Stageverslagen Call Best practices

Stage verslagen Call 2010-2011 Best practices

Ga jij de Mobility Award Call 2011-2012 winnen?

1

Inhoudsopgave Buitenlandse stage, iets voor jou?

3

Linde Keulen: schillen, snijden, voorbereiden maar ook… honderden Apfelstrudels en Erdapfelsalat

4

Suzanne van Gils: how 10 weeks changed my life

7

Anouk Besems: stage in Barcelona, een wereldervaring! Foto-impressie uitreiking Mobility Award 2011

10 13

Lisa van der Ent Braat: negen weken onafhankelijkheid en vrijheid

17

Kimberly Manshanden: lesgeven in het Engels, gewoon een kwestie van doen

20

Eline Koblens: waar zijn de fietsen?

23

Frederique van Goch: mijn droom die werkelijkheid werd

26

Frank Janssens: wea nie fuatgahd, kummd aan ia hoam

29

Tips voor Europese stages

32

Wedstrijd Mobility Award 2012

35

Colofon Samenstelling Franka van de Wijdeven, Nationaal Agentschap Leven Lang Leren Programma (NA LLP) Leonardo da Vinci - CINOP Vormgeving Evert van de Biezen, CINOP Ontwerp Mobility Award Iris Weijenborg © februari 2012 Deze publicatie is gefinancierd met subsidie van de Europese Commissie. De verantwoordelijkheid voor deze publicatie ligt bij het NA LLP Leonardo da Vinci. De Europese Commissie kan niet aansprakelijk worden gesteld voor de inhoud van deze publicatie. NA LLP Leonardo da Vinci Nederland Postbus 1585 | 5200 BP ’s-Hertogenbosch www.leonardodavinci.nl | E: [email protected] | T: 073-6800762

2

Buitenlandse stage iets voor jou? Het onderwijs houdt rekening met jouw toekomst. Het bedrijfsleven heeft behoefte aan jongeren die weten wat er in de wereld te koop is. Ondernemers, werkgevers en werknemers met een mboachtergrond krijgen steeds meer te maken met globalisering. Door de uitbreiding van de Europese Unie (EU), out-sourcing en het toenemende gebruik van het internet is een sterkere internationale oriëntatie van het middelbaar beroepsonderwijs van belang. Elk jaar lopen er duizenden leerlingen stage in diverse landen in Europa. De coördinator van je sector zal je graag voorlichten in welk leerjaar je op stage kan en waar je rekening mee moet houden. Je kan een bijdrage vanuit het Leonardo da Vinciprogramma krijgen waarmee je reis- en verblijfskosten in Europa voor een deel worden gedekt. Het Leonardo da Vinci programma biedt jou de kans kennis te maken met andere bedrijfsculturen, je taalvaardigheden en inzicht in de Europese omgeving te ontwikkelen. Grenzen tellen niet meer. Bedrijven en instellingen zijn niet meer alleen lokaal gericht en hebben behoefte aan mensen die wat extra’s toevoegen. Voor meer informatie kan je ook kijken naar de verschillende websites die achter in deze publicatie zijn opgenomen. Bespreek beschikbare beurzen met je stagebegeleider op school. Alleen de school kan een subsidieaanvraag voor je indienen. Wedstrijd stageverslagen Call 2011-2012 Jaarlijks organiseert het Nationaal Agentschap LLP Leonardo da Vinci een wedstrijd voor het origineelste stageverslag, van leerlingen uit het mbo. De voorwaarden om aan deze wedstrijd deel te nemen staan op pagina 35. Er zijn verschillende prijzen te winnen en van de acht beste inzendingen wordt een publicatie samengesteld. Stageverslagen Call 2010-2011 Bij de uitreiking van de Mobility Award, tijdens de Kick-off bijeenkomst Call 2011 op 13 oktober 2011, ontvingen de drie finalisten, naast de verdiende geldprijs, ook een Leonardo da Vinci Mobility certificaat. Linde Keulen van Europrof kreeg de Mobility Award overhandigd. Doe mee In deze publicatie lees je de verhalen van de drie winnaars plús de vijf overige geselecteerde stageverslagen. De verhalen geven je een mooi beeld van de avonturen en ervaringen die de leerlingen tijdens hun Leonardo da Vinci-stage hebben beleefd. Wij hopen dat hun relaas je zal inspireren tot een buitenlandse stage. Veel succes en we zien je verslag graag tegemoet!

3

Leerling Onderwijsinstelling Opleiding Leerbedrijf Stageperiode Land

Linde Keulen Europrof Horeca(koks)opleiding Mercure Grand hotel Biedermeier 3 januari 2011 – 14 februari 2011 Oostenrijk

Schillen, snijden, voorbereiden maar ook… honderden Apfelstrudels en Erdapfelsalat Na zes maanden les op Europrof, voor mijn opleiding tot kok (MBO-BOL-1ejaar), mocht ik stage lopen in het buitenland. Omdat ik de koksopleiding versneld volg is dit voor mij een heel belangrijke stage. Dat ik dit in het buitenland mag doen is natuurlijk extra speciaal. Europrof heeft deze stage van zes weken voor mijn klasgenootje Yetske en mij geregeld. We reizen en verblijven samen vijf weken in Wenen en een week in Dreistetten, een klein dorpje in de bergen. Ik heb in Wenen stage gelopen bij het Mercure Biedermeier hotel. Ik ben erg blij met de beurs van het Leonardo da Vinci programma. Want zonder beurs was deze buitenlandse stage voor mij niet mogelijk geweest. Mijn verwachting Ik ga voor het eerst fulltime werken en dan meteen in zo’n groot vier sterren hotel, ver van huis. Ik verheug me er op maar vind het tegelijkertijd ook spannend. Ik verwacht veel te leren over de gang van zaken in een keuken van een hotel. Ik vind het erg leuk dat ik in zo’n grote, cultuurrijke stad als Wenen stage mag lopen. Ik fantaseer al over de mooie culturele uitstapjes, zoals Schloβ Schonbrünn, Paleis Hofburg, Belvedere en het Sissi museum, en de nieuwe ervaringen die ik op zal doen. Tijdens mijn stage hoop ik meer snelheid in de keuken en zelfstandigheid te ontwikkelen. Het gaat beginnen! Op maandag 3 januari is het zover, ik vlieg naar Wenen. In Wenen aangekomen worden we opgehaald door een bewoonster van het gasthuis waar ik vijf weken zal verblijven en waar Yetske zal werken. We verkennen de stad en kopen een kaartje voor het openbaar vervoer. De volgende dag begint

4

het dan echt. De eerste dag werk ik van 9.00 tot 16.00 uur en daarna elke werkdag van 8.00 tot 16.00 uur. Omdat ik vroeg met het openbaar vervoer moet vertrekken, ontbijt ik elke ochtend alleen. Ik mag meteen veel verschillende werkzaamheden uitvoeren, vooral het schoonmaken en schillen van groente en fruit en voorbereidend werk, maar ook het bereiden van gerechten voor het ontbijtbuffet van het restaurant van het hotel. Omdat in Oostenrijk de hoofdmaaltijd ‘s middags wordt gegeten maak ik echt kennis met alle facetten van de Oostenrijkse keuken. Tijdens de eerste week, als ik uren achter elkaar met hetzelfde bezig was (aardappels, appels en groenten schillen, schoonmaken en snijden) heb ik me wel eens afgevraagd wat ik ervan leerde en leek de tijd erg langzaam te gaan. Maar ineens was het toch alweer de vijfde week van de stage en merkte ik dat ik snelheid had ontwikkeld in het schillen en snijden. Dit werd vooral duidelijk toen er een nieuwe stagiaire kwam, in de vijfde week, die dezelfde werkzaamheden moest doen. Toen viel het me op hoeveel sneller ik was geworden. Cultuur en taal Naast al het voorbereidende werk wat ik tijdens deze stage veel heb gedaan, heb ik, vooral de laatste drie weken, ook veel zelf mogen bereiden. Zo heb ik meer dan tweehonderd Apfelstudels, Wiener Schnitzels, Erdäpfelsalat en Semmelknödeln gemaakt. Dit vind ik erg leuk omdat dit typisch Oostenrijks is en ik het in Nederland niet snel zal maken. Ik heb ook geleerd om minder overdreven precies te werken en meer met mijn handen te werken. Ondanks dat ik Duits op school heb gehad moest ik even wennen aan de klank. Wat me erg geholpen heeft om de Duitse taal beter te kunnen spreken is de taalcursus voor gevorderden die ik gedurende de stage op twee avonden in de week heb gevolgd. Omdat het een klein groepje was kon iedereen een leerdoel aangeven. Voor mij lag de nadruk op het spreken.

In het leerbedrijf in Dreistetten heb ik mijn vaardigheid met de Duitse taal goed kunnen laten horen. In het begin vond ik het moeilijk om gewoon te vragen en te doen, ik was bang dat ik iets verkeerd zou doen. Maar na zes weken Duits te hebben gesproken merk ik dat ik het makkelijker vind om een andere taal te spreken, zonder me bij elk woordje druk te maken over of het wel helemaal goed is. Typisch voor de Oostenrijkse cultuur is de Jause. Dit is een pauze tussen de lunch en het avondeten waar gebak of een hartig hapje gegeten wordt. Dit is omdat de lunch erg vroeg is en ‘s avonds maar een kleine maaltijd wordt gegeten. De Oostenrijkse cultuur ben ik ook meer gaan waarderen door de vele culturele uitstapjes die ik in mijn vrije tijd heb gemaakt. Waardering Omdat de chef heel tevreden was over mij en mijn goede inzet, tijdens het werk, heeft hij geregeld dat ik door het hotel uitgenodigd ben om op mijn negentiende verjaardag, die tijdens de stage viel, te komen lunchen samen met mijn familie. Dit is niet standaard wanneer een stagiaire weg gaat, hieruit blijkt dat de chef heeft gezien dat ik goed mijn best heb gedaan en met plezier stage gelopen heb. Hier ben ik ook erg blij mee.

