Santiago Blog. Vertrek

13-05-13

Wim Koster Photography

Santiago Blog Vertrek

14062012

Nou, daar sta je dan op je op maat gemaakte schoenen. Klaar voor een lange en spannende voetreis. Naar Santiago de compostela, een heel avontuur, een hele voorbereiding. Gaat het dus toch nog gebeuren. De 25e juli, Sint Jacobsdag, vertrek ik. Eerst naar Gorinchem, dan Breda, bij Zundert (van Gogh) het land uit naar Antwerpen en zo verder… Vanuit Parijs loop ik door het Loiredal met z’n mooie kastelen naar Tours. Dan begint de via Turonensis door het FransAtlantische kustgebied naar de Pyreneeën. Dan d’rop en d’rover zoals de wielrenners zeggen en zo het Baskenland in, de antieke Camino Francés op. Nog zo’n 800km te gaan. Uiteindelijk, in Santiago, m’n aflaat. Of zoals Corrie (een andere) zo mooi zei; ”Als ik nu geen stoute dingen meer doe, kom ik in de hemel”. Na de wierook en Sint Jacob trek ik nog verder naar het uiterst westerlijke punt van Spanje, Finisterre. Ooit dacht men dat daar de wereld op hield. Ik probeer vóór de Kerst weer thuis te zijn. Als meester Krijnen geweten had wat zijn verhalen voor uitwerking zouden hebben? Buen Camino

www.wimkoster-photo.nl/blog/

1/161

13-05-13


Departure

17062012

16 June 2012: Life is what you have to live. Experience what you come across with, and follow your dreams. For me “The pilgrimage to Santiago de Compostela” is such a dream. As a little boy my teacher, who was a good storyteller, told us about pilgrims and Rome and Jerusalem. But I carried his Santiago story with me all my life. Not only because of the Apostle Jacob the Major, Mathew for the US, but also because Finisterre. Once people believed, there was the end of the world. So, the 25th of July, St. Jacobday, I leave for a long journey, 3000 km walking. I’ll be home for Christmas, after having suffered what pilgrims have to suffer. But it will be an adventure, an experience and a fulfillment of my so many of my dreams.


2/161

13-05-13


El Camino

17062012

17 junio 2012: El veinticinco de Julio voy a hacer un peregrinaje. Un peregrinaje muy famoso en Europa. El Camino de Santiago de Compostela. Cuando era un niño en la escuela mi profesor contó sobre Santiago y sobre Finisterre. Anterior a la época de Cristóbal Colón, gente creía que Finisterre era el extremo de la tierra, la gente creía el mundo no era más grande. Me he dicho, una día voy ya.......! Ahora, que tengo sesenta y cinco años, tengo el tiempo para andar. El Camino tiene más de mil años y más de tres mil kilómetros. Es un camino de cien días o más. Comienzo en Holanda, paso por Bélgica y por Francia. Al final paso los montañas de Pirineos y de allí quedan aún ochocientos kilómetros en España para ir a Santiago y visitar la catedral y la tumba del Apóstol Santiago. Después hay un otros cuatro días a caminar para llegar a la costa del océano Atlántico.


3/161

13-05-13


Santiago de Compostelle & Bubu

21062012

20 juin 2012 Le 25 juillet, à la fête de St.Jaques, je pars. Je viens du nord, je vais prendre le Turonensis (ancienne route des Pèlerins, pour Santiago de Compostelle). Le Turonensis commence à Tours; donc la Hollande, la Belgique, la route de St.Quentin, Compiègne, Paris, Orléans et les chateaux de la Loire seront déjà derrière moi. Maintenant direction St Jean Pied de Port, puis la traversée des Pyrénées par la route Napoléon. Près de Pamplona, à Puente la Reina, tous les Pèlerins se rassemblent à El Camino Francés. Ensuite il me reste 683 km pour arriver à Santiago de Compostelle. Mon maître d'école nous racontait le Finisterre ( Espagne ), la fin du monde... J'y vais certainement pour réaliser un rêve d'enfant. Pour les photographes: j'aurais un petit Sony NEX7 avec moi, et deux objectifs. Mon ancien Leica Summilux 35 mm et un Super Wide Heliar 15 mm de Voigtländer; et suffisament de cartes mémoires, bien sur !!!


4/161

13-05-13


Klaar

19072012

De laatste puntjes zijn op de “i” gezet. Ik ben klaar voor vertrek. Dinsdag a.s. ga ik met de bus naar Utrecht om mijn eerste stempel te halen bij de Jacobikerk. Zo had ik het altijd in gedachte als ik de toren beklom om daar de klokken te luiden. Wel vreemd, jaren heb je er over gedacht het was altijd zo ver weg en nu wordt het realiteit. Met mijn stempel “loop” ik naar huis. De Camino is dan al een beetje begonnen. De volgende dag en daarna wordt het menens. Ik heb er veel voor getraind. Zo’n 600km heb ik toch al gelopen. Afgelopen winter in strenge koude, hagel en sneeuw en nu al een paar weken in barre hitte. In Chicagoland met temperaturen boven 40° (35km) en daarna in mijn eigen bergen van de Savoie bij zo’n 35° maar dan op de Col de la Baisse. In volle bepakking, een brokkelig voetpad met een stijgingspercentage van 19% à 24% en dat dan 4 uur lang daarna dalen en weer eens omhoog (totale hoogteverschil 1600mtr). Hartslag 115. Ja, ik meet alles, ook dat ik 65km aan een stuk kan lopen, ik ben nu eenmaal een meetfreak. Toch is dat niet waarvoor ik ga, het avontuur, de ontmoetingen, cultuur, historie, misschien een tintje religie. Wat het meest telt is wel de vrijheid, de natuur en het onverwachte. Ik zie wel…..


5/161

13-05-13


25 juli St. Jacobsdag

24072012

Heb mijn eerste stempel en ben vertrokken vanuit de Jacobikerk Utrecht (zeg maar proloog). Morgen gaat het echt beginnen. Soy un peregrino ahora. He mi primero sello. Demain, je demarre. La chaleur m'attend. je dépars de bonne heure. Got my first stamp today. Over a hundred will follow. Tomorrow I am going to realize a very old dream. Dank voor al jullie support en vertrouwen. Speciale dank aan Phora en Joop, Mieke, Angelique en René, Debbie, Corrie, zonder jullie zou het gekund hebben.


6/161

13-05-13


Internetcafe

29072012

Sorry, iets werkt er nog niet via het internetcafe. Wordt aan gewerkt. Het gaat me goed. Zo goed dat ik geen rustdag in Antwerpen neem. Reeds een reeks avonturen al achter de rug. Sorry, something does not work at the internetcafe(s). Still I am doing OK. The first 150km are behind me. Met with interesting people. In the first days, the heat was killing. Now it's fine. Do know everything about the bees.


7/161

13-05-13


René & Angelique 25 juli 2012 (36km)

02082012

Rugzak gepakt, huis op orde en dan vertrokken. Aangenaam verrast. Stiekem achter de magnolia stonden dan Angelique & Renée me op te wachten en uitgeleide te doen. Heel lief van ze. Nog een hormoon traantje van Angelique en langs Corrie's graf en toen op weg. Gorinchem. Een eentonig Merwede kanaal. Hitte die sloopt. Spijt dat ik eraan begonnen ben.


8/161

13-05-13


Dongenaren 26 juli 2012 (44km)

02082012

Naar Breda. Het nog koele Gorinchem door naar het veer. Het land van Altena door. Het werd heet, erg heet die dag. Vond mezelf wel een zak om het toch te willen. Een kop thee in Geertruidenberg. Op het terras was het druk en bij mij waren stoelen vrij. Een stel kwam bij mij aan tafel zitten. Al vragende en pratende waren het Dongenaren. In de 45. Te jong om bij mijn moeder in de klas te hebben gezeten. Dongen schijnt compleet verbouwd te zijn. De hitte slopende hitte maar ik heb genoeg te drinken en met gewoon rechtuit lopen kom je toch een keer in Breda. Hotel bij het station en met een biertje op de Grote Markt vergeet je gauw alle ellende.


9/161

13-05-13


Olivier 27 juli 2012 (25km)

02082012

Breda, is ook 's morgens levendig. Verslaafden en bedelaars schreeuwen er lustig op los. Toen ik door het stadspark hoorde ik do you speak English? met een Frans accent. Het was Olivier Tour d'Europe. Hij vroeg of ik naar Santiago ging. Ik zei "Ja". "Dan ga je de reis van je leven maken, man" zei hij. Olivier vertelde dat hij de bijbel had gevonden, alles achter gelaten had en nu door heel Europa reisde. Enerzijds een zwerver maar die glimoogjes en z'n positive uitstraling. Ik wilde hem wat geld geven, hij weigerde. "Zelfs niet een kop koffie?" vroeg ik. Nou ja, dat ik zo aandrong. "Buen Camino" zei hij en we namen afscheid. Zundert, het dorp van van Gogh. Langs de Mark, zon links, mooi licht, vissers, rust, alleen mijn stappen. Heb wat kilo's winterspul naar Phora gestuurd. Korte tocht maar ook weer zo'n buffeldag. Toch heeft Olivier me aan het denken gezet. Hij heeft me meer pelgrim gemaakt.


10/161

13-05-13


Annemie & Guido 28 juli 2012 (31km)

02082012

Vandaag ga ik echt Nederland verlaten. Naar Kapellen, een St. Jacobsstadje, ik was er nog koud of iemand rende op mij af en vroeg waar ik heen ging, hij gaf ook maar het antwoord Santiago? Het was Hugo, oud voorzitter van het Belgische Jacobsgenootschap. Ik moest zeker naar de pelgrimsherberg in Antwerpen gaan. Ik zei dat ik nu bij Annemie Vanderschoot ging logeren. "Dan zit je goed" zei hij. "Buen Camino" zei hij en was weg. Ik zocht een bankje in het park en daar kwam Hugo weer aanrennen. Ik kreeg een sleutelhanger met het Santiago embleem. Bij Annemie en Guido was het een feest. Mijn logeerkamer stond vol met Textronics oscillators en functie generatoren. Een verzameltic van Guido. "Maar dat doet ie alleen 's winters want 's zomers werkt ie aan zijn bijen, hij teelt koninginnen" Een bijzonder stel. Samen op de koopvaardij gevaren, bijen, scopes, pottenbakken, moulefrites gegeten en een heel mooi fotoboek over de Caminos (2x) van Annemie gezien.


11/161

13-05-13


Hans de Smelt 29 juli 2012 (16km)

02082012

Makkie, mooi weer, wat later vertrokken want ik moest nog "pistoletjes" mee ontbijten. Guido had ze gehaald zoals dat op zondag een mannen gewoonte is. Het meest loop je langs een spoorlijn, beetje saai, maar eenmaal in Antwerpen is dat alles vergeten. Bij de Toeristische Dienst heb ik de sleutel van de Pelgrimsherberg gehaald. Aangekomen bij de herberg stond Hans de Smet al op me te wachten. Hans is besmet met het Antwerpen virus en stond te popelen om mij door zijn stad te leiden. De herberg is luxe. Alles nieuw in een eeuwenoud pand, het St. Julianus Gasthuis. Met Hans had ik de beste gids, hij is ook stadsgids, ik heb op zaken gewezen waar je anders zo voorbij loopt. Met Hans ging het leven. Morgen de Schelde over zien te komen.


12/161

13-05-13


Bossen en Karrepaden 30 juli 2012 (51km)

02082012

Tja, op de kaart zie je wel een veer maar je weet niet wat daarna komt. Gevraagd, niemand kon me helpen. Hoboken door en zo richting Boom. Plots loopt er een man naast me. Hij zei te zien dat ik niet wist waar ik was omdat er veel mooiere wandelwegen waren. Toen ik zei dat ik wel zou willen maar eerst de Schelde over wilde zei hij dat dat wel kon hier dichtbij. Er is een veer 2 km hier vandaan met daarna een mooie wandelweg. Hij bood aan me erheen te brengen. We gingen eerst nog langs zijn huis om mij de kaart te laten zien en toen naar het veer. Bedankt meneer Verlinden. Prachtig gelopen. Bossen en karrepaden. Zo kwam ik in Opwijk op zoek naar een onderkomen. Niets te vinden. Vraag het aan een man die in z'n tuin aan het werken is. Dat moest ie z'n vrouw vragen. "Kom maar mee naar binnen" zei hij. Ik voelde me best opgelaten. Ik stonk en was bezweet, zware schoenen aan maar hij wenkte me toch. Terwijl zijn vrouw aan het rondbellen was raak ik met hem aan de praat en al gauw hebben we het over foto's. Hij laat me mooie Z/W afdrukken zien. Excellent! Tot voor 5 jaar had hij nog nooit foto's gemaakt. Pas nadat hij zijn slagerij overgedaan heeft is hij ermee begonnen. Niets te vinden. Mocht bij hun blijven slapen maar dat wilde ik niet, alles was daar zo mooi. Uiteindelijk kom ik in Aalst terecht.


13/161

13-05-13


Geuzen en Lambiek 31 juli 2012 (31km)

02082012

Langs de Dender. Mooi lopen. Zo mooi dat ik te lang langs de Dender blijf. Oei, uit de koers? Had m'n kompas ook maar bij de hand moeten houden. Toch raak ik in Pajottenland Gooik bij Karel en Gerola van de Hof van Petronella, een B&B. Ook is het een melkbedrijf. In plaats van de tweede "B" zou Gerola me een ontbijt/ lunchpakket en omdat de restaurants in het dorp dicht waren een koud hapje. Ben daar wel een pintje gaan drinken. De mannen daar waren wat achterdochtig met z'n vreemde snuiter maar toen er eentje raadde dat ik wel wens wat met Santiago te maken kon hebben was het ijs gebroken. De ene vraag na de andere en ik kreeg mijn eerste les in Geuzen en Lambiek. Later leende Karel mij een boek. Jammer dat de tijd kort was. Hier wil ik zeker meer van weten. Ik kreeg een Koninginnen hapje van Gerola. Het zou Nederlands moeten zijn? Was wel heel lekker.


14/161

13-05-13


Gerola 1 augustus 2012 (48km)

02082012

"Als ik een beetje voor jou zorg",zei Gerola, "dan pelgrimeer ik een beetje met je mee". Nou, dat heeft ze gedaan. Toen ik het uit de koelkast nam vond ik het wel wat zwaar maar later kwam het me goed van pas. Pajottenland is niet alleen mooi maar ook heuvelachtig. Bij Edingen/Enghien is de taalgrens. Vandaar is er een kaarsrechte Romeinse steenweg naar Mons. Daar zou toch wel een internetcafe zijn? De zon gaat flink schijnen de heuvels hoger de dalen dieper. Ik heb 12 uur gelopen die dag Gerola's pelgrimstrucje heeft gewerkt. Pas in de laatste kilometers was er iets open om te drinken. Een minigolf. Een alleraardigste man, de eigenaar, gaf me lekkere thee met een toefje slagroom ernaast. Slagroom was nog nooit zo lekker.


15/161

13-05-13


Jour de Repos 2 augustus 2012

02082012

Nou dat internetcafejen werkt dus niet. Ik kan niet op mijn web komen. Even zonder foto's dus. Ik kan ze met de iPhone maken voor de web mail het zaakje naar Puk. De moeilijke dagen zijn voorbij. Ik voel me steeds meer pelgrim. Begin alles met andere ogen te bezien. Ben zeker nog niet onthaast maar nu Frankrijk in zicht is morgen zal dat wel beter worden. M'n voeten doen het goed, geen blaren. Vergeef me tik en schrijffouten, alles op m'n iVoontje geschreven.


16/161

13-05-13


Overview till 08/02/2012

03082012

Today, I am in Mons Belgium (SSW from Brussels) and had my first Mort Subite. Mort Subite means "sudden dead" and it is a beer. A little champaigny like. Good taste and one can drink it as water. Too much means....! I am 285km from home. Tomorrow, I will walk into France. I discovered that webworking through an internetcafe is not possible. Found another way of communicating photos will follow, although lower quality. I am fine, doing well. Start to feel myself a pilgrim. It is special. People stop you, ask where you are going to and always they know someone (the uncle of his neighbour's wife) who did it too or they wish to do it one day themselves. So, I walked an old Roman Road, nobody, all silence, just the wind and my shoes. A motorcycle passed by. A Moto Guzi, shining in the sunlight. The driver looked like Mussolini. Leather jacket, Italian police helmet, gloves. Passed by and a few meters further on he turned around, came to me and ask whether my destination was Santiago. He was excited, asked hundred questions and said he would go one day. Another was a cycle club of elder people. A lady stopped the group and came to me and asked where I was going to. Her husband did Santiago within 25 days. (Spain alone) The husband did not look very clever, had. A big mouth and did not have any clou what a pilgrimage is. Did not experience a thing. I think that his wife wanted to get rid of him for a while and he doesn't likes tapas but only her cooking, so he came home as quick as he could. I like to leave and walk with the sun coming up. As long as it is on my left side I am OK. Well not always, sometimes you walk too far and then you are blocked by a river or highway. One night, I slept at a family where I had quite a number of Textronics scopes and wavegenerators in my room. The husband is collecting all kind of analogue Textronics tools. Kevin was close by. My feet do fine, had difficulties in the first few very hot days but now I enjoy the walk and my stick. Love that thing. Today, is a restday. Next restday will be in St.Quentin.


17/161

13-05-13


Cateau Cambresis 4 augustus 2012(28km)

06082012

Tja, langs de D923 kan je niet korter gaan dan op die weg te blijven. Ik besloot door het bos te gaan. Nou, ik werd beloond. Waren het gisteren de herten, vandaag de wilde zwijnen. Op het bospad was maïs gestrooid, waarschijnlijk jagers, en bij ieder hobbeltje on het pad lag een hoopje maïs. Dat was voer voor de wilde zwijnen. Prachtig! Echter dichterbij komen voor foto's lukte niet. Verder was het kiezen of op de hoofdweg of omlopen. Bij het "heure sacrée" kon je makkelijk de hoofdweg pakken. Alle Fransen zitten dan te eten. Cateau doet leuk aan. Andouilette vanavond. Voor de Psychologen: nog geen dip gehad en lopen, trekken, rugzak voelt steeds beter. Ik weet niet waarom maar steeds wil ik maar peinzen over waarom etters etters zijn (kunnen ook vrouwen zijn) en oprechten oprecht. Daar kan je een mooie boom over opzetten. Ook begin ik dingen in het Spaans te zeggen en doe ik rekenspelletjes. O ja, eindelijk een rubber stop mijn staf, de stalen pin tikte zo. Je doet per tik tweeeneenhalve stap. Dus ongeveer 4 per 10 meter. Dat maakt 400 per km. Een kleine miljoen tikken voordat ik in Santiago ben. Of gewoon patatjes eten op de D923.


18/161

13-05-13


St. Quentin 8/06/2012

06082012

Finalement en France, depuis quelques jours à St Quentin; et déjà 400 km environs derrière moi. Tout s’est bien passé, les premiers jours en Hollande il faisait très chaud. Après cela était plus modéré. Je me sens de plus en plus devenir un pèlerin; 10 km de plus ou de moins c’est pas un problème. Je deviens de plus en plus calme; je prends le temps de réfléchir, beaucoup de choses tournent dans ma tête. Etre un pèlerin c’est comme un privilège, c’est spécial. Si mon colis est arrivé par la poste, je pars demain pour Compiègne vers Paris. J ‘ai assez de problème à communiquer par le web, et j’ai appris qu’il est possible de traduire les textes en hollandais et en anglais par Google en français. A bientôt, Wim le Jacquaire. The next part of the trip. 400km behind me, have not had rain yet. Still quite some sunshine through dark clouds. Now I have a map instead of walking the straight line from Anwerp and here. The days were heavy but OK and I don't mind to walk 10km more or less. Mainly small roads through the country, cornfields, beans, potato and of course the curious ladies. Some are very beautiful. I always say "Hello" to them, unless there is a bull in the prairie too. From tomorrow till Spain I will be more guided. Tomorrow night I will sleep in a pilgrims house again and the day after in a monastery. The days pass quickly, the beer here is excellent but moulefrite is something for Belgium. Look forward walking through the moor along the river Somme.


19/161

13-05-13


St. Quentin 06 augustus 2012

08082012

Wat een meid van een dochter heb ik en vlak Joop ook niet uit. Paar probleempjes gehad. Eerst liep mijn email vast en er bleef niets anders meer over dan de iPhone te resetten. Maar ja, als je de juiste simpin niet hebt dan kan je jezelf redden met een PUK. Nou mijn Puk is hem gaan halen met Joop. Toch 4 uurtjes werk. Vanmorgen zou ik mijn postpakketje ophalen. Tja, TNT en La Poste gebruiken niet dezelfde trackingnummers. Heel gezoek, maar alweer Puk blust de brand. Ondertussen ben ik een stempel gaan halen in de Kathedraal. Imposant. In de zachte stilte van de kerkmuren muzikanten alleen accordeons aan het repeteren. Dat klonk! Ook hier zijn de beeldenstormers goed bezig geweest. Zeg maar koppensnellers. St. Jacob was nog intact. Vreemd was dat hij hier wijst naar een (…) in zijn linkerdij. Verder is m’n broek weer genaaid kontje getornd toch maar de luxe genomen van een deodorant, ik stink een uur in de wind en morgen ga ik proberen hakjes te krijgen bij de hakkenbar. Het wordt een korte route naar TugnyetPont niet te verwarren met PontdeTugny het dorpje dat er naast ligt. Dwars door de moerassen van de Somme. Ben zo blij dat ik mijn boekjes heb.


20/161

13-05-13


Fam. Noblesse 7 augustus 2012 (18km)

09082012

TugnyetPont. Ik had al gebeld om te vragen of er plaats was. JeanMarc Noblesse belde mij terug om te zeggen dat ik voor mijn eigen avondeten moest zorgen. Vandaag zou het een makkie zijn en halverwege was er een bar. Als ik daar nou een hoede maaltijd zou kunnen krijgen en met een kaasje, worstje, brood en wij voor vanavond. St. Quentin verlaten was net zo triest als binnenkomen. Eenmaal langs de Somme, rust, mooi licht en fris. Je looptop een salle dijk. Links de Somme, zo breed als een watering met moerassig land er omheen. Rechts het Canal de St. Quentin net zo kronkelig als de Somme. Zo zou het de hele dag blijven. Af en toe een sluis en dan verspringt de diepte, soms van 2 meter, van de Somme links van je. Veel vissers. Ik kom bij de bar. Te vroeg voor een lunch maar ik kon er eten, zei dat ik de tijd had en ging maar eens wat aan m’n Spaans doen. Wat of ik wilde eten, ze hadden muskusrat. Nog nooit gehad dus wilde ik wel proeven. ‘De kop of de staart?’ Hij brutaal, dus ik ook en zei iets onaardig tegen hem. Het ijs was gebroken, honderd vragen over Santiago en hij ging al zijn gasten vertellen dat ik een Jacquer was. Ik raakte in gesprek met een echtpaar naast me die daar met hun blinde moeder waren. De vrouw vertelde haar moeder wat ik ging doen. Dat begreep zij niet erg; ‘Oh, zei ze dan, maar hij spreekt wel goed Frans.’ Ik kom aan bij mijn onderkomen voor de nacht. Een paradijsje. Beetje Piggelmee. Teveel om te beschrijven. MarieAntoinette ontving me. Een beetje streng maar alleen maar goedheid. JeanMarc kwam van het dak van zijn watermolen af. Hij is bouwkundige. Restaureert kerken en oude gebouwen. Later is hij ook artistieke projecten gaan doen. Heel actief en intensief. Of ik een biertje wilde, zo werd ik wat afgetast, ’t viel goed, ik moest meeeten. Teveel verhalen, zelfs voor mijn rode dagboekje. MarieAntoinette hield me goed in de gaten. Uit beleefdheid at ik meer dan nodig. Ze kochten het terrein als bushbush met een eeuw oude watermolen die stukgelopen was. Ze hebben gemaaid, er een mooie vijver gevonden, nu met zwanen. Een bok met belletjes is de waakhond en een pikzwart schaap. De molen werd tot op de fundamenten afgebroken, de rivier uitgediept. Het waterrad weer teruggevonden en ergens verderop (20km) stond er nog een watermolen (ruïne) met bruikbaar materiaal. JM heeft deze ontmanteld en bouwt met de delen zijn molen. Op het moment is hij aan het leidekken. Moet Joop nog strikken voor warmtepomp advies.


21/161

13-05-13


Antique Route 8 augustus 2012 (40km)

09082012

Noyon. De morgen begon meteen intensief. Ik had JM gevraagd waarom de Chaussée Brunehaut zo lang is. Een Romeinse straatweg die ik al in België naast me heb of erop loop. Vandaag kwamen we op symbolen, een passie van hem en zo legde mij uit hoe belangrijke kerken werden gebouwd, wat een labyrint is en dat het heel goed zou kunnen dat het zogenaamde bouwfout die je in de domtoren van Utrecht ziet geen fout is maar in de constructie van een St. Martinuskerk hoort. We nemen afscheid. MA gaf me mijn worstje en kaas weer mee, de wijn wilde ik niet, te zwaar. In Philon raakte ik op de echte antieke Compostella route. Eerst nog leuk, daarna saai, alleen maar bieten, aardappelen, maïs bonen en koren. Geen schaduw, geen bier. Ik raak in Noyon. Ik wilde verder, nog 6 km om bij de monniken te slapen. Hadden vakantie.


22/161

13-05-13


Noyon 8/9/2012 (0km)

09082012

Noyon is a very, very old city. Today I am locked up because of my shoe repair. Need new heels. Actually I stopped here because it was my intention to sleep at the Abby within 10km, but also monks celebrate vacation. Yesterday and this morning were very pleasant and interesting. I slept at a pilgrims place, a property of JeanMarc and MarieAntoinette. Both put there own things in it. JM is restoring a watermill and MA her flowers, the goat with a bell on its neck. The goat is MA’s alarm system. It’s quite there. Only the sound of the river Somme. They had 8 places to sleep for pilgrims and they are right there were the road for Santiago crosses the pilgrims road to Rome. They told me that there are not that many pilgrims as other years. JM showed me his work on the mill and told me how they came to it and what his plans are to finish. Although not ready yet, you feel and taste the charm already of this century’s old place. I had a wonderful time with them and learned a lot about cathedrals and basilica from a restorer of churches and historic buildings that is his profession besides being artist etc. We fitted well together. MA made sure I was eating well. Thanks to you both. Noyon, alors! They had their first bishop somewhere in the 500. Many of those bishops became Saint and one of them even Pope. The Cathedral, one of the largest in the world. Quite some Roman Catholic pressure though. Not strange that Calvin, who is from here started to think about reformation while he was a little boy. Quite some statutes are missing in the church. Wars? Reformation? Tomorrow to Compiègne.


23/161

13-05-13


Noyon Compiègne Raray 11 augustus

13082012

Ten noorden en ten zuiden van Compiègne is alles bos of nog eerder woud. Prachtig en stil. In de bossen is er een groot netwerk van lijnrechte paden, kriskras. Mijn route beschrijving stuurt je langs de plek waar de Duitse overgave is getekend in 1918 je weet wel die wagon en langs GaloRomaanse ruïnes. Ik wil alleen maar km maken en evt. dieren zien. Dus dat moet je Kosteriaans oplossen. Wel korter, lekker fris maar geen wild gezien. In Compiègne heb ik in een voormalig nonnenklooster geslapen dat nu voor pelgrims is ingericht. Ik was daar alleen. Met wat kaas en wijn een avondmaal gemaakt. Morgen weer vroeg op want het gaat heet worden. Zaterdag: prachtig zo stil en koel in het bos. Dwars er doorheen 15 km lang. Dan gaat het pad een heuvel op en bovenaan, een hek met zware ketting. Het hek was dan wel dicht maar niet op slot. Er doorheen. Meteen ben je niet meer in het bos. Akkers, zo ver als je kunt kijken! In het volgende dorpje hebben ze zo waar een bakker en een bar. Als ik croissantjes bij de koffie wilde moest ik ze zelf maar even halen bij de bakker. Gelijk brood gekocht, wel met 4 kontjes. Zal ik onthouden voor m'n niggies. Na de koffie naar Raray. 't begint al heet te worden en de 2000 jaar oude weg, of wat er nog van over is, gaat kaarsrecht richting Senlis. Ik stop halverwege, morgen de rest. Slaap in een veel te dure B&B van het kasteel van Raray. Geen restaurant, wel een minibar met bier. Heb nog 2 kontjes en kaas.


24/161

13-05-13


Orry le Ville 8/12/2012 (29km/540km)

13082012

Up early, the last part of today is forrest and I want to be there before the heat. Back on the Chaussee Brunehaute. Straight west, still dark but the sun is coming. All alone, a coming up blue sky in front of me, I can see the Cathedral of Senlis already, the moon is there, the sun's firework behind me. The road is straight and if the legend is true then it is about 2000 years old and very long. Ceasar's wife built it after his dead, they say? I get into Senlis and take a breakfast and do some shopping and of course a stamp in the pilgrim's pass. On the other side of Senlis I get on the Brunehaute again. Now straight through the forrest of Chantilly. Of course horses. This area is all about horses. They go full speed 65km/h on the pad next to me, amazing. When I come out of the forrest, it is done for today. The hotel is right across. Tomorrow, the suburbs of Paris. SaintDenis, is the goal, want to see the tombs of the French royalties. I am doing fine. No blisters or other pains. The backpack fits well. The moral is OK. Think a lot about everything and nothing. Wonder what is wrong with me. While I do not meet other pilgrims, I read their comments/stories in the guestbooks. Quite some write about fear. I feel like the fairy tale John (?) without fear. I just enjoy watching the farmers who are harvesting with big machines, the quite fishermen along the river, churches, cemeteries (always a place to sit and water), the little chapels along the road with the Virgin or Christ (4 nails), it tells you something about the people that live here. I have a great time. OK, crazy thinking! A fisherman who is fishing with one hook has a chance of a half to catch a fish. Now, we go crazy, instead of one hook he takes 5. (I know it's wrong....but, let an old man go) he catches at least 2,5 fishes now. If I now could make a machine etc... etc.... While you walk for hours, I can assure you funny crazy inventions.


25/161

13-05-13


Saint Denis 13 augustus 2012 (35km/575km)

14082012

Ik hou ervan vroeg te beginnen en dan de km. te maken. Al op pad nog in het donker. Dacht ik al snel in de bebouwing te zijn maar dat duurde toch nog 20km. Al op de nuchtere maag. Voel me er goed bij. Dan komt Sarcelles. De kortste weg is door het industrieterrein, niet mooi maar wel korter. Tegen het middaguur passeer ik een patatkraam. Goed om drinks in te slaan. De patatman was bezig een energiebronnen te maken. Half stokbrood, zijlings opengesneden in een V. Daar gaat in over de hele lengte, hamburger met daarop kaas met dáárop een gebakken ei. Dat gaat in de V en wordt opgevuld met patatjes. Zat er met open mond naar te kijken. De mannen gingen weg om hun bom op te eten. De patatman vroeg mij waar de reis naartoe ging. Ik zei Spanje, Santiago. Hij keek me aan alsof ik gekker was dan de energiebometers. Ja, zei een van de des daar, dat doen mensen. Ze keken me met verwondering en hij is gek aan. Je neemt toch af en toe wel de bus zei de ander. Op mijn nee!, was ik nog gekker. Gelukkig hadden ze geen oom, tante of buurman die dat ook deed. Kunst, ze waren allen moslim. In Saint Denis zie je geen Fransman en hoor je geen Frans. Armoe in de hele stad. Als de royalties in de Basilique dat zouden weten zouden ze zich omdraaien in hun graf. Morgen Parijs!


