Rekeningnr BNP Fortis: BE KONINKLIJK WERK DER VOLKSTUINEN GERAARDSBERGEN vzw. Voorzitter: André Depelseneer Tel

België – Belgique P.B. 9500 GERAARDSDBERGEN B.C. 10117

TUINIEREN sold

Rekeningnr BNP Fortis: BE29 0010 4554 0364

Maand: juni 2015 Postkantoor GERAARDSBERGEN I P 508040

KONINKLIJK WERK DER VOLKSTUINEN GERAARDSBERGEN vzw Voorzitter: André Depelseneer Tel.: 054411906 Verantwoordelijke uitgever: Eddy Praet Watermolenstraat 115 9500 GERAARDSBERGEN tel: 054415950 [email protected] www.volkstuinengeraardsbergen.be

MAANDBLAD (verschijnt niet in augustus)

Vaderdag Vaders Knuffelen gaat niet zo goed. Ze roepen hé joh, je weet het hé, en lezen de krant. Over de rand kijken ze mee hoe je je huiswerk doet of niet. Je staat versteld van wat ze weten over de wereld. Meer dan van jou bijvoorbeeld. Vaders zijn zo. Ze laten niets merken tot er iets is. Dan leer je ze kennen als moeders.

Dit gedichtje heb ik even ‘geleend’ uit de gezinskrant De Bond. Het is één van de twaalf mooie gedichten uit het Vader- & Dochterboek van Hannah en Bert Wagendorp.

Volgende activiteiten • Zaterdag 20 en zondag 21 juni: “Volkstuinen“ weekend Kom tijdens dit weekend eens een kijkje nemen op onze volkstuintjes te Onkerzele in de Sint Martensstraat en/of aan de Zonnebloemlaan tegenover het shopping center. Het wordt een mooie gelegenheid om er kennis mee te maken en een verrassende ervaring voor diegenen die het bestaan en de ligging ervan nog niet kennen. Neem zeker de tijd voor een gezellig babbeltje.

PROGRAMMA - zaterdag 20 juni: op de site “Sint Martensstraat”, om 15 u opening van het volledig vernieuwde “kruidenpark” (± 3 aren) door kruidenvrouw SABINE DE CONINCK. Het kruidenpark is gelegen achteraan de site, volg de bewegwijzering. - zondag 21 juni: op de site Sportkring “Wilgenparkje” (Zonnebloemlaan), aanvang rond 10 u en einde rond 14u. o rondgang op de site onder begeleiding o mogelijkheid tot ruilen van groenteplantjes o gratis aangeboden: bodemanalyse (PH): breng dus een staaltje van je tuingrond mee een plantje voor elke bezoeker als aandenken Personen die interesse hebben om een perceeltje grond van ± 3 aren te bewerken kunnen contact opnemen met de voorzitter op het telefoonnummer 054/41 19 06 of met een bestuurslid. U kan ons ook bereiken op hiernavolgend mailadres: [email protected] . •

Hofkeuring 2015

De hofkeuring is dit jaar gepland van vrijdag 10 juli tot en met woensdag 15 juli met volgende verdeling (onder voorbehoud van wijziging): • vrijdag 10/7: Astridlaan, Goeferdinge, Overboelare, stad • zaterdag 11/7: groepstuinen, Guilleminlaan, stad • ma 13/7: Moerbeke, Galmaarden, Viane, Hoge Buizemont • dinsdag 14/7: Deftinge, Everbeek, Zarlardinge, Brakel, Lierde, Ophasselt, Zandbergen, Grimminge • woe 15/7: Schendelbeke, Onkerzele, rest stad, Zikastraat Leden die niet wensen deel te nemen kunnen dit melden aan de voorzitter (054/41.19.06) of via ons e-mailadres: [email protected]

Tuinieren_201506

1

Eddy Praet

Sint-Jozefinstituut “ ’t Karmelieten “ Karmelietenstraat 57 9500 Geraardsbergen

BuBaO De Mozaïek Boelarestraat 3 9500 Geraardsbergen tel: 054/41 83 50

tel: 054/41 07 10 – 054/412 412

In memoriam Op 27 mei 2015 overleed te Geraardsbergen de heer Georges Bauwens, lid van onze vereniging. In naam van alle leden biedt het bestuur aan de familie zijn innige deelneming aan.

