ROCfort. Wat verwachten we van elkaar? Van Klein binnen groot naar Groots binnen groot. Een gezonde school is veel meer dan je denkt

Personeelsblad van ROC van Twente

ROCfort

december 2015

5 Verschijnt 5 keer per jaar.

Van ‘Klein binnen groot’ naar ‘Groots binnen groot’ Hoe internationaal georiënteerd zijn jouw studenten?

Wat verwachten we van elkaar? Een gezonde school is veel meer dan je denkt ‘Ik hou van ROC van Twente!’

Inhoud ROCfort 5 | december 2015

Redactioneel Daar staan ze weer te kussen

De passie van... Marjolijn Zwolsman en Gerben te Hennepe

3

Evenementenkalender

7

BEELD VA N EEN O PLEIDING

8

Regisseurs van sfeer Van ‘Klein binnen groot’ naar ‘Groots binnen groot’

10

Hoe zie jij eruit als je een maand onderweg bent?

12

D E C O M B I N AT I E

Je geluk delen!

16

Cijfers

18

‘Ik hou van ROC van Twente!’

20

‘Dit is het mooiste wat ik tot nu toe gedaan heb’

22

OP DE COLA BIJ

Brace for Love

24

Een gezonde school is veel meer dan je denkt

26

Een paar keer per week loop ik samen met mijn 5-jarige zoon langs de Gieterij om hem naar zijn basisschool te brengen. Ja, ik weet het, ik heb het best goed voor elkaar. Ik woon op steenworpafstand van mijn werk. Het kinderdagverblijf – waar mijn jongste zoon elke maandag en dinsdag mag spelen – zit in ons pand. Heel gemakkelijk! Al is een kindje uitzwaaien terwijl dikke tranen over zijn wangen rollen en een minuut later aanschuiven voor een adviesgesprek niet ideaal. Maar aan de andere kant ben ik alle werkstress snel vergeten, als wij aan het einde van de dag samen het pand zingend verlaten. Terug naar mijn oudste zoon. Want op weg naar zijn basisschool ziet hij op de hoek van de Gieterij een jongen en een meisje staan. Innig verstrengeld, tot over hun oren verliefd. Dit lokt altijd dezelfde uitspraak uit bij mijn zoon: ‘Oh mam, daar staan ze weer te kussen!’ Aan het begin ging ik er nog serieus op in: ‘Heerlijk toch! Dat wil jij later vast ook doen met iemand op wie jij verliefd bent.’ Maar nee, ‘Gatsie mam, dat wil ik echt niet.’ Als ik dan aangeef dat wij het toch ook leuk vinden om elkaar te knuffelen en kusjes te geven, krijg ik de reactie: ‘Dat is heel anders mam.’ Ach ja, hij denkt ook nog dat hij altijd bij mij blijft wonen, ik laat hem maar even in die waan. Het zette me wel aan het denken. Want hoe zal de wereld eruit zien als mijn zoons zo oud zijn als onze studenten? Wat staat hen wachten? Als ik dit voorwoord schrijf, is het twee weken na de aanslagen in Parijs. Mijn jongens kregen al wel wat mee van de beelden op tv. De kleuterjuf heeft het zelfs besproken in de klas. Al zullen de kleuters niet beseffen dat hun klasgenootje – gevlucht met zijn familie uit Syrië – dergelijk leed van veel dichterbij heeft meegemaakt. Misschien maar goed ook. Want we willen ze zo graag beschermen tegen het “grote kwaad”. Ze plat knuffelen zo lang ze het nog toestaan. Natuurlijk leren wij ze, dat niet iedereen het zo goed heeft. Dat het belangrijk is, dat je ook iets voor een ander doet.

Hoe internationaal georiënteerd zijn jouw studenten?

31

Voor dit decembernummer hebben wij daarom collega’s en studenten geïnterviewd die op hun manier een steentje bijdragen. Van een warm welkom voor vluchtelingen, armbandjes verkopen voor kinderen met een beperking in ontwikkelingslanden, tot een initiatief om eenzaamheid te bestrijden. Maar ook collega’s die zelf gevlucht zijn en hier een nieuw leven hebben opgebouwd vertellen hun verhaal. Natuurlijk ontbreken onze vaste items niet. Zo geven we jullie een beeld van de nieuwe opleiding Sommelier. Wellicht hebben ze nog een goede wijntip voor de feestdagen? Ik zeg alvast: proost! Op een relaxte kerstvakantie, gezellige kerstdagen en een liefdevolle jaarwisseling!

‘Ik heb hier een mooie tijd gehad’

32

Saskia Blokhuis hoofdredacteur

35

PS K  ijk niet raar op als je tot ver in 2016 voor de Gieterij een kleine krullen­ bol Sinterklaasliedjes hoort zingen, en zijn grotere broer roept ondertussen: “Daar staan ze weer te kussen!”.

Wat verwachten we van elkaar? KIPPENVEL

Verrassende briefjes

POLDERWERK

Gestript

28 30

De passie van… De maand december staat in het teken van Sinterklaas, Kerstmis, vrede, saamhorigheid, samen zijn met familie en vrienden. Maar het is ook een tijd van bezinning. Stilstaan bij de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. En het maken van goede voornemens. Misschien voel jij je geroepen om juist nu iets te willen betekenen voor een ander. Het MBO College voor Mens & Maatschappij, waar

Marjolijn Zwolsman, vrijwilliger noodopvang vluchtelingen De toestroom van vluchtelingen naar ons

de studenten worden opgeleid voor Maatschappelijke

land stelt heel wat in werking. Door het hele

Zorg en Pedagogisch Werk, nemen we voor dit item

land wordt er gekeken naar geschikte nood-

onder de loep. Daar hebben docenten en studenten zich de afgelopen tijd bezig gehouden met thema’s

opvangplekken. Zo ook in Oldenzaal.

zoals ‘De week tegen de eenzaamheid’, ‘De week van

Marjolijn Zwolsman, docent beeldende vak-

de opvoeding’, ‘De week tegen pesten’ en de ‘Dag van

ken bij de opleidingen voor Maatschap-

de mantelzorg’. Iets voor een ander willen betekenen kan op verschillende manieren. Iets heel kleins kan voor een ander van grote betekenis zijn. Neem nou het verhaal van

pelijke Zorg in Almelo, bedenkt zich geen moment en biedt haar hulp aan. ‘Je ziet de beelden alsmaar op tv met alle ellende die

Marjolijn Zwolsman, docent beeldende vakken, die

zich overal afspeelt. En dan hoor je dat het

zich als vrijwilliger inzet bij de noodopvang voor vluch-

plaats gaat vinden in je eigen achtertuin.

telingen. Of Gerben te Hennepe, student Maatschappelijke Zorg, die aan den lijve heeft ondervonden

Ik dacht alleen maar: misschien kan ik wat

wat eenzaamheid met je doet en zich nu inzet voor

betekenen voor deze mensen.’

anderen­die eenzaam zijn. Lees hun verhalen en laat je inspireren. Zij maken het verschil.

Ondanks dat we wisten dat de sporthal De Thij als noodopvangplek was aangewezen, weet je niet of en wanneer het gaat gebeuren. En dan komt op woensdagavond het

tekst: Monique Buld

bericht, dat er vrijdagavond een groep van 200 vluchtelingen naar Oldenzaal komt. Dat is kort dag. Alles moet snel in gang worden gezet. Een hele organisatie. Marjolijn kreeg het bericht al snel te horen via haar man. Hij is vanuit zijn functie als predikant erbij betrokken. Alle kerken worden benaderd via Impuls Oldenzaal, het welzijnswerk, en de burgemeester. Marjolijn vraagt zich af, of zij ook iets kan betekenen in dit geheel. Je weet namelijk niet wat er al is georganiseerd. Dezelfde avond nog stuurt ze een mailtje naar de coördinator van Impuls­. Met de vraag of ze iets kan doen voor de kinderen. Misschien leuk om een tekentafel in te richten, zodat

ROCfort december 2015

3

ze kunnen gaan kleuren of tekenen. De volgende dag krijgt ze al een antwoord. Ze zijn blij met haar initiatief. Zaterdag kan ze komen van 9.00 tot 12.00 uur. Ze zal zelf spullen mee moeten nemen, want er is niets aanwezig. Ze moet wel haar paspoort en gegevens doorgeven. Anders komt ze er niet in. Dan is het zover. Bepakt met al haar spullen ging ze op weg naar de opvang. Wat ga je aantreffen? Het bleek een erg onrustige nacht te zijn geweest. De mannen moesten apart slapen van de vrouwen en kinderen. Maar de jongens wilden toch bij de vaders slapen. Alle spullen en bedden moesten worden verplaatst. In de ochtend lagen nog veel mensen te slapen. Zelfs toen Marjolijn later die dag weer wegging, sliepen er nog veel mensen. De sfeer was die dag erg rustig. Mensen waren erg moe. Ze kwamen van een andere noodopvang, nadat ze zich hadden gemeld bij Ter Apel. Er heerste ook wel een vreemde sfeer. Want niemand kent elkaar. Het waren mensen uit verschillende landen, veel mannen, enkele gezinnen. Ze spraken elkaars taal niet, wat het communiceren lastig maakte. Vandaar dat er meerdere tolken aanwezig waren. De volwassenen waren afwachtend, vriendelijk, gelaten. De kinderen waren vrolijk, maar rustig. Ze keken de kat uit de boom. Liepen telkens even langs om te kijken wat Marjolijn daar zat te doen. Sommige kinderen kwamen erbij zitten en gingen rustig kleuren. Zo ook jonge moeders en een paar ouderen. Via oogcontact vroeg Marjolijn de mensen om erbij te komen zitten. De kinderen konden ook bordspelletjes doen en schminken. Dat bracht even afleiding, ook voor de ouderen. Een jongetje loopt blij door de ruimte, geschminkt als een tijger. En een meisje als prinses, met allemaal glitters op haar gezicht. Dat lokte vrolijke en leuke reacties uit en gaf een prima sfeer. Later op de middag werd er nog een voorstelling gegeven. Niet alle kinderen wilden spelen. Er was ook een jongetje dat sommen wilde maken. Op een gegeven moment noteerde Marjolijn allemaal rekenopgaven. Het jongetje vond het geweldig. Samen nakijken en weer nieuwe sommen bron: TC Tubantia

4

ROCfort december 2015

maken. Het viel haar op dat de kinderen behoefte hadden aan onderwijs.

Via een tolk kwam ze met een meisje van 10 en haar moeder in gesprek. Het bleek dat ze al 3 jaar geen onderwijs had gehad. Marjolijn vertelt dat ze het lastig vond om weg te gaan. De mensen waren erg dankbaar. En de kinderen bleven maar komen. Uiteindelijk ging ze veel later weg dan was afgesproken. Ze liet haar spullen liggen, zodat de kinderen er lekker mee verder konden spelen. In overleg mocht ze dinsdagochtend ook weer komen helpen. De muur blijkt dan al aardig vol te hangen met kleurplaten die Marjolijn had meegenomen. Het is een vrolijke muur geworden. De mensen lijken haar te herkennen. Het is al wat vertrouwder. Het besef dat deze vluchtelingen de volgende dag weer weg moesten, komt dan des te harder binnen. Maximaal 5 etmalen mag er gebruik worden gemaakt van een noodopvang. Dan moeten­ze weer ergens anders heen. Dat is bij wet geregeld. Marjolijn­vertelt dat een gymzaal voldoet voor een aantal dagen. Maar op een gegeven moment raakt het uitgeleefd. Schoonmaken lukt niet aangezien er overal veldbedden en spullen staan. De tapijttegels op de vloer gaan verschuiven. Voor een langere periode volstaat deze plek niet. Deze groep vertrok woensdagmiddag naar het

Gerben te Hennepe, strijder tegen eenzaamheid

AZC te Azelo voor een warme maaltijd. Daarna werden ze opgedeeld om naar verschillende noodopvangplekken te worden gebracht, verspreid over heel Nederland. Zijn er tolken bij elke noodopvang aanwezig? Staan er op die plek ook weer vrijwilligers voor ze klaar? Wordt er daar ook gezorgd voor kleurplaten, schmink en spelletjes? Of misschien wel

Eenzaamheid verwacht je met name onder ouderen. Maar het kan iedereen overkomen. Ook als je jong bent. Zoals de 29-jarige Gerben te Hennepe,

onder­wijs gegeven? Zal elke gemeente het wiel opnieuw moeten

laatstejaarsstudent Maatschappelijke

uit­vinden? Of vindt er enigszins overdracht plaats? Die vragen

Zorg. Destijds nog maar 18 jaar oud.

houden­Marjolijn bezig. Ze heeft deze kinderen even van dichtbij mee mogen maken, de sfeer mogen proeven en afscheid van ze

Dan behoor je samen met je vrienden

moeten nemen. ‘Het leven van deze kinderen is op dit moment

leuke dingen te doen.

zuur, hard. Zij hebben hier niet voor gekozen. Daar moet aandacht aan worden geschonken. Zij hebben het al zo moeilijk.’

