Nictiz Cursusdag: ICT-standaarden in de Zorg NBC, Nieuwegein, 20 Mei 2014 Buiten scheen de zon, maar voor de koffie en de thee Werden wij verbannen naar een stikdonker café. Ik vond dat men u, ook qua zaaltjes, nogal weggemoffeld had Omdat hier overal de buurtzorg in het businesscenter zat. Middelbare dames, veelal in wapperende gewaden Liepen druk te doen hier op de trappen en de paden. Die kwamen allemaal voor de buurtzorg, tamelijk evident was dat Ik was blij dat ik vandaag vooral tussen de leuke mannen zat. De dagvoorzitter, die stond in de file, meldde Visser Maar Visser zelf, de keynote speaker, ik dacht: mooi, die is er! Een heerschap in een ruitjesshirt hield niet van zonnelicht Want deed voor aanvang eigenzinnig alle luxaflexen dicht. “Een digitale evaluatie krijgt u morgen allemaal.” Zei Barbara voor aanvang, hier nog kort tot deze zaal. Vissers’ telefoon die ging, waarvoor hij zich licht geneerde Waarna hij zich bij gebrek aan een dagvoorzitter zelf introduceerde. Hessel deed weinig met de zorg, vertelde hij ons toen Maar in het St. Elisabeth Ziekenhuis had ie ooit een projectje kunnen doen. En als patiënt had ie ervaring en hij bleek boerenzoon te wezen Maar terechtgekomen in de vliegtuigwereld, werden wij toen onderwezen. Hessel schreef ook boeken, over logistiek, zo bleek Een bezig baasje, dacht ik, toen ik naar z’n leven keek. Zijn hele carrière nam ie hedenochtend door Maar hij droeg geen ring en vrouw en kinderen kwamen in zijn verhaal niet voor. Hoeveel doden er op jaarbasis vielen in de vliegtuigindustrie? We mochten ernaar gissen, maar raden deden wij het nie. Het aantal doden, dat viel reuze mee en dat was fijn Hoe anders bleek dat allemaal in de gezondheidszorg te zijn. De fotograaf intussen, lustte ook wel pap ervan Want hoeveel foto’s, dacht ik, kon je maken van één man? Hij flitste als een dolle, als werd ie per shot betaald Terwijl door Hessel over een defecte Boeing werd verhaald. De code “pan-pan”, legde alle andere codes plat Iedereen paraat wanneer een Boeing panne had. En toen een foto van een vrouw in een ziekenhuisbed Hessels vrouw, gebroken enkel, haar hele been in ‘t gips gezet.
Zijn vrouw verkeerd gediagnosticeerd, nu invalide voor het leven Dat Hessel nog kon lachen, dat verbaasde mij toch even. Toen een soort van Belgenmop, twee mummelende heren En een bizarre restaurantscène om één en ander te illustreren. Communicatie, daar moest sprake zijn van toegevoegde waarde Er was een goeie weg naar Rome, zoals Visser toen verklaarde. Maar als je niet naar Rome wou, zei Hessel tot de klas Dan was het toch de vraag of dat de weg wel voor je was. De wereld werd complexer en was niet eenvoudig meer En of wij weleens gehoord hadden van het project “Speer”? Een projectje van Defensie, waarop men zich verkeken had Ja, met zo’n ouderwetse wapennaam als Speer, dacht ik, dan krijg je dat. De huidige vijand was niet meer te lokaliseren Een illusie dat je die te lijf kon gaan met speren. De vijand kon wel hier zitten, gaf Visser ons toen aan Ik keek even naar de man in ruitjesshirt die de luxaflex had dichtgedaan. De buren van de buurtzorg waren luid aanwezig, enige tijd Wessel riep nog even dapper: “Vermijdt complexiteit!” De dames van de buurtzorg hiernaast maar lullen, allemaal Pan-pan! Dacht ik, gelukkig hadden we techneuten in de zaal. Een behulpzame jongeman, Casper, draaide even aan een knop Visser bleef laag ademen en verdomd, de buurvrouwen hielden op. Toen een gezette NBC’er die even door de knieën zakte En toen Vissers’ filmpje startte, het geluid er ook bij pakte. “Womack & Jones”, zei Visser toen tot het gehoor De gezette NBC’er ging er hollend weer vandoor. Maar dat gebeurde allemaal pas vijf minuten nadat De man in ruitjesshirt het iets in z’n oor gefluisterd had. Het was niet voor niets dat Hessel haast kaal geworden was Dat was van alle zorgen, zo vertelde hij de klas. Nou, gelukkig legde de techneut die buurtzorgdames plat Wedden dat Hessel anders rond de lunch geen haar meer over had. Bij Porsche liep alles letterlijk gesmeerd, zei Hessel toen En hoe zat het bij de bouw? Hoe bleken ze het daar te doen? Toen kregen wij een case, die over aandrijvingen ging Van rommel naar overzicht, voor elk probleem een oplossing. Een plaatje van een drumstel, waar je echt geen zak aan had Als er niet een muzikaal vaardig mens achter zat. De drummer drumt met heel zijn lijf, met handen en met voeten Alles op elkaar afstemmen, zo zou het altijd moeten.
