nieuws gaerd Een toost op de toekomst winter thuis in ouderenzorg

nieuws gaerd

Een toost op de toekomst

winter 2014

thuis in ouderenzorg

Een blik op de toekomst In de Nieuwsgaerd van afgelopen zomer sprak ik al over veranderingen die onvermijdelijk zouden zijn. De ouderenzorg staat voor grote uitdagingen en veranderingen. Met elkaar zorgen we dagelijks voor onze cliënten om hen een fijne dag te geven en ondersteunen we de activiteiten die ze graag nog willen ondernemen. Maar we zijn er ook om hen noodzakelijke zorg te verlenen, zorg die steeds vaker heel complex is. Het is een groot goed dat steeds meer mensen een zeer hoge leeftijd bereiken, maar dat betekent ook langer leven met chronische aandoeningen. Goede en betaalbare zorg Ook binnen Wilgaerden willen wij die zorg blijven bieden met de kwaliteit die de cliënt wenst. Maar we doen dat ook binnen de regels die gelden in dit land voor goede en betaalbare zorg. Ook die regels veranderen het komend jaar drastisch. De media staan er vol van en het ene verhaal is nog erger dan het andere. Wij zien de dagelijks praktijk en weten dat er ook een andere werkelijkheid is dan die we in de media aantreffen. Gewoon, wij als Wilgaerden, betrokken en respectvol met onze zorg voor kwetsbare ouderen, die op ons kunnen vertrouwen. Nu en straks! We hebben het afgelopen jaar heel hard gewerkt aan de toekomst van Wilgaerden en we kunnen heel trots zijn op het resultaat. Onze Beleidshorizon 2014-2018 is op papier afgerond en we zijn direct aan de slag gegaan om onze plannen ook in de praktijk te brengen. Onzekerheid Een grote verandering in de organisatiestructuur hebben we in gezamenlijkheid en met veel inzet doorgevoerd. Dat was geen eenvoudige klus en het bracht veel onzekerheid. Heb ik straks nog wel een baan en hoe gaat het dan verder? De reorganisatie is afgerond en in dit blad ziet u de resultaten. We nemen afscheid van een aantal zeer betrokken medewerkers, die als mens en medewerker veel voor Wilgaerden betekend hebben. Wij

nieuws gaerd

zijn hen heel veel dank verschuldigd en wensen hen een goede en gezonde toekomst. Kleine teams Ondertussen ging de zorg voor onze cliënten gewoon door en werden plannen gemaakt om hen, met onze zorg, nog meer een thuis te geven binnen Wilgaerden. In kleinere teams gaan we met de cliënten hieraan werken. De teams zijn gevormd, de teamcoaches aangesteld en ook de clustermanagers staan klaar om met elkaar en met veel enthousiasme het nog beter te doen dan we al deden. Ook dit vindt u terug in de verhalen. Vertrouwen Het jaar 2014 ligt bijna achter ons. Het was een bewogen jaar, waarin we met elkaar het vertrouwen in de toekomst konden vasthouden. Ik hoop dat u mooie feestdagen zult hebben met uw naasten en dat het recept van Arie u goed zal smaken. Maar vooral wens ik u veel voorspoed en gezondheid toe in 2015, een jaar waarin zal blijken dat Wilgaerden een stevig thuis is voor ons allemaal!

Iris van Bennekom Algemeen directeur Vragen? Mail naar [email protected]

2

Clustermanager Marion Leegwater

Een nieuwe

stap

Wilgaerden heeft drie clustermanagers benoemd: Marion Leegwater voor West, Monica Hunneman voor Midden en Judith Hernamdt voor Oost. We spraken met Marion over haar nieuwe functie.

Van links naar rechts: Marion Leegwater, Judith Hernamdt, Monica Hunneman Met de komst van de nieuwe organisatiestructuur ging Marion nadenken: Wat past goed bij mij? Ze vroeg zich af of ze van deze functie gelukkiger zou worden. Het antwoord was ja, want ze vindt het boeiend om kwaliteiten van mensen te benutten en ze van daaruit naar een hoger niveau te tillen.

wensen van de cliënt. Niet het aanbod is bepalend maar de wens van de cliënt. Wij moeten vragen: Wat bent u gewend?’ Cliënten zijn geen eenheidsworst Met de toename van de zorgzwaarte moet ook de deskundigheid van onze medewerkers omhoog. Hoe gaat ze dat aanpakken? Marion: ‘We hebben afgesproken dat we alle verzorgenden willen opschalen naar niveau IG. De verpleegkundig specialisten en consulenten leveren al een grote meerwaarde. Door hun aanwezigheid binnen de teams krijgen ze alleen maar meer werk. In ons werk moeten we elke dag weer kijken wat mensen van ons vragen en proberen daar aan te voldoen. Onze cliënten zijn geen eenheidsworst. Wij moeten onze automatische piloot uitzetten. Als we de eigen kracht van onze cliënten en medewerkers goed benutten, kunnen we samen bergen verzetten.’

Verbinding maken Haar hoofdtaken worden de financiën, de bedrijfsvoering, beleid en advies, het coachen op afstand en medewerkers leren beter samen te werken zodat we meer wij-gevoel creëren. Dat vraagt dat we meer in elkaar geïnteresseerd zijn en elkaar beter feedback geven. De cultuur moet meer open worden. Ondernemen in de zorg Er worden van de clustermanager ondernemerskwaliteiten verwacht. Waar moeten we dan aan denken? Marion: ‘We bieden nu al diensten aan tegen betaling en we moeten nieuwe kansen onderzoeken. Als mensen langer thuis gaan wonen, komen de mantelzorgers meer onder druk. Wij kunnen dan op een andere manier gaan kijken naar tijdelijke opvang, de wijkteams ondersteunen, het dagbestedingsaanbod beter laten aansluiten bij de

Vragen? Mail naar [email protected].

3

winter 2014

Team

Mariëlle Klaverdijk is een van onze nieuwe teamcoaches. Na 5 jaar met veel plezier als teamleider extramurale zorg gewerkt te hebben, kreeg zij dankzij de reorganisatie de kans op een nieuwe uitdaging, de functie van teamcoach.

nieuws gaerd

4

coach!

