september 2014 Klefferaar 1 Fitz Roy werner van steen

Ledenblad van Bergspor tvereniging Klein-Brabant

september

2014

Klefferaar 1

Fitz Roy © werner van steen

Woordje van de voorzitter

BVKB Bergsportvereniging Klein-Brabant Beste Leden, Aangesloten bij

Bankrelatie

Belfius Iban BE98 7885 1800 4893 Bic : GKCCBEBB

Klimmuur Bornem “Renaat Muys” Recreatiedomein Breeven Toegang Sleutel te bekomen in Klimax . Klimmuur Puurs

“KLIMAX” Ingang via sporthal Vrijhals C.Verschaevestraat 15 2870 Breendonk - Puurs 03 866 53 92

KLEFFERAAR Driemaandelijks ledenblad BVKB Leden BVKB Gratis [email protected] [email protected] WEBSITE Volg dagelijks het gebeuren van uw club op. Foto’s, verslagen, aankondigingen, korte filmpjes, je vindt het allemaal op www.klimax.be

Zeer mooi, die foto op de cover van de Klefferaar. Er zit eigenlijk een verdoken boodschap achter, de Klefferaar is veel mooier in kleur dan in zwart-wit. De digitale versie kan worden gedownload in kleur, de papieren versie die sommigen nog thuis ontvangen is in zwart-wit. Laat ons allen op de digitale sneltrein stappen voor de Klefferaar, die weldra ook op een vernieuwde BVKB website zal te zien zijn. In deze editie kan je een fantastisch verhaal terugvinden van een bijzonder BVKBlid Werner van Steen, mooi in een verslag gegoten door ons redactie-team. De foto’s zijn van de mooiste ter wereld. De man achter het toestel stond jaren aan de Belgische klimtop, en zijn vader is erelid van BVKB: een pionier van de club die zich nog steeds met veel passie inzet o.a. als toezichter in Klimax. Wat velen niet weten is dat Werner, als medewerker van Petzl, een drijvende kracht is achter de club, en we heel wat gerealiseerd kunnen krijgen mede door de samenwerking met de directie van Petzl. Een fantastische sparringpartner, die ons prikkelt om steeds vernieuwing te brengen in de klimsport. Geniet van het verhaal, en van de indrukwekkende foto’s. Ik hoop dat jullie ook vele mooie herinneringen hebben van de zomervakantie, aarzel niet om uw verhaal te sturen naar [email protected] of contacteer Walter direct, want wie schrijft die blijft en inspireert anderen om dat mooie plekje of die mooie tocht ook uit te proberen. Nu rollen we stilaan in ons najaarsprogramma waarin de zenuwen gespannen staan voor de klimschoolexamens, de jeugd weer start met een nieuw werkjaar met vele trainingen en wedstrijden, en de herfstwandelingen ons laten genieten van de prachtige natuur. In de volgende Klefferaar zullen we meer details geven over het KlimaxIIIproject dat langzaam maar zeker concrete krijtlijnen krijgt en een belangrijk programmapunt is voor BVKB in 2015. We blijven verder bouwen aan het realiseren van onze en jullie dromen, want zo blijft klimmen fun. Veel leesplezier, en tot binnenkort. Koen

Bestuur

Bezoek onze website www.klimax.be en www.bvkb.be, Je vindt er alle informatie over klimax en BVKB

Voorzitter, Koen De Laet Middelstraat 176, 1785 Merchtem 0475/26.50.32 , [email protected] Secretaris, Stef Duymelinck Lavendelstraat 144, 9100 Sint-Niklaas 0494/44.09.61,[email protected] Financiën , Bart Van Zeghbroeck [email protected] tel. 0499 72 99 57

ix Chamon p u c ld r Wo

oen het seiz n a v d j i n de edstr plaats i ldcupw r e o d r w e i e v d wee van n een Op de t restatie erhoeve p V r k a a a n h eA van het stigt zij y e d v behaald a e l b g e omin iermed ijk de c l e finale.H d i u d ers n is zij e Cuyp China e n i l e C uit aalde n. cupcirc d rijd beh klimme l t r s o d e w t w s an he elfde te plaat name a s Op dez l 5 e e 2 d e i e o t eers n mo bij haar ar zij ee a w e l a e fin de halv rs. e. klimste p o t behaald e d i t aan be Proficia

Jeugdtrainingen, Liselotte De Bruyn Salvialaan 21 2840 Reet 0485/957267 , Liselotte. [email protected] Verantwoordelijke technisch team, Jurgen Lis Smesstraat 16, 9140 Temse 0478/82.29.38, [email protected] Jeugdklimmen & Materiaal Hendrik Peeters, Groenstraat 63b, 2870 Breendonk 03/886.16.14, [email protected] Klefferaar, Filip Top Leugstraat 116, 2630 Aartselaar 0496/26.11.46, [email protected] Klimschool Wim Béatse, Ooststatiestraat 345, 2550 Kontich 03.440.20.16, [email protected]

Klefferaar Artikels sturen naar: [email protected] of [email protected] Verantwoordelijke Uitgever: Filip Top Redactie: Eline Vanderbeke, Jurgen Lis, Filip Top, Walter De Munter Layout: Walter De Munter Verdeling: Marc D’Hooge

Initiaties - reservatie Klimax en Breeven, Leo Verbeeck, Lindestraat 52 , 2860 Sint Katelijne Waver , Tel: 015/207667 [email protected] Denkcel , Dominique Augustynen Breendonkdorp 37, 2870 Breendonk 03/886.69.25, [email protected]

volgende copysluiting 25 november 2014

Meer dan fotografie

Interview met Werner Van Steen Eline Vanderbeke en Walter De Munter Werner Van Steen is 47 jaar en afkomstig uit St-Amands. Hij is reeds vanaf de beginperiode van BVKB lid van onze club. Eerst bouwde hij een reputatie op als rotsklimmer, nu heeft hij een reputatie in de natuurfotografie. Hij maakte in het verleden de foto’s voor WWF Belgium, heeft diverse prijzen gewonnen zoals de “Highly Commended”- prijs in de BBC/Shell Wildlife Photographer of the Year 2007. In 2011 werd de foto’ het Nyiragongo lavameer’ bekroond in de “European Wildlife Photographer of the Year” en is sinds enkele jaren onder contract bij Getty Images, ’s werelds grootste foto-databank...

Lava meer in de Nyiragongo vulkaan – Congo © werner van steen Natuur en bergen zijn de belangrijkste onderwerpen van je werk. Maar ook je klimprestaties mogen er zijn. Op 16 jarige leeftijd klom je reeds de Küffner route op de Mont Maudit en op je 20e was je de eerste Vlaming die 8A klom.  Hoe ben je op zo’n jonge leeftijd op dit niveau geraakt ? Ik ben beginnen klimmen toen ik 11 jaar oud was. Tijdens het jaar van het kind (1979) organiseerde BVKB een kliminitiatie in Mozet, mijn eerste route was de “Klimop” en mijn eerste instructeur was Johny Van Lent. BVKB bestond toen uit een handvol leden, toen nog met Renaat Muys als bestuurder . Verder leerde ik veel door zelfstudie onder andere via de technische boeken van Pit Schubert. Omdat deze in het duits waren, schreef ik met een woordenboek naast mij leterlijk heel het boek over in het nederlands… Op 16 jaar volgde ik een gevorderdencursus ijsklimmen in Chamonix en deed zo mijn Klefferaar 4

eerste noordwanden. Op het einde van de cursus hadden we nog twee dagen over en toen klom ik met een vriend de Küffnerroute op de Mont Maudit. Het ijsklimmen en de sneeuwroutes geraakten op de achtergrond en ik legde me volledig toe op rotsklimmen omdat ik voelde dat ik daar het snelst vooruitgang kon maken en ik ook maar één keer per jaar naar de bergen kon. Regelmatig zat ik in de Ardennen, onder andere met mijn vriend Marc D’Hooghe en doordeweeks op de buitenmuur in Bornem (die ik overigens met mijn vader nog heb helpen bouwen). Mijn niveau van rotsklimmen kreeg een boost wanneer ik eind jaren ’80 Arnould ’t Kint trof in Freyr. Hij was toen één van de beste klimmers ter wereld en mijn drang om beter te presteren sprak hem enorm aan. Van het een kwam het ander en opeens werd ik Arnould’s vaste klimpartner. Een jaar later (1988), klom ik als 20-jarige mijn eerste 8a’s en nog een jaar later deed ik 8a+ in Freyr en in Frankrijk. De wereldtop zat op dat ogenblik op 8b+. Ik moest het vooral hebben van techniek en lenigheid, minder van kracht.

