DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING
Perspectief
Een nieuwe kijk op integratie
en participatie
special |
20 november 2012
pagina 2 | "Ik ben een wereldburger"
pagina 6 | Fotowedstrijd ‘Melting Pot; ontmoeting van culturen’
pagina 3 | Het huwelijk 2.0
pagina 8 | Een ander beeld van Marokkanen
pagina 2
DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING
“immigratie is goed voor de economie” Speciaal voor Perspectief vroegen Saouli Quddus en Sükran Bulut van Media4Us naar de visie van Cecilia Malmström op asielbeleid en immigratie. Deze Zweedse politica heeft als Eurocommissaris in de commissie Barroso II de portefeuille Binnenlandse zaken, waaronder ook immigratie- en asielbeleid vallen. Welk standpunt moet Europa volgens u innemen ten aanzien van immigratie en asielzoekers?
Uniforme wetgeving op het gebied van asielprocedures en immigratie is van groot belang . Het indienen van een asielaanvraag lijkt nu soms een loterij. Sommige Europese landen laten veel asielzoekers toe, andere helemaal geen. Momenteel vangen 10 van de 27 lidstaten 90 procent van de asielzoekers op. Natuurlijk vinden asielzoekers sommige landen aantrekkelijker dan andere, maar als EU lidstaten hebben we een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
U stelt dat immigratie goed is voor de economische groei. Waarom?
Ondanks de financiële crisis is er in Europa een tekort aan personeel met bepaalde vaardigheden. In Duitsland is er bijvoorbeeld een tekort aan verpleegsters en ingenieurs, in Zweden aan mijnwerkers. Die mensen zijn hard
nodig. Ze leveren een bijdrage aan het land en stimuleren de economie.
Wat vindt u van de uitspraak ‘Buitenlanders pikken onze banen in’?
Je hoort deze uitspraak vaak, maar hij klopt niet. Bij een banentekort zijn buitenlanders gewoonlijk als eerste de dupe. Veel immigranten zitten zonder werk of zijn over gekwalificeerd. Artsen en ingenieurs werken als vrachtwagen- of taxichauffeurs. We moeten hun vaardigheden in kaart brengen en werk voor ze vinden waarvoor ze zijn opgeleid, zodat ze in alle opzichten kunnen deelnemen aan de samenleving.
Wat belemmert die volwaardige deelname?
Discriminatie en vooroordelen spelen natuurlijk een rol. Om een volwaardig burger te zijn, moet iemand ook rechten hebben, bijvoorbeeld stemrecht en het recht op werk. Aan de andere kant is
taal vaak een struikelblok. Je kunt niet integreren in een samenleving als je de taal ervan niet spreekt. Je vindt dan moeilijker een baan. Terwijl werken juist de ideale manier is om te integreren.
Kan Europa profiteren van de grote verscheidenheid aan bevolkingsgroepen?
Ja, zeker. Bijvoorbeeld bij het onderhouden van economische banden met andere landen. Zo kan een bedrijf bij het betreden van een nieuwe markt profiteren van de kennis over de cultuur van dat land. Op die manier worden immigranten ambassadeurs van hun land, zowel in hun woonland als daarbuiten, en helpen ze bij het op gang brengen van de interculturele dialoog. Scan de QR-code om het volledige interview te lezen.
Media4us De special Media4us/Perspectief is gemaakt in het kader van het project Media4us. Dit project biedt etnische groepen in acht Europese landen de mogelijkheid hun visie op integratie en participatie te geven, in Nederland én Europa. Het project bestaat uit mediatrainingen, debatten, een fotowedstrijd, websites en deze special. Het project is opgezet door Mira Media en wordt mede mogelijk gemaakt door het European Integration Fund, Youth in action en de Open Society Foundation. De Nederlandse bijlage wordt mede gefinancierd door het ministerie van Buitenlandse zaken (Europe4me).
Column
The world is my playground! Op een ochtend riep mijn vader ons gezin bij elkaar en vroeg of wij achter hem zouden staan als hij de politiek in ging. Als negenjarige haalde ik uit dit gesprek niet veel meer dan dat hij vaker van huis zou zijn. Toch stond ik achter hem. De verkiezingen werden gewonnen, maar wat daarna volgde was ondenkbaar. Twee jaar later waren wij door de politieke
instabiliteit genoodzaakt om het land te verlaten. Het leven van mijn vader was in gevaar. Mijn leven in Nederland is een grote belevenis. Het eerste wat ik mij afvroeg, was waarom Nederlanders een accent hadden. In plaats van rijst at ik ineens brood en op school kreeg ik een MAVO-advies, terwijl ik in Suriname behoorde tot de
categorie topstudenten. Men stopte mij in een hokje en dat werkte beperkend. Ik was ineens een allochtoon en ook nog een vrouw, hoe hoog was het glazen plafond voor mij? Toen ik na jaren op vakantie ging naar Suriname, merkte ik dat ik als Nederlander gezien werd - alhoewel ik daar geboren was. In Nederland ben ik dus
een buitenlander, in Suriname een Nederlander en in India een Europeaan. Ach ja, ik kwam er al gauw genoeg achter dat ik nergens bij hoorde, terwijl ik mij overal thuis voelde. Ik hoef niet in hokjes te denken, want ik pas wel een beetje in elk hokje; geen grenzen voor mij, ik ben een wereldburger! Open een Surinaams kookboek en je begrijpt wat ik bedoel.
