nieuws
2 | Sharing Schools - najaarseditie 2009
All Saints Sinds april is er een nieuw partnerschap ontstaan tussen de Adelbrecht-Windekind uit Groesbeek en All Saints Preparatory Primary School in Bushenyi, Oeganda. Marc, bestuurslid van Sharing Schools en tevens leraar op de Adelbrecht-Windekind is naar Bushenyi gereisd om daar de eerste contacten te leggen. Iedereen is klaar voor een mooie uitwisseling. De kinderen van de hoogste groep in Groesbeek zijn op dit moment bezig met het maken van een nieuwsbrief dat opgestuurd gaat worden. In december organiseert de school een kerstmarkt en een kerstkaartenactie. Alle kinderen ontwerpen zelf een kerstkaart die ze gaan verkopen om geld in te zamelen voor de kinderen van de partnerschool.
Kinderen van All Saints zijn blij met de uitwisseling.
Wow dag 2009 Elk jaar, op of rond sint Maarten wordt wereldwijd op de Vrijescholen aandacht besteed aan het thema Barmhartigheid. Wij van het Karel de Grote college doen dat door geld bijeen te brengen voor een zelf gekozen doel. Dit jaar hebben we voor de 'Saint Joseph's school' in Rubuguri (Oeganda) gekozen. We hebben via het Sharing Schools al contact met deze school en veel leerlingen waren erg onder de indruk dat sommige meisjes niet naar school kunnen omdat ze ver van school wonen. Met de opbrengsten van de WOW dag worden er slaapzalen voor meisjes gebouwd, zodat ze bij school kunnen overnachten. In de school hangen foto's van de school in Rubuguri en er hangen overal posters. Elke klas heeft een korte uitleg gehad over hoe het er daar aan toe gaat en waarvoor we werken. Op 11 november is het dan zo ver. Iedereen bedenkt iets leuks om geld te verdienen. De één staat levend standbeeld in de stad, de ander verkoopt zelfgebakken koekjes aan de deur, en de derde deelt rozen uit. Zo zal vrijdag overal rondom Nijmegen hard gewerkt worden om anderen elders op de wereld te steunen, en staan we zelf even stil bij onze rijkdom. De opbrengst is inmiddels bekend. Er is liefst € 6800,- bij elkaar gewerkt. Hulde aan alle leerlingen. Alinte Geling
1 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Wat een tocht! Met gevaar voor eigen leven loodste de chauffeur ons langs diepe kraters in het droge, rode zanddek. We dwarrelden van links naar rechts, dichte, rode stofwolken achterlatend. Op zich niet erg ware het niet dat de tegenliggers dat ook deden. Soms was het millimeterwerk, maar wonderbaarlijk verliep het allemaal goed. Na uren rijden bereikten we een verlaten pad waar we insloegen en aan het einde bereikten we de lodge; de Jacana Safari Lodge gelegen in het regenwoud.
Aan het woord…
… Marc Coolen Algemeen bestuurslid Sharing Schools
Oeganda omarmde me al snel. Ik had me goed voorbereid op mijn reis. Bepakt met brieven en tekeningen voor diverse scholen, een workshop van Fair pen op papier en een reisgids in mijn handbagage vind ik mezelf terug in Nairobi. Mijn overstap daar verliep op z‟n Afrikaans, erg chaotisch. Ik werd van de ene gate naar de andere geleid om uiteindelijk op het nippertje in het vliegtuig te arriveren voor mijn vertrek naar Entebbe. Na mijn landing in Entebbe en het afhandelen van het visum kon mijn trip naar het guesthouse in Kampala beginnen, mijn voorlopige uitvalsbasis. Daar ontmoette ik Edith, voorzitter en oprichtster van Fair Pen Project. De eerste dag stond de tocht naar Jacana op het programma, een lange reis, naar het Maramagambo Forest. De dag begon meteen met autopech. We waren Kampala nog niet uit. Alsof dat niet genoeg was brak op dat moment de hemel open en een tropische regenbui toverde Kampala om tot een modderpoel. Gelukkig kende Edith een goede garage en na het aanduwen van de auto heeft de chauffeur de auto erheen geloodst. Ondertussen hebben we wat door Kampala gelopen, een telefoontje afwachtend van het garagebedrijf. Twee uur later dan gepland begon de reis naar het zuiden. Het was een prachtige tocht langs bananenplantages en theevelden. Ik keek mijn ogen uit, want wat is Oeganda groen. Hoe meer we naar het zuiden afdaalden, des te mooier Oeganda werd.
