maart 2014 Klefferaar 1

Ledenblad van Bergspor tvereniging Klein-Brabant

maart 2014

Voor het eerst in de geschiedenis van het OVJK komen alle Vlaamse kampioenen uit de Klimax-stal. We sommen ze met veel trots nog even op: Ite Lemière, Jasper Van Malderen, Daphne Glazema, Charlène Tilborghs, Aiko Herbos, Elfe Claes, Nils Lemière, Celine Cuypers, Sam Apostel, Pavitra Vandenhoven, Anak Verhoeven en last but not least Jasper Schelfout.

Klefferaar 1

BVKB Bergsportvereniging Klein-Brabant Beste BVKB-ers, Aangesloten bij

Bankrelatie

Belfius Iban BE98 7885 1800 4893 Bic : GKCCBEBB

Klimmuur Bornem “Renaat Muys” Recreatiedomein Breeven Toegang Sleutel te bekomen in Klimax . Klimmuur Puurs

“KLIMAX” Ingang via sporthal Vrijhals C.Verschaevestraat 15 2870 Breendonk - Puurs 03 866 53 92

KLEFFERAAR Driemaandelijks ledenblad BVKB Leden BVKB Gratis [email protected] [email protected] WEBSITE Volg dagelijks het gebeuren van uw club op. Foto’s, verslagen, aankondigingen, korte filmpjes, je vindt het allemaal op www.bvkb.be en www.klimax.be

BVKB groeit, BVKB bruist, BVKB springt, BVKB klimt, BVKB feest, … en zo kan ik nog uren doorgaan. Het is te gek voor woorden wat onze leden allemaal realiseren. We hebben weer veel nieuwe Vlaams kampioenen bij, de Klimax Team wedstrijdbekers bij de vleet, er is de nieuwe G-sport cel, er was het fantastische ‘Night of the Tops”evenement onlangs georganizeerd door de ouders van onze jeugklimmers (nu al een mijlpaal in de Belgische klimgeschiedenis), ook de klimschoolvoorbereidingen zijn weer gestart met alweer een grote lading deelnemers, de wandelingen, en er zijn de voorbereidingen voor nog veel meer. We zijn als bestuur sprakeloos van dit alles, en kijken vol dank en lof naar alle sportieve prestaties maar ook de vrijwilligersbijdragen van iedereen. Zoals het past, gaan we dit ten gepaste tijde in de bloemen zetten, rond eind juni tijdens de jaarlijkse club-bijeenkomst, die dit jaar samen met het 15 jaar bestaan van Klimax zal gevierd worden. Net na Valentijn hield het bestuur samen met de werkende leden de algemene vergadering. De ledengroei zit nog steeds gestaag op 5% per jaar, net als de klimbeurten in Klimax. Ook financieel zitten we op koers om ons groots Klimax III boulderproject te kunnen betalen. Klimax III zal er staan tegen Pasen 2015, de aanbesteding loopt en bieders doen gretig hun beste aanbod. Er werden dit jaar een 10 tal aandachtspunten door de leden geformuleerd, dewelke het bestuur nu verder zal bekijken en uitwerken. Ook werd Bart van Zegbroeck verkozen als nieuw bestuurslid, hij zal de financiën overnemen van Dominique die in de bestuursploeg als ondervoorzitter mee aan de kar blijft trekken van speciale projecten. Wilt u ook dichter en meer begaan zijn met de werking van de club, engageer u dan als ‘werkend BVKB lid’ via een motiverende brief aan het BVKB bestuur ter goedkeuring. Als werkend lid zal u toegang krijgen tot de algemene vergadering en een betere inzage en inspraak hebben in werking van de club. De volgende paragraaf is een voorbeeld van vernieuwing geïnspireerd onder inpuls van de werkende leden. Omdat we niet altijd hetzelfde kunnen doen, en omdat tradities er zijn om eens doorbroken te worden (meer dan 30 jaar meibeklimmingen), en alles tegenwoordig korter en sneller moet, hebben we besloten om van de meibeklimming een ei-beklimming te maken. Om niet altijd voor gesloten deuren te staan in de berghutten, en nog wat zalige sneeuw op te zoeken, schuiven we de meibeklimming naar het verlengde paasweekend. Zodoende kunnen de toerskiers beter aan hun trekken komen. De groep blijft wel een mix van toerski en sneeuwraketten specialisten met als bestemming Otztal, waar we vele uitwijkmogelijkheden hebben bij minder goed weer. En dan nu klimmen en trainen maar, om weer klaar te staan voor een sterk voorjaar. Tot binnenkort ! Koen

Bestuur 2014 BVKB is een vereniging met vele disciplines: sportklimmen, rots- en bergbeklimmen, wandelen, toerskiën…. Wij trachten onze leden een zo groot mogelijke diversiteit aan activiteiten aan te bieden en hen te ondersteunen in hun persoonlijke projecten.

uitdagingen: Klimax 3 , onderhoud Klimax 1, wereldbeker in 2015, alpiene opleidingen, toerski, .... alle ideeën en suggesties om verder te groeien in deze activiteiten zijn steeds welkom. Ikzelf weet dat ik kan rekenen op een fantastische bestuursploeg, maar ik kan alleen maar hopen dat jullie allen enthousiast meestappen in ons verhaal. [email protected] – tel. 0475 26 50 32

Onze ambitie reikt ver : wij starten , in samenwerking met de gemeente Puurs, begin 2014 met Klimax 3 : Klimax 3 vult aan waar we in gebreke blijven, nl. een grote boulderzaal. Wij hopen jullie zo weer een beetje te verwennen op sportklimmersniveau. Natuurlijk vergeten we de renovatie van de huidige zalen niet zodat onze kliminfrastructuur tiptop in orde blijft. De huidig taak van het bestuur is de laatste jaren gefocust geweest op infrastructuur, jeugdwerking, wedstrijden, uitbouw klimschool etc. Ik wil bij deze alle bestuursleden maar ook alle actieve leden heel hartelijk bedanken voor hun vrijwillige inzet in het verleden en heden. Zonder jullie hadden we het nooit gered of dingen gerealiseerd. De focus van het bestuur voor de komende jaren zullen de leden zijn, wij gaan op zoek naar dromers, creatievelingen die in groepjes of alleen projecten indienen en deze kunnen realiseren. Deel jullie ideeën, dromen met onze bestuursleden. Hoe gek ook ! Misschien heb jij wel het idee waaraan niemand heeft gedacht of een oplossing voor een of ander probleem. Spreek het bestuur aan of ken je ons niet ? Staan wij als bestuur misschien te ver van onze leden ? Mogen wij ons dan even voorstellen ?

Peeters Hendrik Sinds de bouw van Klimax 1 (15 jaar geleden) is Klimax mijn 2-de thuis geworden. Mijn taak in het bestuur bestaat uit velerlei taken : organiseren, begeleiden, controleren, contact met beleidsorganen, materiaal aankopen etc. De jongeren in de bestuursploeg tracht ik te sturen en te begeleiden in hun verschillende taken maar het liefst hou ik van het contact met de oude en nieuwe generatie klimmers tijdens klimsessies of tussen pot en pint. Vragen over de dagdagelijkse organisatie van Klimax ? [email protected] – tel. 03 886 16 14

Bestuursleden De Laet Koen Als enthousiast bergklimmer ben ik al verschillende jaren voorzitter van de bestuursploeg. Door een goede samenwerking met onze partners en bestuursleden werd Klimax 2 gerealiseerd en staat Klimax 3 in de startblokken. Sinds jaren ben ik de grote stimulator achter de wereldbeker. De organisatie heb ik omwille van professionele redenen, uit handen gegeven aan onze wereldbeker-ploeg waarvoor mijn oprechte dank. Zelf tracht ik jaarlijks een alpiene bergstage en meibeklimming te organiseren voor BVKB leden. Onze club gaat steeds op zoek naar nieuwe

Duymelinck Stef Sinds enkele jaren neem ik het secretariaat voor mijn rekening en kan je me terugvinden achter de bar bij talrijke evenementen. Heb je een vraag of weet je niet goed wie te contacteren, bel of mail naar [email protected] – tel. 0494 44 09 61 De Bruyn Liselotte Als verantwoordelijke voor de jeugdwerking en jeugdtrainingen ben ik blij dat ik kan rekenen op een

20-tal collega’s die oa. wekelijks onze jonge klimmers wegwijs maken in de wereld van het sportklimmen. Daarnaast worden er tal van nevenactiviteiten georganiseerd zoals de rotsstage naar Orpierre en zijn we sinds september 2013 begonnen met trainingen voor jongeren met een fysieke beperking. Persoonlijk hou ik me vnl. bezig met de wedstrijdklimmers die meedoen aan zowel nationale als internationale wedstrijden. Niet alleen fysieke maar ook mentale begeleiding komt tijdens trainingen en  competities aan bod.  De bende enthousiaste ouders wil ik zeker bedanken voor hun hulp bij vervoer en wedstrijden ! Heb je een specifieke vraag ivm. jeugdtrainingen? Je kan me vaak vinden in de klimzaal of via mail/GSM.  [email protected] – tel. 0485 95 72 67 

Verbeeck Leo Ik ben de ouderdomsdeken in het bestuur en hou me bezig met de organisatie van de initiaties en reservaties in Klimax en Breeven ‘Renaat Muys’. Tevens ben ik trainer van één van de jongerengroepen op woensdag en zaterdag. Is er een touw in de klimzaal aan vervanging toe, laat het me weten ! [email protected] – tel. 015 207667

Top Filip Als trainer stond ik mee aan de wieg van het ontstaan van de jeugdtrainingen en begeleidde ik het Vlaamse team naar de eerste Europese klimwedstrijden. Buiten het klimmen was ik ook een verwoed hobby programmeur en heb ik BVKB kennis laten maken met de digitale wereld. Al vele jaren sta ik in voor de

website en het digitale gebeuren van de club. Voor de klefferaar kan ik rekenen op een fantastisch team bestaande uit Walter De Munter (lay-out) en Marc D’Hooghe (verzending). Alle artikels ivm alpinisme, sportklimmen, wandelingen, extreme bergsporten etc. mag je bezorgen voor publicatie in ons ledenblad. ([email protected]) Dit jaar neem ik een sabatjaar als ICT-verantwoordelijke en BVKB website beheerder. Wie neemt (tijdelijk) mijn plaats in en ontwikkelt een nieuwe BVKB website? [email protected] - tel. 0496 26 11 46 Lis Jurgen Ik ben de benjamin van de bestuursploeg en ben verantwoordelijk voor het technisch team Klimax. Alle klusjes groot en klein tracht ik met m’n team (Tom Vereecken, Robi Beirnaert, Van Dijck Ronny aka Krol, Bert Dedecker, Maarten Cuyt, Maarten Borghys, …..) te herstellen, te bedenken of te creëren. Een klimzaal hoogtechnisch onderhouden, vraagt veel inzet en werk van ieder van ons team en met de nieuwe uitdaging van Klimax 3 in het vizier zal ik nog vele uurtjes slijten in Klimax. Daarnaast ben ik tevens jeugdtrainer en organisator van het jaarlijkse Drytool Petzl evenement. Bemerk je ergens een technisch probleem ? Mail me even [email protected] – tel. 0495 28 15 10 

Beatse Wim Vorig jaar heb ik de fakkel als klimschoolcoördinator overgenomen en samen met Michael Andries en Wouter De Meyer probeer ik de klimschool in goede banen te leiden. Met de hulp van enthousiaste modulecoördinatoren die elk een KVB-module begeleiden en met de hulp van vele gepassioneerde voorklimmers slagen we er jaar na jaar in om een 3040-tal mensen op te leiden en te besmetten met de klimmicrobe. Wens je meer info, contacteer me gerust op [email protected] – tel. 03 4402016 (na 18 uur).

