Voorwoord: Wel en Wee

voorjaar 2016 - gratis - oplage 2000

Nieuwsbrief 35 In dit nummer:

Voorwoord: Wel en Wee

1. Voorwoord

In ’t Praethuys liggen leven en dood soms dichtbij elkaar. Maar ook de kracht om niet op te geven en vertrouwen te hebben. ’t Praethuys is er voor ‘het wel en wee’, de mooie momenten, het perspectief en de hoop, maar ook het verdriet en de verwerking daarvan.

Verheugend is dat we de redactie van de nieuwsbrief hebben kunnen versterken met een tweetal professionals. Dat zijn Marjolein Voorberg en Antoinette van Brink. Vol enthousiasme zijn ze aan de slag gegaan. In deze nieuwsbrief leest u hun bijdragen.

Soms is afscheid nemen onontkoombaar. Dat was helaas het geval met onze oud-voorzitter Jan Glaubitz, die – aimabel en bescheiden – zo’n belangrijke rol heeft gespeeld bij de reorganisatie van ons Praethuys. Gelukkig hebben we met Kees van Straaten een goede opvolger in huis gekregen. Kees is een bevlogen arts die zich verdienstelijk maakt rond de thematiek van het levenseinde. Als voorzitter wil hij graag een bijdrage leveren aan de professionele ondersteuning die ’t Praethuys haar gasten wil bieden. In deze nieuwsbrief stellen we hem nader aan u voor.

Omgaan met je ziekte kan op zoveel manieren. Sommigen kiezen ervoor zomer en winter het koude Noordzeewater in te duiken, anderen laten zich beschilderen als een waar kunstwerk. Weer anderen schuiven liever aan voor ‘gewoon’ een praatje aan de keukentafel. ’t Praethuys is er voor om al deze uitingen van verwerken én versterken mogelijk te maken. Het is fijn dat we ons daarin gesteund weten door onze sponsors en donateurs. Blijf ons steunen! Hans Meij

Boek “getekend door” 2. Nieuw in redactie 3. Hersentumor 4. Praten en Bakken Jan Glaubitz 5. Rita Verschuur Energie 6. Noordzeezwemmen 7. Kees van Straaten 8. Sponsoring

“GETEKEND DOOR” , een moedig en inspirerend boek voor en door vrouwen met borstkanker Bodypainter Martine Lissenberg is samen met collega Richard Nijboer initiatiefneemster van “GETEKEND DOOR”, een prachtig, kleurrijk boek voor en door vrouwen met borstkanker. We ontmoeten elkaar op Wereldkankerdag, 4 februari jl. : het is dan ook open dag in ‘t Praethuys. In de gezellige huiskamer van ‘t Praethuys is een hoekje voor Martine gereserveerd. Daar geeft ze een demonstratie bodypainten en promoot tegelijkertijd haar boek. Enthousiast en gedreven vertelt ze over haar leven en de ontstaansgeschiedenis van “GETEKEND DOOR”. De geestdrift van deze tengere , meisjesachtige vrouw is aanstekelijk: ik hang aan haar lippen. “Het idee voor het boek ontstond toen ik in 2008 zelf borstkanker kreeg. Ik was 32 en had een jong gezin met twee kleine kinderen. Ik was zelfstandig ondernemer, had een body-paint bedrijf dat goed liep. Mijn man en ik moesten een maand later ons huis uit, want dat hadden we net verkocht en ons nieuwbouwhuis was nog niet klaar. Van de ene op de andere dag stortte mijn wereld in elkaar. Alles kwam tegelijk: ik had geen huis, ik had kanker, ik was doodziek en Ik wist niet of ik mijn kinderen zou zien opgroeien. Nadat de diagnose borstkanker was gesteld, kwam ik terecht in een maalstroom van operaties , chemotherapie en bestralingen. Op een dag kwam collega Richard Nijboer bij me op bezoek. >> lees verder op volgende pagina