5

Team en verantwoordelijkheid Ik heb geleerd hoe het is om in een team te werken en snel in te spelen op situaties. Bijvoorbeeld toen er opeens geen aardappelsalade meer was, heb ik heel snel aardappelsalade kunnen maken. Ik heb gemerkt dat ik goed om kan gaan met verantwoordelijkheid. Het beviel me erg goed toen ik, met twee andere stagiaires alleen in de keuken was. Een van de stagiaires werkte al lang in de keuken en samen met haar heb ik toen alle inkomende bestellingen verwerkt. Ik heb toen erg veel leuke dingen kunnen doen. Toen merkte ik dat ik die werkzaamheden ook gewoon kon uitvoeren. Ik had gedacht dat het te moeilijk zou zijn omdat de koks mij dit niet hebben laten doen. Conclusies Deze stage is voor mij erg leerzaam geweest. Op vaktechnisch gebied heb ik meer snelheid ontwikkeld in het schil-, snijden schoonmaakwerk. Tijdens de stage heb ik beter leren omgaan met confrontaties. Ondanks de complimenten over mijn uiterlijk werd ik als persoon in het begin langweilig (saai) gevonden. Deze indruk heb ik tijdens de stage weg kunnen nemen. Ik heb met plezier gewerkt en heb gemerkt dat de mensen het leuk vonden dat ik er was. Het kwam wel eens voor dat ik iets niet goed verstond, waar sommige mensen dan geïrriteerd op reageerden. Ik heb het hoofd koel gehouden en gezorgd dat ik mijn werk heb gedaan.

6

Ik ben zelfstandiger geworden doordat ik mezelf heb moeten redden zonder mijn familie in een grote stad, een bedrijf en in een onbekende omgeving. Ik heb gezien wat er allemaal komt kijken bij het werken in een keuken van een groot bedrijf waar met hele grote hoeveelheden gewerkt wordt. In het begin wachtte ik tot ik een instructie kreeg van wat ik moest doen, maar na twee weken wist ik wat er allemaal nog meer te doen was in de keuken en heb ik me daar mee beziggehouden op de momenten dat er even geen werk was (zoals het schoonmaken van machines, borden in de warmhoudkast aanvullen en materialen opruimen). In de keukens heb ik goed kunnen ervaren hoe het is om in een team samen te werken. Ik heb vooral veel samengewerkt met de stagiaires en de Griekse kok. Ik ben blij dat ik in zo’n mooie cultuurrijke stad stage heb kunnen lopen. Ik heb veel geleerd over de Oostenrijkse cultuur en geschiedenis. Ik zou de stage niet willen missen en het is zeker voor herhaling vatbaar, al mijn verwachtingen zijn uitgekomen en meer!


Suzanne van Gils Helicon Opleidingen – De Groene Campus Helmond Eco & Wildlife Management Atlantic Whale Foundation 29 mei 2011 - 3 juli 2011 Spanje

How 10 weeks changed my life Na twee jaar twijfelen, stomme baantjes en reizen, besloot ik eindelijk weer naar school te gaan. Het werd Eco & Wildlife Management op De Groene Campus. Deze keuze is best bijzonder aangezien ik een lichte angst heb voor verplichtingen. Maar ik was erachter gekomen dat ik iets wil doen voor onze planeet, voor dieren en mensen en daar heb ik nou eenmaal bepaalde kennis en ervaringen voor nodig. Toen Ed Bentham, de baas van Atlantic Whale Foundation was geweest om zijn verhaal te doen, heb ik me meteen aangemeld voor mijn eerste buitenlandstage. Eind mei 2011 was het aftellen eindelijk voorbij en stond ons groepje, bestaande uit Ruud, Yesly, Cathy, Debbie en ik, op het vliegveld in Düsseldorf. Nadat Cathy’s laptop was gecontroleerd op bommen (hilarisch, aangezien Cathy het meest onschuldige meisje aller tijden is), konden we aan boord van het o zo luxe Ryanair vliegtuig... Na 4,5 uur woelen met een houten kont kwamen we eindelijk aan. Cultuur We waren allemaal blij dat ik Spaans spreek want binnen tien minuten zaten we in de bus naar Arona, het dorpje waar we de komende vijf weken gingen doorbrengen. Het huis heet La Casa de los Delfines. Voor mij is het echt een droomhuis, de buitenkant is fel oranje en er stonden turquoise geverfde bankjes tegen de muur. Het ziet er uit als een grote boomhut zonder boom. We werden geweldig ontvangen en ik voelde me meteen thuis. Iedereen deelde alles met elkaar en had respect voor elkaar en elkaars spullen. Heel anders dan in Nederland. Joe en Agatha waren de coördinatoren, zij hebben ons alles uitgelegd en ze lieten ons twee films zien: The Cove en Shark Water, echte eye-openers. Debbie en ik mochten daarna in twee heerlijke muffe bedden slapen, maar alles was prima aangezien we bijna over onze eigen wallen struikelden van vermoeidheid. Het weer in Tenerife is ideaal, het hele jaar door heerst er een temperatuur van minimaal 20°C. Eén ding kwam als verrassing. Twee weken lang hebben we van de calima mogen genieten; bloedhete luchtfronten uit de Sahara. Oftewel: een föhn die 24/7 lucht van 50°C in je gezicht blaast en waar geen ontsnappen aan is. Die periode

7

hebben we de hele dag buiten onder de tuinslang gestaan! Werkzaamheden Een gemiddelde week zag er als volgt uit: twee à drie dagen ging je op de boten werken en de andere dagen werkte je aan je project. Als je niet op de boten zat, moest je je ’s ochtends om negen uur melden om samen met anderen een aantal schoonmaakklusjes te doen. Zo hielden we samen het huis bewoonbaar. AWF is werkzaam in drie havens; Los Gigantes, Porto Colón, Las Galletas en Los Christianos. Hier liggen verschillende boten waar de vrijwilligers elke dag in teams van twee of drie onderzoek op doen. We kregen speciale AWF T-shirts en een map met datasheets. Naast de 21 migrerende soorten zijn er 4 walvissoorten die het gehele jaar te zien zijn. Vooral op interacties met de Pilot whales en Bottlenose dolphins heb je eigenlijk 99% kans bij elke trip. Ik heb ook een keer Atlantic spotted dolphins gezien, echt geweldig! Bij iedere interactie moet één persoon foto’s maken van de rugvin, die staat gelijk aan een vingerafdruk bij de mens. Dit klinkt simpeler dan het is; aangezien zowel de boot als de dieren constant in beweging zijn. Het geeft echt een kick om net op het juiste moment een foto te maken! Deze werden ook vaak geshowd in de dagelijkse vergaderingen in Arona. De andere vrijwilliger op de boot vulde de datasheets in; hoeveel dieren er zijn, de GPS, het gedrag, enzovoort. Op de terugweg

8

naar de haven moesten we de toeristen een Anti-whaling petitie laten ondertekenen. We hebben namelijk een miljoen handtekeningen nodig om het jagen te stoppen in Europa. Het doel is een globaal verbod, maar het zou hypocriet zijn om daarover te beginnen terwijl Europa er zelf nog mee doorgaat. Over het algemeen staan mensen er wel voor open, maar soms is er een taalbarrière of hebben ze gewoon geen interesse. Op de boten word je met open armen ontvangen door de crew en het is ook de bedoeling dat je ze een handje helpt achter de bar en met schoonmaken na iedere trip. Als een boot te vol zat, had je een dagje strand... ook niet verkeerd. Al die foto’s en informatie werden na de boottrips verwerkt in een grote database, waar nu een verzameling in staat van de afgelopen tien jaar research! Daarna gingen we samen koken en eten. Op een gegeven moment moesten Ruud, Yesly en ik koken voor 50 mensen, echt hilarisch. De bedoeling was chili con carne (may I have a bucket please?) en daaronder moest spaghetti. We hadden de beste ingrediënten; verlepte

groente in blikjes en potten, overkookte pasta waar je behang mee kunt lijmen en heerlijk gehakt dat eruit zag als bevroren maden in een zakje. Uiteindelijk was toch 99% tevreden over onze kookkunsten.

Debbie en ik zijn allebei op 25 juni jarig en dat hebben we daar uitbundig gevierd. We kregen een dag vrij om te winkelen in Santa Cruz en die avond zijn we met de hele vriendengroep op stap gegaan, echt top!

De dagen dat ik niet op de boot zat, werkte ik aan een sieradenproject. Ik maak deze als hobby, maar in het huis in Arona bleek dat mensen ze van me wilden kopen! Om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk heb ik op één dag 45 stuks gemaakt. We hebben toen met verschillende meisjes een photoshoot gedaan en de enkelbandjes zijn toen door Ed meegenomen naar Sierra Leone. Momenteel werken er vier jonge vrouwen aan de sieraden en krijgen ze hiervoor betaald; erg bijzonder in een dorpje als York Village, waar bijna geen enkele vrouw betaald werk kan doen. De sieraden gaan ook verkocht worden op de AWF webshop die in oktober 2011 is geopend. De weekenden hadden we vrij. Vrijdagavond was standaard eten bij Helen’s, de lokale karaokebar met geweldig goedkoop eten en gegarandeerde gezelligheid. Vanuit daar namen we taxi’s naar Las Américas, een TE fout uitgaansgebied met clubs, kroegen, irritante proppers en zatte toeristen. Toch hadden we hier steeds geweldige avonden met de groep!