26/161

13-05-13


Massy 8/14/2012 (33km/608km)

20082012

The intention was make it an easy day. I did, but still 33km. This had to do finding a place to sleep. Found it, for a Dutch price. The morning was a little emotional. Walking along the street that I crossed hundreds of times. First for Marchal, then Valeo and later Midtronics. During my childhood I learned to negotiate and at Valeo I learned how to do that ithe French way. So many uncertainties when I started Midtronics, so much to fight for. I wanted to have that business going. Now I fought walking. Paris! Noise, and the northern suburbs are still dirty and stinky. Why can't those people make their live much more comfortable by just keep their streets clean? Need no map. Know the city by heart and walk straight to "la Tour St. Jacques". Look it up at Google and you will see St. Jacques on the top of the tower. Than to the "Notre Dame" for a stamp. Compared to the cathedral of Noyon is the Notre Dame darker inside and because of that not that impressive. Coming out it rained, little rain but still! My first rain. Is that a message of St. Jacob? Getting out of Paris is easy too. Just follow the Rue St. Jacques. It is like he is guiding you out of town. The way out is "Porte Orleans" that neighborhood were Wim and I worked many times. Then Paris is done. My new goal is Orleans. Probably next weekend, then I take a restday before to go through the Loire Valley with the Chateaux.


27/161

13-05-13


Arpajon (Etampes) 15 augustus 2012 (30km)

20082012

Heb in een klein hotelletje geslapen, gisteren. Eenvoudig, toilet en douche op de gang, maar bij hele lieve mensen. Een Portugese famile. Zagen wel dat we iets aan de hand was met maar dorsten het niet te vragen. Keuken was dicht maar voor mij ging ze koken. Beetje rare dag. Maria ten Hemel Opneming. Alles dicht! Loop nu op een andere gids. Erger me aan de onnodige informatie en heb het idee dat ik teveel van oost naar west en vv. dan naar Santiago. Maar ik kan het niet controleren, laat ik nu net dat stukje kaart niet in mijn GPS hebben geladen. Ik zit er net 2 km naast. Zuinigheid die de wijsheid bedriegt. Maar niet zeiken Willen, lopen en niet lullen! Dan, als ik over het heuveltje kom een enorm winkelcentrum inclusief MacDo, KFC en .......Paul! Dat wordt een goed ontbijt. Daarna wordt het weer rotzooi, behalve dan in Monthléry. Mooi stadje. Dan wordt het heet, saaie en drukke wegen en ik kom in Arpajon. Mooier op de foto dan in werkelijkheid. Hotel, de enige, op vakantie. De nonnen verderop ook! Uiteindelijk bel ik Damien, hij heeft wel plaats. Maar dat is in Etampes, de etappestop voor morgen. Ik pak de trein. Mag er twee nachten blijven. Slaap in een hele grote pastorie. Er zijn daar ruimten ingericht voor pelgrims. Alles kraakt lekker ouderwets en eenvoudig comfortabel. Eet bij de Pakistaan, de Franse restaurants zijn allemaal dicht.


28/161

13-05-13


Etampes 8/16/2012 (30km/668km)

20082012

Because of no place to sleep yesterday in Arpajon, I took the train back to Etampes. (I found a place in a presbytery, overthere) So, today I took the train back to Arpajon to do the Arpajon>Etampes walk as was planned for today. I want to walk every meter of the Camino. Beside the heat, à perfect day. The map was on the GPS again, started with warm croissants and pain au chocolat. Once out of Arpajon the walk goes through agriculture areas. It seems the weath grows faster here, (I am south of Paris now) the harvest is done. Lovely little French villages and forrest. Then after being into the forrest for quite a while a warningsign. Vipers, so be aware! Looked for them but did not find. Maybe a joke? A real joke was somewhat later, a real monument sign that Victor Hugo was not born in that house. The day went well and was done with washing and shower right on beer time. Then Phora called. She was concerned about me, she did not hear fromm because of noWifi and I am too busy with nothing. It did me well. What a daughter I have.


29/161

13-05-13


Etampes > Angerville 17 augustus 2012 (25km)

20082012

Het gaat heet worden vandaag. Vroeg op dus. De graanschuur van Frankrijk kent geen bomen, dus aankomen als de zon zuid staat. De akkers zijn onmetelijk groot en ik loop er dwars doorheen op van die 2 spoor paden. Soms een klein dorpje. Dan een klein bordje dat memoreert dat hier de Amerikanen op de Duitsers stootten. In een ander dorpje is een bar, juist voor weer zo'n grote akkeroversteek. Een mevrouw, oma, staat achter de bar. Het is niet alleen een bar maar ook een postkantoor, tijdschriften ( zo aan de voorpagina's te zien "oud nieuws", brooddepot, kruidenier en natuurlijk PMU (lotto). Ze maakt mij een koffie. Behalve oma is er ook nog een te braaf jochie, stilzittend achter de bar. Of z'n vriendjes allemaal op vakantie zijn, vroeg ik. Nee, zei oma, hij is niet van hier. Stilte! Er komt een klant om zijn brood en is weer weg. Oma kijkt mij aan met blik van nou zie je het zelf. Je moet brood daags tevoren bestellen. Stilte! Oma is druk met een recepten tijdschrift met lekkere dingen die ze nooit zal maken. Enorme silo's, middenin het land. Als ik er ben aangekomen is het een compleet bedrijf. Graanverwerking, aardappel sortering en uien. Het barst van de tractoren, hele grote voor de zware karren, kleinere voor de waterkanonnen etc. Fotootje van een JD voor Henk de buurman gemaakt. In Angerville meldt ik me bij de Mairie, daar is de sleutel voor mijn onderkomen voor vannacht. Nou, meer heb je niet nodig, een bed (zo'n slappe) een wastafel met alleen koud water en een 2voetstappen toilet, oh ja, en nog een stoel. Groter was mijn cel dan ook niet. Goed geslapen, morgen weer vroeg op.


30/161

13-05-13


Angerville > Artemay 8/18/2012 (38km/731km)

20082012

The forecast is very hot. Hospitals are ready to help people that are taken y the heat. Got up this morning at 4 o'clock and on the road before 5, Dark, had my reflecting emergency jacket over the backpack. Every 15th step there was à white mark on the road. The sun is coming up. Beautiful colors. Agriculture as far as you can see. Nothing else, only my 2 wheels farmer pad. No one. It is getting hot. The heat is killing. Finally shadow and a cemetery. Fresh water. Another 10km. I fought myself through it and was thinking about who people that I know would give up on this. The stubby Dutchman. Finally I got into Arternay. They live from the sucre industry here. Took an hotel to cool down. Tomorrow even more hot, they sent the highest warning out. I have to make sure to be in Orleans before noon. Take 2 days rest then,


31/161

13-05-13


Orléans 19 augustus 2012 (21km/752km)

20082012

Heb me verslapen. Korte route, dus het kan nog vóór de grote hitte. Kan zelfs nog ontbijten. Daarna, geen gids maar recht op Orléans af met stukken N20. Zondagmorgen, dus het kan. De route is niks aan, deert me niet, ik wil er vóór de echte zon zijn. Het is de tweede hittegolfdag vandaag, over de 40 graden. Eindelijk Orléans, de stad van Jeanne d'Arc, vanaf nu wordt het mooier. Ten noorden van Orléans zijn er akkufabrieken, ken de streek dus en heb altijd gevonden dat als je daar maar voorbij bent dan begint la Douce France Heb nu een paar mooie dagen langs de Loire in het verschiet. Ik ben moe. Mijn rechter scheen speelt op. Ik weet het, ook ik heb mijn beperkingen. Ik zal rust nemen en anders plannen, maar die verrekte hitte. Ik zit te lunchen en daar staat de pelgrim vanuit Etampes voor me. Hij schuift aan. Hij is taxichauffeur geweest en werkt nu bij Veolia. Heeft vakantie en loopt naar Tours. Je moet het er wel uit trekken maar er zit meer in hem. Hij heeft veel gelezen en nagedacht. We hebben een interessant gesprek gehad.


32/161

13-05-13


De Stok

20082012

En toen lag hij daar. Zomaar op tafel. Een mooie stok van wortelhout en ongeveer op een derde van boven was er een salamander in uit gekerfd. Ik had hem eerder gezien maar wist niet waarvan. Je blijft er vol bewondering naar kijken, je wilt hem voelen. Mijn bewondering sloeg om in een "Oh jee!" toen ik hoorde dat hij voor mij was. Het was immers mijn verjaardagsfeest en de gever moet hebben gedacht dat hij mij wel te pas zou komen op mijn voetreis. Maar hoe dan? Ik had toch al mijn éénbeen statief dat ook een wandelstok was? Niet uit beleefdheid maar meer uit nieuwsgierigheid besloot ik hem te proberen bij de "Proloog", de eerste etappedag van de Jacobikerk naar huis. Het was wel even wennen, ik ben hem wel vier keer vergeten in de winkels waar ik nog wat kleine boodschapjes deed. Toch had dat ding wat, toen kon ik het nog niet bevroeden, maar hef besluit was gevallen, de stok ging mee. Wonderlijk, zo'n stuk hout. Gewoon al het voelen. De zachte natuurlijke welvingen. Het voelt als een vrouw. Net even onder de top heb je een pols, verticaal. Een ovale vorm met links en rechts die uitstekende polsknobbeltjes, de een wat hoger dan de ander je hand, zelfs een bezwete, niet op weg slipt. Je kunt kiezen, of hoge bobbeltje voor of achter en dat allemaal precies op de juiste hoogte, iets hoger dan mijn elleboog. Daaronder op ellebooghoogte is de stok mooi rond en loopt wat conisch af naar beneden, net boven de salamander. De top is bijna op schouderhoogte, plattig bol van boven, past precies in de handpalm en meteen daaronder is er spiraalachtige ril die zo in een omwenteling naar beneden weer mooi aansluit bij de polsbobbels. De salamander is op de juiste plaats uit gesneden. Als je de stok horizontaal houdt en dan de salamander op jouw hand legt dan blijft de stok precies in balans op de hand liggen. De stok draait dan wat om z'n as en als de salamander in jouw vingers ligt is alles in rust. Onder de salamander is stok mooi rond en loopt slank af naar beneden tot de dikte van je duim. Wat je wel nodig hebt is een rubbertje aan de voet, anders slijt het mooie ding en het tikt zo. De stok is altijd links. Soms bij het marcheren op een vlak stuk horizontaal met de salamander in mijn hand, dat voelt goed. Anders, gewoon horizontaal onder mijn oksel. Ook als je hem even niet wilt kan je hem wegsteken onder de schouderband van m'n rugzak. Bij een weg omhoog steun je op de polsbobbels, naar beneden pak je de grote knobbel aan de top. Maar, de stok is toch nog meer dan steun. Juist aan de stok zien mensen dat je geen wandelaar bent maar een pelgrim, als ze al zouden weten wat dat is, in ieder geval het dwingt respect af en men stopt als je over steekt of maken ruimte zodat je er langs kunt. Mocht men niet gehoorzamen, steek de stok met de dikke knobbel omhoog, doe zelfverzekerd en men luistert. Gewoon door je stok op te steken kan je ook gedag zeggen. Het is ook een wapen. Ik wil best bekennen dat ik hem bij het kijken naar de wilde zwijnen en de adders slagklaar had. Het maakt je wat zekerder. Antidiefstal doet ie ook. Als ik naar de bakker ga bijvoorbeeld dan doe ik m'n rugzak bij de deur af en steek dan de stok tussen de zijlussen van de zak zodat de zak beter blijft staan maar dat het al wat moeilijker te jatten uitzit omdat de stok het www.wimkoster-photo.nl/blog/

33/161

13-05-13


geheel zo onhandelbaar doet uitzien. Het is een voelstok, een gedagzegger, een oversteker, een hondenopafatandhouder, een wandelsteun, een brandnetelverdrijver, een takkentiller, een rugzakkenbeveiliger, een steunpilaarbijstilstand, een manorettespeeltje, een ventilatiekoker, een zwijnenverdrijver en een goede vriend. 't Moef niet gekker worden anders begin ik er nog mee te praten ook. Bedankt Renée.


34/161

13-05-13


Orléans, resting day 8/20/2012

21082012

No walking today. Rest! The last days have been very heavy because of the heat. The tracks were in the open fields. No shadow, no village, no bank to sit on, even not a cemetery, just agriculture. Sometimes fields ready for seeding for next year. It starts with sunflower, sucre(bieten), corn. The heat makes you going faster and because of that you ask more from your body. Three days in a row over 104F is killing you. I did it but don't ask me how. Insupportable! They say in France. Instead of one, I will take two resting days. Orléans is very old and nice. The river Loire (wine!) gives something special to the city. This morning I did a complete inspection on the stuff that I am carrying with me. Separated things that I want to send back home again, did a thorough laundry, got a haircut, treated my feet and nails and went to the apothekerteker (yes, this is a word) and got some cream to help the muscle in my leg to find some rest. Forced it a little. Cold water, no moving, drinking a beer and what I really like is to sit in the shadow with that beer of course and watching the facade of the cathedral of Sainte Croix. If you watch carefully you see symmetric and it is not. Amazing how people a 1000 years ago were able to make such art. Had lunch, next to me was a lady sitting. She spoke very well French but there was something. I asked were she was from. From Austria and she is working for the ONU (we would say UNO). She escaped the heat of Paris and did some cultural things in Orléans. Tomorrow, I am going to do the same thing. My leg is doing better already. The next days it is just following the river Loire and watch the castles till Tours. Then a more real part of the Camino starts. For the next days I can do 25km or less and still sleep in convents or other for free. After all I am going Dutch.


35/161

13-05-13


Orléans 21 augustus 2012 2e lummeldag

22082012

Voor mijn doen lang geslapen. 8h00 ontbijt. Daarna een postkantoor zoeken want ik kan best met nog wat minder gewicht toe. Niet zoals mijn Franse pelgrim, die had amper een tweede onderbroek. Post gedaan, woonhuis van Jeanne d'Arc gezien, mooi huis maar dat is het dan. Koffie gedronken, weer wat Spaans gedaan. M'n been herstelt goed. Morgen dus maar weer op pad. Rustig aan want m'n poot moet nog een end mee. En zo komen m'n denk dingen weer. Bijv. dat het veel duurder is te voet te reizen dan met de auto. Zeker op een hete dag, dan verslind je buiten de waterzak nog makkelijk 3 tot 4 flesjes drank, Perrier, Orangina etc. Zo'n flesje kost zoiets van 1€75. Dat is 3€50 per liter. Een liter benzine kost veel minder en daar doe je dan 10km mee. Nou ja, reken maar uit. Nog maar de veel meer hotelrekeningen per afstand. Die andere is van die etters en de goeien. Daar kan je veel over vinden op internet handig hoor zo'n iVoon en neemt al vormen van determinisme en existentialisme aan. Maar eens een boekje over gekocht. Ben klaar voor m'n biertje, nog een keer kijken naar de Cathedraal en morgen weer vroeg op. De ergste hittedagen lijken ook voorbij.


36/161

13-05-13


Beaucengy 8/22/2012 (28km/780km)

23082012

It was the intension to keep the distance for today on 20km. I would stay in MeunglaLoire. But, at the monastery over there, quite out of my route, they did not pick up the phone and the only hotel in Meung did not look very fresh. So, I decided to spend my km's to get into Beaucengy, instead of taking a look at the monks. Beauvency is nice and little but quite. At the time, it was an important city. Many stories and real history they have. Maybe you can find the story of the devil on Internet? Another, beside others again, is, and what really happened over here, is the conference that the archbishop and his fellows had whether Louis the 7th could merry Aileron. They forbid the marriage. Aliénor was so pissed of that she married with Henri Plantagenêt, the later King Henri II. It is not very unlikely that she made Henri to declare war to France. It is the same Henri who was beaten by Jeanne d'Arc, who was betrayed by her own future King. What a misery caused by a bishop! Walking went fine to day, a little monotone, but there are many different kind of birds and fishermen. Tomorrow, the Loire castles!


37/161

13-05-13


Noyon 11 août 2012

23082012

Jour 17, 30km dont 482 déjà accomplis. De bonne heure sur le chemin, Noyon ne vit pas encore. La route sera de forêt aujourd’ hui. J’avais acheté boire et à manger hier, sauf du pain. Belle promenade, silence. Mais pas de boulangerie. Juste avant Compiègne il y en avait une, donc casse croûte le long de l’Oise. Jean Marc Noblesse, le restaurateur d’un vieux moulin à eau m’a rappelé la statue que j’ai vu dans la basilique à St Quentin. Un homme avec un chapeau de Pèlerin, bâton, coquille ; on aurais dit St Jacques. Mais l’homme pointe sa jambe blessée. Jean Marc, lui, dit que c’est St Roch de Montpellier. Il était lui aussi un pèlerin ( singe est la coquille), mais il est né avec une croix sur la peau à sa jambe gauche. Ce soir je dors dans un ancien couvent. Depuis que les sœurs sont parties, c’est devenu un refuge pour les pèlerins et les personnes seuls. Jour 18, après les 30 km d’hier, 51 km m’attendent aujourd’hui. Le premier parti, je suis encore dans la forêt de Compiègne. Avec le GPS on peut aller par une ligne directe ; environs 10 km tout droit. Après avoir monté une colline, je me trouve devant une grande porte en fer, fermé d’une chaîne. Ouf !!! avec un truc j’ai réussi à l’ouvrir, et là plus de forêt mais la campagne. Un terrain infini couvert de blé. Enfin un village, déjeuner, puis la chaussée de Brunehaut ( nom de routes anciennes) pour le reste de la journée. Etre sur un sentier de plus de 2 milles en d’age… je vois la butte de Senlis, je la passerais demain.


38/161

13-05-13


Beaugency>Suèvre 23 augustus 2012 (26km/806km)

24082012

Ik moet m'n kritiek over dat mensen altijd maar zeggen dat de tante van hun buurman etc..... wat matigen. Dat m'n scheenbeen nog steeds pijnlijk is zat me niet lekker. Dus ben van de route afgeweken en op geluk naar Mel, een wat groter dorp/stadje, gegaan en heb daar een therapeute gevonden die er naar wilde kijken. Daar waar de plek pijnlijk is zitten geen spieren leerde ik. Spieren en andere stuurkogels, tja weet ik hoe al die botten heten, waren allen OK. Wat overbleef is dat met de hitte mijn schoen boven mijn enkel te strak gezeten heeft en geïrriteerd is geraakt. Ze heeft me een opblaasbeen aangedaan die zo'n 2 min. op en afgeblazen heeft en mij daarna uitgelegd hoe de plek behandeld moet worden. Dat apothekerteker (dit is een echt woord) spul kan in de kast. Nou, toen ze klaar was vroeg ik de rekening. "Die is er niet" zei ze, "Mijn schoonvader loopt de Camino ook en ik hoop dat als hij hulp nodig heeft die ook krijgt". Wat ik ook probeerde, ijsjes voor haar dochtertjes, er werd niet betaald! Nog zo'n 5km naar mijn onderkomen. Een hotelletje van niks aan de RN. M'n zere plek behandeld. Pak van m'n hart dat het niet zo'n etterding gaat worden. Kan dus gewoon, wel wat kalmer aan, mijn voettocht voortzetten. O ja, het wordt koeler, voor het eerst een heleboel wolkjes.


39/161

13-05-13


Blois 8/24/2012 (19km/825km)

24082012

Was I saying yesterday that my hotel was just a simple place to be, well it was not. When I arrived yes, indeed. Just some local drinkers and that was it. But, around seven more and more men were walking in. Some with just a little bag and towel for a shower, others with a bigger bag. It were truck drivers! I figured out there was a big parking place some 300mtrs from the hotel and they came in for a shower, dinner and some to sleep in the hotel. The others in their truck. Instead of eating in the guestrestaurant I ate with the truckers. All food was simple but real. It was a meal like Kevin and I once had at a papa and mama kitchen in Italy. So, I was the only nontrucker with at least 30 around me. We talked about trucks and HP and of course batteries. The next morning at breakfast there was a big Nutella pot. 5ltrs. The owner told me that they have it in a 10ltrs. package too, but then you loose your spoon in it. I learned that truckers eat Nutella by the spoon. It wasn't a long trip today. 19km. Blois was once, before Paris, the capital of France. It is very touristic. Wanted to sleep at an Accueil Chrétien but coming there, I saw some clochard like people. I took an hotel. Will call Phora tonight. My leg is doing better.


40/161

13-05-13


Blois>Chaumont sur Loire 25 augustus 2012 (26km/851km) 27082012 De lift in het hotel is zo klein dat ik er met m'n rugzak om niet in pas. Op het moment dat ik de krakende trap afliep, viel de stroom uit. Gelukkig was de koffie al klaar. Verlaat ik Blois en sta ik op de brug over de Loire, we lopen aan de linkerkant vandaag, komt er een kleine maar heftige bui. 's Middags had ik er nog zo een en dat zijn dan alle buien tot nog toe. Die van Parijs telt niet. Onderweg zitten filosoferen over hoe het toch kan dat dan toch eindelijk Lance Amstrong op doping is betrapt. Het werd groots gepresenteerd op de Franse TV. Hoe dom moet je zijn om te denken dat hij geen doping gebruikte. Ze konden het alleen niet vinden. Wielrennerij staat toch gelijk aan doping. Nu na zoveel jaren moet barbertje dan toch hangen omdat de krachten en belangen nu anders zijn dan toen. Wat als Lance een Fransman was geweest? Goed, bij die mooie kastelen kom ik niet langs. Wel van die middenstands optrekjes. Ook daar wil je geen gras maaien. In Chaumont barst het weer van de toeristen. Hoe ongelooflijk veel arbeid is daar verricht aan zo'n kasteel. De wijn begint hier op te rukken. Mijn onderkomen voor vannacht is een Chambre d'Hôtel. Rodrigo Gaboa, een wat astmatische man ontvangt me allervriendelijkst. "U gaat naar Compostella", zei hij. Schonk een biertje voor me in en begon zijn verhaal te vertellen. Hij is van Colombia. Is tot zijn diensttijd daar gebleven en gelijk daarna naar Frankrijk gegaan. Iets wat hij altijd al wilde en is er ook gebleven. Met sparen, pandje kopen, opknappen, verkopen wat centjes vergaard en nu runt hij zijn kriskras pandjes, twee naast elkaar aan de straat en 1 erachter. Hele oude pandjes die hij op een knusse wijze verbouwt en verbetert. Wil je van het ene pandje naar de andere dan moet je door de achtertuin. Heel eenvoudig maar geriefelijk. Ik vraag om ijsklontjes of een koelelement. Zo moest ik wel vertellen van mijn scheenbeen. Hij zou wel Terre d'Agile voor mij klaarmaken. Dat zou helpen? Baadt het niet dan schaadt het niet, dacht ik, dus liet ik hem z'n gang gaan. Terre d'Agile is geneeskrachtige aarde uit de Provence. Je maakt er een papje van met water. Houten lepel/spatel anders verliest het z'n kracht en dan de modder op de zere plek. 2x gedaan, laatste de hele nacht laten zitten. Ik kan niet zeggen dat het beter voelt, wel dat het een enorme rotzooi geeft. Ik hou het maar op de kliertjes wegmasseren en met ijs koelen en rust. Ga ik in Tours doen.


41/161

13-05-13


Chaumont > Tours 8/26/2012 (47km/898km)

27082012

It is cloudy and cool. At first, the goal was Amboise. As my GPS works fine again, so I did some cut offs, I was pretty early in Amboise. Village of nothing, even not an ATM. So, I decided to go forward to Tours risking my leg would not like it. Once arrived, of course shops were closed and how to get ice or a coolbox element? St. Jacob was with me. I picked a hotel were they put me into a studio in the backyard. All for me alone and...... including a freezer. As I will stay there for two nights and another, but then at the nuns, my leg should be recovered. From here the route is antique. From the 8th century and protected by Unesco


42/161

13-05-13


Ejercicio # 1

28082012

Estoy en Tours. La ciudad de St. Martin como Utrecht. (la mía cuidad donde sueno/toco las campañas a la catedral. Estoy llegado tarde ayer. Hoy voy visitar la cuidad. Ahora, he hecho algunos 900 kilómetros. He pasado París y Orleans, la ciudad de Jeanne d'Arc. Voy bien. No ampolle. Un poco dolorosa a la pierna a la derecha. Me gusta la vida en Francia. Me siento a casa en cuesto país. Cierto en España también. Todavía algunas semanas voy haber la experiencia. Camino 30km por días, me llevarse al cinco y salgo al seis. A mediodía he hecho los kilómetros y tengo el tiempo para ver las cosas cultural y me relajar. Duermo en casas del párrocos o un convento. Estás cerveza en Orleans, ahora está de buen vino en Tours. Tengo algunos días a me relajar y después dirección Bordeaux. De nuevo el vino. Hasta luego, un peregrino.


43/161

13-05-13


Rustdag Tours 27 augustus 2012

28082012

Vanmorgen m'n was gedaan, schoenen ingevet, voeten behandeld, stukje geschreven over de knullige bouw van de studio ben wel blij met m'n vriezer en gelunched. Lekker onder de platanen met gewoon een salade met wat wijn begin je toch al een beetje de zuid Franse sfeer te proeven. Het is geen Parijs meer, men is relaxer. De sportzaak is pas morgen open en dan zal ik eens kijken naar zo'n ski/loop stok zodat ik, indien nodig beide benen kan ontlasten. Ik heb ze wel maar thuis, ben net een Duitser zo. Vanmiddag de St. Maarten Basiliek bezocht. St. Maarten was ook bisschop van Utrecht. Zijn tombe is onderin de basiliek en zo rondkijkend en lezend had die man een bewogen leven. De Basiliek was deel van een enorm complex van gebouwen en torens dat door een boze koning eens uit ongenoegen gesloopt is. In nog een van de overgebleven panden zitten de nonnen Bénédictine waar ik morgen kan komen slapen, eten en ook naar de vesper. De dag erop weer op weg richting Poitier.


44/161

13-05-13


Tours, rest 8/28/2012

30082012

Went this morning by bus to the outskirts of Tours to buy an extra walking stick. One never knows how my leg is going to behave. Just by precaution I have an extra support. Waiting for the bus an old lady, in the 80's, came to sit next to me and started to complain about the busses not going on time anymore because of the new tramway construction. It is true the whole of Tours is one building place. Traffic is stuck all over. So, it is obvious that busses do not go on time. "They should announce it in the newspaper", she said and then she took here iVoon (this is a word) and started to SMS, or what so ever, like the young girls do. She lives in two worlds. Got my stick, iced my leg one more time and left my studio. Had a late salad and went to Saint Martin convent. It's a big building right next to the Basilique, actually two buildings, one for the sisters (7) and one for guests. I got keys to go in and out but always through the church. So, now I was a real "koster"! All was simple, proper and quite. What a silence. At 17h00, the Vesper, kind of evening prayer. Never attended one and wanted to be there. It was mainly singing. The voices of the sisters were sounding beautiful. Tonight dinner at seven. PS. during the restdays, I read my day reports. Know that errors in writing, spelling and others are not mine but the iVoon!


45/161

13-05-13


Tours>Sorigny 29 augustus 2012 (24km/922km)

30082012

Gisteravond met nog 3 anderen gegeten. Lekker gegeten, eenvoudig maar smakelijk en goede wijn. Twee jonge meiden, studenten die iets over de kerk moesten schrijven, erg mededeelzaam waren ze niet, en dan nog José, man van middelbare leeftijd die alleen maar komt meeeten. Beetje raar zooitje dus. Maar goed er werd gepraat. De zusters zijn er niet bij, die hebben hun eigen refter. De eetzaal was erg groot en José vertelde dat de zusters wel zo'n 100 gasten kan hebben. Polen bijvoorbeeld. Paus Johanus23 heeft ooit eens een pelgrimage gedaan naar deze Basiliek. Sindsdien is Sint Maarten erg in trek bij de Polen. De zusters ontvangen ze dan voor lunch of diner. Vanmorgen stond mijn ontbijt al klaar en tegen de tijd dat de koffie op was kwam de zuster mij uitlaten. Ik moest mijn sleutels weer inleveren en zo was ik weer "kosteraf". Niet zo'n lange route vandaag. De Cher over en daarna de Indre, in Veigné. Leuk plaatsje! De route is nu bewijzerd. In Veigné zelfs met de afstand erbij. Nog 1447km te gaan. Heb m'n broer Henk gebeld. Dat is zo traditie geworden en dat moet zo blijven. Morgen naar Sainte MauredeTouraine, je weet wel, dat geitekaasje op zo'n rietenmatje. Tijdens de rustdagen mijn eigen stukjes eens gelezen. Schrijf, spel en andere fouten zijn niet van mij maar van de iVoon.


46/161

13-05-13


Sorigny > Sainte Maure de Touraine 8/30/2012 (23km/945km) 31082012 Another short track today. A little cloudy, sometimes dark clouds and you would think, rain. But not at all, a nice wind, the sun was picking once in a while, a perfect day. Although the night was busy tell you later a good mood. The track was mainly over grassy roads/pads. What do I like the "mofjes" that Mieke made for me. The Compostella signs are so good that I am not using my map anymore. I check the signs with the GPS. Now I can concentrate on other things more. In a bookstore I found two little Spanish grammar books (in French of course) one for the grammar rules and the other for all the verbs. Light to carry. (thrown other stuff away, instead). In the evening I write little notes and put them in my pocket. During the day I try to make sentences. So, there are cows again along the road, in the left prairie only young girls and on the right the ladies and I talk to them in Spanish. Works fine. There is enough time on the short track days to have lunch in a restaurant. I prefer to lunch simple around noon. The evening before I try to buy a ripe cheese, sometimes I am lucky and there still is cheese over the expiring date. Same thing with fruit, it has to be ripe. The next morning I buy a bread, "en epis" or with four "kontjes" and pack it in the top of my backpack. The sun is doing its work now, by noon the cheese is melting out of its package, the bread still crispy and the fruit is so ripe (peach or prune) that you can swallow it. Perrier with it and I am a happy man. Sainte Maure is known for its goat cheese. For sure this cheese is allowed for export to the US. The cheese is like a role. In the centre is a straw (real straw). White inside and a skin made out of sold and charcoal grains. I have learned its not always on a straw mat like I wrote last night. About last night, a kind of a bell sound was waking me up. I couldn't find were it came from. Not in my room, not the neon light outside. So, the solution was simple, my earphone does have noise canceling. I continued to sleep like a baby.


