Op verhaal
mei 2012
• Ambassadeur Fatma Genç • Lintje voor Marry Kafoe • Vlinderactie KBS De Polhaar 1
2
Inhoudsopgave
3–
Sociaal
4 –
Van het Algemeen Bestuur
5–
Van onze nieuwe ambassadeur Fatma Genç
6 –
Denisa en Artenida uit Albanië
7 –
Welverdiend lintje voor Marry Kafoe
8 –
Jubileumvakantiekamp
9 –
Arisson in Almelo
10 –
Stel je voor...
11 –
Opleiders gevraagd
12 –
Vlinderactie groep 4 KBS De Polhaar te Dalfsen
13 –
Een bijzonder weerzien...
14 –
VMBO-TGL leerlingen uit Oldenzaal actief voor regio Overijssel
16 –
Twee zusjes in het verre Holland
17 –
"Du sollst sauber machen"
19 –
Medewerker(s) uitgelicht
20 –
Data kinderreizen 2012
Sociaal Wist u dat… de wereld steeds kleiner wordt? Althans, dat zegt men. Door moderne vervoersmiddelen zijn we sneller waar we zijn willen. Internet en e-mail maakt communicatie makkelijk en snel. En door sociale media zoals Hyves en Facebook staan we met vrienden in nauw contact, ongeacht de afstand. Je kunt vrienden maken en je kunt ontvrienden. Een digitale relatie. Maar is dat sociaal? Wist u dat… de wereld steeds meer egocentrisch wordt en dat de individualisatie in sneltreinvaart toeneemt? Het eigen belang staat voorop en het is pakken wat je pakken kan. De sociale of maatschappelijke betrokkenheid brokkelt af. Als ík het maar goed heb, de rest is een ver-van-mijn-bed-show. Daar heb ik geen tijd voor. Maar is dat sociaal? Wist u dat… wij als Nederland, maar vele landen met ons, in een economische crisis zitten? Natuurlijk weet u dat. Het gaat slecht met bedrijven, er wordt ook het komende jaar weer flink bezuinigd en iedereen voelt het in zijn portemonnee. En zeker de men-
sen die het al niet ruim hadden of in een situatie zitten die toch al niet rooskleurig was worden extra geraakt. Is dat sociaal? Wist u dat… nog meer kinderen een hartverwarmende vakantie nodig hebben, zeker in deze tijd? Door een vakantie bij u kan een kind even op adem komen, even geen zorgen. Wat is nu ruim twee weken van uw tijd; het betekent alles voor een kwetsbaar kind! Meld u aan als vakantiegastouder! Of vraag vrienden en familieleden om net als u vakantiegastouder te worden. Dat is sociaal! Wist u dat… de vrijwilligers van Europa Kinderhulp klaarstaan om samen met onze vakantiegastgezinnen ook deze zomer weer vele kansarme en kwetsbare kinderen de vakantie van hun leven te geven? Namens het Algemeen bestuur wens ik u en onze vakantiekinderen een zonnige en hartverwarmende zomer toe; een sociaal betrokken zomer!
Henk van der Velden Algemeen vicevoorzitter
3
Van het algemeen bestuur Begin 2012 heeft Jolande den Hartog aangegeven te gaan stoppen met haar werkzaamheden voor Europa Kinderhulp. Wij danken Jolande voor haar inzet en enthousiasme waarmee zij haar taak heeft vervuld. De portefeuille Deskundigheidsbevordering en medewerkerszorg is daardoor weer vacant. Ook zijn er weer veel andere vacatures in de verschillende regio’s. Denkt u er zelf wel eens over om vrijwilliger te worden bij Europa Kinderhulp. Zet dan nu die stap en vraag bij
[email protected] informatie aan. Het is ook altijd mogelijk om te bellen met tel.nr. 0118-627974, waar ik u graag te woord zal staan.
er bij uw familie/vrienden " Wilt u alstublieft nog een ke inzetten ormeren of zij zich ook willen inf ren de kin uw n va l oo sch en bij de in onze samenleving? " voor de meest kwetsbare groep Op onze laatste bestuursvergadering hebben we moeten constateren dat we helaas nog niet genoeg vakantiegastouders hebben. Toch willen we weer, samen met u, alle kinderen zo ontzettend graag helpen. De kinderen die er nodig eens een paar weken
tussen uit moeten om weer even op adem te kunnen komen. Maar… daar hebben we uw steun hard bij nodig. U weet dat wij ons geen dure reclamecampagnes kunnen veroorloven. We willen het geld liever aan de kinderen besteden. Daarom bent u voor ons de reclame. Mond-tot-mondreclame is heel erg belangrijk en werkt bijzonder effectief. Wilt u alstublieft nog een keer bij uw familie/ vrienden en bij de school van uw kinderen informeren of zij zich ook willen inzetten voor de meest kwetsbare groep in onze samenleving, namelijk de kansarme kinderen van Europa Kinderhulp. Zij verdienen af en toe ook een lichtpuntje in hun leven en u als vakantiegastouder bent dat brandende kaarsje. Ik reken op u.
