nr.04 februari 2008 Uit Bram s vliegertas: Shiva Muziek bewerken Telica Interview Hugo Maes The innergame of kiting

vlieger wereld nr.04 | februari 2008

Uit

Bram’s

vliegertas:

Shiva

|

Muziek

bewerken

| Telica

|

Interview

Hugo

Maes

|

The

innergame

of

kiting

Van de redactie Ze noemen het winter maar de laatste weken is het verre van winter geweest. Het voorjaar lijkt al wel begonnen en we hebben alweer een paar prachtige vliegerdagen gehad. Het is al even geleden maar in december is er een zelfbouw workshop gehouden bij Fred thuis. Hier is een verslag van gemaakt door een van onze redacteuren. Het was een erg ongewone dag. Deze workshop heeft ook het onderwerp van de vlieger review opgeleverd. Pierre ter Bogt praat ons bij over de Telica. Er staat ook een nieuw vliegerseizoen voor de deur. Dit betekent voor de wedstrijd piloten veelal nieuwe muziek uitzoeken en een nieuw ballet in elkaar zetten. Om de piloten een beetje te helpen geven we uitleg over muziek bewerken. In navolging ons fotobewerkingsartikel hebben we dit keer een artikel over het maken van foto’s. Fred Blok geeft tekst en uitleg over het maken van ‘mooie’ foto’s. En nee, je hebt daar geen dikke dure camera voor nodig. En dan nog een primeur, ons eerste interview! Hugo Maes mag toch wel een van de Godfathers van het Belgische trickvliegeren genoemd worden. Bram Bijlhout heeft hem aan de tand gevoeld. Een andere nieuwe rubriek is de Spotcheck. Een korte bespreking van een vliegerveld in Nederland en omstreken. Verder in deze editie de eerste aflevering van een serie over de psychologische aspecten van Trickvliegeren. We wensen jullie veel leesplezier en zien jullie reacties weer graag tegemoet op ons vernieuwde forum.

pag. 2 | Vliegerwereld magazine

Inhoudsopgave

4

Workshoppen bij Fred

8

Tricken met Lars

Je had er bij moeten zijn

Slotmachine

10 Dwarsdromen

Column Frank de Deken

12 Telica

Pierre geeft zijn mening

14 Fotograferen

Fred geeft tekst en uitleg

17 Spotcheck

Stichtsebrug, Blaricum

18 Uit Bram’s vliegertas De Shiva

20 Hugo Maes Interview

22 Bootcamp voorbeschouwing Een korte vooruitblik

23 Tee Dot Ninetee

De ervaringen van Fred

24 Agenda

Overzicht van de wedstrijden

25 Vliegervrouw

Column Sanne oude Nijhuis

26 Muziek bewerken

Inkorten, knippen en plakken

28 The Inner Game of Kiting Vliegeren tussen de oren

30 Agenda

De wedstrijd agenda pag. 3 | Vliegerwereld magazine

Workshop

“ben je daar de hele dag mee bezig geweest?”


Op zaterdag 29 december stond er iets nieuws op de agenda. Een workshop vliegerbouwen onder leiding van Fred Blok. Fred is de laatste maanden flink bezig geweest met zelfbouw projectjes en dan vooral het bouwen van trickvliegers. Onder de aanmeldingen bevond zich ook één van onze hoofdredacteuren, Lars Fakkeldij. Hij gaat nu zijn belevingen met jullie delen. De bewuste ochtend Op zaterdagochtend gaat ineens de wekker tekeer! Ik word wat onwennig wakker: het is toch zaterdag? Hoe laat is het? Half 10? Waarom gaat mijn wekker af? Dan gaat er langzaam een lichtje branden. Ik ga zo met een man of zes naaien. Gebeurd me niet vaak dat dat allemaal door m’n hoofd vliegt op een zaterdagochtend. Na geestelijk en lichamelijk wakker te zijn geworden even snel een broodje naar binnengewerkt en mijn spullen klaargezet, een koffer met allemaal naaizooi en natuurlijk een naaimachine. TomTom had weinig problemen om mij direct voor de deur van Fred af te leveren. Tijdens een kopje koffie en thee werd de huiskamer steeds voller: Pierre, Hans, Stephen en Rob waren allemaal naar Zwolle gekomen voor deze eerste workshop. Wat stond ‘r allemaal op het programma? Stephen ging een oud zeiltje van een Desire 2001 UL ombouwen naar een éénlijns glider. Pierre stond voor een veel groter project, een Telica! Nog nooit achter een naaimachine gezeten en dan meteen al

Vliegerwereld magazine | pag. 5

een trickvlieger naaien! Haji Hans ging voor de Urban Ninja waar ik mezelf ook aan ging wagen. Rob kwam Fred assisteren met het geven van de nodige aanwijzingen.

De Ninja’s Fred had voor mij een stuk donker grijs icarex gehaald en ik had zelf nog een stuk fluor geel meegenomen. Hans had een tas vol met restjes. Hij had ook mallen gemaakt voor de Ninja. Omdat Hans restjes gebruikte kwam er een extra naad in het midden van het zeil. Dat bracht iets meer werk met zich mee. Maar Hans is al een ervaren bouwer dus hij had zijn Ninja vrij vlotjes in elkaar zitten. Ik daarentegen maakte het mezelf weer eens lastig. Ik vond al dat grijs een beetje saai en moest er zo nodig een applicatie op maken. Urban Ninja… dus iets Chinees/Japans erop leek me wel op zijn plaats. Even gegoogled naar wat Chinese tekens en uitgekomen op dit wat staat voor radicaal of iets dergelijks. Na het uitsnijden van de panelen, met dankbaar gebruik van de mallen van Hans, zat de Ninja vrij vlot in elkaar. Tijd om wat te eten, Fred ging wel even wat tosti’s maken, dat begon goed, maar na een stuk of drie tosti’s werd Fred geroepen door Pierre wat resulteerde in verbande tosti’s. Dat herhaalde zich een paar keer zodat we overgingen naar een broodje kaas. Fred had ondertussen ook de voor me vergroot en uitgeprint op een a4-tje. Die kon ik dus gaan uitsnijden. Hans had nog wel een klein stukje fluorgeel dat ik mocht gebruiken. Eenmaal uitgesneden viel het niet mee om dat ding erop >>

te naaien, veel gepriegel. Eenmaal klaar met naaien de achterkant van het doek weggeknipt, wat ook weer een heel gepriegel was. En dan er ook nog achter komen dat ik de applicatie aan de verkeerde kant van de vlieger had gestikt. Daarna alle tunnels en versterkingen erop gemaakt. Frame erin en toomen maar. Maar tijdens het framen kwamen we er achter dat ik weer iets niet helemaal goed had gemaakt. De tunnels voor de leading edge zaten aan de trailing edge. Maar na wat aanpassingen op het frame is het allemaal goed gekomen. Voorzover we het hebben kunnen testen glijdt hij goed door de lucht en wil hij ook wel een beetje de lucht in.

Van twee naar één lijn Stephen had een oud Desire 2001 UL zeiltje meegenomen waar hij een glider van ging maken. Hij was niet van plan iets aan het zeil te veranderen, maar alleen een ander frame erin. Gewoon om te

kijken of het zou werken. Het frame zat er vrij snel in, maar alle spandraadjes was heel wat meer werk. Er moest aan de achterkant zelfs een extra afstand stokje gemaakt worden om het geheel goed op spanning te krijgen. Toen eenmaal alles op spanning stond oogde het wel als een glider, tijdens een kleine test in de woonkamer gleed hij prima. Maar of hij echt goed zal gaan vliegen moeten we nog afwachten.