Klefferaar 4

Van Zegbroeck Bart Ik ben het nieuwe lid van deze bestuursploeg en heb de financiën van Dominique overgenomen sinds begin 2014. Een uitdaging ! Samen met mijn vrouw en (2 van de 3) kinderen hebben we enkele jaren geleden de weg gevonden naar de klimzaal. Op de vraag of ik me wenste te engageren voor de club, heb ik niet lang getwijfeld. Ik werk me langzaam in de problematiek en organisatie van onze klimzalen in, maar heb je een financiële vraag dan zal ik ze zeker trachten op te lossen. [email protected] – tel. 0499 72 99 57

Augustynen Dominique Na 7 jaar geld tellen en uitgeven en de nieuwe financiële structuur van de club te hebben uitgewerkt, ga ik een andere uitdaging aan binnen de club. Naast een verdere uitbouw van de professionalisering van BVKB/Klimax hoop ik in contact te komen met de dromers in onze club. Nieuwe ideeën ? Leden met creatieve/toekomstgerichte plannen, nodig ik uit deel te nemen aan een nieuw op te richten denkcel. Ik hoop te kunnen helpen in het realiseren van nieuwe projecten of de verschillende ideeën te kunnen kanaliseren naar de juiste personen. Contacteer mij ! [email protected] – tel 03 8866925 Naast de bestuursleden kan BVKB rekenen op tal van verantwoordelijken/coördinatoren : Van Gucht Carl : coördinator wandelcel Met de wandelcel trachten wij elke maand een wandeling te organiseren voor alle leden van BVBK. Oudleden, vrienden en sympathisanten zijn ook steeds welkom. Dit zijn halve dagwandelingen en dagwandelingen maar ook een wandel/ kampeerweekend,herfstweekend, klimschoolwandeling, GPSinitiatie, …… zodat iedereen aan bod kan komen. Suggesties voor wandelingen zijn steeds welkom : [email protected]

Frankinouille Rudi : coördinator klimtrainingen volwassenen (indoor/outdoor) Naast vaste routebouwer in Klimax (Rudi F.) en stagebegeleider KVB3 in weekformule BVKBOrpierre organiseer ik de volwassen klimtrainingen binnen BVKB. Zelf geef ik bij voorkeur klimtraining aan de beginnende klimmers. Als sportfysioloog in UZA geef ik tevens vormingen/opleidingen binnen de club. Je kan me bereiken op [email protected] voor vragen in verband met de volwassentrainingen.

De Vogel Michel : coördinator routebouw Als internationaal routebouwer bouw ik routes in Klimax 1 en Klimax 2. In Klimax 2 worden jaarlijks alle routes gewijzigd, in Klimax 1 is er een turn-over van 12 weken. Hierbij kan ik rekenen op een groep gepassioneerde routebouwers/klimmers. Ook het bouwen van de routes voor de wereldbekermanche behoort tot mijn taken, net als aankoop van grepen en modules. Jaarlijks geef ik cursussen in routebouw zowel voor lead- als boulderwanden. Interesse ? [email protected] Cuypers Alan : coördinator toezicht Klimax Als verantwoordelijke van de toezichters maak ik de lijsten op van wie en wanneer toezicht moet houden in de klimzaal. Tevens houd ik deze database, die je op elk uur van de dag kan raadplegen op de Klimax blog onder het blokje “Klimax “ “toezicht”, up-to-date. ( http://www.Klimax.be/blog/?page_id=2072 ) Mijn passie is fotografie en ik word dan ook ingeschakeld om alle wedstrijden te fotograferen en te filmen. Mijn realisaties : https://vimeo.com/user10500976 http://hin-urbex.tumblr.com/ Contact? [email protected] tel. 0473 82 00 95

Klefferaar 5

Cycling2Himalaya

Jelle Veyt, met de fiets van Dendermonde naar Kathmandu, beklimming van de Elbrus, project: steun aan straatkinderen in Nepal en beklimming van ... Jelle Veyt ondernam een fietstocht van Dendermonde naar Nepal. Na dit huzarenstukje wil hij er nog een avontuur aan koppelen van hetzelfde niveau, de beklimming van de Mt Everest. Als oud BVKB-lid, en wereldburger uit Dendermonde wil hij voor de klefferaar zijn avonturen vertellen. We laten hem aan het woord. Voor bergen en avontuur heb ik reeds een passie opgebouwd tijdens de vele trek- en mountainbiketochten die ik als kind vaak deed in de Ardennen en de Alpen. Mijn eerste zelfstandige trektocht deed ik toen ik als 17-jarige in Gent op straat leefde, ik leende een fiets en trok erop uit met enkele vrienden. Etend uit de vuilnisbakken van supermarkten en stampend op de pedalen bereikten we na 14 dagen terug ons leegstaande huis in Gent. In deze omstandigheden als kraker was het avontuur en de fiets nooit ver weg en het zorgde voor een stevige basis aan motivatie om verder te kunnen gaan. Toen ik later werk had en begon te studeren werden deze fietstochten gecombineerd met het klimmen. Op deze manier kon een langere klimreis relatief goedkoop gemaakt worden. Van daaruit is mijn passie voor muurklimmen begonnen waardoor ik via de Klimax in Puurs bij BVKB terecht ben gekomen, een ideale locatie om gelijkgezinden te ontmoeten en ervaring op te doen. Tijdens het laatste jaar aan de universiteit van Gent ontstond de droom om in het buitenland te gaan werken. Het liefst daar waar veel bergen zijn. Tegelijkertijd kwamen tijdens de terugtocht van de Mont Blanc andere dromen en ideeën op, nieuwe avonturen en bergen zouden op me wachten. Enkele weken later op het afscheidsfeest van Tenzing David Sherpa, een univeriteitsmaat die terug naar Nepal ging, nodigde hij me uit om er te werken. Lang duurde het niet om een besluit te maken en al gauw was het plan ontstaan, ik ga naar Nepal, en met de fiets! “Een fietstocht naar Nepal? Natuurlijk, daar verschiet ik niet van” reageerden de mensen uit mijn directe omgeving. Zelfs toen ik zei dat de Elbrus op 800km van mijn route ligt en deze “als tussendoortje” zou

beklimmen kon ik ze niet verbazen. Na enkele maanden voorbereiding, elke dag trainen en geld inzamelen voor de vzw ‘Shangrilahome’ (een home die straatkinderen opvangt in Kathmandu) vertrok ik op 13 juli oostwaarts met bijna alles wat ik op dat moment (en nog steeds) bezit: een fiets, klimmateriaal en kleren. Het voelt goed om weer weg te zijn. De hele fiets met materiaal weegt uiteindelijk tussen de 80 en 100kg afhankelijk van eten en drinken dat meegesleept moet worden.

Het vertrek is vrij emotioneel en afscheid nemen van vrienden en familie is moeilijk, zeker als je niet weet wanneer je ooit terugkomt en er nog een groter project in dat hoofd rondspookt… Standvastig en vol goede moed vertrek ik. Na een week opwarming van 1000km bereik ik Berlijn, het gaat goed! Eens voorbij Oekraïne kom ik Rusland binnen waar het 2e deel van de tocht begint. Aan die grens krijg ik nog snel een corrupte agent voor me… Hij beschuldigt me van druggebruik, spreekt nauwelijks Engels en zwaait gretig met zijn knuppel. Ik open mijn bagage en probeer me niet geïntimideerd te voelen (hij kan me toch niets doen, ik ben toch met alles in orde maak ik mezelf steeds wijs) en wanneer hij begint te vragen naar dollars of euro’s is het meteen duidelijk waar het om draait. Ik haal mijn portefeuille erbij en toon hem enkele Grivna’s ter waarde van 3 euro. Zoals verwacht moet hij dat niet hebben en vraagt vervolgens of ik Russisch geld heb. Licht geïrriteerd zeg ik dat ik niets heb dat hij wil (ondanks de goed verstopte dollars) en leg uit wat ik aan het doen ben. Na even praten haalt

Klefferaar 6

hij een pak geld boven en biedt me 500 roebels aan (ongeveer 12euro), dan pas word ik echt bang en weet niet wat te doen. Een van de andere agenten kijkt en knikt toestemmend als ik het briefje neem, nu kan ik verder gaan. Gelukkig is de grens 1 kilometer verder en ben ik er snel vanaf waardoor ze me niet meer kunnen lastig vallen. In Rusland blijkt het briefje echt te zijn en met deze waarde kun je toch 2 dagen goed eten. Na even rekenen komt het besef dat er maar een beperkte tijd is om naar de Elbrus te fietsen, te beklimmen en tijdig het land te verlaten. Mijn visum voor Kazachstan moet nog aangevraagd worden bij de grens, dit neemt ongeveer een week in beslag. Om dit 2e doel te halen moet ik elke dag minstens 165 kilometer fietsen en de Elbrus in maximum 4 dagen beklimmen. Wat een fout in mijn berekening! Ik verwijt mezelf hiervoor, het grote nadeel van solo te fietsen, en vrees dat dit onmogelijk wordt. Het duurt niet lang om mijn goed humeur weer te vinden en zie dit als een mooie en stevige uitdaging. De zware dagen werden afgewisseld met slapeloze nachten. Een van de redenen is dat de plaatselijke bevolking (en de Belgische overheid) me compleet afraadde om hier (in Tsjetsjenië) te kamperen, er zijn onlangs 2 kampeerders vermoord in hun tent. Onmogelijk om niet te kamperen, dus elk vreemd geluid maakt me wakker met een hartslag van 200 slagen per minuut, ik ben alleen en voel me zeer kwetsbaar. Later blijkt dit allemaal mee te vallen als ik na de Elbrus omringd word door een groep Tsjetsjenen. Enkele stevige kerels komen rond mij staan en zijn enorm geïnteresseerd in wat ik doe, ze kopen voor mij eten en drinken en geven hun telefoonnummer voor als ik in de problemen kom, ik voel me weer veiliger. Na een kalme nacht in een hotel neem ik een rustdag. Een acclimatisatietocht naar 3400m om daarna terug te keren naar het hotel. De volgende nacht word ik plots wakker met een enorm misselijk gevoel, ik geef enkele keren over en voel me de ochtend daarna nog steeds zwak. Toch belet het me niet om naar boven te trekken. Rustig aan en in slechte weersomstandigheden stap ik naar 3800m om daar mijn tent op te zetten. Blijkbaar ben ik de enige die geen skilift neemt die dag. De volgende ochtend voel ik me stukken beter en neem de tent verder naar 4300m om van daaruit te gaan acclimatiseren naar 4500m. Die nacht wil ik een poging naar de top ondernemen, de weersvoorspellingen zijn goed en het lawinegevaar op de Elbrus is meestal laag. De klim gaat enorm goed en met relatief weinig moeite (een positief effect van de duizenden kilometers fietsen) sta ik rond half zeven op de top. Vol energie