Veel, meer, meest… De belangstelling voor onze jaarlijkse barbecue nam de laatste jaren gestadig toe. Toen er vorig jaar meer dan honderd inschrijvingen waren dachten we: dit evenaren of overtreffen wordt moeilijk. Niet dus, dit jaar werden de tafels gedekt voor zowat honderdvijftig leden en sympathisanten. In naam van het bestuur zeg ik jullie evenveel keer: dank u wel! De (zon)dag begon al vroeg: vanaf 10u konden onze leden reeds terecht voor een tas koffie met een chocoladekoek, een toemaatje naar aanleiding van het honderdjarig bestaan van onze vereniging. Vóór het aanschuiven aan de feestdis, bracht Robin Saelens ons zijn verhaal over zijn geliefde bloembollen. Een stukje geschiedenis van het wellicht meest bekende knolletje, met dank aan Robin voor de toegestuurde info.

Voordracht over bloembollen door Robin Saelens (Yamadori, Idegem) •

Korte voorstelling van het bedrijf

‘Yamadori’ is een jong bedrijf dat gespecialiseerd is in bloembollen, bloemzaden en allerhande zaaihulpartikelen. ‘Yamadori’ is Japans en betekent ‘bomen (die van nature klein blijven) verzamelen uit het wild’ en is als dusdanig ook een bonsaiterm. In die context benadrukte Robin zijn grote passie voor Aziatische bloembollen, planten en bomen die hier in ons klimaat kunnen overleven. Gedurende een aantal jaar worden nieuwe species (wildvormen) in volle grond, alsook in potten getest. Teleurstellingen gaan hier gepaard met goeie ervaringen. Eens goed bevonden, worden de planten toegevoegd aan de catalogus voor verkoop in de webshop (www.yamadori.be). In de bloembollenshop wordt er gestreefd om een zo breed mogelijk assortiment aan te bieden. Het gaat hier zowel om alledaagse als zeer schaarse bloembollen. Voor de tulpen richten ze zich op het assortiment van Hortus Bulborum te Lisse. Hun interesse in historische bloembollen neemt nog iedere dag toe. Andere bezigheden zijn tuinontwerp, aanleg en onderhoud van tuinen. Ook hier proberen ze op een alternatieve manier te werk te gaan door het gebruik van karakterbomen en sterke vaste planten. •

De tulp hedendaags, historisch en wild (botanisch).

Waarom de tulp? De tulp kent iedereen en vandaag zijn er zoveel variëteiten dat het haast niet meer bij te houden is. Verder draagt de tulp een hele historie met zich mee, waarover verschillende versies bestaan. Het verhaal van Robin is gebaseerd op wat hij vernam bij Hortus Bulborum, een stichting in Lisse (Nederland) die nog de “echte oude” tulpen in stand houdt (de oudste tulp is van 1620). Vele mensen denken dat de tulp uit Nederland komt maar niks is minder waar, ze komt oorspronkelijk uit het Perzische Rijk. De plaatselijke bevolking zag in de bloemvorm een soort van tulband. Tulband in het Perzisch vertaald is “tulipan”, en hieruit ontstond de huidig gebruikte naam “tulipa”. Zelf wij Belgen mogen een beetje fier zijn. In 1593 kreeg de Vlaamse diplomaat, Rogier Gisleen Van Busbeke, toen hij op bezoek was bij de Sultan in Turkije, als geschenk tulpenzaden mee. Hij stuurde die op naar zijn vriend, Carolius Clusius, een bekende botanist uit Leiden (Nederland). Nu duurt het wel 7 jaar om van zaad tot bloem te komen. In 1600 kwamen de eerste tulpen tot bloei. Niemand kende deze spectaculaire bloem waardoor de interesse groeide en de prijs voor een tulpenbol steeg met de jaren. In het jaar 1623 werd zelfs tot 20.000 Belgische frank betaald voor een zeldzaam exemplaar. De tulp werd een statussymbool die meer en meer voor de welgestelde bevolking was.

Tuinieren_201506

2

Eddy Praet

Import van Zuid-Afrikaanse wijnen • • Marc en Danielle Van Ongeval-Coesens Zavelstraat 42 Geraardsbergen 054 41 41 41 0497 53 81 27

• • •

Verkoop rechtstreeks aan particulieren. Wijnen voor elk budget en verkoop per fles mogelijk. Tot 10% korting op onze prijzen vermeld op de website! Afhalen na afspraak of gratis levering in de regio vanaf 12 flessen. Een prijslijst met het volledig overzicht en de klantprijzen, vraag info:[email protected] www.hetwijngoed.be

