ARAX MAGAZINE
Inhoud
3
4
5
6
Voorwoord Voorzitter
Bestuur 2009/2010
Stelling: “Samenwonen voor het huwelijk moet kunnen!”
Thema: Jonge Ondernemers
Beste lezer,
De feestdagen zijn voorbij en iedereen is weer druk bezig met zijn studie. Na een welverdiende vakantie moet de student weer terugkeren tot de orde van de dag: colleges, stages en tentamens. Dit kan voor velen zwaar zijn. Hopelijk zal de nieuwe editie van ARAX die je nu leest voor de nodige ontspanning zorgen. Deze editie is boordevol met interessante onderwerpen; van jonge ondernemers tot het recente onderzoek naar Armeniërs in Nederland. Daarnaast kijken we terug op de leukste activiteiten van het vorige jaar. Een nieuw studiejaar gaat gepaard met nieuw bestuur. Het 4e bestuur van ASV Gladzor bestaat uit een team van enthousiaste en toegewijde leden. In deze editie stellen de nieuwe bestuursleden zich voor. Tenslotte, wil de redactie van ARAX alle mensen bedanken die hun bijdrage hebben geleverd aan de totstandkoming van deze editie. Zonder jullie zou het ons niet zijn gelukt. We wensen jullie veel leesplezier en een voorspoedig 2010!
Redactie van ARAX
9
Flashback 2009
15
Onderzoek naar Armeniërs in Nederland
JANUARI 2010
Tigran Movsesjan (hoofdredacteur) Jeva Torkomyan (redactrice) David Baronian (vormgever)
2
ARAX MAGAZINE
Bestuur ASV Gladzor 2009/2010
Naam: Eric Dzjavadjan Functie: Voorzitter
Beste leden van ASV Gladzor, Bij dezen zou ik mij graag willen voorstellen en in het kort mijn gedachten uiteenzetten met betrekking tot onze vereniging en haar toekomst. Mijn naam is Eric Dzjavadjan. Mijn interesses liggen op het gebied van politiek en ik vind de maatschappelijke betrokkenheid van burgers belangrijk. Onze vereniging bestaat inmiddels drie jaar. In deze korte periode hebben de bestuursleden van de vorige drie besturen door hun toewijding en vasthoudendheid de naam ASV Gladzor tot een begrip gemaakt voor Armeense studenten in Nederland. Door in deze traditie van hard werken en betrokkenheid voort te gaan, wil ik mij graag inzetten voor onze vereniging in hoedanigheid van voorzitter. Mijn streven is om samen met collega-bestuursleden ervoor te zorgen dat onze vereniging doorgroeit en een nog beter imago krijgt. Het gewenste resultaat zullen we bereiken door onszelf een aantal kortetermijndoelen te stellen en ervoor te zorgen dat deze worden bereikt. Hiernaast zullen wij de langetermijndoelen uiteraard niet uit het oog verliezen. Het is belangrijk dat ASV Gladzor onpartijdigheid en professionaliteit uitstraalt, waardoor de leden en geïnteresseerden meer vertrouwen in ons krijgen. Er moet de leden alle ruimte worden geboden om binnen de door de statuten aangegeven mogelijkheden constructieve (met argumenten onderbouwde) kritiek te uiten op het functioneren van de vereniging. Verder dient kwaliteit boven kwantiteit te worden gesteld en moet er een degelijke controle zijn op de uitvoering van de nodige taken. ASV Gladzor is op dit moment een van de weinige organisaties in Nederland die mensen (voornamelijk studenten) met een Armeense achtergrond bij elkaar brengt. Daarom is het van belang dat wij alle geïnteresseerden werkelijk en zonder voorbehoud de kans bieden om met ons mee te denken en te doen. Wij willen tenslotte allemaal dat er een Armeense studentenvereniging bestaat die voor onze belangen opkomt, ons samenbrengt en ons op weg helpt naar een waardige toekomst zowel in Nederland als daarbuiten.
JANUARI 2010
3
ARAX MAGAZINE
Naam : Sevada Meliksetian Functie : Penningmeester Opleiding : International Business and Management studies, Rotterdam Met grote vreugde en vele voornemens wil ik mij aan jullie voorstellen als de penningmeester voor dit bestuursjaar. Niet alleen ga ik mij dit jaar bezighouden met de financiën, maar zal ik me ook inzetten voor de toekomst van de vereniging. Ik vind dat als je verandering wil brengen en vindt dat het anders moet, dat je dan niet in een ivoren toren moet gaan zitten en wijzen naar wat er allemaal verkeerd gaat. Daarom wil ik dit bestuursjaar mijn steentje bijdragen. Ik heb goed nagedacht en mijn beslissing goed overwogen voor ik mij heb opgegeven voor deze bestuursfunctie. Ik heb een financiële en internationale achtergrond, en vind mezelf capabel genoeg om accuraat, maar nog veel belangrijker inzichtelijk te
werken als penningmeester. Ik ben daadkrachtig, open en eerlijk in de omgang met anderen, serieus als het gaat om het werk, kritisch tegenover de anderen en ook tegenover mijzelf, maar gezelligheid is een pre.
Mijn voornemen is om dit bestuursjaar in een teamverband educatieve, culturele, feestelijke en sportieve activiteiten en reisjes te helpen organiseren en om die activiteiten financieel mogelijk te maken. De verscheidenheid aan activiteiten hebben impact op het succes van ASV Gladzor. Wij als bestuur, in samenwerking met de commissies, zullen de strategie bepalen om deze activiteiten optimaal aan te sturen. Alle activiteiten beïnvloeden elkaar en hebben invloed op de financiële toestand van de vereniging. Mijn verantwoordelijkheden omvatten het beheren en boekhouden van de kasstromen van de vereniging. Simpelweg, dat de centjes van de vereniging goed besteed worden, en de rekeningen op tijd betaald worden. Prioriteit nummer 1 hierbij is om een gezonde boekhouding over te dragen aan de volgende generatie bestuursleden. Ik zal ernaar streven om een gezellig en arbeidsproductief jaar van te maken, met leuke en waardevolle activiteiten die een bijdrage leveren aan alle leden van ASV Gladzor. Naam: Lilith Khatchatrian Functie: Secretaris Opleiding: Rechten (HBO), Amsterdam Beste student, Ik zal mij allereerst even aan jullie willen voorstellen. Mijn naam is Lilith Khatchatrian. Ik ben 18 jaar oud en woon in Amersfoort. Mijn roots liggen in Jerevan. Ik ben eerstejaars rechtenstudent aan de Hogeschool van Amsterdam. Ik ben al een paar jaar bekend met ASV Gladzor, dankzij mijn neef David Baronian, die in het verleden de voorzitter is geweest. Ik ben ook betrokken geweest bij verschillende activiteiten, destijds nog niet als student. Nu ik wel student ben, leek het me leuk om meer actief te zijn binnen de vereniging. Aangezien de functie van secretaris vacant was, heb ik mij daarvoor beschikbaar gesteld. Ik hoop zo ook mijn bijdrage aan de studentenvereniging te leveren. Ik vind het namelijk heel leuk om met Armeense jongeren in contact te zijn, zo wil ik ook mijn netwerk uitbreiden. Samen met de leden van ASV Gladzor hopen wij als bestuur een onvergetelijk jaar van te maken!
