Salve Silvae – actiegroep tegen groene ontbossingen. Wij, Carole, Joke en Nathalie uit Antwerpen, willen een nieuwe vereniging oprichten: ‘Salve Silvae’. Om te protesteren tegen de ontbossingen door natuurverenigingen. Op de foto ziet U ons in Grobbendonk, op een plaats waar tot voor drie jaar een dennenbos met zomereiken en berken groeide. Maar dit bos is nu verdwenen: plat en kaal gekapt door de eigenaar: Natuurpunt. Het levende bos heeft plaats gemaakt voor een lege vlakte. Dat is niet alleen hier gebeurd. Wij vinden dat een pijnlijke schande en willen daarom onderstaande boodschap verkondigen.
Tasmanië Natuurverenigingen zijn de dag van vandaag wellicht de grootste ontbossers in Vlaanderen. Zij doen dit om bossen te vervangen door heide, weide, hooiland, rietland, open zand, enz. Als een burger, een bedrijf of een bestuur een ontbossing wil uitvoeren, dan moeten zij compenseren: het bos dat verdwijnt moet elders verschijnen. Maar deze regel geldt niet voor natuurverenigingen. Zij kunnen ontbossen zonder compensatie. Zij doen dit in de hoop een hogere natuurwaarde te realiseren, maar . . . is dat wel eerlijk? Vlaanderen produceert slechts tien procent van zijn houtbehoefte, voor België ligt dat getal op veertig procent. Dat betekent dat de rest van het hout ingevoerd moet worden. En iedereen weet hoe het er in het buitenland aan toe gaat: het Berenbos te Canada, de Taïgabossen in Siberië, de jungles in Azië, Afrika en Zuid-Amerika, tot in de eucalyptusbossen van Tasmanië, aan de andere kant van de wereld. Bossen worden geplunderd om de stammen te exporteren naar de rijke landen. Dit is een drama dat leidt tot een onnoemelijk verlies aan landschap en planten- en diersoorten. Het kappen van tropische bossen heeft eveneens tot gevolg dat het regenwater snel in de bodem verdwijnt, waardoor woestijnvorming kan optreden. Vanuit de anders-globalistische gedachte kan de vraag gesteld worden: waarom moeten bossen achter de horizon opdraaien voor onze houtproductie? Moeten die bossen er niet wezen voor de locale flora, de locale fauna en de locale bevolking? Volgens ons hebben we de morele plicht om hier ten lande onze houtwinning uit te breiden, in plaats van af te bouwen. Want hoe meer hier geoogst wordt, hoe minder elders kapot geroofd wordt: Daarom is het onbegrijpelijk dat de natuurverenigingen zich ontpoppen als de grootste ontbossers en dat zij hun ontbossingen niet moeten compenseren.
Bomenhaat (dendrofobie). Maar er zijn niet alleen de kaalkappingen: er bestaat momenteel een heel arsenaal met maatregelen, gericht tegen bomen en bos. 1 Reservaat: van een bos een reservaat maken, waardoor er geen houtproductie meer mogelijk is, want al het hout moet in het reservaat blijven, zelfs afgestorven hout. 2 Waterafvoer blokkeren: bossen worden onder water gezet. De bomen verzuipen, met als resultaat een dood spookbos, zoals hier in Merksplas:
3 Beweiden: een bos omheinen met schrikdraad en er koeien en paarden in zetten: die knabbelen, trappelen, bijten en wrijven de bomen dood. Zaailingen van bomen krijgen geen kans om te groeien. 4 Ringen: de schors wordt rondom rond doorgezaagd met de kettingzaag zodat de sapstroom tussen boomkruin en wortels verbroken wordt. Door dit eco-vandalisme sterven de bomen een maandenlange marteldood en krijgen we een bos waar het altijd winter is. En intussen de haven van Antwerpen volproppen met roofhout uit de tweede, derde en vierde wereld. Dat is Kafka in het kwadraat.