Telica Pierre was de enige die een Telica ging maken. Nadat Fred op de computer wat verschillende kleurcombinaties had gemaakt, koos Pierre voor blauw met zwart. De mallen van Fred zorgden er voor dat de panelen vlot uitgesneden konden worden. De panelen werden voorzien van dubbelzijdig plakband zodat het geheel in elkaar geplakt kon worden. Pierre werd achter de naaimachine van Hans gezet,want die was al >>


klaar met zijn Ninja. Er werd eerst wat geoefend op een afvalstukje maar al snel ging Pierre over op het echte werk. Nadat de panelen allemaal gestikt waren, kreeg Pierre er zin in. Hij dacht dat hij al bijna klaar was. Maar het moeilijkste zou nog komen. Alle versterkingen en tunnels! Vele uren, gepruts en gevloek later was hij nog niet klaar. Maar het was tijd voor een soeppie, Fred had een heerlijk groentensoepje in elkaar gezet, wat ons goed smaakte. Pierre en Fred gingen weer verder met alle versterkingen, ik vond het ondertussen wel best. Het was al tegen elven, voor mij tijd om naar huis te gaan. Eenmaal thuis vol trots me ondersteboven achterstevoren Urban Ninja aan mijn vrouw laten zien. Die was niet echt onder de indruk: “Ben je daar de hele dag mee bezig geweest?”. Maar ik ben erg blij met mijn nieuwe éénlijner. Ik kan lekker spelen als er weer eens geen wind is. <<


Tricken met Lars:

De Slotmachine

De Slotmachine lijkt erg op de 540 maar wordt anders aangevlogen en je draait niet volledig 540 graden. Het is echt een oldskool trick. Na wat speurwerk in rec.kites (nieuwsgroep, voorloper van alle fora) zijn we er achtergekomen dat Andy Wardley en Tim Benson (wie anders) verantwoordelijk zijn voor deze trick. Ook Dodd Gross was op hetzelfde moment met deze trick bezig. Andy kwam met een versie die je op de grond vanuit een tipstand doet en, voor zover bekend, kwam Dodd met de Slotmachine zoals wij hem tegenwoordig kennen. We hebben Lars tekst en uitleg gevraagd over de Slotmachine. Goed Lars, vertel op, de Slotmachine? De Slotmachine is een trick die erg goed gaat op de floaty vliegers. Zelf vind ik ze erg lekker op de Phantom elite. Zeker met een klein briesje. De Slotmachines gaan dan zo lekker langzaam, heerlijk!

Is het dan ook makkelijker te leren op een grote langzame vlieger met weinig wind? Ja, je hebt gewoon meer tijd, en op een grote vlieger kun je goed zien wat je doet.

Nou laten we dan maar beginnen bij het begin. Is goed, in dit voorbeeld ga ik er vanuit dat we van rechts naar links vliegen. Vlieg laag bij de grond, dat ziet er niet alleen beter uit maar vind ik zelf ook makkelijker. Wat de Slotmachine ook makkelijker maakt, is om hem te doen in de hoek van het windvenster. De wind helpt dan met het roteren van je vlieger. De setup is erg belangrijk! Voor de setup geef je een klein beetje lijn op je onderste vleugel (links) en je trekt (met een kleine snap) de bovenste vleugel (rechts) iets aan. Je vlieger zou nu vaart moeten minderen en met de neus iets van je af moeten draaien. En dan ook nog met de bovenste vleugel iets meer naar je toe en de onderste vleugel iets van je af. Let er vooral op dat de vlieger tijdens het inzetten van de setup horizontaal vliegt. Wil je het iets makkelijker voor jezelf maken, dan kun je ook de neus iets om hoog laten wijzen.

Waarom dat? Nou als je de neus ook maar iets naar beneden hebt staan voor je de setup van de Slotmachine doet, dan is de kans groot dat je een wingwrap krijgt. pag. 8 | Vliegerwereld magazine

Aanvliegen

En daarna? Na de setup moet je natuurlijk de rotatie inzetten. Hierbij is het even zoeken naar de juiste timing. Sommige vliegers vragen om wat tijd tussen de setup en de rotatie, maar andere vliegers vragen om nagenoeg geen pauze tussen setup en rotatie. In de regel kun je wel stellen dat floaty-vliegers wat tijd nodig hebben tussen setup en rotatie en de radicale vliegers niet. Krijg je een wingwrap en had je de setup wel goed? Dan kun je er vanuit gaan dat je te lang hebt gewacht met het inzetten van de rotatie.

En wat voor beweging moet je dan maken voor de rotatie? Dat is ook verschillend per type vlieger. Bij floaty vliegers moet je de bovenste lijn (rechts) aantrekken met op het eind een snap-je. Bij radicale vliegers wisselt het een beetje, maar over het algemeen is het een matig harde snap op bovenste lijn (rechts) die de rotatie maakt. Werkt dat niet op je radicale vlieger dan moet je een beetje tussen de twee soorten inputs in gaan zitten.

Geen slack nodig bij deze trick? Ja, vooral op de lijn waar je de input mee geeft voor de rotatie. Meteen na de input moet er redelijk wat

Rotatie Vliegerwereld magazine | pag. 9

De setup

slack in die lijn komen om de vlieger de ruimte te geven om te kunnen roteren. Mocht je vlieger te ver door willen draaien dan kun je dat nog corrigeren door de slack van je onderste lijn (links) iets eerder op te pakken.

Mooi, hier moeten onze lezers wel wat mee kunnen denk ik, of had je nog wat te melden? Uhm, ja, een leuke variatie op de Slotmachine is de Multislot. Hierbij moet je minimaal drie keer achter elkaar een Slotmachine doen zonder tussendoor vooruit te vliegen. En verder natuurlijk het bekende werk.

Hoezo? Nou, het gebruikelijke verhaal bij het leren van nieuwe tricks: veel oefenen en verschillende timingen uitproberen. Dat dus!

Ja, dat komt inderdaad vaak terug, maar het is wel waar! Bij deze is het toch maar weer even gezegd.Hartelijk dank maar weer voor deze uitleg. Graag gedaan.<<

Doorvlliegen


Column:

Dwarsdromen Door Frank de Deken

Onze vriendenclub glijdt zalig, op de rustige

“Ik ben eerder blij als anderen dat ook

noordzeegolfjes op en neder dobberend, in een tijdje een

zijn. Mmmm, een beetje raar”, luiden

heel end zeeopwaarts.

Positivo’s diepronkende stembanden, …“Er zijn zo van die periodes waar ik me te buiten kan gaan aan

Utopia slaapt diep, snurkt en fluit tussen z’n glimmende

marsepein en/of chocolade, dan is er geen sprake van

slagtanden een walvishymne, John doet de vaat en onze

gulzigheid, of hoe noem je anders het verorberen van 500

Lama tuurt waakzaam door & over de heldere horizon.

gram marsepein in 10 minuutjes? Ziet wat achter m’n

“Vlieger in de lucht! 2 Zeemijl van ons vandaan, ’t is een

zetel opgestapeld rust, allemaal levensechte vis in

prachtige Rokkaku. Ik stuur ons daarheen!” waarschuwt

marsepein. Mmmm…, meestal geef ik meer weg dan er

Lama met zangerige stem de voltallige bemanning.

binnen komt, wat me soms vanuit het gezin – terecht –

In een superbe wip staat John naast Lama, Utopia krult z’n

kwalijk genomen wordt”.

majestueuze lijf in ’n slangachtige kronkel en snurkt

De Dahlai knikt gemoedsgezind inschikkelijk, denkt: ‘Die

schijnbaar ongeïnteresseerd, maar een toonladder lager,

man’s vocale vibraties doen mij verlangen naar een ritje

verder in z’n wereldvredige tijdsloze dromenland.

met mijn Lamborghini’ en vraagt: “Waarom drijft U hier?”

Amper een halve ademhaling en later drijft de ATGE naast

Positivo straalt vulkanisch heet en antwoordt met een

een groots bamboevlot, waarop een gespierde bonk in een

stem dat ijsbergen en graniet kan snijden in plakjes fijn

comfortabele ligstoel gezeten aan een dampend kopje

vliegerzeildoek: “Er zijn periodes geweest dat ik echt veel

koffie zit te nippen… Links naast hem ligt een propvolle

bezig was met de derde wereldtoestanden en lokale

vliegerzak, achter de zetel een hoge stapel vers uitziende

hulpverlening aan mensen die er om vroegen. Dikwijls ten

Noordzeevis, vastgegespt rond de neus van ’t vlot met een

nadele van mezelf en m’n gezin. Door de jaren heen en met

lange stevige lijn zweeft de Rokkaku 250 meter hoog pal

veel ervaring ben ik wat teleurgesteld geraakt in de officiële

boven deze zonderling zijn marmerachtig glanzende hoofd.

hulpverlening. Goed, we storten wel voor ‘kom-op-tegenkanker’, zijn lid van het ‘Rode Kruis’ en ik geef bloed… maar

Lama opent de koepel van z’n ATGE, een zachte bries

veel verder dan dat gaat m’n hulp niet meer. Ik wacht hier

streelt de wangen. “Waarde zeeman, ik zag Uw prachtige

rustig op vliegerkapoen Dodd Gross…”

vlieger van ver en ik ben hymalaïsch nieuwsgierig. Excuseer mijn woorden. Wie bent U? Wat brengt U hier?”

