OPEN BRIEF. Nijmegen, 25 september Uitleg en verantwoording. Onderwerp: Lieve Pauline,

Emile Gemmeke De Geerkamp 1014 6545 HB Nijmegen 024-3739514 / [email protected]

Aan

OPEN BRIEF

mw. mr. drs. A.P. (Pauline) Schoonbrood-Wessels Voorzitter Raad van Discipline Amsterdam Postbus 76334 1070 EH Amsterdam (ook digitaal [email protected])

Nijmegen, 25 september 2015

Onderwerp:

Uitleg en verantwoording

Lieve Pauline, Het is wat, zo’n briefje als ik gisteren Dennis Hesemans stuurde. Word je zomaar genoemd en niet op zijn voordeligst. Daar hoort uitleg bij, deze volksrechter motiveert zijn beslissingen zoals een goed rechter betaamt. Ik ga maar in vogelvlucht mijn ervaring met (tucht)recht vermelden. In vogelvlucht, want anders kan je pas op pagina duizend (of zo) van deze brief lezen waarom die brief van gisteren gestuurd is en waarom ik jou daarin noem. Vogelvlucht Maandag spreekt Poetin met Obama. Of dit een echte uitgestoken hand is, dat kan ik niet beoordelen, ook niet wat objectief elk hun rol is geweest in de opgelopen conflicten (de westerse media geeft wel een beeld). Het Witte Huis meldt dat het gesprek maandag plaatsvindt op verzoek van Poetin en dat Obama ondanks grote meningsverschillen met Rusland vindt dat het onverantwoord zou zijn om niet te proberen vooruitgang te boeken over de kwesties Oekraïne en Syrië. 1 Ik heb een stukje onderstreept. Ik lees daar gedragsregel 3 van de advocaten: De advocaat dient zich voor ogen te houden dat een regeling in der minne vaak de voorkeur verdient boven een proces. Voor Poetin en Obama betekent dit immers: Regeringsleiders dienen zich voor ogen te houden dat overleggen, die tot verdragen leiden, te verkiezen zijn boven oorlogen. Vind jij het fijn dat er ruim zeventig jaar vrede is in Europa, ik zeker! Medio 2006 had ik een advocaat nodig had omdat mijn ex-partner een advocaat had die wel (dreig)briefjes stuurde en van mij snel netjes en inhoudelijk antwoord kreeg, maar zelf geen antwoorden gaf. Lekker fatsoenlijk he. Och, ik weet, indien een advocaat geloofd dat dit gedrag in het belang van de cliënt is, dan is dat geoorloofd. Komt alleen die ander vraag om de hoek! Welke andere vraag?

1

Zie http://nos.nl/artikel/2059512-poetin-spreekt-maandag-met-obama-in-new-york.html