Maar bij Gerben liep het anders. Door een verscheurde jeugd en vijf jaar in een pleeggezin en jeugdtehuis buiten Lochem komt hij uiteindelijk op zijn 18e weer terug in zijn geboorteplaats Lochem­. Helemaal alleen. Hij probeert zijn leven weer op te pakken. Maar dat blijkt moeilijker dan gedacht. Hij gaat naar school en heeft een baan. Maar eenmaal thuis is hij weer op zichzelf aangewezen. Zijn vrienden van vroeger treft hij niet. De muren komen op hem af. Hij merkt dat hij vereenzaamt, maar kan dit niet zelf oplossen. Hij heeft hulp nodig. Maar waar kun je dan terecht? Er zijn allerlei organisaties voor ouderen en voor mensen met een beperking. Maar als gezonde Als ik aan haar vraag of ze het de volgende keer weer zal doen

jongeman kun je nergens aankloppen.

zegt ze volmondig “ja”. ‘Het is zo’n mooie ervaring. Je kunt heel gemakkelijk denken dat het allemaal wel geregeld zal zijn. Maar

Probleem van alle leeftijden

daar moet je niet van uitgaan. Onderschat niet hoe nuttig het kan

Het komt uiteindelijk allemaal goed met Gerben.

zijn om initiatief te nemen en je hulp aan te bieden. Hoe simpel

Een begeleidster van Kinderclub, die hij nog van

het idee ook is.’

vroeger kent, brengt hem weer in contact met zijn oude vrienden. En de draad wordt gewoon

ROCfort december 2015

5

weer opgepakt. Zo simpel kan het zijn. Wanneer­

loopmiddag op de donder­dag ontstaan. Even samen gezellig een kopje

Gerben zijn leven weer enigszins op de rit heeft

koffie drinken. De mensen bleven steeds langer hangen en wilden eigen-

en zijn rust heeft gevonden, zet hem aan het

lijk niet naar huis. Waardoor het samen eten is ontstaan. Voor € 3,- kan

denken. Het probleem van eenzaamheid onder

je mee-eten. Gemiddeld komen er elke donderdag zo’n 10 mensen eten.

alle leeftijden, daar wil hij iets mee doen. Hij

Uiteindelijk is er ook nog een inloopavond bijgekomen, waarop wisse-

werkt zijn ideeën uit op papier en zo ontstaat in

lende activiteiten worden georganiseerd.’

2011 ‘Lonely Lochem’. Er wordt een persbericht geplaatst in allerlei krantjes. De ‘Week van de

‘De leeftijden van de mensen die komen, liggen tussen de 19 en de 65

Eenzaamheid’ grijpt hij aan om Lonely Lochem

jaar. De jongste is een dame die liever niet als bezoeker gezien wil wor-

onder de aandacht te brengen d.m.v. een inloop-

den. Zij zet zich daarom in als vrijwilliger. Al is haar reden om er te komen

middag. Vandaar uit is het balletje gaan rollen.

echter eenzaamheid. Ondertussen is er ook een dame bijgekomen van 83 jaar. Zij voelt zich niet ‘thuis’ tussen haar leeftijdsgenoten. Bij Lonely

Zoals Gerben zelf al aangeeft: ‘Het is eigenlijk

Lochem voelt ze zich meer op haar gemak. Iedereen heeft zijn eigen

een heel eenvoudig concept. Mensen samen-

verhaal. Bij Lonely Lochem zijn er veel mooie vriendschappen ontstaan.

brengen door middel van vraag en aanbod, ge-

Tevens­ook relaties. Sommigen blijven komen, ondanks zij niet meer een-

naamd het maatjesproject. Waar ben jij naar op

zaam zijn. Anderen blijven weg. ‘Dat is goed’, zegt Gerben. ‘Zij vliegen

zoek en wat heb jij de ander te bieden? Van daar-

uit, kunnen hun eigen leven op gaan bouwen en zich verder ontwikkelen.

uit worden er matches gemaakt. En daar ligt een

Maar er zijn ook mensen bij die uiteindelijk als vrijwilliger willen blijven.’

zware taak. Want deze mensen zijn erg kwetsbaar. Ze zijn vaak al bij verschillende instanties

Giften en ambassadeur

geweest en teleurgesteld. Dit mag je niet fout

Tot nu toe was Lonely Lochem alleen maar een naam. Maar Gerben is

doen. Dan ben je ze kwijt.’

momenteel bezig er een stichting van te maken. Er zijn regelmatig bedrijven die een gift willen doen of willen sponsoren. Maar dat kan alleen­

Wat maakt Lonely Lochem zo uniek?

als je een stichting bent. Tot nu toe heeft Gerben het steeds kunnen

‘Het is laagdrempelig. Je wordt geen lid. Er zijn

redden met spullen die werden gedoneerd. Dat ontstaat gewoon spon-

geen kosten aan verbonden. Je mag komen wan-

taan. Dan komt er bijvoorbeeld iemand langs met pakken koffie voor de

neer je wilt, kortom er zijn geen verplichtingen.

inloop­middagen.

De mensen moeten het wel zelf willen, er aan

6

toe zijn. Ze moeten het zelf doen. We zijn geen

Coalitie erbij, de landelijke organisatie die strijd tegen eenzaamheid, krijgt

professionele hulpverlening. We willen mensen

Gerben in 2014 in het vizier via de uitzending van de NCRV ‘Achter de

met elkaar in contact brengen en daarna weer

voordeur’. Hierin wordt het portret van Gerben neergezet en uitgezonden

loslaten. Al zijn we altijd op de achtergrond aan-

op tv. De reden voor Gerben om hieraan mee te werken was om mensen

wezig’, vertelt Gerben.

die eenzaam zijn een hart onder de riem te steken. Dat wat er ook is, in

‘Naast het maatjesproject is langzaamaan de in-

welke problemen je ook zit en hoe moeilijk je het hebt, je er altijd weer uit

ROCfort december 2015

Evenementenkalender

kan komen. Dat is naar zijn mening goed tot zijn recht gekomen. Gerben wordt gevraagd om ambassadeur te worden van Coalitie erbij. Daar hoort op jaarbasis een aantal activiteiten bij, waar hij bij betrokken wordt. Zoals de langste eettafel, een activiteit die verspreid over heel Nederland is georganiseerd. Zo ook bij Lonely­ Lochem. Een cameraploeg was erbij aanwezig om er een item over

I UAR JAN WOEN

Zaterdag 10 oktober jl. ontving Gerben de Zilveren Knoop. Een blijk van waardering van

JANUA

RI

VRIJDA

G

20 21 22 I

G

SDAG

Waardering

AR JANU

DO ND ER DA

te maken voor Omroep Gelderland.

Skills Interieuradviseur

het college van B & W voor

Gieterij, Hengelo

inwoners van Lochem die een verbindende rol vervullen in de Lochemse samenleving. Zij

op al zijn inspanningen. Een heel mooi gebaar. De Knoop staat symbool voor verbinden. Je kunt knopen met elkaar verbinden. Af en toe verdwijnt er een knoop of komt er een knoop bij. Dat is precies wat Gerben is: een verbinder. Voor eerste kerstdag staat er een mooi initiatief gepland, dan gaan ze samen eten. De boodschappen en de kerstaankleding komen

JANUARI

27 5 2 26 28

JANU ARI

DO N D ER

DAG

ARI JANU

DAG

ARI NU

DINS

het moeilijk hebben in de gemeente Lochem. Dit is een bekroning

G

daadkrachtige manier een helpende hand biedt aan mensen die

JA NDA

andere organisaties, op een bijzonder

MAA

initiatief Lonely Lochem, en vanuit

WOENSDAG

vinden dat Gerben zich met zijn

Open Dagen

maandag 25 januari: dinsdag 26 januari: woensdag 27 januari: donderdag 28 januari: 15.00 - 21.00 uur

Enschede Hengelo Almelo & Vroomshoop Rijssen

van de Jumbo. Alles wordt gratis geleverd. Alleen het koken en het versieren van de ruimte zullen ze samen moeten verzorgen. Dat

wil. Lonely Lochem is zijn kindje, iets wat hij zelf helemaal heeft opgebouwd vanuit zijn gevoel en ervaringen. Hij ziet dit ook niet als zijn werk. Het is een onderdeel van zijn leven. Lonely Lochem zal altijd naast zijn werk erbij blijven horen. Zijn wens zou zijn dat eenzaamheid niet meer zal bestaan. Maar hij weet dat dit niet reëel is. Hij heeft wel een lijfspreuk. Misschien dat we daarmee samen de eenzaamheid op z’n minst kunnen verminderen.

RI RUA

FE BRUARI

9 10 WOE NSD AG

Nu de rest van Nederland veroveren. Maar nee, dat is niet wat hij

G

Voor Lochem heeft Gerben iets heel moois in het leven geroepen.

FE B DA DINS

wordt zeker één groot feest!

Twentse Vakantiebeurs Wierdensestraat, Almelo 16.00 - 21.00 uur

Met pensioen Per 1 oktober 2015

“Als we allen wat meer tijd voor elkaar zouden nemen, zouden veel minder mensen eenzaam zijn.”

Marijke Meijer Els Morsink-Peters

Per 1 november 2015 Ans van der Kolk Jos van Mook Gerard Rutjes Johan Weiden Rosa Saalbrink Henk Handlogten

Wil je meer weten? Kijk dan op deze sites:

Per 1 december 2015

www.lonelylochem.nl www.samentegeneenzaamheid.nl

Per 1 februari 2016

Marian Hulsebos

Cor Leemkuil

ROCfort december 2015

7

Beeld van een opleiding

Regisseurs van sfeer

Studenten Gastronoom/Sommelier: goede sfeer creëren voor andere mensen is het mooiste wat er is! Femke Gröniger, Melvin Vossebeld, Emma Cristen, Elsemiek Wassen, Caroline Kemperink en Tim Fehling. Zes kanjers met één gezamenlijk doel: de absolute top bereiken in de horeca. En, eerlijk is eerlijk, daarin zijn ze al een mooi eind op weg. Ze werken bij een aantal van de beste horecazaken die Twente rijk is: ’t Lansink in Hengelo, De Blanckenborgh in Haaksbergen, Herberg De Kemper in Markelo, De Bloemenbeek in De Lutte en Verso in Enschede. Daarnaast volgen ze de BBL-opleiding Gastronoom/Sommelier in Almelo. ROCfort sprak met ze. tekst: Willem Habers

8

De opleiding tot Gastronoom/Sommelier

ding gaan we veel verder dan in de “gewone” opleiding gastheer/

is één van de specialistenopleidingen die

gastvrouw. We leren veel meer over wijnen, wijn-spijs combinaties.

onder­de vlag van de Cas Spijkers Academie

Maar ook bijvoorbeeld adviesvaardigheden: Onze gasten verwach-

jonge mensen opleidt en uitdaagt het beste

ten van ons een gedegen kennis van de wijnen die we serveren. We

uit zichzelf en elkaar te halen. ‘In deze oplei-

kunnen ze adviseren welke wijn bij welk gerecht past en waarom.’