De teamcoachen van Wilgaerden Zijn zelforganiserende teams nodig? Mariëlle: ‘De opdracht voor de teamcoach wordt om de kwaliteiten van de teamleden zo goed mogelijk te benutten. Als teamleider stelde je grenzen, als coach moet je de teamleden fouten kunnen laten maken. De teamcoach moet monitoren en haar gezonde verstand gebruiken. Door de zelforganiserende teams zien de cliënten straks minder verschillende gezichten. Dat vinden cliënten héél belangrijk. Niet eerst een verpleegkundig consulent over de vloer voor de wondverzorging en vervolgens nog een verzorgende voor het aantrekken van de steunkous. Dat kan die consulent ook wel even doen. Onze zorgvragers zijn daar héél kritisch op’.

ten de deuren naar elkaar openzetten en de blik op de toekomst richten. We willen een actieve cultuur van zelf verantwoordelijk zijn, elkaar aanspreken en van elkaar leren. Feedback vraagt om een professionele werkhouding. Het is prima als medewerkers buiten hun werk goed met elkaar om kunnen gaan, maar dat mag niet ten koste gaan van het elkaar aanspreken op fouten en gedrag. Zorg en huishouding komen nu in één team. Ben je daar blij mee? Mariëlle: ‘Ja, de huishoudelijke verzorging heeft zoveel inbreng. Toen huishouding en zorg nog gescheiden waren, kwam de informatie niet altijd bij mij, terwijl dat voor de cliënt wel van belang is. Nu vinden de huishoudelijke hulpen het fantastisch dat ze bij de zorg gaan horen. We kunnen zoveel meer uit onze medewerkers halen. Daar ben ik trots op’.

Hoe start je met drie nieuwe teams? Mariëlle: ‘De teamcoach moet de teamleden begeleiden in een proces waarin ze de meeste taken van de teamleider overnemen. In mijn vorige team waren de verschillende aandachtsvelden, zoals medicatie, inkoop, mic-meldingen enzovoort, al verdeeld onder de medewerkers. We deden veel samen, zoals het bekijken van de inzet van personeel ten opzichte van de productie. Bij ziektemeldingen regelt het team de vervanging, ook het rooster. Als coach moet je openstaan voor teamleden die moeite hebben met alle veranderingen en ze begeleiden’.

Waar sta je over vijf jaar? Mariëlle: ‘Van teamleider naar teamcoach is een mooie stap. Misschien wil ik in de toekomst nog wel eens wat anders of bij een andere organisatie, maar daar ben ik nu niet mee bezig. Ik heb voor 100% voor deze nieuwe functie gekozen. Ik heb er zin in’.

Vraagt zelforganisatie een grote cultuurverandering? Mariëlle: ‘Er zijn veel cultuurtjes binnen Wilgaerden. We moe-

Vragen: mail naar [email protected].

5

winter 2014

Zelforganiserende teams:

niets nieuws onder de zon Elly Pleune (Avondlicht) geeft leiding aan drie teams. Veel taken heeft ze in de teams neergelegd. Zij moeten zelf een oplossing zoeken als er bijvoorbeeld ziekmeldingen zijn. In verpleeghuis De Hoge Hop had ze al ervaring opgedaan als teamcoach. Ze weet dus dat een team niet van de ene op de andere dag zelforganiserend wordt. Haar ervaring is dat medewerkers tijdens de vorming van een zelforganiserend team hun verantwoording nog niet durven nemen. Of dat EVV’ers te veel taken overnemen van de teamleider. De verleiding is groot om een beroep te doen op de teamcoach. Niet ten onrechte adviseerde één van de teamleden Elly al om vanaf 1 januari 2015 een ander kantoor te zoeken. Groeien naar zelforganisatie Het realiseren van gelijkwaardigheid is lastig. Een medewerker kwam op het idee om door middel van een spel de kwaliteiten van de teamleden in kaart te brengen. Vervolgens worden taken aan medewerkers gekoppeld die daar het meest geschikt voor zijn. Lastig is ook het elkaar feedback geven, maar door dat veel te doen, leren de medewerkers dat steeds beter en nemen ze er ook tijd voor. Dan ontstaat er meer begrip voor elkaar. Elly heeft zelf een feedback-handleiding ontwikkeld.

‘Een diploma zegt niet alles.’ De deskundigheid wordt steeds verder uitgebouwd door meer maatwerk bij de aanname van nieuw personeel, door de aanwezigheid van een verpleegkundig specialist en een psycholoog en door bijscholing. Een diploma zegt overigens niet alles, het hart moet op de goede plaats zitten. De zorg wordt pas echt goedkoper als de bureaucratie minder wordt. Dat vraagt om goed en tijdig overleg tussen Centraal Bureau en werkvloer. Je moet het met elkaar oplossen. Dat is de rode draad voor de toekomst. Vragen? Mail naar [email protected].

nieuws gaerd

6

Nieuwe fotoseries Wilgaerden

In 2007 en 2008 maakten we onze eerste fotoseries van ouderen en medewerkers. Foto’s voor folders, advertenties, website enzovoort. Prachtige foto’s, maar inmiddels werd het tijd de voorraad weer eens te vernieuwen. Dus gaven we fotograaf Jasper van Overbeek opdracht om ouderen, medewerkers, mantelzorgers en vrijwilligers te fotograferen in normale situaties met hun dagelijks bezigheden. Opnieuw werden het mooie foto’s van kwetsbare ouderen, actieve ouderen, zorgzame medewerkers enzovoort.