Betsie van Aller-Meijer, Algemeen voorzitter 4
Van onze nieuwe ambassadeur
Fatma Genç
"
De dagen die worden doorgebracht met de vakantiekinderen zijn van zo een groot belang. Elk kind heeft aandacht, liefde en zorg nodig!
Hallo lieve lezers, Mijn naam is Fatma Genç en ik ben sinds november vorig jaar ambassadeur voor deze prachtige stichting. In maart heb ik een groot deel van de medewerkers ontmoet op de jaarlijkse Medewerkersdag, maar nu wil ik me ook graag aan alle vakantiegastouders en andere lezers voorstellen.
"
brengen met EKH. Hiervoor heb ik vorige maand een dag gefilmd voor een promotiefilmpje. De ondersteuning, de liefde en het geduld vanuit EKH waardeerde ik hierin heel erg. Voor mij was het ook erg spannend, want ik heb voor het eerst zelf een filmpje geproduceerd. Eindelijk is het af en al zeg ik het zelf: het is erg mooi geworden.
Ik loop al een tijdje mee in de tv-wereld, ik heb onder andere in Seinpost Den Haag gespeeld en in Spangas. Door deze series heb ik een bepaalde bekendheid verworven, waardoor ik veel gevraagd wordt om goede doelen te steunen of om ambassadeur te worden. Ik heb het altijd erg belangrijk gevonden om de projecten waar ik mijn naam aan verbind ook 100% te geven. Dit heb ik bij Europa Kinderhulp. De dagen die worden doorgebracht met de vakantiekinderen zijn van zo een groot belang voor deze kinderen. Elk kind heeft aandacht, liefde en zorg nodig en met Europa Kinderhulp wordt dit gegarandeerd gegeven in de vorm van een vakantie. Ik hoop dat ik met mijn bekendheid en sociale netwerk dit jaar nog meer mensen in aanraking kan
Wat ik wil zeggen is dat ik het een enorme eer vind om bij EKH te horen en dat ik er alles aan zal doen om het meer onder de aandacht te brengen.
Liefs, Fatma 5
D enisa en Artenida uit Albanië
In de winter van 1999 gaven we ons op voor het project kansarme kinderen uit Albanië. In juli 2000 konden we op een dag afreizen naar Hoenderloo om onze vakantiekinderen op te halen. Twee meisjes uit het straatarme Albanië, die niets bij zich hadden, zelfs geen verschoning. Toen Denisa en Artenida uit de bus kwamen en de leiding vertelde dat wij hun gastouders waren sprong Denisa direct in mijn armen… de klik was er, ook met Artenida.
en Artenida werden vriendinnen voor het leven, ook al woonden ze in verschillende dorpen en kenden ze elkaar van tevoren niet. In 2006 besloten mijn man en ik om hen, samen met een ander echtpaar, op te gaan zoeken. Met een camper trokken we door acht landen om in Albanië te komen. Het was wel een zoektocht, want we hadden hun plaatsnamen en de namen van het district, maar straatnamen hadden ze daar niet. Het werd een barre tocht met veel slechte wegen, waarbij we soms zelfs af en toe voor de camper uit moesten lopen. Toch hebben we ze gevonden. De blijdschap en het weerzien was enorm en emotioneel, zowel van de meisjes als van hun ouders. We werden bijzonder gastvrij ontvangen en na bij allebei anderhalve dag zijn geweest, zijn we weer afgereisd, wel nadat we hadden beloofd nog eens terug te komen.
Artenida Drie jaar op een rij kwamen ze bij ons en keken we uit naar hun komst. Ieder van ons was weer blij dat ze er waren. Toen Europa Kinderhulp stopte met de Albaniëreis, konden zij helaas niet meer komen. Maar Denisa 6
Later ben ik in contact gekomen met de fam. Aalpoel uit Twello, die ook een vakantiekind uit een naburig dorpje hebben gehad. Dankzij hun hulp met het regelen van een vliegticket en een taxi op het vliegveld etc. zijn we twee jaar later met het vliegtuig naar Albanië gegaan. Inmiddels zijn we er al vier keer geweest en in september vorig jaar werd het een reis met een bijzondere bedoeling.
