negende jaargang» juni 2012» #2 London: Here we come!

London:

Here we come! negende jaargang » juni 2012 » #2

inhoudsopgave

voorwoord

Pagina 4

Diederik Simon en Richard Schuil

COLOFON

Als de Grieken Spelen kunnen organiseren, kan iedereen het!

Topsport Amsterdam Magazine is een uitgave van de Stichting Topsport Amsterdam. Het magazine verschijnt vier maal per jaar. Het magazine wordt verzonden naar het bij de topsport betrokken bedrijfsleven, topsporters, verenigingen, sportbonden, overheid, promotionele instellingen en pers. Voorts wordt het magazine verspreid bij Amsterdamse topsportevenementen.

Pagina 8

Maurits Hendriks

Redactie: Robbert van Eijden, Kirsten van der Kolk, Merijn Soeters, Sven Pechler en Metten de Vries

Ons kikkerlandje heeft zich toch in zo’n 20 olympische sporten weten te kwalificeren.

Hoofdredactie: Yuri van Eijden Grafische verzorging: Carann.nu Communicatie Redactie-adres Topsport Amsterdam Olympisch Stadion 14 1076 DE Amsterdam

London is the place for me

telefoon 020 4 708 708

Pagina 10

fax 020 671 34 39

Myron Gebbink

e-mail [email protected] twitter @topsportadam

Ik ben er nu zo dichtbij.

www.topsportamsterdam.nl Druk MullerVisual Amsterdam Jaargang 9 | Nummer 2 Juni 2012

Pagina 16

Sven en Kalle Coster

De medalrace is alles of niets.

Omslagfoto: ANP

BRILJANTSPONSORS TOPSPORT AMSTERDAM

Voor de derde keer in de olympische geschiedenis is Londen gastheer van het grootste sportevenement ter wereld. Na 1908 en 1948 is nu 2012 het jaar van de Olympische Spelen op Engelse bodem.

Pagina 24

Zwemcoach Martin Truijens

Beter zwemmen als ooit tevoren.

Pagina 30

Marrit Leenstra voorspelt c o m m u n i c a t i o n

Bij het roeienzullen zeker medailles worden gehaald.

London is the place for me. Edmundo Ros zong het al in 1972. Deze zomer geldt dat zeker voor de internationale sportwereld. De Britse hoofdstad zal drie weken lang het podium zijn van sportieve topprestaties.

Volg ons op:

De verwachtingen in Nederland zijn hooggespannen. Chef de Mission Maurits Hendriks spreekt in dit magazine de verwachting uit dat de Nederlandse equipe met zeventien medailles terugkomt. Amsterdam is goed vertegenwoordigd in Londen. Maar liefst 40% van de Nederlandse atleten zijn Amsterdamse sporters. In deze speciale olympische editie van het Topsport Amsterdam Magazine stellen wij enkele Amsterdamse toppers aan u voor. Zij vertellen over hun olympische droom, hun verwachtingen, maar ook over de soms moeizame weg naar Londen. Wij wensen u veel leesplezier en hopen samen met u op een voor Amsterdam én Nederland succesvolle Olympiade. •

Pagina 32

Joost Reijns

Van Amsterdam via de VU richting Rio.

Kornelis Dijkman, Directeur

www.topsportamsterdam.nl

2

Topsport Amsterdam Magazine


3

Als de Grieken de Spelen kunnen organiseren, kan iedereen het! Tussen alle trainingskampen en buitenlandse wedstrijden door vonden Diederik Simon (roeien, 42) en Richard Schuil (beachvolleybal, 39) tijd om elkaar te ontmoeten op de Dam van Amsterdam. Met hun beider vijfde Olympische Spelen voor de deur beschikken ze over een schat aan ervaring. Ondanks al die gezamenlijke Spelen blijken ze elkaar niet te kennen. Het gesprek is meteen op gang. tekst Kirsten van der Kolk Foto merijn soeters

Diederik: “Ik heb je wel eens op een sportgala ontmoet, maar ken je vooral van gezicht.” Richard: “Je kunt ook niet de hele Olympische ploeg kennen.” Diederik: “Men denkt dat je elkaar kent, maar dit is onze eerste ontmoeting die langer dan vijf minuten duurt.”

“In Athene heb ik mijn zilveren medaille in een taxi laten liggen.” De eerste Richard: “De Spelen in Atlanta zijn mij het beste bijgebleven, maar misschien wel omdat het mijn eerste waren. Met het volleybalteam was er alleen maar ruzie, we sloegen elkaar bijna de hersens in. Iedereen ging zijn eigen weg. Op de laatste dag van de Spelen wonnen we.

Het was een geweldig feest. Dat vergeet je nooit meer.” Diederik: “Dat heb ik niet met Atlanta. We sliepen tijdens het roeitoernooi zo’n 100 kilometer buiten het Olympisch dorp. Met de acht wonnen we goud, maar ik heb er niet van kunnen genieten. De tweede week lag ik met veertig graden koorts op bed.” Richard: “Ook lekker als je net goud gewonnen hebt!” Diederik: “Maar je was dus heel jong toen je goud won?” Richard: “Ik was 23, maar niet één van de basisspelers. Jij was één van de acht. De finale heb ik wel gespeeld. Ik had de dag van mijn leven. Alles was raak, maar miste je er één dan zat je meteen weer op de bank. Het heeft mijn carrière wel geholpen.” Diederik: “De consequentie van een gouden olympische medaille is wel degelijk anders dan een WK-medaille. Het blijft langer hangen, maar financieel maakt het niets uit. Ik heb er nooit één cent aan verdiend. Indirect kost het alleen maar geld.” Richard: “In Nederland is volleybal niet een grote sport. Ik heb tien jaar in Italië gespeeld. Dat is een beresterk volleyballand en er is het meeste te verdienen.”

De leukste Diederik: “De Olympische Spelen in Athene vond ik leuk. Niemand verwachtte er iets van.”

Richard: “Helemaal mee eens.” Diederik: “Er waren geweldige feesten.” Richard: “Op het strand. We waren met het volleybalteam vroeg uitgeschakeld; ik heb een week lang alleen maar lopen feesten. In het olympisch dorp was een zwembad. Daar lag ik de hele dag.” Diederik: “Als de Grieken de Spelen kunnen organiseren, kan iedereen het!” Richard: “Beijing was ook leuk.” Diederik: “Een overload aan vrijwilligers. Iedereen stond in de houding. Het waren wel bijzondere Spelen. De beveiliging was heel slecht. Ik kwam overal binnen.” Richard: “Ik kwam in Beijing om zes uur ’s ochtends voor het Olympisch dorp de Zwitserse tennisser Wawrinka tegen. Hij was in slaap gevallen met zijn gouden medaille nog om zijn nek. Hij was zijn accreditatie kwijtgeraakt, en kwam het dorp juist niet in. En dat ondanks die medaille en het feit dat iedereen hem kent!” Diederik: “In Athene heb ik mijn zilveren medaille in een taxi laten liggen.” Richard: “Echt waar? Zou mij ook kunnen gebeuren.” Diederik: “Er was de nodige aandacht voor vanuit de hele wereld. Maar ja, er lopen daar zo’n tienduizend journalisten rond waarvan de meesten geen moer te doen hebben.” Richard: “Ik weet ook nog dat in Sydney de hockeyers waren uitgeschakeld. Ze hebben het hele dorp afgebroken. Eerst waarschijnlijk omdat ze over de zeik waren en daarna van de blijdschap omdat ze opeens toch door waren … of omdat ze ontzettend dronken waren. We sliepen in het Olympisch dorp in bouwketen naast ze. Dat was wel flinke herrie, wij moesten nog spelen. Uiteindelijk wonnen ze goud.” •

