Stichting Kinderen van Suriname, kwartaalbericht januari 2014 Introductie Eind september 2013 zijn wij (Ramses Man en Susan Smithuis met onze dochter Elise en (pleeg)zoon Liam) vanuit Nederland naar Suriname vertrokken om in Paramaribo een gezinshuis te starten. Het gezinshuis zal op termijn plaats gaan bieden voor de continue opvang van vier kinderen tussen de 0 en 16 jaar. Zij wonen bij ons in huis en draaien volledig mee met de huishouding. Deze kinderen komen uit verschillende kindertehuizen in Paramaribo en hun kansen om op korte termijn terug te keren naar hun ouders of familie zijn klein. In het gezinshuis hebben de kinderen ruimte, rust en een veilige omgeving, waardoor ze de kans krijgen om weer echt kind te zijn. Tijdens hun verblijf in het gezinshuis wordt in kaart gebracht wat de ontwikkelingsmogelijkheden zijn voor het kind. Daar waar nodig krijgen ze professionele pedagogische of psychologische begeleiding. In Suriname bestaat geen onkostenvergoeding voor de opvang van pleegkinderen. Om het gezinshuis financieel mogelijk te maken ondersteunt Stichting Kinderen van Suriname (in bezit van ANBI beschikking) dit initiatief daarom vanuit Nederland.
Elise heeft al veel vrienden gemaakt bij Kindertehuis Tamara
Verslag van het eerste kwartaal in Suriname (Q4 2013) Aanvankelijk waren we van plan om voor de selectie van de kinderen voor het gezinshuis nauw samen te werken met de Stichting Pleeggezinnen Centrale Suriname (SPCS). Na langdurig voorbereidend overleg met SPCS tijdens het tweede en derde kwartaal van 2013 bleek ons dat de toegevoegde waarde die SPCS kon bieden, niet opwoog tegen eisen die ze stelden en de inspraak die ze wilde hebben. Daarom is er toen besloten om die samenwerking niet voort te zetten. We hebben er de voorkeur aan gegeven om rechtstreeks met kindertehuizen in contact te treden, want daar verblijven de kinderen, die we mogelijk kunnen opnemen in het gezinshuis.
Damian en Robby buiten bij Tamara
Er waren voor onze komst al goede contacten met kindertehuis Tamara op Flora (een volksbuurt in Paramaribo-Zuid) en we hebben die contacten direct na aankomst verder aangehaald. In Tamara wonen 16 jongens en meisjes variërend tussen de 4 en 14 jaar. Vrijwel alle kinderen hebben een achtergrond van fysieke en/ of mentale verwaarlozing, een aantal kinderen is ook misbruikt. Het zijn geen weeskinderen, maar de ouders zijn niet in staat om de opvoeding op een veilige en goede manier op zich te nemen. Kindertehuis Tamara biedt eigenlijk kortdurende plaatsing voor kinderen in een crisissituatie. Helaas leert de praktijk dat kortdurend een relatief begrip is. Veel van de kinderen zitten er al enkele jaren. Door- of terugplaatsen blijkt vaak een lang en moeizaam proces te zijn en soms ook niet te lukken.
De huisvesting, voeding, scholing en zorg voor de kinderen van Tamara is goed geregeld. Maar het blijft natuurlijk een tehuis, en geen thuissituatie, waardoor de kinderen soms persoonlijke aandacht en warmte missen. Ook is er niet veel mogelijkheid tot het doen van buitenschoolse activiteiten.
Samen schilderen met de kinderen van Tamara
Met de directeur van Kindertehuis Tamara, Elizabeth Warning, hebben we onze plannen voor het gezinshuis besproken. Samen kwamen we tot de conclusie dat het voor sommige kinderen in Tamara een heel goede optie zou zijn om voor kortere of langere tijd in ons gezinshuis te wonen. We zijn vanaf begin oktober begonnen met het organiseren van wekelijkse activiteiten met de kinderen van Tamara, zoals een uitstapje met de discobus, een rondleiding en BBQ op een ‘boerderij’, kleien en schilderen op locatie, samen sportactiviteiten doen, een verkleedfeestje, etc. Het is een leuke en ontspannen manier voor de kinderen om ons beter te leren kennen. En andersom hebben wij de mogelijkheid om aan te voelen welke kinderen wel en welke kinderen niet in ons gezin zouden passen. Ook voor Elise en Liam is dit een prettige en rustige manier gebleken om te wennen aan het feit dat ons gezin zal worden uitgebreid.
