Nummer 2 juli Verslagen Interviews 70jaarvrij2015 ThestoryofdeREO

Nummer 2 juli 2014

Ver sl agen I nt er vi ews 70j aarvr i j2015 Thest or yofdeREO

1

Voorwoord

4

Hamerslag

Als we met de Blackout bezig zijn is het al weer juli en naderen we de vakantie. We hebben verschillende evenementen achter de rug die naar volle tevredenheid zijn verlopen. Ook is er door een aantal leden een weekend doorgebracht in Normandië rondom 6 juni. Het weekend waarin het 70 jaar geleden is dat de landing op de Franse stranden plaatsvond. Verder kunt in dit blad weer de nodige verslagen lezen van bijvoorbeeld Wageningen en het Havelte weekend. Ook wordt er aandacht besteed aan het grote evenement wat volgend jaar in Olst gaat plaatsvinden (zie website “70jaarvrij. nl).

6

Redactie

10

Van toen naar nu

13

Op weg naar

18

Huize M&M

Verder leest u in dit blad een uitgebreid verhaal over het ontstaan van de REO, interviews met Marcel Kampert en Harry Klaver. Ook vind u in dit blad natuurlijk de vaste items, zoals Hamerslag, Redactie, Clubagenda en adverteerders.

21

Hobby met passie

28

Wageningen

We hebben weer geprobeerd om zoveel mogelijk variatie aan te brengen zodat u tijdens u vakantie of gewoon thuis weer veel leesplezier zult beleven.

34

Normandië 2014

COLOFON VOORZITTER: Bert van der Scheur PENNINGMEESTER: Willemien Weits SECRETARIS: Erik Buiitenweg REDACTIE: Lou Spijker DRUKKER: Editoo B.V. te Arnhem REDACTIEADRES: Lou Spijker Boxbergerweg 107 7431 PM DIEPENVEEN

3

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Bert van der Scheur

Hamerslag Beste leden, De zomer heeft alweer zijn intrede gemaakt, wat gaat de tijd toch verschrikkelijk snel. Velen onder u zullen zich al weer opmaken voor de vakantie, om even uit te rusten van de dagelijkse beslommeringen. Maar uiteraard ook om straks weer uitgerust bij een paar mooie evenementen aanwezig te zijn. stande zorg er voor dat je droog staat. Hierdoor leek het of we minder gasten hadden dan vorig jaar, maar cijfertjes liegen niet en deze waren duidelijk. We hadden dus zonder de 126 club mee te rekenen meer mensen op het bivak dan voorgaande jaren. Gelukkig werd het vanaf donderdag droog en sterker nog zaterdag begon het al weer te stuiven. Voor ons gevoel hebben weer een prachtig evenement neergezet, welke met inzet van velen mensen weer mogelijk is gemaakt. Ik begeef me op glad ijs als ik hier mensen ga bedanken, maar toch wil ik onze Piet hier nogmaals even aanhalen. Want ik geef het je te doen, 5 dagen lang de tent bemannen en zorgen dat de koffie en de cake weer klaar staan. Voor een ieder die dat wil heeft hij wel een praatje klaar, echt top!!!!! Maar ook de DPA kookploeg welke ons weer heeft voorzien van een heerlijke maaltijd. Daarnaast mijn eigen team van bestuursleden. Een ieder op zijn manier heeft daar weer keihard voor gelopen om het geheel vlekkeloos te doen slagen, en voor mijn gevoel zijn we daar met dit team weer volledig in geslaagd. En met dat Team bedoel ik natuurlijk ook de mensen welke een dag eerder komen om het geheel in de stromende regen op te bouwen. Daarnaast zijn er ook dit jaar weer mensen buiten u beeld geweest welke ons hebben gesteund en dan praat ik met name over mensen welke bij Defensie werken en niets met ons te maken hebben. Te denken valt hier aan het aggregaat, waterwagen, vuilcontainers, kachels, stoelen, tafels enz enz. Deze heren zijn reeds persoonlijk bedankt en voorzien van een traktatie.

Intussen hebben we er ook al weer een paar mooie gehad, zoals de 5 mei viering te Wageningen. Hoewel ik de opkomst wat mager vond, was het een heel mooi en geslaagd evenement. Het weer was super, net zo als de sfeer op ons plekje. Onze “clubduwk” was ook aanwezig zodat we voor de liefhebbers een mooi tochtje over de Rijn konden aanbieden. Het uitzicht was grandioos zo langs de Wageningseberg met daarna het beschermde gebied “de Blauwe kamer” en op zichtafstand de Grebbenberg. Velen soorten “natuur” waren op de walzijde te bewonderen. Vooraf hebben we een mooie rit gemaakt via de pont naar de Betuwe, over de dijk naar de brug bij Rhenen, daarna door het gebied waar de Nederlanders de Grebbenlinie hebben bevoorraad. Via wat binnen wegen en “legale” fietspaden zijn uiteindelijk op de Ginkelseheide terecht gekomen. Vanaf daar overgestoken naar de Ederheide alwaar we via de oude tankbaan naar onze toekomstige bivakplaats zijn gereden. Onderweg hebben we kunnen smullen van livecooking te velde. Zondag 4 mei zijn we met de hele groep naar de dodenherdenking op de Grebbenberg geweest, een zeer indrukwekkend gebeuren, het gaat hier vooral om de Nederlandse militairen welke zijn gesneuveld in de WO2. Maandag 5 mei was de dag voor het publiek, ondanks dat het geen vrije dag was voor de doorsnee mens, was het immens druk op de locatie. Je kon werkelijk over de hoofden lopen. En laten we eerlijk zijn als je dan toch statisch staat, dan is het wel erg prettig dat er veel belangstelling is. Kortom een geslaagd evenement met hopelijk volgend meer voertuigen van ons.

De formule om meer met andere clubs te gaan doen is in onze ogen goed uitgepakt, de 126 club was dit jaar bij ons te gast. Dit wordt ook door defensie een beetje aangespoord, op deze manier kunnen zij meer mensen en/of clubs laten genieten van dit unieke terrein. Uiteraard onder de vlag van DPA en alleen met officiële soortgelijke clubs.

Daarna kwam Havelte, het weekend waar velen nu alweer naar uitkijken. Havelte welke dit jaar ongelofelijk nat begon, ik heb het treffen nu toch al een keer of 16 meegemaakt. Maar zo veel water als deze keer echt nog nooit, mensen kwamen niet aanrijden maar ze kwamen aanvaren, om daarna af te meren. Het hele plan om mensen een beetje te begeleiden in hun standplaats, hebben we dan ook maar laten varen. Een ieder kon of mocht daar gaan staan waar men wilde, met dien ver-

BLACKOUT Nummer 2 juli 2014

Ik zelf ben “helaas” niet bij het Bourtangeweekend geweest, maar de foto’s die op verschillende sociale media

4

zoals Facebook en whatsapp langs kwamen spreken boekdelen. Ik heb wat gemist en u ook als u niet geweest bent, ik hoop dat er een aantal mensen een leuk stukje over gaan schrijven.

DPA-INFO Voorzitter DPA Holland Bert van der Scheur email: [email protected]

Voor de toekomst hebben we ook nog een aantal leuke dingen in het verschiet, zoals het Veluwe weekend, welke op een voor u nog onbekend defensie terrein gaat worden gehouden. Dit terrein bekend als “de Zande” ligt aan de IJssel en is een plek waar de genie oefent met bruggenbouw en dergelijke. Info volgt via Jan Visscher.

Vicevoorzitter DPA Holland Lou Spijker email: [email protected] Secretaris/keurmeester DPA Holland Erik Buitenweg email: [email protected]

Daarna het Market Garden evenement te Ede op de Ginkelse Heide. Dit evenement begint op vrijdag 19 september alwaar u vanaf 14.00 uur kan aanrijden. Vrijdag avond is er de mogelijkheid om naar een echte taptoe te gaan waar dit jaar veel aandacht is voor de luchtlanding anno 1944. Zaterdag 20 september wordt er vanaf 10 uur op de Ginkelse heide gesprongen, dit gebeurt vanuit nieuwe type vliegtuigen, maar ook vanuit de welbekende Dakota. Totaal zullen er over de hele dag een kleine 1000 parachutisten de sprong maken. Zondagmorgen 21 september is er de mogelijkheid om in Oosterbeek een herdenking mee te maken op het militair kerkhof aldaar. Het definitieve programma is nog in de maak, maar het is zeer zeker de moeite waard om dit mee te mogen maken, op een terrein wat normaal niet toegankelijk is voor motorvoertuigen. Ik hoop u dan ook met grote getalen te ontmoeten.

Penningmeester DPA Holland Willemien Weits email: [email protected] Bestuursleden DPA Holland Piet Dekker email: [email protected] Jan Visscher email: [email protected] Rob van der Meer email: [email protected] Lou Spijker webmaster DPA Holland email: [email protected]

Voor wie het zover heeft een hele fijne vakantie toegewenst en hopelijk weer heel en uitgerust terug.

Adreswijzigingen en overige wijzigingen zo spoedig mogelijk doorgeven aan het secretariaat via de mail. Contributie: € 40,00 per jaar (eenmalig) Inschrijfgeld: € 15,00 (eenmalig) Keuringskosten: € 20.00 Bankrekeningnummer DPA Holland Hoogeveen is: 31.02.37.866 Het verenigingsjaar van DPA loop van januari t/m december DPA Holland is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel Arnhem onder nummer 40125581 DPA Holland is aangesloten bij de FEHAC

Hartelijke groet, Bert

5

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Lou en Aty Spijker

Redactie Het is nu juli en wij zijn als nieuw redactieteam weer volop bezig met het maken van het tweede clubblad voor dit jaar. Ook nu hebben wij weer van veel leden kopy ontvangen, zelfs zoveel dat wij voor het volgende blad wat stukken moeten bewaren. Dank aan allen die hun verhalen weer hebben ingestuurd. Denkt u nu, ik zou ook wel eens wat willen insturen, schroom dan niet en lever wij één van onderstaande redactieleden uw verhaal in. We zitten alweer in de maand juli en hebben al weer verschillende, zeer uiteenlopende, evenementen gehad. We zijn nu eerst aan vakantie toe, maar na de vakantie hebben we nog een aantal leuke evenementen in het verschiet. Bijvoorbeeld het weekend Margret Garden waarover u in “Hamerslag” het nodige kunt lezen. Ook gaan we nog een weekend naar omgeving Hattemerbroek Mocht u nu op vakantie gaan naar een plek die u na afloop zou willen delen met de leden van DPA stuur dan leuke vakantiefoto’s naar de redactie. Er zal dan in de Blackout van oktober een collage worden gemaakt, maar ook zullen deze foto’s op de website geplaatst worden. Voor wat uitgebreider overzicht verwijzen wij u naar de Clubagenda verderop in dit blad. Wij zijn als redactie nog wel op zoek naar leden die mogelijk volgend jaar een evenement zouden willen organiseren en dan mogelijk wat meer in de provincie Friesland. Dus als je als lid in deze provincie woont en de ruimte hebt om mensen te ontvangen of een ruimte kunt regelen waar de leden kunnen staan, schroom dan niet en meld je bij het bestuur van DPA (Bert van der Scheur of Lou Spijker). Namens het voltallige redactieteam een hele fijne vakantie toegewenst en tot het volgende evenement. Redactie team: Aty en Lou Spijker algemeen/ opmaak Harmien Starre: luchtige zaken Louis Rinck: Interviews Alfred Snijder: technische stukken/ voertuig belicht Jan Visscher: uit de oude doos Rob van de Meer: bijzondere evenementen Correctiewerk: Hans Waldeck, Roelie Kooistra, Linda Vink, Monique Beukeveld, Louis Rinck.