Richard Schuil en Diederik Simon. 4



5

“Ons kikkerlandje heeft zich toch in zo’n 20 van de 26 olympische sporten weten te kwalificeren” Technisch directeur van het NOC*NSF en Chef de Mission Maurits Hendriks reist de hele wereld over om de prestaties van de Nederlandse atleten op de voet te volgen. Het vierjaarlijkse evenement waar de medailleprognoses en top-tien ambities op zijn afgestemd staat voor de deur: de Olympische Spelen. tekst Kirsten van der Kolk Foto merijn soeters

Het is druk in het finishgebied bij de roeibaan in Luzern (Zwitserland), waar de tweede wereldbeker roeien plaatsvindt. Zo druk, dat we met moeite een plekje kunnen bemachtigen waar we én een gesprek kunnen voeren én de roeiploegen in de gaten kunnen houden wanneer ze hun laatste sprint inzetten op weg naar de finish. Wat verwacht je van de Olympische Spelen in Londen? “Ik weet zeker dat het bijzondere Spelen worden. De sporten gaan terug naar de bakermat. Veel wedstrijden vinden op iconische locaties plaats, zoals op Wimbledon of in Hyde park. Het Olympisch park zelf doet denken aan dat van Sydney (2000, red.). Engeland zal uit zijn dak gaan. Ze zijn hongerig naar succes. Zowel bij cricket, golf als voetbal hebben ze de afgelopen jaren geen titels meer behaald. Nu zijn de vooruitzichten rooskleurig.”

6


Hoe staat dat met de Nederlandse vooruitzichten? “Wij gaan in ieder geval met een equipe met veel verschillende sporten. Ons kikkerlandje heeft zich toch in zo’n 20 van de 26 olympische sporten weten te kwalificeren. Dat is in Nederland niet makkelijk met onze strenge eisen. We hebben een mooi medaillepotentieel, maar de equipe is flink kleiner dan in Beijing. Dat was ook wel te verwachten toen honkbal en softbal van het olympisch programma geschrapt werden en de voetbalploeg al vroeg was uitgeschakeld. Dat scheelt al meer dan zestig atleten.” Waar gaan bij ons de medailles vandaan komen? “De grote diversiteit aan olympische sporten is belangrijk voor ons, maar uiteindelijk gaat het om de medailles. Dan blijven we afhankelijk van de grote Nederlandse olympische sporten. Maar daar zie ik wel een positieve ontwikkeling de afgelopen

vier jaar. Met zwemmen wonnen we in Beijing maar één medaille, vorig jaar tijdens de WK waren dit er vijf op de olympische afstanden. Hetzelfde zie je bij zeilen. Ze hebben al jaren een duidelijke focus en prioriteitsboten. De roeiploeg heeft ook een historisch grote ploeg; een eerste stap naar meer podium. Verder zijn judo, paardrijden en hockey de meest stabiele medaillesporten voor Nederland. Die basis heb je nodig om een goed resultaat neer te zetten. Daar hebben we de afgelopen jaren hard aan gewerkt. Naast die brede basis zijn er de individuele mogelijkheden, zoals bmx, schermen en turnen.” Het NOC*NSF heeft een top tien-ambitie uitgesproken. Wat zijn de verwachtingen? “De top tien blijft onze ambitie, maar daarin ben je afhankelijk van andere landen. Ik heb te veel respect

“Ik weet zeker dat het bijzondere Spelen worden. De sporten gaan terug naar de bakermat.” voor sporten, en weet hoe klein de verschillen tussen goud en zilver vaak zijn. Dus kijk ik meer naar het totaal. De laatste twee keer hebben we tussen de twaalf en zestien medailles behaald. We hebben onszelf op de Spelen in Londen 17 medailles ten doel gesteld. Alles moet dus goed gaan en er moet nog wat bijzonders gebeuren.” •


7

Alles opzij voor GOUD Voor hockeyster Ellen Hoog telt alleen de olympische titel In december van het afgelopen jaar werden de olympische ambities van Ellen Hoog een tijdelijk halt toegeroepen. De hockeyster van Amsterdam en het Nederlands elftal was niet in beste vorm en bondscoach Max Caldas besloot haar niet op te roepen voor de Champions Trophy in Argentinië. Een flinke klap voor de aanvalster die tijdens de jaren ervoor alles won wat er te winnen viel. Inmiddels heeft Ellen haar plek in de selectie heroverd. “Ik heb er weer zo ontzettend veel plezier in.” tekst Metten de Vries Foto Merijn Soeters

De vrijdag na Hemelvaart is voor veel Nederlanders een vrije dag, maar niet voor Ellen Hoog. De ervaren hockeyster heeft vandaag meerdere afspraken gepland staan in het clubhuis van Hockeyclub Amsterdam, waaronder dit interview. Het zal één van de laatste randzaken zijn waar ze nog mee bezig zal zijn want, zo geeft ze aan, vanaf juni richt ze zich nog maar op één ding. Geen werk, geen studie, geen hockeycompetitie. Zelfs geen trainingen met haar club. Ellen richt zich op GOUD! In Londen wil zij voor de tweede keer op rij de Olympische Spelen winnen. Want minder is niet goed genoeg!

8


Vier jaar geleden werkten de Nederlandse hockeydames naar hetzelfde doel toe, en met succes. In Beijing was Nederland onverslaanbaar en stonden de dames na zeven winstpartijen op rij met de gouden medaille om hun nek. Ellen, toentertijd 22, maakte haar olympische debuut en kon aan de hand van ervaren speelsters als Minke Booij en Fatima Moreira de Melo op haar top presteren. “Zij hadden al meerdere Spelen meegemaakt en vormden voor mijn gevoel de basis, ik voelde daardoor toch minder druk.”

“Je loopt niet elke dag langs een Beckham of Nadal, maar aan het eind van het toernooi telt alleen de behaalde prestatie.” Inmiddels heeft Ellen zelf meer dan honderd interlands gespeeld en is ze in de Nederlandse selectie uitgegroeid tot één van de meest ervaren speelsters.

In aanloop naar Londen heeft ze dan ook een ander gevoel dan vier jaar geleden: “Aan de ene kant ben ik er al is geweest en weet ik hoe het voelt. Toch voel ik tegelijkertijd ook méér druk. De Spelen zijn zo groots, er is zo veel druk en zo veel afleiding. Als ervaren speelster voel je toch een verantwoordelijkheid om je ervaring te delen met de jongere speelsters. Het is belangrijk dat zij weten wat ze te wachten staat.” Ellen vertelt enthousiast over de unieke sfeer die met name in het olympisch dorp te voelen is: “Lang, kort, breed, smal, donker, licht, op de Spelen zie je alle types die je maar kunt bedenken. Maar ze hebben één belangrijke overeenkomst, ze komen allemaal om zo hoog mogelijk te eindigen. Het heeft gewoon iets magisch!” In deze unieke situatie schuilt volgens Ellen echter ook het gevaar van de afleiding. “Je loopt niet elke dag langs een Beckham of Nadal, maar aan het eind van het toernooi telt alleen de behaalde prestatie.” De Nederlandse hockeysters zijn echter bereid om alles op te geven om het maximale te bereiken. Het afgelopen seizoen trainden de speelsters, naast de reguliere trainingen met hun clubs, drie dagen per week samen op Papendal, vanaf juni dit jaar zelfs vier dagen. Zodra de ploeg naar Londen vertrekt, zal het zelfs de veel bediscussieerde Social Media aan de kant zetten. Volgens Ellen de beste keuze: “Het is ook een teken naar de buitenwereld. Wij zijn maar met één ding bezig in Londen. En dat is olympisch goud!” •

Terugblik

Amsterdam in 1928 Londen is voor de derde keer het toneel voor de Olympische Spelen. In 1908 en in 1948 werd het grootste sportevenement ter wereld georganiseerd in de Britse hoofdstad. Nu staat Londen aan de vooravond van een derde editie van de Olympiade. Amsterdam heeft de eer gehad de negende editie van dit sportspektakel te mogen organiseren. In 1928 was Amsterdam het centrum van de internationale sportwereld. Een kleine 2900 atleten streden om 327 medailles. De Spelen in Amsterdam kenden een aantal noviteiten. Zo werd voor het eerst de olympische vlam ontstoken, deden vrouwelijke atleten voor het eerst mee en was Coca-Cola voor het eerst sponsor van de Spelen.