5 Oerbos: met bulldozers en kranen bomen gewoon omtrekken en laten liggen. Op die manier hoopt men op termijn een soort oerbos te verkrijgen. En dan in het buitenland echte oerbossen plat laten kappen om het hout naar hier te halen, al dan niet als afgewerkt product. 6 Open plekken: het maken van kunstmatige open plekken in een bos. Zo bestaat er nu een absurde regel die zegt: een open plek maken van drie hectare is geen ontbossing. Met andere woorden: een stuk grond zonder bomen, ter grootte van zes voetbalvelden, is toch bos als er aan deze en gene zijde bomen rond staan. Dit is waanzin als basis voor wanbeleid, met als surrealistisch resultaat: een bos . . . zonder bomen. In feite zijn dit truukjes om in de praktijk te ontbossen en op papier de bosoppervlakte te behouden. Kunnen we hier niet spreken over dendrofobie, bomenhaat? Wanneer bosbouw omgezet wordt naar natuurbeheer, dan zal op termijn de houtproductie aanzienlijk dalen. Deze daling zou geneutraliseerd moeten worden door de aanleg van nieuwe bossen voor productie, waar ook recreatie mogelijk is en waar uiteraard ook allerlei dieren en planten zullen leven. Goudhaantjes, ransuilen, wielewalen, nachtegalen, enz. voelen zich thuis in zogeheten productiebossen van naaldhout en populier. Hout wordt goud. Waar gaat dit eindigen? Elk jaar verdwijnt in de wereld een bosoppervlakte ter grootte van Griekenland. Men voorspelt dat door de mondiale ontbossingen en de toename van de wereldbevolking, rond het jaar 2030 het bos in de wereld gewoon op zal zijn. Hout zal dan zo schaars en duur worden, dat de waarde van bossen zal vermenigvuldigen. Om het met een slogan te zeggen: ‘Hout wordt goud’. Naar verluidt is die evolutie nu reeds bezig. Aldus is het aangewezen dat boseigenaars hun bossen zorgvuldig koesteren, omdat dat in de toekomst een aanzienlijke bron van inkomsten zal worden. Een voorbeeld: in de Vlaamse militaire domeinen zullen achthonderd hectare ontbost worden. Voor deze bosvernietiging werd een wel erg cynische naam bedacht: het 'Life-project'. Is de eigenaar, de militaire overheid, zich wel bewust van het feit dat zo een belangrijke toekomstige bron van rijkdom verloren gaat? Kyotoën en washingtonnen Vorig jaar heeft onze taal een nieuw werkwoord gekregen: ‘kyotoën, kyoto, gekyotood’. Sinds de film van Al Gore heeft men de mond vol over de opwarming van het klimaat door het broeikaseffect, een gevolg van de toename van CO2 (koolzuurgas) in de lucht. Het Kyoto-verdrag streeft er naar dit tegen te gaan door maatregelen te nemen tegen alles wat leidt naar meer CO2 in de atmosfeer. Welnu: bossen vreten CO2: bomen halen massa's koolzuur uit de lucht en fixeren dit in het hout. Door te ontbossen draagt men willens nillens bij tot het broeikaseffect. Daarom is het onbegrijpelijk dat de natuurverenigingen zoveel bossen plat kappen. Veel kleintjes maken een groot. We willen daarom een nieuw werkwoord lanceren, namelijk: ‘washingtonnen’ als het tegengestelde van kyotoën. En de natuurverenigingen met hun ontbossingen, zijn volgens ons ijverige ‘Washingtonners’. Daarnaast filteren bossen heel wat fijn stof uit de lucht. Waarom ontbossen? Om de ontbossingen te verdedigen, hebben we vanwege Natuurpunt verschillende argumenten op ons bord gekregen, de ene al onwaarschijnlijker dan de andere: ''Het moet vanwege de habitatrichtlijn. '' De habitatrichtlijn is een Europese richtlijn die zegt dat de leefruimte voor bepaalde zeldzame planten- en diersoorten behouden en uitgebreid moet worden. En daarom moet bos soms opgeofferd worden. Maar hoeveel habitat gaat er in de wereld niet verloren door deze kortzichtige ''Eigen natuur eerst''-mentaliteit. Is habitat in Europa meer waard dan habitat in Azië, Afrika, Zuid-Amerika en Oceanië? Als er bos moet