6

V E RZ E K E RI NGE N HY P OT HE K E N P E NS I OE NE N E MP L OY E EB E NE F I T S

WWW. QUI NTES. NL ADRES VELMOLENWEG52545404LDUDENTEL:041 3330400 GROTEOEVER34A7971BJMEPPELTEL: 052276001 3 qui nt es @qui nt es . nl

Lou Spijker/Piet Dekker

Clubagenda 2014 Algemene ledenvergadering PMT Havelte Info: bestuur DPA Koffieklets Harskamp Info: Marcel Kampert Paasweekend Balinge Vervallen door het niet verkrijgen van de diverse toestemmingen

18 jan

Bevrijdingsweekend Wageningen Info: Bert van de Scheur

2 t/m 5 mei

Hemelvaart weekend Havelte Info: bestuur Normandië 70ste verjaardag/herdenking I.v.m. de geringe deelnemers werd vervoer te kostbaar Diverse leden gaan op eigen gelegenheid. Vanuit het bestuur is er besloten om dit niet onder de vlag van DPA te laten vallen Bourtangeweekend Info: Jan Kraster Veluwe weekend Info: Jan Visscher Market Garden Ede Info: Bert van de Scheur Blesse weekend Info: Bert van de Scheur

28mei t/m 1 juni

Waar kunt u nog meer naar toe: Operatie Cannonshot Wilp Paas bivak Schwanewede

17 t/m 21 april

4 t/m 9 juni

26 t/m 29 juni 5 t/m 7 sept. 18 t/m 21 sept. oktober

13 april 17 t/m 21 april

Wings en Wheels Hoogeveen 30eOldtimerdag Lelystad Historische weekend Den Helder 12eOldtimerdag Noordscheschut 7eOldtimerdag Diever Zomerbivak Schwanewede 20eOldtimerdagRuinerwold Herfst Zomer bivak Schwanewede KTR beurs Breda KRT beurs Schoorl Voor verder agenda hou de site in de gaten Ook kunt u veel info vinden op oldtimeragenda.com BLACKOUT Nummer 2 juli 2014

29 maart

8

29 mei 15 juni 28 juni 5 juli 12 juli 8 t/m 17 aug. 18 aug. 2 t/m 5 okt. 12 okt. 15 nov.

k uc Tr T nd

sa s er

l rai

Wij hebben banden op voorraad met de volgende maten

1100 x 24 1300 x 24 1400 x 24

750 x 20 lijn / M&S 825 x 20 lijn / M&S

900 x 15 1000 x 15 1100 x 15

900 x 16 mil GG 900 x 20 1100 x 20 1200 x 20 1400 x 20

mil mil mil mil

31 x 10,5 x R 15

GG / lijn / M&S GG / lijn / M&S GG GG

235 x 85 x R 16 9,5 x 16,5

385 x 85 x R 20 Mich XML / XL

36 x 12,5 x 16,5 37 x 12,5 x R 16,5

1600 x R 20 Mich XL / XZL

Reo truck, tractor 5 ton 6 x 6 model M931A2

ALL-In Handelsmij. b.v. Mortelstraat 19 8211 AD Lelystad Netherlands tel +31 (0)320 221 577 | gsm +31 (0)6 207 79 600 | www.allinexport.com | [email protected]

Rowan Steffens

Van toen naar nu Het is ongeveer 16 jaar geleden dat mijn opa (ReinderJ. Steffens) opbelde naar mijn moeder om te vertellen dat hij een jeep had gekocht, dit om zijn vrije tijd te vullen met het opknappen en rondjes rijden in de omgeving. Na verloop van tijd is hij lid geworden van DPA-Holland, hoe en wanneer weet ik allemaal niet meer precies. Ik was toen nog erg jong. Mijn opa genoot enorm van de jeep en kon niet wachten om zijn kleinzoon mee te nemen naar één van de evenementen. YES het was dan eindelijk zo ver! Samen met mijn moeder en zus gingen we eerst richting oma om daar wat te drinken, om vervolgens door te rijden naar opa, die al op het bivak stond. Terwijl mijn moeder en oma koffie aan het drinken waren, liep ik te stuiteren over het erf in afwachting van vertrek. Eindelijk gingen we dan die kant op, de auto werd op het parkeerterrein geparkeerd en in de verte zag je al allemaal groene auto’s tegen de bosrand aan, in opstelling geparkeerd. Vrijwel iedereen had zijn eigen plekje. Dit heeft toch wel impact hoor, op een jongen van ongeveer 7 à 8 jaar. Toentertijd waren er vrijwel alleen Nederlandse voertuigen uit de jaren ‘50 en ‘60 en maar een klein aantal buitenlandse voertuigen.

de Marine te bieden had. Ook staat het evenement in Nieuwleusen (in 2010) in mijn geheugen gegrift. Het was erg warm weer en het Nederlands elftal won van Brazilië op het Wereldkampioenschap, maar het mooiste is dat ik als 17-jarige eindelijk een drankje mocht nuttigen in aanwezigheid van opa -mijn opa zoals altijd aan de Jägermeister en ik een biertje-. Later dat jaar was er een fly-in evenement in Gees, door mijn psychologische keuring voor de Kmar kon ik hier niet vanaf het begin aanwezig zijn en tot mijn schrik wou mijn opa mij er ook liever niet bij hebben.

Helaas is twee dagen na het evenement in Gees mijn opa overleden aan een hartstilstand. Op het moment van overlijden had ik mijn rijbewijs nog niet. Beide Mijn opa heeft nadat hij officieel gediagnosticeerd was voertuigen zouden verkocht worden zodra mijn oma met het ‘groene virus’ ook nog een Daf Ya 126 gekocht zou gaan verhuizen. Tot mijn geluk bleef mijn oma en deels omgebouwd naar camper zodat hij niet meer nog een redelijke tijd in de boerderij wonen zodat er met zijn atletische lichaam (kuch kuch) in een tent geen haast was met de verkoop van de voertuigen. hoefde te slapen. Het fijne van goede nachtrust is een goed humeur en dat heeft weer als resultaat dat ik als Toen ik op 3 januari 2011 eindelijk 18 werd, ben ik kleine jongen op handgas een rondje om het bivak mag meteen voor mijn rijbewijs gegaan. Deze heb ik overirijden. Helaas was mijn opa zelf niet echt van hard ter- gens vrij snel weten te bemachtigen, namelijk vier reinrijden (zogenaamd omdat de jeep dat niet meer dagen voor hemelvaart. In goed overleg mocht ik in zou kunnen i.v.m. leeftijd). Gelukkig voor de jeugd stijl afscheid nemen van mijn opa zoals ik hem het liefwas er altijd genoeg te beleven rond de Vanessa-bult. ste zag, op de Amerikaanse basis met zijn voertuigen. Een tijd geleden werd voor dit evenement het terrein Samen met mijn ouders zijn we naar de boerderij gerondom de Vanessa helemaal aangepast zodat iedereen gaan om de voertuigen op te halen.De jeep wou niet die wel verantwoordelijk hard wou rijden zijn lol op starten en de Daf liep als een onweersbui in plaats van zou kunnen. als een zonnetje. Toch zijn we met alle rompslomp aangekomen op het bivak (wat mijn laatste evenement Naar mate ik ouder werd mocht ik vaker mee naar ver- zou worden). Het was prachtig weer en na wat kleinigschillende bijeenkomsten van DPA en daar heb ik waar heden heerlijk het terrein in geweest met de jeep. het mogelijk was, gebruik van gemaakt. Helaas ben ik te veel vergeten, behalve de marine dagen in Den Hel- Na het overlijden van mijn opa heb ik erg veel steun der. Toen mijn opa belde om te vragen of ik mee aan de familie Stolwerk gehad.Deze helden hielden wilde, was de keuze snel gemaakt! Ik wilde toentertijd een oogje in het zeil zodat het evenement mooi zou graag naar de Koninklijke Marechaussee en alles wat verlopen en ik een mooie herinnering zou hebben aan met Defensie te maken had vond ik fantastisch. Drie DPA. Mijn ouders zijn ook nog gekomen om op hun dagen lang op de kazerne slapen en genieten van wat manier nog even te kunnen genieten van de voertuigen


10

en dat heeft behoorlijk veel impact gehad.

gebruik mag maken van Ed zijn schuur, om te sleutelen.

Tijdens de ‘’verplichte’’ lunch (want als student eet ik 1x per dag een patatje en teer ik voor de rest op bier en biscuits, maar zodra ik voet zet op terrein van de familie Stolwerk eet ik drie keer per dag zoals het hoort! Sorry, Ik dwaal een beetje af) was ook meneer Fred gearriveerd en die heeft kort met mijn moeder gesproken over het wegdoen van de voertuigen. Een combinatie van meningen en ervaringen van dat weekend heeft mijn moeder doen besluiten om de jeep te kopen, alleen als ik me aan de nodige afspraken zou houden.

Graag wil ik iedereen die mij een warm hart heeft toegedragen na het overlijden van mijn opa en uiteraard de mensen die mij hebben geholpen om te komen waar ik nu ben bedanken, met name mijn eigen ouders en zus en de complete familie Stolwerk.

De jeep liep niet mooi en was toe aan groot onderhoud, maar hoe? Na het evenement heeft de familie Stolwerk aangeboden mij te helpen met het leren onderhouden van de Nekaf. Na een week sleutelen/aankloten was de jeep weer tiptop zodat ik er weer lekker van kon genieten. Er is in de afgelopen jaren nog nooit zoveel aan de jeep gesleuteld en tot voor kort stond hij dan ook in volle glorie in de schuur bij mijn ouders. Dit jaar hemelvaart weekend heeft wel zijn sporen achtergelaten en daarom prijs ik mijzelf gelukkig dat ik komende zomer weer