Tot 1634 werd de tulpenhandel onder controle gehouden door floristen en kwekers. Men kocht de tulp op het moment van de bloei. Pas op het moment van rooien werd de koper eigenaar. De meest gewilde tulpen waren die met vlammen en witte strepen. Wat men echter niet wist was dat deze tulpen een soort van virus met zich meedroegen. De bladeren waren bespot met witte vlekken en strepen (mozaïekvirus) maar de bloem was gewoon prachtig . Ze kregen de naam “Rembrandttulpen”, al werden ze nooit geschilderd door de persoon in kwestie. Spijtig genoeg bleef de handel niet zo gecontroleerd en eerlijk. Er kwamen meer en meer speculanten met als enige bedoeling ‘rijk worden’. De meesten onder hen hadden geen affiniteit of kennis wat leidde tot een slecht klimaat. In die periode heerste er een echte ‘tulpomanie’ en bereikten sommige tulpen een waarde van 60.000 tot 80.000 Belgische frank! Tulpen werden verkocht zonder dat die er waren, of men kreeg een andere tulp dan afgesproken. Deze situatie duurde tot ongeveer 1637. Veel mensen waren bedrogen en hadden het wel gehad met deze oneerlijke handel. Een opstand was onvermijdelijk. Ten gevolge daarvan, stortte de tulpenhandel volledig in elkaar. Floristen en kwekers bleven niet bij de pakken zitten en herstelden samen de tulpenhandel die tot op heden nog bestaat. Nederland is vandaag nog altijd het land waar de meeste tulpen geteeld worden. Het is dan ook normaal dat dit hun statussymbool is. Keukenhof is één van de meest geschikte locaties om deze prachtige bloemen te bewonderen. Alle kwekers showen hun nieuwste variëteiten samen met de oude getrouwe. Zeker een uitstap waard! Hoe een tulp behandelen? Planten: plant de tulpenbollen, tussen september en december afhankelijk van de bloeiperiode, op een zonnige plaats. Zorg ervoor dat het plantgat goed gedraineerd is. Zo meng je in kleigrond best grind (bv lava), potgrond of zand. Ook bladaarde is hiervoor geschikt omdat het voor een luchtige structuur van de bodem zorgt. Bladaarde maak je door afgevallen bladeren te mengen met grond en/of potgrond. Hiervoor kan je ook gebruikte potgrond uit potten gebruiken. Laat dit twee tot drie jaar composteren. Nadien kan je het gebruiken als bodemverbeteraar.

Figuur 1

Bemesten: vóór de opkomst van de bollen en vóór de uitbloei. In pot moet je tijdens de bloei veel water geven, wel zorgen dat het overtollige water weg kan. Na de bloei geen water meer en in volle zon het loof laten afsterven. Pas dan rooien (bv. einde juli) en bewaren op een droge koele plaats (10 à 15°C). Tijdens de bloembollenworp op zondag 13 september zullen volgende tulpen in het pakketje zitten: Tulipa clusiana var. Stellata (figuur 1), Tulipa clusiana 'Sheila' (figuur 2), Tulipa clusiana 'Cynthia', Tulipa clusiana var. Chrysantha

Wandeling naar het natuurreservaat Kortelake (Willem Boonen) Figuur 2

Ondanks het minder fraaie weer waren er toch een vijftigtal geïnteresseerden voor de geplande wandeling (het ‘Boonen-effect’ werkt nog steeds!). Willem is als conservator van het natuurreservaat ‘Kortelake’ dan ook de ideale man om ons te laten kennis maken met dit natuurgebied in Overboelare. Hierna een kort verslag met dank aan onze gids voor de toegestuurde info. Tuinieren_201506

