s e 06 i r p r e En t Global Jaargang 1, Editie 6
Vrijdag 5 Januari
Scheepskrant
Deze week;
Hr.Ms. Tromp
Voorwoord
1
De Tien
2
Sydney in vogelvlucht
3
Assepussy
4
Waar Gebeurd
5
Timo’s fluxatie
5
De Bestevaer
6
Nutteloze feiten
7
Het Goede Doel
8
Pater Praat
9
Voorwoord Na een lange binnenligperiode in Sydney zijn we van de week weer het ruime sop op gegaan. Nu lopen we alweer bijna binnen in Cairns. Als je alle verhalen erover leest of hoort dan moet ook dit weer een top haven zijn. We gaan het meemaken en geven alvast wat tips en wetenswaardigheden verderop in deze krant.
Buter. Daarna een laatste foto sfeerimpressie van al het leuks dat Sydney en omgeving te bieden had.
Het verhaal Assepussy vertelt in ons bekende termen een sprookje dat menigeen bekend voor zal komen. In Waar gebeurd een verhaal over een RAS tijdens slecht weer.
Timo heeft een mooi verhaal in zijn fluxaties voor de denkers onder ons. De Bestevaer heeft ook weer de pen gepakt om ons verder mee terug te nemen in zijn marine loopbaan.
Tenslotte sluit de Pater Praat af met tips voor een prima verblijf in Cairns.
De volgende krant zal verschijnen voor binnenkomst Soerabaya of was het nu Soerabaja. We kunnen ons voorstellen dat sommige van ons er familie heeft wonen of er ooit zelf is geweest en we zijn dan ook op zoek naar leuke verhalen of reistips voor Indonesië. Mocht je ons daar mee kunnen helpen dan horen we het graag.
Veel leesplezier,
De Redactie We beginnen zoals altijd met de Tien, deze keer hopen we meer te weten te komen van de SMJR Tim
De tekening op deze pagina is weer een kunststukje van Ab zijn hand.
Ps wilt u de krant in uw verblijf laten, dan kan iedereen hem lezen.
Toppers van aankomende week!
•
Cairns
•
Regenwoud
•
Great Barrier Reef
•
Op weg naar Indonesie
•
Midtermcontact dag
De Tien van …… In elke editie van de scheepskrant zullen we één van onze bemanningsleden tien vragen voorleggen in ‘de tien van……’ In deze editie de tien van….. Tim Buter!
namelijk maar een klein bootje zonder wasserij.”
“Twee haardblokken en een fles Berenburg. En dan een beetje dom met zijn tweeën ‘s avonds voor het kacheltje niks zitten doen.”
Wie ben je? “Ik ben Tim Buter. Geboren en getogen op het voormalig eiland Urk en sinds een paar jaar woon ik, met mijn gezin, in Wieringerwerf. Daarvoor heb ik nog een paar jaar in Amsterdam, op Aruba en in Anna Paulowna gewoond. Ik ben getrouwd met Anne en vader van drie pubers (een uitdaging ). Twee meiden en een jongen.”
Met wie zou je graag eens een dag willen ruilen, en met wie beslist niet? “Met de minister-president. Dan zou ik eens aan de admiraal Kelder vragen of hij altijd zo zijn problemen oplost. Ik bedoel, als mijn diesel rottig draait door een kapotte verstuiver, haal ik die verstuiver er gewoon uit en plaats er een nieuwe in. Het heeft geen zin om brandstof of zuurstof te gaan knijpen in de hoop dat de diesel dan beter gaat functioneren.
Wat doe je zoal in het dagelijks leven aan de andere kant van de Moormanbrug? “Mijn hobby’s zijn zeilen, duiken, fietsen, skiën en motorrijden met Anne. (en de uitdagingen natuurlijk) Maar ik mag ook graag thuis zijn. Een beetje in de tuin zitten BBQen, een beetje muziek maken of mijn meisje(s) een beetje pesten.”
Waar kijk je het meest naar uit? “Naar de volgende haven, Cairns. Ik hoop daar een mooie duik te kunnen maken op het ‘Great Barrier Reef’. Dat lijkt me echt geweldig en dat is toch iets wat je nooit meer meemaakt.”