Dahlai Lama sluit z’n alziende ogen en vraagt aan Positivo:

dicht Dahlai richting deze lonesome zorro. Zonder één

“Wat is liefde? Een hut voor geen paleis willen ruilen.

krimp te geven, géén haartje op z’n halfnaakte atletische

Ondeugden en gebreken glimlachend voorbijzien. Zich

bovenlijf verroert zich, géén kaakspier trilt en schuift; toch

overgeven zonder zich één ogenblik te bedenken? ”

ruist een woordenvloed tussen de oren van Dahlai en

Positivo’s oren flapperen, de wapperende mantel van een

John: “Alles moet kunnen, als er maar geen dieren of

windhoos vormt zich rond zijn vlot en de ATGE en zegt:

kinderen bij betrokken zijn. Gelukkig voor de meeste heb

“Wie in de bergen woont, die weet het al: diarree gaat

ik geen zin om mijn fantasieën werkelijkheid te zien

altijd naar het dal!”. Utopia springt op het dek van Positivo’s

worden. Ik heet Hugo Maes en ik ben ‘Positivo’. John

zeepaleis, begint met ferme happen al die marsepeinen

schrikt zich een familie bultrugwalvissen en 10.000

visjes op te schrokken tot er niets en géén enkele kruimel

bronstige kemels tegaren op een kaboutergroot befdoekje

overblijft, duikt terug in de ATGE en Positivo’s vlot stijgt

tegelijk en valt bewusteloos tussen de gespreide benen

eensklaps razendsnel de hoogte in! Rap uit het zicht van

van de Lama. Na niet eerst gedacht te hebben: “The

Lama en radar. Toch hoort Utopia nog de allerlaatste

Godfather of Belgiums Tricksparty!!!”. “Bent U een

woorden van Hugo, alvorens ie volkomen uit het zicht

visser?” vraagt Dahlai, ondertussen John’s lijf met een

verdwenen is: “ Een windhoos draait met de wijzers van de

pijnloze vakkundige Kungfu voettruuk terug bij de

klok en klinkt doorgaans als oude harde rock! Daarom weet

onafgewerkte vuile vaat wordt geparkeerd.

zelfs het kleinste kind: plas nooit tegen de wind! “<<


Skyforce’s Telica Een verbazingwekkend lekker vliegertje Spanwijdte-260 cm Standhoogte-100 cm Doekmateriaal-Icarex Frame: LE-Skyshark P300 LS-Skyshark 5 pt US-Snake 6mm Spine-Skyshark P400 Toegevoegd gewicht in de spine-20 gram Door Pierre Ter Bogt

In de kerstvakantie stond een vliegerbouwworkshop op het programma bij Fred Blok thuis. Omdat het zelfbouwen me wel interessant leek, wou ik er graag naar toe om het één en ander te leren. Mijn idee was om er een éénlijner te gaan maken, de Urban Ninja. Maar veertien dagen voor het één en ander zou plaats vinden, hadden we weer één van onze inmiddels befaamde meetings op de Ginkelse hei. Fred was daar ook aanwezig en hij had twee op schaal gebouwde (90%) Telica’s bij zich. Een UL en een standaard. Ik heb er ongeveer een half uurtje mee gevlogen en de eerste indruk die ik er van kreeg was erg goed. En omdat Fred alle mallen e.d. ervan had liggen, besloot ik om, ipv een Urban Ninja, voor mezelf ook maar zo’n 90 % uitvoering te gaan bouwen. Maar toen ik bij Fred kwam, bleek hij net zelf een fullsize Telica gebouwd te hebben. Toen hebben we ter plekke besloten om

Verbinders allemaal APA

voor mij ook een fullsize te bouwen. De verdere details van het bouwen (en de daarbij horende stress) zal ik jullie besparen. De volgende dag stond er een mooie 2,5 á 3 bft en de Telica kon voor het eerst de lucht in. Nou ja…. eerst maar eens afwachten of hij überhaupt wou vliegen….maar dat deed ie. Wat me als eerste opviel was de aangenaam constante druk die de Telica (ondanks vlagerige wind) opbouwde. Het ding was erg precies, vliegt dus gemakkelijk rechtuit, en strakke hoeken doet ie zonder ook maar iets na te waggelen. Na een beetje wennen, langzaam maar eens een paar tricks proberen. Ook dit verbaasde me. Ik ben een persoon die niet echt gesteld is op lange inputs , vandaar ook dat ik zo gek ben op mijn Essences. Om de Telica goed en lekker te tricken hoefde ik me pag. 12 | Vliegerwereld magazine

niet echt aan te passen, een trickvlieger dus…zoals ik ze graag heb. Omdat ik nou eenmaal Essence vlieg (en dit mijn favoriete vlieger is), heb ik de logische neiging, om alles wat ik ernaast vlieg, daarmee te vergelijken. Alle tricks die ik in mijn mars heb (en dat worden er steeds meer), trok ik er probleemloos uit. Verbazingwekkend dat zo’n bakbeest zo gemakkelijk te tricken is. Cometen, Yoyo’s, Backspincascades, strakke harde Tweepuntslandingen zijn een specialiteit van de Telica. Vooral het laatsgenoemde krijg ik er met mijn Essences nog steeds niet echt goed uit. De Essence valt snel en diep in de backflip en is daar moeilijk weer uit te trekken voor een Tweepuntslanding. Dit zal ongetwijfeld met mijn eigen kunnen te maken hebben, maar met de Telica lukt me dit (in het algemeen) prima. Hieruit is dus al op te merken dat de Telica minder snel en diep in een backflip schiet. Toch is dit ruim voldoende om


Lazy’s en Multilazy’s te doen. Slotmachines, 540’s, en tegenwoordig ook steeds vaker, Tazmachines doet ie mooi vlak en komt ook goed rond. De enige tricks die me tot nu toe niet zijn gelukt met de Telica zijn een Yofade en een Crazycopter, maar dat zal ongetwijfeld komen. Wat ook opvalt, is zijn vergevingsgezindheid. Op de één of andere manier valt de vlieger altijd weer recht, als je een Axel to fade doet en de vlieger ligt wat scheef, corrigeert ie zichzelf en kun je lekker verder tricken. Inmiddels zijn we een tijdje verder en hebben meer mensen mijn Telica uitgeprobeerd. Allemaal kwamen we tot dezelde conclusie: Een verbazingwekkend fijn te vliegen en te tricken vlieger!! Absoluut de moeite van het bouwen meer dan waard!! De mazzel Pierre <<

Wat is een ‘mooie’ foto? Dat is een moeilijke vraag want wat voor de ene persoon een mooie foto is spreekt de andere persoon een stuk minder aan. Waar heeft dat mee te maken dan? Smaak? Verwachtingen? Compositie? Kleur? Onderwerp? Standpunt? Humeur? Het kan van veel factoren afhangen.

Hoe vaak kijk je niet naar vakantiefoto’s van andere mensen waarbij je eigenlijk denkt: die foto’s heb ik al duizend keer gezien. Want het onderwerp is tante Joke die gezellig de camera inkijkt terwijl ze een homp vlees aan haar vork prikt tijdens de lunch op één van de Canarische Eilanden. Of… Tante Joke bij één van de wachters van Buckingham Palace. Het liefst lekker gecentreerd in beeld gebracht, waarbij ze de wachter probeert af te leiden. Onderwerpen die we al eerder gezien hebben. Maar hoe krijg je de foto’s dan wel interessant om naar te kijken? Een belangrijke tip is het onderwerp benaderen vanuit een ander gezichtspunt. Sommige dingen komen beter tot hun recht als je ze fotografeert wanneer je op je knieën zit of plat op je buik ligt. Kijk ook eens of je ergens op kunt klimmen om een interessant plaatje te schieten. Soms is het gewoonweg niet mogelijk om een foto te schieten vanaf een verhoging. Maar als je op zoek gaat naar een perspectief dat je onderwerp net

ietsje anders in beeld brengt, zul je zien dat je snel gevoel krijgt voor interessante invalshoeken.

Objectief en subjectief Je moet dus foto’s objectief en subjectief gaan beoordelen. Bij een objectieve beoordeling vraag je je af; is de de foto goed is belicht? Ligt de scherpte op de juiste plaats? Is er ruis? Is er geen bewegingsonscherpte? Kleurbalans OK? Verzadiging niet te laag of te hoog? Subjectieve beoordeling is totaal anders; is de foto mooi? Is de compositie goed (compositie is de ordening van losse elementen tot één geheel)? Is er gespeeld met contrast? Komt het onderwerp mooi uit? Wil je vaker dan één keer kijken naar de foto? Het verschil tussen objectie en subjectief beoordelen is dat je over subjectieve beoordeling uitgebreid kunt discussiëren.


