Italy, here we come! Hoezo voetbal? Zwemmen! Zaterdag 9 juni Op hakjes, rokjes, 4 badpakken, en een bikini mee, klaar voor het WK en het mooie Italiaanse weer! De krukken gaan nog mee, voor de zekerheid. Een spierscheurtje heeft 5 dagen geleden, na een jaar dubbel trainen (zwemmen en atletiek), bijna roet in het eten gegooid. Vandaag zijn we aangekomen bij een leuk familiehotel, Hotel Paris, in Riccione. Evert-Jan schrok even, toen hij in onze tickets zag dat we met Arke vlogen naar Rimini, en vervolgens een transfer hadden naar ‘Paris’.....heee, we gingen toch naar Riccione? We worden vriendelijk ontvangen bij de receptie van hotel Paris, in Riccione, door een van de dochters van de familie van het hotel. Het is warm, en als ik even later mijn gezicht een beetje aan het opfrissen ben, tikt de handdoek soepel een van mijn oorbellen uit mijn oor en ....valt deze met een mooi boogje in de goot van de wasbak...weg oorbel. Als EJ de hoteleigenaar vraagt om assistentie, komt die met een vernuftig tangetje, met magnetisch grijphandje, laat die in de goot zakken, en ‘bingo’! In een keer raak, oorbel terug. Verbazing van ons, een volle vriendelijke lach van de hoteleigenaar. Die heeft zichtbaar plezier in zijn werk, plus een aanstekelijk gevoel voor humor. Op Schiphol hebben we Susan, Harm-Jan, en hun twee dochtertjes Samantha (12) en Vanessa (7) al ontmoet, Suzan en Harm-Jan zijn vrienden van ons die we al jaren kennen, maar Suzan, Samantha en Vanessa hebben we al jaren niet gezien omdat ze in het westen van Amerika wonen. Harm-Jan is er ook om mee te doen, en zwemt meer kilometers in een week, dan de meesten van ons hardlopen. Ons weekje in Riccione zal dan ook niet alleen maar een zwemweek zijn, maar ook een heerlijke week met z’n allen om bij te kletsen, spelletjes te spelen, naar het strand te gaan, en lekker te genieten.... Na aankomst in het hotel, gaan we, met z’n allen, alvast het 'olympisch dorp' van de Wereld Kampioenschappen voor Masters (WMK). Dit zijn de WK voor 25-plussers. Hier moet je je uiteraard voor kwalificeren. Bij de accreditatiehal is het, nu nog, lekker rustig, die registratie is dan ook binnen 5 minuten gepiept! Het olympisch complex bestaat uit twee 50m Baden, waarvan 1 binnen en 1 buiten, 1 trainingsbad van 25 m binnen, 1 trainingsbad van 25m buiten (waar vorige week waterpolo wedstrijden gespeeld werden), en 1 zwembad met torens voor het schoonspringen en Olympisch binnenbad: 50m, 10 banen synchroonzwemmen. Verder een ziekenhuistent en ambulance; twee massagetenten; een recreatiegebied met ligstoelen en parasols; een commercieel gebied met eet en drinktentjes, en verkoopkraampjes; de accreditatie/registratiehal waar ook het technisch secretariaat zich bevindt, de foto balies die altijd druk bezet zijn, en een nogal smalle doorgang waar zwemmers kunnen kijken naar de start en uitslagen. Als wij aankomen is de eerste week met het WMK waterpolo en schoonspringen al voorbij, maar zullen er nog bijna 10.000 wedstrijdzwemmers, 2.400 open water zwemmers (3km in zee), en 580 synchroonzwemsters aan de start verschijnen. Het grootste FINA evenement ooit (!), met bijna 15.000 deelnemers.