Conclusies Het is niet te bevatten hoe mijn leven is veranderd in het afgelopen jaar. Vorig jaar schrobde ik nog wc’s uit bij oude mensen en nu heb ik talloze trips gepland voor de aankomende tijd! Ed Bentham had mij en Debbie zelfs uitgenodigd voor een Global Workshop van drie weken in augustus, waar we samen met 30 andere vrijwilligers 11 projecten hebben opgezet. Hier hebben we dus nog vijf weken gezeten in onze vakantie. Dit was een fantastisch vervolg op mijn stage. In november 2011 ga ik voor stage naar Sri Lanka om te kijken hoe het AWF en de Millennium Elephant Foundation samen kunnen werken. Tevens ga ik naar Vietnam om getalenteerde lokale mensen te ontmoeten die allerlei handgemaakte producten maken. Ik moet met hen samenwerken, interviews afnemen en foto’s maken. Hun producten komen ook op de AWF webshop te staan. Eigenlijk kan ik niet eens beschrijven hoe dankbaar ik ben voor deze kans. Ik heb veel meer zelfvertrouwen gekregen, mijn (talen) kennis uitgebreid en vrienden voor het leven gemaakt! Thanks to the AWF and Leonardo da Vinci!

Hoogtepunten Met AWF kregen we gigantische kortingen op allerlei dingen; van cocktails tot duikcursussen. Ik heb samen met Ruud mijn PADI Open Water certificaat gehaald voor de helft van de prijs, een geweldige ervaring! Daarnaast hebben we de Masca walk gedaan, een drie uur durende wandeling door de prachtige kliffen van Los Gigantes. Je ziet rotsen, wilde geiten, watervallen en tropische planten. Het lijkt echt of er ieder moment een dinosaurus de hoek om kan komen. Deze wandeling had ik niet willen missen.

9


Anouk Besems ROC Rivor Verpleegkunde Centro medico Teknon 1 april 2011 - 1 juli 2011 Barcelona, Spanje

Stage in Barcelona: een wereldervaring! Ik heb mijn internationale stage gelopen in Centro Medico Teknon in Barcelona. Dit is een ziekenhuis, en wat voor één! Ik heb hier drie maanden stage gelopen om werkervaring op te doen als verpleegkundige. In het ziekenhuis heb ik op een speciale afdeling stage gelopen, genaamd Club Teknon. De patiënten werden hier opgedeeld in twee categorieën; de club-patiënten en de privépatiënten. Om het kort te houden, de ene patiënt kreeg hier net even iets meer luxe dan de andere en de ene kamer was net iets groter dan de andere. Ik ben in ieder geval op deze manier in aanraking gekomen met bijzondere mensen en met allerlei verschillende soorten medische behandelingen. Ik heb in het ziekenhuis gewerkt aan mijn opdrachten en mijn stagebegeleidster, die ik heel erg dankbaar ben voor haar fijne manier waarop zij mij begeleid heeft, heeft geholpen met dingen die ik nog niet mag doen of nog moest leren. Ik heb heel veel verpleegtechnische handelingen geleerd en ook veel ervaringen opgedaan. Ik vond het heel erg leuk en leerzaam, heb veel mensenkennis opgedaan en ben echt een ervaring rijker. Ik had dit niet willen missen. Cultuur Eén van de dingen die mijn internationale stage zo leuk maakte, is het grote cultuurverschil tussen Nederland en Spanje. Niet alleen qua leefstijl, maar ook qua werk. Alles gaat rustiger, er is overal tijd voor. Natuurlijk gebeuren de belangrijke dingen wel, maar voor de rest geldt: wat vandaag niet gebeurt, gebeurt morgen wel. De mensen zijn ook ‘anders’ dan thuis. Vooral valt dat op bij de oudere mensen: zodra ze bijvoorbeeld door hebben dat je iets niet kunt vinden, komen ze direct vragen of ze je kunnen helpen. De leefstijl sprak mij wel aan. Dat gaat weer wennen worden straks terug in Nederland. In het begin van de stageperiode was het moeilijk communiceren, omdat je toch met een flink taalprobleem in aanraking komt. De patiënten vragen dingen aan je in het Spaans. Ik kon (toen) nog geen antwoord geven en begreep er niet zoveel van. Als je dan probeert duidelijk te maken dat je geen Spaans spreekt, werd het gesprek al snel beëindigd, ook al omdat de

10

meeste patiënten geen Engels spraken. Mijn stagebegeleidster beheerste haar Engels ook niet optimaal. Dat maakte het in het beging allemaal niet makkelijker, maar gelukkig sprak ze erg goed Duits en dat lukte mij ook prima. Op deze manier werd het taalprobleem voor een groot deel de wereld uitgeholpen. Hoewel ik me had voorbereid op

Engels als voertaal, en ook mijn opdrachten naar het Engels had vertaald en belangrijke medische woorden in het Engels had opgezocht, lukte het me om de “taal-knop” om te zetten. Doordat er op de werkvloer eigenlijk alleen maar Spaans werd gesproken en alleen door mijn stagebegeleidster in het begin Duits werd gesproken, begreep ik steeds meer van het Spaans. Ook heb ik tijdens de stageperiode iedere week Spaanse les gevolgd. Aan het eind van mijn stage legde mijn stagebegeleidster zelfs alles uit in het Spaans en als ik het dan niet helemaal snapte, legde ze het nogmaals uit in het Duits. Het Spaans verstaan en begrijpen is dus heel erg gegroeid, alleen het spreken is ongelofelijk moeilijk. Soms zelfs onmogelijk als er overgeschakeld wordt op het Catalaans. Dat is een totaal andere taal en lijkt in de verste verte niet op “algemeen beschaafd Spaans”. Barcelona, een geweldige stad De stad is heel erg groot. In het begin was dit even wennen, zeker voor iemand die is opgegroeid in een klein dorp. Er gebeurt zoveel om je heen en als je denkt dat je de

weg wel weet, kun je diezelfde weg morgen weer niet vinden. Na een aantal weken leerde ik de stad beter kennen en voelde ik me er steeds meer op mijn gemak. Nu, aan het einde van mijn stageperiode, voel ik me er thuis en heb het er erg naar mijn zin. In mijn vrije tijd heb ik veel van de stad gezien, ook de toeristische dingen. Hierbij heb ik wat leuke dingen ontdekt. Bijvoorbeeld dat in Torre Agbar niet voor niets het waterbedrijf van Barcelona zit. Ag staat namelijk voor Agua (water) en bar voor Barcelona. ‘s Avonds is deze watertoren verlicht in de kleuren rood, blauw en geel. Dit zijn de kleuren van de stad en staan voor vuur, water en aarde.

Ook ben ik erachter gekomen dat op de Sagrada Familia het gezicht van Gaudi staat en dat ze hopen in 2026 (!) klaar te zijn met het bouwen ervan. De opdracht werd in 1881 gegeven. Dit zou dan gelijk zijn met de 100ste sterfdag van Gaudi. De Colon aan het eind van de Ramblas is het grootste standbeeld van Colombus. De Ramblas en Placa Catalunya zijn de bekendste plekken van de stad en vormen ook echt het hart van de stad. Op de Ramblas vind je kraampjes en als het weer mee zit zijn hier ook de Living Statues te bewonderen waar de Ramblas om bekend staat. Het is erg leuk om naar Parc Guël te gaan, vanaf hier heb je een schitterend uitzicht over de gehele stad. Ook is er nog Parc Montjuïc dat bekend staat om zijn fonteinen show, die echt heel

11

mooi is! In de stad ligt Camp Nou, het stadion van de voetbalclub FC Barcelona. Tijdens mijn stageperiode is de club eerst landskampioen geworden en later wonnen zij ook nog de Champions Leage. De hele stad stond toen op zijn kop. Ik ben beide keren in het stadion geweest bij de huldiging en één keer heb ik de tour door de stad gezien. Dit was echt een geweldige ervaring die ik niet had willen missen. Tot slot mag niet vergeten worden dat Barcelona één van de weinige grote steden is met een strand, echt genieten! Na een dag op het strand of in de stad kun je hier ‘s avonds ook heel goed uitgaan. Er zijn namelijk in elke wijk wel discotheken en barretjes te vinden. Vooral Port Olympic staat hierom bekend. Hier vind je de exclusieve clubs waar je vooral veel toeristen vindt.

Conclusies Tijdens zo’n internationale stage leer je veel mensen kennen. Over en weer probeer je elkaar als medestudenten te helpen als het even niet meezit, of te delen in positieve - of minder positieve emoties. Je bent ver weg van je familie en dat is niet altijd even makkelijk. De laatste weken heb ik ook studenten leren kennen uit andere landen, zoals Mexico en Italië. Dit is niet alleen erg

12

goed geweest voor de ontwikkeling van mijn Spaans, maar ook voor mijn kijk op mensen, de manier waarop ze denken en leven. Het belangrijkste heb ik bewaard voor het eind van mijn verslag: ik wil iedereen die mijn stage tot een succes heeft gemaakt

heel hartelijk bedanken. Zonder anderen tekort te willen doen geldt dit vooral voor mijn stagebegeleidster. Zonder alle hulp, geduld en goede raad zou deze stage niet geweest zijn wat het geworden is: echt een geweldige ervaring die ik nooit had willen missen!!!