Een voorbeeld van selectieve blindheid voor kwaliteit zijn mijn eigen foto’s. Ik heb een behoorlijke zwak voor de schoonheid van mijn eigen kinderen. Die fotografeer ik dan ook zeer regelmatig. Een dankbaar onderwerp. Maar… het gevolg hiervan is dat ik gigabytes aan foto’s heb van mijn kids. Ik vind de meeste foto’s goed. Toch kan ik melden dat de meeste foto’s echter ‘technisch’ niet goed zijn. En jullie zullen na een fotootje of drie mijn favoriete onderwerp wel gezien hebben. Het onderwerp licht me aan het hart en daarom is het voor mij moeilijk om te ‘zien welke foto’s kwaliteit hebben. Een voorbeeld waarbij je goed kan zien dat techniek (objectief) los staat van kwaliteit zijn foto’s die bijvoorbeeld te zien zijn op de lomography website. In het kort het Lomo principe: de toestellen zijn goedkoop en ze zijn vaak beperkt of niet in te stellen, de foto’s zijn vaak over- of onderbelicht. Waarom spreken de foto’s me dan toch aan, ondanks dat de foto’s er technisch zo ‘crappy’ uitzien? Er spreekt een bepaald gevoel uit. De foto’s lijken heel nonchalant gemaakt. De plekken die ze tonen zijn plaatsen die ik ook op die manier wil bekijken. Maar… dit is mijn oordeel. Er zijn erg veel mensen die het niet met me eens zijn en het slechte foto’s vinden.

Je kunt ook zeggen dat een een foto een goede foto is als het samenspel van inhoud en uitvoering in balans is. Datgene wat op de foto staat, en hoe de foto is gemaakt, beide zijn belangrijk. Er kan een beetje mee geschoven worden. Eén van de twee mag wat minder zijn als de ander juist er bovenuit steekt, maar in ieder geval moeten beide goed genoeg zijn. Wanneer is het goed, is de belangrijke vraag in dit geval. Dat heeft ook met gevoel te maken.

gefotografeerd met Lomo pinhole

Fotograferen is liegen Eigenlijk is fotograferen liegen met licht. Je kunt bepaalde zaken suggereren terwijl het er niet is. De volgende foto is hier een voorbeeld van. Ik heb een bakje groenteafval bij het raam gezet in de keuken. Er was ook licht van het lampje van de afzuigkap aanwezig waardoor ik dus twee soorten licht kreeg. Ik had een groot diafragma waardoor een groot deel van de foto onscherp werd. De kleuren van het afval (pompoen) zijn helder en komen mooi uit op de foto.

Lomo pinhole

Terug naar je eigen foto’s. Probeer een beetje objectief te kijken naar je foto’s. Stel jezelf daarbij bijvoorbeeld de volgende vragen: Is de foto interessant om naar te kijken? Komt het onderwerp goed uit? Staan er storende elementen op de foto die heel bepalend zijn afleiden van het onderwerp? Is de foto technisch goed?


GFT

Ik had de camera iets scheef gehouden om een ‘dynamische’ compositie te krijgen. Wat ik zelf niet zo geslaagd vind aan deze foto is dat de compositie in twee gelijke delen wordt verdeeld door de (denkbeeldige) diagonale lijn. Daarnaast is het stukje pompoen in het midden een beetje ‘vlak’. Er zit geen diepte in en ziet er daardoor niet ‘lekker’ uit. Maar de foto lijkt een stuk van een schaal van één of andere salade, net voordat de schaal naar de tafel gaat voor de lunch van de gasten. Het is echter afval. Je kunt dus een bepaalde voorstelling maken van voorwerpen/dingen die in eerste instantie niets met het onderwerp te maken hebben. Zoals het onderstaande voorbeeld van de ‘boze brandkraan’.

te zien zodat je kunt zien dat we op een boot zaten. En mijn cadeautje was het haar van de stuurman. Een foto als dit kun je nadat hij is gemaakt uitgebreid gaan retoucheren in beeldbewerking software als Photoshop, maar dat heb ik nu niet gedaan. Als je een foto als dit wilt maken moet je erg snel nadenken: je denkt aan scherpte (diafragma), compositie, je bepaalt je standpunt, lichthoeveelheid (combinatie sluitertijd/ diafragma). Die instellingen moet je doen in een korte tijd, want voor je het weet is het moment voorbij.

boze brandkraan

Vakantiekiekje Als laatste bespreek ik één foto die gemaakt is op vakantie. We zaten in een rondvaartbootje. De lucht was super helder en ik wilde eigenlijk vliegeren op dat moment, maar zat dus in dat bootje. De stuurman had erg mooi haar. Grijs met een staart. Hij vertelde zoals iedereen die het werk als hij doet, elke keer dezelfde flauwe grappen, maar goed... Ik wilde de gebouwen op de achtergrond graag op de foto zetten, maar wist dat als ik tegen de zon in ging fotograferen (tegenlicht) de gebouwen te donker zouden worden en wegvallen in het geheel. Daarnaast zou het een ‘vale’ foto worden als ik de camera zijn gang liet gaan door de automatische belichting. Ik heb toen op mijn camera de belichting handmatig aangepast. Ik heb de foto een aantal stappen onderbelicht. Het gevolg is dat de gebouwen zwarte silhouetten zijn geworden. Eigenlijk veel te donker. Er is nog een stukje water

in een bootje

Tips Leer je camera kennen. Als je weet hoe je camera werkt, kun je ook snel instellingen veranderen, zo ben je niet te laat. Varieer in standpunten. Maak eens een foto vanuit een ‘onverwachte’ hoek. Zo krijgen wij als kijker een frisse/nieuwe blik op de zaken. Ga experimenteren en bekijk veel voorbeelden. Eén artikeltje in dit blad is natuurlijk veel te kort om uit te leggen hoe je goed moet fotograferen. Je kunt je leven lang fotograferen en er achterkomen dat soms je foto’s niet goed zijn omdat je je dag niet hebt en je kunt er achter komen dat ondanks het feit dat je een ervaren fotograaf bent je nog elke dag leert. Het belangrijkste is dat je het veel moet doen en je kritisch bent op je eigen werk. << pag. 16 | Vliegerwereld magazine

Spotcheck

Stichtsebrug Blaricum

Waar precies

De wind

Bijna aan het eind van de Stichtseweg 52°17’55.72”N - 5°18’3.99”O

Uit het westen heb je de beste wind, dan komt hij strak over het water. Noorder wind kan ook nog maar het moet niet noordoost worden want dan komt hij over de brug. Zuid is ook niet echt geweldig, de bomen aan de zuid kant zijn 3 á 4 meter hoog en zorgen toch voor veel verstoring.

Hoe kun je er het beste komen Met de auto, openbaar vervoer komt niet echt in de buurt. Parkeerplaatsen zijn er genoeg, maar in de zomer kan het wel eens goed vol staan.

Voorzieningen Het veld De ondergrond is redelijk vlak. Hier en daar wel wat diepe kuilen. Sommige delen is begroeid met gras maar er zijn ook delen met vrij hard wit zand. Er staan hier en daar wat vuilnisbakken over het veld verspreid. In de zomer bij een wat harde westen wind word er ook veel ge-kitesurfed

Rond het veld Er staan redelijk veel bomen aan de oost en zuid kant, de Stichtsebrug in de A27 zorgt ook voor veel windverstoring.


Er staat een toiletgebouw maar die is buiten het zwem/zomer seizoen afgesloten. In de zomer staat er vaak een snack kar. Maar in de zomer kan het strandje ook goed vol liggen met badgasten, maar tegen etenstijd wordt het meestal wel rustiger.

Local heroes Paul Breddels Lars Fakkeldij Freek van Holk <<

Uit Bram’s vliegertas

Shiva Nadat het tricken me steeds iets beter afging, kreeg ik de kriebels om wat meer precisie te gaan oefenen. Op dat moment kreeg ik de kans om een Shiva ultralight te ruilen tegen een andere vlieger en dit heb ik dan ook gedaan. De andere vlieger was een Subzero van Dutchkites. Deze kon weg aangezien ik inmiddels de fullsize vlieger van dit merk had aangeschaft, de Essence. Ik had al regelmatig goede dingen over de Shiva gelezen en had begrepen dat deze vlieger erg precies kon vliegen. Goed om dus een ander spectrum van het freestyle vliegeren te gaan verkennen. In mijn ogen is het namelijk de combinatie van tricken en precisie wat het vliegeren compleet maakt. (samen met het strand, bier, BBQ, een camper, leuke mensen en kamperen)

Geschiedenis Maar goed, de Shiva dus. Ontworpen en veelvuldig gevlogen door Robo Spitters, een top piloot van een aantal jaren geleden. Robo is zowel Europees als Nederlands kampioen geweest, echt een man met ervaring dus. De vlieger is gemaakt door het inmiddels terziele gegane Cavaliers Du Ciel, ook bekend van de STX series en diverse andere wedstrijdvliegers. Mijn versie van de Shiva is de ultralight en is

geheel geframed met Avia stokken. Verder is de vlieger van uitstekend kwaliteit zoals ik al van Cavaliers Du Ciel gewend was. Het ontwerp van de Shiva is een opvolger van “the Kick” welke ook ontworpen is door Robo Spitters.