Hij opperde het plan om een kalender te maken voor vrouwen met borstkanker. We zijn daarover gaan brainstormen en kwamen toen uit op dit boek. Vrouwen met borstkanker hun verhaal laten vertellen. Geïllustreerd door een foto van hun gebodypainte lichaam: laten zien dat je een getekend lichaam kleur kunt geven. Vandaar de titel: GETEKEND DOOR. Zo kunnen we mensen die met borstkanker te maken hebben een hart onder de riem steken door vrouwen met en na borstkanker gebodypaint te laten zien, met hun verhaal vol kracht en positiviteit. Toen ik weer een beetje opgekrabbeld was, zijn we het idee gaan uitwerken. We hebben 5 jaar aan het boek gewerkt, samen met de vrouwen , de “modellen”, de journalisten, bodypainters, visagisten en fotografen.” In totaal staan er 28 vrouwen in het boek, allemaal met een ander verhaal, maar één ding hebben ze gemeenschappelijk: kracht, moed en schoonheid. Dr. Matti Rookus , Senior Onderzoeker van het AVL/NKI zegt er in haar voorwoord het volgende over: “Ze nemen geen blad voor de mond, taboes krijgen bij hen geen kans. Alsof ze anderen die dit meemaken willen zeggen: ja, het is waardeloos, natuurlijk ben je boos en verdrietig, voel je je verminkt en onzeker, maar echt , daar kom je uiteindelijk wel overheen. Vanzelf gaat het niet, maar als je wilt dan lukt het, je bent meer dan je borsten. Als vrouw en als onderzoeker van borstkanker voel ik me dubbel verwant met deze vrouwen. Elk van hen laat zien dat borstkanker niet het einde is, ze hebben ook wat gewonnen, ze lijken sterker en misschien ook wijzer in het leven te staan. Dit boek is het bewijs van hun levenskunst.” Martine Lissenberg staat zelf ook in het boek afgebeeld, beschilderd door collega Richard Nijboer. “Met deze paint wil ik rust en zachtheid uitstralen, omdat ik weer op zoek ben naar een nieuwe balans. De bellen staan voor luchtigheid en schoonheid, maar ze staan ook voor kwetsbaarheid. De zachte doeken waarop ik lig, symboliseren een wolk. Even afstand kunnen nemen om alles vanuit een groter geheel te kunnen bekijken.” Martine vertelt me dat haar kinderen haar enorm veel kracht hebben gegeven. Ze is weer volop aan het werk, haar body-paint bedrijf bloeit als nooit tevoren. Via de opbrengst van het boek wordt geld ingezameld voor het genenonderzoek BRCA 1 en 2 (Angelina Jolie) via KWF en voor het onderzoek van Dr. Matti Rookus van het AVL/NKI, ook via KWF. Zo wil Martine lotgenoten helpen. “Want”, zegt ze, “je krijgt niet alleen kanker, maar ook de kracht om het te dragen en anderen te helpen.” Het boek kost € 34,95 + € 3,95 verzendkosten. Het boek is te bestellen door dit bedrag over te maken op rekeningnummer: NL77 ABNA 0593 8885 61 t.n.v. Stichting GETEKEND DOOR o.v.v. naam, adres, woonplaats en e-mailadres. Kijk voor meer informatie op: www.getekenddoor.nl Antoinette van Brink

Nieuw in de redactie “Wil je je even voorstellen in de volgende Nieuwsbrief?”, vroegen ze in de redactie. Ik verschoot drie tinten van kleur. Journalisten zijn niet gewend om over zichzelf te schrijven: het gaat immers om degenen die ze interviewen. Maar ‘t Praethuys een beetje kennende, begrijp ik het verzoek wel. In deze warme organisatie draait het om mènsen, en dus moet ik er ook maar aan geloven.

Ik werk mijn ‘hele leven’ al in de kranten- en tijdschriftenjournalistiek, met een specialisatie in de gezondheidszorg. Zo was ik onder meer medisch redacteur van weekblad Margriet, en twintig jaar lang hoofdredacteur van Amice, een magazine voor zorgprofessionals in Noord-Holland. Nu ik na bijna veertig jaar besloten heb het professioneel wat rustiger aan te doen, zet ik graag mijn kennis en ervaring in als vrijwilliger. Het is me een eer en een genoegen om dat voor ‘t Praethuys te mogen doen! Marjolein Voorberg 2

Foto: Aviva Bing Creations

Zomer 2015 zag ik in de Nieuwsbrief een oproepje om journalistieke versterking. Ik lees de Nieuwsbrief beroepsmatig al jaren en besloot te reageren. Met positief resultaat, en zo hebt u in de vorige nieuwsbrief al onder meer een interview van mijn hand kunnen lezen met schrijfster Rita Verschuur.