11

“Ik ben er nu zo dichtbij” Myron Gebbink knokt voor plek in Paralympische selectie Terwijl de meeste Nederlanders in de ban waren van het Europees Kampioenschap voetbal, zit CP-voetballer Myron Gebbink met zijn gedachten bij een heel ander toernooi; de Paralympische Spelen. Het is een spannende tijd voor de jonge Amsterdammer, want hoewel het

Only Friends Mede dankzij vader Dennis, die destijds bij AFC speelde, raakte Myron ondanks alles toch verslingerd aan het voetbal en hij werd zelfs lid van voetbalvereniging OSV in Amsterdam-Noord. Daar kon hij in eerste instantie goed meekomen, maar in de D-junioren kwam zijn handicap steeds meer in de weg te zitten. “Ik schijn in die tijd zelfs gezegd te hebben dat ik voetbal niet meer leuk vond, maar dat kan ik me nu echt niet meer voorstellen”, lacht Myron. Het was in ieder geval wel het sein voor zijn vader om in actie te komen en toen werd de basis gelegd voor Only Friends, de sportvereniging voor gehandicapte kinderen in Amsterdam-Noord. Dat succesverhaal is waarschijnlijk wel bekend, want wat ooit begon als vader die met zijn gehandicapte zoon ging voetballen, is uitgegroeid tot het Ronald McDonald Centre Only Friends, het grootste sportcomplex voor gehandicapte kinderen in West-Europa.

“Volgens de bondscoach ontwikkel ik mij goed en zit ik dicht tegen de basis aan.” Vaste waarde Bij Only Friends ontwikkelde Myron zich tot een goede voetballer en dat bleef ook bij de voetbalbond (KNVB) niet onopgemerkt. Nadat hij alle jeugdelftallen had doorlopen werd hij op zijn achttiende gevraagd om mee te trainen met de A-selectie. Hij maakte toen zoveel indruk op de bondscoach dat hij als snel uitgroeide tot een vaste waarde in de selectie van bondscoach Geestman, met inmiddels zeven interlands achter zijn naam. En nu maakt hij ook kans om mee te gaan naar de Paralympische Spelen.

Nederlands CP-team al lang en breed

>

gekwalificeerd is, weten de spelers nog niet wie er definitief in de selectie voor de Spelen zitten. Uiterlijk 31 juli worden de knopen doorgehakt en maakt bondscoach Marcel Geestman de namen bekend. “Ik wil zo graag mee,

Waar dat precies vanaf hangt, is een ingewikkeld verhaal. Het CP-voetbal kent vier verschillende handicapklassen, vijf tot en met acht. De mate van hersenbeschadiging is bepalend voor de spasticiteit en dus handicapklasse. Tijdens een wedstrijd dient er één speler in het veld te staan met een handicap CP5 of CP6. Dit zijn de spelers die de meeste moeite hebben met hardlopen, vaak gaat het dan om de keeper. Daarnaast is het niet toegestaan om tegelijkertijd met meer dan twee spelers met handicap CP8 te spelen. Behalve tactische en technische regels moet de coach dus ook rekening houden met het aantal spelers met een bepaalde handicapklasse in het veld.

Extra spannend Myron valt in de zwaarste categorie, CP5. Een groot nadeel voor hem, want daarvan loopt er dus meestal maar één van in het veld. “Volgens de bondscoach ontwikkel ik mij goed en zit ik dicht tegen de basis aan, maar ik loop tegen de regel aan dat er maar één CP5 in de basis start.” Daarbij komt dat er naar de Spelen slechts twaalf spelers mee mogen in plaats van de gebruikelijk veertien. Een extra spannende tijd dus, voor de CP-voetballer uit Amsterdam, die kort geleden al even het Olympische complex bezocht tijdens een trainingskamp. “Dan gaat het natuurlijk helemaal leven. Ik hoop dan ook echt dat ik in de definitieve selectie zit op 31 juli. Ik ben er nu zo dichtbij.” •

Liefde voor papier Met liefde selecteren wij papier.

er gaat geen dag voorbij dat ik er niet

Met liefde behandelen wij papier.

aan denk.”

Met liefde bedrukken wij papier. Met liefde brengt papier uw boodschap.

tekst Robbert van Eijden Foto merijn soeters

Meer weten over MullerVisual? Ga naar mullervisual.com of bel 020 - 410 61 61.

CP-voetbal, internationaal ‘Football 7-a-side’ genoemd omdat er per team zeven spelers op het veld staan, wordt gespeeld door voetballers die als gevolg van een hersenbeschadiging een motorisch probleem hebben. De beschadiging is meestal het gevolg van een geboortetrauma (Cerebrale Parese). Zo ook bij Myron. “Ik ben twee maanden te vroeg geboren en als gevolg van een zuurstoftekort heb ik aan twee kanten een hersenbeschadiging opgelopen. Bewegen gaat hierdoor voor mij een stuk moeilijker.”

12


GrafiPlaza connected company

c o m m u n i c a t i o n

Op jacht naar

de gouden plaat

Sportfotograaf Soenar Chamid voor de 14e keer naar de Spelen. tekst Metten de Vries Foto merijn soeters

Bijna veertig jaar later is schaatsen één van de vele sporten die Soenar fotografeert en heeft hij veel van de grootste Nederlandse sportsuccessen meegemaakt. Zo legde hij onder andere de olympische overwinningen van Nicolien Sauerbreij en Mark Huizinga vast op de plaat. Niet alleen sporters, maar ook de sportfotograaf leeft elke vier jaar weer toe naar de Spelen: “Wereldkampioenschappen zijn vaak elk jaar of om het jaar, Olympische Spelen niet. Olympisch kampioen ben je vier jaar lang! Het zijn juist die foto’s waar je als sportfotograaf naar op zoek bent.”

K en n isp a r t n e r v oor p ro f essi o na l s i n de s port

Waar de Spelen voor sporters een hectische periode zijn, is dit voor sportfotografen niet anders. Bepakt met laptop, camera’s en ruim twintig kilo aan lenzen probeert Soenar op een gemiddelde dag drie tot vier evenementen te bezoeken. Het maken van de foto’s is echter pas het begin. Tussen en na de wedstrijden moeten de foto’s bewerkt worden en in zijn database geplaatst worden. Een gemiddelde olympische werkdag duurt voor Soenar dus al snel meer dan twaalf uur, en dat zeventien dagen lang. Nadat hij zelf op internationaal jeugdniveau had geschaatst, verlegde Soenar Chamid zijn passie naar het fotograferen van andere topsporters. Inmiddels heeft hij als sportfotograaf al dertien keer de Olympische Spelen meegemaakt en zal hij ook komende zomer aanwezig zijn in Londen.

www. s p ort s m edia. nl

De fotografiecarrière van Soenar Chamid begon op zijn achttiende, toen hij tijdens een trainingskamp in Rusland van zijn zakgeld een camera kocht. Met behulp van boeken uit de bibliotheek leerde hij zichzelf foto’s ontwikkelen en in de kranten keek hij wat voor foto’s gepubliceerd werden in het sportkatern. Een blessure aan zijn knie in dezelfde periode betekende het einde van zijn sportieve carrière, maar tegelijkertijd de start van een andere. Tijdens wedstrijden had Soenar nu tijd over om zijn voormalige teamgenoten te fotograferen. Hij bleek hier aanleg voor te hebben en begon al snel foto’s aan kranten te verkopen. Een carrière als sportfotograaf was begonnen.