daal ik af naar het zadel en begin aan de beklimming van de oostelijke top, die iets zwaarder aanvoelt door een stevige wind. Daar ontmoet ik twee mensen uit Oekraïne waar ik samen mee afdaal tot aan het zadel. Ik daal verder alleen af naar mijn tent om meteen alles te pakken. Alles bij elkaar heb ik 18u nodig gehad om terug in Terskol toe te komen. Deze zuidelijke route is enorm populair en velen laten hun afval rondslingeren. Met name mensen die de skilift gebruiken smijten hun afval achteloos naar beneden, walgelijk! Dit zet me aan om afval te verzamelen in een zak en mee te nemen naar het hotel. Uitgeput van de klim kruip ik op tijd mijn bed in om de volgende dag weer de fiets op te stappen. De volgende dagen zijn enorm zwaar, de klim zit nog stevig in de benen. In de Russische steppe is geen ontsnappen aan de wind wat het alleen nog erger maakt. Eens in Astrakhan heb ik rust en tijd om mijn visum aan te vragen. Ik heb mijn doel gehaald en ik kan mijn lichaam laten herstellen. Net voor de grens van Kazachstan scheurt mijn velg (ik kan gelukkig nog verder fietsen) en dit moet vervangen worden vooraleer ik verder de woestijn in trek. Gelukkig heb ik enkele vrienden thuis die me ondersteunen tijdens mijn tocht en dankzij Sabine wordt er een nieuw achterwiel opgestuurd naar Atyrau, een oliestad in Kazachstan. Toevallig gaat hier net een Nederlander werken die het wiel voor mij meeneemt. Van geluk gesproken! Met een zo goed als nieuwe fiets trek ik de steppe/ woestijn van Kazachstan in. Een enorm droge plaats

Klefferaar 7

waar slechte wegen en chemische zandstormen de norm zijn. De eerste 12 dagen kan ik me slechts 1 keer wassen in een klein riviertje. Ik neem 10-20 liter water mee om voldoende water te hebben voor onderweg. In deze regio is niet veel te beleven; verlaten steden, dorpjes waar bijna geen eten te vinden is en eindeloze wegen. Enkel het gehuil van de wolven ’s nachts geven me het gevoel dat ik daar niet alleen ben. Ik passeer het Aralmeer, of wat het toch ooit moest geweest zijn, want deze regio is een economische en ecologische ramp geworden. In de tijd van de Sovjet Unie werden hier regelmatig chemische en zelfs atoomproeven uitgevoerd waardoor er enorm veel kanker en een hoog kindersterftecijfer voorkomt. De eenzaamheid doet me goed, maar na enkele weken begint dit door te wegen. Terug in een gebied waar ik meer mensen tegenkom voel ik alsof ik ontwaak uit een lange diepe winterslaap. Eindelijk weer contact met mensen! Ik zie de bergen van Kirgizië in de verte en rivieren om me te wassen. Kirgizië was een van de topplaatsen om te fietsen: je hebt geen visum nodig, de mensen zijn er enorm vriendelijk en de landschappen zijn prachtig. Het wordt niet voor niets het Zwitserland van het Midden-Oosten genoemd. Met pieken tot boven de 7000 m. Vele omliggende pieken zijn nog maagdelijk. Het Tian Shan gebergte is echt een topbestemming voor de bergliefhebber (ik kan

het van harte aanbeleven). De eerste 5 dagen had ik geen cash geld enkel de visa kaart is bruikbaar in deze regio, geen mastercard of maestro. Dit heb ik zelfs niet nodig gehad, want overal werd ik uitgenodigd om te eten en te slapen. Deze mensen, moslims, waren de meest gastvrije mensen die ik ooit ontmoet heb. Na enkele bergpassen van 3300m bereik ik Bishkek, de hoofdstad en doorgangsplaats voor mensen die naar China trekken vanuit het MiddenOosten. Na het regelen van mijn Chinees visum ga ik via Kazachstan naar China aangezien dit de enige route is waar ik de grens met de fiets mag oversteken. Dan komt de eerste cultuurschok van de trip: China. Het contrast met Kazachstan en Kirgizië is enorm groot, de drukte, de perfecte banen, de enorme gebouwen en de minder vriendelijke mensen. Ze staren je daar gewoon aan alsof

Room with a view, Kirgizië je een aapje bent, hierdoor werd China de plaats waar ik me het meest eenzaam voelde, omringd door vele mensen. Nochtans is dit een kinderdroom die uitkomt, ooit eens naar China gaan en nu doe ik dit met de fiets dan nog, tranen wellen op in mijn ogen als ik de grens oversteek. Ik fiets verder in het Tian Shan gebergte en bereik een plateau op de hoogte van 3200m. Hierna daal ik af richting de Taklimakan woestijn, de op 1 na grootste zandwoestijn ter wereld. Het was nooit mijn bedoeling om deze te doorkruisen, maar aangezien ik een andere route moest nemen (China en de moeilijkheden met Tibet) moest deze van Noord naar Zuid doorkruist worden. Het harde, eenzame werk in Kazachstan was ik nog niet vergeten en ik keek er dan ook tegenop om hier doorheen te fietsen. De eerste dag was er al een zandstorm waardoor ik regelmatig de kant van de weg leerde kennen en vele ongelukken zag gebeuren. Mijn kaart laat me in de steek en al gauw besef ik dat de aangeduide dorpen vervangen zijn door GSM masten. Met een tekort aan water en eten duurt het lang eer ik een winkel tegenkom. Voor een 10-tal dagen leef ik op vettige cakes uit de zeldzame tankstations die ik onderweg tegenkom. Op een avond in mijn tent probeer ik mijn laatste halve liter ijs te smelten en lomp als ik ben, stoot ik mijn pot om waardoor ik de helft verlies. Die nacht word ik regelmatig wakker, dromend van ‘water vinden’ en met een enorm droog gevoel in mijn mond. De volgende ochtend pluk ik de terug bevroren stukjes ijs uit het zand om het dorstgevoel te verminderen. Zonder eten of drinken en een enorm slecht humeur fiets ik verder op zoek naar water. Ik haat de woestijn, zeker op 3600m hoogte. De temperaturen zakken tot -25°C ’s nachts wat het vroeg opstaan enorm moeilijk maakt. Na een paar uur fietsen kom ik gelukkig een tankstation tegen om er de beperkte voorraad te plunderen, zodat ik genoeg eten heb voor de komende dagen. Het wordt al snel duidelijk dat het Tibetaanse plateau niet gemakkelijk zal zijn, ik zal hier moeten afzien!

Klefferaar 8

Tibet maakt mijn verwachtingen waar, met fietstemperaturen tot -20°C en een bijtende westenwind is het geen plezier hier te fietsen. Voornamelijk het eerste deel van Golmud tot Lhasa is weinig inspirerend. Je fietst tot op 4700 m en dan blijf je rond deze hoogte altijd rechtdoor fietsen, een woestijn op hoogte. Regelmatig vraag ik me af wie het dan ook in zijn hoofd haalt om met een fiets van 100kg het Tibetaanse plateau te doorkruisen. Ik word ziek en ben blij dat ik na enkele dagen in Lhasa aankom. Het voelt als een echt zuurstofparadijs op 3600m hoogte. Na Lhasa wordt het niet makkelijker, bergpassen tot 5250m, een constante westenwind (ik ga oostwaarts) en temperaturen tot -20°C overdag. Na enkele dagen besef ik dat ik dichter bij mijn bestemming kom en weldra de Himalaya te zien zal krijgen. Enkel de hoogste bergpas staat er nog tussenin. Hoe uitgeput ik me ook voel, ik beslis om toch nog een laatste “marathonrit” te doen. Een dag van 150km lijkt niet veel, maar in deze omstandigheden kost het me 14uur beuken tegen de wind in met een maximale snelheid van 14km/u in de afdalingen. Mijn einddoel komt steeds dichterbij. Dit realiseer ik me als ik na de hoogste bergpas van 5250m de besneeuwde toppen van het Himalaya zie. Geëmotioneerd, beseffend dat ik de afgelopen 5 maanden elke dag hard gewerkt heb om dit moment te beleven, kom ik boven en begin te geloven dat ik mijn doel zal halen! In die afdaling wordt mijn goede moed snel getemperd door de tegenwind die zelfs af en toe een enorme windhoos doet opwaaien. Doorbijtend bereik ik na enkele dagen toch de laatste bergpas op 5150m, vanaf hier is het afdalen tot 800m wat waarschijnlijk de langste afdaling ter wereld is. Puur genot en deze afdaling neemt dan ook 2 dagen in beslag, de eerste keer ik onder de 3500m duik in weken voelt zalig aan! Het is er warm, er is meer zuurstof. Ik kan weer van planten en kleuren genieten. Tibet is een grote kale woestijn. De enorme kou in de winter vervagen de herinnering aan bomen, bloemen en de bijbehorende geuren. Eens daaruit geraakt, na weken sleuren met de fiets, besef ik dat, na 5 maanden alleen op de fiets, de eenzaamheid voorbij is. Ik krijg een onbeschrijflijk gevoel van opperst geluk.

Nepal is weer volledig anders dan China, de mensen zijn er vriendelijk en spreken meestal goed Engels. Slechts 2 dagen rustig fietsen en ik kom ’s avonds in Kathmandu aan. Daar heb ik een afspraak in de Shangrilahome*. De aankomst daar is een moment om nooit te vergeten. Als ik eraan terugdenk krijg ik nog rillingen. Meer dan 200 kinderen en volwassenen die mijn naam luid schreeuwen en welkom heten. Na deze periode van vele dagen alleen zijn is het contrast enorm. Plots al die aandacht te krijgen voelt als thuiskomen. Na enkele uren spelen en dansen met de kinderen kruip ik compleet uitgeput mijn bed in, dromend over wat nog komen zal… Thans ben ik me aan het voorbereiden voor een volgend project: ‘van dakloos tot het dak van de wereld’. In de tussentijd waarin ik me voorbereid op dit project heb ik werk gevonden in Kathmandu. Ik werk nu als kinesitherapeut in de praktijk van Tenzing David Sherpa (Kinesiology-Physiotherapy).