Aan welke haven bewaar jij de beste herinneringen? “Urk natuurlijk. Ik kom bijna elk jaar, tijdens de vakantie met mijn zeilbootje, weer terug op ‘De Bult’ zoals wij dat noemen. Het is ook de mooiste haven om aan te lopen. (Als je de kaart maar aanhoudt.) En vanaf het water kan ik het huis van mijn vader en moeder al zien. De meeste van mijn familie en oude vrienden wonen hier nog. Dus dat is altijd leuk om daar even een paar dagen aan te leggen. Kunnen we gelijk de was even doen. Ik heb
Pagina 2
Wat zou je kopen van je allerlaatste € 10,--?
En met wie ik beslist niet zou willen ruilen? Wat is je favoriete vakantiebestemming? “Het IJsselmeer. Ik vind het heerlijk om een beetje ruim water om me heen te hebben. Ik heb ook wel eens op de Noordzee gezeild maar dan beginnen mijn jongen te piepen. Die willen na een paar uur zeilen, grond onder de voeten. Maar Oostenrijk in de wintermaanden is ook niet gek.”
Wie zou je er het allerliefst mee naar toe willen nemen? “Mijn familie. Alleen die willen niet altijd meer met ons mee. Voorheen ging de hele familie altijd mee zeilen. Maar kleine kinderen worden groot en die gaan nu hun eigen weg zoeken. En zo hoort het ook. Voor een paar uur kan ik ze nog wel strikken. Maar in de vakantie hebben ze geen tijd. Dan zitten ze liever thuis, hebben ze het rijk alleen. Krijg ik mooi meer ruimte in dat kleine bootje. En wat er thuis gebeurt, wil ik liever niet weten. (denk ik).”
Met de minister-president. Wat een gedoe zeg. Geef mij maar een diesel.”
Welke website staat bij jou hoog in je favorieten? “Aquarium.nl om iets op te zoeken over m’n vissen. En ik zit nog wel eens te “googlen” als ik iets op wil zoeken.”
Van wie zou jij in de volgende scheepskrant de antwoorden op deze vragen willen lezen? “Van de Kpl Vroom, want dat is mijn favoriete bakker. Als ik één bakker vind die nog leuker is, neem ik die erbij.”
Scheepskrant
Sydney in vogelvlucht
n Ee
go kan
et em o r e
es? fdj o o 2h
Het loka le
Hard Ro ck C
afe
VIP spotti ng, Paris H ilton
de Blue TGV in d n a w Steile
ins Mounta
Papegaai in Taronga zoo De Three Sisters geven zich bloot
Oud e n Nieu w fee
Kerstm an deelt st, ee n
uit tijd ens bru nch
toppe r!
s pa kker a b n bolle Olie
kken
uit
Vuurwerkspektakel op Harbor Bridge Pagina 3
Scheepskrant
Assepusy Er leefde eens in Matenland een miepie dat Assepussy heette. Haar ouwelui waren al een tijdje geleden afgevoerd in een houten jas van de kajoe en hadden zich al afgemeld bij de oude Petrus met een verlichte petveer op hun knar. Dus die waren alweer terug op geboorte gewicht. Assepussy werd toen opgenomen in een Fosterparents gezin waarvan de ouweheer al gauw de pleiterik maakte toen er nog een anak bij kwam. Hij had zelf namelijk al twee koters en had daar zijn strot al behoorlijk vol van. Op een avond ging hij met z'n maten stappen en kwam niet meer van de wal terug, die was dus levenslange achterzeiler. Dus Assepussy bleef achter met een stiefmoer, twee stiefloeders, die een beetje de flinke tinus uithingen terwijl die luppers nog niet eens hun takenboek afhadden, maar wel tot aan hun ellebogen bruin waren van het slijmen met die stiefmoer en last but not least zo'n altijd kruipend object. Assepussy moest dus de hele dag schoonschippen, ook nog piepers jassen en voor het kombuis de bottelier uithangen en al het vreetwerk opzetten, daarbij moest ze de hap nog piepen ook. En als ze daar mee klaar was dan kon ze die koter ook nog vol trappen met gemalen voer. Met ander woorden ze liep harpstijf Chinese oorlogswacht. Op een dag werd er in het dorp een All-Ranks party gehouden, met aansluitend een captains-dinner. Assepussy wilde ook gaan, maar ze kreeg een stapverbod en voor een vrije prik van die stiefmoer had ze ook houten bek.