Ook in Londen staat voor Soenar een dergelijk schema op het programma. Waar gaat Soenar zich op richten? “Veel judo en zwemmen in de eerste week, atletiek tijdens de tweede week. Verspreid over die twee weken wordt het hockeytoernooi gespeeld en ik hoop minimaal één keer zeilster Marit Bouwmeester te fotograferen. Verder hangt het af van de prestaties van de Nederlandse ploeg!” Voor de veertiende keer zal hij proberen de Nederlandse sporthelden vast te leggen op het hoogtepunt van hun sportieve carrière. Op jacht naar de gouden plaat… •


15

“De medalrace is alles of niets.” Het duurde wat langer dan ze zelf gewild hadden, maar de broertjes Sven en Kalle Coster gaan in Londen op voor hun derde Olympische Spelen. Tijd om revanche te nemen op de zure vierde plek in de 470-klasse (zeilen) van vier jaar geleden. tekst Kirsten van der Kolk Foto Soenar Chamid

Beijing

Twee broers in één boot

Sven: “We willen een medaille winnen op de Spelen. We zetten hoog in; we gaan niet voor brons. Dat was misschien wel het probleem waarom we in China de medaille niet wonnen. Goud was ver weg. Dat wisten we van tevoren. Maar we konden zeker zilver of brons winnen. Tot voor de laatste wedstrijd zou dat ook gaan lukken.” Kalle: “We wilden zilver, geen brons, maar daardoor hadden we uiteindelijk niets. In het begin van het Olympisch toernooi deden we het heel slecht. Toen hebben we onze strategie gewijzigd en voeren we prompt een aantal hele goede wedstrijden. Sven: “En toen stonden we vier punten voor op brons” Kalle: “In de finale hadden we weer terug moeten gaan naar onze conservatieve strategie. Dat hebben we niet gedaan en dat was stom.” Sven: “We wilden mooi eindigen, ook de laatste wedstrijd winnen. Dan neem je risico’s en dat werd ons fataal.” Kalle: “De teleurstelling was groot. Op dat moment verging mijn wereld.” Sven: “Het voelde alsof iets was overleden.” Kalle: “Je hebt het in je handen, je kunt het voelen en dan glipt het er tussendoor. Sven: “De droom was om daar een medaille te winnen.”

En dus hebben ze een nieuw olympisch traject ingezet om alsnog die gedroomde medaille te winnen. Een samenwerking die ontstond in 1999, dertien jaar geleden.

“De droom was om daar een medaille te winnen.”

Sven: “Toevallig kwamen we dat jaar allebei zonder bemanning. Er was alleen één probleem: we waren allebei stuurman. En het leek erop dat Kalle veel groter zou worden, maar dat valt nu wel mee.” Kalle: “Een paar centimeter.” Sven: “Als oudste broer ging ik sturen en dat ging heel goed.” Kalle: “Sven had ook meer ervaring. Hij was 20 en ik 16 jaar. Wat dat betreft was het een logische keus dat Sven stuurman werd. We hadden een paar wedstrijden gezeild in die samenstelling en dat ging goed. Uiteindelijk doe je het ervoor om goed te zeilen.”

“Je moet zorgen dat je op je slechtste dag toch nog goed genoeg bent.” Londen In augustus in Weymouth, de Olympische zeillocatie, zal blijken hoe goed dat zeilen is gegaan. Kalle: Bij de Spelen weten we al waar de baan voor de medalrace gaat liggen. Onder de rotsen. Dichtbij de kant om het publiek en de media te vermaken. Dat is een spannende plek. De wind kan daar alle kanten op draaien. Het is moeilijker daar vat op te krijgen. Uiteindelijk winnen de beste toch wel.” Sven: “Het is de modernisatie van onze sport. De medalrace is alles of niets. Je kunt veel verliezen, het is een heel ander spelletje. Maar als alles goed gaat, kan je dat ook.” Kalle: “Je moet zorgen dat je op je slechtste dag toch nog goed genoeg bent.” Sven: “En dat is op de Spelen helemaal zo.” •

Kalle en Sven Coster. 16



17

Facts & Figures Londen 2012

GR

Londen • 10.500 Olympische sporters RO A D

H I G H

JO

R

AD

R

O

AD

H

IG

MO N T F IC HE T

de opening H

•5 .000 betaalde

S RO

A

D

T

R

E

S T R AT F O R D

E

werknemers bij T

het organisatie-

Westfield Stratford City

comité •7 0.000

Stratford International

Stratford Gate

Aquatics Centre

AY

R

A

T

F

Spelen

T

de Olympische

•2 0.000 verte-

The BMW Group Pavilion

S

Olympic and Paralympic Village

O

R D

W

W

• 21 disciplines in

at

e

vrijwilligers

r i ve s R 2012 k o r Gardens rw

genwoordigers

W

in 26 sporten bij

Greenway Gate

G r e eW A L K nwa y

12

EN

• 39 disciplines

siekijkers voor

E

A

•4 miljard televi-

D

Stratford

Paralympische sporters

A RO E A ST E RN

van de media

R

• 4.200

O N YT E L

M

A

RO

O YT E L

N

T EA

• Derde keer in

G

A

Walk in the Olympic Park – Cisco O rb i t Walk in theOrbit Ci rcu s Olympic Park – BP

•1 0 miljoen

L

The Acer Journey

Eton Manor

A 12

• 500 medailles bij de

TW

A

Y Eton Manor Gate

Bandstand

rk

R i ve r L e a

Park Live Presented by British Airways

Panasonic Full HD 3D Theatre

iv

maaltijden

Great British Garden EDF Pavilion– The Magic of Electricity London 2012 M egastore

Energy Centre

gedurende de Ri

r ve

L e a Olympische

en

Paralympische Spelen

Victoria Gate

Ca l

R

na

S

O

H AC K N E Y WICK

on

S

e

ni

O v

Le

i av

n

U

R U T

R O A D

Ri

er

N

io

d

C

t ga

or

a

hotelkamers

tf

Le

•5 0.000

Olympic Stadium

er

T

r

kaartjes

R

•1 4 miljoen

H

S

ve

Copper Box

Riverbank Arena

WAY

World Square

C o ca-Cola Beatbox

Eton Manor Transport Hub

Ri

D O N L O N

Park LiveThe National Lottery: West It’s Your Space

E A

accommodaties

River Lawns

lym

Britannia Row

Spelen • 32 olympische

A

N H O M E R T O

Paralympische

S

K WA L N OR

eO th n i lk Wa

N

Spelen

EA

Samsung Mobile Live PIN

ET O

Olympische

M

bij de

Park Live East pic Pa

O he

Wetlands Walk

rk Pa pic lym

ll

WA L K

• 302 medailles

B P. Fu elling th e F utur e

i yM C it

t

O

The Street Velodrome Market

5

Wa lk i n

Paralympische Spelen

Water Polo Arena

VIC T O RI A

H R U C K

BMX Track

er

K

20 sporten bij de

Basketball Arena

E

18



19

“Als ik geen plezier heb in wat ik doe, kan ik niet presteren” tekst Sven Pechler foto Merijn Soeters

duel. “Het is leuk dat ik won, maar de 150 meter wordt maar één keer in het seizoen gelopen, dus het stelt niet zoveel voor. Het is natuurlijk wel lekker dat je wint, voegt ze er nog snel aan toe.

team dus ik kan alle indrukken delen met de meiden. In Londen wil ik ervaring opdoen, genieten van de sfeer en dan in Rio knallen.”