Van teamleider naar… Niet iedere teamleider heeft ervoor gekozen te solliciteren naar de functie van teamcoach. Daarbij spelen veel persoonlijke afwegingen een rol. De ene teamleider gaat weer als verzorgende werken, de ander solliciteert buiten Wilgaerden en weer een ander gaat met vervroegd pensioen. Hierna volgen de verhalen van Ans Konijn, Anja Manshanden en Arie Huging. Ans Konijn (57) is teamleider zorg in de Rozenstaete en heeft besloten niet te solliciteren naar de functie van teamcoach. Ans: ‘De functie van teamcoach leek mij voor mijzelf te zwaar. Stoppen met werken voelt helemaal niet goed. Ik heb tot op heden altijd met plezier in de zorg gewerkt, dus heb ik besloten weer als verzorgende te gaan werken. Zo hoop ik nog een aantal jaren fijn te kunnen werken. Ik zie het ook wel zitten om straks in een zelforganiserend team te werken. Die kunnen zeker ook nog van mijn ervaring gebruik maken. Ik vind het wel jammer dat ik van functie moet veranderen, maar Wilgaerden moet mee in de ontwikkelingen in de ouderenzorg’.

jaar in de ouderenzorg gewerkt en houdt vooral van het contact met haar cliënten. Anja: ‘Ik ben bang dat als je teamcoach bent, het contact met de cliënten minder wordt. Terwijl ik dat het leukste vind aan mijn huidige functie. Daarnaast denk ik dat de functie van teamcoach voor mij te hoog gegrepen is. Weliswaar kun je daar voor opgeleid worden, maar dan nog blijft de afstand tot de cliënten. Ik heb besloten om Wilgaerden te verlaten en te kiezen voor het grote avontuur. Daarbij word ik gelukkig wel gesteund door het thuisfront. Ik begrijp overigens wel dat Wilgaerden moet veranderen. We hebben een mooie organisatie opgebouwd, maar met de huidige ontwikkelingen is het niet verstandig om een grote gelaagde organisatie te hebben. Maar het doet evengoed wel pijn’.

Anja Manshanden (50), teamleider in Zandhove, heeft al 32

7

winter 2014

Teamleider Arie Huging:

Uitgekookt

Hoe denkt hij over de reorganisatie? Arie: ‘In de oude cultuur van Wilgaerden lag de verantwoordelijkheid bij de teamleiders, het management en het Centraal Bureau. Als de dienst erop zat, was het ‘doei’. Dat kan nu niet meer, dat is goed, maar de overgang zal tijd kosten’. Als hij vijftig was geweest, was hij nog voor de functie van teamcoach gegaan, want uitdagend vindt hij dat zeker. Nu kiest hij voor zijn vele hobby’s (zoals koken, kunst en antiek) en zijn vrijheid. Maar in de keuken van De Horstenburgh zal hij vast zijn gezicht nog wel eens laten zien

Arie Huging (59) is één van de teamleiders die ervoor heeft gekozen om per 1 januari te stoppen. Bijna 30 jaar werkte hij als teamleider maaltijdverzorging in De Horstenburgh en zijn vertrek gaat hem aan het hart. In die 30 jaar zag hij de ouderenzorg sterk veranderen. Stonden er vroeger vijf koks voor 200 maaltijden, nu zijn dat er drie. Vanaf medio december moeten alle maaltijden die bezorgd worden, voorzien worden van stickers met daarop de allergene stoffen. Nu vragen de teamleden nog aan de teamleider hoe dat moet, straks moeten ze het zelf kunnen. Hij geeft er de voorkeur aan om zelf te stickeren in plaats van de maaltijden uit te besteden aan een bedrijf. Want door eens per jaar de klanten uit te nodigen op De Horstenburgh binden ze de klanten aan Wilgaerden.

nieuws gaerd

8

Kerstmenu Koken is zijn hobby, dus vroegen we Arie een mooi kerstmenu samen te stellen met een voor-, hoofd- en nagerecht. Smakelijk eten!

Als de wijnsaus nog wat te dun is dan iets afbinden met allesbinder. Bereiding eendenborst: Laat de eendenborst op kamertemperatuur komen. Keep het vel van de eendenborst in. Zet een koekenpan op en doe hier de rest van de roomboter en olijfolie in en bak de eendenborst mooi bruin, zout en peper erbij en zet dit dan 3 tot 5 minuten in de oven op 180 graden. Giet de jus eventueel bij de rode wijnsaus, zodat deze nog meer smaak krijgt. Serveer dit alles op het bord met wat garnituur.

Voorgerecht:

Gevulde zalmbonbon Voor 4 personen Ingrediënten: • 4 plakken gerookte zalm, totaal 4 ons • zwart sesamzaad • 150 gram zeekraal • rode paprika • 200 gram witte kool • zout, peper, olie, kerry, gembersiroop, witte wijnazijn • 100 gram gemengde salade • gedroogde tomaten • 50 gram zwarte olijven

Dessert:

Abrikozentompouce met amaretto Let op: dit recept is voor 10 personen Ingrediënten: • 2 pakjes bladerdeeg • 150 gram gedroogde abrikozen • 3 dl sinaasappelsap • 150 gram suiker • 500 gram mascarpone • 250 cc slagroom • 8 eetlepels amaretto • poedersuiker

Bereiding: Pak een klein theekopje en doe daar plastic folie in, daarna de zalm. Zorg dat de zalm uit het kopje steekt. Maak de salade aan met azijn, zout, peper. Meng daar de stukjes gedroogde tomaat en gehakte olijven in en breng verder op smaak. Doe dit alles in de kopjes, draai dan de folie tot een bal. Haal vervolgens het plastic er af en leg de bonbon op een bord. Strooi er zwarte sesam op. Maak van de fijne witte kool en paprika een atjar door dit te mengen met kerry, azijn en gembersiroop. Laat dit een half uur staan. Bak de zeekraal in een klein beetje olie, 1 minuut om en om. Leg dat naast de bonbon en aan de andere kant de atjar. Serveer met kleine broodjes en roomboterbolletjes.

Bereiding: Breng de abrikozen aan de kook met het sinaasappelsap en laat dit even rustig garen. Pureer de abrikozen met het vocht met een staafmixer. Klop de mascarpone in een grote kom met de suiker en klop de afgekoelde abrikozenpuree er door. Klop de slagroom stijf en doe hier de amaretto door heen. Doe dit alles door elkaar en laat het opstijven.

Hoofdgerecht: Bak de plakken bladerdeeg mooi goudgeel, laat deze afkoelen en snij ze doormidden. Vul deze met de abrikozenmousse en zet weg in de koelkast. Voor het op serveren op een plat bord doen en bestrooien met poedersuiker.

Eendenborst met rode wijnsaus Voor vier personen Ingrediënten: • vier mooie eendenborsten van ongeveer 180 gram • dobbelsteentjes spek 100 gram • takje tijm • fles rode wijn • 1 grote ui • zout en peper naar smaak • 60 gram roomboter, 40 cc olijfolie Bereiding rode wijnsaus: Schil de ui en snij deze in 8 stukken. Zet een koekenpan op en doe daar 20 gram boter en wat olijfolie in, laat dit even warm worden en bak dan het spek samen met de uien en tijm, blus dit af met de rode wijn en laat dit inkoken, zeef de saus (zodat er geen ui en spek in zit) en breng op smaak met zout en peper.