ROCfort december 2015

‘Productkennis en kennis van wijn-spijs combinaties is voor ons heel

Zijn ze heel vrolijk en uitgelaten of willen ze dat je

belangrijk. Mensen weten tegenwoordig veel meer over de verschillen

rustig en niet te aanwezig bent.’

tussen wijnen en de specifieke kenmerken van wijnen. Zeker dankzij alle apps en websites over wijn en de populariteit van culinaire tv-program-

Waar kunnen we ze over vijf jaar tegenkomen?

ma’s. Dan is het heel leuk en heeft het een echte meerwaarde als wij

Voor de één is dat een uitgemaakte zaak: in zijn

onze gasten iets meer kunnen vertellen over bijvoorbeeld de streek waar

eigen restaurant, gespecialiseerd in de klassieke

zo’n wijn vandaan komt, of zelfs over de wijnboer die ‘m gemaakt heeft.’

Franse keuken. Voor anderen is dat minder duidelijk: in Zwitserland, de VS of Amsterdam, of

Melvin: ‘Door deze opleiding heb ik bijvoorbeeld veel meer respect ge-

toch in Twente? Kan maar zo…

kregen voor wijn en wijnboeren; ik ga zelf nu ook veel bewuster met wijn

Over één ding zijn ze echter heel duidelijk: in een

om, heb veel meer aandacht voor kwaliteit en omstandigheden waarin

mooi bedrijf gasten het verwennen en verzorgen.

de wijn wordt gemaakt. Een flesje van drie euro komt er bij mij niet meer

‘Wij zijn de “regisseurs van de sfeer” en alleen

in!’ Tim vult hem aan: ‘Niet dat de prijs altijd doorslaggevend is, maar

het beste is goed genoeg voor onze gasten.

als je weet wat er moet gebeuren om een goede wijn te maken, begrijp

Nu en over vijf jaar. Schrijf dat maar op!’

je ook veel beter de waarde ervan. En dat wil ik ook graag aan mijn

Waarvan akte.

gasten meegeven en ze daarin zo goed mogelijk adviseren.’ ‘En soms adviseren we ze juist géén wijn te nemen, maar bijvoorbeeld een bijzondere cocktail’, aldus Femke. ‘En dat kan prima een alcoholvrije cocktail zijn…’ Even komt het gesprek op de nadelen van het werken in de horeca. Hard werken, lange dagen maken en vaak op dagen en tijden dat andere­mensen juist vrij zijn. Je moet het maar willen…

Laat je ook adviseren door deze sommeliers!

‘Ik zou niets anders willen’, zegt Elsemiek, volmondig bijgevallen door de andere vijf. ‘Ik moet er niet aan denken om vrij te zijn met Kerst! Nee hoor, laat mij maar lekker werken. Juist op die dagen is het extra motiverend om mensen te verwennen, om een goede sfeer te creëren met lekker eten, goede wijn en aandacht voor elkaar.’ Klein maar fijn! Dat gaat zeker op voor het klasje Gastronoom/­ Sommelier. ‘Juist het feit dat wij in een klein groepje zitten, maakt dat we elkaar voortdurend uitdagen’, zegt Tim. ‘In een grotere groep kun je nog wel een keertje “duiken”, dat is er bij ons niet bij. Net als in de praktijk. Plannen en organiseren is heel belangrijk in ons vak. Of het nu om een lunch, uitgebreid diner, receptie of groot feest gaat voor zowel kleine als grote groepen. Daar moet je je rol als gastheer/gastvrouw voortdurend op aanpassen en heel goed kunnen samenwerken.’ ‘In de opleiding werken we samen met de studenten van de koks­opleiding van de Cas Spijkers Academie. Samen verzorgen we in restaurant Chronos­ – in de ROC-locatie aan de Wierdensestraat in Almelo – voor onze gasten een volledig topdiner. We stellen, op basis van het menu en in overleg met onze collega’s van de “witte brigade” (de koks, red.), een wijn­arrangement samen. In de opleiding is er dus ook heel veel aandacht voor vakken als leidinggeven en inkoop, calculatie en voorraadbeheer.’ Maar het belangrijkste is en blijft gastvrijheid: alles in het werk stellen om de gasten een onvergetelijke avond te bezorgen. Femke: ‘Daarvoor moet je voortdurend alert zijn op wat je gasten willen en nodig hebben. En dat kan heel erg verschillen. Tijdens een goed gesprek willen gasten niet gestoord worden, maar soms is het juist nodig om met een kwinkslag of grapje de sfeer aan tafel een beetje losser te maken. Die sfeer moet je heel goed kunnen aanvoelen.’ Emma vult haar aan: ‘Dat contact met de gasten, vind ik het mooiste

Geniet van de wijnen en culinaire kunsten uit de keuken. Reserveer snel: (0546) 80 90 11 of e-mail: reserveringenrestaurants@ rocvantwente.nl

Wanneer? Elke maandag- en dinsdagavond vanaf 18.00 uur.

Waar? ROC van Twente, Restaurant Chronos, Wierdensestraat 65, 7604 BB Almelo

Kosten? Menuprijs bedraagt € 25,-. Wijnarrangement incl. koffie, excl. aperitief: € 10,Op sommige dagen worden speciale themadiners geserveerd. Hier kunnen afwijkende prijzen gelden.

wat er is! De kunst om aan te voelen waar gasten behoefte aan hebben.

ROCfort december 2015

9

Van ‘Klein binnen groot’ naar

‘Groots binnen groot’ Er is genoeg stof voor het halfjaar­lijkse gesprek met John van der Vegt, de voorzitter van het College van Bestuur. Denk aan de Onderwijsinspectie, de viering van tien jaar ROC van Twente, de Strategienota en de docenten­ evaluaties. Het komt allemaal aan de orde, maar het belangrijkste ingrediënt is het afscheid van Remco Meijerink als lid van het College­van Bestuur. tekst: Hans Morssinkhof

Voor John kwam Remco’s mededeling over zijn

We hebben nauw met elkaar opgetrokken en gedeeld wat we hoorden

vertrek naar ROC Friese Poort als een verras-

en zagen.’

sing. ‘Ik hield er rekening mee, ook gelet op

Hij noemt de docentenevaluaties als voorbeeld. De vrijwillige ronde,

Remco’s leeftijd. Maar het kwam vroeger dan ik

vorig schooljaar, is goed aangeslagen. In de gesprekken die John

had verwacht. Ik begrijp het overigens volkomen.

en Remco ieder met verschillende docentenpanels voerden, vingen

Remco werkt hier al dertien jaar en dan komt dit

ze vooral positieve geluiden op. Maar ook kritiek, op hun voornemen

voorbij, op een natuurlijk moment. We hebben

de uitkomsten van de evaluaties te betrekken bij de beoordeling. ‘We

net het jubileum gevierd en de Strategienota is

waren­niet bij dezelfde sessies. Naderhand hebben we besproken wat

nagenoeg gereed. We beginnen aan een nieuwe

we hadden teruggekregen. Van daar kwamen we snel op de vraag of

periode.’

we wel moesten vasthouden aan ons idee. De literatuur leert ons dat de evaluatie een pedagogisch-didactische betekenis heeft, maar dood-

10

Maar hoe voelt het?

slaat als beoordelingsinstrument. Dus hebben we het losgelaten, zo

‘Ik vind het jammer, Remco en ik kunnen het

werkt het tussen ons.’

goed met elkaar vinden. Misschien wel omdat

Nu komen andere voorbeelden. Zoals het project ‘Nieuw naast erva-

we van elkaar verschillen. Hij werkt al lang in

ren’, waarin oudere docenten startende collega’s begeleiden. ‘Daar

het mbo, ik kwam er nieuw in. In vele opzichten

krijgen we positieve reacties op. Eigenlijk is dat de combi die je als

vullen­we elkaar aan, soms zijn we tegenpolen.

bestuurder zoekt. Ik kan ook het ‘Broodje NiCo’ noemen, waarin we

ROCfort december 2015

alle­bei een spel spelen met nieuwe collega’s. Daar komt veel informatie

hebben we 200 innovatievoorstellen ontvangen,

naar boven, zodat wij weer snel kunnen schakelen. Zelfs zonder veel

waarvan we er tachtig hebben gehonoreerd.

woorden te wisselen. We zijn een goed ingespeeld team geworden.’

Daar heb je het al over leiderschap, want wie is het College van Bestuur om die voorstellen te

Strategienota

kunnen beoordelen? De expertise ligt immers

John ziet het terug in de totstandkoming van de nieuwe Strategienota.

binnen de teams. Breder: welke rol heeft in deze

‘We hebben samen gesprekken gevoerd met stakeholders, medewer-

context het College van Bestuur, welke de direc-

kers en studenten. Daarna zijn we gaan schrijven. In dat proces scherp

ties en het management? We moeten daarover

je elkaar. Is dit uitdagend genoeg? Geeft dit weer wat we hebben ge-

in gesprek.’

hoord?’ Hij staat op en neemt de concept-Strategienota uit een la. Bladert even. ‘We hebben drie kernbegrippen benoemd: verbindend, nieuwsgierig en inspirerend. Zo drukken we uit dat we nóg meer verbinding zoeken met elkaar binnen het ROC en met de wereld om ons heen. Inspirerend zijn we als we elkaar en onze studenten weten uit te dagen de lat verder omhoog te leggen en elkaar aan te spreken. ‘Nieuws­ gierig’ is afkomstig van iemand uit het bedrijfsleven, die ‘een leven lang nieuwsgierig’ beter vindt dan ‘een leven lang leren.’ Daar zit ook iets in van op maat kunnen bedienen. Het zijn begrippen waarmee ieder van ons iets kan, waarmee ook het nieuwe CvB iets kan.’

Zoek je een nieuwe Remco? ‘De Raad van Toezicht zoekt, al heb ik een rol in het proces. Uitgangs-

Hij tikt op de Strategienota. ‘Als we met elkaar

punt is het profiel waarin Remco is benoemd. Het is besproken met

weten wat we willen, wordt het gemakkelijker

de directies, de Ondernemingsraad en de Centrale Deelnemersraad

om uit het systeem van checks en vinkjes te

(CDR). Waar eerst stond dat het lid van het College van Bestuur finan-

stappen­. Daarom is het oordeel van de Onder-

cieel onderlegd moet zijn, staat nu dat hij of zij over bedrijfseconomisch

wijsinspectie zo belangrijk. Als die vaststelt dat

en bestuurlijk inzicht moet beschikken en onderwijsgericht leiderschap

alles op orde is, hebben we vrijheid gekocht.

moet kunnen tonen. We zoeken iemand die de bedrijfsvoering in de

Juist dan is dat leiderschap van belang, om er-

vingers heeft en het onderwijs kan aansturen. Een belangrijke accent-

voor te zorgen dat iedereen en alles in dezelfde

verschuiving.’

richting werkt: die van ons onderwijs. En dán

Hij wijst er verder op dat de CDR nog een ander punt aan de orde heeft

hebben we het weer over verbinden, inspireren

gesteld. ‘Die wilde graag opgenomen zien dat het nieuwe CvB-lid goed

en nieuwsgierig.’

met studenten moet kunnen omgaan. Dat is toegevoegd, terwijl de deelToezicht een geschikte kandidaat op het oog heeft, heeft die ook een ge-

Dus we gaan écht een nieuwe periode in?

sprek met de CDR. Dat is nieuw, ik vind het een waardevolle toevoeging.’

‘Nadat we eerder dit jaar een mooi feest heb-

nemersraad nu ook een rol in de procedure heeft. Zodra de Raad van

ben gevierd. Voor herhaling vatbaar en daar

Al met al wacht je een drukke periode

gaan we geen tien jaar op wachten, het is ook

‘Niet alleen mij, ons allemaal. Het mandje is meer dan vol. Denk aan

goed om samen te vieren. En er is reden toe, we

de invoering van de kwalificatiedossiers, de keuzedelen, de innovatie­

doen het echt goed. Iemand zei me dat de uit-

projecten, de LC-functies bij excellentie, de Strategienota. Vóór de

drukking ‘Klein binnen groot’ wel ‘Groots binnen­

Kerst krijgen we bovendien de uitslag van het heronderzoek van de

groot’ mag worden. De potentie hebben we.