13

14

15

16


Lisa van der Ent Braat ROC A12 Velp Internationale Groothandel Signatures 30 april 2011 – 2 juli 2011 Frankrijk

Negen weken onafhankelijkheid en vrijheid Eindelijk was daar de tijd aangebroken. Negen weken naar Zuid-Frankrijk in de studentenstad Aix-en-Provence vlakbij Marseille. De eerste keer dat ik alleen van huis weg zou zijn en dan meteen al helemaal alleen. Ik durfde deze stap te zetten en dacht daarbij vooral aan mijn toekomst. Dit is altijd al mijn droom geweest en nu komt deze droom uit. Wat ik achterliet Een onbekende bestemming met een onbekende cultuur en een moeilijke taal waarvan ik bijna niets af wist. Een klein meisje dat op reis gaat in haar eentje naar een groot land. Mijn familie had er moeite mee. Ik moest veel achterlaten. Twee weken voordat ik ging kwam er een jongen op mijn pad. We zagen elkaar en werden op slag verliefd. Hoe moest ik hem vertellen dat ik negen weken naar Frankrijk ging? Dit was niet alleen een moeilijke stap. Het veulentje dat ik vanaf drie maanden oud kreeg en heb opgevoed moest ik ook achterlaten. Ze zag mij als haar moeder. Maar dit alles weerhield mij er niet van om deze grote stap te nemen. Ik wilde mezelf bewijzen aan iedereen die ik ken. Dit kleine meisje kan namelijk alles aan. De reis Op weg naar Frankrijk met mijn ouders in de auto naar de plaats van bestemming: Aixen-Provence. Mijn ouders grepen deze kans om ook nog eens een kleine vakantie van een paar dagen mee te pakken in Frankrijk. Waarom niet? Ik vind het niet erg om extra steun te hebben. Na één dag te hebben overnacht in een huisje 400 kilometer van Aix-en-Provence gingen wij weer op weg. Hoe meer naar het zuiden hoe mooier het weer werd. De negen weken onafhankelijkheid en vrijheid waren daar eindelijk. Het bordje Aix-en-Provence was in zicht. Bij het zien van dit bordje kwamen de kriebels en de zenuwen al een beetje omhoog borrelen. Hoe zou mijn verblijf er uit zien? Met wat voor een soort jongen zou ik in het appartement verblijven? Meer vragen spookten door mijn hoofd. Deze vragen werden al snel beantwoord.

17

Op weg naar de stad Aix-en-Provence waar het appartement erg moeilijk te vinden was. Met de typische Franse smalle straatjes die allemaal op elkaar lijken. Met mijn vader achter het stuur die het zweet op zijn voorhoofd en rug had staan. Dit kwam gelukkig allemaal goed, want daar stonden we dan voor het appartement. Natuurlijk moest ik aanbellen bij vreemde Franse jongens. Na een discussie, toch maar op het knopje gedrukt. Met als reactie een jongen die uit het raam in het Frans schreeuwde en al gauw zag dat wij het waren.

Eliot. Een jongen die erg goed Engels kan spreken bijna zonder Frans accent. Het klikte allemaal erg goed en mijn spullen werden achtergelaten. De Franse jongens maakten het appartement schoon. Waarbij ik ging uitzoeken hoe ik op mijn stagebedrijf kwam. De bus ging rechtstreeks en de buskaart voor een maand kostte maar € 24,00, wat een koopje is, vergeleken met Nederland. Na wat zoeken was ook mijn stagebedrijf gevonden. Op weg terug naar mijn appartement met de sleutels al in mijn handen was alles schoongemaakt. Maxime nam afscheid van ons, weer met twee kussen!? Ook mijn ouders namen afscheid. Gelukkig zag ik ze de volgende dag weer. Want de volgende dag was de allereerste dag van mijn stage in Frankrijk. Het stagebedrijf Zoals afgesproken met mijn baas ‘Frederic Poitou’ kwamen wij aan bij het stagebedrijf. Mijn baas stelde zich voor en liet zijn trots zien. Het laboratorium met daarbij zijn bedrijf ‘Signatures’. In het bedrijf werkten studenten die studeerden aan de universiteit. Zij proberen de uitgevonden producten van

De deur werd geopend en er kwam geen einde aan de trappen. Moest ik serieus deze trappen elke dag op en af? Er kwam een blonde jongen die zich voorstelde als Maxime waarvan ik het appartement zou gaan huren. Maxime kwam met zijn hoofd dichterbij en gaf mij twee kussen. Wat overkomt mij dan? Vast de Franse cultuur om elkaar zo te begroeten. Maxime de Franse jongen gaf ons een rondleiding door het appartement waar ik de komende weken zou verblijven. Het zag er erg netjes en erg Frans uit. Helaas was mijn toekomstige kamergenoot er nog niet. De volgende dag kwamen wij terug en deze keer was er geen twijfel om op de bel te drukken. Weer na de eindeloze trappen naar boven kwamen we bij het appartement aan. Daar stond dan mijn kamergenoot in de deuropening en stelde zich voor als

18

mijn baas te verbeteren. Het was een klein maar gezellig bedrijfje. Mijn ouders namen afscheid en ik ging samen op weg met mijn baas naar een erg grote supermarkt. Ik kreeg een Franse mobiel van mijn baas om zo mijn contacten te onderhouden in Frankrijk. Na ook wat eten gekocht te

hebben in de supermarkt was het al pauze op het bedrijf. Hier leerde ik alle Franse medewerkers en hun cultuur kennen. Cultuur Alles ging met de Franse slag en de komende weken hield dit ook aan. Ook deze Fransen gaven allemaal twee kussen op de wang als begroeting. In onze cultuur zijn we ook gewend om een gewoon broodje te eten. Maar in Frankrijk is alles groot en hun maaltijden ook. ‘s Middags eten ze gewoon warm zoals wij in de avond doen. Ook vertelden ze mij dat voor hen een normale tijd om ’s avonds te eten rond 20.00/21.00 uur is. Ze vonden mij maar een kleine eter met mijn broodjes. Elke dag vroegen ze zich weer af hoe ik op twee broodjes kon leven. Ik vond het natuurlijk vreemd hoe zij zo slank konden blijven en zoveel konden eten tussen de middag. Werkzaamheden Mijn dagelijkse werk was om een marketingconcept te maken voor de nieuwe massage- en aromatherapielijn: ‘O de V’. Dit concept heb ik met veel plezier in het Engels uitgewerkt. Ook heb ik een slogan gemaakt: ‘O de V The Natural Pleasure’ . Ik had gedurende de stage contact met mijn begeleidster ‘Véronique Poitou’ in België. Alles ging in het Engels via de telefoon en via de e-mail. Ze waren erg blij met mijn concept en hebben dit ook uitgevoerd in hun bedrijf. Dit was namelijk ook wel te zien op het eindgesprek. Alles was zeer goed en goed ingevuld door

mijn baas. Dan kwam er nog bij dat mijn baas Frédéric mij veel te hard vond werken. Ja hoor, weer had ik met de Franse slag te maken. Doe alles morgen maar, of nog beter volgende week! Thuis in het appartement ging het erg goed met mijn kamergenoot Eliot. Ik leerde gedurende de stage erg veel Fransen kennen. Ik keek samen met hem en zijn vrienden Frans voetbal. We aten samen en hij nam me mee naar zijn vrienden. Ook had ik een groepje Franse vriendinnen die mij overal mee naar toe namen. Ik heb wel rond de 40 Franse jongeren leren kennen. Ook heb ik Frans leren praten en erg goed Engels. Hierdoor verliep de tijd ook erg snel maar miste ik mijn huidige vriend erg veel. Ik skypte elke dag met hem. Als verrassing kwam hij voor mij naar Frankrijk gevlogen en verbleef drie dagen bij mijn ouders in het appartement die hij nog niet kende. In mijn appartement is het officieel geworden. Conclusies Zo is mijn droom uitgekomen en heb ik veel te danken aan mijn stage in Frankrijk. Deze stage heeft veel geholpen bij mijn opleiding Internationale Groothandel. Natuurlijk niet te vergeten heeft het ROC A12 hier erg mee geholpen en het Leonardo da Vinci fonds.

19


Kimberly Manshanden Nova College CIOS Haarlem Syvtjerne Skolen 13 maart 2011 – 15 april 2011 Denemarken

Lesgeven in het Engels, gewoon een kwestie van doen Om half vier verzamelden we op Schiphol. Vervolgens vlogen we om half zes en waren we binnen een uur al op het vliegveld van Kopenhagen. Na de bagage opgehaald te hebben gingen we op zoek naar het scoren van een OV-chipkaart voor vijf weken of tenminste iets wat daarop leek. Dit was uiteindelijk niet zo makkelijk. Er moest namelijk een pasfoto op de chipkaart die we natuurlijk niet 1, 2, 3 bij de hand hadden. Niet getreurd want er zou een pasfotohokje op het vliegveld zijn, vertelde de vrouw waarbij we de OV-kaart konden kopen. Na een half uur hadden we dan eindelijk het pasfotohokje gevonden. Helemaal blij, bleek het hokje het niet te doen. Vervolgens moesten we eerst naar het centraal station, ongeveer tien metrohaltes verder. Na daar eindelijk een foto gemaakt te hebben, moesten we weer terug naar het vliegveld. Aangezien je op het centraal station geen OV-pas voor vijf weken kon kopen. Weer terug op het vliegveld en het OV-ticket voor vijf weken in de pocket, pakten we de bus naar ons hostel. Dit was een hele goede verbinding en de bushalte is voor ons hostel, echt top! De eerste dag Na vijf uur geslapen te hebben ging om half acht de wekker. We moesten om tien uur op school zijn. We gingen rond kwart voor negen weg zodat we zeker op tijd zouden komen. Eenmaal in de bus kwamen we erachter dat we een verouderde OV-kaart hadden, waardoor we de weg kwijt waren. We kwamen een half uur te laat op school. Eenmaal binnen werd Thomas aan ons voorgesteld. Dit was een van de gymleraren van de school. Cultuurverschillen Na het eerste gymuurtje viel mij al op dat de kinderen hier heel erg zelfstandig zijn. De leraar heeft meer een begeleidende functie. De kinderen lossen al hun eigen problemen op en roepen niet voor elke wissewasje de leraar zoals in Nederland. De kinderen mogen gymmen op sokken en soms ook in gewone kleren met zelfs een telefoon op zak. Zelfs de gymleraar staat in spijkerbroek. De gymleraar geeft de kinderen alleen individuele aanwijzingen en de cooling down vinden ze heel belangrijk in Denenmarken. Opvallend was ook dat we amper kinderen met overgewicht hebben gezien. Anders dan in Nederland dus. Maar dit is de