Naam: Hovik Torkomyan Functie: Promotiemanager Opleiding: Media en Entertainment Management, Rotterdam Ik ben Hovik Torkomyan, student Media en Entertainment Management aan de Hogeschool InHolland te Rotterdam. Verder ben ik een ZZP’er [zelfstandige zonder personeel, red.] en een artiest. Ik heb gereageerd op de bestuursfunctie promotiemanager, omdat ik ten eerste erg jammer vond dat het voortbestaan van ASV Gladzor gevaar liep. Ten tweede, wil ik door middel van mijn kennis en ervaring een waardevolle bijdrage leveren aan onze studentenvereniging. Hiermee hoop ik ASV Gladzor te kunnen helpen om bekender en succesvoller te zijn.
JANUARI 2010
4
ARAX MAGAZINE
STELLING: “Samenwonen
voor het huwelijk moet kunnen!”
Een van de vele kenmerken van het Armeense volk is dat we over alles en iedereen een mening hebben. We beoordelen en veroordelen elkaar op grond van gedrag, kleding etc. In deze editie hebben we een aantal lezers gevraagd om hun mening te geven over het onderwerp ‘Samenwonen voor het huwelijk moet kunnen!’
Elina Danieljan Als je gaat samenwonen voor het huwelijk, dan neem ik aan dat je ook seks gaat hebben voor het huwelijk. Lange tijd samenwonen met iemand van wie je houdt en geen seks hebben, nou dan zoek je de verleiding echt zelf wel op. Persoonlijk vind ik dat niet kunnen wegens mijn geloofsovertuiging. Ik ben christelijk, en dat neem ik ook serieus. Christen zijn en God volgen is een keuze en als je die bewust en serieus hebt gemaakt dan ontwikkel je een christelijke levensstijl (leven in overeenstemming met de wil van God). Om de wil van God te kennen moet je de Bijbel lezen en tot God bidden. Aangezien in de Bijbel staat dat seks voor het huwelijk niet kan (1Korintiërs 6:10,13-19; 7:1-3,9; 10:8; Galaten 5:19; Efeziërs 5:3; Kolossenzen 3:5; 1Tessalonicenzen 4:3-8; Judas 1:7; Hebreeën 13:4), en aangezien Gods wil de prioriteit is in mijn leven, ben ik tegen de stelling 'samenwonen (seks?) voor het huwelijk moet kunnen’. Eerst zou ik het ''ja-woord'' in de kerk willen geven voordat ik met mijn man ga samenwonen/seks hebben. Ik ben persoonlijk niet tegen het logeren bij je vriendje (die je heel goed/lang kent) of verloofde bijvoorbeeld voor een weekend (dan kun je in de gastkamer slapen). Logeren lijkt me niet erg, als je al met elkaar besproken hebt dat je geen seks zult hebben voordat je gaat trouwen. Minas Tigranyan Ik vind eerlijk gezegd dat samenwonen voor het huwelijk niet kan. Ik snap ook wel dat door samen te wonen, de stellen proberen om elkaar beter te leren kennen. Samenwonen is volgens mij hetzelfde als trouwen, maar dan zonder een ring en kerkelijke gelofte. Ik vind dat een ARMEENS meisje (ik bemoei me niet met andere volken) het huis van een jongen mag intrekken als ze getrouwd zijn. Je kunt elkaar ook goed leren kennen zonder samen te wonen. Dat kost natuurlijk tijd, maar zoals men zegt: heb geduld en het wordt beloond. Sommigen kunnen zeggen dat tegenwoordig veel Armeense stellen scheiden en dat het misschien beter zou zijn geweest als ze daarvoor samen hadden gewoond. Hierop kan ik wel zeggen dat ze overhaast zijn geweest met hun beslissing om te trouwen en dat ze elkaar de tijd hadden moeten geven
JANUARI 2010
om elkaar beter te leren kennen. Ik vind persoonlijk het huwelijk erg belangrijk. Je kiest iemand om samen een gezin mee te stichten, om samen de toekomst tegemoet te gaan en dat gebeurt één keer in je leven (natuurlijk zijn er ook mensen die anders hierover denken). Om de juiste levenspartner te kunnen kiezen moet je de tijd voor nemen. Soms kan het een jaar duren en soms ook twee, maar dan ben jij in ieder geval zeker in je keuze. Samenwonen is geen oplossing! Als je samenwoont wat is dan het nut van trouwen??? Rima Baronian Ik vind dat je iemand pas goed kent, als je een tijdje met diegene in een huis gewoond hebt, vooral als je met zo iemand de rest van je leven wilt delen. Het is namelijk absurd om na een half jaar al te gaan trouwen. Ik vraag mij dan ook af hoe goed je iemand in zo een korte periode kan leren kennen. Meeste Armeense stellen zijn binnen een half jaar verloofd en niet lang daarna getrouwd, nog in de “verliefde fase”. Met andere woorden in de fase waarin je nog “tussen de wolken zweeft” en alles nog door een roze bril ziet. Er zijn veel getrouwde stellen die elkaars ware aard pas zien als ze een tijd samengewoond hebben, vooral de nare kanten van elkaar, die ze eerder nooit gezien hadden. Dit ervaar je meestal niet als je nog in de beginfase van je relatie zit, waarbij je vooral met leuke dingen bezig bent en elkaar incidenteel ziet. Als je dan pas achterkomt dat het eigenlijk niet degene is waar je mee je leven wilt leiden, dan is het behoorlijk te laat. Dan is er waarschijnlijk al een baby in het spel of het taboe van een scheiding hangt er boven het hoofd. Waarom zou het zo slecht zijn om eerst samen te wonen, vraag ik mij af. Je kunt elkaar dan beter leren kennen en dan pas de grote stap te nemen. Zie het als een verloving. Ik zeg natuurlijk niet dat je met Jan en alleman samen moet gaan wonen, maar je moet er wel de tijd voor nemen. Het is namelijk een grote stap en je wilt er niet achteraf spijt van hebben. Althans, dat is mijn mening.