Ze had trouwens ook geen tenue 1, alleen maar een werkpak. D'r stiefmoer gaf haar pas toestemming om de wal op te
Jaargang 1, Editie 6
gaan na operatie Deep-Clean. Dus Assepussy dook gelijk de Paaiskast in en begon als een takenboeker te keer te gaan. Na een uur hield de ouwe 'inspectie stiefmoer'. Maar wat deed die stinkende grafbak nou? Pleurde ze geniepig wat erwten in het scheepsvlak. "Als je die binnen een half uur eruit hebt mag je vastwerken houden", zei het ouwe lijk. Maar na een kwartier hield die ouwe al baksgewijs en marcheerde ze de bak af naar het paleis. Dus Assepussy was mooi achterzeiler. Ze stond behoorlijk op haar vreetmolen maar op dat moment kwam er een oploper binnen (laten we zeggen een mannelijke Fee) "Wat loop jij nou weer te griepen?" vroeg de Fee. "Gaan die grafbakken snel zonder mij de wal op", antwoordde Assepussy. De Fee zag dat Assepussy behoorlijk zat te balen. "Weet je wat", zei de Fee, "ik neem je wacht wel over en dan kun jij lekker stappen. Alleen ik wil wel met stil amusement naar mijn eigen wijf om dan lekker achter de warme billen weg te gaan dromen". Nou dat vond Assepussy geweldig. Maar ze had nog geen Barrang om de wal op te gaan en zonder zondagse plunje kwam ze nergens binnen. Goed dat de Fee kon toveren, dus in een poep en een scheet stond Assepussy daar als een stuk waar alle maten voor zouden boundary coolen. Vlug plugde ze zichzelf uit en ging naar het paleis waar de Allranks party al een stief kwartiertje bezig was. Toen ze binnenkwam pleurde de prins gelijk van z'n bar-kruk af en ging gelijk in de aanval. "Ken ik jou niet ergens van?", opende hij niet zeer origineel, maar dat is janmaat nou eenmaal nooit. Na wat gedanst en behoorlijk gepeerd te hebben gingen ze nog effies op dek staan om een luchie te happen en een beetje te kopkluiven. Het was al bijna aftrap, maar Assepussy moest voor stil amusement al de pleiterik gemaakt hebben, dus trok ze gelijk aan haar platpalen. Maar op de valreep verloor ze een spatoe. In haar haast ging ze ook nog op haar platte bek en deed haar bakkes behoorlijk zeer, maar in haar haast deed het haar verder niks. De volgende dag vond de Ollie van Pollie van de prins de spatoe van
Assepussy. De prins zei: "Houdt alle hens in het dorp, want ik wil die miep vinden." Zo gezegd zo gedaan. Op het exercitieterrein werd baksgewijs gehouden. Een ieder trad gepoetst, geknipt en geschoren aan en moest die spatoe passen. Een toelis hield alles bij. Toen de Ollie van Pollie bij een van die stiefloeders kwam stond die zich een partij vrij van dienst te persen om die
poten van d'r in dat kleine spatoetje te wringen. Ze had mooi houten bek, want dat paste never nooit niet. Toen Assepussy aan de beurt was gleed haar voet erin als boter. Haar zusters stonden behoorlijk op hun naad. "Vuile maten naaier", riepen ze in koor. Maar de prins ook niet achterlijk, die lag al met Assepussy te kopkluiven in zijn rek. Die avond werd er weer een party gehouden op het seindek. Er was hopies te kanen en te peren, de bottelier had hem behoorlijk uit zijn broek laten hangen en had hopies nas en snacks geregeld. Toen de meesten hun tassen vol hadden en behoorlijk "vermoeid" waren en naar hun wiegje gingen om te gaan snurken, gingen ook de Prins en Assepussy naar huis. Wat er in hun huwelijksnacht gebeurde laat zich raden. Maar één ding is zeker, na negen maanden ging Assepussy met zwangersschapsverlof en was gelijk vrij van wacht geworden. Ze leefde nog lang en gelukkig.
Pagina 4
Waar gebeurd Het was tijdens een eskaderreis dat we in de aanloop naar de Straat van Gibraltar een RAS moesten uitvoeren. Mijn taak destijds was telefonist brug en ik ging dan ook naar boven. Door het zeer slechte weer en bijbehorende
golven hebben we de RAS niet uit kunnen voeren en de Commandant was geen blij mens toen de eskader commandant ons bijna uitmaakte voor prutsers.