9

winter 2014

Wilgaerden is op de goede weg Mevrouw De Joode woont al een aantal jaren in De Perelaar en is heel actief, onder andere in de Cliëntencommissie en de Cliëntenraad van Wilgaerden. In november nam ze nog deel aan de sollicitatiegesprekken voor de functie van teamcoach. Toen ze in De Perelaar kwam wonen, was er een bewonerscommissie. Nu is er ook een Cliëntencommissie met vier leden.

Wat vindt u van de veranderingen in de ouderenzorg? Mevrouw De Joode: ‘Ik vind die veranderingen wel nodig, maar de uitvoering is wel lastig. De zorg moet eens goed tegen het licht gehouden worden. De cliënt moet zelf doen wat zij nog kan doen. Ik heb nu 3 uur huishoudelijke verzorging per week. Ik wil best een uur inleveren als dat ten goede komt van de mensen die persoonlijke verzorging nodig hebben. Maar ik vind het wel lastig dat we onze kinderen, die het al zo druk hebben, moeten vragen om voor hun ouders te zorgen. Er zouden meer vrijwilligers of bewoners moeten zijn die af en toe eens eenzame ouderen bezoeken. Volgend jaar wil ik eens kijken of ik samen met wat andere mensen het vrijwilligerswerk in De Perelaar wat nieuw leven kan inblazen. Ik heb er wel vertrou-

nieuws gaerd

wen in dat Wilgaerden de veranderingen goed oppakt. De reorganisatie van Wilgaerden brengt de mensen dichter bij elkaar. Ik ben blij dat de leiding de inbreng van de Cliëntenraad op prijs stelt. Bent u bang dat de zorg minder goed zal worden? Mevrouw De Joode: ‘Ik merk in De Perelaar dat er meer gelet wordt op de kwaliteit van de zorg. De Wilgaerden-medewerkers zien mij niet als cliënt, maar als mens. Alle Wilgaerdenmedewerkers zijn even vriendelijk. Het zal wel wennen zijn voor het personeel dat huishouding en zorg nu in één team komen. In het begin zal er wel wat frictie zijn. Maar uiteindelijk komt het ten goede van de bewoners van De Perelaar’.

10

Hij heeft geen vertrouwen in de huidige participatiesamenleving, is somber over de toekomstige ouderenzorg en gaf het

De eigen weg van Lowie van der Woude Hij werd 91 jaar geleden geboren in Hoorn als zoon van een timmerman en werd dus ook timmerman. Lowie: ‘Ik heb het geluk gehad dat ik mijn vrouw Truus ontmoet heb. Samen hebben we veel genoten.’ Gelovig is hij niet, maar zegt hij: ‘Geloven doet iedereen. Al is het maar dat het ieder jaar weer voorjaar wordt. Ik heb geleerd wat goed en fout is. Daar heb ik naar geleefd. Ik kan me verschrikkelijk kwaad maken over wat er gebeurt in de wereld. Die kwaadheid schrijf ik van me af achter de computer. Ik maak me zorgen over de toekomst van de ouderenzorg en heb daar meerdere brieven over geschreven naar de regering en gemeentebesturen. Ik ben kritisch, maar besef heel goed dat we allemaal onze zwakheden hebben. Je moet altijd elkaar helpen en daar hoeft niets tegenover te staan’. In voor- en tegenspoed Zijn vrouw kreeg al vele jaren thuiszorg. Na zijn pensionering nam hij die zorg over. Het mantelzorgcompliment van € 250,- weigerde hij omdat hij bij zijn huwelijk had beloofd voor zijn vrouw te zorgen in goede én slechte tijden. In

2011 verhuisde hij met zijn vrouw naar een appartement in Westerhaven. Begin 2013 overleed zijn vrouw. Na een huwelijk van 64 jaar voelt dat voor Lowie als een amputatie. Hij vraagt zich af: ‘Truus, waar ben je?’. Sinds haar dood schrijft hij Truus elke maand een brief, waarin hij haar vertelt wat er gebeurd is. Een tevreden mens In Westerhaven mist hij een grote knutselruimte. Verder is hij heel tevreden: ‘Je kunt met de verzorgende een goed en vertrouwelijk gesprek hebben. Ze zijn heel betrokken en de verzorging is heel goed’. Het liefst zou hij alle medewerkers tegelijk willen omhelzen. Actief is hij ook nog steeds: in de Cliëntencommissie, de klaverjasclub, het koffieclubje met enkele dames, enzovoort. Schrijven als passie Hij schrijft al jaren zijn ‘Mijmeringen’ voor het Anker, het huisblad van Westerhaven. Maar het levensboek van Wilgaerden gaf hij terug. Toch schreef hij op advies van een activiteitenbegeleider zijn levensverhaal op. Honderden vellen typte hij al vol achter zijn computer. Lowie:

11

Wilgaerden-levensboek terug. Hebben we hier te maken met een opstandige oudere? Louis sprak met Lowie.

‘Zo kan ik zien wat ik verkeerd heb gedaan en nu anders zou doen’. Op weg naar het einde Lowie wil graag 115 jaar worden om te zien waar de wereld heen gaat, maar hij heeft niet zo lang meer te leven. Boezemt hem dat angst in? Lowie: ‘Nog niet. Misschien als het dichterbij komt’. Hij gelooft niet in een hiernamaals, maar: ‘Sinds het overlijden van mijn vrouw maak ik soms dingen mee dat ik denk: Zou er toch wat zijn? Dan heb ik het gevoel dat ze achter me staat en draai ik me om. Ik denk dat het inbeelding is, maar er is meer tussen hemel en aarde dan wij kunnen verklaren. Ik heb zo lang met haar geleefd dat het voelt alsof ze er nog is’. Voor zijn overlijden regelt hij alles tot in de puntjes: Verzekeringen, abonnementen, adressen voor rouwkaarten enzovoort. Lowie: ‘Het bespaart mijn familie een hoop heisa in de dagen voor de crematie. Ik wil zo lang mogelijk de regie over mijn leven houden. Wat je zelf kunt, moet je ook zelf doen’. Interview: Louis Keij

winter 2014

Met pijn in zijn hart… … vertrekt Herman van Sliedrecht na 11 jaar als voorzitter van de Cliëntenraad van Wilgaerden. Echt afscheid nemen doet hij nog niet, want hij blijft actief in de Cliëntencommissie en Cliëntenraad. Een kleine greep uit de onderwerpen waarmee hij zich de afgelopen jaren heeft beziggehouden: de WMO, het reanimatiebeleid, de veranderingen in de ouderenzorg en de reorganisatie. Over Wilgaerden is hij vol lof, de zorg van Wilgaerden is uitstekend. Maar het zijn nu roerige tijden. Daarom blijft hij voor de ouderen knokken, binnen en buiten de Cliëntenraad. Zodat de zorg van Wilgaerden nog beter wordt en mensen thuis niet vereenzamen. Vragen? Mail naar [email protected]