Emile Gemmeke

Of zo’n advocaat wel vakbekwaam is, of dat belang goed wordt bepaald … In mijn situatie kwam het antwoord hierop zo’n half jaar later. Mijn zoektocht naar een integere, dus niet vechtlustige, en ook nog bekwame advocaat was niet eenvoudig. Pas na zo’n vijf of zes opties kwam ik bij Jan van Halder. Jouw “partner-in-crime”, Tijn van Osch kent Jan goed, heeft bij hem in het kantoor gewerkt, overigens huidige deken Gelderland, Vincent van Waterschoot ook. Ook Jan had het moeilijk met het ongeleide projectiel “Reina Ester” en de kring is klein. Reina was ooit ook in de praktijk van Jan. Vrijdag 8 september 2006 was er ten kantore van Jan een bijeenkomst met mijn ex en het ongeleide projectieltje. Leverde niets op, maar mijn ex had problemen met de computer en vroeg of ik wilde helpen, ik ben ’s avonds gegaan. Eindelijk ontstond een mogelijkheid om haar weer eens gewoon te spreken, zonder invloed van familie en “het ongeleid projectieltje”. Heeft er voor gezorgd dat dat we zaterdags weer contact hadden en op zondag ook. Zondagavond hebben we samen “in de minne geschikt”. Jan van Halder mocht het convenant opstellen en het ongeleide projectieltje mocht de rechtbank informeren. Bijlage is onze verklaring en mijn email aan Jan, daar staat ook van mij “de strijd is ten einde en dat is ook wat waard”. Ik gaf mijn ex-partner eerst meer dan 65.000 euro waar ze juridisch gezien totaal geen recht op had en volgens mij moreel of ethisch ook nauwelijks. Adviezen die ik ingewonnen had waren vele male lager, dit alles in verband met vermogen dat in het verre verleden van haar ouders kwam. “De strijd is ten einde en dat is ook wat waard”, was voor mij ook vanwege mijn kinderen, immers die waren door ex-partner hard in de scheiding gesleurd, “je vader steelt van mij” en natuurlijk een “close” familie die daar pal achter stond. Mag ik stellen dat er geen strijd nodig was? Dus geen pesterijen zoals brieven niet beantwoorden etc.? Wat denk je dat er na ruim een half jaar gebeurd wanneer ik spullen, die nog bij mijn ex zijn, wil ophalen? Een ex die ondertussen bozer en bozer is geworden en mij niet meer in de woning wil laten, denk je dan dat het ongeleide projectieltje zegt: “Patty, niet zeuren, afspraak is afspraak en wat maak jij je druk vanwege dat korte contact”. Had Jan van Halder zeker tegen mij gezegd. Maar ja, daar was ik mee begonnen, ik heb Jan als een spel in een hooiberg moeten zoeken. Goed … dit etterde ruim anderhalf jaar door! Dus van september 2007 tot aan mei 2009, ondertussen leuke deurwaarderacties van het ongeleid projectieltje gehad. Einde was een kortgeding, ik moest wel. Daar kwam weer een “in de minne schikking uit” en het kortgeding is “doorgehaald”. Tja, ik ben dus wel telkens van het redelijk overleg. Maar de boosheid neemt bij ex nog steeds toe. Bijzonder, want zij wilde de scheiding, ik heb die nooit gewild en mij is ook verweten dat ik haar niet wilde loslaten. De kinderen werden er behoorlijk in meegezogen. Mannen en vrouwen vechten verschillend en vooral mijn oudste had veel van onze ruzies gezien. Mag je zelf bedenken wat het verschil in vechttechniek is tussen man en vrouw en ik geef je een hint: “lichamelijk versus geestelijk (pesten, deze week in de aandacht)”. 2

Emile Gemmeke

Ben ik over grenzen gegaan? Dat is behoorlijk cultureel bepaald, een flinke tik op de billen of haar op de grond duwen is in Nederland vandaag de dag “over de grens”, een grens die nog geen vijftig jaar oud is. Mijn oudste dochter ben ik wel behoorlijk “kwijt”, maar mijn jongste kwam graag bij me … totdat de oudste haar bachelor ging halen (mei 2010). Ik mocht dat niet weten (lekker open en eerlijk), zo heb ik mijn dochters niet opgevoed. Marle, mijn jongste, studeerde toen net een half jaar farmacie in Utrecht. Bij het kortgeding het jaar daarvoor (2009) waren de studiebijdragen aangepast: beide ouders hetzelfde bedrag, beide kinderen hetzelfde bedrag (eerlijk toch, was een foutje in het convenant, daar stonden nog teksten van het ongeleide projectieltje). Ik heb Marle toen ruim 2000 euro gegeven omdat Maud, mijn oudste, met de vorige regeling dat voordeel had gehad. Mei 2010 krijg ik dus met mijn jongste een probleem vanwege de oudste haar bacholor. Het kind wordt knel gezet door moeder en zus. Ik accepteer dat niet en betaal haar maandelijkse bijdrage van 360 euro een keer niet. Hoeveel keer? Een keer! En dat mag ik zonder enige mogelijkheid tot overleg op 12 juli 2010 de rechter uitleggen! Pauline, ik heb geen idee of kinderen hebt, maar geloof jij dat een studente die haar bachelor farmacie cum laude heeft gehaald, in een tentamen periode van Utrecht naar Nijmegen is gekomen om binnen anderhalve week een dagvaarding op te stellen? Marle, een lieve meid, die met die 2000 euro nog zo’n 20000 euro op de bank had, dus een paar maandjes best wel kon “bufferen”. Die nog aangaf “er niets mee te maken te willen hebben”. Bedenk hoe het voor Marle is als ze veertig jaar is, om dan aan haar eigen kind uit te moeten leggen dat ze op 18 jarige leeftijd haar eigen vader voor de rechter haalde vanwege 360 euro? En zonder enig overleg, zelfs mediation door Joan van Vliet voorgesteld werd door het ongeleide projectieltje afgewezen. Artikel 55: 1.

