mensen van elkaar houden dan gaan ze op een bepaald moment een verbinding aan, een relatie. Vaak resulteert die relatie in een biologisch nageslacht, in kinderen. Wanneer ik dan zeg: "Wat je uitstraalt, trek je aan", dan bedoel ik de optelsom van liefde van beide partners, wordt a.h.w. de ether ingegooid en daar komt een ziel op af als er tenminste van tevoren geen karmische afspraken zijn. Als er karmische afspraken zijn, dan kan het evolutiepeil van de kinderen iets anders zijn, iets lager maar ook iets hoger. Moeilijk opvoedbare kinderen en zelfs extreem moeilijk opvoedbare kinderen zijn meestal geen lage zielen maar oude zielen, hoge zielen die zelf problemen hebben met aanpassing aan de Aarde, het accepteren van de Aarde en die toch die karmische opdracht willen invullen. Dat probleem ontstaat in dat kin, het gevecht ontstaat in dat kind, het gevecht tussen ziel en lichaam en dan zeggen ouders helaas: "Ik heb een moeilijk opvoedbaar kind". Dat is misschien ook zo want u kunt dat kind niet sturen naar uw beeld en gelijkenis. Het kind heeft absoluut een eigen identiteit, terwijl de andere 3 kinderen dat, ik zeg niet MINDER hadden maar die wilden zich toch wel schikken in bepaalde omstandigheden en dat 4e kind wilde dat zeker niet. Dat had een absoluut eigen visie op dat leven. Ik zeg niet dat hij dan denigrerend kijkt naar de biologische ouders van: "Jullie staan ver onder mij", zo is het zeker niet maar het probleem ontstaat wel degelijk in een hoog geëvolueerd bewustzijn. Dat is eigenlijk de oorzaak van dat stoffelijk probleem geweest. Het

© Copyright

www.lichtsferen.com

191

is geen geestelijk probleem. De werkelijke zieleband is misschien - en dat ga ik dan resoluut uitspreken - met het 4e kind sterker, veel sterker ondanks de stoffelijke confrontaties, dan met de andere kinderen. Vraag: Om nog even bij de borstvoeding te blijven. Hoe komt het dat de ene moeder vette borstvoeding heeft en de andere compleet water? Heeft dat met bewustzijn te maken? Antwoord: Dat heeft niets met geestelijk bewustzijn te maken, dat heeft niets met het kind te maken, daar kan althans de ziel van het kind geen invloed op uitoefenen, dat heeft met een biologisch facet van het lichaam van de moeder te maken, maar de voedingswaarde van de borstvoeding is als je over water spreekt, niet minder dan wanneer u vette borstvoeding hebt. Toch zal een kind dat vette borstvoeding krijgt daar in hoeveelheid minder van nodig hebben, maar de uiteindelijke waarde is praktisch gelijk, daar zit een minuscuul verschil in. Vraag: U zegt: waar zielen versmelten, aura's in elkaar overlopen en lichamen elkaar vinden. Kunt u uitleggen wat u daar precies mee bedoelt? Antwoord: Dat zou ik eigenlijk in een hele causerie moeten doen. Ik zeg dat vaak tegen mensen in een chakralezing en ik heb dat ook in deze cursus een paar maal gezegd. "Waarin zielen versmelten", dat kunnen dan zielen zijn - en ontkoppelt u dat dan even helemaal van het stoffelijke - die elkaar tegen komen. Soms is er herkenning naar eerdere incarnaties maar dat hoeft niet altijd. Het kan ook een ziel zijn van gelijk trillings-niveau. Je zou dan kunnen zeggen, iemand die ongeveer dezelfde geestelijke weg, dus eerdere levens achter zich heeft als u hebt. Soms is er zo maar een diep gevoel voor die ander. Dat kan van opa's en oma's naar jonge mensen zijn. Waarin zielen versmelten zeg ik dan, waarin twee Goddelijke bewustzijnsvlammen 192

© Copyright

www.lichtsferen.com

tot een kosmisch vuur worden en dat heeft niets met de Aarde te maken. Dat is een absoluut geheiligd, Goddelijk bewustzijn en daar kun je al dan niet tegen ageren, dat gebeurt soms bij mensen. Meestal weten de mensen daar geen raad mee. De volgende stap, die herkenbaar is, is waar aura's in elkaar overlopen". Dat heb ik in het begin zo gezegd waarin aura's - dus bewustzijnsvormen - in elkaar overlopen. Dat betekent niet alleen een zieletrilling maar waarin ook iets van het karakter identiek is aan dat van de ander. Enige tijd later heb ik dat aangevuld met al dan niet gedeelde ervaringen uit eerder incarnaties waarin aura's in elkaar overlopen of uit dit leven. Dan kom je weer een stapje verder waarin je dingen deelt. Dat kan samen hetzelfde werk zijn, hetzelfde stoffelijke, maatschappelijke werk, dat is een gedeelde ervaring Daarbij hoef je als ziel niet van elkaar te houden maar je hebt dezelfde interessesfeer. Maar wanneer daar dan "zielen versmelten" aan toegevoegd kan worden, dan ben je al een heel stuk. Dat heet dan op uw wereld "seksualiteit". Sex: "ajakkes bah" of "lekker", het ligt er maar aan hoe u het bekijkt en vanuit welke invalshoek. Dat betekent, dat "waarin zielen versmelten aura's of gedeelde ervaringen in elkaar overlopen en weer lichamen elkaar vinden." Als ik dat zo zeg dan geef ik eigenlijk een geestelijk grondpatroon aan. Dan zijn er mensen en ik wil niet zeggen dat er meer mannen dan vrouwen zijn of omgekeerd, die gebruiken dat en zeggen: "Ik heb mijn tweelingziel ontmoet, ik heb mijn vierlingziel ontmoet, dus daar ga ik een aantal nachten heerlijk mee te keer". Dat heeft er niets mee te maken, dat kan wel maar meestal niet. Als het op die manier gebeurt, want uw tweelingziel of nevenziel of een ziel met gelijke zieletrilling, waarin zielen versmelten, kan een ziel zijn die theoretisch en praktisch 100.000 jaar ouder is dan uw ziel of 50 of 70.000 jaar jonger is dan de uwe. Is het dan niet mogelijk dat dat leeftijdsverschil op Aarde wordt uitgewerkt met iemand tussen 18 jaar en 50 jaar? Dat is vies, zegt men op Aarde. Dat is vies naar de belichaming toe,

© Copyright

www.lichtsferen.com

193

maar dat is niet waar. Geestelijke liefde van ziel tot ziel kent geen geslacht, kent geen huidskleur, kent geen identiteit. Het betekent eigenlijk, dat die hele strofe "waarin zielen versmelten, aura's in elkaar overlopen en waar lichamen elkaar vinden" iets is wat praktisch niet voorkomt. Maar wanneer dat gebeurt, dan heb je te maken met een of meerdere, dan toch minstens sensitieve, dan wel telepathisch begaafde mensen. Dan heb je te maken met een herkenning naar eerdere incarnaties of naar eerdere tijdseenheden, dat kan een stuk opvoeding, een stuk bewustzijn in dit leven zijn, hoewel het heel ergens anders op Aarde ontwikkeld is. "Waarin lichamen elkaar vinden" is dan de versmelting, de stoffelijke versmelting maar die derde fase hoeft er niet altijd aan toegevoegd te worden. Zeker niet wanneer men dan spreekt over iemand van 50 en 18 jaar. Een heleboel mannen maar ook een heleboel vrouwen, zei ik, die willen wel eens wat anders. Nou, dat dan mensen eigen en het is niet aan mij om daarover te oordelen. Ik wil het niet goedpraten, ik wil het niet afkeuren. Het is zoals het is. Wat gebeurt er dan? Als iemand van 30 jaar zegt, een beetje geestelijk denkend: "Br. Astra zegt dat wel dus dat betekent, als ik een heel sterk gevoel heb dan zal dat wel met mijn ziel te maken hebben en dat is een vrijbrief voor..." En dan zeg ik: "Zeker, dat is een vrijbrief voor... als u dat zelfde gevoel ook zou hebben met iemand van 82 jaar". Als u een dame van 82 jaar tegenkomt en u hebt dat zelfde gevoel en u kijkt niet meer naar de haartjes op de kin, u kijkt niet meer naar de rimpels en het lichaam wat misschien niet echt mooi meer is. Dan kunt u zeggen: "Waarin zielen versmelten". De waarheid is dat de hele strofe praktisch niet voorkomt bij mensen van gelijke, menselijke leeftijd op Aarde. Ik zeg niet dat NIET gebeurt maar het gebeurt misschien met een 4½ tot 5%. Dat betekent dat er in ca. 95% een heel groot leeftijdsverschil zit en die klap komt in het dagelijks leven hard 194

© Copyright

www.lichtsferen.com

aan. Vraag: Volgend jaar hoop ik het leven te schenken aan een nieuw mensje. Ik wilde vragen of het zieltje dat hier in zal komen hetzelfde zieltje is wat eerder moest afhaken door een miskraam dit jaar. En of u mij kunt vertellen over het karma van dit zieltje. Antwoord: Het zal niet dezelfde ziel zijn. Die heeft inmiddels het vrouwelijk geslacht aangenomen. Dat betekent dat het als meisje geboren is. In het karma van dat kind, die mens, van die ziel lag nl. dat het in deze tijd geboren MOEST worden. De overschakeling heeft vrij snel plaats gehad, zonder emoties. Wanneer u wilt en u kunt in de komende tijd een stuk nageslacht invullen, dan zeg ik: Daar is geen sprake van een karmische afspraak vooraf. Dat betekent dat heel belangrijk is, de intentie waarmee dat kind wordt aangetrokken. Dat heeft dan niets te maken met het hele gedragspatroon, vooral van de moeder, ik ben daar eerlijk in, maar ook wat van de vader daar omheen. Dus hoe u denkt, hoe u voelt hoe positief/negatief tegen politiek, tegen dogma, tegen spiritualiteit aankijkt. Op die grond bepaalt het kind zijn of haar karma. Als ik daar wat dieper op in moet gaan dan zeg ik: Kijk naar degene die de vraag gesteld heeft: ik verwacht dat u een oude ziel, een bewuste ziel zult aantrekken. Als u dan goed geluisterd hebt naar de eerste vraag dan zeg ik: Het zal geen gemakkelijk kind zijn maar het zal wel een heel bewust kind zijn. En als u dan de cursus goed hebt ingevuld en verwerkt, dan zult u op GELIJK niveau, als een soort partners, als een vriendschappelijke relatie met het kind omgaan en niet de intentie moeten hebben om het kind "eventjes" naar uw beeld en gelijkenis te vormen, want dat kind zal zich niet laten vormen. Als u dat kind een eigen waarde en een eigen bewustzijn geeft, is er niets aan de hand. Vraag: De opvoeding die kinderen krijgen is meestal niet iets waar ze zelf voor kiezen. Hierdoor kunnen mensen wel ernstig worden