Familie In het jaar 2012 staan de Europese Kampioenschappen in Helsinki en de Olympische Spelen in Londen centraal. Kwalificatie voor de EK is haar doel, een individuele start bij de Spelen van Londen een droom. In Helsinki zal ze zowel individueel als met het estafetteteam in actie komen. “Individueel wil ik in de 22 lopen. Voor het estafetteteam is het een goed testmoment voor de Spelen. Op dat moment droom ze een beetje weg, al weet Jamile zelf niet zoveel over de Spelen. “Ik weet dat het een mooi sportevenement en het allergrootste ter wereld is, maar ik weet niet precies wat me te wachten staat. Ik vind het wel heel vet dat ik erbij ben. Gelukkig ben ik er met het estafette

Naast plezier staat ook haar familie centraal tijdens haar sportcarrière. “Mijn moeder gaat overal mee naartoe en als zij niet mee kan, heb ik haar altijd bij me in de vorm van een ring.” Jamile laat maar liefst vijf ringen zien. Vijf olympische ringen die onlosmakelijk met haar zijn verbonden “Drie zijn van mijn vriend, één van mijn moeder, één van mijn beste vriendin. Zo zijn de dierbare mensen altijd bij me.” Naast de ringen heeft ze een sleutelhanger van een engeltje om een veter van haar spike. Deze kreeg ze van haar oom en geeft haar kracht tijdens de wedstrijden. ”Als ik die niet bij me heb, ben ik bang dat de prestaties minder worden.” Laten we hopen dat het haar kracht geeft om te schitteren in 2012. •

“Mijn moeder gaat overal mee naartoe en als zij niet mee kan, heb ik haar altijd bij me in de vorm van een ring.”

Mansveld Expotech

uw partner in

licht beeld geluid energie rigging

Op een sombere woensdagmiddag staat het interview met Jamile gepland. Het historische Olympisch Stadion is het decor van de afspraak. Het stadion ‘leeft’, overal zie je atleten trainen, groot, klein, jong en oud. Tussen al die atleten loopt Jamile Samuel. Wat opvalt is de vrolijkheid van de pas 20-jarige Amsterdamse. “Plezier staat bij mij voorop” zegt ze voordat het interview begint. Haar positiviteit straalt van haar af. “Als ik geen plezier heb in wat ik doe, kan ik niet presteren. Een goede sfeer is essentieel voor mijn prestaties.”

20


Jamile is net teruggekomen van een trainingskamp uit Portugal waar ze zich voorbereidde op de start van het nieuwe seizoen. “Ik ben dit jaar één keer in Tenerife geweest en laatst dus in Portugal. Op de trainingskampen kan ik mezelf optimaal concentreren en voorbereiden op het maximale resultaat... GOUD.”

Van het ontwerpen en uitvoeren van totaalconcepten tot aan de verhuur van een enkel item. Mansveld Expotech biedt u en uw klanten een oplossing op maat.

Seizoensstart De eerste resultaten zijn er al zeker. Jamile won onder andere tijdens de openingswedstrijd van het seizoen, de Ter Specke Bokaal in Lisse, de 150 meter en versloeg haar grote concurrente Daphne Schippers in een rechtstreeks

experience by technology

Amsterdam +31(0)20 312 80 80 | Eindhoven +31(0)40 259 10 99 | Maastricht +31(0)43 362 44 11 www.mansveldexpotech.nl | [email protected]

“Mijn blikveld is te breed

om mij alleen maar op fietsen te richten” Op het terras voor de Coffee-Company in Oost zit Levi Heimans duidelijk herkenbaar op het terras: in zijn oranje wielertenue. Hij heeft net zijn training afgerond. Zijn zitplek is tactisch gekozen. Zo kan hij zijn fiets, die niet op slot staat, goed in de gaten houden. tekst Kirsten van der Kolk Foto Merijn Soeters

Tijdens de Olympische Spelen van 2004, in Athene, leerde ik Levi kennen. Een talentvolle baanwielrenner. Hij was toen net 19 en de Spelen waren plots op zijn pad gekomen. Zijn leven stond in het teken van fietsen; hij had de middelbare school afgerond en draaide een fulltime fiets programma. Na die Spelen verhuisde Levi vanuit Diemen naar Amsterdam.

Skøll Het keurslijf van de topsport zat hem niet lekker, waardoor hij in 2006 abrupt besloot te stoppen. Levi: “Iedereen om mij heen ging studeren. Het jaar ervoor was ik al lid geworden van de roeivereniging Skøll. Ik deed dat niet om de sport of het sporten, maar omdat er allemaal leuke mensen lid waren. De sfeer en cultuur van de sport spraken mij aan.” Dat jaar mislukte ook zijn studie natuurkunde. Dat viel niet te combineren met fietsen. Toen hij stopte, was dat definitief. “Ik ben wel blijven fietsen. Het plezier is nooit weggegaan; ik ben zelfs fietskoerier geworden. De onrust om te doen waar ik zin in had, viel weg. Maar ook de structuur van het sporten. Als topsporter ben je niet zo spontaan. Je kunt nooit naar de kroeg of eens op wintersport.” Na een jaar studeren, ditmaal bewegingswetenschappen, komt Levi erachter dat deze

22


studie wel te combineren valt. Alleen maar feesten en zuipen is ook niet zaligmakend. Sindsdien is hij altijd fietsen en studeren blijven combineren. “Dat is mijn keuze geweest. Mijn blikveld is te breed om mij alleen maar op fietsen te richten. Ik heb mij wel beseft dat ik mij daardoor minder ontwikkelde binnen het fietsen. Bij het Nederlandse baanwielrennen behoor ik tot de beteren. Internationaal merk ik wel dat ik niet veel verbeterd ben sinds 2005. Maar met een andere weg was ik waarschijnlijk al gestopt”

Londen Nadat Levi zich ook in 2008 wist te kwalificeren voor de Spelen, staat hij nu aan de vooravond van zijn derde olympische optreden. In de eerste week, op twee en drie augustus mag hij al aan de bak. “We staan er niet denderend voor. Onlangs werden we op de WK achtste. Dat was onder de maat. De laatste twee jaar steken er vier ploegen echt bovenuit. Wij doen mee voor plek vijf. Als het bij ons meevalt en bij de anderen tegen, zou dat iets hoger kunnen uitpakken.” Ze richten zich op hun eigen prestatie. Het enige dat ze moeten doen, is heel hard fietsen. “Alle vier de rijders moeten goed in orde zijn. Er ontstaat een probleem als er één of twee onder hun kunnen presteren. Je rijdt om de beurt op kop en dan valt de snelheid terug. Met het blote oog is dat niet waar te nemen, maar op de fiets voel je dat meteen.” •


23

“Beter zwemmen als ooit tevoren” Zwemcoach Martin Truijens legt lat hoog tijdens Spelen. Nederland is traditiegetrouw een sterk zwemland en van de ploeg die onder leiding van Jacco Verhaeren naar de Olympische Spelen afreist, wordt ook deze keer veel verwacht. De bondscoach staat er echter niet alleen voor in Londen. Er gaat een uitgebreide begeleidingsstaf mee, inclusief de vaste trainers van de zwemmers. Onder hen is ook Martin Truijens, hoofdcoach bij het Nationaal Zweminstituut Amsterdam (NZA). Wat is zijn rol in Engeland? En wat verwacht hij straks van zijn pupillen? tekst Robbert van Eijden Foto merijn soeters

24


“Over de vraag wat mijn rol is tijdens de Spelen kan ik kort zijn”, begint Truijens. “Ik ben in Londen om de Amsterdamse zwemmers te begeleiden en dan met name de vier heren Sebastiaan Verschuren, Joeri Verlinden, Lennart Stekelenburg en Nick Driebergen.” Ondanks dat alle zwemmers begeleid worden door hun eigen coaches weerspreekt Truijens dat er eilandjes ontstaan. “We vormen één groep en Jacco (Verhaeren, red.) is uiteindelijk verantwoordelijk. Maar tijdens de trainingen moet hij ook zijn eigen zwemmers bijstaan. Verder doen we heel veel samen.”