*Door de publiciteit die ik met deze tocht kreeg heb ik geld ingezameld en sponsoren gevonden voor de Shangrilahome. Dit is een tehuis voor straatkinderen in Kathmandu. Zij bieden al bijna 20 jaar kansen aan deze kinderen, zoals ik ze zelf in België gekregen heb toen ik op straat leefde. De ‘home’ is uitgegroeid tot een woonplaats voor ongeveer 100 kinderen en daarbij betalen ze ook nog eens de schoolkosten van een andere 100 kinderen waarvan de ouders deze niet kunnen betalen. Meer informatie : http://www.jelleveyt.be/

Klefferaar 9

The Sun Trip.

Raf Van Hulle, BVKB-lid, rijdt met een zonnefiets tot in Astana en wint ‘The Sun Trip’ BVKB-leden zijn sportieve mensen: wandelen, klimmen, fietsen (al dan niet in de bergen)... Onze leden zijn bezige bijtjes. Zo ook Raf Van Hulle, een architect uit het Mechelse. Hij heeft afgelopen zomer The Sun Trip gewonnen: een wedstrijd van ongeveer 7500 km voor elektrische fietsen aangedreven door zonne-energie. Je fiets opladen via het elektriciteitsnet is niet toegelaten tijdens de wedstrijd. Het doel van deze wedstrijd is het promoten van nieuwe mobiliteitsvormen en hernieuwbare energie. Terwijl er momenteel volop gediscussieerd wordt over het al dan niet rekeningrijden, knutselde Raf een prototype van een zonnefiets in elkaar. Als ecologisch geëngageerd architect was dit niet zijn eerste ervaring met een zonnefiets. Zijn projecten en werven bezoekt hij al vele jaren met een snelle elektrische (zonne)fiets. Omdat hij van plan was een grote fietstocht naar Azië te maken, heeft Raf een nieuwe zonnetrailer ontworpen, namelijk de Solar Wind. Samen met een tandem, waarvan het eerste zitje vervangen is door twee extra opplooibare zonnepanelen en na toevoeging van zijn Solarwind met een derde en vierde zonnepaneel op en plaats voor bagage, heeft Raf een fiets gemaakt die 560 W produceert (een ‘normale’ elektrische fiets levert zo’n 250W). Deze energie geeft niet enkel een gevoel van wind in de rug, maar wordt ook gebruikt om kleine elektronische apparaten (zoals gps, smartphone, licht, ...) op te laden. Voor deze uitvinding is Raf in 2012 bekroond met de OVAM Eco Design Award PRO. Toen Raf over The Sun Trip hoorde besloot hij daaraan deel te nemen in plaats van naar Azië te fietsen. Deze wedstrijd ging door tussen 15 juni en augustus 2013, tussen het Franse Chambéry en de Kazachse hoofdstad Astana. Aan de startlijn bevonden zich 35 deelnemers, afkomstig uit 5 landen waaronder twee Belgen: Raf van Hulle en Dirk Huyghe. Raf had zich voorgenomen om de tocht af te leggen in 40 dagen en nam vanaf de eerste week de leiding. Enkel één van de Franse deelnemers bleef de hele tijd in zijn buurt fietsen. Wanneer Raf na 6000 km Kazachtstan bereikte, was zijn eerste achtervolger 200 km achter hem, de derde zelfs 1000 km. Wat een prachtige prestatie! Dat dit zware inspanningen vereiste, is logisch. Raf zei hierover het volgende;

‘Natuurlijk was het fysiek best heftig op bepaalde momenten. In Hongarije en Roemenië was het slecht weer, moest ik heel zuinig rijden en dus veel bijtrappen, wilde ik mijn koppositie niet opgeven. In Oekraïne en Rusland werd ik dan weer blootgesteld aan het roet van het zware vrachtverkeer zonder roetfilters, bijtend roet dat een branderig gevoel gaf in mijn longen.’ ‘Ik reed soms dagenlang zonder een douche en er waren momenten waar ik de dag moest doorkomen met calorie-arme soep omdat ik door de muggen de mogelijkheid niet had om iets te koken.’ ‘Maar de ontmoetingen met de lokale mensen, de vele landen waar je doorreist en die je echt voelt, beleeft, ruikt, de diversiteit, de natuur: daarvoor doe je dit. Ook de wedstrijdsfeer was een mentale opsteker: mensen stonden me soms op te wachten. In afgelegen Kazachse dorpjes kenden mensen me van de televisie, die me zes keer interviewde.’ Naast de fysieke inspanningen, was er soms ook het gevaar waarmee hij te maken kreeg, dat de tocht extra zwaar maakte. ‘Er waren best wel bange momenten, ook al probeer je gevaar te vermijden. De smalle Russische kustwegen, nabij Sochi, met alleen zware vrachtwagens die voorbijvlammen, waren ronduit gevaarlijk. Een route die nadien overigens geschrapt werd voor de latere achtervolgers .’

Klefferaar 10

‘Ik fietste Kazachstan door in tien dagen. Daar krijg je te maken met een andere angst: desolaatheid. De mensen zijn er zeer vriendelijk , maar de dorpen liggen minstens honderd kilometer van elkaar, sommige zijn bewoond, andere niet. Gsm of internet kan je vergeten. Als je door dat uitgestrekte land rijdt, flitsen constant vragen door je hoofd: wat als je door je voorraad water heen bent, wat als je al je reservebanden lek rijdt op de slechte wegen, zal het volgende dorp bevolkt zijn of niet? En terwijl je de laatste liter water neemt om te koken, zie je plots grote schaduwen vallen van enorme monniksgieren die boven je cirkelen. Ik heb staan zwaaien om die beesten duidelijk te maken dat ik nog leefde. Maar tegelijk kon je er door de pure en zuivere lucht wel vijftig kilometer in het land kijken. Ik had als metgezel mijn muziek, ook zongedreven, die nuttig was tegen de eenzaamheid en de verlatingsangst als je in de woestijn rijdt.’ ‘Deze tocht was iets volledig anders dan een beklimming. In de Alpen kan ik eindeloos genieten van de vergezichten en de stilte, maar dan ben je niet alleen. Hier in deze uitgestrekte steppen was ik volledig op mezelf aangewezen, met alleen maar zand en kapotte wegen. Van zodra de wielen stopten voor een pauze, draaide mijn maag rond: dit was geen plek om rustig te genieten. Bij het klimmen is de toestand van het touw belangrijk en moet je opletten voor gletsjers en spleten. Tijdens (dit deel van) deze race was het technischelektrische aspect uitermate belangrijk: je moet 100% kunnen rekenen op elke bout, kabel en zekering om niet in de problemen te komen.’

officiële aankomst in Astana was in zekere zin een mediacircus. Ik ruilde gedurende de laatste 70 km mijn vrijheid in voor een politie-escorte, die mij begeleidde naar een kunstmatige stad met ‘Las Vegas’ buildings en Kazachen die de ecologische opzet van The Sun Trip niet begrepen.’ Na 38 dagen bereikte Raf de finish met een gemiddelde afstand van 200 km per dag aan 30 km/u. Dit jaar heeft architectuur zijn prioriteit maar een wintertrekking boven de noordpoolcirkel staat reeds op het programma net zoals testritten met zijn solarbike. Hij wil namelijk klaar zijn voor de volgende editie van The Sun Trip in 2015! Zijn er nog gegadigden? Meer info op www.thesuntrip.com

‘Moldavië en de zelfverklaarde autonome dictatuur Transnistrië was ook wel een beleving. Je weet dat je door een corrupte en zwaar bewapende samenleving rijdt, die aan wodka verslaafd is en het recht in eigen handen neemt. Ik kreeg vooraf van een Belgische diplomaat drie tips: mijd de steden, rijd via het platteland in één dag door het land, blijf er dus niet slapen en neem veel briefjes van vijf euro mee om iedereen die zich voordoet als politieagent, te betalen. Ik ben er in één dag doorgefietst en heb mijn geldvoorraad niet moeten aanspreken.’ ‘Het allerlaatste stuk was psychisch zwaar en ik geraakte licht ondervoed omdat ik een bevoorradingspost gemist had. Om mijn moraal terug op te krikken, kocht ik tijdens de tocht reeds een vliegtuigticket om zo het vooruitzicht op enig comfort en het weerzien met mijn achterban in België tastbaar te maken. Om dezelfde reden had ik mijn overwinning reeds 3 dagen voor het bereiken van de finish gevierd met een frisse pint, gewoon in mijn eentje, in een heel luxueus hotel dat ik in het noorden van Kazachstan passeerde ! De Klefferaar 11

Wandelen Wandelprogramma 2014 15 maart

Deelname wandelcel aan maanlichttocht met 2 ploegen.

16 maart

Wandelen voor Cambodja

23 maart

Dagwandeling in de Pedevallei (Carl). Vertrek Klimax 9.15 uur, Vertrek Schepdaal sporthal Craenbergveld 10 uur. Afstand circa 20 km, terrein ‘avontuurlijk’, geen buggy’s.

5-12 april

Wandeltocht Puffertjes - Hunsrück / Saarland / Duitsland. Jeugdherbergen geboekt DJH Dreisbach (5/9) en DJH Hermeskeil (9/12). Wandelingen deels Hunsrüchsteig, deels rondwandelingen. Voorlopige reservatie voor 9 personen.

27 april

Dagwandeling Wolvertem – 2 lussen. (Fons), Vertrek Klimax 9.30. Voormiddag 10 uur, hoofdingang Neromhof (naast A12) Wandeling Sint Brixius Rode. Omgeving Wolvertem. Namiddag 13 uur, hoofdingang Neromhof (naast A12) Wandeling Nieuwenrode – Westrode.

9/10/11 mei Wandelcel weekendje in Gembes (Olga en Dirk) 18 mei

. 9 juni

Dagwandeling Zichem – 2 lussen (Willy), Vertrek Klimax 9 uur. Centraal vertrek wandelingen Zichem. Vertrek voormiddag 10 uur. Wandeling Scherpenheuvel, 10 km. Vertrek namiddag 13.30. Wandeling Averbode – Demerbroeken, 15 km Pinkstermaandag, ½ dagwandeling Oppem (Mit).

21/22 juni

Kampeer en wandelweekend, Organisatie: Fons Locatie: Zutendaal.

Juli

Geen wandeling

31 augustus Avondwandeling (Patricia), Start: 19.30 21 september Dagwandeling (Carl) 19 oktober

½ dagwandeling (Olga)

16/17 nov.

