OR nieuwsbrief 3 Thema: OR en Arbo OR Nieuwsbrief nummer 3 mei 2007 Thema OR en Arbo 1. De nieuwe Arbowet Hoe gebruik je de nieuwe Arbowet? Wat zijn voor- en nadelen? Vragen waarover een volle zaal ORleden en preventiemensen zich boog tijdens de Arboconferentie van FNV Bouw eind april. "Nu kan ik met Arbo aan de slag," zegt een OR lid. "Ik had geen idee wat een Arbocatalogus is en waar je informatie haalt. Wat mij duidelijk werd is dat we weer dingen moeten binnenhalen niet alleen bij de directeur maar ook in de branche. Gelukkig heeft mijn regio een OR platform." Arbocatalogus “Alle sectoren maken komende drie jaar zogenaamde Arbocatalogi met afspraken die worden getoetst door de overheid. Dat onderhandelproces duurt nog jaren en intussen geldt de oude wet,” sust dagvoorzitter Niko Manshanden 's morgens als blijkt hoe onduidelijk zelfs de basisstructuur van de nieuwe Arbowet voor velen nog is. Mede door de begrijpelijke uitleg van Janneke Waage over de wet en de Arbocatalogus kon men 's middags in workshops al aan de slag met voorbeelden. "Het is niet verstandig erop in te gaan als je bedrijf een eigen Arbocatalogus wil samenstellen", waarschuwt Niko waarop Cees van Vliet van Stichting Arbouw benadrukt:"Ik ga ervan uit dat de bonden erop toezien dat geen sector of onderneming eenzijdig wat opstelt. En trouwens: zonder goedkeuring van de bonden moet elke regel worden getoetst aan de wet wil die geldig zijn." Meer verantwoording minder rechten Veel OR leden ervaren het wegvallen van de informatieplicht over Arbo als tegenstrijdig. De nieuwe wet maakt de OR namelijk wel verantwoordelijk om over Arbo met de directie in gesprek te gaan, maar aan deze zwaardere verantwoordelijkheid worden geen wettelijke plichten en rechten verbonden. Vooral bij bedrijven waar de directie nu al slecht informeert vrezen ondernemingsraden informatie mis te lopen: "Dan hoor je hooguit achteraf wat er mis is gegaan," merkt iemand op. OR-trainer Ben Kamp beaamt: "in feite heeft de OR meer structuur en informatie voor Arbo nodig, terwijl de nieuwe wet minder handvatten biedt." Maar hij besluit optimistisch: ‘De OR is veel machtiger dan menigeen beseft.’ Samenwerking met de directie Bij het bespreken van werkwijze, knelpunten en contacten met Arbodienst, bedrijfsarts en preventiemensen lijkt samenwerking tussen directie en OR in grote (bouw)bedrijven en in woningcorporaties doorgaans goed. Anders dan in het kleinbedrijf verwachten deze OR-leden niet dat de werkgever de nieuwe Arbowet aangrijpt om verplichtingen te schrappen. Lekker laten slapen? Bij enkele ondernemingsraden bij grote bouwconcerns leeft dan ook de gedachte geen slapende honden wakker te maken. Dagvoorzitter Niko Manshanden legt het dilemma op tafel: kaart je als OR de overgang naar de nieuwe wettelijke regels aan wanneer de werkgever er niet over begint? Maar
men beseft dat het MKB dan in nog grotere problemen komt. Een preventiemedewerker meldt dat hij verplicht is zijn directie over wetswijzigingen te informeren. OR leden van afbouw en MKB willen beter leren communiceren met directie en preventiemedewerker. Hen boeit vooral ook de vraag: wat vertel je wie? Als OR leden uit meubel-enhout horen dat in woningcorporaties het oude beleid wordt gehandhaafd vinden ze dat nieuws om in hun sector te verspreiden. Janneke Waage vindt dat juist zij de nieuwe wet kunnen aangrijpen om Arbo op de kaart te zetten. Een ding wordt duidelijk: Elke ondernemingsraad kan het beste zelf de strategie kiezen. Het advies van OR Advies luidt: bij twijfel kan elke OR ons raadplegen! OR TIPS ARBO * Pak niet te grote problemen aan. * Documenteer en informeer je goed, hou het behapbaar. * Zorg voor draagvlak, laat zien wat wel werkt. * Houd je werkgever voor: de MAC waarde geldt voor iedereen. * Vertel dat de arbeidsinspectie de hoofdaannemer aansprakelijk stelt voor ieder die is ingeleend via een keten onderaannemers. Ben Kamp
