SINT-PAULUSKRANTJE
Negentiende jaargang nr. 11 maart 2010 EUCHARISTIEVIERINGEN SINT-PAULUSKERK zondag 10u30 Hoogmis
Inhoudsopgave
WIJKKAPEL Londenstraat 44 zaterdag 18u00 zondag 10u00 weekdagen 18u00 PAROCHIESECRETARIAAT Sint-Paulusstraat 22 – 2000 Antwerpen 03/231.33.21 maandag, dinsdag en donderdag van 10u00 tot 12u00 PASTOOR Paul SCHEELEN dagelijks bereikbaar tussen 9u30 en 10u15 op tel. 03/233.81.24 (St.Joris) dinsdag en donderdag van 10u45 tot 12u30 St-Paulusstraat 22 Antwerpen
EUCHARISTIEVIERINGEN MAART
2
VIERING VAN DE GOEDE WEEK
2
WEL EN WEE IN ONZE GEMEENSCHAP
4
HERSTEL VAN RELATIES
5
“OP WEG NAAR CATECHETISCHE GEMEENSCHAPPEN” 7
[email protected] KERKFABRIEK ST.-PAULUS voorzitter Walter Vrinssen tel. 03/231.31.48 of 0477/500190
[email protected] ONTHAAL - pastoraal gesprek, doop, huwelijk, uitvaart: Pastoor Paul Scheelen 03/233.81.24 - public relations, kerkgebouw en crypte: Walter Vrinssen 0477/500190 - concerten en evenementen: Leo Van achter 0473/978336
[email protected] - toerisme en rondleiding Sint-Paulusvrienden: Robert Vanherp 0495/570292
‘DE SLEUTEL TOT DE ST.- PAULUSKERK’ DE GROTE LENTE-OPKUIS
8 10
FRANS DRIJVERS (1858 – 1914) 12 PAROCHIALE COÖRDINATIEKALENDER
15
DE KOLOSSEN ZONGEN !
17
EUCHARISTIEVIERINGEN MAART 2010 zondag zondag zondag zondag
07 14 21 28
10u30 Orgelmis voorgegaan door pastoor Paul Scheelen 10u30 Orgelmis voorgegaan door E.P. Guido Goethals 10u30 Orgelmis voorgegaan door Z.E.H. Louis Soetewey 10u30 Palmzondag - Eucharistieviering met Palmwijding voorgegaan door pastoor Paul Scheelen mmv. de “Gregorianen”
DE VIERINGEN VAN DE G O E D E
WEEK
zondag 28 maart 2010 om 10u30 PALMZONDAG Plechtige Eucharistieviering met palmwijding Wij volgen Jezus op zijn tocht naar de stad Jeruzalem waar Hij Pasen wilde vieren. Het werd voor Hem een blijde intrede, een triomftocht, want de mensen juichten Hem toe met palmtakken …. Hosanna! Hosanna!
donderdag 1 april 2010 om 19u00 WITTE DONDERDAG Avonddienst met voetwassing
Op die bewuste avond nam Jezus afscheid van zijn leerlingen en gaf Hij als het ware zijn testament. “Heb elkaar lief zoals ik u heb liefgehad. Ik zal worden verraden, verloochend, in de steek gelaten door mijn beste vrienden. Maar onthoud dit: mijn liefde voor u is zo groot, dat ik het lijden dat mij zal overkomen, voor u over heb en voor de waarheid van Gods Blijde Boodschap. Ik geef mij totaal aan u allen. Vergeet dit nooit, laat het een blijvend verbond worden tussen u en mij”. Het was de instelling van de Eucharistie.
vrijdag 2 april 2010 om 15u00 GOEDE VRIJDAG boetedag waarbij wij het lijden van Jezus gedenken tijdens de Kruisweg met aansluitend de Kruisverering.