‘Een weg tussen de stenen in het hoofd’ Zo’n 35 partners en volwassen kinderen van mensen met een kwaadaardige hersentumor kwamen op 17 december 2015 in ‘t Praethuys bijeen om informatie te vergaren, maar vooral om ervaringen te delen. Voor de meesten was het voor het eerst dat ze vrijuit konden spreken met elkaar en met deskundigen. “Jullie verdienen net zoveel aandacht als de patiënt”, aldus casemanager Helma Hannema van de Noordwest Ziekenhuisgroep, die de avond opende. Kwaadaardige hersentumoren komen relatief weinig voor: ongeveer zevenhonderd mensen per jaar worden erdoor getroffen. Een huisarts ziet het meestal maar één of twee keer in zijn loopbaan. Doordat de aandoening vrij onbekend is en er uiterlijk weinig aan de patiënt te zien is, stuiten de naasten vaak op onbegrip. Een verzuchting van een familielid: “Ik zeg wel eens: Doe maar een grote bandage om je hoofd, dan zíen de mensen tenminste dat er iets aan de hand is.” Voor de patiënt is inmiddels wel hulp en informatie te vinden, maar voor de gezinsleden is dat er nog maar mondjesmaat – terwijl de ziekte ook op hen een enorme impact heeft. Zo toont recent Australisch onderzoek aan dat een derde van de betrokken familieleden last heeft van depressie- en/of angstgevoelens. Dat is veel meer dan bij familieleden van patiënten met andere vormen van kanker. ‘t Praethuys en de Noordwest Ziekenhuisgroep locatie Alkmaar (het voormalige MCA) hebben daarom samen een bijeenkomst georganiseerd voor partners en volwassen kinderen van mensen met een kwaadaardige hersentumor. Die avond was bedoeld als een begin: het is aan de familieleden zelf om aan te geven waaraan zij behoefte hebben, benadrukken dr. Richard Beukers en Helma Hannema. Zij maken als respectievelijk neuroloog en casemanager deel uit van de neuro-oncologiewerkgroep van de Noordwest Ziekenhuisgroep en zijn voor de meeste patiënten en familieleden in de regio het eerste aanspreekpunt. “Gaat het goed met de patiënt, dan gaat het vaak ook goed met de familie. Maar dat geldt ook omgekeerd”, aldus Beukers. “Mede daarom is het zo belangrijk om goed voor uzelf te zorgen. We horen graag wat er bij u speelt, maar wat niet altijd in de spreekkamer aan de orde kan komen.” Hij begint met een korte presentatie over hersentumoren en de behandeling van met name kwaadaardige gliomen, tumoren die ontstaan uit de steuncellen van de hersenen. Hij gaat uitvoerig in op vragen van de aanwezigen in de zaal, onder meer over het MRIonderzoek, de vermoeidheid na de operatie en de diverse medicijnen. Vermoeidheid “Iedereen die aan de hersenen is geopereerd, is de eerste maanden ontzettend moe”, aldus Beukers. Maar mensen met een hersentumor kunnen daarnaast ook moeilijker filteren: prikkels komen veel harder binnen. “Ook wandelen is uitputtend”, zegt iemand in de zaal. Beukers: “Dat klopt. Alleen al het steeds moeten compenseren van het deels weggevallen evenwichtsgevoel is vermoeiend. U moet zich realiseren dat werkelijk álles in de hersenen wordt geregeld: kracht, gevoel, waarneming, spraak/taal, ruimtelijke oriëntatie – maar ook karakter en gedrag.” Kapot computerprogramma Nog veel ingrijpender dan de zichtbare gevolgen is dat wat je niet aan de buitenkant ziet. Veel mensen noemen de veranderingen in gedrag en karakter van hun naaste het allerergste. Casemanager Hannema: “Het is zó moeilijk voor jullie om altijd weer geduld op te brengen. De communicatie wordt als het ware verwrongen door de tumor.”

Het ziekte-inzicht is vaak niet zo groot, is de ervaring van veel familieleden. Een patiënt kan gerust de hele dag in pyjama op de bank zitten: de prikkel om op te staan en iets te gaan doen, komt niet meer door. Hannema vergelijkt het met een kapot computerprogramma: wat je ook zegt of probeert, het start echt niet meer op. Kortsluiting Gaat het dan om een verstoring of een volledig wegvallen van de functie? Beide, antwoordt Beukers. “Er kan ineens ‘kortsluiting’ optreden, maar het kan ook neurologische schade betreffen. Andere hersendelen proberen de functie over te nemen, maar er is wel als het ware een gat in de reserve geslagen.” Iemand vertelt dat haar partner het beschrijft als ‘Er zitten stenen in mijn hoofd en daartussendoor probeer ik een weggetje te banen’. Zij ziet na twee jaar weer wat functies terugkomen. Alles is anders Het tweede deel van de avond wordt onder de noemer ‘Alles is anders’ ingeleid door Nel Kleverlaan, psycholoog en coördinator van ‘t Praethuys. Ook zij geeft aan dat partners en kinderen van mensen met een hersentumor het moeilijk kunnen hebben. “Realiseer je allereerst dat geen enkel gevoel ‘raar’ is of er niet zou mogen zijn”, houdt ze de aanwezigen voor. “U denkt misschien: Ik hang de vuile was niet buiten. Maar steun zoeken is geen zwaktebod. Zoek praktische steun, zodat je er even tussenuit kunt. En emotionele steun, om je verhaal kwijt te kunnen.” Bijtanken Nadat ervaringen zijn gedeeld, concludeert ze: “Geen verhaal is hetzelfde, geen verloop identiek. Haal daarom uit dit soort bijeenkomsten wat je gebruiken kunt. Zorg goed voor jezelf en kom af en toe bijtanken in ‘t Praethuys. Wij zijn goed in het ‘verwennen’ van mensen, en juist ook van naasten.” Het ligt in de bedoeling om vaker een dergelijke bijeenkomst voor naasten van mensen met een hersentumor te organiseren. Marjolein Voorberg 3