OR TIPS ARBO Vertrouwenspersonen instellen, voorlichting geven en bespreekbaar maken is heel nuttig. Maar er zijn ook hardere maatregelen: een maatje meer bij huisbezoek voor een wooncorporatie betekent dat je als tweetal opereert. Een brede balie voorkomt dat ontevreden klanten je er overheen trekken. In de bouw kun je een hoop taken over meerdere mensen uitsplitsen. Dat scheelt werkdruk. Anders organiseren is heel concreet en levert meteen wat op! Janneke Waage
2. OR Platform “Ik sla geen OR-platform over”, zegt Martin Bouwman, ORv oorzitter sinds er drie jaar terug een ondernemingsraad werd opgericht bij de meubelstoffeerderij waar hij voorman is. “We hebben geleerd nooit onvoorbereid een vergadering in te gaan. Ook voor een OR conferentie of platform zorgen we nu dat we de ins en outs weten. Dan heb je er het meest aan”. Schat aan informatie Op een bijeenkomst van het platform in Oost schuiven zo’n zes ondernemingsraden aan tafel: "je geeft elkaar een schat aan informatie en tips. Hoe gaat dit bij jullie en hoe pak je dat aan? Ik ga komende bijeenkomst inbrengen dat we het forum op deze site beter moeten gebruiken als virtuele landelijke OR vergaderruimte." Hints en tips Platform Oost komt vijf keer per jaar bij elkaar. "We zetten een thema uit dat regiobestuurder Geia Meijer organiseert. Aanstaande vrijdag komt er een inleider via FNV Formaat. We wilden graag hints en tips hoe je als ondernemingsraad het beste zaken kunt aanpakken. We bereiden ons voor en soms krijgen we vragen mee om over na te denken.
Zonder regionaal OR platform zouden wij teveel in ons eigen kringetje blijven. We hebben bovendien de mazzel dat het onderling heel goed klikt." Betaald Op de vorige OR werkconferentie (Nieuwsbrief 1) bracht Martin naar voren dat OR werk betaald hoort te worden net als de bedrijfshulpverlener:" Dan zouden meer mensen willen. Ik vind dat we als FNV moeten zorgen dat het een artikel wordt in de wet op de ondernemingsraden. Ik ben vaak 's avonds in de weer, waarom moet dat voor niets? Ik zit in de OR voor de collega's al wordt ik niet overstelpt door dankbaarheid. Je probeert je best te doen zodat mensen hun werk houden. Maar na een goede deal zeggen ze alleen: 'Ik had niet anders verwacht.' En vanuit de directie word je er zelfs een beetje op afgerekend." Macht of dialoog Martin vraagt zich wel eens af of zijn directeur aan een ondernemingsraad was begonnen als hij had geweten wat het inhield. "De verstandhouding laat nog te wensen over. Onze voorstellen worden te veel gebagatelliseerd zeker op arbo gebied. Je hoort er nooit meer wat van. Je hebt geen sancties dus moet de ondernemingsraad een machtspositie opbouwen zodat je niet op allerlei futiliteiten gepakt wordt." Nog beter vindt Martin een echte wisselwerking: "In mijn ogen opereren we nog teveel vanuit vechthouding en verdediging. Zo krijg je een spagaat terwijl dialoog echt de beste manier is, "weet Martin die dat wel vaak heeft geprobeerd:" tot je ineens de knuppel in het hoenderhok gooit, maar dat werkt averechts", lacht hij dan. Martin hoopt dat hun OR zich met hulp van OR Platform en het forum op deze site verder zal ontwikkelen. "Al bepaalt de directie het beleid, zij weten ook wel dat wij als jongens van de werkvloer meer ervaring hebben en dat zij daarvan kunnen profiteren."