Planning, rust en sfeer Truijens heeft hoge verwachtingen van de Olympische Spelen, niet in de laatste plaats vanwege het strengere selectiebeleid. “De limieten zijn aangescherpt en iedereen moet in staat worden geacht om de halve finales te bereiken. Tijdens de laatste WK eindigde het merendeel zelfs in de finales.” De zwemmers staan er momenteel dus goed voor en feitelijk is dat de kerntaak van een coach. “Planning, rust en sfeer”, somt Truijens op. “Dat is mijn rol. Ik probeer ze zo goed mogelijk voor

te bereiden op wat ze staat te wachten. Maar daarna moeten ze het zelf doen. Ik sta niet naast ze op het startblok.”

Alles draait om focus Als dan in de finale het startschot klinkt is er, in de ogen van Truijens, maar één ding dat ze kunnen doen: “Beter zwemmen als ooit tevoren en met een persoonlijk record uit het zwembad stappen.” Dat is alleen makkelijker gezegd dan gedaan, beseft ook de coach. “Alles draait om focus tijdens de Spelen. Je voelt de grootsheid van het evenement, maar het is zaak om je daardoor niet te laten afleiden.” Dat zal niet eenvoudig zijn, want veel Olympische ervaring hebben zijn pupillen nog niet. Alleen Femke Heemskerk en Nick Driebergen namen eerder deel aan de Spelen. “Maar de anderen hebben inmiddels meer dan voldoende internationale ervaring”, vindt Truijens. “Ze komen niet naar de Olympische Spelen om een beetje rond te kijken. Dat is niet waar we al die jaren hard voor hebben getraind.” Wat al die jaren van voorbereiding concreet op gaan leveren is moeilijk te voorspellen. “Ik heb alleen invloed op mijn eigen zwemmers en niet op de concurrentie”, vertelt Truijens. “Maar ze moeten zich richten op de best mogelijk prestatie. En als dat samenvalt met de finales is er van alles mogelijk. Ik kijk er in ieder geval naar uit.” •

“Ik geloof heilig in deze ploeg” Nederlandse vrouwen acht gaat voor volgende stap Athene 2004 leverde brons op voor de vrouwen acht roeiploeg, Beijing 2008 zilver, dus Londen 2012... goud? “Zo eenvoudig werkt het helaas niet”, lacht bondscoach Susannah Chayes aan de vooravond van een nieuw olympisch avontuur. “Maar ik geloof heilig in deze ploeg. Als alles op zijn plek valt, kunnen er mooie dingen gaan gebeuren. tekst Robbert van Eijden Foto merijn soeters

De Bosbaan in het Amsterdamse Bos draait op volle toeren. Op het water is het een drukte van belang en langs de kant staan cameraploegen voor een interview met de olympische roeiers. De druk neemt langzaam toe. “Bij ons staat het gas er nu ook vol op”, bevestigt Chayes deze constatering. “Maar daar zijn wij later mee gestart dan anders.” De bondscoach verwijst hiermee naar de voorbereiding op het WK van vorig jaar. “Toen hebben we te vroeg gepiekt en dat willen we in dit olympische jaar koste wat kost voorkomen. Ik vind overigens wel dat we er goed voor staan, maar er moet nog een belangrijke stap gezet worden.”

“Bij ons staat het gas er nu ook vol op”

in een kleine boot. Als er iets fout of goed gaat, voel je dat namelijk onmiddellijk.” En juist techniek is heel belangrijk in ‘de acht’. De slagen moeten volledig gelijk lopen en dat gaat niet vanzelf, zeker niet wanneer er een groot verschil in lengte is tussen de roeiers. “De roeiers moeten hun voorkeur van bewegen aanpassen aan het bewegingspatroon van het team. Dat is wat deze discipline zo bijzonder maakt.”

Speciale krachten De Olympische Spelen maken het deze zomer uiteraard nog eens extra bijzonder. Chayes omschrijft het toernooi als ‘een heel mooi sportfeest’, maar wel met eigen wetten en regels. “Je hebt hier als coach organisatorisch weinig invloed. Ik probeer me daaraan niet te ergeren, ik verbaas me hooguit. Zo blijkt dat het roeiersdorp (de roeiers zitten vanwege de afstand niet in het reguliere olympisch dorp, red.) niet een half uur, zoals beloofd, maar een uur van de roeibaan zit. Daarentegen is het natuurlijk schitterend dat de Spelen bijzondere krachten kunnen losmaken bij de sporters.”

Kleine boten Daar wordt momenteel dan ook keihard aan gewerkt. Opvallend genoeg gebeurt dat niet in een boot voor acht, maar in kleinere boten voor twee personen. Chayes heeft daar overigens een logische verklaring voor. “Natuurlijk trainen de dames ook in de grote boot, maar het technische aspect van de roeihalen is beter te trainen

Dat moet dan op 2 augustus gaan gebeuren, want dan staat de finale vrouwen acht op het programma. Grootste concurrenten voor een gouden plak zijn de Verenigde Staten, Canada en Roemenië. “Het zal niet makkelijk worden, maar ik geloof heilig in deze ploeg”, blikt de bondscoach vooruit. “Als wij op dat moment een optimale race roeien heb ik vertrouwen in een goede afloop.” •

advertentie

manuele therapie en (sport)fysiotherapie

26


Vier vrienden met mondiale snelheid

Estafettezwemmers NZA in Londen op zoek naar perfecte race Snelle jongens

Het Nationaal Zweminstituut Amsterdam (NZA) is goed vertegenwoordigd op de Olympische Spelen in Londen. Zo hebben de heren van de 4x100 meter wisselslagestafette allemaal hun basis in het Sloterparkbad. Tijd om eens nader kennis te maken met dit vrolijke kwartet, want ondanks dat ze momenteel nog harder trainen dan normaal, hebben ze onderling ook een hoop lol. ‘We zijn vrienden van elkaar geworden.’

Op de vraag wat voor hun het belangrijkste is, de individuele nummers of de estafette, zijn ze het snel eens. “Alles draait om de eerstvolgende wedstrijd.” Driebergen verduidelijkt: “Voor ons is ieder nummer speciaal. Je weet wat iedereen ervoor moet doen.” Toch neemt de 4x100 meter een speciaal plekje in. “De finale is zo’n beetje de laatste wedstrijd van het zwemtoernooi en dat betekent volle tribunes”, verklaart Verlinden, die ervan overtuigd is dat het behalen van dit slotakkoord tot de mogelijkheden behoort. “Mondiaal gezien zijn we vier snelle jongens.”

Ervaring tekst Robbert van Eijden Foto merijn soeters

Snelheid is er dus, maar afgezien van Driebergen hebben de jongens nog geen Olympische ervaring. “Daar loopt hij wel een beetje mee te pochen”, lacht Stekelenburg. “Nee hoor, hij probeert ons zo

goed mogelijk voor te bereiden.” Driebergen vult aan: “Ik heb ze mijn ervaring verteld en als er vragen zijn, probeer ik die zo goed mogelijk te beantwoorden. Maar eigenlijk is het iets dat ze zelf moeten ervaren.” Er is overigens een groot verschil met toen Driebergen voor het eerst naar de Spelen ging. De heren hebben inmiddels de nodige internationale finales gezwommen en zelfs medailles gehaald. Helemaal nieuw is het dus niet.

Perfecte race Toch blijven de Olympische Spelen speciaal. “Die hele entourage moet geweldig zijn”, verwacht Verlinden. “Neem alleen al het Olympisch dorp”, vult Driebergen aan. “Je kan daar zomaar wereldsterren als Roger Federer of LeBron James tegen het lijf lopen.” Toch is er maar één ding waar de zwemmers echt naar uitkijken. “De race”, roepen ze in koor. Verschuren verwoord het vervolgens het mooist. “Ik wil straks het water uit komen met het gevoel dat ik niets beter heb kunnen doen. Daar verheug ik me op.” De rest knikt instemmend. “Zo dicht mogelijk bij de perfecte race komen.” •

“NICK!!!” Joeri Verlinden, Lennart Stekelenburg en Sebastiaan Verschuren staan op een stijger aan de Sloterplas voor een fotosessie. Het wachten is alleen nog op collega Nick Driebergen, die geïnterviewd wordt door TV West. Het duurt Verschuren wat te lang, dus hij roept even dwars door de opnames heen. De rest lacht en Driebergen zwaait even. Het is alleen niet duidelijk of hij zijn duim of zijn middelvinger op steekt. Niet lang daarna komt hij, zichzelf verontschuldigend, aan rennen. “Ik maak het zo goed met jullie.”