11

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT


12

Rob van der Meer

Op weg naar ... “We kunnen beginnen”, met deze openingszin is de aftrap gegeven naar een groots evenement in Olst. Een bekende locatie voor velen, een prima basis voor een evenement. Een mooie club om mee samen te werken, een pracht achtergrond verhaal. Acht uur ’s avonds rijd ik een donker bospad op. Het zware houten hek is open waardoor ik niet in de regen mijn auto uit hoef te komen. Gelukkig ben ik met mijn lease bak waar een fijne kachel in zit. Eenmaal aan het einde van het hobbelige zandpad gekomen zoek ik naar een afslag naar rechts het donkere bos in. Over de wortels van de zeer oude bomen zoek ik verder. De bomen lijken het enige levende in de directe omgeving. Wat een ongure plek. Een tweetal auto’s geparkeerd tegen een zandheuvel zeggen mij dat dit de plek is waar ik moet zijn. Mijn voorwielen parkeer ik ter nauwe noot niet in het mulle zand, zodat ik snel weg kan als het moet. Het contact van mijn auto gaat uit en de ruitenwissers stoppen met zwaaien. Doodse stilte heerst. Ik doe de deur van de auto open en voel de vochtige lucht op me afkomen. Ik zet mijn maat 48 op de dennenappels en stap naar een grote zware stalen muur. De muur blijkt een deur te zijn welke ik met moeite van de kier af krijg. Het licht van een 60W gloeilamp doet mij verblinden, de geur van vocht oudheid en ellende komt me de neus gaten in. Eenmaal gewend aan het licht begeef ik me op bekend terrein. Een plek waar ik al meerdere voetstappen heb staan en geregeld heb gereden met mijn jeep, maar dan met mooie zomerse temperaturen. Iets te laat stap ik de Hospitaalbunker in Olst Binnen. Lou zit daar al aan de koffie met een aantal mensen van Stichting de IJssellinie. De elektrische kachel doet zijn best maar krijgt dit betonnen complex niet warm. Gelukkig doet mijn schapenleren jack het geen wat ik verwacht, warm blijven. Met een bak koffie in mijn hand vertel ik wie ik ben. “We kunnen beginnen”, met deze openingszin is de aftrap gegeven naar een groots evenement in Olst. Een bekende locatie voor velen, een prima basis voor een evenement. Een mooie club om mee samen te werken, een pracht achtergrond verhaal. Lou heeft volgens mij al veel langer in zijn hoofd dat hij van Olst, laten we het zo maar even noemen, een mega evenement wil maken. Ik herinner me nog een nooit uitgebrachte aankondiging poster waarvan ik dacht: Lou, je neemt een mooi beetje hooi op je vork. Nu we een paar jaar later zijn en een aantal evenemen-

ten in Olst gehad hebben moet het maar gebeuren. Samen met Jan Visscher zal ik als vers bestuurslid Lou helpen met de organisatie. Zo is de werkgroep met het voorlopige thema: “70 jaar vrij” ontstaan. 5 vrijwilligers van Stichting de IJssellinie en 3 man vanuit het bestuur van DPA zullen gezamenlijk deze kar gaan trekken. Door de goede voorbereiding op deze vergadering kunnen we redelijk snel en concreet schakelen. Een datum voor het evenement is vlot vast gesteld. 11 tot en met 14 juni* volgend jaar (2015) moet dit gaan plaatsvinden. We hebben voor ogen dat het vooral groot moet zijn met veel groen en een educatieve lading moet hebben. We mogen de bevolking immers best vertellen wat hier heeft afgespeeld in de omgeving. Een “brainstorm sessie” volgt en de ideeën vliegen over tafel. Met deze ideeën worden de contouren van het evenement vastgelegd en volgt een heldere taakverdeling. DPA regelt alles wat te maken heeft met “het groene kamp” en St. de IJssellinie is verantwoordelijk voor Faciliteiten, veiligheid, educatie en PR. Met dat ik het zo op schrijf lijkt een simpele klus en heb je geen voorbereiding nodig van ruim een jaar. Als ik u nu in een noten dop even mee neem in het geen wat we voor ogen hebben veranderd dat wellicht uw kijk op het verhaal. We willen een groot NATIONAAL evenement met ruim 300 DPA waardige voertuigen. Deze kunnen uit alle (Oldtimer) tijdperken komen. Door het uitnodigen van alle Nederlandse Leger Old Timer verenigen en clubs hopen we tot dit aantal te komen. Door het uitnodigen van Defensie voor verschillende doeleinden (werving en selectie, pond over de IJssel, gele rijders etc.) willen we ook het “NU” benadrukken. Om niet alleen statisch te zijn zal er een grote groep re-enactment van verschillende discipline het kamp, de omgeving en de bezoekers voorzien van demo’s. De bezoekers lopen via de laan langs de handelaren naar het basecamp. Voor de scholen in de omgeving worden leskisten samengesteld om de achtergrond van de IJssellinie 70 jaar vrijheid als educatie middel aan te bieden. Tevens worden de leerlingen uitgenodigd om live op het kamp te komen kijken met de gehele klas. Om

13

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

dit alles te realiseren moet er ene hoop werk verzet worden en een behoorlijke PR trein op gang komen. Wij geloven er in dat het allemaal gaat lukken, ook zijn we net gestart. Door elke Black out te voorzien van een verhaaltje over de aanloop naar dit evenement wil ik u graag een kijkje in de keuken van de organisatie geven, maar zeg nou zelf samen koken is toch veel fijner? Mocht u ons willen helpen of kent u in uw omgeving mensen die ons kunnen helpen met bv de PR dan houden wij ons aanbevolen hiervoor. *datum evenement “70 jaar vrij” is ondertussen verplaatst naar 28 t/m 31 mei 2015


14

Jan Visscher

The story of REO Drie jaren na het einde van de 2e wereldoorlog maakten het US Army en het US Navy samen gewichtcategorieën voor de tweede generatie tactische 6x6 Trucks. Met de bedoeling , de vele typen, die ze gedurende de oorlog ontstaan waren, aanzienlijk te verminderen en zich te concentreren op de gewichtklassen 2.5 en 5 Ton. Voor 10 Ton trucks was weinig behoefte.

M35A2 met vlakke laadvloer en huif

In de eerste helft van de ‘50 jaren ontstonden in de eerste instantie op het onderstel G749 de Trucks van de M-series van GMC. De vrachtwagens hadden in de standaard uitvoering (met laadbak en huif) de modelnummering M135 en M211. De M135 heeft aan de dubbele achteras 4 banden en wielkasten. De M211 heeft daarentegen geen wielkasten maar 8 banden aan de dubbele achteras. Varianten van de GMC 2.5 Tonner waren o.a.: M215 Dump Truck, M217 Fuel Tanker, M220 Shop Van, M221 Tractor en M222 Water Tanker. Het Amerikaanse leger konden echter niet, -in tegenstelling tot de Canadese strijdkrachten, die de M135 CDN al vele jaren in gebruik hadden,- enthousiast worden voor de GMC - Trucks. Deze Trucks waren wel is waar in grote aantallen ingezet tijdens de Korea oorlog, maar golden als te gecompliceerd en werden na de oorlog door de M34 Serie van REO vervangen.

Type had eveneens enkele banden en maakte door de grote banden nodig dat er wielkasten toegepast werden, net als bij de GMC M135.In ieder geval konden de Typen M35, M47 kipper en de V18A/MTQ Veldkabel -bouwvoertuigen niet de goed keuringen van de US- Militairen door staan. Dat de M34 de basis was van Chassis M44 is, ontwikkelde zich in 1955 een doorontwikkelde uitvoering de M44A1 die de basis werd voor tientallen jaren succes volle Series G-742 van de meest verschillende uitvoeringen. Tot het einde van de 60ér jaren zijn er rond de 150.000 exemplaren gebouwd. Chassis Varianten De M35 Serie ontwikkelde zich in vier verschillende Chassis Typen ,het Chassis M44 en M45 met een wielbasis van 4.012 mm (medium Wheel base MWB) die zich door enkellucht dan wel dubbellucht onderscheiden En het langere Chassis M46 met 4.826 mm wielbasis (Long Wheel Base LWB) en tenslotte het korte Chassis M57 / M58 met

M35A2 van de National Guart

REO had zich net als GMC met de ontwikkeling van het Chassis G749 bezig gehouden. Samen met Studebaker ,Curtis Wright en Kaiser-Jeep Corp. bouwde men in het begin van de 50ér jaren in de eerste instantie als manschappenvoertuig geplande Type M34.Dit

M36A2 met lange Wielbasis

15

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

3.606 mm wielbasis (Short Wheel Base SWB). De verwarende dubbelbetekenis M35/M44 heeft zijn oorsprong in de verschillende Chassis uitvoeringen

MOTOREN Voor de motorisering stonden eerst 6-cillinder Benzine motoren van REO (Type OA331) en Continental (Type COA331) ter beschikking. In de versies M . . A1 bouwde men vanaf 1962 Multifeul - Dieselmotor Type LDS-427-2 van Continental in. Ook van Continental kwam de 140 PK sterke Multifeul–Dieselmotor Type LDT 465-1C , die vanaf 1972 tot versie M . . A2 leidde. Uiterlijke kenmerken van de verschillende Multifeul - motoren zijn rechts van de cabine de hooggeplaatste uitlaadpijp en de paddestoelachtige luchtfilter aan de rechter zijde van de motorkap. Om de bruikbaarheid van de grote 2.5 ton vloot tot voorbij het millennium te verlengen, begon AM General in 1993 met het gigantische ombouw en moderniserings programma, van de laatste 5.500 stuks M35A2 die nog in de MOB complexen stonden. Naar het laatste Type M35A3 om te bouwen. Het moderniseringsprogramma , dat overigens bouwdelen van de nieuwe FMTV -Trucks bevatte, behelsde de uit wisseling van motor en tandemstel, de terug keer van enkellucht achter en ook centrale bandenspanningregeling.

Modelvarianten. Bijna niet te overzien zijn de aantallen modelvarianten in de loop van tientallen jaren bij het 2.5 Ton Chassis zijn ontstaan .Absoluut onoverzichtbaar word het als men de veelheid van Modificaties die de legeronderdelen zelf toepasten. Daarom beperken we ons tot een overzicht van de belangrijkste Varianten.

Ook waren de zijwanden vast monteert. Bij de M35A2C zijn de zijwanden scharnierbaar uitgevoerd. De M35A2C, die eveneens een M44A2 Chassis bezit, heeft ook scharnierbare zijwanden Daar tegen over was er de lange wiel basis Truck in de oorspronkelijke uitvoering de M36 uitgevoerd met een 5.182mm lange laadvloer met scharnierbare zijwanden. De A1 uitvoering had vaste zijwanden. En de A2 uitvoering bezat weer scharnierbare zijwanden. Deze had echter wel een ander Chassis de M4GA2.

M109 Shop Van als radiowagen met 5 ramen.

Behalve Cargo Trucks speelden de M35/M44 Trucks en in het bijzonder de Shop Vans dat zijn Trucks met vaste opbouw voor het gebruik van radio, telefonie, werkplaats, en andere specialismen een belangrijke rol. Deze Modellen droegen in de regel Serienummer M109. De Schop Van M109 was vroeger de REO OA331 met benzine motor en 5 ramen opbouw uitgerust. Het markante kenmerk was de gladde bodemplaat van de M109. Gebruikt werd deze Truck o.a. als radiowagen bij de Lacrosse – Raketsystemen. De opbouw van de M109A1 is uitgevoerd met 3 rammen en de motor werd later vervangen voor de LDS-427 Multifeul -motor (dus loopt op, diesel, petroleum, kerosine, benzine, slaolie, of een mix van dit alles).

M35A2 camouflage met container opbouw ingericht als werkplaats.

De belangrijkste variant is de Standard versie van de Cargo - Truck. Daarbij behoren de laadvloervarianten M35, M35A1, M35A2C en de M35A3. die gezamenlijk het zelfde (MWB) Chassis bezaten. Deze onderscheden ten aanzien de Chassis -Typen (M44A2 enM44A2) en in de laadvloerlengte die bij de M35A1 3.658mm en bij de M35A2 3.734mm bedroeg. BLACKOUT Nummer 2 juli 2014

M109A2 met 3 ramen en lier

16

2.5 Ton Wrecker M108 6x6 M109A3 met turbo en softtop

In de uitvoeringen A2 tot A5 hebben de M109 Shop Vans, twee uitsparingen aan de bodemlijst van de 3 raminge opbouw als kenmerk. En is de LDT-465 Turbo Multifeul toegepast. Opmerkenswaard is dat de M185 een speciale opbouw had die boven de cabine uit verlengt was en voornamelijk bij pionier en verzorgingeenheden als wateropbergplaats werd gebruikt. Shop Vans met uitvouwbare opbouwen zijn de M292 op het M46 Chassis. In de uitvoering M292A1 Shop Van, Uitvouwbare -uitvoeringen werden door REO gebouwd. Het korte Chassis bezaten de Dump Trucks M47 en M59 en ook de Schoteltrekkers M275A2. Naast de boven genoemde varianten Cargo Trucks hebben de volgende varianten het Chassis met de middelste wielbasis. Schotel -truck M48, Dump Truck M34A2 en de Wrecker M60 en M108.