3. OR Platform In de nieuwe Arbowet zijn de boetes verdubbeld ook voor de werknemer. Wie bijvoorbeeld weigert te werken met veiliger alternatief kan hogere boetes krijgen. Bondsbestuurder Charles Verhoef vraagt zich af; “Wat bezielt zulke werknemers? Maar zolang de pakkans laag is heb je weinig aan boetes. Ik bepleit betere handhaving.” Informeren geen OR-taak Directeur Arbouw, Cees van Vliet, vindt informeren de taak van de werkgever. Hij waarschuwt ORleden: “Ga bij signalen niet zelf vegen maar wijs erop dat een Pool moet weten wat 220 volt betekent. (Wie op deze site bij zoeken het woord Polen invoert vindt adviezen hierover.) Janneke Waage adviseert niet al te praktisch mee te denken. “Ga je akkoord met een bepaald beschermingsmiddel dan lever je soms op de langere termijn in. Want waarom zou het bedrijf nieuwe beschermingsmiddelen aanschaffen als de OR akoord is? Van welzijn tot PSA We hebben er een nieuwe afkorting bij. Wat vroeger onder welzijn viel is uitgebreid en heet nu psychosociale arbeidsbelasting (PSA). Waar het ene OR-lid zegt: 'speelt bij ons niet' is een ander zelf de dupe. Een ondernemingsraadslid dat -zoals de meesten- graag anoniem blijft wil graag eens leren goed werkgeverschap aan te kaarten. "Zo hoorde ik dat iemand verplicht wordt tot een functieverandering waardoor hij uit de centrale OR moet. Zo niet dan volgt ontslag. Dat behoort tot de dagelijkse intimidatiepraktijken. Bij kritiek op mijn directeur in de OR reken ik al op sancties:
Traineren, adviesaanvragen en informatieplicht ontlopen. Van me niet begroeten kijk ik al niet eens meer op." "PSA wordt een steeds belangrijker onderwerp waarover FNV Bouw een aparte bijeenkomst voor OR leden zal organiseren," constateert Niko Manshanden. Workshop De workshop PSA zoekt uit hoe ze hun werkgever ervan kunnen overtuigen dat PSA een belangrijk onderwerp is en niet omdat het in de wet staat. Het staat in de wet omdat het een actueel thema is. De een vindt dat eigenlijk alles in de Arbowet zou moeten staan. Zijn buurman zoekt het in dossiervorming en een derde is voor een plan van aanpak met speerpunten, want pesten is slecht voor het welzijn op de werkvloer. Ze noteren: PSA kost geld, mensen kunnen ziek worden van werksfeer. Ondertussen vertelt een ouder OR-lid tegen een jonkie: "Vroeger zat je bij de eigenaar directeur rond de keukentafel waar de vrouw een sociaal geluid inbracht. Die corrigeerde pestkoppen, mannen doen dat niet." Arbo op de agenda Een workshop onderzocht met Marijn Meijler hoe je Arbo op de agenda krijgt. *Zoek duidelijke normen. Bij valgevaar noemt de wet bijvoorbeeld tweëenhalve meter. *Wijs op risico boete en imagoverlies. *Benadruk mogelijke kosten na een ongeluk: verzuim, een claim wegens blijvend letsel. *Goede binnenkomer: een krantenbericht over een ongeluk. *Bij onwil: niet meteen de arbeidsinspectie tippen. Haal er eerst een adviseur bij. *Maak afspraken over Arbobudget. *Pak de bron aan: voorkom gevaarlijke situaties door voorlichting. Wat is pesten? "Toen ik net begon hing mijn fiets bovenin de steiger, zo'n geintje heet tegenwoordig al pesten", relativeert de een. "Nee," vindt een ander in de workshop PSA, "als plagen systematisch wordt heet dat pesten." "Sommige uitvoerders hebben een bepaalde macht, altijd naar beneden. Dat begint bij de directie. Die moeten mensen eronder het belang van Arbo echt laten beleven. Verdeel en heers "Ik heb meegemaakt dat een gozer vol op zijn bek werd geslagen. De uitvoerder dreigde: wie erover ouwehoert trap ik van het werk af. Ze zijn bang dat ik dat via de OR ga aankaarten want als je niet loyaal bent aan je uitvoerder moeten alle andere uitvoerders je ook niet meer. Ik denk dat zelfs een anonieme enquête hierover niet eerlijk wordt ingevuld. Stel er zit ergens een tekentje op dat je het toch herkent."