Koude kermis? Toen ik de vlieger voor het eerst vloog, kwam ik wel heel even van een koude kermis thuis want ik was op dat moment erg gewend om veelvuldig te tricken. Met de Shiva is dit iets lastiger en de eerste paar keer vliegen was dus wel even wennen. Qua precisie is dit echt een topvlieger. Nog nooit heb ik zulke scherpe hoeken gezien en in een rechte lijn is het alsof hij op rails ligt. Het tricken is zeer zeker mogelijk maar vereist andere inputs dan een “moderne” trickvlieger. Je moet de vlieger wat meer begeleiden en de inputs zijn wel vrij groot. In verhouding tot nieuwere vliegers is de Shiva ook vrij hoog. Pitch-tricks zijn dan ook een stuk moeilijker op de Shiva, tricks zoals de 540 flatspin en de Slotmachine zijn daarentegen goed te doen. Wat opvalt is dat met een beetje oefenen al een voorzichtig trappetje vliegen mogelijk is en ook gewoon strakke vierkanten zijn geen probleem. Wanneer je dit


combinatie met wat meer “ronde” figuren vliegt, geeft dit al een aardig gevarieerd beeld.

Precisietraining Ik denk dat je met het oefenen met een vlieger die meer op precisie is gericht een stap naar een completer ballet kan maken. Ondanks dat de Trickspartywedstrijden vooral op de tricks gericht zijn, zal de jury een gevarieerd en strak ballet zeker kunnen waarderen. Een goed ballet kan ook wat compensatie opleveren wanneer tricks niet lukken tijdens je routine. Toch zal ik de Shiva niet bestempelen als een echte aanrader binnen het Tricksparty-systeem. Daarvoor is de vlieger te beperkt qua ‘moderne’ tricks. Wel kan deze vlieger helpen bij het trainen van je precisie en ervoor zorgen dat je de vlieger beter aanvoelt tijdens het uitvoeren van een trick.

Conclusie De Shiva heeft er bij mij in ieder geval voor gezorgd dat ik niet alleen maar met tricken bezig was maar ook met het daadwerkelijke “vliegen” van een vlieger. Uiteraard staat het jullie allemaal vrij om deze vlieger een keer bij mij uit te proberen.<<


Een tijdje geleden kwam bij de redactie het plan naar boven om af en toe een interview te doen met een prominent figuur uit de vliegersport. Als snel werd het plan opgevat om Hugo Maes (mr. Tricksparty België) hiervoor te vragen. Na een mailtje die kant op was het snel beklonken en gaf Hugo uitvoerig antwoord op onze vragen. Het verslag hiervan kun je hier lezen.

Hoe ben je met het vliegeren in aanraking gekomen? Het moet 1995 geweest zijn, toen ik via het internet kennis maakte met een vrolijke vrouw uit het Nederlandse Papendrecht. Na enkele schitterende weekeindes op de sofa en in de slaapkamer wou ze wel eens een stukje van de wereld aan me laten zien. Dus gooide op een zonnige morgen iets in de koffer van haar auto (het leek me een vishengel ofzo, het zat verpakt in een draagtas), samen reden we naar de tweede slag van Rockanje, het strand op. Dat bleek dus een naaktstrand te zijn en de vishengel was een OMEGA XS (weet je nog oudje?). Om het kort te maken: de combinatie van vliegeren en naakt rondlopen zal me altijd bijblijven als een opwindende ervaring. Alhoewel onze wegen uit elkaar gingen heeft ze twee maanden later me een vlieger als verjaardagsgeschenk bezorgd: de GYPSY van HQ.

Het vliegeren in België heeft een enorme sprong gemaakt de afgelopen jaren, ik denk

Interview

Hugo Maes dat jij hier in grote mate verantwoordelijk voor bent. Wat is je motivatie hiervoor en wat maakt het vliegeren nu zo leuk dat je daar veel tijd en energie in steekt? Allereerst is het vooral te danken aan Marc van Filtoy en alle vrienden daaromheen (de ouderen kennen allicht wel de Belgen zoals Werner, Bas en Nick). Die jongens gingen o.a. Andy Wardley verslaan in Engeland en ook op indoorvlak waren ze goed bezig. Helaas is door het sluiten van de Filtoy-winkel daar plots een lacune ontstaan in het stimuleren van het tweelijnsvliegeren. Ieder deed nog wel wat voor zichzelf, maar niet meer dan dat. Het was dan ook regelmatig dat ik in m’n eentje op het strand van Zeebrugge stond te genieten van een lekker windje en me regelmatig minzaam onderhield met toeristen die een 15 euro vliegertje niet in de lucht kregen. Op een gelukkige dag kwam daar Jan Walschap aangestapt, enorm aangesproken door het ontspannende van het vliegeren én op zoek naar gelijkgestemde zielen. Samen met Jan zag ik het pag. 20 | Vliegerwereld magazine

wel zitten om te trachten het tweelijnsvliegeren te promoten in Vlaanderen, zeker met de hoofdgedachte van Filtoy erachter: elkaar belangeloos bijstaan in woord en daad. De motivatie om door te gaan haal ik vooral uit de lachende gezichten op bijeenkomsten als er gevlogen kan worden, de blijdschap als een nieuw kunstje voor de eerste keer lukt enz... Vliegeren was voor mij een welkome afwisseling naast hard werken op de bouwwerf en keiharde rockmuziek (het verschil kan niet groter zijn). Momenteel ben ik door een verweerde rug wat getemperd in het aantal vliegeruren, maar de inzet voor tweelijners en tricksparty is er niet minder door geworden.

Je hield jaren terug zelf ook een website bij met allerlei informatie heb ik van de geroutineerde cracks vernomen. Wat was de intentie om daarmee te beginnen? Op het strand werd me regelmatig verteld dat het internet wel veel info te bieden had, maar helaas grotendeels in het Engels. Iedereen kent wel een mondje Engels, maar als de uitleg over tricks in het Engels geschreven staat dan is dat voor velen een brug te ver. Om die reden ben ik dan gestart met de vertaling van de meest nuttige info, gelijktijdig met het opzetten van een door Jan Walschap betaalde webruimte (3 websites, 1 fotogallerij en 1 forum). Sinds het opzetten hebben we al 56.000 bezoekjes gehad op de hoofdpagina, waaronder enkele Japanners en iemand uit Macedonië(?)

Tegenwoordig ben je vooraanstaand jurylid tijdens de Trickspartywedstrijden, zijn er buiten de standaard zaken zoals het uitvoeren van de tricks nog andere dingen waar je speciaal op let tijdens een ballet? Kortom, wat maakt voor jou een ballet speciaal? Als ik van twee opeenvolgende tricks de kwotering vergeet te noteren, dan is de piloot puik bezig! (ik onthou die kwotering wel, da’s dus geen nadeel). Het gevoel dat de piloot één is met de kite en de muziek, dat doet ook wel wat... daar krijg je als jurylid soms kippenvel van. Het ritmegevoel is ook belangrijk, sommige piloten hebben dat (bv Pierre), anderen dan weer totaal niet (nee, hier geen naam!). Het valt toch op dat de muzikanten onder de piloten vlotter een ballet kunnen vliegen dat aanspreekt.

Tips voor een beginnende wedstrijdpiloot? Leer je ballet van buiten, en vlieg het telkens tot de eerste mislukte trick er is. Oefen dan meteen die Vliegerwereld magazine | pag. 21

trick apart. Als het niet lukt na vijf pogingen moet je die trick uit je ballet halen en er een andere voor in de plaats nemen. Verder is het credo van Christian Derefat heel nuttig: onder alle windomstandigheden oefenen, niet alleen als het perfecte wind is.