47/161

13-05-13


SainteMauredeTouraine > DangéSaintRomain 31/8 (27km972) 03092012 Het zou een korte etappe worden vandaag, maar eenmaal in Les Ormes, ik was daar al vrij vroeg, stond me m'n pelgrims onderkomen niet zo aan. Eenvoudig is OK maar het moet toch wel schoon zijn. Dus naar DangéSaintRomain gelopen, 7 km verder. Zit in een klein hotelletje zonder WiFi omdat de eigenaar beweert dat hij er allergisch voor is. Geen zakenman dus, grotere onzin heb ik nog niet gehoord. Ik heb nu toch ten noorden, door en ten zuiden van Sainte Maure gelopen en nog geen geit of geitenstal gezien. Waar komt toch die melk vandaan? Wat ik wel heb uitgevist is wat die grote planten toch zijn met die mooie bloemen. Tuurlijk, had het kunnen weten. Tabak! Twee tabaksboertjes, broers, en ze waren echt klein, waren aan het oogsten. De een reed met een machine tussen de tabaksplanten door en de ander pakte de geoogste bladen in droogrekken/bakken voor transport. De bladen worden gebruikt om "sigarettes blanches" te maken, witte tabak dus? Er bleef nog best wel wat blad aan de plant achter maar te laat niet bruikbaar. Hij vertelde dat de plant net zo als het veld consumptiemaïs ernaast na de oogst de restanten mee geploegd worden. De wegbewijzering is belabberd vandaag. Er komen hier veel GRroutes samen. GR is hetzelfde als LAW lange afstand wandeling (?) bij ons. I.p.v samen te werken lopen 3 GR routes kris kras door elkaar. De Compostella route neemt dan weer de een en dan de ander. Ben op de GPS verder gegaan. Oef, dat brengt me op een heikel punt. De dames zullen het niet leuk vinden maar ik moet toch even pikken. Het kan zijn dat ik op teentjes trap maar ga ervan uit dat ik observeer en het opschrijf. Mocht je op je pikkie getrapt zijn lees dan gewoon mijn stukjes niet. Maar...als je zo tegen het verkeer in langs de berm van een "C" of "D" weg loopt, dan leer je 2 dingen. Als er een vrouw achter het stuur zit reken er dan maar op dat je 95 van de 100 keer de berm in moet. Ze komt er niet op de weg samen te delen door wat naar links uit te wijken. Nog erger is een Audi. Ga de berm maar in want die geeft sowieso geen ruimte. Ze denken blijkbaar dat als je in zo'n ding rijdt jezelf maar alles kunt veroorloven. Hier moet ik één uitzondering maken en die is voor onze Joop, mijn schoonzoon. Die rijdt geen pelgrims van de weg en hij weet al helemaal niet hoe je je als Audijup moet gedragen. Bovendien, dat ding van hem heeft zelf betaald. Kan je je voorstellen hoe snel je moet springen als er een vrouw in een Audi stuurt. Sorry Mieke, denk maar zij die de schoen passen..... Ik ben nu in de regio Poitou Charente, departement Vienne (86) vlakbij Maillé en OradoursurGlane maar toch te ver om erheen te gaan. In aug.1944 hebben de Nazies als represaille alle mannen van Maillé gefusilleerd en in het dorpje Oradour hebben ze massacre aangericht door alle mensen, incl. babies te vermoorden en het dorp te verbranden. Ik begrijp dat het er nog zo uitziet, wat moet dat grimmig zijn.


48/161

13-05-13


Naintré 9/1/2012 (33km/1005km)

03092012

Last night I had a perfect dinner. One of such dinners you only get a few in a year. Together with the wine from this area I had a great time. Did I say yesterday that the owner was not a business man, a cook he is! Because I did some prekilometers yesterday, I was pretty quick in Chatellerault. Went to the Saint Jacobs church for my stamp and saw a beautiful statue of St. Jacob, and St. Rochus was there too. After that I took a lunch. Fish! During the phone call I had yesterday with Phora, I learned that quite some people read my trip reports and that some worry about my leg. OK, first don't worry that much, Wim always finds a way out and then I still think it has not that much to do with muscles but more with something in between the skin and bone of the shin (scheenbeen). It hurts like when you got a hit by playing soccer. A good hit stays for quite a while. I can put tension on the leg muscles by pulling and pushing. No pain at all. What I am doing now is to massage upwards with diéthyline (Voltaren) the area. What I didn't do was starting to drink right away in the morning. I did drink a lot but later in the day. No tree is save anymore. I also stop every 5km and massage and give rest to the leg. During the night I have that leg on a pillow to have it some higher. It is going better already. It is nice to know that people wants the best for me. After Chatellerault I did another 10km to get into Naintré. Tomorrow only 25km to Poitier and then a rest day. Also, I am over the 1000km, it doesn't feel that way. Tonight I landed in La Barque the vessel. It is a place were they give a place to sleep to for pilgrims, but that is just a thing they do. They mainly help people to get out of their loneliness.


49/161

13-05-13


Poitiers 2 september 2012 (29km/1034km)

03092012

Laat in de middag meldden zich nog twee fietspelgrims. François en Ludo uit Antwerpen. In La Barque zijn er 3 slaapplaatsen beneden en boven nog twee. We slapen gedrieën benden. François bij de deur want die moet nogal eens wandelen 's nachts. Ludo zegt dat bij snurkt, deed ie ook. Wel luxe hoor, zo op de fiets. Ze hebben de hele mikmak bij hun en zij zijn wel erg lui. Toen ik weg ging sliepen ze nog. Beetje saaie dag. Het weer is OK om te lopen maar de grijze hemel maakt het wel somber. Het is zondag, ook dat werkt mee. Veel Fransen blijven achter de luiken. Ik zit in Dissay op een muurtje voor de kerk en daar komen mijn Belgische slapies aan. We kletsen nog wat en de klok begint te luiden. De mis begint. Francois en Ludo zijn welkom. Ze gingen met fiest en al de kerk in. Het laatste 2/3 gedeelte was weer zo'n kaarsrecht Romeins stuk recht op Poitiers af. Geen bank of rots, heb op een gaspaaltje gezeten en mijn lunch gebruikt. Thon Catalan van het merk Belle France. Catalaans was het (dat is de saus) er zat bijna geen tonijn bij. Heb ook nog een blikje sardientjes gekocht. Ben benieuwd? In eerste opzicht doet Poitiers wat doods aan. Ik weet nog niet of ik er wel een rustdag neem. Zie nog wel. Als ik het doe slaap ik morgen bij de Emmaus. Anders trek ik verder. Er is een klooster waar je je kunt melden maar het is nogal uit de gooi. Ik zie wel.


50/161

13-05-13


Dag 40 Terugblik

03092012

M'n 40ste dag. Daar moeten we maar eens even bij stilstaan. Het is z'n magisch en/of bijbels getal. 40 dagen vasten, 40 dagen met de duivel op een berg. 40 dagen moet dus iets met je doen. Nou, zo voel ik het niet. Het enige wat ik kan melden is dat mijn begrip van tijd anders is. Ik laat het gaan. Tijd is niet meer van "op tijd". Zo ook afstand. In het begin wilde ik er al zijn. Nu, zelfs zo'n bordje laatst van nog 1447km, maakt me niet gek, je moet de km's gewoon lopen, ik ben er gelaten in. Als er iets is waar ik me echt zorgen om maak is het moeten opgeven zoals met dat scheenbeen. Opgeven staat niet in m'n boekje! Wel is het zo, en je kunt er naar kijken zo je wil, dat voor elk probleem of moeilijkheid er altijd een oplossing gekomen is. Is dat nu door mijn vindingrijkheid, doorzetten, geluk of....misschien toch St. Jacob? Er zijn toch wel wat dingen gebeurd die je niet bedenkt. Daar ben ik wel mee bezig maar dan heel rationeel en heel nuchter. Het begon met het denken over dat sommige mensen altijd etters zijn en anderen oprecht. Nou die boom is wel wat groter geworden en zwaar. Dat moet ik voor mezelf houden. Andere momenten geniet ik van wat er om me heen gebeurt. (behalve als het zo pissig heet is, dan ben je aan het overleven) dat kunnen de akkers zijn met maïs, tarwe alles is al weg vlas (is het linum?) voor olie en de vezel (linnen), sesam, zonnebloem, fruit en een paar die ik nog niet heb kunnen vragen. Ook geniet ik ervan met mensen te praten over niks en nog iets of om naar ze te kijken, maar dan wel scherper en wel dieper in dat koppie van die ander willen kijken. Laatst werd me gevraagd waarom ik dit loop. Is het religie? Nee, want met mijn eigen voorstelling van God ben ik niet bezig. Wel vind ik dat je best wel de regels van de, in dit geval, katholieke kerk, als je die kent, je je er ook wel naar moet gedragen. Hetzelfde als je te gast bij iemand bent, dan volg je ook de regels. Wal ik dus lang niet meer deed doe ik nu weer wel in de kerk. Respect tonen, al is het maar voor die lieve zusters, kan geen kwaad. Dus knielen als je voorbij het heilige loopt. Er is niks mis mee. Het betekent nog lang niet dat ik het met de Paus eens ben. Of het dan spiritueel is? Nee, dat ook niet. Wel filosofisch omdat ik vele vragen stel en antwoorden probeer te vinden. Of ze er komen? Doet er niet toe. Tijdens dat denken open je wel weer een wereld die ik nog nooit zo bekeken had. Dit alles zal niet tot gevolg hebben dat er een andere Wim thuiskomt. Wat me tegenvalt is de contacten op straat. Zeker niet zo zoals in dat Man Bijt Hond programma in België. Dat is allemaal opgezet. Je loopt het meest over akkers en door bos en waar geen bewoning is, is er geen kip. Alleen honden die blaffen, soms loop ik door zo'n gehucht, de eerste hond begint, de anderen volgen en als je met ze mee blaft dan zijn ze zo gek dat als jij allang weer het gehucht uit bent, zij nog naijlen. Mijn moraal is goed. Ik begrijp dat het nu is en dat ik er nu van moet genieten. Doe ik ook. De eerste dagen was ik er wel mee bezig. Vroeg me af wat de zin van dit stomme geloop is. Maar dan ontmoet je mensen, ze geven je moed. Het lopen gaat makkelijker, de gehaastheid valt weg en begin je de pret te zien. Niet dat ik me rot lach, maar ik heb er plezier in. Ook is het van wat in m'n kop zit, zit niet in m'n kont dus lopen met je luie donder en of dat prestatie www.wimkoster-photo.nl/blog/

51/161

13-05-13


is of drang of juist beseffen dat dromen voorbij gaan als je niet vervult.


52/161

13-05-13


Renaultje!

03092012

Renaultje! Even een tussendoortje. Dacht ik dat ik hem had. Nog een hond getrotseerd maar een staf maakt indruk. Helaas René, geen TX. Het is maar een TS met heel veel werk. De TX komt nog wel met of zonder hond. Heb je toch al vast wat.


53/161

13-05-13


Poitiers Restday 9/3/2012 (day 41)

03092012

Last night at dinner, an English lady from LondonCity was sitting next to me. We talked about Poitiers and she told me that there is a lot to see here, but then in the center city and south of it. So, I decided to take the rest day here. The next stop is Saintes a few days from here. While checking in at the hotel. There were four Dutchmen from The Hague also going to Santiago but then on bike. I like to learn more about the pilgrim bikers, like Francois and Ludo, they are very religious, but still they talk about bikes, flat tires, and no cultural interest and stops. Same thing with the The Hague guys. They do not say it but you can hear them thinking what he is doing the right thing. They ask you all kind of questions and one of them wanted to walk with stick a few steps. My English neighbor was right. Lots to see and what a beauty! I have learned to look at buildings than i did before. First is was just curiosity. Now I have learned from JeanMarc, the water mill man, where to look at in old churches and another photofriend showed me how a building can go around the corner, as he calls it, it's much more fun. I visited the Cathedral of St. Pierre and the Notre DamelaGrande (www.grandpoitiers.fr) marvelous buildings for over more than 1000 years old. I read a little more about uricacid/urinesuur/acide urique, something that a pilgrim does not like to deal with. Bad for your muscles. I learned that beer and wine are great producers of that stuff. Now, that really would be a reason to give up. Until I really get a warning I will drink plenty of water starting in the morning and will compensate it with a Stella at beertime. Don't worry I am not drunk every evening. Oh, sorry but maybe again a photo of a church. Then always think, the pub is around the corner.


54/161

13-05-13


Coulombiers 4 september 2012 (20km/1054km)

05092012

Het lijkt erop dat de zuidkant van steden mooier is dan de noordkant. Deze keer weer. Als je Poitiers binnenkomt dan is het wel triest, doods en somber. Eenmaal in het centrum en ten zuiden daarvan, levendig en stijlvol. Vanmorgen de stad verlaten was dan ook aangenaam. Is dat in NL ook zo? De scholen vangen aan. In de stad nieuwbakken studenten. Mijn hotel was midden in het centrum en ervoor een heel groot plein. Verzamelpunt voor al die makkers en tot diep in de nacht een hoop geschreeuw. Toen ik om 7uur alweer op pad was, korte rit vandaag, liepen er nog heel wat dronkenlapjes rond. Verder, in het volgende dorp werden de kleintjes naar school gebracht. Het leek wel de eerste dag. Van die schuchtere pukken, onwennig zwaaien, elkaar nog niet kennen en moeders die nog even napraten. Er was ook een actie gaande voor een 7e schooljaar. Tja, denk ik dan breng eerst jullie huishoudboekje weer op orde, dan bied je meer toekomst aan ze dan nog maar weer meer uitgeven. Met 10% werkloosheid en die is dan nog bedekt want als je de veel te vroeg gepensioneerden enz. er nog bijtelt dan is dat cijfer nog veel hoger. Er staat teveel leeg. Komt Frankrijk na Spanje? Op een landweg komt een auto tegemoet. Een boer. Ik ga aan de kant maar hij stopt. "U gaat naar Compostella", zegt ie. Eigenlijk had ik een ander pad moeten lopen vertelde hij. Toen ik hem vroeg wat korter was zei hij dat ik de juiste weg te pakken had. Hij doet de Camino ook maar dan in etappes. Vanaf huis is hij met zijn zoon tot aan Pamplona gekomen. Zijn zoon heeft de tweede helft al gedaan en hij gaat als hij z'n pensioen heeft. Toen ik hem zei dat ik nog geen pelgrim was tegengekomen zei die dat ik nog een paar dagen voor me alleen had. Vanaf Dax kon het wel vergeten om nog alleen te zijn. Heb tussen de middag m'n broodje gegeten met de sardientjes van "Belle France". Hier zat nog echte vis in. En dan weer zo'n lekker rijp Camembertje, natuurlijk. De plaats was leuk. Zo'n dorpswasplaats met stromend water van een beekje, kikkertjes, bloementjes en in het tuintje ernaast was een vrouw de was aan het ophangen. Zo'n lekker fris omogeurtje had ik er ook nog bij. O ja, en die boer z'n kleindochter heet Stella, vertelde hij me trots.


55/161

13-05-13


Poitiers déjà Mille kilomètres

06092012

Je suis à Poitiers, jour de repos et tout va bien. La seul chose est que je n’ai pas encore rencontré un vrai Jacquère. Je considère qu’un vrai Jacquère est un pèlerin à pied comme moi, les gens que je rencontre sont à vélo ; et ça c’est une autre sorte de pèlerinage. Je sais que je les verrais dès que je serais proche de St Jean PieddePort, Prochaine halte sera Saintes. Pour le moment je me promène sur la route antique, tout droit sur les chemins romains. Parfois sans fin, parfois une route C ou D… Parfois lorsque c’est dangereux, les automobilistes me voient avec mon bâton de pèlerin et me font une petite place dans leur voiture. Le moral est bon, être seul ne me gêne pas. J’aime avoir du temps pour moi et de pouvoir réfléchir. Ma vie va certainement changer quand je rentrerai ou a déjà changée. Je pense rester plus souvent en Savoie cela me semble une bonne idée, la canicule m’a tué ! Le pèlerinage est une vraie souffrance. Les photos sur la route c’est différent. Quand on est toute la journée dans la campagne, les photos me paraissent toutes les mêmes. Une fois un arbre c’est bien, mais dix fois !!! … Donc il faut être sélectif car aux premiers clichés je n’avais pas pris le temps de les regarder. Maintenant je suis plus calme, je suis plus attentif, je fais beaucoup de noir et blanc. Aussi, j’ai plus ou moins pris la décision de reprendre l’argentique : on verra. Je travaille sur une belle série de photos pour le festival l’année prochaine. J’amènerai mon bâton.


56/161

13-05-13


SaintSauvants 9/5/2012 (23km/1077km)

06092012

I am on my way to SaintSauvant. About 25km to the Refuge Jaquaire from Jean Jacgues Pagerie. After the last night stay it is the right thing to do because of the budget. The hotel last night had special prices for pilgrims but the guide book did not mention. the expensive dinner prices. The road is through the fields. Sunflowers, coalseed, pheasants. Halfway the etappe, there is Lusignan. A medieval town with a castle and a nice story of a snake but then only on Friday. TGIF. The pictures in the guide book are always nicer than the reality. The second half is the same,but a few times, just to cross from one field pad to the other, a C or a D road. Then I need my staff to make myself seen. It seems that people along the Turonensis are more aware about pilgrims. The city signs welcome you, if you are studying the map and consider with the GPS what way to go, then they stop and tell you where the route Saint Jacques is. The route is more than a 1000 years old and intact (almost). Some people just put their thumb up or take their had of. The best is when you come into town in the afternoon and you go for a stamp to the Cathedral. I walk then with my staff over the big square before the church. Tired, stinking sweat and dusty, people look at you, there is then something with you (I don't know what) but people step aside in admiration for you and let you go first. It will be a Wim's meal tonight, (no boiling water Zack), the local restaurant is closed. Advocado,salad, pâté and wine. I am such a bad cook that even do not know the English word for advocado. Buen aproveche!


57/161

13-05-13


Melle 6 september 2012, dag 44 (29km/ 1106km)

06092012

Vanmorgen nog maar eens nagevraagd wie nou die JeanJacques Pagerie is. Hij is leraar op een technische school. Totaal gek met alles wat met Compostella te maken heeft. Zit in allerlei organisaties die ermee te maken hebben. OK, om het te begrijpen. Hijzelf is er niet. Hij zit voor 4 maanden in Tsjaad. Als je belt dan hoor je een antwoordapp. dat je de sleutel bij de plaatselijke fleurist/kruidenier kunt halen. Dat deed ik dus en wat je krijgt is de sleutel van zijn huis. Behalve zijn eigen kamers wordt alles gedeeld. Een heel privé huis weer geen pelgrims voor mijzelf. Achter het huis is een binnenplaatsje met een oude waterput achterin is nog een huis dat verbouwd wordt, deuren en ramen (nieuw) stonden nog open. Heb ze dus dichtgedaan. Dat was fout want later, toen ik op de binnenplaats wat zat te lezen waren er zwermen zwaluwen die naar binnen wilden. Ik begreep waarom het open stond heb dus weer alles opengemaakt. De dagreis was aangenaam. Het meest op boerenpaden met aan beide zijden bomen, dus schaduw. Stevig briesje, af en toe volle zon als je een akker oversteekt, maar alles te samen een mooie dag. Onderweg waren er weinig winkels/bars. In Chey uiteindelijk. In de alimentation kocht ik wat water, sinaasappels en croissants. (nog geen ontbijt gehad). De mevrouw stelde voor een kopje koffie voor me te maken. Mooi moment. Ik ben het westelijk halfrond in gelopen. Ik zit onder Greenwich. Werden de dagen al korter dan nu helemaal omdat ik nu on de andere tijdzone zit. Dat zal in Compostella nog wel sterker zijn. De foto van vandaag is van Keizer Constantijn (313). Er zijn verschillende verhalen maar alle gaan over het christianiseren. Het figuurtje voor het paard wordt dus de les gelezen want de keizer is de beschermer van de christenen en pelgrims. Wel leuk dat er een been ontbreekt. Een keizer op een hobbelpaard dus.


58/161

13-05-13


Aulnay 9/7/2012 day 45 (36km/1142km)

11092012

Again a hot and long day, but the paths are mainly under trees, shadow. The sunflowers are pretty brown here and the harvest started.Today, I walked into the Charente Maritime (17). That means the wine is coming up. First, the Ungi Blanc grapes. Because you cannot make a good wine out this, they press it, let it ferment and then they distillate it twice so you get a good eaude vie. That is the stuff they give you for free in a restaurant after dinner. This eaudevie is going into oak barrels for along time and so I learned it is not the eaudevie but the quality of the oak that makes the Cognac. The Ugni Blanc grape does comes in different varieties named: Grande Champagne, Petit Champagne, Bons Bois, Fine Champagne....etc. If you don't have the right grape then you make it look right! Stopped at an Halte Pelletin. First, you register at the house of an elderly couple (in the 80's) in their kitchen. Two other pilgrims were there already it was over 17h00, and a good pilgrim like me respects the beertime. You don't know how well a beer tastes after 36km! José from Paris et JeanVictor (JV) from Lille. After getting the stamp and 7€ for the night, we went to the Halte. Very (pilgrim) comfortable. JV and me went out for dinner. We had a click. José commented our heavy bag packs. He was traveling much lighter but nothing to treat his blisters. I helped him out. JV and I decided to walk together the next day. Another pilgrim came in later on, Olivier. A stranger too, like José. As well as José also he did not have any map and we figured out that he zigzags a lot instead of coming straight into Charente Maritime and Aulnay. In this department the route is marked well for the pilgrims and because JV had the same plan as mine, I still have my GPS, I gave my plan to José. Olivier snored like a locomotive. Again my headphone helped me out.


59/161

13-05-13


Saint Jean d'Angély 8 september 2012 (26km/1168km)

11092012

JV had een ontbijt geregeld in de plaatselijke kroeg en een sandwich voor lunch. Ik houd me aan sinaasappels, camembert, brood en Perrier. Het gaat goed tussen ons twee. We praten honderduit (JV). Hij gaat naar Lourdes. Zijn moeder is onlangs overleden en hij heeft tijdens haar laatste weken gebeden voor een zachte dood. Dat is ook gebeurd. Tijdens zijn gebeden heeft hij beloofd te bidden in Lourdes. Zijn medepelgrims, hij heeft hen ontmoet tijdens zijn Camino in 2008, waren hiervan op de hoogte. JeanMarie (JM) uit Nantes en Chantal uit Bretagne zouden hem ontmoeten in Saint Jean d'Angely. JM loopt met hem mee naar Lourdes. Chantal gaat vóór Dax westelijk om via de Camino del Norte naar Santiago te gaan. De etappe verloopt voorspoedig. JV heeft een neus voor fruit. Een boom met mirabellen was niet veilig. Later een vijgenboom. Alles rijp. Tomaten durfden we niet te stelen. Op een kerkplein zit een oude man in de schaduw. "U moet wel even in de kerk gaan bidden", riep hij ons toe! JV ging en ik heb wat in het gastenboek geschreven. Toen we de kerk uitkwamen deed de man zijn verhaal. Hij is/was boer, nu 80. 5 jaar geleden een ongeluk op de boerderij gehad en heeft nu problemen met z'n knieën. Alleen de moestuin gaat nog. Hij had onlangs z'n vrouw verloren. Het janken stond hem nader. Toen ik hem zei sterk te zijn en dat z'n tomaten mooi rood waren werd het nog erger want andere jaren waren ze groter. In Saint Jean ontmoet ik dan JM en Chantal. Chantal regelt dat ik in hun kamer kom. Zij gaan met de pastoor mee naar de mis in het volgende dorp, ik neem een douche. 's Avonds eten we een pelgrims diner. Ook met JM en Chantal klikte het goed. We hebben in een koninklijk klooster geslapen. Goede accommodatie maar erg heet. Zelfs met ventilators (2) was het niet koel te krijgen op die zolder. Saint Jean was aangenaam, lekker gedronken en gegeten. De volgende morgen ontbijt op een terras van een restaurant t.o. de bakker. De bakker leverde heet water voor koffie.


60/161

13-05-13


Saintes 9/9/2012 day 47 (38km/1206km)

11092012

During breakfast in Saint Jean, José came by. He slept on a camping. Another pilgrim Marc from Belgium (Flemish) stopped by too. José thanked my for helping him out with his blisters, he was able to walk again. Then we left. It was hazy and cool the whole morning. The more afternoon the more (killing) hot. Grapevines all over. Hills up and down. The little Chantal from Brittany was making the speed. Luckily, fugues. We were really in heaven. ...and the JV told us to look at the other side of the road. Peaches blanches, ripe, ripe. An angel! For lunch, Chantal knew a hunter's cabin not far away. Perfect place for lunch. Shadow, table, seats. We exchanged what we had. My cheese was done before I noticed. Finally Saintes. Locomotive Chantal, as tiny as she is, pulled us into town. Saintes is build against a pretty high hill. JM had a surprise for us. "Do you see that church on the top there, there is the pilgrims place". What did I hate that guy! Up steps and small streets we finally came there and Roland, a retired priest, welcomed us. He served us right away some cool drinks and made us feel at home.


61/161

13-05-13


Geen Wifi connectie No Wifi connection

17092012

* Helaas zullen we het nog even zonder spannende verhalen moeten redden. Maar niet getreurd, alle verhalen sparen we op en zullen waarschijnlijk eind deze week op de blog te lezen zijn. * It’s a pity, but we have to manage without Wim’s exiting adventures. But don’t be disappointed all the stories will probably be published at the end of this week. * Malheureusement, nous n'avons pas encore d'histoires passionnantes de Wim. Mais ne vous inquiétez pas, toutes les histoires que nous sauvegardons et finira probablement cette semaine sur le blog pour lire.


62/161

13-05-13


Saintes>Pons>SaintGenisdeSaintonge 9/11/2012 (43km/1249km) 19092012 Good news, today is the first without pain. It seems my leg is OK again. I felt it coming last time but at the end of the day, it did hurt somewhat. The day is cloudy and cool. I was on the road early and was early in Pons. That would be the etappestop, but I decided to go a little further and ended up in SGdS. A trucker's stop. Better organized than last time, so I don't expect 5ltr Nutella cans. Walking alone was refreshing and I did my philosophic home work. But, walking within a group has something too. The people I walked were really my kind of people. Another 2 days and I then will cross the Gironde. For me a milestone. I then will be in the Medoc and near to Bordeaux. Oh, the truckers knew immediately than I wasn't a truckdriver. In my short pant and sandals you see my white ankles and above that sunburned black legs and also a the pealing skin on my nose. Can't be a truckdriver, but I drove them crazy be asking one of them what truck he had and what horsepower. The other truckers do the rest. Had a funny evening.


63/161

13-05-13


SaintAubindeBlaye 12 sept. 2012/ dag 50 (37km/1286km) 19092012 Ben vroeg op. Nog donker. Ontbeten met een paar truckers maar die zeggen niet zoveel op dat uur. Ben op weg, m'n pad weer gevonden. De kaart kan weg. Met de GPS controleer ik. Ja, dat was nog een geluk bij een ongeluk. Als ik op de plaats van bestemming ben dan heb ik zo m'n ritueel. Bijv. de batterijen van de GPS laden. Klepje open, de batterijen eruit kloppen en in de lader doen. Douchen, kleren gespoeld en als de batterijen klaar zijn terug zetten in de GPS en instellen voor morgen. Staat het klepje van het geheugenkaartje open. MiniSD kaart weg. Best wel even paniek want daar staan al mijn kaarten op tot en met Finisterre. Dacht ik! Laat ik nu alles in het GPS geheugen geladen hebben. Dus de kaarten heb ik dus nog en ik kan gewoon verder. Ik verlaat de Charente Maritime en loop het dept. Gironde in. (33) Geen wegbewijzering meer dus de kaart er weer bij. Bovenop een heuvel kan ik de rivier al zien. Alles is nu wijngaard. Even buiten Saint Aubin is een kerkhof. Het licht valt eerst op de druiven voor me en daar achter de muur van het kerkhof mooie kruizen er bovenuit stekend. Geprobeerd er een foto van te maken. Er stopt een auto. Een oudere heer, beetje Mismetti type, vraagt of hij even met me mag praten. Hij ziet de pelgrims wel maar had er nog nooit mee gesproken. We praten zo wat en hij gaat weer. Ik ga het kerkhof op. Mooie tombes. Dan, bij de kinderen een grafje met een bal en tekst. De bal is van het jochie z'n vriendjes. Zoveel triestheid kan je niet fotograferen. Het hotel is niet veel, maar het is het enige slaapplaats in de buurt. De waardin ontvangt me. Beetje schuw. Niet bar intelligent en mooi is ze ook al. Zo dacht ik, als die vanavond kookt, dan weet ik het zo niet. Ze laat me de kamer zien. OK voor één nacht. Toilet op de gang. De douche is al eens in de revisie geweest en levert een mooi broddelwerkje van loodgieterij op. De douche is smal. Zo smal dat de grote waardin, als ze er al in kan komen zeker haar billen niet meer kan wassen. Ik hoorde al wel wat stemmen en zag ook wandelschoenen, maar het drong niet door. Met dat ik mijn kamer uitkom voor een biertje en om mijn rapport te schrijven staat Jean Marie voor me. Hij slaakt een grote gil en de anderen komen ook aanrennen. Een hartelijk gegroet. JM heeft last van entenditis (weet ik nu alles van) en zij zijn kleinere stukken gaan lopen. Zo wil het toeval dat we weer bij elkaar zijn. Ik loop een paar dagen met ze mee. We moeten Les Landes door en dat is erg eentonig, met elkaar is leuker. Hun vriend Daniël is er nu ook bij.


64/161

13-05-13


Dagritme van een standaard dag.

19092012

In het begin 05h00 (nu 06h00) op. Toilet maken. Kleren die te drogen hingen bij elkaar rapen. Sokken niet droog, dan gaan ze aan de zijkant van de rugzak. Waterzak vullen, sandalen in het ondervak van de rugzak en soms ook mijn zijden slaapzak (een soort binnenslaapzak, zoals een laken, gebruik ik als ik de dekens niet vertrouw) dan onderin het bovenvak de "avond"kleding, dan de ditjes en datjes (batterijlader, toilet art. Leukoplast enz.) Dan eerst mijn scheen voltaren en masseren (onderhand drink ik ook) dan mijn voeten Gehwolen en sokken aan. Ook die tubes kunnen in de zak. Dan mijn stempelkaart. De proviandzak erboven op. De zak kan dicht. Schoenen aan en dan met de hele rotzooi naar beneden voor ontbijt, als die er is. Dan naar buiten, de weg op, als er een bakker is, vers brood kopen. (4kontjes) Soms koop ik een croissant en een pain au chocolat en koop koffie bij een bar. Dan echt opweg. Toen mijn been nog sputterde, masseerde ik hem elke 5km. Nu het weer goed gaat zelden onderweg maar nog wel in het hotel. Mocht ik een bar onderweg tegenkomen tussen 10/11, dan drink ik er een koffie met een Perrier uit die lekkere grote glazen. Mocht ik nog geen middageten hebben, dan koop ik die nog in de ochtend. Vanaf 12h00 kijk ik uit naar een picknickplek. Dat is of een bank, een muurtje, boom of elektriciteitspaal en verder loop ik m'n route af. Zie ik een foto, dan neem ik die. Bij het binnenkomen van mijn overnachtingsplaats, als er een alimentation is, doe ik inkopen voor morgen. Meestal Perrier of Badoit, de rijpste camembert die ik kan vinden, tomaten, sinaasappels, sardines, fruit dat ik niet ken en als er is 'n liter volle melk. Gelijk als ik buiten ben gaat de ltr. melk eraan. Op mijn onderkomen schoenen uit, inlegjes eruit om te laten drogen. Dan pak ik m'n rugzak uit. Noteer de gegevens van die dag, dan batterijen laden. Voeten inspecteren en repareren indien nodig. Douchen, avondkleren aan. Dan de kleren uithangen en shirt en onderbroek wassen/spoelen, ook uithangen. Kaart voor morgen uitscheuren. ( zo wordt het boekje steeds dunner want eenmaal aangekomen gooi ik die kaartjes weg en je heb een hele lichte kaartleesmap. Bestuderen, kijken waar winkels/bars zijn en evt. de volgende overnachting regelen. Biertijd! Dagboek bijhouden. Stukjes in de iVoon (dat is een woord) schrijven en indien er WiFi is versturen met de foto van de dag. Zo rond 19h00 avondeten en dan nog even lezen en naar bed.