© Copyright

www.lichtsferen.com

195

geblokkeerd in hun latere leven. Het kunnen uitwerken van je karmische opdracht hangt dus voor een belangrijk deel af van hoe je ouders je benaderen. Wat ik moeilijk te begrijpen vind is, dat deze opvoedingsproblemen zo volstrekt zinloos lijken. Je kiest er niet voor en ze maken het je alleen maar moeilijk. Mijn vraag is deze: Hoe zit het nu met het gezegde "toeval bestaat niet, wat je uitstraalt trek je aan" en is het mogelijk om die blokkades uit je jeugd volledig ongedaan te maken? Antwoord: U heeft het eigenlijk zelf ingevuld. Als u uw vraag nog eens goed overleest, dan zegt u zelf: "Toeval bestaat niet, wat je uitstraalt trek je aan". Een ziel die geboren wordt en dit geldt voor 95, 96% van de zielen die op dit moment geboren worden, maakt vooraf al afspraken om later via zichzelf een nieuw kind geboren te laten worden, ongeacht of dit nu een mannelijk of en vrouwelijk lichaam wordt. De praktijk leert dat de meeste karmische afspraken alleen naar moeders gemaakt worden, naar zielen van moeders. Ik zeg niet dat vaders er dan maar bij hangen, zeker niet want die bepalen vaak wanneer en onder welke omstandigheden dat kind wordt ingevuld en opgevoed. Maar wanneer er afspraken vooraf zijn, dan weet dat kind bijv. wanneer het geboren wordt, of die ouders op het 3e of 4e levensjaar van dat kind uit elkaar gaan. Dan zeggen volwassen mensen: "Dat is zielig voor dat kind, dat kind wordt de dupe". Ik wil dat niet goed praten maar dat kind weet dat en kiest voor die moeilijkheid omdat hij dat probleem in eerdere levens niet heeft kunnen verwerken. Je zult net zo lang een kind van gescheiden ouders moeten worden totdat het verwerkt is. Dat kun je ook naar andere dingen doortrekken. Er is jammer genoeg, of misschien moet ik mijnerzijds zeggen "gelukkig" geen school behalve dan deze cursus "Karmisch opvoeden" waarin u van te voren scholing kunt ondergaan betreffende het opvoeden van kinderen. Meestal gebeurt het ogenschijnlijk per ongeluk maar het is geen ongeluk want "toeval bestaat 196

© Copyright

www.lichtsferen.com

niet". Dat een kind wat bijv. te vroeg geboren wordt, een 6, 7, 8 maands kind is niet te vroeg geboren, het is de ziel die dat wil. Wanneer een ziel geboren wordt kent hij vooral in de eerste 6 tot 10 jaar dat hele gedragspatroon van de ouders en anders wordt een BEWUSTE incarnatie niet geboren. Een echte onbewuste ziel wordt in het Aquariustijdperk praktisch niet, zo'n 4½ tot 5%, geboren en dat zijn geen onbewuste zielen, dat zijn vaak heel jonge, nieuwe zielen. Vraag: Volwassen zwakzinnige mensen functioneren op verstandelijk niveau als kinderen van 3 tot 7 jaar. Het kunnen echter wel bewuste, oude zielen zijn. Geeft dit een bepaalde spanning bij hen en zo ja, hoe kun je als hulpverlener het beste ingaan op hun behoeften? Antwoord: Het zijn vaak heel bewuste zielen, die bewust gekozen hebben om dat stukje te ondergaan. Ik zou me er al te gemakkelijk af maken door te zeggen: "Omdat ze in hun volgende incarnatie arts of hulpverlener willen worden, chirurg willen worden of zelf een geestelijke dan wel lichamelijke handicap zullen krijgen. Het gebeurt wel maar je mag niet zeggen dat dat altijd zo is. Maar soms is het een heel doelbewust en weloverwogen stuk karma. Het probleem is dat een stuk karma van een mens altijd aan anderen vast zit en dat is dan niet zielig, dat is geen toeval, nee, die andere mensen lossen daar onbewust vaak, een heel stuk van hun eigen karma mee in zonder dat dat van te voren vast lag. Het is vaak een kind, wanneer een kind bijv. of een mens met bepaalde lichamelijke of geestelijke problemen door te hoge ouderdom en menselijk gesproken niet meer weten wat hij of zij doet, dan is het vaak voor de omgeving, hoe vreemd dat moge klinken, een inlossing van een stuk karma. Vaak is het de persoon in kwestie waarom het gaat, die daar een heel groot stuk karma mee inlost. Als ik er een antwoord voor zou moeten geven dan wil ik zeggen: Stelt u zich voor dat iemand 100 levens

© Copyright

www.lichtsferen.com

197

achter zich heeft en er nog ongeveer 25 moet invullen maar die ziet dat een aantal zielen met wie hij samen eerdere levens heeft ingevuld, veel verder zijn gekomen door een aantal dingen, dan wil hij vaak een heel grote sprong maken. Dat kan hij niet in een korte tijd. De menselijke geest maar ook de ziel is niet in staat om in korte tijd een heel grote sprong te maken in tijd en in voelen. Dat betekent dat er iets anders moet gebeuren. Dan kiest men vaak voor een lichamelijke of geestelijke handicap. Daarmee krijg je bij wijze van spreken 1000 punten extra aan je karma toegevoegd, waarin je een grotere sprong kunt maken. In dat leven sta je dan misschien ogenschijnlijk stil maar wanneer je na dat leven in de astrale wereld terugkomt dan heb je een heel grote sprong gemaakt en dan ben je op gelijk niveau, op gelijke tred met die andere zielen gekomen en dan kun je in een volgend leven weer samen versmelten "waarin zielen versmelten en aura's in elkaar over lopen en waarin lichamen elkaar misschien vinden". Vraag: Welke wijze van benadering en omgang is voor ons oudste kind het beste om zich gelukkig te voelen en hoe kunnen wij als partners hierin proberen onze meningsverschillen te overbruggen met behoud van eigen identiteit? Antwoord: Ja, daar zegt u het eigenlijk zelf. Twee volwassen mensen maar ook een volwassen mens naar een jong mens, naar een kind toe, kunnen over bepaalde dingen van mening verschillen. Dat kan variëren van geld uitgeven, kopen we rozen of kopen we tulpen, dat kan variëren van: nemen we dit huis of dat huis, nemen we die auto of die, maar het kan ook heel vaak veel dieper gaan. Datzelfde kun je met kinderen of jonge mensen ook hebben. Weinig mensen verstaan de kunst om te zeggen: "Dit is mijn mening, mijn absoluut heilige overtuiging voor dit moment en of dat morgen anders is, dat zien we dan wel maar op grond van mijn verleden, geloof ik dit en weet ik dit heilig en zeker en daar doe ik geen enkele concessie 198

© Copyright

www.lichtsferen.com

aan". Als de ander dat ook zegt en diens visie is heel anders, dan zou je eigenlijk moeten zeggen: "Daar doe ik geen concessies aan maar ik houd toch van je en misschien dat we elkaar ooit een keer tegemoet komen. Ik begrijp waarom je dat voelt, ik begrijp waarom je dat denkt maar ik weet ook dat evolutie verandering is en dat je misschien over een aantal maanden of jaren er anders over denkt. En misschien heb ik ongelijk maar op dit moment vind ik dat ik gelijk heb maar we hoeven er niet over te vechten want we moeten een stuk samen doen en laten we in vrede met elkaar proberen te leven". Dat is niet makkelijk. Dat spreek ik dan even uit als intelligentie maar dat is heel erg moeilijk. Als u struikelt over woorden of over meningen die anderen aan u verkondigen, waar u DIRECT mee te maken hebt, soms heel fel geattaqueerd wordt, dan wordt u boos of verdrietig, boos en verdrietig is dezelfde zieletrilling. Dat betekent dan eigenlijk dat er een reactie is en dan is het moeilijk om te zeggen: "Ik geloof dit, jij gelooft dat, laten we elk onze eigen ervaring opdoen en verwerken. Over een aantal dagen, weken, maanden en misschien zelfs jaren, zullen we weten wie van ons gelijk had en misschien blijkt dat we het gewoon in andere woorden naar buiten hebben proberen te brengen". Dat is een heel grote kunst om dat tegen een partner te zeggen maar wanneer je dat kunt, getuigt dat van een heel groot geestelijk bewustzijn. Vraag: Jeugdpsychiatrie, in hoeveel procent van de gevallen is hier sprake van een verkeerde opvoeding en hoe zijn deze dan toch nog te corrigeren op wat oudere leeftijd, 18-30 jaar? Antwoord: Ik geloof dat men niet mag spreken van "verkeerde opvoeding". Het heeft in vele gevallen te maken met soms een verkeerde keus van de ziel. Een ziel kiest namelijk haar biologische ouders en kiest voor een huidskleur, voor een geslacht, kiest voor een complex van factoren en dan wordt er wel eens de nadruk gelegd of ik wil perse als man geboren worden of perse als vrouw en dan neem ik mijn ouders maar op de koop toe en dat zeg ik maar zo even maar ik bedoel

© Copyright

www.lichtsferen.com

199

het wel zo. Of er wordt gezegd: Ik wil specifiek voor die ouders kiezen en ik neem het geslacht maar op de koop toe of ik kies dat land waarin ik geboren wil worden op de koop toe en dat kan soms een heel belangrijk onderdeel zijn van een evolutieproces van een ziel. En dan kun je soms te maken krijgen met zielen die incarneren op Aarde en die dan, wanneer ze eenmaal in dat lichaam vastzitten, eigenlijk weinig mogelijkheden hebben om koerscorrecties aan te brengen. Die proberen zij enerzijds terug te brengen als ziel naar de astrale wereld, anderzijds willen ze toch leven, willen ze toch aarden en dat kan in de hersenen in de psyche vooral, heel grote blokkades teweeg brengen en bij de een wordt dat onder de benaming "geestelijk onvolwaardig", psychisch onvolwaardig ingeschaald, bij de ander "lichamelijk onvolwaardig", bij een derde misschien als een "moeilijk mens" ingeschaald. Bij de ander krijgt het andere bewoordingen maar het is vaak het proces, de enting van de ziel aan het lichaam. Het ligt niet aan de opvoeding, het ligt nauwelijks aan de ouders, die weten er vaak ook geen weg mee. Vraag: Wat zijn de oorzaken van woordblindheid en kies je als bewuste incarnatie voor deze afwijking? Antwoord: Ik geloof niet dat er zielen zijn, hele kleine uitzonderingen daar gelaten, ¼% dat is misschien toch wel wat op de hele mensheid, maar het is praktisch niets die voor woordblindheid kiezen. Het zijn zielen die meer praktijk gericht zijn. Dat zijn kinderen, wanneer u dat op jonge leeftijd al ontdekt, en dat gebeurt vaak wanneer ze moeten leren lezen op school, dan weet u al op dat moment dat het kinderen zijn die in hun latere leven geen lange cursussen zullen gaan volgen maar die misschien vanuit zichzelf met een grote passie met een grote zekerheid en een grote openheid in het leven staan. Het zijn "self-made" mensen, dat betekent dat ze misschien tot heel grote hoogten kunnen stijgen en daar hoeft u nooit bang voor te zijn 200

© Copyright

www.lichtsferen.com

maar ze doen het niet via de theoretische kant, ze doen het op een praktische wijze en als u kijkt dan zijn er in de maatschappij in uw wereld vele voorbeelden van te geven. Van mensen die eigenlijk weinig scholing achter zich hebben en die het toch helemaal gemaakt hebben in de maatschappij en als je die categorie mensen in een vakje zou moeten/kunnen indelen, dat is natuurlijk moeilijk want overal zitten uitzonderingen op, dan zeg ik, dat zijn die mensen die in hun jeugd-jaren last hadden zoals ouders dat zeggen, van woord- of leesblindheid. Wat kun je er tegen doen, want je moet op school toch verder, dan zeg ik: "Nauwelijks iets". Ik geloof met de schoolleiding gaan praten en deze kennis misschien overdragen en zeggen: "Nou, ik geloof dat dit kind wat ik heb misschien niet meer begaafd is dan anderen, dat wil ik zeker niet zeggen maar ik geloof wel dat het niet minder begaafd is. Ik geloof alleen dat het door 'leesblind' te zijn te kennen geeft dat het meer tot zelfontwikkeling wil komen en minder theoretische kennis wil opdoen. Wil je daar s.v.p. gebruik van maken bij de begeleiding van mijn kind." De ene school zal daar in mee willen gaan en de andere zal er om lachen of misschien niet, maar ze zullen en op bepaalde momenten zal dat toch naar buiten komen, het zal besproken worden en het zal allen maar goed werken naar het kind toe. Vraag: In hoeverre is je eigen opvoeding te corrigeren door jezelf? Antwoord: Dat was eigenlijk de strekking van mijn cursus. Daarom heb ik wel eens gezegd: "Het is ook een cursus voor oudere mensen die bijv. geen kinderen meer hebben of helemaal geen kinderen hebben. Wanneer je namelijk begrepen hebt wat er fout gegaan is in je opvoeding, in je eigen opvoeding, dan heb je begrepen wie je bent. En dan weet je ook hoe je de toekomst moet gaan invullen en weet je dus hoe je het goed moet doen. Wanneer je werkelijk in een stuk regressie gekomen bent en je zegt: "In die jaren is er dit fout gegaan", dan hoef je niet te zeggen: "Mijn