Onderwijsinspectie. We hebben verder 100 fte meer aan medewerkers

Als we echt verbindend, nieuwsgierig en inspi-

sinds de vorige Strategienota. Er gebeurt veel, we moeten oppassen

rerend kunnen zijn, komen we zover, dan wordt

dat het niet te veel wordt.’

het inderdaad ‘groots binnen groot.’ We hebben het in ons. Met dank aan Remco, mede dankzij

Hoe pak je dat aan?

hem was én bleef het hier financieel gezond en

‘Ik ga er vanuit dat Remco’s opvolger in het voorjaar begint en in de

konden­we samen voortbouwen op een brede

zomer is ingewerkt. Tot die tijd zullen de directies en ik harder moeten­

goede basis.’

lopen. Alle leidinggevenden, van teammanagers tot en met College van Bestuur, volgen in 2016 een leiderschapstraject om nog meer te kunnen­focussen op onderwijs…’

Spreken we elkaar over een halfjaar weer? ‘Uiteraard. En dan ben ik er nog.’ John lacht

Wat versta je onder leiderschap?

als hij het verbaasde gezicht van de interviewer

‘Daarover komen we de volgende keer te spreken, het is allemaal in

ziet. ‘Ik ga niet weg, ik blijf… Dus tot over een

wording. Ik zal een toelichting geven. Na onze oproep van vorig jaar

halfjaar!’

ROCfort december 2015

11

Hoe zie jij eruit als je een maand onderweg bent? tekst: Elise Slot

Je hebt zo min mogelijk bagage mee, weet niet waar je terecht zal komen, geeft je over aan louche bemiddelaars, kunt je niet wassen, weet niet waar je zal slapen, hebt maar één doel: weg uit de ellende. Zo reisden de collega’s die hun verhaal vertellen op deze pagina’s. Ooit zagen zij eruit als al die vluchtelingen, verweesd, ontredderd, een van de velen. Hier staan ze als de mensen die ze werkelijk zijn: sterk en met open blik naar de toekomst. Het levende bewijs dat er altijd een nieuw begin is, waar steun van anderen wel bij helpt.

12

ROCfort december 2015

Branka Mujkanovic - Sudar ontvluchtte samen met man, dochter van tien jaar en zoon van vijf weken de oorlog in Bosnië. Daar had ze economie gestudeerd en was ze financieel directeur van een bedrijf met 400 medewerkers. Na zes maanden in een AZC kregen ze een verblijfsvergunning en toestemming zich bij vrienden in Apeldoorn te vestigen. Een huis kregen ze niet, een uitkering wel. Die gebruikten ze 23 dagen, toen vond Branka’s man een baan. Niet in de marketing, maar bij een slachterij. Branka zelf vond een baan als schoonmaakster en ze konden een privé-appartement huren. ‘Ik was zo blij, want we konden door met ons leven.’ Toen er ook nog wat uren vrij waren in de slachterij, ging Branka daar in de kantine werken. Na een aantal jaren kreeg ze een hernia, verloor haar werk en kwam in de WW. Ze besloot te solliciteren op een functie als docent Economie in Zwolle. Tot haar verbazing werd ze opgeroepen, maar ze durfde niet te gaan. De directeur van de school belde haar op en nodigde haar toch uit voor een gesprek. Uiteindelijk heeft ze daar zes maanden stage gelopen. Haar eerste onderwijsbaan vond ze in Amersfoort en daarna kreeg ze zes uur vast bij een school in Ede. Aan de Nijmeegse HAN haalde ze in 2009 haar diploma als docent Economie. Branka is docent bij het MBO College voor Sport, Onderwijs & Cultuur, studierichting SCW.

ROCfort december 2015

13

Zahide Golici ontvluchtte de oorlog in Kosovo. Ze was net zestien, toen ze in een Nederlands Aanmeldcentrum aankwam. Vandaar ging ze naar een Opvangcentrum en daarna naar AZC’s in Haarlem, Eibergen en Winterswijk. Haar familie kreeg de verblijfsvergunning en verhuisde naar Tubbergen. Dat was ver van de stad waar het leuk was en waar de laatste bus om 20.00 uur naar toe ging. Ze ging op kamers in Enschede. Na de internationale schakelklas (ISK) mocht ze naar niveau 2 van de mbo-opleiding tot Secretarieel medewerker. Ze bleek goed, volgde niveau 3 en 4, liep stage bij Saxion, waar ze haar wilden aannemen, maar dat mocht niet, omdat ze toen nog geen verblijfsvergunning had. Ook het doorleren was lastig. Ineke Aveskamp en haar collega’s van de secretariële opleiding hebben gevochten om haar door te kunnen laten leren én om haar mee te kunnen nemen naar Barcelona, waar haar klas een reis naar toe zou maken. Ineke en Zahide zijn in de auto gestapt en op één dag naar de IND in Zwolle gereden, van waar ze weer naar de gemeente Tubbergen werden verwezen. Daar zijn ze toen diezelfde dag vanuit Zwolle naar toe gegaan en zo is het uiteindelijk gelukt om de goede papieren voor Zahide te krijgen. Dat was één dag voor vertrek. ‘Zahide zat er toen echt een beetje doorheen, ze had het zo nodig.’ Inmiddels geeft Zahide gastlessen bij haar oude opleiding en onlangs was ze daar forumleidster. Ze is bijna klaar met haar hbo-studie Bedrijfskunde MER (Management, Economie en Recht). ‘Hierna ga ik een jaar niets doen en uitrusten en daarna ga ik kijken wat er op mijn pad komt.’ Ineke Aveskamp, docent secretariële vakken bij het MBO College voor Management & Organisatie Zahide Golici, directiesecretaresse bij de Dienst Financiën, Studentenadministratie & Control

14

ROCfort december 2015

Sabi Amadou

ontvluchtte de chaos in Niger.

Toen hij twee was stierf zijn moeder, toen hij vijf was, zijn vader. Hij en zijn broertje van tien werden uit het huis waar ze woonden gezet. Ze leefden op straat. Sabi’s broer hielp vrouwen om na afloop van de markt de spullen naar huis te dragen en voorzag zo in hun onderhoud. Toen Sabi 16 was, kwam hij via een bemiddelaar naar Frankrijk. Daar was niets voor minderjarige asielzoekers en hij belandde in Meppel, in een gezinsvervangende woongroep. ‘Ik wist niet dat ze in Nederland geen Frans spraken, begreep niets van wat er om mij heen gebeurde’. Hij leerde voor automonteur, behaalde zijn diploma, maar mocht geen stage lopen, omdat hij geen definitieve verblijfsstatus had. Toen hij achttien was, moest hij op kamers, eerst in Enschede, later in Hengelo. Zijn broer heeft een nieuw leven opgebouwd in Benin, waar hij met zijn gezin woont en een transport­bedrijf heeft. Sabi heeft hen gesteund bij de aankoop van de twee vrachtwagens. Via Internet leerde Sabi een Ghanese kennen met wie hij in Benin trouwde. Zij woont met hun prachtige, één jaar oude dochter Fesilatou­(haar naam betekent; een goed meisje) bij het gezin van Sabi’s broer. Sabi heeft Fesilatou nog nooit vastgehouden. Hij stuurt maandelijks geld voor zijn gezin en de bouw van een eigen huisje vlakbij zijn broer. Er rest geen geld voor de reis. Het is niet duidelijk of Sabi’s gezin mag overkomen. Als het te lang duurt gaat hij terug naar Afrika, naar Benin. Sabi heeft een vaste baan als schoonmaker voor Asito en is een enthousiast sporter bij bedrijfsfitness. Sabi Amadou werkt als schoonmaker voor Asito en is een bekend gezicht in de Gieterij.

ROCfort december 2015

15

De Combinatie

Je geluk delen! En dan bereik je een moment in je leven waarop je denkt: ‘Ik ben een tevreden en gelukkig mens, ik heb een leuk gezin en een goede baan. Wat is mijn volgende stap? Ik wil iets gaan doen wat zin geeft aan mijn leven.’ Aan het woord is collega Jannie Krabshuis, werkzaam bij de administratie van het MBO College voor Sport, Onderwijs & Cultuur. Zij besloot om haar geluk te delen en iets voor mensen met een lichamelijke beperking te gaan doen. ‘Er is zoveel eenzaamheid. Je kunt het niet geloven, maar er zijn mensen die wekenlang geen mens zien. Je zou denken dat het vanzelfsprekend is dat je je ouders bezoekt, maar dat is echt niet zo!’ Vol passie praat Jannie over haar vrijwilligerswerk bij de Zonnebloem. Het begon met huisbezoekjes, maar intussen is het veel meer… tekst: Roelie Beunk

16

ROCfort december 2015

Als thuisvrijwilliger bezocht Jannie mensen die beperkt mobiel zijn en

Wat wil je met dit artikel te bereiken?

weinig aanspraak hebben. Nog steeds heeft ze regelmatig contact met

Jannie hoopt dat ze door het geven van dit inter­

zes mensen. Ze bezoekt ze eens in de drie weken. Een dame van 94

view ook anderen warm kan maken om iets te

jaar, die helemaal niemand heeft, bezoekt ze wekelijks. Maar inmiddels

gaan doen voor een ander. ‘Het gaat niet om mij

is ze ook al jaren vice-voorzitter en bestuurslid activiteiten.

hoor!’, zegt ze lachend, ‘het gaat om de Zonnebloem. Als je ook iets wilt doen, kun je behalve

Persoonlijk

het bezoeken van gasten bijvoorbeeld ook als

Dat het allemaal nog dichterbij zou komen, en ze ook van de andere

chauffeur het vervoer verzorgen van en naar een

kant met de Zonnebloem kennis zou maken, heeft ze nu ook erva-

activiteit. Maar je kunt ook donateur worden voor

ren. Jannie: ‘Het werd opeens persoonlijk. Mijn broer van 58 jaar was

€ 15,- per jaar.’

ernstig­ziek (ALS) en ging snel achteruit. Het idee ontstond om een keer samen op vakantie te gaan, omdat we wisten dat hij niet lang meer te

Je raakt er niet over uitgepraat.

leven had. In februari van dit jaar zijn we, samen met onze zus die privé

‘Nee, het is mijn lust en mijn leven, het is zo

kon aansluiten, met een Zonnebloemvakantie naar Tenerife gegaan. Hij

leuk om iets te betekenen voor een ander. Wist

kreeg letterlijk en figuurlijk warmte, van de zon, de vrijwilligers en zijn

je dat de Zonnebloem ook mode ontwerpt voor

zussen. Qua gezondheid kon het nog maar net. Na deze vakantie zei

mensen die in een rolstoel zitten? Ik kan nog wel

hij regelmatig, dat dit één van de mooiste vakanties van zijn leven was

even doorgaan, maar ik zou het leuk vinden als

geweest. Drie maanden later is hij helaas overleden. Als zus van een

de collega’s zelf op de website gaan kijken. En

vakantiedeelnemer heb ik ervaren hoe goed en waardevol de inzet van

ze mogen natuurlijk ook altijd contact met mij

een vrijwilliger is.’

opnemen.’ We nemen afscheid, Jannie heeft haar draai

Je motivatie om dit werk te doen zal nu nog wel groter zijn?

gevonden bij de Zonnebloem. Ze is een sterke

‘Ja, dat is het zeker! Ik heb nu met eigen ogen gezien wat de Zonne-

vrouw die graag iets voor anderen wil beteke-

bloem kan betekenen voor mensen. Je kunt zoveel geven en je krijgt

nen, maar die ook graag op de achtergrond wil

er zoveel voor terug’, zegt Jannie. ‘Zingeving, door de soms heel inten-

blijven. Ze heeft zelf ook moeilijke tijden gekend,

sieve omgang met je gasten, maar ook leuke contacten met je collega-­

maar ze gaat gewoon door. Haar passie voor het

vrijwilligers. Onze gasten hebben vaak een fragiele gezondheid, ze

vrijwilligerswerk, heeft haar even in het zonnetje

komen nauwelijks meer de deur uit en dit veroorzaakt verlies van zelf-

gezet!

standigheid en soms eenzaamheid. Een middagje met een gast op stap: een terrasje pakken, of “gewoon” een stukje met de auto rijden, je maakt er iemand blij mee. En als je gast bij het weggaan na een huis-

Meer informatie?

bezoek je hand vastpakt en zegt: “kind, kom je gauw weer”, dan weet je

Kijk op www.zonnebloem.nl

waar je het voor doet!’