Marit Dekker (links) met haar vriendinnen Sunni (midden) en Ilse

foto: Jetty Roedema

Marit Dekker (12) is al een poosje vaste gast in ‘t Praethuys. Ongeveer eens in de twee maanden spreekt ze af met psycholoog Nel Kleverlaan. “Mijn moeder heeft borstkanker gehad”, vertelt ze. “Het gaat nu goed met haar, maar soms ben ik ineens toch weer een beetje bang. En dan krijg ik heimwee als ik van huis ben. Daarom praat ik met Nel.” En helpt dat? Trots: “Ja! Laatst heb ik bij Sunni gelogeerd!” Marit vindt het fijn dat ze haar vriendinnen Sunni en Ilse mee naar ‘t Praethuys mag nemen. Ze combineren het praten altijd met ‘iets leuks’. “Soms gaan we knutselen, of tekenen. En nu mochten we in de keuken van ‘t Praethuys cupcakes bakken. Ze waren heerlijk!” Marjolein Voorberg

Jan Glaubitz, voorzitter van ’t Praethuys (2010 - 2015) Hoewel we wisten dat het moment van afscheid zou komen, was het toch schrikken toen Jan Glaubitz op 20 februari 2016, op de leeftijd van 69 jaar, overleed. Als bestuur en als vrijwilligers van ’t Praethuys kenden we Jan als een nuchtere man, die gewoon vertelde over zijn ziekte en de tegenslagen daarin. Die nuchterheid wilden wij wel overnemen, maar op het moment dat we afscheid moesten nemen waren we toch heel verdrietig. Jan was een beschaafde en bescheiden bestuurder met het hart op de juiste plek. Het is dan ook logisch dat hij, na zijn werkzame leven bij de Kamer van Koophandel, voor diverse stichtingen werd gevraagd. Zij wilden graag van zijn bestuurskwaliteiten gebruik maken en Jan deed dat graag. Gelukkig kon hij ook geen nee zeggen tegen ’t Praethuys, dat in 2010 zat te springen om een nieuwe capabele voorzitter. Jan was vol enthousiasme en vervulde zijn voorzitterstaak met verve. Toen een reorganisatie bij ’t Praethuys noodzakelijk was, wist hij dit tot een goed einde te brengen. Hij kon dan ook met een gerust hart in 2015 de voorzittershamer doorgeven, in de zekerheid dat ’t Praethuys goed de toekomst in kan gaan. Toen Jan op 7 november 2015 een Koninklijke Onderscheiding kreeg, hij werd daarmee Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, was hij blij verrast en zichtbaar ontroerd. Maar het belang om je in te zetten voor de medemens was voor Jan minstens zo belangrijk. Als Praethuys krijgen we vaak te maken met ziekte en soms ook dood. Maar als het mensen betreft uit de eigen organisatie komt het heel erg dichtbij. Zoals gezegd: je kunt proberen rationeel te blijven maar je gevoel zegt toch echt iets anders. Jan was een gelovig mens, wat blijkt uit zijn rouwkaart: “Ik kan gaan slapen zonder zorgen, want slapend kom ik bij U thuis”. Mede door zijn sterke geloof was Jan een aimabele persoonlijkheid met een groot sociaal hart. We zullen hem missen. Cees Bes 4