Een gedeelte van het dorp lijkt een beetje op een camping waar men ontspannen op een handdoek of ligstoel op het gras in de zon of schaduw zit, maar schijn bedriegt! Het serieuze werk gebeurt, in de dagen die volgen, enkele meters verderop. Via schermen op enkele centrale plekken kun je kijken welke series opgeroepen worden voor het binnen- en buitenbad. Zwemmers dienen zich minimaal 15 min voor hun start te melden bij een soort partytent, waar rijen stoelen opgesteld staan en de zwemmers strak in volgorde van de start opgeroepen worden. Niet, of niet op tijd aanwezig? Jammer dan! Dan krijg je DNS (Did Not Start) achter je naam. Haal je de kwalificatietijd niet tijdens het WMK? Dan verschijnt er NT (no time) achter je naam. In mijn leeftijdscategorie ligt het percentage NT zo rond de 20%.
Een gedeelte van het terrein, met links de trappen die naar de tribune van het binnenbad leiden; en bovenin beeld het recreatie gebied, ook wel aangeduid als de ‘relax area’
Als we weer in het hotel zijn wordt ik gebeld door Frits, met de mededeling dat ook hij een paar nachten in hetzelfde hotel zit, en de volgende dag aankomt. Frits is een neef van mij, die al jaren met zijn gezin in Italie woont. Zonder dat we het van elkaar wisten (tot februari/maart jongstleden), hadden we allebei, in het zelfde jaar, het wedstrijdzwemmen weer opgepakt, en ons gekwalificeerd voor het WMK. Het wordt daarmee steeds gezelliger in Hotel Paris; ook Hugo en zijn vrouw, clubgenoten van WS Twente, zitten in hetzelfde hotel, het wordt een soort grote reünie. We lijken aardig te voldoen aan het beeld van een grote Italiaanse familie, vooral als we met zijn allen aan een tafel zitten en pas van tafel gaan als alle andere gasten al uit het restaurant verdwenen zijn. Iets wat zich vrijwel elke avond herhaalt. Er zitten nog meer Nederlandse zwem(st)ers in het hotel; de Nederlands Kampioen 100m schoolslag in de categorie 2529, met zijn familie; en 2 synchroonzwemsters: Thirza en Natasja. Zij zullen uiteindelijk eindigen op de 16en en 17e plek in het synchroonzwemklassement.
Zondag 10 juni Een lekker rustig dagje!! We kunnen uitslapen, iets dat bij mij afgelopen jaar niet meer veel voorgekomen is. Zwemmen, dat komt morgen pas, en alleen als het bij het inzwemmen goed gaat. Een spierscheurtje in mijn kuit, bij de laatste atletiektraining afgelopen dinsdag, heeft me woensdag en donderdag gedwongen me op wieltjes voort te bewegen en krukken te gebruiken. Het advies was om op hakjes te gaan lopen zodra het lopen weer enigszins ging. Het lopen gaat inmiddels al weer veel beter, maar bij een onverwachte beweging verkrampt mijn kuit gelijk. Als ik morgen wil zwemmen, zullen de start en afzet na elk keerpunt de meest kritieke momenten zijn. Na het ontbijt stappen we op de fiets, en gaan we kijken bij onze 3 clubgenoten die de 800m vrije slag zwemmen. Dat gaat nog niet vanzelf, alleen Hugo haalt de limiet. Doordat de series niet vantevoren bekend zijn gemaakt voor de 800m nummers, is het voor de zwemmers een raadsel hoe laat ze aanwezig moeten zijn, hetgeen leidt tot wat onrust onder de zwemmers. De reden hiervoor is dat de organisatie de series vol wil hebben, en wil voorkomen dat degenen die niet komen opdagen, zorgen voor series die niet helemaal gevuld zijn. Ik ben blij, dat bij alle andere programma’s ‘pre-seeding’ gelukkig wel wordt toegepast: iedereen kan op internet opzoeken in welke serie hij of zij moet zwemmen. Onze rekenkunde wordt hier op de proef gesteld, je kunt zien op welke tijden zwemmers zich ingeschreven hebben, maar als er 52 (of 152) series voor je zijn, blijft het gokken. De schatting is dus vaak een optimistische schatting (op z’n vroegst....), maar in realiteit 1 , soms 2 uur later. 's Middags gaan we even naar het strand, zon, blauwe lucht, water....... Aan het strand vinden we een enorm aantal ligbedden, allemaal strak in het gelid, met slechts een klein strookje strand waar je nog je handdoek neer mag leggen, zonder daarvoor te betalen. Een iets ander beeld van ‘strand’ dan we in Nederland kennen. Het zeewater voelt heerlijk aan mijn voeten. Het lopen over het rulle zand kost wat moeite, maar voelt ook als een goede oefening voor mijn kuit ....