Bedankt Wilgaerden reorganiseert. Volgend jaar staat er een sterkere organisatie die nog beter dan voorheen zal inspelen op de wensen van de cliënt. Het gevolg van de reorganisatie is ook dat we afscheid nemen van een aantal collega’s die bij Wilgaerden gewerkt hebben. Wij zijn hen veel dank verschuldigd voor hun inzet en wensen hen een mooie toekomst toe. Bij het ter perse gaan van deze NieuwsGaerd was bekend dat de volgende collega’s Wilgaerden verlaten: Tinie van der Jagt, directeur groep Midden 1, Margriet Lesterhuis, directeur groep West, Max van Ewijk, directeur groep Oost, Bert van Dijkhuizen, groep Midden 2, Paul Doedens, zorgmanager groep Oost, Tineke Ackerman, zorgmanager groep West. Op 22 december wordt bekend welke teamleiders afscheid nemen. Dat leest u dan op Connect.

nieuws gaerd

12

Zware zorg? Bijscholen! De zorgzwaarte voor onze cliënten neemt alleen maar toe, ook in de extramurale zorg. Janneke Cohen, EVV’er in De Kersenboogerd, merkt dat dagelijks. Dat vraagt steeds meer deskundigheid van onze medewerkers en meer aandacht van Wilgaerden voor bijscholingen. Janneke volgt sinds september een eenjarige cursus van verzorgende naar verzorgde IG. Janneke: ‘Nu mag ik niet intramusculair injecteren, dus moet ik voor die handeling een andere medewerker vragen. Terwijl we willen dat cliënten zoveel mogelijk door dezelfde persoon worden geholpen. Als IG mag ik wel injecteren, dus ben ik met die cursus begonnen. Leuk is dat mijn cliënten mij zelfs met de cursus willen helpen’. Méér dan mensen wassen Janneke: ‘Het gaat in de zorg overigens niet alleen om mensen wassen of injecteren. Goede zorg is vooral veel aandacht voor de mens achter de cliënt. Ook op dat terrein willen we graag bijgeschoold worden’. In de actie Topzorg hebben we daar al een slag in gemaakt, maar het kan nog beter. Janneke: ‘Aan het belgedrag merk je vaak al of er iets mis is met een cliënt. Daar proberen we dan bijvoorbeeld tijdens de verzorging achter te komen. Zo nodig verwijzen we door naar de psychologen en raads- en vertrouwenspersoon. Als verzorgende loop je wel het hele padje mee. Oud zijn is niet altijd leuk, des te belangrijker is hoe wij daarmee omgaan’. Sámen Janneke is blij met de komst van de zelforganiserende teams omdat daarin veel beter de kwaliteiten van de medewerkers benut worden. Ook de flexibele inzet van medewerkers is goed. Janneke: ‘Dan krijg je meer het samen-gevoel. We zijn er wel voor de cliënten’. Heb je vragen over opleidingen? Mail naar [email protected]

13

winter 2014

Clientvolgsysteem Eenvoud en één keer de gegevens registreren is het

5. 6.

uitgangspunt bij het project Clientvolgsysteem. Wat kan er samengevoegd worden, waar kan het eenvoudiger en

7.

Direct digitaal gegevens vast kunnen leggen in Cura. Inzichtelijk maken van medische informatie voor betrokkenen. Risicoscan digitaal invullen met signaalfunctie.

wie is er verantwoordelijk? Actiepunten die in 2015 worden opgepakt: 1. Vermindering opnameformulieren. 2. Verandering in minutenregistratie. 3. Cliëntinzage in dossier.

Deze vragen zijn gesteld aan een zorggroep en een administratieve groep. Uit deze inventarisatie zijn 20 actiepunten gekomen waar op dit moment hard aan gewerkt wordt door diverse werkgroepen.

Informatie over wie er aan dit project en/of werkgroep mee werkt is te vinden op Connect: ga naar ‘Samenwerken’, naar ‘Overzicht van alle projecten’ en vervolgens naar ‘Clientvolgsysteem’.

De actiepunten waar nu aan gewerkt wordt zijn: 1. Nieuwe Intake en vereenvoudigd zorgleefplan. 2. Van In zorg naar Facturatie (administratieve proces). 3. Signaalfunctie op intake, evaluatie en zorgleefplan. 4. Eenduidige werkwijze Plaatsingscoördinatoren en Cliëntadviseurs.

Vragen? Mail naar [email protected]

De Ondernemingsraad nu en in de toekomst Waar is de Ondernemingsraad mee bezig? Wat deden we de afgelopen periode? Wat gaan we in de toekomst doen? Deze vragen worden ons vaak gesteld.

We zijn de afgelopen periode betrokken geweest bij alle plannen en stukken die betrekking hebben op de transitie. We hebben in die plannen een adviserende rol. Ons advies wordt meegenomen bij de besluitvorming, zoals bijvoorbeeld over het sociaal plan. De vakbonden overleggen met onze bestuurder over dat plan. De Ondernemingsraad heeft hierin een adviserende rol en is betrokken bij het overleg van het bestuur met de vakbonden. Onze adviezen worden meegenomen. Maar uiteindelijk moeten bestuur en de vakbonden er samen uitkomen. Als Ondernemingsraad hebben we ook bij verschillende commissies gezeten, zoals de nieuwe kledingcommissie en sollicitatiecommissie van de clustermanagers. De kledingcommissie is nog in volle gang.

daarbij niet achterblijven. Wij gaan kijken hoe. We hebben ideeën genoeg. We willen meer zichtbaar worden als Ondernemingsraad in de organisatie en bij de medewerkers. Dat willen we doen door meer gesprekken met de medewerkers op de locaties. We willen ook een folder maken over de werkzaamheden en structuur van de Ondernemingsraad. Met onze nieuwsbrief zullen we jullie op de hoogte houden met de voortgang van de trajecten en onze afwegingen en dilemma’s.