5
ARAX MAGAZINE
Thema
Jonge Ondernemers Aangezien het thema van deze editie ‘jonge ondernemers’ is hebben we twee getalenteerde jonge Armeniërs geïnterviewd over hun werk en passie. Zij vertellen over hun loopbaan en hoe zij de beslissing hebben genomen om een zelfstandige ondernemer te worden. Door: Jeva Torkomyan
Naam: Wresh Asadur Koroglu Geboren op 1974 te Amersfoort Opleiding: Commerciële Economie Beroep: Sieradenontwerper Hoe ben je in de mode-industrie beland? Na mijn studie Commerciële Economie heb ik mezelf een jaar in Nederland intern geschoold als leerling diamantzetter. Hierna heb ik een jaar in New York gewoond. Het was de bedoeling om daar te blijven wonen en me verder te ontwikkelen, maar het liep allemaal anders dan gepland. Ik hield ook veel van voetbal, speelde ook op een aardig niveau en de droom om het daarin te gaan maken kon ik op jonge leeftijd ook niet helemaal los laten, dus zo erg vond ik het ook weer niet om terug te zijn. Eenmaal terug in Nederland heb ik een tijdje als spaaradviseur gewerkt, maar was daar geen topper in en kon het gewoon niet over mijn hart krijgen om mensen rendementen te beloven die er uiteindelijk niet konden zijn. Voor mijn gevoel zaten we bij Aegon al aardig hoog (want het geld werd belegd in aandelen en fondsen) en het kon alleen maar minder. Uiteindelijk ben ik gestopt toen ik de kans zag om weer iets met sieraden te doen. De bedoeling was een winkel in bijous met de bijbehorende accessoires te openen, zoals ik dat in Engeland had gezien. Dat liep dus ook weer anders doordat ik wat particuliere klanten en vrienden in de confectie had die me vroegen of ik dat ene jasje of die ene broek niet in mijn winkel wilde proberen. Voordat ik het wist was ik ook kleding op beurzen zowel in Nederland als in het buitenland aan het bestellen. Denk dat hetgeen wat mode betreft toch onbewust in mijn bloed zat, want mijn opa Pilikyan, R.I.P., maakte pakken op maat waar ik als klein kind vol bewondering naar keek. Nu ik mijn winkel Exposa Lifestyle Fashion al zo’ n 6 jaar heb, ben ik hartstikke blij met de combinatie die ik kan bieden. Exposa Lifestyle Fashion wordt ook wel het eerste en enige mini- warenhuis van Leusden genoemd.
JANUARI 2010
Wat verkoop je allemaal in je winkel? Ik verkoop merkkleding zoals CCDK uit Denemarken dat trendy en vrouwelijk is, Morgan uit Frankrijk voor het wat jongere publiek en IL Dolce jeans dat voor elke pasvorm wel een geschikt model heeft. Het is allemaal heel goed
betaalbaar en ze brengen meerdere collecties op jaarbasis uit. Daarnaast verkoop ik tassen van Friis & Company en Guess, horloges van Vendoux, porseleinen cadeausets als kopjes en borden van PPD uit Duitsland. Accessoires naast hetgeen wat ik maak zijn colliers en armbanden van Exoal dat veel natuurlijke halfedele stenen en kristallen in de sieraden verwerkt, en het parfummerk Des Filles a la Vanille dat naast eigen boetieks in Frankrijk ook in Galerie Al Fayad wordt verkocht. Het heeft een paar verschillende geuren en die blijven ook echt lang op de huid zitten. Ik vind de ene geur nog lekkerder ruiken dan de ander, maar mijn favoriet hierin is ‘Toi mon Ange’ een wat zoete geur. Het is dus best een exclusief merk dat ik in huis heb. Vertel over je eigen sieradenlijn. Sinds 2007 heb ik ook echt een eigen sieradenlijn (Phrygian by Wresh) van zilver die ik voornamelijk met zwarte diamant bezet. Het ligt exclusief bij Reflect in de PC Hooftstraat in Amsterdam waar ik best trots op ben. Mijn modellen zijn gebaseerd of eigenlijk ben ik geïnspireerd door Armeense, Byzantijnse en Perzische oudheden, sieraden en architectuur. Ze bestaan o.a. uit zwaarden, kroontjes, doodskoppen en kruisjes. Het schijnt dat de Russische toerist in Amsterdam er de meeste aandacht voor heeft!!! Wat zijn je toekomstplannen? Toekomstplannen maak ik niet meer zo echt, al heb ik natuurlijk nog wel vele wensen. Ik probeer het beste er van te maken waar ik nu mee bezig ben en hoop er nog lang plezier in te hebben!!!
6
ARAX MAGAZINE
PRIJSVRAAG:
Wat is het adres van de winkel van Wresh? Stuur je antwoord voor 10 februari naar
[email protected] en ontvang deze unieke ketting!
JANUARI 2010
7
ARAX MAGAZINE
Naam: Edgar Simonian Geboren op 3 maart 1986 in Armenië Opleiding: Grafisch Lyceum te Utrecht Bedrijf: Simoni Design Website: www.simoni.nl Beroep: Reclameontwerper Hoe ben je in het ontwerpen gerold? Een vriend van mij, waar ik samen mee op het vmbo zat, had een vader die een eigen reclamebureau runde. Ik kwam vaak bij hen over de vloer en ook op de zaak. Voordat ik hem kende, wist ik niet van het bestaan van een reclame/ontwerp bureau af en al helemaal niet van de werkzaamheden die hier bij hoorden. Als kind tekende ik al veel, maar in die fase van mijn leven had ik al een tijdje geen potlood meer aangeraakt. Na het zien van wat daar gebeurde, ging het weer kriebelen van binnen. Daarnaast sprak het werk mij erg aan. Nu moest ik alleen nog mijn ouders zien over te halen om mij de grafische opleiding te laten doen. Ze zagen mij al aankomen. Hun zoon wilde zijn geld gaan verdienen met tekenen! Ze verklaarden mij voor gek en hadden mij eigenlijk meer de kant van economie willen zien opgaan. Maar na veel moeite en aandringen kreeg ik mijn zin! Toen heb ik de laatste twee jaar van het vmbo een speciale grafische vooropleiding gevolgd. Vervolgens ben ik gaan studeren aan het Grafische Lyceum te Utrecht. Na het behalen van mijn diploma kreeg ik een vaste baan aangeboden bij de vader van die vriend.
gecreëerd waar je iemand blij mee kunt maken. En het mooiste is, je wordt er nog voor betaald ook! Hoe gaat het met je ontwerpbureau nu? Het is niet makkelijk. Niks komt vanzelf aanwaaien en je moet overal keihard voor werken. Omdat je nieuw bent, moet je het vertrouwen van je klanten winnen! Dit kost veel energie, maar als ik kijk naar de huidige economische situatie dan mag ik niet klagen! Vertel eens over je kledingmerk Kjanq. Ik was voor mezelf op zoek naar Armeense t-shirts op het web, maar alles wat ik vond waren standaard lelijk uitziende en vooral saaie tshirts. Daaruit is het idee ontstaan van Kjanq. Voorlopig houd ik het bij Armeense design t-shirts voor dames en heren met kwaliteit op de eerste plaats. Een t-shirt moet er goed uitzien, maar je hebt er niks aan als het niet lekker zit! In de toekomst wil ik dit uitbreiden met bijvoorbeeld Kjanq tassen, riemen, petten, baby producten en misschien een eigen Kjanq winkel in Jerevan en LA. Misschien kijk ik er wel te positief tegenaan, maar waarom zou je aan iets beginnen waar je zelf niet in gelooft? Half januari komt kjanq.com in de lucht, waarmee ik alle Armeniërs over de hele wereld van t-shirts wil en kan voorzien.