© Copyright

www.lichtsferen.com

201

moeders schuld, mijn vaders schuld", nee, het is zoals het is, dat is toch niet meer te veranderen, misschien heb ik daar zelf wel voor gekozen, misschien lag het in een stuk gecombineerd karma, van ouders en van kind maar wanneer je weet wat er fout gegaan is, heb je iets open gelegd, heb je iets afgerond, heb je een stuk verleden afgesloten en kun je met die kennis verder. Dan weet je dat je dat soort dingen niet meer hoeft te doen, dat bepaalde karakterstructuren niet aan jezelf eigen zijn, niet karmisch zijn, maar dat die misschien min of meer dwangmatig door je ouders aan je zijn overgedragen. Wanneer je dat weet, kun je daar makkelijker van af komen en zal je je daar minder schuldig aan voelen. Je moet nooit de fout begaan door te zeggen: "Mijn vader was daar schuld aan en mijn moeder was daar schuld aan". Waar er twee kijven, hebben er twee schuld. Vraag: In veel voedsel zitten kleurstoffen, smaakstoffen en conserveringsmiddelen. Sommige kinderen blijken hier allergisch voor te zijn. De klachten zijn o.a. huiduitslag, slecht slapen, onrustig gedrag. Wat is nu beter voor hen: voeding kopen zonder deze toevoegingen, volledig macro-biotisch voeden, het met mate te eten geven om het lichaam aan te wennen? Antwoord: Eigenlijk geen van beiden. Wanneer kinderen allergisch zijn voor bepaalde kleurstoffen in voedsel dan zou u ogenblikkelijk, al dan niet samen met een terzake kundige op dat gebied, moeten analyseren, welke dat zijn want dat kind zal niet voor alle kleurstoffen allergisch zijn. Ik ga het wat theoretisch stellen en dan zeg ik: "Het zal allergisch zijn voor kleurstoffen waarin rood pigment zit, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. Die kleurstof van dit stramien waarvoor het kind allergisch is, is een stof waar het kind veel te veel van heeft in zijn bewustzijn en zijn aura. Als je dat d.m.v. van voedsel niet alleen uit zijn lichaam maar ook in zijn lichaam gaat krijgen, dan gaat hij dat a.h.w. naar buiten gooien waardoor hij huiduitslag gaat krijgen, eczeem e.d. Wanneer je die 202

© Copyright

www.lichtsferen.com

kleurstof kunt achterhalen, dan zou je dat kind met kleurenbaden moeten instralen van een hoger liggende kleur, dus 1 kleur hoger. Stelt u zich voor dat het kind allergisch is voor gele kleurstoffen dan zou u ze met groen moeten instralen of u zou in de slaapkamer een groene wand moeten maken of in de slaapkamerlamp een groene lamp moeten draaien. U begrijp waar ik naar toe wil? Dan komt er uiteindelijk stabiliteit, een verzadiging waardoor de onderliggende kleur wordt weggedrukt uit de aura dus waar het kind te veel van heeft en dan zal langzaam maar zeker het probleem oplossen. Ik zeg niet dat u het kind heel veel van die stoffen moet laten eten. Dan komt de volgende fase: bouw het langzaam op. Geef hem er toch van want hij zal in de wereld toch aan alles moeten wennen, daar ontkom je praktisch niet meer aan, maar eerst zal je de oorzaak moeten achterhalen. Dat is vaak een allergie voor één bepaalde stof en niet voor een heel spectrum van stoffen. Kinderen kunnen soms allergisch zijn voor limonades, voor jam of andere stoffen waaraan kleurstoffen zijn toegevoegd maar dat zijn nooit precies dezelfde kleurstoffen. Wanneer u weet waar het kind allergisch voor is, geef dat kind dat voedsel nog 1 of 2 maal, controleer of het daar inderdaad heftig op reageert en ga dan met die kleurentherapie te werk. Top het met een hogere kleur af en als u het problematisch vindt om dat kind in een vierkant van kleuren af te zetten op elk der hoeken, dan zou ik zeggen: "Maak een wand groen in de slaapkamer, probeer het op een andere manier en u ontdekt dat er wonderbaarlijke genezingen in zitten, dat is geen mirakel, dat is geen wonder, dat is gewoon feitelijke kennis". Vraag: Als het kind allergisch is voor groen, kun je het aftoppen met blauw maar als het allergisch is voor paars/violet, wat doe je dan?

© Copyright

www.lichtsferen.com

203

Antwoord: Dan zou je het met rood moeten aftoppen want alles is een vicieuze cirkel. Wanneer je alle 7 chakra's op elkaar zet en je hebt last met het hoogste chakrum, bijv. wat helemaal wagenwijd open staat, dan betekent dat dat je dat niet met blauw of violet dicht kunt maken. Daar moet een krachtige kleur rood tegenover staan. Dan tel je gewoon verder en begin je weer bij 1. Vraag: Het aanbod van TV-programma's voor de jeugd van klein tot groot bevat veel onlusten, vechten, wanorde. Heeft dit geen negatieve invloed op de toekomstverwachtingen van de kinderen? Of brengt ze dit juist het inzicht bij, dat het in de toekomst anders moet? Antwoord: Beide! Het probleem is dat, wanneer ik zeg "beide", dat dat voor twee categorieën kinderen geldt en dan heb ik het niet over jongens en meisjes want daar zit geen verschil in maar dan heb ik het over jonge en oude zielen. Hoe weet je nu of een jonge ziel naar een vechtfilm kijkt of een oude? Wanneer een jonge dat doet dan zal hij zich daarin verlustigen, hij zal zich daaraan opladen, hij zal er zelf energieën uithalen. Wanneer een kind dat weinig energie heeft of moe, lusteloos is, niet erg intellectueel blijkt te zijn - en ik ga het nu even heel extreem uitspreken, het hoeft niet altijd zo te gebeuren - dan zeg ik: "Laat dat kind maar naar vechtfilms kijken want daar kan hij zich in verlustigen, daar kan hij zich aan opladen zoals volwassen mensen zich vaak in andere dingen verlustigen en zich daaraan opladen." Het heeft een bepaalde functie. Wanneer oudere zielen daar naar kijken dan zullen zij daar op een heel andere manier mee omgaan. Dan zullen ze heel erg geëmotioneerd worden, ze zullen een bescherming proberen te vinden bij hun ouders en wanneer ze twee of drie van dit soort films gezien hebben, dan zullen ze waarschijnlijk zeggen: "Ik hoef niet meer" en dan zullen ze hun interesse in films heel anders gaan richten. Of ze lopen de kamer uit wanneer het heel extreem gaat worden. Vraag: Kunt u aangeven waarom het aantal zelfdodingen bij jonge 204

© Copyright

www.lichtsferen.com

volwassenen zo toeneemt in vergelijking tot vroeger? Worden er teveel of te weinig eisen aan hen gesteld? En is er altijd sprake van fouten en tekortkomingen in de opvoeding? Antwoord: Geen van alle. Er worden geen fouten gemaakt in de opvoeding. Ik mag zeker niet zeggen, dat ouders van het kind, dat tot zelfdoding over gaat, grove fouten gemaakt hebben. Dat zal heus wel een keer gebeuren maar dan spreek ik weer van een heel, heel klein te verwaarlozen percentage. In zijn algemeenheid zeg ik tegen alle ouders: Daar zit het hem niet in. Zit het dan in de verkeerde voeding, in de verkeerde school, een verkeerde omgeving? Nee, daar zit het niet in. Kinderen die tot zelfdoding overgaan zijn in 98% der gevallen oude zielen, die een te hoge trillingsgraad hebben in vergelijking tot die van de massa op Aarde. Wat betekent dat? Stel dat er iemand is die tot de 4e lichtsfeer komt en die zegt: Ja, ik moet nog een stuk, dat kan ik in de astrale wereld doen, dat kost me 500 jaar, ik ben me een haartje betoeterd, wanneer ik zoveel levens achter me heb en zo'n bewustzijn, dan moet ik dat ook in 50 jaar kunnen doen. Wat gebeurt er dan? Dat kind wordt geboren en dat zegt dan: "Ik hoef niet oud te worden maar ach, vijftig jaar van de Aarde, daar kan ik die 500 jaar wel in weg werken." Die kiest dan voor een moeilijk leven. Ik zeg dan: Men krijgt kracht naar kruis. Maar dat kind kiest misschien voor zo'n moeilijk leven, dat als hij eenmaal op Aarde is, hij dat niet meer vanuit zijn ziel bekijkt maar vanuit zijn mens-zijn en dat geeft grote blokkades met zijn omgeving, zijn ouders, opvoeders, de maatschappij. Wat hij als ziel wil, kan hij op Aarde nooit uitwerken. Hij heeft eigenlijk een te groot probleem, een te groot karma meegenomen. Hij heeft 500 jaar in 50 jaar willen samenpakken. Dan is er een klein percentage dat zoveel snelheid maakt en die zegt: Nou, na 16, 17, 18 jaar ben ik helemaal klaar, heb ik die 50 jaar ingevuld, ik kan twee dingen doen: Ik kan zorgen dat ik kanker krijg, ik kan zorgen dat ik aids krijg en dan ben ik er van af, dan ben ik klaar. Die buitenkant, die entourage is zielig voor de nabestaanden maar niet voor die ziel, maar

© Copyright

www.lichtsferen.com

205

het percentage is betrekkelijk klein en u mag er in principe eigenlijk niet van uit gaan. De tweede categorie is veel groter en die zegt: Ik ben klaar met mijn karma of, en dat is de tweede fase, ik heb zoveel, ik kan dat niet aan en ik wil niet verder want dan zou ik bizarre, grove fouten kunnen gaan maken. Misschien kom ik wel zo ver dat ik iemand anders van het leven beroof en dan val ik zo ver terug in mijn karma, ik stap er hier uit. Daar zal ik de gevolgen van moeten dragen maar dat heb ik liever dan kan ik het later misschien over 2 levens verdelen van 250 jaar. Dat is dan theorie maar dat gebeurt vaak en dat is die zelfdoding van bewuste zielen, die eigenlijk gekozen hebben voor een zwaar leven, een moeilijk leven, voor een absoluut karmische opdracht, maar uiteindelijk op Aarde aangekomen, voelen ze dat ze zich iets verrekend hebben in de massa van de Aarde en hun geestelijk bewustzijn waarvan ze dachten dat ze dat wel konden uitwerken, niet naar buiten konden brengen omdat de buitenwereld dat niet accepteert en die buitenwereld is daar niet schuldig aan want dat is de hele maatschappij. Dat zijn geen twee mensen, dus de vader of de moeder, nee, dat is veel meer. Dat is het hele scholengestel, dat zijn vaak in de puberteit vriendjes en vriendinnetjes. Als men dan verliefd wordt en men krijgt de kous op de kop, dan is dat vaak een allerlaatste bittere teleurstelling. Het is vaak als men afgewezen wordt voor een bepaalde universitaire opleiding, dan is dat de laatste druppel die de emmer doet overlopen en dan zegt men: Dat wil ik niet. Als men en dat kan wel, calvinistisch opgevoed is en men ontdekt dat men eigenlijk homoseksueel is, vrouwelijk of mannelijk, dan kan het schuldbesef, voortgekomen uit die opvoeding, daar de laatste druppel in zijn maar het is nooit de oorzaak. De oorzaak is dat die ziel niet in staat is te zeggen: IK BEN een homoseksueel, IK BEN een oude ziel, dat hij net die laatste kracht niet naar buiten kan brengen. En dan zeg ik: Het is vaak heel ingrijpend en dramatisch voor hen die achter blijven maar het is voor degene die er 206