verdwijnen vanwege de habitatrichtlijn, dan zou een ander bos geplant moeten worden, om het verlies op vlak van inlandse houtwinning te compenseren. "De ontbossingen leveren ook hout op. " Maar dat is alles behalve een duurzame houtproductie: er komt geen hout in de plaats. Op termijn levert de bosbouw veel meer hout op, terwijl bos bos blijft. Dit werkt volgens een systeem van dunningen waarbij om de zoveel jaar de bomen die de beste bomen het meest beconcurreren, gekapt worden. Zo leveren bossen een constante houtproductie die altijd door kan gaan, zonder kaalkappen. "Wij proberen zo veel mogelijk te compenseren. " Dat is subjectief: wat is zoveel mogelijk? 5% of 95%? Een objectieve regel is: alles wat leidt tot minder houtproductie, moet gecompenseerd worden door nieuwe bebossingen. Om natuur in het buitenland te beschermen. "250 jaar geleden was er veel meer heide dan nu." En 2.500 jaar geleden was er meer bos dan nu. Heide is trouwens vooral door de mens ontstaan: houtkap, veeteelt, plaggen en potstallen op arme zandgrond zorgden voor heide. Een bos is in ons land een natuurlijker landschap dan heide. Wij weten dat heide waardevol is, wij vragen niet de heidevelden te bebossen. Maar wanneer bos verdwijnt om plaats te maken voor heide, dan zou elders een nieuw bos aangeplant moeten worden, om op termijn onze inlandse houtwinning op peil te houden. "Vlaanderen is niet geschikt voor bosbouw. " Dat is nonsens, Vlaanderen met zijn zacht zeeklimaat is juist heel geschikt voor de bosbouw. Bij ons heeft een berk vijf jaar nodig om tien cm dik te worden. In het donkere, ijzige Siberië duurt dat vijftig jaar. "Onze inlandse bosbouw is niet rendabel en ons hout is van een te lage kwaliteit. Dus kunnen we ontbossen zonder te compenseren. " Hier worden we depressief van. En sarcastisch: als je in de tropen een oerwoud met eeuwenoude bomen kaal kan kappen aan de lopende kilometers, met onderbetaalde arbeiders die gerust mogen verongelukken, dan heb je inderdaad een bosbouw die meer opbrengt dan de onze. En het hout zal van de bovenste beste kwaliteit zijn. "Natuurpunt wil ook méér bos in Vlaanderen. " Wat moeten we ons daarbij voorstellen: bossen zonder bomen, bossen met dode bomen, verdronken bossen, wilgenstruweel, ooiboosen, . . . Wat hebben die Natuurpunt-bossen te betekenen op vlak van houtwinning? Gelukkig plant Natuurpunt ook volwaardige bossen maar hoe gaat het er in de praktijk aan toe: met veel tamtam één hectare bos planten om dan in alle stilte honderd hectare te ontbossen. "Wij promoten het FSC-houtkeurmerk en huren concessies in de tropen om die bossen te vrijwaren van roofbouw. " Dat zijn dure schijnoplossingen. De vraag blijft immers: waarom moeten wouden achter de horizon opdraaien voor onze houtproductie? Moeten die bossen er niet wezen voor de locale flora, de locale fauna en de locale bevolking? Wat zin heeft het in de tropen een bos te beschermen en dan hier een beleid te voeren dat leidt naar een daling van onze eigen houtproductie zodat we nog meer hout moeten importeren. "Als het hout in de wereld op is, dan zal het vervangen worden door andere materialen. " Voorzeker: een houten trap kan vervangen worden door een trap van aluminium, roestvrij staal, beton of
