NieuwsBrief
nr.1, 2014
Naar Binnen
Beste lezer, Het thema van deze nieuwsbrief is verbinding. De winter is de tijd om het donker weer met het licht te verbinden. Er komt letterlijk meer licht. ‘In verbinding’ is het thema van de 200e editie van het tijdschrift Prana: iedereen mocht een artikel schrijven. Ik heb een tekst geschreven over mijn zoektocht om mijn ogen te verbinden met de rest van mijn lijf. Het afgelopen jaar heb ik veel gedoe gehad met mijn ogen. Ik heb veel gedaan en gelaten voor mijn ogen én gelukkig met resultaat. In Praktijk Naar Binnen is ook meer verbinding ontstaan. Het gaat niet alleen om de beweging naar binnen, maar ook om die naar buiten. Daarnaast gaat het ook letterlijk over buiten, over meer verbinding in en met de natuur. Het levert een vernieuwde naam op: Praktijk Naar Binnen & Buiten. In deze winter-nieuwsbrief vind je tot slot een tekst om bij stil te staan over een bijzondere verbinding: Het verhaal van Verdriet en Hoop. Ik ben benieuwd waarmee jij je meer wil verbinden. Ik wens je in ieder geval op veel manieren verbinding toe!
Laatste nieuwtjes: -
Toen het tijdschrift Prana de lezers opriep om een artikel te schrijven met het thema ‘In Verbinding’, wist ik meteen waarover ik wilde schrijven. Het jaar 2013 stond in het teken van herstel van mijn ogen of eigenlijk in het teken van mijn ogen verbinden met de rest van mijn lijf. Een heftig jaar omdat ik ontdekte dat ik dacht gezond te leven, terwijl dat helemaal niet zo bleek te zijn. Of positief gezegd hoeveel ik mijn leef- en voedingsstijl nog kon verbeteren. En waar ik aan mijn lijve ontdekte hoe niet holistisch de reguliere geneeskunde kijkt. Ik heb veel gedaan en gelaten voor mijn ogen en gelukkig kan ik nu zeggen met goed resultaat. Over de zoektocht van een brildrager of eigenlijk de zoektocht om mijn ogen te verbinden met de rest van mijn lijf, kun je lezen op de weblog van Praktijk Naar Binnen. Mocht je overigens meer willen weten over dit proces, over wat ik gedaan en gelaten heb, mail of bel me gerust.
- Naamsverandering Praktijk Naar Binnen & Buiten. Door de opleiding Kindercoaching merkte ik dat ik meer verbinding wil in en met natuur. Voor mezelf, maar ook voor de hoogsensitieve kinderen en volwassenen die ik begeleid in mijn praktijk. De natuur geeft rust (heel fijn als je veel indrukken oppikt), geeft letterlijk lucht en spiegelt de situatie waarin iemand zit op haar eigen manier. Dat buiten wordt nog belangrijker in de praktijk. Het gaat niet alleen om de beweging die je naar binnen maakt om te onderzoeken wat er in je leeft. Het gaat ook om de beweging naar buiten, hoe jij dat in de wereld wilt zetten. En dat levert een vernieuwde naam op: Praktijk Naar Binnen & Buiten. - De aanvullende opleiding kindercoaching is inmiddels afgerond. Ik mag mij nu ook kinder- en pubercoach noemen. Ik popel om aan de slag te gaan met kinderen en pubers die niet lekker in hun vel zitten, hooggevoelig zijn en willen leren hoe hiermee om te gaan. Tijdens de opleiding ontstonden er (naast wat er gewoon in de begeleiding zou kunnen) wat extra oefeningen. Ik zou heel graag die extra oefeningen met kinderen willen uitproberen. Ze duren ongeveer een uur en de kinderen moeten het leuk vinden om in de natuur te zijn. Mocht je thuis een zoon of dochter (leeftijd tussen 7 en 14 jaar) hebben die samen met mij op onderzoek wil gaan, dan hoor ik dat graag. Mail naar
[email protected] of bel me op 06-24850387. - Oefening om 2013 met 2014 te verbinden. Lees het jabbertje op de volgende pagina. Bedenk niet wat je anders moet doen in 2014 (zoals de meeste voornemens), maar bedenk wat je al heel
goed deed in 2013 en ga daarmee verder. Plak gerust wat hartjes aan de koelkast als herinnering en motivatie.
Mocht je de nieuwsbrief niet willen ontvangen, mail me dan op
[email protected]. Ken je anderen voor wie de nieuwsbrief interessant kan zijn? Stuur hem gerust door! Wil je meer informatie hebben over het artikel voor Prana? Zoek je een kinder- of pubercoach die naar buiten gaat? Wil je een reactie geven of heb je vragen n.a.v. deze nieuwsbrief? Je kunt mailen naar
[email protected], de website www.praktijknaarbinnen.nl bekijken of bellen op 030-6373229 of 06-24850387. Met vriendelijke groeten, Marieke Verkerk Humanistisch geestelijk raadsvrouw Naar Binnen. Praktijk voor Levensvragen van Kinderen en Volwassenen Vreuchdenberchdreef 13 3562 HK Utrecht 030-6373229 / 06-24850387
[email protected] www.praktijknaarbinnen.nl
PS. Van de eerste afbeelding kan ik helaas de bron niet meer terugvinden. De tweede en derde afbeelding zijn van Rene Speelman, zie https://nlnl.facebook.com/Jabbertje
Het verhaal van verdriet en hoop1 Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was wel al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lachen, had de frisse glans van een onbezorgd meisje. Bij een in één gekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden . Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg "Wie ben jij?" Twee bijna levenloze ogen keken moe ophoog. "Ik? Ik ben het Verdriet." Fluisterende een stem stamelend en zo zacht dat ze het bijna niet kon horen. "Och, het Verdriet! ", riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette. "Je kent mij?" vroeg het Verdriet wantrouwend. "Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid". "Ja maar, stotterde het Verdriet, Waarom vlucht je dan niet voor mij?" "Waarom zou ik voor je vluchten, mijn liefje? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?' "Ik... Ik ben verdrietig" antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. "Je bent dus verdrietig" zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. "Vertel me eens wat jou zo bedrukt." Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst. "Ach, weet je, begon ze voorzichtig, het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest.". 1
Zie bijvoorbeeld http://www.yunomi.nl/artikel/het-verhaal-van-verdriet-en-hoop
Het Verdriet slikte hard. "Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen. Ze zeggen "Ach, het leven is een groot feest". En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen "Geërgerd is datgene wat hard maakt". En dan krijgen ze hartpijnen. Ze zeggen "Je moet je maar bij elkaar houden" En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen." "Och ja, bevestigde de vrouw, zulke mensen ben ik al vaker tegen gekomen.'! Het Verdriet zakte nog verder in elkaar."En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen. Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zich zelf ontmoeten. Ik help hen een nest te bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen." Wie verdrietig is heeft een erg dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen." Het Verdriet zweeg. Haar huilen was eerst zwak, toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld. De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje. "Huil maar, verdriet" fluisterde ze liefdevol. "Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt. Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal je begeleiden zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is." Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe metgezellin verbaasd aan. "Maar .. ...maar.. wie ben jij eigenlijk?" "Ik?", vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, "Ik? ,ik ben de Hoop.”