© Copyright

www.lichtsferen.com

toe komt en ik wil niemand daarvoor een vrijgeleide geven want zo gemakkelijk is dat nu ook weer niet, maar is dat veel minder negatief dan mensen vaak wel denken als het bewust gebeurt. Maar dat weet de buitenwereld nooit. Vraag: Br. Astra, kan een bewuste, incarnerende ziel van tevoren zien of hij zijn kinderjaren grotendeels in kinderkolonies en -internaten zal doorbrengen, daar heel veel eenzaamheid, verdriet en vernederingen, kortom trauma's zal ervaren. Kan dit bewust gekozen en juist nodig zijn voor zijn latere incarnatie-opdracht, is het negatief karma uit vorige incarnaties of is het niet allemaal te voorzien? Antwoord: Een kind kiest voor een eigen leven, kiest de biologische ouders, ziet de komende 5 tot 10 jaren van uw opvoeding en soms nog een stukje verder, afhankelijk van het bewustzijn. Dan kun je zeggen: Gaat heen en keer terug met wijsheid! Dat zijn woorden, maar die zijn hol als je ze niet begrijpt. Gaat heen en keer terug met wijsheid! Dat betekent de pijn voelen maar ook de vreugde kennen. Je kunt natuurlijk zeggen: "Ik wil een hartstikke leuke jeugd hebben, ik wil een hartstikke geinige puberteit hebben - en ik zeg het in uw bewoordingen - waarin mijn ouders toch geen tijd voor mij hebben, en ze kopen dat af door me alles te geven wat ik wil: een machtige jeugd. Toevallig trouw ik dan een jongen of een meisje van één of andere minister en die had toevallig veel geld en mijn kostje is gekocht en toevallig houdt hij/zij nog van me ook en toevallig loopt het allemaal goed. Dat is een hartstikke leuk leven". Maar u heeft niet gedaan! Gaat heen en keer terug met wijsheid betekent: Ga terug naar de Aarde, doe zo veel mogelijk ervaringen op, ook die, ook die en ook die. Als je dan als ZIEL na je puberteit, in je volwassenheid het van je af kunt schudden en kunt zeggen: "Ik heb die verschrikkelijke ervaringen opgedaan maar ik ben toch MENS gebleven. Ik heb de pijn verwerkt, het ligt achter me." Vraag: Ik heb een zoon van 11 jaar en een dochter van 8 jaar en ze

© Copyright

www.lichtsferen.com

207

maken altijd ruzie: ze schoppen, slaan en pesten elkaar. Dat begint al bij het ontbijt. Afzonderlijk van elkaar zijn ze heel lief, zodra ze samen zijn is het weer oorlog. Weet u hoe dat komt? Antwoord: Ja zeker! Omdat ze in hun laatste incarnatie man en vrouw geweest zijn en ze hebben toen gevochten als leeuwen. De één zei: Ik ben de baas en de ander zei: Je kan me wat, ik ben de baas. De één zei: Ik wil kinderen en de ander zei: Ik denk er niet aan want dat kost me teveel tijd. Tegelijkertijd hielden ze heel veel van elkaar, maar ze waren bang voor elkaar, bang om in elkaar op te gaan: "waar zielen versmelten...", dat is een stukje van je eigen bewustzijn loslaten. Ook in de aura van de ander duiken en daar blijven en denken. Ze hebben een heel leven samen gevochten. Ze zijn partners geweest, ze hebben zielsveel van elkaar gehouden, maar ze hebben elkaar bijna de hersenen ingeslagen omdat ze bang waren dat ze in de ander op zouden gaan. Dan kun je zeggen: "Volgens de wet van karma heb je dat verkeerd gedaan, dan moet je dat een keer over doen". Dat wilden ze ook, maar ze hebben het verstandige besluit genomen om dat niet meer als partners te doen maar als familie, dan gaan ze maar een stukje samen en daarna kunnen ze hun eigen weg gaan en hoeven ze niet dagelijks met elkaar om te gaan. Dan kunnen ze toch wel goede vrienden zijn straks, ze kunnen op verjaardagen samen komen, ze kunnen op feesten bij elkaar komen, ze kunnen elkaar iedere dag opbellen. Dat betekent wel, dat ze in hun jeugdjaren hun eigen identiteit proberen te ontwikkelen maar zie het maar als een spel, als een steekspel. Het is niet echt, ze houden heel veel van elkaar maar het is een steekspel want ze willen voor de buitenwereld zeggen van: Ik vind alles goed als het maar gaat zoals ik wil. Dat zegt de één tegen u en dat zegt de ander tegen u, niet met zoveel woorden maar wel door hun houding. Vraag: Als er na een spontane miskraam opnieuw een zwangerschap 208

© Copyright

www.lichtsferen.com

ontstaat, is het dan mogelijk dat die ziel uit de eerste zwangerschap alsnog bij dezelfde ouders geboren wordt? Antwoord: Ja, dat is mogelijk en zeker als een zwangerschap zo'n 10 à 12 maanden daarna ontstaat dan is het vaak de ziel geweest van het kind die die zwangerschap heeft afgebroken omdat hij in de kansberekening dan toch wat hiaten zag en zegt dan: "Ik word liever een half jaar of een jaar later geboren". Hoe korter die tijd tussen abortus en zwangerschap, hoe groter de kans is dat u er vanuit kunt gaan dat de ziel zegt: "Ik wil toch liever wat later geboren worden want dan heb ik een heel andere horoscoop, dan heb ik een heel ander grondpatroon en dan heb ik meer kans van slagen". Vraag: Was de moeilijke jeugd en de puberteit die ik heb moeten doormaken onderdeel van mijn incarnatieplan, heb ik het op de koop toegenomen of is er iets mis gegaan? Antwoord: Het was een "op de koop toe nemen" en daarmee bedoel ik te zeggen: U hebt dat als een extra stukje ballast om daarmee 150 jaar te winnen aan evolutie. Dat zijn woorden, het spijt me maar ik kan het niet anders dan in woorden omzetten. Maar het is een stukje wat u er bij genomen hebt, zoals sommige mensen natte eczeem of droge eczeem soms voor 3 tot 6 jaar van hun leven ERBIJ nemen om een stuk karma - misschien één heel leven en dat is dan geen 100 jaar maar 70 of 80 jaar - te winnen. U hoeft dan niet een heel leven extra te doen, je kunt één facet daarvan verplaatsen door bijv. iets extra's te nemen. U heeft dat gedaan als een stuk ballast in uw opvoeding en als u zich daar onderuit gewerkt hebt, als u zegt: Dat is een ervaring geweest, die niet zo prettig was maar ik ben toch mezelf gebleven uiteindelijk, ik heb begrepen dat het niet prettig was maar ik ga daardoor niet met jaloezie werken, ik ga daardoor niet verzuurd afgeven op..., nee, ik ben mezelf gebleven, ik heb mezelf open gewerkt daarna", dan hebt u een heel

© Copyright

www.lichtsferen.com

209

groot stuk karma ingevuld. Dan hebt u de ervaring begrepen en het supplement geaccepteerd. Vraag: Wij hebben op jonge leeftijd 2 jongetjes uit Indonesië geadopteerd. Ze zijn inmiddels 8 en 10 jaar. Hebt u nog aanvullende informatie over opvoeding van geadopteerde kinderen in het algemeen en van deze twee in het bijzonder? Wij hebben het plan om over 2 jaar naar Indonesië te gaan met vakantie. De jongens zijn dan 10 en 12 jaar en willen hun moeders gaan zoeken. Wat vindt u daarvan? Antwoord: Om bij het laatste te beginnen, los van hun ouders zoeken/bezoeken, zal het zeker noodzakelijk zijn dat kinderen uit een ander land, in dit geval Indonesië, terugkeren naar hun geboortegrond. Daarna bepalen zij waar zij hun volwassen leven verder willen invullen. Dat is noodzakelijk. Adoptie uit een ander land, uit een ver land wat vaak gepaard gaat met een andere huidskleur, met een bepaalde sociaal-economische achtergrond, met een andere cultuur, is een heel ingrijpend gebeuren voor ALLE partijen. En dat werkt vaak als een steen die in het water valt en die langzaam allerlei kringen om zich heen maakt. Want zelfs broers, zusters, familieleden krijgen er in één of andere vorm mee te maken. Als je dat karmisch, geestelijk gaat bekijken zoals ik dat kan, dan zie je vaak dat die zielen van die kinderen en dan heb ik het ook over uw kinderen maar ik wil het ook in zijn algemeenheid zeggen, dat dat zielen zijn die kiezen voor hun geboortegrond bewust in hun kansberekening, die kiezen voor het geslacht, die kiezen voor de huidskleur maar kiezen ook voor uw opvoeding. Dat is dan een heel proces. Dat is een heel geordend, netjes opeen rij gezet karma. Maar ga dat mensen op Aarde nu maar eens vertellen, maar het is wel zo. Beiden hebben bewust en weloverwogen gekozen voor uw gezamenlijke opvoeding, voor het land, etc., etc.. Maar ze wilden hun erfelijkheid, hun landsaard, hun huidskleur, om misschien een extra stukje, dat mag ik dan niet verder invullen, maar... . etc, etc. Het ligt helemaal 210

© Copyright

www.lichtsferen.com

pasklaar geordend. Vraag: Ik heb een zoon van 12 die zeer geestelijk bezig is en het waarschijnlijk ook heel moeilijk heeft met stoffelijke. Ik heb hem verschillende soorten sport laten proberen maar hij moet er niet van hebben. Hij speelt ook eigenlijk nooit met leeftijdgenootjes. Hij is dol op lezen maar kan zich op bepaalde vakken, bijv. wiskunde, niet concentreren. Wat kan ik doen om deze jongen op een goede wijze te helpen door zijn middelbare school heen te komen? Moet ik hem tot sport dwingen, moet ik hem voor de TV laten hangen, moet ik hem elke dag confronteren met zijn huiswerk, zijn verplichtingen, dus zijn aardse wetten? Antwoord: U mag hem wel voor de TV laten hangen als u hem maar aan zijn boezem ophangt en niet aan zijn nek. Hij mag ook in een stoel hangen als hij dat prettig vindt. Hij heeft een tekort aan massa, een tekort aan aarde. Wat hij eigenlijk zou moeten doen en dan trekt de rest vanzelf wel bij, en dat is misschien dan niet zo gemakkelijk als ik het zeg maar, als hij zich een keer helemaal zou uitleven. Dat mag hij lichamelijk doen, of geestelijk, met stampen, muziek maken, met springen doen, hij kan een keer op een Kung Fu manier of hoe u dat dan ook noemt, met beide handen door een tafel heen slaan, dat doet hij één keer en daarna nooit meer want tafels zijn altijd wat harder dan zijn handen maar laat hem dat allemaal maar een keer doen. Hij moet aarde hebben en dat betekent dat er aan zijn geestelijk bewustzijn, dat is zijn intellect, dat lijkt stoffelijk maar is toch een geestelijk gedragspatroon, niet al te hoge eisen gesteld moeten worden. Ik zeg niet: Laat hem maar! Ik zeg wel: Probeer hem te sturen zonder dat hij het in de gaten heeft. Dat betekent dat u tegen hem zegt: "Nou, wanneer je dat prettig vindt dan moet je dat maar doen en als het geld kost, misschien heb ik het of misschien niet, laten we samen delen", probeer het toch uit te werken. Hij moet namelijk het gevoel hebben dat hij juist in deze fase en dan spreek ik over de komende 10 tot 14 maanden, dat hij het gevoel heeft dat hij zichzelf "zetten" kan.