Waarom heb je toch besloten om voor jezelf te beginnen? Als je net van school komt en je hebt net je diploma behaald, dan denk je dat je wel goed bent en alles kan. Maar het echte leren kwam bij mij pas in de praktijk. In de drie jaar dat ik daar werkte, heb ik ontzettend veel geleerd en ben ik mijn eigen stijl gaan creëren. Na drie jaar gewerkt te hebben voor een baas, merkte ik dat de motivatie wat minder werd. Ik deed wel wat ik moest doen en deed dit naar tevredenheid, alleen was ik minder geprikkeld om het nog beter te doen. Aan het einde van de maand stond toch steeds hetzelfde bedrag onder de streep. Ik wilde graag mijn naam onder mijn werk hebben en niet die van hen, dus ik nam ontslag. Wat spreekt je zo aan in je werk? Het idee dat je iedere dag weer begint met een blanco pagina en je aan het einde van de dag iets nieuws hebt
JANUARI 2010
8
ARAX MAGAZINE
FLASHBACK
Spelen in 1992 gehouden. Dit was echt heel indrukwekkend om te zien. Vervolgens kwamen we aan bij het kasteel van Montjuïc. Dit zag er zeer romantisch uit. Hier Met ASV Gladzor naar Barcelona! vinden dagelijks de bekende shows met de fonteinen plaats, oftewel mei 2009 ‘Font Magica’. Door Anna Schulten Die avond waren we allemaal brak, zowel van de reis als de eerste ¡Viva España! zegt men ook wel over Spanje, hier kan ik me indrukken van de stad, dus besloten geheel in vinden. Op woensdag 20 mei 2009 vertrok ASV we om het die avond rustig aan te Gladzor met 25 leden richting het bruisende Barcelona. We doen en om een feestje te gaan verbleven hier tot en met 25 mei. bouwen in het hostel. Dit laatste We vertrokken met de busmaatschappij Eurolines. Hier had was erg grappig; Armeense muziek ik persoonlijk niet eerder mee gereisd en de heenreis was al werd gedraaid en er kwam zelfs een een hele onderneming. Allereerst hadden we ongeveer vier waterpijp tevoorschijn. Er werd stops (als ik het me goed herinner) waar we mensen moesten flink wat gedronken en vervolgens oppikken, de bus reed hierdoor nog weleens om. Iedereen begon het dansen. Dit trok had erg zin in de vakantie en iedereen was daarom dan ook natuurlijk heel veel bekijks bij de erg enthousiast. Hierdoor kon het nog weleens rumoerig zijn, andere toeristen, vooral toen de dit tot ongenoegen van de buschauffeur. Ik hoefde in ieder waterpijp tevoorschijn kwam (je geval geen honger te leiden want er was voldoende voorzien moest die gezichten eens zien). in voedsel en drank, dat tevens erg goed smaakte. Er was zelfs Toen werd het al helemaal alcohol aan boord, allemaal meegenomen door de leden van interessant natuurlijk. Sommige ASV Gladzor. Buiten deze punten om hadden we ook nog toeristen gingen zelfs mee dansen eens drie (drugs)controles gehad. De eerste was in Rotterdam, met de muziek, het was een echt met politie, honden etc. Hiervan stonden we allemaal te Armeens feest in Barcelona. kijken. De volgende twee controles waren in Frankrijk, waarvan ook hier een controle was met honden en al. Koffers De derde dag stond geheel in het teken van ‘Fun & werden uitgepakt, honden snuffelden door de bagage, niet Education’. Deze dag gingen we naar de dierentuin, echt fijn als je bedenkt dat 24 medestudenten mee kunnen onderweg kwamen we nog langs de Arc del Triomf van kijken in de inhoud van je koffer. Al met al kun je dus wel Barcelona, deze lijkt erg op de Arc de Triomf van Parijs. zeggen dat de heenreis al een heel avontuur was en de In de dierentuin waren heel veel verschillende dieren te zien, vakantie moest nog beginnen! slangen, katachtigen, aapjes etc. Nadat we in de dierentuin waren geweest gingen we met de Op donderdag 21 mei kwamen we dan eindelijk rond 11.30 metro naar El Borne, een van de hippe wijken in Barcelona. uur aan in Barcelona. Hier zijn allerlei restaurantjes en winkeltjes gevestigd. Vanuit In totaal verbleven we vijf dagen in Barcelona en per dag was deze hippe wijk vertrokken we richting Plaça Catalunya, dit er een thema georganiseerd door de organisatie van ASV deden we te voet. In de buurt van Plaça Catalunya zijn veel Gladzor. De eerste dag stond geheel in het teken van de reis, modieuze winkels, dus we konden ons hart ophalen. Vanuit deze duurde Plaça Catalunya namelijk liepen we naar de ongeveer 24 uur. Ramblas. Dit is De tweede dag een heel bekende had ‘Romantic’ straat in als thema. Barcelona en het Zodra we is hier gigantisch aankwamen druk. Deze straat gingen we staat bekend om allereerst met de de levendige metro naar ons kunst; heel veel hostel. We mensen staan verbleven met z´n hier geschminkt allen in het en staan stil, net Barcelona als een Urbany hostel. beeldhouwwerk. Dit hostel zag er Telkens als er zeer goed geld wordt verzorgd uit, de gegeven maken kamers zagen er ze een bepaalde netjes uit en er was beweging. De raarste creaties kom je tegen, zoals twee zelfs mogelijkheid tot het nemen van een sauna en er was monsters, een heks etc. Echt knap als je dit kunt. zelfs een zwembad! De locatie was ook ideaal aangezien het Ook staan er in deze straat allerlei kraampjes waar je van hostel in de buurt was van een metrohalte. alles kunt kopen, konijnen, souvenirs, kranten, bloemen, Vanuit het hostel vertrokken we met de metro naar Montjuïc noem het maar op en je kunt het daar halen. Als je de [een heuvel in het zuidwesten van Barcelona, red.]. In de Ramblas helemaal uitloopt kom je uit op de haven. Hier buurt van Montjuïc bevindt zich tevens het Olympisch gingen we met z’n allen uit eten. Het was aardig prijzig daar stadion. Voordat we bij het kasteel van Montjuïc waren, en uiteindelijk hadden we iets gevonden waar we konden liepen we eerst langs dit stadion. Hier werden de Olympische gaan eten. Het smaakte echt goed.