Herfstweekend,Diverse locaties onderzoeken als alternatief voor Roodhof. Streven naar zelfde budget als Roodhof (50 €/persoon half pension)

26 december 2de kerstdagwandeling. Paepenheide aangevraagd via Dominique. Er zijn nog wel wandelingen te vinden met start Paepenheide. Klefferaar 12

Bergsportvereniging ergsportvereniging Klein Brabant WANDELCEL

Zondag 23 maart 2014 Dagwandeling in de Pedevallei Beschrijving Een paar kilometer van het centrum van Brussel ligt de Pedevallei, deel van het Pajottenland. De vereniging trage wegen Dilbeek werkt reeds enkele jaren aan het terug openstellen van in onbruik geraakte paden.. Onze wandeling maakt hier volop gebruik van en gaat dan ook voor 80% over onverharde wegen. De wandeling combineert prachtige vergezichten met rustige hollewegen en groene weidelandschappen. eidelandschappen. De wandeling is niet geschikt voor buggy’s en bij de verkenning waren er meerdere natte passages. Goede wandelschoenen of bottinnen zijn een must. We starten in Schepdaal en trekken vrij snel door de akkers en komen in Sint Gertrudis Pede Ped bij de watermolen. De Pedemolen is de enige maalvaardige watermolen van het Pajottenland. De molen ligt ingebed in een glooiend Bruegellandschap. De molen is trouwens te zien op verschillende schilderijen van de meester. We wisselen steeds af met een stukje langs de beek, over de akkers, door de weiden. Mooie vergezichten op Sint Gertrudis Pede, Gaasbeek en Brussel. Even voorbij het kasteeldomein Groenberg zien we in de verte de kerktoren van Sint Kwintens Lennik die we lilinks nks laten liggen om via Sint Martens Lennik terug naar Schepdaal te stappen waar we in SportK SportK-Fee Fee Hoger Op onze wandeling afsluiten. Praktisch: Vertrek op de parking van de sporthal Craenbergveld, Kerkhofstraat, 1703 Schepdaal om 10.00 uur. Vertrek Klimax: 9.15 uur. De wandeling is circa 20 km. Wegbeschrijving:: A12 richting Brussel, Ring rond Brussel tot uitrit 13 (Ninove / Dilbeek), N8 blijven volgen (+/- 6 km) tot Schepdaal, links afslaan, voorbij de kerk naar kerkhof, sporthal. Organisatie: Carl Van Gucht. Tel : 03/889.56.81 of 0479/07.19.57 Wegbeschrijving: A12 richting Brussel, Ring rond Brussel tot uitrit 13 (Ninove / Dilbeek), N8 blijven volgen (+/(+/ 6 km) tot Schepdaal, links afslaan, voorbij de kerk naar kerkhof, sporthal.

Klefferaar 13

Geocaching verslag van Alain Segers 30 BVKB’ers geraken de weg kwijt in Liezele … Het leek inderdaad precies of ze de weg kwijt waren, de 30 bvkb’ers die op stap waren met de GPS. Net zoals vorig jaar organiseerde de wandelclub van BVKB op zaterdag 25 januari 2014 een GPS-kennismakingsdag. We moeten het toegeven: de tijd van enkel op stap te gaan in de bergen met kaart en kompas is bijna voorbij. Meer en meer mensen gebruiken bijkomend een wandel- of fiets GPS. Voor een kleine 200 euro kan je al een heel degelijk toestel kopen. Bovendien kan je kaarten van over de hele wereld via ‘openstreetmaps’ gratis en vlot downloaden. Rond 9u30 sijpelden de eerste deelnemers - die over een eigen gps-toestel beschikten – binnen. De bedoeling was om de instellingen van de gps-toestellen te overlopen en correct te zetten. Geen sinecure als je weet dat er maar liefst 6 verschillende modellen van Garmin (legend, Etrex, Map60csx, Map62s, Dakota en Oregon) werden bovengehaald. Een uurtje later arriveerden ook de deelnemers zonder toestel. Aan de hand van een powerpointvoorstelling en online praktijkvoorbeelden overliepen we de mogelijkheden van de wandel- en fietsGPS. ’s Middags werd er tijdens de picknick lustig verder gepalaverd. Rond 13u kregen alle deelnemers een fiche, waarbij ze aan de hand van enkele opdrachten een volledig parcours van 7 km moesten afleggen. De deelnemers zonder eigen GPS kregen een gpstoestel in bruikleen. Alle GPS-liefhebbers werden volgens toestel in groepjes ingedeeld en gingen op stap met een persoonlijke begeleider. Steven nam de Dakota’s op sleeptouw. Carl zorgde voor de Map-

60cxx en Map62s-bezitters. Tanya kon zich uitleven met de oude Etrexen. Gwendolyn ging op stap met de Oregons en Alain nam de nieuwe Etrexen voor zijn rekening. Na het navigeren van een route, het volgen van een track, gingen we na het oplossen van enkele leuke opdrachten en/of het vinden van enkele voorwerpen op zoek naar de schat. Het werd een zoektocht, waarbij we rare dingen zagen: paaltje trek, boompje klimmen, op de kniëen onder een bank, kerstballen zoeken in de spar, vissen in de beek, … Maar alle groepjes slaagden er toch in om de ‘lekkere schat’ die nochtans onder de grond begraven lag, wonderwel vlot te vinden. Het was een toffe leerrijke dag met toffe deelnemers! Gezien de grote interesse, is het niet uitgesloten dat er in 2015 opnieuw een gps-initiatie op het programma komt.

BK ski-mountaineering Verslag van Paul Verzele Op zaterdag 22 februari 2014 werd het Belgisch kampioenschap Ski-Mountaineering gehouden. Ondanks het feit dat wij en de Nederlanders door de Zweedse federatie uitgenodigd werden om mee te doen met hun nationaal kampioenschap hebben we –onder druk van onze atleten die de verre verplaatsing en de gewichtsbeperkingen bij vluchten niet zagen zittenuiteindelijk gekozen om samen met de Nederlanders ons kampioenschap in Duitsland te houden. We kozen ervoor om aan te sluiten met de befaamde wedstrijd in

Klefferaar 14

Berchtesgaden, de zogenaamde Jennerstier. De Jennerstier race is een legendarische Ski Mountaineering race die sinds 2006 wordt georganiseerd. Het parcours kenmerkt zich door de zware fysieke belasting en de moeilijke technische passages. Niet voor niets dankt de race zijn naam aan het feit dat je een stier moet zijn om deze race te winnen. Wat de race verder legendarisch maakt is het beste cakebuffet ter wereld waarop je getrakteerd wordt bij de finish! Maar net zoals bij ons in de lage landen, hebben de Duitsers dit jaar helemaal geen winter gekend. Er was nauwelijks sneeuw. Ook niet in de bergen. Zelfs op de skipistes konden de sneeuwkanonnen nauwelijks sneeuw produceren omdat de temperatuur ook ’s nachts veel te hoog was. De week voor de wedstrijd was een beangstigende week voor menig organisator. De hele week voor het kampioenschap is er heel druk over en weer gecommuniceerd over het al-dan-niet afgelasten van de wedstrijd wegens gebrek aan sneeuw. We werkten al aan een “plan B” om enkel op het hoogste deel van de ski piste zelf een Vertical race te organiseren. Een aantal van onze atleten hadden ondertussen al afgezegd omdat ze dachten dat het parcours er veel te gevaarlijk bij zou liggen. 12 moedige Belgen (2 CAB en 10 KBF), de dappersten van alle Galliërs, hielden stand, elkaar uitdagend en oppeppend. Maar de weergoden waren ons uiteindelijk goed gezind. Twee dagen voor de wedstrijd heeft het stevig gesneeuwd. Net genoeg om op een veilige manier de wedstrijd te laten doorgaan. Maar in de vroege ochtend, bij de aanloop naar de wedstrijd toe, verslechterde het weer opnieuw. Niet omdat de temperatuur weer te hoog werd, maar zwarte sneeuwwolken en een dichte mist pakten samen in de wijde omgeving van Berchtesgaden. En een uurtje voor de start begon het opnieuw te sneeuwen. Weer hing de wedstrijd aan een zijden draadje omdat de zichtbaarheid ontoelaatbaar en gevaarlijk klein dreigde te worden. De start werd even uitgesteld maar toen in een kleine opklaring alle wedstrijdcommissarissen langsheen het hele parcours één na één groen licht gaven, werd de start toch gegeven. Meer dan 150 deelnemers, een absoluut record voor deze moeilijke wedstrijd, gingen de uitdaging in deze uiterst moeilijke omstandigheden aan. De grote groep deelnemers die als één blok vertrok, werd heel snel een heel lange sliert atleten die zich bergop haastten. Bergop kwam het er vooral op aan om de juiste inschatting te maken tussen het zigzaggend naar boven gaan en een grotere afstand te moeten afleggen of steiler omhoog gaan met het risico dat de ski’s de grip op de sneeuw verloren. Al snel bleek dat de opklaring maar van zeer korte

duur zou zijn. De wolken pakten weer samen en het begon genadeloos the sneeuwen en hard te waaien. Verkleumende supporters en familieleden met blauwende wangen haastten zich naar de warme beschutting van de skistations en hadden nood aan een warm of alcoholisch drankje terwijl de racers moedig door de dikke, losse sneeuw bergop ploeterden. De steeds intensere sneeuw nodigde hen als het ware uit om spoed te zetten en snel de aankomst te bereiken waar dan hete chocolademelk en het beloofde cakebuffet hen zou opwachten. Wie te traag vooruit ging, kreeg het alleen maar moeilijker omwille van de wind en sneeuw. Zoals bekend met deze race, was de wedstrijd zwaar en meermaals moesten de ski’s op de rug gebonden worden omdat de hellingen te steil waren om bergop te kunnen gaan. Meerdere landgenoten deden er alles aan om voor de eerste Nederlander te blijven. Elke Nederlander die even in het vizier kwam, moest gepasseerd worden. Een strijd tussen de Lage Landen waar de Belgen het overwicht in kregen. De race ging ongelofelijk snel en wie niet kon volgen, moest opgeven en moest eruit. Zo genadeloos was de wedstrijd en het weer. Toch hebben onze landgenoten op één na allemaal de eindmeet gehaald. Onze junior Guillaume Funck haalde met een uitstekende tijd zelfs brons in het algemene klassement in zijn categorie. Als een van de jongste deelnemers kan dit tellen en dit belooft voor de toekomst. Bij de dames zette Anouk Doore een puike prestatie neer, vooral omdat ze ervoor koos om het langere mannenparkoers mee te doen terwijl er eigenlijk een apart en korter vrouwenparkoers uitgestippeld was. Bij de mannen haalde Jasper De Fré brons, Maarten Sannen zilver en de ongenaakbare Kurt Piot goud. Ondanks de moeilijke omstandigheden hebben onze collegae van DAV hun uiterste best gedaan om de race te laten slagen en hebben ze er alles aan gedaan om de wedstrijd toch te kunnen laten plaatsvinden, zonder enig compromis te moeten aangaan wat de veiligheid betreft. De hele wedstrijd is zonder enig ongeval verlopen. Er was ook een heuse, professionele televisieploeg aanwezig en er is een kort verslag van de wedstrijd op de Duitse televisie uitgezonden. In de vroege avond werd er nog een toerski omloop georganiseerd voor het goede doel waarop meerdere landgenoten opnieuw van de partij waren. ‘s Anderendaags was er weer een stralende, warme zon en alle sneeuw die op een paar dagen gevallen is, was in een oogwenk weer verdwenen. Een dag eerder of later had de wedstrijd onmogelijk kunnen doorgaan. Wie er nog een paar dagen aan wou breien om even rustig te skiën, was eraan voor de moeite.