De Lodge ligt aan een schitterend kratermeer omringd door palmbomen en ander natuurschoon. Ik werd overvallen door de rust met op de achtergrond de vele dierengeluiden uit de omgeving. Die nacht kon ik de slaap niet vatten door de vele junglegeluiden. Vooral een flink gerochel van heel zacht naar steeds harder hield me wakker. De volgende ochtend hoorde ik van het personeel dat dit de Colobusaap moest zijn geweest en niet veel later zag ik ze ook met mijn eigen ogen. Dit zijn boombewonende dagdieren en dat verklaarde meteen het gesnurk van die nacht. Het zijn apen die voornamelijk voorkomen in dichte wouden als regenwouden. Ze leven voornamelijk in de middelste en bovenste boomlagen, en bewegen zich voort met grote sprongen. Ik vond het een plaatje om te zien en wat zaten ze dichtbij. Vooral hun prachtige lange pluimstaart was wonderschoon. Niet ver van de lodge vandaan ligt de school waar ik een ontmoeting heb met de directeur, de leraren en de kinderen. De tam-tam doet het in ieder geval goed, want zodra we een zandpad op rijden, rent een tiental kinderen voor, naast en achter onze auto en juichen en schreeuwen uitbundig: “Muzungu, muzungu”....
Rondom dat pad groeien bananenbomen. Aan het uiteinde ligt de school. „Ashaba Robert‟ (associate director) staat ons al op te wachten en heet ons een warm welkom toe.
2 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Hij neemt ons mee naar een huisje op het terrein van de school. Hier woont de directeur, tevens de schoolbouwer en erg trots op zijn huis, school en de kinderen. Hij is blij om ons in zijn huis te mogen ontvangen en huppelt letterlijk van blijdschap om ons heen. In zijn kamer hebben we samen gedronken en de wens uitgesproken van een goede uitwisseling. Met passie vertelde hij over z‟n school en de prachtige ligging. Wandelend klimmen we tussen de bananenplanten door omhoog en komen we uit bij een prachtig kratermeer waaraan de school ligt. Met weidse armgebaren en met de woorden “nice view” laat hij met trots het kratermeer zien waaraan All Saints ligt. Je kunt met recht spreken van een “nice view” en dan de stilte in combinatie met het weidse uitzicht, prachtig! In de tussentijd zijn de leerlingen bij elkaar getrommeld en wacht mij een geweldig ontvangst d.m.v.
zang- en dans als we weer beneden zijn. Een aantal leraren houden een toespraak en heetten mij nog eens officieel van harte welkom en vertellen dat ze uitkijken naar de uitwisseling met mijn school in Nederland.
Als snel zitten we binnen in haar huis en worden de kinderen aan ons voorgesteld. Ze zijn erg verlegen en ontzettend beleefd. Ook aan hen geven we wat kleurpotloodjes en wat zijn ze ons dankbaar! We krijgen wat te drinken en een schaaltje met banaantjes gaat rond. Met trots laat ze een fotoalbum zien met foto‟s van haar man die er helaas niet was. We zitten erg gezellig. Dan wacht een lange tocht terug via dezelfde zandweg vol met kuilen. Halverwege in een dorpje maken we even een stop, althans dat was de bedoeling. Het blauwe voertuig heeft weer kuren en is niet aan te krijgen. We zijn een bezienswaardigheid in dat dorp en het “muzungu, muzungu” galmt m‟n oren in. Iedereen komt op ons af. Gelukkig krijgen we veel hulp en samen krijgen we hem na een half uurtje gelukkig weer aan de praat. De volgende dag heb ik een afspraak staan met Bwanika, een Ugandese docent Engels en tevens bestuurslid van Sharing Schools Uganda. We hebben afgesproken in een buitencafé in Kampala, om samen de workshop kritisch te bekijken die we de volgende dag samen gaan geven.