Werner in Vibrato (8a+) - Freyr, 1989 © erik tanghe Het klimmen eiste veel van mij en ik trainde bijna dagelijks, lette op mijn voeding, enz. Het onderwerp trainen en voeding stond eind jaren ’80 zeker voor ons klimmers nog in zijn kinderschoenen. Het enige wat we hoorden van de (Franse) topklimmers was dat ze weinig aten om niet dik te worden ; noem het gerust “leven op de rand van anorexia”… Ik herinner me ook nog periodes dat ik 4 potjes youghourt en een handvol rauwe worteltjes at per dag… Mager zijn bleek wel te werken en ik was op mijn beste toen ik 63 kg woog voor mijn 1m82 maar ik besefte pas veel later dat ik daardoor weinig reserve had. In heel mijn top-periode heb ik wel slechts 1 blessure opgelopen. Toch besefte ik dat ik op mijn limiet zat en het niveau van 8b,8b+ niet kon halen. Voor mij was dit een zware confrontatie met mijn limieten en dat is me op een bepaald moment gaan frustreren. En hoezeer ik als tiener ook Klefferaar 5

steeds zei dat ik mijn leven lang zou klimmen, heb ik er in 1992 toch een punt achter gezet. Ik wou iets anders doen in mijn leven... Hoe ben je dan uiteindelijk in de natuurfotografie belandt ? Van kindsaf namen mijn ouders me al mee naar de Hoge Venen. We liepen vaak op kompas, weg van de paden en meestal kwamen we die dag ook niemand anders tegen. Zaaaaalig was dat! Mijn vader nam ook steeds een fotocamera mee en ik vond het fascinerend om te zien hoe hij in zijn donkere kamer zwart-wit foto’s ontwikkelde. Voor mijn 16e verjaardag kreeg ik een compact camera (toen natuurlijk nog met diafilm) cadeau van mijn ouders en die gebruikte ik een half jaar later tijdens de ijsklimcursus in Chamonix. Daar is de microbe voor fotografie geboren. Nochtans heeft het tot in 1999 geduurd vooraleer ik mijn eerste reis maakte puur in het teken van fotografie. Het jaar daarvoor was ik met de auto van Calgary (Canada) tot Fairbanks (Alaska) gereden via de legendarische Alaska Highway. Ik zag de eerste beren van mijn leven, soms gewoon naast de weg. Ik maakte foto’s maar toen ik thuis kwam en de dia’s te zien kreeg die ik had geschoten was ik niet tevreden van het resultaat. Ik wist toen nog niet dat je zwarte beren veel beter onder een bewolkte hemel kan fotograferen dan onder het felle licht van de middagzon… Ik begon boeken te kopen over fotografie, eerst de basisinformatie, later meer gespecialiseerd naar natuur- en dierenfotografie en ging experimenteren met uiteenlopende onderwerpen om kennis op te doen. Natuurlijk moest ik alles wat ik deed nog op een notablok noteren om achteraf het resultaat te checken want het was nog altijd op dia- of negatieffilm (wat een luxe toch hé die digitale camera’s van deze tijd…). Met spaarcentjes kocht ik een jaar later mijn eerste professionale camera (de Canon 1V) en mijn eerste Canon 300mm f/2.8 lens en ik was vast besloten om terug te keren naar Alaska, specifiek om foto’s te maken van de bruine beren. Na een week fotograferen keerde ik terug met de foto van de beer die naar een opspringende zalm hapt en ik kreeg zoveel positieve reacties op dit beeld dat ik steevast besloot om meer met natuurfotografie te gaan doen…

De foto van de beer met de zalm die Werner maakte in 1999 op negatieffilm © werner van steen

Klefferaar 6

Heb je veel geduld nodig als natuurfotograaf ? Niets in mijn leven heeft me gedwongen om zoveel geduld op te hoesten als natuurfotografie. Het was een keiharde les voor mij. Als tiener wou ik alles zo snel mogelijk bereiken, liefst nog “gisteren”. Maar bij natuurfotografie wordt alles bepaald door Moeder Aarde. Het is moeilijk uit te leggen aan een buitenstaander hoeveel tijd én energie er soms kruipt in het maken van één foto. Zo ben ik bijvoorbeeld 8 maanden à ratio van 2-3 keer per week bezig geweest met het maken van 1 foto van een ijsvogeltje. Bij dieren is het een kwestie om op de juiste moment op de juiste plek te staan onder hopelijk mooi licht en dan moet het dier nog meewerken ook.

Orca aanval voor de kust van Patagonia/Argentinië © werner van steen In de bergen heb ik ook zo vaak terug moeten keren om een ideale zonsopgang of –ondergang met warme gloed op het onderwerp te krijgen. Zo was ik in 2009 in Nepal en zat ik met mijn tentje op 5500 m om een foto bij zonsondergang van Mount Everest te trekken. De 7-daagse aanlooptocht verliep elke dag onder een staalblauwe hemel maar toen ik uiteindelijk op de plaats voor het maken van de foto kwam sloeg het weer om en liet Everest zich een ganse week niet zien ; een week lang sneeuwstorm... Het jaar nadien is het me wel gelukt, maar ook pas na 4 dagen spannende dagen van wachten en hopen om die ene mooie foto te kunnen schieten.

Mount Everest en Nuptse bij zonsondergang © werner van steen Klefferaar 7

Hoogtekamp voor het fotograferen van Mount Everest © werner van steen Wat uiteindelijk als enkele top-foto’s op mijn tentoonstellingen of website wordt getoond is met andere woorden slechts een fractie van alles wat er rond hangt op gebied van planning, voorbereidingen, energie, omgaan met frustraties enz. Het is vergelijkbaar met het beklimmen van Mt Everest: je mag nog zo goed voorbereid zijn op mentaal en fysisch vlak, alles mag nog zo mee zitten om van het ene kamp naar het andere te evolueren, je mag nog zo gemotiveerd zijn en gespaard blijven van lawines onderweg ; als het op de dag van je geplande klim naar de top té hard waait of het weer zit niet mee, dan lukt het niet en in vele gevallen moeten klimmers ook daardoor gewoon weer naar beneden, zonder de top te hebben gehaald. Ironisch genoeg krijgen foto’s die me zo zwaar op de proef hebben gesteld ook een extra dimensie en voldoening. Zware teleurstellingen en grote vreugde zijn met andere woorden vaak de uitersten in natuurfotografie.