Het contact met onze bestuurder is goed, mede door de open houding van bestuurder en Ondernemingsraad. De toekomst We zien de toekomst van Wilgaerden met vertrouwen tegemoet en blijven alle veranderingen rond de zorg en de organisatie kritisch op de voet volgen. Waar nodig steunen we jullie als medewerkers en proberen we jullie vragen te beantwoorden. Elke donderdag is het dagelijks bestuur van de Ondernemingsraad bereikbaar op het Centraal Bureau.

We wensen jullie fijne feestdagen toe. Diana Batteljee Voorzitter van de Ondernemingsraad Vragen? Mail naar [email protected]

De organisatie is aan het vernieuwen, de Ondernemingsraad kan

nieuws gaerd

14

Slimme zorg: vertrouwen in elkaar Mensen die in de zorg werken, willen in de eerste plaats zorg verlenen, geen formulieren invullen. Toch gaat nu veel van hun tijd op aan administratieve handelingen en blijft er te weinig tijd over voor de cliënt. Hoe kunnen we cliënten betere zorg leveren met minder regels, formulieren en protocollen? Wilgaerden heeft gekozen voor zelforganiserende teams. Dat betekent dat teamleden meer verantwoordelijkheden en taken krijgen. Het keurig volgen van regels en invullen van formulieren leiden niet automatisch tot betere zorg, tot minder medicatiefouten, minder valincidenten enzovoort. Deskundige medewerkers die zich verantwoordelijk voelen wel. Zij zien sneller wat er verbeterd kan worden aan de werkprocessen. Kwaliteit 3.0: Het gaat om de cliënt! De reorganisatie van Wilgaerden heeft ook voor de werkwijze van Kwaliteit & Veiligheid gevolgen: • We gaan stimuleren dat teams verbeteren tot een vast onderdeel van hun werkoverleg maken. • We zullen nog meer dan voorheen het indienen van verbeterideeën en het delen van kennis stimuleren. • We houden alle regels nog eens tegen het licht en kijken welke echt nodig zijn. Als je als teamlid goed met anderen samenwerkt, nadenkt over de zorgverlening, kennis deelt, kun je meer problemen oplossen. Daar heb je dus niet altijd regeltjes voor nodig. Het benutten van de kracht van de medewerkers leidt automatisch tot een vereenvoudiging van ons kwaliteitssysteem. Vertrouwen in elkaar en in de eigen kracht van de cliënt vormen de basis van goede ouderenzorg. Natalie Limmen Kwaliteit en Veiligheid

Nieuwsbrief voor mantelzorgers Mensen die zorgen voor iemand met dementie lopen tegen allerlei praktische en emotionele vragen aan. Hoe kun je iemand met dementie helpen bij alledaagse zaken, zoals koken? Wat te doen als iemand door geheugenproblemen niet meer de eigen zaken kan regelen? En wat heeft de regio allemaal aan hulp te bieden? Speciaal voor hen is er een digitale nieuwsbrief: Familias van het Platform Dementie Noord-Holland Noord. Deze tweemaandelijkse nieuwsbrief staat vol handige informatie uit de regio Noord-Holland-Noord. Mantelzorgers kunnen via Familias ook een vraag voorleggen aan andere lezers. Abonneren op Familias is gratis en eenvoudig via www.mantelzorgnieuwsbrief.nl.

15

winter 2014

Cliëntgerichtheid

De tuinen van Avondlicht Avondlicht heeft de grootste tuin van Wilgaerden. Ooit was er zelfs een midgetgolfbaan. De tuin doet vooral dienst als wandelpark en wordt gebruikt voor onder andere de Avondlichtmarkt en het circus.

Avondlicht heeft net zo veel tuinmannen als we bewoners hebben. Iedereen heeft vroeger wel een tuintje gehad en een mening over de tuin. Daarom informeert de technische dienst sinds kort de bewoners (in het kader van de cliëntgerichtheid) via de beeldkrant over tuinactiviteiten zoals het maaien, het heggen scheren, het bollen planten, en de geraniums in de balkonbakken zetten. De inrichting van de tuin is zo bedacht dat de tuin het hele jaar door aantrekkelijk is voor de cliënten. Het onderhoud plannen we strak, want als de beukenhaag teveel uitschiet, kunnen de bewoners van de benedenverdieping niet meer naar buiten kijken. We hebben nu minder onderhoudsmensen dan vroeger en slechts één vrijwilliger. Dankzij een uitgebreid machinepark is gelukkig zoveel mogelijk onderhoud gemechaniseerd. We hebben onder andere een professionele veegmachine zodat we de paden en trottoirs zomer en winter schoon en veilig kunnen houden voor onze cliënten. Vroeger was de tuin vooral een moestuin en boomgaard om het verzorgingshuis van zijn eigen groenten en fruit te voorzien. Die zijn er nu niet meer, maar misschien moeten we samen met de activiteitenbegeleiders nog eens kijken of we een klein gedeelte van de tuin kunnen omvormen tot een belevingsgerichte tuin. Daar worden alle zintuigen van met name demente ouderen geprikkeld. En misschien moeten we in het kader van

de participatiesamenleving aan familieleden van cliënten vragen of ze hieraan een bijdrage willen leveren. Onze tuin is altijd in ontwikkeling. Kees de Boer Medewerker Techniek Vragen? Mail naar [email protected]

Vertrouwenspersoon Medewerkers Heb je een probleem of situatie dat je niet met anderen kunt of wilt bespreken? Neem dan contact op de Vertrouwenspersoon Medewerkers. Zij begeleiden medewerkers die geconfronteerd zijn met ongewenst gedrag. Deze vertrouwenspersonen zijn: • Monica Hunneman, tel: 0229-28 27 80; e-mail: [email protected]; • Eva Mol, tel: 0229-28 77 41; e-mail: [email protected]. Kijk voor meer informatie op Connect.