65/161

13-05-13


SaintAubin > Blaye 13/11/2012 (22km/1308km)

19092012

We leave after breakfast the five of us and somewhat later on the road we meet with Marchel and Marc. I met with Marchel last night at dinner. I was right, the cookin prepares food like here beauty. The meal was terrible. The worse up until now and I don't think that I will meet with cooks that can win from her. Marchel looks older than he is. Maybe because of his Parkinson's. (for 20 years already). Well educated, intelligent and well informed about international politics. He worked in foreign affairs for his country. Knows a lot about communism and the Arab world. Marc is quite and closed. Started to talk at lunch today. The daytrip was short and we were at HeureSacré in Blaye for lunch. Along the road there was a big figtree, but the big ripe figs were high in the tree. So, little Chantal climbed into to trow the figs down. A perfect stop. Marchel took the opportunity to take same advance on us, so I brought him some figs which made him happy like the little kids we were at the tree. Tomorrow early, we take the ferry to cross the Gironde.


66/161

13-05-13


Blaye > Blanquefort 14 sept. 2012 dag52 (35km/1343km)

19092012

Dat deed me wel wat, de Gironde oversteken. Het is nog vroeg. Als we bij de Bac (pont) aankomen werd net de motor gestart. Er ligt mist op het water, de zon staat nog laag. Prachtig licht en kleuren. We worden opgeladen en we varen over. Tranen in mijn ogen. Het is zo'n mijlpaal tussendoor. Altijd als ik mijn route bestudeerde wist ik dat het zwaarste nog moet komen Les Landes. Het is nog afwachten maar zoals ik het lees is dat zwaarder dan de akkers naar Orléans en zijn de Pyreneeën er een makkie bij. Dus, dacht ik altijd maar als ik nou eerst maar de Gironde over ben. Ook, al voel Ik het zelf niet zo, begin ik te beseffen, nu ik de andere pelgrims zie, dat wat ik al gedaan heb geen kattenpis is en als ik zo terugkijk in mijn dagboek begrijp ik dat bevoorrecht ben met zoveel koppigheid en wilskracht. Aan de overkant staan die bekende vissershutjes, je denkt dat je in Indië bent. We wandelen door een groot moerasgebied. Rodger en Hillary, engelse vrienden van JM, lopen vandaag een stuk met ons mee. Als we Margaux bereiken gaan ze weer terug. Nu zijn het alleen maar wijngaarden waar doorheen lopen. Marcel, de man met Parkinson's loop ook mee. Petje af voor die man. Zijn handen trillen en hij heeft zo'n ik ga bijna vallen pasje zoals geestelijk gehandicapten lopen. Maar hij is heel bij, erg wijs en intelligent. Hij heeft een combinatie rugzak. Je kunt hem op je rug nemen maar er zitten ook wieltjes aan. Het is dan zo'n reisding zoals we allemaal hebben. Alleen hij heeft dan het handvat aan z'n broekriem en huppelt zo over de paden. Hij klaagt niet en is altijd positief. Vandaag is het een lange route en hij haakt eerder af. Tussen de middag zitten we onder bomen voor de kerk te lunchen.... en wie komt daar weer aan? Marcel! Er was geen plaats om te slapen dus is maar doorgelopen. Weer met een moraal...enorm! Ik heb hem mijn complimenten gemaakt. Misschien kom ik hem nog eens tegen?


67/161

13-05-13


Blanquefort > Bordeaux > Gradignan 15/11/2012 day 53 (25km/1371km) 19092012 We take it easy today. It is about 15km to the center of Bordeaux. There we a coffee stop, lunch and site seeing. Bordeaux is nice, but there are many tourist. I never liked it, but I notice now being a pilgrim that I want to walk away from it. Bien mangé, bien bu, merci beaucoup petit Jesus! We go to Gradignan, the road is all in the city. It is hot. Daniël, walks at the other site of the road. He has TicTac candies in his pocket. Even I here them rrrrtt, rrrrtt, by every step he makes. You always know whether Daniël is in the group or not. Our place to sleep is a pilgrim center managed by an association of Friends of Compostella. When we arrive there it is a castle. A warm welcome. Right away we get something to drink. They provided me a 2nd pilgrim passport, the first one is almost full, it has an interesting series of stamps, but there is only one important! We sleep with 10 people in a room another, #11, sleeps in another room. I call Phora to say that I have still not WiFi, and when I told her about crossing the Gironde, I was full of tears. Maybe the pilgrimage is doing more with me than I want accept for this moment. It is heavy. After shower we go to church and afterwards pizza. Tomorrow, the first day through Les Landes. That means nothing. No village, no food, no water for 25km. Only the sun, zand/gravel, straight roads, no shadow. I am glad that I found a perfect group of people to walk with. We have fun. Jokes. Stories and discussions about every thing and nothing.


68/161

13-05-13


Gradignan > Le Barp 16 sept. dag 54 (28km/1399km)

19092012

We hebben allen wel goed geslapen. Ieder is vrolijk aan het ontbijt. De pelgrim die gisteren wat laat binnenkwam en straks de trein neemt naar St. Jean Pied de Port had het beter bekeken dan ik. Zo denk ik achteraf. Eerst lopen we nog door een mooi bos afgewisseld met wijngaarden. De laatste zijn die van de "Grave". Dan begint het. Het wordt kaal, geen schaduw dus, de paden zijn van rul zand of van golfballen grind en kaarsrecht. Gerust 5 of 10, de langste was 16km lang. Bramen aan beide kanten. Gelukkig komen we bij een huis waar we in de tuin in de schaduw mogen eten. Mooi gras, koel en picknick op z'n Frans. Maar dan. Het is nog 16km rechtuit. De zon prikt, je voeten branden. De stemming wordt ieder voor zich. Zelfs de kleine Chantal zit af te zien. Ik heb een wat hoger tempo en loop vooruit. Wat een klootzak ben ik, me zo te laten tijgeren door te pelgrimeren, en dan is het nog maar de eerste dag in Les Landes. Ons onderkomen is een paardenranch. Veel paarden en veel kleine huisjes die verhuurd worden. Eliza, een PiedNoir, (kort: een Algerijnse Française) ontvangt ons. Ze doet zich beter voor dan dat ze is. Daniël en ik slapen in het kamertje met de enige douch+wc, we hebben dus veel visite (ook 's nachts). Het eten is klaar en ik kom aan tafel. Ik hoor muziek van Prokofjev en zeg dat zo. Was Eliza niet voor me gevallen dan was het nu helemaal. Het arme mens is zo alleen waar ze woont. Het eten was matig, de wijn excellent! 5€ voor fles van 20€ bij ons. 's Avonds betalen we en nemen afscheid. Ze kuste iedereen maar mij niet.


69/161

13-05-13


Le Barp > Saugnac et Muret 9/17 day 55 (33km/1432km)

19092012

It is still dark. We have breakfast outside. We want leave early for this heavy day. The morning colors are beautiful. The guide book said 26km but we went 33km to get at place to sleep. It is the same like yesterday. Straight pads, nothing to hide, no place to sit, sand up 10 inches. Same questions as yesterday. Why am I doing this, etc..? But, it makes you a pilgrim. In a very tiny village we find a SuperU. Inside it is cool, so cool that same of us took a sweater on. There is nothing to complain about the picnics we have. The afternoon is along the motorway. Noise, sand dust because of road constructions. Chantal goes too fast. She misses a gas station tank fresh water and she misses a pad. She knew that she had to turn left but not when. The last part is through the forrest. She got lost and came is much later than we. We sleep in a center for young people. They do Eco education animals, plants etc... that you find in the forest. It was a heavy day. But, after shower and caring blisters and muscles, the moral is back again.


70/161

13-05-13


Laboheyre 18 sept. dag 56 (32km/1464km)

19092012

Het ontbijt is altijd gezellig. Met elkaar wordt het klaargezet, samen eten, daarna weer afwassen en opweg. We snijden stukken af, dat kan vanwege mijn GPS. Vandaag passeer ik het paaltje van nog maar 1000km naar Compostelle. Tja, voor de rest, het wordt wat monotoon maar zo is het ook. Dus daar hoef ik niet meer over te melden. De zon heeft z'n werk gisteren gedaan. Marc heeft veel last van blaren en geeft op. Hij blijft in een dorpje achter om te rusten. JeanVictor had al last van entenditis, maar nu slaat het door. We zoeken harde wegen en zo kort mogelijk. We maken verder niet veel mee omdat er gewoon verder niks is. Aangekomen in Labouheyre (de namen worden al Baskisch) vinden weer een gat van niks. We slapen in een halte Pellerin. Keurig en schoon, maar onze host is wel een krentenweger. Één bekertje limonadesiroop, meteen afrekenen, vuilnisbakjes voor theezakjes, plastic, etc.. We gaan een biertje drinken. Je weet niet half hoe zelfs een slecht getapt biertje kan smaken. De waardin kon echt een biertje maken, een engeltje dus! Net voor het eten komen we Claudine tegen. Eerst was ze een beetje boos op ons omdat wij de groep waren die alle bedden bij de Halte bezetten. We eten met ze allen. Ik bestel Baskische gerechten.


71/161

13-05-13


Labouheyre > Onesse 9/19 day 57 (23km/1487km)

19092012

The morning breakfast was like the host is. Just enough orange juice, so you cannot say you didn't get. The same with the coffee, the bread and the yesterday croissants. I understand that it is a little business for them but ask 3€ more and do it right. Claudine comes in from her hotel and eat with us. She is from Brittany too, like Chantal, and they do the last cleanup. The stores are still closed but it will be a short day today and we are going to have lunch at Onesse. Same thing as the days before. Monotone, hot, sand, straight, nothing. Tonight we sleep at a camping. The men in a mobile home and the ladies in a small (we call it) caravan. We arrived in time for lunch and a relaxing afternoon. After today another 2 days and then we leave Les Landes. After Dax I will be alone again. Chantal is leaving us tomorrow, she goes west for the Camino del Norte. In Dax, Daniel will go home. He has done his Camino part for this year and will continue next year. JeanVictor and JeanMarie go east for Lourdes. I will take rest days in Dax. There is some laundry, some repairs etc. Claudine will continue for Spain. A few more days and then I will get on the Camino Francès, but there still is another 926km to go.


72/161

13-05-13


Onesse > Taller 20 sept./dag 58 (25km/1512km)

27092012

We hebben goed geslapen in onze stacaravan. Gewoon omdat we gisteren wat meer bier en wijn gedronken hebben. Op goed eten en de inspanning van de laatste dagen slaap je best wel. Het ontbijt is wat sober. We hebben alleen maar koffie, thee, brood en boter. Gelukkig hadden de dames nog wat appelmoes en fromage frais (het zijn en blijven Bretonnen). Over de route is weinig te melden. Het is koud, ik meet 2C, en als je van leeg, zandpaden, dennebomen, niks te doen en die verrekte zon houdt dan moet je zeker hier op vakantie gaan. Zeker, het is hier lekker goedkoop, voor een echt goede wijn betaal je 3€50, en voor de rest kan je je geld hier niet kwijt. In plaats van vijgen of perziken jatten we nu wortels. Lekker koel en knapperig, zeker als je hem niet goed geschrapt hebt. Verder is het eentonig. JM en ik hebben een kilometers lange discussie over religie, spiritualiteit en waarom we dit doen. Halverwege, in Lesperon, drinken we nog koffie. Daarna scheidt onze weg met Chantal. Iedereen is best stil na het afscheid. Pelgrims hebben dus wat? Het was een traantje, een welgemeend "dankjewel" een Buen Camino en Ultrea. We zijn toch allemaal wel een beetje van dat druktemakertje gaan houden. Het dorpje Taller is niet meer dan een kruispunt. Ze hebben een feestzaal en er is een combinatie van een PMU, bar, tabac, epicerie en en de post. Daar moeten we ook de sleutel voor de halte de pélerin halen. Gelukkig zijn er ook nog een paar bomen schaduw. Na ons dagelijkse ritueel is het rusten. Morgen Dax. De laatste dag in Les Landes. Daarna komen de bergen.


73/161

13-05-13


Taller > St. Paul les Dax 9/21 (22km/1534km)

27092012

It was cosy last night. Not to warm, not to cold. We put the table outside and we had pizza for dinner. Of course also fruit and wine and...dessert. It was fun. With Claudine, we have a third person that can snore well. My headphone is a perfect solution. Breakfast across the street in the bar, post office, groceries, bakery, lotto store, the next morning. We are going to leave the dept. Les Landes today. Now we enter into the Basque area, Gascogne, bull fighting. The morning light is beautiful and far out we can see the first Pyrenean mountains. St. Paul les Dax is on the north side of the river Adour and Dax is on south. We sleep next to the church, in a former presbytery. Daniel went home today. He is done for this year and continues next year and then he wants to end in Compostella. At the presbytery, we meet with José again. He talks a lot about nothing so we go for an early beer. JM and JV figured out that they are one more day on our route. So, instead of taking a rest day in Dax, I changed my plans and walk with them. Then, it is three more days to SaintJeanPieddePort, the last stop in France and at the foot of the pyrenees mountain. Spain. Claudine and I will walk together. In SJPdP, I will take a few days rest and do laundry etc. to be ready for the Camino.


74/161

13-05-13


Dax > Sordel'Abbaye 22 sept./dag60 (25km/1559km)

27092012

Het wordt nu wel even heftig, maar alles loopt goed af. Gisterenavond zijn ergens gaan eten. Twee pelgrims waren nog aanwezig en zouden in de gîte de pellerins blijven eten. Alles veilig dus. Toch is er een moment geweest dat er niet werd opgelet en toen zijn er twee rugzakken gestolen. Een ervan was die van mij. Tja, da's effe klote. In de rugzak zat nog een reserve creditcard voor je weet maar nooit. Ik dus Phora gebeld om te vragen deze te blokkeren. Toen moest ze wel haar plannetje vertellen. Ze was net klaar om naar bed te gaan om de volgende morgen naar SaintJean PieddePort te komen. SJPdP is het laatste stadje voor de Spaanse grens. Blij verrast was ik ermee met deze verrassing en nog meer omdat ze dan nog even wat spullen kon meenemen om de voetreis voort te zetten. Dus Puk onderweg, zo'n 1400km om pappie te redden. We zouden nog zien waar we elkaar zouden ontmoeten. Inmiddels was onze gastheer verwittigd en kwam om een plan te trekken voor morgen. De mensen van de gîte waren er erg verlegen mee en hebben echte alles gedaan om ons te helpen. Vanmorgen, zijn JM en ik naar de politie gegaan om de diefstal te melden. Martine kwam ons ophalen met de auto. De politieagente waar we de melding hebben gedaan is verantwoordelijk voor de daklozen en voor haar was het allemaal wel duidelijk, ze beloofde dit grondig uit te werken want dit doe je niet bij pelgrims. Ze was echt boos. Daarna naar Decathlon om een rugzak te kopen e.a. zaken. Martine heeft ons nog een klein opmonter gegeven zodat we weer bij Claudine en JV waren. We hebben in de tuin van een abdij gepicknickt. In Sordel'Abbaye zou er niks open zijn. We hadden wel wat te eten maar niet veel. We worden allervriendelijkst ontvangen door Michel en die bevestigt dat er niks is. Alles is daar doods althans zo leek het. We probeerden het huis van de plaatselijke kruidenier te vinden. Niks. We kijken even rond in de abdijkerk. Toen ik de kerk uitkwam rook het heel lekker buiten. Ze waren iets aan het grillen. Ik op de lucht af. Achter de dorpsfeestzaal zijn er mannen bezig mosselen te grillen. In de feestzaal waren lange tafels gedekt. JV erop af om te vragen of we mee konden eten. Geen probleem over een uurtje zouden ze beginnen. Het was het jaarlijkse dorpsdinner. OK, te eten "en bier" hadden we. Terug naar de gîte ziet Michel ons in de straat lopen en komt vanuit een vreemde plaats naar buiten om ons binnen te roepen, er was hier wel een biertje voor ons. (het nieuws van onze rugzakken had Sorde al bereikt en ook daar waren ze met ons begaan. Eenmaal binnen ontdekken we dat de mannen van het dorp hun eigen kroeg hebben in het huis van de watermolenaar. Enkele zijn al ver weg want de witte wijn vloeit rijkelijk. We krijgen bier maar moeten ook de wijn proeven. Mannen gaan en komen, allemaal aan de wijn en levendige gesprekken. Een van de mannen ontdekt dat hij en JM oudcollega's zijn. Ze hebben lang met elkaar samengewerkt maar elkaar nog nooit gezien. Altijd telefoon contact gehad. Toen we zeiden dat we gingen eten aan de overkant vertelden ze ons ook gauw te komen. Wij dachten dat het moule frite zou zijn, maar de mosselen (al een hele maaltijd) waren het voorgerecht. De friet kwam met een grote entrecôte. Daarna kaas, daarna appeltaart, daarna koffie en nog veel verhalen. Morgen zullen onze wegen scheiden en Puk slaapt in Blois. www.wimkoster-photo.nl/blog/

75/161

13-05-13



76/161

13-05-13


Sorde > BergouyViellenave 9/23 (20km/1579km)

27092012

Waking up was a little sad because after breakfast JV and JM will go another way. Now we know that we will not meet again like last time. Then just after waking up, JV's telephone rings. It is a voice JV recognized, but not knowing where from. It is the local bakery store asking when we were going to pick up the bread we ordered. JV was totally confused. Otherwise, the voice said laughing, they would eat it themselves. It was Daniel who delivered us this trick. He called to wish us a safe trip to Lourdes and Compostella. After breakfast we both went our own way. The country is beautiful. Hills, nice houses, good pads and figs. Phora is coming closer. We sleep in the village townhall. 3 places. We called Phora to come and stay with us. It was good to see her again. Beside being bronzed, nothing has changed on me and she and Claudine go well along. For dinner we had to go to St. Palais. Every restaurant was closed. A pizzeria was open but only for takeaway. After we explained to be pilgrims, we could stay and had a good meal. We went back to our townhall for stormy and rainy night.


77/161

13-05-13


Bergouey > Ostabat 24 sept/dag 62 (29km/1608km)

27092012

Het was droog toen we vertrokken, maar nog wel een beetje dreigend. Later in de morgen klaarde alles op en werd het een mooie dag. Heel mooi wel want met Phora erbij werd het ook nog luxe. Puk is inkopen gaan doen en wachtte ons op In St. Palais. Dat is halverwege de etappe. Die meid vind ook nog een mooie picknickplaats, de tuin van de pelgrimsgîte. Luxe hoor, fruitjes, melk, knapperig brood dat niet rugzakgekreukt is en frambozengebakjes toe. Een Belgisch echtpaar beheerde de Gîte voor die week en ook daar was het rugzakverhaal al bekend. Wij weer te voet nog een paar heuveltjes we zijn nu echt in de Pyreneeën aan het komen pikken. Fantastische uitzichten en we hebben een slaapplaats voor onze traiteur erbij gereserveerd. Aangekomen op de gîtrural, een boerderij die zo'n 40 pelgrims herbergt, had Puk al de beste plaatsen geblokkeerd. Na het ritueel van wassen etc. een biertje maar dan wel een Baskische want daar zijn we nu echt. 's Avonds om 19h00 dinner en wat voor een. Onze gastheer, een harde dikke bask met pet en een enorme zangstem, begroette ons met een drankje en zijn Baskische trots en lied. De stemming zat erin. Zo werd het een leuke avond die al gauw blaren en pijnen doet vergeten. Wel zielig vond ik het voor die Zwitser, een beetje zije, die de enige man in de groep was met nog 10 ouwe wijven.


78/161

13-05-13


Ostabat>SaintJeanPieddePort 9/25 (22km)

27092012

Today, the last full day in France. Tomorrow, a restday and the day after we climb out of France when we are at the top of a pass and go down into Spain. At coffee time we find Phora along the road and she found a place on a farm where pilgrims can get either a free coffee or you put a money in a box. It was a good quite place to be till our Swiss guy with his 10 hens came by. The silence was gone. Will we would be by lunchtime in SJPdP and our road pilot hasn't found any nice pick nick place till the village we decided to have lunch in the town. Getting there was somewhat emotional. 1600km to cross French from NE to SW. Suffering the sun and Les Landes. Phora found a nice quite place to sleep. The three girls the woman of the hotel (Bask), Claudine (Brittany) and Puk (Dutch) found each other pretty quick, so I had to handle three enemies. St.J is very touristic (like Valkenburg) and many pilgrims. We did a little shopping. The laundry is for tomorrow. Great day, good feeling and happy that my girl is there too. She had cards with greetings, thank you all. Another 40 days to go.


79/161

13-05-13


rustdag 26 sept./dag 65

27092012

Vroeg op, want de Baskische hotel eigenaresse heeft heel duidelijk aangegeven dat het ontbijt om 7 uur is. Daarna gaat Phora weer naar huis. Nog wat fruitjes en blikjes achtergelaten en weer op naar Joop. Wat machtig toch. Ze heeft mijn reserve GPS meegenomen en in het hoesje van de Spaanse CD vind ik dat kaartje waarvan ik dacht dat ik hem doorgespoeld had in Dangé (#38). Ik weet dus weer waar ik ben. Het is slecht weer geweest vannacht en nu zo in de middag klaart het op en morgen hebben we weer mooi weer. 1000 meter stijging, Claudine is er wel een beetje bang voor maar het komt wel goed. De dag is verder rustig, geen nieuws van het front. De was is droog op tijd voor beertime.


80/161

13-05-13


St. Jean Pied de Port > Roncevalles 9/27 (26km/1684km)

01102012

Arriving in St. Jean Pied de Port is already something but taking on your shoes and to cross the Pyrenees and ending up in Spain is another milestone. It will be one of the heaviest days of the Camino although the Camino will start officially tomorrow. We leave early, it is still dark. We drop Claudine's backpack at a service that will bring her backpack to Roncevalles. The first aim is to get into Orisson, after that it will not be that steep anymore. We are not alone anymore. A lot of pilgrims. You can see they are new. Their clock still run fast and they did not suffer like we are acquainted with now. They will learn their lesson soon. We climb slow and quietly. No talking. The weather is perfect, cloudy, little wind, the right temperature. We wonder about Lucette, the woman where Phora had long talks with and was suffering pain in her upper leg. Quite some Spanish people and because I just said two words in Spanish, I got an avalanche of Spanish over me about Santiago from a spanish pilgrim. The higher we come the more beautiful the landscape. In StJPdP, we met with a biker pilgrim from Argentina. He looks like Miguel, the servant in that tvseries with John Cleese. He is not taking the hard road but the offroad pad. Sometimes people have to help him to lift his bike up when it is too rocky or muddy. The last part, before the top can indeed very dangerous like it is in the movie The Way. The only danger we had were the about 70 vultures (gieren) above our head. In Roncevalles we sleep in a very nice accommodation for pilgrims. An old monastery, completely rebuild and run by the Dutch society of St. Jacques. Every forth night there is a fresh team of Dutch pilgrims to help the pilgrims to sleep, wash and even there was a medical doctor and..... Lucette. She made it but with pain. I asked her if she would like to see the doctor. She did. The doctor knew exactly her problem and pointed right on the painful area. It was nothing serious, the walk is/was too heavy for her muscles. It gave her motivation to continue. After the pilgrims dinner we spent 19€p.p for all, we went to church, after the service we got the pilgrim's blessing. Now the real Camino has started.


81/161

13-05-13


Roncevalles > Larrasoañna 28 sept/dag 66 (30km/1684km) 01102012 We slapen in een hele moderne accommodatie. 2 verdiepingen, per verdieping 100 man in cabines van 4 bedden, 2 onder en 2 boven. Om 6 uur worden we gewekt door een machtig mooie luide zangstem. Het is het pelgrimslied in het Latijn. Kom op, eruit, je moet naar Santiago! Alles ingepakt vertrekken we in het donker. We willen ontbijten in een restaurant verderop. Dicht! Claudine heeft nog een half brood van een week oud en ik heb nog allerlei lekkers dat Phora voor ons achter gelaten heeft. We eten op een terras met zo'n mijnwerkerslamp op ons kop in stilte. Stilletjes trekken de pelgrims voorbij. Als we klaar zijn volgen wij ook. Al even onderweg horen we pssst! achter ons, het is Miguel, de ober, die voorbij wil. Als het lichter wordt vinden we een café voor koffie en we kopen een brood voor de lunch. Ons Pukkierantsoen is nog lang niet uitgeput dus we komen de dag wel door. De wandeling is echt mooi vandaag. De ellende van de Landes is dan gauw vergeten. Larasoañna is niks. We slapen in een gemeentelijke pelgrimsherberg. Alle koppen die we zo onderhand wel kennen zien we weer terug en 's avonds aan het avondeten weer. De plek waar wij sliepen is dan wel dicht bij de toiletten, dus allerlei pissers die 's nachts langs komen, maar wel droog. Het is heftig gaan regenen die nacht en de herberg lekt s een mandje. Er is heel wat gehoosd daarboven.


82/161

13-05-13


Pamplona 9/29 day67 (17km/1701km)

01102012

Because of the heavy rain last night, quite some people found their backpack soaking wet this morning. The moral was pretty down. People complained at the management and had excuses but not the money to repair the roof. We leave as quick as we can. It is dark outside and it rains. We found a little store for coffee and bread. Because of the rain it was a little hectic with the backpacks in the store. We had breakfast with the same people we had dinner with last night. A Dutch couple from Heino, they also walked all the way from home, was very curious to hear the motivation from others about the Camino. They themselves run so fast that they forget to talk with pilgrims at the right time. When we left the rain was over and it was dry for the rest of the day. Half way I discovered that I forgot my white plastic bag. The white bag carries our food. Because we would be in Pamplona before lunch, the food was not the problem but my Opinel? Just before arriving in Pamplona a car is slowing down where we walk. It is the woman of the store where had coffee this morning. She asked whether the white back was ours. Again St. Jacob helped us out. I gave her a kiss while she was yelling at me not do such stupid things anymore. Pamplona has an impressive citadel. Behind the citadel is the city that was made famius by Ernest Hemingway. The city with the bullrun. There is a lot to see for us tomorrow. For evening dinner we ended up in the wrong restaurant. We had truffle risotto.


83/161

13-05-13


rustdag, Pamplona 30 sept/ dag68

01102012

Ons hotel in midden in het centrum. Het leek wel of heel Spanje in Pamplona was. Tot diep in de nacht was het luidruchtig. We waren dan ook laat op. Ontbijt en naar de mis in een prachtige kerk en mooie muziek. Daarna sightseeing en de stempel natuurlijk. Claudine's dochter woont in Spanje en ze weet behoorlijk goed de bars te vinden voor de pinchos. In Navara noemen ze tappa's, pinchos. Het is mooi weer en de verwachting voor de volgende week ziet er goed uit. We schrijven wat. Claudine maakt schetsjes van de stad, we praten wat met andere pelgrims, we doen inkopen voor morgen, bestuderen de route voor morgen. Echt een rustdag dus!


84/161

13-05-13


Pour nos amis de "Groupe"

03102012

Hier, nous étions arrivé à Puente la Reina. Tous les pèlerins sont réunies sur le Camino Francès, maintenant. C'est drôle, on voit les pèlerins avec des jambes blancs, ils sont commencés à Saint Jean Pied de Port ou à Roncevalles. Ils sont tous les pèlerins nouveaux. Donc, pas les vrai, car un vrai part de sa maison, comme nous "groupe des vrai pèlerins". Nous essayons de trouver les mots que Jean Victor aurait trouver. Nous avons PV = Pèlerin Vrai,PM = Pèlerin Mode et PVV (pas la partie extrême droit en Hollande) mais PVV = Pèlerin Vrai Vrai, cela est un pèlerin qui part de maison et va aller et retour pour Santiago. Aussi, (JV) ici nous trouvons les amandes et des raisins très doux. Les carottes, des figues et des pêches sont finis. Claudine est un vrai expert pour ouvrir les amandes. Donc, nous allons bien et nous avons décider de arriver ensemble à Santiago. Cela me force de changer mon programme de voyage. À la place d' aller à Lourdes après Finistère je le ferai quand Claudine fait son voyage à Tunis pour une semaine. Après, on se rencontre à Ponferrada pour continuer notre Camino et après à Finistère. Après le coup de fil de Daniel à Sorde le Salaut nous nous sommes séparer. Par SMS nous avons bien compris que JV et JM sont bien arrivés à Lourdes. Le jour de notre partage nous sommes tombé à Bergovey dans un studio à côté de la Marie. Phora, ma fille est venue lá aussi. J'ai tout de suite deux femmes contre moi, Sabine, la propriétaire de l'hôtel à Saint Jean Pied de Port deviendrait no.3. Quelle luxe, une fille avec une voiture. Nous sommes allés à Saint Palais pour le repas de soir, pizza pèlerin. Le lendemain C et moi à pied à Ostabat. En passant St. Palais, Phora à préparé le repas de midi dans le jardin de halte de pèlerins. Copieux! Le soir,nous trois, nous avons passé la nuit à Ostabat. Environs un 50 pèlerins à table pour le repas et un hospitalier qui est vraiment un vrai basque et un vrai chanteur et charmeur à avait nous entretenu. Repos à SJPdP. Phora à trouvé un hôtel chez Sabine. Lá, j'ai complété le matériel qui manquaient après le vol de mon sack à dos et Phora m'a apporté mon GPS de réserve installé avec une carte d'Espagne. Le refuge à Roncevalles était parfait. Pas un surpris parce que le refuge est géré par les Neerlandes. Ce qui m'a touché était la voix, lendemain, avec un chanson de pèlerin. Réveille! Prend le chemin! C'est Saint Jacques qui vous attend à Santiago! Claudine et moi marche bien. Elle réveille maintenant avec aucune problème, donc à la bonne heure au chemin et repos et culture dans l'aprèsmidi. Je ne comprends pas les Français, faire le Camino avec une Bretonne est faisable. (jusqu'à aujourd'hui)


85/161

13-05-13


Puente la Reina 1 oktober/dag 69 (25km/1726km)

03102012

Phora is jarig vandaag. Maar eerst gauw een felicitatie smsje gestuurd want straks zitten we misschien weer in de binnenlanden en geen telefooncontact. Het valt allemaal mee, de route is vrijwel parallel aan de snelweg. Je ziet de vrachtwagens als mieren kruipen en je hoort ze niet. Pamplona is een prettige stad. Op naar Puente la Reina, daar komen nog wat pelgrimsroutes bij elkaar en daarna zitten we allemaal op dezelfde weg. Dat is dan ook duidelijk te zien. Er zijn heel wat witte kuitjes bijgekomen. Ze rennen alsof Sint Jacob er niet meer zal zijn als ze aankomen. Ook types waarvan je je afvraagt waarom ze hier zijn. Bijvoorbeeld Chinezen, maar ook andere Aziaten. Wat voor pelgrimsgedachten zouden die nu kunnen hebben? Waarom Santiago? Ik ga het ze zeker vragen, maar voor nu houden we het op een mode verschijnsel dan pelgrimeren. Claudine en ik noemen ze PV = Pélerin Vrai en PM = Pélerin Mode. De route is zwaar, het is een behoorlijke klim naar de Alto del Perdón, een doorgang op een bergkam waarop een lange rij windmolens staat. Er is ook een pelgrimsmoment, die met die paarden, ezels en vaandels. Niet veel, maar toch meer dan ik dacht, zijn er zo van die kleine monumentjes op plekken waar pelgrims overleden zijn. Zo'n tocht vreet meer aan je dan je denkt. Bij mij is het alleen meetbaar aan mijn broek. Als ik mijn riem er niet bij heb sta ik zo in m'n blote billen. Die brug (Puente) en stadsmuur heeft echt wel wat. We lopen er over heen en nog iets klimmen en dan zijn we bij onze herberg. Weg van de autoweg, heerlijk rustig en een mooie accommodatie.