Magisch Huangshan - China © werner van steen

Klefferaar 8

Mist in magisch Huangshan - China © werner van steen Onlangs ben je in Patagonië geweest. Twee klimmers van BVKB Sam Van Brempt en Tim De Dobbeleer hebben in 2013 de uiterst moeilijke Fitz Roy beklommen. Had je geen goesting om richting top te gaan, of biedt de fotografie zoveel meer voldoening voor jou ? Fitz Roy was ook weer zo een speciaal geval. In hetzelfde jaar dat Sam en Tim hem beklommen hadden mijn vriendin Marion en ik een trip gepland van 4 weken om foto’s van deze magische berg te nemen ; iets waar we al een paar maanden diep naar verlangden. We komen de eerste dag aan in El Chalten en vermits we zoveel fotomateriaal, eten voor drie weken, kledij en kampeermateriaal bij hadden besloot ik om al een deel van dat materiaal naar ons basiskamp te brengen. Diezelfde avond nog kom ik terug tot in het dorp. De volgende dag, amper een uur voordat we ons zouden klaar maken om naar het kamp te gaan met de rest van het materiaal krijgt Marion te horen dat haar zoon op die moment aan de andere kant van de wereld in Thailand met een bus de ravijn is ingestort… Onze lang gekoesterde droom die ons opeens wordt ontnomen en twee dagen later staan we in onze warme outdoor-kledij in een hospitaal in Bangkok bij +40°C… Haar zoon Michiel belandde uiteindelijk in een rolstoel en is voor de rest van zijn leven verlamd vanaf zijn middel… Een jaartje later (2014) hebben we echter het voorrecht gekregen om het opnieuw te proberen. En we kunnen alleen maar bevestigen dat het massief van Fitz Roy en naburige Cerro Torre ronduit fascinerend zijn! Zin om tot de top te gaan? Absoluut maar ten eerste is het voor beide van ons al té lang geleden dat we nog geklommen hebben en ten tweede zijn de mooi-weer-dagen in dat gebied zo schaars dat we wellicht slechts één van de twee (klimmen of fotografie) tot een goed einde hadden kunnen brengen. En dus houden we het op natuurfotografie Ondanks de vele dagen van sneeuw en hevige winden waar Patagonië zo berucht om is, is het uiteindelijk een heel foto-rijke trip geweest met onder andere een foto van Fitz Roy die zich spiegelt in het Laguna de los Tres.

Fitz Roy © werner van steen Klefferaar 9

Fitz Roy © werner van steen Om terug te komen op Tim en Sam, het is natuurlijk fantastisch wat ze daar gedaan hebben. Ze hebben wekenlang moeten wachten op goede omstandigheden en als ze dan uiteindelijk de kans kregen zijn ze er ook voluit voor gegaan en dat is zo bijzonder, zeker ook omdat het klasse-prestaties waren in een gebied waar je door afwezigheid van gsm bereik en reddingshelikopters helemaal op jezelf bent aangewezen. Ondertussen hebben we een aantal mensen in het dorpje El Chalten leren kennen en het viel ons ook op dat de Belgen (Tim, Sam en ook Nicolas Favresse en Sean Villanueva) hoog zijn aangeschreven op gebied van prestaties én sympathie! Toch iets waar we ontzettend fier op mogen zijn!

Sterrensporen in de woestijn van Namibië © werner van steen Klefferaar 10

In een interview las ik een interessante bedenking van jou: “Pas wanneer de geest in evenwicht is met de omgeving ontstaat er ruimte om het moment op de juiste manier vast te leggen op foto”. Vergt een goede foto veel voorbereiding en geduld ? Absoluut. Ik ben nu al bezig met het voorbereiden van projecten voor 2016. Ik haal informatie uit boeken, ik weet welke foto ik wil nemen op welk plaats. Via een computerprogramma analyseer ik de standen van de zon op het onderwerp voor die bepaalde periode enz. Toevalstreffers komen zelden voor bij natuurfotografie! Het is ook een kwestie om je ogen open te houden en snel te kunnen reageren op situaties die zich voordoen. Zo was ik bv eens in de Dolomieten gefocust op een zonsondergang op een berg maar door de wolken kwam er maar geen gloed. Echter toen de zon opeens op een andere berg zijn licht strooide met ook nog eens een spiegeling in een bergmeer, dan is het een kwestie om daar heel snel op in te spelen. In mijn eerste jaren als natuurfotograaf lukte me dat niet Tegen de tijd dat ik alle correcte apparatuur had opgesteld en de juiste instellingen op mijn camera had gevonden was hét moment al voorbij…

Cadini di Misurina - Dolomieten © werner van steen Je spreekt vaak over spiegelingen van bergen in een bergmeer. Is dat fotografisch voor jou een belangrijk onderwerp ? Ja, op gebied van bergfotografie is het voor mij hét ultieme, zeker omdat het zich ook heel moeilijk onder ideale omstandigheden laat fotograferen… Om een perfecte spiegeling te kunnen fotograferen moeten er zo veel dingen mee zitten… Om te beginnen zijn bergmeren ’s winters dicht gevroren. Tegen de tijd dat ze ontdooid zijn (meestal in de maand juni voor de Alpen) is de omgevingslucht al zodanig opgewarmd dat het weer onstabiel is met hevige wolkenvorming en onweersbuien tot gevolg. Wolkenvorming betekent dus ook dat de wolken voor de zon (lees “zonsondergang”) hangen op de moment dat het licht op je onderwerp ideaal is. En als dat dan toch allemaal nog goed verloopt en je de adrenaline door je aderen voelt rushen omdat het magische moment dichterbij komt, volstaat een klein briesje wind om de spiegeling volledig weg te toveren, hetgeen me ook al meermaals is overkomen… Dus ja, voor mij heeft het een extra dimensie om een berg gespiegeld in een meer te kunnen fotograferen.

Klefferaar 11

Luchtopname van rivieren en meer –IJsland © werner van steen Ook Alaska neemt een belangrijke plaats in, in je werk en in je leven. Klopt. Als klein kind al was ik gefascineerd door beelden van eskimo’s. En in 1998 reed ik via de legendarische Alaska Highway het land binnen. Er ging een speciaal gevoel door me heen. Het was alsof ik terugkeerde naar een plek die me al bekend was uit een vorig leven… Het jaar daarop (1999) maakte ik de foto van de beer met de zalm die voor mij dé aanzet vormde om meer met natuurfotografie te doen en inmiddels keerde ik al 12 keer terug. Bij Marion ging het net zo. Ik nam ze mee in 2012 naar het Denali National Park en ook zij is verkocht aan Alaska. Er is daar nog zo veel natuur. Alaska heeft een oppervlakte van 52x België voor amper 700.000 inwoners... Het is dus zeer uitgestrekt, zeer divers kwa natuur én nog zo ongerept, iets wat je op dergelijke schaal in Europa niet meer terugvindt.

Eland – Denali National Park – Alaska © werner van steen Klefferaar 12

En vooral de mensen zijn daar zo vriendelijk. Ze weten dat ze in barre omstandigheden op mekaar moeten en kunnen rekenen. Zo stond ik eens gewoon langs de weg in de auto op een kaart te kijken en op een kwartier tijd waren er al twee andere auto’s gestopt om te vragen of alles goed ging en of ik hulp nodig had! Hier in België zou je al serieus scheef bekeken worden en had je allicht al een paar boze vuisten en middenvingers gekregen omdat je in de weg staat van hen die zich de koning te rijk voelen in hun auto… Ik heb er vaak aan gedacht om te verhuizen naar Alaska maar er is ook een keerzijde van de medaille: Alaska is één van de staten van Amerika met de hoogste werkeloosheid en in de winter moeten ze het stellen met extreme kou en weinig zonlicht…

Vechtend om een prooi – Amerikaanse Zeearenden – Alaska © werner van steen Heeft de intrede van de digitale fotografie een grote invloed gehad op je werk, Ik ben pas in 2007 overgestapt van analoge naar digitale fotografie. Dat had te maken met het gegeven dat grote uitvergrotingen (zoals voor exposities) tot die tijd nog niet ideaal waren en dat ik uiteindelijk na zoveel jaar wist welke dia- of negatieffilm ik moest gebruiken onder die bepaalde omstandigheden. Maar al snel kwam ik er achter dat een digitaal toestel meer mogelijkheden biedt. Destijds, een dia een fractie onder- of overbelichten was al fataal. Dia’s konden ook héél moeilijk om met contrastrijke situaties waardoor schaduwpartijen volledig dicht gingen zonder enig detail. Met een digitaal toestel kan je al meteen na de opname bijsturen in belichting, isowaarde, enz. Wat een Luxe (met een grote “L”)… Wat mij na 7 jaar digitaal fotograferen nog altijd fascineert is dat ik voordien met twee grote zakken diarolletjes aankwam in de luchthaven. Diezelfde hoeveelheid opnames past nu gewoon op één geheugenkaartje dat amper een paar centimeter groot is en een paar grammen weegt…

Klefferaar 13

Samen met Martin, duiken met de gigantische Tijgerhaaien – Bahama’s © werner van steen