Het hof van discipline waakt tegen nodeloze vertraging van het onderzoek door de raden van discipline.

Omdat na de rechtszaak de situatie niet herstelt ga ik naar deken Paul Wilmink, het is dan augustus 2012. Paul heeft er geen zin in, een klacht tegen de advocate van wederpartij dat heeft nauwelijks zin en … och gedragsregel 3, dat moet ik niet al te serieus zien. (zullen we dat even aan Poetin en Obama doorgeven?) Tijdje touwtrekken en ik informeer april 2013 de Raad van Discipline. Tja … als het Openbaar Ministerie met dezelfde grondhouding acteert, kan ik je garanderen dat onze gevangenissen leeg zijn, dus Herman Bolhaar & Ard van der Steur, pak je kans, ik zie een mooie kostenreductie. In juni 2013 spreek ik Bruno van der Pol direct aan. Bruno is erg helder in zijn reactie, dit leidde er toe dat ik Jan Watse Fokkens een serieuze hint geef: “hoi … Bruno is de weg kwijt”. Het spel met Paul Wilmink en zijn adjunct-secretaris Marie-Louise Hoppenbrouwers gaat nog even door en dat resulteert maart 2014 dat ik van beide excuses krijg (voor wat dat waard is, want correctie volgt niet). Ik laat het en … 3

Emile Gemmeke

Uiteindelijk ligt er een klacht bij … ondertussen Tijn van Osch, die het stokje van Bruno over heeft genomen. Nu wordt het echt leuk, vanaf nu is het van lachen naar brullen … Ik wijs Tijn erop dat het onderzoek van onze Paul niet deugd, maar Tijn doet niets en belegt een zitting. Ik wijs zittingsvoorzitter Karian Heenk er op dat het voorliggend dossier niet deugt. Wanneer toen de nieuwe wet van toepassing was geweest, had ik nog naar artikel 46l kunnen wijzen. Maar deze zeer concrete uitwerking van de werkelijke taak van de Raad, die juristen uit de meer abstracte versie van 1984 niet begrepen hebben (ja, ik ben cynisch), was niet voorhanden. Mijn brieven toen waren ook veel te conceptueel van aard, die zou ik nu nooit meer zo schrijven. Verder waren mijn inzichten ook niet zo helder als nu, de algemene toonzetting, ook in de politiek, was anders. Dus mijn boodschap kwam niet binnen. Karian en Tijn begrijpen het gewoon niet. Ze begrijpen hun rol niet, de functie van het tuchtrecht niet … en dat komt ook nog allemaal op papier, dat is toch mooi. Ik wraak de zittingscombinatie en geef Karian iets later een oplossing: “als jij objectief onderzoek regelt, ik verwijs naar artikel 49 lid 4-10, dan trek ik mijn wraking in.” Wat doet Karian? Gaat ze toestemming vragen aan het ongeleide projectieltje! Dat is toch echt wel lachen. Is even duf als wanneer een officier van justitie een week van tevoren toestemming vraagt voor een huiszoeking. Ondertussen Joost van Dijk proberen wakker te maken. Wakker maken? Jazeker, volgens artikel 55 moet hij dat zijn. Maar dat was hij niet, anders had hij al honderd keer het geklungel moeten waarnemen (dat is waken). De poging mislukt, Joost blijkt comateus, levert wel enkele maanden later een leuk boekje op, dat staat ook op internet en Joost weet dat. Och, weten … Joost was comateus … Maar ik heb mijn plicht gedaan, de informatie is verstuurd. Het leuke verhaaltje met de wrakingskamer en hoe J. Veerman waarschijnlijk eerder vonniste om zelf een wraking te ontduiken, dat moet je maar bij Tijn navragen. Kan je Tijn ook even vragen wat “akkefietje SSR-blog Rosa Jansen” inhoud. Allemaal niet zo chique. Je begrijpt de sfeer is 27 oktober 2014 lekker verziekt. Ik wil goed tuchtrecht en clubje Arnhem-Leeuwarden is mijn gezeur helemaal zat. Ze kijken niet naar feiten, niet naar wetten (die ik voorlees), maar naar hun intenties. Ondertussen kunnen ze wel raden dat ik elke clubje dat zijn oordeel wil uitspreken over een fout dossier, naar huis stuur. Dus 27 oktober 2014 maak ik na een halfuurtje een einde aan de zitting. Maar wat hebben heel slimme Tijn met Karian samen geregeld? Een wrakingskamer! Kan die snel deze lastpost even vonnissen en dan gaan we gewoon dezelfde dag door. Dezelfde dag? Jazeker, dat kan, want het vonnis van de wrakingskamer staat bij voorbaat vast! 4