Muriel met twee puppies op de boerderij
Het kerstschilderij
Mitchel Inmiddels weten we ook al welk kind er als eerste bij ons zal komen wonen en dat is Mitchel. Mitchel is in december 13 jaar geworden en hij heeft een heel erg lastige jeugd achter de rug. Zijn vader pleegde zelfmoord, toen Mitchel nog een baby was. Zijn moeder was pas vijftien toen ze Mitchel kreeg en sindsdien kreeg ze nog vijf kinderen. Ze kan niet goed voor haar kinderen zorgen. Mitchel heeft daarom op jonge leeftijd ook al een paar jaar in een tehuis gezeten, maar ging daarna weer bij zijn moeder wonen. In de praktijk kwam het erop neer dat hij vooral op straat rondhing, vaak tot midden in de nacht. Het huis waar Mitchel met zijn moeder in woonde was erg smerig, had geen ramen, geen meubels, geen stromend water en geen elektriciteit. De kinderen werden vaak dagenlang door hun moeder alleen gelaten en ze bedelden dan in de buurt om eten. Om die reden heeft de politie ze uiteindelijk augustus 2013 bij de moeder weggehaald en naar Tamara gebracht. Mitchel liep de eerste dag gelijk alweer weg uit Tamara. Hij vond dat hij wel voor zichzelf kon zorgen. Hij heeft toen drie maanden op straat gezworven, soms kwam hij wel zijn broertjes en zusjes in Tamara bezoeken. Maar uiteindelijk heeft hij toch bij Tamara gevraagd of hij daar mocht komen wonen. Hij vertelde dat hij geen ‘straatjongen’ meer wilde zijn.
Mitchel wil graag een afro
Een groot probleem was dat Mitchel niet naar school kon gaan. Hij heeft namelijk alleen groep 3 en groep 4 gevolgd, maar is sinds zijn achtste nooit meer naar school geweest. Daardoor is hij analfabeet en kan hij maar een klein beetje rekenen. Geen enkele school wilde hem aannemen. Mevrouw Warning van Tamara heeft ons eind oktober gevraagd of wij Mitchel op termijn zouden kunnen opnemen in ons gezinshuis. Mitchells broertjes en zusje worden in februari namelijk doorgeplaatst naar een ander tehuis. Maar Mitchel is vanwege zijn leeftijd niet meer door te plaatsen en terugplaatsing naar zijn moeder is niet wenselijk/ mogelijk. We hebben positief op dat
verzoek gereageerd. Ondanks alles wat Mitchel heeft meegemaakt is hij namelijk een heel erg vrolijke, lieve en zorgzame jongen. We gunnen hem graag de mogelijkheid om de laatste jaren van zijn jeugd veilig en gelukkig door te brengen. Het eerste wat we gedaan hebben is een passende school zoeken voor hem. Onze voorkeur ging uit naar de school waar Elise en Liam op zitten, dat is de Kangoeroe Community School. Ze hebben daar namelijk goede remedial teaching mogelijkheden en niet al te grote klassen. Mevrouw Hokstam, de directeur, reageerde direct welwillend en daarom kan Mitchell sinds eind oktober weer naar school toe. Hij heeft natuurlijk heel veel achterstand. Daarom begon hij in groep 3 (niveau van Elise, 6 jaar). Maar hij leert best snel en het gaat al veel beter met lezen , schrijven en rekenen. Daarom zit hij nu sinds eind december in groep 4.