20

conclusie van de eerste dag. Dit kan dus nog allemaal veranderen. Thomas vroeg gelijk of ik aankomende woensdag wilde lesgeven. Waar ik spontaan ja op zei. Na de gymlessen zijn we naar de buitenschoolse opvang gegaan, om ons hier te introduceren. We werden heel leuk ontvangen en kregen ook hier gelijk een rondleiding. Er waren allemaal lokalen waar de kinderen konden doen wat ze wilden. Een paar van deze lokalen waren: hugging room (donkere kamer met kussens voor een kussengevecht), verkleedlokaal (met heel veel kleding), computerlokaal, kooklokaal, knutsellokaal enzovoort. Ook buiten hadden ze een groot houten huis staan met een grote kampvuurplaats waar ze bij mooi weer activiteiten organiseren. We hebben een gymles van twee uur gegeven aan vijftien zeventienjarigen. Wij waren een half uurtje eerder al op school voor voorbereidingen. Dat was wel even wat anders dan groep 3 t/m 8 van de basisschool waarmee we ervaring hebben. Maar we komen hier om nieuwe ervaringen op te doen dus was het een leuke uitdaging. Na de les kwam Thomas, de gymleraar op die school,

Dat is hier een heel leuk systeem. Ze maken de BSO hier zo dat de kinderen er zelfs heel graag naartoe willen en het meer zien als vervanging voor buitenspelen. Dit in tegenstelling tot hoe het meestal in Nederland gaat, waar de kinderen moeten, aangezien de ouders werken.

heel enthousiast naar ons toe. Hij noemde ons lesgeven excellent. Hij vertelde dat hij veel aantekeningen had gemaakt en dat bijna alle spellen nieuw voor hem waren. Om 14.30 uur zijn de scholen hier uit. De kinderen mogen dan… dit is alles behalve verplicht… naar de buitenschoolse opvang.

had ik voor hem nog een presentje. Ik had crazy Frog gebakjes gekocht. Dit waardeerde hij heel erg! Ook heb ik nog een armbandje op de BSO gemaakt met wat kinderen.

De stad We zijn naar HET beeldje van Kopenhagen, de kleine zeemeermin, geweest en hebben hier wat foto’s van gemaakt. Ook zijn we bij het stadshuis geweest en hebben hiervan foto’s gemaakt. Wat me opvalt, is dat er in Kopenhagen op straat eigenlijk helemaal geen politie rondloopt. In de drie weken dat ik hier nu ben, heb ik nog geen politieagent gezien. Bij de haven liggen allemaal hele leuke kleine restaurantjes aan het water, waar allemaal bootjes liggen. Hier zijn Laar (vriendin) en ik ’s avonds uiteten geweest. Toen mijn vriend Dennis jarig was heb ik de hele avond met hem geskypt. Hij was om 00.00 uur jarig en ik was de eerste die hem feliciteerde! Maar echt balen dat ik er niet bij kon zijn :( !! 23 jaar alweer. Omdat dit de laatste gymles was van Thomas

21

De terugreis Om 15.00 uur gingen we naar het vliegveld van Kopenhagen, waar mijn handbagage uit mijn handen werd getrokken en gewogen, echt belachelijk. Mijn winterjas en dikke vest zaten er nog in, met als gevolg dat mijn handbagage 200 gram te zwaar was. Belachelijk, ik mocht mijn jas en vest er niet meer uithalen, anders was mijn handbagage niet te zwaar. Ik moest toen 100 kronen bijbetalen. Het vliegtuig had een half uur vertraging. Ik was om 19.50 uur weer in Nederland. Conclusies Tijdens de schooldagen heb ik best veel geleerd in Kopenhagen. Om bij mijn belangrijkste persoonlijke leerdoel te beginnen: lesgeven in het Engels. De eerste week hebben we gelijk al allemaal gymlessen gegeven in het Engels. Dit ging erg goed! Ik leerde veel door het gewoon maar te doen (Engels lesgeven) zonder te twijfelen, of ik het wel goed zou zeggen. Ik heb geleerd dat dit de beste manier is. Die kinderen maakt het echt niet uit of mijn grammatica precies klopt in het Engels, als ze het spel maar snappen! Verder heb ik geleerd dat er hier in Kopenhagen een heel ander schoolsysteem is. In Nederland gaan de kinderen naar school vanaf vier jaar. Ze komen dan in groep een, en verlaten de school in groep acht als ze twaalf jaar oud zijn. In Kopenhagen komen

22

de kinderen pas op de basisschool als ze zeven jaar zijn. Ze komen dan in groep een en verlaten de school in groep negen als ze zestien jaar oud zijn. Ook heb ik geleerd dat de kinderen in Denemarken veel zelfstandiger zijn, de meeste kinderen reizen als ze zeven jaar zijn al in hun eentje met het openbaar vervoer. Ik ben ook een stukje zelfstandiger geworden. Door elke avond zelf te koken, weet ik nu dat ik zelf best kan koken. Zonder dat ik dingen laat aanbranden.


Eline Koblens Nova College Junior Account Manager IVS Foyle Language School 12 februari 2011 – 29 mei 2011 Ierland

Waar zijn de fietsen? Nog als de dag van gisteren weet ik dat we vol verbazing aankwamen in Londonderry. We zaten in de bus, keken om ons heen en het eerste wat in mij op kwam was: waar zijn de fietsen? Na deze cultuurshock werden we netjes opgehaald, waar we afgezet waren met de bus, door mijn stagebegeleider. De eerste indrukken van Derry waren goed. Totaal niet wat ik van Noord-Ierland verwacht had want ik was er nog nooit geweest. Wat er in mijn hoofd zat was heel veel groen en schapen. Dit was gewoon een gezellige en drukke stad, waar genoeg te beleven was. En wat hebben we daar ook veel beleefd. Er zijn zoveel dingen gebeurd dat ik niet eens meer weet waar ik moet beginnen in dit verslag. Derry is een stad met ontzettend veel geschiedenis die ik heel erg interessant vind en wat mij ook heel erg is bijgebleven, daar eerst maar eens een stukje over. De stad Tijdens de eerste week hebben we onze introductie in Derry gehad van Foyle Language School, het taleninstituut waar ik lessen heb gevolgd en die mijn stage hebben geregeld. Een van de dingen van de introductieweek was natuurlijk een rondleiding door Derry. Derry heeft de bijnaam “The Walled City” omdat de oude stadsmuren van vroeger er nog steeds omheen staan. Er zijn ook erg veel conflicten geweest tussen de katholieken en protestanten. Dit heeft de gids ook aan ons laten zien, en daar schrok ik heel erg van. Protestantse straten zijn afgetekend met roodwit-blauwe stoepranden en lantaarnpalen. Ze leven totaal in hun eigen wereldje en willen niets met de katholieken te maken hebben. Er staan hekken om deze straten heen die ’s nachts op slot gaan omdat anders kinderen van de protestantse wijken bij de katholieken ramen ingooien en omgekeerd. Op de hekken staat geschreven ‘’K.A.T.’’ wat betekend “Kill all Taigs”, wat een scheldwoord is voor de katholieken. De Britten hebben vroeger het

23

protestantse geloof ingebracht in NoordIerland en hebben toen Derry de naam Londonderry gegeven. Dat is waarom de protestanten Londonderry zeggen en de katholieken Derry. Dat is ook aangegeven op muren in de protestantse wijken. Je merkt dan wel niets meer van de oorlog in die zin dat ze niet meer met bommen naar elkaar gooien maar er is alleen een wapenstilstand. Je ziet nog heel erg wat daar gaande is geweest een aantal jaren geleden. Gelukkig hebben wij hier totaal geen hinder van gehad, maar ik vond het erg indrukwekkend dat het nog steeds zo speelt. Dat had ik totaal niet verwacht. Er is nog zo veel meer gebeurd. Deze stad heeft zo veel geschiedenis. Maar dit is mij het meeste bijgebleven. Wat mij ook heel erg is bijgebleven is “Bloody Sunday”; de dag dat veertien mensen in Derry vermoord werden door de politie. Dat is ook nog steeds heel goed te zien. Als je op de stadsmuren van Derry staat kijk je uit op de muurschilderingen die

ze van deze mensen hebben gemaakt die op die dag door zinloos geweld zijn overleden. Natuurlijk kende ik het nummer van de band U2 maar ik had geen idee dat ik op stage ging naar de stad waar dit ook daadwerkelijk gebeurd was. Daarom ben ik ook erg blij dat ik naar Derry ben gegaan, natuurlijk is het vreselijk wat daar is gebeurd. Ik vond het erg indrukwekkend om het met eigen ogen te zien en gewoon de plek te kunnen zien waar deze dingen zijn gebeurd.