GOEDEVRIJDAGTOCHT OM 16.45 u IN KATHEDRAAL Slotbezinning 18.00 u in Sint-Joriskerk
zaterdag 3 april 2010 om 21 uur STILLE ZATERDAG
Paaswake in de kathedraal het is een dag van rouw…. Jezus is dood en begraven. Wij wachten op de dag van de Heer. De paaswake is de eerste zuiver christelijke feestviering: in die nacht gedenken wij de overgang - het pascha - van Christus uit de dood naar het leven. In de christelijke oudheid uitgebeeld met het doorgeven aan elkaar van het licht: de duisternis van de nacht wijkt voor het oplichten van de komende dag, de Paasdag.
zondag 4 april 2010 om 10u30 HOOGFEEST VAN PASEN
Plechtige Eucharistieviering: de viering van de verrezen Christus: Hij is verrezen en heeft de dood overwonnen. Hij leeft ! Wat onmogelijk leek, wordt mogelijk. In wat uitzichtloos was en dood, daagt nieuw leven. Angst en onzekerheid ruimen plaats voor hoop en verwachting. Pijn en verdriet zijn gelouterd tot dankbare herinnering. Na verdeeldheid blijkt verbondenheid mogelijk. Woestijn wordt oase. Geweld en misbruik buigen om tot tederheid en liefde. Grijpen wordt herverdelen. Dat is Pasen !
WEL EN WEE IN ONZE GEMEENSCHAP GEDOOPT
Werden opgenomen in onze christelijke geloofsgemeenschap door het sacrament van het Doopsel: op 24 januari 2010 Vince Verhaeren op 21 februari 2010 Felix Ponnet wij wensen de ouders en de familie hartelijk proficiat.
OVERLEDEN
Wij vierden de verrijzenisliturgie voor Guy Hermans overleden op 31 januari 2010 Maria Louisa Vandereedt overleden op 21 februari 2010. Mogen zij voor altijd opgenomen worden in de vrede van de Heer.
Een engelenweg in de sneeuw
HERSTEL VAN RELATIES Veertig dagen om opnieuw te beginnen In het liturgische C-jaar, is 'vergeving', het herstel van de relaties met God, de mensen en de schepping een centraal thema in de lezingen en de liturgie van de vasten. Zoals altijd laten we ons daarbij inspireren door de visie en de spiritualiteit van de mensen uit het land dat in de campagne centraal staat. Voor Samuel en de inheemse bevolking van de Boliviaanse Andes is de opdracht om voortdurend de harmonie en de relaties te herstellen even vanzelfsprekend als eten en drinken. Het is iets dat het hele leven doordringt. Als een gemeenschap op de Boliviaanse Altiplano wil beginnen met het ploegen van de chacra, de akker, doet ze een ritueel voor Pachamama, Moeder Aarde, in wiens huid de ploeg diepe voren zal trekken. Ook bij elke belangrijke bijeenkomst of feest hoort een ritueel. De relatie tussen de inheemsen en Pachamama is er een van dankbaarheid, respect en wederkerigheid. Je kunt niet alleen maar ontvangen. Je moet ook iets teruggeven. Daarom kan je niet drinken zonder een beetje van de drank te plengen over de aarde, of kan je de geoogste vruchten niet eten zonder iets van deze vruchten in een ritueel terug te geven. Dat is best een uitdagend voorbeeld voor onze energie- en grondstoffenverslindende wereld. Samuel en zijn collega’s in het Zuiden hebben de klimaatwijziging niet veroorzaakt. Maar ze ondervinden er wel als eerste de gevolgen van. Klimaatverandering veroorzaakt armoede in het Zuiden en dwingt mensen zich aan te passen. Ze leert ons dat we dringend op zoek moeten naar het herstel van onze relatie met de aarde en haar bewoners. Gehoorzaam aan de stem van de aarde Dat laatste komt ook met steeds grotere regelmaat terug in het officiële spreken van de Kerk. Halverwege de jaren '90 wees Johannes Paulus II al op de enorme uitdaging waar de mensheid voor staat. Ook Benedictus XVI heeft het geregeld over de klimaatverandering en de noodzaak om onze relatie met de aarde te herijken: "Vandaag zien we allemaal dat de mensheid de fundamenten van zijn bestaan, de aarde, kan