JANUARI 2010
9
ARAX MAGAZINE
Ondanks dat we deze dag zoveel hadden gelopen, hadden we allemaal zin om het uitgaansleven van Barcelona te gaan verkennen. We vertrokken met z’n allen richting de haven van Spanje en we kwamen bij een aantal exclusieve clubs aan. De helft van de groep werd niet binnengelaten en aangezien we dit niet eerlijk vonden tegenover elkaar, besloten we om naar de andere discotheken om de hoek te gaan. Het waren allemaal kleine discotheekjes en zodra we daar aankwamen viel het mij een beetje tegen; ik had veel meer verwacht van het nachtleven van Barcelona. Het was wel gezellig en dat het iets anders was dan ik verwacht had, verpestte de feeststemming niet, maar het was wel jammer. We hadden al vrij snel besloten om te proberen de volgende avond toch in de exclusieve clubs te komen van Barcelona. Rond 4.00 uur ’s ochtends vertrokken we weer om onze nachtrust te krijgen zodat we de volgende dag weer flink actief konden zijn. De vierde dag werd het juist een onactieve dag, we zouden in eerste instantie met z’n allen naar Parc Guell gaan en de Sagrada Familia, maar er was een wijziging in de planning. Het werd omgedraaid, in plaats van de vijfde dag strand werd het nu de vierde dag strand en het programma van de vierde dag werd verschoven naar de vijfde dag (lekker ingewikkeld). Dus we gingen deze dag met z’n allen heerlijk naar het strand, een dagje heerlijk ontspannen, lekker lui doen, heerlijk…. Het was heel gezellig alleen werden we wel regelmatig lastig gevallen met de zin ‘Do you want a massage?’. Als je dit een keertje hoort prima, leuk, maar niet om de minuut. We werden echt knettergek! Het hield niet op en soms zaten de verkopers naast ons en het leek wel of ze telkens aan het vergaderen waren, vreselijk irritant! Uiteindelijk bezweken een paar van de mannelijke studenten van de studentenvereniging ASV Gladzor toch voor een massage. Ze lagen allemaal op een rijtje en allemaal kregen ze die beruchte massage. Ze waren echt aan het ontspannen. Na een dagje lui wezen, zou er nog gefietst gaan worden, de helft, waaronder ik, hadden hier geen zin meer in aangezien we erg lui en gammel waren van het dagje strand. Ik kan hier dan ook niet veel over kwijt, alleen hoorde ik de volgende dag wel veel positieve geluiden over de fietstocht door Barcelona. Ik was ook aardig verbrand op mijn benen ondanks dat de zon niet fel scheen. Ik had ook alles ingesmeerd behalve mijn benen. Het deed zo’n pijn! Niet normaal. Hierdoor had ik ook niet veel zin meer in de fietstocht. Die avond gingen we (natuurlijk) weer stappen. Dit keer wilden we proberen om de exclusieve nachtclubs te gaan verkennen. We gingen allemaal heel netjes gekleed en we
JANUARI 2010
gingen in een kleinere groep, zodat we wat minder ‘opvielen’. Ook gingen we als stelletjes naar binnen, want ook dit ziet er netter uit. Zodra we hier aankwamen hadden we zelfs gratis toegang! Echt luxe, maar het kan zijn dat dit te maken had met het feit dat we nog wel aan de vroege kant waren. Maar dit maakt natuurlijk niet uit. We kwamen terecht bij Opium, dit is een zeer exclusieve nachtclub, je had hier een lounge gedeelte en deze plaatsen kosten al snel 1500 euro! We zaten met een clubje in de VIP. We hadden niet in de gaten dat die ruimte voor de VIP bedoeld was, totdat er obers kwamen die ons telkens de menu/ drankkaart onder onze neuzen schoven Dit gebeurde een aantal keren en toen begrepen we dat we daar iets moesten bestellen, wilden we daar kunnen blijven zitten. Maar omdat de prijzen tussen de 30 en de 15.000 euro (!) varieerden, hadden we allemaal zoiets van ‘laat maar zitten’. We liepen snel weg en gingen heerlijk dansen. Er werd echt goede muziek gedraaid en voor heel even voelde ik me heel rijk aangezien het zo exclusief was. Het was zelfs zo exclusief dat ze geen water en frisdrank serveerden, maar alleen alcohol. Dus we waren verplicht om alcohol te nuttigen met als gevolg dat we aan het einde van de avond het flink hadden hangen. Het was echt een hele leuke club en zeker een aanrader. Als je daar in de buurt bent, dan moet je natuurlijk ook wel het geluk hebben dat je wordt binnengelaten. De vijfde dag stond geheel in het teken van ‘Cultural Experience’. Zoals de naam het al zegt gingen we deze dag de cultuur van Barcelona verkennen. Vanuit het hostel (nog wel brak van de avond daarvoor) vertrokken we met de metro naar Sagrada Familia. In eerste instantie zouden we met z’n allen naar binnen gaan maar ik had al gewaarschuwd voor het feit dat het erg druk kan zijn; er kan een rij staan waarbij je minimaal een uur moet wachten. Dit was deze dag ook het geval. Sommige van ons besloten om verder te gaan omdat we geen zin hadden om zo lang te moeten wachten. Vanuit Sagrada Familia namen we dan ook de metro naar Parc Guell. Het was nog wel een eindje verderop en we moesten een hele grote heuvel op lopen voordat we er waren, en het was zo warm! Dat was niet zo leuk maar zodra we er aankwamen was het zeker de moeite waard. Mooie kunstwerken van Gaudi, waaronder de beruchte salamander. Ik had altijd gedacht dat deze laatste heel groot was, maar als je hem in het echt ziet dan is hij best wel klein. Het is echt knap hoe Gaudi dit ontworpen heeft met mozaïek, het is echt indrukwekkend en ook dit park is een aanrader voor als je in Barcelona bent. Aangezien dit de laatste avond was in Barcelona, gingen we met z’n allen uit eten. De groep was namelijk gedurende het paar dagen dat we in Barcelona waren, een aantal keren
10
ARAX MAGAZINE
verdeeld geweest in groepjes; ieder ging zo’n beetje zijn eigen weg. Maar deze laatste avond gingen we gezamenlijk uit eten. Dit etentje vond plaats in La Taberna del Cobre, dit restaurant staat in de beroemde wijk El Borne. Het eten smaakte redelijk. Ik had hier, samen met een paar andere leden van de groep, al eerder gegeten en ik vond het toen aardig tegenvallen. De tweede keer smaakte het iets beter, maar ik vond het nog niet echt denderend. Maar dit kon de pret niet drukken, het was zeer gezellig om met z’n allen te eten en te praten over de afgelopen dagen. Er werd ook nog een toast uitgebracht op deze fantastische vakantie en op de studentenvereniging ASV Gladzor. Zodra iedereen zijn/ haar eten had genuttigd, vertrokken we met z’n allen naar de Font Magica. Dit is een show met fonteinen die plaatsvindt rond 21.00u ’s avonds tot en met ongeveer middernacht en deze fonteinen staan bij het kasteel van Montjuïc, waar we op de tweede dag waren geweest. De fonteinen bewegen zich in deze show voort op muziek en hierbij komt er een hele lichtshow te pas. Dit was heel mooi om te zien en het was erg druk! Overal zaten mensen, maar het was heel indrukwekkend, echt een aanrader voor als je ooit in Barcelona komt. Niet iedereen van de studentenvereniging keek de show af aangezien we die avond ook nog wilden gaan stappen, anders werd het veel te laat. Tijdens het stappen bleek het erg rustig te zijn, maar dit kwam waarschijnlijk omdat het een zondagavond was. Maar ik was toch al aardig moe en ik besloot om tijdig terug te keren naar het hotel aangezien we de dag daarop zouden vertrekken. De anderen bleven nog een tijdje. De laatste dag was aangebroken. Iedereen had hier gemengde gevoelens bij, aan de ene kant ben je natuurlijk blij dat je weer naar huis gaat, maar aan de andere kant vind je het wel erg jammer dat deze leuke vakantie ten einde loopt. Deze dag stond geheel in het teken van ‘shop till you drop’. Allereerst moesten we wel rond 9.00 uur uitchecken bij het hostel. De bagage konden we nog wel in het hostel laten staan achter slot en grendel. Vanuit het hostel gingen we met de metro naar het centrum. De groep verdeelde zich weer in groepjes en ieder ging zijn/ haar eigen weg. Ik had deze dag een date. Tijdens het uitgaan in Opium had ik namelijk een hele leuke Spaanse dj ontmoet. De dag dat ik ging vertrekken hadden we nog afgesproken. We hadden afgesproken op Plaça Catalunya en vervolgens liepen we door het centrum. Ik kreeg een korte rondleiding door de stad en in totaal liepen we ongeveer drie uur rond. Het was wel gezellig maar we wisten allebei dat we elkaar toch niet meer zouden zien. Rond 14.00u moest hij weg en ik had rond half drie afgesproken met een paar mensen van de vereniging om samen terug te gaan naar het hostel om onze bagage op te halen en gezamenlijk naar het busstation te gaan van waaruit we weer gingen vertrekken richting het saaie en het koude Nederland.