M48 Schotel - Truck met oplegger

Attentie!! Noteert u vast de volgende data in uw agenda Veluwe weekend 5 t/m 7 september Margret Garden Ede van 18 t/m 21 september Wij zouden het leuk vinden als u zich met grote getale opgeeft Houd u de website in de gaten, daar worden de inschrijfformulier op gezet Zorg dus dat u na de vakantie er weer bij bent

Bron; Internet, bij elkaar geraapt en vertaalt door, Jan Visscher

De Reo van Kaiser jeep M29A2 Expansible met de Multifeul LDT 465-1C

17

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Louis Rinck

Huize M&M 6 april Harskamp Ik had een afspraak met Marcel voor een interview in het DPA blad. Wij zaten op een camping in Drie dus was het een korte rit naar Harskamp. 14.00 uur plaatselijke tijd zetten we de auto op de oprit van Huize M & M. Maureen en dochter stonden ons breed lachend op te wachten en na een lekker kopje koffie konden we beginnen met het interview. Iedereen die Marcel kent weet natuurlijk dat hij gewoon Marcel is. Je krijgt wat je ziet en dat is veel. Een open gezicht met een paar mooie kijkers. Dikke DAF Omdat het toch zo zou moeten zijn werden het er twee. Gekocht bij Hofman, wereldwijd bekend om zijn Dafjes. 1 werd gesloopt voor onderdelen en de andere werd opgebouwd tot een plaatje van een auto. Zijn Baas Ergens komt zijn baas nog om het hoekje kijken maar door de snelheid van Marcel en de traagheid van ondergetekende was ik even de draad van het verhaal kwijt. Onderstaande berust dan ook niet op de waarheid maar op mijn levendige fantasie.

Hoe is het begonnen bij DPA: Marcel had al bij diverse clubs geïnformeerd en wat ritten mee gemaakt. Bert van de Scheur vroeg Marcel om eens te komen bij het Havelte treffen dan kon hij eens kijken of dat wat voor hem was. Havelte beviel. Wat hem vooral beviel was de goede organisatie aan alles was gedacht. En ondanks dat hij nog geen lid was mocht hij mee eten. Nekaf Marcel is begonnen met een nekaf en een tent. En als zoveelDPAérs begon het opzetten en afbreken van de tent ( vooral als deze nat was) zijn tol te eisen. Sommige spieren schoten spontaan in de kramp bij de gedachte de tent te moeten op zetten. Snel werd daarom een oplossing gezocht en die kwam in de vorm van de Daf 126.

Stel je voor je hebt een baas die erg betrokken is bij zijn werknemers en deze krijgt te horen dat Marcel een dikke Daf de deur uit wil doen omdat twee te veel was. Waar deze derde Daf vandaan kwam ben ik ook even kwijt. Deze baas mocht Marcel als werknemer erg graag en wist Marcel te overtuigen dat het zonde was om de Daf te verkopen. Marcel, die op dat moment op zijn best was, gooide de auto papieren op tafel en zei de legendarische woorden: Hoe zou het zijn als jij hem zou kopen? Ik weet niet of er over geld is gesproken maar zo gezegd zo gedaan, de Daf werd op naam van B(aas) gezet.

DAF 126 want daar kon je in slapen. Inmiddels had Maureen ook haar intrede gedaan dus lagen ze lekker knus lepeltje lepeltje in de DAF. Na het lepeltje lepeltje kwam vorkje vorkje en daarna soeplepeltje soeplepeltje en toen was het tijd voor iets anders. Zijn oog was gevallen op dedikke Daf. Marcel met Hobby


18

nemen naar Havelte.

Marcel zou er zijn uren instoppen en het financiële plaatje zou door B worden gedragen. Dus zo kun je twee mooie dikke Dafs zien staan bij Marcel achter het huis. Zijn baas rijdt eigenlijk nooit in deze dikke Daf dus krijgt Marcel volop de gelegenheid om zich eigenaar te voelen van twee dikke Dafs.

Marcel kort Dit was Marcel even kort belicht. Wilt u meer over hem weten, geef hem een hand…. En de rest volgt dan vanzelf. Marcel met andere hobby

Drukke baan Naast zijn drukke baan als onderhouds monteur heeft hij contacten gelegd met een paar evenementenburo’s om voor hun droppings te rijden om zo zijn hobby te bekostigen. Havelte Het volgende Havelte treffen zal hij gaan opfleuren met al zijn voertuigen. Om het organisatorisch rond te krijgen heeft hij al diverse vrienden met groot rijbewijs gemobiliseerd. Wat nog wel moet gebeuren is deze mensen vertrouwd te maken met het rijden in een dikke Daf. De dikke Daf heeft een extra as en om deze de bocht om te krijgen vergt veel van zowel de bestuurder als het materiaal. Als dit allemaal lukt en waarom zou dat niet lukken, komt er een apart bivak met aan het hoofd een gedreven mens . Als bivakbeheerder zal hij zich nog moeten waarmaken maar samen met Maureen aan zijn zijde zou het moeten lukken.

Marcel met andere hobby

Wat mis je bij DPA Op de vraag wat Marcel nog mist bij een DPA treffen was het antwoord: De ouderwetse gezelligheid in de boogtent. Dit zou voor hem wel mogen terugkomen. Zelfs met de nostalgische kruitdampen van onze rokende clubleden. Misschien iets voor het bestuur om over na te denken. Wageningen Marcel organiseert samen met Bert het Wageningen gebeuren en heeft daar een paar mooie ideeën voor, maar dan moet u wel komen. Bestuur Op de vraag of Marcel in het bestuur zou willen zitten, werd beantwoord met Ja en Nee. Hij heeft het te druk en ook zijn wisselende werktijden maken het onmogelijk om in het bestuur te zitten. Normandië lukt ook niet door de drukke werkzaamheden. Maureen op paard Maureen zou graag haar paard mee willen nemen naar Havelte om de Vanessa te beleven vanaf de paardenrug. Dus mensen vergeet niet uw fototoestel mee te

Marcel tijdens Koffieklets

19

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Nienke Dekkers

Deelnemers zorgboerderij Dek kersnest op bezoek in Havelte Deelnemers van zorgboerderij Dekkersnest hebben genoten van de geweldige dag! Eindelijk was het weer zo ver, de DPA dag! Een hele dag tussen de stoere soldaten lopen en rijden of, zeg maar liever crossen in de stoerste auto’s en trucks. ’s Ochtends gingen we al vroeg op pad, met zijn allen verzamelde we in Muntendam en vanaf daar gingen we met ons allen naar Havelte. De deelnemers en begeleiders hadden er veel zin in want de meeste waren het jaar ervoor ook mee geweest en de anderen hadden genoeg enthousiaste verhalen gehoord van de groep. Eenmaal aangekomen mochten we eerst het grote veld verkennen. Hier staan de grote trucks, auto’s jeeps en een tank. Ook staan hier de tenten waar de mensen van DPA een week in kamperen. We gingen in groepjes rond en keken onze ogen uit. Tussen de middag kregen we een heerlijk broodje hamburger. Daarna begon het leuke werk, we mochten mee in de auto’s en jeeps. We werden in groepjes verdeeld en reden in colonne door het bos, de zand bulten en het hoge water. Even later kwamen we iemand tegen die vast zat in het water. Aan het einde gingen we zelfs over de “Vanessa” Dit zijn twee enorme bergen waar in het dal heel veel water ligt door de regen van de dagen ervoor. Het voelde net alsof we in de achtbaan zaten zo recht gingen de auto’s bij de bult omhoog. Na twee rondjes over Vanessa gingen we terug naar het kampeerveld en gingen de mannen 1 voor 1 in hun trucks en jeeps met ons in groepjes rijden. Aan het einde van de dag kregen we nog een heerlijke pasta gemaakt door Dave waar heerlijk van gesmuld werd door iedereen. Wat hebben we genoten met elkaar en wat zijn we verwent! We willen iedereen van DPA heel erg bedanken voor deze geweldige dag! Op naar volgend jaar ;-)

Zichtbaar geniet iedereen


20

Carel van der Meer

Een hobby met passie, het is maar waar je voor kiest Gatsie, wat een stank. Bah, die benzinelucht, je gaat ervan over je nek.En dan al die rommel in het schuurtje. Je breekt je nek over de zijspan van die oude motor. Het zal je hobby maar wezen! Mij niet gezien. Mij, de vader van Rob van der Meer.

Ja, zo denk ik wel eens, als ik bij mijn zoon de schuur instap om iets te zoeken. Een schuur die volledig in dienst staat van het sleutelen aan oude voertuigen uit de Tweede Wereldoorlog. In de schuur staat de Harley (weet ik welk type) en buiten staat onder een speciaal daarvoor gebouwd afdak voorzien van tentdoek een oude jeep. Het mag duidelijk zijn, dat Rob die interesse niet van zijn vader heeft. Integendeel. Ik houd niet van motoren en auto’s. Ik moet er niet aan denken om te sleutelen aan dat spul. Als ik diverse boutjes losgemaakt heb,weetik naderhand niet meer, hoedat straks weer in elkaar gezet moet worden. Ik houd altijd bouten, moeren of schroeven over. Het ergste van alles vind ik de smerige handen, die stinken naar vet en olie. Nee,sleutelen aan motoren e.d. is aan mij niet besteed. Zelfs het rijden met die oude voertuigen is niet bepaald een uitdaging voor mij. Ik heb ooit een keer in de zijspan van de Harley gezeten. Dan ishet lawaai van de ronkende motor niet datgene,wat de echte liefhebber op dat moment ervaart. Rob staat te kwijlen bij het geluid van de Harley. Ik heb eerder de neiging om de vingers in de oren te stoppen.Maar dat gaat dan weer niet, omdat Rob uit voorzorg zijn vader een knellende helm op zijn hoofd heeft gezet. Veiligheid voor alles heet dat. De eerlijkheid gebiedt, dat het wel lekker is om de rij-

wind te voelen. Maar o wee, als er een scherpe bocht wordt genomen. Dat voelt voor mij alles behalve prettig. Ik zal niet zo gauw in de zijspan stappen. En achterop de motor al helemaal niet. Rob rijdt uitstekend, daar ligt het niet aan. Ik ben samen met zijn moeder een keer naar Havelte geweest. Naar een soort militair kamp, waar volwassen mannen en vrouwen soldaatje spelen. Ik heb mijn ogen uitgekeken, hoe het daar toe gaat. De liefhebbers van oude militaire spullen hebben zich gehesen in een militaire outfit. Legergroene camouflagebroek, petje, sjaaltje. Een pukkel met proviand in de buurt. Net echt. Het moet wel gezegd en geschreven worden: er heerst een ontspannen en gezellig sfeertje op het quasi militaire kamp. Blijkbaar is de “vijand” in geen velden of wegen te bekennen. Het legerkamp doet mij denken aan de tijd, dat ik mijn militaire dienstplicht heb vervuld. Wat er heden ten dage nog ontbreekt aan de het kamp van de liefhebbers in Havelte, is het nodige camouflage werk. Geen jeeps en andere voertuigen onder netten. Trouwens, ik heb ook geen mannen en vrouwen gezien, die hun gezicht hebben beschilderd met aardetinten en op hun hoofd een takkenbos dragen. Zo ver gaat die hobby blijkbaar niet. Wat wel opvalt, is de big smile van Rob en alle andere chauffeurs en bijrijders, die zich met hun voertuigen wagen in het mulle zand van het Havelter oefenterrein. Hoemuller het zand, hoe hoger de hindernis, hoe steiler de afdaling; het kan die liefhebbers van oude voertuigen niet gek genoeg zijn. Voor mij is het een nachtmerrie om met een jeep over die zandvlakte en over die hindernissen te rijden. Nu ja rijden? Scheuren, jakkerendoen die gasten! Hoe meer kuilen en hobbels er te nemen zijn, hoe groter het genot van de chauffeur. Het zandhappen wordt op de koop toe genomen en lijkt een bijdrage te leveren aan het ultieme genot van het rijden over het militaire oefenterrein in Havelte. Ik kom echter lucht tekort als gevolg van vele kreten,