3

Eddy Praet

• Situering van Kortelake Overboelare vormt met Deux-Acren een uithoek die overgoten is met natuurschoon. Denken we maar aan de vier reliëfbossen (Boelarebos, Arduinbos, Leanderbos en Bourengbos) en aan de prachtige Rietbeemd die zich in het zuidoosten van de Dendervallei tot de Markvallei uitstrekt en verder Wallonië binnenloopt (de natuur kent nu eenmaal geen taalgrens). Parels om fier op te zijn en waar we alles moeten aan doen om deze te bewaren voor onze kinderen en kleinkinderen. In deze grootste fusiegemeente van Geraardsbergen en aansluitend aan Wangrose en Bastrinque (Deux-Acren) ligt op de linkeroever van de Dender een langgerekte strook natuurgebied met tamelijk natte gronden. Hier kocht Natuurpunt in 2003 enkele percelen grond om ze verder als natuurreservaat uit te bouwen. Het reservaat werd Korte Lake (of Kortelake) genoemd naar de gelijknamige hoofdbeek die er dwars door stroomt. De Moesbeek, op de grens met Wallonië, vormt de zuidelijkste grens. Richting Geraardsbergen is de Majoor Van Lierdelaan met de dorpskernbewoning de noordelijke grens. Het gebied wordt langs de westkant begrensd door de Groteweg (N42) en aan de oostkant door het Waalse Bourengbos en het Vlaamse Boelarebos, allebei op de uitloper van de Oudenberg gelegen. Evenwijdig met de Dender, midden in het natuurgebied, ligt de Kortelakebeek. Een mooie beek die gevoed wordt door talloze draineringsgrachten en zijn naam ontleent aan het hele gebied. Onmiddellijk naast de Dender liggen enkele vlakke weiden en vanaf daar zakt het terrein een beetje af. Hetzelfde gebeurt vanaf de spoorweg. Daardoor is een soort komvorm ontstaan met een bodem die lager ligt dan het Denderniveau. De Kortelakebeek ligt bijgevolg nog lager en kan het water slechts enkele km verder stroomafwaarts in de Dender laten vloeien. Mede door het rechttrekken van de Dender en het kunstmatig hoog houden van het waterpeil ten gunste van de scheepvaart gaat de ontwatering van Kortelake dus traag. Deze situatie zorgt er dan ook voor dat Kortelake een moerassig gebied is dat jaarlijks in de winter overstroomt. De zeer sterke drainering zorgt er evenwel voor dat het terrein terug snel droog komt, alhoewel er eigenlijk niemand hinder zou van ondervinden moest het hier nat blijven.

Zicht op de Dender en het nog onverharde jaagpad in Kortelake anno 1980 (Foto: Willem Boonen) •

Historiek van de Dendervallei

Vóór het ontstaan van de stekjesindustrie (zie verder) was de Dendervallei een uitgestrekte grasvlakte en had de functie van winterbedding. De Dender mocht toen nog ongelimiteerd overstromen, niemand leed er schade door. Integendeel, de weiden werden hierdoor van gratis natuurlijke meststof voorzien, zodat het ‘vette’ weiden werden. Door de stekjesindustrie kreeg de Dendervallei al heel snel een economische functie (populierenaanplant op de verzopen weiden van Kortelake). Dit is nu nog steeds een vast gegeven. Van de hoger gelegen grasvlaktes zijn enkele op de drogere delen en op de oeverwallen gelegen percelen overgebleven. Allerlei technische maatregelen werden uitgevoerd om erosie van de oevers van de Dender tegen te gaan. Op Kortelake is de oeverversteviging van de Dender uitgevoerd d.m.v. schanskorven. Dit is ijzeren vlechtwerk of matrassen, gevuld met porfierstenen en verankerd met palen in de oeverwand. Hierdoor is slibafzetting en bijgevolg plantengroei mogelijk. Watervogels en dieren krijgen zo de kans langs deze oevers terug uit het water te kruipen. Ook vele geleedpotigen kunnen zich in deze plantengroei langs de waterkant ontwikkelen. •

Toegankelijkheid

Vanaf het (voormalig) station van Overboelare vertrekken twee paden nl. de Kortelakeweg en de Plankweg. De eerste brengt je tot de Denderoever, de tweede stopt aan de N42 richting Zarlardinge. Op de linkeroever van de Dender ligt het jaagpad, destijds zo genoemd naar het ‘jagen’ of het mennen van de paarden die de boten voorttrokken. Tot begin de jaren ’80 kon je enkel langsheen de Dender wandelen omdat het pad nog niet verhard was (zie bovenstaande foto). Nu kan je er ook met de fiets op uit en terwijl je langsheen de Dender wandelt of rijdt kan je genieten van de prachtige

Tuinieren_201506

4

Eddy Praet

beboste omgeving. Hier kan een mens de mentale rust terugvinden die hij kwijtspeelt tijdens het jachtige beroepsleven. Wens je deze streek te verkennen, dan kan je op de Toeristische Dienst van de stad (ook in De Gavers en in De Helix) infoboekjes en kaartmateriaal verkrijgen. Je kan een wandelkaart van Geraardsbergen aanschaffen waarop een 30-tal wandelingen in kleurdruk weergegeven zijn samen met nog andere nuttige gegevens. Wens je meer achtergrondinformatie, dan kan je kiezen uit een drietal boekjes met de beschrijving van een 9-tal wandelingen. Zowel op de kaart als in de boekjes vind je het Plankenwandelpad terug dat je door Kortelake leidt. •

Menselijk leed.