Media4us is een samenwerking van Mira Media(NL): Media Animation & Kif Kif(B), Multicultural Centre Prague(CZ), Grimme Institut in Germany(D), Subjective Values(H), COSPE(IT), Glocal Community Voice(SWE) en Migrants Resource Centre(UK). Kijk voor meer info op: www.wereldjournalisten.nl en www.media4us.eu.
Sandhya Bachoe
Colofon 'Perspectief’ is een initiatief van Mira Media, in samenwerking met: Click f1, Cordaid, Hirda, Lawid, Marokkofonds, Pro Demos, Wereldjournalisten Mira Media, Postbus 1234, 3500 BE Utrecht, 030-2302240,
[email protected] | www.miramedia.nl | www.wereldjournalisten.nl
Aan de krant werkten mee: Tekst: Faisa Abbas, Redouan Aitouarg, Kristel Ashra, Sandhya Bachoe, Mohammed Benzakour, Sükran Bulut, Maria Dominguez, Brahim Fatah, Ranjeev Gowri, Sahar Jahish, Janneke Juffermans, Giovanni Massaro, Zoë Papaikonomou, Saouli Quddus, Anjalie Ramkissor, Tuky Santillan, Liyen Siaw, Helenka Spanjer, Bart Top, Marjolein Veldman, Melissa Valk
De krant is mede mogelijk gemaakt door: Ministerie van Buitenlandse Zaken, European Fund for the Integration of third country nationals, Open Society Foundation
Beeld: Bob Bronshoff, Lex Draijer, Hans Driesen, Ahmed El Jenouni, Ashvin Ghisyawan, Stephane Grawez, Michel Hobbij, Eric Kiffers, Walter Korn, Anneke Ruijsbroek, Medialab Haarlem
Sales Manager: Robin Jahshan Coördinatie Media4us: Giovanni Massaro MiraMedia Editorial Manager: Jessica van Leeuwen Eindredactie: Yvette Bax Grafische Vormgeving: Lydia Hotting Beeld: Colourbox, e.a. Voor meer informatie over Metro Custom Publishing of als u zelf een idee heeft voor een uitgave kunt u contact opnemen met Robin Jahshan, 020-5114027 of
[email protected]
DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING
pagina 3
werk en inkomen
steun voor lokale ondernemers De grootste geldstroom wereldwijd vindt niet tussen bedrijven of overheden plaats, maar tussen familieleden. In 2009 ging het volgens de Wereldbank om 414 miljard dollar aan zogeheten ‘remittances’. Het grootste deel van het geld dat migranten overmaken naar hun land van origine, gaat naar de dagelijkse levenskosten van familieleden. Raul Ahamadou, 33 jaar, afkomstig uit Kameroen en werkzaam als financieel medewerker bij een non-profit organisatie, stuurt elke maand 500 euro naar zijn moeder. "Daarmee kan zij zichzelf en de familie onderhouden en de school van mijn twee broertjes betalen," legt hij uit.
Trots
Natuurlijk ziet Raul liever niet dat zijn geld in een 'zwart gat' verdwijnt, zoals hij dat noemt. Blij was hij dan ook toen zijn moeder zelf een handeltje begon: "Mijn moeder heeft geen opleiding gehad, maar ze heeft uit zichzelf een kleine waterhandel opgezet," vertelt hij trots. Desondanks blijft de druk om te geven groot: "Ik word regelmatig gebeld en ik leg telkens uit dat geld hier niet aan de bomen groeit. Daarom ben ik ook bang om op bezoek te gaan naar Kameroen, want dan zou ik minimaal 10.000 euro mee moeten nemen om uit te delen," zegt hij met een grijns.
"Ik heb wel eens gedacht: waarom zou een autochtoon een donkere man als ik inhuren als fotograaf?"
Column
Fotografisch ondernemen Mijn naam is Ashvin Ghisyawan - een echt moeilijke allochtone naam. Als zelfstandig ondernemer fotografeer ik bruiloften, grote evenementen, en maak ik portretten. Ik hou van mensen en dat probeer ik ook te laten zien. Afgelopen jaren heb ik mij gespecialiseerd in de Hindoestaanse bruiloft, wat de nodige uitdagingen met zich meebrengt. Deze markt, met een paar honderd fotografen, is al jaren verzadigd. Tot mijn verbazing zag
Tweede winkel
Leopold Messan is 35, afkomstig uit Togo en werkt in Nederland als export officer. Hij investeerde in één van zijn zussen. "In 2005, tijdens een bezoek aan Togo, zag ik dat mijn zus Kaka in de haven tweedehands spullen uit Europa kocht, die ze vervolgens doorverkocht. Ik leende haar 1500 euro en daarmee begon ze een winkel." De zaken gingen goed en na een jaar opende Leopold's zus een tweede winkel. Sindsdien steunt de familie niet meer alleen op Leopold, maar neemt Kaka een groot deel voor haar rekening. "Men weet nu dat je eerst Kaka moet bellen als er bijvoorbeeld iemand ziek is," vertelt Leopold. "Vroeger belden ze mij in zo’n geval."