nieuws gaerd

16

Magda & Magda

Magda Meijer en Magda Lant zijn twee nichtjes die van kinds af aan vriendinnen zijn. Magda Meijer uit Veenendaal heeft al 86 jaar een bloedziekte en moet regelmatig naar het ziekenhuis. Na een herseninfarct is ze rolstoelafhankelijk en woont in een verpleeghuis. Ze is afhankelijk van de zorg van anderen. Magda Lant uit Obdam heeft jaren haar man verzorgd, die de ziekte van Alzheimer had. Ondanks de zorg voor haar man, nam ze elke avond de tijd om haar vriendin te bellen voor een praatje. Magda Meijer wilde dolgraag haar nichtje bezoeken, maar het huis van Magda in Obdam heeft hoge drempels. Toen Magda Lant vertelde dat ze sinds kort vrijwilliger was in De Horstenburgh kreeg de mantelzorger van Magda Meijer het idee om een ontmoeting te arrangeren in De Horstenburgh. Zaterdag 27 september 2014 werd een droom werkelijkheid. Magda en haar mantelzorger gingen met de rolstoelbus naar De Horstenburgh. Ze werden ontvangen met koffie en gebak en zijn de hele dag heerlijk verwend. De Magda’s hebben genoten van elkaar, van het heerlijke eten en van het vriendelijke personeel. Een dag met een gouden randje. Magda, Magda en hun mantelzorger

Teamleiders lopen Run4Semmy Stichting Semmy financiert het VUmc onderzoek naar een zeldzaam voorkomende hersenstamkanker bij kinderen. De overlevingskans is nu bijna 0. Voor de grote fondsen in Nederland en de farmaceutische industrie is deze kankersoort niet interessant genoeg om wetenschappelijk onderzoek te steunen. Daarom willen wij met uw hulp geld bijeen brengen om deze verschrikkelijke ziekte te kunnen behandelen. Vanuit een persoonlijke betrokkenheid besloten Claudia en Thea mee te doen met de Run4Semmy. Na veel trainingen in het Streekbos was het op zondag 19 oktober zover. De run was onderdeel van de 8 km-loop tijdens de Marathon van Amsterdam. Om 10:10 klonk het startschot. Langs de route stonden kinderen spontaan te applaudisseren. Halverwege stond zelfs de Lutjebroeker Blaasband! Ook een vader met zijn zesjarig zoontje renden, met betraand gezicht, mee voor hun overleden dochter en zusje. Uiteindelijk kwamen wij, hand in hand, met nog 350 deelnemers als een ‘blauwe golf’ weer terug in het Olympisch Stadion. Het maakte niet uit in wat voor tijd. In

totaal hebben wij ruim € 400 opgehaald bij medewerkers en familie. Wil je ook meedoen volgend jaar of wil je geld doneren? Kijk voor meer informatie op www.stichtingsemmy.nl .

17

Claudia Heerens en Thea de Jong Bosmanstaete Venhuizen Vragen? Mail naar [email protected] of [email protected].

winter 2014

De beste wensen, wat zijn dat eigenlijk? Vaak bedoelen mensen het goed, maar verwoorden ze het slecht. Vandaar mijn meest positieve nieuwjaarswens voor 2015: Ik wens u een goed 2015, dat wil zeggen een jaar waarin zaken zomaar beter gaan. Natuurlijk kan het zo zijn dat er dit jaar dingen niet goed zijn gegaan of dat je zaken meegemaakt hebt die niet vrolijk stemmen. Toch wens ik dat u het goede uit 2014 en voorgaande jaren meeneemt de toekomst in. Ik wens dat u het komende jaar veel goede gevoelens zult krijgen, of beter nog dat u zich zelf verantwoordelijk maakt om u goed te voelen. Ik wens dat u goede beslissingen zult nemen voor de toekomst. Bovenal wens ik dat het niet alleen met u goed gaat, maar dat u tegelijkertijd ook in staat zult zijn om al het goede, wat u ontmoet, door te geven in uw privéleven, ook aan collega’s. Hoewel die net als u zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen geluk. Het is goed om te zorgen voor uzelf en uw eigen kring, want als iedereen dat doet, breekt er misschien wel spontaan de wereldvrede uit. Ik wens dat u groots mag en kunt dromen in 2015. De meeste mensen laten zich beperken door wat ze haalbaar of realistisch achten. Mijn wens is dat u uw omgeving en vooral uzelf in 2015 gaat verbazen. Niet omdat u meteen alles wilt bereiken, maar omdat u een grote stap zet om uw grote droom echt waar te maken. Ik wens dat u niet alleen feest viert als u een doel hebt bereikt, maar dat u ook geniet van de reis ernaar toe. Dat u ontspanning, plezier, vreugde, blijdschap, vrolijkheid en zelfvertrouwen vindt of vergroot. Tenslotte hoop ik dat u ‘verlicht’ raakt. Niet dat er opeens een spiritueel lampje gaat gloeien, maar dat u het leven lichter neemt en ervaart. Tijdens het volwassen worden en zijn, willen we soms te serieus genomen worden. Situaties vragen er soms om op andere momenten toch wat ontspannener in het leven te staan. Ik wens u een fantastisch mooi 2015 en u krijgt van mij de allerbeste wensen. Alie Grijpstra Raads- en vertrouwenspersoon Reageren? Mail naar [email protected]