86/161

13-05-13


Estella 10/2 (day70) (26km/1752km)

03102012

The Albergue is very nice and well managed. There is a group of about 30 disabled people with something 60 helpers. They also do parts of the Camino and after that they travel to Lourdes. Impressive how brave they are. This morning up early because the sun will be hot this afternoon. While the etappe is relatively short we could be in Estella by noon. Then we have shadow, a shower and leftovers that Phora bought us some days ago. We also picked almonds this morning, we pealed(?) them and dried them in sun. For small town there many churches and some of them build by Muslims, centuries ago, and later restored/ enlarged by the Catholics. Strange and exciting at the same time. A nice walk and a quite and sunny afternoon. No further pilgrims news for today.


87/161

13-05-13


Torres del Río 3 oktober/ dag 71 (30km/1782km)

05102012

Om 5 uur vanochtend was er al een groep pelgrims opgestaan om te vertrekken. Had je eerst een snurkconcert van zo'n 12 snurkers op 20 slapers, dan krijg je daarna het geploeter van lampjes die ze op hun kop hebben en in alle richtingen schijnen. Tegen 6 uur zijn wij er ook uit en vóór 7en zijn we al op weg. Bij een tankstation ontbijt. De croissants en pain au chocola zijn nu Spaans maar daarom niet minder lekker. Dan op weg naar Monasterio de Irache. Gratis wijn! Komt zo uit de muur! De wijn is zo slecht dat je ervan proeft maar zeker je flesje er niet mee vult. Die andere kraan, gewoon water, is dan veel interessanter want heet wordt het vandaag en de tocht is lang, strekken van 10km en 12km zonder kraan. Bij de eerste (de 10km) hebben we nog keus de rechter flank van het dal of de linker. We nemen de linker want die zal nog lang schaduw hebben. De tweede is in de middag, de oktoberzon verliest dan wel aan prikkracht, heet blijft het. We besluiten dan ook nog, bij Los Arcos door te lopen naar Torros del Río dan hoeven we die morgen niet te lopen. Morgen wordt het nog warmer.


88/161

13-05-13


Logroño 10/4 (day72) (25km/1807km)

05102012

Torros del Río is a little town and it has quite some Albergues for pilgrims. We take the one at Doña Mia. A friendly older lady taking care of us like we are her children. It is nice and proper. Yes, since we are in Spain the sorrow " where to sleep tonight" is gone. It is deluxe here in Spain. There are pilgrim dinners, good food, good wine and this all for Dutch prices. But, although the good food I cannot wear my trousers anymore without a belt. I must have lost quite some weight? We had dinner with a couple from Finland, a young man from Brazil and 3 from the US. They all started in Roncevalles. The finnish were real pilgriims, they knew why they are here. The young men?? One said that St. Jacob heard his prayer. While it was so hot this afternoon he prayed for a swimming pool and .., when he arrived the afternoon his Albergue had a swimming pool. Typically a PM. The route today was easy. We did the difficult 5km yesterday. Just before arriving in Logroño there is a little house where Doña Felisa gave a stamp to the pilgrims in the hope they buy a drink. Doña Felisa died in 2002 and was 92. Now here daughter gives you a stamp. A very nice one with the text Higos, Agua y Amor. Figs, water and love. Instead of figs we tried the grapes, they taste good, the picking is nearby and today we arrived in the Rioja. Guess what we will drink with dinner tonight.


89/161

13-05-13


rustdag in Logroño 5 oktober (dag 73)

07102012

Het mag dan wel rustdag zijn maar er moet wel gewerkt worden. De was van gisteren verhangen. Sokken drogen duurt lang en droge sokken en Gehwol is mijn remedie. Met de haardroger kom je een heel end. Overtollige rotzooi weggooien, je voeten nakijken enz... Het leven van een pelgrim is niet eenvoudig. Ook de voorbereiding voor morgen, water laden gaat eerst. Als je weet dat je tegen lunchtijd door een dorpje komt met een kruidenier dan ben je wel gek om al je eten al mee te sjouwen. Dan ga je eens kijken wat je werkelijk wilt zien vandaag. Natuurlijk een stempel bij de Iglesia de Santiago el Real halen, een hele mooie. Boven de ingang is de beeltenis van Santiago de Matamoros. Het verhaal gaat dat Sint Jacob heeft mee gevochten om de Moren te verdrijven. Een ander verhaal is dat van de kapel van de Virgin del Poyo. Men heeft diverse malen geprobeerd het Maria beeldje naar Viana te brengen. Telkens weer was het beeldje de volgende dag verdwenen en weer terug gevonden op de oude plaats in de kapel de Poyo. In Logroño is oude met nieuwe architectuur verweven en dat levert soms spannende dingen op. Na onze stempel zijn we in een park aan de Ebro hebben we restanten van Pukkie opgepicknickt met .... Rioja natuurlijk. Morgen een zware, het wordt heet en de route is lang. We hebben er nog steeds zin in. Ultreia!


90/161

13-05-13


Logroño > Nájera 10/6 day 73 (32km/1839km)

08102012

The day starts early. We have breakfast at the hotel and 7h30 we are on the pad. Still dark, we are already far into the (call it) English time zone. The road passes a recreation park where people can picnic. The are many barbecues ready for use and not far from it we cross a little bridge and in the water we see big fishes. I know for sure that an uncle of mine could not have stand the idea of catching some. With the barbecue close.... Not bad. This morning we cross the Rioja Bajo, in the afternoon we climb into the Rioja Alta. We stop at a ace where men are picking the grapes. The white grapes, because we Claudine and I we tasted the red grapes too and as real winespecialist we think that the red grapes need more time. One of the pickers gave us about 7 bunches of grapes. We bite in it and it is delicious. What a juice and how sweet and mature! The sun is going to pick on us. It is not like the Les Landes is France but.... We both know that the "Meseta" after Leon will question our willpower again. A few kilometers before Nájera we find the wall with a pilgrims poem. Here the last part: Todo lo veo al pasar y es un gozo verlo todo mas la voz que a mí me llama .....but the voice that is calling me la siento mucho más hondo. ...... I feel it strongly inside me La fuerza que a mí me empuja ........ the force that is pushing me la fuerza que a mí me atrae ......the force that is pulling me no sé explicarla ni yo. ...... is something I cannot explain ¿Sólo El de arriba lo sabe! ..... only Him up there He knows Eugenio Garibay Baños,


91/161

13-05-13


Nájera > Santo Domingo de la Calzada 7 okt. (23km/1862km) 08102012 Bij vertrek liep ik nog op mijn sokken. Gelijk werd ik erop gewezen dat ik mijn schoenen nog moest aandoen. Je zult de eerste niet zijn waarschuwde me mij. Ik was meer bezorgd over mijn stok dan mijn schoenen. Na de jatterij wil ik dat ding zeker niet kwijt. We lijden wat af samen. Buiten op een pleintje hebben we ontbijt gehad. Dan weer de Rioja in. Wijn, wijn en nog eens wijn. Tegen de middag is dat alles voorbij en lopen we in de graanschuur van Spanje. De zon komt erbij. Nu, is het niet meer zo leuk. Toch zit de stemming erin. Claudine is niet zo moe als gisteren. We hebben hele verhalen. Er komt een andere pelgrim bij. Een jonge meid uit Toulouse. Oh, zegt ze, ben jij de Wim uit Holland? Dan heb je met Luuk uit België gelopen. Dat klopte half, ik heb Luuk ontmoet en ook maar heel kort. Ik heb blijkbaar indruk gemaakt? Alles in Santo Domingo de la Calzada is rondom het verhaal van de arme pelgrimszoon die de avances van de dochter ban de herbergier niet beantwoordde. Zij heeft toen een zilveren kan in zijn bagage verstopt en hem aangegeven. Tja, dan is er nog maar een straf en dat is ophangen. Zijn ouders, die met hem reisden zijn na de voltrekking van het vonnis doorgereisd naar Santiago. Op de terugweg wilden ze het stoffelijk overschot ophalen om mee naar huis te nemen. Wat bleek, de jonge man, hing nog steeds in de strop en leefde nog. Sint Jacob's staf ondersteunde hem. De familie ging naar de bisschop om hem het wonder te vertellen. De bisschop die juist aan de maaltijd geloofde niets van het verhaal en zei als het waar is dan vliegen de gebraden kippetjes hier uit pan kakelend naar buiten. Hetgeen ook meteen gebeurde. De jongen werd vrijgelaten en het meisje gehangen. In de Cathedraal, hoog aan de muur, vind je dan ook een kippenren met levende kippen die aan het verhaal herinneren. Moraal...... pas op voor verleidsters!


92/161

13-05-13


Santo Domingo de la Calzada > Belorado 10/8 (24km/1886km) 08102012 The Albergue where we stayed was perfect. Nice clean, good beds, dining room etc. etc. and all for a Dutch price. Zero Euro. Of course we did something in the donativo! Just before the others we get up, have toilets and showers for ourselves and it is still quite at the breakfast cafés in town. Toast, marmalade, zumo, coffee and pain au chocolate. It is still dark when we are on the road. Later the sun is ricing with beautiful colors. Some people walk backwards so they can follow it all. A nice walk today, hill up and down and every 4/5 km a little town. In one of the places we stopped for coffee and by noon in one for food for lunch. It was not really in a store, just a living room where they put a portable wall in.The store is small, no bread (sold out) and the fruit did not look right. Just there we heard the car from the bakery man and with the old women in town we bought a bread. Walking out of town there was our chance, a green yard, no fence and nice tomatoes. Yes, it is a pilgrims story and ..... figs as mature as you want them. In the next town we had lunch. In the fields we walk trough is no shadow, no tree, etc... so lunch in town. The problem there is that it stinks pigs, but there are tables and banks. The tomatoes were great! Claudine and I decided to arrive together in Santiago and to end up in Finisterre. In between she is going to Tunis for a week. During that week I will go to Lourdes and return to Spain to continue the Camino. Tonight we will call Chantal, the other "Bretonne", she should be nearby Santiago now.


93/161

13-05-13


Belorado > San Juan de Ortega 9 okt./dag 77 (25km/1911km) 12102012 Nou, dat was me wel een avondje gisteren. Op het laatst dropen de tranen er van af. Er was avondeten in onze herberg, pelgrims bij elkaar dus. We krijgen een tafel toegewezen waar al twee, zoals later blijkt moeder en dochter, zitten. We maken kennis met Camille, de dochter, en Dee, de moeder. Ze komen uit Florida (US) en zijn van Spaanse of Mexicaanse afkomst. Erg religieus en het hart op de goede plaats. Ze weten wat de Camino is. We praten eerst over van alles en nog wat maar al gauw vertellen ze waarom ze hier zijn en hoe het zo gekomen is. Camille is een sterke meid en Claudine heeft wel wat met haar eerst omdat ze net zo heet als haar dochter, maar ook haar gedrevenheid. (wat wil je met een Bretonse). Dee is ook een sterke vrouw maar het lijkt dat Camille de drijver is. Zij wilde wel meelopen met een groep jongeren. Die groep is sowieso interessant, 3 joodse Israëliërs, 2 Australiërs en een zuid Afrikaanse. Die mannen gaan rap en nu zit Dee met de blaren. Letterlijk en figuurlijk want Camille wil bij de jongeren blijven en zeker Santiago halen. De andere kant is samen uit, samen thuis en dus moet ze voor haar moeder kiezen. Het wordt wat emotioneel en dan zegt ze heel ferm, mijn moeder gaat voor alles en we blijven samen zelfs als we daarom Santiago niet halen. Dat deed iets bij Claudine en ze haakte haar halsketting af en gaf Camille een medaille van de Vierge de la Rue de Bac de Paris. Ze zei dat de Vierge haar zal helpen. Dan pakt Camille een doosje en geeft daaruit een medaille van Sint Benedictus aan Claudine. Tranen van emotie. Vanmorgen hetzelfde liedje als andere dagen. Vroeg op en met z'n alle ontbijt aan een lange tafel. Eenvoudig maar voldoende. De ochtend mooi, kleuren en mooie landschappen. In de middag is er weer die zon. We klimmen steil naar 1115mtr. Op de top een monument 1939. in de burgeroorlog zijn er op die plaats zo'n 300 mensen gefusilleerd. Wij eten er nu onze lunch. Nog 8 km rechtdoor en we zijn er voor vandaag. Morgen Burgos, grote stad dus een rustdag.


94/161

13-05-13


San Juan de Ortega > Burgos 10/10 day 78 (27km/1938km) 12102012 San Juan de Ortega is nothing else than an old monastery, a bar and a few houses around it. San Juan and Santo Domingo are local saints and San Juan was the one who created the San Juan monastery for the pilgrims to Santiago. Now, it is all for the pilgrims, no more monks. It is all simple and also a little shabby, but it is for one night! So, if is OK for a pilgrim. Before evening dinner we go to church. The service is for the pilgrims and we are all there. I am not sure whether all were there for the pilgrims blessing or for the free garlic soup they offer (according to our guidebook). Bad luck tonight no soup. We have dinner with all the pilgrims in town, there is no other place. On our table we have Lorenzo from Veneto, Italy. A nice man. He made many pilgrimages to Rome and while Jean Marie is going next year we asked him all about it. Dinner was simple, the night terrible It was a concert in Major of snorting people loud. The walk to Burgos was simple. First climbing up to 1150 mtr and then a long pad downhill to Burgos. No more stores we had to eat what we were carrying with us. Old bread. Once in Burgos, we visit the cathedral for a stamp. Mama Mia! What a creation. You get silence and feel tiny watching such a beauty. Is it because I am a pilgrim?


95/161

13-05-13


rustdag, Burgos dag 79

12102012

Gisteren onze wasjes gedaan en spullen nagekeken maar ook nagels etc. De dagen tellen niet alleen voor ons maar ook onze outfit begint te slijten. Ben eerstdaags weer rijp voor nieuwe hakken. Omdat de Kathedraal niet open was zijn we na de ditjes en de datjes maar naar de VVV gegaan voor een stempel en waarachtig daar zit de hele groep jongelui (pelgrims) uitgebreid te eten. Wij erbij natuurlijk. Ook de Israëlische jongelui waren erbij. De jongelui hebben pelgrimsverhalen. Onze Israeli zijn joods religieus en het was best wel moeilijk voor ze om overeind te blijven in een spervuur van vragen waar zeker Sint Jacob niet ontbrak. Omdat we gisteren een mooiere maar afwijkende route hebben genomen (5km industrieterrein vermeden) zijn vandaag naar de stadspoort gegaan waar de pelgrims de stad inkomen en dan kom je vanzelf weer bij die imposante Kathedraal. Het licht was mooi, wolken erbij, misschien heb ik wel een foto? Stempel gehaald en pelgrims gratis de Kathedraal bezocht. Nog nooit heb je van je leven zoveel moois gezien. Het is adembenemend! In elk hoekje en venstertje zit wel wat, elke stap is een verrassing. Het is teveel! Ik heb maar gelopen. Geen koptelefoontje want dat leidt maar af. Je valt van de ene indruk in de andere. Zeker een plaats om terug te gaan. Ik heb nog nooit zoveel moois bij elkaar gezien. Morgen is het de 12de, een nat.feestdag en je voelt dat de stad begint te bruisen. We zullen er zeker iets van meemaken vanavond.


96/161

13-05-13


Burgos > Hornillos de Camino 10/12 day 80 (22km/1960km) 15102012 It rained during the night but still that did not withhold the Spanish people to precelebrate the 12th of October. Day of constitution and Columbusday. Till deep in the night Burgos was pretty noisy. When we left, the streets were still wet and in some streets they were cleaning up the bottles and other party stuff. In the dark, we come along the Cathedral again. What a beauty! Comparing the Cathedral of Burgos with the Vatican then Burgos wins. How beautifully did they bring different styles together over many centuries. Every step you take in that Cathedral reveals a new miracle. Certainly, the Vatican without any doubt is a great peace of art, but you don't get the feeling it is yours. In Burgos you feel to be part of such great art. Certainly something to go back for. We are lucky today, dry have not had rain over 80 days it is lightly cloudy and a fresh wind in the back. Good for us because for the next 7 days we will be in the "Meseta", flat, hot,monotone. You would lose the feeling with time, they say. Lots of pilgrims take the bus to Léon to avoid the misery. We, pélerins vrais, feel confident, after Les Landes, there can't be anything worse. We will see how we come out of it the weekend over next. 80 days now! Were the first 40 days pretty stable for me, the second are working on my character and I notice little cracks in the stubborn concrete. The Camino forces you to think about life. Daniël (TicTac) called. We inform him a out us and also a out Chantal. She is going fast and already on the Camino primitivo, passed Oviedo, closer to Santiago than we. She still goes alone, that must be hard for her. As being from Brittany, no doubt she will make it. Buen Camino for her.


97/161

13-05-13


Hornillos del Camino > Castrojeriz 13 okt/dag 81 (23km/1983km) 15102012 We zijn er om 6 uur weer uit, d.w.z ik, Claudine houdt ervan zich nog even om te draaien. Hoe ze het klaarspeelt weet ik niet, maar ze is altijd op tijd om te vertrekken. Het is stikke donker. De bar aan de overkant is nog dicht en de volgende kans voor een ontbijt is 8km. We keren dus weer terug naar de Albergue en ontbijten in de keuken. We hebben voorraad zat. Brood is wat mager, het zijn van die halve hamburgerbollen. We lopen nog zeker wel een uur in het donker, dan wordt het lichter. Achter ons gebeurt het. De zon geeft ons mooie kleuren. De rest van de dag is prachtig. Eerst fris, daarna een prettige oktoberzon, beetje wind en mooie paden. Ik kom mijn buurman van vannacht tegen. We zoeken de Tsjech die waarschijnlijk in het donker mijn handdoek in zijn rugzak heeft gestopt. Die komen we een dezer dagen nog wel tegen. We landen in Castrojeriz in een Camino hospital. Helemaal naar het zin van Claudine. We worden morgen om 7h30 met gezang gewekt, een uitslapertje voor haar. Vóór die tijd mag niemand opstaan. De telefoon moet uit en geen wekkers. Ach, voor een keertje mag het ook wel eens een beetje vakantie zijn, het leven van een pelgrim is al moeilijk genoeg. Ben nogal wat gewicht kwijt, mijn grijze haar is weer blond, mijn benen zijn alleen maar spier en pees, m'n billen verdwenen en de kuiten zwart. De moraal is goed. Morgen m'n 2000ste km.


98/161

13-05-13


Castrojeriz > Fromista 10/14 day 82 (23km/2006km)

15102012

Last night we went to church before dinner. The service was simple. The church was far too big for the little number of people that were there. It's a left over of history. Once about a thousand years ago was Castriojeriz the center of the battles of the catholics against the moslems. After that Castrojeriz lost importance but they still have a church with a mix of religious styles roman, baroque, Gothic and Arab (mudejar). For dinner we had tripe and a good wine. This morning we were woken up by Gregorian music. Then we had breakfast together and then on the road. It was humid outside and a very strong cold wind (7 to 8, I guess) from the south. The wind stayed the whole day with us, but it went dryer later on. It was asking a lot from the pilgrims. Also I was stupid enough not to get my long trousers on (to much work) It cooled down my legs pretty much. At a stop, we took a warm soup and changed our clothes. Little by little I was getting warmer. The Meseta is not killing alone with heat, one should pay attention for cold too. Tomorrow, I will dress better against the wind. The forecast is wind for the couple of days.


99/161

13-05-13


Pour notre groupe de pèlerins Burgos, le 10 octobre

15102012

Le pain et la Bretonne, Il y a environs 25 jours j' ai hérité de la Bretonne (2) de mes amis pèlerins. Il faut dire, en général je ne regrette pas cet héritage mais il y a quelques inconvénients. Nous savons déjà no. 2 n'est pas si active comme notre Chantal pendant la réveille. Chantal n'a aucune problème d'allumer lumière tôt le matin et de nous réveiller avec un tralalala. Non, notre Bretonne 2 aime beaucoup de se tourner encore dans le lit et gronder Daniël qui était en train de sauvegarder son téléphone près du lit de Claudine. En tout cas, les autres de notre groupe ont pris leur chemin dans d'autres directions et nous deux sont restés sur le Camino Frances. On dirait pauvre Wim. Oui, mes amis c'est vrai et il faut vous dire il y a en plus. En ce qui concerne le réveil elle n'est jamais en retard et toujours temps pile prêt pour partir. Même, elle parle au début de notre départ de marche. Elle marche bien aussi, notre moyenne est entre le 4,5 et 5 km/h. Elle porte son propre Yoplait. Jusqu'à la, ça marche. Il est connu que les Hollandais (les vrais) sont très économiques, en mots de JeanMarie, on peut gratter, mais on n'a pas compter les Bretons. J'en suis sûre parce que j'ai l'expérience maintenant. C'est leur économie de pain. Claudine ne jette jamais le pain dans la poubelle. Elle le garde et même quand nous avons du pain frais, elle mange tous les deux. Aussi moi, j'ai eu les instructions claires de le garder. Il faut dire déjà deux fois le pain était bienvenu. Une fois tôt le matin à Roncevalles. Il n'y avait pas de bar ouvert pour un petit déjeuner. Donc, on mange ce qu'on a et il nous restait un morceau qu'elle avait avec elle depuis quinze jours. Alors, trempé dans une compote aide beaucoup. Hier, encore pas de pain frais (oublier d'acheter) nous avons trempé le pain dans l'huile de notre boîte de sardines. La Bretonne a toujours de bonne chance mais je crains un jour..... OK, sauf l'économie il faut faire la confession elle a un grand cœur. Pendant un repas de pèlerin dans notre auberge de pèlerin nous partageons la table avec un maman et sa Fille de Floride USA. La maman soufre des ampoules et la fille est au point de décider si elle reste chez un groupe des jeunes (qui marche trop vite pour maman) ou de rester avec et de risquer pas arrêter à temps à Santiago. Donc à moment elle a dit de rester avec mam. Il faut dire que la fille se s'appelle Camille comme la fille de Claudine. C'est deux choses ont toucher Claudine tellement qu'elle a pris la médaille (la Vierge de rue de Bac de Paris) et donner à Camille en disant que la Vierge l'aidera. Camille à son tour porte avec elle un médaille de Sainte Bénédicte et lui a donné à Claudine. Elle dit à notre Bretonne qu'elle aussi protégera Claudine. On peut dire ce qu'on veut des Bretons, mais malgré le pain elle a un grand cœur.


100/161

13-05-13


Fromista > Corrion des Condes 15 okt. dag 83 (20km/2026km) 15102012 Gelukkig geen wind vandaag. Het is wel koud. Vorst aan de grond. Vergeet niet, we zitten nog steeds boven de 800mtr. De zon komt na enige tijd marcheren op. De kleuren vóór ons en ook de zonsopgang achter ons zijn prachtig. M'n linkerbeen heeft nog een naprobleempje maar na even doorzetten doet de oude machine het weer. We besluiten de landelijke weg te nemen. Deze is wel wat langer maar je vermijdt de provinciale weg. Na zo'n 12km komen we bij een bar die juist opent. We nemen koffie met toast. Je weet nog niet half hoe lekker sommige eenvoudige dingen kunnen smaken! Lekker hoor zo even rusten in de zon met een bakkie. Het landschap is vlak en eentonig. We slapen in een klooster vannacht. Bij de nonnen van Santa Maria. Luigi en Paula zijn daar ook, ook Ron uit Montréal is er. Helaas heeft Ron's zwager uit Halifax moeten opgeven. We spreken af in de keuken te eten. Luigi en Claudine koken, Ron zorgt voor de wijn en Claudine het dessert. Paula en ik wassen af. We eten salade, kip, kerry, rijst. 't Komt wel goed met ons.


101/161

13-05-13


Carrión de los Condes > Lédigos 10/16 day 84 (23km/2049km) 17102012 It was pretty busy in the kitchen of the Sisters of Augustine (Santa Maria convent info for JeanMarie) beside Luigi and Claudine a group of Italians were teaching each other how to make spaghetti. Luigi is an excellent cook so he brought all the discussion down to go his way (he helped them too) and as soon the spaghetti was on the table they were in silence. We, we had excellent wine, a little toast/salad to start with, then a real salad and the chicken/curry/rice. The dessert was cheese with membrilla (a kind of sweet fruit). Because I could not walk well I was dismissed from cleaning the plates. We had fun, pilgrim discussions and a full stomach. I sent Marc an SMS to know where he was. He returned that he is still on the Way, two days behind us. We try to meet with him in Léon. This morning was sad. It rained. Rain coats on. Light on your head and go. Outside Carrión we take the Roman road. (the Roman constructed that road to bring the gold from the mines in Astorga to Rome) 18km straight and nothing further till the first bar. After 30min the rain stopped. The only thing you do is watching the time and the gps to see how you make progress. At such difficult moments we start to tell each other stories about everything and nothing, but now it is not working that much. Besides, my leg (L) does not want to walk today. Same like yesterday. After Castrojeriz I got a cold on the muscles and I can't get it warm again. In the pilgrim hospitals it's too cold. I walked up to Lédigo (23km) and decided to take a taxi to Sahagún. There I took a hot bad. It is going better, already. Tomorrow, the capdriver will pick us up and bring us to Lédigo. From there we walk to Sahagún. Yes, it sounds stupid but when we arrive in Santiago, I want to be able to say that I fought for every meter to get there.


102/161

13-05-13


rustdag, Sahagún 17 okt/ dag 85

17102012

Vandaag is Joop jarig. Gebeld om te feliciteren en fijn om weer eens even met hem te praten. We kunnen een biertje op nemen, de afrekening komt later. De plannen zijn wat veranderd voor vandaag. M'n been wil niet zoals ik het wil en nog een dag forceren wil ik niet. We besluiten een rustdag te nemen. Geen gek idee want het weer is miezerig en koud. Veel drinken dus en Voltaren smeren en dat been warm krijgen. Claudine is het stadje ingegaan en heeft niet alleen een nieuwe tube gehaald maar ook een masseur gevonden. Die komt vanmiddag om 5 uur. Hopelijk kan hij wat repareren? In Sahagún heeft ze nog wat pelgrims gesproken die eigenlijk allemaal wel wat op zijn. Het koude weer, de harde wind en de erg lange stukken lopen vragen hun tol. Je beseft het niet zo erg maar als je er even bij stilstaat moeten we best wel moe zijn. Claudine is al 60 dagen onderweg en ik al 85 zonder echt een keer rust te nemen zoals vandaag. Dus, een dagje niksen moet kunnen en het is nog maar 363km naar Santiago.


103/161

13-05-13


Lédigos > Sahagún 10/18 day 86 (16km/2065km)

19102012

David picked me up yesterday afternoon for a massage. At the same time, driving me around, he showed me Sahagún (2400people). He was proud to tell me how old the village was and how important at the time. We passed the arena for the bull fighting of course and the monastery. His father once was the local medical doctor and one of his 7 brothers became his successor, the other son's are all doing something medical. David and his brother run a massage center in Sahagún and in León. David pinned right away on the hurting muscle and threaded me hard. I got some medications to help to relax and magnesium to strengthen the muscles. Today, the 16km were not my nicest. Les Landes is far easier. I will take my rest and hopefully tomorrow it will go better. Walking on the Way and later in Sahagún I discovered that I am not the only one having a problem. Quite some people that we saw during the last days are still here instead of a day or 2 ahead of us. Talking to them the change of the weather, the rain, (yes, it is raining all day now) and the cold has broken them too. We will take a good meal tonight and to bed early. Here on the Camino in Spain there are plenty places to sleep and eat. Was it an every day problem in France, here they are waiting for you when you enter a village or you cross the bill boards and you can make your choice. We mainly go by the guidebook and find our place to sleep in an old monastery or an Albergue of the city. You pay something like 5€ for the night and a pilgrim's dinner incl. wine etc. for about 9€. So, Dutch prices. El Burgo Ranero is the next stop. Ranero comes from Rana (Frogs, there would be a lot of them) let's see whether they will make some music for us.


104/161

13-05-13


Sahagún > Reliegos 19 okt./ dag 87 (31km/2096km)

20102012

Het weer is omgedraaid. De vooruitzichten waren niet best. De straten waren vanmorgen nog nat en het was koel. Gelukkig draaide het weer om naar mooi, al vroeg in de ochtend. Een opsteker want ook al praten we elkaar er doorheen het weer van de laatste dagen en misschien ook wel de "koude" meseta heeft ons geknakt. Claudine is een fijne maat, zij praat me door de pijn heen. Omdat we morgen toch echt in León willen zijn hebben doorgebeten naar Reliegos. Moe, honger, been, nergens zin in, gauw eten en naar bed. Morgen zien we wel weer.


105/161

13-05-13


Reliegos > León 10/20 day 88 (25km/2121km)

22102012

The good weather of today made a lot good. Still, it was painful. I got my leg on the right temperature now, the deep cold is gone, but the leg is still blocked. I went to David again for a massage. He hurt me a lot but now it is going better. We do not rest tomorrow we continue to be in time in Ponferrada for Claudine's trip to Tunis. Good news today. Chantal, from the "Groupe" walked the Camino del Norte and arrived in Santiago today. She must have ran instead of walked, but that is the way she is and ....... also she is a Bretonne like Claudine. We also have news from Marc, he is in Sahagún. That very cold and rainy village where we suffered before. We also have news from Marcel. Marcel is suffering Parkinson's and goes step by step. He is my motivator. When he can do it why am I complaining about some pain? Marcel crossed all the way through France. Started in Paris and took the Turonensis like we all did. Chapeau! Our friend arrived in Saint Jean Pied de Port. What a milestone, he must be very happy. Oh, and I got a hair cut.


106/161

13-05-13


León > Villadangos del Páramo 21 okt dag 89 (19km/2140km) 22102012 Maar goed dat Villadangos del Páramo zo'n lange naam heeft. Een doorgangs (nationale weg loopt door het dorp) dorp voor het verkeer anders had ik helemaal het gevoel gehad naar niks te strompelen. De banden in mijn dijbeen willen nog steeds niet na de kou en de massages. Als je Villadangos inloopt dan kom je bij een truckersplaats. We besluiten wat te eten, we hebben immers geen proviand meer bij ons nou ja, een sinaasappel om zo licht mogelijk te zijn en de hele weg was er niks open. Eten kan je hier aan de Spanjaarden wel toevertrouwen. Eenmaal klaar kreeg ik m'n been niet meer op gang. Proberen door te gaan was niet verstandig. Dus, vannacht slapen we bij de chauffeurs. Als ik Ponferrada maar haal deze week. i.p.v. Lourdes kan ik dan gerepareerd zijn voor de laatste fase. Het is dan nog maar 260km naar Sint Jacob.


107/161

13-05-13


Message pour notre groupe Pèlerins Oct 21

23102012

Nous sommes arrivés juste devant Astorga à Puente y Hospital de Órbigo. Comme hier pas d'Albergue pèlerins mais un hôtel routier. Je me sens à la maison d'avoir des grands camions autour nous qui laisse tourner leur moteurs dans la matinée pour charger l'air de freinage. Ça va et cela ne va pas avec nous. J'ai assez de mal dans ma jambe/fémur. Après le froid avant León, la jambe ne peut pas se récupérer. C'est logic. Tous les deux, nous avons perdu assez de poids. (il faut lire, "nos réserves") aussi Claudine est devenu assez maigre et moi quand je me regarde dans le miroir on ne vois plus un "fat boy"! Donc, il est important de garder Claudine valide. Deux invalides est beaucoup trop. Nous coupons les distance, max 15km, et nous avons décider d'arrêter à Astorga avant la montagne de Cruz de Ferro. Cet étapes est pour après le voyage de Claudine à Tunis. Entretemps, nous pouvons nous reposer et manger pour récupérer et être en forme pour la dernière partie de notre pèlerinage. Moi, je vais chercher l'aide professionnel pour réparer ma jambe. Si, il reste encore du temps pour aller à Lourdes, je le ferai, autrement une autre fois. Certainement vous savez déjà que Chantal est arrivée à Santiago. Peut être elle est déjà rentrer au Bretagne? Autre nouvelle est que Marc est toujours en route. Il doit être vers León aujourd'hui est Marc nous a annoncé que Marcel est arrivé à St. Jean Pied de Port, il y a quelques jours. Chapeau pour Marcel. Sur la télé on vois que le temps a créé assez de problèmes en Espagne. Ici, il fait beau. Hier, nous avons vu de la neige dans les montagnes les montagnes de Cruz de Ferro mais aujourd'hui tout est fondu. Pour nous un signe que le froid sera notre ennemi à la place de chaleur. Le moral est parfait donc nous allons certainement porter une prière à St. Jacques.