Teamgeest Na de foto’s is het tijd voor het interview, maar niet voordat de ‘laatkomer’ zijn belofte is nagekomen. Met zijn armen vol frisdrank schuift hij aan. De jongens zijn in een jolige bui. Ze zijn net terug van een zwaar trainingskamp en ook deze ochtend hebben ze veel arbeid verricht. Gelukkig zijn ze vanmiddag vrij, dat hebben ze wel verdiend. “Als ploeg staan we er goed voor. Zowel conditioneel als qua teamgeest. We zijn elkaar echt aardig gaan vinden.” Dat is een prettige bijkomstigheid want de estafetteheren hebben uiteraard veel met elkaar te maken. “We trainen tegenwoordig bijna altijd samen”, vertelt Stekelenburg. “In het water doen we uiteraard allemaal ons eigen ding”, vult vlinderslagspecialist Verlinden aan. “Zij gaan niet allemaal de vlinderslag zwemmen.” Verschuren gekscherend: “Maar dat kunnen wij natuurlijk wel. Dat is één van de makkelijkste slagen!” Weer wordt er hard gelachen. Ze weten wel beter.

vlnr.: Nick Driebergen, Lennart Stekelenburg, Joeri Verlinden en Sebastiaan Verschuren. 28



29

Marrit Leenstra voorspelt Amsterdams succes

voelen

proeven

“Bij het roeien zullen zeker medailles worden gehaald!” In de aanloop naar de Olympische Spelen worden er altijd voorspellingen gedaan over het aantal medailles dat gehaald zal worden. Manager Topsportbegeleiding

wil je ook puur beleven?

van Topsport Amsterdam, Marrit Leenstra waagt zich ook aan een voorspelling over de Amsterdamse kansen op de Olympische en Paralympische Spelen van Londen. tekst Yuri van Eijden foto merijn soeters

ruiken

beleven

Wat zijn jouw eigen olympische ervaringen? “Zelf heb ik drie keer aan de Olympische Spelen deelgenomen, twee keer met zaalvolleybal in Barcelona (1992) en Atlanta (1996) en één keer met beachvolleybal in Athene (2004). Aan de Olympische Spelen in Barcelona bewaar ik de mooiste herinneringen. Dat waren mijn eerste Spelen en het was nog maar de vraag of ik mee mocht. Ik stond op de reservelijst. Uiteindelijk kon ik mee en behaalden we de zesde plaats. Dat was echt een cadeautje. De Spelen van Atlanta waren qua resultaat beter, een mooie vijfde plaats, maar qua sfeer minder. Athene heb ik ook als minder qua sfeer ervaren. Deze was in Barcelona onovertroffen. De prestatie in Athene was ronduit teleurstellend.” Wie zie jij als Amsterdamse kanshebbers op een medaille? “Bij het roeien zullen zeker een aantal medailles worden behaald. Er gaat een grote equipe richting Londen. Voor de vrouwen acht verwacht ik een bronzen medaille. Ze hebben vooral concurrentie van de Verenigde Staten en Canada. Daarnaast hoop ik dat de licht heren vier een bronzen medaille gaan behalen. Ik verwacht goud voor de hockeydames. De heren maken een goede kans op brons. Ze hebben een rommelige voorbereiding gehad, maar de wedstrijd om de derde plaats zie ik ze wel halen. Wat betreft het zwemmen ben ik iets pessimistischer. De 4x100 meter estafette dames (met NZA-zwemster Femke Heemskerk red.) behalen een zilveren plak. Sebastiaan Verschuren kan ook voor een verrassing zorgen. Hij is gericht aan het trainen op zijn keerpunten met behulp van het nieuwe camerasysteem in het Sloterparkbad. Als hij dit tot in de perfectie beheerst, dan kan hij met de beste zwemmers mee. Daar zal het denk ik bij blijven. Wel zullen er veel finaleplekken worden behaald. Marcelien de Koning en haar medezeilsters Renee Groeneveld en Annemieke Bes kunnen voor een verrassing zorgen bij het matchracen. Dat kan wel eens een zilveren medaille opleveren. De Paralympiërs zullen ook met een aantal medailles thuiskomen. Sonar zeiler Michel Rossen behaalt met zijn equipe goud. Rolstoeltennisster Jiske Griffioen en atlete Suzan Verduijn komen terug met brons. Boogschutter Johan Wildeboer zal gaan zorgen voor een bronzen verrassing bij zijn eerste Paralympische Spelen.”

[email protected]

|

www.puurprodukties.nl

Wat verwacht je van jouw eigen sport, beachvolleybal? “Ik gun het Richard Schuil en Reinder Nummerdor erg. Ze kunnen van iedereen winnen. Ze hebben de afgelopen periode goed gedraaid. Het zijn hun laatste Olympische Spelen als koppel. Ik denk dat ze samen nog één keer een laatste kunstje willen flikken en een medaille halen, goud wordt echter moeilijk.” •


31

Van Amsterdam via de VU richting Rio.

“De dopingcontrole is de grootste prijs die ik tot nu toe gewonnen heb” Olympische Spelen 2016

Het zal je maar overkomen, vier jaar geef je alles voor het ultieme doel, schitteren op de Olympische Spelen in Londen 2012 en dan op een donderdagavond een telefoontje, teelbalkanker! Het overkwam NZA zwemmer Joost Reijns. Menig mens zal bij de pakken neerzitten en zich patiënt voelen maar Joost Reijns kwam, zag en overwon de vreselijke ziekte en kijkt nu al uit naar de Olympische Spelen 2016 in Rio de Janeiro. tekst Sven Pechler Foto merijn soeters

“Het was alsof de aarde onder mij vandaan ging, ik kon het echt niet geloven. Ze zeiden gelijk dat de kans op genezing heel groot was maar daar ging mijn droom...” Joost was in volle race voor plaatsing voor de Olympische Spelen in Londen. Iets waar hij vier jaar lang alles voor heeft gelaten, alles voor heeft gegeven en dan spat zijn droom uiteen.

“Ze zeiden gelijk dat de kans op genezing heel groot was maar daar ging mijn droom...” Na een dopingcontrole bij de EK zwemmen korte baan, in december in Polen, bleken er ‘afwijkende waarden’ in de urine van de Amsterdammer te zitten. Doping lag voor de hand maar de uitslag was vele malen erger. Teelbalkanker. “Ik wist dat ik niets gebruikt had, dat ik schoon was, dus dan weet je dat er iets anders aan de hand is.” Joost moest vier keer drie weken aan de chemo, iets wat voor hem totaal onbekend was. Hij wist niets over chemo en niets over zijn ziekte. Hij kende alleen het stereo type kankerpatiënt. “Je wordt eerst nog zieker om daarna beter gemaakt te worden. Bij elke topsporter is het zo dat je er alles aan doet om niet ziek te worden en nu moest ik ziek worden. Het was de omgekeerde wereld.”