Bultrug walvis – Alaska © werner van steen Welke projecten zou je nog graag realiseren ? Goeie onderwaterbeelden van bultrugwalvissen! Ik heb voor het eerst met deze fascinerende dieren kennis gemaakt in Alaska, later in 2006 onder water in de oceaan voor Madagascar. Het was enorm schrikken als ik snorkelend opeens letterlijk oog in oog kwam met deze gigant, zo groot als een autobus. De walvis panikeerde eveneens en besloot toen om zich 180° te draaien, alles op 2m voor mijn neus… Ik kan je verzekeren dat ik er zelfs niet aan dacht om een foto te nemen… De overige dagen van deze 2 wekentrip kreeg ik nauwelijks nog walvissen te zien: de zee was veel te woelig en ze waren in volle migratie naar het noorden. In 2011 heb ik het opnieuw geprobeerd, dit keer in de heldere wateren van Polynesië. En over teleurstellingen in natuurfotografie gesproken: ik heb 4 volle weken lang geen walvis gezien !! Achteraf bleek dat een groep wetenschappers in de week voor ik daar aankwam een verkeerd manouver deden en een walvismoeder met kalf hadden afgeschrikt, wat allicht ook zijn implicaties had op de andere walvissen... De bultrugwalvissen staan dus nog héél hoog op mijn verlanglijstje en ik zal me zeer gelukkig voelen mocht het een dag wel lukken… Waar kunnen BVKB’ers terecht die meer van je mooie foto’s willen zien ? Op het internet http://www.wernervansteen.com Ga je naar ‘fotogalerij’ dan zie je alle foto’s gerangschikt in 54 mapjes Facebook : https://www.facebook.com/wernervansteenphotography Lezingen en tentoonstellingen Deze kan je vinden via: http://www.wernervansteen.be/1/Exposities In het kader van het Lowland Photofestival (CC Ter Dilft Bornem, 22 en 23 november 2014) geef ik nog een korte presentatie. Meer info via: http://www.landschapvzw.be/natuurfotografiefestival

Klefferaar 14

Werner in actie © Marion Demanet

Werner’s vriendin Marion die begin jaren 90 nog 3e werd op de Belgische kampioenschappen indoor klimmen, niet terug deinst voor verre reizen met Werner of een winters bivak en die inmiddels ook verslaafd is aan natuurfotografie (hoe kan het ook anders…) © werner van steen

Klefferaar 15

Trainingen

JEUGDTRAINING 2014 - 2015 Tegenover vorig jaar vinden er enkele wijzigingen plaats (splitsing groepen, andere uren,...). Hieronder een klein overzicht. Als je niet zeker bent in welke groep je thuis hoort, twijfel dan niet om één van onze trainers aan te spreken of een mail te sturen naar het gezamelijke emailadres: jeugdtrainingen@ bvkb.be Sportieve groeten, Bart, Filip, Hendrik, Joke C, Joke P, Jeffrey, Jonas, Joren, Jurgen, Katie, Koen P, Leo, Lieselot, Liselotte, Marjolein, Pieter-Jan, Robi, Sam, Stijn, Wim en Wouter (het trainersteam 2014-2015)

Recreanten • Trainingen -12 jaar a) Groep A - Wanneer: zaterdag van 14:00 - 16:00 uur. - Wie: Iedereen die wil klimmen, vanaf 9 jaar (°2005) tot ±12 jaar (°2002/2003) - Start: zaterdag 30 augustus Trainsters: Joke P, Jeffrey, Stijn, Pieter-Jan en Filip b) Groep B - Wanneer: zaterdag van 16:00 - 18:00 uur. - Wie: Iedereen die wil klimmen, vanaf 9 jaar (°2005) tot ±12 jaar (°2002/2003) - Start: zaterdag 30 augustus Trainsters: Lieselot, Marjolein en Wim • Trainingen 12 - 14 jaar - Wanneer: woensdag van 15:30 tot 18:00 uur zaterdag van 9:30 – 12:00 uur - Wie: iedereen vanaf ±12 jaar (°2001) tot ±14 jaar (°1999/1998) - Start: zaterdag 30 augustus Trainers: Leo en (2x) ? (woensdag) Sam, Joren, Katie en Bart (zaterdag) •

Trainingen 15 - 18 jaar - Wanneer: woensdag van 18:00 tot 20:30 uur zaterdag van 18:00 – 20:30 uur Wie: iedereen vanaf ±15 jaar (°1998/1997) tot 18 jaar (°1995) - Start: zaterdag 30 augustus Trainers: Filip, Jonas, Joke C en Jurgen (woensdag) Koen P en Wouter (zaterdag)

Klefferaar 16

TRAINING VOLWASSENEN Blijf jij ook altijd op je zelfde klimniveau? Wil je eens kennis maken met de klimsport? Wil je techniek bijschaven, je fysiek verbeteren of je mentaal versterken? Kijk je uit om grenzen te verleggen en met de hulp van gekwalificeerde trainers te werken in routes van een hoger niveau? In het najaar organiseert klimax terug trainingen voor volwassenen! Beginners Dinsdag start week: 20 oktober 2014 Trainer 1 5C - 6A Donderdag start week: 20 oktober 2014 Trainer 2 6B – 6C Maandag start week: 20 oktober 2014 Trainer 3 6C+ - … Vrijdag start week: 20 oktober 2014 Trainer 4 Herfstvakantie: Af te spreken met de trainer De trainingsreeks omvat 8 trainingen, start week 20/10/2014 Verplichte infodag voor alle groepen (extra aan de 8 trainingen): Dinsdag 14 oktober om 19.30u in klimax I Prijs: Leden BVKB: 60 euro Niet-leden: 70 euro Inschrijven tot 3 Oktober 2014 Inlichtingen: [email protected] Inkom van klimzaal is niet inbegrepen in de cursusprijs! Eigen materiaal zelf voorzien (klimschoenen, gordel, zekeringsapparaat) Minimum 5, Maximum 10 aantal deelnemers per training VOLZET = VOLZET -> Wees er dus snel bij!

Klefferaar 17

Klimmen met Pasen in Zuid-Frankrijk Vesrslag van Greet en Lieven Demaegd Tijdens de eerste dagen van het Paasverlof hebben we ons basiskamp opgeslaan op de camping Les Cigales in Cassis nabij Marseille. Net zoals in België is het weer hier al echt zomers, alleen is het hier nog iets warmer. De eerste dagen hebben we in het massief Crêt St Michel geklommen, waar je zowel enkele lengtes kan klimmen als korte meer lengte routes. Boven het massief komen soms ook wel wandelaars over de rand piepen en het is dan ook verstandig om hier toch een helm op te zetten. De meeste routes zijn goed beveiligd, alleen is het niet altijd evident om de juiste route terug te vinden, want er is soms maar een paar meter tussen de verschillende routes of er zijn in werkelijkheid meer routes dan vermeld in de topo. Voor eind 2014 verwacht men de verschijning van een nieuwe topo voor het complete Calanques massief. Begin april was het hier echt heel rustig: gemiddeld 3 tot helemaal geen cordées. Vroeger kon men enkel te voet langs de achterkant naar beneden, maar sinds een paar jaar zijn er nu 2 nieuwe rappellijnen langs de linker en rechterzijde van het massief aangebracht waardoor je in rappel naar beneden kan. Deze rappellijnen liggen naast de klimroutes zodat je geen klimmers dient te kruisen. In de namiddag is het op deze zuidelijk georiënteerde wand zo warm dat we besluiten om de volgende dag naar de aan de overkant liggende “Dièdre du renard” te gaan klimmen. Deze hoekversnijding is naar het noorden geörienteerd en is een prima toevluchtsoord als het snikheet is.