4. Timmerfabriek gered!!!!!!!!!!!!!!!!!! We zitten goed op koers maar de buit is nog niet binnen, lacht directeur Cor Butter terwijl hij koffie zet. “Als onze productie straks verdubbelt zijn er kansen op afzet elders. Binnenkort arriveert hier een fantastische machine en deze week al starten we met een andere machine die het hout vierkant en glad maakt. Minstens zo belangrijk is dat onze mensen weer positief gestemd zijn, zelfs nu er al
veel is veranderd richting prefab. De timmerfabriek moet sluiten," deelde directeur Compaan de OR mee in mei 2006. "We schrokken enorm want we voelden ons erg betrokken bij de zeventien medewerkers", begint OR voorzitter bij Mulder Obdam Arnold Marcus. Zijn hoop was gevestigd op het plan voor herstructurering van bedrijfsleider Cor Butter die minder verrast was: "er kwam geen besluitvorming voor mijn plan terwijl iedereen wist dat we het met onze verouderde werkwijze en oude machinepark niet zouden redden." Peter Jongh Visscher legt uit: "als controller zag ik de timmerfabriek jaarlijks tweehonderdduizend euro verlies lijden. Het voorstel van Butter zag ik zitten alleen was het te kostbaar. Wat wij met bouwen verdienen willen we niet laten weglopen" Toch draait de fabriek nu zelfstandig door en ziet de toekomst er goed uit. Een succesverhaal. Stappenplan "Je komt uit de vergadering, ze vragen als gewoonlijk hoe het was en jij mompelt:' o, prima.' OR secretaris Michael Zwan zat er vreselijk mee dat het besluit tot sluiting onder geheimhouding was verteld. "Dan ben je wettelijk verplicht je mond te houden. Voor de collega uit de timmerfabriek was dat het ergst al vergaderden we daarna elders zodat niet opviel." OR en bedrijfsleider overlegden ook druk met Ben Bleumer van FNV Bouw en de consultants Marijn Meijler en Niko Manshanden van OR Advies. "Zij zagen ook mogelijkheden, "vertelt OR voorzitter Arnold Marcus. "OR Advies maakte met ons een stappenplan en adviseerde andere mogelijkheden en kansen te onderzoeken. Met Marijn Meijler maakten we een vragenlijst waarin we de directie - onder meer vroegen naar hun beweegredenen. Uit onderzoek dat wij lieten doen bleek dat er wel mogelijkheden waren, contacten met anderen voor een doorstart leverden echter niks op. Toen kwam de heer Butter met zijn plan. Een verademing, echt prachtig hoe we op hetzelfde spoor zaten,” glundert OR voorzitter Arnold Marcus. Jong geleerd!!!!!!!! "Ik heb er wel meer dan een nachtje over moeten slapen ,"glimlacht Cor Butter. "Eerst liep ik langs het strand te piekeren tot ik me realiseerde dat ik me op een oplossing moest richten en gewoon wat slims bedenken," aldus de bedrijfsleider die van huis uit leerde omgaan met schaarse middelen. "In ons gezin van veertien schoof ik al jong op richting middenkader. Na mij kwamen er nog vijf . We werkten allemaal op onze paar stukjes land. Mijn moeder keek nooit naar mooi maar naar prijskaartjes en wie dat nodig had. Mijn vader was boerenknecht en werkte later bij de Hoogovens en in het weekend kelnerde hij. " Hun zoon goochelt met iets grotere bedragen. Ik zag maar één oplossing," Zegt Cor," er moest een miljoen komen voor herstructurering met andere machines. Ik gooide een balletje op bij de controller: 'ik stop er een ton in, jij ook en we gaan door." Peter Jongh Visscher: "Dat nam ik niet serieus, mijn tegenvoorstel luidde: 'als jij er zes ton instopt krijg je er van mij vier bij.' Ik vond het prima hoe de ondernemingsraad reageerde op de investeerder." Als controller geeft hij toe: "ons scheelt het ook, want sluiten brengt kosten met zich mee. Anderzijds stoppen we er als hoofdsponsor een hoop in en we geven de fabriek weg voor het symbolische bedrag van 1 euro." Ben je dat min of meer verplicht aan mensen die hier al zo lang werken? "Het is een hele hoop geld en er gíng al jarenlang geld bij." Was het een moeilijke beslissing? "Nee, een gezond besluit." De centrale vraag "Wat is de meerwaarde van een fusie voor Terneuzen en de regio Zeeuws Vlaanderen? Wie hebben er belang bij? Dat was de centrale vraag waar wij ons aldoor op bleven richten," vertelt Jan van Dixhoorn, OR voorzitter van Woonstichting Clavis.
Met een mengeling van triomf, leedvermaak en opluchting vertelt een goed op elkaar ingespeeld trio uit de ondernemingsraad hoe de fusie werd voorkomen. Voorgevoel Het begon met een voorgevoel, deze OR doet dit al lang en we wilden de fakkel eigenlijk overgeven. "We aarzelden omdat de directeur nog twee jaar mee moest tot zijn pensioen," begint OR secretaris Greet Duchain. Jos de Waal rook onraad toen zijn directeur op de nieuwjaarsreceptie beloofde: 'ik zal mijn stinkende best doen zelfstandig te blijven'. Eerder al kondigde hij aan: pas als ik zeker weet dat ik jullie goed achter laat, ga ik weg." Als goede verstaanders beseften de ervaren OR-leden meteen dat er wat speelde. Nog één keer stelden ze zich verkiesbaar. Niet lang daarna ontvouwde directeur van Exter hen zijn fusieplannen. Toen even later het hele personeel werd ingelicht ontdekte de OR dat het managementteam evenmin van de fusie afwist. "Het bleek bekokstoofd in een directeurenonderonsje, daarmee snijdt Van Exter in eigen vlees", begreep OR lid Jos de Waal meteen. Greet Duchain vroeg zich direct af wat erachter zat:"waarom was 'meer efficiency' geen argument voor de fusie? Van Exter vond ons slagvaardig genoeg en het zouden twee volwaardige vestigingen blijven. Maar wij voorzagen dat we na het pensioen van de directeur met kapitaal en al zouden worden opgeslokt door Middelburg dat een jongere directeur heeft." Los hiervan: tussen 'werkstad' Terneuzen en 'ambtenarenstad' Middelburg ligt niet alleen De Schelde, maar gaapt sowieso een cultuurkloof. Coalitie met management Wat was het argument voor de fusie? "Zeeland vergrijst bij gebrek aan studiemogelijkheden. En die Westerscheldetunnel leidt alles richting Middelburg. Daardoor zou de woningmarkt hier volgens onze directeur alleen maar krimpen". OR voorzitter Jan van Dixhoorn:"wij dachten aan een betere oplossing namelijk lokale samenwerking met Woonstichting Hulst en Woongoed Zeeuws-Vlaanderen. Dan bestrijken we heel ZeeuwsVlaanderen en we stellen samen financieel meer voor. Want met 2500 woningen en een vermogen van 25 miljoen staat onze corporatie er relatief veel beter voor dan Woongoed Middelburg met 5700 woningen en een vermogen van 38 miljoen." Hoe reageerde de ondernemingsraad van Woongoed Middelburg? "Heel positief, het zijn op zich aardige mensen. Maar ze bleken totaal niet bang voor de fusie, dat stelde ons niet gerust. De directie wilde graag dat we dezelfde adviseur