vernietigen. En bijgevolg dat we niet langer eenvoudigweg met de aarde en met de aan ons toevertrouwde werkelijkheid kunnen doen wat ons leuk lijkt of wat ons op het eerste gezicht bruikbaar of veelbelovend lijkt. Integendeel, we moeten de innerlijke wetten van de schepping, van deze aarde respecteren. Als we willen overleven moeten we deze wetten kennen en gehoorzamen. Bijgevolg is de gehoorzaamheid aan de stem van de aarde belangrijker voor ons toekomstig geluk dan de stem van het moment, de begeerten van het moment. Kort gezegd is dit een eerste maatstaf die we moeten leren: door zichzelf te zijn spreekt de aarde tot ons en we moeten luisteren en de boodschap ontcijferen als we willen overleven. En als we gehoorzaam moeten zijn aan de stem van de aarde, is dat nog meer het geval voor de stem van het menselijk leven. " (Benedictus XVI, 24 juli 2007, in antwoord op een vraag over gewetemvorming) Een spiritualiteit van het genoeg Een van de boodschappen van de aarde die we in onze Westerse samenleving maar moeizaam en met tegenzin ontcijferen, is het feit dat ontwikkeling veel meer is dan economische groei. In heel wat landen van het Zuiden is dit besef als gevolg van de ecologische crisis diep doorgedrongen, en wil men een andere invulling geven aan het begrip 'ontwikkeling'. In Bolivia en Ecuador greep men terug naar de indiaanse filosofie, waar al veel langer het concept van 'het goede leven' bestaat, 'sumak kawsai' in het Quechua, 'el buen vivir' in het Spaans. Men bedoelt hiermee niet alleen het welzijn van het individu, maar het individu in relatie tot de omgeving: de medemens en de lucht, het water, de grond, de bergen, de bomen en de bodemrijkdommen. Kortom, de relatie met moeder aarde. Streefdoel is niet een opeenstapelen van goederen, maar wel een ethiek van het genoeg, van niet meer te nemen van Pachamama dan wat je nodig hebt. Dit concept van 'het goede leven' werd in Bolivia en in Ecuador opgenomen in de nieuwe grondwet. In de Belgische of Europese grondwet zal 'het goede leven' allicht niet snel worden opgenomen. Maar in afwachting kunnen we het wel terugvinden in onze eigen Bijbelse traditie. De vierde zondag van de vasten zullen we bijvoorbeeld lezen over het moment waarop de Israëlieten kunnen eten van eigen oogst, en het ophoudt met manna te regenen. Het manna waarover de Israëlieten van Mozes duidelijke instructies hadden gekregen: 'neem niet meer dan wat je voor je familie nodig hebt, en verzamel alleen voor de dag van vandaag'. De slimmeriken die dit gebod overtraden, en een voorraad aanlegden voor later, ontdekten 's anderendaags tot hun schrik dat het manna bedorven was en vol maden zat.
Uittocht Verhalen als deze, de zondagslezingen van de vasten, zijn heilzaam als we ons vragen stellen over onze relatie met God, de mensen en de schepping. Ze maken dat het plots over ons eigen concrete leven gaat: onze consumptiecultuur, onze omgang met mensen, tijd, energie en grondstoffen, onze 'gehoorzaamheid' aan God die ons roept tot deelname aan Zijn verbond. Ze helpen ons om de Bijbelse 'spiritualiteit van het genoeg' te verstaan, en ook de 'feestelijke overvloed' die er het gevolg van is. We hebben ze nodig als we zelf Egypte, de vleespotten en de slavernij verlaten, en op weg gaan naar het Beloofde Land, het Rijk Gods, de opgestane wereld die 'van God' is, en dus van al wat leeft.
DEKENAAT ANTWERPEN NODIGT UIT ZATERDAG 20 MAART VAN 9.30 TOT 16 u.
