Weekendje Berlijn – 21, 22 en 23 april 2006 Het was een hele eind rijden. Na eerst een scheepswerf in Papenburg bezocht te hebben, begonnen we rond 12:30 uur te rijden naar Berlijn. Het was een lange rit, maar we hebben nog gestopt bij een historisch punt. Checkpoint Alpha. Dat was de grens overgang van West- en Oost Duitsland. Het zag er allemaal wel wat oud uit, maar het was wel erg mooi om het even te bekijken. Hieronder zie je een foto van Checkpoint Alpha. Het was een soort Rastätte. Je kon daar ook eten. Het was heel gek om te zien toen we de weg op gingen. Voor de voormalige grens was het landschap vrij afwisselend met landerijen, bossen weilanden en rivieren. Na de voormalige grens was het eerste stuk alleen maar bebosd gebied. Kilometers bos. Op zich wel mooi natuurlijk, maar dat was het eerste wat me opviel. Ook was het wegdek meteen heel anders. Geen asfalt maar betonplaten. Dus een verschil was er nog steeds. Maar uiteraard hebben we daar geen controles gehad. Na heel wat kilometers kwamen we dan eindelijk in Berlijn aan. Rond 19:30 uur reden we over de ‘rondweg’ van Berlijn en rond 20:00 uur waren we in het Mercure Hotel aan de Hermanstraße vlakbij het vliegveld Tempelhof. Na ingecheckt te zijn, hebben we lekker gegeten in het hotel. Daarna heb ik nog even wat nageborreld en daarna ging ik pitten. De volgende ochtend, moesten we rond 9 uur bij de bus zijn, want we kregen een 3 uur lange rondrit door de stad. We gingen dus alle bezienswaardigheden bijlangs en werden geïnformeerd door Reinhard. Reinhard kon heel leuk en goed vertellen over alles wat we tegen kwamen.Zo kwamen we langs het vliegveld Tempelhof, waar nog een oud vliegtuig stond en ook een heel groot gebouw van 1,3 km lang, die volledig leeg stond. Dat gebouw stond om weggegeven te worden, zoals meer gebouwen in Berlijn, alleen moest je er wel een goeie bestemming voor hebben bedacht om er eigenaar van te worden. Tempelhof was het vliegveld wat diende als directe verbinding met het westen. Voor voedsel aanvoer en dergelijke. Even later reden we over de Kurfürstendam, bij Kaufhaus Des Westens en Gedächtnigskirche..
Kaufhaus Des Westens
Gedächtniskirche
Toen we dat gezien hadden reden we alweer een historisch monument tegemoet. De Sieges Seule. Hieronder 1 van de mooiste foto’s die ik gemaakt hebben in Berlijn.
Siegesseule
Echt een imposant monument. De Siegesseule staat midden op een kruispunt (rotonde). Als je over deze weg rijd kun je het heel lang aanschouwen wat het is een erg opvallend monument. Even later kwamen we bij een typisch Berlijns iets. De Muur. Wat me meteen opviel is, dat De
Muur niet eens zo hoog was en ook niet zo dik. OK, vroeger was het omringd door mijnen, prikkeldraad en soldaten die met scherp konden schieten, maar de eigenlijke Muur is niet zo hoog en breed. Hieronder zie je wat foto’s van De Muur. Nu is ook een koperen strip op de grond gemaakt met de naam Berliner Mauer 1961 erop. Die kun je op de volgende pagina bekijken.
Het was apart om daar te lopen. Voor 1989 was dat nog ondenkbaar, dat je daar überhaupt foto’s mocht maken, laat staan De Muur aan te raken. In 1961 is er begonnen met de bouw van De Muur. Later in dit verslag zie je ook foto’s van Sicilienhof waar besloten is om De Muur te gaan bouwen. Om dus het Oosten van het Westen te scheiden via een volledig gesloten omheining. Churchill, Trumann en Stalin hadden dit verdrag getekend. Ook bij deze locatie was het Parlement van de DDR gevestigd, hieronder zie je daarvan een foto.