namen maar wij kwamen erachter dat het juist heel belangrijk is bij een fusie dat elke OR een eigen adviseur heeft." "Het unieke aan de situatie die daarna ontstond was dat het management aan onze kant stond," vervolgt Jan. "Ze waren bang voor hun positie in die nieuwe organisatie en vonden dat de volkshuisvesting in Terneuzen niet gebaat was bij de fusie. Bovendien voelden ze zich gepasseerd. Maar na een ontmoeting met zijn Raad van Commissarissen wees onze directeur een delegatie van zes mensen sterk de deur met het argument dat we een ongebruikelijke combinatie vormden. Hij wilde met managementteam en ondernemingsraad apart praten." Met zorg werd een tactiek uitgestippeld die in eerste instantie bestond uit een terugtrekkende beweging als bij eb. "We reageerden alleen op gedeelten van het plan van aanpak en stelden dat de meerwaarde van een fusie uit het plan van aanpak niet bleek," vertelt Greet. Initiatiefrecht De ondernemingsraad overlegde met de bonden en gebruikte het initiatiefrecht om ander onderzoek te starten gericht op Zeeuws Vlaanderen. "Zo rekten we tijd." Om geen slapende honden wakker te maken greep de OR het sociaal plan aan om de achterban te informeren over de stand van zaken:"Dat deden we om de zaak goed op de spits te drijven. Bijna alle veertig medewerkers bleken tegen de fusie te zijn. Daarop belegden de bonden een kantinebijeenkomst waar de directeur van hen te horen kreeg dat hij hen van te voren had moeten inlichten waarna ze hem verzochten weg te
gaan. De OR Middelburg mocht blijven. "Op een gegeven moment wilden we de Raad van Commissarissen spreken. Die vond dat vreemd zonder directie. Maar dat mag volgens de wet," zegt Jan. "Ze bleken echter amper ontvankelijk voor onze gedachten en gaven de directeur alle vrijheid." Greet die bij Clavis verantwoordelijk is voor salarisadministratie, huurtoeslag, subsidie en incasso, haalt haar schouders op: "de meeste personeelsleden werken hier al bijna dertig jaar terwijl zo'n Raad van Commissarissen vijf keer per jaar langs vaart." Vervolgens deed de OR weer niets. Greet: "wij gaven net zo lang geen officiële reactie tot de tijd rijp was." Vanwaar deze tactiek? 5. Mevrouw de commissaris Het congres ‘Mevrouw de Commissaris’ in de Amsterdamse Beurs van Berlage draaide om meer vrouwen in de bestuurlijke top. Dit omdat er door de code Tabaksblat plaatsen vrij komen. Stichting À propos en FNV kregen rond internationale vrouwendag een zaal vol (top)vrouwen aan het discussiëren en netwerken met ondernemingsraadsleden. Eerst gaven diverse sprekers hun kijk op de Nederlandse 'vrouwenkwestie'. Lees verder Sigaren roken of kwaliteit? “Nu governance hoog op de agenda staat willen we erbij zijn. Maar vanwaar die fascinatie voor commissariaten? Willen we ook een sigaret roken? Of bijdragen tot kwaliteit? Is het dan niet beter die allure er omheen te ontmythologiseren? “zo prikkelde Trude Maas, commissaris ABN Amro en Eerste kamerlid, geen gehoor. Bijdragen tot goed bestuur betekent je positioneren in het debat vindt Trude Maas. Dat is concreter dan 'ik wil commissaris worden'. Met haar openingszin "Kijk een leeuw recht in de ogen....vaak blijkt hij een kat" refereerde ze aan een schakelmoment in haar leven in de jaren zestig toen opstandige studenten werkcolleges