Nu of nooit 2015 voorronde 3 muziekgieterij maastricht
Charger
'WIJ ZIJN ER KLAAR VOOR'
Daniel Creyghton loopt al lang mee in de Limburgse muziekscene. Als lid van verschillende bekende en minder bekende bands maakte hij zelf muziek en als kroegeigenaar bood hij beginnende acts zoals DeWolff en Sungrazer een podium. Nu doet hij met Charger een poging om de heilige graal van festivalland te bereiken: Pinkpop. Mannelijke vocalen, ruige gitaren, pompende bassen: Dat is waar Charger voor staat, aldus Daniel Creyghton. “Rechttoe-rechtaan-rock, dat is wat het is. Soms wat meer punk, dan weer wat meer in de richting van de hardrock.” Charger komt voort uit de wens om, na enkele jaren in coverbands te hebben vertoefd, nu eens eigen werk te brengen. “We hadden een waslijst aan ideeën en richtingen, die we wilden verkennen”, vertelt Creyghton. “Twee jaar geleden zijn we begonnen, waarvan we het laatste jaar gebruikt hebben om nummers te schrijven.”
In zijn vroegere café liet Creyghton beginnende bandjes spelen, die later zelfs nog op Pinkpop terecht zijn gekomen. Moeiteloos somt hij het rijtje namen op: “Reckless pilots – het latere Sungrazer – DeWolff, Mindfold. Ik mag zeggen dat ik de route naar Pinkpop wel ken. Maar ik heb ook gezien dat het een lot uit de loterij is, een kwestie soms ook van geluk.” Geluk moet je zelf ook afdwingen, weet Creyghton. “Maar momenteel staat het als een huis bij ons”, zegt hij zelfverzekerd. “Wij zijn er klaar voor.”
Shelter Four
'TEVREDEN ALS IK HELEMAAL LEEG BEN'
Ernest Poelma, toetsenist van Shelter Four, mogen we met een gerust hart ervaringsdeskundige noemen als het om Nu of Nooit gaat. Zijn band doet al voor de derde keer mee en onder andere vorig jaar zagen we Poelma terug, toen bij danceformatie SonA. Hij weet dus wat te verwachten tijdens de Limburgse bandwedstrijd: “Pinkpop? Megavet. Realistisch? Mwoah.” Niet dat Poelma Shelter Four niet in staat acht om hoge ogen te gooien tijdens Nu of Nooit, integendeel. “Om een of andere manier scoren we met Shelter Four nooit goed tijdens bandcontests”, vertelt hij. “Je bent ook van zoveel dingen afhankelijk. Maar wij gaan straks echt alles geven. Ik ben pas tevreden als ik helemaal leeg van het podium stap en als er een constante energie is geweest tussen publiek en podium.” Die energie leek er vorig jaar ook te zijn, toen Poelma met SonA in de Sittardse voorronde stond. “Dat we toen niet doorgingen naar de finale met SonA, was echt een domper. Het optreden verliep immers
fantastisch”, blikt de toetsenist terug. “SonA wilde dit jaar mede daarom ook niet meer meedoen.” Shelter Four staat volgens Poelma voor “goed in het gehoor liggende popmuziek, die moeilijk in een hokje te plaatsen valt en die gemaakt wordt door vijf vrienden.” De band verheugt zich op een volle zaal vrijdag. “Ook al hebben we vaker meegedaan, zo'n volle zaal blijft geweldig”, zegt Poelma enthousiast. “Bovendien is het een mooie kans voor mensen die ons nog niet kennen, om ons voor het eerst aan het werk te zien.”
Black Label
'MENSEN INSPIREREN OM OOK MUZIEK TE MAKEN'
Marnix van Agtmaal van Black Label is een muzikant met een missie. “Wij hopen jonge bands mee te krijgen”, ventileert hij zijn streven. Want als het aan Van Agtmaal ligt, komen er, mede door toedoen van Nu of Nooit, meer hardere bands aan het Limburgse muziekfront, om te beginnen in Maastricht. “Het hardere segment van de popmuziek komt in Maastricht maar moeilijk van de grond”, vindt Van Agtmaal. “Terwijl er wel goede voorbeelden zijn: Sparrow Falls, Drunken Dreams, Tasered, Jamestown. Die laatste twee bestaan nu niet meer, maar het geeft wél aan dat het kan.” Black Label zélf hoopt door een goede deelname aan Nu of Nooit de juiste toon te zetten. “Ik hoop dat we, samen met andere bands uit de regio, andere bands kunnen inspireren. Nu of Nooit is het beste voorbeeld, denk ik, om dit te doen.”