De klassieke “Dièdre du renard” bestaat uit 3 lengtes waarvan vooral de laatste lengte echt wel de moeite is . Terwijl wij met onze windstopper aan klimmen en het eigenlijk vrij fris hebben, liggen ze beneden aan de overkant in de baai van het haventje van Morgiou te zonnen in bikini … Van de standhaken op de top blijven echter alleen nog de stiften over (eventueel plakket van 12 mm meenemen) => je kan echter iets verder doorklimmen naar de stand van ”violences passagères” = 1 goede plakket en 2 oude verbonden met oud prussiktouw … Rechts van de klassieke hoekversnijding zijn er nog een aantal mooie routes die vrij goed tot zeer goed beveiligd zijn. Via de standhaken van deze routes kan je ook in rappel terug op de begane grond komen. Op het eind van de week zijn we op aanraden van Robby doorgereisd naar de streek van de Gard (Nimes, Pont de Gard, Seynes, enz). Van Cassis sta je in een kleine 3 uur in de streek van de Gard. Hier hebben we ons geïnstalleerd op de camping “Le Mas de Rey” nabij Uzès in Arpaillargues. Er is slechts 1 koppel kampeerders aanwezig. Volgens de lokale bewoners gaan de Fransen massaal naar de kust met Pasen en komen ze pas veel later op het seizoen naar het binnenland. Voor klimmers is het hier in de zomer echter vaak te warm. De camping ligt zowat centraal tussen de klimmassieven Seynes, Russan en Collias, zodat we van hieruit deze drie massieven hebben verkend. Als eerste klimgebied in deze buurt hebben we Seynes verkend dat op ongeveer 21 km van de camping ligt. In de buurt van Seynes zelf zijn er geen campings, wel gites of andere verblijfmogelijkheden. De rotsen zijn het makkelijkst te bereiken via een verlaten baantje dat parrallel loopt met de D6. Als je de D6 neemt richting Alès (komende van de richting Bagnols) rijd je voorbij het dorp Seynes en tref je aan de rechterzijde een niet toegankelijke brandweg en net daarnaast een verlaten baantje dat je naar de rotsen van Seynes voert. Na een 2 tal km loopt deze weg dood op een hoop steengruis als gevolg van een modderstroom (?) => reden waarom de weg niet meer in gebruik is. Hier of iets vroeger kan je langs de weg parkeren en één van de vele sporen naar boven nemen. Probeer je aan de hand van de foto’s in de topo al wat te orienteren voor je naar boven gaat want éénmaal aan de voet van de rotsen is het niet evident om de juiste route te vinden. Hier en daar staat wel een naam van een route vermeld maar dit is eerder uitzondering dan regel. Seynes biedt zowel klimplezier voor de beginnende klimmers ( massief Initiation vnl plaatklimmen in niveau 3c-6a) als voor de extreme klimmers (massief nouveau monde: 7 en 8ste graads routes). In de massieven (José en Concerto) waar wij geklommen hebben, was de beveiliging prima en de eindstanden waren uitgerust met een ketting en maillon

Klefferaar 18

rapide. Begin april was hier nagenoeg geen volk (+/- 3 cordées verspreid over het hele massief). De rotsen zijn hier ook zuidelijk gericht dus bloedheet in de zomer. Besluit: aanrader ! Als tweede massief hebben we voor Russan gekozen dat op een 9 tal km van de camping ligt. Boven op het plateau van Russan is er wat wind wat bij 25°C in de schaduw zeer aangenaam aanvoelt maar in de wand zelf is het bakken. Om naar de rotsen van Russan te rijden kan je best “ Rue de Castellas” in je gps ingeven. Ter plaatse de bordjes Castellas volgen , nadien links af de “Chemin dit des Cabanes” volgen of de DFCI 59 (DFCI =Défense des Forêts Contre l’Incendie). Ter plaatse is het massief gekend als Castellas en niet als Russan. Russan is de naam van het dorp. Deze asfaltweg wordt een grindweg die men moet volgen tot aan de parking links van de weg. Er is in de verste verte geen rots te bespeuren. Vanaf de parking is het nog ongeveer 1,3 km tot men bovenaan de rotsen arriveert waar men een prachtig zicht heeft op de 100 m lager stromende Gardon die hier bijna een bocht van 270° maakt. In de zomer komt de bedding nagenoeg volledig droog te staan en stroomt ze vnl ondergronds. Het kader is zeer avontuurlijk. Er zijn vandaag geen andere klimmers aanwezig op het massief. Voor het massief “la belle époque” kan je best doorlopen tot een tiental meter voorbij de “table d’orientation” waar er een rappel stand is met een metalen rol zodat het touw niet over de rand schuurt. Ofwel kan je beveiligd afdalen tot een 2 tal meter in de wand waar er verschillende rappelstanden aanwezig zijn. Het is hier vrij atletisch klimmen door de steile rotsen, ook dulfers en spleetklimmen komen aan bod en het uitzicht is steeds adembenemend. Voor het linker gedeelte (als je naar de Gardon kijkt) kan je via een paadje naar een soort tunnel (groot verticaal gat in de grond) gaan, waar men via een korte rappel naar beneden kan en dan verder via het pad. Aan de rappelstanden die met plaketten zijn uitgerust ontbreken (ook hier) regelmatig plaketten. Enkel kleefhaken worden niet weggehaald… Eventueel losse plaket en moer (12 mm) meenemen in het geval dat je ze nodig hebt. We waren hier de enige klimmers …maar de hoge temperatuur ondanks dat het begin april is, zal wel een mogelijke verklaring zijn. Besluit: Russan is ook een massief dat zeker de moeite loont (niveau’s 5-8). Enig mogelijk nadeel is dat je de voet van de rotsen niet via een pad maar via rappel moet bereiken: bovenaan loopt er een wandelweg langs en je rugzak met autosleutels in kan je daar best niet onbewaakt achter laten … Als laatste massief hebben we Collias aangedaan. In tegenstelling tot Russan is hier de omgeving heel wat minder avontuurlijk en zeer makkelijk te bereiken . Via een pad langs de rivier de Gardon bereik je de voet van de rotsen in een kleine 10 minuten. Collias is ook het

vertrekpunt voor de kajakkers op de Gardon. Collias kent 2 officiële parkings: de 1° parking komende van Uzès is gratis, de 2° nabij de brug over de Gardon is betalend. Via de trappen langs de brug over de Gardon kan je afdalen naar het pad naast de rivier: de grote wand is vrij snel zichtbaar aan de rechterkant. Sommige routes (klassiekers) zijn echter al glad geklommen. Besluit: het kader met de Gardon die vlak langs het pad loopt is aangenaam maar als klimmassief kan het niet tippen aan Seynes of Russan. Naast klimmen kan je in de streek van de Gard ook prachtige wandelingen maken, paardrijden, kajakken enz. Ook de cultuurfreak komt hier zeker aan zijn trekken. Je mag deze streek zeker niet verlaten zonder een stukje van de aquaduct bezocht te hebben. De beroemde aquaduct die onder ander via de Pont du Gard liep, zorgde destijds voor de drinkwatervoorziening van de stad Nimes vertrekkende vanaf een bron in Uzès. De totale lengte bedroeg 50 km, met een niveauverschil van slechts 12 m of ongeveer 24 cm per km. Het waterdebiet bedroeg 400 liter/seconde. Het kanaal was 1,20 m breed en 1,80 m diep en werd gebouwd in 15 jaar tijd rond 50 jaar na JC door de Romeinen, wat met de beperkte technische hulpmiddelen van die tijd een hele prestatie was. Bijkomende info: Campings: www.campingcassis.com www.campingmasderey.com Topo’s: Les falaises du Gard, editie juni 2012 In de collectie Vtopo Roc: Calanques escalade, van Jean-Louis Fenouil en Cédric Tassan, editie 2011, info: www. vtopo.fr Specifiek voor het gebied rond Ciotat (Cap Canaille enz) : Escalade à La Ciotat, van Gilles Bernard, Gwenaël Drouot en Hervé Guigliarelli, editie 2012