"Mijn zus heeft met mijn bijdrage twee winkels in Togo opgezet"
Remittances van Somalische jongeren Stichting HIRDA, een Somalische ontwikkelingsorganisatie, onderzocht het ‘terugstuurgedrag’ onder Somalische jongeren in Nederland en Groot-Brittannië. Jongeren zoeken naar betere manieren om geld terug te sturen of een bijdrage aan hun land te leveren. Een deel wil met zijn specifieke kennis na een genoten opleiding tijdelijk terugkeren naar Somalië. Anderen willen lokaal een bedrijf opzetten of zijn betrokken bij ontwikkelingsorganisaties in Somalië. Op 1 december presenteert HIRDA haar aanbevelingen om jongeren op een betere wijze te betrekken bij de ontwikkeling van hun thuisland. Interesse? Kijk op www.hirda.org voor meer informatie.
“Ondernemen is een passie” Twaalf jaar geleden kwam hij naar Nederland als asielzoeker, gevlucht uit Afghanistan. De eerste drie jaar mocht hij niets doen: niet werken, zelfs geen Nederlands leren. “Mijn leven stond stil,” zegt meneer Kazimi.
Deze beelden zijn gemaakt door Ashvin Ghisyawan
ik dat de meeste collega’s alleen maar opdrachten binnenkregen, fotografeerden en de foto’s weer afleverden, zonder dat er een duidelijk plan achter zat. Het ‘fotografisch ondernemen’ ontbrak! Een eigen identiteit hebben, is belangrijk. Wie ben je en wat straal je als persoon en bedrijf uit? Wat wil de klant en kun je dat leveren? Ik heb wel eens gedacht: waarom zou een autochtoon een donkere man als ik inhuren als fotograaf? Maar ik kwam erachter dat
mijn kleur niet relevant is. Mijn product en mijn profi lering zorgen ervoor dat ik toegankelijk ben voor iedereen. Ik ben aangesloten bij het collectief ‘We Love Weddings', samen met dertig bekende Nederlandse professionele fotografen die dezelfde passie delen. Ik ben er trots op dat ik als allochtoon onderdeel ben van deze besloten groep. Ashvin Ghisyawan
Nu is hij succesvol ondernemer: eigenaar van twee supermarkten en een groothandel in levensmiddelen uit het MiddenOosten. Nadat hij een vluchtelingenstatus kreeg, kon hij weer een leven opbouwen. Hij volgde een opleiding tot kok, leerde de Nederlandse taal, haalde een middenstandsdiploma en inmiddels heeft hij tien fulltime medewerksters in dienst. Kazimi: “Het is hard werken, zeven dagen per week. Maar dat is de sleutel om iets te bereiken.”
Kennis overdragen
In zijn drie zaken begeleidt hij stagiaires die ervaring komen opdoen. “Het is goed om iets terug te doen voor de maatschappij, zoals kennis en ervaring overdragen.” Voor ondernemerssucces zijn volgens Kazimi vijf zaken nodig: kennis, ervaring, studie, lef en zelfvertrouwen. En misschien nog één andere: passie. Zijn droom is nog een grote en mooie supermarkt met exotische levensmiddelen in zijn woonplaats Delft te openen, waar iedere multiculturele Delftenaar gezellig boodschappen komt doen.
pagina 4
DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING
participatie
De politiek in Betrokken zijn bij het land waarin je woont, kan zich op veel manieren vertalen; politieke betrokkenheid is één daarvan. Twee jonge leden van de Tweede Kamer met een verschillende achtergrond vertellen over hun motivatie.
“
“
Jesse Klaver (26) GroenLinks Jesse Klaver is geboren in Roosendaal als zoon van een NederlandsIndische moeder en een Marokkaanse vader. Hij was voorzitter van DWARS, de jongerenvereniging van GroenLinks en voorzitter van jongerenvakbond CNV jongeren. En jongste SER-lid ooit. In 2010 kwam hij in de Tweede Kamer voor GroenLinks. In 2012 is hij herkozen.
Feiten
Kiezen en gekozen worden • Op dit moment zitten
Waar komt je politieke interesse vandaan?
“Van mijn opa. Hij richtte allerlei actiegroepen op. En van het boek ‘Portretten van moed’ van John F. Kennedy, over wat politiek kan doen en wat er voor nodig is.”
Trek jij etnische stemmers?
“Ik denk het niet, veel mensen kennen mijn achtergrond niet eens. Ik heb ook liever dat mensen op me stemmen om wie ik ben, en niet om waar ik vandaan kom. Ik heb Indisch en Marokkaans bloed, maar ik ben in Nederland opgegroeid, voel me Brabander én politicus. Uiteindelijk ben ik gewoon Jesse."
•
• •
Wat wil je bereiken?
“Door ons economisch denken zitten we in een financiële crisis. Er zijn in Nederland bijvoorbeeld veel kantoorgebouwen gebouwd, niet omdat er vraag naar was, maar alleen omdat beleggers er op konden speculeren. Ze staan nu leeg en waar ze gebouwd zijn, is natuur verdwenen. Ik wil dat Nederland uit de crisis komt, én dat de natuur behouden blijft, zodat het voor de inwoners weer fijn wordt om hier te wonen.”
Je boodschap voor jongeren?