Welverdiend lintje voor
Marry Kafoe Hardinxveld-Giessendam – Tot haar stomme verbazing ontving Marry Kafoe op 27 april uit handen van de loco-burgemeester een koninklijke onderscheiding (Orde van Oranje Nassau). Ze was in de veronderstelling dat haar echtgenoot naar het gemeentehuis moest komen voor het in ontvangst nemen van een lintje en was in dat ‘complot’ (haar man Wim wist van niets) betrokken. Pas tijdens de toespraak vernam Marry dat ook zij in de prijzen was gevallen. Marry mocht het lintje in ontvangst nemen, omdat ze veel vrijwilligerswerk heeft verricht, onder andere voor de Dierenbescherming en de kerk. Maar ook voor kinderen heeft ze veel gedaan. In 1990 had het gezin zijn eerste vakantiekind via Europa Kinderhulp en begon Marry zich ook als vrijwilliger voor de
organisatie in te zetten. Vakantiekinderen bleven tot met 1999 komen en vormden de opmaat om zich met pleegzorg bezig te gaan houden. Zij en haar man zorgen tot op de dag van vandaag voor hun eerste pleegkind. In dat jaar gingen zij zich ook inzetten voor Syndion. Voor deze organisatie vangen ze nog ieder weekend een kind op met een verstandelijke beperking. Marry blijft ondanks alles bescheiden: “Ik ben dankbaar dat mijn man en ik het samen met onze vier kinderen altijd goed hebben gehad. Daarom waren we in staat om ook iets voor het kind van een ander te doen.”
Onze vakantiekinderen waren nu volwassen jonge vrouwen geworden en gingen allebei trouwen. Wij werden uitgenodigd voor hun bruiloft. Ze hadden zelfs met elkaar afgesproken om dit in dezelfde week te doen, zodat we bij allebei aanwezig konden zijn. Artenida trouwde op 3 september met Bledy; Denisa op 10 september met Edy. Denisa ging in de kerk trouwen en mijn man heeft haar naar het altaar mogen begeleiden. Denisa stond erop dat hij dat zou doen. Het was een geweldige ervaring om dit mee te mogen maken. We zijn meer dan allerhartelijkst ontvangen, ook door de beide schoonfamilies. Het zijn onze ‘kunst’dochters voor het leven geworden.
Denisa Dank, heel veel dank, Europa Kinderhulp, dat wij door jullie organisatie zulke fijne ervaringen hebben gehad.
Riek en Ries Verhoeven uit Velddriel 7
Jubileumvakantiekamp Dankzij de vele giften die wij mochten ontvangen in het kader van ons jubileum afgelopen jaar en dankzij de financiële bijdragen van een aantal sponsoren is de financiering van het jubileumvakantiekamp rond en kunnen we deze zomer kinderen uit Vita (Roemenië) een vakantiekamp aanbieden in Nederland. Vita is een klein dorpje (300 inwoners) in het Hongaarse deel van Roemenië. Prachtig gelegen tussen de groene heuvels op zo’n 12 uur rijden van de hoofdstad, maar met problemen waar heel Roemenië mee te maken heeft. Armoede en werkloosheid. In het dorpje is een internaat en een kindertehuis gevestigd. Kinderen wonen daar, omdat het beter en veiliger is dan thuis of omdat het gezin zo ver weg woont in de heuvels dat iedere dag naar school gaan anders niet mogelijk is. Op 10 juli komt een groep van 56 kinderen in de leeftijd van 10 t/m 15 jaar en 7 begeleiders uit Roemenië aan in Nederland en zullen zij 8 dagen lang te gast zijn op De Luchtballon in Ossendrecht. Stichting De Luchtballon is
8
een vrijwilligersorganisatie, oorspronkelijk ontstaan uit het Nederlands Astma Fonds. Het is nu een zelfstandige organisatie, die zich richt op het organiseren van vakanties voor kinderen en jongeren met astma, voedselallergie, eczeem of een andere chronische beperking, maar zich daarnaast ook richt op het beheren en onderhouden van het terrein (circa 6,5 ha voormalig legercomplex) en op het faciliteren van vakanties voor andere groepen, zoals in dit geval Europa Kinderhulp. Het programma voor het kamp zal afwisselend zijn: er zijn activiteiten op het terrein en 3 dagen zullen we op pad gaan. Er is onder andere een bezoek aan het volledig vernieuwde Madurodam en het strand van Scheveningen gepland. Ook zullen we één dag te gast zijn in Wolphaartsdijk, omdat de kerken in Vita en Wolphaartsdijk een nauwe band hebben. De komende weken wordt het programma afgerond en worden de laatste voorbereidingen getroffen. Na de zomer leest u in Op Verhaal een verslag van het jubileumvakantiekamp van Europa Kinderhulp.