JANUARI 2010
De batterij van mijn mobiel was op deze dag helemaal leeg en niemand kon me bereiken en ik wachten, en wachten, en wachten en er kwam maar niemand, het was al lang half drie geweest. Stond ik daar helemaal alleen in Barcelona. Na ongeveer een uur wachten raakte ik langzaamaan in paniek. De tijd begon te dringen aangezien ik terug moest naar Nederland. Ik kon ook niemand bellen aangezien mijn telefoon het niet deed. Vervolgens ben ik op mensen af gaan stappen en vroeg ik of ik hun telefoon mocht gebruiken. Ik kwam een hele aardige Franse mevrouw tegen die mij maar al te graag wilde helpen. Ik belde naar mijn vriendin en die zei dat ze al bij het hostel waren. Stond ik daar te wachten. De Franse mevrouw hielp mij verder en we gingen op zoek naar een taxi, gelukkig had ik het adres van het hostel in mijn portemonnee, dus ik wist waar ik heen moest. De taxi was zo gevonden en ik bedankte de mevrouw voor haar hulp en ik vertrok richting het hostel. Eenmaal aangekomen stond de hele groep op mij te wachten. Iedereen was zo ver. Ik was opgelucht dat ik toch nog op tijd was. We vertrokken meteen richting het station zodat we op tijd waren voor de bus. Ook op de terugweg maakten we gebruik van de busmaatschappij Eurolines. Zo het op de heenreis erg rumoerig was, was het juist op de terugweg erg rustig. Allemaal waren we moe en iedereen was ook erg rustig. Ikzelf had zowel op de heen- als de terugreis heel veel geslapen, dit tot lachens toe van mijn medepassagiers, maar dit keer was iedereen ook erg moe. Iedereen was kapot. Op de heenreis hadden we drie controles, op de terugreis maar een, en dit was alleen een paspoortcontrole. Dit bewijst maar eens dat vanuit Nederland sterk gecontroleerd wordt op wat er naar het buitenland gaat, maar datgene wat naar Nederland gaat, wordt niet gecontroleerd. Dus er kan met van alles gesmokkeld worden. Dit is niet echt een prettige gedachte. Deze vakantie was echt leuk! En ik denk dat ik dan ook voor meerdere mensen spreek die ook mee waren op deze reis. We hebben veel gelachen, veel gezien, heerlijk gegeten, echt een topvakantie! Ik, zelf niet bekend met de Armeense cultuur, vond het erg leuk en de mensen met wie ik op pad was waren erg gezellig. En ondanks dat ik zelf geen lid was van ASV Gladzor, werd ik echt opgenomen in de groep wat ik zeer prettig vond en ik heb de tijd van mijn leven gehad. Vele dank aan mijn vriendin Louiza Kalendzjan, die aan mij vroeg of ik mee wilde naar Barcelona en die destijds tevens voorzitter was van ASV Gladzor, dat ik mee mocht! Barcelona is echt een aanrader. ¡Viva España!
11
ARAX MAGAZINE
ASV Gladzor serveert... Juni 2009
“Ben jij iemand die van lekker eten, ontspanning en natuurlijk van gezelligheid houdt? Dan organiseert ASV Gladzor speciaal voor JOU op 20 juni een gezellig dagje barbecue!” Zo werd deze activiteit, die inmiddels een traditie is geworden voor onze vereniging, aangekondigd. Evenals het jaar ervoor werd een buitengewoon mooi en waterrijk natuurgebied als locatie uitgekozen. Dit maal werd iedereen verwelkomd in het recreatiegebied Het Twiske; een oase van rust tussen het bruisende Amsterdam en Zaandam. Echter, deze rust werd al vrij snel op een gezellige manier verstoord toen de muziek uit de autoboxen van DJ Armani ons aan het dansen zette. Net als elk jaar smaakte de barbecue uitstekend, met dank aan de jongens die het vlees gekruid hadden en bij het vuur stonden.
En traditioneel ging deze dag gepaard met veel gezelligheid. Er werd gedanst, gepraat, backgammon gespeeld. Daarnaast hadden sommige mensen kano’s gehuurd om de omgeving te verkennen. Na een rondvaart met zijn drieën in één kano kwamen zij verrassend genoeg droog terug. Kortom, er was zoals beloofd lekker eten, ontspanning en volop gezelligheid die dag.