“Je bent niet alleen je afkomst, maar je wordt gevormd door alles wat er in je leven gebeurt. Werk keihard en laat je niet in een slachtofferrol drukken.”
Je bent niet alleen je afkomst, maar je wordt gevormd door alles wat er in je leven gebeurt
• •
14 mensen met een niet westerse achtergrond in de Tweede Kamer (dat waren er in de vorige periode 17). Om in de Tweede Kamer gekozen te worden, moet je ten minste de Nederlandse nationaliteit hebben. Ook om te mogen stemmen moet je een Nederlands paspoort hebben. Bij verkiezingen voor de gemeenteraad kunnen immigranten zonder Nederlandse nationaliteit stemmen, en zij kunnen ook gekozen worden, als zij ten minste vijf jaar legaal in Nederland wonen. De nieuwe regering wil dit verlengen naar 7 jaar. Een EU burger kan meteen al meedoen aan de gemeente raadsverkiezingen. Bij de laatste gemeenteraads verkiezingen in 2010 zijn 303 allochtonen gekozen.
Links op de foto: Mohammed Mohandis
Mohammed Mohandis (27) PvdA Mohammed Mohandis is geboren in Gouda, als zoon van Marokkaanse ouders. Op zijn zeventiende werd hij lid van de Jonge Socialisten, de jongerenverenging van de PvdA. In 2009 werd hij landelijk voorzitter hiervan. Bij de laatste verkiezingen kwam hij voor de PvdA in de Tweede Kamer. Waar komt je politieke interesse vandaan? “Als kind volgde ik al Kamerdebatten op tv, maar het begon pas echt toen ik
woordvoerder werd van een groep jongeren in de wijk. Ik werd lid van een wijkvereniging en werd regelmatig uitgenodigd voor stadsdebatten. In een van die debatten raakte ik in gesprek met een raadslid over de politiek en hoe je actief kunt worden. Dat motiveerde me om lid te worden van een politieke partij."
Trek jij etnische stemmers?
“In Gouda hebben 1401 Gouwenaren mij hun stem toevertrouwd. Dit zijn Gouwenaren met verschillende etnische achtergronden. Maar bij de landelijke verkiezingen heb ik vooral aandacht gevraagd voor zaken die alle jongeren aangaan, zoals jeugdwerkloosheid. Ik heb daarmee stemmen gehaald door te laten zien wie ik ben en wat ik vind. Dat is toch belangrijker dan mijn achtergrond. Ik ben trots op mijn achtergrond, maar vind
het belangrijker dat mensen op me stemmen om mijn persoon en denkbeelden.”
Wat wil je bereiken?
“Ik heb de portefeuilles basisonderwijs en voortgezet onderwijs en krijg dus met schooluitval en stageproblematiek te maken. Problemen die vooral, maar niet alleen, allochtone groepen treffen. Ik wil een aanspreekbare politicus zijn, die de praktijk kent.”
Boodschap aan jongeren?
“Je kunt altijd iets bereiken als je dat echt wil, ook al heb je een achterstandspositie. Zorg dat je er voor knokt, want je krijgt het niet op een presenteerblaadje aangereikt. Blijf doorzetten en vertrouwen houden.”
pagina 5
DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING
participatie
#Face2Face
Taaloefenplek De gemeente Amsterdam bood 155 inburgeraars taaloefenplekken aan via het project TAALenten. Op een taaloefenplek kunnen inburgeraars oefenen met de Nederlandse taal. Als wederdienst leveren zij een bijdrage aan een vrijwilligersproject.
Hoe zit dat?
Inburgeren Inburgeren houdt in: de Nederlandse taal leren en weten hoe de Nederlandse maatschappij werkt. Immigranten die naar Nederland komen, zijn verplicht om in te burgeren. De overheid wil dat zij voortaan zelf verantwoordelijk zijn voor hun inburgering; ook in financieel opzicht. Op 1 januari 2013 zegt de wet dat immigranten met een verblijfsvergunning hun verplichte inburgering zelf regelen en betalen. Zij kunnen daarvoor een zachte lening afsluiten als zij een laag inkomen hebben. Die lening hoeven zij alleen terug te betalen als zij voldoende verdienen. Ook vreemdelingen uit de Europese Unie en Turkije kunnen een lening op sociale voorwaarden krijgen als zij vrijwillig willen inburgeren. Meer informatie www.rijksoverheid.nl/ onderwerpen/inburgering/ beleid-inburgeren
Mona Galob uit Irak (38) had een taaloefenplek in een buurtcentrum. "Door met de mensen in het buurtcentrum te praten en ze te helpen, heb ik veel Nederlands geleerd. Ik wil verloskundige worden en van de wijkverpleegkundigen hier leer
‘‘Ik heb geleerd om lef te hebben’’ Grenzen verleggen
Acteur Achmed el Jennouni (24)
is een jonge Amsterdammer. Hij maakte reeds zijn eigen theatervoorstelling (In de voetstappen van mijn vader), speelde in series als Shouf shouf en Deadline en is trainingsacteur bij de politie. Na een jeugd getekend door een agressieve stiefvader kroop Achmed op de middelbare school steeds verder in zijn schulp. “Ik was een verlegen jongen door wat ik had meegemaakt. Ik was niet gefocust op school en ik childe met de verkeerde klasgenoten.”