hoofdmassief in Seynes

Klefferaar 19

Wedstrijdklimmen

Onze trainers Verantwoordelijke jeugdtrainingen: Hendrik Peeters

European Youth Cup Lead – Imst Peter Cuypers

Coördinatie jeugdtrainingen: Liselotte De Bruyn

31 mei – 1 juni 2014 16 Belgische jongeren, waarvan 5 Klimax-klimsters, namen dit weekend deel aan de eerste en meteen ook de enige bekermanche voor de jeugd in het Oostenrijkse Imst. Anak Verhoeven behaalde de gouden medaille en dus ook meteen de beker bij de Junioren. Celine Cuypers (meisjes A) wist zich te plaatsen voor de finale en eindigde op de 7de plaats. Elfe Claes wist bij de meisjes B de 14de plaats te veroveren. Cathinka Tilborghs eindigde op de 27ste plaats en Laure-Anne Stevens op de 40ste plaats. De Belgen deden het niet slecht op deze wedstrijd met 6 finaleplaatsen Anak Verhoeven (Meisjes junioren): 1ste plaats Celine Cuypers (Meisjes A): 7de plaats Héloise Doumont (Meisjes A): 10de plaats Nicolas Collin (Jongens A): 6de plaats Matheys Merlin (Jongens B): 8ste plaats Harold Peeters (Jongens B): 10de plaats Verder nog volgende jongeren in competitie Koen Baekelandt (Jongens junioren): 29ste Maëlys Gillart (Meisjes A): 28ste Margot Verhaeren (Meisjes A) 32ste Arnaud Ansion (Jongens A): 32ste Manon Deguée (Meisjes B): 34ste Sven Lampereur (Jongens B): 16de Louis Debrulle (Jongens B): 18de

Trainers jeugd 2014-2015: • Beirnaert Robi • Ceurstemont Joke • De Borger Wouter • De Bruyn Liselotte • De Gang Stijn • De Smet Sam • Deconinck Pieter-Jan • Goossens Jeffrey • Lemière Wim • Lis Jurgen (blog) • Peeters Jonas • Peeters Koen • Pierssens Joke • Saelens Lieselot • Saelens Marjolein • Steenackers Katie • Top Filip • Vaganée Bart • Van den Bergh Joren • Verbeeck Leo Trainers volwassenen (De Stuikers) • Frankinouille Rudi Trainster Paraclimbing G-sport team • Ceurstemont Joke

Klefferaar 20

Uitzonderlijke prestaties van Anak

Eerste 8c+ voor Anak Na de wereldbeker in Imst (1-2 augustus) nam Anak 2 weken vakantie in Gorges du Loup. Ze klom een 8-tal 8ste graads routes waaronder Ultimate Sacrifice, haar eerste 8c+. 8c+ Ultimate Sacrifice 8c Last Soul Sacrifice 8c Qoussai, les maux de la fin 8c Hot Chili X 8b+ New power Sacrifice 8b New power Generation 8b Soul Sacrifice 8a+ Qoussai

Anak heeft de bronzen medaille gewonnen op de eerste worldcup lead. Deze ongelooflijke prestatie doet het beste verhopen voor de volgende wedstrijden. Het volledige BVKB -klimaxteam wenst Anak van harte proficiat!

Klefferaar 21

Zaterdag 4 oktober 2014

Klimschoolwandeling & BBQ

Wandelen Zondag 21 september 2014

Dagwandeling Lier - Koningshooikt Tussen de Itterbeek en de Grote Nete ‘Schoon Lier’, zoals Felix Timmermans het noemde, ligt aan de samenvloeiing van de Grote Nete en de Kleine Nete. We verlaten Lier en volgen de door groen omgeven veldwegen doorheen het valleitje van de Itterbeek. Van Koningshooik keren we via landelijke wegeltjes terug naar Lier en volgen de GR 12 Amsterdam-Parijs die het historische centrum van Lier doorkruist via de mooiste weg. Hier vinden we zeker een gepast lokaal om het vloeistofniveau terug op pijl te brengen. Praktisch: Afstand: 24 km. Vertrekplaats: Parking CC De Mol, Aarschotsesteenweg 3 te Lier. N51° 07.536’ E4° 34.420’ Start wandeling: 10 uur. Samenkomst Klimax: 9 uur Organisatie: Carl Van Gucht (03/889 56 81 of 0479/07 19 57) Blijf steeds op de hoogte van onze geplande wandelingen op de Klimax Blog http://www.klimax.be/blog/?page_id=3534

Terwijl onze klimschool de proeven afneemt voor het KVB 3 kunnen hun partners, vrienden en vriendinnen en vooral de kinderen samen met alle andere BVKB-ers genieten van een wandeling. Na het succes van vorig jaar organiseren we dit terug als een buggy vriendelijke (avontuurlijke) tocht met voldoende pauzemomenten voor papjes en pampertjes. We wandelen in de vallei van de Molignée en klimmen (rustig) naar Haut-le-Wastia om terug te dalen naar de oever van de Maas. De wandeling is ongeveer 14 km. Nadien kan iedereen mee genieten van de Kimschool BBQ in de Chaveehut en hier ook blijven slapen en ontbijten. Inschrijven overnachting en BBQ verplicht via de klimschool , mail aan [email protected] Praktisch: Vertrek wandeling in Anhée aan het toerismebureau (Rue de la Molignée 8, 5537 Anhée) Er is een ruime parking links van de weg. N50° 18.941’ E4° 52.438’ Verzamelen op parking Klimax om 8 uur samen met de klimschool naar de rotsen rijden in Yvoir. De klimmers daar droppen en doorrijden naar Anhée tegen 10 uur. Wie rechtsreeks naar Anhée wil rijden komt tegen 10 uur naar de parking. Na de wandeling rijden we naar de Chaveehut. Organisatie: Carl Van Gucht - 0479/07 19 57 [email protected] Blijf steeds op de hoogte van onze geplande wandelingen op de Klimax Blog http://www.klimax.be/blog/?page_id=3534

Klefferaar 22

Zaterdag en zondag 15/16 november 2014

Herfstweekend ‘T Roodhof

Ook dit jaar organiseert de wandelcel een herfstweekendje met als uitvalsbasis het Roodhof in Oostkamp.  Wie er de een van de vorige jaren bij was weet dat het er goed vertoeven is. Zaterdag 15 november wandelen we in de omgeving van Beernem, Wingen, Ruiselede. We starten op de parking van het Provinciedomein Lippensgoed-Bulskamp en maken een tocht van circa 20 km in het Vagevuurbos, langs de Gulke Putten en de Vorte Bossen. In de late namiddag rijden we door naar het Roodhof in Oostkamp waar we ons kunnen verfrissen en van een aperitiefje genieten. Tegen 18.30 uur zorgen de mensen van Loca Labora voor een verzorgd avondmaal. Zondag 16 november genieten we eerst van een uitgebreid ontbijt en doen we op onze terugweg nog een mooie wandeling van circa 15 km in de vallei van de Oude Kale met start in Merendree. Voor de liefhebbers kunnen deze wandeling nog uitbreiden met de Slodderspookroute (9 km). Praktisch: Inschrijving verplicht, het aantal plaatsen is beperkt. een mailtje aan [email protected] met vermelding van naam en het aantal personen. een voorschot te storten van 25 € per persoon op rekening   BE98 7885 1800 4893  van BVKB met vermelding van “Weekend Roodhof 2014”. Prijzen :  Overnachting 35 à 40 € per persoon inclusief ontbijt (op basis van 2 persoonskamer) Avondmaal: +/- 15 € exclusief dranken. (vegetarische maaltijd mogelijk mits bestelling op voorhand) Start wandeling zaterdag op de parking van het Provinciedomein Lippensgoed-Bulskamp in Beernem om 10 uur (E40, Afrit 10 Beernem, N370 richting Wingene, voorbij het Sint-Amandusinstituut rechts. N51° 06.559’ E3° 18.816’ Start wandeling zondag Kerk Merendree, Merendreedorp, 9850 Merendree (E40, Afrit 12 Nevele, N437 richting Hansbeke, voorbij spoorweg rechts naar Merendree. N51° 04.677’ E3° 34.657’ Adres Roodhof: Nieuwburgstraat, 32  8020 Oostkamp.  N51° 08.371’ E3° 13.110’ Organisatie en info:  Carl Van Gucht (03/889 56 81 of 0479/07 19 57)  