108/161

13-05-13


Villadangos > Puente 10/22 day 90 (12km/2152km)

23102012

Villadangos del Páramo to Puente y Hospital de Órbigo The weather is nice today. That is already something. As long as I can move my leg it is going fine, but as soon as I stop, it is very painful to start to walk again. It hurts, but it is easy to bear the pain. Also, it was a short day today and the landscape is corn, veryarge fields. One more track tomorrow and then we will be in Astorga. We will stay in Astorga and continue from there after Claudine's return from Tunis. No walking for a while sounds like a blessing. I will try to get professional help to repair my leg, if not in Astorga then I will go to Ponferrada. The reason to stop in Astorga is simple. We both are exhausted. The Camino asks more than you realize and we cannot risk to stay two days high in the cold mountains and to pass the "Iron Cross" to Ponferrada without being in good condition. There is snow over there too. We cannot afford ourselves to have another cripple pilgrim. Relax and eat is the slogan for the next days. Tonight, we sleep again a truckershotel. That means Dutch prices, good food, thermo massage and a warm bed. Unfortunately, no Nutella at breakfast tomorrow.


109/161

13-05-13


Nieuws uit Lourdes 22102012

23102012

In het zuidwestelijke Franse bedevaartsoord Lourdes zijn afgelopen zaterdag honderden pelgrims geëvacueerd uit hun ondergelopen hotels. Ook het Heiligdom van OnzeLieveVrouw staat onder water. Op meerdere plaatsen is de rivier Gave de Pau, die door Lourdes stroomt, buiten zijn oevers getreden. Sinds donderdag kent het gebied van de HautesPyrénées onophoudelijk zware regenval. Alle hotels in de benedenstad aan de oever van de Gave lopen geleidelijk leeg. Bussen voeren pelgrims naar het congrespaleis en het sportpaleis. De toegang tot het Heiligdom is afgesloten. Het Heiligdom van Lourdes is maandag opnieuw gedeeltelijk open voor pelgrims. De grot is evenwel pas vanaf dinsdag opnieuw toegankelijk. De pelgrims uit Canada, Japan en de Filipijnen konden de basilieken van de Onbevlekte Ontvangenis en de Rozenkransbasiliek bezoeken, net als de crypte. Maandag waren een 1.300tal pelgrims ingeschreven, aldus een woordvoerder van het heiligdom in Frankrijk. De grot, waar Maria in 1858 aan Bernadette Soubirous zou verschenen zijn, gaat pas dinsdag opnieuw open. Maandag zijn gemeentearbeiders en brandweerlui nog bezig met de opkuis na de overstromingen. De Lourdesbron zal op een later tijdstip opnieuw toegankelijk zijn.


110/161

13-05-13


Hospital de Órbigo > Astorga 23 okt. / dag 91 (17km/2169km) 24102012 De laatste dagen waren niet mijn beste, nu maar even rust. Het weer is prachtig. Het landschap niet meer eentonig maar spannend. In de verte zie je de Cathedraal van Astorga al. Daar aangekomen ben ik naar een medisch centrum gegaan en trof natuurlijk wel een goede maar ook een sarcast van een dokter. "Laat je been maar eens zien", zei hij, ik m'n broek uit en toonde wat ik nog over had. Hij plukte zo een mijn dijbeen. Toen vroeg hij waar mijn spieren waren. Hij bedoelde dat er niet veel meer zat. Alles is wel goed maar een beetje opgebruikt. Rusten, goed eten, ibuprefeno 600mg, Voltaren en ijs op de dij, dat was zijn remedie. Masseren en magnesium, leuk maar ook flauwe kul. Het plan nu is om morgen een rustdag te nemen en daarna toch nog drie dagen door de bergen te trekken. Moreel gaat het wel lukken, als het weer en de body nu ook nog een zetje meedoen dan komen we toch nog volgens plan in Ponferrada. Daarna even geen Camino. Pukkie heeft de gang van zaken in Lourdes op de blog gezet. Misschien dat ik toch nog ga, zwemmen kan ik wel. In Astorga hebben ze Mantecadas, een cakeje waar niks an is. Ook hebben ze chocolade en zelfs een museum daarvoor. Daar gaan we dus naar toe want twee van die magere heinen kunnen wel een calorietje gebruiken.


111/161

13-05-13


resting day, Astorga 10/24 (day 92)

25102012

The medications that I got from the medical center work out fine. Oh, for sure, I have to take more rest also, but that is for later. This morning we went to see the Palacio Episcopal the bishop's palace build by Gaudi. Once the bishop that started the construction died the next bishop did not want to continue. I can understand why. From the outside the building looks like a Disney palace and inside I didn't see a warm and comfortable place to sit. Then the guy we met later with on a square was sitting much better. The "scharensliep" was grinding and sharpening knifes on his mobile workbench. Eating on a resting day is really fun. Normally we eat a "Pilgrim's meal". If you pay more than 12€ then it is an expensive meal. Food that you get a pasta or a meal soup and then a good piece of pork, beef or fish including wine, water and bread. But today we went for a local meal a Cocido Maragato! René and his brother Henk would have loved it. (almost) It starts with all kinds of bacon an sausages. Then the next is cool/patato/white.round.beans and then soup. You already noticed one eats the meal inverse. That is because the soldiers they say, in case of an alarm they at least ate the best part first. Oh, I forgot to tell that with the bacon it also comes with pork legs and ears. Claudine tought me how to eat it, so don't worry, I am still alive.


112/161

13-05-13


rustdag/ jour de repos, Astorga 25/10 Dag/Jour 93

26102012

Vanmorgen gewone tijd op (6uur) en ons klaar gemaakt om naar Santa Catalina de Somoza te gaan. Expres een kleine afstand (10km) om te zien hoe mijn been het zou doen. Ook hadden we een bagage transport geregeld ze brengen dan jouw rugzak vooruit dit om zo licht mogelijk te zijn. Mijn been zou het, hoewel met moeite, aangekund hebben maar Claudine was er nog lang niet bij, wel op tijd naar bed en goed geslapen maar gewoon nog gesloopt. Die heb ik dus weer terug naar bed gestuurd. Ze heeft daarna nog zo'n 4 uur geslapen. Na het middageten zijn we dus toch maar even wezen kijken in het chocolade museum. Gisteren kwam het er niet van. Het is een museum waar je gauw klaar bent. Wel een plak chocolade gekocht natuurlijk. De Cathedraal was gesloten dus ook daar waren we gauw klaar. Verder was er niet veel te doen, dus terug op honk en rusten maar. Ce matin, réveille à l'heure habituelle. (6heure) Aujourd'hui une petite étape pour voir si ma jambe pouvait le faire. Aussi, nous avions réglé un transport de bagage à Santa Catalina de Somoza, environs 10km. Nous aurions marcher légèrement. Ma jambe pourrait protester un petit peut, mais on est pèlerin ou pas. Mais c'était mon compagnon de marche aujourd'hui. Malgré d'aller dormir tôt et avoir eu une bonne sommeille elle n'était pas encore là. Finalement elle osait me dire qu'elle aussi est assez fatigué. Donc la solution n'était pas difficile. Je l'a fait retourner à dormir. Elle a dormi une autre quatre heures. Oui, il sera bon d'avoir une période de récupération pendant son voyage à Tunis. Reprendre du poil de la bête ou de nous remplumer comme JeanMarie nous a dit. Cet aprèsmidi nous avons été au musée de chocolat, cela manquait hier. Pas grand chose là, mais nous avons acheté du chocolat quand même. Le régime ne compte pas pour nous.


113/161

13-05-13


Astorga>Ponferrada 26 okt./ dag 94 (bus/2169km)

28102012

Aujourd'hui, nous avons pris une décision rigoureuse. Ce n'était pas facile mais nécessaire. Il fallait savoir ce qui manque réellement avec ma jambe et aussi la fatigue de Claudine n'est pas une question. Encore dormir quelques heures en plus n'est pas vraiment une solution pour elle. Ses yeux montrent la fatigue. Le froid de la "Meseta" a nous attaqué aussi. Donc, pour cela nous avons décidé de prendre le bus à Ponferrada. Là, il y avait une hôpital privé et spécialiser dans les os et muscles. Quand un pèlerin à un problème au dessous la ceinture il est soigné gratuit. On m'a fait une ECO et on a trouvé une petite déchirure de ligament. Il faut se reposer au moins de 10 jours et quelques médicaments. Moi je prendrai du repos pendant Claudine est à Tunis, Lourdes est annulé. Puis, après 10 jours, je me laisse faire une autre ECO pour savoir si je peut continuer le Chemin. Á ce moment Claudine sera retourné et en dépendent ma condition on fera un plan de campagne. Pour l'instant mon pèlerinage est de me reposer, je continue à étudier l'Espagnol et entretemps, Claudine peut reprendre le poil de la bête à Tunis. Il reste clair pour nous deux (c'est le caractère breton/hollandais) nous ferons Santiago à pied certainement. M'n been wilde echt niet vanmorgen en een paar uur extra slaap is ook niet de remedie voor Claudine. We hebben een ferm besluit genomen, niet echt pelgrimwaardig maar het kon niet anders. We zijn met de bus naar Ponferrada gegaan. Daar is een privé ziekenhuis gespecialiseerd in botten en spieren. (ja, ook ik Mieke) Op vertoon van je pelgrimspas kan je daar gratis terecht voor heup/been/voet problemen. Daar is een echo gemaakt en er is me aangeraden te stoppen. Dat kan natuurlijk niet! Dus hebben we een ander plan. Er zit een scheurtje in mijn dijbeen spier. Ook zijn mijn pezen aangetast. Dat laatste is veroorzaakt door de masseur met zijn schietmachien. Rust voor minstens 10 dagen, geen massage en andere medicamenten. Terwijl Claudine naar Tunis is kan ik mooi rusten i.p.v. naar Lourdes te gaan. Dat is voor een andere keer. C komt 7 nov. weer terug. De 5de laat ik weer een echo maken en afhankelijk van mijn conditie trekken we een plan. Ondertussen kunnen we ook wat aansterken. We zijn best wel wat gewicht kwijt, op een randje vet hoeven we niet letten. My leg didn't want to go anymore. Too painful. Beside me, Claudine is exhausted too. We made the right decision to decide to take the bus to Ponferrada. There we found a clinic specialized in bones and muscles. Pilgrims do have free treatment over there. They made me an echoscoop and they saw that the muscle was contracted. They advised me to stop. Also I am a victim of the "Meseta". Rest is the solution. For 10 days at least. So, instead of stopping I am to take the rest here. The good news is that we would have stopped in Ponferrada anyway because of Claudine's trip to Tunis. I would have gone to Lourdes but that idea is cancelled. I can still go after Finisterre or another time. For now rest for me and just before C returns I will have another echo to know where I am. Depending on my condition then we make a plan. It is only another 206km to Santiago. In the mean while we can work on getting more weight, a Big Mac wouldn't be a bad idea. www.wimkoster-photo.nl/blog/

114/161

13-05-13



115/161

13-05-13


Ponferrada 27 oktober (dag 95)

28102012

Claudine is vanmorgen naar het station gegaan om tickets te kopen voor de reis voor morgen naar Madrid en ook de terugreis. Dat werd wat gecompliceerd! Omdat ik niet wilde dat C alleen met de nachttrein alleen terug komt naar Ponferrada reis ik haar tegemoet naar Madrid en reizen we samen terug. Dat was erg moeilijk voor de kaartjes verkoopster i.v.m. de rare tijden niemand reist toch van Ponferrada naar Madrid om daarna weer met de eerst volgende trein weer terug naar Ponferrada te gaan kostte veel tijd en door tussenkomst van een wachtende in rij die Spaans/Frans kon vertalen is het toch nog in orde gekomen. Ik ben schrompelend naar de boekhandel gegaan om wat leeswerk te hebben. Het enige boek in vreemde taal is Casual Vacancy van mevr. Rowling, de schrijfster van Harry Potter. Tja, 'k moest toch wat! Een ander boek dat Pukkie al voor mij meenam is een filosofisch werk dat met goeie en slechte mensen te maken heeft. ...... en dan heb ik mijn Spaans nog. Daar is weinig van gekomen als je de hele dag met een Française optrekt. Dus werk zat. Ook heb ik een beter hotelletje gevonden en ook nog voor een lagere prijs. Ik zit midden in het oude stadje t.o. het kasteel en naast het radio museum. Als ik weer wat kan lopen dan ga ik eens kijken. O ja, mijn staf. Letterlijk steun en toeverlaat. Had ik hem eerst om de hoge vijgen of amandelen uit de boom te tikken, nu strompel ik ermee over het plein. Je ziet de mensen denken: wat een klojo die pelgrim maar een mooie staf heeft ie!


116/161

13-05-13


Ponferrada 10/28 (day 96)

30102012

This morning up early to pack our stuff. Claudine because of here trip to MadridParisTunis and me because I found a better and cheaper hotel across the castle. I am on the old very old part of Ponferrada. There once was an iron (ferro) bridge (ponte, puente) and that made the city's name. The river here is the Rio Sil. So, when we continue the Camino, we will cross it for sure. From here it is another 206km and I rolled out a plan to make within 10 days. C and I also have to discuss how to catch up with the km's (less than 1% over the whole track) we bussed instead of walking. The goal is to end up in Finisterre at the end of Nov. Maybe, then I still go to Lourdes as planned before. Also, the last time, with all the pain, it makes you wonder why you still do not want to give up. To bite the pain away and go. It made me a pilgrim. It is hard to explain how that feels for me, you have to experience to understand what happens to you here on the 42nd degree going west. So, my little walking mate is on her way and I am warming up in the sun and getting ready for the next 200. The restaurant of the hotel is next doors. It is a family hotel and they are very helpful to me make me feel comfortable. It works out fine. The kitchen is typical Spanish. They serve Botillo. It is a part of the back of a pork (yes, a warn out pilgrim eats that) prepared with peppers etc. it's a good compensation for being a prisoner in a small hotel room. The new medicines seems to work. My leg can move again a few more days and Mieke and I are going out to dance to test here new hip.


117/161

13-05-13



30102012

De Spaanse treinen rijden niet echt op tijd. Claudine zou gisteren om 17h00 in Madrid aankomen maar dat werd al gauw 20h00 en daarna nog met de metro naar het hotel op de luchthaven. Die lag dus pas om 23h00 op bed. Vannacht goed geslapen. Mijn been is wel stijf maar doet geen pijn meer. De rust begint dus te werken. Vandaag lang geslapen en een laat ontbijt. Er is een schraal zonnetje en een paar laat vertrekkende pelgrims. Ik kijk ze met jaloezie na. Ben maar wat wasjes gaan doen dan zie ik er in ieder geval uit als een schone schooier. Behalve lezen en Spaans kan ik ook Youtoepen en wat muziek horen dat niet op mijn iTunes staat. Ook eens het nieuws in de NL bekeken en heb gezien dat er een kabinet komt zonder tussenkomst van de Koningin en mij. Bravo, eindelijk ballen. Nog steeds is het me nog niet duidelijk wat het verschil is tussen Pinchos en Tapas. Pinchos zijn kleiner dan Tapas en het hapje wordt met een prikkertje bij elkaar gehouden. Toch lijkt het ook streekgevoelig. In Baskenland zie je ook grote Pinchos (heb toen niet op het prikkertje gelet). Hier in Bierzo hebben ze en Tapas en Pinchos. Bestel je een biertje dan krijg je er een Pinchos bij. Proost!


118/161

13-05-13


Ponferrada 10/30 (day 98)

31102012

They start to get to know me already here. This morning at a late breakfast tostadas y zumo de naranja the young lady from the tourist office (across the street and a beauty) came to me and asked if all was going OK with me. She offered help to make the appointment at the hospital for the ECO. Also, the hotelfamily is taking special care of me. I worked out a walking plan for the last 200km, another 11 days to go. Because of November, it is not standard anymore that all the alberques are still open. We also have to take the distances and the cold in account. There is snow in the mountains now. Although my leg is doing little by little better, I am not sure about being ready next week. I simply have to have faith and think about all the other little miracles that happened to me during this Camino. Every time I, or the group, needed help, Saint Jacob was there! This is not just a walk. The photo of today is the echo scan. Let's hope the one of next week Monday 14h00 is a better one. Be sure that I work on it.


119/161

13-05-13



31102012

De afspraak voor een nieuwe echoscoop is gemaakt. Maandagmiddag (5nov) ben ik aan de beurt. Als ik het zo eens bekijk op de medische internet pagina's (waar ook heel veel flauwe kul op staat) ziet het er niet best voor me uit. Misschien zit ik fout maar het zou de Quadriceps (?) zijn die me dwars zit. Topsporters zijn zomaar een maand uit de running met zo'n akkefietje. Dinsdag (6) neem ik de trein naar Madrid. Ik ben dan zeker dat ik de volgende dag op tijd ben als Claudine terugkomt. We gaan dan samen met de nachttrein richting Ponferrada. Woensdag (8) is het bijkomen, stempel halen en wat te eten voor de volgende dag en donderdag (9) weer Camino. Claudine en ik hebben de deal dat we elkaar naar SdC brengen en naar Finisterre. Ik houd mijn woord voor dat. Kan ik weer lopen dan loop ik en anders vind ik er wel wat op. De gemiste km's haal ik een andere keer dan wel in. Zo in m'n uppie met een warme kruik op m'n been (waar je de drinkwaterzak al niet voor kunt gebruiken) moet ik wel denken aan die keer dat we allemaal wel doorzaten te zitten en JeanVictor heel droog een mop begint te vertellen. Een mevrouw koopt bij de Ikea een slaapkamerkast. Thuis gekomen begint ze hem in elkaar te zetten. Eenmaal klaar en trots dat ze het zelf allemaal kon, duurde het niet lang of de bus komt door de straat en plots stort de kast in elkaar. Ze begint opnieuw, de kast staat weer totdat de bus weer door de straat rijdt en Ploemp, de kast stort weer in. De mevrouw gaat terug naar de Ikea en beklaagd zich. Nou, daar stonden ze voor een raadsel. Dat kon gewoon niet! Dus om te zien waar het fout gaat reist er een mooie Zweedse jongeman met mevrouw naar huis en zet de kast weer in elkaar en ja hoor, de bus komt er aan en de kast aan diggelen. De jongeman verbaast, zet de kast weer in elkaar maar is intelligent en stapt in de kast om te zien waar het fout gaat. Even daarna komt de echtgenoot van mevrouw thuis en ziet de nieuwe kast in hun slaapkamer. Hij opent hem, ziet de Zweed en vraagt wat hij daar doet? Waarop het antwoord is: "Ik wacht op de bus!" Telkens weer is de mop een opsteker voor me. Bedankt Pelgrimmakker, we konden weer door, dankzij jouw goed gekozen moment.


120/161

13-05-13


FÉLICITATIONS!! Ponferrada 1e Novembre (Jour 100 !!!)

01112012

Tja, honderd dagen vandaag. Ondanks alle moeilijkheden ben ik positief en hoopvol. Hoe het ook afloopt, het is de reis van mijn leven! Heb nog nooit zoveel over mijzelf geleerd als op deze Camino. Bedankt, Puk! Gewoon, dat je er altijd voor me bent. Een vader kan niet meer wensen! Hier, Marc était à Ponferrada et nous avons mangé ensemble. Il a une barbe maintenant et cela couvre un petit peu que son visage a maigri. Aussi lui, est prêt pour se remplumer. Sauf que ça, il a toujours gardé le moral et je suis très contant de voir sa volonté d'arriver à Santiago. Bien sûre, nous avons parlé de notre Groupe et nos Haltes Pèlerins, Jacques et Jacqueline par exemple. Ou, la bouteille de vin nous lui avons laissée à Taller et la dame (bar) en face d'halte. Elle n' était pas gentille vers lui aussi. Grâce aux charmes de notre JeanVictor, nous avions mieux (avec le nez dans le beurre) tombés que lui. J'ai oublié son nom, mais Marc me racontait d'une troisième Bretonne. Au lieu seulement deux pour nous, j'espère que Saint Jacques puisse bien gérer les trois dames. Marc m'a raconté que tout les trois sont petites, savent bien ce qu'on veulent et..... Bretonnes! Pendant notre "Cena" à l'heure pèlerine, le monde en dehors commençait la fête d' Halloween. Les enfants comme sorcières ou diables et les petites orchestres dans la rue. La nuit, les enfants sont allés dormir, la musique à restée toute la nuit. On a bien chassé les mauvaises fantômes, disons. Il est Todos Los Santos aujourd'hui. Espérons que Saint Jacques me laisse encore arriver. Marc arrived yesterday in Ponferrada and we had dinner together. He was with us in the Groupe and he, unfortunately, had to take rest for a while before Labouhayre (day56) because of serious blisters. Marc has a beard now. He lost some weight too. He struggles with his knees. Still, he can walk and makes his days. The most important of all, his moral is great. We talked about the Groupe, Jacque et Jacqueline, about Daniël also, he lives in Fontenay, a few blocks from Marc and that Marc's wife is in the same choir as Daniël....and of course the bottle of wine that we left for him in Taller (day58). Marc noticed the bottle the next morning when he left. He took the bottle with him to share it with evening dinner. However the people he met with that evening where of a religion that does not allow alcohol. So, the bottle was his. He thanks the Groupe again. It is good to know that Marc is doing great and that he is going to arrive in Santiago. Here in Spain they celebrate Halloween too. Today, Todos Los Santos, is a day off. Tradition is to remember to dead and to flower up the cemeteries. That meant late parties last night, little bands walk through the streets and sleeping faces this morning.


121/161

13-05-13


Geesteren 3 november (dag 101)

04112012

Dag101, vrijdag 2 nov. het doek valt na 2169km. Voorlopig! Het is net als met een akku. Eerst blaakt ie van gezondheid. Je kunt er heel lang een lampje op laten branden. Als het lampje dan eenmaal uitgaat, geen probleem. Je verbreekt de verbinding, wacht een tijdje en je sluit weer aan. Het lampje gaat dan weer voor een tijdje. Lampje weer uit, even ontkoppelen, even wachten en dan gaat ie wel weer een keer. Dat heb ik 18 dagen lang met mijn body gedaan. De nacht na mijn diner met Marc kwam de eerste waarschuwing. Hevige koorts en pijnen in mijn been, niet geslapen. De volgende dag wel volledige rust genomen, alleen maar op om even te plassen. Maar 'avonds bij terugkomst uit het restaurant, ik moet toch ook wat eten, maakte ik een misstap. De vlammen vlogen eraf die nacht. Ik ben ervoor met de ambulance naar het ziekenhuis geweest. Daar werd ik flink de les gelezen, mevrouw de dokter zei;”niks aan de hand, je hebt een spierscheur en je bent gewoon op”. “We geven je een spuit, medicijnen en hoe koppig je ook bent, je gaat naar huis!” Die nacht heeft mijn lichaam het verhaal nog eens dunnetjes over gedaan. Ik heb geaccepteerd dat ik de laatste 200km volgend jaar zal moeten doen. Maart/april doe ik het restant! Tijd zat dus om de reserves weer op te bouwen. Met een stel als Joop & Phora is repatriëren eenvoudig. Ik ben er dan wel voor verzekerd maar dat betekent nog niet dat je morgen al thuis bent. Ze zijn meteen in de auto gestapt en nu zondagmorgen om 11h00 zit ik bij Pukkie en Joop, met krukken, thuis met de dringende order me vooral niet te bewegen. Het gaat al beter met me en ik heb geaccepteerd dat ook ik grenzen heb. De moraal is goed, alhoewel ik er best wel goed de kleren er in heb. Wordt vervolgd;

Day101, Friday Nov.2, it’s over after 2169km I am sent home. For a while! A human body is like a battery. You discharge it and when discharged, you are tired and are hungry, you charge the body by sleeping and food. You can go deeper. When the light stops to burn at discharge, then you simply disconnect, wait a while and when you reconnect the light burns again. You can do that several times in a row. I did it 18 days in a row. Now, my battery is completely exhausted. The warning came the night after the dinner I had with Marc, a pilgrim friend. Heavy fever and painful muscle shocks didn't let me sleep. The next day, in the evening, coming from the restaurant, I made a misstep. The pain was awful. I struggled to my room and tried to relax. My leg was burning like hell! I finally had to call the ambulance. Beside the medical help, the doctor gave me severe lesson. She said that I might be able to use my leg again after a couple of days, but no way that I will finish the Camino this year. The muscle is severely injured. She told me to stop to be stubborn and to go home. The night after told me her story again. I had to accept, Wim not always gets what he wants. I will finish the last 200km next year March/April. Of course, my private rescue team Phora and Joop, jumped in the car and got me out of here. Now Sunday morning I am at their place with the strict order not to move and rest. I am feeling better already www.wimkoster-photo.nl/blog/

122/161

13-05-13


and still think about the Pilgrims that encountered the same problem but no…… To be continued; Jour101, Vendredi le 2 novembre après 2169km. Il fallait arrêter ! (pour l’instant) Pour vous expliquer ce qui m’est passé, comme un technicien, il faut vous imaginé une batterie. On peut t’elle décharger avec une petite lampe jusqu’à la lampe s’éteint. Une fois la lampe est morte on débranche, attend un peu et rebranche. La lampe va encore et une fois éteint, débranche, atteint et répète…. cela, j’ai fait avec mon corps pour 18 jours. Je suis épuisé. Pendant la nuit hier, après le diner avec Marc, j’ai eu beaucoup de fièvre et grand douleur à ma jambe. Je ne pouvais pas dormir. Aujourd’hui, j’ai passé le jour calmement mais ce soir en rentrant de restaurant, je faisais un mal pas et cela causait une douleur énorme. Je ne pouvais pas me bouger et la douleur était si sérieuse que j’ai demandé pour une ambulance. Dans l’hôpital on me soignait et le docteur m’a confirmé la déchirure de ligament et il faut simplement se reposer. Peut être vous pouvez vous bouger après quelques jours, mais oubliez le Chemin de Compostelle! Plus au moins elle m’a interdit d’y penser même à continuer. Pendant la nuit mon corps m’a raconté la même histoire encore une fois, donc il fallait récapituler. J’ai décidé de finir ces derniers 206km mars/avril l’année prochaine. Phora et Joop ont décidé de venir à Ponferrada pour m’amener à Hollande. Nous sommes arrivé dimanche matin à leur maison aux Pays Bas, bien en colère mais je comprends que même un Hollandais a ces limitations.


123/161

13-05-13


Geesteren 7 november (2169km)

07112012

Nu weer lekker warm thuis bij Phora en Joop en een beetje bekomen van de ergste pijn, maar eens mijn mail geopend. Mijn blogvrienden bellen of schrijven en wensen mij het beste. Ben wel een beroemdheid hoor, zoveel aandacht. Heel lief en ik ben er erg blij mee. Echter, mijn pelgrimsreis is nog niet af. Ik moet nog even en zodra mijn been weer écht hersteld is, ga ik weer terug. Ik denk dat zo na de Kerst het pelgrimsbloed wel weer trekt. Waarom….? Het zit in die laatste regels van dat pelgrims gedicht: no sé explicarla ni yo sólo El de arriba lo sabe (vrij vertaald: waarom het zo trekt kan ik niet uitleggen, alléén Hij daarboven weet het.) Het is niet alleen die km’s maken of in Santiago aankomen! Natuurlijk, dat doe je wel als je een bloglezer bent, denk ik? Een pelgrim is daar geen eens zo mee bezig. Het is het op jezelf aangewezen zijn, de tijd die stil staat, water, wat er in je kop omgaat, hoe je jouw maten moet steunen, hoe moet dat nou met God, waar slaap ik vanavond? Het zit 'm in de vrienden die ik gemaakt heb, de gesprekken, soms lange en diepe discussies, de natuur en natuurlijk, het allerrijkste, te ervaren dat Phora en Joop zo dicht bij me staan. Dat is het pijnlijden wel waard geweest. Ook dat is deel van mijn pelgrimstocht. Een moderne, dat wel. Zou ik 500 jaar geleden gegaan zijn dan zou ik gewoon een paar weken bij de koeien hebben geslapen en eenmaal weer sterk, gewoon weer doorgegaan. Nu, met alle moderne middelen is het bij Pukkie toch wel even lekkerder. Stom natuurlijk om mijn regen/windbroek niet aan te doen. De harde en koude (een soort mistral) wind velde mij al vóór de lunch. Bij het opstarten (lopen) daarna heb je een bijtende pijn de je hele body, je zweet, en na een paar passen kan je weer bijna gewoon lopen. Als je maar niet stopt dan kan je nog wel 10 km. Zodra je een pipi doet ben je de klos. Zo heb ik nog zo’n 200km doorgebeten. Nou ja, van de waarschuwing die toen kwam weten jullie. Als dat geen pelgrimeren is? O ja, de foto van (101) is het plafond van mijn hotel kamer en heb ik geen mooie krukken?