32


Steun Joost geeft aan dat het een periode was met veel ups en downs. “natuurlijk heb ik soms heel hard moeten huilen en zat ik er door heen maar gelukkig heb ik veel steun gehad van vrienden, familie en mijn vriendin die er altijd voor mij was. Daardoor heb ik ook kunnen ‘genieten’ in deze periode.” Zo maakte hij een schaatstocht van 25 km, bezocht zijn zwemvrienden in Tenerife en ging mee als begeleiding tijdens de belangrijke zwemtoernooien. “Ik moest doen waar ik mij goed bij voelde.” Wat opvalt tijdens het gesprek is de openheid, spontaniteit en positiviteit die de Amsterdammer uitstraalt. Voor Joost is dat de normaalste zaak van de wereld. “Zo ben ik nou eenmaal, het is niet gemaakt. Sommige dingen heb je niet in de hand, ik moest dit ondergaan om gezond te worden. Je kunt wel zelf bepalen hoe je erdoor komt. Daarnaast is het beter voor je omgeving als je positief blijft.” De ziekte kwam op een vervelend tijdstip naar voren. Joost boekte de laatste tijd veel progressie. Bij de EK korte baan in Polen liet hij met een finale plek bij de 200m vrije slag zien dat hij op de goede weg was. “Het komt voor niemand op een goed moment, ook voor mij niet. Alle trainingen zijn natuurlijk niet allemaal voor niets geweest, het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben.” Na de deceptie in 2008, waar hij wel voldeed aan de estafette limiet maar de ploeg zich niet kwalificeerde, en nu in 2012 zou je denken dat de Amsterdammer met zijn ziel onder zijn arm zou gaan zitten. Echter niets is minder waar. Hij recht zijn rug en schakelt naar zijn volgende doelen, eerst beter worden en daarna op naar de Olympische Spelen 2016.

Ondanks dat hij nog nooit bij de Spelen is geweest heeft hij er wel een gevoel over. “Het is het grootste sportevenement ter wereld, zoveel mensen bij elkaar die allemaal streven naar het hoogst haalbare, het is iets magisch eigenlijk. Ik heb er nooit over gedacht om de operatie uit te stellen tot na de Spelen. Ik wilde zo snel mogelijk gezond worden. Want daardoor kan ik alle dingen doen die ik leuk vind om te doen.” Eind mei werd Joost voor het laatst geopereerd. Hij is nu volkomen gezond verklaard en richt zich alweer op het volgende doel, de Olympische Spelen 2016 in Rio de Janeiro. Als er gevraagd wordt wanneer hij weer in het water denkt te liggen, begint hij te lachen. “Ik ben al drie weken aan het trainen om weer topfit te worden. Ik merk wel dat ik aan het einde van de week echt moe ben hoor. Anders moe dan normaal. Ik ga niets overhaasten. Ik heb er niets aan om mijzelf nu te over trainen, dan ben ik nog weer verder van huis. Dan duurt het nog langer.” Door de ziekte is Joost zich wel gaan afvragen of zwemmen wel het leukste is om te doen. “Normaal gesproken kom je daar pas achteraf achter. Je leeft als topsporter in een tunnel en ik werd er nu even uitgehaald. Ik ben wel echt gaan inzien dat ik dit het leukste vind om te doen. Door dat besef ben ik er van overtuigd dat het straks alleen maar beter kan gaan.” Het leerde hem beseffen dat niets voor niets gaat bij het zwemmen. Dat alle trainingen essentieel zijn voor optimale prestaties, ook slechte dagen helpen, het leert je omgaan met tegenslagen, gelijk omschakelen naar dingen die wel goed gaan. Stiekem denkt Joost al aan zijn eerste echte race in het zwembad. “Ik kan nu helemaal niet plannen hoe lang dit herstel gaat duren. Ik geloof er wel in dat ik op het niveau terug kan komen waar ik eerst op zat, en beter! Hoe lang dat duurt, dat weet ik niet. Welke tussendoelen ik kan stellen, dat hangt af hoe snel het herstel zal gaan. Ik moet mijzelf de tijd geven, al zwem ik over anderhalf jaar mijn eerste echte wedstrijd. Dat moet dan maar, één ding weet ik wel zeker, In Rio ben ik erbij!” •

Blijf jij Joost ook volgen? Volg hem via www.joostreijns.nl, via zijn twitteraccount @jreijns of wordt Vriend van Joost en support hem weg op naar zijn volgende doel, Olympisch goud in 2016!


33

evenementenkalender

Programma Olympische Spelen Londen 2012 27 juli - 12 augustus Juli

34


Olympic Stadium

3 aug. - 12 aug. Atletiek 3 aug. - 4 aug. Trampoline 4 aug. & 7 aug. Triathlon 5 aug. - 10 aug. Synchroonzwemmen 5 aug. - 12 aug. Worstelen 8 aug. - 10 aug. BMX 8 aug. - 11 aug. Taekwondo 11 aug. - 12 aug. Mountainbike 11 aug. - 12 aug. Moderne vijfkamp 12 aug. Sluitingsceremonie

Lord’s Cricket Ground Wembley Arena Basketball Arena Horse Guard’s Parade ExCel Hampton Court Palace Greenwich Park ExCel Diverse stadions North Greenwich Arena Basketball Arena

Olympic Stadium North Greenwich Arena Hyde Park Aquatics Cente ExCel

De onmisbare schakel op weg naar goud Topsport Amsterdam is als dynamische sportorganisatie de onmisbare schakel in het professionaliseren van de topsport in Amsterdam. Samen met partners als de gemeente Amsterdam, onderwijsinstellingen, sportorganisaties en bedrijfsleven worden de optimale randvoorwaarden gecreëerd voor de sportieve ambitie van talenten, topsporters en topverenigingen. Tevens wordt proactief de regie gevoerd op het werven en organiseren van internationale topsportevenementen.

BMX Track ExCel Hadleigh Farm Diverse locaties Olympic Stadium

Dit alles geeft een positieve impuls aan het sportieve imago van Amsterdam en haar Olympische ambitie.

Briljantsponsors van Topsport Amsterdam: Happy Company Heineken Mansveld Expotech MullerVisual Puur Produkties

Sponsors/Suppliers van Topsport Amsterdam:

ExCel Eton Dorney

Foot Connection Groenhof Optiek

Royal Artillery Barracks Aquatics Cente ExCel Wimbledon

Topsport Amsterdam is onderdeel van

Earls Court ExCel Lee Valley White Water Centre/Eton Dorney

Een volle agenda is lastig bijhouden. Daarom doet Flogs dit voor je. Met

Aquatics Cente

Flogs.com ben je altijd up-to-date.

Hockey Centre Weymouth Waterpolo Arena

Foto soenar chamid

27 juli Openingsceremonie 28 juli - 3 aug. Boogschieten 28 juli - 5 aug. Badminton 28 juli - 12 aug. Basketball 28 juli - 9 aug. Beachvolleybal 28 juli - 12 aug. Boksen 28 juli - 2 aug. Wegwielrennen 28 juli - 9 aug. Hippische Sport 28 juli - 5 aug. Schermen 28 juli - 11 aug. Voetbal 28 juli - 12 aug. Turnen 28 juli - 12 aug. Handbal 28 juli - 3 aug. Judo 28 juli - 4 aug. Roeien 28 juli - 6 aug. Schietsport 28 juli - 4 aug. Zwemmen 28 juli - 8 aug. Tafeltennis 28 juli - 5 aug. Tennis 28 juli - 12 aug. Volleybal 28 juli - 7 aug. Gewichtheffen 29 juli - 11 aug. Kanovaren 29 juli - 11 aug. Schoonspringen 29 juli - 11 aug. Hockey 29 juli - 11 aug. Zeilen 29 juli - 12 aug. Waterpolo

Augustus

Topsport Amsterdam

Met één druk op de knop zet je alle sportwedstrijden/evenementen in je digitale agenda. Wijzigingen worden voor je bijgehouden en doorgevoerd, zodat jouw agenda altijd en overal up-to-date is.


35

Wat als je ‘t nu niet goed ziet...?

Groenhof Optiek is de Sport en Zien Supplier van Topsport Amsterdam en is ‘oogbegeleider’ van Ajax. Waar - denkt u - zouden uw ogen in goede handen zijn?

Groenhof 155 1186 EZ Amstelveen tel: 020 - 641 39 19 [email protected] www.groenhofoptiek.nl

negende jaargang» juni 2012» #2 London: Here we come!

Recommend Documents