Klefferaar 15

WANDELEN VOOR

CAMBODJA ZONDAG 16 M

AART

Wandelen IN Cambodja doe je best met teenslippers. Om te wandelen VOOR Cambodja raden we je toch aan om voor stevige stappers te kiezen. Andre Hauchecorne (vader van Ruan) stippelde 2 wandelingen uit. Een korte wandeling van 6 km en een langere wandeling van 12 km. Bent u geen wandelaar maar wil je toch een centje bijdragen, kom dan zeker een koffie en gebakje eten vanaf 14u30. Doorlopend zijn er ook dia’s van onze recente projecten ‘januari 2014 te zien.

VERTREK: Inschrijven (2 euro/persoon) kan doorlopend vanaf 13u in Zaal de Wateringe, Beekje 25, 2880 Hingene. Kinderen -12jaar zijn gratis. AANKOMST: Naar gelang ieders tempo. Wij verwelkomen je graag terug in de zaal waar je kan genieten van: kofffie, gebak, soep aan ‘eerlijke prijzen’. Vanaf 17u kan je ook spaghetti eten. Gelieve hiervoor wel op voorhand in te schrijven. Lees hieronder.

EET U GRAAG MEE SPAGHETTI ? (vanaf 17u doorlopend) SCHRIJF DAN ZEKER IN VOOR 1 MAART, DOOR HET BEDRAG OVER TE SCHRIJVEN OP: vzw rek nr: BE57 833-5575046-35 + MELDING aantal kinderspaghetti/gewone spaghetti

KINDERSPAGHETTI: 6 euro - GEWONE SPAGHETTI: 8 euro *Als je geen vlees eet zet dat er zeker bij of stuur een mailtje dan houden we daar rekening mee.

MEER INFO ? Contacteer ons via [email protected] WWW.CAMBODJA.ORG V.U: Ruan Hauchecorne - Lange Heistraat 8 - 2800 Mechelen - gsm: 0499 36 35 88 - www.cambodja.org - Verboden op de openbare weg te gooien

Klefferaar 16

Meibeklimming 2014 Dit jaar eens in april

VROEGE (M)EI-BEKLIMMING (16 – 23 APRIL ÖTZTAL - OOSTENRIJK) Periode: Woensdag 16 april – Woensdag 23 april. Mogelijkheid halve week programma (M)eibeklimming (ötztal – Oostenrijk) Begeleiders: Koen De Laet en Fons Servranckx Uiterste inschrijfdatum is 31 maart 2014 Info-avond: Woensdag 2 april om 20u in de cafetaria van sporthal Vrijhals aan Klimax in Puurs. Beschrijving: Omdat we niet altijd hetzelfde kunnen doen, en omdat tradities er zijn om eens doorbroken te worden, en alles tegenwoordig korter en sneller moet, hebben we besloten om van de mei-beklimming een eibeklimming te maken. Om niet altijd voor gesloten deuren te staan in de berghutten, en nog wat zalige sneeuw op te zoeken, schuiven we de meibeklimming naar voren, omtrent het verlengde paasweekend. Zodoende kunnen de toerskiers beter aan hun trekken komen, de groep blijft wel een mix van toerski en sneeuwraketten specialisten, bestemming Otztal, waar we vele uitwijkmogelijkheden hebben bij minder goed weer. Mogelijke hutten zijn de Martin Busch-hutte (Simulaun en andere), het Hochjoch Hospitz (Weiszkugel, Fluchkogel ) en de Vernagthutte (oa Wildspitze). Het exacte programma zal bepaald worden tijdens de bijeenkomst, en zal afhangen van de sneeuwcondities aan deze hutten. Ons voorlopig voorstel: Woensdag 16 april: rit België naar Vent (overnachting gite) Donderdag 17 april: wagens naar Vent – overnachting Martin Busch-hutte Vrijdag 18 april: Martin Busch-hutte – Hauslaubkogel 3402m – overnachting Martin Busch-hutte Zaterdag 19 april: Martin Busch-hutte – Simulaun 3607m – overnachting Martin Busch-hutte Zondag 20 april: Martin Busch-hutte – Saykogel 3360 m– overnachting Hochjoch-Hospiz hutte Maandag 21 april: 1. Zij die maandag al naar huis rijden: Hochjoch-Hospiz hutte – Vent – België 2. Anderen: Hochjoch-Hospiz Hutte – Guslarspitze - Vent - Vent (Gite) Dinsdag 22 april: klettersteig, klimmen, ski, … in Solden – overnachting Vent (Gite) Woensdag 23 april: Vent (Gite) – België Deelnamevoorwaarden: Deelname aan de BVKB meibeklimming vereist voldoende ervaring en zelfstandigheid in het alpiene hooggebergte, behoorlijke kennis van gletsjer, ijs-en sneeuwtechnieken, goede kennis van toerskitechnieken voor de ski-ers, kennis van spaltenberging en een zeer goede fysieke conditie. Indien u deze ervaring niet kan voorleggen dient u in uw cordee een begeleider te hebben die over u de verantwoordelijkheid kan nemen Inschrijving / Informatie: [email protected] of telefoon 0475/26 50 32 Prijs: Ieder betaalt zijn eigen kosten ter plaatse. Kostendelend rijden. Reken ongeveer 60 euro per dag als budget voor overnachting in berghutten en drank.

Klefferaar 17

OVJK

3 x Full House voor Klimax 18 januari 2014

Nokvolle Klimax I Met 169 deelnemers uit België, Nederland, Frankrijk en Luxemburg en een volle zaal toeschouwers kunnen we letterlijk van een full house in Klimax spreken. Ondanks de grote toestroom, verliep de wedstrijd organisatorisch op rolletjes. Er werden ook enkele speciale routes gebouwd voor de paraklimmers die voor het tweede jaar op rij aan de Belgische leadwedstrijden kunnen deelnemen.

Daphne Glazema

Klimax verzamelt podiumplaatsen In bijna alle categorieën toonde Klimax zich superieur. De D-meisjes trapten af met zilver voor Ite Lemière. Met 13 tops en geen enkele val was de eerste selectieroute wat te licht voor deze groep. De tweede selectieroute werd door 5 meisjes getopt waardoor Ite als 7de naar de finale ging. Hier toonde ze zich al snel en lang de beste tot Lucie Watillon van Entre-Ciel-etTerre ook de finale topte. Op het thuisfront mogen de eigen klimmers zeker niet ontbreken. Silke de Witte en Britt Vetters die ook wel eens van een wedstrijd wilden proeven werden 10de en 13de.

Karo Laperse Ite Lemière In de groep D-meisjes dienden zich dit jaar twee paraklimsters aan. Daphne Glazema, die we nog kennen van vorig jaar, moest het opnemen tegen Karo Laperse, die nog wat lengte en ervaring mist. De eer ging naar Daphne.

De D-jongens deden nog beter dan de meisjes van hun leeftijd. Ook voor deze groep was de eerste selectieroute te licht met 11 tops onder de 12 deelnemers. De beste vrienden Jasper Van Malderen en Ties Vancraeynest moesten het na drie tops zelfs in een superfinale uitvechten, waarbij Jasper met nog eens een top uiteindelijk aan het langste eind trok. Goud en zilver

Klefferaar 18

Aiko Herbos en Mats Vancraeynest zorgden voor de podiumplaatsen bij de C-jongens. Aiko kreeg de zilveren medaille om en Mats was goed voor brons. Het goud was voor Rafael Coronado van Escale. In deze groep bestormde nog heel wat ander Klimax-geweld de muur. Jesse Merens werd 15de, Floris Lemière 20ste, Bram D’Hont 23ste en Menno Dierinck 24ste. De twee laatste plaatsen zijn ook weer voor Klimax: Yannis Laperse werd 27ste en Stan De Kinder 28ste.

voor Klimax.

Ties en Jasper, goud en zilver voor Klimax Bij de C-meisjes won Charlène Tilborghs voor Klimax glansrijk goud in een superfinale tegen Marie Colot van Escale. Rafflesia Reijniers beklom de derde plaats van het podium. Lotte De Smedt haalde net de finale en bleef 8ste. Ine Van Zegbroeck miste de finale op een haar met een 9de plaats. Fleur Van Eylen werd 17de. Shanni da Cunha e Silva en Marjolein Beatse wilden de wedstrijdsfeer niet missen en sluiten de rangen met een 19de en 20ste plaats.

Aiko en Mats Het blessureleed bij de B-meisjes werd verzacht door het brons van Elfe Claes. Elfe stond na de selecties op de eerste plaats, maar moest in de finale Manon Deguee van Escale en Tiba Vroom uit Nederland laten voorgaan. Laure-Anne Stevens kwam in haar eerste selectieroute nogal ongelukkig ten val en liep een open hoofdwond op, waardoor ze het in de tweede selectieroute wat bleekjes toch nog tot een 9de plaats bracht. Ook voor Cathinka Tilborghs was het een lijdensweg. Na haar tweede selectieroute begon de kniepijn die ze al een week licht de kop voelde opsteken haar te veel parten te spelen waardoor ze zelfs moest opgeven in de finale. Ondersteund door de vele vriendinnen, mankte ze naar huis met een 8ste plaats. Hanne Raeymaekers en Maya Louage werden 11de en 12de van de 13 deelnemers in hun groep.

Charlène Tilborghs

Nils Lemière haalde met een 4de plaats net geen medaille in de jongens B-groep die met 31 kandidaten het sterkst vertegenwoordigd was. Hij werd voorbijgeklommen door drie Walen zodat hij Klefferaar 19

toch nog de titel van Vlaams kampioen in de wacht sleepte. Bram Van Deuren eindigde bij de eerste helft met een 14de plaats. Thijmen De Pauw en Niels Clymans werden 27ste en 28ste. Thibaut Peeters en Zioni Van Den Meersschaut werden 30ste en 31ste.

Wel zilver, maar toch een verrassing bij de A-meisjes. Celine Cuypers moet voor het eerst de duimen leggen voor een concurrent op Belgische bodem. Hoewel ze in de selecties nog bewees de beste te zijn, kwam ze nu een millimeter te kort in de finale die door Héloïse Doumont van Area rustig tot een perfect einde werd gebracht. Celine was nog niet uitgeput, maar kwam slecht aan de allerlaatste greep waar ze af schoof terwijl Héloïse kon blijven hangen en de relais inpikken. De zege was voor Héloïse. Joke Pierssens sukkelt nog steeds met gewrichtspijnen, maar haalde toch nog een 6de plaats. Marjolein Saelens viel met een 8ste plaats net naast de finale.