© Copyright

www.lichtsferen.com

211

Eigenlijk zou je hem alleen een paar stenen om zijn nek moeten hangen en dan staat hij met beide benen op de grond. Dat doet men niet, dat kan ook niet, het betekent wel, dat hij in stoffelijke dingen erkenning moet hebben van zijn persoonlijkheid en dat kunnen leuke dingen zijn voor hem. Laat hem daar dan maar in maar zeg: "Nou, je mag wat mij aangaat, een hele dag doen wat je zelf leuk vindt maar als je later, en later is morgen en geen toekomst, ook nog iets anders met je leven wilt doen dan zal je ook in dat andere moeten verdiepen. Het is niet leuk, ik vind het ook niet leuk maar misschien kunnen we het samen doen en dan komen we er best uit". Vraag: Wat gebeurt er eigenlijk bij een abortus met de ziel van degene die ter wereld wilde komen. Is een abortus ook een al van tevoren vastgelegde gebeurtenis? Antwoord: Het kan, het kàn. U mag er niet van uitgaan. Ik mag niet zeggen: Een ziel weet dat van te voren dus daarmee is de kous af. Het gebeurt, zeker, dat een ziel de menselijke belichaming wil voelen voor de allerlaatste keer, voor een allerlaatste leven en dan afscheid wil nemen. Soms komt het dan zo ver dat het een soort wiegendood is, soms komt het zover dat hij toch een stukje karma op Aarde moet uitwerken, zodat hij op 18 of 20 jarige leeftijd tot zelfdoding komt, zoals ik al zei omdat er geen andere mogelijkheid is òf om het lichaam ziek te maken en dan spreekt men over jeugdkanker of tegenwoordig over aids of wat dan ook. Dat is dan een middel tot het doel, dat is niet de OORZAAK, het is het middel tot het doel en het doel is terug te keren naar de astrale wereld. Soms hoeft een ziel allen maar de buikholte van de moederschoot te voelen of een heel klein lichaam en dat kan dan met 6, 7, of 8 weken voldoende massa hebben, al is het nog zo klein, niet groter dan een menselijke duim. Dat betekent dan: van die factor moet u maar niet uitgaan maar het gebeurt wel. De volgende fase is, dat bij een abortus de ziel, al dan niet bij een vrijwillige abortus toch snelheid gemaakt heeft, geestelijk gezien, om geboren te worden, die snelheid wordt 212

© Copyright

www.lichtsferen.com

afgeremd, de ziel loopt a.h.w. tegen een muur aan, dat geeft even een bepaalde trilling. Die ziel zal een korte tijd, afhankelijk van het bewustzijn, dat kan variëren van uren, dagen, weken, maanden, jaren, dat kan ik niet inschalen, nodig hebben om zich zelf weer te worden. Soms keert hij terug naar de fase, die er was na het laatst geleefde leven en zoekt van daaruit nieuwe ouders, soms blijft die ziel om de biologische vader en moeder heen en wil daar op een later tijdstip geboren worden. Soms is er een andere keus. Er is eigenlijk geen uniforme oorzaak, reden van te geven waarom spontane abortussen of zoals u het zegt een gewenst abortus maar die wordt dan vaak door de ziel gewenst en niet door de ouders, al lijkt dat zo, tot stand komt. Dat is in alle situaties verschillend. Vraag: Laden heel jonge meisjes, die abortus laten plegen, karma op zich? Antwoord: Ik vind dat er nog te veel met de vinger gewezen wordt. Bij een echtscheiding is er één schuldig, dat is JOUW schuld! Wanneer iemand ziek wordt dan is het ZIJN schuld omdat hij verkeerd gegeten heeft of omdat hij.... Of het is de schuld van de werkgever dat hij in geen goede werkruimte heeft gewerkt. Wanneer iemand dood gaat komt dat vaak omdat hij dood gepest is door anderen, het is de ANDER zijn schuld. Wanneer iemand fouten maakt, dan is dat de schuld van de OUDERS. Ik geloof dat ik ook hier ga zeggen: Vergeet dat maar eens, dat vingerwijzen. Het is niet SCHULD, het is niet schuldig aan... men is niet schuldig aan... Als een ziel bewust kiest in samenwerking met de ziel van de a.s. moeder en dat wordt een abortus, dan is er geen schuld. Die hele evolutielijn van 21 jaar volwassenheid, 21 jaar mag je pas trouwen, dan weet je het, dan mag je doen wat je wilt, is verschoven naar 18 jaar maar is geestelijk al verschoven naar 13, 14 jaar. Ik heb gezegd in mijn cursus: Daar zal nog een verschuiving naar 6, 7, 8 jaar in

© Copyright

www.lichtsferen.com

213

komen, ik kan dat niet helemaal inschalen omdat dat schoksgewijs zal gaan en omdat het afhankelijk is van de acceptatie. Accepteer maar dat het zo is! Het is niet anders en dat zeg ik niet op fatalistische wijze, dan zeg ik: U begaat een grote fout, als u zegt: "Die jongen die dat gedaan heeft, die is schuldig". Die jongen had dat niet gedaan als dat meisje dat niet wilde. Misschien was het een gebrek van de opvoeding van de ouders, dat er geen goede voorlichting was, dat ze alleen maar gezegd hebben: "Denk er om dat... " en dan doen ze het juist. En misschien hebben ze gedacht: Daar is mijn kind nog niet aan toe, die is geestelijk en lichamelijk op lange na nog niet volwassen. Een heel grote vergissing die ouders maken. Er is geen vingerwijzing. Accepteer het maar en je zult zien dat die ervaring op de lange duur toch niet zo negatief blijkt te zijn. Vrouwen die nl. geen kinderen krijgen, ik zeg niet dat alle vrouwen dat zullen hebben, voldoen niet aan hun scheppingsdrang en hebben de voorbode daarmee gelegd voor kanker, baarmoederkanker enz., enz. Het komt gelukkig niet bij alle vrouwen naar buiten maar de basis ligt er. Als het in het karma van de mens ligt opgeslagen dat er geen kinderen komen, dan is de kans dus dat er een bepaalde ziekte, bijv. kanker, naar buiten komt zeer groot en realistisch aanwezig. Als men een abortus ondergaan heeft, is dat weggenomen en hoe jonger men die abortus ondergaan heeft, hoe krachtiger het weggenomen is. Stel nu dat er in de erfelijkheid of in de karma van dat kind kanker ligt. Dan kan door abortus op jonge leeftijd die kankercel worden weggenomen. Dat weet de buitenwereld niet, dat ziet de buitenwereld niet, het is ook moeilijk verkoopbaar als dat niet zichtbaar en wetenschappelijk is, maar het is de waarheid. Dan zeg ik: Dat weet u niet. Het kan karmisch zijn, het kan niet-karmisch zijn. Zelfs als het niet-karmisch is, wijs niet zo met de beschuldigende vinger. SCHULD BESTAAT NIET! Als karma bestaat, bestaat schuld niet. Vraag: Ik heb van een half jaar tot anderhalf jaar in een ziekenhuis doorgebracht i.v.m. operaties. Wat is daarvan de invloed geweest opvoedkundig - op mij? 214

© Copyright

www.lichtsferen.com

Antwoord: Ik geloof geen, behalve dat u er een groot intellect door ontwikkeld hebt en dat intellect gebruikt hebt om dat lichaam na uw geboorte te laten bijschaven. U vond nl. als pasgeboren baby dat uw lichaam niet volmaakt was. Wat ga je dan doen? Dan ga je zeggen: "Wat is mijn karma, hoe kan ik daarmee uit de voeten, als ik het zo laat gaan krijg ik toch op oudere leeftijd problemen met mijn hart, mijn longen, ets., ik laat dat bijwerken" Dan ga je signalen naar buiten brengen, de ouders gaan op hun achterste benen staan en denken: Oh, mijn kind gaat dood en rennen naar het ziekenhuis toe en u hebt in uw vuistje zitten lachen in feite. Dat is de achtergrond geweest. Eerlijk waar! Vraag: Als een kind niet via een normale bevalling geboren wordt maar bijv. met een keizersnede, heeft het dan voor die ervaring gekozen of wil het niet geboren worden en zou het eigenlijk in de astrale wereld willen blijven= Antwoord: Dat vind ik al te rigoureus om dat zo te zeggen. Koninklijke kinderen worden bijv. vaak met de keizersnede gehaald. Zou er dan dus geen koning, keizer, admiraal geboren willen worden? Dat geloof ik niet. Omdat men door de keizersnede precies het tijdstip van de geboorte astrologisch kan bepalen. Is dat toeval? Ik vind het dom, want het kind bepaalt dat toch. Dat kind weet precies wanneer hij geboren wordt en weet van tevoren of het een normale bevalling wordt, of het een stuitbevalling wordt of dat het een keizersnede wordt. Dat ligt vast, dat is geen toeval. Zijn dat dan andere kinderen? Nee het zijn geen andere kinderen. Hooguit zou u kunnen zeggen: Kinderen die met een keizersnede ter wereld komen, willen als ziel wat meer invloed uitoefenen op hun eigen leven. Zij zijn het die gezegd hebben: Ik wil zo ter wereld komen en dan is vaak een normale, vaginale bevalling onmogelijk, technisch en dan besluit men, omdat het bijv. een stuitligging is, om een keizersnede toe te passen. Het kind zorgt daarvoor en zo is het en niet anders. En als iemand bij de geboorte al

© Copyright

www.lichtsferen.com

215

zo veel invloed uitoefent hierop, ga er dan maar vanuit dat het later in zijn/haar leven ook wel eens tegen u zegt: IK WIL. Vraag: Wanneer kinderen opgroeien met binnen het gezin gesprekken over reïncarnatie en karma, en als ze ouder worden over dit soort zaken helemaal niet meer praten, er sceptisch over doen zelfs, betekent dat dan, dat ze in dit leven aan dit soort zaken toe zijn? Antwoord: Mensen hebben mij wel eens gevraagd: "Als je helemaal niet gelooft in reïncarnatie, reïncarneer ik dan toch?" Daarmee is eigenlijk ook deze vraag beantwoord want het gebeurt toch. Reïncarnatie BESTAAT, alleen niet iedereen weet het en niet iedereen hoeft het te weten. Als je daar als kind niets over weet en als mens daar niets mee doet, dan ga je na je overgang toch terug naar de astrale wereld en waarschijnlijk reïncarneer je dan later weer. De tweede fase is, als je dat wél met de paplepel kunt meegeven, is dat mooi meegenomen en of die kinderen daar in hun puberteit of kort daarna in een relatie door de andere kant niets mee doen, ga dan niet met de vinger wijzen, het zit er toch in. En als het nodig is, komt het er uit en als het niet nodig is in dit leven, dan ligt het in de kern opgeslagen en die kern, de ziel, zal er voor zorgdragen, dat die informatie naar buiten komt, zij het dan misschien in een andere vorm. Vraag: Mijn zoon van 18 jaar heeft een zgn. "flipperkastverslaving". We houden hem met zijn medeweten onder curatele wat geld betreft. Helpen wij hem op deze manier of werkt het tegenover gesteld? Antwoord: Ik geloof niet dat het echt helpt, ik zou mijn eigen kind onder curatele zetten wat geld betreft. Geef ze maar dat bedrag en dat is afhankelijk van uw financiële situatie. De ene ouder zal een groter bedrag kunnen missen dan de ander, als men dat bespreekbaar maakt met een kind, dan moet dat kind dat maar accepteren. Dat is dan weer gelijke rechten, gelijke plichten. En dan zeg je: "Dit is mijn deel, dat 216