Emile Gemmeke

Grappig detail is dat mijn wrakingsgrond, dat de advocaat-leden zich niet netjes gedroegen en dat de burger dat volgens internationale richtlijnen voor rechters wel mag verwachten, ook gold voor alle vier de advocaat-leden in de zittingscombinatie van de wrakingskamer. Lekker fris he, rechters die over hun eigen gedrag oordelen, staat mooi in vonnis, dus discussie over dit feit is niet mogelijk. Wel lachen … maar nog geen brullen … Na de (directe) uitspraak van de wrakingskamer protesteer ik tegen het aansluitend vervolgen van de ochtendzitting en Selinde Bokx, voorzitter wrakingskamer, begint ondertussen het onfrisse te begrijpen. Nu kan ze niet meer doen dan mijn protest begrijpen en accepteren. Let op … de onkunde van Tijn komt in beeld … In de verhaallijn ontbreken de talloze brieven aan Jan Watse, Joost, Tijn en anderen. Dus informatie die geef, opties die ik geef, oplossingen die ik aandraag etc., etc. En telkens natuurlijk geen antwoorden. Op dag zitting krijgen diverse personen (Eerste & Tweede Kamer, Hoge Raad, Joost, etc) mijn boekje “Tuchtrecht in de Advocatuur”. Alleen de voorzitter van de Raad van State had het fatsoen me te bedanken. Ja, je leest het goed, de voorzitter! (dat is geen jurist zoals de vicevoorzitter die me niet bedankte) Mijn brief aan Joost van Dijk van 15 januari 2015 met als onderwerp: “Soms moet je een pion opofferen om de Koning schaak te zetten …” …is wel vermelding waard. Daarin leg ik uit dat mijn doel van pion (het ongeleide projectieltje) naar Koning (het systeem, dus Joost en Jan Watse) is gegaan. Immers mijn methode van druk uitoefenen door een klacht in te trekken en dan opnieuw in te dienen is vanaf 1 januari 2015 niet meer mogelijk. Ik lees de wet wel en begrijp dat tuchtzaken binnen drie jaar aangekaart moeten worden. Op 26 januari 2015 probeer ik het een laatste keer om ter zitting kwartje te laten vallen, lukt dat niet, trek ik mijn klacht in, “ik offer mijn pion op”, met als reden (zie die brief pagina 5): Intrekken met als maatschappelijke reden: ik wil niet medeverantwoordelijk zijn voor het op schrift stellen (de gerechtelijke uitspraak) dat haar gedrag niet beklagenswaardig is. Aan die leugen werk ik niet mee! Aldus geschied en meer … • Het ongeleide projectieltje denkt nog even haar gelijk te moeten halen en doet uitspraken die volgens mij leugens zijn. Dat is volgens mij meineed, levert tuchtrechtelijk opnieuw een periode van drie jaar op en strafrechtelijk waarschijnlijk langer (mooi stom he, gewoon de grote mond dicht houden was verstandiger). Denk je dat Tijn of Karian interesse heeft in waarheidsvinding of het ongeleide projectieltje gelogen heeft … nee hoor (zal in de toekomst niet bijster slim blijken te zijn). Maar ja …jij begrijpt dit goed! Dat was de strekking van jouw brief aan Dennis Hesemans. Jullie voorzitters zijn niet van het onderzoek naar waarheidsvinding. • Tijn besluit, nadat ik mijn klacht introk gebruik te maken van artikel 47a. Welk “algemeen belang” Tijn hier ziet, dat heb ik nooit vernomen. Wel weet ik dat ik niet opnieuw de klacht kon indienen. Moest Tijn ook weten, 5