Maandag 11 juni Ik ben al voor 6.00 wakker, en besluit dat ik dan maar net zo goed kan gaan inzwemmen tussen 6.30 en 7.15. Dit is de enige tijd elke dag, waarvan je zeker weet dat je in het 50m bad kan trainen of inzwemmen. De rest van de dag zijn alleen de 25m baden open voor inzwemmen. Het eerste programma van vandaag is 200m rugcrawl, en ik verwacht dat er, zo vroeg, nog geen 3000 zwemmers staan te trappelen om in te zwemmen, en dat klopt, maar wel enkele honderden...Dames en heren zwemmen gescheiden: de ene dag gaan dames in het binnenbad, heren in het buitenbad, de volgende dag net andersom. Bij het inzwemmen wordt dit systeem ook gevolgd. Na een paar honderd meter inzwemmen, worden de banen in het buitenbad echter wel erg vol, en besluit ik starts te gaan oefenen, ik zal er toch aan moeten geloven als ik vandaag serieus mee wil doen! Hoe voelt het tijdens de afzet van het startblok en vluchtfase? Krachtig afzetten met 1 been, en niet met het andere, blijkt toch niet te werken. Dan maar met 2 benen tegelijk. Zo'n 8 starts later weet ik dat het niet normaal voelt, maar het valt me niet tegen. Ik besluit, vanwege de drukte in het 50m buitenbad, maar eens te gaan kijken in het 25m waterpolo bad. Ik wordt echter tegengehouden door de toezichthouders van het zwembad, die zeggen dat het wel kan, maar ik niet rechtdoor mag lopen via het schoonspringbad. Ik moet buiten de tribunes en kleedkamers om naar het waterpolobad. Ik kom daar 2 minuten later aan en geloof mijn ogen niet: een bijna leeg zwembad, fantastisch! Ik kom bij een Australische dame in de baan, die me vertelt dat ze nog wat moeite heeft met links en rechtsom verkeer. In het zwembad zwem je, binnen een baan, ook in ‘rondjes’: rechts heen, links terug anders zou het tot nogal wat botsingen leiden! Ze laat mij voorgaan, vergist zich gelukkig niet, en 10 minuten later houdt ze het voor gezien, een baan voor mij alleen... het is heerlijk om ven rustig door het water te glijden, op deze vroege ochtend. Mijn start op de 100m vrije slag (baan 4 , blauw badpak)
Overigens wordt er streng gecontroleerd: alleen als je vandaag een wedstrijd hebt, mag je vandaag ook inzwemmen. Moet je morgen starten, dan gaat dat feestje niet door. Ook bij de ‘call room’ wordt goed gecontroleerd. 4 series voor de start, worden de namen omgeroepen van de zwem(st)ers in die serie, en
Call Room bij het buitenbad (links); toeschouwers en zwemmers vlakbij de call room (rechts)
mag je op vertoon van deelnemerskaart (met foto) plaats nemen op de achterste rij met genummerde stoelen (genummerd naar baan waarin je moet starten). Na elke start, gaat de voorste rij naar de startblokken, terwijl de zwemmers in de overige rijen een stoel naar voren schuiven. Aangekomen bij de voorste rij stoelen, wordt nogmaals je naam, baan en foto gecontroleerd, en is er – voor de dames – badpakkencontrole. Alle badpakken worden snel gecheckt op het FINA-keurmerk, of ze niet tot de nek en schouders doorlopen, en of ze van textiel zijn. Bikini’s zijn uiteraard ook niet toegestaan. 