Column
Casanova Casanova verleidde jonkvrouwen en admiraaldochters en baande zich minnestrelend een weg richting macht en status. De enige reden waarom Badr Hari een beeldschoon gazelletje (Daphne) inruilde voor een ouwe
ik veel medische termen." Na de afronding van het project hebben enkele deelnemers een baan gevonden. Anderen blijven vrijwilligerswerk doen bij de taaloefenplek. Dit project is in 2011 gestart met subsidie van het Europees Integratiefonds.
geit (Estelle Cruijff ) was om zich in te likken in de high society kringen. Maar omgekeerd spreidde Estelle d’r benen met maar één motief: die lekkere spierbundel van 5 miljoen. Zo gaat dat in de economie,
Via zijn gymleraar kwam Achmed terecht bij Catch, een project dat via acteren, muziek en dans talentvolle jongeren op weg helpt. “Daar heb ik geleerd om lef te hebben. Ik moest bijvoorbeeld ineens meedoen met dansen. Een half uur bewegen, zelf stapjes bedenken. En dat terwijl ik zo verlegen was en ook nog eens helemaal niet kon dansen.” Dansen kan Achmed naar eigen zeggen nog steeds niet echt, maar zijn grenzen verleggen doet hij dagelijks, als trainingsacteur bij de politie. “De ene keer speel je een agressor in een huiselijk geweld situatie; de andere keer een getuige; dan weer een voetbalhooligan.” Op deze manier draagt hij bij aan goed opgeleide agenten. Iets waar zijn moeder en hij ooit ook veel aan hebben gehad. “Dat is het belangrijkste wat ik heb geleerd. Lef hebben.”
Dit weekend is de community #Face2Face gelanceerd. Een plek op facebook waar Surinaamse, Marokkaanse, Turkse en Molukse jongeren hun verhalen kwijt kunnen over de migratieverhalen van hun (groot)ouders. PvdA kamerlid Tanja Jadnanansing is ambassadeur van dit initiatief. Eerder zijn er al een aantal jongeren uitgenodigd door minister Jet Bussemaker om in gesprek te gaan over de waarde van afkomst voor binding
en burgerschap. De jongeren interviewden hiervoor hun (groot)ouders, op zoek naar de achtergronden van hun migratie. Scan voor het volledige artikel deze QR-code:
‘‘ik doe als vrijwilliger veel contacten op’’ Faisa (23), studente Rechten
Stichting Fietsforce helpt mensen met fietspech op straat weer op weg. Mijn rol in het project was de voortgang coördineren van de dak- en thuisloze jongeren die als fietsenmaker aan het project deelnamen. Dat vond ik erg leuk. En de contacten en ervaring die ik heb opgedaan en opdoe als vrijwilliger, zullen hopelijk ook in mijn toekomstige beroep goed van pas komen."
is geboren in Somalië. Ze besteedt veel van haar tijd aan vrijwilligerswerk. "Ik ben vrijwilliger voor stichting HIRDA, die ontwikkelingshulp biedt aan mijn thuisland. Hiervoor heb ik drie jaar lang gewerkt als vrijwilliger voor een stichting die zich richt op een van de meest Hollandse bezigheden: fietsen.
Diversiteit bloeit!
Rotterdams
Kenniscentrum Diversiteit
Diversiteit geeft kracht en inspiratie - vanuit die visie werkt Rotterdams Kenniscentrum Diversiteit (RKD). Informatie, advies of ondersteuning nodig bij vraagstukken op het gebied van diversiteit of zoekt u verbinding met andere partijen om de kracht van diversiteit optimaal te benutten? Neem contact met ons op. I www.diversiteitrotterdam.nl | T 010-3031020
Het Catch project werd ontwikkeld en uitgevoerd door Click F1
ruilhandel heet dat. (Zie ook Maxima en W. Alexander.) Feit is wel dat Badr de eerste mokro is die het presteerde om via ‘het bed’ omhoog te klimmen op de ladder van de sociale klasse. Dat maakt Badr tot een integratiepionier. Een rolmodel. De kracht van Casanova was trouwens niet alleen zijn charme en fijngevoeligheid, vooral zijn eruditie kwam goed van pas. Casanova wist duizelingwekkend veel. Bezat thuis een bibliotheek. Maar welke jongere leest nog een boek? Welke leraar inspireert nog tot lezen?