Arisson in Almelo Van 1981 tot 1997 zijn wij vakantiegastgezin geweest voor Europa Kinderhulp voor Franse kinderen van Croix Rouge en Secours Populaire Français. In 1988 kwam Arisson Kouawo bij ons logeren. Hij was drie turven hoog en pikzwart. Zijn ouders kwamen uit Togo en Congo. Hij is elk jaar bij ons geweest, soms zelfs twee keer (ook met Kerst), totdat hij 17 jaar was. Wij hebben uitgerekend... totaal meer dan 1 jaar! Vorig jaar was hij met zijn vriendin in Nederland, een weekendje Amsterdam. Hij is toen -zonder ons iets te zeggen- naar Almelo gekomen. Wat een mooie verrassing! Wij hadden hem twaalf jaar niet gezien. Gelukkig was ik thuis en mijn man kwam iets
later. Onze kinderen (nu 31 en 29 jaar) waren er niet. Het was geweldig om hem terug te zien en we hebben afgesproken dat we een weekendje zouden organiseren voor familie, buren en vrienden. Zo gezegd, zo gedaan. Eind oktober was hij een weekend bij ons en het was een geweldige reünie. Hij herkende bijna iedereen, zelfs van naam. Wij hebben geweldig goede herinneringen aan Europa Kinderhulp en zijn met veel plezier gastgezin geweest.
Familie Pots uit Almelo
V.r.n.l. Tom, Ellen, Arisson, Anton en Siny Pots 9
Stel je voor... André Boer Op een reünie van mijn oude werk ontmoette ik Leendert Veenstra die enthousiast vertelde over Europa Kinderhulp. Voor mij was dit aanleiding om me verder te verdiepen en vanaf het afgelopen najaar heb ik de werkzaamheden als Coördinator Opleidingen van Anne Veldhuizen overgenomen.
Mijn naam is André Boer, geboren (1946) in Sappemeer (GR), maar vooral gewoond en gewerkt in het midden van het land. Vader van zes kinderen en vijf kleinkinderen en in mei 2011 gestopt met de routine van alledag als directeur van het Instituut voor Verpleegkundige Studies in Utrecht. Mijn loopbaan begonnen als verpleegkundige, vele jaren
ren binnen Europa Kinderhulp, een organisatie die zeker bij mij past, omdat ik ook in de privésfeer betrokken ben geweest bij pleegouderschap. Opleidingsbeleid binnen een organisatie als EKH is van groot belang om allen die vanuit hun hart willen helpen ook de instrumen-
H e id binnen EK el b s g n i d i e l p "O die ang om allen el b t o ro g n a v is en r t willen help a h n u h t i u n a v " enten te geven m u tr s n i e d k o o docent geweest en vele managementfuncties vervuld. In de psychiatrie groot geworden en nadien in het onderwijsmanagement gewerkt binnen diverse settingen, zoals lerarenopleidingen verpleegkunde, cultureel maatschappelijke vorming, recreatie, toerisme, fysiotherapie en verpleegkunde. Graag wil ik mijn ervaring in het onderwijs ten dienste stellen van het opleidingsgebeu-
10
ten te geven die kunnen helpen bij en in de omgang met de kinderen, en met elkaar. Inmiddels heb ik een training meegemaakt en samen met Delia van Tilburg alle regio’s bezocht om te horen wat men van belang vindt op het opleidingsgebied. Binnenkort wordt dan ook ons voorstel besproken met het Algemeen Bestuur en de Regiovoorzitters. Zie ook het volgende artikel op pagina 11 van Op Verhaal.
Opleiders gevraagd In de afgelopen periode is een Activiteitenplan Opleidingen gemaakt waarin aangegeven wordt dat de medewerkers van Europa Kinderhulp behoefte hebben aan scholing op diverse terreinen. Om te kunnen scholen is het van belang dat wij voldoende opleiders hebben. Er is veel behoefte aan mensen die in staat zijn trainingen te geven of ondersteunend te zijn aan bijvoorbeeld de volgende type trainingen: ❀ Omgaan met gedragsproblemen behorende bij specifieke groepen, zoals PDD-NOS, ADHD, autisme e.d. ❀ Leiderschap; gezag en macht, schenken van vertrouwen, delegeren en mandateren ❀ Teamwork do’s en dont’s, samenwerken ❀ Seksuele intimidatie/ongewenst gedrag ❀ Gespreksvaardigheden verdiepen, bijv. doorvragen en luisteren, maar ook wellicht vergadervaardigheden en de voorbereiding daarvan en vergadergedrag. ❀ Conflicthantering; onderhandelen ❀ Hoe motiveer ik anderen; Hoe werf ik nieuwe vakantie- gastouders; Hoe behoud ik gastouders (de zogenaamde “re-invités”) Hierbij denken we dus aan mensen die in hun dagelijkse werkzaamheden ook dergelijke trainingen verzorgen of verzorgd hebben en een geëigende opleiding daarvoor hebben genoten of op dat terrein veel ervaring hebben opgedaan. Graag willen we de medewerkers van Europa Kinderhulp vragen ook eens in hun omgeving te kijken en mensen te benaderen die weliswaar geen ervaring hebben met Europa Kinderhulp, maar in hun werk of leven toch affiniteit hebben en sympathiek staan ten opzichte van onze organisatie. Namen van mensen mogen ook aan mij per mail doorgegeven worden. Wij zullen dan zorg dragen voor contact en uiteraard kunt u altijd ons benaderen voor een verdere toelichting.