De dag erna kregen we een herkansing. Het weer was nog steeds slecht en het zou er omhangen of het ging lukken. Gelukkig ging ondanks het overkomende water alles goed en de commandant stond vanachter zijn rooie baard te glunderen van trots.
We mochten zelfs de eskader commandant op het stafschip voorbij varen na de RAS! Tijdens het voorbij varen gaf de commandant mij de opdracht om via de headset de mensen in de midscheeps een BZ door te geven. Ze hadden echt goed gewerkt en dit was hun beloning.
Ik weet niet of de ouwe mij vertrouwde of niet tijdens het doorgeven van die boodschap maar hij stond stiekem toch mee te luisteren.
Dus toen ik aan het einde van mijn boodschap ook nog even aan de midscheeps vertelde dat ze zo gelijk even moesten “moonen” naar de eskader commandant, kon hij dat mooi opvangen! In een fractie van een seconde zag hij zijn loopbaan bijna beëindigd worden door een stomme telefonist brug. Zijn toch alle norse uiterlijk ontplofte bijna toen hij me direct de opdracht toeblafte dat ze dat niet moesten doen! We voeren ondertussen al langszij het stafschip en de eskadercommandant. Rustig vertelde ik de commandant dat ik het spreekknopje had losgelaten op het moment dat ik de opdracht gaf om te “moonen”. Wat was hij boos zeg!
Echt heel grote vrienden zijn we daarna niet meer geworden …………...
Timo’s fluxatie Het sappie Nadat ik de natuur even van mij had afgescheurd, kwam ik wederom aan in Hippo. Ik besloot een sappie te doen op het plein in het centrum. Ik werd alleraardigst geholpen door een jongen bij de snackbar, waar ik buiten plaats had genomen. Bert Sterk heet deze knaap, of kortweg Sterk. Ik was getuige van 5 mensen die elkaar tegen kwamen. Het volgende tafereel vond plaats: De eerste kwam aanlopen en groette de tweede: “goedendag”, en vrolijk “ goedemiddag meneer ”, was zijn antwoord. De derde zag dit en groette direct de tweede; “hallo!”, klonk het luid. “gegroet!” klonk het terug. De vierde en de eerste grepen de kans om de vijfde te groeten: “hallo” en “dag”, klonk het gezamenlijk in koor. Beide moesten hier om lachen, want zij Pagina 5
hadden niet gedacht exact tegelijk te groetten. “Goedemiddag” zei de vijfde ietwat somber terug tegen zijn groetters. “Hee!” riep nu de derde tegen de vijfde en de eerste en “hhhhallo” stamelde deze. De vijfde besloot iets minder somber te kijken en knikte als begroeting naar de tweede. Deze stak bij wijze van antwoord zijn hand op. De tweede greep zijn kans en groette de jonge Eva die met een zaklamp terug flitste als antwoord! Eva was dus de vierde persoon. Zij stopte haar lamp weg en riep: “hallo daar”, naar de eerste die al wat verderop stond. En zei: “dag” tegen de derde. Ik besloot mijn rekening te betalen, want iedereen had elkander nu begroet dus was er voorlopig niks te beleven in het dorp. Ik wachtte bij de kassa, maar zag
Scheepskrant
niemand. Ik besloot om het geld achter te laten, maar achter een plant vandaan hoorde ik P.Wiersma fluisteren: ” Meenemen of inleveren bij mij, wat gevonden wordt krijg ik toch wel...” Hij viel niet op in zijn camo-jas. Het was al wat laat en ik moest nog even naar de supermarkt. Aangekomen bij de super struikelde ik haast over een haastige jongen die eruit zag als een wetenschapper. “spijt van!!” riep hij me nog na. Het was vast en zeker J.Rep.Ko die weer eens druk was.....
De Bestevaer “The Bastard”
Het was 9 uur in de ochtend toen de sleepboot ons traag de door een dikke mist dichtgepropte haven van Den Helder binnentrok. We waren bijna zes maanden van huis geweest en iedereen had zo zijn eigen ideeën over de hereniging met zijn dierbaren, die opeengepakt als een hoop mieren op de kade stonden te wachten.