Hessel had nog een filmpje en ik vond het heel erg sterk: Een rolstoelsimulatie, van meneer Wouter van Herk. Rondrijden met bedden en je had er heel veel aan Te weten hoe smal de gang was en waar de weegschaal goed kon staan. Visser ging hier als een “speer”, het had nog uren kunnen duren Niet gehinderd door àfwezige dagvoorzitters en áánwezige buren. Standaardisatie is sexy, meldde Visser, dat was waar En dat gold ook voor trappen met pianotoetsen en mannen met weinig haar. “Ik wens u heel veel speelse standaards , zei Visser, toen trad Nicky aan Gedegradeerd tot halve dagvoorzitter, gaf ie te verstaan. Standaardiseren kon je niet alleen, dat moest je sámen doen Nou, was dan op tijd gekomen Nicky, dacht ik toen. Een zes-lagige dia kregen wij overal te zien vandaag En als u voor de afsluiting zou willen blijven, gráág. “Hessel, het spijt me van je introductie”, stond Nicky nog na te hijgen Ik hoopte dat ik wèl een introductie van mister 50 tinten grijs ging krijgen. Tijd voor een kopje koffie, terwijl wij dat rustig dronken Passeerden wapperende buurtzorgdames, die eruit zagen zoals ze klonken. De koekjes goed verstopt, er was zowat niet bij te komen Een groepje dames hier, had daarom eigen wortels meegenomen. Regionale uitwisseling van medische gegevens, de eerste sessie waar ik was De man in het geruite shirt, die stond hier voor de klas Robert Breas, stond in ons programma, maar die deed vandaag niet mee Luxaflex weer dicht, het licht gedimd en toch herkenden wij: René. René Spronk, ‘t was duidelijk, die haatte licht, beslist Maar ook hier werd er door de fotograaf vrolijk op los geflitst. Hij sprak over borstkankerscreening, over interoperabiliteit En wat was IHE? Dat wilde hij toen aan ons kwijt Terwijl Spronk over abstracte uitwisseling stond te verklaren Viel het mij op dat al zijn sheets hier in het Engels waren. Niet ontsloten informatie en hoe ze ‘t in Finland deden Over metadata deelde Spronk ons toen wat mede. Naast mij staat een gitaar en u ziet Eelco erop slaan Zonder goeie man erachter, heb je echt geen zak eraan. Hij musiceert met zijn hele lijf, maar helpen doet het niet Want waar ik ook met hem kom, hij speelt alleen dit ene lied. Metadata moest je elke zeven jaar reviseren En wanneer je wou, kon je je erop abonneren. Uitwisselen tussen organisaties, hoe gingen organisaties communiceren? Met een landelijk register, kunnen de regio’s roteren.
Vlak voor wij roteerden, bracht René Spronk hier nog te berde Dat in Denemarken foetussen alvast gelabeld werden. Terwijl wij wachtten in de gang, op themasessie nummer twee Wapperden de buurtzorgdames voor de lunch reeds naar benee. Bij de sessie van Hans Lunenborg weer dichtgeluxaflexte ramen Een zaal met zeven mannen en één hoogzwangere dame. Het zes-lagen model werd ons ook hier weer ingeprent En de rest van de presentatie was in ‘t Engels, maakte Hans bekend. GS1, door Albert Heijn werd die ooit opgericht Het nut van barcodes, daarover werd door Hans bericht. Het McKinsey-rapport, geschreven om ons te verklaren Hoeveel geld en levens wij wel niet konden besparen. Een unieke code per doosje, is dat wat de apotheker wil? Daarover ging het toen een poosje, of een unieke code per pil? Een unieke code per broodje, ook heel zinnig leek mij dat Dat precies traceerbaar was, wat iemand bij de lunch gegeten had. The European Hub, daarover ging het toen een poos Dat was als het ware een soort grote, digitale pillendoos. En toen zei Hans drie dingen, maar die heb ik genegeerd Want hij zei er drie keer bij: “Dit mag niet worden genoteerd!” Nadat ik alles wist over barcodes wat er maar viel te weten Was het de hoogste tijd om eens een broodje te gaan eten. Het was allemaal heel geruststellend en een zegen om te weten Dat je kunstheup niet meer zoek kon raken in de logistieke keten. De broodjeslogistiek vond ik nog best gecompliceerd Alleen de warme kaasbroodjes voor ‘t grijpen geparkeerd. Verder zag ik alle dames van etagère naar etagère hollen Maar nergens bruine, overal alleen nog witte bollen. En laat staan dat er nog ergens een worteltje over was En de dames van de buurtzorg? Die zaten heerlijk in het gras. En Hessel Visser? Na vanochtend heeft niemand hem hier meer gesproken Zijn vrouw is niet mobiel, dus die zal thuis wel moeten koken. Mijn derde workshopronde, SNOMED CT in de praktijk Het zes-lagenmodel, daarmee begonnen we gelijk. De workshop werd gegeven door Pim en zijn collega Feikje Tools, en virale ooginfecties, nou, ik nam hier graag een kijkje. Waarom er juist nu een grote vraag naar Snomed was? Onder andere door de hoeveelheid koppelingen die die beschikbaar was. En het huidige bekostigingsmodel, dat kraakt, stelde Pim toen aan de orde Maar Snomed was geen Haarlemmerolie, waarmee alles opgelost kon worden.