Elfe Claes

Celine Cuypers

Pavitra Vandenhoven klimt in de groep parameisjes A. Ze slaagt er al twee jaar na elkaar in om het publiek in vervoering te brengen met haar armkracht. Ze kreeg zelfs een route met een dakje voorgeschoteld. Met een flinke dosis doorzettingsvermogen en enkele spectaculaire bewegingen geraakte ze voorbij deze hindernis. Hierbij kon ze op veel steun van het publiek rekenen dat haar luidkeels aanmoedigde. De publiekslieveling topte elke route.

Nils Lemière

Klefferaar 20

Anak Verhoeven haalde vorig seizoen al enkele finales in de wereldbeker voor volwassenen en staat met drie tops nog steeds aan de top bij de junioren meisjes in België. Bij de jongens junioren zette Jasper Schelfhout een prima prestatie neer met een vierde plaats. Voor Jasper was dit ook goed genoeg voor de Vlaamse titel. Wim Lemière en William Frimout werden 8ste en 9de.

Pavitra Vandenhoven Bij de A-jongens is Sam Apostel weer van de partij. Hij moest een jaartje forfait geven wegens knieproblemen, maar nu staat hij weer zijn mannetje. Na de selecties stond hij 7de geplaatst en in de finale ging hij nog een plaatsje omhoog. Met een 6de plaats werd hij de beste Klimaxer in deze categorie. Sam wordt enkel voorgegaan door Walen en mag zich dus dit jaar Vlaams kampioen noemen. Nicolas Stevens vocht zich naar een mooie 11de plaats. Arno Luypaert klom naar een verdienstelijke 12de plaats. Kenji Van Hoof werd 23ste.

Anak Verhoeven, Full House II 10 van de 30 medailles gingen naar Klimax. De meisjes verzamelden 2 gouden, 2 zilveren en 2 bronzen medailles. De jongens rijfden 1 gouden, 2 zilveren en 1 bronzen medaille binnen. Dat is zelfs te veel. De teamranking wordt immers bepaald door de drie beste plaatsen bij de meisjes en de drie beste plaatsen bij de jongens. Met 540 punten was Klimax dit jaar duidelijk de sterkste. Dat bewezen zeker de jongens die deze keer ook met heel wat medailles aan de haal gingen. Klimax won de teamranking met een voorsprong van 78 punten op Escale. Climb Cool werd derde met 428 punten. Voor het eerst in de geschiedenis van het OVJK komen alle Vlaamse kampioenen uit de Klimaxstal. We sommen ze met veel trots nog even op: Ite Lemière, Jasper Van Malderen, Daphne Glazema, Charlène Tilborghs, Aiko Herbos, Elfe Claes, Nils Lemière, Celine Cuypers, Sam Apostel, Pavitra Vandenhoven, Anak Verhoeven en last but not least Jasper Schelfout. Als dat geen vol full house is… Anne Cuypers-Vaeck

Sam Apostel

Klefferaar 21

Klefferaar 22

Night of the Tops 2014 Meer dan 200 enthousiaste klimmers namen deel aan de eerste editie van de Night of the Tops in Klimax, een nachtelijk klimevenement ten voordele van de jeugdklimteams. Zowel de deelnemers als de supporters genoten van de gezellige drukte en de toffe sfeer. Van zaterdagavond tot zondagmorgen werd er non-stop geklommen in teams van maximum 4 personen. Voor sommigen was dit letterlijk nonstop, maar anderen smulden ondertussen ook van de croûte au fromage, de klimax-pasta-soep, een gezond stuk vers fruit of een lekker gebakje en een kop heerlijke kruidenthee. In de loop van de nacht werden er ook klimtouwen getest en avontuurlijke drytoolroutes uitgeprobeerd. Op geregelde tijdstippen werden de lichten gedoofd en moest er geklommen worden met enkel het magische licht van de Petzl hoofdlampjes. Ook het happy hour met dubbele punten kon de teams bekoren om een extra tandje bij te steken. Wie even wou uitrusten kon dit doen ofwel in zijn eigen tentje op de kampeerweide, in de bivakboulderzaal of hoog aan de muur in een portaledge. Vanaf 6 uur zondagmorgen werd er aangeschoven aan een otbijtbuffet met een rijkelijk aanbod aan ontbijtgranen, brood en pistolets. Om 10 uur werden de laatste routes uitgeklommen en de winnende teams bekroond. Hun prestaties overtroffen echt alle verwachtingen ! Dankzij het enthousiasme, de inzet en de steun van alle deelnemers, supporters, medewerkers en sponsors mogen wij spreken van een zeer geslaagde en succesvolle Night of the Tops. Hopelijk tot volgend jaar !

Klefferaar 23

Nieuws van de klimschool

 Zin om je basiskennis over zekeren en klimmen bij te schaven?  Zin om efficient te klimmen door gebruik te maken van een goede warming up en cooling down?  Zin om enkele tips en tricks mee te krijgen om je klimniveau te verbeteren?

DAN WILLEN WE JE GRAAG VERLEIDEN OM JE IN TE SCHRIJVEN VOOR ONZE KVB 1-MODULE

De module bestaat uit 2 avonden die doorgaan op Zaterdag 10 mei van 18.00 tot 22.00 uur Zaterdag 17 mei van 18.00h tot 22.00 uur en een evaluatiemoment op zaterdag 27 september (indien gewenst) of Zaterdag 6 september van 18.00 tot 22.00 uur Zaterdag 13 september van 18.00h tot 22.00 uur en een evaluatiemoment op zaterdag 27 september (indien gewenst) Bij een positieve evaluatie van de KVB1-module kan je doorstromen naar de KVB2module (indoor voorklimmen) die doorgaat in oktober. Voor meer informatie of om je in te schrijven www.bvkb.be klimschool of stuur een mailtje naar [email protected]

Klefferaar 24

NOTEER DEZE DAG REEDS IN JE AGENDA :

ZATERDAG 28 JUNI

-clubkampioenschap -dag van de vrijwilliger -15 jaar klimax -voorstelling project klimax 3

Website bouwer voor een gloednieuwe BVKB website. Meer info ? [email protected]

Klefferaar 25

Jaarprogramma Klimschool KVB3 2014 Vrijdag 14/03/2014 Paepenheide • Ethische aspecten van outdoorklimmen • Touwcommando’s: Relais / Aval / Mou / Départ / Caillou! / Corde / Sec / Bloc • HMS als zekering • Knopen: Zaksteek / Halve mastworp (HMS) / mastworp / ankersteek / prussikknoop • … Zondag 16/03/2014 Breeven • Ombouwen tot toprope (Franse Methode) • Ombouwen tot toprope (Oostenrijkse Methode) • Zekeren voorklimmer met HMS • Controle en Partnercheck • Angstreductie en risicobewustzijn Zondag 30/03/2014 Durnal • Gebruik Topo • Behaking e.d. • Toepassen moulinette op de rotsen Vrijdag 25/04/2014 Breeven • Opbouw relais / Zelfzekering / Rijverankering • Naklimmer zekeren op relais • Outdoor naklimmen (recuperatie van materiaal) • Rappelstand opbouwen / Rapellen Zondag 27/04/2014 Hotton • Opbouw relais / Zelfzekering / Rijverankering • Naklimmer zekeren op relais • Outdoor naklimmen (recuperatie van materiaal) • Rappelstand opbouwen / Rappellen • Onderscheid verschillende haken/plaquetten Zondag 25/05/2014 Pont à Lesse • Wasserklang (blokkeerknoop) • Expresstakel (touwsteun) Klefferaar 26

Zondag 29/06/2014 Yvoir • Multipitch • Rappel multipitch • Dummy runner • Reverso gebruiken om naklimmer te zekeren Zaterdag 30/08/2014 Marche Les Dames • Relais verlenging • Noodrappel (terugkeren op enkele haak) • Zelfredding (prusikken) • Avond activiteit in de Chaveehut: Toegepaste geologie • Douche en overnachting Chaveehut betaald door KBF (indien je zondag meewerkt aan de eco-dag) • Avondmaal Chaveehut betaald door BVKB (indien je zondag meewerkt aan de eco-dag) Zondag 31/08/2014 Yvoir • Natura 2000 in de praktijk • Fauna en flora op de rotsen/klimmassieven • Onderhoudswerkzaamheden klimmassieven Zondag 21/09/2014 Yvoir • Overlopen van het examen • Proefexamen • Herhaling! • Mogelijkheid om veeeeel vragen te stellen Zaterdag 04/10/2014 Yvoir • EXAMEN! • Klimschoolfeest mét BBQ in de Chaveehut Zondag 05/10/2014 Grands Malades (klimmen én Via Ferrata) • Samen gaan klimmen, via Ferrata en terug een beetje ontspannen

Klefferaar 27

Trailrun Xtrails in Houffalize Verslag van Filip ,Top

Met nog maar één kamikazetrail van 10km en één trail run van 21km ervaring trek ik met een bang hartje op vrijdagavond 6 December richting Houffalize. Deze keer niet voor 1 wedstrijd, maar gedurende het weekend moet ik maar liefst drie wedstrijden afwerken. Het weekend heeft een ruim aanbod van een kamikazetrail, trailruns en een ultra trail. Ikzelf heb gekozen voor het hele weekend, wat op zaterdag ochtend een kamikazerun van een 3.3km en 200 hoogtemeters is, zaterdag namiddag een trail van ongeveer 25km en 700 hoogtemeters, en als afsluiter op zondag een trail van 25km en een 650 hoogtemeters. Oorspronkelijk wou ik deelnemen aan de ultratrail die maar liefst de afstand van 50km overbrugde, maar na een tegenslagende deelname aan mijn eerste marathon in Eindhove besloot ik wijselijk dit laatste plan te mijden. Voor zij die niet meer helemaal meezijn, wat is nu juist een trailrun. Technisch gesproken mag men slechts van een trail spreken als er minder dan 20% van de te lopen afstand verharde weg is en er GEEN rondjes worden gelopen. Zeldzaam is een trail korter dan 10km. Door de groeiende intresse in het trailrunning is het aanbod de laatste jaren enorm gestegen, evenals de soorten trails. Gedurende de Xtrails Houffalize kon men aan de volgende soorten trails deelnemen: • Trail : alle afstanden kleiner dan de marathonafstand. Meest populaire afstanden bij de lopers ligt tussen de 20 en 30km. • Ultratrail : alle afstanden langer dan de marathon afstand (42,195 km). Bij ultratrails is materiaal nog belangrijkers dan bij de kortere trails. Een rugzak is noodzakelijk voor het meenemen van oa. eten, sportdrank, extra kleding, wandelstokken en hoofdlampjes. Bij de meeste ultratrails is deze rugzakinhoud verplicht door de organisatie en zonder deze items mag je niet starten. De populairste afstanden liggen hier tussen 50 en 80km. De langste afstand in België op de kalender is de Ultra Trail des Fantômes van 100km die eens in de drie jaar wordt georganiseerd. • Etappe Trails : Etappelopen zijn wedstrijden verdeeld over meerdere dagen en kunnen worden vergeleken met het wieler-