De populieren van de Dendervallei hebben in de geschiedenis ook voor vreselijke taferelen gezorgd, door de meeste mensen vergeten of onbekend. Niemand die er nog met een woord over rept. Sinds 1849 bloeide hier de stekjesindustrie (Union Allumetière). Al snel waren er 18 fabrieken, verspreid over Geraardsbergen, en al even snel was de Dendervallei volgestouwd met populierenplantages. De aanleg van de spoorweg volgde en de kanalisatie van de Dender in 1867 verzekerde een snelle aanvoer van boomstammen. Om stekjes te maken heb je namelijk zacht hout populierenhout – nodig. Grondbezitters zagen kansen om hun gronden nog beter te laten renderen met de verkoop van hout aan de lucifersfabrieken. Hoe meer hout de grondbezitters verkochten hoe beter zij er van werden maar hoe slechter het was voor de duizenden werknemers in de fabrieken. De industriëlen namen het niet zo nauw met veiligheid- en gezondheidsnormen en verschrikkelijke toestanden kenmerkten deze industrie. De verslagen van de Commissie van de Arbeid, die in 1886 zetelde, vermeldden over de lucifersfabrieken van Geraardsbergen: ‘De indoping van houtstokjes in zwavel doet de werknemers de verschrikkelijke ziekten koudvuur en longtering krijgen’. Een dokter verklaarde verschillende beenbreuken vast te stellen ten gevolge van chronische vergiftiging. Zelfs jonge mensen braken hun beenderen bij de minste inspanning. De zwaveldampen die vrijkwamen bij de productie van ‘stekjes’ brak de tanden af, ontbond de kaakbeenderen en drong door in alle botten. De arbeiders stierven aan een hersenvliesontsteking, of als gevolg van stuipen. De dood kon ook volgen na herhaalde, niet te stelpen, bloedingen of door teringkoorts. Ook kinderen van vijf en zes jaar werkten in de fabrieken. Hun geraamte ontbond zich terwijl ze nog in leven waren en na hun dood waren ze nog een hoopje rottigheid dat afgevoerd werd naar het kerkhof. Zo verrijkten grondbezitters en industriëlen zich zonder enige genade of mededogen op de kap van de gewone mens. Na een lange strijd veranderde er gelukkig een en ander en ‘Veiligheid en Milieu’ is nu meer dan ooit een aandachtspunt in onze bedrijven. Ter nagedachtenis aan al de mensen die in deze vervlogen tijden zo rampzalig aan hun einde kwamen zal Natuurpunt het niet nalaten op geleide wandelingen in Kortelake hieraan aandacht te schenken. Na meer dan 150 jaar van productiviteit viel de stekjesindustrie stil waardoor er momenteel in Geraardsbergen geen stekjes meer geproduceerd worden en ook geen spaanderplaten meer, gemaakt uit het overgebleven houtafval na het vervaardigen van stekjes. Wat er wel overgebleven is van deze vervlogen en beruchte geschiedenis van de stekjesindustrie zijn de populierenbossen in de Dendervallei. Zij brengen nog steeds geld op, weliswaar voor een ander doel. De wens van Natuurpunt Geraardsbergen is om de ecologische functie (niet de economische) van de Dendervallei terug te herwaarderen. Niet om alle populieren te weren en eindeloze grasvlakten te creëren, maar om de hele streek terug meer natuurwaarde te geven. Want natuur is een troefkaart voor deze streek en zegt het spreekwoord immers niet dat natuurbehoud zelfbehoud is?. Hopelijk mag het nieuwe reservaat uitgroeien tot een groots geheel waarin mens en dier zich goed voelt. Willem Boonen, Conservator Kortelake, Natuurpunt Boven-Dender (www.natuurpunt.be/boven-dender)

Roze winterpostelein (Claytonia sibirica) Een beetje vreemd misschien om bij het begin van de zomer over winterpostelein te spreken. Het zit zo: bij mijn zoektocht om, naast de klassieke keukenkruiden, een aantal niet alledaagse kruiden toe te voegen aan een nieuw aangelegd kruidentuintje heb ik toevallig dit plantje op de kop kunnen tikken. Een goeie reden om het wat beter te leren kennen. De roze winterpostelein (Claytonia sibirica) is een kruidachtige plant uit de familie Montiaceae, vandaar dat men soms ook de naam Montia sibirica als synoniem aantreft. Vroeger was de soort opgenomen in de posteleinfamilie (Portulacaceae). De botanische naam vindt men ook terug in de Franse naam 'Claytonie sibérienne', de Duitse naam 'Sibirisches Quellenkraut' en de Engelse naam 'Siberian springbeauty'.