“OP WEG NAAR CATECHETISCHE GEMEENSCHAPPEN”
MET LUC AERENS, PEDAGOOG-CATECHEET, LUMEN VITAE Voor ieder die van ver of van dichtbij betrokken is bij de parochie. Plaats: zaal onder de kerk in de Luchtbal (parkeergelegenheid- goed bereikbaar openbaar vervoer) Meebrengen: picknick Deelname: 3 Euro Info en inschrijvingen: De Loodsen/Stadspastoraal, St.-Jacobsmarkt 43 03/2340511
[email protected]
Topa-cursus 2010 voor onthaalgidsen:
‘DE SLEUTEL TOT DE ST.-PAULUSKERK’ Voor wie en waarom? Bij de werving van nieuwe kandidaat-Topa-gidsen leggen wij de vragen voor: Ben jij een tikkeltje verliefd op een van de prachtige monumentale kerken van Antwerpen? Was je bij een rondleiding geboeid door één van onze gidsen? Heb je interesse voor kunst en cultuur, geloof en kerk, geschiedenis en maatschappij? Ben je gefascineerd door onze leuze: “Kunst zien, meer dan één ogen-blik”? Vragen die door geëngageerde Sint-Paulusvrienden reeds door hun engagement positief beantwoord werden. Toch willen we je graag helpen om uw inzicht in kunst te verdiepen. Dan ben je misschien geïnteresseerd om de Topa-cursus te volgen die zich dit jaar 2010 toespitst op de St.-Pauluskerk, “de kathedraal van het schipperskwartier”? Wat? Misschien schrikt een ‘cursus’ je af omdat je meent overdonderd te worden door een overvloed aan gegevens die je ‘van buiten’ moet leren. ‘Vrees niet’, zo zei iemand uit Nazaret 2000 jaar geleden. Met bevattelijke en beknopte informatie willen we je graag een basis meegeven om je verdere kennis te helpen opbouwen. De opleiding bestaat uit twee delen. In de basisinleiding (lessen 13) geven we u een beknopt historisch overzicht van de Antwerpse stads-, kunst- en kerkgeschiedenis. Wie deze basis-inleiding al eens gevolgd heeft, mag maar hoeft die niet te herhalen en sluit dan pas aan vanaf de 4de les. In het tweede deel (lessen 4-10) maken we grondig kennis met gotische architectuur en barokke kunst aan de hand van St.-Pauluskerk (i.p.v. de O.-L.-Vrouwekathedraal). Komen aan bod: de geschiedenis van de dominicanen, het klooster en het kerkgebouw, de stijl en de symboliek van de architectuur, de glasramen, het kerkmeubilair met zijn typische iconografie, de broederschappen en de devoties, de graven en epitafen, de calvarietuin, de kloosterpand en de schatkamer. Wie wil krijgt nadien een toelichting omtrent de doelstellingen en de praktische werking van de Topa-Onthaalgroepen in de Antwerpse monumentale kerken die werken vanuit een pastorale bewogenheid: vrijwilligerswerk, wetenschappelijke vorming, openheid voor het christelijk geloof, gastvrij onthaal en de maandelijkse vergadering en permanente vorming.
Hoe? Je kan voor de cursus inschrijven door je naam, geboortedatum en – plaats, adres en telefoon(s) via email aan
[email protected] of via de brievenbus te melden aan TOPA, Heilige Geeststraat 23, 2000 Antwerpen met vermelding ‘cursus St-Paulus’. Doe het vlug want misschien kan je er nog bij. Waar en wanneer? In de regel gaat de vormingsreeks door op dinsdagavond, telkens om 19.30u 1. di 02/03 19u30 (zaal Why Waai, Waaistraat, naast St.Andrieskerk) Blikopener: Kunst: een synthese van nut, stijl en betekenis Basisinleiding: Antwerpse stads-, kerk- en kunstgeschiedenis 2. di 16/03 19u30 (zaal Why Waai, Waaistraat, naast St.Andrieskerk) Basisinleiding Antwerpse stads-, kerk- en kunstgeschiedenis 3. di 30/03 19u30 (zaal Why Waai, Waaistraat, naast St.Andrieskerk) Basisinleiding Antwerpse stads-, kerk- en kunstgeschiedenis 4. di 20/04 19u30 Basiscursus St.-Pauluskerk (ingang Veemarkt) 5. di 04/05 19u30 Basiscursus St.-Pauluskerk (ingang Veemarkt) 6. di 18/05 19u30 Basiscursus St.-Pauluskerk (ingang Veemarkt) 7. di 25/05 19u30 Basiscursus St.-Pauluskerk (ingang Veemarkt) 8. di 01/06 19u30 Basiscursus St.-Pauluskerk (ingang Veemarkt) 9. di 08/06 19u30 Basiscursus St.