100m vrije slag. Nu gaat het gebeuren. Zenuwen...durf ik zometeen voluit te gaan? De start gaat goed, en ik sprint weg. De eerste 50m ga ik iets te snel van start en maak als eerste het keerpunt in de serie met 34.76, jammer genoeg hou ik dat tempo niet vol, en eindig ik als 4e van de serie met, voor mij, nog steeds een mooie tijd met 1.15.61. Tot mijn verbazing slechts 31/100ste van mijn PR in een 50m bad en 2 seconden onder mijn inschrijftijd. Bij de 100m schoolslag, zijn mijn zenuwen van daarnet, omgeslagen in strijdlustigheid. ‘Blessure? Kom op, ik zal ze eens laten zien dat ik nog zwemmen kan!!!’ Ik eindig op 11/100ste van een seconde boven mijn PR in een 50m bad, big smile......
Ik zwem hier net boven de blauwe lijn met oranje badmuts; het scorebord geeft de tussentijden aan na het eerste keerpunt.
Na de eerste serie van de 100m schoolslag, klinkt er een daverend applaus van de hele publieke tribune. Een Japanse van 94 jaar komt uit het water. Ze heeft er weliswaar 5min30 over gedaan, maar toch! Helaas heeft ze de limiet voor 90plussers niet gehaald, en krijgt ze dus geen tijd. Dit fenomeen herhaalt zich enkele keren, de 90 en 95plussers, en sommigen lopen met stokken, hebben duidelijk de sympathie van de zwemmers, en ze krijgen zonder uitzondering een geweldig applaus en gejoel van het publiek dat minuten lang door gaat. Kippevel... Enkele dagen later zie ik hoe een dame in de leeftijd 85-89 de 400m wisselslag zwemt: 100m vlinder, 100m rug, 100m schoolslag en 100m borstcrawl zonder onderbreking. De EHBO loopt aan de kant zekerheidshalve mee, maar ze doet het toch maar! Gevolgd door een rytmisch applaus dat haar de laatste meters naar de finish begeleid. Compleet anders is dit applaus, dan het gejoel, geschreeuw tijdens de snelste series van de kortere afstanden, waar het publiek compleet uit zijn dak gaat, en geschreeuwd, getoeterd en gefloten wordt, dat de scheidsrechter een enkele keer maant om stilte bij de start. Opvallend is de warme belangstelling voor het synchroonzwemmen bij mannen; al die mooie (en mooi opgemaakte) meiden in het water, trekken de aandacht. Bij de dameskleedkamer is het leuk om te zien
hoe ze zich schminken, hoe er gelatine in het haar gaat om het in vorm te houden (!), maar ben ik toch blij dat ik me niet voor een wedstrijd een uur hoef op te maken Vandaag is het een recorddag: de wedstrijden beginnen om 7.30 en gaan door tot 24.00, maar dat horen we pas de volgende dag. 224 series op de 100m vrije slag heren (2240 zwemmers) en 106 series bij de vrouwen (1060 vrouwen). Overigens is het ongelooflijk hoeveel er op de 100m vrije slag bij de heren onder de minuut gezwommen wordt, zeker 200 van de mannen duiken eronder. De Nederlands kampioen schoolslag (cat. 25-29) zit ook in ons hotel, en baalt de volgende ochtend bij het ontbijt nog een beetje dat hij om 22.30 ’s avonds niet zijn NK tijd van 1.11 heeft kunnen verbeteren, en er een seconde boven zat. Enkele dagen later wordt hij 11e bij de 200m schoolslag, 0.8 sec verwijderd van een medaille.... Dinsdag 12 juni Vandaag ‘hoef’ ik maar 1 nummer te zwemmen: de 200m vrije slag. Ik ga al voor het ontbijt even naar het