21

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

die ik eruit gooi. Uit angst dat het voertuig zal omslaan of uit de bocht vliegt. Het mag duidelijk zijn, dat de hobby van Rob niet de mijne is. Omgekeerd is dat vroeger ook zo geweest. De hobby van zijn vader is bepaald niet de hobby van de zoon. Papa koopt een paar hardloopschoenen, een keurige hardloop outfit en gaat twee drie keer in de week trainen. Om zich op gezette tijden aan de start te begeven van een grote hardloopwedstrijd. Tien, vijftien kilometer of de halve marathon in de duinen van Terschelling, of over het strand van Egmond aan Zee. Papaloopt zich te barsten voor een goede eindtijd.” Dat levert een goed gevoel op”, zegt hij! Dat heeft Rob nooit begrepen. Wie doet er nu zo mal om hard te lopen. Dat is toch veel te inspannend. En wat is er nu aan om met al die mensen gekleed in die opvallende hardloopkleding mee te doen aan zo’n zogenaamde sportieve bezigheid. Kijk nu toch eens naar die gespierde spijkers, die broodmagere mannen en vrouwen. Ze denken allemaal de marathon te kunnen winnen. Rennen dat ze doen.

Ze laten er een biertje voor staan, drinken limonade of een sportdrankje. High Energy heet dat en ze eten spaghetti en pasta’s. Zogenaamd om koolhydraten te stapelen. Dat alles met het doel om de eindstreep te halen. Want laten we duidelijk zijn: opgeven is geen optie voor een hardloper! Vader en zoon volkomen tegengesteld als het gaat om het hebben van een hobby. Maar eensgezind in het beleven van de hobby. Een hobby met passie, het is maar waar je voor kiest.

Kijk nu eens naar al die oudjes, die menen dat hardlopen goed is voor de gezondheid.


22

Louis Rinck

Interview 5 mei Wageningen Ik kon me geen mooiere plek en datum bedenken om Harry voor ons clubblad te interviewen dan 5 mei in Wageningen. Een bijzonder mens op een bijzondere plek en datum.

Harry Een interview met Harry is eigenlijk ook een interview met Jeannette. Haar inbreng beperkt zich deze keer tot: Nee Harry dat niet, Louis dat schrijf je niet op hoor en Harry nu stoppen hoor. Dus als u een paar blanco alinea’s tegen komt weet u hoe het komt. De persoon Harry Harry komt over als rustig en beheerst maar volgens eigen zeggen kan hij soms vreemd uit de hoek komen. Waar hij dan ook acuut spijt van heeft. Aan de ene kant duidelijk in zijn bewoordingen en aan de andere kant steeds zoekende naar woorden die er nog niet zijn en misschien ook nooit zullen komen. Ze hadden hun eigen huisje in Frankrijk. Deze is inmiddels verkocht. Dit huis had Harry eigenhandig uit de Franse klei getrokken. Dus Harry is wel erg handig DPA hoe het is begonnen Harry is samen Jeannettein 1998 naar een evenement in Harderwijk gereden en daar troffen ze DPA. Bert en Henk Seerden hebben hem het een en ander verteld. Daarna werd besloten een Unimog te kopen. En zo is het begonnen.

Wat DPA voor hem betekend -Niets maar dat is gelul. -Groen spul is niet van levensbelang. -Ik leef er echt naar toe. -Fijn gevoel. -Huiselijk. -Zoveel mogelijk evenementen. -Terrein rijden is belangrijk. -Opmerkelijk dat de meeste oprichters niet meer lid van de club zijn. -DPA was vroeger alleen voertuigen en geen kleding club. -Vroeger was het gezellig in de grote tent en dat mis ik wel. -Ik zie liever een groot vuur met alle mensen er omheen als tien kleine vuurtjes bij de eigen voertuigen. -Het ledenaantal had voor mij niet boven de 100 gehoeven. Zijn eigen voertuig Harry vindt zijn eigen voertuig alles behalve mooi. Maar hij is voor mensen vanzijn leeftijd wel erg praktisch. Ik vind de 328 nog steeds de mooiste wagen zegt hij. Maar die komt er niet in want dan moet hij ergens buitens huis gestald worden en dan ben ik regelmatig weg. Ik heb mijn langste tijd bij DPA er wel opzitten. Zomaar een kreet die ik die dag wel een paar keer heb gehoord. Diensttijd Harry is begonnen als kok. Dit hield in dat hij blikjes opentrok en moest roeren. Harry had zijn vracht wagen rijbewijs al toen hij in dienst ging en mocht van kok naar kok-chauffeur. Men had 5 keukenwagens maar geen chauffeur Hij moest nog wel zijn militair rijbewijs halen. Op het moment dat hij het rijbewijs voor de 126 ‘wat natuurlijk een makkie was’ op zak had mocht hij voor de 328 gaan. De theorie voor de 328 zag er als volgt uit: Theorie Nekaf, onderhoud Dodge en rijden 126.Ja zo ging dat vroeger in dienst.

23

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Het rijden op de 328 heeft hij zich zelf moeten bij brengen. Maar het is gelukt.

oog zou zeggen. Dus oordeel nooit te snel over iemand.

Sterke verhalendiensttijd. Het had gevroren en de waterwagen was bevroren. Er lag een laag ijs op het water en de kranen waren bevroren. Het ijs moest op een vakkundige manier van het water verwijderd worden dus kroop Harry op de water wagen. Hij opende de deksel en begon met zijn UZI het ijs te bewerken. Op een geven moment verloor hij zijn evenwicht en zakte met zijn benen aan weerskanten van de wagen. Op dat moment ervoer hij iets in zijn kruis wat hij nog nooit ervaren had. In een flits zag hij zijn verdere leven aan hem voorbij gaan. Hij viel achter over met zijn hoofd richting triangel. Zijn schouder viel tussen de V en zijn hoofd schaafde langs het trekoog. U snapt wel dat dit helemaal verkeerd had kunnen aflopen. Zowel kruis als hoofd werden uiteindelijk weer als van nieuw. Een heel oud Chinees spreekwoord zegt houd uw benen bij elkaar of het eindigt heel naar.

Werk vroeger Harry is begonnen als chauffeur bij Van Gend& Loos in de luchtvracht. Heeft later ook vliegtuigen geladen, afgetankt en gerepareerd. Heeft hij 40 jaar ij dezelfde baas gewerkt. Het Al El toestel dat in oktober 1992is neergestort is door Harry nog beladen met drie rollen vloerbedekking. Ook heeft hij een Piper Cup zien neerstorten wat nog twee mensen het leven koste. Hij heeft altijd lange dagen gemaakt en dus was zijn loonstrook ook lang en het eind bedrag groot. Daar plukt hij nu de vruchten van.

Ik was op weg van Duitsland naar Nederland met de 328. Ik had een 126 in de triangel en daar achter een aanhangwagen met een ijscokar er op. Daar achter een heel peloton fietsers die om de beurt een ijsje kregen. En dit allemaal met een snelheid van 100 km per uur. En ik maar denken dat ik fantasie heb. Ik zat wel aan de andere kant van de tafel en er kan dus enige ruis op de lijn hebben gezeten maar ver zit ik er toch niet naast. Zo zie je maar weer er zit altijd meer in als je zo op het


Werk Malaysia Harry is niet vies van werken. Als hij bij zijn zoon in Malaysia op vakantie is zorgt Harry voor het snoeien van de bomen en het graven van gleuven voor allerlei doeleinden. De hoge temperaturen en de luchtvochtigheid doen hem niets. Pick-up De opzet unit. U weet wel dat grappige doosje achter op hun picup hebben ze al rijdende op de terugweg van de Noordkaap verkocht. Het is een sterk verhaal maar wel waar. Er komt een auto naast hun rijden en de bestuurder maakte druk gebarend duidelijk dat ze hun raampje moesten open draaien. Hij vond hun opbouw zo mooi en deze zijn in Denemarken niet of moeilijk te krijgen. Jeanette ook niet op haar mondje gevallen sprong daar direct op in en zei die van ons is te koop. Na wat heen er weer gooien van bedragen was er snel een deal gemaakt. De man gooide het afgesproken bedrag door het raam naar binnen en na snel even tellen was de deal gesloten. Hoe ze al rijdende de unit hebben verwisseld zullen we in een volgend verhaal uitvoerig bespreken. Harry boogtent Het is 23.00 uur en het is gezellig in de boogtent. Even voor de goede orde Harry heeft nog geen druppel alcohol genuttigd los van wat Bokma dampen. Hij heeft al een tijdje niets gezegd tot dit moment…. Als het vriest, kun je er een emmer aan hangen en als het dooit, kun je er de vloer mee aan dweilen. Volgens mij was dit bedoeld als reclame voor een Waleda sponsje.

24

Volgende dagvroegin de morgen Er was hem nog een verhaal te binnen geschoten.

Attentie !!

Met een volgeladen 328 het terrein in was toch iets te veel van het goede en op een gegeven moment zat hij tot op de bodemplaat vast in het zand. Eerst alle belading er af maar dat mocht niet baten. Toen maar een vriend op de kazerne gebeld of deze met de takeldoos wilde langskomen. Dit alles moest natuurlijk wel in het grootste geheim gebeuren. De takeldoos kreeg er geen beweging in. Gelukkig had Harry veel vrienden op de kazerne en een daar van reed op een Centurion bergingstank. Ook deze wist zonder iedereen in rep en roer te brengen op de bewuste plek te komen. Toen alles in gereedheid was gebracht gaf de tank een ferme ruk aan de 328. Harry had nog nooit een 328 een sprong van een meter zien maken en ook al kon hij zijn ogen bijna niet geloven de 328 kwam werkelijk een meter omhoog en kwam zo los van het zand. Gelukkig is er verder niemand die dit kleine foutje te weten is gekomen. Kun je weer zien hoe belangrijk vrienden zijn.