JANUARI 2010
12
ARAX MAGAZINE
Debat van het jaar mei 2009
Door: David Baronian
Om ook op intellectueel niveau actief te zijn, wij zijn ten slotte een studentenvereniging, werd er besloten om een debat te houden met als thema ‘Identiteit’ en voornamelijk ‘Armeense identiteit’. Op 1 mei (inderdaad een dag na Koninginnedag) werd er onder de leiding van Gor Khatchikyan heftig gedebatteerd over de onderstaande drie stellingen. De opkomst was zeker niet slecht voor een debat, aangezien er ruim 30 mensen aanwezig waren. En natuurlijk werd er af en toe afgeweken van de stellingen en werden er ter plekke nieuwe stellingen bedacht, maar de debatleider wist daar goed mee om te gaan. De stellingen: - “Er is niet zoiets als de Armeense Identiteit”- “Allochtonen moeten afstand doen van hun etnische identiteit om goed te kunnen integreren”- “Armeniër, Nederlander of Wereldburger?” Voordat het publiek kon gaan debatteren, werd er per stelling een betoog van circa 15 minuten gehouden door de gastsprekers. De volgende gastsprekers waren er uitgenodigd: Masis Abrahamian (voorzitter van Hay Tad), Zare Ohannesyan (arts Psychiatrie) en Anthonie Holslag (cultureel antropoloog) die een onderzoek heeft gedaan naar de gevolgen van de Armeense Genocide op de Armeense identiteit en daarover het boek In het gesteente van Ararat heeft uitgebracht. Bij de eerste stelling hield Masis Abrahamian een betoog waarin hij duidelijk maakte tegen de stelling te zijn. Aan de hand van verschillende kenmerken, zoals taal, geloof, literatuur, eigen staat, culturele en historische feiten, liet hij zien dat er wel degelijk een Armeense identiteit bestaat. Daaruit ontstond de vervolgstelling: “Je moet de Armeense taal spreken om een Armeniër te zijn”. En hoewel er daarover heftig gedebatteerd werd, was het publiek over het algemeen wel eens met ’de criteria’ van de spreker.
daar wel aan toe dat hoe kleiner het verschil tussen twee culturen, des makkelijker het is om te integreren. Meneer Holslag vond ten eerste de stelling tegenstrijdig. Daarnaast vond hij dat de betekenis van integratie tegenwoordig onduidelijk is, steeds verandert en de woorden ‘integratie’ en ‘assimilatie’ door elkaar gebruikt worden. Ten slotte meldde hij dat identiteit niet iets statisch is, het wordt constant gecreëerd. Het publiek was over het algemeen niet eens met de stelling en er werden uitspraken gedaan als: “Intergratie is je ergens thuis voelen” en “Identiteitscrisis ontstaat vaak onder de tweede generatie immigranten”. Het belangrijkste argument van de voorstanders was dat je niet twee talen goed genoeg kan beheersen om beide identiteiten te kunnen behouden, maar dat werd snel ontkracht door het feit dat de meeste aanwezigen twee (of meer) talen goed beheersen. De laatste stelling was eerder een vraag dan een stelling. De reacties hierop waren heel verschillend. Sommigen beschouwden zichzelf zowel Armeniër als wereldburger, terwijl anderen in alle drie de typeringen zich thuis voelden. Maar er werd vooral gediscuteerd over de betekenis van het woord ‘wereldburger’. De definities verschilden behoorlijk van elkaar: “Wij doen allemaal dezelfde dingen, dragen Nikes en gaan naar McDonald’s, daarom zijn wij allen wereldburgers”, “Wereldburger ben je als je over de wereldproblematiek nadenkt” en “Je bent een wereldburger als je in elk land kan wonen, zonder dat je jezelf verliest”. De conclusie van de avond was dat de overgrote meerderheid de taal wel degelijk als een belangrijk aspect van de Armeense identiteit beschouwt. En dat sommige ‘Armeense Nederlanders’ een beetje in een identiteitscrisis zitten en niet precies weten waar ze thuishoren. Wie daar de schuld van moet krijgen blijft onduidelijk, of is het toch maar gewoon het gebrek aan goede voorbeelden in de maatschappij? Anderen hadden daar juist helemaal geen last van en zoals ze dat zelf zeiden, konden zij het beste van beide werelden combineren en voelden zich hierdoor in Nederland absoluut thuis. Dus misschien wordt identiteit wel degelijk constant gecreëerd, wie weet.
Voor de tweede stelling hielden Zare Ohannesyan en Anthonie Holslag allebei een betoog. Beide sprekers waren het met de stelling oneens. Meneer Ohannesyan voegde
JANUARI 2010
13
ARAX MAGAZINE JANUARI 2010
GALA december 2009
14
ARAX MAGAZINE
Onderzoek naar Armeniërs in Nederland Door: Tigran Movsesjan
In 2008 verscheen er een onderzoek naar Armeniërs in Nederland, dat uitgevoerd is in opdracht van de Federatie Armeense Organisaties Nederland (FAON). De resultaten uit het onderzoek schetsen een algemeen beeld van de Armeense gemeenschap in Nederland. Het onderzoek geeft inzicht in onder andere het opleidingsniveau, de arbeidspositie, evenals de sociaal-culturele positie van de in Nederland wonende Armeniërs. Zo heeft men onder andere gekeken naar de taal die meestal thuis wordt gesproken en het percentage gemengde huwelijken. Een ander belangrijk doel van het onderzoek was het geven van een indicatie van het aantal Armeniërs in Nederland. Hiervoor heeft de onderzoeker een methode gebruikt die op zichzelf alleen al interessant is. De redactie van ARAX stelde een aantal vragen aan de heer M. Hakhverdian, voorzitter van FAON, en de onderzoeker drs. G.J.M. Veerman over het doel en de uitkomsten van het onderzoek. Wat was de aanleiding tot en het doel van het onderzoek naar Armeniërs in Nederland?
onderzoek werd wel gebruik gemaakt van de deskundigheid van het ministerie en andere ervaren deskundigen.
M. Hakhverdian: “Iedereen weet dat je als Armeniër, en nog meer als bestuurder van een Armeense organisatie veel geconfronteerd wordt met vragen zoals: “Hoeveel Armeniërs zijn er eigenlijk in Nederland? Wat is de samenstelling van de Armeense gemeenschap? Wat zijn de landen van herkomst?” Na de oprichting van de FAON in 2003, werden ons deze vragen nog vaker voorgelegd door pers, door instanties waar we mee spraken, zoals bijvoorbeeld ministeries, het multicultureel Instituut Forum en noem maar op.
Over de interesse van het Ministerie voor onze kleine bevolkingsgroep het volgende. Over Armeniërs in Nederland was tot nog toe niet veel bekend in Nederland. Van verschillende nieuwe groepen migranten zijn door of via het Ministerie gegevens verzameld en gepubliceerd. Binnen het overheidsapparaat, bijv. bij gemeenten, is daar vraag naar voor de contacten die men bij de uitvoering van wetten en beleid heeft met de leden van de verschillende, ook kleine gemeenschappen. Naarmate er meer over Armenië en Armeniërs in de pers verscheen, nam de behoefte toe meer te weten over de Armeense gemeenschap in Nederland, niet alleen aantallen, maar ook achtergrond, ontwikkeling, opleiding, met wie men omgaat enz.”
Maar natuurlijk wilden we het zelf ook heel graag weten. Duidelijk was immers dat onze gemeenschap het laatste decennium sterk gegroeid was en een grote ontwikkeling doormaakte. Er was weinig inzicht op de gemeenschap na de enorme veranderingen sinds de negentiger jaren van de vorige eeuw. Om ons werk als FAON goed te kunnen doen, was het van groot belang zoveel mogelijk inzicht in de gemeenschap te hebben en eindelijk een beetje betrouwbaar antwoord te kunnen geven op de vragen betreft het aantal Armeniërs in Nederland, de herkomstlanden, het opleidingsniveau en de positie van Armeniërs op de arbeidsmarkt. Dat was dan dus ook het doel van de FAON.