André Boer (
[email protected])
11
Vlinderactie
Groep 4 KBS De Polhaar te Dalfsen
Foto: Foto-Miranda
De kinderen uit groep 4 van de KBS De Polhaar in Dalfsen hebben in het kader van de Eerste Heilige Communie (EHC) familie, vrienden en kennissen gevraagd om vlinderhangers te kopen. Ze vertelden erbij dat in veel landen de vlinder symbool staat voor geluk, vrijheid en liefde. Met de opbrengst willen zij de stichting Europa Kinderhulp steunen, omdat zij kansarme kinderen het geluk geven van een mooie vakantie!” De dertig kinderen haalden met hun ‘Vlinderactie’ meer dan € 1400,- voor de stichting op. “Echt ongelooflijk”, reageert secretaris Dieuwke de Vries van stichting Europa Kinderhulp Overijssel die tijdens de EHC-dienst de cheque in ontvangst nam. “Ik ben overdonderd. Het is een meervoud van hetgeen ik had verwacht. De vlinder heeft echt iets gedaan. Het is ook zo’n treffend symbool. Het staat voor transformatie: de rups die vlinder wordt. Daarmee kun je een parallel trekken met de achttien kinderen die hier hun EHC doen, maar ook met de kansarme kinderen die hier vakantie komen vieren. 12
Ook zij maken een transformatie door, merken wij als wij achteraf hun verhalen horen. De vakantie die zij hier in Nederland hebben beleefd, heeft hen echt verandering gebracht. Zij hebben toen gezien dat het ook anders kan. Ze hebben kansen gezien, liefde en warmte ontvangen. Dat is iets wat zij hun hele leven bij zich dragen, vertellen zij.” Vertederd luistert De Vries wat de kinderen van KBS de Polhaar in de kerk over de actie en het goede doel vertellen. Daarbij verwijzen zij onder meer naar de diapresentatie die De Vries hen al op school heeft getoond. “Die kinderen wonen in straten waar helemaal geen bomen zijn en ook geen zuurstof”, zegt Wout Warnaar (7). “En ze kunnen helemaal niet op vakantie.” “Blijkbaar hebben de foto’s van de grijze straten in die steden veel indruk gemaakt”, merkt De Vries op. “Misschien dat ze daarom zo hard hun best hebben gedaan. Het is echt heel super. Bedankt!"
Anne-Marie van Ommen
Een bijzonder weerzien... Van 1992 tot en met 2001 was Christelle uit Lille ons vaste vakantiekind. Ieder jaar zagen we er (ondanks de moeilijkheden die we ook met haar meemaakten) weer naar uit dat ze kwam. Toen ze 15 jaar was, kwam ze voor het laatst. Daarna hoorden we enkele jaren niets van haar. Tot ze in 2006 opeens belde en vertelde dat ze met de trein wilde komen.
lerares Frans geworden, dat scheelde aanzienlijk. Want Frans spreken met een kind is toch wel wat anders dan met twee volwassenen.
Ze is toen twee weken bij ons geweest en heeft afwisselend bij ons en onze kinderen, die inmiddels de deur uit waren, gelogeerd. Afgelopen mei zagen we op Facebook dat ze een baby had gekregen. Na een paar mailtjes en telefoontjes heen en weer vroeg ze of ze een dag kon komen. En dat is onlangs gebeurd.
Christelle heeft nu nog zwangerschapsverlof, maar moet in februari weer beginnen. Ze is verpleegster op de baby-afdeling in een ziekenhuis geworden en moet straks 5 à 6 dagen per week werken. Een deeltijdbaan is niet mogelijk. Toen ik voor de grap vroeg of Clara als ze 6 jaar is, ook naar Nederland komt, knikte ze. Ja, dan wil ze graag dat Clara naar een dochter van ons gaat. Wij zijn heel blij dat het contact is gebleven en dat we Christelle zo toch nog wat kunnen volgen in haar leven. En dat dankzij Europa Kinderhulp.