124/161

13-05-13


St. Antonius te Utrecht 14 november 2012

14112012

Zo pakt alles toch nog anders uit dan verwacht. De helse pijn op weg naar huis zakte in Geesteren behoorlijk weg. Ik werd weer wat mobieler en brutaler en zo belde ik Joop de therapeut in IJsselstein of hij eens kon kijken. In parallel ben ik ook naar de huisarts gegaan. Joop heeft aan me getrokken en geduwd, handelingen waarbij als je iets gebroken hebt door het plafond moet gaan, niets gevonden. De huisarts verwees mij naar sportarts in het Antonius ziekenhuis. Ook deze wist niet goed wat er mee te doen. Dus maar eens een foto maken. Nou ver kwam ik daarna niet meer, ik was meteen melaats en werd naar de eerste hulp gereden. Daar gingen mijn plannen om bij Claudine te zijn als ze aan zou komen in Compostela, ik had de autostoel al omgebouwd. Nu lig ik te wachten op de reparatie, echter dat zet nog wel wat zoden aan de dijk omdat we toch zo goed mogelijk in kaart willen brengen waarom het gebroken is. Dus ben ik overgeheveld naar orthopeden die met scans de zaak ik kaart proberen te brengen. Het neemt nog wel een paar dagen tijd voordat het mes er in gaat. Tot dan blijf ik in m'n bedje op Ouderijn. Meneer Brouwer lag, want hij is alweer weg, bij mij op de kamer. Een interessante man. 91 jaar jong en sukkelt met z'n longen. Een bekende slager hier in Utrecht. Heeft het vak geleerd tijdens de oorlogsjaren in Berlijn. Prachtige verhalen over Duitsers die het helemaal niet eens waren met de Nazi's. Brouwer werd daar te werk gesteld en heeft zo worsten (want alléén Duitsers kunnen worsten maken, volgens hem) leren maken. De man was één van de oprichters van de slagersvakschool en vertelde je waar je op moet letten als je een koe koopt. Zij moet een glimmende huid en ogen hebben, anders niet kopen. Hij mocht naar huis vandaag, zijn vrouw (90) wacht op hem, gebak staat klaar. Is dat niet mooi? The return home was pretty painful. Once at Phora's, nicely comfortable and warm, my strengths were coming back and so I asked Joop, the therapist, to take a look and in parallel I went to my medical doctor. Joop pulled and pushed my leg so hard that when broken I should have reacted loudly. Nothing found, but Joop figured out what I did during the walk and he imitated exactly my trend of walking. My doctor sent me to a sport doctor, Also he didn't know. Once the photo was made, it was clear. The neck of the femur has broken and I am going to get a total hip. So, no way I could be with Claudine when she arrives in Santiago. I had the car ready to go. Now I gave the keys of the car to my neighbour's wife, she works in this hospital and she brought the car home. The orthopedists here are trying to figure out what has happened in order to be prepared before operations. It is not normal that somebody can walk a little 200km with an injured/broken hip. So, they make scans etc. and that takes time, so maybe I get my hip Thursday / Friday at the earliest. Across to me Mr. Brouwer has his bed. Brouwer has 91 years and was once a well known butcher here in the city. He told stories about his years in Berlin during the war and about Germans that did not agree with the Nazi's who helped young men like Brouwer. He learned everything about meat and how to buy animals. How he setup a butcherschool for young ones and about the bombing in Berlin and how he walked home to the Netherlands after the Russian liberated Berlin. Once he was in the www.wimkoster-photo.nl/blog/

125/161

13-05-13


American section the US army brought them home by truck. Today, they let him go home. His wife (90) is waiting for him, she backed a cake for him. Great to see how much that man was longing to see his wife again. Le retour de l'Espagne, était avec les sentiments mixes. Heureux pour revoir Phora et Joop, qui m'ont ramener à leur maison, en colère pour ne pas être capable de finir le Chemin et en plus de ne pas être là quand ma compagnon de marche arrivera à Santiago. Après quelques jours chez Phora et Joop à Geesteren, la douleur se baissait et j'ai demandé notre thérapeute, je lui connait bien, de regarder chez moi. Aussi lui a bien vérifier si quelque chose à été casé. Rien! Aussi mon docteur n'a rien trouver. Après, c' était un spécialiste qui a regarder. Rien! Finalement, les photos ont donné la preuve. Tout de suite on m'a interdit de me bouger (j'avais marché à peut près 200km avec une hanche fatiguer et finalement cassée, col de fémur) et voilà mon plan d'aller à Santiago est tombé dans l'eau. Pauvre Claudine. Maintenant, on est en train de trouver la cause. C'est rare. Donc, scans après scans pour préparer la réparation. Parce que la hanche à été casé il y à plus de 4 jours, il faut une hanche complète. Après, récupérer, réhabilitation et Santiago, here I come!


126/161

13-05-13


Geluk bij een ongeluk 18 november

19112012

Na de opname in het ziekenhuis leerde ik al gauw dat mijn heupbreuk niet een normale is. Ik was niet gevallen maar wel een een trauma zoals ze dat dan noemen. Voor mij een reden om aan te dringen op grondig onderzoek vooraf. Zo heeft de operatie een nog maar een weekje te laten wachten. Afgelopen vrijdag was de laatste scan, een nucleaire. Uit al het verzamelde materiaal komt de conclusie dat mijn botten kerngezond zijn en dat de operatie een normale zal zijn en deze week krijg ik gewoon een totale heupvervanging. Nou, dat ik een harde kop had, dat wist ik, maar zo door roeien en ruiten gaan? Hoe heb ik zover kunnen gaan? Afijn, repareren en verder pelgrimeren, ik wil nog steeds naar het einde van de wereld. Een andere is dat Claudine doorgezet heeft. Wel veel regen, modder, een keer gevallen in een plas maar die Bretonse weet ook van doordouwen. Vandaag komt ze aan in Santiago. Wat zal dat een voldoening aan haar geven. On m’a dit que casser une hanche sans tomber n’est pas normal. Pour moi une raison pour faire l’investigation une petite peu plus profonde pour être sur que les os sont en bonne condition avant faire une réparation. Donc, maintenant après une semaine de scanning/ECO’s, nous sommes sûr mes os sont en bonne condition. On va m’opérer mercredi prochain (hanche complète). Après, il faut réhabiliter et peut être mars/avril déjà, je vais finir le Chemin. Je savais, j’ai une tête assez dure, mais me casser si grave, jamais penser à ça. Enfin, aujourd’hui c’est un grand jour pour Claudine. Elle va arriver à Santiago. Il faut beau et il ne pleut plus. Elle a battu la pluie pour quelques jours, même tombé dans l’ eau, arrivé tout humide à l’auberge. Quelle courage! Pour moi, sa tête est encore plus dur que la mienne. Qu’est qu’on veut, elle est une vraie Bretonne! After a hectic week we are ready to go. At first aid they told me that breaking a hip without falling is not normal. So, I asked to first figure out why the hip became broken. We worked through a number of scans and the result was that my bones are all healthy. No porosity or what so ever. Probably Wednesday is the operation. Then, rehabilitation and next year Mars/April I will be able to finish the left over of the Camino. Getting a little more weight wouldn’t be a bad thing either. I lost about 18 pounds. I knew that I have a strong character but I didn’t know that I can walk through walls and even walk my leg off. That’s is new for me. Anyway, Claudine is going to arrive in Santiago today. Finally the weather works out fine for her today. During the last days she walked in heavy rain, she slipped on the muddy pad and arrived soaking wet at the “albergue”. She has some courage too, maybe even more than me. After all she is from Brittany.


127/161

13-05-13


Utrecht, Antonius Ziekenhuis 21 november 2012

21112012

BEFORE REPAIR Even een berichtje over Wim uit het ziekenhuis. Vanochtend om 8:00 is hij onder het mes gegaan en om 12:30 heeft hij zich gemeld dat alles goed gegaan is. Hij was toen nog aardig versuft en we hebben het gesprek daarom ook maar kort gehouden. Later op de dag hebben we elkaar nog eens gesproken. Nog steeds niet helemaal aanwezig en erg vermoeid, maar was al weer in staat om grapjes te maken. Veel pijn maar merkte al wel dat hij beter kon liggen. De operatie is goed verlopen en het bot is goed. Geen zorgen dus. Morgen gaan hij beginnen met z’n oefeningen en dan zullen we kijken wanneer hij klaar is om naar huis te gaan. Just a little message about Wim from the hospital. The operation was this morning at 8:00 and a few hours later he called to inform that everything was okay. He was still pretty dazed and we therefore have kept the conversation short. Later today we have spoken again. Still very tired, but already able to make some jokes. He has a lot of pain but he feels that it is much better now. The surgery went well and the bone is good. So no worries there. Tomorrow he will start his exercises and then we will see when he is ready to go home. Juste un petit message à propos de Wim au l'hôpital. L'opération a été ce matin à 8h00 et quelques heures plus tard, il a appelé pour informer que tout allait bien. Il était encore assez étourdi et donc nous avons gardé la conversation courte. Plus tard aujourd'hui, nous avons encore parlé. Très fatigué, mais déjà en mesure de faire quelques plaisanteries. Il a beaucoup de douleur, mais il sent qu'il est beaucoup mieux maintenant. L'intervention s'est bien passée et l'os est bon. Donc pas de soucis la. Demain, il va commencer ses exercices et puis nous verrons quand il est prêt à rentrer à la maison.


128/161

13-05-13


Thuis Home 27 november 2012

27112012

AFTER REPAIR Dinsdag 27 november thuis. Ik ben zo druk met weer thuis te zijn dat ik gewoon vergeet m’n blog te vullen met het laatste nieuws. Ik heb een nieuwe heup en ik ga alweer als een kievit. Nadat we er zeker wisten dat mijn botten goed gezond waren. Was het niet zo moeilijk meer. Een gewone complete heup vervanging. Woensdag (21) werd ik geopereerd en zaterdag (24) lieten ze me weer los. Heb even stiekem geprobeerd wat wel en niet kan. Nou, zondag kon ik al zonder krukken de kamer door. Ik weet het! Ik zal voorzichtig zijn. Voor mij geen kijk mama zonder handen (op de fiets) en kijk eens mama zonder tanden. Tuesday, November 27 home. I am so busy with al kind of homecoming from my pilgrimas that I forget to fill my blog. Well, all go fine. The operation (total hip) was Wednesday (21) and they let me go home on Saturday already because I was going like normal. Even, just for trying, I already can walk without canes. Of course, I will be careful (very difficult) and behave, but I want to have it behind me before Christmas. Somewhere March/April next year I will walk into Santiago and continue to the end of the world. Mardi, le 27 novembre à la maison. Ouf, complètement oublier de remplir mon blog avec des nouvelles. Si, beaucoup de choses à faire. Avec tous les bazars de mon fémur, je n’ai pas eu de temps de rentrer à la maison comme un pèlerin normal. Alors, mercredi passé (21) j’ai reçu un protège (fémur) complète. Le lendemain on marche déjà et le jour après je marchait comme normal. Donc, on m’a laisser aller à la maison, samedi. Il est très difficile de me contrôler, pas de douleur et des grandes forces pour y aller. J’ai promis Claudine de me conduire, donc je le ferai. Certainement, la force pour finir le Chemin brûle déjà, nous irons mars/avril l’année prochaine.


129/161

13-05-13


NIEUWJAAR 2013

08012013

03012013 Gelukkig Nieuwjaar! Mijn jaar begint goed. De orthopedisch chirurg vindt dat alles mooi symmetrisch gerepareerd is. Mijn been is weer helemaal terug, mag weer bewegen zo ik wil, de behandeling is klaar. Dat hebben we dus maar. Nu nog wat spier ontwikkeling en dan weer terug om de Camino af te maken. Week 12, dan gaan we weer. We, omdat Claudine met me meeloopt. Samen uit, samen thuis dat was de afspraak – zonder op die heup te rekenen natuurlijk en dat maken we nu af. Dat komt mij wel goed uit, Claudine weet nu precies waar te eten, waar te slapen. Op de web vind je Camino foto’s. Gewoon wat ik zag. Zo terugkijkend veel luchten, veel eenzame vlakten. Voor de “Groupe” foto’s heb ik er een paar geleend van mij medepelgrims. Ook wil ik mijn blogfans bedanken voor hun geweldige aanmoedigingen tijdens mijn heupreparatie. Bonne Année! La nouvelle année commence bien pour moi. Mon chirurgien orthopédique a fait la réparation. Sur la photo on peut voir que mes jambes sont remisent en symétrie. Donc pour lui son travail est fini. Je peux me bouger comme je veux. Maintenant, il faut entrainer mes muscles. Cela veut dire débloquer. Je les ai bien rendus dur pendant ma marche en Espagne. Petit à petit ils reviennent. La semaine 12, nous partirons, nous parce que Claudine marche avec moi, où nous sommes arrêtés. Premièrement à Santiago et après nous finissons le Chemin à Finisterre. C’est un luxe pour moi, mon compagnon de marche, elle connaît déjà les endroits pour dormir et le plus important – la bière de cinq heure! Le web contient les photos comme je les ai vues. Assez de nuages et assez de plaines de solitudes. Un pèlerin doit être fou? Quelques photos de groupe sont prêtées par mes copains pèlerins. Je voudrais remercier toutes personnes qui m’ont soutenu pendant mon interruption du Chemin pour changer une hanche. Happy New Year! My year started well already. The surgeon is done with me. I am repaired and ready to back to finish the Camino. From the photos he showed to me one can see that my legs are in symmetry again. Now more muscle training and we then finally can go to the end of the world. We, because Claudine is walking up with me, we go out together and so we go home together. She already walked to Santiago and that is good for me. She now knows where to stop to sleep but more over where they have the good food. On the web you will find a mix of photos, it is just what I saw Afterwards, I now see that the sky, clouds and emptiness impressed me a lot. Not that strange, there was nothing else. Oh, of course, the sun. Yes, a pilgrim must be insane? To complete the “Groupe”, I had to borrow some photos from my pilgrimmates. Thanks to all who supported me during my interruption for changing a wheel,,,,uh uh sorry, hip of course! JV = Jean Victor www.wimkoster-photo.nl/blog/

130/161

13-05-13


RG = Rodger


131/161

13-05-13


St. Nazaire < ferry > Gijon > Sahagun 19 maart 2013

18032013

Morgen is het dan zo ver. De heup is gerepareerd, alles doet het weer. (nou ja, als je je veters vastmaakt dan voel je wel dat er een stuk ijzer zit) Het is dus tijd om mijn Camino af te maken. Ik heb weer een rugzak die past. Deze is tegelijk ook een stuk lichter gevuld want op het Spaanse deel heb je niet zoveel nodig. Het is hoogstens 10km lopen en dan kan je wel weer kopen wat je nodig hebt. Ook heb ik andere schoenen, veel lichter. Vergeleken met Frankrijk is Spanje een makkie. Als ik aan die dagen in Frankrijk terug denk dan krijg ik er weer tranen in m’n ogen van, zulk bijten dat je moet doen. We beginnen in Sahagun, daar begon mijn heup echt te sputteren en ik wil die 120 kilometers nog eens overdoen maar dan lachend. We, omdat Claudine met mij meeloopt. Dat komt mooi uit, want zij kent de route van Ponferrada naar Santiago. (lekker eten en drinken heb ik nog niet af geleerd) Na Santiago, het is dan al 9 april, gaan we nog door naar Finisterre daar houdt de wereld op, daar is het einde van mijn avontuur. Een jongensdroom is dan vervuld. Tijdens de Goede Week zal het overal wel een feestelijke bedoening zijn. In Spanje is Pasen veel belangrijker dan Kerstmis, ook dat dus pikken we mee met hopelijk mooie foto’s. M’n Hipstamatic is er klaar voor (zie color). Ik heb veel lieve reacties gekregen vanuit compleet onverwachte hoeken, dat deed me goed. Teveel reacties om iedereen persoonlijk te bedanken, dus bij deze een dikke “dank je wel” aan jullie allemaal. Een pelgrimage die je aan het denken zet, is een rijke ervaring. Daarbij is de onderbreking met mijn heup een “extra”! Ik heb m’n pelgrim ervaringen tussentijds kunnen relatieveren. De focus (zeker in Frankrijk), dat heilige moeten van “vanavond wil ik daar zijn”, ben ik kwijt. Het zal nu veel relaxer, ik weet nu waar het om gaat. Ook de kleine en grote pelgrim mirakels hebben een plaats gekregen. Ik ben anders denk ik, wijzer. Sommige reacties hadden het over mijn “opgeven”. Nou, dat woord staat niet in mijn boekje! Ik heb mijn voettocht “onderbroken” en nu achteraf gezien voor nog méér rijke ervaringen. Ik had ze voor twee gebroken heupen nog niet willen missen. March, 19 2013. St. Nazaire < ferry > Gijon > Sahagun. Finally, my hip is repaired. Although, when lacing my shoe you feel that there is a piece of iron there, but it is about time to finish my “Way”. I have got another lighter backpack and less stuff with me. The Way in Spain is peanuts compared to the sufferings in France. It does not take you more than 10km walking to find a store where you can buy what you need. The last part in spain should be easy. We will start in Sahagun. There it was where my hip started to be really difficult and I want to redo it that part up to Ponferrada, but now with a smiling face. Then Claudine, who walks with me again, knows the places to eat and sleep from there to Santiago. So, I am covered for good food and wine. Beside, we will de there during the Holy Week and Easter. Processions, celebrations etc... good occasion to take pictures. My Hipstamatic is ready for it (see color photo’s). I was very pleased with all the nice reactions that I have got during the interruption. I wasn’t aware that so many people where following me. Too many to thank them personally. Thank you all for your warm words, it did forget my pain a lot. Some were using www.wimkoster-photo.nl/blog/

132/161

13-05-13


the words “to give up”. That is not in my vocabulary. Call it an interruption. During these weeks I have learned a lot about myself, I have learned what pain is, about Phora and Joop, I understand things of life better. I have changed. 19 mars 2013. St. Nazaire < bac > Gijon > Sahagun. Oui, mes amis, je suis réparé. Je dois être capable de finir mon Chemin maintenant. Santiago m’attend et en plus il faut Finistère. Premièrement pour remplir mon rêve d’enfant et en plus pour m’entrainer pour accompagner JM et JV pendant leur pèlerinage à Rome. Nous, Claudine et moi, nous commençons à Sahagun. C’ était là ou je cassais mon fémur et je veux refaire Sahagun Ponferrada, mais maintenant avec un sourire. Claudine connait la route après Ponferrada, donc je mangerai et je boirai bien, n’ ayez pas de soucis pour moi. Pendant mon interruption de réparation, certainement pas un arrêt!, j’ai reçu beaucoup de gentilles réactions et supports. Il y avait même un gas qui est venu me voir. Il voulait être certain on m’avait bien réparé. Pour vous tous un grand Merci! Je le dirai Saint Jacques. Aussi, pendant ma période d’interruption j’ai eu assez de temps pour relativiser de ce qui m’est passé sur le Chemin. Quand je rentre, il sera différemment, plus relax et en même temps plus intensif. Je comprends mieux de pélégriner. Aussi, nous sommes là pendant la semaine Sainte et Pâques. Il y aura des grandes fêtes en Espagne. J’espère cela fera mon Chemin complet. Vous pouvez me suivre sur le blog.


133/161

13-05-13


Vannes > Gijon > Ponferrada 21 maart/ dag*** (0km2069)

22032013

Nou, daar zijn dan weer, gewoon alsof er niets gebeurd is. Weer in het hotelletje waar Phora en Joop mij hebben opgepikt. Ben de blog weer aan het schrijven, Claudine houdt haar dagboek weer bij, alles is als van ouds. Nou ja, het loopt nu even prettiger in het stadje. Heb nu ook de andere kant van het kasteel gezien. (zie foto) Vandaag is het mooi weer, de verwachting is regen voor de komende dagen. Op de bergtoppen ligt een flink pak sneeuw en onderweg de bootreis verliep smooth hier in Spanje, ligt er toch ook nog sneeuw langs de route. Wel een prachtige tocht. We werden natuurlijk hartelijk ontvangen in Ponferrada. Luis, de hoteleigenaar, stond gelijk klaar met een soort vruchtenwijn die alleen in de Goede Week gedronken wordt. Hij was albast aan het trainen. De dames aan de overkant van het toeristenbureau kwamen ook even langs. Goed, ze weer te zien maar nu kan ik dan lopen. Morgenvroeg gaan met de trein naar Sahagun. Dan begint het echt. Dan gaan we weer dagen en kilometers tellen, blikje tonijn, stuk brood en helaas water. Het bier is voor het eind van de dag, tenminste, als ik m'n botten niet gebroken heb. Ik zal proberen de boel heel te houden. Ultréïa.


134/161

13-05-13


SahagunEl Burgo Ranero 22 maart/ dag102 (19km2188)

25032013

Gelijk maar de finale test gehad. In Sahagun was het dan nog bewolkt met van die echte zwarte schepen met zure appelen in de lucht. Nou, na een half uurtje op weg ging het los. Koud, nee, zo'n klere natte hagel kou en een wind je zou van je fiets gewaaid zijn. Natuurlijk werd ik gecheckt, was niet nodig, ik heb m'n les geleerd. Ik was tot bovenaan dicht geknoopt. Zo was het verder de hele weg. Een korte vandaag, om erin te komen. Bij aankomst in de herberg werd het weer beter en het zonnetje kwam zelfs kijken. De herberg heeft geen verwarming, nou ja een kacheltje van niks. Zelfs als je erop zit brand je je billen nog niet. Dat wordt nog wat voor de nacht in dit kikkerstadje. El Burgo laat zich raden. Ranero zou van Rana komen, kikker dus. Vandaar kikkerstadje.


135/161

13-05-13


Mansilla de las Mulas 23 March/ day103 (21km2209)

25032013

We are in the Portuguese time zone but still on Paris time. Long evenings and around 7 o'clock it is still dark outside. No need to get up earlier or to hurry. The municipal is not really cosy and it is cold inside. We sleep right under the roof and you can see the daylight coming up through it. Across is a place to have breakfast, we know how and what to order. It is amazing how quickly you can step back into the pilgrim life. It is March! So, March showers and March sunshine. We are well protected and we learned to keep our rain clothes on and ventilate in between the showers. The showers are really cold. The road is straight, the first and only stop is after 13km. Then the other 7km and the day is done. Again we have to sleep in a municipal, all other places are still closed. This one is better, warm, good showers, place to dry your clothes, etc. The Easter festivals start tonight. Every day there will be something religious. I'll report about it later. Oh, my hip! It is doing its job. Things are going better at every step. The steps are regular, my foot points straight forwards and the movements are fluent. No hiccup at all. Still, I have to tell my muscle that I am going to stand up. If I do then I walk away without a lazy leg, if I forget, then it takes two steps before my muscle take the force. It looks like I am well repaired and the end of the world is nearby.


136/161

13-05-13


Mansilla de las Mulas > León 24 maart/ Dag 104 (22km2231)26032013 Palmzondag. Volgende week is het de Goede Week en de Spanjaarden maken zich op voor Pasen. Nou, voorlopig voor ons even niet. Het weer is net zo slecht als gisteren. Koude windvlagen, soms een klap hagel erbij, om over de regen maar niet te klagen. Later op de dag wordt het wat lichter, de koude wind blijft. Je hebt je kleding wel nodig. Lastig piesen, maar alléé. Soms wordt de regenbroek te warm. Ik rits de pijpen dan helemaal open, trek ze omhoog en doe ze onder de ceintuur van m'n rugzak. Een soort luiertje dus, zo hou je je bips lekker warm en toch ventilatie. De route is saai, rechtuit langs een Bweg en verder niks. Geen koffiestop, zelfs niet in de voorsteden van León, alles is dicht. Tot voor ong. 2 km voor het centrum vinden we er een open. Maar goed ook want toen ging de regenkraan echt open. Wij aan de koffie, buiten lopen die arme pelgrims zeiknat voorbij. Sommige herkennen we, ze zaten bij ons in de municipal herberg. In León loopt iedereen met palmtakken. Ja, niet van die prutsdingetjes die wij hebben. Nee, sommige zijn rustig een meter lang. Hoe meer we naar het centrum komen, hoe meer takken. Mensen lopen af en aan in de vele kerken. Allemaal netjes gekleed, allemaal met takken. Met de Domingo de Ramon is de Paasweek echt begonnen.


137/161

13-05-13


Walking to Villadangos del Paramo, taxi to Astorga March25th/ Day105 (21km2252) 26032013 It rains the whole day. That is OK, but the way is sad. Now it is no longer sad and quite, but sad and noisy because it is along is very busy road. We know this road. We were here before. Yes, what drives a man to go such a way with a broken hip. Now, I realize what I did. Sometimes, you walk close to the road, trucks then let you walk through a nice cloud of rain. Then, because of the rainwater, the pads are muddy. We are completely covered, it is hard to talk and also pipi! This because of the many layers. It is somewhat difficult. The moral is OK, we both are glad that I can walk normally. For the rest, another sad day and the weather forecast is not in our favor. In Villadangos del Páramo, the place to sleep did not look very warm (to dry our clothes) and comfortable, so we changed plans. We decided to take a taxi to Astorga. We can do this because we did the road here before and also the day after Astorga is steep going up and that is not the soup that Claudine likes. She is doing brave for now. It's OK said Saint Jacob to us to skip some km's. Here in Astorga is no Easter procession today, maybe in Rabanal de Camino, our goal for tomorrow?


138/161

13-05-13


Rabanal del Camino 26maart/ Dag106 (21km2273)

27032013

Het vlakke land ligt nu achter ons. We gaan de bergen weer in. Rabanal ligt op 1150 meter. Vergeleken bij vorig jaar ligt er nu heel wat meer sneeuw in de verte. Je zou verwachten in de sneeuw te belanden maar dat viel mee. De sneeuw ligt op 1400 mtr. We zullen morgen wel zien, we komen dan langs dat ijzeren kruis op 1450 mtr. Vandaag weer zo'n prutsdag. Van die aanhoudende rustige druppeltjes die heel langzaam alles vochtig maken. De herberg waar we aankwamen was lekker warm, veel plaats om dingen te drogen, de bar ga ik straks proberen. Onderweg, modderpaden maar gelukkig langs een hele rustige asfaltweg, we hebben dus het meest op de weg gelopen. Verder was er weinig te beleven, je loopt met zo'n krakende capuchon, lekker praten kan je dus niet. Als de regen wat minder is dan capuchonnetje af en parapluutje op. Aan het eind van een klein dorpje waar we doorheen lopen probeert een echt oude man schelpen en wandelstokken te verkopen. Een Duits echtpaar met een camper is bij hem gestopt. De camper is een dubbelasser. Moet ook wel want het Beierse echtpaar ziet er gewichtig uit. De vrouw probeert in luid Duits af te dingen en de arme man probeert in zijn lokaal dialect uit te leggen wat zijn prijs is. Wij lopen voorbij, dan laat de vrouw ons weten dat zij al een keer naar Santiago gelopen heeft. Ook in het Duits natuurlijk en ik kon het niet nalaten te zeggen: O ja, net zoals wij, ik kom helemaal uit Holland! Sorry, ik zal de volgende keer weer een pelgrims antwoord geven.


139/161

13-05-13


Molinaseca March27/ Day107 (29km2302)

30032013

With or without rain it should have been the heaviest day up to Santiago anaway. With the rain of the last days and the rain today, it was a really heavy day. We started at an altitude of 1150 meters. In the first km's you climb up to a little over 1500 mtr. Claudine has difficulties to adapt to quick changes in altitude so we had to go slowly. It was foggy outside, nothing to see and later it turned into rain. The pads were very muddy so we took the parallel asphalt road. No or little traffic, so it worked out fine. Again we passed the Crux de Ferro iron cross and again we did not pay much attention. In the movie they cut it to look nice shot. By the way the real Iron Cross is in the Gaudi building in Astorga. There is a big parking place right next to the cross. A car stopped, the driver opens the rear door and a good looking big Boxer dog jumps out of the car and runs up the rocks to the cross. Once up he is using the cross for his pipi. The rain is getting heavier, it is still another 4 km road at 1500m altitude then it goes down to 1175m to El Acebo. The sun breaks through, the faces smile again. We even cut the hairpins of the road over the muddy pads, gravel and rocks, like we have so many in the Alps. Just before Acebo it goes steep down. My leg walks like always and likes the rocks. The force is coming back. Down in Acebo, we stop at a bar. It is still sunny, so like many others we sit outside. The boccadillos goes by half a meter. It tastes well. The sun does good. Then, as a sudden the rain is back again. Amazing how quickly everybody sit inside. The rest of the day we have to deal with the rain for another 10km. The pads are slippery, not to say dangerous. We choose for more km's and we take the road again. Very tired we arrived in Molinaseca. A good shower does a lot of good. The heaviest day is behind us. Tomorrow to Ponferrada. Peanuts, just 8 km. Then Friday, we take a day of. It's then another 211km's. I will make them and keep my bones intact.


140/161

13-05-13


Rabanal del Camino 26 mars

30032013

Pendant tous nos jours sur le Chemin nous avons de la pluie. Oui, le soleil serait mieux, mais c'est comme ça. On ne parle pas si beaucoup comme on a fait l'année passée a ec les capuches. Mais, pas d'importance, nous avons le moral! La volonté d'arriver à Santiago est certainement là. Claudine me surveille bien. Boire et manger et certainement la bière traditionnelle de 17h00 est toujours valide. Ma jambe veut bien. Sauf quelques moments quand le muscle proteste il faut faire attention de mes pas. C'est le retour des forces, chaque jour je me sens un petit peu plus fort. C'est rare de refaire les étapes, j'ai fait avec un volonté inconnu de moi. Donc, alors nous sommes vraiment très content. C'est la semaine Sainte cette semaine. Il y des processions partout. Parfois tard comme hier soir à Astorga et ce soir à Rabanal, il n'y a rien. Certainement à Ponferrada quand nous sommes là le jeudi soir? Vendredi Saint, quand nous prenons un jour de repos, il y aura le Chemin Croix et je voudrais le voir. Au dimanche passée Dimanche de Rameaux il était intéressant comme notre ami pèlerin nous a dit, ils ont des énormes rameaux, cela fait un peu riquiqui pour les français avec leur branches de buis. Espérons que Pâque changera le météo et que nous pouvons profiter d'un petit soleil qui éclat les fleurs et arbres.


141/161

13-05-13


Ponferrada 28maart/ Dag108 (10km2312)

30032013

Het was dus toch een zware dag gisteren. Het was ook best wel een bult gisteren. Bij aankomst is Claudine gaan liggen en is vanmorgen pas wakker geworden. Goed uitgerust en goedgemutst zeker voor vandaag want het wordt een korte etappe vandaag. Die 10km waren een makkie. Het weer werkte mee en de route vlak. Tegen 11uur waren we in Ponferrada. Dat voelt sterk, dat rot stuk overgedaan te hebben. Nu kan ik weer verder en de pijn vergeten. Eerst maar eens alles uitgehangen, alles is toch wel wat klammig en de was gedaan. Met Pasen in aantocht zijn er veel activiteiten in de stad. Elke dag is er wel een processie als het er al niet meer zijn. Ze gaan allemaal onder ons balkon door, wel lawaai maar het heeft ook wel wat. We gaan ook naar de kerk. Het is Witte Donderdag. Ja, er worden echt 24 voeten gewassen met andere laatste avondmaal riten. Daarna is er een processie. Deze keer een wagen met Christus en de 12 apostelen aan tafel. De stoet wordt begeleid door verschillende broederschappen met trom en kornet. Allemaal hebben ze zo'n kluxklux clan pet op, ook de kleinsten. Jochies van een jaar of 6. Ze hebben ook een aangepast trommeltje en mama loopt aan de zijkant driftig mee. Als de officiële stoet voorbij is sluit het gewone volk ook aan. Waarachtig, we hebben ze zien vertrekken en een goed uur later liepen ze onder ons balcon door en ook het gewone volk liep er nog steeds bij. Op de foto zie je de laatste avondmaal wagen klaar staan met daarbij de leider aan z'n mobieltje. 2013 belt nog even met Petrus (jaar 0) om te vragen of het nog even droog kan blijven. Want de regen zijn we nu wel even zat.


142/161

13-05-13


Ponferrada March29/ Day109

30032013

A day off today. It is Viernes Santa, Holy Friday. At 5h30 in the Spanish start there festivities. Because our hostal is in between the Basilica and the Cathedral, 200mtr. distance, no way to sleep in. The procession passes with loud music in heavy rain (the weather forecast for tomorrow is better). At noon, not at 15h00, there is the La Via del Cruz. They eat here from 14h00 to 16h00, so also Christ has to wait. Then later this afternoon, they are going to take Christ really from the cross and then this evening, a procession again. The Easter celebrations are a big thing here. In the streets outside the restaurants they are preparing octopus, pulpo en Español. That's the meal for tonight. All together we have a nice day, the clothes are clean and the shoes dry. We are ready to go for tomorrow. The next 2 days will be mainly flat and later slowly upwards. Then after Villafranca del Bierzo, we are going over another mountain chain to Galicia with the O Cebreiro at the top. From 700m to 1300m within 6km. Pretty steep for a pilgrim, but Santiago is getting closer, another 150km to go then.