Sommigen hadden het al vaker meegemaakt en wisten precies dat hooggespannen verwachtingen altijd aanleiding geven tot teleurstelling; voor anderen echter was het de eerste keer. Tot die groep hoorde de korporaal Zuidersma. Ofschoon hij al vijf jaar in dienst zat, was dit pas zijn eerste grote trip geweest. Verleden jaar was hij getrouwd en over twee maanden zou hij vader worden. In tegenstelling tot zijn collega korporaals was hij vriendelijk; we konden goed met elkaar overweg, ondanks het feit dat ik al veel langer in dienst zat dan hij en dan ook al langer korporaal had kunnen zijn. Mijn ambitie echter om leiding te geven in een bedrijf waarin voor menselijke redelijkheid en democratie geen plaats is, was maten te klein om hogerop te komen. Zuidersma had zich er wel toe laten verleiden, maar kon zich niet vinden in de ongeschreven regel dat alleen gelijken in rang met elkaar omgaan. Zo ging Zuidersma regelmatig met ons mee op stap en was er van hiërarchie geen sprake meer, voor zover die er ooit was geweest.
Jaargang 1, Editie 6
Nadat de eerste tros was gelegd en de mist enkele blikken van herkenning tussen aankomers en afhalers had toegestaan, ontstond een heuse stormloop langs de reling. Vrouwen met kinderen op hun arm, ouders, opa’s, oma’s, honden, alles verdrong zich op de kade om maar zo snel mogelijk een glimp van hun zo lang gemiste geliefde op te kunnen vangen. Zuidersma had, net als ik, de drukte van het benedendek gemeden en stond nerveus te frunniken aan zijn neus, naast me op de brugvleugel, toen hij zijn vrouw ontwaarde. Ze stond naast haar vader, op veilige afstand van de menigte, en keek afwezig naar het schip. Zuidersma begon wild te zwaaien, maar ze zag hem niet. Het leek alsof ze gehypnotiseerd stond te wachten tot iemand met zijn vingers zou knippen. Net op het moment dat Zuidersma naar beneden wilde gaan om zijn vrouw van dichtbij te kunnen roepen, werd hij bleek als yoghurt. Ik vroeg hem wat er aan de hand was en zag dat zijn onderlip begon te trillen. Even dacht ik dat hem plotsklaps een vreselijke ziekte had getroffen, maar hij bleef op de been. “Jezus….”, fluisterde hij angstig, alsof hij zojuist de Messias in eigen persoon op de kade had zien staan. “Zeg dat het niet waar is. Laat het een vergissing zijn, in Godsnaam laat het niet waar zijn.” Opeens rende hij naar binnen, liet zich in de verlaten seinershut op een stoel zakken en sloeg zijn handen voor zijn gezicht. Toen begon hij te huilen. Wat er gebeurd was wist ik niet, maar dat het iets gruwelijks moest zijn, was zeker. Hij huilde zacht, met korte ontroostbare snikken, als een kleine jongen die door zijn moeder voorgoed in het weeshuis was achtergelaten en haar door het raam het pad ziet aflopen. Nadat hij wat rustiger was geworden en zijn tranen -waarvoor hij zich tegenover mij leek te schamen- aan een gescheurde koninkrijksvlag had afgeveegd, werd het duidelijk wat hem zo van streek had gemaakt. Sally, het
meisje waarmee hij vier maanden geleden in Portsmouth een gezellig en schijnbaar onschuldig weekend had gehad, stond op de kade. Toen hij het me had verteld, begon hij opnieuw te huilen. Over ongeveer een uur zou het schip door de douane worden vrijgegeven en zou Zuidersma’s leven ineenstorten. Zoals gewoon stond er voor mij weer eens niemand op de steiger. Ik liep de valreep af en zag dat Sally me herkende. Ze gaf me een zoen en lachte onzeker. Op de een of andere manier had ze de behoefte om me met beide handen vast te houden. Kalm en zakelijk vertelde ik dat Zuidersma er niet was. Dat hij al weken geleden zijn been had gebroken en met de helikopter van boord was gehaald. Een ongeluk wat in werkelijkheid Zuidersma’s collega was overkomen, maar dat nu onverwachts van pas kwam. Sally’s gezichtsuitdrukking begon langzaam te veranderen, maar in tegenstelling tot Zuidersma huilde ze niet, al werd ze wel bijna net zo wit. Om ons heen was het carnaval inmiddels losgebarsten en werd er luidruchtig gekust, gejankt en omhelsd, een spektakel waaruit blijkt dat zeeman een abnormaal en onmenselijk beroep is. Ik moest opschieten. Met zachte dwang loodste ik haar mee en stelde voor ergens iets te gaan drinken. In de lunchroom van de V&D dronken we koffie, waar ze me vertelde dat ze haar baan had opgezegd, van haar laatste spaarcentjes de overtocht had betaald en nu totaal blut was. Blut en gebroken. Ze zat mistroostig tegenover mij en roerde gelaten in haar koffie. Op het perron kocht ik een kaartje voor haar en gaf haar tweehonderd euro. Vóór ze instapte, omarmde ze me en gaf me een lange zoen op mijn wang. Haar ogen stonden vol tranen, die langzaam over haar wangen gleden. “The bastard”, zei ze zacht. Meer niet. En daar was alles mee gezegd. Pagina 6
Nutteloze feiten In het kader van “Geile donders” volgen hier 14 nutteloze feiten die je eigenlijk helemaal niet wilt weten;
Slim
De Argonaut, een mediterrane inktvis, heeft een afkoppelbare penis.