Voormalig Parlementsgebouw DDR
Checkpoint Charley Nu kwamen we bij het bekendste grensovergang van Duitsland. Checkpoint Charley. Die werd door de Amerikanen bemand en mocht in de DDRtijd beslist niet gefotografeerd worden. Als je dat deed werd je meteen gevangen genomen. Nu anno 2006 mocht dat natuurlijk wel. Sterker nog het was allemaal erg toeristisch aangekleed. Hieronder zie je wat foto’s. Je ziet links naast het wachtershuisje een flat staan, zo staat er aan de rechterkant ook gebouwen. Dat was voor de val van De Muur niet zo. Dat gebied was helemaal leeg. Met prikkeldraad en bewapende militairen werd dit stukje Berlijn in de gaten gehouden. Als je eenmaal het wachtershuisje voorbij was, kreeg je het bord te zien wat je hier links ziet staan. Dat je de Amerikaanse sector verlaat. Het was wel indrukwekkend, maar erg jammer dat het zo toeristisch is gemaakt. Heel erg jammer. Je kon daar namelijk allemaal souvenirs kopen over de ‘Koude Oorlog’. De DDRvlag onder andere, Russische mutsen. Die zandzakken die voor het wachtershuisje liggen, zit geen zand in, maar beton. Dat vertelde de buschauffeur ons nog. Maar goed, wel mooi dat ik het op foto heb gezet. Na een langere rit door de stad, kwamen we bij het Joods Monument. Dat was erg indrukwekkend. Het monument bestaat uit allemaal grote en wat kleinere blokken, zoals de Berliijners zeggen, ‘Lijkkisten’. Als je er door heen liep, werden de blokken groter. Dat symboliseerde dat vroeger de ellende alleen maar toe nam. Onder dit monument was het Joods Museum gevestigd. Daar ben ik niet naar binnen geweest, want daar was op dat moment helaas geen tijd voor, maar ik hoorde later dat er na de rondleiding met de bus, nog wel mensen naar binnen waren gegaan en dat het heel veel indruk op hun hadden achtergelaten. Hiernaast zie je het Joods Monument. Joods Monument
Je ziet op de foto van het Joodse Monument ook een groot gebouw staan. Als je daar door heen loopt, kom je bij weer een beroemd historisch monument. Branderburger Tor. Hieronder zie je een foto.
Branderburger Tor
Branderburger Tor ziet er net zo uit als vroeger, maar de omgeving is totaal veranderd. Voor de val ban De Muur waren er veel meer Lindenbomen. Vandaar ook de straatnaam Unter Den Linden. En er staan ook veel meer nieuwe gebouwen om heen. Vroeger was Branderburger Tor ook verboden gebied. Ik heb nog tussen de peilers gestaan, vroeger was dat dus onmogelijk. Het werd toen omringd door hekken. Als je er overheen zou klimmen, werd je gearresteerd. Zoals je kunt zien op de foto, was, het die dag dat ik er was, erg druk. Toen we klaar waren met de toer door Berlijn zijn we uit de bus gestapt op de Kurfürstendam. Centrum Des Westens genaamd, bij het Kaufhaus Des Westens. Daar hebben we wat gegeten en ons verwonderd naar de luxe dingen die daar te koop lagen. Zo zagen we een vulpen ter waarde van 148.000 euro en horloges van een gemiddelde waarde van 50.000 euro per stuk. Echt knettergekke prijzen. Na daar rond gekeken te hebben in het KaDeWe, hebben we de Gedächtniskirche bezocht. Ze hebben die kerk in dezelfde staat gehouden toen het werd gebombardeerd in de 2de Wereldoorlog. Deze kerk wordt ook wel ‘Puderdose und Lippenstift’ genoemd. De kerk heeft een langwerpige achterkant en een hoge spits. De meest bekende kerk van Berlijn. Hiervan de volgende foto. (Zie andere pagina)
Binnen de Gedächtniskirche