ROCfort december 2015

17

schooljaar 2015-2016 Leeftijd studenten

= 100 studenten

peildatum: 1 oktober 2015

onderzoek: Anita Gerrits, dienst Communicatie & Marketing

18.499 studenten zijn er ingeschreven voor het schooljaar 2015-2016

5.586

studenten jonger dan 18 jaar

Woonplaats studenten

2.115 uit Almelo

4.607 uit Enschede

studenten van 18 t/m 22 jaar

9.993

9.372

1.453

Personeelsstroom

studenten van 23 t/m 27 jaar

1.470

studenten ouder dan 27 jaar

18

ROCfort december 2015

uit overige plaatsen

256

nieuwe collega’s in dienst

2.405 uit Hengelo

64

collega’s met pensioen

Studenten per MBO College

982

Bouw, Infra & Interieur

2.458 1.871 2.286

Commercie & Ondernemen

Dienstverlening & Gastvrijheid Gezondheidszorg

434

Loopbaanontwikkeling & Participatie

1.281

Management & Organisatie

2.030 2.707 1.800

Mens & Maatschappij Metaal, Elektro & Installatietechniek

Sport, Onderwijs & Cultuur

859

Transport, Logistiek & Mobiliteit

1.793

Vormgeving, Mode & Media

Studenten op hoofdlocaties

3.860 Wierdensestraat Almelo

1.546

1.062

De Sumpel Almelo

Grolsch Veste Enschede

7.007 De Gieterij Hengelo

1.499

Weth. Beversstraat Enschede

ROCfort december 2015

19

‘Ik hou van ROC van Twente!’ Stel je voor. Twee teams van twaalf nieuwe collega’s. Elk aangevoerd én aangevuurd door de leden van het College van Bestuur (CvB). De vonken spatten er vanaf, geen van de teamcaptains wil onderdoen voor de ander. Zie hier één van de belangrijkste ingrediënten van het Broodje (soms: Nootje) NiCo, de bijeenkomst waar nieuwe collega’s die niet langer dan zes maanden geleden in dienst kwamen, kennismaken met het CvB en ROC van Twente.

tekst: Hans Morssinkhof

20

ROCfort december 2015

doorbreken. John en Remco eveneens, ze zijn oprecht geïnteresseerd. En dan breekt het ijs, je ziet altijd mensen die met het CvB of een directeur in gesprek raken.’

Diepgang Er klinkt niettemin soms kritiek. Zo zouden de Broodjes/Nootjes aan diepgang missen. ‘Nieuwe­ collega’s krijgen zoveel informatie over zich heen, je moet het luchtig houden’, stelt Nathalie. Marion is het met haar eens: ‘We moeten rekening houden met ‘klein binnen groot.’ Het is een algemene introductie, de rest is aan de teams.’ Elke nieuwe collega krijgt bovendien een mail met gegevens zodra zijn of haar e-mailadres is aangemaakt. Van een andere orde is dan de vraag of er voor nieuwe collega’s voldoende begeleiding is. ‘Voor zij-instromers is de overgang vaak groot. Ze Het gerucht gaat dat het leuke sessies zijn, maar wat gebeurt daar

moeten vaak hun bevoegdheid nog halen. Dat is

eigen­lijk? En waarom? ‘Zie het als een speelse bijeenkomst om nieuwe

zwaar. Wie van de opleiding komt, heeft in elk

collega’s van de nodige informatie te voorzien’, begint P&O-adviseur

geval al een stage gedaan’, zegt Marion. ‘Er zijn

Marion van der Bliek het antwoord. ‘We proberen die op een informele

intervisiebijeenkomsten voor nieuwe docenten.

manier door te geven, dan beklijft het beter.’

Ze kunnen er onder meer tips en tricks uitwis-

Het accent op interactie draagt daaraan bij. Er is doelbewust voor ge-

selen. Dat wordt gewaardeerd.’ En Audrey: ‘Er

kozen, legt Nathalie de Jong (eveneens P&O-adviseur) uit. ‘De formule

is veel animo voor. Maar dan moet het nog in de

van Broodje/Nootje NiCo is ontwikkeld, omdat de bestaande introductie­

agenda’s passen.’ Dat laatste geldt ook voor het

bijeenkomsten hun tijd hadden gehad. Die waren vrij zendgericht. Aan

Broodje/Nootje NiCo. Niet altijd lijkt het mogelijk

het einde was er nog een spel om elkaar beter te leren kennen, maar

de gegadigden daarvoor vrij te roosteren.

vaak waren veel mensen dan al weg. Dus wilden we iets anders.’ In een brainstormsessie met de collega’s van Communicatie & Marketing kreeg dat ‘anders’ geleidelijk vaste vormen. Naar het voorbeeld van ‘Ik hou van Holland’, het succesvolle tv-programma van Linda de Mol, werd het spel ‘Ik hou van ROC van Twente’ ontwikkeld.

Succes Het blijkt een succes. Mede door de inbreng van het CvB. ‘John en Remco vinden die bijeenkomsten belangrijk, omdat ze er zelf zoveel van opsteken. Ze willen weten wat de nieuwe collega’s ervaren en wat eventueel beter kan’, weet Marion. Remco is bovendien de geestelijke vader van de glossy NiCo, die veel informatie voor nieuwe collega’s bevat. Ook verder laat het CvB zich kennen: John en Remco zijn fanatieke teamcaptains, tot hilariteit van hun eigen teams van twaalf nieuwe col-

‘Jammer’, besluit Marion, ‘ze missen het enthou-

lega’s. Iedere keer weer. En dat is vaak: dit schooljaar staan er zeven

siasme. Bij ‘Ik hou van Holland’ hoort een Rad

Broodjes/Nootjes op de agenda, vanwege het grote aantal van 180

van Fortuin. Wij gebruiken een koekjestrommel.

nieuwe collega’s. ‘Ze maken er bewust tijd voor’, licht Audrey de Jonge

De laatste keer beloofde een nieuwe collega met

van de ROC Academie toe. ‘Dat blijft, ook nu Remco weggaat. John

zijn leerlingen zo’n rad te maken. Het is dus aan-

heeft de komende maanden een extra gevulde agenda, maar hij wil er

geslagen.’

bij zijn. In deze formule, het blijft steeds om 24 nieuwe collega’s tegelijk gaan, dat aantal wordt niet verhoogd.’ Naast het spel zijn er andere elementen. Zoals het Broodje NiCo, dat bestaat uit kipfilet, roomkaas en zonnebloempitten. ‘Voorgeproefd door John’, vertelt Nathalie. Een leuke bijzonderheid, maar niet waar het om gaat. ‘Er zijn collega’s die opzien tegen het CvB. Dat willen we hiermee

ROCfort december 2015

21

22

ROCfort december 2015

‘Dit is het mooiste wat ik tot nu toe gedaan heb’ Stefan Eenkhoorn, docent Ruimtelijke Vormgeving bij

kom op tijd, houd je aan je afspraken. Daarnaast

het MBO College voor Vormgeving, Mode & Media, werd

wil ik dat de studenten zich nog meer verdiepen

geboren in Hengelo, volgde zijn opleiding aan het Cibap­, reisde vijftien jaar als projectleider in de tentoonstellingsbouw de wereld over en woonde beurtelings in Twente en de Randstad. Zeven jaar geleden vestigde hij zich met zijn vrouw, zoon en dochter in Delden. tekst: Elise Slot

in de opdrachtgever, ze moeten leren hoe ze een concept goed presenteren, de juiste toon treffen.’

Helpt je ervaring uit de beroeps­ praktijk dan? ‘Ja, ik herinner me bijvoorbeeld de opening van een grote tentoonstelling in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. De koningin zou die openen. Terwijl zij binnenkwam, gingen wij nog schilderend via de achterdeur naar buiten. Dan komt het dus aan op strak plannen.

Hoe belandde je in het onderwijs?

In de lessen zoeken we die beroepspraktijk ook

‘Mijn vrouw is styliste en was moderedacteur bij de bladen. Nu heeft

op. Dat doen we in allerlei projecten: van de

ze een eigen onderneming en ze had een afspraak bij Saxion om over

kerstaankleding van de Grolsch Veste tot het

gastlessen te spreken. Ik was met haar mee en wachtte in de hal van

decor­ontwerp voor een fictieve musical. De tech-

Saxion/De Maere. Daar zag ik een bord met ‘tentoonstellingsbouw’. Ik

nische kant hebben we in het Wilminktheater

had op dat moment wel ruimte om iets extra’s te doen en benaderde

bekeken. We zijn ook naar de voorpremière van

Marcel van de Vegt om eens over gastlessen te praten. Na een aantal

de Parelvissers geweest. Dan worden studenten

weken kreeg ik de vraag of ik ook eindexamenwerk wilde beoordelen

gedwongen goed te kijken, worden ze ook kriti-

en daarna vroegen ze me of ik in het najaar zes weken wilde invallen.

scher naar hun eigen ontwerp.’

Dat bleek te combineren met mijn werk en ik zei ‘ja’. Uiteindelijk bleek de zieke collega niet terug te komen en ik kon een vaste baan krijgen.

Wat zijn je doelen?

Een uitkomst, want mijn andere werk liep af: op woensdag had ik mijn

‘De hele opleiding naar een hoger plan tillen om

laatste werkdag bij het bedrijf waar ik werkte en op donderdag ging ik

er nog meer uit te halen én meer jongens voor

aan de slag als docent.’

deze opleiding te interesseren. We moeten meer in beeld komen, onze opleiding echt op de kaart

En beviel dat?

zetten bij de Open Dagen en de eindexpositie.

‘Het eerste jaar was moeilijk. Ik hanteerde de professionele lat uit het

Ik zou wel een pr-commissie op willen tuigen.

bedrijfsleven en zag dat de praktijk en het onderwijs niet aansloten.

Sluit mooi aan bij de bachelor Communicatie &

Ik moest mijn eigen verwachtingspatroon bijstellen.’

Marketing die ik nu volg.’

Heb je dat ook gedaan?

Tevreden?

Hij lacht: ‘Ik weet nu wel dat ik in het begin geen professioneel niveau

‘Ja, absoluut, ik ben bezig met mijn vak en tege-

mag verwachten, dat mag pas tegen de eindstreep, maar ik leg me niet

lijkertijd is er die wisselwerking met de student.

neer bij de feiten. Het is kijken en prikken om uit te vinden waar het

Ouders vragen weleens of ik niet terug wil naar

handvat zit om studenten zelf op ideeën te laten komen. We kauwen­

mijn oude beroep, omdat ik met zoveel passie

niet voor. Ik ben ook wel direct, zeker bij de vierdejaars studenten.

over mijn vak praat, maar dat wil ik helemaal niet.