© Copyright

www.lichtsferen.com

is jouw deel, daar moet je het mee doen. Ik heb ook niet meer. Als jij van mij stelen wilt, dan doe je dat maar. Je kunt zelfs de kleren van mijn lijf stelen. Maar als jij tot het mannelijk geslacht behoort en ik als je moeder tot het vrouwelijke, dan loop je met die kleren toch goed voor paal. Dat betekent: je kunt alles bij me weghalen maar of je daar verder mee komt, ik betwijfel het." Ik geloof niet dat je een kind onder curatele moet stellen, niet echt. Ik geloof dat die flipperkast waarover u spreekt, zeker als die op zijn kamer staat, een goed middel tot het doel is. Laat hij zich daarmee maar op uitleven. Laat hij er maar eens tegen schelden en tegen aan slaan. Hij kan beter tegen die flipperkast schelden dan dat hij tegen een jongen of een meisje scheld, want dan krijgt hij ruzie. Ik geloof dat "aarde maken" zoals ik eerder zei in een vraag, zo'n flipperkast is voor een oude ziel, zoals die jongen is, eigenlijk "aarde maken" een beetje extreem weliswaar maar ach, het valt allemaal reusachtig mee. Vraag: Hoe moeten we kinderen van 11 en 14 jaar voorbereiden op hun ervaringen met sex, als we ze willen beschermen tegen zwangerschap en aids? Antwoord: Allereerst een goede voorlichting. Dat betekent dat u in de jaren daar aan voorafgaande en indien u dat niet gedaan hebt, zeker vanaf hun 10e jaar, ongeacht of het een jongen of een meisje is, echt de tijd nemen, desnoods met beide ouders en anders maar met één om te zeggen: "Joh, moet je nou eens luisteren, je bent op een leeftijd gekomen, dat je waarschijnlijk in staat bent om kinderen te maken. Je bent geslachtsrijp, dat betekent, dat je lichamelijk volwassen bent, waarschijnlijk geestelijk ook, al zie ik dat niet elke dag maar...." Ze weten het waarschijnlijk al maar vertel het ze toch nog maar een keer. Laat het taboe van: dat mag en dat niet er nu eens helemaal af. Leg het nu eens helemaal open en dat betekent, dat u niet van ze eist of verlangt, dat ze met hun eerste meisje of jongen thuiskomen. Laat ze eerst maar eens zelf verwerken wat ze daar mee willen. Geef ze voorlichting over het voorkomen van zwangerschap, zeg dat ze in een

© Copyright

www.lichtsferen.com

217

geweldige tijd leven, een tijd waarin alles kan, waarin eigenlijk geen ver- en geboden meer zijn maar dat toch daardoor een aantal nieuwe risico's ontstaan zijn zoals aids. Dat je dat aan de buitenkant niet kunt zien maar dat dat door speeksel b.v. aids niet overdraagbaar is, dat het alleen door bloed overdraagbaar is maar dat je daar ook tijdens geslachtsgemeenschap voorzichtig mee moet zijn. Dat zowel voor jongens als voor meisjes, waarin zielen versmelten, aura's lichaam, misschien toch iets heiligs is. Dat betekent niet dat maar éénmaal in je leven zo'n rituele handeling mag gebeuren, dat zou zonde zijn maar het betekent wèl dat je niet met de eerste en zeker niet de beste maar de natuur haar loop moeten laten gaan. Dat je wel kritisch moet zijn. Maar wanneer je zelf en die verantwoordelijkheid ligt bij het kind en niet bij u, hoe onprettig dit ook voor u moge zijn, wanneer je het gevoel hebt, dat je met die jongen of dat meisje toch een langere tijd van je leven zou willen delen, wanneer je je eigen gevoelens, helemaal in erkenning en overgave voor de ander zou willen geven, zeg dan dat je hoopt dat dat kind DURFT te zeggen na afloop: Ik had het gevoel dat mijn ziel versmolt, dat mijn aura overliep en dat mijn lichaam eindelijk haar andere helft vond en dat ik gezocht heb naar een kosmische eenwording en dat ik die gevonden heb. En of hij dat nou een dag later met een ander vindt, dat is een bijkomstigheid en dat zullen ze NOOIT tegen U zeggen. Ik denk niet dat er een kind thuis komt, dat tegen u zegt: "Papa, mama, ik heb een zielcontact gehad, waarin zielen versmolten. Ik had een gevoel dat ik als vloeistof in de ander overliep". En dan zegt u: "Stop maar, ik weet het al". U lacht hier om maar zorg dat het kind dat ook kan doen. Houd het open, haal dat TABOE er af. Het is zo belangrijk dat u dat taboe er af haalt maar leg het wel heel open. Dat betekent, de voordelen, de geneugten, maar bereid ze ook voor op de pijn. Niet: dat doet pijn de eerste keer, nee want dat valt vaak reusachtig mee, maar dat, wanneer je je hele eigen persoonlijkheid gegeven hebt, dat je geluk hebt, als de ander de volgende dag dat nog zo voelt en dat je pech hebt en dat JIJ je vergist hebt en leer 218

© Copyright

www.lichtsferen.com

er maar wat van, als de ander dat de volgende dag voor een ander voelt en niet meer voor jou. Vraag: Als je je dochter bij leeftijdgenootjes laat slapen en je wilt zwangerschap uitsluiten, heeft het gebruik van de pil dan geen nadelige invloed op de groei van het lichaam? Antwoord: Ik had gehoopt, verwacht dat u die vraag zou stellen over de pil en dan zeg ik: In de laatste 5 jaar heeft de pil een grote verandering ondergaan. De hormonen, de oestrogenen en wat dies meer zij, die er in verwerkt zijn tot bijna het nulpunt gezakt. Er zit nauwelijks (ik zeg niet "geen") schadelijke stoffen meer in die pas na 50 jarig gebruik gevaar zouden kunnen opleveren. Niemand gebruikt een pil 50 jaar. Tot voor 5, 6 jaar zou ik hebben gezegd: U mag hem niet langer dan 5 jaar gebruiken, daarna moet u er mee stoppen. Wanneer je hem nu gebruikt is hij dus nauwelijks schadelijk te noemen. Als u aan een meisje een pil geeft - want een pil voor jongens is er nog steeds niet, maar die komt wel - kunt u dat zonder nadelige gevolgen voor de geestelijke of lichamelijke groei in de fase tussen 13 en 14 jaar. Nou is 13 jaar wel heel erg jong. Ik neem dan ook als marge van rijpe, bewuste kinderen, het liefst zou ik tegen u zeggen vanaf 14 jaar maar er zullen kinderen zijn die vanaf 13 jaar ook hun gevoelsleven tot ontwikkeling hebben gebracht want ze zijn vaak al eerder geslachtsrijp. En dan kunt u 2 dingen doen. U kunt doen zoals misschien uw ouders en voorouders van "dat mag niet, dus het gebeurt niet; mijn kind doet dat niet" en dan zegt u MIJN kind; MIJN kind is een eigendomsrecht. Dat is een stuk slavernij en ik heb nog nooit een heer en meester gezien die precies wist wat zijn slaaf deed. Die doen meestal iets anders want zij zoeken naar een stuk vrijheid, dus als u zegt MIJN KIND, dan doen ze het juist. Als u zegt: HET kind zal in haar ontwikkeling dat gevoel wel naar buiten brengen, wees dan realistisch, leg het open! En dan zegt u tegen dat kind: "Je hoeft voor mij die pil niet te nemen als er niets aan de hand

© Copyright

www.lichtsferen.com

219

is maar op het moment dat jij zegt, dat je geslachtsgemeenschap wil, heb ik er geen moeite mee maar vraag dan om die pil en wacht niet tot het te laat is". En als u het ziet aankomen en dat kind zegt: "Wel nee, er is nog niets aan de hand, dan zeg ik niet: Doe hem dan maar door het bordje pap, die leeftijdsfase is voorbij maar zeg dan wel: "Joh, ik zie het aankomen, maar als jij zegt dat het niet zo is, even goede vrienden maar laten we nou morgen even samen langs de dokter gaan". Vraag: In hoeverre moet je het ontdekken van het lichaam stimuleren bij een 3-jarige? Antwoord: Het is wat minder beladen, dus ik zou zeggen: juist in die fase, eigenlijk gedurende die hele kinderjaren tot vóór de puberteit dus tot ca. 9 jaar zou ik dat zo veel mogelijk willen stimuleren. U hoeft het niet voor te doen, u hoeft geen demonstraties te houden maar laat dat kind zijn eigen ontdekkingstocht doen. Neem dat kind eens zonder kleren bij u in bed, het kind zal zeker als het 3, 4 jaar oud is zonder maar vergist u zich niet - seksuele bijbedoelingen naar uw lichaam kijken, zowel naar het mannelijke als naar het vrouwelijke. Er zijn mensen, die zeggen, wegens omstandigheden betreffende huisvesting, met hun kinderen in één kamer te moeten slapen, vooral kleine kinderen. Ze wachten dan tot het kind slaapt voor ze geslachtsgemeenschap hebben. Soms helpt men de natuur door het kind een pilletje te geven. Die mensen zijn er. De ironie van het lot is, dat DIE kinderen, vaak op oudere leeftijd een veel vrijer gevoel van seksualiteit hebben. Ze zijn er met hun ogen open niet bij geweest maar ze hebben het onbewust opgepikt. Nu zeg ik niet dat u moedwillig uw kinderen maar bij u moet laten slapen als u met uw partner sex wilt, zeker niet want als hij achter een muur daarnaast ligt, ach, een muur is voor een ziel niets maar ik zeg wèl, die ontdekkingstocht door, langs en in dat lichaam, sta dat tenminste toe en stimuleer het in de tweede fase en hoe, dat wil ik aan uw eigen fantasie overlaten. 220

© Copyright

www.lichtsferen.com

Vraag: Wat kan de reden zijn dat een kind borstvoeding weigert en wel flesvoeding tot zich neemt? Antwoord: Dat vind ik een nare vraag maar ik zal hem toch beantwoorden. Waarom een nare vraag? Omdat dat gebeurt bij kinderen die eigenlijk een hekel aan hun biologische moeder hebben. Het zijn - en ik wil hier niet zeggen "uitzonderingen daar gelaten" kinderen en ik hoop niet dat die vrouwen nu ogenblikkelijk over hun toeren raken, het zijn zielen die u puur en allen gekozen hebben vanwege de erfelijkheidsfactoren van de biologische vader. Daarin is de moeder alleen maar het middel tot het doel dus om geboren te worden, omdat het kind via de biologische vader geen mogelijkheid heeft om op Aarde ter wereld te komen. Dat druk ik dan zo even extreem uit maar het is de absolute waarheid en dan zeg ik: Als dat kind duidelijk te kennen geeft dat die borst hem/haar "een gruwel is" verplicht dan dat kind niet en geef het flesvoeding. Het zou een grote agressiviteit die later in de opvoeding moet worden uitgewerkt, bij het kind en de moeder omhoog brengen, want "dat kind wil maar niet". Dat kind wil u best want dat kind WIST dat u aan die partner vast zat want dat is omgekeerd bij mannen en bij vrouwen ook vaak zo. En het ligt niet zo zwart/wit als ik het zeg maar ik heb geen andere bewoordingen, gezien de context van de tijd die mij ten dienst staat om het u uit te leggen. U moet daar maar in theorie van uit gaan. Vraag: De voortplanting van de mens zal op een andere wijze ingevuld worden in de toekomst. Zal deze verandering ook komen bij dieren? Antwoord: Pas nadat hij bij mensen is ingevuld, ja. Maar het zal over de hele planeet Aarde tot stand komen. Vraag: Als ik met verf e.d. wil werken dan voel ik me al bij voorbaat