Tuinieren_201506

5

Eddy Praet

Claytonia is zo genoemd naar J. Clayton die in Amerika veel planten verzamelde. Op diens collecties baseerde Gronovius de ‘Flora Flora Virginica’. Virginica De soortaanduiding sibirica geeft aan dat de plant uit Siberië, en meer algemeen Oost-Azië, Azië, afkomstig is. In 1794 werd het uit Siberië in Europa ingevoerd als vervanger voor postelein. De plant houdt van een humusrijke, zure grond zoals deze in tuinen, en aan de rand van naaldnaald en loofbossen kan voorkomen en gedijt goed onder struiken en langs heggen (schaduw/ halfschaduw). halfschaduw) In tegenstelling tot de witte winterpostelein (Claytonia perfoliata) zijn de tegenoverstaande bladeren niet vergroeid. De plant wordt 15 tot 40 cm hoog en is goed winterhard. Ze bloeit van april tot augustus/september. ugustus/september. De tweeslachtige, roze (zelden witte) bloemen zijn ongeveer 1 cm groot en verschijnen midden op het blad. De bestuiving vindt plaats door bijen en vliegen. De vrucht is een doosvrucht. De zaadjes rijpen van augustus tot oktober en hebben een mierenbroodje, waardoor deze door mieren versleept wordt en de plant zichzelf gemakkelijk uitzaait. De kleine bladeren van deze groenblijvende plant kunnen het gehele jaar gebruikt worden. Ze kunnen zowel rauw (in een salade) als gekookt (zoals spinazie) gegeten worden. In de zomer kan de smaak bitter zijn. Een smeersel van gestampte bladeren werd gebruikt bij snijwonden en andere uitwendige verwondingen, het sap van de plant als oogdruppels bij pijnlijke en rode ogen.

Waarschuwingsdienst voor de aardappelziekte aa In 2013 en 2014 kregen we op regelmatige basis, van het Proefcentrum roefcentrum voor de aardappelteelt (PCA) te Kruishoutem, info met actueel advies i.v.m. de bestrijding van de aardappelziekte. Die informatie stuurden we door naar alle leden waarvan we het e-mailadres kennen. Tot op heden hebben wij van het PCA nog geen berichten ontvangen. Wij hebben hen de vraag gesteld of wij van die dienst nog kunnen genieten. Wij houden u verder op de hoogte. In afwachting vermeld ik hieronder een overzicht van enkele enkele chemische middelen die preventief en/of curatief kunnen toegepast worden tegen de aardappelziekte (extract uit Tuinieren van januari 2013). Chemische gewasbescherming: penetrante middelen, die in het blad dringen, de schimmel achterna en hem stil leggen. Preventief, niet regenvast: Bordeause pap (op basis van koper, toegelaten in Biologische teelt), Dithane (mancozeb) Preventief, regenvast: Unikat pro Curatief, niet regenvast: Profilux Preventief + curatief: Proxanil, Revus garden -> meest veelzijdige e middel, biedt bescherming gedurende 9 dagen

Warme oproep Iedereen weet het nu onderhand wel dat wij het honderdjarig honder jarig bestaan van onze vereniging zullen vieren in het weekend van 12 en 13 september. Op zondag valt dit samen met de organisatie van het 10e internationaal HOOGHUYS festival en kunnen we meegenieten van de steeds enorme belangstelling hiervoor. Maar de zaterdag ‘nemen’ wij de markt ‘in’. Dit moet onze dag worden. En daarmee bedoel ik niet die van het bestuur maar wel die van alle leden. Daarom m vragen wij dat iedereen die zich geroepen voelt om met creatieve ideeën en/of (uitzonderlijke) planten, vruchten, bloemen, fruit,… wenst mee te werken aan de versiering (van o.m. een oude strokar, tuinhuis met infostand,…) contact opneemt met het bestuur. Alvast bedankt hiervoor.

Bedankt Yolande en André Ondertussen zijn we ook uitstap geweest. Hierbij, in naam van alle deelnemers, een welgemeend woordje van dank aan Yolande en André voor de organisatie van deze prachtige en gevarieerde clubreis naar Kent en East-Sussex. Sussex. Meer daarover in onze volgend maandblad.

Tuinieren_201506

6

Eddy Praet