zwembad om Antoinette, een clubgenote, te zien zwemmen, KOM OP Antoinette, GO, GO, GO!! KOM OP!!! Ik schreeuw wat ik kan, samen met Jack en JanWillem, en ze doet het prima. Daarna terug naar het hotel, om lekker met Evert-Jan, Harmjan, Suzan en de kinderen ontbijten. Daarna gaan we samen terug naar het zwembad, voor mij om zelf in te zwemmen voor de 200m start, voor onze supporters (EJ, Harm-Jan, Suzan en de kinderen) om posities in te nemen op de tribune. Hoewel mijn kuit stijver aanvoelt dan gisteren, voelt het zwemmen goed. Ik kom uit op 1 sec en 56/100ste boven mijn PR van 2.48.49 in een 50m bad. Jammer genoeg zit ik net niet onder de 2min 50, en daar had ik toch wel op gerekend. Toch te snel van start gegaan in het begin? Of wil ik teveel in blessuretijd? Ik weet het even niet. Hoewel ik blijkbaar erg teleurgesteld kijk naar het scorebord, is het eigenlijk nog best redelijk; in ieder geval ruim 6 sec onder de kwalificatietijd. ’s Middags en ’s avonds hebben we tijd voor ontspanning, hoewel een korte vermissing van Samantha op het strand en zoektocht van ons allemaal ons wel aardig wat zenuwen kost. Gelukkig komt het allemaal goed en is ze ruim een uur later weer terug bij Harm-Jan en Suzan. ’s Avonds zitten we dan ook heerlijk ontspannen te eten, en heb ik wat tijd om – na 20 jaar (!) – weer eens met Frits bij te praten. Na het eten ga ik nog even terug om Jan Willem te zien zwemmen met 50m vlinderslag. Zwemmen in het buitenbad met kunstlicht, het heeft wel wat! De tribune zit nog steeds stampvol, ook al is het 21.30 geweest. Woensdag 13 juni Vandaag weer een ontspannen ochtend; ik ga naar het zwembad om clubgenoten te zien zwemmen, en zorg op tijd terug te zijn voor de lunch. Voor vandaag heb ik gevraagd om een lichte lunch, want na een ‘normale’ lunch en diner in dit hotel, kun je me wegrollen. De familie die dit hotel runt, is bijzonder gastvrij, en vindt al snel dat we meer moeten eten! Er wordt dan ook telkens gevraagd of het genoeg is, en als je het aangeleverde eten niet opkrijgt, krijg je wat geschud van het hoofd. Kort na de lunch gaan we
weer naar het zwembad, ik heb nog tijd om even in te zwemmen, maar hou het kort. De zenuwen komen weer naar boven. Bij de call room gaat het snel; we schuiven snel door en voor ik het weet sta ik weer op het startblok. TAKE YOUR MARKS .... en de zoemer gaat: ik ga als een speer van start voor de 50m schoolslag, en het voelt goed. Ik kom in een lekker ritme, en het wordt dan ook een PR-etje. Dit is wel genieten! We blijven om Frits te zien zwemmen, op de 100m vlinder, en hij finisht in 1.07. Wow, wat een tijd! EJ heeft geprobeerd een filmpje te maken van mijn 50m schoolslag, en baalt een beetje dat dat niet gelukt is; bij Frits gaat het echter wel goed, en kun je het goed terugkijken. Zie hier het filmpje. Donderdag 14 juni Vandaag hebben we een ‘vrije dag’; we zwemmen geen van allen estafettes, die vandaag op het programma staan. We hebben daarom in de ochtend een excursie geboekt naar San Marino, de oudste republiek ter wereld en een vrijstaat binnen de Italiaanse grenzen. Boven op een heuvel gelegen, beslaat het niet meer dan 60 km2. Harm-Jan maakt er een geintje van, en zegt: ‘we hebben nog nooit een land helemaal bekeken in zo’n korte tijd!’ ’s middags maken we nog een wandeling door Riccione en langs het strand, heerlijk! San Marino, een mini-staatje