wilden. "Terwijl we allerlei snode plannen zoals een bezetting smeedden zei ik ineens :'hebben we het eigenlijk ooit gevraagd?' Nee dat hadden we niet. Ik stoer een afspraak maken met die professor waar ik zeer zenuwachtig heen ging. Wie schetst mijn verbazing over zijn reactie: 'ik wil best eens experimenteren met zo'n werkcollege. Als jullie dat ook willen, doen we dat toch?' Zo leerde ik hoe goed een directe aanpak werkt." Een recent voorbeeld vindt Trude Maas hoe icoon Al Gore onze planeet weer op de agenda zette. Ze bepleit nu People op de agenda te zetten. Praktische richtlijnen * Gericht beleid en quota * Bij elk selectieproces minimaal twee kandidaten laten voorstellen waar altijd vrouwen bij moeten zijn. *In elke selectiecommissie participeren vrouwen. * Dring aan op transparantie vanwege de mogelijkheid tot controle. Code werkt indirect “Ik zou nooit iemand voordragen die ik niet ken”, zo citeerde voormalig FNV vice-voorzitter Kitty Roozemond uit het onderzoek “De onbekende commissaris’ een universeel uitsluitingsmechanisme. Als lid van de commissie-Frijns toets ze de naleving van de code-Tabkasblat voor goed ondernemingsbestuur. Onder leiding van oud-ABP-directeur Jean Frijns bekijkt de cie ondermeer vluchtroutes en verbeteringen. “De code wordt goed nageleefd en er is meer transparantie. Behalve qua beloning, “aldus Kitty Roozemond. Topsalarissen Over een effectieve rol van de OR ten aanzien van topsalarissen heeft ze twijfels. "Aandeelhouders hebben andere belangen. Een veel effectiever instrument vind ik het FNV voorstel: hoger belastingtarief voor de écht hoge inkomens."
Nut tabaksblat "Rekt de code Tabaksblat het old boys netwerk op? Indirect wel" zei Kitty. Immers het aantal commissarissen bij beursgenoteerde ondernemingen is nu gebonden aan een maximum van vijf. Doordat het aantal termijnen waarin iemand in dezelfde Raad kan blijven is gebonden aan drie komt er meer plaats voor nieuwkomers. Fijn dat meer buitenlanders zijn ingestroomd," besloot ze. "Dat is meer diversiteit. Of meer van hetzelfde maar dan van over de grens?" Vogelaar aan boord Vijf jaar geleden stond Tonny Groen met Kitty Roozemond aan de wieg van het Nationaal register commissarissen en toezichthouders. Toen al schreef ze een handleiding voor ondernemingsraden om zich ermee te bemoeien. "Als toezichthouder weet Greetje Lubbi hoe moeilijk je in het register komt. Dus vroegen wij naar de kwaliteiten, "vertelt Tonny Groen. Dat bleek bijvoorbeeld ervaring met eindverantwoordelijkheid. 'Helemaal niet nodig' reageerden juist vrouwen op zulke topposities. 'Het gaat om de som van het geheel, je hoeft niet perse directeur te zijn geweest.' Conny Blokdijk van het Nationaal Register nuanceert dat er ook meer diversiteit gewenst is qua sociale achtergrond: "misschien wordt er nog wel meer geselecteerd uit een klein kringetje families dat elkaar kent dan het old boys netwerk." Onbekend In het hol der leeuwinnen beweert ondernemingsraadslid bij Ahold Ton Tang, dat alle vrouwelijke kandidaten voor een commissariaat bij Ahold te weinig ervaring hadden. Ella Vogelaar, minister van integratie, wonen en werken stelt daarentegen: “Alleen bekende vrouwen dringen tot het oude jongensnetwerk door. Hele capabele maar onbekende vrouwen komen er niet doorheen”.