Rita Verschuur: ook bevlogen verteller In de vorige editie van onze nieuwsbrief (nr. 34) stond een interview van Marjolein Voorberg met Rita Verschuur afgedrukt. Dit naar aanleiding van haar boek ‘Met wortel en tak’. Op donderdag 14 januari kwam zij naar ’t Praethuys om haar verhaal nader toe te lichten voor ruim 20 zeer geïnteresseerde toehoorders. Rita deelt haar persoonlijke ervaringen in de ‘huiskamer van ’t Praethuys’ vanachter een tafel met een bloemetje en een gezellige schemerlamp. En dat doet ze met passie, want Rita Verschuur is niet alleen een getalenteerd schrijfster, maar ook een bevlogen verteller. Mammografie onderzoek gaat tot 75 jaar. Vier jaar geleden was Rita 76. Maar ze controleerde wel regelmatig zelf haar borsten en voelde een knobbeltje. Er werd een biopt genomen. Inderdaad, borstkanker. Over het traject dat vervolgens werd ingezet, vertelt zij op beeldende wijze. Ze luistert naar haar lichaam en kiest voor levenskwaliteit. Rita is een vrouw met een duidelijk eigen mening, eigenzinnig zo u wilt. Dat merkten ook de artsen en behandelaars. Ze was heel pertinent over wat ze wel of niet wilde. Zoals het – op haar leeftijd – weigeren van een hormoontherapie, de afweging welke chirurg haar zou opereren en haar keuze voor een orthomoleculaire behandelaar, waar ze, naar haar zeggen, best wel wat aan heeft gehad. Rita Verschuur: ”Meedenken wordt wel gewaardeerd, heb ik gemerkt. Dat men naar elkaar luistert is heel essentieel.” En dat laatste werd tijdens deze lezing zeker ook gedaan. Het resulteerde na de koffie in een groot aantal tips en suggesties, o.a. een discussie over mammografie t.o.v. pijnloze thermografie. Ook vertelde Rita Verschuur over de efficiency bij borstkankeroperaties zoals die worden uitgevoerd in Zweden, haar tweede vaderland. Hans Meij

Energie Vandaag heb ik op de zolder van ’t Praethuys een interview met Sija van Otterloo. Zij is sinds een halfjaar werkzaam als gastvrouw. Sija, kun je iets over jezelf vertellen? Ik ben geboren in Heerlen en woon sinds 1970 in het Limburgse Stein. Sinds 2004 ben ik weduwe. Mijn man is overleden aan kanker. Ik heb één zoon die in Castricum woont en twee kleinkinderen, één van drie en één van een jaar. Ongeveer tien jaar heb ik bij FNV Bondgenoten in Weert gewerkt, in een ondersteunende functie op de juridische afdeling. Toen mijn man ziek werd in 2002 kwam ik als gast bij het Toon Hermans-huis, een inloophuis in Sittard. Een paar jaar na het overlijden van mijn man in 2004 ben ik in 2006 als vrijwilliger gaan werken voor de telefoondienst van de CNK (Contactgroep Nabestaanden Kanker-patiënten). Toen de CNK werd opgeheven heb ik gesolliciteerd bij het Toon Hermans-huis. In totaal heb ik er zeven jaar met plezier gewerkt als gastvrouw. In 2007 ontmoette ik op een vakantie mijn huidige partner. Hij woont in Alkmaar. Omdat ik inmiddels steeds meer in Alkmaar vertoef, heb ik mijn activiteiten in Limburg stopgezet om me meer te richten op een toekomst hier in Alkmaar. Hoe kwam je in aanraking met ’t Praethuys? Ik heb een zus in Alkmaar wonen en ben met haar eens bij een nabestaanden-bijeenkomst in ’t Praethuys geweest, toen nog aan de Wilhelminalaan. Ook heb ik ‘t Praethuys aan de Westerweg nog eens bezocht, voornamelijk uit belangstelling vanwege mijn werk op dat moment in het Toon Hermans-huis in Sittard. Wat heeft je doen besluiten om bij ’t Praethuys te gaan werken? Met het oog op de toekomst wil ik graag als gastvrouw werken in ‘t Praethuys in Alkmaar. Ik ben immers van plan om mij binnenkort hier definitief te vestigen. ‘t Praethuys ervaar ik als heel warm, iets wat de gasten zeker ook ervaren. Zij kunnen hier echt even op adem komen. Het is heel fijn om hieraan te mogen meewerken. Het geeft mij energie als ik merk dat mensen lichter uit ’t Praethuys vertrekken dan dat ze er binnen kwamen. Je leert om niet te oordelen. Iedereen gaat immers op zijn eigen manier met zijn of haar ziekte om. Het werk maakt mij rijker als mens. Ook het contact met collega’s is fijn. De training voor nieuwe gastvrouwen en –heren op 22 januari jongstleden heb ik als heel prettig en leerzaam ervaren. En buiten de verdrietige ervaringen is er zeker ook nog ruimte voor een lach. Na mijn ‘wenperiode’ heb ik een goed gevoel en weet ik zeker dat ik heel graag gastvrouw in ’t Praethuys wil zijn. Thelma Beijer-Tamis 5