Foetsie
Helaas keert het handige instrument na de daad niet meer terug bij het baasje…
Ook handig
De vrouwelijke salamander brengt het zaad van het mannetje bij zichzelf naar binnen.
Travestieten
De geslachtsdelen van het vrouwtje van de gevlekte hyena zien eruit als die van een mannetje. De clitoris oogt als een penis, de schaamlippen lijken op testikels.
Armmoedig
De octopus reserveert voor het rollebollen één van zijn acht armen. Deze haalt hij van stal om zijn zaad in de mantelholte van de dame in kwestie te plaatsen.
Stierenbloed
Stieren doen het maximaal zeven keer achterelkaar met dezelfde koe. Daarna hebben ze er genoeg van.
Ja, graag!
Komen ze een ander leuk koetje tegen, dan gaat de teller weer op nul.
Kieskeurig
De zebra doet het net zo lief met ezels en paarden.
Vegen
Veel libelle-heren verwijderen eerst het zaad van seksegenoten uit het geslachtsorgaan van de dames, alvorens tot paring over te gaan.
Kinky
Het seksleven van de aardbei is gevarieerd. Als de omstandigheden meezitten, dan kiest de plant voor ongeslachtelijke voortplanting (klonen). Zijn er mogelijke bedreigingen (bijvoorbeeld wanneer de aardbei in een heel nieuw gebied komt) dan prefereert de aardbei seks.
Dikke
Staat het mensen mannetje qua lengte van het lid in de schaduw van de bonobo en de chimpansee, hij kan trots zijn op de dikte van dit nuttige onderdeel. De vermoedelijke verklaring daarvoor is dat wij zo intelligent zijn. Daarom moet de vagina breed zijn, anders kan het hoofdje er bij de geboorte niet door. En dus moet de penis wel breed zijn, wil de vrouw er plezier aan beleven.
Wat motje?
De mannelijke Cosmosoma myrodama, een motje, besprenkeld zijn partner vlak voor de daad met een anti spinnenmiddel. Dat om zeker te zijn van een ongestoorde bruidsnacht van negen uur.
Vals wijfje
Het wijfje van de Photuris pennsylvanica is vals. Dit vuurvliegje zendt ‘s nachts een loksignaal uit dat lijkt op dat van een paringswillig vrouwtje van de Photinus spyralis het meest voorkomende vuurvliegje.
Pechvogel
Het hitsige Photinus spyralis mannetje weet niet wat hem overkomt als hij na landing ten prooi valt aan de eetlust van madame Photuris pennsylvanica
Pagina 7
Wegwezen gestreepte rakker!!!!!
Scheepskrant
Goede doel Hoe gaat het eigenlijk met… ons goede doel???
Tijdens onze binnenligperiode in Sydney is er weer contact geweest met ons Goede Doel. Dat zij ons niet vergeten zijn, bewees een dikke envelop die naar het schip is gestuurd. Hierin zat bovenstaande prachtige tekening, een zelf geknutselde Kerstkaart met een hele hoop glitters en dit begeleidende briefje:
Hallo bemanning van Hr.Ms. Tromp, We hebben met onze groep een Kerstkaart gemaakt die we jullie opsturen. Tevens heeft Angelique een mooie tekening van de Tromp gemaakt. 13 Januari is er in de Witte Raaf een dag voor het Thuisfront. Mij is, als begeleidster, gevraagd om een woordje te doen omdat wij het goede doel zijn. Reuze eng om te doen, maar ik ga er met een aantal cliënten wel naartoe. We wensen jullie een gezellige Kerst en een goede jaarwisseling toe namens het gehele team! Groetjes van Marian Lenting, hoofdbegeleidster Jol 1.1 Noorderhaven
Via de nieuwsbrief en een aantal e-mailtjes zijn ze in Noorderhaven volledig op de hoogte van de acties die wij ondernemen om hen te sponsoren. Ze hebben geen idee hoe hoog het bedrag is wat wij tot nu toe bij elkaar hebben gespaard, maar zijn zeer enthousiast over inspanningen.