'Echoes in Time' is de titel van de single, die Black Label onlangs uitbracht, als voorloper van een full length album. De plaat staat nog in de steigers. “We zouden graag zien dat de plaat nog dit jaar uitkomt”, aldus Van Agtmaal. Tot die tijd moeten we het doen met 'slechts' het optreden op Nu of Nooit als visitekaartje. “Het zou te gek zijn als we door zouden gaan naar de finale”, verkneukelt Van Agtmaal zich alvast. “Dat zou een ontzettende boost voor de band betekenen. Bovendien kunnen we dan meedoen aan de workshops en clinics, op weg naar die finale.”
Amberjacks
'ALS MAASTRICHTENAAR NOOIT IN DE GIETERIJ GESPEELD'
Ook Amberjacks is geen onbekende van Nu of Nooit. In 2014 stond de band al in de voorronde. Intussen, na twee jaar, is een en ander veranderd bij de groep. Gitarist Jeroen vertrok, Yves Neefs werd zijn vervanger. Het gaf Amberjacks nieuwe energie, die het bundelde in het vinden van een nieuwe richting. “We gaan nu meer richting de jaren tachtig qua sound”, vertelt Jack Westenberg. 2014 was een superhectisch jaar voor Amberjacks, met de release van een album, spelen op Nu of Nooit én op een groot aantal podia elders in Limburg en daarbuiten. 2015 was daarentegen vooralsnog vrij kalm. “Vanaf het begin van het jaar zijn we weer gaan schrijven aan nieuw werk”, zegt Westenberg. “We zijn langzaam een andere richting opgegaan. We hebben geëxperimenteerd met een nieuwe sound. Waar we eerst meer neigden naar een sound uit pakweg begin jaren zeventig, met een bluesy ondertoon, drijven we nu steeds meer naar de jaren tachtig, met bijvoorbeeld meer ruimte voor twin-gitaarpartijen.”
De personeelswisseling binnen de band, heeft Amberjacks wel een nieuwe impuls gegeven. “Het klikte meteen met Yves”, zegt Westenberg. “Volgens mij is 'ie na één keer spelen ingestapt. Hij komt oorspronkelijk uit België, maar hij is bekend in de MiddenLimburgse muziekscene. En wij repeteren ten slotte in Kelpen-Oler.” Het vertrek van Yves' voorganger Jeroen is jammer, maar begrijpelijk. “Jeroen wilde zijn eigen muziek maken, bij ons liep hij tegen zijn grenzen aan”, legt Westenberg uit. Er staat dus een vernieuwd Amberjacks op het podium aanstaande zaterdag. “Het wordt mijn eerste keer op het podium van de Muziekgieterij. En dat als geboren Maastrichtenaar.”
Crazy Cult Roadshow 'VERTROUWEN OP ONZE MUZIEK'
Bij Crazy Cult Roadshow ontwaren we drie van de vier leden van Cherry Darling, nog niet zo heel lang geleden (2014) finalist van Nu of Nooit. Bye bye Cherry, Hello Crazy? Onlangs spraken we met Cherry-frontman en CCR-bassist Steven van der Vegt hierover, ter gelegenheid van hun debuutshow, én – uiteraard – over Nu of Nooit. “Met Cherry Darling bevinden we ons momenteel in een soort sabbatical”, legt Steven van der Vegt uit. “De afgelopen maanden was onze drumster Kiki Beemer druk met Jick Munro & The Amazing Laserbeams en onlangs heeft onze bassist Stef aangegeven dat hij voorlopig even iets minder tijd heeft voor de band, vanwege andere prioriteiten.” En wat doe je als je tijd over hebt? Dan fantaseer je wel eens over iets nieuws. Zo ook Steven en Cherry Darling-gitarist Krit Verbeek. “Meestal met een drankje erbij, kwamen we de laatste tijd op allerlei wilde en vaak niet zo serieuze ideeën”, legt Steven uit. “Wij wilden graag nog iets anders doen dan dat we nu al deden. Iets meer over-the-top, meer cult.”
En zo ontstond langzaam dat wat nu Crazy Cult Roadshow heet. Kiki was ook te porren voor het project, dus de drums waren voorzien. Steven zou de bas op zich nemen en Krit zou gitaar gaan spelen. Enter: Roel Peijs. De frontman van Rebzjie was toevalligerwijs voor zijn eigen band op zoek naar een nieuwe bassist, kwam uiteindelijk bij Steven uit, die op zijn beurt zocht naar een rockzanger. En nu is er dan de deelname aan Nu of Nooit. “Vooral om naamsbekendheid voor Crazy Cult Roadshow te verwerven”, legt Van der Vegt uit. “We hebben vaak meegedaan en we weten dat het moeilijk is om te winnen. Maar we hebben vertrouwen in onze muziek, ondanks dat we net met deze band begonnen zijn.”
Colofon Redactie & Samenstelling Tom Janssen Met dank aan Stichting Popmuziek Limburg Fotomateriaal via Stichting Popmuziek Limburg
Een special van:
www.zefmagazine.nl