nieuws gaerd

18

Column Voor mij geen oliebollen meer Het was me het jaartje wel. Steeds als ik dacht: dit is de limit, nu kan echt het niet erger, gekker of slechter, dan hoefde ik maar weinig geduld te hebben of er waren nieuwe gebeurtenissen die bewezen dat het nog véél erger, gekker of slechter kon. Mijn fantasie was niet rijk genoeg. De werkelijkheid bleek een ondenkbare onvoorstelbare waarheid. Het was geen illusie, geen nachtmerrie, geen sciencefiction. Nachtmerries blijken waar te kunnen zijn. De beelden van verwoesting, ziekte en wanhoop zijn geen verzinsels. Sciencefiction? De snelle ontwikkeling van technische hoogstandjes is niet te stoppen. Ook in kleinere kring ben je ongetwijfeld verrast of getroffen door voorvallen. Misschien ben je verhuisd? Ben je moeder geworden, of oma? Je hebt je vader verloren, of je bent zelf vader geworden? Wellicht was je ziek en ben je weer helemaal hersteld. Getrouwd? Gescheiden? Andere baan? Zekerheden zijn allerminst zeker. Het leven stroomt. Het is een rivier, die soms vriendelijk kabbelt, en soms met daverende stroomversnellingen door je bestaan dendert. Het heeft geen zin om er tegenin te zwemmen. Laat je liever meevoeren. Het leven is geen statische situatie. Soms is dat jammer, want sommige periodes mogen eeuwig duren. De roze wolk van verliefdheid verdampt op zekere dag, dat is spijtig. Dat de grauwe sombere periode van rouw ook voorbij gaat, is een juist zegen. Op het gebied van de zorg, en op kleinere schaal binnen Wilgaerden, zijn ook veranderingen gaande. Dat mensen langer in hun eigen huis zorg moeten krijgen en niet zouden moeten verhuizen, is heel wenselijk. Maar als daardoor jouw werk verandert, reageer je met heel wat minder begrip. In de wandelgangen was iets te horen

19

over zelfsturende teams. Sciencefiction, dacht ik. Tot ineens de aankondiging kwam van het vertrek van alle teamleiders, opnieuw zo’n ondenkbaar voorval. Zelfsturend? Nou, stuurloos, dat is het woord dat in mij opkwam. Een teamleider, dat is toch de kapitein? Hij of zij staat aan het roer. De hens aan dek, dat zijn de handen van jou en je collega’s. Als je er even niet uitkomt, vraag je hulp aan je teamleider. Als het je boven je pet gaat, of je hebt gewoon geen zin om het zelf uit te zoeken, leg je het probleem neer bij je teamleider. Maar toen ik de gedachte meer tijd gaf om te rijpen, zag ik mogelijkheden. Het past bij deze tijd om meer verantwoording te krijgen. Wie verantwoordelijk wordt gemaakt, zal juist extra zijn best doen. Dat door jouw handelen de afdeling geen schipbreuk lijdt, ligt in handen van het team. Samen met je collega’s zet je de koers uit. De taken worden verdeeld. Er wordt gekeken naar kwaliteiten. Waar ligt jouw kracht? Verandering doet mensen opschrikken. Het oude vertrouwde was toch goed, denk je. We hebben het altijd zo gedaan. Waarom veranderen? Is een verandering een verbetering? Is het vooruitgang? Daar kom je alleen maar achter als je iets durft te veranderen. Zo, het is de hoogste tijd om de kerstboom neer te zetten en de versiering tevoorschijn te halen. Alhoewel? Ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in. Het hele huis moet op zijn kop om twee weken kerstsfeer aan te brengen. Waarom toch? Kan het niet anders? Wordt het niet eens tijd om de Kerst te herijken? Oud en Nieuw, kan dat eindelijk eens zonder duizendknallers? Vind ik oliebollen eigenlijk wel lekker? Fijne feestdagen, Jolanda Stammes

winter 2014

En nu

ik nog!

Cor Buijsman Wat voor werk doe je? Ik werk op de financiële administratie van het Centraal Bureau en hou me bezig met debiteuren, crediteuren, inkomsten, uitgaven. Ik heb nog steeds plezier in mijn werk.

van je medicijnen niet gebruikt, mag je ze niet terugbrengen. Ben je bang om oud te worden? Nee, ik wil honderd worden. Ook al komt de ouderdom met gebreken.

Zou je wel eens wat anders willen doen? Nee.

Wanneer heb je voor het laatst teveel gedronken? Een paar maanden terug op een bruiloftsfeestje waar weinig gedanst werd. Dan ga je automatisch meer drinken. Ik had hem pittig zitten.

Wat doe je in je vrije tijd? Ik ben actief bij voetbalclub de Zouaven in Grootebroek, ik tennis en biljart. Sinds enkele jaren ben ik ook boekhouder van dorpshuis de Stek. Elke woensdagmiddag sta ik in de kantine van het Martinuscollege als hulpouder.

Wat is je slechtste eigenschap? Heb ik niet….Nou ja, ik ben wel eens te consequent. Als ik een mening heb, ben ik daar moeilijk vanaf te brengen. Dat is wel eens lastig voor andere mensen. Het werk dat ik gekozen heb past bij mijn karakter.

Van wat voor muziek hou je? Rory Gallagher, Eric Clapton, Roy Buchanan, Robert Cray, Muddy Waters. Ik hou van gitaargejank, vooral blues. Ik vind het wel jammer dat ik zelf geen gitaar kan bespelen. Maar als het kermis is en ik heb een borreltje op, dan vind ik zelfs André Hazes leuk.

Wordt je met het ouder worden optimistischer of pessimistischer? Ik word optimistischer. Na een aantal vervelende jaren werk ik nu al weer drie jaar bij Wilgaerden. Dat bevalt me prima.

Van wat of wie krijg je kippenvel? Van mijn vrouw, daar ben ik nog steeds gek op. Waar geef je het meeste geld aan uit? Mijn kinderen studeren nu, dus dat gaat hard.

Geloof je in de Kerstman? Ja, en in Sinterklaas en Sint Maarten. Het zijn tradities waar ik altijd erg van genoten heb en die ik ook graag wil doorgeven aan de volgende generaties.

Hoe zie je de ouderenzorg voor de toekomst? Ik zie de zorg voorlopig alleen nog maar duurder worden. Die zorg kan overigens nog wel een stuk efficiënter. Als je de helft

Heb je een wens voor Wilgaerden? Dat het nog lang goed gaat met Wilgaerden en wij als administrateurs positieve berichten kunnen melden.

Colofon Eindredactie | Louis Keij Redactieadres | Maelsonstraat 10, 1624 NP Hoorn E-mail | [email protected] Vormgeving | www.minkowsky.com

NieuwsGaerd is het informatieblad van Wilgaerden voor werknemers en vrijwilligers. Jaargang | 14, nummer 42, december 2014 Redactie | Iris van Bennekom, Hanny Duys,

Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of gekopieerd zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

Alie Grijpstra, Marion Groot, Jolanda Stammes, Marian Smit

nieuws gaerd

20