Wat is je kijk op het hedendaagse wedstrijdvliegeren? Heb je een paar uur? Het hedendaagse wedstrijdvliegeren, Tricksparty in het bijzonder, gaat een beetje mank lopen omdat er van ‘boven’ uit niets meer gedaan wordt aan de ontwikkeling van de sport. Roger van R-sky mag dan iets moois uitgevonden hebben, hij heeft blijkbaar zijn kind te vondeling gelegd Niemand kan echter een stap voorwaarts zetten zonder eerst al de andere landen in te lichten en te raadplegen (in dit geval Nederland, Duitsland, USA, Frankrijk en België). Nu al blijkt dat info van bv. Duitsland niet naar België gestuurd wordt maar enkel naar Nederland. In het R-sky forum is een plaatsje voorzien voor Tricksparty, maar buiten wat slijmerij gebeurd er bitter weinig. Er valt te vrezen dat elk land uiteindelijk een “eigen versie” van Tricksparty gaat vliegen en organiseren, waardoor de samenhang ver zoek zal zijn (dat zal dan blijken in Lommel). Op het wedstrijdvlak zag ik er graag nog een balletvorm bijkomen, met enkel de top-drie of top-vijf die deelnemen, hier zou men mogen freestylen op eigen muziek voor pakweg twee minuten ofzo. Een beetje zoals men nu in trick-outs doet, maar dan zuiver op muziek.

Volg je ook het wedstrijdvliegeren buiten Europa? Er zijn wat losse contacten met Tricksparty USA en ik ken persoonlijk een paar piloten daar. Verder ben ik het nog niet gaan zoeken, ik kijk wel naar de video’s die er online geplaatst worden. Dan heb ik eerder oog voor de verschillen tussen de piloten en de beoordeling door de jury. De Amerikaanse website van Tricksparty is daar héél leerzaam in.

Hoe zie je de toekomst van het wedstrijdvliegeren? Dat is koffiedik kijken, het valt moeilijk te voorspellen omdat er véél afhangt van in hoeverre R-sky de Internationale kaart blijft trekken (1 Franse wedstrijd in 2007, dat is niet veel hé). De sport zal toch stilstaan of ontwikkelen volgens de impact van wedstrijden zoals de World Cup in Cap d’Agde, niet van wat wij doen op het grasveldje of strand. <<

Jullie hebben regelmatig meetings in Zeebrugge, met welke vliegers vlieg je zelf op deze dagen?

Zijn er nog tricks waar je hoofdpijn en zweetvoeten van krijgt?

Meestal start ik met de Deepspace, dan volgen in willekeurige volgorde de French Connection, Le Virus en de Gemini. Verder hebben we al een tijdje de gewoonte om elkaars vliegers eens te testen, dus krijg ik zowat alles in mijn handen wat er op het strand is, op dat moment. Zo leer ik ook beter inschatten wat een kite doet in welke omstandigheden, een standaard-test voor mij is de Axel: die moet echt vlak en traag kunnen. Op de meeste kites lukt dat ook wel, de verschillen van input en lijn geven zijn echter zeer groot.

Welke tricks vlieg je zelf het liefst? De Axel, links, rechts, ondersteboven, achter de rug en geblinddoekt :-). Verder heb ik ook een klein beetje een Backspincomplex....

De Comete kan me aan me reet roesten! Dikwijls geprobeerd maar er komt geen millimeter uit die iets of wat toonbaar is.

Nog iets wat je kwijt wilt of dat iedereen moet weten? Naast een oude kinderfiets en wat tuinafval kan ik alles kwijt in het lokale containerpark, dat is dus geen punt. Iedereen mag wel weten dat vliegeren leuk is en moet blijven. Mensen die er niet in slagen om ook maar twee tricks mooi na elkaar uit te voeren moeten niet wanhopen maar plezier vinden in het feit dat ze de vlieger in de lucht kunnen houden. Niet iedereen heeft het geluk en gestel om buiten te kunnen genieten van de wind en de zon en de vliegers. Wees positief! <<

Bootcamp 2008 Na het succes van het Bootcamp van 2007 gaat Tricksparty Nederland voor de tweede keer een Bootcamp organiseren. Net als in het leger worden tijdens het Bootcamp nieuwe maar ook de ervaren piloten klaargestoomd voor het nieuwe seizoen. Het Bootcamp is van vrijdagmiddag 7 maart tot zondag 9 maart. In die drie dagen krijg je de kans om jouw niveau een flinke boost te geven. De beste piloten uit Nederland, België en Duitsland staan klaar om je nieuwe tricks te leren, maar ook de juryleden zijn allemaal aanwezig om je tips te geven over je ballet.

Het bootcamp wordt gehouden in Voorst (nabij Ulft). De accommodatie is een in 2005 verbouwde boerderij die ruimte biedt aan 45 personen. De vliegerlocatie van 10 hectare bevindt zich op loop afstand van de accommodatie. Alle maaltijden worden verzorgd, net zoals de koffie en thee. Frisdank, bier, wijn e.d moet zelf meegenomen worden. De kosten bedragen 95 euro all incl. Meer informatie over het Bootcamp kun je vinden op www.Tricksparty.nl. Ook kun je via deze site je aanmelden voor het Bootcamp. << pag. 22 | Vliegerwereld magazine

Tee Dot Ninety Het kleine broertje van de Telica

Het was gewoon een probeersel om weer met ‘vliegersbouwen’ bezig te zijn. Het naaien van vliegers is een leuke bezigheid. Daar kunnen we uren over praten en schrijven. Maar hoe vliegt ie nou als je het vergelijkt met een gekochte competitie-vlieger? De Tee Dot Ninety is een probeersel van mij, het is een 90% versie van de normale Telica. Deze vlieger is behoorlijk in balans. Hij vliegt op zich niet snel, maar als de wind wat aantrekt wel. De precisie is goed te noemen. Ik vlieg er naar tevredenheid mijn vierkantjes en rechthoekjes mee. Landingen en Spikes gaan lekker. Hij valt goed op zijn rug en blijft dan ook goed liggen, als je eenmaal de juiste hoeveelheid gewicht hebt gekozen voor in zijn ’kont’. Omdat hij ook goed stabiel in een Fade ligt, zijn Backspincascades niet moeilijk. De Backflip is ook stabiel, waardoor Cyniques ook mogelijk zijn. Ik beheers ze niet goed, alleen per ongeluk lukt het soms stiekem. Wat ook niet moeilijk is maar wel mooi is het volgende: Lazy Susan linksom en dan momentje rust en dan Lazy Susan rechtsom. Is geen Cynique, maar wel leuk om te doen. Alle rugtricks doet deze vlieger goed. Insanes, Rolling cascades, Insanes L/R allemaal even toegankelijk en makkelijk. Yoyo’s zijn ook goed te doen. Wapdoowaps gaan nu ook regelmatig goed. Cascades waren wel even wennen. In het eerste filmpje dat ik heb gemaakt, is dat goed te zien. De Cascades zijn namelijk niet mooi. Deze vlieger doet, mits de juiste input en vliegrichting (beetje omhoog) een vlakke volledige Axel. 540’s kunnen ook heel vlak. Maar dan moet je goed op de timing letten. Tazmachine gaat met de SUL goed. Ik kan die trick niet met hardere wind. Maar de STD doet het wel. Alleen lukt het me dat niet zo vaak. Wat me sinds deze vlieger lukt zijn cometes. Ik beheerste ze niet goed, ze lukten eigenlijk nooit. Het was altijd meer mazzel dan motoriek zeg maar. Maar ik heb nu het gevoel dat ik er controle over heb met deze vlieger. Cometen vond ik altijd maar een lelijke trick. Maar als je deze trick beheerst, is het verslavend. Ik krijg het ook voor elkaar om het eerste deel van de Crazycopter te doen. Maar dan weet ik niet Vliegerwereld magazine | pag. 23

hoe het verder moet en dan ga ik nadenken en dan gaat het fout. Ik wil even verwijzen voor het vlieggedrag naar de filmpjes op youtube. Zoek op gebruiker frdblk1973 op youtube en je vindt ze vanzelf. Als je een vlieger gaat zelfbouwen ben je aan materialen rond de €120,- kwijt, tenminste als je een volledig skyshark frame wilt hebben. Ik ben nu bezig met een goedkopere .90 versie zonder winglets. Het ontbreken van winglets heeft niets met kosten te maken. Het frame bestaat uit Structil en de LS is SSp300 De kosten zijn dan ongeveer €€90,- En de ervaringen ermee volgen wel op het forum. De conclusie is: Als je hem eenmaal in elkaar hebt gezet dan is er prima mee te vliegeren. Het is een heel toegankelijke vlieger waarmee goed te tricken is. Ik wil de Telica volgend jaar gaan gebruiken voor de Tricksparty-wedstrijden. Complete vlieger, veelzijdig, goedkoop, positief, positief, positief. Zijn er dan geen minpuntjes? Ja hoor. Het is veel werk om te maken, een toom knopen is ** werk etc. De vlieger is niet zo perfect afgewerkt als een gekochte vlieger, etc.. Maar dat ben je vergeten op het moment dat je non-stop staat te tricken en gewoon alle tricks doet die je beheerst na een poosje wennen. Ik weet niet welke vlieger ik fijner vind, de Fullsize of de .90. Misschien ligt voor mij de ideale maat er wel tussenin. Misschien komt er dus een .95 binnenkort. Je weet het nooit <<

Voorbeschouwing Lievelde Net als vorig jaar, is er weer een wedstrijd op het terrein naast de Mini Camping van Beusink recreatie in Lievelde. Er is ruime gelegenheid tot kamperen. Op zaterdag is het programma nog open, maar we hebben het plan om zeker een trickout of een trick clinic te houden. Verder is er op beide dagen genoeg ruimte om 1, 2, 3 of 4 lijns te vliegeren. De kosten van het kamperen zijn voor eigen rekening. Ook mensen met eenlijnvliegers die zin hebben in een gezellig weekend vliegeren zijn van harte welkom.