Neem de docentevaluatie. Derdejaarsstudenten vullen die gewoon in,

Om de studenten te helpen met het creatieve

maar bij die vierdejaars studenten wil ik eigenlijk dat ze me direct feed-

proces en vervolgens te zien, dat het ze lukt om

back geven. En dat doen ze nu ook. Dan krijg ik dingen terug als ‘je bent

boven zichzelf uit te stijgen, is prachtig om mee

wel direct en soms wel heel hard’. Natuurlijk voelt dat soms zo; een ont-

te maken. Ik kan me persoonlijk ontwikkelen,

werp is je eigen ding, dat is heel persoonlijk. Als ik dat dan beoordeel

krijg alle kansen, dat is prachtig. Ik maak deel

ben ik heel duidelijk, dat moet en dat ervaren ze als heel direct. Ze zijn

uit van een fantastisch team met hele creatieve

bijvoorbeeld ook niet zo goed in plannen, terwijl dat heel belangrijk is.

collega’s. Dit is echt het mooiste wat ik tot nu toe

Wel of geen inspiratie hebben, gaat niet op. De winkel moet open. Alles

gedaan heb.’

wat toegepast is heeft strakke deadlines. Dat moet dus ook op school:

ROCfort december 2015

23

Dames, vertel eens over jullie schoolopdracht. ‘De opdracht was het organiseren van een themadag voor onze eigen klas. We mochten zelf ons thema uitkiezen. Maar het moest wel een actueel thema zijn in de Maatschappelijke Zorg. Al snel waren we het eens dat - wat we ook gaan doen - het ook echt iets Anouk Sanders

te betekenen moest hebben. Iets waardevols. We steken er niet voor niets veel tijd in! Onze docent gaf ook aan, dat we groots moesten denken. Out of the box. Het idee van een goed doel kwam al snel in ons op.

Brace for Love

Aangezien we een activiteit moesten verzorgen leek het ons een goed plan om geld in te zamelen.’

Elissa Kruger

‘Uiteindelijk hebben we gekozen voor het thema “mensen met een beperking in ontwikkelingslanden”. Onze opleiding leert ons hoe het in Nederland geregeld is. Maar we hebben er eigenlijk geen idee van hoe het in ontwikkelingslanden eraan toe gaat. Tijdens

tekst: Monique Buld

Voor me zitten zes studenten van de opleiding

de opleiding komt dit niet aan bod. Vandaar dat we dit graag wilden onderzoeken. Al Marit Nordemeule

Fonds. Op hun site staat heel duidelijk beje zelf iets kunt betekenen voor een ander.

in Almelo: Anouk, Elissa,

Daardoor zijn we overstag gegaan.’

Marit, Merel, Merle en Tugçe

Hoe wilden jullie geld inzamelen?

van klas 3MZ41. Gedreven

‘We wilden een product maken om te ver­

en vol enthousiasme

kopen. Iets herkenbaars. Eén van ons heeft Merel Beld

project, een schoolopdracht

bij een vorige stage van cliënten met een verstandelijke beperking geleerd vrienden­ armbandjes te maken door middel van

die een beetje uit de hand

knopen­. Het is gemakkelijk en leuk om te

is gelopen. En dan te

dens elk tussenuur en andere rustige mo-

doen. Daar zaten we dan in de pauze, tij-

bedenken dat deze dames

menten armbandjes te knopen. En natuurlijk hebben we er veel vrije tijd in gestoken.’

elkaar pas aan het begin van dit schooljaar hebben leren kennen. ‘Het liep

En toen begon het mediacircus? Merle Hagels

publi­citeit. We hebben gezocht naar een ge-

al meteen op één lijn.

schikte naam. We wilden graag het woordje “love” in de naam terug laten komen. Liefde

We vulden elkaar goed

die we over willen brengen naar mensen die

aan. Echt een geweldige

het minder goed hebben. “Brace” staat voor

samenwerking!’

armband. Brace for Love is onze handelsnaam geworden. Het logo is door onszelf Tugçe Akca

ROCfort december 2015

‘Ja, inderdaad. Zo kun je dat wel noemen. Want we moesten natuurlijk zorgen voor

direct heel goed. We zaten

24

zoekende kwamen we terecht bij het Liliane­ schreven waar zij mee bezig zijn. En hoe

Maatschappelijke Zorg

vertellen ze over hun

Jullie hebben gekozen voor het Liliane Fonds. Waarom?

ontworpen.’

‘Eindelijk konden we aan de slag gaan met het bekend maken van ons

uitvoering van onze themadag is geweest, dan

project. We hebben een Facebook-pagina aangemaakt. Daar kunnen

maken we de balans op. We gaan het geld dat er

onze volgers de armbandjes bekijken en voor € 2,50 per stuk bestellen.

is binnengekomen via ons project persoonlijk af-

We hebben veel positieve reacties ontvangen. De bestellingen stroom-

leveren bij het Liliane Fonds. Momenteel hebben

den binnen. Ook familieleden, vrienden en klasgenootjes hebben arm-

we bijna € 200,- binnengehaald. Hopelijk komt

bandjes gekocht. Daar kwamen ook vrije giften bij.’

daar nog meer bij.’

‘We hebben ook met een kraampje in het Atrium gestaan om het Liliane

Nog een oproep?

Fonds onder de aandacht te brengen. En natuurlijk om onze armband-

‘Jazeker! Tegen de tijd dat deze ROCfort uitkomt

jes te verkopen. Van het Liliane Fonds hadden we promotiematerialen

is het bijna kerstvakantie. Wij zijn dan al gestopt

ontvangen als een spandoek, ballonnen en sleutelhangers. Zij vonden

met ons project. Maar dat wil niet zeggen, dat je

ons initiatief geweldig en wilden ons graag ondersteunen.’

niets meer kunt betekenen voor anderen. Wil je een goed doel steunen, denk dan aan het Liliane­

‘Vanuit het ROC is er ook aandacht besteed aan ons project. We zijn

Fonds. Zij doen zoveel goeds voor kinderen

geïnterviewd voor de website, er is een filmpje over ons gemaakt voor

met een beperking in ontwikkelingslanden. Wij

Selfmade en nu dus dit interview voor ROCfort. We zijn heel blij dat er

hebben­ons steentje bijgedragen. We hopen, dat

zoveel bekendheid aan is gegeven. Niet alleen voor de schoolopdracht.

we met ons project ook anderen hebben geïn-

Maar ook om het Liliane Fonds in “the spotlights” te zetten.’

spireerd.’

10 december is de uitvoering van jullie themadag. Dan stopt ook jullie project? Volmondig komt er een ‘ja’ en ze beginnen met z’n allen te lachen. ‘Het is een beetje teveel geworden. Zoals onze docent ook al aangaf: “Jullie zijn niet zoals alle andere groepjes het normale pad gaan bewandelen­. Jullie hebben een afslag genomen met jullie project. En deze trein dendert maar door. Nu moeten jullie weer op het normale pad zien te komen­om de opdracht weer verder op te pakken en af te ronden”. Dat is terecht. Al weten we dat onze docent supertrots op ons is. Ze heeft letterlijk gezegd: “Eigenlijk hoop ik altijd dat studenten eruit halen wat er in zit. En jullie hebben dit zeker overtroffen.” We zijn supertrots met ons resultaat tot nu toe. Maar we zijn er nog niet. We moeten een vakblad, folder, poster en een draaiboek maken voor de themadag. Kortom, er is nog genoeg werk aan de winkel. Maar we zijn goed op weg. Als de

ROCfort december 2015

25

Een gezonde school is veel meer dan je denkt

Weet, na het lezen van dit stuk, dat de ‘Gezonde School’ méér omvat dan bewegen, gezonde voeding en stoppen met roken. Het is óók de manier waarop we met onze studenten en elkaar omgaan. Waarop we ons ontspannen én waarop we aan onze professionele ontwikkeling werken. ’Wij kiezen voor een integrale aanpak. Daarin onderscheiden we ons: andere scholen en bedrijven komen kijken hoe wij het doen’, vertelt Gerald Oude Alink, teamleider Sportbureau en projectleider Gezonde School.

Iedereen heeft een beeld bij de ‘Gezonde School.’ Meestal begint dat bij de noodzaak om vaker en langer te bewegen. ’Die associatie ligt voor de hand, zo zijn wij ook begonnen’, duidt Margitt Janssen. Als P&O-adviseur is ze nauw bij de ‘Gezonde School’ betrokken. ‘Wel hebben we vanaf de eerste dag de relatie gelegd met onderwijs en P&O. Daarin zijn we anders. De meeste scholen richten zich vooral op de studenten. Maar als je die wilt bereiken en overtuigen, zul je bij jezelf moeten beginnen.’ Gerald vult haar aan. Hij wijst op de raakvlakken met het thema vakmanschap. ‘Je ziet hoe dat nu breder wordt uitgelegd. We willen graag dat onze studenten zich ontwikkelen tot burgers die hun vak verstaan, die in staat zijn bewust te kiezen voor een gezonde levensstijl en daarnaast sociaal vaardig zijn. Dus is het de opgave om onze studenten te ondersteunen bij de ontwikkeling en bewustwording van hun eigen identiteit. Dat is onze pedagogische opdracht, er wordt meer van ons gevraagd.’

26

ROCfort december 2015

tekst: Hans Morssinkhof

Dat ‘meer’ vat Gerald in een paar zinnen samen, onder verwijzing naar

‘In de top-drie’

het Beleidsplan De Gezonde School 2015-2017 ROC van Twente dat in

ROC van Twente staat in de top-drie van

april van dit jaar werd vastgesteld. ‘We streven ernaar, dat elke collega

de mbo-instellingen die invulling geven

beseft dat hij of zij een rolmodel is en daarnaar handelt’, legt hij uit. ‘En

aan de Gezonde School. Dat meldt Jan

dat betekent, dat we als organisatie aandacht hebben voor de mens.

Faber, projectmanager Sport, Bewegen en

Niet alleen voor de student of de collega, maar voor de mens die hij of

Gezonde Leefstijl bij de MBO Raad. Hem

zij is. Daarom horen thema’s als veilig-

treft de samenhangende benadering: ‘Het

heid en pestgedrag, breder: sociale vei-

is niet alleen een lesje of een schoolplein.

ligheid, bij die Gezonde School.’

ROC van Twente kiest voor een duurzame

Het kwam aan de orde tijdens een

aanpak, met aandacht voor zowel de ge-

werkconferentie op De Houtmaat in

zondheid als het welbevinden. Dus voor de

Hengelo, waar studenten, docenten

fysieke én de sociaal-emotionele kant.’

en directies met elkaar in gesprek

En daarin onderscheidt ROC van Twente

gingen­over de ‘Gezonde School.’ Het

zich, vindt hij. ‘Er zijn maar enkele mbo-

Beleids­plan is daarvan de uitwerking.

instellingen die het onderwerp zo breed en

Het onderstreept de samenhang tussen lichamelijke gezondheid en

consequent benaderen. De school voert

sociaal-emotioneel welbevinden. Als die in balans is, zijn studenten én

een integraal gezondheidsmanagement

medewerkers fitter en vrolijker, en ze presteren beter. Dat krijgt een

en creëert een daarbij passend aanbod.

uitwerking in vier programmalijnen: Gezonde leefstijl, Sport op Maat, Fit

Niet enkel voor studenten, ook voor de

in je loopbaan en de leer- en werkomgeving. En die, op hun beurt, ver-

medewerkers.’