Voor de nieuwe site kunt u foto's van uw voertuig opsturen, hier kan ook een beschijving over uw voertuig bij staan. Kijk ook eens op de facebook pagina van DPA! Blijf vooral uw gewaardeerde stukken in sturen voor het clubblad. Bent u al lid van de Mailinglist van DPA? Maak een mooie foto op uw vakantie met een dpa artikel en stuur deze op naar de webmaster.

Inbreng Jeannette Ik heb de blanco alinea’s er toch maar tussen uit gehaald want ik zat al op 7 blanco pagina’s.

25

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Jan Zondag (SKR Meppel)

Activiteit DPA defensie Havelte Op de Hemelvaartsdag stond het evenement van DPA Holland in Havelte op de kalender. DPA is een voertuigenclub van historische legervoertuigen. De Russische en Nederlandse kinderen en de gastouders kregen een rondrit en rondleiding over het DPA-kampement. Gelukkig waren de weersomstandigheden in de loop van de ochtend sterk verbeterd zodat het tijdens de activiteit droog bleef met een aangename temperatuur.. Met groot enthousiasme werden alle ten toon gestelde voertuigen bekeken en in sommige voertuigen was het toegestaan om even als een echte militair achter het stuur of de geschut inrichting plaats te nemen. Ook de rondrit in verschillende legervoertuigen was een groot succes. Even je wanen als een echte militair en rondrijden in een voertuig door de ruige omgeving van het kampement. Door de vele regenval waren de zandpaden vrijwel onbegaanbaar en er was grote hilariteit als er weer een voertuig in de modder of in het water bleef vast zitten. Vooral toen het de VOLVO betrof waar de beide juffen in werden vervoerd. De kinderen genoten zichtbaar. Na afloop werd een ieder getrakteerd op een broodje hamburger en een consumptie.

Met dank aan de marechaussee Geert Kuiper en de vice voorzitter van DPA Lou Spijker voor de organisatie van deze voor de kinderen onvergetelijke dag. We kunnen terug kijken op een bijzonder geslaagd evenement.

27

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Louis Rinck

Wageningen: 2, 3, 4 en 5 mei Wageningen ging deze keer iets anders dan anders, geen twee dagen maar vier. DPA had toestemming om een paar dagen eerder te komen. Vrijdag Wageningen ging deze keer iets anders dan anders, geen twee dagen maar vier. DPA had toestemming om een paar dagen eerder te komen. Het plan was om er rond 13.00 uur te zijn en zoals zoveel plannen veranderde ook deze,de tijd van aanrijden ging naar 16.00 uur. Deze boodschap had twee mensen niet bereikt. Foutje kan gebeuren maar wachten duurt erg lang vooral als je niet weet wanneer de rest wel komt en je gaat twijfelen of ze überhaupt wel komen. Bij het binnen rijden van Wageningen was onze colonne- aanvoerder Lou even vergeten dat er ook een directe weg naar het terrein was en reed via een alternatieve route. Ik dacht eerst dat hij alvast de route van het defilé wilde rijden. Jan en Bert namen wel de korte route en stonden ons dus al op te wachten. Op het terrein van de universiteit kregen we een plekje onder en tussen de bomen, op zich niets mis mee maar het kleine beetje zon dat er scheen en die voor wat warmte zorgde hebben we gemist. De voertuigen werden op hun plaats gezet en vervolgens werden de tent en ander materiaal op hun plaats gezet. De verwarming die was meegenomen werd wel gewaardeerd. Om 18.00 uur konden we eten dit werd aangeboden door de organisatie. Het was goed, veel en op het goede moment. Het was weer ouderwets gezellig in de boogtent. En mensen wat was het koud die eerste nacht. Zaterdag Lekker geslapen niet koud gehad met twee extra dekens. Een eind gelopen en nog een kopje capuccino op een terras gedronken. Terug op het bivak was het nog rustig. Het was een beetje triest weer maar de verwachtingen voor zondag waren goed. Nog een oriënterende rit gemaakt achter in het scheurbakje van Bert. Je moet je goed vasthouden want anders lig je er uit. Een vluchtheuvel voelt dan aan als een lanceerinrichting voor een middellange afstandsraket. Maar als je op tijd verwisseld van plek kun je voorkomen dat je ene arm langer wordt dan de andere. We zochten een plek waar de Duck zondag het water in zou kunnen. Het was een mooie route langs de rivier.


Omdat we met een speciale missie bezig waren golden voor ons natuurlijk geen borden van fietspad, eenrichtingsverkeer enz. Een vrouw in een ligstoel onder aan de dijk keek dan ook op een niet al te vrolijk. Maar nogmaals, onze missie was belangrijker. We hebben nog de nodige flyers naar beneden gegooid met de uitleg van onze missie dus ze zal het wel begrepen hebben. Op de terugweg nog even langs de winkel want we hadden niet genoeg koek voor bij de koffie. Volgens Lou waren er meer koek liefhebbers geweest want ze waren op twee na uitverkocht dus werd het iets anders maar ook lekker. Terug op het terrein nog twee jongeren, die mee wilden rijden, blij gemaakt en vervolgens heuvel op en heuvel af te rijden. Tegen die tijd was ik eigenlijk toe aan het verwisselen van plaats want mijn ene arm was al een centimeter langer geworden maar Bert ging zo op in zijn spel dat ik niet door kwam. De avond in de tent was weer gezellig. De Bokma van Harry kwam ook weer op tafel. Deze Bokma had Harry al een tijdje in de auto liggen en werd mee genomen van evenement naar evenement want Harry wilde deze alleen aanbreken als het weer gezellig was in de boog tent. Dus eigenlijk was het een hele eer dat Harry deze Bokma nu aanbood. De enige die het nog een beetje naar binnen kreeg was Jan maar dan wel vermengd met suiker. Zondag 4 mei Voor mijn doen lang op bed gelegen 7.00 uur. Els zou samen met Aty om 10.00 uur arriveren dus snel maar even een beetje opgeruimd.

28

Els en Aty reden keurig op tijd het Bivak in. Eerst een kopje koffie in de tent. Uien snijden voor de lunch onderweg. Rond 11.00 uur vertrokken we met zijn allen voor een rit door de omgeving. We mochten van defensie nog een mooi stuk bos en heide betreden en hebben de plek, waar we met Market Garden later dit jaar, staan bekeken. Een geweldige plek om te mogen staan. Onderweg werd er een lunch aangeboden. Broodje hamburger met gebakken uien en een broodje warm vlees. Lekker, lekker en nog eens lekker en veel. De koks maakten er een professionele show van. We zullen deze kanjers nog wel eens zien in Master chef. Ergens in een dorp, waarvan ik de naam niet meer weet, hebben we werkelijk elke straat gezien. De mensen stonden ons zelfs voor hun huis op te wachten. Ik vermoed dat het figuranten waren die waren ingehuurd door het bestuur. Het was een geweldige rit. Els en ik hebben er werkelijk van genoten wat ook te danken is aan onze mede passagier Aleida achter in de Volvo van Lou en Aty. We waren nog maar net terug op het Bivak of we konden zo overstappen op de DUCK om zowel een rit op de weg te maken als op de Rijn te varen. Voor mij was het wel even genoeg zo en ben lekker op het bivak

ken. Daar hebben we dus niet veel kan kunnen horen. Het Wilhelmus werd door bijna iedereen mee gezongen. Dat was wel even kippenvel. Het was bijzonder om dit een keer mee te maken. Weer terug bij de voertuigen werden we nog toegezwaaid door prinses Margriet en Pieter die langs kwamen rijden. ’s Avonds weer gezellig in de boogtent terug blikkend op een geweldige dag. Maandag 5 mei De dag van de veteranen en het bevrijdingsdefilé. Heb zelf deze keer niet mee gereden wat wel jammer is want dat is helemaal te gek. Het was gezellig druk en veel te zien. Ed met zijn Ferret en zijn oom Hans mochten wel meerijden. Ook Marcel met de 328 en zijn vader met de 126 mochten met veteranen rijden. We hadden een mooi plekje op de wagen van Ed tegenover de tribune waar de veteranen op zaten. Er werd spontaan gezongen door deze veteranen en zelfs werd er nog een wave gedaan. Ze hadden het wel naar hun zin. Het was weer een geweldige dag met mooi zonnig weer. De organisatie van DPA weer bedankt voor deze gezellige dagen.

gebleven. Els vertelde dat het geweldig was om eens weer in de DUCK te mogen zitten. Lekker rustig genieten van de omgeving en elkaar. 18.00uur weer een geweldige maaltijd aangeboden door de organisatie. Aardappel puree met een lekkervlees saus en een koude salade. En alsof er nog niet genoeg gebeurd was die dag mochten we de dodenherdenking bijwonen op de Grebbeberg. Omdat we met militaire voertuigen waren werden de wegversperringen voor ons geopend en konden we tot de voet van de berg doorrijden. Er stonden al veel mensen. Wat ik jammer vond is dat er nog mensen zijn die niet het fatsoen kunnen opbrengen om hun mond te houden tijdens de toespra-

29

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Taco de Vries

Operatie Dutch Flag: van Havelte naar Normandië en terug Het begin Ik ben DPA lid sinds 2012 (lid nummer 90) met een Nekaf, Willy M38A1. Al meer dan toen jaar geleden had ik met mijn vader het idee om een jeep aan te schaffen. Mijn vader en grote vriend overleed in 2009. In 2010 was de rust een beetje teruggekeerd en kocht ik een oude Nekaf bij Bram van Buuren in Beusichem (bij Culemborg), die zij een een jaar tijd stap voor stap opnieuw opgebouwd hebben. Ik heb een drukke baan in de haven van Rotterdam, waarbij ik ook veel onderweg ben. Eenmaal in het weekend terug in het noorden van het land gaat de vrije tijd snel. De tijd en ruimte om zelf te sleutelen zit er niet in. Het ging en gaat om het rijden en de sfeer eromheen. Bram van Buuren en zoon Thijs van Buuren runnen een garage die gespecialiseerd is in het restaureren van oude legervoertuigen, met name jeeps en landrovers. Zij zijn in mijn ogen vakmensen die werken met passie en oog voor de klantwensen. Ooit is de vader van Bram hiermee begonnen. DPA Havelte is een evenement waar ik met veel plezier naar uit kijk. De eerste keer was in 2012. Ook voor mij de eerste kennismaking met DPA. Je rijd nietsvermoedend het kamp op en ziet een volledig bivak met de grootste voertuigen opgesteld. Kom jij met een jeep. Ik ging mij als kersvers lid melden bij Ed Stolwerk. Ik vergeet nooit zijn vraag: “is dit je enige voertuig?”. Daar sta je dan bedremmend als trotste eigenaar van een Nekaf…Henk Seerden heeft toen mijn gloednieuwe voertuig goedgekeurd. Hij adviseerde mij een aanhangwagen aan te schaffen, zodat ik gelijk uit kan rukken met kampmaterieel naar de verschillende evenementen. Oke Henk, de aanhangwagen komt er deze zomer aan. De Sibley tent In vergelijking met veel DPA leden die ik ontmoet heb op het evenement, ben ik een beginner in het wereldje van legervoertuigen. Gelukkig is iedereen relaxed en staat open voor een praatje. De eerste keer had ik een “foute” burger tent meegenomen. Een trekkerstentje voor twee personen in het geel. Ik werd geadviseerd om de volgende keer toch iets meer passend groen mee te nemen. Nu zijn er genoeg groene tenten te koop, maar ik had wel wat randvoorwaarden. Zo moest de tent door een persoon makkelijk opgezet en afgebroken kunnen worden. Daarnaast moest er voldoende ruimte en stahoogte binnen zijn. En het moest passen in een legerbivak maar ook tijdens vakantie op een camping. Mijn eerste gedachten gingen uit naar een offcierstent. Maar na veel speurwerk kwam ik uit op de “Sibley” tent, bijna vergelijkbaar met de “Bell” tent.