Wedstrijd agenda STACK Wedstrijden: 10-11 mei Oostende 28 Juni Rotterdam 16-17 Augustus Noordwijk 6-7 September Drachten 20-21 September Scheveningen

Tricksparty Nederland wedstrijden: 7-8-9 Maart Voorst 19-20 April Lievelde 3-4 Mei Bergeijk 29 Juni Boskamp 26-27 Juli Lommel (be) 20-21 September Deventer

Internationale Tricksparty wedstrijden: 26-27 April Adolzhausen (de) 17 Mei Zeebrugge (be) 6-7 September Wittenberg (de) 18-19 Oktober Harsewinkel pag. 24 | Vliegerwereld magazine

Column:

De Vliegervrouw door Sanne Oude Nijhuis

Lang leve het voorjaar. Het wordt weer voorjaar. Voor de een is het misschien een beetje te vroeg en voor de ander kan het niet vroeg genoeg komen. In mijn beleving komt heel vliegerend Nederland weer langzaam uit de holen voor wekelijkse grootschalige verzamelingen op heidevelden en langs stranden. Iedereen die mijn columns gelezen heeft weet dat ik het niet kan laten hierop af te geven omdat ik eigenlijk vindt dat wij vliegervrouwen net zo veel aandacht verdienen als de vliegers van onze mannen. Wij willen ook verzorgd, gepoetst worden met als hoogtepunt naar de hemel te worden gebracht. Helaas is dit echt een verkeken illusie. Nou heb ik toch een nieuwe ontdekking gedaan en het was een lange winter wat mij betreft. Mijn man was thuis met slecht weer. Hetgeen ik altijd van dacht te dromen. Maar er kwam werkelijk geen klus van de grond! Geen romantische avonden en ook geen gezellige uitjes, ik had me een vliegerloze winter wel iets anders voorgesteld eerlijk gezegd. Urenlang heeft ie in de regen staan staren voor het raam, alle vliegerfilms wel honderd keer opnieuw bekeken. De winter vliegersessies bleven steeds vaker uit. Als klap op de vuurpijl was ie gewoon knap chagrijnig en dat is wel het ergste. Twee weken geleden was ik het zat. Bij de eerste zonnestraal ben ik de zolder op gewaggeld (ben in verwachting van een vliegerbaby dus rennen gaat wat lastig…), de vliegers uit het stof gehaald en hem vervolgens zonder veel woorden buiten de deur gezet. “Toedeledokie, ga jij maar lekker vliegeren, ik ben je thuis helemaal zat.” Ik schrok van mijn eigen actie en woorden, dit had toch niemand gedacht, dat Vliegerwereld magazine | pag. 25

ik dat zou stimuleren. Ik was echt helemaal klaar met die slappe winter/vliegerdepressie van hem. Heerlijk voelde het, heel verfrissend zelfs. Vervolgens gingen de deuren en ramen open en de koele voorjaarswind kon weer door het huis waaien. Aan het einde van de dag kwam mijn man aangestrompeld, moe van een dag vliegeren natuurlijk en uitgehongerd, maar intens gelukkig. De hond kreeg een aai over z’n bol, ik kreeg een innige zoen en wat dan nog het fijnste was, hij had een grijns van oor tot oor. “Kijk”, dat is nou puur geluk! Hoe je het ook wendt of keert, zo zie ik hem toch het liefst. Misschien moet ik mijn mening zo nu en dan een beetje bijstellen, er bestaat dus toch zoiets als voordeel voor ons vliegervrouwen. Misschien moeten wij het wel gewoon op de koop toenemen dat de grasvlekken in spijkerbroeken en gewoon bij horen en dat we gewoon regelmatig op de tweede plaats staan. Dit alles ten goede van de sfeer in huis zal ik maar zeggen. Ben wel erg benieuwd hoe hij zal omgaan met het dilemma als hij zal moeten kiezen tussen tijd met zijn vliegers en tijd met zijn vliegerbaby, waarvan we verwachten dat ze in Mei geboren zal worden. Dit zal verscheurend voor hem zijn. Ik denk dan toch maar dat ik als vliegervrouw wat zal moeten inbinden en hem ook eens achterna zal komen met vliegerbaby in de weilanden. Prada’s en Gucci’s blijven dan nog maar een jaartje in de kast en zullen ook voor mij plaats moeten maken voor rubberen kaplaarzen. Alles beter dan een lange saaie vliegerloze seizoenen en lang leve het voorjaarsgeluk, of zal ik zeggen; “Viva het vliegergeluk!”<<

muziek bewerken

Je kent het wel; heb je net een leuk stukje muziek gevonden voor je ballet, is het nummer ruim een minuut te lang. Of je keuze is gevallen op twee stukken muziek. Gelukkig hebben we tegenwoordig computers en software om muziek mee te bewerken. In dit artikel gaan we jullie uitleggen hoe je muziek eenvoudig kan inkorten, twee nummers in elkaar over kan laten lopen en een loop kan maken.

Muziek bewerken met Audacity Audacity is een gratis te downloaden muziekbewerk-programma, een snelle google op Audacity en je hebt het gelijk bovenaan staan. En het is nog in het Nederlands ook.

Je kunt het beste met WAV bestanden werken, MP3 kan ook maar dan heb je wel altijd iets kwaliteitsverlies. Heb je je muziek op een CD staan dan moet je dat eerst importeren naar je computer. Dit kan je bijvoorbeeld doen met I-Tunes of met Windows mediaspeler. Let dan wel op je rip-instellingen, zet die op WAV, dan heb je namelijk nagenoeg geen kwaliteitsverlies.

Muziek importeren in Audacity Nadat je Audacity geïnstalleerd hebt en je muziek klaar hebt staan, is het tijd om aan de slag te gaan. Muziek kan je op twee manieren openen in Audacity; project – audio importeren of vanuit je Mijn documenten slepen in het beeld van Audacity en daarin loslaten. Na het importeren krijg je een lijndiagram te zien van je muziek. Elk nummer pag. 26 | Vliegerwereld magazine

bestaat uit twee sporen (stereo), een linker,- en een rechter geluidsspoor. De hoogte van de lijn geeft aan hoe hard het geluid is. Pieken zijn dus heel hard en blijft het blauwe lijntje heel laag dan is het heel zacht. Om goed te kunnen zien waar de pieken en de dalen zitten, moet je heel ver inzoomen. Met het vergrootglas kan je door met links te klikken inzoomen en met rechts zoom je weer uit.

Waar knip je je muziek? Het bepalen waar je je muziek wilt inkorten is vaak lastig. Het verschilt natuurlijk erg per nummer maar er zijn wel een paar truckjes. Het is de kunst om je muziek zo te knippen dat je het niet kan horen. Het makkelijkste is om op zoek te gaan naar een couplet of refrein. Met de selectie-tool kun je delen van je muziek selecteren, als je dan op Play drukt wordt alleen het geselecteerde deel van je muziek afgespeeld. Zo kun je dus horen of je te veel of te weinig van het couplet/refrein hebt geselecteerd. Door flink in te zoomen kun je beter zien of je een goede selectie hebt gemaakt. Eenmaal de selectie gemaakt, klik dan op knippen om het stuk tussen je muziek uit te knippen. Geeft dit nu een vervelende overgang dan kun je ook voor de volgende techniek kiezen. Maak een selectie vanaf het begin of het einde van een couplet/refrein en kies dan voor; Bewerken – dupliceren. Er wordt dan een kopie van je selectie onder het origineel gezet. Knip het deel weg dat je niet wil

horen en schuif het iets verder terug in de tijd zodat je een overlap krijgt. Selecteer nu het eind van je origineel, even breed als de overlap. En kies voor effect – fade out. Doe hetzelfde bij het begin van je kopie maar kies dan voor fade in. Deze techniek is niet alleen van toepassing op complete coupletten of refreinen, dit kun je ook doen op korte stukjes van je muziek. Je moet gewoon goed luisteren en inbeelden waar je denkt stukken aan het elkaar te kunnen zetten. Ook om twee nummers in elkaar over te laten vloeien, kun je deze techniek gebruiken.