Noordzeezwemmen bij Egmond

Vorig jaar, op 24 september, vertelde Jan Bert ter Steege in ‘t Praethuys zijn verhaal over zijn leven, en dat hij op 46 jarige leeftijd de diagnose prostaatkanker kreeg. Jan Bert licht zijn verhaal verder toe: “Een jaar geleden heb ik de diagnose kanker gekregen. In eerste instantie was er paniek, maar toen de rook enigszins was opgetrokken heb ik een plan gemaakt met als doel: overleven. Een plan dat gebaseerd was en is op ‘positief denken’ en ‘de schouders eronder’. Een van de onderdelen uit mijn plan was - naast reguliere medische behandeling, aangepaste voeding, meditatie en veel bewegen - een workshop te volgen bij Wim Hof (the Iceman). Ik werd gegrepen, dus daarna elke dag onder de koude douche. Daarnaast ben ik een project gestart om, in de winter, elke week te gaan zwemmen in de Noordzee met een groep vrienden/belangstellenden. Het resultaat is dat ik me nu - 1 jaar na mijn diagnose - topfit voel en met volle teugen van het leven geniet. Mijn ziekte is onder controle, ik heb veel nieuwe vrienden gemaakt en voel me sterker dan ooit. Daarom heb ik besloten anderen te 6

inspireren waaronder jullie. En zo is de groep ‘Zwemmen in zee’ in Egmond ontstaan.” Onder de vele belangstellenden bevonden zich Joke Hartenberg en Wim Rozing. Bijna negen maanden later bezoekt de redactie Joke en Wim thuis . Hier praten wij over hun ervaringen met het Noordzeezwemmen

Wim Hof, en ondersteuning en advies van Jan Bert ter Steege, al 15 minuten in het water badderen en zwemmen. Wel voorzichtig, want de zee kent verraderlijke stromingen. Respect voor de zee is belangrijk! Dankzij het strandpaviljoen De Schelp kunnen we ons beschut omkleden voor en na het zwemmen en ons na afloop opwarmen bij de open haard, met een kop koffie of hete thee.”

Joke en Wim: enthousiaste volgelingen Joke steekt van wal. “Ik was onmiddellijk enthousiast. Nog dezelfde avond googelde ik Wim Hof, de ijsman. Deze verzekerde de bezoeker van zijn website onder andere: meer balans in lichaam en geest, beter verloop van de bloedcirculatie, verbetering van concentratievermogen, meer vertrouwen in eigen kunnen,…….. en nog veel meer! Lees zelf maar ……!” http://www.innerfire.nl/methode

Joke vult aan: “Jan Bert heeft ons vooraf instructie gegeven hoe het water in te gaan. Eerst volpompen met zuurstof, een lage ademhaling inzetten en tenslotte heel rustig de zee in, spelen met de golven, de stromingen aanvoelen, niet te ver de zee in, dicht bij het strand blijven en geen risico’s nemen. Bij elkaar blijven, zodat je elkaar ook nog kan helpen als dat plotseling nodig blijkt. Als je je veilig voelt, kun je gaan zwemmen.”

Wim is ook enthousiast. “Waar wij begonnen met enkele minuten zwemmen in het koude Noordzeewater op het strand van Egmond, kunnen we nu, dankzij de technieken van

Wim sluit af met de opmerking dat wij op dit moment in verband met de kou waterschoenen en een badmuts dragen. Cor Bontes

Kees van Straaten, onze nieuwe laagdrempelige voorzitter ’t Praethuys is een organisatie in beweging. In de afgelopen periode hebben zich ook op bestuurlijk vlak een aantal wijzigingen voorgedaan. Het huidige bestuur bestaat uit: Kees van Straaten (voorz.), Cees Bes (secr.), Jos Hoes (penningm.), Els de Boer, Anke Verstraten, Antoon Klaver en Peter Visser.