De wereld ontdekken? De invasie van ‘onderwijsmanagers’ en andere duurbetaalde sjacheraars heeft het Nederlands onderwijspeil grondig geruïneerd. Leerkrachten zijn de berg hervormingen kotsbeu en liggen opgebrand in bed. Multiculturele kweekvijvers als ROC’s en VMBO’s kunnen de bureaucratische protocollen nauwelijks nog aan terwijl ‘etnische’ probleemgevallen de pan uit rijzen. Tussendoor verklaart Rotterdam de oorlog aan de multiculti straattaal; jongeren zouden de lesstof niet meer begrijpen en een
foutloze sollicitatiebrief schijnt al helemaal een wonder te zijn. Gerard Reve voorzag dit lang geleden: ‘Wat is dat toch met die jongeren, ze schrijven allemaal kat met een u.’ Daarom, beste jonge kleurling, één tip: doe een keer iets anders. Blijf zaterdag thuis, zet je smartphone uit en lees een boek. Gewoon een boek van echt papier. Je wereld zal veranderen. Je zult me dankbaar zijn. Mohammed Benzakour
pagina 6
DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING
ontmoeting
Zumba mixt culturen “Zumba brengt mensen van allerlei culturen samen in beweging,” zegt Marianne d’Fonseca, de Zumba-instructeur. Zumba is als een hype ontstaan eind jaren negentig in Colombia en uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen. Meer dan veertien miljoen mensen in meer dan 150 landen volgen Zumba-lessen. Terwijl buiten de thermometer begint te zakken, heerst binnen een warmbloedige sfeer. In de zaal is een groep vrouwen van verschillende afkomst klaar om van de latino-klanken te genieten en het meeste uit deze 60 minuten te kunnen halen – zowel lichamelijk als geestelijk. Zumba is het versmelten van verschillende werelden in één activiteit. Het is oorspronkelijk een mengeling van salsa, merengue, cumbia en reggaeton. Het heeft in de loop van de tijd nog nieuwe ritmes toegevoegd, zoals Turkse muziek en de Bollywood dansen. “Door die vermenging van culturen is Zumba meer geworden dan alleen maar een dansvorm, en is het aantrekkelijk voor iedereen die daar voor open staat,” aldus Marianne.
Voor alle leeftijden
De oudste klant van Marianne is 62 en de jongsten tellen hun jaren nog op één hand. Bij de Zumbatomic geeft ze les aan kinderen vanaf 3,5 jaar. “Wat jongere kinderen later door aardrijkskunde leren, ervaren ze op een andere manier door Zumba. Ze merken dat de wereld veel groter is dan alleen maar Nederland.” Wat Marianne ook aanspreekt, is dat het bij Zumba niet alleen gaat om vetverbranding of spierversterking. “Het gaat om de sfeer, het gaat om het lekker bewegen. Mijn doel is dat de deelnemers lekker in hun vel zitten en vrolijk weer naar huis gaan.”
Melting pot 112 foto’s werden in Nederland ingezonden voor de fotowedstrijd ‘Melting Pot; ontmoeting van culturen’. De twee winnende foto’s deden mee aan een internationale competitie. Scan deze QR-code en bekijk alle foto’s.
Het huwelijk 2.0
Winnaar 1 Nederland (Anneke Ruijsbroek)
Avinaash (Surinaams-Hindoestaans) en Deborah (Nederlands) kregen verkering tijdens een stage in India. Het cultuurverschil hebben zij nooit als iets negatiefs ervaren, problemen werden met respect voor elkaars opvattingen en achtergronden uitgepraat. De wereld globaliseert. Gevolg is dat verschillende culturen en religies elkaar ontmoeten. Het is dan ook vanzelfsprekend dat gemengde relaties vaker voorkomen. Elke cultuur heeft weer uitzonderlijke kenmerken die niet alleen door religie bepaald worden. Als een gemengd koppel besluit om te trouwen, komt er vaak een gemengd huwelijksfeest.
Multiculti
Avinaash en Deborah kozen voor een traditionele huwelijksplechtigheid in India. In Nederland was hun
huwelijksceremonie Westers met daarna een feest vol ‘multiculti’ elementen. Surinaams eten, de polonaise, een mooie witte bruidsjurk en aan het eind nog een show off van fantastische Indiase traditionele kleding. Tijdens hun openingsdans zong Deborah romantisch mee met het Hindoestaanse nummer dat ze speciaal hiervoor gekozen hadden. Ze hadden gedacht aan entertainment voor iedereen; jong en oud, Hindoestaans en Nederlands. Zij waren klaar voor een geüpdate manier van trouwen; het huwelijk 2.0.
Winnaar 2 Nederland (Eric Kiffers)
‘‘Op mijn negende keek ik al naar het Lagerhuis’’ Maryim Haddar (21)
studeert Taal- en Letterkunde in Brussel, woont in Antwerpen en is geboren in Haarlem. Al van jongs af aan had Maryim belangstelling voor politieke en maatschappelijke onderwerpen. "Het begon toen ik negen jaar oud was, samen met mijn moeder op de bank keek ik naar programma's als het Lagerhuis." Op haar zestiende greep de maatschappelijk betrokken Maryim haar kans toen ze zag dat politiek Den Haag op zoek was naar jongerenambassadeurs. "Ik beheer nu de portefeuille Europa, ik geef advies aan Haagse wethouders en ambtenaren en we hebben meegedacht over de culturele hoofdstad 2018." Een bijzonder project waar Maryim als jongerenambassadeur aan meewerkte was Pen Pals. Een videodocument van ruim dertig Europese jongeren uit vijf verschillende landen, waarin ze laten zien hoe het is om jong te zijn in Europa en hoe zij zich inzetten om hun eigen omgeving te verbeteren. Voor haar inzet werd Maryim dit jaar zelfs genomineerd voor de Nanke Meuter Award, een speciale prijs voor jongeren die een mooi initiatief hebben ontplooid om Europa op de kaart te zetten. Helaas won ze hem niet. “Maar ik blijf door gaan hoor, prijs of geen prijs. En wie weet win ik hem volgend jaar wel!” Scan de QR-code en bekijk de film Pen Pals.