Emile Gemmeke

immers hij had ook mijn brief van 15 januari 2015 gekregen aan Joost van Dijk. Dus wanner hij zoiets wilde voorkomen, dan heeft hij zowel de brief als de wet niet gelezen. En Tijn is slordig, in artikel 47a staat: “ In dat laatste geval wordt de klacht verder behandeld als ware deze afkomstig van de deken.”. Dus ook al betrek je de deken niet, dan nog zal die naam op het vonnis moeten en niet die van mij. Ergo … ik krijg onverwacht eind maart een vonnis met mij als klager. Mooi toch, echt lachen … Had ik met de meineed mijn pion (het ongeleide projectieltje) weer terug en kan ik nu het falend Hof van Discipline op het rechte pad zien te krijgen. Dus ik teken 17 april 2015 beroep aan. Nu gaan we langzaam van lachen naar brullen … Zit goed op je stoel? Onze comateuze Joost wordt wakker maar is niet helder. Dat hij en ik in onmin leven, dat er op internet een leuk boekje over zijn falende beleid staat, dat is gewoon “weg”. In een juridisch roes tekent hij gewoon een voorzittersbeslissing, hij vindt dat ik niet de klager ben. Menselijk is goed te begrijpen dat vanuit de coma komend, zo’n voorzittersbeslissing gewoon genomen wordt. Menselijk niet kwalijk te nemen. Maar juridisch is dat net even anders. Juridisch is dit een ambtsdelict. Ik ga tegen de voorzittersbeslissing in verzet. Ook informeer ik, dat heb je zo met ouddocenten, die dragen graag kennis over, de zittingscombinatie dat ze een probleem hebben. Immers … lees eens artikel 162 van wetboek van strafvordering. Ondertussen word ik een beetje strenger en meer zelfverzekerd. Immers zelfs het parket van de Hoge Raad neemt niet de moeite mij tegen te spreken, dus wie zwijgt stemt in? De wet ... die is er voor ons allemaal, dus of je legt netjes uit dat er geen sprake is van een ambtsdelict of je doet aangifte (je weet wel ik ben van het overleg, van het “in de minne schikken”). Geen van beide beschouw ik als partijdigheid en dan volgt … Waarom was Tjeerd Zuidema ter zitting behoorlijk verbaasd en ontdaan dat ik hem wraakte. Verbaast? Ja, gewoon verbaast. Krijg je met griffiers die brieven in dossiers stoppen. Dossiers die niet, of op het verkeerde moment, gelezen worden. Ik kan verzekeren, zet een secretaresse met “Schroevers” op zo’n functie en het gaat beter. Dit was 19 juni 2015 en Tjeerd bepaalde direct dat ik op 4 september 2014 de wrakingskamer mocht toespreken.

6

Emile Gemmeke

Ga ik weer voorlichten, niet letterlijk maar wel inhoudelijk: Hallo hof van discipline, Hebben jullie al in de gaten dat bij de wrakingskamer hetzelfde probleem een rol speelt? Dat de wrakingskamer de details over comateuze Joost heeft, die een juridische fout heeft gemaakt en waar het O.M. even zelfstandig over moet nadenken? Jullie weten toch ... ik ben van het overleg, van het er samen uitkomen, van de in de minne schikken … niemand heeft wat een publieke rel. Met vriendelijke groet, Emile

Maar er gebeurt niets. Telefoon gaat niet (behalve mijn moeder die ook steeds meer de weg kwijt is, met nadruk op ook). Dus ik bereid de zitting van 4 september 2015 voor en besluit deze keer een document voor te lezen. Daarin vermeld ik aan het einde ook artikel 1 van de Grondwet. Dit gebied mij om deze zittingscombinatie niet anders te behandelen dan de vorige. Meester den Hartog Jager neemt het woord. Vind dat het begin van mijn verhaal goed klinkt en dan … … veranderd zijn houding, zijn stem … hij is boos, hij is de baas en ik heb hem geen keuzes te geven. Fijn, daarmee is hij gewraakt. Nu moet je echt even goed gaan zitten! Nu wordt het brullen van het lachen … Den Hartog Jager schorst de zitting niet en bepaald dat hij (en zijn mede partners in crime) op 30 oktober 2015 over mijn zaak beslissen. Prima … dan ga ik dadelijk naar het Europese Hof: Geacht Europees Hof, Ik heb een rechter die ondanks een genoteerde wraking toch vonnist. Nationaal zijn er geen rechtsmiddelen om deze handeling nietig te verklaren, uitsluitend middelen om deze rechter te bestraffen. Overigens lijkt laatste ook niet te werken, want het parket van de Hoge Raad is radeloos van mij. Ik verzoek u het vonnis nietig te verklaren en de Staat der Nederlanden tot de proceskosten te veroordelen. Lieve groet van een rechtschapen Europese burger, Emile Leuk is dat dit digitaal kan, je moet alleen maar een jaartje of twee/drie geduld hebben. Wat denk je dat het Europese Hof gaat beslissen? Wat denk je dat ik dan in de media doe (volksrechter)? 7