Een loop maken Zit er in je muziek net één of twee herhalingen te weinig om een bepaalde trick op uit te voeren dan kun je van dat stukje een loop maken. Maak weer een selectie van het begin tot eind van het stukje dat je wilt herhalen (loop maken) en kies voor effect – herhalen. Geef aan hoeveel herhalingen je wilt hebben en klik op Ok. Druk op play om te horen of je een mooie loop hebt gemaakt. Is dit niet het geval klik dan op Ctrl+Z om je bewerking ongedaan te maken en om het opnieuw te proberen. Veel succes met het bewerken van je muziek en met het maken van een nieuw ballet.<<

Inzoomen naar de juiste plek

Het knippen van het audiofragment

Selecteren van het te bewerken fragment

Fade in en/of Fade out toepassen


deel1

The Innergame

vliegeren tussen de oren

Het was tijdens een tricksparty 2006 in Adolzhausen dat ik een dip in mijn vlieger carrière meemaakte. Nou ben ik van mening dat je niet vliegert om ergens eerste in te worden dus daar ging het in dit geval ook niet om. Ik heb altijd zo’n beetje in de middenmoot mee kunnen doen. Ik ben wel wat beter geworden in de loop der tijd maar de rest ook, dus dat had weinig invloed op mijn plaats in de eind

ranking. Maar goed die bewuste wedstrijd in Adolzhausen dus. Alles ging zo vreselijk fout dat ik na afloop van mijn ballet erover begon te denken of ik het eigenlijk nog wel leuk vond. Nomaals, dat was niet omdat ik zo nodig wilde winnen, maar omdat ik wist dat ik het heel veel beter kon dan dat ik die dag presteerde.


Mei 2005 Cap d’Agde zuid Frankrijk. Tijdens de Freestyle Worldcup staat Mathieu Mayet te oefenen vlak voor dat hij zijn verplichtte tricks moet gaan vliegen. Er staat een erg harde wind en het is bijzonder te zien hoe feilloos hij achter elkaar 2-puntlandingen staat te oefenen. Keer op keer vliegt hij zijn masque omhoog en ramt trefzeker de beide vleugeltips tegen de grond. Dit alles zonder dat het hem veel moeite lijkt te kosten en zonder dat hij zelfs maar een stap vooruit doet. Op het moment dat het zijn beurt is om de verplichtte tricks te vliegen, loopt hij zelfverzekerd het veld in. Hij land nog even twee keer tijdens het invliegen. En dan, op het moment dat die landing ook echt moet gebeuren mislukken alle twee de pogingen. Althans de eerste mislukt volkomen. De tweede poging komt een beetje halfzacht neer. 5 januari 2008 Ede. Tijdens een van de spontane vliegermeetings staat er een groot aantal trickers lekker te vliegen en te genieten van het winterzonnetje. Het is mooi te zien dat veel van de vliegeraars die vorig jaar nog als beginner bekend stonden, inmiddels allang niet meer zo genoemd kunnen worden. Iemand stelt voor om een trick-out te vliegen. Het spelletje waarbij twee deelnemers drie maal om en om dertig seconden moeten laten zien wat ze kunnen en waarbij de andere deelnemers als juryleden fungeren. En ook nu valt het weer op dat de meeste deelnemers minder goed presteren dan dat ze 10 minuten eerder deden Een willekeurig vliegerveldje in Nederland. Je hebt net een bepaalde trick behoorlijk onder de knie. Je staat hem te oefenen en hij lukt keer op keer. Op het moment dat je hem voor wilt doen aan een vriend, lukt het dus nooit meer. En dan kent waarschijnlijk iedereen wel de scènes met wereldberoemde darters die achter elkaar 180 gooien, maar als het erop aan komt niet meer de dubbel 20 kunnen raken. Allemaal situaties die op het zelfde neerkomen. Op het moment dat er een bepaalde druk op een prestatie komt te staan, gaat dingen die normaal altijd lukken opeens minder goed. Hierdoor raakte ik geïnteresseerd in de psychologische factoren die sport prestaties en in het bijzonder trick vliegeren beïnvloeden. Iemand wees met op het boek ‘The Innergame of Tennis’ van Timothy Galway. Hij was Vliegerwereld magazine | pag. 29

een tennisleraar en schreef in het midden van de 70er jaren dit boek, dat later tot een klassieker zou uitgroeien.

De theorie van ‘The innergame’ in het kort. Calway zegt het als volgt: ‘Aan wat voor spel je ook meedoet, er word altijd tegelijkertijd een spel in je geest gespeeld. De mate waarin je je dat bewust bent, bepaald succes of falen’. Bij elke uitdaging zijn er twee gebieden waarop het spel gespeeld word: innerlijk en de buitenwereld. In de buitenwereld wordt het spel gespeeld om externe hindernissen te overwinnen om een doel te bereiken. In ons geval dus om te proberen met onze vliegers tricks te vliegen die onszelf, de omstanders en eventueel een jury zullen imponeren. Dat ‘innergame’ vindt in ons hoofd plaats. Het is de strijd tegen belemmeringen als vrees, onzekerheid, tijdsdruk. Het is, volgens Calway, onmogelijk om succes in welke uitdaging dan ook te hebben zonder een zekere beheersing van de ‘innergame’, het spel in je hoofd, te ontwikkelen. Iedereen heeft wel eens momenten meegemaakt waarop een bepaalde taak volkomen moeiteloos leek te gaan. Dat kan op sport gebied, maar ook op het gebied van werk of een creatieve uiting, zijn. Het zijn van die momenten alles volkomen automatisch en makkelijk lijkt te gaan. Dit word ook wel in de ‘flow’ of de ‘zone’ zijn genoemd. Het zijn de momenten waarop alles niet alleen moeiteloos lijkt te gaan, maar ook de momenten waarop we het meeste plezier en voldoening hebben. Helaas kennen we ook de momenten waarop alles wat we doen moeilijk gaat. Door aarzeling, twijfel , en over-analyse worden onze acties onhandig, fout getimed, en ondoeltreffend. Alle uiterlijke doeleinden kunnen verschillen maar dat innerllijke spelletje is altijd hetzelfde. Tim Calway heeft dan ook nadat hij zijn ideeën voor het tennisspel had ontwikkeld, ze verder uitgewerkt voor andere sporten en zelfs het zaken leven. Het boek dat ik in eerste instantie las was dus de originele ‘Innergame of Tennis’. Het bleek erg simpel om vrijwel alles wat er over tennis in behandeld word, toe te passen op het trickvliegeren. In de volgende aflevering van Vliegerwereld Magazine leg ik uit hoe je de deze theorieën kunt toepassen op het leren van tricks. <<

Colofon Vliegerwereld magazine is een uitgave van vliegerwereld.nl en verschijnt zesmaal per jaar. Eindredactie Paul Breddels Lars Fakkeldij Redactie Bram Bijlhout Erik Oude Nijhuis Carlo de Rond Henri Nijenhuis Medewerkers Frank de Deken Hugo Maes

Dat was hem weer voor deze editie van Vliegerwereld Magazine.

Sanne Oude Nijhuis Saskia van den Dungen Fred Blok

De volgende keer hebben we aflevering twee van de Innergame of Kiting. Lars gaat ons uitleggen hoe we de Spike moeten uitvoeren. Bram haalt een Reflex uit zijn tas. We gaan de spot bij de uiterwaarden in Deventer checken. En we hebben een interview met Christian Stahl. Natuurlijk kun je ook de verslagen van Lievelde en het Bootcamp verwachten.

Pierre Ter Bogt Vormgeving Erik Oude Nijhuis, Blik vormgeving www.blik-vormgeving.nl Hosting www.NLhosting.nl © Auteursrecht voorbehouden. Artikelen uit Vliegerwereld magazine mogen uitsluitend worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt na schriftelijke toestemming van de uitgever. De uitgever is zich bewust van zijn taak een zo betrouwbaar mogelijke uitgave te verzorgen, niettemin kan hij geen aansprakelijkheid aanvaarden voor eventuele onjuistheden. Meer informatie: www.vliegerwereld.nl

nr.04 februari 2008 Uit Bram s vliegertas: Shiva Muziek bewerken Telica Interview Hugo Maes The innergame of kiting

Recommend Documents