Onze kinderen met hun gezinnen zijn vanuit Friesland, de Veluwe en Brabant gekomen zodat Christelle iedereen kon ontmoeten. Christelle kwam met haar vriend Sebastien en dochtertje Clara en we hebben een hele gezellige dag gehad met elkaar. Herinneringen werden opgehaald en aan Sebastien verteld. En de taal, die eerst nog wat haperend gesproken werd, kwam weer wat naar boven. Gelukkig is één van onze dochters
Henk en Hetty Teuling uit Genderen
Europa Kinderhulp op Twitter en Fac ebo
ok
Wist u dat EKH ook op Twit ter en Face book actief is? Kijk op www.twitter.com/EKHforkids en www.facebook.com/europakinderh ulp en zie het laatste
nieuws
13
Tijdens de voorbereidingen van de familiedag in Overijssel, kwamen we er achter dat een aantal dingen dringend aan vervanging toe waren. Zo ook ons ‘Rad van Avontuur’; wij noemden het al gekscherend ’t Wrak van Avontuur’. zelf met de vraag of hij samen met de leerlingen nog iets kon betekenen voor EKH Overijssel. Hij dacht hierbij aan spellen die wij met de familiedagen zouden kunnen gebruiken. Ieder jaar opnieuw moeten de leerlingen een grote opdracht uitvoeren waarbij ze kunnen laten zien dat ze alle competenties beheersen die hiervoor nodig zijn. De reden van zijn vraag aan EKH was niet alleen ‘de behoefte aan spellen’, maar ook een stukje bewustwording van leerlingen door het verdiepen in EKH, dat er naast hun eigen wereldje ook nog een “wereld is waar niet alles zo vanzelfsprekend is”, aldus John Bernhard.
Het Rad had jarenlange trouwe dienst doorstaan en menig kind blij gemaakt, maar de conditie was dusdanig dat het waarschijnlijk bij een volgende slinger compleet uit elkaar zou vallen. Ik ben zelf docente op een grote VMBO school, het Twents Carmel College, locatie Potskampstraat te Oldenzaal en zag eigenlijk meteen al overlevingskansen voor het Rad door medewerking te vragen aan een collega docent van de afdeling techniek John Bernhard. Hij heeft samen met zijn leerlingen een prachtig nieuw Rad van Avontuur voor ons gemaakt die we tijdens de afgelopen familiedagen al hebben gebruikt! Na de zomervakantie kwam John Bernhard 14
Voorafgaand aan dit project heb ik de leerlingen ervaringsverhalen verteld over EKH. Ik ben zelf al jaren medewerkster bij de regio Overijssel én al jarenlang gastouder van een paar jongens van de groep Croix Rouge. Jaren geleden ging ik als plaatsvervangend coördinator in Parijs op bezoek bij Diane en haar moeder in een kleine hotelkamer en was vreselijk onder de indruk van de sobere leefomstandigheden waarin ze het hele jaar leefden. Een kleine kamer met slechts een bed, een kleine tafel en een wastafeltje. Koken deden ze op een elektrisch kookplaatje dat ze onder het bed tevoorschijn toverde. Echt een schrijnende situatie. Of het verhaal van Patrick die voor de zoveelste keer midden in de nacht uit bed moest, omdat er weer brand was gesticht in het negenhoge flatgebouw. Bij het gastgezin
actief voor regio Overijssel werd hij regelmatig midden in de nacht in paniek wakker, omdat hij een nachtmerrie had gehad. De foto’s van de kamers van de kinderen uit de Oekraïne: de leerlingen waren muisstil en duidelijk onder de indruk van alles wat ik vertelde en liet zien! Daarna hebben ze wekenlang zeer hard en ontzettend gemotiveerd gewerkt aan de opdracht en de resultaten zijn echt verbluffend! Er waren niet alleen diverse spellen ontwikkeld, maar ook concepten voor flyers en banners/vlaggen, die wij bijvoorbeeld zouden kunnen gebruiken als de kinderen aankomen in Nederland. Echt prachtige resultaten! Michael Hording, een leerling van de afdeling schilderen, heeft de spellen prachtig gepimpt. Voor het drukken van vier banners is
inmiddels een sponsor gevonden: de firma Easy Drain. Eén ding is zeker: onze familiedagen worden dit jaar mede een succes door de prachtige spellen! Alle betrokkenen van het Twents Carmel College, jullie zijn kanjers. Bedankt!