Emile Gemmeke

Begrijp jij dat vanwege één ongeleid projectieltje, een deken die daar geen oren naar heeft, een raad van discipline die haar rol niet begrijpt, een hof van discipline dat zo waakzaam is als een dooie kat en een hoge raad die er weet van heeft en alles perfect vindt, we met zijn allen een mooi kapitaal aan (gemeensschaps)kosten aan het maken zijn? Terwijl ik telkens aanbied: “zie ik het verkeert, leg het me uit” Dus in mijn ogen zijn al die kosten en frustraties echt niet nodig. Einde droomvlucht … o, nee dat is in de Efteling, einde vogelvlucht. Vragen Ook al ben ik maar HBO opgeleid als een eenvoudige docent wis- en natuurkunde, ik ben wel een persoon die zichzelf altijd vragen stelt. Op twaalfjarige leeftijd bedacht ik dat het bestaan van God zich niet liet verenigen met mijn waarnemingen. Ik zat op het Katholiek Gelders Lyceum en een enkele docent begon de eerste les met lezing uit de Bijbel, je begrijpt dat mijn omgeving andersdenkend was. Toen was ik al streng tegen mijnzelf. Zonder de woorden te kennen gedroeg ik mij als wetenschapper en deed aan verificatie en falsificatie. De verificatie was helder, dat waren mijn waarnemingen. De falsificatie iets ingewikkelder, ik moest verklaren waarom over de hele wereld mensen gelovig zijn. Daar moest een oorzaak voor zijn (voor de rest van deze anekdote mag je op de koffie komen). Je begrijpt dat er docenten waren die moeite met deze vrijdenker hadden en … natuurlijk ook een hele grote groep die het prachtig vonden met mij te discussiëren. Over deze zaak heb mijzelf ook de vraag gesteld: “hoe kan dit gebeuren zijn?” De algemene sfeer die ik hoor is: “het zijn allemaal zakkenvullers en allemaal corrupt”. Dat geloof ik niet, dat pas bij vele personen die ik gezien en gesproken heb. Huidige deken Vincent van Waterschoot lijkt me een prima persoon en past goed in het kantoor van Jan van Halder. Tijn van Osch zijn zwakte is ambitie en te hoog eigenbeeld, maar is volgens mij wel een goed rechter (maar zeker geen onderzoeker). Karian Heenk straalt veel positiviteit uit, maar ziet tuchtrecht als civielrecht. Selinde Bokx voelde goed aan dat zaken niet lekker waren … maar er was al gevonnist. En dan het Hof. Wanneer je artikel 55 niet begrijpt en niet waakzaam bent … komende de problemen bij jou. Het idee van de Job de Ruiter was intensieve samenwerking tussen raad en deken enerzijds en raad en hof anderzijds. Samenwerking op het gebied van organisatie, zoals dat met de politie, officier van justitie, rechter-commissaris ook is. Maar dat organisatorische deel, onder meer dat goede onderzoek, is nooit van de grond gekomen, het is ingericht als een puur rechtelijk civiel proces. Dan geldt “garbage in garbage out”. Al mijn commentaar is procedureel, alle antwoorden waren niet inhoudelijk maar “volgens vaste jurisprudentie mogen wij doen waar we zin in hebben”. Dit tot aan onze Hoge Raad. Dit lijkt een intenst triest feit. Tot op het hoogste niveau heeft Nederland juristen die niet (meer) procedureel c.q. procesmatig kunnen rederneren. Dit was ook de mijn vraag van Dennis Hesemans. 8