foto uit QH.nu

“Ik geloof in samen optrekken, niets in scheidslijnen.” Sinds het voorjaar van 2015 maakt Kees van Straaten (63) deel uit van het bestuur van ’t Praethuys. Via Jos de Moel werd Jan Glaubitz op het spoor gezet hem te benaderen voor een bestuursfunctie. Het woord voorzitter was toen nog niet gevallen. Maar al spoedig zou Kees van Straaten – met al zijn bestuurlijke ervaring - die rol op zich nemen (officieel vanaf 1 januari 2016). Hoog tijd om eens nader kennis met de nieuwe voorzitter te maken. Huisartsenpraktijk in Bergen Kees is Amsterdammer van geboorte, groeide daar op en studeerde er geneeskunde. In 1980 trouwde hij met biologe Agnes Huygen. 34 Jaar lang had hij een huisartsenpraktijk in Bergen. Eerst als solist, de laatste 14 jaar in een duo-praktijk. Kees is een echte teamplayer. Sinds 1998 leefden er in Bergen al ideeën om meer medische en paramedische voorzieningen onder één dak te brengen. Een dergelijke HOED constructie werd uiteindelijk tot stand gebracht in 2006. Alle Bergense huisartsen, de apotheek, praktijkondersteuners en andere disciplines in één gebouw, schuin tegenover zijn huis. Kees: “Dat betekende duidelijk een andere manier van werken. Meer tweedelijnszorg, meer personeel, praten over contracten, accreditaties, overleg met de gemeente . . . noem maar op. Ik heb daar veel energie in gestopt , maar vanuit die nieuwe setting ook veel opgestoken.”

“Iets voor mensen betekenen” In april 2015 ging Kees van Straaten met pensioen. Hij was 62, maar nog één en al vitaliteit. Wat nu? Verre reizen maken? Veelvuldig met vrienden naar de golfbaan? Nee, hij stopt zijn energie nu in zaken die erom gaan: zijn 4 kinderen en 8 kleinkinderen. Maar ook op andere wijze wil hij iets voor mensen betekenen. “De laatste tien jaar heb ik steeds meer affiniteit gekregen met de thematiek rond het levenseinde, sterven en uiteraard dus ook oncologie. Sinds 2004 ben ik actief als SCEN arts (Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland). Als tweede, onafhankelijke arts -KNMG geschoold- geef ik daarbij advies en licht ik de mogelijkheden en procedures toe. Tevens heb ik een tijdlang als telefonische vraagbaak gefungeerd voor mensen die vastlopen rond dit onderwerp.” Kees vertelt dat dit werk hem dichter bij de patiënt brengt. “Mooi werk. Het gaat om wezenlijke dingen in het leven. Dat spreekt mij sterk aan. ” Samen met een aantal collega’s is hij ook regelmatig in het Hospice te vinden en heeft hij de onderhandelingen gevoerd met de zorgverzekeraars over de honorering van dit werk. Hij is vooral ook een man die wil verbinden. Geen scheidslijnen, maar samen optrekken: huisartsen, specialisten, ziekenhuizen, ieder vanuit zijn eigen discipline. Het heeft hem bij zijn afscheid de Pieter van Foreest penning opgeleverd, een waarderingspenning van het MCA. Kees van Straaten was de eerste huisarts die hem kreeg.

Bestuurlijk werk Ook dat gaat hij niet uit de weg. Hij heeft veel in besturen gezeten, o.a. in het nascholingscircuit en als voorzitter van het huisartsenbestuur. Hij vond dan ook al snel zijn draai binnen het bestuur van ’t Praethuys. “Ik zie ’t Praethuys als een belangrijke plek. Onze taak ligt vooral in het faciliteren; de vrijwilligers die het allemaal doen. Ik zie mijn rol vooral liggen op bestuurlijk gebied: vertrouwen scheppen, elkaar de ruimte bieden. Anderzijds wil ik laagdrempelig benaderbaar zijn. Met korte lijntjes als het nodig is; bellen of mailen, ik ben altijd bereikbaar. ” Van Straaten refereert daarbij ook nog even aan het nieuwe beleidsplan 2016. Daarin staat o.a. te lezen: De komende jaren ligt het accent op duurzaamheid en het verstevigen van de basis om onze vrijwilligersorganisatie optimaal te laten functioneren. Middels fondsenwerving zal gestreefd worden naar een structurele financiële basis. “ Dat laatste is één van de uitdagingen waar we ons voor gesteld zien. Een gunstige ontwikkeling in dat opzicht is dat we samen met het MCA (Oncologie) optrekken richting verzekeraars. Het is allemaal wat lastiger geworden, maar op die manier kunnen we wellicht de financiële basis verder verstevigen.” “Kortom: er komt heel wat op ons pad. Maar juist die dynamiek, daar houd ik van. Ik zal mijn best doen als voorzitter een bijdrage te leveren aan de professionele ondersteuning die ’t Praethuys haar gasten wil bieden.” Hans Meij 7

€ 5.300,- voor jongerenproject Na het succes van de afgelopen zes jaar, organiseerde Lionsclub BergenEgmond- Schoorl ook dit jaar weer een bridgedrive voor goede doelen. Op zondag 14 februari kon deze dames Lionsclub 112 deelnemers verwelkomen in Hotel Zuiderduin in Egmond aan Zee.