-Pauluskerk (ingang Veemarkt) 10. di 15/06 19u30 Basiscursus St.-Pauluskerk (ingang Veemarkt) Documentatie De didactische syllabus dient als leidraad voor de opleiding. Deze geeft je niet alleen de basisinformatie omtrent de (kunst-)geschiedenis van de kerk in kwestie, maar wil je vooral vertrouwd maken met de basishouding waarmee wij oude, religieuze kunst willen benaderen: ‘gidsen ter open-baring’, ‘kunst zien, meer dan één ogen-blik’. Wij hopen u ten laatste in 2011 de syllabus van St.-Paulus in andere talen te kunnen aanbieden (F, D, E). welkom ! Rudi Mannaerts, lesgever
wist u dat werken gezond is ? ….. de grote LENTE-OPKUIS
Eindelijk begon de sneeuw dan toch te smelten en kreeg de stad haar normaal aanzicht terug. Onze voorzitter van de Kerkraad werd waarschijnlijk door lente- en schoonmaakgevoelens gegrepen en verzond nogal onverwacht een uitnodiging aan de vele vrijwilligers in onze kerk om op 20 februari ll. Koffiekoeken te komen eten. Niet mis te verstaan de uitnodiging was tweezijdig: met de vraag om “en passant” de kerk eens een goede kuisbeurt te geven, afspraak 10 u. Sommigen kwamen gewapend met gespecialiseerd materiaal van thuis, zodoende dat we reeds voor klokslag tienen met een flinke groep op post waren. Gezien de toestand van de kerk was de beste oplossing eerst een grote keerbeurt te houden van voor naar achter, van de Veemarkt tot het portaal aan de St-Paulusstraat. Daarna werden er handen ineengeslagen en alle vrijstaande delen van de kerkvloer werden met een lekker zeepsopje onderhanden genomen. Ook de beide ingangen moesten aan een kuisbeurt geloven. Gezien de grote afstanden in onze kerk werd een waterdrager gezocht en gevonden. Gedweild dat er werd en met aftrekkers gegoocheld, dat het een lust was om te zien. De arme waterdrager voelde zijn armen en voeten later op de dag haast niet meer: want toen de warmwaterreservoir boven leeg was, moest hij zijn toevlucht nemen in de keuken van de crypte. . .
De treden en het podium rond het altaar werden op handen en voeten aangepakt en nog wel in verschillende beurten. Alle biechtstoelen en het gestoelte op het hoogkoor kregen ervan langs met de “plumeaukes”. Niet te onderschatten hoor!
Daarna blonken de engeltjes hun kaakjes om te zoenen. Maar vooraleer alle werk gedaan was, begonnen de magen wel te grollen, waar bleven die koffiekoeken nu. Een goede ziel had intussen in de crypte al tassen klaargezet en koffie opgeschonken. Dat zou smaken! Genereus als hij is, verraste de voorzitter ons met een glaasje als voorsmaakje, lekker. Maar streng was hij ook. Een half uurtje “schof” vond hij wel genoeg. Gezwind gingen we nog enkele uren terug aan het werk. Opeens klonk er uit de microfoon “vrolijke, vrolijke vrienden, vrolijke vrienden dat zijn wij”. Blijkbaar wilde iemand ons aanzetten tot volhouden. Dat was niet eens nodig hoor. Na al dat labeur vonden we toch zelf wel dat onze mooie kerk er terug netjes bijlag. We waren zelf heel tevreden. Er werd zelfs gefluisterd voor onze pastoor sloefkes klaar te zetten om niet uit te schuiven op het glanzende podium. We hebben hard gewerkt maar de vriendschappelijke sfeer maakte dat we de stijve spieren er graag bijnamen. Frieda
Frans Drijvers (1858 – 1914)