Mitchel en Elise samen op de Kangoeroeschool
Mitchell komt sinds oktober regelmatig bij ons in huis. We halen hem in de ochtend op en brengen hem samen met Elise en Liam naar school. Na school gaan we naar huis om samen te eten en te spelen. Aan het eind van de middag brengen we Mitchel weer naar Tamara toe. In de weekenden slaapt hij bij ons. Dat begon met één nacht per week en is rustig uitgebouwd naar drie nachten per week. Per eind februari zal hij echt bij ons intrekken. Het gaat onderling ook erg goed tussen Mitchell en Elise en Liam. Omdat Mitchell al ouder is vormt hij qua aandacht geen ‘bedreiging’. Elise en Mitchel gaan op zaterdag ook samen naar zwemles. Over een paar maanden halen ze hopelijk samen hun A diploma.
Kerst met 30 graden, en Mitchel was er ook bij
We hebben gevraagd welke sport Mitchel zou willen doen en hij gaf aan dat hij heel graag op voetballen zou willen. Daar gaat hij per februari mee beginnen. Verdere activiteiten met Tamara Omdat we op termijn ook plek willen bieden aan andere kinderen die geen kans hebben op terugkeer naar hun eigen gezin, blijven we de activiteiten met de kinderen uit Tamara doorzetten. De opzet is inmiddels wel veranderd. We gaan niet meer één vaste middag per week naar Tamara toe, maar we halen nu wekelijks 2 a 3 kinderen daar op, die we een dag op sleeptouw nemen.
Zwemuitje
Financiële verantwoording Er is voor gekozen om een vast maandelijks salaris aan Susan uit te keren ter dekking van de kosten voor het gezinshuis. Dit is een maandelijkse vergoeding van netto 378 euro per maand. Dit is mede gebaseerd op de maandelijkse vergoeding die in Nederland voor een pleegkind wordt betaald, dat is 586 euro. De algemeen gehanteerde landenfactor voor het kostenniveau in Suriname ten opzichte van Nederland is 0,7. In de praktijk is het leven hier overigens bijna even duur als in Nederland. Uit deze maandelijkse bijdrage betalen we alle kosten voor Mitchel, zoals eten, drinken, kleding, school, sport, zwemles, medische zorg, verzorging en eventuele aanvullende kosten, zoals logopedie (Mitchel heeft spraakproblemen) en psychologische ondersteuning. Door een vaste vergoeding aan te houden, wordt voorkomen dat voor alle kosten bonnen moeten worden ingediend. Dat is praktisch ook niet mogelijk, omdat veel kosten verweven zitten in de dagelijkse uitgaven, die je als gezin doet. De kosten voor de extra activiteiten voor de kinderen van Tamara worden rechtstreeks uit de stichting betaald en verantwoord met bonnen. Dit bedraagt ongeveer 70 euro per maand voor klei, schilderspullen, zwembadkaartjes, bioscoop, eten en drinken, etc. De belangrijkste uitgave die de Stichting Kinderen van Suriname in het vierde kwartaal van 2013 heeft gedaan is de aankoop van een personenbusje (Nissan Caravan uit 2006 voor 9.200 euro) voor het vervoer van 8 personen. Dit stelt ons in staat om activiteiten met de kinderen van het gezinshuis en de kinderen van Tamara te doen. De Stichting Kinderen van Suriname heeft enkele vaste maandelijkse donateurs, die bij elkaar ongeveer 600 euro per maand doneren. Daarnaast zijn er een paar grotere incidentele giften gedaan van in totaal ruim 10.000 euro. Deze donateurs maken het met elkaar mogelijk om het gezinshuis te draaien en de kinderen een veilige en stabiele basis te geven. Heel erg veel dank daarvoor! Plannen voor eerste kwartaal 2014 De eerste maanden van 2014 gebruiken we om Mitchel rustig te laten integreren in ons gezin. Ondertussen zijn we ook al met Tamara in gesprek over de plaatsing van meer kinderen. We willen dit alleen niet te overhaast doen, omdat ook Elise en Liam moeten kunnen meegroeien in dit proces. Ondertussen blijven we met de kinderen van kinderterhuis Tamara regelmatig leuke dingen doen.
Zwemuitje