Rolmodel

wijzen naar de landelijke BRAVO-thema’s: meer Bewegen, niet Roken­, matig met Alcohol, gezonde Voeding en voldoende Ontspanning en

Die laatste categorie is van belang, be-

Ontwikkeling. Dat zegt genoeg: gezond is én, én.

nadrukt hij: ‘Uiteraard vanwege de voorbeeldfunctie van de medewerkers. Maar

Schoolplein

evengoed omdat de docentenpopulatie

Het begin november geopende Gezonde Schoolplein van de locatie

van het mbo sneller vergrijst dan die van

Wethouder Beversstraat in Enschede maakt de samenhang zichtbaar.

primair en voortgezet onderwijs. De ge-

De groene inrichting nodigt uit tot bewegen én onthaasten. Het plein is

middelde leeftijd is nu ongeveer 49 jaar.

daardoor een plek om elkaar te ontmoeten of gewoon even wat tijd voor

Wil je je collega’s duurzaam inzetbaar

jezelf te nemen en te ontspannen.

houden, dan moet je aandacht schenken

‘Zo kom je weer bij de “O” van ontspan-

aan de fysieke en de sociaal-emotionele

ning en ontwikkeling. Die heeft betrek-

aspecten van gezondheid. Dat doet ROC

king op alles wat je nodig hebt om je

van Twente, het heeft

werk fit te kunnen blijven doen. Dus

voor beide doelgroe-

ook op scholing en professionele ont-

pen een passend pro-

wikkeling, de gesprekscyclus, power­

gramma.’

yoga, mindfulness, de ROC Academie en de vitaliteitsscan’, licht Margitt toe. Ze noemt daarnaast de stuurgroep Zingeving: ‘Die buigt zich

Is er dan sprake van

over een facultatief aanbod waarin studenten kunnen praten over zin-

een voorbeeldfunctie?

gevingsvraagstukken. Het idee komt uit de Houtmaatsessie. In februari

Faber bevestigt het:

start een pilot. Het College van Bestuur maakt er geld voor vrij. Je ziet

‘Andere scholen zijn

meteen de verbinding met de nieuwe Strategienota, die grote waarde

geïnteresseerd in de werkwijze van ROC

toekent aan inspireren.’

van Twente. Gerald is vaak gastspreker,

‘Zo ontstaan steeds nieuwe mogelijkheden en combinaties’, benadrukt

dat zegt genoeg.’ Hij vervolgt: ‘In Twente

Gerald. Hij oppert de gedachte om tijdens alle lessen een bewegings-

staat de ‘Gezonde School’ al jaren hoog op

moment in te lassen. ‘Daar zou de ROC Academie een training voor

de agenda. Er bestaan scholen die meer

kunnen geven’, denkt Margitt hardop. Op haar beurt vertelt ze, dat al is

tijd nodig hadden. In het hbo en aan de

geïnformeerd naar dynamisch kantoormeubilair.

universiteiten is het nog helemaal geen ge-

Gerald: ‘Dit tekent de manier waarop we werken.

meengoed. Daar ligt overigens onze focus­

De stuurgroep geeft ons ruimte: “Probeer het

niet: de grootste gezondheidsongelijk-

maar uit.” Het is misschien niet altijd spannend

heid vind je bij de meer lageropgeleiden,

en het levert niet direct meer studenten op, maar

daarom concentreren we ons op primair en

we zijn wel steeds meer een ‘Gezonde School.’

voortgezet onderwijs en mbo.’

Dat hoort bij onderwijs.’

ROCfort december 2015

27

‘Mijn kind op het ROC, praat ik nog mee?’

Wat verwachten we van elkaar? tekst: Roelie Beunk

28

ROCfort december 2015

Wat is je rol eigenlijk nog als ouder, als je kind naar het ROC gaat? Waar kun je je wel of niet mee bemoeien? Wat wordt er eigenlijk van je verwacht? Dit zijn vragen waar ouders van onze studenten mee kunnen zitten. Daarentegen zijn wij weer benieuwd wat de ouders verwachten van ROC van Twente. Want wij weten niet altijd hoe onze studenten en hun ouders thuis omgaan met zaken die op school gebeuren. Dus wat kunnen wij hierin voor de ouders betekenen? Om antwoord te krijgen al op deze vragen voert onderwijskundige en onderzoekster Lisa Boonk wetenschappelijk onderzoek uit naar dit vraagstuk. Zij stuurde de 6000 ouders van al onze eerstejaars studenten een vragenlijst toe. Meer dan 1000 ouders vulden de lijst in. Een geweldige respons!

Interactieve theatervoorstelling

Inzet studenten

Speciaal voor al deze ouders werd er dinsdag 27 oktober en donder-

Het slagen van de avond werd mede mogelijk

dag 5 november een interactieve ouderavond gehouden rondom het

gemaakt door het enthousiasme en de inzet

thema “Mijn kind op het ROC, praat ik nog mee?”. In de vorm van korte

van studenten van de opleiding Management­

sketches­werd door DNL theatercollectief, een aantal opvoedings­

assistent, Ondernemend Artiest, Beveiliging en

situaties nagespeeld en gaf Yvonne van Sark van Youngworks infor-

het Selfmade Team.

matie over het motiveren van jongeren en het tienerbrein. Deze avond werden ook al de eerste uitkomsten van het onderzoek gepresenteerd.

‘Ik stimuleer mijn kind om het beste uit zichzelf te halen.’ Altijd 43% Vaak 34% Regelmatig 21% Soms 2% Nooit 0%

Speerpunt Contact met de ouders versterken is één van de speerpunten van ROC van Twente. Daarom worden de resultaten van het onderzoek uitgewerkt

Mooie reacties van ouders

tot praktische tips en instrumenten voor onder-

We kijken terug op twee geslaagde ouderavonden met humor en ernst.

wijsteams en individuele docenten. In ROCfort

Waar ouders de kans kregen om mee te praten en informatie te halen.

nummer 2 (verschijnt in april 2016) worden de

Een enthousiaste moeder gaf aan: ”Leuk gedaan, afwisselend en her-

onderzoeksresultaten gepresenteerd. Een korte

kenbaar. Je weet vaak wel wat er niet goed gaat in de communicatie,

filmimpressie van één van de avonden wordt

maar emoties staan vaak in de weg. Deze avond kregen we handige

binnen­ kort getoond op ons YouTube kanaal

tips en zaken om over na te denken!”

www.youtube.com/rocvantwente.

‘Ik vind dat het mijn verantwoordelijkheid is als ouder/verzorger om goed in de gaten te houden of mijn kind hulp nodig heeft met school.’ Helemaal mee eens 49% Mee eens 43% Niet eens/oneens 5% Mee oneens 1% Helemaal mee oneens 2%

ROCfort december 2015

29

Kippenvel

Verrassende briefjes Het is nog vroeg in de ochtend. Op naar een nieuwe werkdag. Ik doe de slaapkamerdeur van mijn zoontje open. Hij is net wakker geworden. Hij kijkt me aan en zegt: ‘Mam, ik moet eerst even wat schrijven’. Hij staat op en stormt de trap af. Slaperig en beduusd sta ik hem na te staren. Eenmaal beneden zie ik hem aan tafel zitten, gebogen over zijn schriftje. Vol concentratie aan het schrijven. Luuk is 6 jaar en is net gestart in groep 3. Nog maar net een aantal letters en een paar woordjes geleerd op school. Hij vindt het geweldig. Ik loop naar hem toe. “Kijk, mam!” Hij houdt zijn schriftje vol trots omhoog. Ik kijk en verbaas me over wat ik zie. Dit zijn niet alleen lettertjes of een woordje. Het is al een hele zin. Ik lees: ik vaar met aap. Wow! Wat knap! Nu al?!

Collega’s hadden me al

mama. Ook al is het nog niet

aangegeven dat kinderen­

goed gespeld. Ik weet wat

heel

lezen.

hij bedoelt. Tja, even streng

‘Monique­, in december kan

zijn en je krijgt het meteen

Luuk lezen’. Er gaat een

terug. Nu zelfs al schriftelijk.

wereld voor ze open. Let op

Ik vind het hoe dan ook ge-

mijn woorden.’ Een gewaar-

weldig.

snel

leren

schuwd mens telt voor twee, zou je zeggen. Maar dit zag

We staan er niet altijd bij

ik zeker niet aan­komen. En

stil. Maar hoe mooi is het,

zeker niet zó snel. Ik val

dat je op deze jonge leeftijd

van de ene verbazing in de

al zo’n belangrijke ontwikke-

andere­. Even een ijsje eten

ling doormaakt. Een nieuwe

bij de ijssalon. Staat Luuk

wereld die voor je opengaat.

de tekst op hun uithangbord

Het besef krijgt, dat je op

te lezen. Staan we ergens geparkeerd, geeft Luuk aan dat we dáár -

kunt schrijven wat je maar wilt. Dat je, waar je ook

wijzend­naar links - naartoe moeten rijden om in Rijssen te komen. ‘Wat?’

maar bent, alles om je heen kunt lezen. Dat moet

Nog even en Luuk gaat mij voorlezen in plaats van dat ik hem voorlees.

toch een geweldige ervaring zijn.

Ook daar ben ik al op voorbereid. Maar het zelf ervaren is toch anders. Blij ben ik dan ook als ik Luuk er zo enthousiast Zo kreeg ik vandaag een briefje in mijn handen gedrukt. Geschreven op

mee bezig zie. Dat hij plezier heeft in de schrijf-

het rode lint van zijn knappertjespistool. Er stond op geschreven: stome­

werkjes op school. Hopelijk houdt hij dit enthou­ siasme heel lang vast en blijft hij me verrassende briefjes in mijn handen drukken. Briefjes waar ik kippenvel van krijg!

Monique Buld Beheerder/Instructeur OLC en Mediatheek PW/MZ Almelo MBO College voor Mens & Maatschappij

30

ROCfort december 2015

Hoe internationaal georiënteerd zijn jouw studenten? Het moderne bedrijfsleven is internationaal georiënteerd.

Noblesse oblige!

Grenzen, taal- en cultuurverschillen zijn geen barrière

ROC van Twente stelt zichzelf voor de periode

meer. Dat betekent dat het beroepsonderwijs daar op moet inspelen en dat doen we bij ROC van Twente­in toe­nemende mate. Nog belangrijker: dat doen we goed, zo goed zelfs

2015-2020 dan ook een aantal doelen op dit gebied­: • meer internationale activiteiten in het onderwijs op school, waarbij ook veel aandacht zal uitgaan naar de Euregio;

dat we op 1 december de VET Charter­, voluit­Vocational

• verdubbeling van het aantal deelnemers aan

Education and Training Mobility­Charter­, uit handen van de

buitenlandstages (studenten en medewerkers);

minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap ontvingen tijdens de nationale conferentie Erasmus+.

•  excellentieprogramma’s in de vorm van exchange programma’s met bijvoorbeeld de Verenigde Staten, tweetalig onderwijs, enzovoort. Heb je ideeën, wil je meer informatie? Onderneem dan nu actie, want de VET-Charter geeft

Dit

Europees

keurmerk

wordt

kwaliteits­

ons ROC recht op vereenvoudigde subsidie­

voor

aanvragen voor Europese mobiliteitsactiviteiten

de

periode­van 2015-2020 toe-

tot en met 2020.

gekend aan mbo-­organisaties waar inter­ nationalisering in

Marcel Wiggers en Lammert Folkerts, beleids­

brede zin onderdeel is van

adviseurs internationalisering, helpen je graag.

het onderwijs. Tevens geeft het blijk van bewezen kwaliteit in mobiliteit

Veel informatie vind je binnenkort via de ‘Organi-

en inbedding van internatio­nalisering in onze orga­nisatie.

satie-wiki’ op Plaza.

ROCfort december 2015

31

‘Ik heb hier mooie tijd gehad’

32

ROCfort december 2015

een

‘Mijn vrouw informeerde vanmorgen na het lezen van de krant al of ROC van Twente nu in stukken wordt geknipt’, reageert Remco­. Zo ver zal het niet komen, verwacht hij: ‘De minister komt niet aan de bestuurlijke grootschaligheid, ze wil kleine, herkenbare eenheden. Die dan wel weer in één groot gebouw mogen worden ondergebracht. Nou ja, zo doen we het hier al.’ Vandaar dat hij de brief van de bewindsvrouwe ‘redelijk mild’ bekijkt. Hoewel een kanttekening volgt: ‘Ik vind het vervelend dat

Uitgerekend op de dag waarop

het nu weer over ‘leerfabrieken’ gaat. Dat doet ROC van Twente

Remco Meijerink zijn laatste

versterkt de negatieve beeldvorming, daar is geen enkele reden

interview aan ROCfort geeft, haalt

minister

Bussemaker

de pers. In een brief aan de Tweede­Kamer schrijft ze grote instellingen te willen verplichten ‘zich om te vormen naar een gemeenschap van kleinschalige

mbo-colleges.’

Het

aftredende lid van het College van Bestuur had liever een stuk over

zin­gevingsvraagstukken

gezien.

zwaar onrecht. We doen het in alle opzichten goed. Bussemaker voor.’ Het is duidelijk: Remco staat nog steeds op de bres voor ROC van Twente, dat hij rond de jaarwisseling verruilt voor ROC Friese­Poort. ‘Dat is snel als je bedenkt dat ik hier nog maar drie jaar bestuurder ben. Maar vergeet niet dat ik de tien jaar daarvoor ook hier al werkte. Het is dus een afscheid na dertien jaar. Ik ben 41, ik ken hier de hele keuken en weet wat er achter elk deurtje schuilt. Het is goed me verder te ontwikkelen in een andere organisatie.’