Klefferaar 23

Marathon van de Mt Blanc Filip Top 18 mei 2014, het is nog maar 6 uur ’s morgens of ik ben al op weg naar Nederland voor een Clinic berglopen georganiseerd door mudsweattrails.nl (mst). Via deze Nederlandse organisatie heb ik mij nog een van de begeerde startbewijzen weten te bemachtigen voor de marathon van de Mont-Blanc. Zoals waarschijnlijk de meeste van jullie lezers had ik mijn bedenkingen wat ik in godsnaam over berglopen kon leren in het vlakke Nederland, maar plaats van afspraak lag tegen de Duitse grens. En het feit dat Nederland vlak is heb ik nu naast mij gelegd, op enkele welliswaar korte maar steile hellingen leren we verschillende manieren om met stokken omhoog te lopen als de beste manieren om gecontroleerd aan een afdaling te starten. Daarna volgde er nog wat theorie, en gingen we door het hoogteprofiel van de marathon, die ik voor het eerst in detail bekijk. Mijn god, waar ben ik aan begonnen. Een hoogteprofiel van een 2700 meter is nog niet van het ergste, maar halverwege wacht ons een klim van maar liefst 1000 meter, iets wat we met de best wil van de wereld niet kunnen trainen in onze Ardennen. Ook gaat het over voeding, jellekes, vochtopname en dergelijke, een meer dan interresante ervaring voor een startende trailloper als mijzelf. Een kleine twee maand later is het dan zover, rond 6 uur ’s morgens staat een van mijn Nederlandse medelopers voor mij deur. Na een korte rit richting Ardennen pikken we nog een noorderbuur op om daarna door te rijden richting Chamonix. Het is dan donderdagavond 26 juni als we toekomen in Argentiere, een dorpje vlakbij Chamonix en een van de punten die we tijdens de marathon zullen passeren. We hebben nog tot zondagochtend om de acclimatiseren en te genieten van de omgeving, vooralleer wij aan de startlijn moeten verschijnen. Ook is het de bedoeling om de lopers van de 80km en de cross een hart onder de riem te steken die allemaal voor ons vertrekken. Desondanks het voorspelde slechte weer trekken we op vrijdagochtend onder een prachtige blauwe hemel richting Aiguillettes des Posettes, met zijn hoogte van 2201m het hoogste punt van de marathon. Het plan is om eerst een lift te nemen en het laatste stuk naar de top te voet te doen. Dan zouden we hier juist op tijd zijn om de eerste van de 80km aan de moedigen, die ook dit punt aandoen. Vervolgens zouden we de technische afdaling van bijna 1000 hoogtemeters doen als voorbereiding voor de marathon op zondag. Na een sneeuwballengevecht op de helling moedigen we

de eerste lopers van de 80km vollop aan om wat later ook aan de afdaling te starten. We krijgen nog enkele tips waarop we zondag tijdens de afdaling moeten letten, en al snel moet ik mijn enthosiasme indijken: 1000 meter dalen is toch wel wat meer dan gedacht, het blijft gewoon duren. Maar eens beneden wacht ons een leuke verrassing, we lopen er bijna letterlijk in de handen van de spanjaard Kilian Jornet, de topfavoriet voor de marathon. Hij zit er te wachten op de eerste vrouw van de 80km, de Zweedse Emelie Forsberg en tevens zijn vriendin. Na de nodige foto’s met Kilian trekken we terug naar ons hotel, om na het middageten richting Chamonix te rijden. Je zou verwachten dat met een groot evenement zoals deze marathon vollop word ingezet op openbaar vervoer, maar dit is buiten de Fransen gerekend. Op het vroege startuur van de marathon rijden er nog geen bussen of treinen en moet dus iedereen met zijn wagen afzakken naar het centrum van Chamonix. Het lijkt ons dus zeker geen slecht idee om de stad al even te verkennen, waar kunnen we parkeren en hoe raken we zo snel mogelijk aan de start. En we moeten zowieso even tot het centrum gaan om onze startnummer af te halen. Al snel blijkt het niet slecht te zijn om het terrein even te verkennen, want misleid door de schaal van de gps-kaart parkeren we eerst veel te ver uit het centrum, een fout die voornamelijk gemaakt word doordat alle invalswegen rond Chamonix ook nog eens open liggen door wegenwerken, voorbereidingen voor het zomerseizoen vermoed ik. Maar eens herpakt vinden we een perfecte parking op redelijk korte afstand van de start, en zeer kort bij de douche en eetlocatie voor na de finish, gewoon perfect. Vervolgens halen we onze startnummers op en genieten we van de enorme trailbeurs die hier is, als je het hier niet vindt dan bestaat het volgens mij nog niet. Na nog een hapje gaan we de eerste finishers van de 80 km aanmoedigen in het centrum van Chamonix. Het publiek gaat helemaal uit zijn dak als Emelie Forsberg als eerste vrouw de eindmeet haalt, een knappe prestatie gezien ze maar twee weken voor de wedstrijd beslist heeft deel te nemen doordat ze uit blessure komt, over talent gesproken. Hierna trekken we iets verder door

Klefferaar 24

PROFIL MARATHON DU MONT-BLANC Altitude en m 2200

Aiguillettes des Posettes 2201m

2100 2016m 2000 1900 La Flégère 1865m 1800 1700 1600 1500

1465m

1470m

1400

1385m

1300 1248m

Vallorcine 1260m

1248m

1200

Planpraz 42 km

La Charlanon 39,5 km

La Flégère 36 km

31,5 km

Le Tour 27,3 km

Tré le Champs 30 km

Col des Posettes 21,7 km

Aiguillettes des Posettes 23,3 km

Vallorcine 17,4 km

Col des Montets 14,4 km

Argentière 10 km

Le Planet 11,3 km

Lavancher 6 km

1000

Chamonix

1100 Distance en km

om naar de start van de “KM vertical” te kijken. Hierbij zet men een pakoers uit van 1000 hoogtemeters over een zo kort mogelijke afstand. Deelnemers vertrekken 1 voor 1, de traagste het eerst. We verkennen het eerste en minst steilste stuk van de race, en begrijp niet dat dit al lopend kan. Met 34 minuten 18 seconden wint Kilian deze wedstrijd, het is gewoon indrukwekkend om deze kerel te zien lopen. ’s Avonds in het hotel bekijk ik ons starterspaket eens goed, en het is mijn kamergenoot die al snel de fout op mijn startnummer opmerkt. Doordat ik met een Nederlands team meeloop staat er een Nederlandse vlag op mijn startnummer ipv de Belgische. Maar ja, dan moeten we maar eens meelopen onder de vlag van onze noorderburen, kan bij een eventuele splitsing van Belgie maar al goed zijn als voorbereiding ;-). Ook zaterdag houdt het mooie weer stand, tegen alle voorspellingen in, men vervroegt de start van de cross (23km) met een uur. Daar er enkele lopers van ons team hieraan deelnemen gaan we na het ontbijt in het dorp kijken, wat op ongeveer 9km van de start ligt. Het knappe aan deze loop is dat hij bijna continue klimt met een finish op de Planpraz, ongeveer 1000 meter boven Chamonix. Nadat de lopers Argentiere voorbij zijn haasten we ons ook richting Chamonix, om daar met de lift naar boven te gaan richting finish. Dit is ook onze finish en we hebben hier al zoveel over gehoord dat we niet kunnen wachten om te zien of hij inderdaad zo erg is als iedereen zegt. Eens toegekomen hebben we hier al snel spijt van. De finish is niet meer dan een zwarte piste die ze u nog even naar boven laten lopen. We zien lopers hier echt afzien, deze helling lijkt mij al moordend om fris te ondernemen, laat staan na 42km. We kunnen echter niet blijven tot alle lopers van ons team de eindstreep halen, het weer begint om te slaan en de organisatie maant alle mensen aan om terug naar Chamonix te keren. Eens terug beneden slaagt het weer even snel terug om en kunnen we van de namiddag nog onder een stralende zon genieten. Maar ’s avonds komt het slechte nieuws, de organisatie heeft omwille van het weer code Oranje voor zondag gezet. Wat dit juist betekent weet niemand van ons, maar echt goed klinkt het allemaal niet. Het hoogste punt van de trip wordt iets lager gelegd en de technische afdaling word vervangen door een breed pad. Ook de finish word gewijzigd,