Sponsors Sponsors zijn belangrijk voor het voortbestaan van ‘t Praethuys. Dankzij financiële bijdragen van het bedrijfsleven

Niet alleen de bridgers hadden het naar hun zin, ook degenen die namens het goede doel een cheque in ontvangst mochten nemen, waren aangenaam verrast. Zoals Arjan Verdonk en Nel Kleverlaan namens ‘t Praethuys. Zij ontvingen een cheque van € 5.300,- ten behoeve van een speciale training voor kinderen, die in hun gezin of naaste omgeving geconfronteerd worden met kanker.

en particulieren en sponsoring in natura bestaat ‘t Praethuys. Grote en kleine bedragen zijn welkom. U kunt ‘t Praethuys steunen door een donatie over te maken op onze bankrekening

Het bedrag kon zo hoog zijn dankzij een gift van Lions Quest Nederland. Lions Quest heeft als kerndoel het stimuleren van de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen en jongvolwassenen. De training zal worden gehouden in de loop van 2016 en is met name gericht op kinderen in de tienerleeftijd. Doel is dat ze op basis van ‘empowerment’ sterker in hun schoenen staan, nu ze - kwetsbaar als ze zijn - zo nadrukkelijk in hun directe omgeving geconfronteerd worden met kanker.

NL32RABO0346615496, ten name van Stichting ‘t Praethuys, te Alkmaar.

Sponsors zó belangrijk Dankzij giften van onze sponsors en donateurs kan ’t Praethuys blijven bestaan. Soms zijn dat grote bedragen, zoals de waarderingssubsidie van € 15.000,- die wij van de Gemeente Alkmaar ontvingen. Daar zijn we uiteraard heel erg blij mee.

Colofon: Redactie (vrijwilligers):

Soms is niet direct zichtbaar wat bepaalde zaken kosten. Zoals de automatische deuropener van € 4000,- die het betreden van ’t Praethuys een stuk gemakkelijker maakt. Zeker voor degenen die moeite hebben met zo’n zware deur. Drempelverlagend dus. Bedankt Stichting Algemeen Nut in Heerhugowaard. Een echte binnenkomer !

Thelma Beijer -Tamis

En bent u eenmaal binnen, dan kunnen wij u meedelen dat uw kopje koffie gesponsord wordt door Chris van Inseger van Werk-Verkeer in Heerhugowaard en de thee door Rik Oldenboom van Jacob Hooy uit Limmen. Zomaar wat sponsors en zo zijn er nog veel meer.

Design (sponsoring):

In de bloemetjes De laatste jaren worden wij elke maandag verrast met fleurige bloemen van kiosk Fred Krijgsman Geesterweg Alkmaar. Daarom een dikke pluim en LENTE groet van alle Praethuyzers en haar gasten.

Cor Bontes Antoinette van Brink Nel Kleverlaan Hans Meij Marjolein Voorberg

Ad de Boer

Vormgeving (sponsoring): Saskia Bontes van SAM graphic solutions

Drukwerk (sponsoring): Drukkerij Proja B.V. Alkmaar

Verzending (sponsoring): Nic. Oud Direct Mail B.V. Heerhugowaard _________________________

‘t Praethuys Westerweg 50 1815 DG Alkmaar

Stichting de Burg Na een uitgebreid oriënterend gesprek waarin wensen en verwachtingen werden besproken, schonk de Stichting de Burg uit Alkmaar in januari een bedrag van € 15.000,- aan ‘t Praethuys. Daarmee wordt het mogelijk om nieuw PR-materiaal aan te schaffen en kunnen we ook de komende jaren onze lezingen en exposities voortzetten. Op 02 maart jl. bezochten de heren Groeneveld en Tijsen van de Stichting de Burg ’t Praethuys, om onder het genot van een kop koffie na te praten over de donatie. Bedankt voor deze prachtige gift! 8

072 511 36 44 [email protected] www.praethuys.nl

Openingstijden: maandag t/m donderdag van 10:00 - 16:30 uur Wilt u onze Nieuwsbrief automatisch thuisgestuurd krijgen, stuur dan een mailtje met uw naam en adres naar: [email protected]