Lide Olde Rikkert, medewerkster regio Overijssel
15
Twee zusjes in het verre Holland Daar stonden we dan op het parkeerterrein van het benzinestation. De bus was er al, maar waar waren de kinderen die bij ons zouden komen? Er liepen er heel wat rond. Al vlug kwamen ze aanwandelen met de buschauffeur, die hen met koffer en al bij ons bracht. Héloïse en Eva, twee zusjes van 9 en 4 jaar. Wat is die Eva klein! Zo’n jong kind nog en dan 3 weken van huis. Daarom kwam ze ook niet alleen, maar samen met haar oudere zus. In de auto werd er niet veel gezegd. Begrijpelijk vanuit de kinderen gezien, ze zitten daar toch ineens bij volslagen vreemde mensen en vanuit ons gezien was het niet eenvoudig zomaar van alles te vragen als je niet zo goed of helemaal geen Frans spreekt. Toch viel het mee. Geen huilbuien, geen drama’s. Ze gingen na het uitpakken van de koffer heerlijk in de tuin spelen. De eerste keer gaan slapen, spannend. Lukt het of heimwee misschien? Niets ervan, het was waarschijnlijk zo’n vermoeiende dag geweest, ze gingen heerlijk slapen. Dat veranderde de dagen erna snel. Tjonge, wat een moeite deden ze om maar niet vroeger dan 10 uur naar bed te moeten. Want thuis gaan we ook niet eer16
der slapen, we eten pas om 8 uur! Helaas, een uur of 9 had ik echt behoefte aan even rust. Ze mochten nog even op de slaapkamer een spelletje doen en dan was het echt bedtijd. Wat was ik moe ’s avonds van dat communiceren in het Frans. De simpelste dingen wist ik niet, waar waren al die woorden die ik geleerd had op cursus? Langzamerhand kwam alles wel weer boven drijven, maar toch was ik blij dat in de tweede week mijn dochter kwam logeren, zodat ik er niet meer alleen voor stond. Zij is lerares Frans en kon heerlijk babbelen met de petites françaises. Wat hebben ze genoten van allerlei dingen hier: mee naar school (waar ik parttime leerkracht ben); met de klas picknicken en naar de kinderboerderij; het spelen en fietsen op het schoolplein tegenover ons; naar een speeltuintje; naar onze pony’s, waarvan er eentje net een veulen had, winkelen, met de bus mee, enz. Alle puzzels en spelletjes, lego en ministeck werden uit de kast gehaald. En wat een kleurplaten en tekeningen dat ze hebben ge-
maakt! Wel heel erg leuk dat Eva met haar ingeleverde tekening op de familiedag een prijs had gewonnen. Helemaal geen problemen? Dat hoor je mij niet zeggen. Allebei hadden ze wel eens last van heimwee, en een ruzie dat ze konden maken! Jammer was het dat we op den duur merkten dat Héloïse nogal jaloers was op Eva wat aandacht betreft. Maar ja, het valt ook niet mee voor een 9-jarige om met je kleine zusje te moeten optrekken, terwijl je eigenlijk liever alleen op vakantie zou willen.
Ook zat Eva bij aankomst helemaal onder de uitslag. Iedere ochtend en avond smeerde ik haar in met speciale crème, die ze bij zich had. Het was heerlijk om te zien, dat ze met een bijna gaaf en zacht huidje naar huis ging. Al met al kunnen we zeggen dat de kinderen een fijne tijd hebben gehad. Dit bleek ook uit de kaarten en de brief die we inmiddels hebben gekregen. Het was zeer intensief en vermoeiend, maar zeker de moeite waard.
Addy Overdulve
"Du sollst sauber machen" Het meisje van 9 jaar is inmiddels een puber van 14 jaar. Dit jaar komt ze voor de 6e keer bij ons vakantie vieren. In 2006 hadden wij ons aangemeld als gastgezin en maakten wij via het informatieboekje kennis met een klein Duits meisje die enigszins ondeugend in de camera keek. Een paar weken voor de vakantie werd ze afgemeld. De reden? ‘Sie hat angst.’ Nou, dat konden wij ons heel goed voorstellen. Het is nogal wat om als achtjarige alleen in een bus te stappen, op weg naar een totaal onbekende familie in een vreemd land. Daar is best wat moed voor nodig. Een jaar later hebben we nog een poging gewaagd, ze was nog steeds welkom. Toen heeft ze de stoute schoenen aangetrokken en de sprong gewaagd.