Sociaal bewogen Vlaams priester = door Lydia Diser Onlangs trok de titel van dit boek -toevallig- mijn aandacht, vooral omdat er op blz 101 en 117 een wit papiertje uitstak: Onderpastoor in Opwijk (1890-1897) en Onderpastoor in Antwerpen (1897-1910). Sint-Paulusparochie én in Opwijk én in Antwerpen! Een toevalligheid gezien in het licht van de enkele jaren geleden ontstane “verbroedering” van de kapellen van Onze-Lieve-Vrouw van deze beide parochies. Opwijk komt met zijn beeld in onze processie ter ere van “Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans” meestappen. Antwerpen is vertegenwoordigd in hun gekende paardenprocessie. Mijn opzet is vooral wat te vertellen over de tijd die onderpastoor Drijvers doorbracht in onze parochie. Historica Lydia Diser werkte voor haar licentiaatsverhandeling aan deze vlot geschreven biografie en deed uitgebreid onderzoek naar de figuur en weerklank van Frans Drijvers. Het boek kwam er er in samenwerking met F.V.K. Rodenbachfonds en Vlaanderen Morgen Rotselaar. Het werd uitgegeven in 2008 naar aanleiding van de 150e verjaardag van de geboorte van deze priester. Frans Drijvers werd vooral bekend als medestichter van het in 1881 gelanceerde tijdschrift “De Student” verschenen onder het motto “Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Christus”, en dat tot in 1930 als belangrijkste spreekbuis van de studentenbeweging in het aartsbisdom Mechelen fungeerde. Zijn pen droeg ertoe bij dat deze beweging zich in de jaren 1880 toespitste op de taalstrijd, vooral op de vernederlandsing van het middelbaar onderwijs en vanaf de jaren 1890 ook de verbinding maakt tussen de Vlaamse en christen-sociale beweging. Ik citeer enkele passages uit het boek: “ De Sint-Pauluskerk stond in het hart van het volkrijke Schipperskwartier. De parochie lag vlak naast de haven; er heerste altijd een drukte van je welste. Onder de bevolking van het
Schipperskwartier, die bestond uit arme dokwerkers en ambachtslui, had het socialisme een grote invloed. Niettemin woonden er in de parochie ook gegoede burgers (met name in de Sint-Paulusstraat), die de broodnodige giften voor de kerk in de kas konden brengen. Drijvers kwam nu onder gezag van pastoor August Van De Velden die al sinds 1866 de parochiale volkswijk bestuurde. Van De Velden was 80 jaar oud en geboren en getogen Antwerpenaar. Nog tot zijn 83ste zou hij pastoor blijven. Drijvers kreeg daarna in 1900, een nieuwe overste: pastoor Edmond Coppens, die even oud was als hijzelf. Drijvers was bijlange niet de enige onderpastoor: er was een gemiddelde bezetting van een vier- tot vijftal man. Hij maakte bij zijn aankomst kennis met onderpastoors Servaas De Groof, Aloïs Peeters, George Van Alcken en Dominique Lanckman. De twee eerste priesters waren net iets ouder dan Drijvers. De Groof werkte al zeventien jaar in de Sint-Paulusparochie, Peeters zeven jaar. Van Alcken was al sinds 1866 onderpastoor in de parochie. Hij was ondertussen 76 jaar en deed het waarschijnlijk iets rustiger aan. Lanckman was in hetzelfde jaar als Drijvers aangesteld. In 1907 en 1909 werden ook twee hulppriesters op de parochie aangesteld: Alfons Minten en Antoine Tibot. De Sint-Paulusparochie was een ijverige bijenkorf, waar werk was voor velen. Omdat de parochie zoveel herders telde, woonden de onderpastoors niet bij de pastoor in. Naast de Sint-Pauluskerk liep een klein straatje, de Zwartzustersstraat, waar de kerkfabriek van de parochie zo’n twaalftal huizen bezat. De onderpastoors woonden elk in een van die huizen. Drijvers nam zijn intrek op het nummer vijf. Het huis was klein maar had een statige voorgevel met een sober versierde houten vitrine, een brede voordeur en acht grote ramen. Het was twee verdiepingen hoog en bood dus genoeg ruimte. Het huis zag er redelijk nieuw uit, want het had pas sinds1890 een grote renovatiebeurt achter de rug. Achter het huis lag een tuintje. Drijvers was niet alleen, zijn ongehuwde zuster Maria woonde bij hem in en was zijn “toegewijde huishoudster”. Gebrek aan bezoek had hij ook niet: vrienden, zoals Theodoor Van Tichelen, Frans Van Cauwelaert … kwamen hem dikwijls opzoeken, voor een babbel of om advies te vragen. Drijvers vervulde ook hier de taken die gewoonlijk van een onderpastoor werden verwacht: hij ging voor in de mis, bezocht de schooltjes in de omtrek, ging op ziekenbezoek en nam de biecht af.