Deze tent is ontworpen in 1856 door de heer Sibley voor de Noordelijke troepen tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. De tent is afgeleid van een indianen tipi tent. De vergelijkbare Bell tent, ooit ontworpen voor de Britste koloniale troepen in de 19e eeuw, werd door de Britste troepen in WO2 nog veel gebruikt. Ik heb een 5 meter diameter khaki kleurige, stevig canvas doeken Sibley tent gekocht. Tijdens Havelte heb ik over de tent nog twee camouflage netten gelegd, zodat het totaal nog beter in het bivak tot hun recht kwam. Ondanks de meer dan 35 kg kon ik de tent alleen opzetten. Echt een stoere outdoor tent, die ook op een burger camping niet misstaat. Havelte 2014 Eindelijk was het zover. Donderdag op weg naar Havelte met een Nekaf vol bepakt. Woensdag was het nog bar slecht weer geweest met veel regenbuien. De vol-

30

gende dagen beloofden prachtig weer. De nieuwe tent werd nog even onwennig opgezet, maar met gemak. Daarna een biertje en de eerste bezoekers kwamen al langs voor een praatje. Nu kom je natuurlijk vooral naar Havelte om lekker in het terrein te rijden en dat was echt genieten. Wat is die Nekaf toch goed ontworpen om in het terrein vooruit te komen. Twee dagen lang was het een feest om het terrein te verkennen en tevens te genieten van alle mooie voertuigen die langs kwamen rijden of in het kamp stonden te pronken. En natuurlijk gezellige mensen ontmoet. De veldkeuken en het zeer enthousiaste keukenteam heeft een grote indruk op mij gemaakt. Wat een gezellig een goed teamwerk was dat, met een geweldig avond eten als resultaat. Zaterdagavondwas het alweer afbreken, want de reis naar Normandie stond voor de deur.

afgaand en tijdens operatie Cobra. Operatie Cobra had als doel om een doorbraak naar Avranches te bewerkstelligen en het gebied naar Cherbourg, Bretagne en uiteindelijke Frankrijk te bevrijden. Dit gebeurde pas eind juli 1944. Na de oorlog zijn veel correspondenten teruggekeerd naar Vouilly en ook deze keer was John Morris (Life Magazine) te logeren. Een van de laatste van de groep uit die tijd (misschien wel de laatste). In de buurt van Vouilly werd in juni 44 een grote auto en truck montage werkplaats gebouwd. Heel veel MB en truck werden in kratten aangevoerd en aldaar gemonteerd. Ongelooflijk wat een organisatie voor die tijd. Zie foto.

DDay 70 jaar De maanden vooraf was er door Lou een uitvraag gedaan om gezamenlijk naar Normandie te gaan. Helaas bleek dat er onvoldoende animo was, zodat ik mijn eigen plan heb getrokken: operatie Dutch Flag. Samen met een oude schoolkameraad, nog steeds actief als overste bij de landmacht, hebben wij een reis uitgezet. Helaas mocht de tent niet mee want mijn overste had in zijn leven al genoeg in tenten geslapen.. Le Chateau Voully Zo kwam ik na tien jaar weer terug in `Le Chateau Vouilly`, een chambre d´hote ,waar ik toen met mijn vader had gelogeerd om Normandie te verkennen. Het dorpje Vouilly is vlak onder Omaha beach, onder Grandchamp en Isigny. Dus een uitstekende uitvalsbasis om de stranden te bezoeken. Le Chateau heeft tevens een belangrijke DDay geschiedenis. Drie dagen na de invasie werd Vouily gezuiverd en kreeg de bewoner de vraag of het gebouw gebruikt kon worden als eerste US Army press camp. Uiteindelijk werd het Chateau gebruikt als basis voor meer dan 40 oorlogscorrespondenten, waaronder Ernie Pyle (Stars and Stripes), Robert Capa (Life) en Walter Kronkite. In de landerijen rondom het gebouw werd een tentenkampement gemaakt en er werden twee trucks met radiozenders gebruikt. Een radio met 190 mijl bereik voor de radioreporters en een zware zender voor de persberichten. Naast de reporterszaal was een censuurafdeling. Er mocht natuurlijk niet exact geschreven worden waar gevechten plaats vonden of gingen vinden. Generaal Omar Bradley heeft enkele keren het kasteel bezocht om een persconferentie te geven, vooral voor-

Invasie Elke dag gingen wij met de Nekaf op pad en gingen wij op in een totaal re-enactment voertuigen feest. We reden in colonnes van meer dan 2 km, iedereen volledig in uniform. Met name het All American Airborne vechttenue werd veel gedragen. Wat een prachtig feest langs alle stranden. Nog nooit heb ik zo veel WO2 voertuigen uit alle EU landen bij

31

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

elkaar gezien. Heel veel MB´s, vooral Hotchkiss, maar ook halftracks, trucks, tanks, oude motoren, etc.. Naast het invasie feest waren er trouwens ook opvallend veel Harley motoren aanwezig. Er werden door ons natuurlijk maar een paar M38A1 jeeps gesignaleerd. Na oorlogs spul zou je zeggen, maar het misstond helemaal niet. De meeste auto´s voerden de Amerikaanse, Britste en Franse vlag. Ik heb maar de Nederlands vlag in de antenne gehesen; operatie Dutch Flag,.. Nekaf Nederlands We hebben meer dan 800 km langs de kust afgelegd in een week tijd. En elke keer weer in colonne en maar zwaaien naar elkaar. Het was echt elke dag en elk moment genieten. Het weer deed goed mee trouwens. Utah beach – st Marie du Mont en st Mere Eglise, de diverse kampementen St Mere Eglise is voor ons bekend door de parachutistenlanding in het dorp en de parachutist aan de kerktoren. Het dorp was weer volledig bezet door de (reenactment) para´s. een groot feest waar wij op het plein zo maar een dag zijn gebleven en onze ogen uitgekeken hebben. Nog mooier was het dorp St Marie du Mont, waar ook hevig is gevochten. Hier was rondom de kerk een volledig kamp opgesteld met tenten, materieel etc.. Erg mooi en niet zo druk als het vorige dorp. Trouwens langs alle stranden waren diverse legerkampen opgesteld, tot in de puntjes nagebootst zoals het in 1944 zo zijn geweest. Omaha beach – WN 70 We konden eigenlijk alle stranden zo maar oprijden met de Nekaf. De politie deed niet moeilijk, als je maar in het groen was. Op de avond van 5 juni stonden wij aan het Omaha strand te wachten op het vuurwerk. Wij raakten in gesprek met een eigenaar van een van de grote strandhuizen. Hij nodigde ons uit om het duin te beklimmen achter zijn huis om zo een beter zicht te krijgen wat er toen afgespeeld had en ook om het vuurwerk langs de kust te bekijken. Na een zeer steile klim van ca. 50 meter stonden wij boven op het duin. Hier was de plek van WN 70 (Wiederstandnester 70). WN 70 was een van de vele geschuts – en verdedigingsbunkers langs de kust. Voor de Amerikanen in het zg Dog White langdingsgebied tussen St Laurent en Vierville. Een indrukwekkend en ontluisterend uitzicht kregen wij te zien. Zo veel vrij schootsveld op het strand. Hoe is het mogelijk geweest dat de landingstroepen hier doorheen zijn gebroken.


De bevrijdingsroute naar Nederland Zondag ging de Nekaf weer op de trailer en met vele anderen reden wij terug naar het noorden. Een versnelde invasie leek het net. Zeker volgend jaar weer over doen, mogelijk met meerdere DPA vrienden. Ik kijk uit naar ons treffen in september tijdens de Market Garden herinnering. Daar ga ik zeker naar toe. Onze overbuurman Jamie Hall was toen radioman in het Britste First Border Glider Regiment. Op 19 jarige leeftijd landde hij met een Glider op de hei. Hij wil en zal er zeker zijn met zijn negentig jaren. Maar daarover in een volgend nummer.

32

Rowan Steffens

Hemelvaartweekend Havelte In plaats van verslagen typen en genieten van het stadsleven in Groningen is het stressen of mijn Nekaf ook dit jaar in Havelte goed zijn best zal doen. Na wat kleine aanpassingen aan de benzinetoevoer moest de jeep alleen nog worden ingevet en ingesmeerd voor vertrek. Aangezien ik in de stad woon en de Nekaf bij mijn ouders staat gestald was het de bedoeling om dinsdag 27 mei al naar mijn ouders te gaan zodat ik woensdag in de middag kon vertrekken richting Havelte, zoals gewoonlijk gooide werk roet in het eten. Tot overmaat van ramp zou het ook nog regenen en bleek het woensdag überhaupt niet verstandig om naar Havelte te rijden met het fantastische vacuüm ruitenwissersysteem dat in de Nekaf zit. Donderdagochtend met goede moed in de jeep gestapt en hopen op het beste. Het is toch ieder jaar weer een uitdaging om alleen vanuit Groningen met de jeep naar evenementen te rijden maar tot nog toe gaat het altijd goed (klop klop). Altijd via Smilde,Wapserveen en Kallenkote even langs het graf van opa en dan aansluiten bij de fanatieke garde die wel door weer en wind komt! De meesten weten dat ik de luxe van een heuse DPA-Familie heb waar ik vrijwel altijd te vinden ben! Toen ik de Daf 4440 van de Familie Stolwerk binnenstapte stond de koffie klaar en kon het huilen beginnen! Wat een water op het bivak dus mijn plannen om die zondag te leren sloegen om naar groot onderhoud! Mijn huisgenoot Herman was uiterst benieuwd naar mijn bijzondere hobby en zou rond 13:00 arriveren dus ik kon nog even het terrein bekijken. Na de eerste plas nog voor het oefenterrein moest ik net als de rest maar accepteren dat het nat was en lekker gaan rijden.

Natuurlijk kwam mijn eigen familie ook een kijkje nemen en rijden, dus zaterdagochtend ben ik met Lisette meegegaan in de Daf en heb de jeep op het bivak gelaten. Rond zes uur mijn ouders ook nog even kunnen zien toen wij het terrein uitkwamen en zij zich ondertussen al weer gereed aan het maken waren voor vertrek. Gelukkig hebben ze zich goed vermaakt met de jeep. In de avond een borrel gedronken op een mooi weekend en de reis naar huis zo lang mogelijk uitgesteld. Zondagochtend heb ik de jeep afgespoten bij Kreuze en terwijl ik druk bezig was met het opruimen van mijn tent kreeg Lisette een telefoontje van Marjolijn dat zij tijdens hun laatste rit een mountainbiker hadden gevonden die naar ’t ziekenhuis moest, dus hup nog een keer de MB afkoppelen en het terrein in om die man te halen. Zo'n drie politieauto’s, één ambulance en zelfs een traumahelikopter moesten er aan te pas komen om de man te helpen. Na gedag te hebben gezegd tegen de leden die nog aanwezig waren ben ik naar Groningen gereden om de jeep weer te stallen om bij te komen van dit prachtige weekend. Graag wil ik iedereen van de organisatie en de familie Stolwerk enorm bedanken voor dit mooie evenement!