24

Stagebedrijven En dan heb ik natuurlijk mijn stage gehad in Noord-Ierland, waar het eigenlijk allemaal om draait. Ik heb op meerdere plekken stage gelopen. Ik begon eerst bij een plaatselijk café, Café del Mondo. Ik heb flyers ontworpen voor het café om het te promoten. Het is een café wat erg gericht is op het inbrengen van andere culturen in Derry. Hun slogan is dan ook “The World on a Plate.” Het was erg leuk om deze stage te doen. Ik heb er veel tijd ingestoken. Helaas zijn de flyers nooit gedrukt doordat er dingen fout zijn gegaan. Dat was erg jammer. Ik heb gemerkt dat Ieren totaal niet

zo direct zijn als dat Nederlanders dat zijn. De manier waarop mensen reageren is echt totaal anders, had nooit gedacht dat het zo anders zou zijn dan in Nederland. Daarna ben ik naar een filmorganisatie overgestapt. Daar heb ik een programma voor het toen volgende seizoen in elkaar geknutseld in Photoshop. Ik had nog nooit met het programma Photoshop gewerkt en het was heel direct: “Probeer maar, ga maar aan de slag!” Ik wist eerst totaal niet wat ik moest doen maar ik heb mezelf eruit gered en het heeft een erg leuk resultaat opgeleverd, waar ze ook erg blij mee waren. Later ben ik gaan werken voor een plaatselijk bedrijf “PRO Train NI” wat een bedrijf was voor heftrucktrainingen. In eerste instantie dacht ik waar ben ik nu weer beland? Ik heb toch helemaal geen verstand van heftrucks en hoe moet ik dat gaan promoten? Toch heb ik erg veel research gedaan en ben er uitgekomen. Natuurlijk klinkt dit allemaal erg

leuk en aardig maar er waren ook mindere kanten aan mijn stage. Tegenvaller Ik ben erg veel ziek geweest omdat ik lijd aan migraine. Ik heb hiervoor ook in het ziekenhuis gelegen in Derry, wat natuurlijk ook een ervaring op zich is. Het is lastig om mensen uit een ander land en een andere cultuur te laten begrijpen dat je aan bepaalde ziektes niets kunt doen. Dit heb ik erg lastig gevonden. Mijn leraren hebben eerst ook erg getwijfeld of ze mij wel op internationale stage wilden laten gaan. Ze wisten niet of ik er klaar voor was. Toen ik in Derry was voelde ik eigenlijk wel dat ik er niet klaar voor was, maar ik was te eigenwijs om daar naar te luisteren. Ik moest en zou op internationale stage gaan. Ik ben achteraf wel erg blij dat ik het gedaan heb, ook al heb ik me soms erg alleen gevoeld. Je zit daar toch maar op zestienjarige leeftijd in een ander land, andere cultuur en niet in je vertrouwde omgeving. Ja, ik heb een erg lastige tijd gehad. Conclusies Maar ik heb het succesvol afgerond en daarom ben ik erg trots op mijzelf. Ik heb erg veel geleerd tijdens mijn tijd in Ierland. Ik ben erdoor gegroeid als persoon en heb ook heel veel werkervaring opgedaan.

Het is een erg goede ervaring geweest en ik zal hier later heel erg veel aan hebben. Ik ben ook erg blij dat mijn Engels nu opgekrikt is. Ik heb er echt heel erg veel aan gehad om 3,5 maand in een Engelstalig land te leven en een Engelstalige werkplek te hebben. Ik volg mijn opleiding in het Engels, maar dat is toch van Nederlandstalige leraren. Dan kun je even iets vragen als je niet weet wat het betekent. Hier kon dat niet, en dat is erg leerzaam geweest. Ook wil ik na mijn opleiding hbo gaan studeren en dan is het natuurlijk geweldig als je kunt zeggen dat je zo’n lange tijd, op je zestiende levensjaar stage hebt gelopen in NoordIerland. Ondanks alle verschillende stages, ziekte en stress heb ik een erg leuke, leerzame en goede tijd gehad in Derry. Ik zal dit nooit meer vergeten.

25


Frederique van Goch Lentiz Paraveterinair Animal in need 1 januari 2011 – 7 februari 2011 Spanje

Mijn droom die werkelijkheid werd Als klein kind droomde ik om voor buitenlandse dieren te zorgen. Op de gangen hoorde ik veel mensen praten over dat ze in het buitenland stage gingen lopen en ik dacht dat wil ik ook. Snel ben ik naar de docent gegaan die over buitenlandstages gaat en hij vertelde me dat er de week daarop een informatieavond plaatsvond. Ik heb mijn moeder en stiefvader verteld over mijn idee om stage te lopen in het buitenland en meegenomen naar deze informatieavond. Na al de verhalen die er verteld werden had ik alleen maar meer zin om te gaan. De docent vertelde dat hij wel een asiel wist in het zuiden van Spanje. De volgende dag gingen we de contactpersoon daar bellen en mijn docent legde de situatie uit. Ik kreeg goed nieuws want ik mocht naar Spanje komen. Ik was zo blij. Het was een droom die uitkwam. Het was nu alleen nog een vliegticket kopen en gaan. De reis Het was zover. Ik ging een maand weg naar Spanje om stage te lopen. Om drie uur ’s nachts kwamen we aan op Schiphol. Ze zeggen dat je altijd lang moet wachten maar voor mijn gevoel vloog de tijd voorbij. Ik moest me inchecken en het was dus tijd om afscheid te nemen van mijn verloofde en stiefvader. Tot aan de douane heb ik ze geen moment uit het oog verloren. Het was heel moeilijk om afscheid te nemen, maar de gedachte van Spanje troostte mij. Na twee en een half uur vliegen kwam ik aan op het vliegveld van Malaga. Het was heel warm en al mijn warme winterkleding ging dan ook snel uit. In de aankomsthal wachtte ik op de eigenaar van het asiel. Hij zou mij ophalen en me naar het appartement brengen. Na een uur gewacht te hebben bleek dat hij buiten stond te wachten en ik binnen. Ik ging naar buiten en genoot van alles. De palmbomen, de zon en de cultuur. We reden anderhalf uur door het prachtige land naar het dorpje waar het asiel en het appartement waren. Ondertussen was ik al langer dan 24 uur wakker en ben ik snel in slaap gevallen. Stage Na een lange dag en nacht was mijn eerste stagedag aangebroken. Het was best heel moeilijk want zij spraken geen Nederlands en geen Engels en ik sprak geen Spaans maar met veel handen en voeten praten wist ik wat ik moest doen. Zo begon ik de dag met het buitenzetten van de puppy’s en het schoonmaken van de kleine hokken waar ze in zaten. De vieze kranten er uithalen, dan een doekje met zeep er doorheen halen en als laatste schone kranten erin met verse brokken en vers water.

26

Daarna gingen we naar de zandvelden en hier was het poepscheppen, vers water en brokken. Eerst duurde het wat langer voordat we alles doorhadden hoe het werkte in het asiel. Na ongeveer een week was ik om 13.00 uur al klaar en kon ik de rest van de dag genieten van het weer. Vaak bleef ik in het asiel om met de honden te spelen en ze uit te laten. Soms mocht ik ook meehelpen met de dierenarts bij castraties of sterilisaties van honden. Ik vond het geweldig in het asiel. De Spaanse vrijwilligers waren altijd heel aardig en de honden ook. Ze waren elke dag weer blij om je te zien en dat gaf me een heel goed gevoel. Ze toverden een lach op mijn gezicht! Gibraltar Een week later kwam er een stagiaire uit Nederland ook stage lopen en kwam bij mij in het appartement. We hadden besloten het dorpje in te gaan om op een terras wat te drinken. Hier hebben we een hele aardige jongen ontmoet. Hij was barman in Gibraltar. Dat is een stukje Groot-Brittannië aan Spanje. De jongen wist alle leuke plekken in Gibraltar en vertelde over de berg van Gibraltar. Op onze vrije dag zijn we met een speciale taxi hier naartoe gegaan. Je ging eerst de berg in en daar was een hele mooie concertzaal. Daarna gingen we een tunnel in wat door de Engelsen is gemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit om het stuk land te beschermen tegen de Spanjaarden. De Spanjaarden probeerden dat stuk land te veroveren zodat het bij Spanje hoorde. Dit is nog steeds niet gelukt en er is hierover nog steeds ruzie tussen Gibraltar en Spanje. Toen we uit deze tunnel kwamen gingen we naar de top van de berg. Het was helder weer en kon je Spanje, Marokko en heel Gibraltar zien. Er waren ook apen en deze lokten ze op mijn schouder. Het was heel bijzonder. We werden door de taxi afgezet in het centrum van Gibraltar. We zijn naar het cafeetje gegaan van de jongen die we ontmoet hebben en hebben hier wat gedronken. Tijdens mijn hele stage was ik daar ook vaak

te vinden omdat ik beter Engels dan Spaans kan spreken en in het dorpje waar wij verbleven was veel criminaliteit. Niet altijd even leuk Mijn stage was niet altijd even leuk omdat er in Spanje veel dierenmishandeling is. Er zijn ook veel zwerfdieren. Dieren werden voor het asiel uit de auto gegooid of er werden pogingen gedaan om puppy’s te verdrinken of te vergiftigen en als een dier te oud was werd hij opgehangen. Deze dieren kwam je dan tegen en je zag de angst en verdriet in hun ogen. Je werd er kwaad om maar je kon er niet veel aan doen. Ik gaf ze al mijn liefde en hoopte dat ze mij gingen vertrouwen. Met veel honden lukte dat en je zag ze daar heel snel opknappen en sommige haalden het niet en moesten worden ingeslapen. Dit vond ik heel moeilijk en heb er soms ook wel om moeten huilen maar later leer je hiermee

27

wekker om vijf uur in de ochtend want ik vloog om elf uur terug naar Nederland en het was nog anderhalf uur reizen naar Malaga. Ik nam drie honden mee naar Nederland waaronder mijn herder Lucky. Toen ik en de honden waren ingecheckt ging het allemaal heel snel. Alle herinneringen van het asiel zag ik voor me als een filmpje en voor ik het wist was ik weer terug in Nederland.

omgaan. Ook tijdens mijn opleiding zal ik met deze situatie moeten leren omgaan. Gelukkig mocht ik wel een hond adopteren voor mijn ouders die hem een nieuw leven hebben gegeven. Naar huis Na mijn laatste stagedag ben ik alle honden nog even langsgegaan om gedag te zeggen en even met ze te kroelen. Ik vond het heel moeilijk om ze daar achter te laten. Het liefst nam ik ze allemaal mee naar huis, maar helaas gaat dat niet. De volgende ochtend ging mijn

28

Conclusies Ik heb veel geleerd in Spanje en het was een unieke ervaring. Ik heb een beetje Spaans leren praten en mijn Engels is er beter van geworden. Ook heb ik al een voorsprong kunnen maken op mijn opleiding met het helpen van de dierenarts. Ik heb leren omgaan met mijn emoties en keuzes leren maken in het belang van een dier. Deze belangrijke lessen had ik nooit in Nederland kunnen leren. Het beviel me zo goed in Spanje dat ik er gewoon weer naartoe zal gaan.