Drijvers’ overste Van De Velden was zoals zovele geestelijken Vlaamsgezind, dus kon Drijvers in alle openheid te werk gaan. Zijn Vlaamsgezindheid was in deze periode hoegenaamd niet afgenomen. In 1898 werd Drijvers bestuurslid van de Katholieke Vlaamsche Hoogeschooluitbreiding. In 1901 werd ze een zelfstandige genootschap onder de naam “Hooger Onderwijs voor ’t Volk”. In haar raad zaten grote mannen AlberdingkThijm en Helleput. Het doel was om de kennis en de wetenschap die nu, wegens het verfranst universitaire onderwijs, beperkt bleef tot de hogere lagen van de bevolking, te verspreiden onder het Vlaamse volk.. Er werden leergangen, voordrachten en uitgaven van werken voorzien. Drijvers was vanzelfsprekend erg voor dit project gewonnen. In 1898 werd Drijvers een van de eerste leden van de Katholieke Vlaamsgezinde vereniging “Eigen Leven” opgericht door Maria Belpaire. De vereniging was ontstaan vanuit de vrees dat de Vlaamse beweging stilaan haar katholieke karakter verloor en stelde zich tot doel om de Vlaamsgezinde katholieke krachten te bundelen. Drijvers was ondertussen al een behoorlijk bekende Vlaming geworden. Bovendien was hij secretaris van een Davidsfondsafdeling. Drijvers was als lid van Eigen Leven in 1900 nauw betrokken bij de versmelting van “Het Belfort” en “Dietsche Warande”. Het nieuwe tijdschrift was specifiek gewijd aan kunst en letteren maar wilde ook aan godsdienst, geschiedenis, sociologie en natuurwetenschap de nodige aandacht schenken. Onder de rubriek “Boekennieuws” besprak hij bijzondere werken op literair vlak…. (wordt vervolgd) Frieda
Overgenomen uit het boek “ Frans Drijvers (1858-1914) Sociaal bewogen Vlaams priester” van Lydia Diser - uitgegeven Davidsfonds/Leuven. In het Sint-Paulusarchief zijn er twee exemplaren van voornoemd werk - ontlenen kan mits bevraging op het secretariaat bij Frieda Croenen.
PAROCHIALE COÖRDINATIEKALENDER MAART 2010 di
02
wo
03
do zo
04 07
wo za
10 13
zo
14
di
16
za
20
zo zo
21 28
ma
29
di
30
wo
31
17u30 Vergadering Sint-Vincentiusconferentie (pastorie) 19u30 Basiscursus Sint-Pauluskerk Topa Waaistraat 18u00 Parochieteam 20u00 Werkgroep Liturgie 20u00 Jaarvergadering Venerabelkapel - St-Pauluscrypte 10u30 3° zondag van de vasten – orgelmis 11u30 Doop Floris Van de Vijver 12u30’ Doop kinderen familie Roels 11u45 Tocht van Hoop 11u00 Huwelijksviering - Van Gogh-Jamazaki 20u00 Benefietconcert - Rotary Antwerpen-Ter Beke 10u30 4° zondag van de vasten - orgelmis 15u00 Doop De Paemelaere 17u30 Vergadering Sint-Vincentiusconferentie (pastorie) 19u30 Basiscursus Sint-Pauluskerk Topa Waaistraat 11u00 Huwelijksviering De Geyter-Caris 9u30 - 16u00 “geloofscommunicatrie” Luchtbal 19u00 Lentebijeenkomst oud-scouts 10u30 5° zondag van de vasten - orgelmis 10u30 Palmzondag - Palmwijding. Muzikaal opgeluisterd door de “Gregorianen” 11u30 Doop Emile Hermans 20u00 Algemene vergadering vrijwilligers monumentale kerken 20u00 Passieconcert “Der Tod Jesu” - Chorale Caecilia 19u30 Basiscursus Sint-Pauluskerk Topa Waaistraat 20u00 Passieconcert “Der Tod Jesu” - Chorale Caecilia