Winnaar Internationaal (Walter Korn)
pagina 7
DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING
rechtspositie
‘‘Onze enige misdaad is dat we hard werken’’ "Natuurlijk willen de meeste van ons meedoen aan de samenleving", zegt Jorge Robledo Toledo, Chileen en lid van Otradela. "En in de praktijk doen we dat ook op veel terreinen: onze kinderen gaan hier naar school en vieren sinterklaas en verjaardagen met hun vriendjes." We doen onze boodschappen, gaan naar de kerk, bezoeken bijeenkomsten en doen mee op de arbeidsmarkt. Maar omdat we geen papieren hebben, zijn we volgens de overheid criminelen. Onze enige misdaad is echter dat we hard werken. Wij zouden graag
Otradela Otradela maakt deel uit van het Platform Ongedocumenteerde Migranten Werkers, met ongeveer 500 leden. Het zijn huishoudelijk medewerkers, horecamedewerkers en schoonmakers uit Afrika, Azië en LatijnsAmerika. Samen met FNV Bondgenoten, Domestic Workers Netherlands, en maatschappelijke organisaties zoals LAWID (belangenvereniging van Latijns-Amerikaanse vrouwen) voeren ze acties voor meer respect, erkenning en een verblijfsstatus.
erkend worden, belasting betalen en als volwaardig burger worden beschouwd, niet als een crimineel.” Kun je als migrant zonder papieren deel uitmaken van de samenleving? “Dat willen de meesten wel,” zegt Jorge Robledo Toledo, Chileen en lid van Otradela. "En in de praktijk doen we dat ook op veel terreinen: onze kinderen gaan hier naar school en vieren sinterklaas en verjaardagen met hun vriendjes. We doen onze boodschappen, gaan naar de kerk, bezoeken bijeenkomsten en doen mee op de arbeidsmarkt. Maar omdat we geen papieren hebben, zijn we volgens de overheid criminelen. Onze enige misdaad is echter dat we hard werken. Wij zouden graag erkend worden, belasting betalen en als volwaardig burger worden beschouwd, niet als een crimineel.” Bekijk de uitzending van ‘de halve maan’ over ongedocumenteerden op je mobiel via de QR-code.
Leden van het Domestic Workers Platform bepleiten hun zaak bij kamerleden
Leven als 'ongedocumenteerde' of 'illegaal', is leven in een niemandsland. Dat geldt zeker in Nederland, waar je voor alles papieren nodig hebt: het vinden van werk, het huren van woonruimte, het openen van een bankrekening - zelfs voor het slapen in de nachtopvang. Als je geen papieren hebt, besta je niet. Sterker nog; je loopt groot risico opgepakt en voor lange tijd vastgezet te worden in vreemdelingenbewaring.
Rechten van de Mens, die ook geldt voor migranten zonder verblijfsvergunning en hun kinderen. Op grond van dit artikel
heeft ieder mens recht op eten, kleding en onderdak.
MEDIA4ME
leven in niemandsland
MIRA MEDIA
E E N H E L D E R E B L I K O P M E D I A E N C U LT U R E L E D I V E R S I T E I T Opvoeden in een digitale samenleving Opvoeden in een gedigitaliseerde samenleving is niet altijd makkelijk. Hoe voorkom je dat je kinderen gepest worden via facebook? Naar welke programma’s mogen ze kijken op TV? Hoe zorg je ervoor dat ze internet op een veilige manier gebruiken? Mira Media organiseert voorlichtingsbijeenkomsten voor allochtone ouders over deze onderwerpen en biedt interculturele scholing voor mediacoaches en ouders aan. Meer weten over het aanbod, of deel willen nemen aan een activiteit: bel of mail met Ed Klute 030-2302240 of bezoek de website.
Meer betrokkenheid met wijkmedia Er wordt steeds vaker geïnvesteerd in wijkmedia, helaas wordt lang niet altijd gebruik gemaakt van reeds bestaande kennis. Media4me adviseert bij nieuwe wijkmedia-activiteiten die zijn gericht op sociale cohesie en interculturele dialoog en zorgt voor scholing en ondersteuning; zowel voor professionals als voor vrijwilligers. Bel of mail met Ed Klute 030-2302240;
[email protected]; www.media4me.org.
Basisrechten
Toch leven in Nederland zo'n 100.000 mensen zonder verblijfsvergunning. Cordaid en Justitia et Pax zetten zich in voor basisrechten voor ongedocumenteerden, het tegengaan van marginalisering en een humaner asiel- en migratiebeleid. Dit doen zij vanuit de opvatting dat ieder mens telt, ongeacht zijn of haar juridische status. Hierbij baseren zij zich op artikel 25 van de Universele Verklaring van de
Hundreds of free films in our Doc Next Media Collection. Use them for your screenings and events! Doc Next films reveal another image of contemporary Europe, as seen through the eyes of young DIY media-makers. www.docnextnetwork.org
pagina 8
DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING
media & entertainment
‘‘Ik wil een ander beeld geven van Marokkanen’’ Het is een druilerige namiddag in Utrecht Overvecht. Een aantal jongedames uit de wijk verzamelt zich bij mediacoach Hanae Haddouche. Elke week maken ze radio voor jongerenwebsite UCee Station. “Radio maken doe ik voor mezelf, niet voor iemand anders. Maar ik vind het wel belangrijk om een ander beeld te geven van Marokkanen,” aldus de zestienjarige Latifa. Latifa zit voor de eerste keer achter een microfoon. Hoewel ze het gewoon leuk vindt om radio te maken, stoort ze zich wel aan de manier waarop media over allochtonen berichten. “Als je een Marokkaan op tv ziet, is het meestal bij Opsporing Verzocht.”