Frank Janssens Helicon Opleidingen Eco & Wildlife Nationalpark Bayerischer Wald 4 juli 2011 – 23 september 2011 Duitsland

Wea nie fuatgähd, kummd aa nia hoam Wie nooit van huis vertrekt, zal ook nooit thuis komen Grote, ronde pootafdrukken in het zand, rauwe en schrille kreten in de late herfst, voorzichtige reeën die zich verschuilen in het bos, af en toe een geslagen prooi – de lynx is er weer. Sinds enige tijd laat hij zijn sporen achter in de bossen op de grens van Beieren en Tsjechië; in het Nationaal Park Bayerischer Wald. Ik ben vertrokken in mijn oude en rammelende bus op weg naar Beieren. Hier heb ik, in het kader van mijn opleiding Eco & Wildlife, stage gelopen bij het lynx-project. Dit project is opgezet om meer te weten te komen over de complexe verhouding tussen de lynx en zijn prooidieren, zoals ree en edelhert, maar ook om beter te kunnen bemiddelen bij conflicten tussen mens en dier. Na een lange reis over de Duitse Autobahn door de geur van asfalt en uitlaatgassen, sleept mijn busje me langzaam bergop naar waar ik de komende drie maanden zal werken. Door het geopende raam ruik ik de frisse berglucht en het bos. Het leven in het Bayerischer Wald ademt bos. De huizen zijn van hout. Overal liggen stapels hout om de wintermaanden door te komen, overal is bos. Stageplek In dit bos breng ik dan ook vrijwel de hele stageperiode door. Een lynx brengt namelijk ook het grootste deel van zijn leven door in het bos. Het bos beslaat het ecologische gedeelte en de lynx het wildlife-gedeelte van mijn studie; Eco & Wildlife. Een beter passende stageplek kan ik me niet voorstellen. Dat blijkt ook te kloppen, want ik leer hier echt veel. Het belangrijkste deel van de stage is de fotovallenmonitoring. Hier worden in het bos een soort

29

mensen uit Beieren slecht gehumeurd en onvriendelijk zijn. Met mijn nu toch wel erg rammelende bus ben ik op weg van de supermarkt, waar ik ook niet echt vriendelijk geholpen werd, naar een autogarage. Hier blijkt dat het beeld dat je in eerste instantie van de mensen krijgt, in tweede instantie niet klopt. De monteur, die ik met zijn Niederbayerische

van flitskasten opgesteld, waarmee we lynxen en vele andere dieren fotograferen om zo individuele lynxen te kunnen herkennen en te kunnen bepalen hoeveel lynxen er hier leven. Daarnaast dragen ook enkele lynxen zenders, zodat we ze kunnen volgen met speciale antennes. Deze methode noemt men telemetrie. Hiervoor rijd ik veel over de smalle boswegen, terwijl het gepiep van de ontvanger me vertelt of ik in de buurt van een lynx kom. Daar waar ik dieper in de bossen aan het werk ben en vrijwel nooit een mens zie, ontmoet ik op deze rondes vaker toeristen en mensen uit de regio. Ik groet telkens vriendelijk, maar krijg vaak alleen een norse blik terug. Het lijkt wel of alle

30

dialect nauwelijks begrijp, komt ook niet erg behulpzaam over. Hij blijkt echter erg aardig en behulpzaam. Wanneer blijkt dat ik mijn busje bij de garage moet laten, brengt hij me zelfs naar mijn werk. Nadat mijn busje is gerepareerd parkeer ik het weer, waar ik woon: een huis, waar enkele medewerkers van het nationaal park wonen. Het heeft twee bewoners, een Duitser en een Tsjech. Dat blijkt al gauw ontzettend interessant te zijn, omdat ik zo veel te weten kom over de verschillen tussen de twee parken waar de lynx leeft. Want al loop ik stage bij het Duitse nationaal park, een lynx kent echter geen grenzen en het onderzoek waaraan ik meewerk, wordt dan ook in samenwerking met het Tsjechische nationaal park Šumava gedaan. Waar er aan de Tsjechische kant begrazing met schapen plaatsvindt, waar bomen gekapt en nieuwe geplant worden daar heeft men aan Duitse zijde het motto Natur, Natur sein lassen, oftewel de natuur zijn gang laten gaan. In een gedeelte van het Bayerischer Wald heeft een tiental jaar geleden de storm Kyrill toegeslagen, waarna schorskevers nog

meer schade hebben aangericht. Duizenden afgestorven bomen liggen en staan hier. Er is echter niet ingegrepen. De natuur gaat zijn gang en er ontstaat langzaam een ‘nieuw’ oerbos. Maar vanuit de verte ziet het bos er dood uit. De lokale bevolking ziet dat hún bos dood is. De lynx eet al hun reeën op, de edelherten vreten hun privébossen kaal en nu laat het nationaal park ook nog het bos afsterven. Velen kennen de problemen van nationale parken in Afrika, van olifanten die de oogst van de arme bevolking vertrappen. Maar nu leer ik het in de praktijk en zie ik het met eigen ogen. Nu begrijp ik de dilemma´s bij vele natuurbeschermingsorganisaties veel beter. Nu zou het misschien kunnen lijken dat iedereen hier tegen het nationaal park is. Dat is echter ook niet zo. Het park is een van de grootste werkgevers in de regio, al heeft de onderzoeksafdeling maar weinig werknemers uit Beieren zelf. Helaas blijft daardoor mijn ervaring met de plaatselijke bevolking tot de supermarkt beperkt. Conclusies Als de boodschappen voor de terugreis zijn gedaan, de stage is afgerond, kan ik weer vertrekken. Achthonderd kilometer asfalt liggen voor me, genoeg om nog terug te kijken op een geslaagde stage. Veel geleerd voor mijn opleiding, over veldwerk, over monitoring en het vangen van dieren. Een mooi inkijkje in de wereld

van de natuurbescherming. Veel fijne mensen ontmoet, nieuwe vrienden gemaakt, contacten gelegd met mensen, die dezelfde interesses hebben als ik en dat je iemand uit Beieren niet kunt verstaan. Maar vooral heb ik gezien dat ik nog veel meer wil leren en dat dit in het buitenland zal zijn, waar volgens mij meer mogelijkheden zijn. Het klopt dat wie nooit van huis vertrekt ook nooit thuis kan komen, maar dat wil niet zeggen dat thuis je oude thuis is. Ik zal weer vertrekken om zo ergens anders thuis te komen ook al valt mijn rammelende busje bijna uit elkaar.

31

Tips voor Europese stages Het is voor jezelf ontzettend leuk om een tijdje in een ander land te wonen. Je leert een andere taal spreken, je krijgt internationale vrienden, je ziet wat van de wereld. Maar het vergroot ook je kans op een baan. In Europa werken landen steeds meer samen. En dat geldt dus ook voor bedrijven en organisaties. Nederlandse (en buitenlandse) bedrijven vinden het daarom steeds belangrijker dat je ook een andere taal en cultuur kent, en dat je een tijdje in het buitenland hebt gewerkt of gestudeerd. De Europass De Europass is een initiatief van de Europese Commissie om mobiliteit binnen Europa bij werken en leren te vergemakkelijken. Europass is eigenlijk geen echte pas. Europass is een verzameling van gratis documenten waarmee je duidelijk kunt maken wat jouw kwalificaties en competenties zijn. Al deze documenten samen vormen een Europees portfolio: een digitale map waarin je al jouw gegevens kunt bewaren en aanpassen. Deze documenten zijn in alle Europese talen beschikbaar. Je kunt de Europass gebruiken als je in een ander Europees land wilt gaan studeren, stagelopen of werken. Het is belangrijk dat je in het buitenland goed duidelijk kunt maken wat je weet en wat je kunt. Met de Europass weten scholen en werkgevers in heel Europa wat jij waard bent. Met Europass vergroot je jouw kansen op een studie, stageplek of baan. Deelnemende landen Leonardo da Vinci programma • de 27 EU-lidstaten (België, Bulgarije, Cyprus, Denemarken, Duitsland, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Ierland, Italië, Letland, Litouwen, Luxemburg, Malta, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Roemenië, Slovenië, Slowakije, Spanje, Tsjechië, het Verenigd Koninkrijk, Zweden); • de kandidaat-lidstaten Turkije, Kroatië en Macedonië; • de EVA/EER-landen (Liechtenstein, Noorwegen, IJsland, Zwitserland); • op termijn waarschijnlijk de landen op de Westelijke Balkan. Europassdocumenten Europass CV

Het document bevat belangrijke informatie over wie je bent, je werkervaring, opleiding en vaardigheden. Je kunt het invullen via www.europass.nl

Europass Taalpaspoort

Het document beschrijft je taalvaardigheid. Geeft extra informatie over je schrijf-, spreek-, lees- en luistervaardigheden. Je kunt het invullen via www.europass.nl

Europass Mobiliteit

In dit document worden het doel, de inhoud en de duur van je internationale stage opgenomen. Je onderwijsinstelling geeft deze uit en de organisatie waar je stage loopt of studeert ondertekent het.

Europass Certificaatsupplement

Dit document geeft uitleg over jouw gevolgde mbo-opleiding in Nederland. Je kunt deze downloaden via www.europass.nl

Europass Diplomasupplement

Dit document is een standaardbeschrijving van de inhoud en het verloop van je studie op hbo- of op universitair niveau. Het document wordt tegelijk met je diploma uitgereikt.

Het inleveren van de Europass Mobiliteit is een voorwaarde voor Leonardo da Vinci subsidie.