zelfs plastic. Maar de productie van de houten trap zal volgens ons het minst vervuilend zijn. Eigenlijk is het een goede zaak dat zoveel mogelijk producten uit hout vervaardigd worden. Dat geldt ook op vlak van energie: brandhout is een hernieuwbare energiebron van hier bij ons, een alternatief voor fossiele brandstoffen. Boomhutten. Merkwaardig is ook het feit dat men zoveel lawaai maakt over het Lappersfortbos te Brugge en het fort van Borsbeek nabij de luchthaven van Deurne. Dat zijn ontbossingen die dubbel dubbel gecompenseerd worden, maar toch wordt hiertegen hevig geprotesteerd, tot en met bezettingen in boomhutten. Terwijl intussen door de natuurverenigingen in alle stilte veel grotere oppervlaktes ontbost worden, zonder compensatie. Alarm Helaas lijkt het van kwaad naar erger te gaan. Momenteel zouden in Averbode en Tessenderlo grootschalige ontbossingen uitgevoerd worden. We hebben daarnaast vernomen dat er een nieuw Bosdecreet in de maak is en dat er van groene zijde gevraagd wordt om te kunnen ontbossen zonder compensatieplicht in de habititrichtlijngebieden en vogelrichtlijngebieden. Dat betekent dat duizenden hectare Vlaamse bossen vogelvrij verklaard worden. En dat niet alleen Natuurpunt naar believen kan of zelfs moet ontbossen, maar iedereen. Het zou zelfs mogelijk worden dat eigenaars voor de rechtbank moeten verschijnen, omdat ze weigeren hun bos te vernietigen. Dat is onverteerbaar. We willen hierbij twee oproepen doen. Een eerste oproep aan de Vlaamse Parlementsleden, de Vlaamse Regering en Minister van Leefmilieu, Mevrouw Hilde Crevits: kunnen jullie deze woekerende waanzin met bekwame souplesse pareren? Kunnen jullie er niet voor zorgen dat de compensatieplicht voor iedereen telt? Wat voor burger, bedrijf en bestuur geldt, moet toch ook gelden voor de natuurverenigingen. Dus: als er ergens een oppervlakte verdwijnt voor de bosbouw, moet ergens anders een even grote oppervlakte verschijnen voor de bosbouw. En liefst met terugwerkende kracht en niet alleen voor kaalkappingen, maar ook voor bos in reservaten, bossen die onder water gezet worden, bossen waarin vee uitgezet wordt, kunstmatige open plekken en bomen die geringd of omgetrokken worden. In een poging onze inlandse houtproductie niet verder te laten wegzinken. Een tweede oproep willen we richten aan de leden van Natuurpunt. We weten dat de natuurverenigingen mooie zaken realiseren, maar is het wel eerlijk om hier ten lande te ontbossen zonder compensatie? Gaat dat niet ten koste van een veelvoud aan natuur in het buitenland? Gaan de natuurverenigingen zeggen: "Onze inlandse houtproductie mag gerust dalen, dan moet ze maar meer hout kappen in het buitenland, daar is toch genoeg". Is de winst binnen de perceelsgrenzen geen fractie van het verlies achter de horizon? Als we de zorgplicht uit het Natuurdecreet kaderen in een wereldwijd perspectief, dan moeten we onze bosbouw uitbreiden in plaats van af te bouwen. Al bij al ervaren wij deze groene ontbossingen als een pijnlijke zaak en willen wij actie voeren: we mogen onze bossen niet laten versmossen door de groene leerling-tovenaars die lijden aan chronische heidekoorts. Wie meer info wenst, kan ons contacteren via e-mail:
[email protected]. Wie ons informatie kan bezorgen over eco-vandalisme, mag ons ook contacteren, want we hebben de indruk dat we heel wat zaken nog niet weten. We blijken trouwens niet alleen te zijn: de Vlaamse bosbouwers hebben een vereniging opgericht om onze inlandse houtproductie op peil te houden: de Unie Vlaamse Bosbouw (www.uvb.be). Zij zijn bekommerd om hun werkgelegenheid, wij zijn bekommerd om bosbehoud vanuit de anders globalistische visie. Samen zijn we objectieve bondgenoten en hopelijk kunnen we nog veel meer bondgenoten vinden in de strijd tegen de groene ontbossingen.
In Nederland blijken we een grote broer te hebben: de Stichting Woudreus. Wie meer wil weten over de ellende van de groene ontbossingen kan terecht op hun website: www.woudreus.nl Met onze dank voor Uw aandacht.