Uit de bus stapte een kleine ‘opdonder’ met een bleek gezichtje en een koffer die bijna even groot als zij was. Dat eerste jaar was wennen. We leerden ons gastkind kennen als een meisje dat uren alleen kon spelen en in de avonduren een energieboost kreeg en het liefst de hele boel op stelten zette met veel kabaal. Dat liep niet helemaal synchroon met het ritme van onze eigen kinderen. In dat eerste jaar besefte ik me dat een gastkind veel tijd en energie kost. Bijna drie weken aandacht geven, dat doe ik niet eens bij mijn eigen kinderen! Maar het is die aandacht die ze blijkbaar nodig had. Ze week niet van mijn zijde, volgde vrijwel iedere stap, zwaan kleef aan. Maar moeilijk was het niet. Ze begon steeds meer te vertellen en gedijde goed in de regelmaat >>> 17
>>> van ons gezin. Ze bleek een goed oog te hebben voor een keurig huis. “Du sollst sauber machen”, heb ik regelmatig gehoord. Ja, dat is niet één van mijn sterkste kanten! Ze was zeer behulpzaam en vond alles lekker. Bijna drie weken later hebben we haar met veel kleur op de wangen weer uitgezwaaid. Bij de bus vroeg ze of ze het volgende jaar weer mocht komen. En die belofte hebben we gedaan. Ieder jaar ging het weer beter. Ze heeft een paar weken per jaar een plek in ons gezin. Het is een kleine doorbijter en ze houdt zich staande in haar niet altijd eenvoudige leefomstandigheden. Ze geniet bij ons van de rust, is gek op water en is nog steeds een kleine druktemaker zodra het einde van de dag nadert. De rest van het jaar hebben we weinig contact. Maar als de aanvraag iets te lang duurt naar haar zin, dan komt er een kaart of mail uit Duitsland of ze toch wel weer mag komen. Het is duidelijk dat deze vakantie iets is waar ze echt naar uitkijkt. En daar doen wij het voor. In het begin hadden wij nog wel eens het idee of zelfs illusie, dat we misschien een verschil kunnen maken in haar leven. Maar de realiteit is vaak anders. Met dat besef kijken we anders naar haar vakanties bij ons. We willen haar mooie herinneringen geven, vakanties waar ze later met plezier op terugkijkt. Een periode waarin ze zorgeloos heeft kunnen genieten. In juli komt ze weer. Nog steeds met een grote koffer, maar de knuffels zijn ingeruild voor een make-up tas.
Fam. Van den Berg uit Heerenveen
18
Naam: Marijke en Gerrit Schilstra Woonplaats (Provincie): Spijkenisse (Zuid-Holland).
Medewerker(s) Uitgelicht
Huishouden bestaat uit: 2 personen. Leeftijd van kinderen: De kinderen zijn het huis uit. Huidig/vroeger beroep: Manager thuis / Tot 3 jaar geleden werkzaam als proces-operator en nu met de VUT. Waarom zijn jullie medewerker geworden? We hadden eerst gastkinderen. De volgende stap is medewerker worden. Medewerker bij EKH sinds: 1-1-2001. Functie(s) binnen EKH: RCK Hannover; plv ACK Armée du Salut. Leukste ervaring bij EKH: Het halen van de gastkinderen uit Hannover. Vakantiekinderen uit: Hannover, o.a. Kevin voor 2 jaar, Burak en Kaan voor 5 jaar; nu voor de 3e keer Patrick en Tobias. Verder komen dit jaar uit Lille/Duinkerken Ylies voor de 5e keer en Damien voor de 4e keer. Ook staat onze deur altijd open voor noodopvang. Leukste ervaring met vakantiekind: Samen met het vakantiekind in een achtbaan zitten, waarbij het kind mijn hand vast hield voor het geval dat ik het eng vond.
En wat u verder nog meer wilt vertellen We gaan niet vaak weg met de kinderen, maar ze vermaken zich veel in en om huis en met de honden. Ook fietsen en zwemmen ze graag. Nu ze ouder worden spelen ze graag met elektronische spelletjes en lezen ze veel. We hebben altijd hele leuke weken gehad met de verschillende vakantiekinderen. 19
Data kinderreizen 2012 Oekraïne 27 juni - 21 juli Frankrijk AdS 1 juli - 19 juli Frankrijk CR 7 juli - 27 juli Duitsland Berlijn 9 juli - 26 juli België 9 juli - 27 juli Oostenrijk 16 juli - 3 augustus
Frankrijk SPF 21 juli - 10 augustus Duitsland Hannover 23 juli - 10 augustus Duitsland Oldenburg 23 juli - 10 augustus Nederland 23 juli - 10 augustus Duitsland Schneeberg/ Delitzsch 30 juli - 17 augustus
Heeft u dit blad uit?
Gooi het niet weg, maar geef het aan uw buren, familieleden of goede vrienden.
Colofon Oplage: 7500 stuks Uitgave van: Europa Kinderhulp Mei 2012 Alle rechten voorbehouden Algemeen secretariaat: Marianne Jacobs Eindredactie: Petra van der Kaaden Kopij en originele foto’s voor de volgende editie inleveren vóór eind augustus 2012 per e-mail
[email protected] of per post: Postbus 8087 4330 EB Middelburg ISSN 1380-4812 www.europakinderhulp.nl RABO 14.74.00.627 t.n.v. Europa Kinderhulp te Middelburg
20
KEUR
Vormgeving: Drukkerij Bareman www.bareman.nl
CBF
VOOR GOEDE DOELEN