Het blijft een deugd dat er zoveel mensen zijn die er alles aan doen om dit evenement goed te laten verlopen en van allerlei inside-events organiseren voor de deelnemers die dat leuk vinden. Het was zelfs weer mogelijk om te douchen op de kazerne, helaas was het water behoorlijk koud dus fijn zepen zat er niet in. Gelukkig is dat snel vergeten als je op een bivak staat met een groep volwassen mensen die genieten van hun voertuig(en), dan is lekker ruiken geen vereiste. Het blijft ook een bijzondere prestatie van Dave en zijn crew om al onze mondjes te vullen met pasta en toetje! Niet hoeven koken maar wel lekker kunnen eten maakt je dag een stuk beter!

33

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

Familie Spijker

Normandie 2014 Één keer in de 5 jaar is het “feest” in Normandië. Dan is de grote herdenking van D-Day, de inval in Frankrijk en het naderende einde van de 2e Wereldoorlog. Wij hebben als hobby legervoertuigen en vinden dat wij 1 keer in de 5 jaar bij deze herdenking aanwezig moeten zijn. Zo ook dit jaar weer. Het is nu inmiddels 70 jaar geleden dat de grote inval is geweest en de herdenkingen worden nog steeds groots gevierd. Nadat er door een aantal clubleden is aangegeven dat zij ook gaan hebben we besloten om ons daar bij aan te sluiten. Dit betekent dat er een plek is gereserveerd op camping Omaha Beach in Vierville sur Mer. Op woensdag 4 juni vertrekken we dan met z’n drieën naar Frankrijk. Het weer is slecht maar al met al een goede reis en rond 15.00 uur arriveren we bij de camping. Dave Kloosterman had alles geregeld, dus hem gebeld en hij kwam ons ophalen. Wat later in de middag arriveren ook Senta, Mark en Manfred op de camping. We besluiten om wat te gaan rondrijden en alvast wat verkenning te doen voor de dagen erna. ’s Avonds weer terug op de camping is er de gezellige barbecue en de gezelligheid met elkaar. Er worden plannen gemaakt voor donderdag, de eerste dag dat wij echt kunnen gaan rondkijken. We besluiten om naar de Amerikaanse begraafplaats te gaan want daar zijn de voorbereidingen voor D-Day in volle gang. Het zijn echt kippenvel momenten als je daar op deze begraafplaats rondloopt. Er lopen veteranen die met je praten en foto’s laten zien waar ze aan land zijn gekomen en waar ze hebben gevochten. Heel indrukwekkend allemaal. Dan gaan we met elkaar verder de begraafplaats op. Je kunt het je niet voorstellen maar er staan ongeveer 9.400 kruizen en sterren allemaal in lijn, geen grasspriet staat verkeerd. Bij een aantal liggen bloemen en voor de herdenking worden er bij de graven vlaggen geplaats (Amerikaanse en Franse vlag).


We lopen verder en lezen de namen van de mannen die gevochten hebben en voor ons gestorven zijn. Ook staan er kruizen waar de tekst “onbekend maar wel gestreden” ook dat maakt indruk. Terwijl wij daar rondlopen horen we de Dakota’s en Herculessen overvliegen, heel laag en indrukwekkend om te zien. Ook komen er vliegtuigen over die aan de achterkant open zijn en waar parachutisten inzitten die op een andere plek langs de kust gaan springen. Het waren en zijn, als ik er aan terugdenk, nog steeds kippenvel momenten, iets om nooit te vergeten.

Nadat wij ook het monument op de begraafplaats hebben gezien gaan we weer naar de auto en besluiten om door te rijden naar St. Mere Eglise om de parachutist die aan de kerktoren hangt te gaan bekijken. We arriveren net als de markt nog bezig is en kopen op de markt iets te eten. We lopen wat door het stadje en besluiten om ergens wat te gaan drinken. Terwijl wij langs de straat zitten met ons drinken gaat er om ons heen van alles gebeuren. Het blijkt dat er kransen gelegd gaan worden en er volgen allerlei parades van militairen en schoolkinderen die rondom het monument gaan verzamelen. Uiteindelijk duurt deze bijeenkomst ons te lang en besluiten we om weer naar de auto te gaan om nog wat verder door de omgeving te rijden. Lisette gaat nog even met wat militairen op de foto en dan gaan we verder. We gaan ook nog een kijkje nemen bij Point du Hocq, een plek waar kraters liggen

34

en bunkers zijn; kraters van bommen die ingeslagen zijn en bunkers waar uiteindelijk dekking gezocht werd en van waaruit ook geschoten is. Na verloop van tijd zijn we weer terug op de camping en hebben het daar weer gezellig met elkaar. Lekker eten en drinken en veel gezelligheid. Op donderdagavond, traditioneel voorafgaand aan de herdenkingen, is er vuurwerk. Dit betekent dat er op 25 plekken langs de kust tegelijkertijd vuurwerk wordt ontstoken. Wij zoeken met elkaar een plek op de rotsen in de buurt van de camping en hebben zicht op 14 plekken. Rond half elf ’s avonds begint er eerst een lasershow en dan uiteindelijk rond elf uur begint dan de show. Het is geweldig om te zien als alles tegelijk gaat. Het duurt ongeveer een uur en tevreden gaan wij weer terug naar de camping. Dan is het vrijdag 6 juni en is het de dag dat er in Arromanche allerlei herdenkingen plaatsvinden. Dat is ook de plaats waar wij, al mochten wij dat willen, op die dag niet bij kunnen komen. Maar dat maken we een dag later goed. Nu terug naar de vrijdag. We rijden met de auto vanaf de camping naar het begin van het dorp, van daaruit gaan we rondlopen en zijn er terreinen vol met mannen die in de

tijd terug zijn gegaan, het zogenoemde Re-Enacment. Mannen en vrouwen lopen in de kleding van toen en hebben voertuigen en tenten die ook terug gaan in de tijd, heel bijzonder allemaal om te zien. Op het terrein waar we dan rondlopen ontdekken we een bakkerij. Het zijn twee bakkers die in originele oorlogskledij demonstratie broodbakken geven. Ze hebben auto’s bij zich uit de oorlogstijd, waarvan er één is ingericht waar ze het deeg voor het brood kunnen maken. Ook de originele oven is aanwezig. We raken met deze mannen in gesprek en besluiten nadat wij een kijkje hebben genomen in de bakkerij om een vers gebakken brood mee te nemen. Vervolgens lopen we naar het strand, eten langs de boulevard en kijken foto’s bij een expositie die bij één van de restaurants is neergezet. Foto’s van mannen die hun leven hebben moeten geven. Zaterdag 7 juni gaan Jan Visscher, Jan Snijder en Johan Kragt weer naar huis. Op tijd vertrekken de REO’s van de camping richting België. Wij gaan alvast wat opruimen en besluiten om rond het middaguur te vertrekken naar Arromanche, de plek die een dag ervoor niet toegankelijk was. Daar aangekomen was het heel druk en waren wij heel nieuwsgierig wat er ging

35

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT

gebeuren. De auto’s ver buiten het dorp geparkeerd op een weiland en gaan lopen achter de menigte aan. Aangekomen bij het strand konden we niet geloven wat we zagen. Het hele strand stond vol met mensen en bleek er een vliegshow te komen van patrouille de france. We zijn eerst het dorp ingelopen om wat te gaan eten en rond 4 uur ’s middags begon de show. Op het grote plein middenin Arromanche hadden we prima zicht op de show. Nadat de show afgelopen was zagen we ook nog een aantal veteranen zitten. Bert en Dave hadden wat nummerplaten gekocht en wilde graag een handtekening van de veteraan, dus ergens een stift gehaald en op naar de handtekening: ja hoor gelukt. Toen de show was afgelopen heb ik nog wat souvenirs gekocht (beker, shawl, t-shirts van D-Day) en ben daarna naar de rest gelopen op het strand. Heerlijk langs het strand gelopen en uiteindelijk weer omhoog de weg terug naar de auto. Nog wat door de omgeving gereden en boodschappen gedaan in een nabij gelegen dorp. ’s Avonds weer gezellig eten met elkaar en afscheid genomen van Mark, Senta en Manfred. Zij gingen weer terug naar Nederland. In de loop van de avond, als we gezellig zitten te klet-


sen, zien we ineens in de buurt van Amerikaanse begraafplaats ongeveer 2000 wensballonnen de lucht in gaan. We hadden er eigenlijk bij moeten zijn maar hebben niet geweten dat dat zou gaan gebeuren. Kijken dus vanaf de camping richting begraafplaats hoe de ballonnen de lucht in gaan en hoe de vlammen uiteindelijk doven aan de donkere hemel; heel indrukwekkend allemaal. Zondag 8 juni is het avontuur dan alweer ten einde en gaan we de laatste spullen opruimen en richting huis. We nemen afscheid van Dave, Bert, Jan en Marian en stappen met z’n drieën in de auto richting Nederland. Het weer is goed en we kunnen mooie foto’s maken onderweg, met name van Pont de Normandie. Dit is een gigantische brug waar je op grote hoogte het water over gaat. In de auto kletsen we nog even na over het afgelopen weekend en Lisette geeft aan dat ze er toch wel van genoten heeft en dat ze het niet had willen missen. We waren met een gezellige groep en hebben veel gezien en gedaan in de paar dagen dat we er waren. Na een lange reis arriveren we rond half 6 weer in Diepenveen. Dank aan allen die met ons deze dagen hebben beleefd

36

Egbert Tamminga

Egbert Tamminga over zijn NekafJeep Hoe ik in het bezit gekomen ben van mijn jeep. Nu ,dat zal ik jullie vertellen. Mijn broer Talo had al een DAFYA126 en van het een komt het ander. Hij zag een keer een advertentie staan inDe Telegraaf: Nekaf-jeep te koop. Dat leek mij wel wat om onze hobby wat verder mee uit te breiden. En zo gezegd zo gedaan. Op een zaterdagmorgen zijn we naar Nederhorst den Berg gereden, want daar stond hij te koop bij de schoonzoon van Kees Looytsen. Kees is jarenlang voorzitter van AVC geweest. De Nekaf zag er prima uit. Hij reed prima en deed het goed. De koop moest dus maar doorgaan. Het was 16 november 1996. Zo lang heb ik hem al in mijn bezit. Er zat wel een Amerikaanse ster op de motorkap. Die heb ik er afgehaald. Er zat alleen een huif bij zonder zijzeiltjes en deuren. Die heb ik er later bijgekocht. Toen was de auto compleet. Twee jaar later moest er ook maar een aanhanger bijkomen. Die heb ik bij Sindorf in ‘t Harde gekocht. Toen was het helemaal compleet. Ik heb van deze aankopen nooit spijt gehad.. Meer voertuigen zitten er niet in, want die kan ik niet meer kwijt in de garage. Afgelopen tweede Pinksterdag heb ik nog mooi even met de Nekaf kunnen rijden

t

37

Nummer 2 juli 2014

BLACKOUT


38

Indien onbestelbaar: Boxborgerweg 107, 7431 PM Dieperveen

Nummer 2 juli 2014

40

Nummer 2 juli Verslagen Interviews 70jaarvrij2015 ThestoryofdeREO

Recommend Documents