© Copyright

www.lichtsferen.com

221

onmachtig om iets op papier te krijgen. Ik heb dan zelfs de neiging om te gaan huilen. Toch zou ik het graag willen om op die manier iets van mezelf naar buiten te brengen. Kunt u hier iets van zeggen? Antwoord: Nee geen verf, want het herinnert u aan een eerder leven, waarin u heel veel prachtige schilderstukken gemaakt hebt, ten tijde van de Renaissance en waarin u ze gemaakt hebt in uw liefde voor iemand anders die uiteindelijk toch met iemand anders te paard verder ging. Dat is een herinnering uit een leven waarin heel veel positiviteit heeft gezeten. Dit is maar een fragment maar u kunt zich voorstellen, iedere keer wanneer u dan met kleuren, met schilderkunst bezig bent, dan herinnert u dat aan dat leven en dan zeg ik: "Doe dat niet". Als u uw creativiteit wilt omzetten doe dat dan met klei van de Aarde, of met hout maar niet met verf want dan komt u in een stukje regressie. Vraag: Ik ben in de oorlog geboren. Op bevrijdingsdag, 4 jaar later, zag ik voor het eerst de kleur oranje. Wat betekent dit voor een kind en hoeveel invloed heeft dat op de verdere ontwikkeling? Antwoord: Ik geloof dat u voor die tijd ook wel eens de kleur oranje gezien hebt, zonder het te weten maar op dat moment heeft het door de hele entourage heel veel indruk op u gemaakt. Dat betekent in de praktijk dat ik zeg: Ik geloof dat de kleur oranje op u daardoor niet zo veel indruk gemaakt dan u misschien wel denkt. De kleur oranje is op zich een kleur van materialisatie van... Uw koningshuis heeft dat bijv. omdat het via de kleur oranje, onbewust of bewust, dat weet ik niet, dingen wil uitwerken in uw land. Dat betekent bij mensen ook materialisatiekracht van: Wij willen dit en daar gaan we aan werken en dat wordt vaak door de kleur oranje versterkt. 222

© Copyright

www.lichtsferen.com

Vraag: Als kind van 9 maanden oud moest ik naar het ziekenhuis. Omdat men niet wist wat er aan de hand was, werd ik in een glazen isoleerkamertje gelegd. Wat voor invloed heeft dat op een kind van die leeftijd om plotseling van huis te zijn en dan nog zo geïsoleerd te liggen? Antwoord: Een verschrikkelijk invloed. Een invloed van in de steek gelaten worden, weggegeven te zijn door de ouders, met vreemde mensen die je niet aardig vindt te moeten omgaan. Verschrikkelijk! Karmisch gezien zeg ik dan: Dan is het weer die ziel die zegt: Ik wil die ervaring opdoen om dat gevoel - net als bij die kindertehuizen waarover ik zo juist sprak - te overbruggen. "Als ik het achter me heb, als ik daar over heen ben dat ik besef dat ik NIET in de steek gelaten ben, als ik besef dat het niet het eind van mijn leven is geweest, als ik besef dat het leven door ging", dan hebt u het ingevuld en achter u. Dat is a.h.w. een krachtbron om daar over heen te komen. Vraag: Ik heb altijd angst gehad om te tekenen. Kunt u daar iets over zeggen? Antwoord: Als ik contact maak met degene die de vraag gesteld heeft dan beantwoord ik hem toch heel anders. Dan zeg ik: Je kunt niet alle vragen hetzelfde beantwoorden. Bij deze geef ik als antwoord: De angst om te tekenen is een angst om te materialiseren. U hebt een hel grote creativiteit. Als u woorden spreekt kunt u altijd zeggen: "Dat heb ik niet gezegd". Ik zeg niet dat u dat doet maar dat is het onbewuste. De volgende fase is: wanneer u het gaat opschrijven in woorden, dan ligt het vast. U zult waarschijnlijk ook iemand zijn die nauwelijks brieven stuurt aan anderen, zodat anderen niet kunnen zeggen: Jij hebt dat geschreven want u weet dat u er de volgende dag - evolutie is verandering misschien iets anders over denkt. En dat is dat tekenen ook, dat is: U hebt een heleboel creativiteit maar u bent bang als u het op papier gaat zetten, dan wordt het door andere mensen gezien, bekritiseerd,

© Copyright

www.lichtsferen.com

223

beoordeeld wordt en dat men daar uw hele persoonlijkheid op beoordeelt en dat is niet waar maar dat is de onbewuste reflectie die er achter zit. Vraag: Ik vond de cursus grandioos en ik wil hem zo graag overdragen aan mijn kinderen maar als die daar totaal niet voor openstaan, wat doe je dan? Antwoord: Dan zet u deze cursus in de slaapkamerkast; eerst boven op uw slaapkamerkast met een papier daarop met VERBODEN AAN TE KOMEN VOOR KINDEREN. Gegarandeerd dat ze er aankomen. Als ze er niet voor open staan dan kunt u misschien toch in uw opvoeding een heleboel informatie uit de cursus overdragen zonder dat u zegt: "Joh, je moet die cursus eens bestuderen". U hebt het wèl gedaan, u kunt systematisch, heel langzaam, misschien met eigen toevoegingen daaraan, dingen aan ze overdragen. Vraag: Wat doe je als ouder als kinderen niet meer thuiskomen? Loslaten? Of kunt u toch iets aangeven hoe daar het beste mee om te gaan? Antwoord: U kunt naar de kantonrechter stappen en zeggen: Ik eis dat... en dan kom u op uw eigendomsrecht: Ik EIS dat mijn slaaf terugkomt want ik heb mijn slaaf gekocht. Het is MIJN kind. Als u zo met uw kinderen wilt omgaan, dan zeg ik: Gaat uw gang! Ik zeg tegen u: Wanneer uw kind bepaalt om het huis uit te gaan dan is dat vaak een verstandig besluit van dat kind Dat vind u niet leuk maar het verstandige daaraan is dat het kind een eigen identiteit wil ontwikkelen, dat het kind misschien verdere ruzies met u wilt vermijden en dat is dan een heel verstandig besluit. LAAT HET LOS! LAAT HET LOS! Probeer tegen het kind te zeggen: "De deur staat open, ALTIJD. Als je terug wilt komen, als je me nodig hebt, kun je me bellen, als je me niet nodig hebt dan bel je me niet en dan weet ik dat je gelukkig bent en dan weet ik dat je het 224

© Copyright

www.lichtsferen.com

zonder mij ook kunt en dan hebben we het samen in de achter ons liggende jaren goed gedaan". Dan hoort u misschien 6 maanden niets van dat kind en dan vraagt u zich af: Zou het nu wel goed gaan? Dan gaat het misschien helemaal niet goed maar dat is dan een ervaring voor het kind. Vraag: Mijn neefje van 6 jaar plast 's nachts nog steeds in bed. Een half jaar geleden heb ik hem enige malen behandeld met massage en visualisatieoefeningen waarna hij 4 maanden droog is gewest. Sinds de zomervakantie is het bedplassen echter opnieuw begonnen. Mijn vraag is: Wat is de oorzaak van dit probleem en hoe kan hij er van af komen? Antwoord: ANGST! Het kind is ergens bang voor. Panisch bang. Het heeft geen zekerheid. Ik kan het nu niet goed zien omdat het via-via moet gaan; of dat naar één der ouders of opvoeders is of dat het bang is voor school, of voor een vreemde omgeving... Het kind is BANG voor iets en als men de mogelijkheid heeft, zou dat eigenlijk met het kind besproken moeten worden. Wat vind je leuk en wat vind je nou niet zo leuk. Met zo'n vraag- en antwoordgesprek komt u daar vanzelf achter. Vraag: Wat is de reden dat een kind tussen 2 en 3 uur 's nachts steeds weer wakker wordt en huilt? Wat kun je daaraan doen? Antwoord: Huilen is een reflex die niet altijd een oorzaak hoeft te hebben, het wakker worden is dat wel. Dat betekent, dat een kind vaak terugkeert van een uittreding of het ritme probeert te verleggen. Vraag: Voor welke eigenschappen moeten wij onze kinderen trainen om ze klaar te maken voor de grote veranderingen, waarover u het had in de 6e sessie, zodat ze productief en harmonieus kunnen leven? Antwoord: Alleen maar open staan voor vernieuwingen dus accepte-

© Copyright

www.lichtsferen.com

225

ren als een kind in de wieg volwassen uit de ogen kijkt en men zegt: Kijk dat kind nu eens kijken, het lijkt wel een kind van een ½ jaar, terwijl het nog maar 3 weken oud is, accepteer dan ook dat die evolutiegraad door loopt en dat dat kind op zijn 12e, 14e zegt: Mijn lichaam vertelt mij dat ik een man of een vrouw ben. Accepteer dat ze op die leeftijd geslachtsrijp zijn en dat de hele evolutie verandert. Kijk dan om u heen en oordeel niet maar probeer dingen HELDER te zien: Dat uit oorlog, vrede ontstaat etc., dus accepteren dat je dingen niet je hele leven kunt vastleggen en dat je een gelukkig mens bent en dat je het goed gedaan hebt als je en relatie van je 18e tot je 88e hebt en dat je het niet verkeerd hebt als je in die periode 3 of 4 relaties gehad hebt maar dat het vaak een kwestie van KARMA is. Accepteer de dingen. Dan kun je als mens op Aarde telepathisch functioneren, vaak onbewust maar toch... Je kunt openstaan voor vernieuwingen en als je je ervoor afsluit, dan sluit je je af voor de totale verandering en je bent een onder-deel van de hele planeet Aarde. Vraag: Mijn zoon Peter heeft de 2 eerste jaren van zijn leven bijna dag en nacht gehuild en was reuze nerveus. Was dat een opvoedingsfout van mij of zijn vader of had hij eenvoudig veel angst meegenomen? Antwoord: Hij heeft geprobeerd, kort na zijn geboorte, terug te keren naar de astrale wereld omdat hij vond dat zijn karma te zwaar was. Hij was bang dit toch in zijn leven niet te kunnen uitwerken. Daar heeft hij als ziel 1 à 2 pogingen toe ondernomen. Dat is niet gelukt en dat betekent dat hij daarna zijn verdriet van zich af gehuild heeft en toen was het over. Toen heeft hij het leven geaccepteerd en heeft hij eigenlijk een heel groot bewustzijn ingebouwd van: "Dan zien we wel, ik laat alles op me af komen maar ik zal er ook voor zorgen dat ik alles kan verwerken". Het is niet afgebakend, het is helemaal geopend. Het zal iemand zijn met een veelzijdige belangstelling. Vraag: Heeft faalangst altijd zijn oorsprong in de opvoeding? 226