143/161

13-05-13


Nouvelle 2, Français

02042013

30 mars. Alors nos amis français. Nous sommes arrivés un petit trop tôt dans notre auberge à Pieros. C'est OK ici. Cela faut dire, on ne parle pas de la radio avec la musique de flamencos. Une seul chanson est supportable, mais pour tout l'aprèsmidi? Même la bière ne veut pas créer la mouche. Sauf que ça.... et aussi le belge de Coutrai qui n'a pas encore pris sa douche, tout va bien. Même le temps change. Petit à petit, il se développe même des petit trous bleu dans le ciel. Ce soir on servi le couscous dans l' auberge. On le mange avec tous les pèlerins ensemble. Aujourd'hui, samedi silence, nous ne pouvons pas suivre les activités de Pâque, parce nous sommes loin du centre de village. En tout cas, à Ponferrada nous avons suivi assez de processions de la Semaine Sainte. C'était quelque chose nous ne connaissons pas. Ici, Pâque, est vraiment une grande fête. Intéressant est de goûter des différents "limonades". C'est un boisson on a seulement pendant la Semaine Sainte. Chaque bar a son propre limonade. L'un est doux et beaucoup de fruit, l'autre est riche d'alcool. En tout cas, nous avons bien bu. Le pulpe, un autre tradition de Ponferrada, goût bien ici. C'est plutôt un grand show, on le prépare dehors devant le restaurant dans un grand chaudron avec un feu qui brûle bien. Cela attire beaucoup de spectateurs. Notre jour de repos iétait donc bien passé là. 31 mars. Pâque. Soleil. C'est encore nuit quand nous partons. La lune éclairci la route pour nous. Pendant le petit déjeuner avec nos amis pèlerin de Courtrai nous avons reçu le nouvelle qu'il a gelé 5 dégrée dans leur région. Nous pensions tout de suite à Jean Victor en espérant qu'il n'a pas encore planté ces pommes de terre. Les Belges nous avons nous demander pour le "botafumiera" (?). À quelle heure on commence? Je leur ai dit que pour le voir il faut payer. C'est pas toujours quelqu'un paie. il faut de la change. Un des belges m'a demandé et vous, est ce que vous allez payer? Son ami a dit tout de suite; lui certainement "non", il est un Hollandais! Ce jour là, nous avons eu de soleil et bien marché. Demain, O'Cebreiro et il pleuvra. Ça sera dur pour Claudine.


144/161

13-05-13


Vega de Valcarce March 31/ Day111 (24km2355)

02042013

Finally, the sun. The day starts dark because of the summertime. It is freezing in the Netherlands but here today there is a nice smell in the air. No rain, that's already something. Easter however has better plans with us, the sun is coming through. The temperature is nice, Claudine even takes the lower trousers of during the day. We walk into the Valcarce valley along the Valcarce river. The water is wild from the rainy days before. The pads are not dry but also not that muddy anymore. Later we walk the concrete pilgrims road, well protected from a road by a low concrete wall on the right side and the river on the left. Once in a while we pass a little village and about noon we have a sandwich and a beer. What a wonderful moment. The sun warms us nicely. In the past days we have learned not to be too enthusiastic about the weather. The forecast for the coming days is not very positive. But for today, you would think spring is there. In Vega de Valcarce we find a hostel and the balcony of a our room is just above the Valvarce river. We enjoy the sun for another our then the regular weather is coming back. It is raining again.


145/161

13-05-13


O'Cebreiro 1april/ Dag112 (15km2370)

02042013

Vandaag, de laatste grote bult. We moeten nog naar O'Cebreiro, een klim van 700 hoogtemeters, daar slapen we, en dan morgen zo'n 10km naar de Alto de Poio (1337m). Daarna dalen we echt Galicië in naar Triacastela (670m) daarna dalen we in de komende dagen over heuvels naar de oceaan (0m, natuurlijk). Het weer is bar. Eerst regen, daarna van die ijsregen, zo tegen hagel aan. Langzaam gaan we naar boven over kei/modderpaden. Een stroompje water spoelt een smal strookje schoon. Dat loopt fijner en we hebben de goeie schoenen. De natuur en het uitzicht is mooi. Onderweg komen we een vader met z'n dochter tegen. Duitsers. Dan wordt het echt steil, de vader neemt daar de rugzak van z'n dochter over. Wij gaan langzamer dan hun en we raken ze uit het oog. Bij het volgende dorpje komt de vader ons tegemoet, of we z'n dochter hadden gezien? Wij niet. Tja, ze moest een pipi doen en hij was doorgelopen. Als er iets gebeurt zou zijn hadden we haar zeker gezien. Misschien dat ze de andere route (er waren er twee) genomen heeft om het dorpje in te komen. De vader gaat daar eens kijken. Even later vinden we de dochter, ze was al bij de bar aangekomen. Ze is bij de rugzakken gebleven tot haar vader weer terug was. Boven in O'Cebreiro komen we vader en dochter weer tegen in de bar, heerlijke knoflooksoep hebben ze daar en ook de Tarta Santiago (een soort gevulde koek maar dan in taartvorm) is daar niet te versmaden. Het begint te sneeuwen, eigenlijk wilde ik nog wel door. Maar nu? We zijn naar de pelgrimsherberg gegaan. Daarna begon het écht te sneeuwen, zo'n 6cm. Wat zullen pa en dochter een spijt hebben gehad, de douches en bedden hier zijn goed en het is lekker warm in de herberg. Morgen zien we wel weer.


146/161

13-05-13


Triacastella April 2/ Day113 (23km2393)

02042013

The snow from last night was just the beginning. This morning it was wonderfully white. The temperature feels high. Later in the morning, snowing turns into raining. We are still walking in clouds read: fog. The arrows that indicate the road are covered by the snow. Claudine knows road without. Sometimes the wind comes up, then you have to cover yourself well. We walk at about 1300m till the Alto do Poio. By noon we are there and we take the famous sandwich where Claudine is talking about every time. Well, it tastes very good and they are really big. In the bar it is nice and warm. Mama and her son, he already is in the late 60's, run the business. Her kitchen is little but smells good. The son has the habit to stand in the open door when every body is serviced and when somebody is calling for him, he returns to the counter but leaves the door open. The pilgrims do not like the cold and they then close the door behind him. When the one who closed the door has left, somebody else is standing up and takes care of the door. One takes the job over from another without words. It is fun to see how people communicate that way. I guess, such is going on for the rest of the day. After de Poio, the road goes down, then even the sun breaks through for the last couple of hours of our day trip. We enjoy the landscape. It looks like Wales (GB). It's looks very Celtic here, houses, fences etc. In Triacastela we find a small pilgrim place, all young people. Hopefully they do not snore.


147/161

13-05-13


Sarria 3 april/ Dag114 (21km2414)

03042013

De herberg van vannacht was niet echt warm. Eerder vochtig. Alles voelde klammig aan vanmorgen. Ik had gisteren m'n onderbroeken gewassen, normaal zijn ze de volgende ochtend droog. Zelfs met m'n speciale droogsysteem lukte het niet ze droog te hebben. (Droogsysteem: als je het onderste bed van een stapelbed neemt dan zie je als je in bed ligt de latten van het matras erboven, nou, onder die latten daar kan je alles in kwijt, je bril, de sokken en andere dingen om te drogen). Wat het weer betreft vergist de Spaanse meteodienst zich echt niet. Regen, stromende regen, motregen, harde ijskoude wind, ze hebben het allemaal voorspeld. Ons deert het niet, de moraal is goed. We lopen door kleine riviertjes die zich op de rotspaden (je loopt echt op de bergrots, erg glad zie foto) gevormd hebben, soms door een niet te vermijden modderpoel. We blijven gewoon doorgaan. Ook vinden we nieuwe namen voor vogeltjes die we niet kennen. Een vinkachtig vogeltjes met een gele sierlijst (heb ik er verstand van) en een roodachtige rug zoals bij een roodborstje hebben we roodrugje genoemd. De lente wil wel maar de zon ontbreekt nog. Tussen de middag hebben we een koffiestop. We hebben nog stukken sandwich over van gisteren en eergisteren, die eten we op met een bakkie erbij. De kroeg is klein, er is maar één grote tafel, alle pelgrims schuiven er bij aan. Zo ook een oude Spanjaard. Hij kijkt het allemaal zo aan en babbelt een onmogelijk dialect taaltje naar ons. Soms staat hij op en gaat weer zitten. Eerst had ik het niet in de gaten maar ik had het gauw door vanwege de lucht. Hij liet gewoon een scheet en ging daarna gewoon weer zitten alsof er niets aan de hand was. We hebben maar gauw betaald. In de middag werd het droger. Nog wel riviertjes en modderpaden. En honden, soms zijn ze heel boos! Veel pelgrims lopen met stokken met stalen punten. Die maken een pikkend geluid. De honden kunnen daar blijkbaar niet tegen. Als wij langslopen, mijn salamanderstok heeft een rubberen punt, blijft de hond gewoon lui liggen. Omdat we zo klammig waren besloten we een hotel te nemen en alles eens lekker uit te hangen. M'n onderbroeken heb ik met de haardroger behandeld. Morgen naar Portomarin, we komen dan de 100km paal voorbij. Maandag a.s. Santiago.


148/161

13-05-13


Portomarin April 4/ Day115 (25km2439)

05042013

No more 4 digits kilometers, no 3, but 2 digits. Another 89km to go to Santiago. We are in Portomarín. The village that has been totally moved up stone by stone into the hills to create a lake and a dam. It is a small town not much to do and many people on the road now. Many are there to do the last 100km. The few Albergues that are open are full. A 100km pilgrimas distance is enough to get your "certificate" or say your place in heaven, (if you don't do any naughty thing afterwards). Silly old man I am to go 2500km+hip to get the same thing. The whether is as usual. Rain, wind, mud, cold wind. All this does not withstand us to enjoy the landscape. It is a kind of fairy tale land. It is the land of Hamlet, Ivanhoe or Robin Hood. It looks so much like Scotland, Wales. In the series of the Storyteller you see the trees talking with each other, those trees are here. At Portomarín, there two bridges. The antique (lower) bridge (for the pilgrims) and the new bridge for the traffic. Because the water in the lake is so high we have to take the new one. The antique one is under the waterline for a while. The photo is from last night, we used every hook, grill and hair dryer to dry up our goods, this morning we went out dry but that was just a for while. Tonight, after dinner, there is nobody outside. There is a hard wind and it is watercold. Hopefully spring will start tomorrow.


149/161

13-05-13


Palas de Rei 5 april/ Dag116 (28km2467)

06042013

Rei, betekent koning. Nou die koning was er wel maar dan moet je terug naar het jaar 609. Dan heb je gelijk ook alles wat er te melden is over dit gat gehad. De restaurants misschien, maar dat hoor je morgen wel. Het pelgrimspad gaat bij het verlaten van Portomarín pittig omhoog. Het pad is smal en al het regenwater is nog lang niet beneden. Dus is er een beekje dat het pad nog smaller maakt en soms een grote plas modder. Daar moeten we allemaal overheen. Groepen jongelui, groepen 100km pelgrims en vele anderen. De outfit van de 100km pelgrims is nog nieuw en soms nog verkeerd ook. Een dame uit Beieren gaat het vandaag op open sandalen en keurige witte sokjes proberen. Arme voetjes. Soms ontstaan er files want behalve de lopende inhalers zijn er ook nog fietsers. Ik vraag me de hele tocht al af wat er zo pelgrimsachtig aan is om met de fiets te gaan. Als je naar Santiago wil fietsen doe dat dan over de weg, maar ga niet een potje gevaarlijk zitten doen op zo'n smal pad. Afijn, de hardlopers van vanmorgen werden vanzelf de doodlopers van vanmiddag. Vandaag is de laatste hoge etappe en de sneeuwgrens is gedaald. Een schamel zonnetje hadden we, maar de wind was verkeerd, je rook de sneeuw. Zo tegen 10uur begon het dan ook, snijdende koude wind. Zeg maar zo'n heupbreekwind. Dan kletterende hagel. Even later het zonnetje weer, alsof er niets aan de hand was. Je zou je kleding weer af willen doen. Doe maar niet de kletter hagel is er zo weer. Vandaag heb ik voor het eerst pelgrims op het paard gezien. Een groep, mooie paarden, rustig rijdend, van te voren een vriendelijke waarschuwing dat ze er aankomen. Ook daar kan je de vraag stellen of het pelgrimeren is of paardje rijden met 12 versnellingen. Zodra je Galicië inkomt staat er elke 500mtr een steen met de afstand naar Santiago. Als je de afstand op de paal vergelijkt met die van in de Camino gidsen dan blijkt ieder zijn eigen lengte van een kilometer te hebben. In Palas de Rei bijvoorbeeld is het volgens de paal nog 65,5km. Mijn gids zegt 68,1km en een andere zelfs 71km. Ik hou het maar op de eeuwen oude palen. Ze waren vroeger lang niet gek. Voor de verandering geen regen of andere ellende foto maar zelfs een met schaduw. Ik moest wel gauw zijn want voor je het weet draait de zon het licht weer uit. Ik ga morgen weer kijken wat voor kleur sokjes ze heeft.


150/161

13-05-13


Nouvelle 3, Français

06042013

Oui, mes amis je le sais. Peut de nouvelle en Français cette deuxième partie de notre Camino. C'est la pluie, le froid. Jusqu'aujourd'hui tous les jours nous avons eu suffisamment de pluie, neige, grêle et vous pouvez choisir vous même dans quelle ordre. Cela n'a pas cassée notre moral on peut avoir beaucoup de plaisir au dessous un capuchon. Non, notre blablabla n'était pas bloqué. Ce qui casse c'est le vent avant et pendant la grêle. C'était un cassefémur vent. Pas de soucis, nous étions bien couverts. Le plus mauvais c'était d'être dans un auberge ou on n'avait aucune chauffage ou, quand il y avait un chauffage, avec les radiateurs couverts avec des vêtements trempés. Pour bien sécher et réchauffé nous prenons un hostal. Cela nous permet d'être en forme le lendemain. Après Sarria, nous marchons avec beaucoup de pèlerins de 100km. Ils arrête à chaque bar pour un tampon. Les premiers jours, ils marchaient trop vite mais après quelques jours les ampoules et tendinites leur a ralentis. Aujourd'hui, le soleil! Malgré la grande distance d'aujourd'hui la marche est beaucoup plus agréable. Le misère des jours passés était bien vite oublié. Ce matin, un bon pain au chocolat, après un bon cake avec bon café et à midi un très bon repas de pulpe à Melide. Donc vous comprenez que la vie d'un pèlerin n'est pas facile! Encore 40km et nous sommes chez St. Jacques. Peanuts! À propos, ma jambe marche comme un nouvelle! Ce soir il y aura la fête de village. Nous avons déjà entendu la bombarde, Claudine est chez elle.


151/161

13-05-13


Arzúa April 6/ Day117 (31km2498)

06042013

After a good coffee and a wonderful pain au chocolat, we went for a long day. It started freezing cold but soon the sun became our friend and brought us a beautiful sunny day. Every thing looks different with sunshine. You didn't dare to say spring has started because the cold was still in the air but later in the day also that cold warning was gone. It is hill up and down today and in the valley a small river you had to cross. Sometimes a bridge but most of the times there were big rocks in river and you had to jump from one to the other to cross. Later in the day there even were no more muddy pads. We stopped in Melide. At her walk last year, Claudine stopped there too. She was invited by her Spanish friends to eat the famous "pulpo"! We ate our "pulpo"lunch there. For the rest of the day we enjoyed the sun and we arrived late in Arzúa. It's another 39km to go. Good feeling. Oh ja, we hebben de Beierse weer gezien. De witte sokjes zijn er niet meer, wel stevige nieuwe (niet ongelopen) schoenen. Och, 40km op blaren moet te doen zijn.


152/161

13-05-13


Pedrouzo 7april/ Dag118 (22km2520)

07042013

Even een foutje van gisteren herstellen. Natuurlijk hadden jullie meteen al begrepen dat de schoentjes van de witte sokjes mevrouw niet ingelopen waren. We hebben haar vandaag niet gezien. We zijn vandaag de 100km Duitsers niet tegengekomen. Wel weer onze Canadees, die heel grappig Frans spreekt. Hij heeft altijd een sjaaltje om en heet daar sjaal. Onze eenzame man heet natuurlijk, de eenzame. Hij is heel vriendelijk maar je kunt moeilijk in gesprek met hem komen. Feu Rouge (rood verkeerslicht) heet zo omdat ze haar haar opvallend rood geverfd heeft. De Spaanse jongelui, hele klassen, worden meestal aangeduid met de kleur van hun regenhoes. Nou, en die hadden we natuurlijk vandaag weer nodig. Gelukkig vielen de modderpaden mee. Zo zijn we de voorlaatste dag voor Santiago doorgekomen. Morgen Labacolla. Dat Laba heeft met wassen te maken. De antieke pelgrims zouden zich hier gewassen hebben en opgedirkt om zich netjes aan Sint Jacob te vertonen. Daarna nog de Monte do Gozo, de laatste klim voor Santiago. Eenmaal daar zou je op Santiago neerkijken en daarna daal je Santiago in. Het zal best wel even een momentje voor me zijn om voor de kathedraal te staan. In een bar, zo'n kilometer of 5 voor Pedrouzo, hebben we wat gedronken. Behang is daar niet nodig. De pelgrims zorgen daar voor de decoratie. Alles, maar dan ook alles is beschreven. De muren, plafond, toiletpot, stoelpoten er is geen plekje daar dat onbeschreven is. Het is ook de enige foto van vandaag, buiten was het maar triest.


153/161

13-05-13


Santiago de Compostela April 8 Day119 (21km2541)

09042013

The little town Pedrouza where we were last night was not the friendliest one. The people there live from the pilgrims but it seems to me that they don't like them. Except the priest in the little tiny really tiny church. Before the service he wanted to know where the pilgrims came from and he encouraged them for their last day. Then just before the service, because we were spread over all the benches in church, he moved us all together in the front, close to him. Then this morning, still in Pedrouzo, we had breakfast in a bar. There we discovered that the community among themselves is even not friendly. No further problem for us we had to go to Saint James, so......on the road for the last miles!You must know all about rain and mud by now, no need to tell you about that part of the day. The pilgrims are different, the weather, the blisters and all other pains, they don't feel them anymore, everybody is in a good mood. We all know that today it is going to happen. Tomorrow no more kilometers. We pass the last monuments and the last crosses (calvaires) and I checked the water temperature in Lavacolla. Too cold for an old pilgrim like me, so no shower. Once on the Monte do Gozo it still is another 5km to reach the Cathedral. Then, as a sudden, you are there. You are on that square before you realize it and then standing there, there is no goal anymore, you are arrived! Nothing for tomorrow, you have done it! I got my Compostela. Claudine did not take a second one, so now we are equal. We stay, (is there a different way?) in the Great Seminary next to the Cathedral, but no longer for a "donativo"! This time we have to pay full price. Going Dutch, is over.


154/161

13-05-13


Dag120, 9april, rustdag, Santiago

09042013

Eerst maar eens wat uitgeslapen. Ja, zelfs ik! De regen gaat toch echt in je kouwe kleren zitten. Zo waar, vandaag, geen noemenswaardige regen. Het seminarie waar we slapen buiten het hotel, waar wij zitten, ook een onderkomen voor pelgrims. Tja, Cluny rammelt overal. Geen verwarming op de kamer. Wel goed, maar barbaars. Dus vanmorgen zaten we wel weer met z'n allen aan het ontbijt in dezelfde refter. Nu we niet meer weg hoeven is dat weer iets wat anders. Allemaal gaan we naar de pelgrimsmis. Je hoopt er wel op maar er was geen Botafumeria spektakel. Wel hebben we al die specifieke pelgrims zaken en riten bekeken. In het boek is het allemaal veel mooier dus blijf daarvoor maar thuis. Toch, de mis, bij het altaar van Sint Jacob, is de afsluiting. Ook zo'n harde als ik heeft dan toch z'n vragen. De vangst van gisteren wordt voorgelezen, er had zich maar één Hollander gemeld. De gek is helemaal van Nederland gekomen! In een lekkere ouderwetse salon met van die mooie wandlambrisering, grote spiegels en plafondlampen hebben de champagne gedronken, die fles stond al maanden te wachten. Daarna eens op een Spaanse tijd geluncht en zowaar daar kwam onze Canadees (sjaal) langs. We waren hem even kwijt geraakt. Hij was niet gestopt in Pedrouzo maar is doorgelopen. Omdat na Pedrouzo alles dicht was, moest hij nog z'n 15km doorlopen voordat er een slaapplaats was. Ook zagen we onze jonge vriendin weer terug. Een paar dagen terug had ze een goede tendinitis te pakken. Ze liep alleen en zonder water. We hebben haar gezegd te drinken, het heeft geholpen zei ze. Tja, zo lummel je van de ene bekende naar de andere. Morgen de schoenen weer aan. Die van Claudine zijn echt op en zij ook. Nog even doorbijten maar.....


155/161

13-05-13


Negreira April 10/ Day121 (25km2566)

10042013

It is different today. Instead of going to Santiago, we now leave the city behind us. When we are out of the city on the westside, we can see the Cathedral from the hills. Santiago is done. Let's see how greedy the people are for the next couple of days? The Camino de Santiago is big business. Beside some really good places to stay, the main part of the bars, hotels etc. want your money. A friendly face and word is no part in this. What you get in return is not in relation to what you pay for. It is cold and windy and you could smell the rain. It came down like cats and dogs this day. Also, there is almost nobody on this road. Instead of big groups of young students and the 100km pilgrims. We have seen maybe a 10 people that went our direction but we came across of quite a number going to Santiago. They either come from Finisterre (Fisterra is written on all signs) or from Muxía. Not only that, nothing is open, no bar, no restaurant and the first town to sleep is Negreira. You don't want to be here. We found a hotel but I don't think "Hotel" is the right word for it. Anyway, we will manage and tomorrow another day. The forecast is not in our favor and we have to check out where to sleep tomorrow. Besides all this, we walked today through nice areas. Nice little villages, yards that were well maintained, medieval bridges and chapels. All together, a heavy but nice day.


156/161

13-05-13


Cée 11 april/ Dag123 (19km2585)

11042013

Wat een zware ellende was dat in het hotel in Negreira. We kwamen aan terwijl het pijpenstelen regende. Zeiknat. Als je dan op je kamer komt voel je dat nog niet zo, maar eenmaal je spullen hebt uitgepakt? De kamer zelf was kil, zo ook het bed en de dekens, geen of een beetje verwarming, alles was vochtig, maar dan ook alles. Het eten was goed maar dat was het dan ook. Slechte nacht gehad, klam, (ze hadden de verwarming weer uit gedaan). Vanmorgen, je natte kleren van gisteren weer aan, een en al ellende. Tijdens het ontbijt ging de regenkraan ook maar weer eens open. Het werd Claudine teveel, het huilen was nabij. Met dit weer en dan nog eens een dag met van die korte maar heftige klimmetjes? (gisteren toch zo'n 352 hoogte meters en in de modder) Ik besloot in ieder geval die pieken voor vandaag maar over te slaan en bestelde een taxi naar Hospital. De taxichauffeur vroeg waar we vandaag kwamen. Holland, zei ik. Oh, Amsterdam waar alles kan, zei hij. De man heeft 17 jaar in Helmond gewoond. Hij is als gastarbeider bij Philips gaan werken. Hij vroeg naar vader Abraham en Imca Marina, zong zelfs nog wat van die smartlappen waar ik nog nooit van gehoord had. Ondertussen, stromende regen! Nu woont hij in Negreira en heeft z'n eigen taxibedrijfje (van de centjes die hij in NL verdiend heeft) Negreira zei hij, daar moet je niet wezen, altijd nat. Hij gaat over 3 jaar met pensioen en dan verhuist hij naar hoger land, Negreira is een nat gat. Het hotel waar wij waren, daar moet je alleen gaan eten voor de rest moet je bij die krentenwegers wegblijven. Onderweg zien we rivieren die behoorlijk buiten de oevers stromen. De taximan had het nog nooit zo erg gezien. Het is in geen 57 jaar zo hoog geweest. We stappen in Hospital uit. In de taxi zijn we lekker opgewarmd. Bij een bar, de enige van die dag, kopen we een bocadillo en wat chocola. Dan de modder weer in. Het gaat goed, na een uurtje houdt het op met de harde regen. De capuchon moet nog wel op. Later in de middag vlak voor dat we aan de kust komen komt de zon door. Mager, maar hij is er toch maar. Dan, nog op 350mtr hoogte is er plots de Oceaan. Ja, echt! Het einde van de wereld komt in zicht. Dan steil naar beneden over zo'n keienpad met keien zo groot als tennisballen. Dat loopt lastig, maar de zon en de zee doen goed. In Cée begint het geschraap weer. Er is er zelfs een die gratis thee beloofd. Het is toch wat er kan zelfs een koppie warm water van af! Wij vinden een hotel, een 2 sterren zelfs. Ik weet nu hoe je het doen moet en vroeg of de verwarming het al deed. Of ik gek was, verwarming? Zelfs de baas kwam even naar zulke idioten kijken. Uiteindelijk vinden we een droge slaapplaats. Eenvoudig, maar wel warm en ze hebben er nog lekker bier ook! Morgen Fisterre.


157/161

13-05-13


Cap Fisterre Pharo April12/ Day123 (19km2604)

13042013

It is done! We made the last mile today and arrived at the Cap. The day started without rain and even no rain for the whole day. Instead, morning clouds and later in the morning we got the sun. We walked the small pads along the bay. The lighthouse is far out on the top of the hill. You know, there it ends. Still, the water is not gone. The pads are pretty muddy, but we didn't care anymore, went straight through it. Claudine will through here shoes in the Ocean. Me, the Dutchman (what do you think?). The road goes up and down and sometimes we walk on the beach. The last town is Fisterre (Galicia), Finisterre (Spanish). We drink a beer, people see that you are a pilgrim and try to get your last euro out of your pocket. Then the last 3km. We are prepared, we know it is over tomorrow, that is the we lesson we learned already in Santiago. Was the Cathedral there as a sudden, here al least you can see where it ends. The lighthouse is closed for today. No stamp, but we got one at the estanco, where we bought postcards and stamps. Well, we can live with not having that stamp. Uphill, you have to pass the lighthouse, then the rocks, steep and dangerous. It is not as you see it in the movie The Way. On some places, pilgrims burned their clothes and shoes. Claudine throws her shoes in the Ocean and she paid her promise. All the way she had a shell on her backpack. Compostela pilgrims carry a shell, but not from home from the fish store. You have to go to the Cap first and get one there to carry home. She promised to carry her shell to Fisterre and there she would give it me. Master Krijnen did not tell me that part of the story. Here ends the story of a boys dream. It is fulfilled, it was worth the effort. The photo is at Milestone 0km. The lighthouse behind and then the final rocks. One step too far and you sodemieterd from the world. Pssst, don't forget to read the blog in the next coming days? There are some instructions coming on how you can download the whole story. Also, there are a few more words to write but not today. I take off tonight, to celebrate an accomplishment! Ola, una cerveza, por favor?


158/161

13-05-13


Avril, 2013.

13042013

Alors mes amis, avec un retard, mais maintenant je peut dire aussi moi je suis un Jacquaère. Après Santiago, nous avons continué pour Cap Fisterre. J'ai réalisé un rêve de mon enfance ensemble avec Claudine. Chapeau pour elle! Les jours après Santiago n'était pas facile pour elle, mais comme elle est une vrai Bretonne, elle va jusqu'au but. En repensant à mon voyage, la partie française était beaucoup plus un pèlerinage que la partie espagnole. Pour les espagnols, le Camino est un grand business et de plus on arrive à Santiago de moins important Saint Jacques. Mon rencontre avec le groupe était vraiment à temps. À ce moment j'étais mur pour apprendre la vie pèlerin. Vous m'avez appris beaucoup. Vous m'avez donné la réponse sur le "pourquoi". Bien sur je reste un Hollandais après tout et chaque voyage doit voir son bénéfice. Je suis bien récompensé! J'arrivais à Fisterre avec ma copine. Nous restons ensemble. Je voudrais vous passer un "grand merci" pour notre pèlerinage et votre amitié. Merci à tous, merci Saint Jacques, Ultréïa.


159/161

13-05-13


Allemaal Bedankt!

13042013

In de meest pure zin is pelgrimeren met jezelf in het reine komen. Althans, zo denk ik dat dat de kern is. Je verlaat de vertrouwde wereld om je heen. Je begint gewoon weer bij af. Mijn jongensdroom was om naar het einde van de wereld te gaan, alléén en te voet. Het is een illusie te denken dat je het ook alleen doet. Ja, je loopt wel in je uppie maar ook jouw wereld draait door en het zijn nu anderen die hem draaien. Ik zou al die mensen wel persoonlijk willen bedanken voor hun bijdrage in wat voor mij de reis van m'n leven geworden is. Toch zijn er wel een paar bijzondere bedankjes zoals al die mensen die ik onderweg ben tegengekomen en me water of een tomaat gaven of gewoon een praatje maakten. Lieve mensen die me in het ziekenhuis zijn komen opzoeken, ook die toen m'n bed al leeg was omdat ik zo eigenwijs was om eerder naar huis te gaan. Zo was er Tineke die in de gaten had dat het niet goed zat. Ze hield me voor, nou eens te luisteren naar de profs. Nu na een paar 100km weet ik dat Dr. Veen m'n poot goed gerepareerd heeft, hij gaat weer recht vooruit, en Joop (een andere) die me weer heeft leren lopen. Bedankt, profs. Bedankt ook Corrie (een andere) om me zo snel Spaans te leren, in het Spaanse ziekenhuis was ik ermee op m'n best. De "Groupe" natuurlijk, er was er zelfs een die wilde met eigen ogen zien dat z'n medepelgrim weer OK was. Debbie, voor haar spontane support en Walter die de US belasting tevreden hield en Peter deed hetzelfde in Nederland. Voor advies in heupzaken kon ik terecht bij mijn nicht Mieke, die heeft wel twee nieuwe heupen. Zo'n sokkenaantrekker is heel handig, voor naaiwerk en appeltaarten kan je ook bij haar terecht. Zoiets heel simpels als de post, die blijft komen als je weg bent, m'n buren Anneke en Ad waren meteen bereid om deze taak over te nemen van Angelique en René i.v.m Gijs. En daar stonden dan die twee Dijksterhuisjes, zo 's morgensvroeg op m'n eerste dag van m'n lange reis. Dat gebaar is me de hele reis bijgebleven, om het nog maar niet over die staf, m'n derde heupbeen, te hebben. Mijn schoonzoon Joop, prachtige kerel, stond er wel weer even. Hij sleepte letterlijk die ouwe, tussen de warmtepomp bezigheden door, naar Nederland terug. Zo halverwege de Camino komt Claudine in beeld. Door allerlei gebeurtenissen werden we naar elkaar toe gedreven. Ze heeft naast me gelopen al die kilometers en heeft woord gehouden om samen met mij naar Santiago te gaan en naar Finistere. Ondertussen zijn we heel wat meer geworden. Bedankt ook jij Corrie, mijn vrouw. Een huwelijk van 40 jaar heeft zo z'n ups en downs. Ik heb veel aan haar gedacht. En dan, die dochter van me. Wat een meid! Van kinds af heeft zij Santiago voor me warm gehouden. Ook kan je bij haar terecht voor puk & pin codes, rugzakken en ziekenhuis vervoer. Het is een warm gevoel zo trots op je dochter te kunnen zijn. Bedankt Puk! Bedankt Allemaal, Bedankt Saint Jacques


160/161

13-05-13


About Nothing is as magic as the eye of a camera. It always sees more then I feel. That's the game a photographer is dealing with. Think and look like your lens sees it... and sometimes there is the bonus that you didn't see but just felt. Be my guest and enjoy the Gallery.

Contact Cellphone +31 653 432 049 Email info@wimkosterphoto.nl


161/161

Santiago Blog. Vertrek

Recommend Documents