Figuur 1 Uitzicht vanaf San Marino
Vrijdag 15 juni Tadada, het voelt als een week lang feest en daarom is het jammer dat het alweer de laatste dag is! De moeilijke keuze: zal ik voor of na het ontbijt inzwemmen? Toch maar na het ontbijt. Harm-Jan en ik ontbijten vroeg, en Evert-Jan, Suzan en de kinderen komen later om eerst mij, en later Harm-Jan te zien zwemmen. Fuut, fuut, fuut, het fluitje klinkt al om naar de startblokken te lopen, en naast de startblokken te gaan staan. Normaal wordt dit gevolgd door de rest van de fluitjes en de start, maar nu duurt het even, en nog even, en nog even. Er vindt een wissel plaats van officials, terwijl we al naast de startblokken staan, maar veel meer dan 2 minuten vertraging levert dat niet op. Als ze er allemaal weer zijn, klinkt er Fuuuuuut, teken om op het startblok plaats te nemen. TAKE YOUR MARKS.....De zoemer gaat, en ik ga van start. Ik lig weliswaar goed vooraan met 3 andere dames, maar verlies bij de afzet. In de loop van de volgende 50m trek ik weer iets bij, en dat herhaalt zich een paar keer. HUP, HUP, HUP, HUP! Jack, Antoinette en Jan-Willem schreeuwen hun stemmen schor, elke keer als ik adem haal hoor ik Jack’s stem!! Ik tik aan op 3.34.05, toch nog 56/100ste van een seconde boven mijn PR in een 50m bad. Ik blijk 41ste te zijn geworden Zie het filmpje. Jack heeft zelf ook een goede tijd neer gezet. 3.13, terwijl Harm-Jan ook aardig tevreden is met zijn tijd op de 200m schoolslag, met 3.01.39 minuten wordt hij 41ste van de 102 die gestart zijn, waarvan 18 met NT. We zijn net op tijd terug voor de lunch in het hotel, en vanmiddag rest ons alleen nog om te genieten van de laatste middag, wat spelletjes, en naar het strand, slechts 150 verwijderd van ons hotel. Zaterdagochtend, voor vertrek ga ik nog even om Antoinette, en Frans, clubgenoot en Europees kampioen 100m rugcrawl bij 70+, succes te wensen: hij wordt 2e in de categorie 70-74 op de 50m rugcrawl, zijn 4e medaille deze week. Hij had al een 3e plek (100m rug), een 5e (200m rug) en een 6e (200m wisselslag). Gefeliciteerd Frans! Daar kan ik niet aan tippen. Maar wat een fantastische week! Met heel veel dank aan Marcel ter Bals en het Sportcentrum die ochtendtrainingen op de UT mogelijk maakten, en aan Patrick Kleine Staarman die als trainer mijn techniek behoorlijk bijgeschaafd heeft! Op naar het EK in Eindhoven (September 2013), en – wie weet – over twee jaar het WMK in Montreal? Uitslagen Irna , categorie 40-44: 100m vrije slag: 1.15.61 (84ste van de 132 die gestart zijn; waarvan 23 NT) 100m schoolslag: 1.39.10 (68ste van de 108 die gestart zijn; waarvan 19 NT) 200m vrije slag: 2.50.09 (69ste van de 101 die gestart zijn; waarvan 2 DSQ en 15 NT) 50m schoolslag: 0.45.57 (84ste van de 123; waarvan 2 DSQ en 22 NT) 200m schoolslag: 3.34.06 (41ste van de 60, waarvan 1 DSQ en 8 NT)