Jongerenwerker en mediacoach Hanae sluit zich daarbij aan. “Bij Opsporing Verzocht gaat het in vier van de vijf zaken over jongeren ‘met een licht getinte huid’, ‘opgeschoren kapsels’, ‘mogelijk NoordAfrikaans’. Jammer. Televisie bereikt veel mensen en snel. Ga je
dan naar Friesland en je hebt het over ‘een Marokkaan’; dan weten zij niet beter dan dat je het hebt over die Marokkaan van Opsporing Verzocht.” Latifa kan het gelukkig relativeren: “Ik heb niks met hen te maken. Maar ik vind het wel jammer.”
Nieuws is voor iedereen
De elfjarige Ramazan uit Parkwijk in Haarlem is het daar niet helemaal mee eens. Hij ziet ook wel positieve verhalen in de krant of op tv. “Op het Journaal hebben ze het meestal over politici of burgemeesters. Dat is vaak wel positief.” Samen met buurtgenootjes maakt hij twee keer per week televisie- en radioreportages voor de UCee website. “Het liefst maak ik spannende verhalen. Over inbraken, of zo. Maar positieve dingen zoals een feestelijke opening vind ik ook leuk. Nieuws is niet geheim. Nieuws is voor iedereen.” In Overvecht is de radioshow inmiddels afgelopen. Mediacoach Hanae is tevreden. “Er kwam van alles los. De dames waren heel enthousiast over hoe het ging. Ze konden hun ei kwijt. En wie weet kunnen ze ooit bij de echte radio hun verhaal vertellen.”
‘‘Allochtonen zijn onzichtbaar in reguliere media’’ Sinds jaar en dag bestaan er media in Nederland die zich specifiek op allochtone groepen richten, veelal opgericht door allochtonen zelf. Wat is het bestaansrecht van deze allochtone of diversiteitsmedia? Volgens Harriet Duurvoort, mediaondernemer en columnist voor de Volkskrant, wordt een groot deel van de bevolking niet bediend door de algemene media. Ze richtte daarom twee multiculturele bladen op; een glossy (Roof) en een scholierentijdschrift (Generation now). Zij is van mening dat allochtonen ‘nog steeds zo goed als onzichtbaar zijn in de reguliere media’.
media benaderen met hun ideeën. Niet bang zijn, maar gewoon doen.” Toch ligt het niet zo eenvoudig. Duurvoort: “Ik ken een hoop ervaren allochtone journalisten die er niet tussen kwamen en het vak vaarwel hebben gezegd.” Jones biedt als oplossing om meer te gaan netwerken. “Ik ben er zelf niet zo weg van, maar het is een manier om zichtbaar te worden, contacten op te doen en jezelf te presenteren.”
Presenteer jezelf
Bestaansrecht
Sam Jones, freelance journalist, vindt dat allochtone journalisten daar zelf verandering in kunnen brengen. “Ze moeten de reguliere
Beiden zijn van mening dat allochtone media bestaansrecht hebben. “Je hoort een ander geluid. Je komt te weten
wat er daadwerkelijk in de gemeenschappen leeft,” zegt Jones. Duurvoort: “Het is leuk om iets over je gemeenschap te lezen en inspirerende rolmodellen te zien.” Overzichten van etnische media zijn te vinden via deze QR-codes:
Latifa ziet dat wel zitten. “Ik wil wel een ander beeld geven van Marokkanen. En op deze manier laten zien dat niet iedereen slecht is.”
Kijk voor meer informatie op: www.clickf1.nl of scan de QR-code voor meer media items gemaakt door jongeren.
UCee Station is een mediaeducatie project van Click F1.
Muziek als verbinding Heloïse Baylão is een Braziliaanse met een passie voor muziek. In Brazilië was zij een bekend zangeres die veel optrad tijdens culturele evenementen. Met haar nieuwe cd ‘Ta escrito’ timmert ze ook in Nederland aan de weg. In 2001 kwam Heloïse met 24 artiesten in het kader van een culturele uitwisseling naar Rotterdam. Nu verbindt ze met haar muziekoptredens en met de mede door haar opgerichte stichting ‘Samba de Quintal’ Nederland met Brazilië. De stichting promoot Brazilië bij Nederlanders, informeert Brazilianen over wat er in hun herkomstland gebeurt, maar organiseert één keer per jaar ook een fundraising weekeind in huiselijke sfeer, met optredens van Heloïse en andere artiesten uit Latijns Amerika en
Nederland. Haar woonkamer wordt dan omgevormd tot een gezellig mini concertzaal. Dit jaar gingen de opbrengsten naar een opvangcentrum voor kinderen van arme moeders in de geboorteplaats van Heloïse. “Als artiest kun - of moet - je solidair zijn met mensen die het minder goed getroffen hebben,” aldus de zangeres. Kijk voor meer informatie op www.sambadequintal.nl