Symbolisch wisselen we geschenken uit aan elkaar. Ik overhandig een schoolshirt met logo van de Adelbrecht-Windekindschool. Daarnaast hadden de kleuters van mijn school, heel wat kleurpotloden verzameld en ook dit heb ik uitgedeeld. Iedereen was er blij mee. Een erg bijzonder moment voor mij is dat we werden uitgenodigd bij een van de docenten thuis. Met onze auto zijn we naar haar dorpje gereden, niet ver van de school vandaan. De mensen in haar straat lachen naar ons en begroeten ons vriendelijk.
3 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Ik heb geen zin om uren te verspillen in de file, dus besluit ik om een boda-boda te nemen, de brommertaxi, waarvan er zo‟n 30 duizend in Kampala rondrijden. Ik neem plaats op een plastic kussentje en mijn voeten plaats ik op de rubberen steuntjes. Met in mijn ene hand de manual van de workshop hou ik me enigszins krampachtig vast aan een klein stangetje op het voertuig. Na het onderhandelen over de prijs vraag ik mijn chauffeur rustig te rijden maar al snel begrijp ik dat mijn boodschap niet is overgekomen. Ik voel me letterlijk overgeleverd en maak snel een schietgebedje. Alles draait, racete, en zwiert om me heen. We slalommen langs de kraters op de weg en rijden rakelings langs de fietsen, verkopers op de weg en de politie heen. Met het zweet in mijn handen tuur ik over de schouder van mijn chauffeur mee, stilletjes hopend dat mijn schietgebedje bij de juiste persoon is aangekomen.
Het eindresultaat mocht er na twee volle, warme dagen zijn: Prachtige nieuwsbrieven, een Fair Pen certificaat en een koffer vol met informatie en vaardigheden rijker. Ik kijk terug op een aantal vruchtbare, mooie dagen. Mijn eigen overtuiging dat ontwikkeling begint aan de basis bij de lokale bevolking, is door mijn bezoek bevestigd en versterkt. De Oegandezen hebben educatie nodig om te leren zelf een mening te vormen, te onderbouwen en die mening uit te dragen, kritisch te kijken naar zichzelf en hun directe omgeving. Dit is de manier om een metamorfose te ondergaan en dus te komen tot verandering. Ik kijk uit naar de uitwisseling tussen de kinderen van All Saints en de Adelbrecht-Windekind. Marc Coolen
Op het trottoir verkopen ze kranten, bijbels, kettingen, sigaretten en portemonnees. Zonder kleerscheuren maar onder het stof kom ik op mijn bestemming aan en overdenk ik de rit. Het was een gezellige ochtend. Onder het genot van een kop koffie hebben we de manual bekeken van de workshop en hier en daar notities gemaakt. We luisteren goed naar elkaars ervaringen in het onderwijs en zijn benieuwd hoe dit samen gaat komen tijdens de workshop. Aan de voorbereiding kan het niet liggen. Docenten van Kisoro, Bushenyi tot aan Gulu reisden naar Lubiri S.S. in Kampala voor een tweedaagse training van het Fair Pen project. In samenwerking met Bwanika, werd het een inhoudelijk sterke en zeer actieve workshop. De coöperatieve werkvormen werden op prijs gesteld al viel er ook een docent van vermoeidheid in slaap.