32

Geld en reisdocumenten Bewaar altijd een kopie van je reisdocument(en). De Nederlandse ambassade kan dan sneller voor vervanging zorgen als er sprake is van verlies of diefstal. Bewaar deze kopieën apart van de originelen. Scan je belangrijke documenten voordat je vertrekt en bewaar deze bestanden in je e-mailaccount. Op deze manier kan je ze nooit verliezen en heb je ze altijd bij de hand. Check of je bankpas ook geldig is in het betreffende land. Vraag dit eventueel na bij de bank. Gezondheid Ga goed verzekerd op reis. Let hierbij op of de dekking van je ziektekostenverzekering in het buitenland is aangevuld met een eventuele reisverzekering. Raadpleeg je ziektekostenverzekeraar en/of reisverzekeraar voor meer informatie. Paspoort of identiteitskaart Binnen de Europese Unie heb je geen visum nodig en heb je als Nederlander zondermeer recht op een werken verblijfsvergunning. Zorg voor een geldig paspoort of identiteitskaart. Een identiteitskaart is alleen toegestaan voor bestemmingen naar landen van de EU: België, Cyprus, Denemarken, Duitsland, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Groot-Brittannië en Noord-Ierland, Hongarije, Ierland, Italië, Letland, Litouwen, Luxemburg, Malta, Oostenrijk, Polen, Portugal, Slovenië, Slowakije, Spanje, Tsjechië en Zweden. Overige landen: Andorra, Liechtenstein, Monaco, Noorwegen, San Marino, Turkije, IJsland en Zwitserland. Een rijbewijs wordt nergens als identificatiemiddel geaccepteerd. Een paspoort of identiteitskaart dient tenminste geldig te zijn tot na het verblijf. Als je naar een land gaat waarvoor een visum verplicht is, moet je paspoort afhankelijk van de bestemming geldig zijn tot drie, zes of zelfs twaalf maanden na het geplande verblijf. Voor de aanvraag van een (nieuw) paspoort of identiteitskaart kun je terecht bij je eigen gemeente. Het duurt ongeveer een week voordat je paspoort of identiteitskaart klaar is.

Plaatselijke gebruiken Zorg dat je goed op de hoogte bent van de plaatselijke gebruiken. Check bijvoorbeeld een reisgids van het betreffende land zodat je niet onverwacht voor verrassingen komt te staan.

Leonardo da Vinci subsidie ook voor pas afgestudeerden en werkzoekenden People on the Labourmarket - PLM Het Leonardo da Vinci-programma geeft subsidie voor eenieder die beschikbaar is voor de arbeidsmarkt zoals afgestudeerden, werkzoekenden, werknemers en zelfstandigen die in het kader van een beroepsopleiding en of deskundigheidsbevordering scholing willen volgen of werkervaring op willen doen in het buitenland. Deelname Voor een aanvraag dien je een rechtspersoon te vinden die de aanvraag voor je wil doen. De rechtspersoon kan contact opnemen met het NA LLP Leonardo da Vinci of het regionale Leonardo bureau (RLB) bij de Technische Universiteit Eindhoven.

Studiefinanciering Je kunt je studiefinanciering behouden indien je als voltijdleerling ingeschreven blijft staan bij een Nederlandse studie én je stage in het buitenland onderdeel uitmaakt van deze Nederlandse opleiding. Indien je een thuiswonende studiebeurs ontvangt, kun je tijdens je stage in het buitenland een uitwonende studiebeurs aanvragen bij www.ocwduo.nl. Als je ingeschreven staat bij een Nederlandse opleiding kun je ervoor kiezen om je OV-kaart in te leveren. In plaats van je OV-kaart kun je dan een vergoeding krijgen. Als je de vergoeding ontvangt, zorg er dan voor dat je OV-kaart uiterlijk op de vijfde werkdag van de eerste maand waarin je de vergoeding krijgt, inlevert. Verhuur eventueel je kamer in Nederland tijdens je stage in het buitenland.

33

Interessante websites

34

www.aiesec.nl

Wereldwijd netwerk. Mogelijkheid tot inschrijven en zoeken naar een stageplek

www.beursopener.nl

Informatie over beurzen en fondsen voor leerlingen, onderzoekers en medewerkers die voor studie, stage of onderzoek naar het buitenland willen

www.ddh.nl/int/overheid/ ambass/index.html

Overzicht van de ambassades en consulaten in Nederland

www.euflexinternships.com

Database voor stagemogelijkheden

www.europass.nl

Informatie over de mogelijkheden van Europass

www.europastage.nl

Informatie over landen, steden, stages, diensten

www.europesejongerensite.nl

Europa portal voor jongeren uit heel Europa

www.europlacement.com

Aanbod betaalde en onbetaalde stages, vrijwilligerswerk

www.europracticum.nl

Inschrijving van een stageplek op maat

www.globalplacement.com

Database voor stagemogelijkheden en leerbedrijven

www.go-europe.nl

Europese jongerenactiviteiten, subsidies en informatiebronnen

www.inpaklijst.nl

Inpakken voor je stage? Wat moet mee!

www.minbuza.nl

Onder de link ‘reizen en tips’ voor reizen in brede zin

www.nlnrp.nl

Beknopte informatie over het Nederlandse beroepsonderwijs

www.leonardodavinci.nl

Informatie over het Europese subsidieprogramma Leonardo da Vinci

www.ocwduo.nl

Informatie over studiefinanciering

http://europa.eu.int/ploteus

Informatie over studeer- en opleidingsmogelijkheden, onderwijs- en opleidingssystemen, uitwisselingsprogramma’s en beurzen

www.stagemarkt.nl

• Voor alle mbo-leerlingen die een stageplaats of leerbaan zoeken, zowel bbl als bol • Je maakt een eigen profiel aan en laat dat matchen met het aanbod in de database. Je kan kiezen op locatie van een bedrijf, type werk, het opleidingsniveau of type opleiding • Erkende leerbedrijven in binnen- en buitenland • Biedt hulp bij het maken van jouw CV. Met een goed CV kun je gemakkelijk bedrijven benaderen voor een stageplaats

www.stagemotor.nl

Bemiddelingssite tussen bedrijven en leerlingen. Het betreft voornamelijk stages in Nederland

www.stageplaza.nl

Bemiddelingssite tussen bedrijven en leerlingen

www.stagetips.nl

Informatie over stagelopen

www.student.kennisnet.nl

Een site met informatie voor leerlingen

www.studieinfo.nl/stage

Links naar stageplaatsen in binnen- en buitenland, tips en ervaringen van andere leerlingen

www.workplacement.nl

Handige informatie en praktische tips om een internationale stage tot een succes te maken

Wil jij de trotse eigenaar worden van de

Mobility Award 2012 +

€ 500,Doe mee aan de wedstrijd om het beste stageverslag!

Voorwaarden Je stageverslag moet ondermeer gaan over je persoonlijke stage-ervaringen, de cultuurverschillen en de toegevoegde waarde van je buitenlandse stage aan zijn/haar opleiding. Uiterste inzenddatum: 1 oktober 2012. Je bent in het studiejaar 2011-2012 met een Nederlandse Leonardo da Vinci beurs op stage geweest. Je stageverslag mag zowel in het Nederlands als in het Engels geschreven worden en niet meer dan 1.250 woorden bevatten. Het registratieformulier wat je in moet sturen, kan je downloaden via ‘http://www.leonardodavinci.nl/nl/Wedstrijd-IVT-Mobility-Award/3308/Wedstrijd-IVTMobility-Award.html’. Het registratieformulier en je stageverslag moet je als ‘word’-bestand per e-mail versturen aan Franka van de Wijdeven, [email protected]. Informatie Heb je nog vragen dan kan je deze per e-mail stellen aan Franka van de Wijdeven, [email protected]

35

Leerzaam. Super. Doen! Je bent gek als je niet gaat. Geleerd in teamverband te werken. Ik heb nu een betere kans op werk. Werkervaring in allerlei sectoren opgedaan. Geleerd te organiseren, te presenteren en gegevens administratief te verwerken. Veel ervaring door wereldwijde contacten, Duitse en Engelse taal beter ontwikkeld. Veel geleerd van voortdurend moeten werken onder druk van deadlines. Het is een toevoeging voor op mijn CV. Geleerd te communiceren met een taalbarrière. Historische informatie opgedaan. Ik heb gemerkt dat wij het erg rijk hebben. Behulpzaamheid van de mensen. Iedereen wil je helpen, maken tijd voor je. Dit is erg fijn omdat alles totaal nieuw voor je is. Ik vond het een erg leuke en leerzame tijd. Geweldig! Mijn kennis over besturingstechniek is verbeterd. Aangezien ik een baan heb gekregen bij het bedrijf blijf ik nog langer. Negen weken onafhankelijkheid en vrijheid. Waar zijn de fietsen? Het is me erg goed bevallen en heb geen heimwee gehad. We hadden een leuk gastgezin en op stage was het ook goed voor elkaar. Het is hard werken voor weinig geld. Dat vond ik eerst erg maar je went er aan. Er wonen zou ik nooit want ik hou te veel van de sneeuw en van koud. De zon mag, maar altijd? Ik zou er gek van worden. Mijn technisch Engels heb ik verbeterd. In één woord super. Het is zo fantastisch om te zien hoe mensen in andere landen werken om geld te verdienen en ook hoe ze het aanpakken op hun eigen manier. Ik heb er geen moment spijt van gehad dat ik dit heb gedaan. Binnen Europa zijn heel veel cultuurverschillen en dat had ik niet zo verwacht. De taal is af en toe een barrière. Ik begrijp nu veel beter hoe dat voor de Turken in Nederland moet zijn. Ik besef wel dat taal toch heel belangrijk is. Valencia heeft mijn hart gestolen en ik kom zeker nog eens terug. Als ik maar één woord mag gebruiken om deze stage te verwoorden dan zou ik zeggen: WOW! Mijn droom die werkelijkheid werd. Niet bepaald een baan van 8 tot 5.

© N A LL P L e o n a rd o d a V i n c i Ne d e r l a n d | www. le on a rdodavin ci. n l T (073 ) 6 8 0 076 2 | n a @l e o n a rd o d av i n c i . n l | Po s tbus 1585 | 5200 BP ‘ s -He r t oge n bos c h D e ze uitgave is t o t s t an d ge ko m e n m e t s u b s i d i e v a n d e E urope s e C om m is s ie , DG On de r wi js e n C ultuur

Stageverslagen Call Best practices

Recommend Documents