© Copyright

www.lichtsferen.com

Antwoord: Als mensen tegen kinderen zeggen: Dat kun je niet, dat weet je niet, dat vertel ik je later wel, dan hebt u de kiem voor faalangst gelegd. Je kunt een kind van 4 geen auto laten rijden, dus dat kan hij niet maar je kunt wel net doen "alsof" bijv. als hij het graag wil. Dat betekent, het ligt toch vaak aan de opvoeders hoe je met de dingen omgaat. Zeg niet: "Ach, dat kun jij toch niet, daar ben je te stom voor". Als u zo met uw kinderen omgaat, zullen ze faalangst hebben. Wanneer die faalangst daar niet vandaan komt, dan is het karmisch. Dat kunt u eigenlijk zelf wel achterhalen. Als het karmisch is, moet die angst overwonnen worden want wanneer die in de opvoeding is opgelegd kunt u hem zelf loslaten, dan past hij niet bij u, dan is hij u aangepraat en praat hem dan maar weer van u af. Vraag: Komt het vaak voor dat door meerdere zielen belangstelling is voor 1 ouderpaar en hoe wordt dat dan opgelost? Antwoord: Door na elkaar geboren te worden, door een twee- drievierling etc. Dat gebeurt zelden. Door chemische toedieningen van een te hoge hoeveelheid eitjes uit de eierstokken. Die komen in de baarmoeder; door er te veel oestrogenen aan toe te voegen worden die dingen wat groter waar-door ze meer zaadcellen kunnen verwerken. Dat is het ontstaan van meerdere kinderen in één worp. Dat zijn er dan 3, 4, 5, 6, en dan u: Dat komt omdat ze met medicamenten behandeld zijn. In de natuurlijke geboorten zijn tweelingen en drielingen geen uitzondering meer maar dat gebeurt dan wanneer meerdere zielen en dat is nooit omdat ze met elkaar vechten van "Ik wil, nee ik wil eerst, nou dan gaan we in godsnaam maar samen, zo gaat het nooit. Het is vaak omdat ze elkaar niet kunnen loslaten. Vraag: Wat is de bedoeling van de relatie met mijn moeder? Antwoord: De bedoeling van deze relatie is dat u haar dankbaar bent voor een stuk opvoeding maar dat u het toch op een heel ander manier

© Copyright

www.lichtsferen.com

227

in uw eigen leven wil invullen en dat u niets met haar visie daarop te maken heeft. Dat u toch heel veel van haar houdt en dat u heel goed begrijpt dat zij u heeft opgevoed zoals ze dat gedaan heeft maar dat u het toch lekker anders gaat doen. Als u dat aan haar kunt overdragen en toch van haar kunt houden en omgekeerd, zonder ruzie te maken dan hebt u elkaar een heleboel geleerd in het leven. Dat was eigenlijk het doel van uw samenzijn. Vraag: Ons oudste kind heeft al 1½ jaar slaapproblemen en ze is overdag vaak erg moe. Zijn spanningen en benadering hiervan de oorzaak of iets anders? Wat kunnen we hier zelf aan doen? Antwoord: Het komt gedeeltelijk van buitenaf. Het zit voor nog éénderde in het kind zelf. Dat betekent dat het voor een deel van de ouders en de omgeving komt, waarin het kind dagelijks vertoeft. Dan zeg ik: Door het kind te laten eten voor het slapen gaan, zullen er minder slaapproblemen ontstaan. Dan krijgt het kind "massa". Ik wil niet zo ver gaan, warme melk met een lepeltje honing werkt slaapverwekkend, hop werkt slaapverwekkend, dat vinden kinderen over het algemeen niet zo lekker maar laat ze maar wat eten voor het slapen gaan. Dat helpt. Vraag: Kan een magnetische behandeling ondersteunend werken? Antwoord: Dat geloof ik niet, nee. Dan zou het vlak voor het slapen gaan moeten gebeuren en dan gebeurt er zo veel in de aura dat bij een kind zoveel expansie ontstaat en juist voor het slapen gaan is dan niet goed. Vraag: Is het mijn karma geweest dat ik gekozen heb voor een familie en een milieu waar ik op geestelijk gebied een buitenbeentje ben en erg voor begrip moet vechten? Antwoord: Gij zegt het. Dat betekent, u hebt er doelbewust en wel228

© Copyright

www.lichtsferen.com

overwogen voor gekozen. Dat wat u overdraagt aan anderen zonder dat u het merkt, gaat heel diep. En dan zeggen andere mensen: Daar wil ik niets mee te maken hebben. Alleen door er te zijn, straalt u al iets uit en dat zet u misschien niet altijd in woorden om maar u straalt het uit door er te zijn en de andere ademt dat in en dat werkt. Vraag: Heeft het een bepaalde betekenis voor een ziel die geboren wordt, wie er bij de geboorte aanwezig is c.q. zijn? Antwoord: Dat is een vraag waarover ik nog nooit heb nagedacht en ik kan hem dan ook niet beantwoorden. Ik geloof het niet. Ik geloof niet dat men mag zeggen: De eerste die hem aankijkt, daar wordt hij verliefd op. Dan zouden alle kinderen met hun arts of vroedvrouw trouwen en daar zit dan weer een leeftijdsverschil van 30 tot 50 jaar tussen. Vroeger waren vroedvrouwen dames van 60, 70 jaar. Ik geloof niet dan men daar waarde aan mag hechten. Vraag: De vorige keer voelde ik veel verdriet in de zaal. Was dat van mijzelf, van de aanwezigen, van de intelligentie die daar kwam of uit de astrale wereld? Wilt u hier iets over zeggen? Antwoord: Een vermenging. Er zijn tijdens deze cursus honderden zielen geweest van kinderen die kort geleden zijn overgegaan om uiteenlopende redenen. Dat kan variëren van wiegendood tot marteling, tot hongerdood, ik spreek dan over de derde wereld maar ook in uw land. Ik spreek dan over zielen die op het punt staan geboren te worden die vóór zij geboren worden een stuk bewustzijn uit deze cursus willen meenemen en een kleinere andere groep, niet nader te noemen op dit moment. Deze cursus heeft toch zeker bij de helft van de cursisten diep ingegrepen. Ik zeg niet, bij andere helft niet maar niet zo diep dat het emoties verwekte. Wèl diep in bewustzijn maar bij die eerste helft heeft dat dat een stuk regressie veroorzaakt. Er zijn dingen uit de jeugdjaren

© Copyright

www.lichtsferen.com

229

naar boven gekomen, er zijn heel duidelijk stukjes karma naar boven gekomen en dat is misschien wat u qua emotie gevoeld hebt en dat heeft u als verdriet vertaald en gevoeld. Ik geloof toch niet dat het een verdrietige cursus geweest is en dat was mijn bedoeling. Vraag: Zielen die op Aarde zorgen voor het Goddelijk evenwicht, zijn dat altijd heel bewuste zielen uit een hogere sfeer? Antwoord: Dat kan niet anders, dat kan niet anders. Vraag: U heeft ons eerder een visie op de nabije toekomst gegeven die erg indrukwekkend was. Als de jeugd eerder volwassen is, verandert er dan iets aan de gemiddelde leeftijd waarop wij thans overgaan? Antwoord: U zult in de komende tijd ouder gaan worden. De gemiddelde man of vrouw wordt 80 en 83 jaar. Vrouwen horen tot het sterke geslacht, niet mannen, ook al willen ze dat graag. Vrouwen worden ouder dan mannen. Binnen afzienbare tijd neem ik aan dat we naar een leeftijd van 100 jaar gaan, dat iedereen makkelijk 100 jaar kan worden. En snel daarna 120, 125 jaar. En kijkt u maar naar de Bijbel, die fase krijgt u terug op Aarde. Gedeeltelijk door de kennis van de medische wetenschap, gedeeltelijk doordat zielen kiezen voor een laatste leven en zeggen: Ja hoor eens even, ik vind het energieverspilling om er twee levens over te doen, daar moet nog een tijd tussen zitten. Als ik er nu 10 à 15 jaar aan toevoeg en ik houd dat lichaam sterk en gezond dan ben ik er. Zowel geestelijk als medisch zal daar een druk uit ontstaan, maar dat houdt ook met elkaar verband en mensen zullen ouder worden. Vraag: Als je op Aarde de leeftijd van 100 jaar bereikt, incarneer je dan niet meer? Antwoord: Dat zit aan de vorige vraag vast. Mag ik zeggen tegen 230

© Copyright

www.lichtsferen.com

iemand die op zijn 100e, overgaat: U incarneert niet meer. Dat mag ik niet zeggen maar dan zeg ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid en meer dan dat: uw denken is juist! Vraag: Mijn oudste dochter van 17 jaar is heel dwangmatig. Verder schijnt uit- en omgaan met jongens het doel van haar leven te zijn. Daarin is ze heel vluchtig. Een jongen voor enkele dagen, een week en dat al jaren achtereen. Volgens een helderziende is dat pathologisch en staat ze ver van de werkelijkheid af en wordt studeren ook niets. Hoe denkt u hier over? Antwoord: Die helderziende ziet niet helder. Ze heeft namelijk lange tijd niet op Aarde geleefd, is nu geboren op Aarde, heeft na een lange tijd weer een stoffelijk lichaam, ontdekt daar de voordelen van en wil ontzettend veel ervaringen opdoen. Ik zou niet durven uitspreken: Over 5 jaar is het een heilige non als u haar nu haar gang laat gaan maar ik heb hiermee toch een stuk van haar karma uitgelegd. Over een aantal jaren heeft zij een vaste relatie, zal ze kinderen baren en dan is dat ingevuld. ALSTUBLIEFT zou ik de dame willen vragen die deze vraag gesteld heeft, houd haar niet tegen want als u haar nu tegen houdt dan zal ze NADAT ze kinderen heeft dat gevoel willen uitwerken en dan is de narigheid niet te overzien. Laat haar maar. Dan is genoeg genoeg. Heb ik niet gezegd in deze cursus, de mensen van de witte fietsen, de nozems zoals u ze noemde, ze liepen 5 jaar later achter de kinderwagen.

© Copyright

www.lichtsferen.com

231

Tot zover de vragen en antwoorden. Br. Astra sluit hierna zijn cursus af met de volgende woor den: Ik wens u veel succes met het uitwerken van de overgedragen informatie. Wanneer u dit boek in de kast zet, plak er dan een papiertje op: AFBLIJVEN A.U.B., GEHEIM en U kunt er zeker van zijn dat hij gelezen wordt. Dwing uzelf er toe om hem 1x per jaar in te kijken en dat uw hele leven lang, dan zult u zien dat deze informatie een grote omwenteling in uw karma en evolutie teweeg heeft gebracht. Snelheid en evolutie, inclusief de rust om te luisteren zullen deel gaan uitmaken van uw leven. U zult minder problemen in uw leven tegenkomen en dan zult u een veel makkelijker leven hebben en daarmee hebt u het zich niét MAKKELIJK gemaakt. *.*.*

232

© Copyright

www.lichtsferen.com

Meditatie: "God, wij danken U, wij allen: zielen, levend en werkend in de astrale wereld, levend en werkend in een lichaam op Aarde voor de mogelijkheid en de kracht die ons ten dienste stond deze cursus met elkaar te beleven. Wij danken U voor de informatie waaruit ik mocht putten met vele andere intelligenties. Wij danken U voor de vele zielen die model stonden voor deze cursus. Dat toegevoegd aan de aanwezigen maakte deze cursus tot een cursus die eigenlijk geen "Karmische opvoeden" maar "Goddelijk opvoeden" had moeten heten. Geef iedereen de kennis en de kracht om het geleerde in de praktijk uit te werken. Zo bid ik U.” Amen.

© Copyright

www.lichtsferen.com

233