Hierboven zie je de binnenkant van de kerk. De binnenkant is volledige gerestaureerd. Met muurschilderingen en maquettes. Zoals het er vroeger uit heeft gezien en hoe het er nu dus uit ziet. De langwerpige achterkant van de kerk stond achter reclameborden, dus daar kon ik helaas geen foto’s van maken. Ze waren met onderhoudswerkzaamheden bezig en dat werd dus achter die reclame borden gedaan. Het was niet echt mooi te zien die reclameborden, maar gelukkig is dat voor tijdelijke aard. Gedächtniskirche
’s Avonds hebben we gegeten in een eetcafé in de Rankenstraße. Dat was in de buurt van de Gedächtniskirche. Daarna maakten we ook nog een kleine tour door Berlijn bij nacht. Zo hebben we het Sony-Centre gezien. Dat was echt schitterend verlicht van binnen en van buiten. Het gebouw was verlicht met heel veel verschillende wisselende kleuren. Dat was heel mooi om te zien. Ook hebben we in diezelfde tour ook nog 1,3 km. Muur gezien. Waaronder een afbeelding van Brezjnef en nog een politicus (de naam ben ik even kwijt). Heel indrukwekkend. Ook zijn we de Spree (rivier in Berlijn) gekomen. Daar kon je nog heel goed zien dat daar de grens was tussen Oost en West. Erg indrukwekkend. De volgende dag gingen we naar Potsdam. Daarover meer op de komende pagina’s.
Potsdam De 2de dag in Berlijn zijn we naar Potsdam geweest. Dat was een hele mooie en indrukwekkende trip. Potsdam ligt ongeveer een uur rijden van het centrum van Berlijn. Vroeger (voor de val van De Muur) was Potsdam onbereikbaar. Daar woonden de elite en als je Potsdam in wilde moest je over de brug die over de rivier Havel lag. Precies midden in de brug lag de grens van Oost en West. Als je goed kijkt op de foto, zie je een kleur verschil. De lichtgroene kleur was het Oosten. Hieronder zie je de brug.
Brug over de Havel
De Havel werd bewaakt door patrouille boten. Die voeren dag en nacht heen en weer. Er waren heel veel mensen die geprobeerd hebben om via de Havel naar het Westen te vluchten, maar werden vaak onderschept door die patrouilleboten. Was je de brug eenmaal over, kwam je meteen in Potsdam. Het viel op dat sommige huizen erg vervallen waren. De Russen deden totaal geen onderhoud aan die huizen. Er zijn nu al heel wat huizen opgeknapt, maar er mag nog wel het 1 en ander gebeuren. We gingen op weg naar Sans Souci. Het slot van Frederick Willem III. Dit slot had een enorm grote tuin. Met heel veel trappen. Op de volgende pagina zie je wat foto’s van het geheel.
De ingang van het slot, werd ‘bewaakt’ door 2 wachters. Je kon een vrijwillige bijdrage aan hem geven, om er voor te zorgen dat dit slot behouden blijft. Ik gaf 2 euro en kreeg een foldertje mee met wat info en een ‘Danke’ voor de gift. Hieronder zie je wat impressie foto’s van het slot.
Toen we het slot verlieten gingen we op weg naar Sicilienhof. Daar werd het verdrag getekend door Trumann, Stalin en Churchil. Het verdrag hield in, dat Oost en West gescheiden moest worden door het ijzeren gordijn, waarvan De Muur een onderdeel was.. Hieronder zie je wat foto’s van het slot.
Na dit bezoekje aan dit slot, gingen we meteen door terug naar Nederland. We hadden voordat we naar Potsdam gingen weer uitgecheckt van het Mercure Hotel in Berlijn en zijn vanaf Sicilienhof dus weer huiswaarts gegaan. Rond 22:00 uur waren we weer in Groningen. Het was een indrukwekkend weekendje Berlijn en zeker de moeite waard om nogmaals daar heen te gaan, want eigenlijk hadden we per bezoekje aan iets bijzonders, net wat te weinig tijd om alles goed te bekijken. Als iemand denkt dat Berlijn saai is. Integendeel. Het is een schitterende stad en zeker een bezoek van tenminste 5 dagen waard. Groet’n uut Tolbert, Bert Vos.