Wordt vervolgd!
Jaargang 1, Editie 6
Pagina 8
Pater Praat – Cairns Cairns is de belangrijkste en grootste stad van Noord-Queensland. Het heeft een grote strandboulevard en in plaats van zandstranden zijn er slikbanken met veel inheemse vogelsoorten. Vanuit Cairns is het Groot Barrièrerif goed te bezoeken (snorkelen, duiken en sportvissen), het Daintree Rainforest en het Atherton Tableland.
tempel tentoongesteld zijn. Het meest aardige van dit museum: de bouwstijl, een goed voorbeeld van hoe vroeger de huizen in Cairns er uit gezien moeten hebben. In de buurt van Cairns liggen veel tropische regenwouden. Veel excursies gaan naar deze wouden. Volgens de gidsen de mooiste wouden van Australië, zo niet van de hele wereld.
Maar ook Cairns zelf heeft veel te bieden.
Kuranda Tussen Cairns en Atherton Tableland ligt het dorpje Kuranda. In de jaren zestig bivakkeerden hier veel hippies en uiteindelijk heeft het zich ontwikkeld tot een kunstnijverheidscentrum. Vlak daarbij, bij Smithfield, ligt het Tjapukai Cultural Centre met het beroemde Aboriginal Tjapukai Dance Theatre. Een must voor degenen die iets meer willen weten van het leven van de aboriginals.
Atherton Tableland
Cairns
Naast de gebruikelijke winkels en souveniershops zijn er talloze uitgaansgelegenheden. Interessant is
worden. Over het ontstaan van dit ruim 2000 km lange rif en ook welke vissen en koraal te zien zijn bij het duiken of snorkelen is hieronder informatie, overgenomen uit de Capitool reisgids van Australië.
Buiten Cairns
Ten noorden van de kustvlakten van Cairns rijst het Atherton Tableland hoog op. Het tafelland ligt op het hoogste punt 900 meter boven zeeniveau. Het is door de koele lucht, zware regens en rijke vulkanische bodem
Het Groot Barrièrerif Zoals al gezegd: Cairns is de plek waar het Groot Barrièrerif bereikt kan
de Trinity Wharf, vanaf deze plek vertrekken bijna alle excursies naar het Groot Barrièrerif. De pier Marketplace is het toeristische centrum van Cairns. Aan de andere kant van Cairns ligt de Flecker Botanic Garden. Deze tuin staat bekend om een grote verzameling palmbomen en andere tropische planten. Ook is er een stuk Queenslands regenwoud, compleet met inheemse planten. Cairns heeft ook een klein museum waar voorwerpen uit een Chinese
Jaargang 1, Editie 6
een van de rijkste landbouwgebieden van Queensland. Heel lang werd hier tabak verbouwd, maar nu er wereldwijd minder gerookt wordt (!) zijn de boeren andere produkten gaan verbouwen als pinda’s en avocado’s. De stad Yungaburra staat op de lijst van de national Trust vanwege de mooie historische gebouwen. Daar groeit de beroemde ‘curtain fig tree’. Wurgvijgen groeien rond bomen en doden hun gastheer uiteindelijk. Luchtwortels, die vanuit de boomtoppen naar beneden groeien in een soms 15 meter lang gordijn (curtain). Bij Yungaburra is een groot en groen kratermeer. Hoe dit ooit ontstaan is is nog steeds een raadsel, het kan namelijk Pagina 9
Pater Praat – Cairns geen vulkanische oorsprong hebben. Millaa Millaa heeft de mooiste watervallen van de streek. Atherton is de grootste plaats van de streek en is genoemd naar de Europese kolonisten John en Kate Atherton, die in 1850 op deze plek een ranch hebben neergezet. Veel plezier, de Pater
Jaargang 1, Editie 6
Pagina 10