Optometric software, Pim begon sheets hier te verklaren Die met het blote oog niet heel erg goed te lezen waren. En toen het woord aan Feikje, zij ging zitten voor de klas Zodat zij met het blote oog ook niet goed waar te nemen was. Een dokter op rij één zat Feikje nogal de les te lezen Over DBC’s en andere codes werd zij zwaar terechtgewezen. De discussie over ICD tien, die duurde ook best lang En alle dames van de buurtzorg stonden kakelend op de gang. “De doodsoorzaken referentieset!” zei Feike opgewekt tot de klas Ze werd bijna opgewonden van wat allemaal mogelijk was. Met haar laptop was heel weinig mogelijk, die leek haar tot last Want die liep om de vijf minuten hopeloos hier vast. Mijn laatste sessie, bij de NEN, een business manager van het Erasmus AC Doctorandus Schoenmaker, CISO en CISSP. En daarnaast was ie ook nog lid van PVIB Ja, Jan Willem was een druk baasje dat verbijsterend veel dee. En u mocht àl uw vragen stellen, J.W. ging niet voortijdig vertrekken Al was de verleiding groot een korte broek aan te gaan trekken. Maar Jan Willem bleef, strak in het pak, dus riemen vast Informatiebeveiliging, en hij trok alles uit de kast. Hij sprak over een klokkenluider met allerlei psychische problemen Die zich uiteindelijk het leven had weten te benemen. Wat informatiebeveiliging was en wat de normen waren? Jan Willem stond het allemaal met verve te verklaren. Beschikbaarheid, integriteit, tot slot, vertrouwelijkheid Want voor het wist was je je verkeerde been zomaar kwijt. Ik was ervan overtuigd en met mij volgens mij de hele klas Dat men bij Jan Willem in goede, veilige handen was. Op weg naar de plenaire zaal, de dag duurde best lang Passeerde ik weer wat buurtzorgdames, op de gang Eén van hen, zag ik, behoorlijk wankel op de benen Ik was zeker dat haar kunstheup in de logistieke keten was verdwenen. Mijn introductie door Nicky, waarvan ik mij veel had voorgesteld Hij hoopte dat het leerzaam was, er waren dwarsverbanden werd verteld. En Spronk, die zag er ook moe uit, toen ie kwam aangelopen Die liet gelukkig nu de luxaflexen half open. Nicky hoopte op een vervolg van deze dag, meldde hij ons toen Speciale dank René Spronk en aan Barbara, want die had veel staan doen Een grote doos voor Barbara, zij was immers drijvende kracht Kussen van Nicky ook voor haar, volkomen onverwacht.
Het was mij een genoegen en ik weet heel zeker dat De dames van de buurtzorg ‘t lang zo leuk niet hebben gehad. Ik ging weer als een speer en ondanks die dichte luxaflexen Rijmde vandaag weer alles wat ik hier had opgeschreven. Was de vijand werkelijk ergens onder ons vandaag? Was het de fotograaf ?En waar was die gebleven, dat was toch de grote vraag Nou, als ik moest kiezen zou ik denk ik toch verklaren Dat het die wapperende dames van de buurtzorg waren. Ik weet nooit van ophouden als ik gedichten schrijf Maar de man achter de gitaar, die voelt het aan z’n hele lijf. Ik kan nog uren doorgaan, maar hij moet ontzettend pissen En staat al vijf minuten “pan-pan” naast mij in z’n baard te sissen. Het is de hoogste tijd om naar de borrel toe te gaan Ik hoop dat ze de bitterballen al in de pan-pan hebben gedaan. Jan Willem maakt vermoedelijk in korte broek de borrel mee Maar we zaten hier gezellig en we zaten hier oké! Dominique Engers, Nieuwegein, 20 Mei 2014 www.desneldichteres.nl