4 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Geld inzamelen voor de pygmeeën Vorig jaar zomer ben ik met mijn vader naar Oeganda geweest. Hier ontmoette ik de pygmeeën van de Batwa stam. De situatie waarin zij verkeren raakte mij diep. Op het moment zelf had ik er niet echt bij stil gestaan, maar toen ik weer terug in Nederland was, wist ik dat ik mijn eindwerkstuk over Oeganda zou doen en dat ik iets voor deze mensen wilde betekenen. Het heeft zo‟n grote indruk op me gemaakt, dat ik er geen moment aan twijfelde en ik geen andere keuzes hoefde te overwegen. Ik wilde geld gaan inzamelen, maar wist nog niet hoe en wat. Hiervoor kreeg ik hulp van mijn begeleider Ronald Peters en Hanneke Houkes, van het Sharing Schools Project. Zo kwam ik op het plan om geld in te gaan zamelen voor de Batwa ‟s. In de zomer heb ik me vooral georiënteerd en ingelezen over het onderwerp. Helaas stond er op internet niet heel veel over de pygmeeën. Tot dusver heb ik de geschiedenis van Oeganda geschreven en die van de pygmeeën, in twee hoofdstukken. Zo zie je dat deze veel met elkaar te maken hebben. Nu ben ik bezig met het schrijven van mijn motivatie voor dit onderwerp. Deze is mede gevormd door de visies van specialisten op het gebied van ontwikkelingssamenwerking. Het geld gaat naar de school in Rubuguri, die op deze manier ervoor kunnen zorgen dat de Batwa kinderen ook naar school kunnen gaan. Toen ik me ging inlezen over het onderwerp, kwam ik ook steeds meer te weten over de Batwa‟s. Ze leven in de grootste armoede denkbaar, in een soort vicieuze cirkel die hun de kansen op een welvarende toekomst ontneemt. Dit houdt in dat het voor die kinderen ook heel lastig is om hieruit te raken, en ze geen toekomst kunnen opbouwen. Natuurlijk kan ik door geld in te zamelen niet het probleem helemaal oplossen, maar alle kleine beetjes helpen. Het geld ga ik inzamelen door een feest te geven. Het feest wordt gehouden in Nijmegen, en heeft als doelgroep de jeugd van Nijmegen en omgeving. De locatie moet ik nog vinden (groot/klein, gratis/met kosten,etc.), de muziek wordt verzorgd door een DJ ( DJ William D)en het thema is Around the World. Door een entree prijs van 5 euro wordt er geld binnen gehaald , er staat een collectebus voor vrije donaties klaar en ik wil de bezoekers van het feest vragen om minimaal drie andere personen (vrienden, familie, buren) te zoeken, die ook een vrije donatie willen geven. Het feest wordt gehouden eind januari. Nu ben ik opzoek naar sponsors, die mij kunnen helpen er een groot feest van te maken. Ik zoek drie sponsors die ieder 100 euro willen inleggen, zodat ik voor de organisatie een zaal kan huren en voldoende promotiemateriaal, zoals flyers en kaartjes kan laten maken. Deze sponsors kunnen mij benaderen via mijn mail - fumi@live .nl - . Dus ken je iemand die sponsor wil zijn, of wil je zelf sponsoren, neem gerust contact op! Fumi Lennaerts
5 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Uitwisseling
We have contact with Uganda. We really like the letters from Uganda. Here are some reactions from the class when we got the first letters back: They can draw really nice They use other paper They got a lot of brothers and sisters They have the same sports They don‟t got a inkeraser they use chalk. They also don‟t got pets like us they got cows, chickens and goats. We got dogs cats and goldfishes. They also have 14 year old kids and 7 year old kids in the same class. We got kids from 10 and 12 in the class. Two kids of our class have contact with twins. Also 1 child of that class hunts but on what? Our class doesn‟t hunt. They write for example Dear Winkster instead of dear Stef. In Holland we write first your first name and than the family or sirname. They write I with a little letter i. They use other english. Funny they use plus and not always and sometimes it is difficult to read. Many of us use the computer for such a things. It is very special to get a letter from another continent. We don‟t understand everything they write, but also they‟ll have problems to understand us. Our class is now busy with writing a letter back. „Sharing schools‟ is a good idea, because the people are sending the letters to Uganda and controle it. We hope that the letters will reach Uganda and that they really like them. We hope that we‟ll get a letter back and that we have contact for a really long time.
6 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Bijeenkomst coördinatoren, schoolvertegenwoordigers in januari Op 8 januari vindt er een schoolvertegenwoordigers bijeenkomst plaats, op basisschool de Wieken. Het doel van deze middag is om ervaringen uit te wisselen over Sharing Schools. Deze dag zijn ook Henri en Bwanika aanwezig, bestuursleden van Sharing Schools Uganda.
Bestuursleden naar Nederland Bwanika en Henri, bestuursleden van Sharing Schools Uganda - Nassu, bezoeken Nederland. Zij bezoeken diverse scholen en ontmoeten bestuursleden van Sharing Schools Nederland.
Steun ons
www.sharingschools.com Stort uw bijdrage op: 10.34.58.425
7 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