Jeruzalemgangers in de kou
APRIL 2010 do vr
01 02
za zo ma di vr
03 04 05 06 09
za
10
zo za
11 17
zo 18 di 20 pastorie za zo vr
24 25 30
19u00 15u00 17u00 21u00 10u30 11u00 17u30 20u00
Witte Donderdag - Avonddienst met voetwassing Goede Vrijdag - Kruisweg en kruisverering Vertrek Goede Vrijdagtocht aan kathedraal Paaszaterdag - avonddienst in de kathedraal Pasen - Orkestmis Doop Julien Toye Vergadering Sint-Vincentiusconferentie (pastorie) Jaarvergadering Rozenkranskapel in de Sint-pauluscrypte 11u00 Dankviering Block-Teun 13u30 Huwelijksviering Ruiter-De Keersmaecker 10u30 Orgelmis 10u00 - 17u00 Parochiedag in de Abdij van Dendermonde “GELOVEN EEN VERADEMING” 10u30 Orgelmis 17u30 Vergadering Sint-Vincentiusconferentie op 19u30 12u00 10u30 11u00
Cursus Sint-Pauluskerk Topa in Sint-Paulus Huwelijksviering De Wachter-Vercruysse Orgelmis Gouden Jubileum De Beul
DE KOLOSSEN ZONGEN ! Tijdens mijn verblijf in Egypte wilde ik de twee grote beelden zien die moederziel alleen in de woestijn staan. In de oudheid maakten ze deel uit van een graftempel en stonden ze als bewakers voor de ingang. De tempel verdween, zij staan er nog. De Egyptische gids die ik had ingehuurd, reed op een kameel en ik op een ezel. Dat kwam omdat ik vroeger één keer op de rug van een kameel reed en kotsmisselijk werd. Op het schip van de woestijn word je namelijk echt zeeziek. Het was een lange vermoeiende reis, maar het resultaat loonde. De beelden waren impossant. Twintig meter hoog staarden ze voor zich uit. Het striemend zand had hun gezichten weggeveegd. “Wij blijven hier overnachten”, zei ik. De gids protesteerde. Hij jammerde over toverij. Ik luisterde niet naar hem. De onderkant van mijn rug deed te veel pijn. De ruggengraat van een ezel lijkt wel een houten stok. We laadden de bagage af, maakten een maaltijd klaar en aten aan de voet van de kolossen. Een beetje griezelig was het wel. Toen het donker werd kropen we in onze slaapzakken. De dag kwam nauwelijks in de lucht of ik werd gewekt door gezang. Mijlen in de omtrek was geen levende ziel. Het waren verdorie de kolossen die zachtjes zongen. Mijn Egyptische gids was ook wakker geworden. Hij klappertandde van schrik en wilde zowaar mee in mijn slaapzak kruipen. “Memnon zingt voor zijn moeder”, beefde hij. “Wie is zijn moeder?” vroeg ik. “Eos, de godin van de dageraad”, bibberde hij. “We hadden hier niet mogen blijven.” De kolossen zongen nog een tijdje en ineens zwegen ze. De gids pakte in terwijl ik de beelden inspecteerde. Ik vond geen verklaring voor hun gezang. Niemand geloofde me! Een tijd geleden las ik dat de kolossen van Memnon waren gerestaureerd. Vroeger zaten er grote spleten in de beelden. ’s Morgens bliezen de ochtendwinden daar doorheen en ze fungeerden als orgelpijpen. De spleten zijn dichtgemetseld en de beelden zingen niet meer.
Jef Briels
Verantwoordelijk uitgever: P. Scheelen, St.-Paulusstraat 22, Antwerpen