Hoe heeft Friese Poort je gevonden? ‘In de zomervakantie, daags vóór we naar Italië zouden gaan, kreeg ik een telefoontje. Of ik de overstap naar Friese Poort wilde­ overwegen. Dat overviel me, ik heb geantwoord dat ik na mijn vakantie zou terugbellen. Op de camping aan het Trasimeense meer heb ik me vanaf de iPad in Friese Poort verdiept. Het is een instelling die qua cultuur wel bij me past. Uiteraard heb ik er met mijn vrouw en kinderen over gesproken. De gedachte kwam op

tekst: Hans Morssinkhof

dat ik wel eens kon gaan praten. De afloop ken je.’

‘Die qua cultuur wel bij me past.’ Wat bedoel je daarmee? ‘Friese Poort is vergelijkbaar met ROC van Twente: een nononsense­ -instelling. Gewoon een goede school, kleinschalig opgezet, met aandacht voor studenten en docenten. Vergelijkbaar dus, maar anders georganiseerd dan ROC van Twente. Ze hebben geen MBO Colleges, ze werken vanuit vestigingen met een regionale functie. Ik heb altijd gedacht dat wij hier in Twente het ultieme model hadden uitgewerkt, maar in Friesland bereiken ze net zo goede resultaten. Er zijn daar 13.500 studenten, tegen 18.500 hier in Twente.’

Je gaat dus werken in een krimpregio ‘Dat is voor mij één van de uitdagingen. Volgens de berekeningen­ krimpt de Friese bevolking op middellange termijn met 15 procent. Dat betekent dat Friese Poort gaat samenwerken met de collega’s van het Friesland College. We zullen moeten afspreken wie welke opleidingen gaat aanbieden. De minister biedt de mogelijk­heid dat twee ROC’s samen een nieuwe school stichten­, maar daar voel ik niet voor. We hebben met de Scholings­boulevard gezien waartoe dat kan leiden.’ ‘Een fusie is niet aan de orde. Dan zou je een instelling van 24.500 studenten krijgen. Die wordt te groot. Er bestaan bovendien

ROCfort december 2015

33

verschillen in denominatie: Friese Poort is een

Doen we dat genoeg?

christelijk ROC en geeft daar volop invulling aan.

‘We hebben net de najaarsoverleggen gehad. Het eerste uur hebben

Dat spreekt me aan, ik ben christen. Ik zeg er

we steeds besteed aan de manier waarop de teams met innovatie bezig

wel meteen bij dat ik me volledig herken in de

zijn. Als je ziet wat er gebeurt en met hoeveel bevlogenheid er wordt ge-

waarden van ROC van Twente.’

werkt… We hebben prachtige voorbeelden gezien. Topklasjes, gaming in het onderwijs. Ik vond het geweldig! En we kunnen elkaar verder hel-

Verklaart je christelijke achtergrond je belangstelling voor zingevingsvraagstukken?

pen. Zorg innoveert anders dan techniek. We kunnen van elkaar leren. In deze nieuwe fase past ook grotere aandacht voor kennisdeling.’

‘We hebben heel veel aandacht voor vakman-

Dus grotere instellingen hebben voordelen…

schap, taal en rekenen. Dat is volkomen terecht.

‘Ik wil het zo zeggen: onze mensen hebben ideeën en ze voelen dat

Er mag daarnaast meer ruimte komen voor zin-

ze daarvoor vertrouwen krijgen. Maar inderdaad, omdat we een grote

gevingsvraagstukken. Om je staande te kunnen

instelling zijn die haar basis op orde heeft, hoeven we geen gaten te

houden in de samenleving, heb je meer nodig

dichten. We hebben er geld voor. Net als voor die zingevingsvraag­

dan vakmanschap. Daar hebben we volgens mij

stukken. We kunnen bovendien breder innoveren. Als je vakschool

evengoed een taak. Kijk naar de aanslagen in

bent, heb je de creativiteit van één sector. Hier hebben we meer sec­

Parijs. We raken steeds meer van elkaar ver-

toren, er zijn meer mogelijkheden om te profiteren van de creativiteit

vreemd, daar kan een school iets aan doen. En

van andere sectoren.’

in hun beroepspraktijk krijgen onze studenten ook te maken met verschillende levensovertui-

Heb je een afscheidsboodschap?

gingen.’

‘Ach, ik ben niet van de grote woorden. Ik kijk met veel voldoening en

‘Ik zie een relatie met de ‘Gezonde School.’

trots terug, maar ik geloof niet dat ROC van Twente op een afscheids-

We leggen dat hier in Twente breed uit. Het ge-

boodschap zit te wachten. Het zal een bijzonder moment zijn, als ik voor

zonde lijf én de gezonde geest. Ik zou willen dat

het laatst naar buiten ga, ik heb hier een mooie tijd gehad.’

de minister een brief schreef over vorming en het

34

belang van aandacht voor heel de mens. In dat

Zien we je ooit nog terug in Twente?

opzicht zijn we hier al een stap verder.’

‘Om te beginnen blijf ik in Vriezenveen wonen. Ik haal mijn kinderen,

‘Terwijl we dat niet hoeven. Zingeving maakt geen

van 15, 13 en 11, niet uit hun vertrouwde omgeving. Ik ben allereerst

deel uit van het curriculum. Maar we zijn vol­

vader­, pas daarna bestuurder. En ziet Twente me terug? Ik ben geen

doende solide, inhoudelijk en financieel, om hier-

carrièreplanner, realiseerde me niettemin dat het voor mijn eigen ont-

mee bezig te gaan. Het past in de ontwikkelings-

wikkeling beter is om uit mijn comfortzone te komen. Buiten Twente,

fase van ROC van Twente. We hoeven het niet

bij een concurrerend ROC ben ik niet geloofwaardig. Friesland is

meer te hebben over de structuren en de poppe-

iets anders, dat bijt niet. Daar kan ik met een gerust hart pleiten voor

tjes. We gaan naar de inhoud, we kunnen naar de

Friese Poort en dat zal ik met verve doen. En wat daarna komt…

vraag hoe we onze studenten kunnen verrijken.’

We zien het wel.’

ROCfort december 2015

Gestript Polderwerk Jaren geleden waren we met onze kinderen in Italië op vakantie. Met jaren geleden bedoel ik dan het Flippo tijdperk: Ronde schijfjes met stripfiguurtjes erop. Het huis lag bezaaid met flippo’s. Maar in Italië­in de Iperal, zo’n mega supermarkt, lagen opbergmappen in een bak, met de aansprekende tekst: Acciapatti tutti! Oftewel: Spaar ze allemaal! Na de flippo’s hebben onze jongens nog veel meer meuk verzameld en onze standaard kreet was telkens: Acciapatti tutti!

Ik denk de laatste tijd nog weleens aan deze kreet, sinds wij bij ons team Transport en Logistiek bezig zijn met, tja met wat? Ik ben de juiste benamingen ff kwijt. Het nieuwe KD, de inspectie, kwaliteit, borging. You name it, we’ve got it. Maar tijdens deze sessies valt het me op, dat een nieuw stripfiguurtje het onderwijs is binnengeslopen: de smiley. Ik zit steeds tegen een lachende of een verdrietige smiley aan te kijken. Ik weet zelfs al hoe ik in Excel de smileys kan laten lachen of huilen en van kleur kan laten veranderen. Ik dacht dat wij de enige afdeling waren die deze strippoppetjes spaarden, maar nu blijkt in de laatste

allerlei organisaties binnendruppelt. Dus ook in

ROCfort dat er nog meer mensen dezelfde hobby hebben opgepakt.

ons smurfendorp. Na Amerika hebben we een

Acciapatti tutti!

aantal jaren het Finse model gepropageerd, maar we richten onze blik nu richting het oosten­.

We kennen in het onderwijs natuurlijk al wel andere cartoonhelden:

Zal mij benieuwen hoe lang het duurt voordat

zo hebben we de smurfen in het algemeen, meestal bedoeld om eerste-

er allerlei brilsmurfen en Grote Smurfen op uit-

klassertjes te duiden, maar we hebben ook de specifiekere soorten: de

wisseling gaan om weer een nieuw onderwijs­

moppersmurf is wijd en zijd verbreid in het onderwijs. Als ik mijn stukjes

concept te bewonderen. Acciapatti tutti!

tik voor dit blad, zegt mijn vrouw altijd: ‘Ah, lieve moppersmurf van me, krijgt Grote Smurf weer de volle laag?’

Het is toch bizar, dat we aan de ene kant het lean systeem propageren en tegelijkertijd mij en

Dan hebben we ook nog het Mickey Mouse diploma. Je bent op een

mijn collega’s opzadelen met steeds meer on­

bijscholinkje of seminar geweest en na afloop krijg je een A4’tje met

nodige, overbodige handelingen. Ik heb jaren­

watermerk mee met je naam in gotische letters. Je hebt er niks aan,

lang heel lean gewerkt: ik gaf les, deed mijn

maar het is altijd makkelijk om een keer te roepen: “Oh dat kan ik al,

BPV, voerde mijn cijfers in. Maar ons ROC is een

ik heb al een certificaat van het Cito. Ik ben al toetsconstructeur.”

Sumo-school geworden met een overhead in de

Weer een Grote Smurf blij gemaakt. Dat Mickey Mouse diploma in­

vorm van Obelix. Steeds meer plannen, formu-

scannen, uploaden naar Youforce. Weer een smiley. Acciapatti tutti!

lieren, mindmaps en protocollen. En dan mag ik straks zeker met mijn team om het verbeterbord

Maar nu dus de smiley, niet zomaar een smiley, maar de lean smiley.

gaan staan om te kijken wat er beter kan. En de

Deze rage is komen overwaaien uit Japan. Het land van goede, maar

cursus­ , vergeet vooral de cursussen niet. We

saaie auto’s, te kleine boompjes, rauwe vis en hoge zelfmoordcijfers

kunnen dan een allemaal een band gaan halen.

onder studenten. Het land waar dikke mannen in een soort luier elkaar

Voor het Mickey Mouse diploma.

proberen om te duwen. Het land waar de rijzende zon als een grote gele smiley aan het firmament staat.

Ik heb al een band: de zwarte band in lesgeven!

Uit dat land komt het lean denken. De fabrikant van mijn auto heeft

Banzai!

dat heel vroeger bedacht om logistieke processen te verbeteren. Over­ bodige handelingen weglaten. Alle fabrikanten hebben dat ondertussen wel overgenomen, maar nu zie je ook een tendens dat lean denken in

Bert van de Pol

ROCfort december 2015

35

Colofon

ROCfort is een uitgave van ROC van Twente en is bestemd voor alle medewerkers.

Redactie Roelie Beunk, Saskia Blokhuis, Monique Buld, André Engelbertink, Anita Gerrits, Nathalie de Jong-Kamphuis, Eric Kempers, Hans Morssinkhof en Elise Slot.

Interviews De interviews in deze ROCfort zijn gemaakt door Roelie Beunk, Saskia Blokhuis, Monique Buld, Willem Habers, Hans Morssinkhof en Elise Slot.

Bereikbaarheid redactie ROC van Twente, t.a.v. redactie ROCfort Gieterij 200, 7553 VZ Hengelo Telefoon: (074) 852 51 73 E-mail: [email protected] Artikelen kunnen worden ingezonden door alle medewerkers van ROC van Twente (bij voorkeur per e-mail). Artikelen, illustraties of delen daarvan uit ROCfort kunnen met toestemming van de redactie en bronvermelding worden over­genomen.

Ontwerp en realisatie Grafisch Bureau ROC van Twente

Verschijningsfrequentie 5 keer per jaar, in een oplage van 2450 ex.

Druk Zalsman Zwolle

Fotografie Daan ten Doeschot (stagiair) en Roel Pieper Kopij voor ROCfort nummer 1 kan worden aangeleverd tot 15 januari 2016.

Tot ziens