Er is eerder ook al onderzoek gedaan naar Armeniërs in Nederland, bijvoorbeeld door Demirdjian en Sepojan in 1988. Wat maakt dit onderzoek vernieuwend?
G.J.M. Veerman: “Vooral vernieuwend was de wijze waarop Armeniërs in Nederland zijn getraceerd. Bij het onderzoek van Demirdjian en Sepojan is het aantal Armeniërs bepaald aan de hand van een adressenbestand. Voor dit onderzoek De aanleiding was een gesprek met de toenmalige Minister zijn naast het gebruik van bestaande bestanden, Armeniërs van Integratie en Vreemdelingenzaken, mevrouw Rita getraceerd met een zoekactie op Armeense namen in de Verdonk, dat zich afspeelde in de tijd dat FAON in de geautomatiseerde telefoongids. De bestaande publieke belangstelling stond; FAON had namelijk het punt adressenbestanden zijn vergeleken met het nieuw verkregen aan de orde gesteld, dat enkele partijen kandidaatbestand. Met behulp van de vangst-hervangstmethode kon kamerleden op hun lijst hadden, die publiekelijk de hierna een schatting worden gemaakt van het totaal aantal Armeense genocide ontkenden. Deze zijn door hun partij van Armeniërs in Nederland. Daarnaast is voor dit onderzoek de lijst gehaald en dit leidde tot veel commotie. een groot aantal vragen zo aangepast, dat het mogelijk was Bij gelegenheid van dat gesprek hebben wij bij de Minister om de resultaten te vergelijken met gegevens over andere onze lang gekoesterde wens om een onderzoek te faciliteren etnische groepen.” op tafel gelegd. Uiteraard dienden we daarvoor een uitvoerig onderzoeksvoorstel, begroting enz. voor te leggen. Nadat het De in Nederland wonende Armeniërs zijn afkomstig Ministerie hiermee had ingestemd en een uit verschillende landen, waaronder Turkije, Iran, begeleidingscommissie was ingesteld, kon het onderzoek Libanon en Armenië. Maakte dit feit het moeilijker beginnen.” om het onderzoek uit te voeren? G.J.M. Veerman: “Door de verschillende herkomstlanden bestond het gevaar dat bepaalde herkomstlanden bij de reacties op de enquête zouden ontbreken, omdat zij mogelijk konden ontbreken in het adressenbestand. Door de gekozen wijze van het traceren van de respondenten, zoals bij de vorige vraag beschreven, is dit risico aanmerkelijk M. Hakhverdian: “Het is in eerste instantie op te merken, dat verminderd. Uit de respons blijkt dat al de in het boek de FAON verantwoordelijk was voor de gang van onderzoek genoemde herkomstlanden bij de ingevulde enquêtes en volledig vrij was om de resultaten van het onderzoek te vertegenwoordigd zijn. Aangezien we bij dit onderzoek alleen accepteren of af te wijzen. De financiële steun van het een schatting hebben kunnen maken van de gehele populatie, ministerie had geen invloed op het onderzoek. Tijdens het en dus niet beschikken over absolute aantallen en absolute Het onderzoek is uitgevoerd met de financiële steun van het ministerie van VROM. In wat voor opzicht is het voor de Nederlandse overheid volgens u interessant om meer te weten te komen over de relatief kleine bevolkingsgroepen in Nederland?
JANUARI 2010
15
ARAX MAGAZINE
verdelingen naar herkomstlanden, is het onmogelijk om na te gaan of alle herkomstlanden naar hun relatieve grootte in de enquête vertegenwoordigd zijn. Op pagina 59 van het boek staat een tabel met de verdeling van de respons naar herkomstland.” Kunt u aan de hand van de verkregen resultaten een algemeen beeld schetsen van het integratieniveau van Armeniërs in Nederland?
herkomst’ en de diverse meningen binnen de Nederlandse samenleving over allochtonen, is het moeilijk om over de heersende vooroordelen over allochtonen in Nederland te spreken. Onder de allochtonen vallen zowel personen met een westerse als een niet-westerse herkomst. De Armeense gemeenschap biedt bij dit onderscheid tussen westers en nietwesters een mooi voorbeeld van hoe divers allochtonen in Nederland zijn. Ten aanzien van de grote groepen nietwesterse allochtonen zoals bijvoorbeeld de Turken en de Marokkanen heeft de Armeense gemeenschap een betere sociaal-culturele positie. De sociaal-culturele positie van de Armeniërs valt eerder te vergelijken met westerse allochtonen. Binnen de Armeense gemeenschap is echter ook een zeer grote diversiteit van sociaal-economische posities. De resultaten van dit onderzoek geven zo’n divers beeld, dat vooroordelen over allochtonen die onder sommige groepen autochtone Nederlanders kunnen leven, aan de hand van de Armeense gemeenschap simpel kunnen worden weersproken.”
G.J.M. Veerman: “Bij het meten van het integratieniveau wordt vaak gekeken naar zowel de sociaal-economische positie als de etnisch culturele positie. Voor wat betreft de sociaal-economische positie zijn de Armeniërs als totale groep, relatief tot de grote etnische groeperingen, hoogopgeleid en is er iets minder sprake van werkloosheid. Van de etnisch culturele positie noem ik een tweetal indicatoren: allereerst beheersen Armeniërs de Nederlandse taal iets beter dan de Turken en Marokkanen. De vrienden en kennissenkring is daarnaast bij de Armeniërs qua opbouw van etniciteit meer gemêleerd dan bij de andere grote etnische groepen. Bij al deze cijfers dient, gezien de diversiteit binnen de gemeenschap, te worden benadrukt dat de De publicatie staat ook op de site van het ministerie van verblijfsduur invloed heeft op de positie.” VROM/WWI vermeld: http://www.vrom.nl/pagina.html? id=42365&o=42341 Vindt u dat de resultaten de heersende vooroordelen over allochtonen in Nederland weerspreken of juist Voor meer informatie over het onderzoek zie: bevestigen? http://armeensefederatiefaon.blogspot.com/ http://www.faon.nl/blog/2009/01/boek-armeniers-inG.J.M. Veerman: “Gezien de brede definitie van allochtonen nederland/ die het CBS hanteert: ‘alle personen van niet Nederlandse
JANUARI 2010
16
ARAX MAGAZINE
ARAX 5E EDITIE MET DANK AAN: Vahag Avakyan Rima Baronian Elina Danieljan Mato Hakhverdian Wresh Asadur Koroglu Anna Schulten Edgar Simonian Minas Tigranyan Gert-Jan Veerman Redactie Jeva Torkomyan Tigran Movsesjan David Baronian
[email protected]
JANUARI 2010
17