evenement ‘Tour de France’. Ook hier zijn er etappewinnaars en klassementleiders. Toch is dit niet echt het belangrijkste voor de massa. Meer dan 90% van de deelnemers doet mee om hun eigen grenzen te verleggen en te genieten van de mooie natuur. In België zijn er de Xtrails te Houffalize en de meest bekende buitenlandse zijn de Transalpine run , de Salomon 4trails en de Transrockies run. • Kamikazetrails: Zoals de naam het al doet vermoeden zijn dit afstanden van maximum een 10km, maar met zo veel mogelijk hoogtemeters en hindernissen (tot het overzwemmen van rivieren toe). Hier ligt de nadruk op de uitdaging van het parkoer. Bij de start van het weekend lag er sneeuw, die al aan het smelten was, hetgeen het terrein zompig en glad maakte. Omdat na de start van de kamikazietrail we snel overgingen naar een singletrack naar boven, was het in het begin wat aanschuiven. De track was zeer pittig met heel steile afdalingen en beklimmingen die zich constant opvolgden. Door de ondergrond was het schuiven geblazen en was het een ware opdracht om niet onderuit te gaan. Sommige stukken moesten we al glijdend op ons achterste afdalen. De tijd zegt genoeg over de moeilijkheidsgraad van het parcours, 33minuten voor 3,3km! Maar…. het was absolute fun. Na deze ‘funtocht’ hadden we een paar uur de tijd voor de volgende uitdaging. Tijd om wat te bekomen en de uitrusting (schoenen/kleding) terug proper te maken voor de volgende uitdaging, die om 12.00 u van start ging, de 25km-lange trail des coccinelles. Al vlug moest ik ondervinden dat mijn enigste lange trailervaring van 21km in Spa niet te vergelijken was met dit parcours. Alles ligt er enorm modderig bij en éénmaal kom ik zelfs bijna zwaar ten val. En zoals meestal bij het trailrunnen houden ze het leukste voor het laatst. Kort voor het eind zie ik het hotel diep onder ons liggen, en al snel kom ik tot de conclusie dat we terug een stuk van de kamikazi trail naar beneden moeten afleggen. Maar nu ligt het er nog slechter bij

Klefferaar 28

dan ’s morgens en de vermoeide benen helpen ook niet echt. Op misschien niet de mooiste manier en vaak met een ei in mijn broek raak ik uiteindelijk toch veilig beneden, en dit juist binnen de drie uur. En ik zou natuurlijk gene Top zijn als ik deze aankomst niet vier met, hoe kan het ook anders, een lekker “La Chouffe”. Op aanraden van mijn kenisist laat ik mij niet masseren maar ga ik ’s avonds nog enkele rondjes zwemmen om de spieren terug los te krijgen. Volgens hem niets beter om de volgende dag niet stijf te zijn. Na een overheerlijke avondmaaltijd pik ik nog snel de film mee van Kilian Jornet, de beste trailrunner momenteel op deze planeet, met snelheidsrecords op bv Mont-Blanc en de Materhorn. Zondagochtend, ik kan lekker blijven liggen want de start vandaag is pas om 10u30. Maar van uitslapen komt er niet veel in huis, ik ben gewoon veel te zenuwachtig voor deze nieuwe tocht. In het restaurant is er dan ook eventjes lichte paniek als iemand van het team waarmee ik meeloop dacht dat we al om 9.00 u moesten starten. Gelukkig kan iemand van de organisatie ons bevestigen dat hij zich vergist heeft en kunnen we op ons gemak verder ontbijten. Vandaag is er veel meer volk aanwezig, daar deze trail in tegenstelling tot die van zaterdag voor iedereen openstaat. Dit wil ook zeggen dat de meeste hier fris aan de start verschijnen, terwijl ik toch wel wat stijfheid in de spieren voel. Ik begin vrij stroef aan de Houffa trail en ga in de eerste kilometers geregeld onderuit. Een onder helling liggend grasveld is door alle lopers omgetoverd in een modderbad, en rechtblijven staan is gewoon geen optie. Maar hierna wordt de ondergrond lichtjes beter en vind ik het parcours makkelijker dan de dag voordien. De spieren komen losser en losser en deze maal besparen ze ons van extreme afdalingen op het einde van de run. Ik slaag er dan ook in om deze run van 25km juist binnen de drie uur af te ronden. Ook nu vier ik mijn succes met een lekkere “La chouffe” om vervolgens de spieren in het zwembad nog eens los te gooien. Het weekend wordt afgesloten met een pastamaaltijd, en hier maak ik ook kennis met Sandy, de eerste vrouw van het weekend (in het klassement). In maar liefst 8.31 u heeft zij de totale afstand van ongeveer 80km afgelegd, en moet hierbij maar 6 mannen voorlaten. Respect. Wil je graag meer weten over het trailrunnen, wat volgens mij zeer nauw aansluit bij het alpinisme (avontuur en je fysiek hoog houden) dan vind je meer dan genoeg info op http://www.trailrun.be of http:// www.mudsweattrails.nl/. Of loop je eens graag mee, op regelmatige basis vind je mij terug op één van de vele trails die in de Ardennen georganiseerd worden. Voor iedereen die wat advontuurlijk (vermoed dus de meeste BVKB leden

;-)) is aangelegd en zijn conditie hoog wil houden is dit meer dan een aanraden. Tijdrecords zijn op deze trails niet belangrijk, gewoon genieten van de uitdaging en de natuur. Laat maar weten als je er eens graag mee op uit trekt.

Filip Top in volle actie tijdens de Xtrail

zome

Klefferaar 29

rediti e

Materiaalbespreking Touw, Petzl Contact 9.8mm De Contact 9.8mm is een veelzijdig en evolutief enkeltouw voor rotsklimmen. Met een diameter van 9,8mm is dit enkeltouw geschikt voor rotsklimmers die hun prestaties naar een hoger niveau willen tillen. Dit touw biedt een uitstekend compromis tussen lichtheid en duurzaamheid met het oog op extra veelzijdigheid. Ook heeft dit touw een EverFlex behandeling. Deze speciale thermische behandeling stabiliseert de vezels en maakt het touw meer homogeen. Verder zorgt het voor een uitstekende grip en een constante hanteerbaarheid op lange termijn. De kern en mantel zijn dankzij een ultrasone afwerking gesolidariseerd aan de touweinden. Dit zorgt voor een grotere duurzaamheid en vermijdt dat het touweinde loskomt. Het touw heeft een speciaal oprolsysteem om het touw gebruiksklaar te maken en vermijdt dat de gebruiker het touw verkeerd oprolt. Verder verhoogt dit de levensduur van het touw. Er is een markering in het midden van het touw. Test van Jurgen Lis Het Petzl Contact 9.8mm is een nieuw touw ontworpen door Petzl. Ikzelf kreeg de gelegenheid om dit touw te testen. Het touw zelf is 70m lang en heeft een dikte van 9.8mm. Als je de verpakking ziet zou je niet zeggen dat dit touw 70m lang is. Dit komt omdat het touw een speciale behandeling heeft gekregen soepeler te zijn. Door de soepelheid kan je makkelijk met een grigri2 zekeren op dezelfde manier als met een reverso4. Het touw is zo opgerold dat je een start-to-climb touw koopt. Bij het eerste gebruik maak je de 3 zwarte strips los, bind je je in op het uiteinde van het touw en je kan onmiddellijk beginnen met klimmen. Bij andere merken moet je je touw eerst volledig ontrollen eer je ermee kan klimmen. Ik heb de test zelf gedaan en dit werkte perfect! De uiteinden van het touw zijn over lengte van +-1cm versmolten (kern met mantel). Dit heeft het voordeel dat de uiteinden minder snel zullen loskopen en minder snel pluizig zal worden. De middenmarkering bestaat uit 2 zwarte stukjes mantel. Zo vind je het midden van het touw vlotjes terug Klefferaar 30

Technische specificaties Lengte: 70m Diameter: 9.8mm Gewicht (g/m): 60g Impactkracht: 8.4 kN Aantal vallen (factor 2): 7 Prijs : 155 EUR

Kalender MAART

APRIL

1

1

2 3 4 5 6 7 8

2 3 4 5 6 7 8

MEI

JUNI

1

1

wandeltocht Saarland wandeltocht Saarland wandeltocht Saarland wandeltocht Saarland

2 3 4 5 6 7 8

2 3 4 5 6 7 8

9

9 wandeltocht Saarland

9

10 11 12 13

10 wandeltocht Saarland 11 wandeltocht Saarland 12 wandeltocht Saarland 13

10 11 12 13

14

14

14

14

15

15

15

Krokus Krokus Krokus Krokus Krokus

KVB 3 Kick off Paepenheide Belgisch Kampioenschap Jeugd, maanlichttocht 15 VVM Breeven GTE KVB 3 Breeven wandelen voor Cambodje 16 17 18 19 20

20

21

21

meibeklimming meibeklimming meibeklimming meibeklimming Pasen meibeklimming Paasmaandag meibeklimming

22

22 23 24

VVM Breeven GTE dagwandeling 23 24

16 17 18 19

infoavond meibeklimming

25 26

25 26

27 28

27 28

29 30

31

VVM Durnal KVB 3 Durnal/ VVM MLD uiterste inschrijvingsdatum meibeklimming

16 17 18 19

wandelweekend Jambes KVB 1 Klimax wandelWE Jambes wandelWE Jambes

KVB 1 Klimax dagwandeling

9

16 17 18 19 20

21

21

meibeklimming

22

22

meibeklimming meibeklimming KVB 3 Breeven Standplaats meibeklimming meibeklimming KVB 3 Hotton VVM Hotton dagwandeling

23 24

23 24

25 26

27 28

29

29

30

30

31

Klefferaar 31

Hemelvaart

Pinksteren Pinkstermaandag dagwandeling

10 11 12 13

20

KVB 3 PàL VVM Corphalie Jeugd Breeven

Bestuur

Kampeer en wandelweekend Kampeer en wandelweekend

25 26

27 28 Clubkampioenschap KVB 3 Yvoir VVM Beez 29 30

Periodiek tijdschrift - Driemaandelijks - maart 2014 Verantwoordelijke uitgever: Filip Top Leugstraat 116 2630 Aartselaar Kantoor van uitgifte:

2870 Puurs

België-Belgique

P 706382 P.B. 2870 PUURS 8/5157

Night of the Tops, mentale voorbereiding

volgende copysluiting 25 mei 2014 Klefferaar 32