geen zwarte pistes meer omhoog maar een finish in het centrum van Chamonix. Door deze wijziging minder meters omhoog maar wel bijna 1000 meter meer dalen, iets wat moordend is voor de knieen. Na dit nieuws kruipen we vroeg in bed, de start is immers al om 7u00. ’s Nachts word ik verschillende keren wakker. We hebben een kamer onder het dak en het is ondertussen zwaar beginnen regenen. Het is alsof dit massief iets tegen mij heeft, het is hier altijd mooi weer totdat voor mij de dag van de waarheid aanbreekt. Maar liefst drie keer heb ik een poging om de top te halen moeten afbreken door slecht weer, en nu ik hier mijn eerste bergloop moet doen slaat het weer ook om. Er niet echt gerust in sta ik ’s morgens heel vroeg aan het ontbijt, maar veel eten krijg ik niet binnen. Eens aan de start ontmoet ik nog verschillende vrienden van het “Running on trails” team met wie ik in de regen aftel naar de start. Ineens dringt het tot mij door dat ik niet alleen aan de start sta van een legendarische marathon die tot de zwaarste in de wereld behoort, maar ook aan de start van een wereldkampioenschap. Alle beste trail en berglopers van de wereld zijn present, en wie weet, ook ik maak kans om wereldkampioen te worden. Een idee dat ik ongeveer 5 seconden na de start al moet laten vallen, gewoon de finish halen zal wel voldoende zijn. De eerste 9 km tot Argentiere zijn verrassend snel, maar enkele korte singletracks zorgen voor korte oponthouden. Maar eens na Argentiere start het, een eerste langere klim naar “Col des Montets”. Door het grote aantal deelnemers stropt het hier enorm en verliezen we meer dan 20 minuten aan file. Eens hierna

Klefferaar 25

hebben we een lange snelle afdaling tot Vallorcine op 17,4 km. Aan deze rustpost is het even bekomen, want hier start immers de klim van 1000 hoogtemeters. Maar ik voel mij goed en start redelijk snel aan deze klim, waarbij ik vele andere lopers achter mij laat. Maar spijtig genoeg moet ik ervaren dat 1000 meter veel is, en elke keer als ik denk dat ik aan het einde ben zie ik nog lopers hoger, we zijn er nog lang niet. De regen is ondertussen veranderd in smeltende sneeuw, en een hevige wind maakt alles nog wat erger dan het al is. Met bevroren vingers bereik ik de bevoorrading aan de Col des Posettes, en ben ik blij dat vanaf hier het parkoers is aangepast. Het is ijskoud, die extra 200 meter zou moordend geweest zijn. Eens de afdaling ingezet is wordt het ook al snel wat warmer en begin ik terug gevoel in mijn vingers te krijgen. Terug in het dal blijft alles wat vlak tot we de vallei oversteken om aan de overkant terug richting Chamonix te keren. Daar waar het eerste stuk relatief eenvoudig was krijgen we hier meerdere lange klims gevolgd door technische afdalingen voorgeschoteld. Is het de vermoeidheid of het pakoers, maar ik slaag er nog amper in om wat tempo in het lopen te houden. Ik hoor ook veel andere lopers klagen dat het pad hier ook door de regen enorm zwaar is, volhouden is gewoon de boodschap. Ik ben er dan ook niet kwaad om als ik uiteindelijk La Charlanon op 39,5 km bereik. Dit is de laatste stop, van hieruit is het bergaf tot in het centrum van Chamonix. Ik probeer nog wat energie te vinden om de bergaf lopend te doen, maar moet al snel vaststellen dat alles op is en ik het tempo meer op wandelen moet houden. De afdaling is veel langer dan ik had kunnen verwachten, en het blijft dan ook maar eindeloos duren voordat ik de straten van Chamonix zie. Eens daar is het alsof alles vergeten is en vind ik terug de energie om een eindsprint in te zetten. Man man man, wat een sensatie. Het volk staat desondanks het slechte weer in grote aantallen langs de laatste meters over de hele straat, en de massa gaat open om je te laten passeren. Wat een ervaring, hier voelt iedereen zich als een kampioen. Vlak voor ik de laatste bocht inga richting finish zie ik de mensen van het mstteam tussen de massa staan, en zoals ik al wat gevreesd had hebben ze een Nederlandse vlag bij hun. Daar ik wel altijd van een grapje hou neem ik de vlag van hun over om mijn eerste bergfinish te halen in 7u23minuten. De marathon du Mont-Blanc is een wedstrijd die ik iedereen meer dan kan aanraden, en in combinatie met het mst team maakte het de ervaring nog unieker. Maar wat ik wel wat miste was het alpine gevoel, heel de marathon bleef op terrein dat meer aan de Ardennen deed denken dat de Alpen. Klimmen van 1000 meter zijn natuurlijk uniek en prachtig om te beleven, maar toch, het had voor mij allemaal een iets meer alpiene karakter mogen hebben.

Materiaalbespreking Jurgen Lis LASER SPEED LIGHT

Lichtgewicht ijsschroef met draaihendel van Petzl De ultra lichte ijsschroeven zijn ideaal voor de bergsport. Deze bestaat uit 2 materialen nl. Inox kop en Aluminium buis. De geoptimaliseerde kop van de ijsschroef is zo ontworpen dat deze door iemand die nog nooit een ijsvijs heeft ingedraaid deze zonder problemen kan indraaien. De vaste hendel maakt het gemakkelijker om de ijsvijs snel in te draaien. Door de hendeltjes een andere kleur per lengte te geven is het gemakkelijk om de juiste vijs te pakken tijdens het klimmen. De ijsvijzen zijn zelf te slijpen met behulp van LIM’ICE (lees slijper voor ijsvijzen). Deze is compatibel met alle merken.

ijsschroeven Lengte 13cm = 91g Lengte 17cm = 100g Lengte 21cm = 110g

Klefferaar 26

Kalender

SEPTEMBER

OKTOBER

NOVEMBER

1

ma

wo

za

2

di

do

zo

3

wo

vr

4

do

za

5

vr

zo

ma KVB 3 Examen: Yvoir VVM: di Freyr KVB 3/ VVM Vrij klimmen wo Les Grandes Malades

6

za

ma

do

7

zo

di

vr

8

ma

wo

za

9

di

do

zo

10

wo

vr

11

do

za

di

12

vr

zo

wo

13

za

ma

do

14

zo

di

vr

15

ma

wo

za

16 17

di wo

do vr

KVB 2 Klimax 2

KVB 3: Herkansing Klimax 2 zo wandelen: herfstWE(Oostkamp) ma

18

do

za

Touwopkuisdag KVB 3

di

19

vr

zo

halve dagwandeling

wo

20

za

KVB 1: Klimax

KVB 1: Klimax

KVB 3 Proefexamen Yvoir dagwandeling

KVB 2 Klimax 2

ma

do

zo

di

vr

22

ma

wo

za

23

di

do

zo

24

wo

vr

KVB 2: Breeven

ma

25

do

za

Orpierre

di

26

vr

zo

wo

27

za

28

zo

di

29

ma

wo

30

di

do

Orpierre Herfstvakantie Orpierre Herfstvakantie Orpierre Herfstvakantie Orpierre Herfstvakantie Orpierre Herfstvakantie Orpierre

31

ma

vr

Klefferaar 27

KVB 2: Klimax 2

ma

21

KVB 1 : Examen Klimax 1

Orpierre

do vr za zo

KVB 2: Examen Klimax 2 wandelen: herfstWE(Oostkamp)

Periodiek tijdschrift - Driemaandelijks - september 2014

België-Belgique

Verantwoordelijke uitgever: Filip Top Leugstraat 116 2630 Aartselaar Kantoor van uitgifte:

P 706382 P.B. 2870 PUURS 8/5157

2870 Puurs

Wat als... Bart Kaëll jeugdtrainer zou zijn

volgende copysluiting 25 november2014 Klefferaar 28