Emile Gemmeke

Dennis lijkt het proces wel te begrijpen. Was ook mijn afsluitende opmerking, mijn medeleven voor zijn functie. Het lijkt erop dat binnen het ministerie Veiligheid en Justitie meer overdracht en niveau van rechtsbeginsels is dan op onze universiteiten. Professor Roel Schutgens weet wel het belang van het legaliteitsbeginsel uit te leggen 2, waarschijnlijk ook wel de historie te vertellen … maar de diepere filosofische grondslag, die lijkt bij hem niet aanwezig. Professor Alex Brenninkmeijer, die volgens mij net als Roel wel het hart op de goede plek heeft, neemt wel waar dat zaken niet goed gaan. Alex denkt dat het aan de politiek ligt en dat een Constitutioneel Hof de oplossing is. Ik denk dat het anders is en citeer Einstein: No problem can be solved from the same level of consciousness that created it meaning. Alex zijn bewustzijn, is juist het bewustzijn dat het probleem creëerde. Alex beseft niet dat sinds Rudolph Thorbecke er een behoorlijke afname is aan filosofisch, conceptueel en proces denken. Hoger opgeleiden zoals auditors (bestuurskunde) of ICT (bijvoorbeeld systeemanalysen) doorzien processen, dat is hun vak. Daarom ben ik in staat al mijn kritieken te formuleren (ik heb die vaardigheid) en daarom staat zelfs de Hoge Raad met haar mond vol tanden (die mist deze vaardigheid). Mijn visitekaartje heeft ook als “beroep”: Adviseur procesverbetering. Volksrechter Goed tuchtrecht levert de maatschappij veel op. Het gedrag van vele advocaten zal vanuit opportuniteitsoverwegingen sterk verbeteren, hierdoor gaan procedures sneller, komen minder zaken voor (in de minne schikken ipv vechten), is er meer rust in de samenleving. Meer het gevoel: recht is ook rechtvaardig). Voor goed recht moeten zowel de juristen van partijen, als de rechter voldoende niveau hebben. Door jarenlang te weinig op kwaliteit te filteren schat ik in dat zeker dat 15% onder de maat is. Statistiek leert dan dat slechts 0,853 = 0,61 van de zittingen gedaan wordt door drie personen met voldoende niveau. Dus 39 procent van de zittingen zijn volgens mij vandaag de dag “niet geweldig”. Levert vele hogere beroepen op, gevoel van recht is een loterij etc. En dus heel veel onnodig extra werk. En tevens veel persoonlijk leed, leed dat tot voorbij het ondragelijke gaat, zie ook het rapport van de Kinderombudsman. Ik verklaar al die personen die daar aan meedoen schuldig en mijn vonnis is: • dat dit moet veranderen; • dat personen persoonlijk op hun falen publiekelijk aangesproken mogen worden. Aan verbetering wil ik graag meewerken en iedereen die tot inzicht komt beschouw ik een bekeerling en wordt vergeven. Zie Universiteit van Nederland, zijn college: http://www.universiteitvannederland.nl/college/hoe-kaniemand-na-een-bekentenis-van-seksueel-misbruik-toch-vrijuit-gaan/ 2

9

Emile Gemmeke

Dat meewerken heb ik Jan Watse aangeboden in mijn brief van 2 maart 2015 aan hem. Enkele van mijn brieven zijn te lezen op www.gemmeke.nl/TR Samengevat: • Vat het niet al te persoonlijk op en doe vooral geen domme dingen. De lijst van juristen die mij nog (welgemeende) excuses moeten aanbieden om niet persoonlijk afgeschoten te worden is al zo lang, ik hoef er echt geen nieuwe bij. Maar artikel 1 van de Grondwet gebied mij voor jou geen uitzondering te maken, dus doe je wel dom, dom zoals ik hopelijk duidelijk heb gemaakt, kom je gewoon op mijn lijst. • Ga je voor goed recht, voor het opkrikken van de rechtsstaat, is het inzicht gekomen dat er echt een ommekeer moet komen, dan mag je aan mijn zijde staan. • Ik ben erg benieuwd of je met een reactie komt en de grote groep zwijgende juristen doorbreekt. • Doe je dat niet, die reactie geven … zullen we dan Poetin en Obama maar het advies geven om er een machtsstrijd van te maken, zoals wij een Koude Oorlog lijken te hebben?

Met vriendelijke groet,

Emile Gemmeke (digitale versie niet ondertekend)

10